Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

to+tend+sheep

  • 61 flock

    I [flɔk] n
    стая, стадо
    - flock of sheep
    - flock of goats
    - flock of geese
    - flock of birds
    - tend a flock of sheep
    - there's a black sheep in every flock
    CHOICE OF WORDS:
    Русское существительное "стая" в зависимости от того, совокупность каких животных имеется в виду, передается в английском языке различными существительными: flock - применительно к птицам: a flock of ducks стая уток; pack - применительно к диким и домашним собакам: a pack of wolves, dogs стая/свора волков, собак; school - применительно к рыбам: a school of fish стая рыб; colony/troop - применительно к обезьянам или муравьям: a colony/troop of monkeys, ants стая обезьян, семья муравьев; swarm - применительно к насекомым: a swarm of flies рой/туча мух
    USAGE:
    Выражение типа a flock of birds, как и другие названия групп объектов, такие, как a school - косяк или a herd - стадо, согласуется с глаголом в единственном числе: a school of fish was swimming down the river косяк рыб плыл вниз по реке; a herd of cows is grazing in the field стадо коров пасется на поле.
    II [flɔk] v
    стекаться, собираться толпой, толпиться, сбиваться стаей

    The doors opened and the public flocked out. — Двери раскрылись, и публика стала выходить гурьбой.

    Crowds flocked to the exhibition. — На эту выставку публика валила валом.

    Birds of a feather flock together. — Рыбак рыбака видит издалека

    - flock after smb
    - flock together
    - people flocked to cities

    English-Russian combinatory dictionary > flock

  • 62 governare

    politics govern, rule
    * * *
    governare v.tr.
    1 to govern, to rule: governare un paese, to govern (o to rule) a country; un monarca costituzionale regna, ma non governa, a constitutional monarch reigns but does not govern; governare una chiesa, to rule over a church; governare male, to misgovern
    2 (dirigere, amministrare) to manage, to conduct, to control, to run*, to direct: governare una scuola, un'azienda, to run a school, a business; (fin.) governare una banca, to govern a bank
    3 (badare a, prendersi cura di) to look after (s.o., sthg.), to take* care of (s.o., sthg.): governare la casa, to run (o to look after) the home
    4 (fig.) (dominare) to control: governare le proprie passioni, to control (o to curb o to bridle) one's passions
    5 (animali) to look after, to take* care of; to tend: governare un cavallo, to take care of a horse; governare mucche, pecore al pascolo, to pasture cows, sheep
    6 (mar., aut.) to steer: governare una barca, una nave, to steer (o to handle) a boat, a ship; un'auto difficile da governare, a difficult car to steer
    7 (aer.) to control: un aereo difficile da governare, a difficult plane to pilot
    8 (una fornace) to stoke
    9 (vino) to reinforce with must (of selected grapes)
    v. intr. (di natante, mantenere la rotta) to steer: nave che non governa più, ship that refuses to steer (o that no longer answers the helm).
    governarsi v.rifl.
    1 (dominarsi) to control oneself
    2 (regolarsi) to act, to behave: non sappiamo come governarci in questo caso, we don't know how to act (o what to do) in this case.
    * * *
    [gover'nare] 1.
    verbo transitivo
    1) to govern, to rule [paese, popolo]
    2) (amministrare) to manage, to run* [ azienda]

    governare la casa — to keep house, to run a household

    3) (guidare) to navigate, to steer [nave, barca]; to drive* [ veicolo]
    4) (custodire) to take* care of, to look after, to tend [ bestiame]
    2.
    verbo intransitivo (aus. avere) [ capo di stato] to govern, to rule
    * * *
    governare
    /gover'nare/ [1]
     1 to govern, to rule [paese, popolo]
     2 (amministrare) to manage, to run* [ azienda]; governare la casa to keep house, to run a household
     3 (guidare) to navigate, to steer [nave, barca]; to drive* [ veicolo]
     4 (custodire) to take* care of, to look after, to tend [ bestiame]
     (aus. avere) [ capo di stato] to govern, to rule.

    Dizionario Italiano-Inglese > governare

  • 63 βόσκω

    Grammatical information: v.
    Meaning: `feed, tend ( Germ. weiden)', Med. `feed oneself' (Il.).
    Other forms: Fut. βοσκήσω (Od., but s. Chantr. Gramm. hom. 1, 446), ἅπ. λεγ. βώσεσθε (A. R. 1, 685; below); ἐβοσκήθην, βεβόσκηκα, ἐβόσκησα Hell. and late.
    Dialectal forms: Myc. suqotao \/sugʷōtāōn\/, qouqota \/gʷougʷotai\/\/
    Compounds: in comp. - βώτης and - βότης ( συ-βώ-της, ἱππο-βό-της, Fraenkel 1, 35); αἰγὶβοτος `browsed by goats'; πουλυβότειρα. As first member in βωτι-άνειρα `feeding men' (Il.); s. Risch, Wortbildung 174.
    Derivatives: βοσκή `fodder, meadow' (A.); βόσκημα `cattle tended' (Trag.). - βοσκός `shepherd' (Aesop.) decomp., s.. Schwyzer 541; fem. βοσκάς `feeding itself' (Nic.). - βόσις `fodder' (Τ 268); βοτόν `cattle', esp. `sheep' (Il.), βοτάνη `fodder' (Chantr. Form. 199), βοτέω `tend' (Nic., H.); βοτήρ `shepherd' (o 215; fem. βότειρα (Eust.); βώτωρ (Il.), Benveniste Noms d'agent 29 on the difference between - τωρ and - τήρ).
    Origin: IE [Indo-European] [483] * gʷeh₃- `feed, tend'
    Etymology: Old IE verb. Nearest is Lith. gúotas `herd' (* gʷeh₃-to-) cf. βοτόν (* gʷh₃-to-). From this root prob. βοῦς (q.v.)
    Page in Frisk: 1,253-254

    Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > βόσκω

  • 64 flock

    ̈ɪflɔk I
    1. сущ.
    1) клок;
    пучок( шерсти, волос или ваты;
    тж. шерстяные или хлопчатобумажные очески, используемые для набивания матрацев и т.п.)
    2) текст. флок, короткое волокно для флокирования
    2. гл.
    1) набивать матрацы, подушки и т.п. шерстью, ватой и т.п.
    2) техн. покрывать флоком II
    1. сущ.
    1) стадо;
    стая to tend a flock of sheepпасти стадо овец flock of geese ≈ стая гусей
    2) толпа (людей) ;
    группа( руководимая лидером) a noisy flock of tourists ≈ шумная толпа туристов Syn: throng, croud
    3) церк. паства
    2. гл. стекаться;
    приходить толпой, собираться толпами, стаями The children flocked round their mother. ≈ Дети столпились вокруг матери. The crowd flocked around the speaker. ≈ Вокруг выступающего собралась толпа. Customers flocked into the store. ≈ Покупатели стекались в лавку. Hundreds of people are flocking to the football match. ≈ Сотни людей идут толпами на футбольный матч. flock after flock together стадо;
    стая (птиц) ;
    отара( овец) - a * of wild ducks стая диких уток - *s and herds овцы и рогатый скот толпа, скопление людей - a * of visitors толпа посетителей - to come in *s стекаться толпами, валить толпой дети( в семье) - the flower of the * краса /украшение/ семьи ученики (ученого, философа и т. п.) (церковное) паства (редкое) собрание, комплект - a * of pamphlets стопка брошюр > to stray from the * отбиться от стада;
    сбиться с пути истинного > to fire into the wrong * (американизм) попасть пальцем в небо > it is a small * that has not a black sheep в семье не без урока стекаться, скапливаться, собираться толпой - to * about smb. толпиться вокруг кого-л., обступить кого-л. - to * after smb. толпой следовать за кем-л. держаться вместе, сбиться в кучу (тж. * up) валить толпой - people *ed to the cities народ повалил в города - the door opened and the public *ed in дверь открылась и публика стала входить гурьбой пушинка;
    клочок шерсти;
    пучок (волос) pl грубая шерсть;
    (текстильное) очески набивать (пухом, шерстью, волосом) ~ стекаться;
    держаться вместе;
    the children flocked round their teacher ребята окружили учителя ~ толпа;
    группа;
    to come in flocks приходить толпами flock церк. паства ~ пушинка;
    клочок;
    пучок (волос) ~ стадо (обыкн. овец) ;
    стая (обыкн. птиц) ;
    flocks and herds овцы и рогатый скот;
    the flower of the flock перен. краса, украшение семьи ~ стекаться;
    держаться вместе;
    the children flocked round their teacher ребята окружили учителя ~ толпа;
    группа;
    to come in flocks приходить толпами ~ pl шерстяные или хлопчатобумажные очески ~ стадо (обыкн. овец) ;
    стая (обыкн. птиц) ;
    flocks and herds овцы и рогатый скот;
    the flower of the flock перен. краса, украшение семьи ~ стадо (обыкн. овец) ;
    стая (обыкн. птиц) ;
    flocks and herds овцы и рогатый скот;
    the flower of the flock перен. краса, украшение семьи

