Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

truncus

  • 1 truncus

        truncus ī, m    [1 truncus].—Of a tree, the stem, stock, bole, trunk: arborum trunci, Cs.: quid interest inter hominem et truncum? etc.: enodes trunci, V.: inlapsus cerebro, H.: acernus, O.— The trunk, body: corporis: recto se attollere trunco, O.: iacet ingens litore truncus, V.—Fig., a stock, blockhead, dunce, dolt: qui potest esse in eius modi trunco sapientia?— A trunk, stem: quae (stirpes aegritudinis) ipso trunco everso omnes elegendae sunt.
    * * *

    Latin-English dictionary > truncus

  • 2 truncus

        truncus adj.    [TARC-], maimed, mutilated, mangled, dismembered, disfigured: Trunca manu pinus regit (Polyphemum), i. e. the trunk of a pinetree, V.: frons, without its horn, O.: corpus, limbless, O.: puerum trunci corporis natum, L.: Tela, i. e. broken, V.: arbor, deprived of branches, Cu.— Poet. with gen: animalia Trunca pedum, i. e. without feet, V.— Undeveloped, imperfect, wanting: ranae pedibus, O.—Fig., maimed, mutilated: urbs trunca, sine senatu, etc., L.
    * * *

    Latin-English dictionary > truncus

  • 3 truncus

    1.
    truncus, a, um, adj [root tark-, truc-, to break, tear; cf. torqueo], maimed, mutilated, mangled, dismembered, disfigured, deprived of some of its parts (mostly poet. and perh. not ante-Aug.; syn.: mutilus, mancus).
    I.
    Lit.:

    trunca manu pinus regit (Polyphemum),

    i. e. the trunk of a pinetree, Verg. A. 3, 659:

    trunca illa et retorrida manus Mucii,

    Sen. Ep. 66, 51:

    nemora,

    i. e. trees stripped of their branches, Stat. Th. 4, 455:

    truncas mhonesto vulnere nares,

    Verg. A. 6, 497:

    vultus naribus auribusque,

    Mart. 2, 83, 3:

    frons,

    deprived of its horn, Ov. M. 9, 1; 9, 86; Sil. 3, 42:

    frontem lumina truncam,

    deprived of its eyes, id. 9, 400:

    bracchia non habuit, truncoque repandus in undas Corpore desiluit,

    deprived of its limbs, Ov. M. 3, 680; cf. Just. 2, 9, 19:

    puerum trunci corporis in agro Romano natum,

    Liv. 41, 9, 5:

    varie ex integris truncos gigni, ex truncis integros,

    Plin. 7, 11, 10, § 50:

    tela,

    i.e. broken in pieces, Verg. A. 11, 9; cf.:

    trunci enses et fractae hastae,

    Stat. Th. 2, 711:

    truncum lignum, i. e. hasta fracta,

    Val. Fl. 6, 251: membra carmae, Ov M. 11, 560; cf.

    alnus,

    without oars, Val. Fl. 2, 300:

    truncae atque mutilae litterae,

    Gell. 17, 9, 12:

    exta,

    Val. Max. 1, 6, 9.—
    (β).
    Poet., with gen.:

    animalia trunca pedum,

    without feet, Verg. G. 4, 310: truncus capitis, Sil 10, 311.—
    B.
    Transf.
    1.
    Of things, not developed, imperfect, or wanting in their parts:

    quaedam imperfecta (animalia) suisque Trunca vident numeris,

    Ov. M. 1, 428:

    ranae pedibus,

    id. ib. 15, 376:

    ipse (nanus) jactabat truncas manus,

    Prop. 4 (5), 8, 42—
    2.
    Of members cut off:

    bracchia,

    Val. Fl. 4, 181:

    manus,

    Sen. Contr 1, 4.—
    II.
    Trop., maimed, mutilated:

    (Capua) urbs trunca, sine senatu, sine plebe, sine magistratibus,

    Liv. 31, 29, 11:

    pecus,

    without a leader, Stat. Th. 5, 333:

    manus vero, sine quibus trunca esset actio ac debilis, vix dici potest, quot motus habeant,

    Quint. 11, 3, 85:

    trunca et debilis medicina (sine rerum naturae cognitione), Cels. praef.: sermo (volucrum),

    Stat. Th. 12, 478:

    trunca quaedam ex Menandro,

    fragments, Gell. 2, 23, 21.—Hence, subst.:
    2.
    truncus, i, m., the stem, stock, bole, or trunk of a tree (without regard to its branches).
    I.
    Lit.:

    cibus... Per truncos ac per ramos diffunditur omnes,

    Lucr. 1, 353:

    quid? in arboribus, in quibus non truncus, non rami, non folia sunt denique, nisi, etc.,

