Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

trim

  • 21 inaversibilis

    ĭnāversĭbĭlis, e, adj. [2. in-aversus], that cannot be turned aside, unalterable:

    aeternitas (with immobilis and insolubilis),

    App. Trim. p. 100 med. (al. inaversabilis or inversibilis).

    Lewis & Short latin dictionary > inaversibilis

  • 22 incredibilis

    incrēdĭbĭlis, e, adj. [2. in-credo].
    I.
    Pass.
    A.
    That cannot be believed, incredible, extraordinary, unparalleled (class.):

    fides,

    Cic. Fam. 13, 54:

    quaedam et prope singularis et divina vis ingenii,

    id. Or. 1, 38, 172:

    voluptas,

    id. Cat. 1, 10:

    foedus sceleris,

    id. ib. 2, 4:

    furor,

    id. Sull. 27:

    rem facere incredibilem,

    id. Inv. 2, 13, 42:

    incredibilia probabilibus intexere,

    id. Part. 4, 12:

    incredibile est,

    it is incredible, id. Att. 13, 23, 3:

    praeter spem atque incredibile hoc mihi obtigit,

    unforeseen, Ter. Phorm. 2, 1, 9:

    incredibile est, quanta me molestia affecerit,

    Cic. Att. 15, 1, 1; so Quint. 1, 1, 32. —With inf.:

    incredibile est, a filio patrem occisum,

    Quint. 7, 2, 31:

    incredibilem in modum concursus fiunt,

    Cic. Att. 5, 16, 3:

    incredibile quantum coaluere,

    Just. 36, 2 fin. —With sup. in u (not in Cic.):

    incredibile memoratu est, quam facile coaluerint,

    Sall. C. 6, 2.—
    B.
    Not worthy of belief, or that is not believed (ante-class.), Plaut. Bacch. 4, 3, 3. —
    II.
    Act., unbelieving, incredulous (post-class.):

    incredibiles cogentur credere,

    App. Trim. p. 93, 25.— Hence, adv.: incrēdĭbĭlĭter, incredibly, extraordinarily (class.):

    quibus ego incredibiliter delector,

    Cic. de Sen. 15, 51:

    consentire,

    id. Phil. 1, 15, 36:

    pertimuit,

    id. Att. 8, 7, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > incredibilis

  • 23 incredibilitas

    incrēdĭbĭlĭtas, ātis, f. [incredibilis] (post-class.).
    I.
    Incredibility, Dig. 48, 5, 29 init.
    II.
    Incredulity:

    humana,

    App. Trim. p. 93, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > incredibilitas

  • 24 moenero

    mūnĕro ( moen-), āvi, ātum, 1, v. a., and mūnĕror, ātus (v. Gell. 18, 12, 20), 1, v. dep. [munus], to give, bestow, present a thing; to present, honor, reward with a thing (rare but class.; syn.: dono, largior, impertion.
    I.
    Form munero, with dat.: cujus exuvias et coronam huic muneravit virgini, Att. ap. Non. 499, 11: Kalendis suam matrem. Plaut. Mil. 3, 1, 97:

    Horolen,

    Flor. 3, 5, 28 (Trag. Rel. v. 446 Rib.):

    beneficium alicui,

    to render, Plaut. Capt. 5, 1, 15; Turp. ap. Non. 477, 19.—With abl.:

    ea, quibus rex te munerare constituerat,

    Cic. Deiot. 6, 17: inani me, inquis, lance muneras. Sen. Ep. 119, 5; Dig. 48, 20, 6 fin.:

    a Trojano locupletissime muneratus,

    Spart. Hadr. 3, 4:

    mulier munerata,

    Amm. 14, 7, [p. 1176] 4:

    legatus muneratus,

    id. 17, 8, 3.—In gerundive:

    non meretriculis moenerandis rem coëgit,

    Plaut. Truc. 2, 2, 55 Speng.— Absol.:

    at certatim nutricant et munerant,

    Plaut. Mil. 3, 1, 121:

    regni eum societate muneravit,

    Macr. S. 1, 7, 21:

    dignus quem maximis officiis muneres,

    Symm. Ep. 1, 104. —
    II.
    Form muneror:

    natura aliud alii muneratur,

    Cic. Inv. 2, 1, 3:

    assectatur, assidet, muneratur,

    id. Par. 5, 2, 39; Ter. Heaut. 2, 3, 59 (dub.;

    Fleck. demunerarier): Alexis me opipare muneratus est,

    Cic. Att. 7, 2, 3:

    aliquem aliquā re,

    Hor. Epod. 2, 20; App. Herm. Trim. 11. ‡ * mungo, ere [obsolete, the orig. form whence emungo, mucus, mucere, mucor, mucedo; cf. Sanscr. muk, to let go, throw off; Gr. apomussô, to wipe away; muktêr, nose; muxa, snivel], to blow the nose: mungo, mussô, Gloss. Philox.

    Lewis & Short latin dictionary > moenero

  • 25 mundulus

    mundŭlus, a, um, adj. dim. [1. mundus], cleanly, neat, trim, nice, spruce (anteclass.):

    amasii,

    Plaut. Truc. 3, 1, 13.— Hence, adv.: mundŭlē, neatly, trimly, nicely (post-class.): qui ubi ad Dircaeum fontem adveniunt, mundule nitidantur jugulos quadripedantum, Att. ap. Non. 144, 17 (Trag. Rel. v. 602 Rib.):

    mundule amicta,

    App. M. 2, p. 117, 33.

    Lewis & Short latin dictionary > mundulus

  • 26 munero

    mūnĕro ( moen-), āvi, ātum, 1, v. a., and mūnĕror, ātus (v. Gell. 18, 12, 20), 1, v. dep. [munus], to give, bestow, present a thing; to present, honor, reward with a thing (rare but class.; syn.: dono, largior, impertion.
    I.
    Form munero, with dat.: cujus exuvias et coronam huic muneravit virgini, Att. ap. Non. 499, 11: Kalendis suam matrem. Plaut. Mil. 3, 1, 97:

    Horolen,

    Flor. 3, 5, 28 (Trag. Rel. v. 446 Rib.):

    beneficium alicui,

    to render, Plaut. Capt. 5, 1, 15; Turp. ap. Non. 477, 19.—With abl.:

    ea, quibus rex te munerare constituerat,

    Cic. Deiot. 6, 17: inani me, inquis, lance muneras. Sen. Ep. 119, 5; Dig. 48, 20, 6 fin.:

    a Trojano locupletissime muneratus,

    Spart. Hadr. 3, 4:

    mulier munerata,

    Amm. 14, 7, [p. 1176] 4:

    legatus muneratus,

    id. 17, 8, 3.—In gerundive:

    non meretriculis moenerandis rem coëgit,

    Plaut. Truc. 2, 2, 55 Speng.— Absol.:

    at certatim nutricant et munerant,

    Plaut. Mil. 3, 1, 121:

    regni eum societate muneravit,

    Macr. S. 1, 7, 21:

    dignus quem maximis officiis muneres,

    Symm. Ep. 1, 104. —
    II.
    Form muneror:

    natura aliud alii muneratur,

    Cic. Inv. 2, 1, 3:

    assectatur, assidet, muneratur,

    id. Par. 5, 2, 39; Ter. Heaut. 2, 3, 59 (dub.;

    Fleck. demunerarier): Alexis me opipare muneratus est,

    Cic. Att. 7, 2, 3:

    aliquem aliquā re,

    Hor. Epod. 2, 20; App. Herm. Trim. 11. ‡ * mungo, ere [obsolete, the orig. form whence emungo, mucus, mucere, mucor, mucedo; cf. Sanscr. muk, to let go, throw off; Gr. apomussô, to wipe away; muktêr, nose; muxa, snivel], to blow the nose: mungo, mussô, Gloss. Philox.

    Lewis & Short latin dictionary > munero

  • 27 muneror

    mūnĕro ( moen-), āvi, ātum, 1, v. a., and mūnĕror, ātus (v. Gell. 18, 12, 20), 1, v. dep. [munus], to give, bestow, present a thing; to present, honor, reward with a thing (rare but class.; syn.: dono, largior, impertion.
    I.
    Form munero, with dat.: cujus exuvias et coronam huic muneravit virgini, Att. ap. Non. 499, 11: Kalendis suam matrem. Plaut. Mil. 3, 1, 97:

    Horolen,

    Flor. 3, 5, 28 (Trag. Rel. v. 446 Rib.):

    beneficium alicui,

    to render, Plaut. Capt. 5, 1, 15; Turp. ap. Non. 477, 19.—With abl.:

    ea, quibus rex te munerare constituerat,

    Cic. Deiot. 6, 17: inani me, inquis, lance muneras. Sen. Ep. 119, 5; Dig. 48, 20, 6 fin.:

    a Trojano locupletissime muneratus,

    Spart. Hadr. 3, 4:

    mulier munerata,

    Amm. 14, 7, [p. 1176] 4:

    legatus muneratus,

    id. 17, 8, 3.—In gerundive:

    non meretriculis moenerandis rem coëgit,

    Plaut. Truc. 2, 2, 55 Speng.— Absol.:

    at certatim nutricant et munerant,

    Plaut. Mil. 3, 1, 121:

    regni eum societate muneravit,

    Macr. S. 1, 7, 21:

    dignus quem maximis officiis muneres,

    Symm. Ep. 1, 104. —
    II.
    Form muneror:

    natura aliud alii muneratur,

    Cic. Inv. 2, 1, 3:

    assectatur, assidet, muneratur,

    id. Par. 5, 2, 39; Ter. Heaut. 2, 3, 59 (dub.;

    Fleck. demunerarier): Alexis me opipare muneratus est,

    Cic. Att. 7, 2, 3:

    aliquem aliquā re,

    Hor. Epod. 2, 20; App. Herm. Trim. 11. ‡ * mungo, ere [obsolete, the orig. form whence emungo, mucus, mucere, mucor, mucedo; cf. Sanscr. muk, to let go, throw off; Gr. apomussô, to wipe away; muktêr, nose; muxa, snivel], to blow the nose: mungo, mussô, Gloss. Philox.

    Lewis & Short latin dictionary > muneror

  • 28 mungo

    mūnĕro ( moen-), āvi, ātum, 1, v. a., and mūnĕror, ātus (v. Gell. 18, 12, 20), 1, v. dep. [munus], to give, bestow, present a thing; to present, honor, reward with a thing (rare but class.; syn.: dono, largior, impertion.
    I.
    Form munero, with dat.: cujus exuvias et coronam huic muneravit virgini, Att. ap. Non. 499, 11: Kalendis suam matrem. Plaut. Mil. 3, 1, 97:

    Horolen,

    Flor. 3, 5, 28 (Trag. Rel. v. 446 Rib.):

    beneficium alicui,

    to render, Plaut. Capt. 5, 1, 15; Turp. ap. Non. 477, 19.—With abl.:

    ea, quibus rex te munerare constituerat,

    Cic. Deiot. 6, 17: inani me, inquis, lance muneras. Sen. Ep. 119, 5; Dig. 48, 20, 6 fin.:

    a Trojano locupletissime muneratus,

    Spart. Hadr. 3, 4:

    mulier munerata,

    Amm. 14, 7, [p. 1176] 4:

    legatus muneratus,

    id. 17, 8, 3.—In gerundive:

    non meretriculis moenerandis rem coëgit,

    Plaut. Truc. 2, 2, 55 Speng.— Absol.:

    at certatim nutricant et munerant,

    Plaut. Mil. 3, 1, 121:

    regni eum societate muneravit,

    Macr. S. 1, 7, 21:

    dignus quem maximis officiis muneres,

    Symm. Ep. 1, 104. —
    II.
    Form muneror:

    natura aliud alii muneratur,

    Cic. Inv. 2, 1, 3:

    assectatur, assidet, muneratur,

    id. Par. 5, 2, 39; Ter. Heaut. 2, 3, 59 (dub.;

    Fleck. demunerarier): Alexis me opipare muneratus est,

    Cic. Att. 7, 2, 3:

    aliquem aliquā re,

    Hor. Epod. 2, 20; App. Herm. Trim. 11. ‡ * mungo, ere [obsolete, the orig. form whence emungo, mucus, mucere, mucor, mucedo; cf. Sanscr. muk, to let go, throw off; Gr. apomussô, to wipe away; muktêr, nose; muxa, snivel], to blow the nose: mungo, mussô, Gloss. Philox.

