Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

to+sign+on

  • 1 signum

    sign, seal, indication, sign/ mark / token.

    Latin-English dictionary of medieval > signum

  • 2 sīgnum

        sīgnum ī, n    a mark, token, sign, indication, proof: ostendisti signa nutrici? (i. e. crepundia), T.: fures earum rerum, quas ceperunt, signa commutant: in amicis deligendis habere quasi signa et notas, quibus eos iudicarent, etc.: pecori signum inpressit, V.: nulla ad speluncum signa ferebant, footprints, V.: dicere deos gallis signum dedisse cantandi: color pudoris signum, T.: timoris signa mittere, display, Cs.: Magnum hoc quoque signum est, dominam esse extra noxiam, T.: id erit signi me invitum facere, quod, etc.: quid signi?—A military standard, ensign, banner: signo amisso, Cs.: ut neque signiferi viam, nec signa milites cernerent, L.: Inter signa militaria, H.: signa sequi, to march in rank, S.: signa subsequi, to keep the order of battle, Cs.: signa servare, L.: ab signis discedere, to leave the ranks, Cs.: volonum exercitus ab signis discessit, disbanded, L.: signa relinquere, to run away, S.: signa ferre, i. e. to decamp, Cs.: mota e castris signa eorum, qui, etc., i. e. an advance of the troops, etc., L.: Signa movet, advances, V.: ferte signa in hostem, attack, L.: signa constituere, halt, Cs.: signa proferre, advance, L.: Romani conversa signa bipertito intulerunt, i. e. wheeled and attacked in two columns, Cs.: signa patriae inferens: qui signa contulit, engaged in close fight: conlatis signis, in regular battle: conlatis militaribus signis, having brought together, etc., Cs.: signa in laevum cornu confert, concentrates his troops, L.: signa transferre, to desert, Cs.: signa convellere, to take up the standards (from the ground), L.: legionem sub signis ducere, in rank and file: ante signa inter primores, in front of the army, L.—Esp., the standard of a cohort, ensign of a maniple (cf. aquila, the standard of the legion): cum fascīs, cum signa militaria (praemissa).—A cohort, maniple: unius signi milites, L.—A sign, signal, call, watchword, password: signum tubā dare, Cs.: receptui dare, L.: proeli exposcere, Cs.: concinere, Cs.: canere, S.: signum mittendis quadrigis dare (for the start in a race), L.: it bello tessera signum, V.—A sign, token, omen, prognostic, symptom: medici signa quaedam habent ex venis aegroti: Morborum signa docebo, V.: prospera signa dare, O.—An image, figure, statue, picture: Iovis Statoris: expressi voltūs per aënea signa, H.: palla signis auroque rigens, V. —A device on a seal, seal, signet: notum signum, imago avi tui, etc.: Imprimat his signa tabellis, H.: litterae integris signis praetoribus traduntur: volumen sub signo habere, under seal.—A sign in the heavens, constellation: signis omnibus ad principium steliisque revocatis: in signo Leonis: signorum obitūs ortūs, V.: pluviale Capellae, O.
    * * *
    battle standard; indication; seal; sign, proof; signal; image, statue

    Latin-English dictionary > sīgnum

  • 3 signum

    signum, i, n. [perh. Sanscr. sag-, to cling to, adhere; cf. sigilla].
    I.
    In gen., a mark, token, sign, indication (very frequent in all styles and periods; cf.

    insigne): meo patri torulus inerit aureus Sub petaso: id signum Amphitruoni non erit,

    Plaut. Am. prol. 145 sq.:

    ut eam (nutricem) adducam et signa ostendam haec, i. e. crepundia,

    Ter. Eun. 4, 7, 38; 5, 3, 5:

    ut fures earum rerum, quas ceperunt, signa commutant, etc.,

    Cic. Fin. 5, 25, 74; so (with notae) id. de Or. 2, 41, 174; id. Lael. 17, 62; cf.:

    omne probabile aut signum est aut credibile... Signum est, quod sub sensum aliquem cadit et quiddam significat, quod ex ipso profectum videtur, etc.,

    id. Inv. 1, 30, 47 sq.:

    aut pecori signum aut numeros inpressit acervis,

    Verg. G. 1, 263; cf.:

    servitii signum cervice gerens,

    Ov. M. 3, 16:

    jaculo mihi vulnera fecit.—Signa vides: apparet adhuc vetus ecce cicatrix,

    Ov. M. 12, 444:

    metam Constituit signum nautis pater, unde reverti Scirent, etc.,

    Verg. A. 5, 130:

    scutum signi gratia positum,

    Quint. 6, 3, 38:

    signa pedum,

    tracks, prints, Ov. M. 4, 543;

    and simply signa,

    Verg. A. 8, 212 al.:

    oculis mihi signum dedit, Ne se appellarem,

    Plaut. Mil. 2, 1, 45:

    dare,

    Ter. Eun. 4, 7, 11:

    dicere deos gallis signum dedisse cantandi,

    Cic. Div. 2, 26, 57 al.:

    signa esse ad salutem,

    Ter. And. 3, 2, 2:

    animi pudentis signum,

    id. Heaut. 1, 1, 68:

    color pudoris signum,

    id. And. 5, 3, 7:

    signa doloris ostendere,

    Cic. de Or. 2, 45, 190:

    mortis dare,

    Lucr. 6, 1182:

    timoris mittere,

    to exhibit, display, Caes. B. C. 1, 71 et saep.—With obj.-clause:

    magnum hoc quoque signum est, dominam esse extra noxiam,

    Ter. Heaut. 2, 3, 57; Nep. Att. 17, 2.—In predic. gen. with neutr. pron.: hoc est signi;

    ubi primum poterit, se illinc subducet,

    Ter. Eun. 4, 1, 14:

    id erit signi me invitum facere, quod, etc.,

    Cic. Rosc. Am. 30, 83; Auct. Her. 4, 5, 8; Cato, R. R. 38, 4; 88, 2:

    nil tamen est signi,

    Lucr. 5, 918; cf.:

    quid signi?

    Cic. Cael. 16, 38, 2.— Hence, a surname, epithet (rare):

    huic signum exercitus apposuit,

    Vop. Am. 6; cf. Capitol. Gord. 4.—
    II.
    In partic.
    A.
    In milit. lang.
    1.
    The distinctive sign of a division of an army.
    a.
    A military standard, ensign, banner (including the aquila):

    signifero interfecto, signo amisso,

    Caes. B. G. 2, 25:

    ut neque signiferi viam, nec signa milites cernerent,

    Liv. 33, 7:

    Hasdrubal ut procul signa legionum fulgentia vidit,

    id. 28, 14; 22, 21; Col. 9, 9, 4:

    inter signa militaria,

    Hor. Epod. 9, 15:

    cum unius signi militibus pergit ire,

    Liv. 33, 1:

    signa militaria ex proelio relata,

    Caes. B. C. 3, 99; so,

    militaria,

    id. B. G. 7, 2; Plin. 33, 33, 19, § 58.—

    Hence the expressions: signa sequi,

    to follow the standards, to march in military order, Sall. J. 80, 2; Liv. 24, 48, 11:

    signa subsequi,

    to keep in order of battle, Caes. B. G. 4, 26:

    signa observare,

    Sall. J. 51, 1:

    signa servare,

    Liv. 8, 34, 10; Veg. Mil. 1, 9:

    ab signis discedere,

    to desert the standards, leave the ranks, Caes. B. G. 5, 16; 5, 33 fin.; id. B. C. 1, 44; Liv. 25, 20 al.; cf.:

    ab ordinibus signisque discedere,

    Front. Strat. 1, 5, 3:

    signa relinquere,

    to desert, Sall. C. 9, 4; Liv. 5, 6 al.:

    signa deserere,

    Liv. 8, 34, 9: signa ferre, i. e. to break up the camp, Caes. B. G. 1, 39 fin.; 1, 40; Liv. 2, 49, 3; 10, 5 al.;

    for which: movere signa,

    id. 1, 14, 9; 27, 2, 12; Verg. G. 3, 236; and:

    tollere,

    Vell. 2, 61, 2; Auct. B. Alex. 57, 1;

    but: ferte signa in hostem,

    attack, Liv. 9, 23, 13:

    signa constituere,

    to halt, Caes. B. G. 7, 47; cf.:

    infestis contra hostes signis constiterunt,

    id. ib. 7, 51:

    signa proferre,

    to advance, Liv. 4, 32, 10: signa convertere, to wheel, turn, or face about, Caes. B. G. 1, 25 fin.; 2, 26: Liv. 8, 11; 2, 14; 4, 29; for which, [p. 1698] vertere signa, id. 9, 35:

    signa inferre (in aliquem),

    to advance to the attack, make an assault, Caes. B. G. 1, 25 fin.; 2, 26; 7, 67; id. B. C. 2, 42; Cic. Phil. 5, 8, 23; Sall. J. 56, 5; Liv. 2, 53; 9, 27; 44, 12 al; cf.:

    signa conferre cum aliquo,

    to engage with, engage in close fight, Cic. Att. 7, 5, 5; id. Pis. 21, 49;

    and cf.: collatis signis pugnare, superare aliquem, etc.,

    Plaut. Cas. 2, 5, 44; Liv. 1, 33; 2, 50; Cic. Imp. Pomp. 23, 66; but conferre signa also means simply to bring the standards together (to one place), Caes. B. G. 7, 2; 2, 25; Liv. 37, 21:

    signa in laevum cornu confert,

    concentrates his troops, id. 7, 15, 4:

    signa transferre,

    to desert, Caes. B. C. 1, 24: signa convellere, to take up the standards, which had been fixed in the ground, Liv. 3, 7, 3; 3, 54, 10; 5, 37, 4; so,