    Cic. de Or. 3, 46, 179; cf. id. Sen. 15, 52; id. N. D. 2, 47, 120; id. Lael. 13, 48; Caes. B. G. 4, 17; 7, 73, Verg. G. 2, 78; 3, 233; Hor S. 1, 8, 1; id. C. 2, 17, 27; 3, 4, 55; Ov. M. 2, 358; 8, 346; id. H. 9, 93; Col. Arb. 17, 1; Sen. Ep. 86, 17.—
    B.
    Transf.
    1.
    Of the human body, the trunk, the body, apart from the limbs:

    status erectus et celsus, nullā mollitiā cervicum: trunco magis toto se ipse moderans,

    Cic. Or. 18, 59:

    nemo illum ex trunco corporis spectabat,

    id. Rosc. Com. 10, 28:

    recto pugnat se attollere trunco,

    Ov. M. 2, 822; cf. id. ib. 7, 640:

    et caput abscisum calido viventeque trunco,

    Lucr. 3, 654: jacet litore truncus. Verg. A. 2, 557.—
    2.
    Of a column.
    (α).
    The shaft, Vitr. 4, 1 med.
    (β).
    The cubical trunk of a pedestal, the die or dado, Vitr. 3, 3; cf. Plin. 16, 40, 76, § 201.—
    3.
    A piece cut off, as a branch of a tree for an our:

    frondentes,

    Val. Fl. 8, 287;

    a piece of flesh for smoking (cf. trunculus),

    Verg. M. 57.—
    4.
    Like caudex, stipes, and the Engl. stock, for blockhead, dunce, dolt:

    quī potest esse in ejusmodi trunco sapientia?

    Cic. N. D. 1, 30, 84:

    tamquam truncus atque stipes,

    id. Pis. 9, 19. —
    * II.
    Trop., a trunk, stem:

    quae (stirpes aegritudinis) ipso trunco everso omnes eligendae (elidendae, Kühn.) sunt,

    Cic. Tusc. 3, 34, 83.

    Lewis & Short latin dictionary > truncus

  • 4 caelebs

        caelebs (not coel-), libis, adj.,    unmarried, single (whether bachelor or widower): censores: (ego), H.: vita, the life of a bachelor, H.: platanus, i. e. without a vine, H.: sine palmite truncus, O.
    * * *
    I
    (gen.), caelibis ADJ
    unmarried (usu. men), single, widowed, divorced; celibate; not supporting vines
    II
    unmarried man, bachelor, widower; celibate (eccl.)

    Latin-English dictionary > caelebs

  • 5 ficulnus

        ficulnus adj.    [ficus], of a fig-tree: truncus, H.
    * * *
    ficulna, ficulnum ADJ
    of the fig or fig tree, fig-

    Latin-English dictionary > ficulnus

  • 6 palmes

        palmes itis, m    [palma], a young vine-branch, vine-sprig, vine-sprout: laetus, V.: stratus humi palmes, Iu.: caelebs sine palmite truncus, vine, O. — A bough, branch: arborum, Cu.
    * * *
    young vine branch/shoot/sprig/sprout; vine, bough, branch

    Latin-English dictionary > palmes

  • 7 rēctus

        rēctus adj. with comp. and sup.    [P. of rego], in a straight line, straight, upright, direct, undeviating: rectā regione iter instituere, L.: India, rectā regione spatiosa, Cu.: hinc in pistrinum rectā proficisci viā, T.: huc ex Africā cursus, L.: lineae, perpendicular: saxa quae rectis lineis suos ordines servant, horizontal, Cs.: recto litore, directly along the shore, V.: ad Iberum iter, Cs.: ne qua forent pedibus vestigia rectis, V.: recto grassetur limite miles, O.: velut rectae acies concurrissent, i. e. front to front, L.: pugna, regular, L.: saxa, steep, L.: rectae prope rupes, L.: truncus, O.: puella, H.: senectus, Iu.: iterque Non agit in rectum, directly forward, O.: crus Rectius, H.: longā trabe rectior exstet, O.—Fig., direct, right, correct, proper, appropriate, befitting: vobis mentes rectae quae stare solebant, Enn. ap. C.: ut rectā viā rem narret, T.: quae sint in artibus recta ac prava diiudicare: est lex nihil aliud nisi recta ratio: rectum est gravitatem retinere: nominibus rectis expendere nummos, i. e. on good securities, H.: si quid novisti rectius istis, H.: rectissima studia.— Morally right, just, conscientious, virtuous, upright: a rectā conscientiā discedere: animus secundis Temporibus dubiisque rectus, H.: Caesar: quid rectius fuerit, dicere non est necesse: ob rectissimum facinus.
    * * *
    recta -um, rectior -or -us, rectissimus -a -um ADJ
    right, proper; straight; honest