    Lewis & Short latin dictionary > mungo

  • 29 nitidulus

    nĭtĭdŭlus, a, um, adj. dim. [id.], somewhat spruce, rather trim:

    vidua nitidula,

    Sulp. Sev. Dial. 2, 8, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > nitidulus

  • 30 nitidus

    nĭtĭdus, a, um, adj. [niteo], shining, glittering, bright, polished, clear (class.; syn.: splendidus, lautus).
    I.
    Lit.:

    facite, sultis, nitidae ut aedes meae sint,

    Plaut. Stich. 1, 2, 8:

    in picturis alios horrida, inculta... contra alios nitida, laeta delectant,

    Cic. Or. 11, 36:

    nitidus juventā (anguis),

    Verg. G. 3, 437:

    caesaries,

    id. ib. 4, 337:

    caput solis,

    id. ib. 1, 467:

    ebur,

    Ov. M. 2, 3:

    aries nitidissimus auro,

    id. F. 3, 867:

    aether,

    Val. Fl. 3, 467:

    pisces,

    with gleaming scales, Ov. M. 1, 74:

    cujus turbavit nitidos exstinctus passer ocellos,

    Juv. 6, 8.—
    B.
    Transf.
    1.
    Of animals, sleek, plump, fat:

    jumenta,

    Nep. Eum. 5, 6.—
    2.
    Of persons, well-conditioned, well-favored, healthy-looking:

    me pinguem et nitidum bene curatā cute vises,

    Hor. Ep. 1, 4, 15.—So, nitidis sensibus haurire aliquid, with fresh, unblunted, unsated senses, Claud. Cons. Mall. Theod. 193.—
    3.
    Good-looking, handsome, beautiful, neat, elegant, spruce, trim:

    nimis nitida femina,

    Plaut. Mil. 4, 2, 12; id. Aul. 3, 6, 4:

    quos pexo capillo nitidos videtis,

    Cic. Cat. 2, 10, 22:

    ex nitido fit rusticus,

    Hor. Ep. 1, 7, 83:

    villae,

    id. ib. 1, 15, 46:

    nitidioris vitae instrumenta,

    Plin. 13, 16, 30, § 100.—
    4.
    Of fields and plants, blooming, fertile, luxuriant:

    nitidae fruges arbustaque laeta,

    Lucr. 2, 594:

    campi nitidissimi viridissimique,

    Cic. Verr. 2, 3, 18, § 47:

    nitidissima arboris pars,

    Plin. 17, 14, 24, § 104. — Poet.:

    nitidissimus annus,

    rich, fertile, Ov. F. 5, 265.—
    5.
    Of the wrestling ring, in allusion to the oil with which the wrestlers' bodies were anointed: palaestrae, Mart. 4, 8, 5.—
    II.
    Trop., cultivated, polished, refined:

    nitidum quoddam genus verborum et laetum,

    Cic. de Or. 1, 18, 81:

    verba nitidiora,

    id. Part. 5, 17:

    Isocrates nitidus et comptus,

    Quint. 10, 1, 79:

    Messala,

    id. 1, 7, 35:

    oratio,

    id. 8, 3, 18; 49;

    orator,

    id. 12, 10, 78:

    nitida et curata vox,

    id. 11, 3, 26:

    hilares nitidique vocantur,

    Juv. 11, 178:

    vita nitidior,

    Plin. 13, 16, 30, § 100.—Hence, adv.: nĭtĭdē, splendidly, brightly, beautifully, magnificently:

    ut nitide nitet,

    Plaut. Truc. 2, 4, 3:

    cenare nitide,

    id. Cas. 3, 6, 19; cf. id. Cist. 1, 1, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > nitidus

  • 31 obtrunco

    ob-trunco, āvi, ātum, 1, v. a., to cut off, lop away; to trim, prune.
    I.
    Lit. (post-Aug. and very rare):

    vitem,

    Col. 4, 29, 13.—
    II.
    In gen., to cut down, cut to pieces, kill, slay, slaughter (not in Cic. or Cæs.;

    syn.: trucido, jugulo, occido): ipsus Amphitruo optruncavit regem Pterelam in proelio,

    Plaut. Am. 1, 1, 259: (Medea) puerum interea obtruncat, Poët. ap. Cic. N. D. 3, 26, 67: ceteri vice pecorum obtruncabantur, Sall. Fragm. ap. Non. 497, 27:

    caedere alios, alios obtruncare,

    id. J. 97, 5:

    regem,

    Liv. 1, 5:

    (hostes),

    Sall. J. 67, 2:

    cervos ferro,

    Verg. G. 3, 374:

    gallum,

    Plaut. Aul. 3, 4, 10; Liv. 7, 26, 5; 8, 24, 9; 10, 38, 11; Curt. 6, 1, 1; Just. 16, 5, 15; Tac. H. 1, 80; 3, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > obtrunco

  • 32 orno

    orno, āvi, ātum, 1 (old form of the perf. ORNAVET, Column. Rostr.; v. infra), v. a. [perh. root var-, cover; Sanscr. varna-, color], to fit out, furnish, provide with necessaries; to equip, to get ready, prepare (class.; syn. exorno, concinno).
    I.
    In gen.:

    age nunc, orna te,

    Plaut. Ep. 2, 2, 10:

    prandium domi,

    id. Rud. 1, 2, 53: ornatur ferro Enn. ap. Gell. 16, 10 (Ann. v. 190 Vahl.):

    aliquem armis,

    Verg. A. 12, 344:

    decemviros apparitoribus, scribis, librariis, praeconibus, architectis, praeterea mulis, tabernaculis, centuriis, supellectili,

    Cic. Agr. 2, 13, 32:

    aliquem pecuniā,

    Plin. Ep. 3, 21, 3: CLASESQVE-NAVALES-PRIMOS-ORNAVET, fitted out, Column. Rostr.:

    maximas classes,

    Cic. Imp. Pomp. 4, 9; cf. Liv. 9, 30:

    naves,

    id. 40, 26:

    convivium,

    Cic. Verr. 2, 4, 20, § 44:

    copias omnibus rebus,

    id. Imp. Pomp. 8, 20:

    provincias,

    to furnish money, arms, and attendants to governors setting out for their provinces, id. Att. 3, 24, 1; id. ib. 4, 18, 2; Liv. 40, 36, 5; so,

    consules,

    id. ib. —Hence, to trim, provide with oil:

    lampades,

    Vulg. Matt. 25, 7.—
    II.
    In partic., to ornament, adorn, embellish, deck, set off.
    A.
    Lit.:

    Italiam ornare quam domum suam, maluit: quamquam, Italiā ornatā, domus ipsa mihi videtur ornatior,