    Большой англо-русский и русско-английский словарь > flock

  • 65 HALDA

    * * *
    (held; hélt, héldum; haldinn), v.
    I. with dat.
    1) to hold fast (Gunnarr var kyrr svá at honum hélt einn maðr);
    to keep back, restrain (Hrafn fekk eigi haldit henni heima);
    2) to withhold (héldu bœndrgjaldinu);
    3) to keep, retain (þú skalt jafhan þessu sæti halda);
    to preserve (halda virðingu sinni, lífi ok limum);
    halda vöku sinni, to keep oneself awake;
    4) to hold, keep one’s stock;
    also ellipt. (vetr var illr ok héldu menn illa);
    5) phrases, halda njósnum, to keep watch, to spy (= halda njósnum til um e-t);
    halda (hendi) fyrir auga, to hold (the hand) before the eyes, shade the eyes;
    halda hendi yfir e-m, to protect one;
    6) to hold, stand, steer, ellipt., þeir héldu aptr (held back again) um haustit;
    þeir héldu út eptir fírði, they stood out the firth;
    halda heim, to steer homewards;
    7) to graze, put in the field (halda fé til haga);
    8) impers. to continue, last (hélt því lengi um vetrinn);
    II. with acc.
    1) to hold in possession, a fief, land, estate (þeir héldu alla hina beztu staði með sjónum);
    2) to hold, keep, observe, a feast, holiday (í hvers minning heldr þú þenna. dag?);
    3) to keep (halda orð sín, eið, sættir, frið);
    to observe (halda guðs lög ok landsins);
    4) to uphold, maintain, support (halda vini sína, halda e-n til ríkis);
    5) halda sik, to comport oneself (kunna halda sik með hófi);
    halda sik ríkmannliga, to fare sumptuously;
    halda sik aptr af e-u, to abstain from;
    6) to hold, consider, deem (hón hélt engan hans jafningja);
    7) to hold, keep up;
    halda varnir, to keep up a defence;
    halda vörð, to keep watch;
    8) to hold, compel, bind (heldr mik þá ekki til útanferðar);
    þó heldr þik várkunn til at leita á, thou hast some excuse for trying;
    III. with preps.:
    halda á e-u, to hold, wield in the hand (halda á sverði);
    to hold to a thing, go on with it, be busy about (halda á drykkju, á ferð sinni, á sýslu);
    halda e-t af e-m, to hold (land, office) from or of one (þeir er höfðu haldið land af Danakonungi);
    halda mikit af e-m, to make much of one;
    halda eptir e-m, to pursue one;
    halda e-u eptir, to keep back;
    halda sik frá e-u, to keep oneself back from, refrain from;
    halda e-u fram, to uphold, support;
    halda e-u fyrir e-u, to withhold from one;
    to protect against (héldu engar grindr fénu fyrir birninum);
    halda e-n fyrir e-t, to hold, consider one to be so and so (síðan hélt konungr Erling fyrir tryggvan vin);
    halda í e-t, to hold fast, grasp (þú skalt halda í hurðarhringinn);
    halda til e-s, to be the cause of, be conducive to;
    heldr þar margt til þess, there are many reasons for this;
    hélt til þess (conduced to it) góðgirni hans;
    halda til e-s, to be bent on, fond of (halda mjök til skarts, til gleði);
    halda til jafns við e-n, to bear up against one, to be a match for one;
    halda um e-t, to grasp with the hand (= halda hendi um e-t);
    halda barni undir skírn, to hold at baptism;
    halda e-u upp, to hold aloft, lift (halda upp höndum);
    halda upp árum, to hold up the oars, cease pulling;
    to uphold, maintain, support (halda upp hofum, kristninni);
    to keep going (halda upp bardaga);
    to discharge (halda upp kostnaði, bótum);
    halda upp bœnum fyrir e-m, to pray for one;
    halda e-u við, to maintain a thing;
    halda við e-m, to stand against (hvar sem harm kom fram, hélt ekki við honum);
    hélt þá við atgöngu (acc.), they were near coming to fight;
    heldr nú við hót, it is little short of threats;
    IV. refl., haldast.
    * * *
    pret. hélt (= Goth. haihald), 2nd pérs. hélt, mod. hélzt, pl. héldum; pres. held, pl. höldum; pret. subj. héldi; part. haldinn; imperat. hald and haltú: [Ulf. haldan = βόσκειν, ποιμαίνειν, whereas he renders to keep, hold by other words; Hel. haldan = alere, fovere, colere, which thus seems to be the primitive sense of the word, and to be akin to Lat. cŏlo; again, A. S. healdan, Engl. hold, O. H. G. haltan, Germ. halten, Swed. hålla, halda, Dan. holde, are all of them used in a more general sense]:—to hold.
    A. WITH DAT. to hold to:
    I. to hold fast by; with the notion of restraint or force, tók Gizurr förunaut Ögmundar ok hélt honum, Sturl. i. 150; Gunnarr var kyrr svá at honum hélt einn maðr, Nj. 92; ef maðr heldr manni …, varðar fjörbaugs-garð, Grág. ii. 110; h. e-m undir drep, 17; h. skipum ( to grapple the ships) með stafnljám, Fms. ii. 315: to keep back, Hrafn fékk eigi haldit henni heima þar, Ísl. ii. 249; ok halda þeim veðr í enni sömu höfn, Grág. i. 92; h. (sér) í e-t, to hold oneself fast by, grasp, þú skalt h. í hurðar-hringinn, Dropl. 29; heldr sér í faxit, Sd. 177.
    β. so in the phrases, halda barni (manni) undir skírn, vatn, primsignan, biskups hönd, eccl. to hold a bairn ( man) at baptism, prima signatio, confirmation, Grág. i. 29; h. vatni (tárum), to hold one’s tears, 623. 56, Fms. viii. 232, vi. (in a verse); halda munni, to hold one’s tongue, be silent, vii. 227; halda tungu sinni, Þórð.
    2. to withhold; þá megu þeir h. tíundum hans í móti, K. Þ. K. 62; h. vætti, Grág. i. 42; h. gögnum, 56; ef goði heldr tylftar-kvið, er hann heldr kviðnum, 58; halda matinum fyrir honum, 47; h. sköttum fyrir e-m, Nj. 8; h. skógar-manni fyrir e-m, Finnb. 334; um þat er hann hefir konunni haldit, Grág. i. 313; héldu bændr gjaldinu, Fms. vii. 302; hélt ek því (i. e. the money) fyrir honum, i. e. paid it not, Ísl. ii. 244.
    II. to hold, of a rope or the like; sá maðr hugði h. mundu er festi, … ok h. mundu í slíku veðri, Grág. ii. 361; reip þau tíu er tveggja manna afli haldi hvert, id.; skal hann svá göra at haldi fyrir fyrnsku, 268.
    β. to hold, hold out, last; optast halda þar íllviðri litla hríð, Sks. 212; sunnudags-helgi ríss upp á laugardegi, ok heldr ( lasts) til mánadags, N. G. L. i. 138.
    III. to keep, retain, Germ. behalten; fá-ein skip héldu seglum sinum, Fms. x. 143; þú skalt jafnan þessu sæti h., Nj. 6; h. bústað sínum, Ld. 26; h. ríki sínu, Al. 58, Fms. i. 13; h. öllum Noregi, viii. 155; h. frelsi ok eignum, vi. 40; h. hlut sínum, to uphold one’s right, Eg. passim; halt sömum vinum sem ek hefi haft, Fas. i. 375; h. hreinleik sínum, Al. 58.
    β. to hold, keep safe, preserve; h. hlut sínum, Ld. 54; h. heilsu, Grág. i. 145; h. virðingu sinni, Ld. 16; þá heldr hann kosti sínum, Grág. ii. 209; h. tíma ( honour) sínum, Al. 59; h. lífi ok limum, Eg. 89; h. lífinu, Nj. 111; h. trúnaði sínum, 109; vináttu sinni, Ld. 200; einorð sinni, Fb. ii. 265; h. sér réttum, to keep oneself right, Ld. 158; h. e-m heilum, Odd. 30; h. ríki fyrir e-m, Fms. v. 279; h. manna-forræði fyrir e-m, Hrafn. 19; h. réttu máli fyrir e-m, Fms. vii. 64.
    2. to continue to keep, keep all along; h. teknum hætti, Fms. iv. 254; h. vöku, to keep oneself awake, Ld. 152; but h. vöku fyrir e-m, to keep another awake; halda sýslu sinni, Fs. 36; h. högum, to keep grazing, Eb. 104, Ld. 148.
    3. to hold, keep one’s stock; ellipt., vetr var íllr ok héldu menn ílla, the winter was cold and it was ill to keep live stock, Sturl. ii. 143, (cp. fjár-höld); hann hélt vel svá at nær lifði hvat-vetna, Hrafn. 22: metaph., ílla hefir þinn faðir þá haldit, Fms. xi. 144; öld hefir ílla haldit, the people have had a sad loss, vi. (in a verse); h. fangi, and also ellipt. halda, of sheep and cattle, opp. to ‘to go back.’
    4. phrases, halda njósnum, to keep watch, to spy, Fms. viii. 146, Nj. 113; hann hélt njósnum til Önundar, Landn. 287; hélt konungr njósnum til, ef …, Fms. vii. 128; hann skyldi h. njósnum til ok gera orð konungi, i. 54; h. njósnum til um e-t, iv. 119, Nj. 93; halda njósn (sing.) um skip þat, Eg. 74; þér haldit njósnum nær færi gefr á Arnkatli, Eb. 186; hann lét h. njósnum uppi á landi, Fms. vii. 316; hann hélt fréttum til, ef …, iv. 349.
    β. halda (hendi) fyrir auga, to hold ( the hand) before the eyes, shade the eyes, Nj. 132, Fms. v. 196; h. fyrir munn e-m, to hold ( the hand) over one’s mouth; h. hendi yfir e-m, to hold the hand over one, protect one, Nj. 266, Fbr. 22, Korm.; h. hendi um háls e-m, to clasp the hands around one’s neck, Fms. i. 9; h. skildi fyrir e-n, to hold the shield for one as a second in a duel, Ísl. ii. 257, passim; h. e-m til náms, to hold one to the book, make one study, K. Þ. K. 56; h. e-m til virðingar, Ld. 98.