    Latin-English dictionary > rēctus

  • 8 truncō

        truncō āvī, ātus, āre    [2 truncus], to maim, mutilate, shorten, cut off: truncata simulacra deum, L.: Truncat olus foliis, i. e. strips off the leaves, O.
    * * *
    truncare, truncavi, truncatus V
    maim, mutilate; strip of branches, foliage; cut off

    Latin-English dictionary > truncō

  • 9 aethereus

    aethĕrĭus (not aethĕrĕus), a, um, adj., = aitherios [aether], pertaining to the ether, ethereal.
    I.
    Lit.:

    sidera aetheriis affixa cavernis,

    Lucr. 4, 391:

    (truncus) vivit et aetherias vitalīs suscipit auras,

    id. 3, 405:

    altissima aetheriaque natura,

    Cic. N. D. 2, 24 fin.: post ignem aetheriā domo Subductum, * Hor. C. 1, 3, 29.—
    II.
    Transf.
    A.
    Pertaining to heaven, heavenly, celestial:

    arces,

    Ov. M. 15, 858:

    umbrae,

    the shade spread through the heavens, Cat. 66, 55:

    pater,

    Mart. 9, 36:

    Olympus,

    id. 9, 4:

    Taurus mons aetherio vertice,

    i. e. which touches heaven, Tib. 1, 8, 15: aetherios animo conceperat ignes, i. e. heavenly inspiration (Gr. enthousiasmos), Ov. F. 1, 473.—
    B.
    Pertaining to the air in gen.:

    nubes,

    Lucr. 4, 182:

    aurae,

    id. 3, 406:

    aqua,

    i. e. rain, Ov. F. 1, 682.—
    C.
    Pertaining to the upper world:

    vesci aurā Aetheriā,

    Verg. A. 1, 546.— Comp.:

    aetherior,

    Jul. Val. Res Gest. Alex. M. 3, 68 Mai.

    Lewis & Short latin dictionary > aethereus

  • 10 aetherius

    aethĕrĭus (not aethĕrĕus), a, um, adj., = aitherios [aether], pertaining to the ether, ethereal.
    I.
    Lit.:

    sidera aetheriis affixa cavernis,

    Lucr. 4, 391:

    (truncus) vivit et aetherias vitalīs suscipit auras,

    id. 3, 405:

    altissima aetheriaque natura,

    Cic. N. D. 2, 24 fin.: post ignem aetheriā domo Subductum, * Hor. C. 1, 3, 29.—
    II.
    Transf.
    A.
    Pertaining to heaven, heavenly, celestial:

    arces,

    Ov. M. 15, 858:

    umbrae,

    the shade spread through the heavens, Cat. 66, 55:

    pater,

    Mart. 9, 36:

    Olympus,

    id. 9, 4:

    Taurus mons aetherio vertice,

    i. e. which touches heaven, Tib. 1, 8, 15: aetherios animo conceperat ignes, i. e. heavenly inspiration (Gr. enthousiasmos), Ov. F. 1, 473.—
    B.
    Pertaining to the air in gen.:

    nubes,

    Lucr. 4, 182:

    aurae,

    id. 3, 406:

    aqua,

    i. e. rain, Ov. F. 1, 682.—
    C.
    Pertaining to the upper world:

    vesci aurā Aetheriā,

    Verg. A. 1, 546.— Comp.:

    aetherior,

    Jul. Val. Res Gest. Alex. M. 3, 68 Mai.

    Lewis & Short latin dictionary > aetherius

  • 11 Arbor

    1.
    arbor ( arbŏs, Lucr. 1, 774; 6, 786 Lachm.; Ov. M. 2, 212; id. F. 1, 153 (but Merk. arbor, in both places); Verg. E. 3, 56; id. G. 2, 57; 2, 81; id. A. 3, 27; 6, 206 Rib. al.: acc. arbosem, Paul. ex Fest. p. 15 Müll.), ŏris, f. (m., INTER DVOS ARBORES, Inscr. Lyon, I. 27) [v. arduus].
    I.
    A tree.
    A.
    In gen.: arbores serere, to plant, Caecil. Stat. ap. Cic. Tusc. 1, 14, 31; Cic. Sen. 17, 59:

    poni,

    Verg. G. 2, 278:

    arbos se sustulit,

    id. ib. 2, 57:

    arbores putare,

    Cato, R. R. 32, 1: arbores frondescere, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 28, 69:

    arboribus frondes redeunt,

    Ov. F. 3, 237:

    arbos silvestris,

    Verg. E. 3, 70:

    ramosa,

    Lucr. 5 [1096]:

    umbrosa,

    Verg. G. 2, 66; so Ov. P. 4, 5, 41:

    ingens,

    Verg. G. 2, 81:

    alta,

    Ov. M. 15, 404:

    summa,

    Verg. G. 4, 557; so Ov. M. 12, 15:

    patula,

    id. ib. 1, 106:

    fertilis,

    Verg. G. 4, 142:

    in quibus (arboribus) non truncus, non rami, non folia sunt,

    Cic. de Or. 3, 46, 178:

    sub ramis arboris altae,

    Lucr. 2, 30, and Verg. A. 7, 108:

    arborum rami,

    Vulg. Sap. 17, 17:

    arbor nuda sine frondibus,

    Ov. M. 13, 690; Vulg. Marc. 11, 8:

    arborum cortices,

    Vulg. Job, 30, 4:

    arbores ab radicibus subruere,

    Caes. B. G. 6, 27; Plin. 16, 31, 56, § 130; Vulg. Matt. 3, 10:

    quarum (arborum) baca,

    Cic. Tusc. 1, 14, 31:

    jacent sua quāque sub arbore poma,

    Verg. E. 7, 54; Vulg. Lev. 26, 20:

    fructus arborum,

    Quint. 8, 5, 26; Vulg. Sap. 10, 7.—
    B.
    Spec. with gen. of species: alni, the alder-tree, Varr. R. R. 1, 7, 7:

    fici,

    the fig-tree, Cic. Fl. 17, 41; Vulg. Matt. 21, 19:

    arbores ficorum,

    Col. 11, 2, 59: arbor ficus (nom.), Vulg. Jud. 9, 10:

    abietis arbores,

    fir trees, Liv. 24, 3:

    arbor palmae,

    the palm-tree, Suet. Aug. 94:

    cupressūs,

    the cypress, id. Vesp. 5:

    arbor sycomorus,

    a sycamore, Vulg. Luc. 19, 4; so,

    arbor morus,

    ib. ib. 17, 6:

    arbores olivarum,

    olive trees, ib. Exod. 27, 20.— Poet.:

    Jovis,

    the oak-tree, Ov. M. 1, 106:

    Phoebi,

    the laurel-tree, id. F. 3, 139 (cf. id. ib. 6, 91:

    Apollinea laurus): Palladis,

    the olive-tree, id. A. A. 2, 518:

    arbor Herculea,

    the poplar, Verg. G. 2, 66 (cf.:

    Arborum genera numinibus suis dicata perpetuo servantur, ut Jovi aesculus, Apollini laurus, Minervae olea, Veneri myrtus, Herculi populus,

    Plin. 12, 1, 2, § 3; Phaedr. 3, 17) al.—
    II.
    Meton.
    A.
    Things made of wood (cf.: Mille sunt usus earum (arborum), sine quīs vita degi non possit. Arbore sulcamus, maria terrasque admovemus; arbore exaedificamus tecta;

    arborea et simulacra numinum fuere etc.,

    Plin. 12, 1, 2, § 5).
    1.
    A mast.
    (α).
    With mali:

    adversique infigitur arbore mali,

    Verg. A. 5, 504.—
    (β).
    Without mali, Luc. 9, 332; Sil. 3, 129; Paul. Sent. 1. 2, t. 3.—
    2.
    The lever or bar of a press, press-beam, Cato, R. R. 18, 4; 18, 12; Plin. 18, 31, 74, § 317.—
    3.
    An oar:

    centenāque arbore fluctum Verberat adsurgens,

    Verg. A. 10, 207.—
    4.
    A ship:

    Phrixeam petiit Pelias arbor ovem,

    the ship Argo, Ov. H. 12, 8.—
    5.
    The shaft of a javelin, a javelin, Stat. Th. 12, 769.—
    6.
    Euphemist.: arbor infelix, a gallows, gibbet:

    caput obnubito, arbori infelici suspendito,

    Cic. Rab. 4 fin.; Liv. 1, 26, 7; cf. Plin. 16, 26, 45, § 108 (Niebuhr, Röm. Gesch. I. § 365, compares the words of the Fries. law: am argen vordern Baum henken; cf. in Engl. to hang on the accursed tree).—
    B.
    The fabulous polypus, which was fancied to have arms like the branches of a tree:

    In Gaditano Oceano arbor in tantum vastis dispansa armis, ut fretum numquam intrāsse credatur,

    Plin. 9, 4, 3, § 8.
    2.
    Arbor infelix, a town and castle in Rhœtia, now Arbon, Tab. Peut.