    Cic. Off. 2, 22, 76:

    scuta ad forum ornandum,

    Liv. 9, 40:

    cornua sertis,

    Verg. A. 7, 488:

    monilia collum,

    Ov. M. 5, 52.—Of dressing the hair, Ov. Am. 1, 14, 5:

    capillos,

    id. ib. 2, 7, 23; Prop. 1, 2, 1.—
    B.
    Trop., to adorn, decorate, set off; to commend, praise, extol; to honor, show honor to, distinguish:

    aliquid magnificentius augere atque ornare,

    Cic. de Or. 1, 21, 94:

    seditiones ipsas,

    id. ib. 2, 28, 124:

    aliquem suis sententiis,

    id. Fam. 15, 4, 11: dicere, laudandum adulescentem, ornandum, tollendum, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 20, 1:

    civitatem omnibus rebus,

    Caes. B. G. 7, 33:

    aliquem maximis beneficiis,

    Cic. Att. 6, 1, 5:

    aliquem laudibus,

    id. Phil. 2, 11, 25:

    egressum alicujus frequentiā suā,

    id. Pis. 13, 31:

    candidatum suffragio,

    Plin. Ep. 2, 1, 8: aliquem ornare, to bestow honor upon, advance to honor, Cic. Fam. 1, 1:

    hederā poëtam,

    Verg. E. 7, 25.—Ironically:

    ornatus esses,

    would have been rewarded, Ter. Ad. 2, 1, 22.—Hence, ornātus, a, um, P. a.
    A.
    Fitted out, furnished, provided with necessaries, equipped, accoutred, splendidly furnished (class.;

    syn.: instructus, praeditus): sapiens plurimis artibus instructus et ornatus,

    Cic. Fin. 2, 34, 112:

    scutis telisque parati ornatique,

    id. Caecin. 21, 60:

    equus ornatus,

    Liv. 27, 19:

    elephantus,

    Nep. Hann. 3, 4:

    naves paratissimae, atque omni genere armorum ornatissimae,

    Caes. B. G. 3, 14:

    fundus,

    Cic. Quint. 31, 98:

    Graecia copiis non instructa solum, sed etiam ornata,

    not provided merely, but also splendidly furnished, id. Phil. 10, 4, 9.— Transf.:

    ingenio bono,

    Plaut. Poen. 1, 2, 89.—
    B.
    In partic., ornamented, adorned, decked, decorated, embellished, handsome, ornate:

    sepulcrum floribus ornatum,

    Cic. Fl. 38, 95.— Comp.:

    nihil ornatius,

    Cic. Sen. 16, 57.—Esp., adorned with all good qualities, excellent, distinguished, eminent, illustrious:

    lectissimus atque ornatissimus adulescens,

    Cic. Div. in Caecil. 9, 29:

    in dicendo,

    id. de Or. 1, 10, 42; id. ib. 1, 11, 49:

    homo ornatissimus loco, ordine, nomine, virtute, ingenio, copiis,

    honored, respected, id. Verr. 2, 1, 48, § 127:

    ornati elaboratique versus,

    embellished, id. Or. 11, 36:

    oratio,

    id. de Or. 1, 12, 50:

    locus ad dicendum ornatissimus,

    admirably adapted, id. Imp. Pomp. 1, 1.—Hence, adv.: ornātē, with ornament, ornamentally, ornately, elegantly (class.):

    dicere,

    Cic. de Or. 3, 14, 53:

    apte, distincte, ornate dicere,

    id. Off. 1, 1, 2.— Comp.:

    causas agere ornatius,

    Cic. Fam. 9, 21, 1.— Sup.:

    causam ornatissime et copiosissime defendere,

    Cic. Brut. 5, 21.

    Lewis & Short latin dictionary > orno

  • 33 perputo

    per-pŭto, āre, v. a., to trim or prune thoroughly. —Hence, trop., to set forth plainly or neatly:

    argumentum alicui, ut ego argumentum hoc vobis plane perputem,

    Plaut. Cist. 1, 3, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > perputo

  • 34 pingue

    pinguis, e, adj. [root pag-, pak-, of pango, q. v.; cf. Gr. pachus, stout], = piôn, fat (opp. macer; syn.: opimus, obesus).
    I.
    Lit.:

    pingues Thebani,

    Cic. Fat. 4, 7:

    pingui tentus omaso Furius,

    Hor. S. 2, 5, 40:

    me pinguem et nitidum bene curatā cute vises,

    id. Ep. 1, 4, 15:

    Lateranus,

    Juv. 8, 147:

    pinguem facere gallinam,

    Col. 8, 7:

    pinguior agnus,

    Plaut. Aul. 2, 5, 5:

    pinguissimus haedulus,

    Juv. 11, 65: merum, rich, oily wine (= plenum), Hor. S. 2, 4, 65.— Subst.: pingue, is, n., fat, grease, Plin. 11, 37, 85, § 212; Verg. G. 3, 124:

    taurorum, leonum ac pantherarum pinguia,

    Plin. 28, 9, 38, § 144:

    comedite pinguia,

    Vulg. 2 Esd. 8, 10.—
    B.
    Transf.
    1.
    Pass., fat, rich, fertile; also, plump, in good condition:

    ager,

    Col. 1, 4; Plin. 17, 4, 3, § 25; cf.:

    sanguine pinguior Campus,

    Hor. C. 2, 1, 29:

    sulcus,

    i. e. drawn in a rich soil, Luc. 6, 382:

    fimus,

    Verg. G. 1, 80:

    hortus,

    id. ib. 4, 118:

    stabula, of beehives,

    rich, full of honey, id. ib. 4, 14:

    arae,

    id. A. 4, 62:

    ficus,

    plump, juicy, Hor. S. 2, 8, 88; cf.

    saliva,

    Sen. Ira, 3, 38, 2: flamma, of incense;

    tura pingues facientia flammas,

    Ov. Tr. 5, 5, 11:

    corpora suco pinguis olivae Splendescunt,

    id. M. 10, 176:

    pingues taedae,

    full of pitch, Lucr. 3, 681:

    pingues arae,

    full of fat and blood, Verg. A. 4, 62:

    coma,

    anointed, Mart. 2, 29, 5 (different from Suet. Ner. 20; v. infra 3):

    mensa,

    rich, luxurious, Cat. 62, 3; cf.:

    incusa pingui auro dona,

    Pers. 2, 52. —Of color, dull, faint, Plin. 37, 8, 37, § 115. — Act., that makes fat; hence, meton., fertilizing:

    pingui flumine Nilus,

    Verg. A. 9, 31.—
    2.
    Bedaubed, besmeared:

    pinguia crura luto,

    Juv. 3, 247:

    virga,

    limed twigs, Mart. 9, 55, 4.—
    3.
    Thick, dense:

    caelum pingue et concretum (opp. caelum tenue et purum),

    Cic. Div. 1, 57, 130:

    folia pinguissima,

    Plin. 21, 9, 29, § 53:

    toga,

    Suet. Aug. 82:

    lacernae,

    Juv. 9, 28:

    pinguissima coma,

    very thick, luxuriant hair, Suet. Ner. 20.—
    4.
    Of taste, dull, insipid, not sharp, not pungent:

    sapor,

    Plin. 15, 27, 32, § 106; id. 15, 28, 33, § 109.—
    II.
    Trop.
    A.
    Of the mind, dull, gross, heavy, stupid, doltish:

