-
1 mancus
mancus adj. [3 MAN-], maimed, infirm, crippled, lame-handed: mancus et membris omnibus captus: mancorum ac debilium dux, L.: iratā Pallade mancus erit, O.—Fig., infirm, defective, imperfect: virtus: fortuna, H.: Talibus officiis prope mancus, H.* * *manca, mancum ADJmaimed, crippled; powerless -
2 mutilus
mutilus adj. [1 MI-], maimed, mutilated: alces mutilae sunt cornibus, without horns, Cs.: sic mutilus minitaris? i. e. after losing your horn, H.— Fig.: mutila quaedam loqui, too briefly.* * *mutila, mutilum ADJmaimed, broken, mutilated; hornless, having lost/stunted horns -
3 truncus
truncus adj. [TARC-], maimed, mutilated, mangled, dismembered, disfigured: Trunca manu pinus regit (Polyphemum), i. e. the trunk of a pinetree, V.: frons, without its horn, O.: corpus, limbless, O.: puerum trunci corporis natum, L.: Tela, i. e. broken, V.: arbor, deprived of branches, Cu.— Poet. with gen: animalia Trunca pedum, i. e. without feet, V.— Undeveloped, imperfect, wanting: ranae pedibus, O.—Fig., maimed, mutilated: urbs trunca, sine senatu, etc., L.* * * -
4 truncus
1.truncus, a, um, adj [root tark-, truc-, to break, tear; cf. torqueo], maimed, mutilated, mangled, dismembered, disfigured, deprived of some of its parts (mostly poet. and perh. not ante-Aug.; syn.: mutilus, mancus).I.Lit.:(β).trunca manu pinus regit (Polyphemum),
i. e. the trunk of a pinetree, Verg. A. 3, 659:trunca illa et retorrida manus Mucii,
Sen. Ep. 66, 51:nemora,
i. e. trees stripped of their branches, Stat. Th. 4, 455:truncas mhonesto vulnere nares,
Verg. A. 6, 497:vultus naribus auribusque,
Mart. 2, 83, 3:frons,
deprived of its horn, Ov. M. 9, 1; 9, 86; Sil. 3, 42:frontem lumina truncam,
deprived of its eyes, id. 9, 400:bracchia non habuit, truncoque repandus in undas Corpore desiluit,
deprived of its limbs, Ov. M. 3, 680; cf. Just. 2, 9, 19:puerum trunci corporis in agro Romano natum,
Liv. 41, 9, 5:varie ex integris truncos gigni, ex truncis integros,
Plin. 7, 11, 10, § 50:tela,
i.e. broken in pieces, Verg. A. 11, 9; cf.:trunci enses et fractae hastae,
Stat. Th. 2, 711:truncum lignum, i. e. hasta fracta,
Val. Fl. 6, 251: membra carmae, Ov M. 11, 560; cf.alnus,
without oars, Val. Fl. 2, 300:truncae atque mutilae litterae,
Gell. 17, 9, 12:exta,
Val. Max. 1, 6, 9.—Poet., with gen.:B.animalia trunca pedum,
without feet, Verg. G. 4, 310: truncus capitis, Sil 10, 311.—Transf.1.Of things, not developed, imperfect, or wanting in their parts:2. II.quaedam imperfecta (animalia) suisque Trunca vident numeris,
Ov. M. 1, 428:ranae pedibus,
id. ib. 15, 376:ipse (nanus) jactabat truncas manus,
Prop. 4 (5), 8, 42—Trop., maimed, mutilated:2. I.(Capua) urbs trunca, sine senatu, sine plebe, sine magistratibus,
Liv. 31, 29, 11:pecus,
without a leader, Stat. Th. 5, 333:manus vero, sine quibus trunca esset actio ac debilis, vix dici potest, quot motus habeant,
Quint. 11, 3, 85:trunca et debilis medicina (sine rerum naturae cognitione), Cels. praef.: sermo (volucrum),
Stat. Th. 12, 478:trunca quaedam ex Menandro,
fragments, Gell. 2, 23, 21.—Hence, subst.:Lit.:B.cibus... Per truncos ac per ramos diffunditur omnes,
Lucr. 1, 353:quid? in arboribus, in quibus non truncus, non rami, non folia sunt denique, nisi, etc.,
Cic. de Or. 3, 46, 179; cf. id. Sen. 15, 52; id. N. D. 2, 47, 120; id. Lael. 13, 48; Caes. B. G. 4, 17; 7, 73, Verg. G. 2, 78; 3, 233; Hor S. 1, 8, 1; id. C. 2, 17, 27; 3, 4, 55; Ov. M. 2, 358; 8, 346; id. H. 9, 93; Col. Arb. 17, 1; Sen. Ep. 86, 17.—Transf.1.Of the human body, the trunk, the body, apart from the limbs:2.status erectus et celsus, nullā mollitiā cervicum: trunco magis toto se ipse moderans,
Cic. Or. 18, 59:nemo illum ex trunco corporis spectabat,
id. Rosc. Com. 10, 28:recto pugnat se attollere trunco,
Ov. M. 2, 822; cf. id. ib. 7, 640:et caput abscisum calido viventeque trunco,
Lucr. 3, 654: jacet litore truncus. Verg. A. 2, 557.—Of a column.(α).The shaft, Vitr. 4, 1 med. —(β). 3.A piece cut off, as a branch of a tree for an our:4. * II.frondentes,