    Lewis & Short latin dictionary > Arbor

  • 12 arbor

    1.
    arbor ( arbŏs, Lucr. 1, 774; 6, 786 Lachm.; Ov. M. 2, 212; id. F. 1, 153 (but Merk. arbor, in both places); Verg. E. 3, 56; id. G. 2, 57; 2, 81; id. A. 3, 27; 6, 206 Rib. al.: acc. arbosem, Paul. ex Fest. p. 15 Müll.), ŏris, f. (m., INTER DVOS ARBORES, Inscr. Lyon, I. 27) [v. arduus].
    I.
    A tree.
    A.
    In gen.: arbores serere, to plant, Caecil. Stat. ap. Cic. Tusc. 1, 14, 31; Cic. Sen. 17, 59:

    poni,

    Verg. G. 2, 278:

    arbos se sustulit,

    id. ib. 2, 57:

    arbores putare,

    Cato, R. R. 32, 1: arbores frondescere, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 28, 69:

    arboribus frondes redeunt,

    Ov. F. 3, 237:

    arbos silvestris,

    Verg. E. 3, 70:

    ramosa,

    Lucr. 5 [1096]:

    umbrosa,

    Verg. G. 2, 66; so Ov. P. 4, 5, 41:

    ingens,

    Verg. G. 2, 81:

    alta,

    Ov. M. 15, 404:

    summa,

    Verg. G. 4, 557; so Ov. M. 12, 15:

    patula,

    id. ib. 1, 106:

    fertilis,

    Verg. G. 4, 142:

    in quibus (arboribus) non truncus, non rami, non folia sunt,

    Cic. de Or. 3, 46, 178:

    sub ramis arboris altae,

    Lucr. 2, 30, and Verg. A. 7, 108:

    arborum rami,

    Vulg. Sap. 17, 17:

    arbor nuda sine frondibus,

    Ov. M. 13, 690; Vulg. Marc. 11, 8:

    arborum cortices,

    Vulg. Job, 30, 4:

    arbores ab radicibus subruere,

    Caes. B. G. 6, 27; Plin. 16, 31, 56, § 130; Vulg. Matt. 3, 10:

    quarum (arborum) baca,

    Cic. Tusc. 1, 14, 31:

    jacent sua quāque sub arbore poma,

    Verg. E. 7, 54; Vulg. Lev. 26, 20:

    fructus arborum,

    Quint. 8, 5, 26; Vulg. Sap. 10, 7.—
    B.
    Spec. with gen. of species: alni, the alder-tree, Varr. R. R. 1, 7, 7:

    fici,

    the fig-tree, Cic. Fl. 17, 41; Vulg. Matt. 21, 19:

    arbores ficorum,

    Col. 11, 2, 59: arbor ficus (nom.), Vulg. Jud. 9, 10:

    abietis arbores,

    fir trees, Liv. 24, 3:

    arbor palmae,

    the palm-tree, Suet. Aug. 94:

    cupressūs,

    the cypress, id. Vesp. 5:

    arbor sycomorus,

    a sycamore, Vulg. Luc. 19, 4; so,

    arbor morus,

    ib. ib. 17, 6:

    arbores olivarum,

    olive trees, ib. Exod. 27, 20.— Poet.:

    Jovis,

    the oak-tree, Ov. M. 1, 106:

    Phoebi,

    the laurel-tree, id. F. 3, 139 (cf. id. ib. 6, 91:

    Apollinea laurus): Palladis,

    the olive-tree, id. A. A. 2, 518:

    arbor Herculea,

    the poplar, Verg. G. 2, 66 (cf.:

    Arborum genera numinibus suis dicata perpetuo servantur, ut Jovi aesculus, Apollini laurus, Minervae olea, Veneri myrtus, Herculi populus,

    Plin. 12, 1, 2, § 3; Phaedr. 3, 17) al.—
    II.
    Meton.
    A.
    Things made of wood (cf.: Mille sunt usus earum (arborum), sine quīs vita degi non possit. Arbore sulcamus, maria terrasque admovemus; arbore exaedificamus tecta;

    arborea et simulacra numinum fuere etc.,

    Plin. 12, 1, 2, § 5).
    1.
    A mast.
    (α).
    With mali:

    adversique infigitur arbore mali,

    Verg. A. 5, 504.—
    (β).
    Without mali, Luc. 9, 332; Sil. 3, 129; Paul. Sent. 1. 2, t. 3.—
    2.
    The lever or bar of a press, press-beam, Cato, R. R. 18, 4; 18, 12; Plin. 18, 31, 74, § 317.—
    3.
    An oar:

    centenāque arbore fluctum Verberat adsurgens,

    Verg. A. 10, 207.—
    4.
    A ship:

    Phrixeam petiit Pelias arbor ovem,

    the ship Argo, Ov. H. 12, 8.—
    5.
    The shaft of a javelin, a javelin, Stat. Th. 12, 769.—
    6.
    Euphemist.: arbor infelix, a gallows, gibbet:

    caput obnubito, arbori infelici suspendito,

    Cic. Rab. 4 fin.; Liv. 1, 26, 7; cf. Plin. 16, 26, 45, § 108 (Niebuhr, Röm. Gesch. I. § 365, compares the words of the Fries. law: am argen vordern Baum henken; cf. in Engl. to hang on the accursed tree).—
    B.
    The fabulous polypus, which was fancied to have arms like the branches of a tree:

    In Gaditano Oceano arbor in tantum vastis dispansa armis, ut fretum numquam intrāsse credatur,

    Plin. 9, 4, 3, § 8.
    2.
    Arbor infelix, a town and castle in Rhœtia, now Arbon, Tab. Peut.