    Cordubae natis poëtis pingue quiddam sonantibus et peregrinum,

    Cic. Arch. 10, 26:

    pingue videbatur et sibi contrarium,

    id. Ac. 2, 34, 109:

    nec prave factis decorari versibus opto, Ne rubeam pingui donatus munere,

    Hor. Ep. 2, 1, 267:

    pingue sed ingenium mansit,

    Ov. M. 11, 148:

    insubidius nescio quid facies et pinguius,

    Gell. 13, 21 (20), 4: pinguis Minerva, v. Minerva.—
    B.
    Siout, bold, strong:

    verba,

    Quint. 12, 10, 35:

    facundia,

    Gell. 17, 10, 8.—
    C.
    Calm, quiet, comfortable, easy ( poet. and in post-Aug. prose):

    et pingui membra quiete levat,

    Ov. R. Am. 206; id. Am. 1, 13, 7:

    amor,

    id. ib. 2, 19, 25:

    secessus,

    Plin. Ep. 1, 3, 3:

    mollem in posterum et pinguem destinare vitam,

    id. ib. 7, 26, 3:

    pinguius otium,

    id. ib. 5, 6, 45.—
    D.
    Sleek, spruce, trim, = nitidus:

    pexus pinguisque doctor,

    Quint. 1, 5, 14 Spald.— Hence, adv.: pinguĭter.
    1.
    Lit., fatly, with fatness, Col. 2, 2.—
    2.
    Transf., abundantly, liberally:

    pinguius succurrere,

    Dig. 44, 2, 14.—
    3.
    Trop., dully, stupidly:

    pinguius aliquid accipere,

    Dig. 42, 1, 49.

    Lewis & Short latin dictionary > pingue

  • 35 pinguis

    pinguis, e, adj. [root pag-, pak-, of pango, q. v.; cf. Gr. pachus, stout], = piôn, fat (opp. macer; syn.: opimus, obesus).
    I.
    Lit.:

    pingues Thebani,

    Cic. Fat. 4, 7:

    pingui tentus omaso Furius,

    Hor. S. 2, 5, 40:

    me pinguem et nitidum bene curatā cute vises,

    id. Ep. 1, 4, 15:

    Lateranus,

    Juv. 8, 147:

    pinguem facere gallinam,

    Col. 8, 7:

    pinguior agnus,

    Plaut. Aul. 2, 5, 5:

    pinguissimus haedulus,

    Juv. 11, 65: merum, rich, oily wine (= plenum), Hor. S. 2, 4, 65.— Subst.: pingue, is, n., fat, grease, Plin. 11, 37, 85, § 212; Verg. G. 3, 124:

    taurorum, leonum ac pantherarum pinguia,

    Plin. 28, 9, 38, § 144:

    comedite pinguia,

    Vulg. 2 Esd. 8, 10.—
    B.
    Transf.
    1.
    Pass., fat, rich, fertile; also, plump, in good condition:

    ager,

    Col. 1, 4; Plin. 17, 4, 3, § 25; cf.:

    sanguine pinguior Campus,

    Hor. C. 2, 1, 29:

    sulcus,

    i. e. drawn in a rich soil, Luc. 6, 382:

    fimus,

    Verg. G. 1, 80:

    hortus,

    id. ib. 4, 118:

    stabula, of beehives,

    rich, full of honey, id. ib. 4, 14:

    arae,

    id. A. 4, 62:

    ficus,

    plump, juicy, Hor. S. 2, 8, 88; cf.

    saliva,

    Sen. Ira, 3, 38, 2: flamma, of incense;

    tura pingues facientia flammas,

    Ov. Tr. 5, 5, 11:

    corpora suco pinguis olivae Splendescunt,

    id. M. 10, 176:

    pingues taedae,

    full of pitch, Lucr. 3, 681:

    pingues arae,

    full of fat and blood, Verg. A. 4, 62:

    coma,

    anointed, Mart. 2, 29, 5 (different from Suet. Ner. 20; v. infra 3):

    mensa,

    rich, luxurious, Cat. 62, 3; cf.:

    incusa pingui auro dona,

    Pers. 2, 52. —Of color, dull, faint, Plin. 37, 8, 37, § 115. — Act., that makes fat; hence, meton., fertilizing:

    pingui flumine Nilus,

    Verg. A. 9, 31.—
    2.
    Bedaubed, besmeared:

    pinguia crura luto,

    Juv. 3, 247:

    virga,

    limed twigs, Mart. 9, 55, 4.—
    3.
    Thick, dense:

    caelum pingue et concretum (opp. caelum tenue et purum),

    Cic. Div. 1, 57, 130:

    folia pinguissima,

    Plin. 21, 9, 29, § 53:

    toga,

    Suet. Aug. 82:

    lacernae,

    Juv. 9, 28:

    pinguissima coma,

    very thick, luxuriant hair, Suet. Ner. 20.—
    4.
    Of taste, dull, insipid, not sharp, not pungent:

    sapor,

    Plin. 15, 27, 32, § 106; id. 15, 28, 33, § 109.—
    II.
    Trop.
    A.
    Of the mind, dull, gross, heavy, stupid, doltish:

    Cordubae natis poëtis pingue quiddam sonantibus et peregrinum,

    Cic. Arch. 10, 26:

    pingue videbatur et sibi contrarium,

    id. Ac. 2, 34, 109:

    nec prave factis decorari versibus opto, Ne rubeam pingui donatus munere,

    Hor. Ep. 2, 1, 267:

    pingue sed ingenium mansit,

    Ov. M. 11, 148:

    insubidius nescio quid facies et pinguius,

    Gell. 13, 21 (20), 4: pinguis Minerva, v. Minerva.—
    B.
    Siout, bold, strong:

    verba,

    Quint. 12, 10, 35:

    facundia,

    Gell. 17, 10, 8.—
    C.
    Calm, quiet, comfortable, easy ( poet. and in post-Aug. prose):

    et pingui membra quiete levat,

    Ov. R. Am. 206; id. Am. 1, 13, 7:

    amor,

    id. ib. 2, 19, 25:

    secessus,

    Plin. Ep. 1, 3, 3:

    mollem in posterum et pinguem destinare vitam,

    id. ib. 7, 26, 3:

    pinguius otium,

    id. ib. 5, 6, 45.—
    D.
    Sleek, spruce, trim, = nitidus:

    pexus pinguisque doctor,

    Quint. 1, 5, 14 Spald.— Hence, adv.: pinguĭter.
    1.
    Lit., fatly, with fatness, Col. 2, 2.—
    2.
    Transf., abundantly, liberally:

    pinguius succurrere,

    Dig. 44, 2, 14.—
    3.
    Trop., dully, stupidly:

    pinguius aliquid accipere,

    Dig. 42, 1, 49.