    IV. ellipt. (liði, skipi, för, stefnu, etc. understood), to hold, stand in a certain direction, esp. as a naut. term; þeir héldu aptr ( stood back again) um haustið, Eg. 69; treystisk hann eigi á haf at halda, Eb. 6; héldu þeir vestr um haf, id.; stigu þeir á skip sín, ok héldu út ( stood out) eptir firði, Fms. i. 63; þeir héldu þat sama sumar til Íslands, Ld. 6; hann hélt upp eptir hinni eystri kvísl, Fms. vii. 55; h. heim, to hold one’s course, stand homewards, Odd. 30; h. á braut, Grág. i. 92; Hrútr hélt suðr til Eyrar-sunds, Nj. 8; h. eptir e-m, to pursue one, 7; h. undan, to fly, Fms. x. 396, Nj. 98 (on land); kom móti þeim sunnan-veðr með myrkri, ok urðu þeir fyrir at h., to lay one’s course for the wind, A. A. 271; h. útleið, to stand on the outer tack, Eg. 78; h. til, to turn against, attack (on sea), Fms. xi. 72; hélt hann liði sínu suðr á Mæri, i. 62; þeir héldu liði sínu norðr til Þrándheims, id.; Haraldr konungr hélt norðan liði sínu, Eg. 32; héldu þeir skipi því suðr með landi, 69; skipi því lét hann halda vestr til Englands, id.; Unnr hélt skipinu í Orkneyjar, eptir þat hélt Unnr skipi sínu til Færeyja, Ld. 8.
    β. to graze, put in the field, of sheep, cattle; þykkir mér þat miklu skipta at þeim sé vel til haga haldit, Eg. 714; hvert Steinarr hafði látið nautum sínum halda, 715; ok bað hann h. nautunum annan veg, 716.
    γ. phrases, halda kyrru fyrir, to hold still, remain quiet, Ld. 216, Þórð. 30 new Ed., Nj. 223, 258; Hallr heldr nú til fangs ( went fishing) sem áðr, Ld. 38.
    V. with prep.; halda á e-u, to hold, wield in the hand, freq. in mod. usage, h. á bók, penna, fjöðr, hníf, skærum, nál, etc.; hafði hverr þat er hélt á, Nj. 279; h. á sverði, Fb. i. 33; hann tók við öxinni ok hélt (viz. á), ok sá á, Eg. 180: to hold fast, heldr nú maðr á manni, Fas. i. 12; eigi máttu helvítis byrgi h. á honum, 656 C. 6; ef hann heldr á fénu ( withholds it), Grág. i. 427.
    β. [Germ. anhalten], to hold to a thing, go on with, be busy about; h. á sýslu, to be busy, Rm. 14; h. á keri, qs. halda á drykkju, to go on drinking, carousing, Hm. 18: h. á hinni sömu bæn, Stj. 417; h. á fyrirsátrum við e-n, Þórð. 51 new Ed.; h. á búnaði sínum, Ld. 164; hélt hann þá á búnaði sínum sem skjótligast, Fms. ix. 215, x. 119, Sturl. ii. 245; þogar á bak Jólum hélt Ólafr konungr á búningi, Fms. v. 41; hann heldr nú á málinu, Nj. 259; nú heldr Þórðr á málinu ok verðr Oddný honum gipt, Bjarn. 11, Konr. (Fr.); h. á tilkalli, Fms. i. 84; h. á þessum sið, xi. 41; h. á för, to go on with one’s journey, Sighvat; gengu síðan brott ok héldu á ferð sinni, and went on their journey, Sturl.;—whence the mod. phrase, halda áfram, to go on, which seems not to occur in old writers.
    2. halda e-u fram, to hold up, make much of; bróðir minn mun mér mjök hafa fram haldit fyrir ástar sakir, Nj. 3.
    β. to hold on doing, (hence fram-hald, continuation); halda fram upp-teknu efni, Fms. i. 263; slíku hélt hann fram meðan hann lifði, iv. 254; hélt hann (fram) teknum hætti um veizlurnar, id., Grett. 14.
    3. halda saman, to hold together, Eluc. 6, Fms. vii. 140, Rb. 340.
    4. halda e-u upp, to hold aloft, Yngvarr hélt upp vísu þeirri, Eg. 152; steinninn heldr upp annarr öðrum, Rb. 390; h. upp árum, to hold up the oars, cease pulling, Fas. ii. 517, N. G. L. i. 65.
    β. to uphold, maintain, support; halda upp hofi, Landn. 64, Eb. 24; h. upp hofum ok efla blót, Fms. i. 91; h. upp kirkju, K. Þ. K. 52; h. upp Kristninni, Fms. i. 32: to keep going, h. upp bardaga, orrostu, xi. 66, 188, 340.
    γ. to discharge; h. upp féráns-dómi, Grág. i. 120; h. upp lögskilum, 145; h. upp svörum, Ó. H. 174; h. upp kostnaði, Eg. 77; h. upp gjaldi, Grág. i. 384; gjöldum, Fms. i. 81; h. upp bót, Grág. ii. 182; bótum, Eb. 100, 162, N. G. L. i. 311; ef hann heldr upp yfirbót ( penance) þeirri, Hom. 70; h. upp bænum fyrir e-m, to pray for one, Fms. xi. 271; hélt hann því vel upp sem vera átti, discharged it well, x. 93.
    δ. halda sér vel upp, to hold oneself well up, Sturl.
    ε. metaph., skal-at hann lögvillr verða, svá at honum haldi þat uppi (i. e. went unpunished), Grág. i. 316; ok heldr honum þat uppi ( that will save him), ef hann er rétt-hafi at orðinn, ii. 242.
    5. halda e-u við, to maintain a thing, Hkr. i. 195.
    VI. impers.,
    1. to continue, last; hélt því nokkura stund dags, Fms. x. 125: hélt því lengi um vetrinn, Ld. 288; regni hélt haustnótt gegnum, Fms. vi. 83.
    2. with prep. við, to be on the brink of; hélt þá við atgöngu, they were within a hair’s breadth of coming to fight, Hkr. i. 143; hélt þá við vandræði, Fms. ix. 434; heldr við bardaga, vi. 8; heldr nú við hót, it is little short of a threat, i. 305; hélt við blót, x. 106; ok hélt við flótta, i. 174; hélt við meiðingar, Nj. 21, Sd. 143; henni hélt við, at hón mundi drepa hana, Nj. 118; þeim hélt við váða sjálfan, Ó. H. 168; konungi hélt við, hvárt hann mundi standask eðr eigi, Mag. 100; honum hélt við kafnan, Bs. i. 18; hélt þó við at þeir mundi berjask, Fs. 53.
    B. WITH ACC. to hold:
    I. to hold in possession, a fief, land, estate, office, or the like; þeir héldu alla hina beztu staði með sjónum, Fms. xi. 131; þeir er áðr höfðu haldit land af Dana-konungi, i. 232; Eirekr skyldi h. land af Aðalsteini konungi, 23; Vemundr hélt Firða-fylki, Eg. 12; hélt hann þat ríki undir Knút konungi, Ísl. ii. 242; í þeirri borg héldu þeir langfeðgar fimmtán konungdóma, Ver. 37; h. land sem leigu-land, Grág. ii. 278; konungrinn heldr af Guði nafnit, Sks. 599 B; prestar er kirkjur halda, H. E. i. 486; sá prestr er heldr Pétrs-kirkju, N. G. L. i. 312; presta þeirra er kirkju halda, 346; skal sá maðr ráða er kirkju heldr, K. Þ. K. 60; Ólafs kirkju þá er Væringjar halda (the parish church of W.), Hkr. iii. 408.
    2. halda ábyrgju, ábyrgð á e-n, to have the responsibility of a thing, Grág. ii. 399, K. Þ. K. 66; h. grip, to be in the possession of, Grág. i. 438, ii. 190; h. skóla, to keep a school, Mar.; h. fylgð, to perform, Fms. ix. 279; eiga vandræði at h., to be in a strait, difficulty, Eb. 108.
    II. to hold, keep, observe, a feast, holiday, or the like; halda kirkju-dag, K. Þ. K. 42; í hvers minning heldr þú þenna dag? Nj. 157; h. helgan þvátt-dag hvern, Pr. 437; h. helga daga, Sl.; h. Jóla-dag, Páska, Hvíta-sunnu, Rb. 134; minnstú að h. helgan hvíldar-daginn Drottins Guðs þíns (the Fourth Commandment in the Icel. version); h. heilagt, to keep holiday, Dipl. ii. 14; í dag þá hátíð höldum vér til himna sté vor Herra, Hólabók 54; er Júdar héldu hátíðligt, Stj. 110; (hence forn-haldinn, time-honoured): of the day-marks (vide dagr, p. 95), er þaðan haldinn miðr-morgin, Hrafn. 9.
    2. to keep; halda orð sín, to keep one’s word, Fms. x. 95; höldum öll einka-mál vár, vii. 305; h. sættir, Nj. 57; gerðú svá vel, félagi, at þú halt vel sætt þessa, 111, Sturl. iii. 153, Fs. 65, Gullþ. 20; hann kvaðsk vilja hafa svardaga af þeim ok festu, at halda, Nj. 164; h. eið, Sturl. iii. 153; h. frið, to keep peace, Greg. 7; ef þú vilt nokkura hluti eigi h. þá er ek hefi á lagt við þik, Eg. 738: to observe faith, law, rite, etc., halda átrúnað, Fms. i. 34, x. 277; h. Guðs lög ok landsins, vii. 305; h. lands lög, viii. 155; h. ein lög, 625. 52; hafa ok halda þau lög, Fms. i. 34; h. Kristilega trú, K. Á. 74; h. mál (orð) e-s, Greg. 17; h. alla hluti með athugasamlegu minni, Sks. 439.
    3. to keep, tend; halda geitr, Hkv. 2. 20 (exactly as in Gothic).
    III. to uphold, maintain, support; þykkir mér þér sé nú ísjár-vert, hvárt þú munt fá haldit þik eðr eigi, Nj. 155; munu vér þó ekki einhlitir at h. oss eptir þessi verk, Háv. 50; at hón mætti með valdi h. sik ok menn sína, Fas. i. 375; þat væri nokkurr várkunn, at þú héldir frænda þinn eðr fóstbróður, en þetta er alls engi (at) halda útlaga konungs, Ó. H. 145; enda ætla ek lítinn viljann til at h. vini þína, Fms. vii. 244; því at Eysteinn konungr kenndi Inga konungi, at hann héldi þá menn, 248; ef þú heldr hann ( upholdest him) til þess at ganga á vini mína, Eg. 339; viljum vér allir fylgja þér ok þik til konungs halda, Fms. i. 34; Stephanus skyldi h. hann til laga ok réttinda, Sks. 653; h. e-n til ríkis, Fb. i. 236; vinsæld föður hans hélt hann mest til alþýðu vináttu, Fms. vii. 175; þeir sem upp h. ( sustain) þenna líkama, Anecd. 4.
