-
1 gallina
gallīna, ae, f. (1. gallus), die Henne, das Huhn (Ggstz. gallus), gall. altilis, eine Poularde, Petron.: villatica, rustica, Varro: Africana od. Numidica, Perlhuhn, Varro u. Publil. Syr. com. fr.: gallinae adeps, Scrib.: caro gallinarum, Cael. Aur.: gallinas educare, Pallad.: anatum ova gallinis supponere, Cic.: villa abundat agno, gallinā (kollekt. = gallinis), Cic.: gallina pipat, Varro fr.: gallina cecinit, eine H. hat gekräht, als ein Anzeichen, Ter. Phorm. 708: scherzh., an, obsecro hercle, habent quas gallinae manus? nam has (litteras) quidem gallina scripsit (vgl. unser »Krähenfüße«), Plaut. Pseud. 29 sq.: sprichw., albae gallinae filius, ein Glückskind, Iuven. 13, 141: als Liebkosungswort, Plaut. asin. 666: zur Bezeichnung einer Örtl., ad gallinas, ein Landhaus bei Rom, Plin. 15, 137. Suet. Galb. 1.
-
2 gallina
gallīna, ae, f. (1. gallus), die Henne, das Huhn (Ggstz. gallus), gall. altilis, eine Poularde, Petron.: villatica, rustica, Varro: Africana od. Numidica, Perlhuhn, Varro u. Publil. Syr. com. fr.: gallinae adeps, Scrib.: caro gallinarum, Cael. Aur.: gallinas educare, Pallad.: anatum ova gallinis supponere, Cic.: villa abundat agno, gallinā (kollekt. = gallinis), Cic.: gallina pipat, Varro fr.: gallina cecinit, eine H. hat gekräht, als ein Anzeichen, Ter. Phorm. 708: scherzh., an, obsecro hercle, habent quas gallinae manus? nam has (litteras) quidem gallina scripsit (vgl. unser »Krähenfüße«), Plaut. Pseud. 29 sq.: sprichw., albae gallinae filius, ein Glückskind, Iuven. 13, 141: als Liebkosungswort, Plaut. asin. 666: zur Bezeichnung einer Örtl., ad gallinas, ein Landhaus bei Rom, Plin. 15, 137. Suet. Galb. 1. -
3 gallina
gallina gallina, ae f курица -
4 gallīna
gallīna ae, f [1 gallus], a hen, domestic hen, Cs., C., H.: Gallina cecinit (a prodigy), T.— Prov.: gallinae filius albae, i. e. of fortune, Iu.* * * -
5 gallina
gallīna, ae f. [gallus\]курица, наседкаg. altĭlis Pt — пуляркаalbae gallinae filius погов. J — счастливчикAd Gallinas Su — название императорского поместья близ Рима -
6 gallina
[st1]1 [-] gallīna, ae, f.: poule. - gallina: ma poule (t. de tendresse). --- Plaut. As. 666. - gallinae filius albae, Juv. 13, 141: fils d'une poule blanche, homme favorisé par les dieux. - ad Gallinas, Suet. Galb. 1: la villa près des Poules (résidence des empereurs, située au bord du Tibre). [st1]2 [-] Gallīna, ae, m.: Gallina (nom d'un gladiateur). --- Hor. S. 2, 6, 44.* * *[st1]1 [-] gallīna, ae, f.: poule. - gallina: ma poule (t. de tendresse). --- Plaut. As. 666. - gallinae filius albae, Juv. 13, 141: fils d'une poule blanche, homme favorisé par les dieux. - ad Gallinas, Suet. Galb. 1: la villa près des Poules (résidence des empereurs, située au bord du Tibre). [st1]2 [-] Gallīna, ae, m.: Gallina (nom d'un gladiateur). --- Hor. S. 2, 6, 44.* * *Gallina, huius gallinae, pen. prod. Plaut. Geline, ou Poulle. -
7 Gallina
1.gallīna, ae, f. [1. gallus], a hen.I.Lit., Varr. R. R. 3, 9, 1; Col. 8, 2, 1; Plaut. Ps. 1, 1, 27 sq.; Cic. de Sen. 16, 56; id. Ac. 2, 18, 57; id. Div. 2, 26, 56; id. N. D. 2, 48, 124; Hor. S. 2, 2, 24; 2, 4, 18 al.—As a term of endearment:II.dic me igitur tuom passerculum, gallinam, coturnicem,