Val. Fl. 8, 287;a piece of flesh for smoking (cf. trunculus),
Verg. M. 57.— -
5 lacer
lacer era, erum, adj. [3 LAC-], mangled, lacerated, torn: corpus, L.: Deiphobum lacerum crudeliter ora, mutilated, V.: funus, mangled corpse, V.: lacerum cornu caput, i. e. deprived of a horn, O.— Rending, lacerating: morsus, O.* * *lacera, lacerum ADJmangled, torn, rent, mutilated; maimed, dismembered -
6 immutilatus
1.immŭtĭlātus ( inm-), a, um, adj. [in-mutilo], maimed, mutilated: corpore, Sall. Fragm. ap. Non. 366, 18 (Hist. 4, 40 Dietsch).2. -
7 inmutilatus
1.immŭtĭlātus ( inm-), a, um, adj. [in-mutilo], maimed, mutilated: corpore, Sall. Fragm. ap. Non. 366, 18 (Hist. 4, 40 Dietsch).2. -
8 mancus
mancus, a, um, adj. [Sanscr. man-āk, little; cf. Germ. mangeln], maimed, infirm (class.).I.Lit., in a limb or member, esp. in the hand:II.sciendum, scaevam non esse morbosum, praeterquam si, imbecillitate dextrae, validius sinistra utatur: sed hunc non scaevam, sed mancum esse dicimus,
Dig. 21, 1, 12:mancus et membris omnibus captus ac debilis,
Cic. Rab. Perd. 7, 21:ad mandata claudus, caecus, mutus, mancus, debilis,
Plaut. Merc. 3, 3, 45:mancorum ac debilium dux,
Liv. 7, 13; Ov. F. 3, 825:tamquam mancus et exstinctae corpus non utile dextrae,
Juv. 3, 48.—Trop., infirm, defective, imperfect (rare but class.):virtus,
Cic. Fin. 3, 9, 30:ac debilis praetura,
id. Mil. 9, 25:contemplatio naturae,
id. Off. 1, 43, 153:fortuna,
Hor. S. 2, 7, 88.—With abl.:talibus officiis prope mancus,
Hor. Ep. 2, 2, 21.—In neutr adverb.: error mancum claudicat, Prud. steph. 2, 23. -
9 mutilus
mŭtĭlus, a, um, adj. [mitulos or mutilos], maimed, mutilated (class.; syn.: truncus, curtus, mancus).I.Lit. So of those who cut off a thumb to escape military service, Cod. Th. 7, 13, 10:II.grabatulus uno pede mutilus,
App. M. 1, p. 107, 19:naves (al. mutilatae),
Liv. 37, 24:litterae,
Gell. 17, 9, 12. —Of horned animals which have lost one or both horns:bos,
Varr. L. L. 9, § 33 Müll.:alces mutilae sunt cornibus,
without horns, Caes. B. G. 6, 26:capella,
Col. 7, 6.—Hence jestingly, transf.:sic mutilus (i. e. exsecto cornu) minitaris?
Hor. S. 1, 5, 60.—Trop.:mutila et quasi decurtata (in oratione) sentire,
Cic. Or. 53, 178:mutila quaedam et hiantia loqui,
too briefly, id. ib. 9, 32.
См. также в других словарях:
maimed — maimed; un·maimed; maimed·ness; … English syllables
maimed — index disabled (made incapable), marred Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
Maimed — Maim Maim (m[=a]m), v. t. [imp. & p. p. {Maimed} (m[=a]md);p. pr. & vb. n. {Maiming}.] [OE. maimen, OF. mahaignier, mehaignier, meshaignier, cf. It. magagnare, LL. mahemiare, mahennare; perh. of Celtic origin; cf. Armor. mac ha[ n]a to mutilate,… … The Collaborative International Dictionary of English
maimed mutilated — injured injured adj. 1. having received an injury; usually used of physical or mental injury to persons. Opposite of {uninjured}. [Narrower terms: {abraded, scraped, skinned ; {battle scarred, scarred}; {bit, bitten, stung ; {black and blue,… … The Collaborative International Dictionary of English
maimed flounder — atogrąžinis botas statusas T sritis zoologija | vardynas taksono rangas rūšis atitikmenys: lot. Bothus mancus angl. common flounder; maimed flounder; tropical flounder rus. ботус манкус; тропический ботус ryšiai: platesnis terminas – paprastieji… … Žuvų pavadinimų žodynas
maimed — (Roget s IV) modif. Syn. injured, damaged, wounded; see hurt … English dictionary for students
maimed — meɪm v. mutilate, disfigure, cripple, cause to be disabled; damage, harm, make useless … English contemporary dictionary
maimed — Mu umu u, mumuku, kīnā, ālina … English-Hawaiian dictionary
maimed — I noun people who are wounded (Freq. 1) they had to leave the wounded where they fell • Syn: ↑wounded • Hypernyms: ↑people II adjective having a part of the body cri … Useful english dictionary
maimed him — mutilated him, permanently injured him … English contemporary dictionary
self-maimed — adj. * * * … Universalium