    β. phrases, halda e-m kost, borð, to keep at board, entertain, Fms. ix. 220, x. 105, 146, Nj. 6; or, halda e-n at klæðum ok drykk, Ó. H. 69; h. stríð, bellum gerere (not class.), Fms. x. 51; h. úfrið, Fas. ii. 539.
    2. halda sik, to comfort oneself, Sks. 281, Hom. 29; kunna sik með hófi at h., Sturl. iii. 108; h. sik ríkmannliga, to fare sumptuously, Ld. 234; hann hélt betr húskarla sína en aðrir, Fms. vii. 242; h. mjök til skarts, to dress fine, Ld. 196; þar var Hrefna ok hélt allmjök til skarts, id.; hann var hægr hvers-dagliga, ok hélt mjök til gleði, Sturl. iii. 123; hélt hann hér mjök til vinsælda ok virðinga, he enjoyed much popularity and fame, Ld. 298.
    β. ellipt. (sik understood), at h. til jafns við e-n, to bear up against one, to be a match for one, Ld. 40; ef þér hefir eigi til þess hug eðr afl at h. til jafns við e-n húskarl Þorsteins, Eg. 714; h. til fullnaðar, to stand on one’s full rights; ef þær taka eigi fullrétti, eðr h. eigi til fullnaðar, Grág. ii. 109; h. fullara, to hold one above other men, Ó. H. (in a verse); lét konungr þá h. mjök til ( make great preparations) at syngja messu hátíðliga, Hkr. i. 287.
    3. to hold forth, put forward; at þeim inyiidi þungbýlt vera í nánd honum, ef þeir héldi nokkurn annan fyrir betra mann en hann, Ld. 26; síðan hélt konungr Erling fyrir tryggvan mann, Fms. ix. 399.
    β. to hold, deem, be of opinion; the old writers seem not to use the word exactly in this sense, but near to it come such phrases as, hón hélt engan hans jafningja innan hirðar hvárki í orðum né öðrum hlutum, i. e. she held him to be above all men, Ld. 60; halda menn hann fyrir konung, Fb. i. 216; still closer, halda menn at Oddný sé nú betr gipt, Bjarn. 12 (but only preserved in a paper MS.): this sense is very freq. in mod. usage, to hold, mean, eg held það; eg held ekki, I think not; (hence hald, opinion.)
    γ. phrases, halda mikit upp á e-n, to hold one in much esteem, love, Stj. 33; halda af e-m, id., Fas. i. 458, ii. 63, 200, iii. 520, esp. freq. in mod. usage, (upp-á-hald, af-hald, esteem.)
    4. to hold on, keep up; halda varnir, to keep up a defence, Sks. 583; halda vörð, to keep watch, Eg. 120, Grág. i. 32, 264; halda njósn, Eg. 72, 74, Fms. xi. 46; halda tal af e-m, to speak, communicate with one, ii. 88.
    5. to hold, be valid, be in force, a law term; á sú sekt öll at halda, Grág. i. 89; á þat at h. allt er þeir urðu á sáttir, 86; enda á þat at h. með þeim síðan, ii. 336.
    IV. to hold, compel, bind (with the notion of obligation or duty); heldr mik þá ekki til utan-ferðar, Nj. 112; þó heldr þik várkunn til at leita á, i. e. thou art excused, thou hast some excuse in trying, 21; var auðsætt hvat til hélt um sættir, Bjarn. 70; þik heldr eigi hér svá mart, at þú megir eigi vel bægja héraðs-vist þinni, Eb. 252; þar mælir þú þar, er þik heldr várkunn til at mæla, Nj. 227; ek mun vera vinr hans, ok alla þá, er at mínum orðum láta, halda til vináttu við hann, i. e. I will be his friend, and all those who lend ear to my words I will hold to friendship with him, Eg. 18.
    2. halda sik frá e-u, to keep oneself from, to refrain from a thing, Sks. 276 B; h. sik frá munaðlífi, Post. 656 A. ii. 16, Hom. 53, 135; h. sik aptr af e-u, to abstain from, Hkr. i. 512.
    V. absol. to be the cause of, be conducive to a thing; heldr þar margt til þess, there are many reasons for this, Nj. 192; vildim vér vita hvat til heldr, Fms. vii. 106; en hann vissi eigi hvat til hafði haldit, er hann kom eigi, xi. 11; margir hlutir héldu til þess, Eg. 38; þat hélt til þess, at …, Al. 94; hélt til þess ( conduced to it) góðgirnd hans, stórmennska ok vitsmunir, Fs. 29; hefir þat mjök til haldit, er ek hefi svá lengi dvalizt, at ek ætlaða, Ld. 32; hann lét bæði til h. vingan ok mágsemd, Fs. 24; heldr þat mest til at þá var komit útfall sjávar, Ld. 56; hélt þat mest til þess, at hann gafsk bezt í öllum mannraunum, 60; þat eitt hélt til, at þeir fóru eigi málum á hendr Þórði, at þeir höfðu eigi styrk til, 138.
    VI. to hold, comprise; sólar-öld heldr tuttugu ok átta ár, Rb. 510; h. skor (of weight), Grág. i. 500.
    ☞ In some instances the use of dat. and acc. wavers, e. g. halda húsum, to keep up the houses, Grág. ii. 278, 335; h. hliði, to keep the gate in repair, 265; but halda hlið (acc.), 332: to keep, observe, h. lögum, griðum, boðorðum, Glúm. 333, Grág. i. 357, ii. 166, 623. 28; hélt hann þessu sumu, Fms. x. 416 (Ágrip); halda ílla orðum, vii. (in a verse); þeir er því þingi áttu at h., Glúm. 386; h. sáttum, St. 17; h. eiðum, Bkv. 18; Gizuri þótti biskup h. ríkt ( protect strongly) brennu-mönnum, Sturl. i. 201 C; Guð er sínum skepnum heldr (keeps, protects) ok geymir, Mar.; þá hélt engi kirkju mönnum, … kept no man safe, Fms. ix. 508; h. njósn (acc.) um e-t, Eg. 74; h. til njósn, 72; njósnir, Fms. xi. 46. In most of these instances the acc. is the correct case, and the dat. is due either to careless transcribers or incorrect speaking: in some instances an enclitic um has been taken for a dative inflexion, thus e. g. sáttum haldi in Stor. l. c. is to be restored to sátt um haldi; eiðum haldit in Bkv. l. c. to eið (for eiða) um haldit; in others the prep. um has caused the confusion, as ‘halda njósn um at’ has been changed into halda njósnum at. But in the main the distinction between the use of dat. and acc. is fixed even at the present time: the acc. seems to represent the more primitive usage of this verb, the dat. the secondary.
    C. REFLEX.:
    I. to hold oneself, to stay; héldusk þeir þá ekki fyrir norðan Stað, Fms. i. 63; mátti hann eigi þar haldask, Landn. 246; h. á baki, to keep oneself on horseback, keep one’s seat, Grág. ii. 95; munu þeir skamma stund hér við haldask, Nj. 247: to be kept, remain, þá skal hann h. með Helju, Edda 39: to resist, megu vér ekki við h. fyrir ofreflis-mönnum þessum, Nj. 254; hélzk þá ekki við honum, Eg. 289; mann er svá hefir haldisk við höfuð-syndum, Hom. 157.
    β. to hold out, last, continue; ok hélzk ferillinn, Eg. 579; hélzk undr þetta allt til dags, Nj. 272 (twice); hélzk konungdómr í kyni hans, Rb. 394; lengi síðan hélzk bruna-öld með Svíum, Yngl. S.; lengi hélzk þat í ætt þeirri, at …, Eg. 770; hélzk vinátta með þeim, Nj. 66; þat hefir enn haldizk í ætt hans, Fms. iv. 8; ok hefir þat haldizk ( it has continued to be so) síðan er ek hefi hann séð, Ld. 174; honum haldisk (imperat.) sigr ok langt líf, Ver. 57; betr þætti mér, at hún héldisk þér, that it (the luck) would hold out for thee, Fb. ii. 74; ef hann helzk í útrú sinni, if he perseveres in his untruth, 623. 26.
    γ. to be kept safe and sound; menn allir héldusk ( all bands were saved) ok svá fé, Ld. 8, Fs. 143; þar héldusk menn allir ok mestr hluti fjár, Eg. 405; hafði fé vel haldizk, has been well kept, done well, Ld. 34.
    δ. to be valid, stand; eigu þau handsöl hennar at haldask, Grág. i. 334; engi má haldask dómr hans, Edda 15; skyldu þau (the truce) haldask um þingit, Nj. 348.
    2. impers., mér helzk, e-m helzk vel, ílla, á e-u, to have a good hold, have luck with a thing; mér helzk lítt á sauða-mönnum, Grett. 110 A.
    3. recipr., haldask á, to hold or pull one against another, wrestle, (hence á-höld); var sagt Magnúsi, at þeir héldisk á úti, that they were fighting outside, Sturl. ii. 44.
    II. part. pass. haldinn, [Dan. holden], so ‘holden,’ in such and such a state; vel haldinn, in good condition, faring well, well to do, Eg. 20, 234; hugðusk þar ok haldnir ( safe) mundu vera, Ver. 34; þungliga h., very sick, Eg. 565, Hkr. ii. 199; vel haldinn, doing well; tak heldr annat fé, svá mikit, at þú þykisk vel haldinn af, i. e. fully satisfied, having got full redress, Boll. 350; Sveinn sagði, at hann vill hafa tvá hluti fjárins, Hrani sagðisk ekki af því haldinn ( satisfied) vera, Fms. iv. 31: in the phrase, heilu ok höldnu, safe and sound, Bs. i. 191, Fms. xi. 376, Hkr. i. 319; með höldnu hljóði, preserving the sound, Skálda 175.
    2. ok mun þykkja sér misboðit ef þú ert haldinn (kept, protected), Finnb. 344.
    β. kept, observed, Fms. xi. 99.
    γ. held in custody, in prison, Bs. i. 419, Sturl. i. 151.
    III. gerund., haldandi, holding good, valid; sá dómr er eigi haldandi, is not valid, K. Á. 304; af öllu afli er friðr haldandi, Hom. 5.
    2. part. act., með upp haldandi höndum, with uplifted hands, Bs. i. 684.