Plaut. As. 3, 3, 76.—Comic.: has (litteras) quidem gallina scripsit. these are hen-tracks, Plaut. Ps. 1, 1, 28.—Prov.:gallinae filius albae,
child of fortune, fortune's favorite, Juv. 13, 141; v. filius and albus.—Transf.:2.ad Gallinas,
a villa of the Cœsars on the Tiber, near Rome, Suet. Galb. 1; cf. Plin. 15, 30, 40, § 137.Gallīna, ae, m., the name of a gladiator, Hor. S. 2, 6, 44. -
8 gallina
1.gallīna, ae, f. [1. gallus], a hen.I.Lit., Varr. R. R. 3, 9, 1; Col. 8, 2, 1; Plaut. Ps. 1, 1, 27 sq.; Cic. de Sen. 16, 56; id. Ac. 2, 18, 57; id. Div. 2, 26, 56; id. N. D. 2, 48, 124; Hor. S. 2, 2, 24; 2, 4, 18 al.—As a term of endearment:II.dic me igitur tuom passerculum, gallinam, coturnicem,
Plaut. As. 3, 3, 76.—Comic.: has (litteras) quidem gallina scripsit. these are hen-tracks, Plaut. Ps. 1, 1, 28.—Prov.:gallinae filius albae,
child of fortune, fortune's favorite, Juv. 13, 141; v. filius and albus.—Transf.:2.ad Gallinas,
a villa of the Cœsars on the Tiber, near Rome, Suet. Galb. 1; cf. Plin. 15, 30, 40, § 137.Gallīna, ae, m., the name of a gladiator, Hor. S. 2, 6, 44. -
9 gallina
курица (1. 5 § 6 D. 41, 1). Gallinaceus, куриный: gallus gallin., домашний петух (1. 9 pr. D. 48, 9).Латинско-русский словарь к источникам римского права > gallina
-
10 gallina
hen -
11 gallina
, ae fкурица -
12 altilis
altilis, e (altus v. alo), I) passiv, was Gegenstand der Mästung ist, gemästet werden kann od. wird, gemästet, Mast-, boves, Varr.: cochleae, Plin.: gallina altilis, eine Poularde, Petr.: gallina, quae non esset altilis, Lex Fannii b. Plin. – subst., altilis, is, f. (sc. avis), gemästetes Geflügel, bes. das Masthuhn, die Poularde, Iuven. 5, 115 u. 168: Plur. altilēs, ium, f., u. altilia, ium, n., »gemästetes Geflügel«, Lucil. fr., Hor., Sen. u.a. (s. Rönsch Ital. p. 102). – v. Menschen, homines, Athleten, die in Mastung standen, Tert. de spect. 18. – u.v. Pflanzen, alt. asparagi, künstlich großgezogen, Plin. 19, 54. – übtr., wie fett = reich, ansehnlich, dote altili atque opimā, Plaut. asin. fr. b. Non. 72, 20. – II) aktiv, nährend, nahrhaft, sanguis, Macr. sat. 7, 4. § 22: avem sapidiorem et altiliorem facies, si etc., Apic. 6, 232 Schuch.
-
13 effetus
effētus, a, um (ex u. fetus), I) was geboren (geheckt, geworfen, gelegt) hat (Ggstz. fetus), capra, Col. 7, 7, 4: canis, Col. 7, 12. § 11 u. 13: gallina, Col. 8, 5, 15: pecudes (Ggstz. fetae), Col. 9, 1, 7. – II) meton.: A) durch vieles Gebären (Hecken, Werfen, Legen) geschwächt, uxor iam propemodum vetula et effeta, Apul. apol. 76: mulieres effetae, Hieron.: gallina, Plin. 10, 146. – B) übtr., übh. entkräftet, kraftlos, geschwächt, schwach, erschöpft, corpus, Cic.: vires, Verg.: agri, Verg.: solum, humus, Col.: cerae, die entkräfteten (= vom Honig entleerten) Waben, Lucan. – m. Abl. (durch, an), innumeris effetus laniger annis, Ov.: taurus senio effetus, Col.: saeclis effeta senectus, Verg.: terra effeta calore, Lucr.: ars ista argumentis effetior, Apul. de deo Socr. prol. extr. – m. Genet., rusticus laboris sui effetus, Ambros. in Luc. 8. § 4: effeta veri senectus, unempfänglich für Wahrheit, Verg. Aen. 7, 440 u. 452.