    Lewis & Short latin dictionary > pinguis

  • 36 pinguiter

    pinguis, e, adj. [root pag-, pak-, of pango, q. v.; cf. Gr. pachus, stout], = piôn, fat (opp. macer; syn.: opimus, obesus).
    I.
    Lit.:

    pingues Thebani,

    Cic. Fat. 4, 7:

    pingui tentus omaso Furius,

    Hor. S. 2, 5, 40:

    me pinguem et nitidum bene curatā cute vises,

    id. Ep. 1, 4, 15:

    Lateranus,

    Juv. 8, 147:

    pinguem facere gallinam,

    Col. 8, 7:

    pinguior agnus,

    Plaut. Aul. 2, 5, 5:

    pinguissimus haedulus,

    Juv. 11, 65: merum, rich, oily wine (= plenum), Hor. S. 2, 4, 65.— Subst.: pingue, is, n., fat, grease, Plin. 11, 37, 85, § 212; Verg. G. 3, 124:

    taurorum, leonum ac pantherarum pinguia,

    Plin. 28, 9, 38, § 144:

    comedite pinguia,

    Vulg. 2 Esd. 8, 10.—
    B.
    Transf.
    1.
    Pass., fat, rich, fertile; also, plump, in good condition:

    ager,

    Col. 1, 4; Plin. 17, 4, 3, § 25; cf.:

    sanguine pinguior Campus,

    Hor. C. 2, 1, 29:

    sulcus,

    i. e. drawn in a rich soil, Luc. 6, 382:

    fimus,

    Verg. G. 1, 80:

    hortus,

    id. ib. 4, 118:

    stabula, of beehives,

    rich, full of honey, id. ib. 4, 14:

    arae,

    id. A. 4, 62:

    ficus,

    plump, juicy, Hor. S. 2, 8, 88; cf.

    saliva,

    Sen. Ira, 3, 38, 2: flamma, of incense;

    tura pingues facientia flammas,

    Ov. Tr. 5, 5, 11:

    corpora suco pinguis olivae Splendescunt,

    id. M. 10, 176:

    pingues taedae,

    full of pitch, Lucr. 3, 681:

    pingues arae,

    full of fat and blood, Verg. A. 4, 62:

    coma,

    anointed, Mart. 2, 29, 5 (different from Suet. Ner. 20; v. infra 3):

    mensa,

    rich, luxurious, Cat. 62, 3; cf.:

    incusa pingui auro dona,

    Pers. 2, 52. —Of color, dull, faint, Plin. 37, 8, 37, § 115. — Act., that makes fat; hence, meton., fertilizing:

    pingui flumine Nilus,

    Verg. A. 9, 31.—
    2.
    Bedaubed, besmeared:

    pinguia crura luto,

    Juv. 3, 247:

    virga,

    limed twigs, Mart. 9, 55, 4.—
    3.
    Thick, dense:

    caelum pingue et concretum (opp. caelum tenue et purum),

    Cic. Div. 1, 57, 130:

    folia pinguissima,

    Plin. 21, 9, 29, § 53:

    toga,

    Suet. Aug. 82:

    lacernae,

    Juv. 9, 28:

    pinguissima coma,

    very thick, luxuriant hair, Suet. Ner. 20.—
    4.
    Of taste, dull, insipid, not sharp, not pungent:

    sapor,

    Plin. 15, 27, 32, § 106; id. 15, 28, 33, § 109.—
    II.
    Trop.
    A.
    Of the mind, dull, gross, heavy, stupid, doltish:

    Cordubae natis poëtis pingue quiddam sonantibus et peregrinum,

    Cic. Arch. 10, 26:

    pingue videbatur et sibi contrarium,

    id. Ac. 2, 34, 109:

    nec prave factis decorari versibus opto, Ne rubeam pingui donatus munere,

    Hor. Ep. 2, 1, 267:

    pingue sed ingenium mansit,

    Ov. M. 11, 148:

    insubidius nescio quid facies et pinguius,

    Gell. 13, 21 (20), 4: pinguis Minerva, v. Minerva.—
    B.
    Siout, bold, strong:

    verba,

    Quint. 12, 10, 35:

    facundia,

    Gell. 17, 10, 8.—
    C.
    Calm, quiet, comfortable, easy ( poet. and in post-Aug. prose):

    et pingui membra quiete levat,

    Ov. R. Am. 206; id. Am. 1, 13, 7:

    amor,

    id. ib. 2, 19, 25:

    secessus,

    Plin. Ep. 1, 3, 3:

    mollem in posterum et pinguem destinare vitam,

    id. ib. 7, 26, 3:

    pinguius otium,

    id. ib. 5, 6, 45.—
    D.
    Sleek, spruce, trim, = nitidus:

    pexus pinguisque doctor,

    Quint. 1, 5, 14 Spald.— Hence, adv.: pinguĭter.
    1.
    Lit., fatly, with fatness, Col. 2, 2.—
    2.
    Transf., abundantly, liberally:

    pinguius succurrere,

    Dig. 44, 2, 14.—
    3.
    Trop., dully, stupidly:

    pinguius aliquid accipere,

    Dig. 42, 1, 49.

    Lewis & Short latin dictionary > pinguiter

  • 37 puto

    pŭto, āvi, ātum, 1, v. a. [root pu, to cleanse; whence putus, puteus, purus, etc.], to clean, cleanse (in the lit. sense very rare; in the trop. very freq.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    vellus lavare ac putare,

    Varr. R. R. 2, 2, 18: pensa lana putata, Titin. ap. Non. 369, 22:

    dolia,

    Cato, R. R. 39, 1 dub. (al. picare): aurum quoque putatum dici solet, id est expurgatum, Paul. ex Fest. s. v. putus, p. 216 Müll.—
    B.
    In partic., to trim, prune, or lop trees or vines:

    vineas arboresque falce putare,

    Cato, R. R. 32 init.; 33, 1:

    vitem,

    Verg. G. 2, 407; Just. 43, 4, 2:

    parcendum vitibus et ideo anguste putandum,

    Col. 4, 24, 21; id. Arb. 10, 1; Pall. 3, 12, 1; cf.: putatae vites et arbores, quod decisis impedimentis remanerent purae, Paul. ex Fest. p. 216 Müll.; so, too, in the foll., the passage from Gell. 6, 5, 6:

    olivetum,

    Cato, R. R. 44:

    arborem latius, strictius,

    Pall. 1, 6:

    vineam,

    Vulg. Lev. 25, 3; id. Isa. 5, 6.—
    II.
    Trop., to clear up, set in order; to arrange, settle, adjust.
    A.
    In gen.: rationem or rationes, to hold a reckoning, reckon together, settle accounts:

    putare veteres dixerunt vacantia ex quāque re ac non necessaria aut etiam obstantia et aliena auferre et excidere, et, quod esset utile ac sine vitio videretur, relinquere. Sic namque arbores et vites et sic etiam rationes putari dictum,