    Lewis & Short latin dictionary > arbor

  • 13 aresco

    āresco, ĕre, v. n. inch. [areo], to become dry.
    I.
    Lit.:

    dum mea (vestimenta) arescunt,

    Plaut. Rud. 2, 7, 17:

    fluvius arescat,

    Vulg. Job, 14, 11:

    arescat aqua de mari,

    ib. Isa. 19, 5:

    arescente undā,

    Tac. A. 13, 57:

    quasi faenum, ita arescet,

    Vulg. Isa. 51, 12.—Of tears:

    cito arescit lacrima, praesertim in alienis malis,

    Cic. Part. Or. 17; so id. Inv. 1, 56 fin.
    II.
    Trop., to languish.
    A.
    Of plants, to dry up, wither: nullo modo facilius arbitror posse herbas arescere et interfici, to dry up, Cic. Oecon. ap. Non. p. 450, 1; so Plin. 8, 38, 57, § 137:

    truncus (arboris),

    Tac. A. 13, 58:

    vitis,

    Vulg. Ezech. 17, 9; 17, 10:

    palmes,

    ib. Joan. 15, 6: manus (branch), ib. Job, 15, 32.—
    B.
    Of persons (eccl. Lat.), to pine away in sickness:

    (filius meus) stridet dentibus et arescit,

    Vulg. Marc. 9, 17.—So, to sink, be overcome, with fear:

    arescentibus hominibus prae timore,

    Luc. 21, 26.

    Lewis & Short latin dictionary > aresco

  • 14 caespes

    caespĕs (not cespes), ĭtis, m. [caesus, caedo].
    I.
    A turf, sod as cut out: caespes est terra in modum lateris caesa cum herba, sive frutex recisus et truncus, Paul. ex Fest. p. 45 Müll.: caespes chortoplinthos, chortobôlos, plinthos, Gloss.: non esse arma caespites, neque glebas, * Cic. Caecin. 21, 60.—

    Used for altars, mounds (of tombs), for covering cottages, huts, etc.,

    Hor. C. 1, 19, 13; Ov. Tr. 5, 5, 9; id. M. 4, 753; 7, 240; 15, 573; Verg. A. 3, 304; Tac. G. 27; id. A. 1, 62; Verg. E. 1, 69 Voss; Sen. Ep. 8, 5; Luc. 1, 512; 3, 387; Suet. Aug. 24.—
    B.
    Meton.
    1.
    A cot, hut, hovel, shed:

    nec fortuitum spernere caespitem,

    Hor. C. 2, 15, 17.—
    2.
    An altar:

    positusque carbo Caespite vivo,

    Hor. C. 3, 8, 4; Juv. 12, 2; Tac. H. 4, 53; App. Flor. n. 1, —
    3.
    Any object of similar form, a knot, knob, Plin. 17, 21, 35, § 153.—
    4.
    A clump, group of plants, Plin. 21, 7, 20, § 43; Verg. G. 4, 273 Forbig. ad loc.—
    II.
    In gen.
    A.
    A grassy field, a green field, turf, Verg. A. 11, 566:

    de caespite virgo se levat,

    Ov. M. 2, 427; 4, 301; 10, 556;

    13, 931: sedere in caespite nudo,

    Suet. Tib. 18; Stat. Th. 12, 328; Petr. 120, 72; Plin. 16, 31, 56, § 128; 17, 4, 3, § 26.—
    B.
    Late Lat., the earth, ground, in gen., Avien. Perieg. 227; 388.

    Lewis & Short latin dictionary > caespes

  • 15 Chaones

    Chāŏnes, um, m., = Chaones, a people in the north-west part of Epirus, named after Chaon (v. the preced. art.), the Chaonians, Plin. 4, prooem. § 2; Serv. ad Verg. A. 3, 334 sq.; acc. plur. Gr. Chaonas, Claud. B. Get. 135; their country was called Chā-ŏnĭa, ae, f., Verg. A. 3, 335 Serv.; Plin. 4, prooem. § 2; Cic. Att. 6, 3, 2; Liv. 32, 5, 9. —
    II.
    Hence,
    A.
    Chāŏnĭus, a, um, adj., Chaonian; also of Epirus:

    campi,

    Verg. A. 3, 334:

    sinus,

    Ov. M. 13, 717:

    glans,

    Verg. G. 1, 8: pater, i. e. Jupiter, whose oracle was at Dodona, id. ib. 2, 67; cf.