    Íslensk-ensk orðabók > HALDA

  • 66 ποιμήν

    ποιμήν, - ένος
    Grammatical information: m.
    Meaning: `herdsman, shepherd', metaph. `guardian, leader, master' (Il.).
    Dialectal forms: Myc. pome \/poimḗn\/.
    Compounds: Some compp., e.g. ποιμ-άνωρ = ποιμην ἀνδρῶν with ποιμανόρ-ιον n. `herd, troop of men' (A. Pers. 241 a. 74;); on the explanation Sommer Nominalbild. 182 f.; φιτυ-ποίμην `guardian of plants' (A. Eu. 911).
    Derivatives: ποιμέν-ιος (AP, APl), earlier a. more often attested - ικός (Pl., hell. poet.) `belonging to herdsmen'; - ισσα f. `shepherdess' (pap. IIIa); ποίμν-η f. `herd, flock of sheep' (ι 122) with - ιον n. `id.' (IA.; - ένιον Opp.), - ιος `belonging to herds' (E.), -ήϊος (Β 470, Hes.; Risch $ 46), - ικός (pap. IIIp), - ίτης (E., Poll.), - ιώτης (sch.) `id.'; - ηθεν adv. `of the herd' (A. R.). Denom. verb ποιμαίνω, rarely w. δια-, συν-, `to be a herdsman, to herd, to pasture', midd. `to graze', of the herd (Il.) with ποιμαν-τήρ = ποιμήν (S.), - τικός = ποιμενικός (Gal., H.), ποιμασία f. `the grazing' (Ph.). -- Besides πῶυ, - εος n. `flock of sheep' (ep.Il.).
    Origin: IE [Indo-European] [839, and 787] * peh₂-(i-) `protect'
    Etymology: With ποιμήν agrees except fo the ablaut of the suffix in the nom. (IE ē: ō) Lith. piemuõ, gen. -meñs `herderboy' (on the undisputed stemvowel s. Fraenkel Wb. s. v.). Beside the neuter πῶυ (*poh₂-i̯u) stands as nomen ag. Skt. pāyú-, Av. pāyu- m. `herder, protector'. As basis of these primary fomations served a verb `tend (cattle), keep' in Skt. pā́-ti `keep, protect', from where go-pā́- m. `cowherd' a.o. From the 2. members in nr̥-pā́y-(i)ya- `protecting men', nŕ̥-pī-ti- f. `protection of men' we see an orig. `longdiphthong' pōi: (rather * peh₂i-, pih₂- \< ph₂i-), which is retained in πῶυ, pāyú- from *poh₂i̯-u-, wih ποιμήν from *poh₂i-mēn. -- WP. 2, 72 w. lit., Pok. 839, Mayrhofer s. pā́ti1; also W.-Hofmann s. pāscō. -- Cf. 1. πῶμα.
    Page in Frisk: 2,573

    Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ποιμήν

  • 67 vinna

    * * *
    I)
    (vinn; vann, unnum, unninn), v.
    1) to work, labour, do work (Ásmundr vildi lítit vinna);
    vinna á akri ok plœgja, to work in the field and plough;
    2) to work, till, cultivate (vinna akr, jörðina);
    3) to work, perform, do;
    vinna verk sin, to do one’s work;
    þat verðr hverr at vinna, er ætlat er, every one must do the work that is set before him;
    þér hafið mikit stórvirki unnit, ye have done a great deed;
    vinna eið, sœri, to take an oath;
    vinna bœtr á e-u, to redress;
    vinna e-m beinleika, beina, to show hospitality to one;
    vinna e-m geig, bana, to work harm, death, to one;
    vinna e-m úsœmd, to bring shame, disgrace on one;
    vinna e-m bót (illt), to do one good (harm);
    vinna e-m hefnd, to take revenge on;
    4) vinna e-m, to wait upon, attend to, tend (Höskuldr bað hana vinna þeim hjónum);
    5) to win, gain;
    vinna orrustu, sigr, to gain a battle, victory;
    vinna sigr á e-m, to obtain a victory over, defeat, one;
    6) to win, conquer (vinna land, borgir, skip);
    vinna e-t aptr, to recover by conquest, reconquer (vinna aptr þat ríki, er látit er);
    7) to overcome, master, get the better of (þeir ætla, at þeim muni illa sœkjast at vinna oss);
    8) to avail (veit ek eigi, hvat þat vinnr);
    e-t vinnr e-m þörf, it suffices, is sufficient for one (þörf vinnr hverjum presti at segja eina messu);
    vinna e-m at fullu, to be quite sufficient for one, do away with, kill (tók hann sótt þá, er honum vann at fullu);
    9) to withstand, with dat., = vinna við e-u;
    sköpum viðr (= vinnr) manngi, no man can withstand his fate;
    10) followed by an a. or pp., to make (vinna e-n sáran, reiðan, barðan, felldan);
    vann hann yfirkominn Harald, he succeeded in vanquishing H.;
    vinna hefnt, to take revenge;
    vinna annat, to prove;
    11) to reach (smíðuðu einn stöpul, þann er þeir ætluðu at vinna skyldi til himins);
    12) with preps., vinna at e-u, to be busy with (vinna at heyi);
    vinna at svínum, sauðfé, to tend swine, sheep;
    fá ekki at unnit, to effect nothing (ekki munu þér fá at unnit svá búit);
    vinna at e-m, to do away with, kill (þat var markat á tjaldinu, at Sigurðr vann at Fáfni);
    vinna e-t á, to do, effect (höfum vér mikit á unnit í várri ferð);
    vinna á e-m, to do one bodily injury, = vinna áverka á e-m (með þann hug at vinna á Gunnari);
    vinna e-t til e-s, to do one thing in order to obtain or effect another (vildi hann vinna þat til sættar með þeim brœðrum);
    þat vil ek til vinna, that I am ready to do;
    vinna til e-s, to make oneself worthy of, deserve (vinna til dauða);
    vinna til fjár ok frægðar, to act so as to gain money and fame;
    vinna við e-u, to withstand (mátti hann ok eigi við sköpum vinna né sínu aldrlagi);
    vinna e-n yfir, to overcome;
    13) refl., vinnast, to last, suffice;
    meðan dagrinn vannst, as long as the day lasted;
    Illugi elti hann meðan eyin vannst, to the end of the island;
    festrin vannst eigi til jarðar, the rope was not long enough to touch the ground;
    þar sátu konur úti frá sem vannst, as there was room;
    ek vinnst eigi til þér at launa, I am unable to reward thee;
    ekki unnust þau mjök fyrir, they did little to support themselves;
    recipr., vinnast á, to wound one another.
    f. work, labour;
    vera at vinnu, to be at work.
    * * *
    u, f. a work, labour, business; fá sér e-t til vinnu, Gþl. 483; taka vinnur af e-m, Fms. i. 33; vera at vinnu, to be at work, vi. 187; at-vinna, q. v.
    COMPDS: vinnuafli, vinnufólk, vinnufullr, vinnufærr, vinnugóðr, vinnugreifi, vinnuhjún, vinnulítill, vinnumaðr.

    Íslensk-ensk orðabók > vinna

  • 68 shepherd

    Англо-русский синонимический словарь > shepherd

  • 69 βόσκω

    βόσκω fut. βοσκήσω; 1 aor. ἐβόσκησα; fut. pass. βοσκηθήσομαι, all LXX (Hom. et al.; ins, pap, LXX; ApcrEzk P 1 verso 13; Philo distinguishes betw. β. and ποιμαίνω, Det. Pot. Ins. 25).
    to tend to the needs of animals, herd, tend, of herders (Jos., Ant. 6, 254) lambs J 21:15 (on the fig. use cp. 3 Km 12:16 νῦν βόσκε τὸν οἶκόν σου, Δαυίδ; Aberciusins 4 β. πρόβ.). Sheep vs. 17; Hs 6, 1, 6. Swine Lk 15:15. ὁ βόσκων herdsman (cp. Aristot. HA 5, 2, 540a, 18; Jer 38:10) Mt 8:33; Mk 5:14; Lk 8:34.
    to feed on herbage, graze, feed, pass. of livestock (Is 5:17; 11:7; Jos., Bell. 6, 153; SibOr 3, 789) ἀγέλη βοσκομένη Mt 8:30; Mk 5:11; Lk 8:32. πρόβατα βοσκόμενα (PTebt 298, 53) Hs 6, 2, 4, cp. 7; sim. 9, 1, 8.—B. 146. DELG. M-M.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > βόσκω

  • 70 cattle

    plural noun
    Vieh, das; Rinder Pl.
    * * *
    ['kætl]
    (grass-eating animals, especially cows, bulls and oxen: That farmer does not keep sheep but he keeps several breeds of cattle.) das Vieh
    * * *
    cat·tle
    [ˈkætl̩, AM -t̬l̩]
    n pl
    1. (cows) Rinder pl
    200 head of \cattle 200 Stück Vieh
    “\cattle crossing” „Vorsicht Viehbetrieb“
    beef \cattle Schlachtrinder pl
    dairy \cattle Milchkühe pl, Milchvieh nt
    to breed/round up \cattle Rinder züchten/zusammentreiben
    to herd \cattle (tend) Rinder hüten; (drive) Rinder treiben
    to raise \cattle Rinderzucht betreiben
    2. ( old: livestock) Vieh nt
    * * *
    ['ktl]
    pl
    Rind(vieh) nt

    500 head of cattle — 500 Rinder, 500 Stück Vieh

    "cattle crossing" — "Vorsicht Viehtrieb!"

    * * *
    cattle [ˈkætl] s koll (als pl konstruiert)
    1. (Rind)Vieh n:
    ten (head of) cattle zehn Stück Vieh, zehn Rinder
    2. pej Viehzeug n (Menschen)
    * * *
    plural noun
    Vieh, das; Rinder Pl.
    * * *
    n.
    Rindvieh n.
    Vieh nur sing. n.
    Viehzeug n.

    English-german dictionary > cattle

  • 71 sich kümmern um

    1) (to look after; to help or serve: Two doctors attended her all through her illness; The queen was attended by four ladies.) attend
    2) (to look after (someone): The nurse will care for you.) care for
    3) (to look after: Their aunt took care of them when their parents died.) take care of
    4) (to attend to or take care of: to look after the children.) look after
    5) (to attend to, or deal with: I'll see about this tomorrow.) see about
    6) (to attend to or deal with: I must see to the baby.) see to
    7) (to take care of; to look after: A shepherd tends his sheep.) tend
    * * *
    ausdr.
    to worry about expr.

