Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

tracks

  • 1 ēgressus

        ēgressus ūs, m    [egredior], a going out, going away, egress, departure: vestrum egressum ornando: arcet egressu (ventos), O.: egressūs eius explorat, tracks his movements, S.— A disembarking, landing: optimum esse egressum, Cs.— An emptying, mouth (of a river), O. — Fig., a digression: libero egressu memorare, i. e. to expatiate upon, Ta.
    * * *
    landing place; egress; departure; flight; landing; mouth (of a river)

    Latin-English dictionary > ēgressus

  • 2 indicium

        indicium ī, n    [1 in+DIC-], a notice, information, discovery, disclosure, charge, evidence: id anus mihi indicium fecit, T.: falsum, S.: crimen indicio Avilli comprobabatur: res per indicium enuntiata, Cs.: indicii poena, O.: sed ipse deprehensus indicium profitetur, turns state's evidence, S.: indicio permisso, qui ager... indici praemium constitutum, L.: infandum, calumnious, V.—A permission to give evidence, immunity as informer: reus erat indicium postulaturus: tibi indicium postulas dari.—A sign, indication, mark, token, proof, evidence: certissima sceleris: corrupti indici: insigne meae erga te benevolentiae: Indicio de se ipse erit, serve as proof, T.: ei rei sunt indicio sedecim volumina, N.: versis viarum indiciis, tracks, V.: Indicia recentia, novel words, H.: mihi, quale ingenium haberes, indicio fuit oratio, T.: quam vere foret indicatum, oratio indicio fuit, N.
    * * *
    evidence (before a court); information, proof; indication

    Latin-English dictionary > indicium

  • 3 odōrus

        odōrus adj.    [odor], emitting odor, scented, fragrant: flos, O.: arbor, i. e. myrrha, O.—That tracks by the smell, keen-scented: canum vis, V.
    * * *
    odora, odorum ADJ
    odorous, fragrant; keen-scented

    Latin-English dictionary > odōrus

  • 4 indagator

    tracker, searcher, one who tracks down; investigator, explorer (Cas)

    Latin-English dictionary > indagator

  • 5 Gallina

    1.
    gallīna, ae, f. [1. gallus], a hen.
    I.
    Lit., Varr. R. R. 3, 9, 1; Col. 8, 2, 1; Plaut. Ps. 1, 1, 27 sq.; Cic. de Sen. 16, 56; id. Ac. 2, 18, 57; id. Div. 2, 26, 56; id. N. D. 2, 48, 124; Hor. S. 2, 2, 24; 2, 4, 18 al.—As a term of endearment:

    dic me igitur tuom passerculum, gallinam, coturnicem,

    Plaut. As. 3, 3, 76.—Comic.: has (litteras) quidem gallina scripsit. these are hen-tracks, Plaut. Ps. 1, 1, 28.—Prov.:

    gallinae filius albae,

    child of fortune, fortune's favorite, Juv. 13, 141; v. filius and albus.—
    II.
    Transf.:

    ad Gallinas,

    a villa of the Cœsars on the Tiber, near Rome, Suet. Galb. 1; cf. Plin. 15, 30, 40, § 137.
    2.
    Gallīna, ae, m., the name of a gladiator, Hor. S. 2, 6, 44.

    Lewis & Short latin dictionary > Gallina

  • 6 gallina

    1.
    gallīna, ae, f. [1. gallus], a hen.
    I.
    Lit., Varr. R. R. 3, 9, 1; Col. 8, 2, 1; Plaut. Ps. 1, 1, 27 sq.; Cic. de Sen. 16, 56; id. Ac. 2, 18, 57; id. Div. 2, 26, 56; id. N. D. 2, 48, 124; Hor. S. 2, 2, 24; 2, 4, 18 al.—As a term of endearment:

    dic me igitur tuom passerculum, gallinam, coturnicem,

    Plaut. As. 3, 3, 76.—Comic.: has (litteras) quidem gallina scripsit. these are hen-tracks, Plaut. Ps. 1, 1, 28.—Prov.:

    gallinae filius albae,

    child of fortune, fortune's favorite, Juv. 13, 141; v. filius and albus.—
    II.
    Transf.:

    ad Gallinas,

    a villa of the Cœsars on the Tiber, near Rome, Suet. Galb. 1; cf. Plin. 15, 30, 40, § 137.
    2.
    Gallīna, ae, m., the name of a gladiator, Hor. S. 2, 6, 44.