    Juppiter,

    Val. Fl. 1, 303:

    columbae,

    which revealed the future at Dodona, Verg. E. 9, 13:

    nemus,

    i. e. the oak forest, Stat. Th. 6, 99:

    truncus,

    Val. Fl. 8, 461:

    vertex,

    Luc. 3, 180:

    victus,

    i.e. of acorns, Claud. Rapt. Pros. 3, 47.—
    B.
    Chāŏnis, ĭdis, f. adj., Chaonian:

    ales, i.e. columba (v. the preced.),

    Ov. A. A. 2, 150:

    arbos, i. e. quercus,

    id. M. 10, 90:

    quercus,

    Sen. Herc. Oet. 1624.

    Lewis & Short latin dictionary > Chaones

  • 16 Chaonia

    Chāŏnes, um, m., = Chaones, a people in the north-west part of Epirus, named after Chaon (v. the preced. art.), the Chaonians, Plin. 4, prooem. § 2; Serv. ad Verg. A. 3, 334 sq.; acc. plur. Gr. Chaonas, Claud. B. Get. 135; their country was called Chā-ŏnĭa, ae, f., Verg. A. 3, 335 Serv.; Plin. 4, prooem. § 2; Cic. Att. 6, 3, 2; Liv. 32, 5, 9. —
    II.
    Hence,
    A.
    Chāŏnĭus, a, um, adj., Chaonian; also of Epirus:

    campi,

    Verg. A. 3, 334:

    sinus,

    Ov. M. 13, 717:

    glans,

    Verg. G. 1, 8: pater, i. e. Jupiter, whose oracle was at Dodona, id. ib. 2, 67; cf.

    Juppiter,

    Val. Fl. 1, 303:

    columbae,

    which revealed the future at Dodona, Verg. E. 9, 13:

    nemus,

    i. e. the oak forest, Stat. Th. 6, 99:

    truncus,

    Val. Fl. 8, 461:

    vertex,

    Luc. 3, 180:

    victus,

    i.e. of acorns, Claud. Rapt. Pros. 3, 47.—
    B.
    Chāŏnis, ĭdis, f. adj., Chaonian:

    ales, i.e. columba (v. the preced.),

    Ov. A. A. 2, 150:

    arbos, i. e. quercus,

    id. M. 10, 90:

    quercus,

    Sen. Herc. Oet. 1624.

    Lewis & Short latin dictionary > Chaonia

  • 17 Chaonis

    Chāŏnes, um, m., = Chaones, a people in the north-west part of Epirus, named after Chaon (v. the preced. art.), the Chaonians, Plin. 4, prooem. § 2; Serv. ad Verg. A. 3, 334 sq.; acc. plur. Gr. Chaonas, Claud. B. Get. 135; their country was called Chā-ŏnĭa, ae, f., Verg. A. 3, 335 Serv.; Plin. 4, prooem. § 2; Cic. Att. 6, 3, 2; Liv. 32, 5, 9. —
    II.
    Hence,
    A.
    Chāŏnĭus, a, um, adj., Chaonian; also of Epirus:

    campi,

    Verg. A. 3, 334:

    sinus,

    Ov. M. 13, 717:

    glans,

    Verg. G. 1, 8: pater, i. e. Jupiter, whose oracle was at Dodona, id. ib. 2, 67; cf.

    Juppiter,

    Val. Fl. 1, 303:

    columbae,

    which revealed the future at Dodona, Verg. E. 9, 13:

    nemus,

    i. e. the oak forest, Stat. Th. 6, 99:

    truncus,

    Val. Fl. 8, 461:

    vertex,

    Luc. 3, 180:

    victus,

    i.e. of acorns, Claud. Rapt. Pros. 3, 47.—
    B.
    Chāŏnis, ĭdis, f. adj., Chaonian:

    ales, i.e. columba (v. the preced.),

    Ov. A. A. 2, 150:

    arbos, i. e. quercus,

    id. M. 10, 90:

    quercus,

    Sen. Herc. Oet. 1624.

    Lewis & Short latin dictionary > Chaonis

  • 18 Chaonius

    Chāŏnes, um, m., = Chaones, a people in the north-west part of Epirus, named after Chaon (v. the preced. art.), the Chaonians, Plin. 4, prooem. § 2; Serv. ad Verg. A. 3, 334 sq.; acc. plur. Gr. Chaonas, Claud. B. Get. 135; their country was called Chā-ŏnĭa, ae, f., Verg. A. 3, 335 Serv.; Plin. 4, prooem. § 2; Cic. Att. 6, 3, 2; Liv. 32, 5, 9. —
    II.
    Hence,
    A.
    Chāŏnĭus, a, um, adj., Chaonian; also of Epirus:

    campi,

    Verg. A. 3, 334:

    sinus,

    Ov. M. 13, 717:

    glans,

    Verg. G. 1, 8: pater, i. e. Jupiter, whose oracle was at Dodona, id. ib. 2, 67; cf.