-
14 rusticulus
rūsticulus, a, um (Demin. v. rusticus), I) ländlich, auf dem Lande befindlich, subst., A) rūsticulus, ī, m., der schlichte Landmann, Cic. Sest. 82: rusticulus quidam, Arnob. 7, 39. – B) rūsticula, ae, f. (sc. gallina) = gallina rustica, das Haselhuhn, Plin. 10, 111. Mart. 13, 76 lemm. u. v. 1 Schn. (ed. min.). – II) meton., etwas unbeholfen, plump, libellus, Mart.: nomen, Auson.
-
15 gallinarium
gallīnārĭum, ĭi, n. [gallina] poulailler. --- Plin. 17, 51.* * *gallīnārĭum, ĭi, n. [gallina] poulailler. --- Plin. 17, 51.* * *Gallinarium, gallinarii. Columel. Gelinier, Poullalier. -
16 rancidulus
rancĭdŭlus, a, um [rancidus] [st2]1 [-] un peu rance. [st2]2 [-] désagréable, choquant. - non tamen his ulla umquam obsonia fiunt rancidula aut ideo pejor gallina secatur, Juv. 11: cependant cela ne donne jamais un petit goût de rance aux viandes et la poularde qu'on découpe n'est pas moins mauvaise. - rancidulum quiddam de nare loqui, Pers. 1: réciter du nez je ne sais quoi d'un peu choquant.* * *rancĭdŭlus, a, um [rancidus] [st2]1 [-] un peu rance. [st2]2 [-] désagréable, choquant. - non tamen his ulla umquam obsonia fiunt rancidula aut ideo pejor gallina secatur, Juv. 11: cependant cela ne donne jamais un petit goût de rance aux viandes et la poularde qu'on découpe n'est pas moins mauvaise. - rancidulum quiddam de nare loqui, Pers. 1: réciter du nez je ne sais quoi d'un peu choquant.* * *Rancidulus, pen. corr. Adiectiuum diminutiuum. Iuuenal. Un peu ranci, ou chanci, ou moisi.\Os rancidulum. Martialis. Enroué. -
17 altilis
altilis, e (altus v. alo), I) passiv, was Gegenstand der Mästung ist, gemästet werden kann od. wird, gemästet, Mast-, boves, Varr.: cochleae, Plin.: gallina altilis, eine Poularde, Petr.: gallina, quae non esset altilis, Lex Fannii b. Plin. – subst., altilis, is, f. (sc. avis), gemästetes Geflügel, bes. das Masthuhn, die Poularde, Iuven. 5, 115 u. 168: Plur. altilēs, ium, f., u. altilia, ium, n., »gemästetes Geflügel«, Lucil. fr., Hor., Sen. u.a. (s. Rönsch Ital. p. 102). – v. Menschen, homines, Athleten, die in Mastung standen, Tert. de spect. 18. – u.v. Pflanzen, alt. asparagi, künstlich großgezogen, Plin. 19, 54. – übtr., wie fett = reich, ansehnlich, dote altili atque opimā, Plaut. asin. fr. b. Non. 72, 20. – II) aktiv, nährend, nahrhaft, sanguis, Macr. sat. 7, 4. § 22: avem sapidiorem et altiliorem facies, si etc., Apic. 6, 232 Schuch. -
18 effetus
effētus, a, um (ex u. fetus), I) was geboren (geheckt, geworfen, gelegt) hat (Ggstz. fetus), capra, Col. 7, 7, 4: canis, Col. 7, 12. § 11 u. 13: gallina, Col. 8, 5, 15: pecudes (Ggstz. fetae), Col. 9, 1, 7. – II) meton.: A) durch vieles Gebären (Hecken, Werfen, Legen) geschwächt, uxor iam propemodum vetula et effeta, Apul. apol. 76: mulieres effetae, Hieron.: gallina, Plin. 10, 146. – B) übtr., übh. entkräftet, kraftlos, geschwächt, schwach, erschöpft, corpus, Cic.: vires, Verg.: agri, Verg.: solum, humus, Col.: cerae, die entkräfteten (= vom Honig entleerten) Waben, Lucan. – m. Abl. (durch, an), innumeris effetus laniger annis, Ov.: taurus senio effetus, Col.: saeclis effeta senectus, Verg.: terra effeta calore, Lucr.: ars ista argumentis effetior, Apul. de deo Socr. prol. extr. – m. Genet., rusticus laboris sui effetus, Ambros. in Luc. 8. § 4: effeta veri senectus, unempfänglich für Wahrheit, Verg. Aen. 7, 440 u. 452. -
