-
1 puszczać
I. vt3) (pot: pozwalać iść) gehen lassen\puszczać dzieci bez opieki die Kinder ohne Aufsicht lassen\puszczać kogoś przodem jdn vorlassen, jdm Vortritt lassen\puszczać latawca den Drachen steigen lassen11) \puszczać coś z dymem etw in Rauch aufgehen lassen\puszczać farbę Farbe bekennen\puszczać coś w niepamięć etw in Vergessenheit bringennie \puszczać pary z ust den Mund haltenpuścić coś w ruch etw in Gang bringen [ lub setzen]\puszczać coś mimo uszu etw unbeachtet lassen1) ( ustępować pod naciskiem) drzwi: sich +akk öffnen lassenoczko [w pończosze] puszcza eine Masche [im Strumpf] ist gelaufen3) ( dawać się usunąć) plama: sich +akk entfernen lassen4) ( tracić barwę) bluzka: abfärbenIII. vr1) ( przestawać się trzymać)\puszczać się czegoś etw loslassen2) (pot: poruszać się szybko)\puszczać się pędem fortgehen, losrennen -
2 załamywać
I. vt1) ( zginać) biegen, knicken2) ( przygnębiać) bedrücken, deprimieren, entmutigen5) \załamywać ręce die Hände ringenII. vr1) ( giąć się) einbiegen, einknicken3) ( tracić barwę) głos: brechen, versagen4) ( wpadać w depresję) zusammenbrechen, verzweifeln
См. также в других словарях:
odbarwiać się – odbarwić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} tracić barwę, ulegać samoistnemu odbarwieniu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sukienka odbarwiła się w praniu. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
blednąć — ndk Vc, blednąćnę, blednąćniesz, blednąćnij, bladł (blednąćnął), bladła (bledła), bledli 1. «stawać się bladym lub bledszym niż poprzednio, tracić rumieńce, naturalną barwę twarzy» Blednąć ze strachu, ze złości. Bladł i czerwieniał na przemian. 2 … Słownik języka polskiego
puszczać — ndk I, puszczaćam, puszczaćasz, puszczaćają, puszczaćaj, puszczaćał, puszczaćany puścić dk VIa, puszczę, puszczaćcisz, puść, puszczaćcił, puszczony 1. «przestawać trzymać ręką, zwalniać uchwyt, wypuszczać z ręki» Puszczał rękę dziecka i… … Słownik języka polskiego
rudzieć — ndk III, rudziećeję, rudziećejesz, rudziećej, rudziećdział, rudziećdzieli 1. «stawać się rudym, przybierać rudą barwę» Rudziejące kosmyki włosów. 2. «tracić swój kolor; stawać się rudawym; płowieć» Tkanina rudzieje od słońca … Słownik języka polskiego
zielony — zielonyleni a. zielonyloni, zielonyleńszy 1. «będący koloru czwartego pasma widma (między żółtym a błękitnym), mający barwę świeżej trawy, szmaragdu» Zielony kolor, ołówek, materiał. Zielona suknia. Zielony barwnik. Ręce zielone od farby. Zielony … Słownik języka polskiego
rudzieć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIa, rudziećeję, rudziećeje, rudziećdział, rudziećdzieli {{/stl 8}}– zrudzieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} przybierać rudą barwę, nabierać rudawego odcienia; tracić swój kolor, najczęściej pod… … Langenscheidt Polski wyjaśnień