    Juppiter,

    Val. Fl. 1, 303:

    columbae,

    which revealed the future at Dodona, Verg. E. 9, 13:

    nemus,

    i. e. the oak forest, Stat. Th. 6, 99:

    truncus,

    Val. Fl. 8, 461:

    vertex,

    Luc. 3, 180:

    victus,

    i.e. of acorns, Claud. Rapt. Pros. 3, 47.—
    B.
    Chāŏnis, ĭdis, f. adj., Chaonian:

    ales, i.e. columba (v. the preced.),

    Ov. A. A. 2, 150:

    arbos, i. e. quercus,

    id. M. 10, 90:

    quercus,

    Sen. Herc. Oet. 1624.

    Lewis & Short latin dictionary > Chaonius

  • 19 ficulnea

    Fīculnĕus, a, um, adj. [ficula], of the fig-tree:

    ligna,

    Varr. R. R. 3, 16, 37:

    folia,

    Col. 6, 3, 7.—As subst.: fīculnĕa, ae, f., a fig-tree, Vulg. Osee, 9, 10; id. Luc. 13, 7.— In the form ficulnus, a, um:

    truncus,

    Hor. S. 1, 8, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > ficulnea

  • 20 Ficulneus

    Fīculnĕus, a, um, adj. [ficula], of the fig-tree:

    ligna,

    Varr. R. R. 3, 16, 37:

    folia,

    Col. 6, 3, 7.—As subst.: fīculnĕa, ae, f., a fig-tree, Vulg. Osee, 9, 10; id. Luc. 13, 7.— In the form ficulnus, a, um:

    truncus,

    Hor. S. 1, 8, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Ficulneus

См. также в других словарях:

  • Truncus — Trun cus, n. [L.] (Zo[ o]l.) The thorax of an insect. See {Trunk}, n., 5. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Truncus — (lat.), Rumpf, Stamm …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Truncus — (lat.), der Stamm der Bäume etc. (vgl. Sproß und Baum), auch der Rumpf der Tiere …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Truncus — Als Truncus (lat., „Stamm“) bezeichnet man in der Anatomie den Rumpf. Darüber hinaus wird der Begriff Truncus (Plural Trunci) auch für größere Blutgefäß , Lymphgefäß und Nervenstämme verwendet: Truncus arteriosus communis Truncus bicaroticus… …   Deutsch Wikipedia

  • Truncus — A Truncus is the graph of y = a/(x+B)²+C. It has two asymptotes, and can be translated and dilated in many ways. The standard truncus, y=1/x² , has asymptotes at x=0 and y=0, therefore having no real (or complex) axial intercepts. Compared with… …   Wikipedia

  • Truncus — Trụncus [aus lat. truncus, Gen.: trunci = Stamm eines Baumes] m; , ...ci: Hauptteil, Stamm: a)der Rumpf des menschl. Körpers, einschließlich Kopf und Hals; b)großer, meist kurzer Hauptteil eines Blutgefäßes, Lymphgefäßes, Nervs oder Organs (Anat …   Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke

  • Truncus — Trun|cus [...kus] der; , ...ci <aus lat. truncus »Stamm eines Baumes«>: a) Gefäßstamm; b) Rumpf des menschlichen Körpers (Med.) …   Das große Fremdwörterbuch

  • Truncus — liemuo statusas T sritis topografinė išorės anatomija atitikmenys: lot. Truncus ryšiai: platesnis terminas – topografinė išorės anatomija siauresnis terminas – nugarinė liemens dalis siauresnis terminas – petys siauresnis terminas – pilvinė… …   Paukščių anatomijos terminai

  • Truncus — kamienas statusas T sritis gyvūnų anatomija, gyvūnų morfologija atitikmenys: lot. Fasciculus atrioventricularis; Truncus ryšiai: platesnis terminas – prieširdinis skilvelių pluoštas siauresnis terminas – dešinioji kojytė siauresnis terminas –… …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

  • Truncus — kamienas statusas T sritis histologija, ląstelių chemija, histologinė chemija, audinių kultūra atitikmenys: lot. Truncus ryšiai: platesnis terminas – prieširdinis skilvelio pluoštas …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

  • Truncus — liemuo statusas T sritis gyvūnų anatomija, gyvūnų morfologija atitikmenys: lot. Truncus ryšiai: platesnis terminas – kūno dalys siauresnis terminas – dubuo siauresnis terminas – krūtinė siauresnis terminas – nugara siauresnis terminas – pilvas …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»