19 rusticulus
rūsticulus, a, um (Demin. v. rusticus), I) ländlich, auf dem Lande befindlich, subst., A) rūsticulus, ī, m., der schlichte Landmann, Cic. Sest. 82: rusticulus quidam, Arnob. 7, 39. – B) rūsticula, ae, f. (sc. gallina) = gallina rustica, das Haselhuhn, Plin. 10, 111. Mart. 13, 76 lemm. u. v. 1 Schn. (ed. min.). – II) meton., etwas unbeholfen, plump, libellus, Mart.: nomen, Auson.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > rusticulus
-
20 Africanus
Āfricānus, a, um1) африканский (bellum C etc.)gallina Africana Vr, Col etc. — цесарка2) agnomen двух Сципионов: Старшего, победителя Ганнибала, и Младшего, разрушившего Карфаген и Нуманцию C etc.
См. также в других словарях:
gallina — (Del lat. gallīna). 1. f. Hembra del gallo, de menor tamaño que este, cresta pequeña o rudimentaria, cola sin cobijas prolongadas y tarsos sin espolones. 2. com. coloq. Persona cobarde, pusilánime y tímida. Esteban es un gallina. U. t. c. adj.)… … Diccionario de la lengua española
Gallina — Phase:= The “Largo Gallina” was a period of Pueblo Native Americans from approximately 1050 1300 A.D. located in the Northwestern corner of New Mexico located closely in the Jemez Mountains and gains its name from the Gallina River which runs… … Wikipedia
GALLINA — Graece ὄρνις, quae vox avem in genere significabat, apud Graecos vetustiores, Hom. et Hesiod. Platonis aevo usurpari coepit pro genere gallinaceo et per aliquot saecula tam ad gallum, quam ad gallinam, pertinuit: donec obtinuit usus, ut gallinae… … Hofmann J. Lexicon universale
Gallina — ist der Familienname folgender Personen: Elio Gallina (* 1913), italienischer Notar und „Gerechter unter den Völkern“ Giacinto Gallina (1852–1897), italienischer Komödienautor Giovanni Gallina (1892–?), italienischer Fußballspieler Lodovico… … Deutsch Wikipedia
gallina — adjetivo,sustantivo masculino y femenino 1. Uso/registro: coloquial. Pragmática: peyorativo. Persona o animal cobarde: Yo soy muy gallina, soy incapaz de matar una mosca. Mi perro es un gallina, en cuanto truena se esconde debajo de la cama.… … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
gallina — s.f. [lat. gallīna, der. di gallus gallo2 ]. 1. (zool.) [femmina del gallo] ▶◀ ⇓ chioccia, gallinella, pollastra. ● Espressioni: (con uso fig.): ladro di galline ➨ ❑; latte di gallina ➨ ❑; zampa di gallina ➨ ❑. 2. (fig., spreg.) [donna … Enciclopedia Italiana
Gallina — Paradigmes Purement fonctionnel Typage Fort, statique, type inductif Influencé par ML … Wikipédia en Français
Gallīna [1] — Gallīna, Henne … Pierer's Universal-Lexikon
Gallīna [2] — Gallīna (Hühnerinsel), Insel zur Bissagosgruppe gehörig (Küste von Nordwestafrika) … Pierer's Universal-Lexikon
Gallīna — Gallīna, die Henne … Meyers Großes Konversations-Lexikon
gallina — (Del lat. gallina.) ► sustantivo femenino 1 ZOOLOGÍA Hembra del gallo que se distingue del macho por ser de menor tamaño, tener la cresta más corta y carecer de espolones. ► sustantivo masculino femenino 2 coloquial Persona cobarde y tímida: ■ su … Enciclopedia Universal