    Gell. 6, 5, 6 sq.:

    vilicus rationem cum domino crebro putet,

    Cato, R. R. 5, 3:

    rationes,

    id. ib. 2, 5:

    putatur ratio cum argentario,

    Plaut. Aul. 3, 5, 52:

    rationes cum publicanis putare,

    Cic. Att. 4, 11, 1:

    ideo ratio putari dicitur in quā summa fit pura,

    Varr. L. L. 5, 9.—
    2.
    Transf.:

    quom eam mecum rationem puto,

    think over, consider, Plaut. Cas. 3, 2, 25.—
    B.
    In partic.
    1.
    To reckon, count, compute a thing:

    colliciares (tegulae) pro binis putabuntur,

    will be counted, Cato, R. R. 14, 4; cf.:

    si numerus militum potius quam legionum putatur,

    Tac. H. 3, 2.—
    2.
    Transf.
    a.
    To believe in, regard:

    id ipsum est deos non putare, quae ab iis significantur contemnere,

    Cic. Div. 1, 46, 104.—
    b.
    To reckon, value, estimate, esteem a thing as any thing (= aestimare):

    aliquid denariis quadringentis,

    Cic. Verr. 2, 4, 7, § 13:

    magni putare honores,

    id. Planc. 4, 11:

    cum unum te pluris quam omnes illos putem,

    id. Att. 12, 21, 5:

    parvi,

    Cat. 23, 25:

    tantique putat conubia nostra,

    Ov. M. 10, 618.—
    c.
    To reckon, deem, hold, consider, count, esteem, etc.:

    aliquem nihilo,

    Cic. Div. in Caecil. 7, 24: aliquid pro certo, Matius et Trebat. ap. Cic. Att. 9, 15, A fin.:

    pro nihilo,

    Cic. Mil. 24, 64:

    imperatorem aliquo in numero putare,

    id. Imp. Pomp. 13, 37.—With two acc.:

    turpem putat lituram,

    Hor. Ep. 2, 1, 167:

    id nil puto,

    Ter. Heaut. 5, 1, 27; id. Ad. 1, 2, 19; 5, 4, 4; Hor. Ep. 2, 1, 84; 2, 2, 54; id. C. 4, 11, 30:

    hominem prae se neminem,

    Cic. Rosc. Am. 46, 135.—
    d.
    To ponder, consider, reflect upon a thing:

    dum haec puto,

    Ter. Eun. 4, 2, 4:

    in quo primum illud debes putare,

    Cic. Planc. 4, 10:

    multa putans,

    Verg. A. 6, 332: cum aliquo argumentis, to consider or investigate maturely, to argue, Plaut. Am. 2, 1, 45.—
    e.
    Transf. (as the result of consideration), to judge, suppose, account, suspect, believe, think, imagine, etc. (cf.:

    arbitror, opinor, censeo): verbum quoque ipsum puto, quod declarandae sententiae nostrae causā dicimus, non signat profecto aliud, quam id agere nos in re dubiā obscurāque, ut decisis amputatisque falsis opinionibus, quod videatur esse verum et integrum et incorruptum, retineamus,

    Gell. 6, 5, 8:

    aliquis forsan me Putet non putare hoc verum,

    Ter. And. 5, 5, 1:

    recte putas,

    id. ib. 1, 1, 114:

    rem ipsam putasti,

    you have hit the precise point, id. Phorm. 4, 5, 6:

    nec committere, ut aliquando dicendum sit, Non putaram,

    I should not have imagined that, Cic. Off. 1, 23, 81; id. Ac. 2, 18, 56:

    Cyprus insula et Cappadociae regnum tecum de me loquentur, puto etiam regem Deiotarum,

    id. Fam. 15, 4, 15:

    noli putare, me maluisse, etc.,

    id. Att. 6, 1, 3; cf. id. ib. 3, 15, 7; id. Fam. 9, 16, 2; id. Att. 12, 18, 1; Caes. B. C. 2, 31:

    Numidae remorati dum in elephantis auxilium putant,

    Sall. J. 53, 3: stare putes;

    adeo procedunt tempora tarde,

    one would suppose, Ov. Tr. 5, 10, 5; id. H. 11, 85:

    acies mea videt aut videre putat,

    id. ib. 18, 32:

    hanc virtutem vestram ultra periculis obicere nimis grande vitae meae pretium puto,

    Tac. A. 2, 47; Nep. Paus. 3, 7.—Parenthetically, Cic. Att. 12, 49, 1; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 3, 3; Cic. Att. 8, 9, 4; 7, 8, 5; 9, 9, 3;

    10, 16, 3: atque intra, puto, septimas Calendas,

    Mart. 1, 100, 6.—Ironically, Ov. Am. 3, 7, 2:

    ut puto, deus fio,

    as I think, in my opinion, Suet. Vesp. 23 fin.; Ov. A. A. 1, 370: non, puto, repudiabis, etc., [p. 1496] I think, I suppose, Vat. ap. Cic. Fam. 5, 9, 1. —With gen.:

    quaecumque sunt in omni mundo, deorum atque hominum putanda sunt,

    Cic. N. D. 2, 62, 154.—Elliptically, Cic. Fam. 15, 20, 1; cf. id. ib. 15, 4, 15; id. Fin. 5, 24, 76; Sen. Ep. 76, 11; Tac. Or. 33. —Hence, pŭtă, imper., suppose, for instance, for example, namely ( poet. and postAug.):

    Quinte, puta, aut Publi,

    Hor. S. 2, 5, 32:

    puta, tibi contigisse, ut oculos omnium effugias,

    Lact. 6, 24, 17:

    puta te servum esse communem,

    Sen. Contr. 3, 19, 4; 4, 25, 13; id. Clem. 1, 26, 2; id. Ben. 3, 41, 1; 5, 8, 6:

    si ille, puta, consul factus fuerit,

    Dig. 28, 5, 23:

    hoc, puta, non justum est,

    Pers. 4, 9; cf. Prisc. p. 1007 P.:

    ut puta (sometimes also written as one word, utputa),

    as for instance, as for example, Sen. Q. N. 2, 2, 3:

    ut puta novum crimen,

    Quint. 11, 3, 110; 7, 1, 14; Cels. 5, 26, 51 fin.; Sen. Ep. 47, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > puto