    Deutsch-Englisch Wörterbuch > sich kümmern um

  • 72 HIRÐA

    (-rða, -rðr), v.
    1) to keep in a box or chest (Ásgerðr hirði slœðurnar, þar sem áðr vóru);
    2) hirða hey, to gather in hay;
    3) to hide, conceal;
    4) to mind, care for (aldregi hirði ek þat);
    hirða eigi um e-t, not to care about (þeir hirðu ekki um líf sitt);
    hirð eigi, hirðit eigi, do not seek (hirð eigi þú at hopa á hæl!).
    * * *
    ð, mod. t, (Fms. vii. 290), to herd, tend, keep; hirða fé, to herd sheep, Grág. i. 401.
    2. to keep in a box, chest; þá hirði Ásgerðr slæðurnar, Eg. 703; hann tekr burt örina ok hirðir hana svá búna, Fms. xi. 64; ok hirt (imperat.) þat í glerkeri, Pr. 472.
    3. hirða hey, to gather in hay, Eb. 150, 152, Gullþ. 20, Sks. 325.
    4. to keep safe, hide, conceal; ok er hann (Eliah) nú hirðr öðrum mönnum ( hidden from them), Ver. 29; hirða höfuð, to hide one’s head, Grett. (in a verse); þeir vissu eigi hvar Guð hirði andir þeirra, 623. 60; h. sik í djúpum, of fishes, Sks. 47, 49: reflex. to lock oneself up, hide oneself, gangit upp í turn minn ok hirðisk þar, Bær. 2, Fas. i. 8; var hann nú hirðr ( save) fyrir öllum úfriði, Fms. xi. 322; hirðir ok haldnir, safe and sound, Karl. 3.
    II. to mind, care for; eigi hirði ek at lifa, Stj. 168; þótt þeir hirði þat eigi, even though they care not for it, Grág. i. 468; aldregi hirði ek þat, Hrafn. 19; þeir einir munu vera at ek hirði aldri þótt drepisk, Nj. 85; h. um e-t, to care about; ok hirtu ekki um líf sitt, Fms. iv. 147, vii. 290, ix. 243, Ó. H. 114, Þiðr. 142.
    2. imperat. with a neg. and an infin. do not! Lat. noli! hirð eigi þú at hræðask! 656 C. 37; hirð eigi þú at þræta, noli contendere, Skálda 164: hirðit eigi ér at hafa íllmælgi, 623. 30; hirð eigi þú at hopa á hæl, Hvítanessgoði! Nj. 170; hirðit eigi at óttask, Stj. 220 passim: esp. in poetry with a neg. suff., hirðattu, Korm. ch. 26; hirða-þú, Gkv. 2. 28, 31, Am. 38; hirðum-at fælask, let us not shudder, Fas. i. 519 (in a verse).

    Íslensk-ensk orðabók > HIRÐA

  • 73 gregge

    m (pl le -ggi) flock
    * * *
    gregge s.m.
    1 herd, flock: condurre, spingere il proprio gregge al pascolo, to drive one's flock to pasture; curare il gregge, to tend the flock
    2 (fig.) (gran numero di persone) crowd, host // il gregge dei Cristiani, the flock of the faithful
    3 (fig. spreg.) herd, flock, bunch: un gregge di adulatori, a crowd (o herd) of flatterers // uscire dal gregge, to emerge from the herd.
    * * *
    ['ɡreddʒe]
    sm greggi pl f
    (gen), fig flock
    * * *
    pl.f. -gi ['greddʒe] sostantivo maschile
    1) (di ovini) flock, herd
    2) fig. (di persone) herd
    3) relig. (di fedeli) flock
    * * *
    gregge
    pl.f. -gi /'greddʒe/
    sostantivo m.
     1 (di ovini) flock, herd
     2 fig. (di persone) herd; uscire dal gregge to emerge from the herd
     3 relig. (di fedeli) flock.

    Dizionario Italiano-Inglese > gregge

  • 74 flock

    [flɔk] I 1. сущ.
    1)
    а) клок; пучок (шерсти, волос, ваты)
    б) очёски (для набивания матрацев; шерстяные или хлопчатобумажные)
    2) текст. флок, короткое волокно для флокирования
    2. гл.
    1) набивать матрацы, подушки
    2) тех. покрывать флоком
    II 1. сущ.
    1) стадо; стая
    Syn:
    3) толпа (людей), масса, большое количество (чего-л.)
    2. гл.; = flock together
    стекаться; приходить толпой, собираться толпами

    to flock after smb. — толпой следовать за кем-л.

    The children flocked round their mother. — Дети столпились вокруг матери.

    The crowd flocked around the speaker. — Вокруг выступающего собралась толпа.

    Customers flocked into the store. — Покупатели толпами валили в лавку.

    Hundreds of people are flocking to the football match. — Сотни людей стекаются на футбольный матч.

    Англо-русский современный словарь > flock

  • 75 Admetus

    Lewis & Short latin dictionary > Admetus

  • 76 untended

    untended [‚ʌn'tendɪd]
    (sick person) non soigné, sans soins; (garden) non entretenu; (sheep) sans surveillance

    Un panorama unique de l'anglais et du français > untended

См. также в других словарях:

  • sheep|dog — «SHEEP DG, DOG», noun, or sheep dog. a collie or other dog trained to help a shepherd watch and tend sheep …   Useful english dictionary

  • sheep dog — noun any of various usually long haired breeds of dog reared to herd and guard sheep • Syn: ↑shepherd dog, ↑sheepdog • Hypernyms: ↑working dog • Hyponyms: ↑Belgian sheepdog, ↑Belgian shepherd, ↑ …   Useful english dictionary

  • sheep —   Hipa.    ♦ Flock of sheep, kumu hipa, pū ā hipa.    ♦ To tend sheep, kahu hipa …   English-Hawaiian dictionary

  • tend — /tend/ verb 1 tend to do sth to often do a particular thing, especially something that is bad or annoying, and to be likely to do it again: Sally tends to interfere in other people s business. | The car does tend to overheat. 2 tend towards sth… …   Longman dictionary of contemporary English

  • tend — tend, attend, mind, watch are comparable when they mean to take charge of or look after someone or something especially as a duty or in return for remuneration. Tend usually retains some notion of an earlier sense in which it means to pay… …   New Dictionary of Synonyms

  • Sheep — For other uses, see Sheep (disambiguation). Domestic sheep A research flo …   Wikipedia

  • sheep — sheepless, adj. sheeplike, adj. /sheep/, n., pl. sheep. 1. any of numerous ruminant mammals of the genus Ovis, of the family Bovidae, closely related to the goats, esp. O. aries, bred in a number of domesticated varieties. 2. leather made from… …   Universalium

  • Sheep, Dog, 'n' Wolf — Infobox VG| title = Sheep, Dog n Wolf developer = Infogrames publisher = Infogrames released = 2001 genre = Platformer modes = Single player ratings = ELSPA: 3+ platforms = PC (Windows), PlayStation input = Keyboard, SidewinderSheep, Dog, n Wolf… …   Wikipedia

  • sheep — noun ADJECTIVE ▪ hill (BrE), mountain ▪ lost (often figurative), stray ▪ the doleful cries of lost sheep ▪ He sees it as his duty to take care of the lost sheep …   Collocations dictionary

  • tend — I. verb Etymology: Middle English, short for attenden to attend Date: 14th century intransitive verb 1. archaic listen 2. to pay attention ; apply oneself < tend to your own affairs > < t …   New Collegiate Dictionary

  • sheep bur — noun : any of several plants whose fruits or seeds tend to lodge in sheep s wool: as a. : an annual composite weed (Acanthospermum australe) of the southern United States and tropical regions with a prickly fruit shaped like a starfish b. :… …   Useful english dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»