    Lewis & Short latin dictionary > gallina

  • 7 ichneumon

    ichneumon, ŏnis, m., = ichneumôn.
    I.
    An animal which tracks the crocodile and destroys its eggs; the Egyptian rat or ichneumon, Plin. 8, 24, 35, § 88; 8, 25, 37, § 90 sq.; Cic. N. D. 1, 36, 101; Mart. 7, 87, 5; Nemes. Cyneg. 54.—
    II.
    An insect, the ichneumon-fly, Sphex sabulosus, Linn.; Plin. 10, 74, 95, § 294; 11, 21, 24, § 72.

    Lewis & Short latin dictionary > ichneumon

  • 8 odorus

    ŏdōrus, a, um, adj. [id.], emitting a scent or odor, odorous (mostly poet. and in post-Aug. prose for odoratus).
    I.
    Lit.
    A.
    Sweet-smelling, fragrant:

    flos,

    Ov. M. 9, 87:

    arbor, i. e. myrrha,

    id. A. A. 1, 287:

    res,

    Varr. L. L. 6, § 83 Müll. dub.— Comp.:

    odorius,

    Plin. 20, 17, 69, § 177.— Sup.:

    nardum Syriacum odorissimum,

    Isid. 17, 9, 3.—
    B.
    Ill-smelling, stinking (post-class.):

    lumen odorum Sulfure,

    Claud. VI. Cons. Hon. 324.
    II.
    Transf., that tracks by the smell, keenscented:

    odora canum vis (= copia odororum canum),

    pack of sharp-scented hounds, Verg. A. 4, 132.

    Lewis & Short latin dictionary > odorus

  • 9 signum

    signum, i, n. [perh. Sanscr. sag-, to cling to, adhere; cf. sigilla].
    I.
    In gen., a mark, token, sign, indication (very frequent in all styles and periods; cf.

    insigne): meo patri torulus inerit aureus Sub petaso: id signum Amphitruoni non erit,

    Plaut. Am. prol. 145 sq.:

    ut eam (nutricem) adducam et signa ostendam haec, i. e. crepundia,

    Ter. Eun. 4, 7, 38; 5, 3, 5:

    ut fures earum rerum, quas ceperunt, signa commutant, etc.,

    Cic. Fin. 5, 25, 74; so (with notae) id. de Or. 2, 41, 174; id. Lael. 17, 62; cf.:

    omne probabile aut signum est aut credibile... Signum est, quod sub sensum aliquem cadit et quiddam significat, quod ex ipso profectum videtur, etc.,

    id. Inv. 1, 30, 47 sq.:

    aut pecori signum aut numeros inpressit acervis,

    Verg. G. 1, 263; cf.:

    servitii signum cervice gerens,

    Ov. M. 3, 16:

    jaculo mihi vulnera fecit.—Signa vides: apparet adhuc vetus ecce cicatrix,

    Ov. M. 12, 444:

    metam Constituit signum nautis pater, unde reverti Scirent, etc.,

    Verg. A. 5, 130:

    scutum signi gratia positum,

    Quint. 6, 3, 38:

    signa pedum,

    tracks, prints, Ov. M. 4, 543;

    and simply signa,

    Verg. A. 8, 212 al.:

    oculis mihi signum dedit, Ne se appellarem,

    Plaut. Mil. 2, 1, 45:

    dare,

    Ter. Eun. 4, 7, 11:

    dicere deos gallis signum dedisse cantandi,

    Cic. Div. 2, 26, 57 al.:

    signa esse ad salutem,

    Ter. And. 3, 2, 2:

    animi pudentis signum,

    id. Heaut. 1, 1, 68:

    color pudoris signum,

    id. And. 5, 3, 7:

    signa doloris ostendere,

    Cic. de Or. 2, 45, 190:

    mortis dare,

    Lucr. 6, 1182:

    timoris mittere,

    to exhibit, display, Caes. B. C. 1, 71 et saep.—With obj.-clause:

    magnum hoc quoque signum est, dominam esse extra noxiam,

    Ter. Heaut. 2, 3, 57; Nep. Att. 17, 2.—In predic. gen. with neutr. pron.: hoc est signi;

    ubi primum poterit, se illinc subducet,

    Ter. Eun. 4, 1, 14:

    id erit signi me invitum facere, quod, etc.,

    Cic. Rosc. Am. 30, 83; Auct. Her. 4, 5, 8; Cato, R. R. 38, 4; 88, 2:

    nil tamen est signi,

    Lucr. 5, 918; cf.:

    quid signi?

    Cic. Cael. 16, 38, 2.— Hence, a surname, epithet (rare):

    huic signum exercitus apposuit,

    Vop. Am. 6; cf. Capitol. Gord. 4.—
    II.
    In partic.
    A.
    In milit. lang.
    1.
    The distinctive sign of a division of an army.
    a.
    A military standard, ensign, banner (including the aquila):

    signifero interfecto, signo amisso,

    Caes. B. G. 2, 25:

    ut neque signiferi viam, nec signa milites cernerent,

    Liv. 33, 7:

    Hasdrubal ut procul signa legionum fulgentia vidit,

    id. 28, 14; 22, 21; Col. 9, 9, 4:

    inter signa militaria,

    Hor. Epod. 9, 15:

    cum unius signi militibus pergit ire,

    Liv. 33, 1:

    signa militaria ex proelio relata,

    Caes. B. C. 3, 99; so,

    militaria,

    id. B. G. 7, 2; Plin. 33, 33, 19, § 58.—

    Hence the expressions: signa sequi,

    to follow the standards, to march in military order, Sall. J. 80, 2; Liv. 24, 48, 11:

    signa subsequi,

    to keep in order of battle, Caes. B. G. 4, 26:

    signa observare,

    Sall. J. 51, 1:

    signa servare,

    Liv. 8, 34, 10; Veg. Mil. 1, 9:

    ab signis discedere,

    to desert the standards, leave the ranks, Caes. B. G. 5, 16; 5, 33 fin.; id. B. C. 1, 44; Liv. 25, 20 al.; cf.:

    ab ordinibus signisque discedere,

    Front. Strat. 1, 5, 3:

    signa relinquere,

    to desert, Sall. C. 9, 4; Liv. 5, 6 al.:

    signa deserere,

    Liv. 8, 34, 9: signa ferre, i. e. to break up the camp, Caes. B. G. 1, 39 fin.; 1, 40; Liv. 2, 49, 3; 10, 5 al.;

    for which: movere signa,

    id. 1, 14, 9; 27, 2, 12; Verg. G. 3, 236; and:

    tollere,

    Vell. 2, 61, 2; Auct. B. Alex. 57, 1;

    but: ferte signa in hostem,

    attack, Liv. 9, 23, 13:

    signa constituere,

    to halt, Caes. B. G. 7, 47; cf.:

    infestis contra hostes signis constiterunt,

    id. ib. 7, 51:

    signa proferre,

    to advance, Liv. 4, 32, 10: signa convertere, to wheel, turn, or face about, Caes. B. G. 1, 25 fin.; 2, 26: Liv. 8, 11; 2, 14; 4, 29; for which, [p. 1698] vertere signa, id. 9, 35:

    signa inferre (in aliquem),

    to advance to the attack, make an assault, Caes. B. G. 1, 25 fin.; 2, 26; 7, 67; id. B. C. 2, 42; Cic. Phil. 5, 8, 23; Sall. J. 56, 5; Liv. 2, 53; 9, 27; 44, 12 al; cf.:

    signa conferre cum aliquo,

    to engage with, engage in close fight, Cic. Att. 7, 5, 5; id. Pis. 21, 49;

    and cf.: collatis signis pugnare, superare aliquem, etc.,

    Plaut. Cas. 2, 5, 44; Liv. 1, 33; 2, 50; Cic. Imp. Pomp. 23, 66; but conferre signa also means simply to bring the standards together (to one place), Caes. B. G. 7, 2; 2, 25; Liv. 37, 21:

    signa in laevum cornu confert,

    concentrates his troops, id. 7, 15, 4:

    signa transferre,

    to desert, Caes. B. C. 1, 24: signa convellere, to take up the standards, which had been fixed in the ground, Liv. 3, 7, 3; 3, 54, 10; 5, 37, 4; so,

    vellere signa,

    id. 3, 50, 11; Verg. G. 4, 108:

    revellere signa,

    Luc. 7, 77; cf.:

    signa figere,

    to encamp, Amm. 27, 10, 9:

    defigere signa,

    Sil. 8, 625:

    sub signis ducere legiones, ire, esse, etc.,

    together, in order, in rank and file, Plaut. Ps. 2, 4, 71 (with ordine); Cic. Att. 16, 8, 2; Liv. 3, 51; Tac. H. 2, 14:

    signa hostium turbare,

    to throw into disorder, Liv. 9, 73:

    ante signa,

    before the army, id. 5, 18; 6, 7; 7, 16:

    post signa,

    id. 2, 49.—
    (β).
    Transf., in gen.:

    infestis prope signis inferuntur Galli in Fonteium,

    Cic. Font. 20, 44 (16, 34).—
    b.
    Esp., the standard or ensign of single cohorts and maniples (opp. aquila, the standard of the entire legion):

    cum fasces, cum tubas, cum signa militaria, cum aquilam illam argenteam... scirem esse praemissam,

    Cic. Cat. 2, 6, 13; Galb. ap. Cic. Fam. 10, 30, 5; Suet. Calig. 14 fin. Oud.; Tac. A. 1, 18; id. H. 2, 29 fin.; Plin. 13, 3, 4, § 23; Luc. 1, 6; 1, 224 al. (cf. aquila, 2.):

    manipulos exercitus minimas manus quae unum sequuntur signum,

    Varr. L. L. 5, § 88 Müll.—
    (β).
    Meton., a cohort, a maniple:

    octo cohortes in fronte constituit, reliquarum signa in subsidio artius collocat,

    Sall. C. 59, 2; Liv. 8, 9; 25, 23 fin.; 33, 1; 27, 14; 28, 14; Auct. B. Hisp. 18, 3.—
    2.
    A sign, signal; a watchword, password, given by a wind-instrument, by the tessera, or otherwise:

    signum tubā dare,

    Caes. B. G. 2, 20; 7, 81:

    proelii committendi dare,

    id. ib. 2, 21:

    recipiendi dare,

    id. ib. 7, 52:

    receptui dare,

    Liv. 4, 31; 26, 45; 3, 22; cf. Cic. Rep. 1, 2, 3:

    signum dare ut, etc.,

    Liv. 2, 20; 4, 39:

    proelii exposcere,

    Caes. B. G. 7, 19:

    concinere,

    id. B. C. 3, 92 fin.; Liv. 30, 5; cf. Tac. A. 1, 68:

    canere,

    Sall. C. 59, 1; id. J. 99, 1; Liv. 1, 1; 4, 31; 27, 47; Cic. Rep. 1, 3, 3 al. (v. cano).—For the chariot race:

    signum mittendis quadrigis dare,

    Liv. 8, 40, 3: signum mittere, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107: signo Felicitatis dato, the word, watchword, Felicitas, Auct. B. Afr. 83:

    signum petere,

    Suet. Calig. 56; id. Claud. 42; id. Ner. 9; cf.:

    it bello tessera signum,

    Verg. A. 7, 637.— Transf.:

    tu illam (virtutem) jubes signum petere,

    i. e. to be in subjection, Sen. Ben. 4, 2, 2.—
    B.
    A sign or token of any thing to come; a prognostic, symptom (cf.:

    portentum, indicium): ipse et equus ejus repente concidit: nec eam rem habuit religioni, objecto signo, ut peritis videbatur, ne committeret proelium,

    Cic. Div. 1, 35, 77:

    medici signa quaedam habent ex venis et ex spiritu aegroti,

    id. ib. 2, 70, 145; cf. Verg. G. 3, 440; 3, 503; 4, 253; Cels. 2, 3:

    prospera signa dare,

    Ov. H. 18 (19), 152.—
    C.
    An image, as a work of art; a figure, statue, picture, etc. (syn.: effigies, imago, simulacrum);

    inerant (classi) signa expressa, Titani quomodo, etc.,

    Naev. 2, 13: statuas deorum, exempla earum facierum, s gna domi pro supellectile statuere, Cato ap. Prisc. p. 782 P.:

    signum pictum in pariete,

    Plaut. Merc. 2, 2, 44:

    signum in fano,

    id. Rud. 2, 7, 2:

    aëna signa,

    Lucr. 1, 318:

    ante signum Jovis Statoris concidit,

    Cic. Div. 1, 35, 77:

    signum aeneum, marmoreum, eburneum,

    id. Verr. 2, 4, 1, § 1; cf. id. Off. 1, 41, 147; Hor. Ep. 2, 1, 248:

    cratera impressum signis,

    Verg. A. 5, 536; 5, 267; 9, 263:

    (vestis) auro signisque ingentibus apta,

    Lucr. 5, 1428:

    ex ornatis aedibus per aulaea et signa,

    Sall. H. 2, 23, 2 Dietsch:

    pallam signis auroque rigentem,

    Verg. A. 1, 648:

    e Pario formatum marmore signum,

    Ov. M. 3, 419; cf. id. ib. 5, 183;

    12, 398: statuas, signa, picturas commendet,

    Plin. Ep. 1, 20, 5.—
    D.
    An image or device on a seal-ring; a seal, signet: ostendi tabellas Lentulo, et quaesivi, cognosceretne signum. Annuit. Est vero, inquam, notum signum, imago avi tui, etc., Cic. Cat. 3, 5, 10:

    (patera) in cistulā obsignata signo est,

    Plaut. Am. 1, 1, 265; cf. Cic. Verr. 2, 1, 45, § 117:

    tabulae maximae signis hominum nobilium consignantur,

    id. Quint. 6, 25:

    imprimat his signa tabellis,

    Hor. S. 2, 6, 38:

    litterae integris signis praetoribus traduntur,

    Cic. Cat. 3, 3, 6; Sall. C. 47, 3:

    signo laeso non insanire lagenae,

    Hor. Ep. 2, 2, 134:

    volumen sub signo habere,

    to have under seal, Cic. Att. 9, 10, 4; cf.:

    sub signo claustrisque rei publicae positum vectigal,

    id. Agr. 1, 7, 21:

    nec pacta conventaque inpressis signis custodirentur,

    Sen. Ben. 3, 15, 1:

    cum sol duodena peregit signa,

    Ov. M. 13, 618.—
    E.
    A sign in the heavens, a constellation (cf. sidus):

    caeli subter labentia signa,

    Lucr. 1, 2:

    loca caelio Omnia, dispositis signis ornata,

    id. 5, 695:

    signorum ortus et obitus,

    Cic. Inv. 1, 34, 59:

    signis omnibus ad idem principium stellisque revocatis,

    id. Rep. 6, 22, 24:

    in signo leonis,

    id. Div. 1, 53, 121:

    signorum obitus speculari et ortus,

    Verg. G. 1, 257; id. A. 7, 138:

    signum pluviale Capellae,

    Ov. F. 5, 113:

    ponemusque suos ad vaga signa dies,

    id. ib. 1, 310:

    nox caelo diffundere signa parabat,

    Hor. S. 1, 5, 10; cf. id. C. 2, 8, 11.—
    F.
    Miraculous works (eccl. Lat.), Vulg. Dan. 3, 99; id. Matt. 24, 24; id. Joan. 2, 11 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > signum

  • 10 vermiculor

    vermĭcŭlor, ātus, 1, v. dep. n. [vermiculus], to be full of worms, wormy, to be worm-eaten, of trees:

    vermiculantur magis minusve quaedam arbores,

    Plin. 17, 24, 37, § 220.—Hence, vermĭcŭlātus, a, um, P. a., in the form of worms:

    gummi,

    Plin. 13, 21, 20, § 66.—Esp., of mosaic work, inlaid so as to resemble the tracks of worms, vermiculated: pavimento atque emblemate vermiculato, Lucil. ap. Cic. Or. 44, 149:

    crustae,

    Plin. 35, 1, 1, § 2.—Of a quick movement of the finger, Mart. Cap. 7, § 729.— Adv.: vermĭcŭlātē, in a vermiculated manner:

    tesserulas, ut ait Lucilius, struet, et vermiculate inter se lexeis committet,

    Quint. 9, 4, 113.

    Lewis & Short latin dictionary > vermiculor

См. также в других словарях:

  • Tracks — Genre Émission culturelle Pays   …   Wikipédia en Français

  • Tracks — Este artículo o sección necesita referencias que aparezcan en una publicación acreditada, como revistas especializadas, monografías, prensa diaria o páginas de Internet fidedignas. Puedes añadirlas así o avisar …   Wikipedia Español

  • tracks — n. trail 1) to leave tracks 2) to make tracks for ( to go directly to ) 3) to cover one s tracks misc. 4) to stop (dead) in one s tracks ( to stop instantaneously ) * * * [ trail ] to leave tracks to cover one s tracks to make tracks for ( to go… …   Combinatory dictionary

  • Tracks — Seriendaten Deutscher Titel Tracks Produktionsland Deutschland …   Deutsch Wikipedia

  • tracks —  1. See make tracks.  2. in one s tracks Where one stands. There and then.    ♣ The discovery stopped them in their tracks …   A concise dictionary of English slang

  • tracks — n pl needle marks or scars on the limbs of addicts of hard drugs resulting from reg ular injections into the veins ► You got more tracks on you baby than the tracks of this train. (Lyric from Been on a Train , Laura Nyro, 1970) …   Contemporary slang

  • tracks — noun /træks/ Railroad tracks; the rails on which trains run …   Wiktionary

  • tracks —    the scars left by repeated injections of illegal narcotics    Like railroad lines:     Russell inconclusively scanned her arm for tracks. (Mclnerney, 1992)    Track marks seems tautological:     Needle marks, he whispered. Those are track… …   How not to say what you mean: A dictionary of euphemisms

  • Tracks (Transformers) — Tracks (Le Sillage in French Canada, Puma in Italy) is the name to a single character in the Transformers Universes. The name is now too generic to license in recent times; so the toys creator, Hasbro had to add a modifier a prefix to the name in …   Wikipedia

  • Tracks (novel) — Tracks is a 1988 novel by Louise Erdrich. It is the story of Fleur and a Native American tribe in the early 20th century. The lifestyle for the tribe is ending and the story is presented by Pauline and Nanapush, two of the main characters in the… …   Wikipedia

  • Tracks (Album) — Tracks Kompilationsalbum von Bruce Springsteen Veröffentlichung 1998 Aufnahme 1972 1998 Label …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»