  • 38 sarpo

    sarpo, no perf., sarptum, 3, v. a. [root sarp-; Gr. harpazô]; in agricult. lang., to cut off, trim, prune, clean: sarpta vinea putata, id est pura facta: unde et virgulae [p. 1632] abscisae sarmenta. Sarpere enim antiqui pro purgare ponebant, Fest. p. 322 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > sarpo

  • 39 saucio

    saucĭo, āvi, ātum, 1, v. a. [id.], to wound, hurt.
    I.
    Lit. (class. but rare; not in Cæs.;

    syn.: vulnero, laedo): Rubrius in turbā sauciatur,

    Cic. Verr. 2, 1, 26, § 67; id. Vatin. 5, 13: ut ictu tragulae sauciaretur, Sall. Fragm. ap. Non. 398, 8 (Hist. 2, 19 Dietsch):

    aliquem virgis,

    Plaut. Rud. 3, 4, 53:

    ungue genas,

    Ov. A. A. 3, 708: radices, Cato ap. Plin. 17, 22, 35, § 198:

    sive quis sauciatus in opere noxam ceperit,

    Col. 11, 1, 18.—
    * 2.
    In partic., pregn., to kill:

    meus discipulus valde amat illum, quem Brutus noster sauciavit,

    has stabbed, mortally wounded, Cic. Att. 14, 22, 1.—
    B.
    Transf. (acc. to saucius, II. B. 2.), of the cultivation of the soil, to dig into, tear up the ground:

    sauciet ut duram vomer aduncus humum,

    Ov. R. Am. 172:

    terrae summam partem levi vomere,

    Col. 2, 2, 23; cf. the words vulnero, vulnus, cicatrix, etc.—
    2.
    To prune, trim:

    saucianda ferro est atque exulceranda vitis in eā parte,

    Col. 4, 24, 17:

    obliquam vitem plerumque sauciat et interdum praecidit,

    id. 4, 4, 2.—
    3.
    Poet., with se (cf. vulg. Engl., to get shot), to get drunk: haec anus admodum friguttit nimirum sauciavit se flore Liberi, Auct. ap. Fulg. 562, 25; cf.

    percutio, in the same sense,

    Plaut. Cas. 3, 5, 20.—
    II.
    Trop. (anteand post-class.; rare), to wound, hurt, injure, impair:

    aculeata sunt, facta et famam sauciant,

    Plaut. Bacch. 1, 1, 30; cf.:

    cor odio,

    id. ib. 2, 2, 35:

    hoc modo sauciabatur salus hostium nesciorum,

    Amm. 24, 1, 14; App. M. 8, p. 205, 35.

    Lewis & Short latin dictionary > saucio

  • 40 scitulus

    scītŭlus, a, um, adj. dim. [1. scitus, A. 2.], handsome, pretty, neat, trim, elegant (ante- and post-class.):

    facies,

    Plaut. Rud. 2, 7, 7:

    forma atque aetatula,

    id. ib. 4, 1, 3; App. M. 2, 113, 19:

    juvenem formulae scitulae,

    id. ib. 3, 136, 13:

    caupona,

    id. ib. 1, p. 105, 23:

    pusiones,

    Arn. 5, 179.— Adv.: scītŭlē, elegantly, gracefully, App. M. 2, p. 123, 8; 7, p. 192, 35; 10, p. 253, 38.

    Lewis & Short latin dictionary > scitulus

См. также в других словарях:

  • trim´ly — trim «trihm», verb, trimmed, trim|ming, adjective, trim|mer, trim|mest, noun, adverb. –v.t. 1. to make neat by cutting away parts: »The gardene …   Useful english dictionary

  • trim — [trim] vt. trimmed, trimming [via ME dial. < OE trymman, to make firm, set in order, array < trum, strong, firm: for IE base see TREE] 1. Obs. to prepare; fit out; dress 2. to put in proper order; make neat or tidy, esp. by clipping,… …   English World dictionary

  • TRIM — ist ein Befehl zur Markierung ungenutzter oder ungültiger Datenblöcke auf Speichermedien zum Zweck der späteren Wiederbeschreibung[1]. Der TRIM Befehl ermöglicht es einem Betriebssystem, dem Speichermedium Solid State Drive (SSD) mitzuteilen,… …   Deutsch Wikipedia

  • Trim — Trim, a. [Compar. {Trimmer}; superl. {Trimmest}.] [See {Trim}, v. t.] Fitly adjusted; being in good order., or made ready for service or use; firm; compact; snug; neat; fair; as, the ship is trim, or trim built; everything about the man is trim;… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Trim — may refer to:Places* Trim, County Meath, a town and castle in Ireland * Trim Station (OC Transpo), a bus station in Ottawa, Canada * Trim Road, in Ottawa, CanadaDecoration* Trim (sewing), ornaments applied to clothing or other textiles * Trim… …   Wikipedia

  • trim — [trɪm] verb trimmed PTandPPX trimming PRESPARTX [transitive] to remove parts of a plan, set of activities, company etc in order to reduce its costs: • We need to trim the Defence budget by another £500m. • The company is to trim its workforce (=… …   Financial and business terms

  • Trim — Trim, v. t. [imp. & p. p. {Trimmed}; p. pr. & vb. n. {Trimming}.] [OE. trimen, trumen, AS. trymian, trymman, to prepare, dispose, make strong, fr. trum firm, strong; of uncertain origin.] 1. To make trim; to put in due order for any purpose; to… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • trim — trȉm [b] (II)[/b] prid. <indekl.> DEFINICIJA kao prvi dio polusloženice 1. koji se odnosi na trim (I) (3) [trim specijalist; trim starješina] 2. koji se odnosi na fizičku kondiciju [trim akcija; trim pokret; trim centar] SINTAGMA trim… …   Hrvatski jezični portal

  • Trim — Trim, n. 1. Dress; gear; ornaments. [1913 Webster] Seeing him just pass the window in his woodland trim. Sir W. Scott. [1913 Webster] 2. Order; disposition; condition; as, to be in good trim. The trim of an encounter. Chapman. [1913 Webster] 3.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • trim — [adj1] neat, orderly apple pie order*, clean, clean cut, compact, dapper, fit, in good shape, neat as a pin*, nice, shipshape*, slick, smart, snug, spick and span*, spruce, streamlined, symmetrical, tidy, to rights*, uncluttered, well groomed;… …   New thesaurus

  • Trim — ist: eine Stadt in Irland: Trim (Irland) in der Informatik eine Funktion zum Entfernen von Leerzeichen am Anfang und Ende von Zeichenketten. Figur aus dem Buch Leben und Meinungen des Tristram Shandy von Laurence Sterne der Hund, der den Hund… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»