    vellere signa,

    id. 3, 50, 11; Verg. G. 4, 108:

    revellere signa,

    Luc. 7, 77; cf.:

    signa figere,

    to encamp, Amm. 27, 10, 9:

    defigere signa,

    Sil. 8, 625:

    sub signis ducere legiones, ire, esse, etc.,

    together, in order, in rank and file, Plaut. Ps. 2, 4, 71 (with ordine); Cic. Att. 16, 8, 2; Liv. 3, 51; Tac. H. 2, 14:

    signa hostium turbare,

    to throw into disorder, Liv. 9, 73:

    ante signa,

    before the army, id. 5, 18; 6, 7; 7, 16:

    post signa,

    id. 2, 49.—
    (β).
    Transf., in gen.:

    infestis prope signis inferuntur Galli in Fonteium,

    Cic. Font. 20, 44 (16, 34).—
    b.
    Esp., the standard or ensign of single cohorts and maniples (opp. aquila, the standard of the entire legion):

    cum fasces, cum tubas, cum signa militaria, cum aquilam illam argenteam... scirem esse praemissam,

    Cic. Cat. 2, 6, 13; Galb. ap. Cic. Fam. 10, 30, 5; Suet. Calig. 14 fin. Oud.; Tac. A. 1, 18; id. H. 2, 29 fin.; Plin. 13, 3, 4, § 23; Luc. 1, 6; 1, 224 al. (cf. aquila, 2.):

    manipulos exercitus minimas manus quae unum sequuntur signum,

    Varr. L. L. 5, § 88 Müll.—
    (β).
    Meton., a cohort, a maniple:

    octo cohortes in fronte constituit, reliquarum signa in subsidio artius collocat,

    Sall. C. 59, 2; Liv. 8, 9; 25, 23 fin.; 33, 1; 27, 14; 28, 14; Auct. B. Hisp. 18, 3.—
    2.
    A sign, signal; a watchword, password, given by a wind-instrument, by the tessera, or otherwise:

    signum tubā dare,

    Caes. B. G. 2, 20; 7, 81:

    proelii committendi dare,

    id. ib. 2, 21:

    recipiendi dare,

    id. ib. 7, 52:

    receptui dare,

    Liv. 4, 31; 26, 45; 3, 22; cf. Cic. Rep. 1, 2, 3:

    signum dare ut, etc.,

    Liv. 2, 20; 4, 39:

    proelii exposcere,

    Caes. B. G. 7, 19:

    concinere,

    id. B. C. 3, 92 fin.; Liv. 30, 5; cf. Tac. A. 1, 68:

    canere,

    Sall. C. 59, 1; id. J. 99, 1; Liv. 1, 1; 4, 31; 27, 47; Cic. Rep. 1, 3, 3 al. (v. cano).—For the chariot race:

    signum mittendis quadrigis dare,

    Liv. 8, 40, 3: signum mittere, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107: signo Felicitatis dato, the word, watchword, Felicitas, Auct. B. Afr. 83:

    signum petere,

    Suet. Calig. 56; id. Claud. 42; id. Ner. 9; cf.:

    it bello tessera signum,

    Verg. A. 7, 637.— Transf.:

    tu illam (virtutem) jubes signum petere,

    i. e. to be in subjection, Sen. Ben. 4, 2, 2.—
    B.
    A sign or token of any thing to come; a prognostic, symptom (cf.:

    portentum, indicium): ipse et equus ejus repente concidit: nec eam rem habuit religioni, objecto signo, ut peritis videbatur, ne committeret proelium,

    Cic. Div. 1, 35, 77:

    medici signa quaedam habent ex venis et ex spiritu aegroti,

    id. ib. 2, 70, 145; cf. Verg. G. 3, 440; 3, 503; 4, 253; Cels. 2, 3:

    prospera signa dare,

    Ov. H. 18 (19), 152.—
    C.
    An image, as a work of art; a figure, statue, picture, etc. (syn.: effigies, imago, simulacrum);

    inerant (classi) signa expressa, Titani quomodo, etc.,

    Naev. 2, 13: statuas deorum, exempla earum facierum, s gna domi pro supellectile statuere, Cato ap. Prisc. p. 782 P.:

    signum pictum in pariete,

    Plaut. Merc. 2, 2, 44:

    signum in fano,

    id. Rud. 2, 7, 2:

    aëna signa,

    Lucr. 1, 318:

    ante signum Jovis Statoris concidit,

    Cic. Div. 1, 35, 77:

    signum aeneum, marmoreum, eburneum,

    id. Verr. 2, 4, 1, § 1; cf. id. Off. 1, 41, 147; Hor. Ep. 2, 1, 248:

    cratera impressum signis,

    Verg. A. 5, 536; 5, 267; 9, 263:

    (vestis) auro signisque ingentibus apta,

    Lucr. 5, 1428:

    ex ornatis aedibus per aulaea et signa,

    Sall. H. 2, 23, 2 Dietsch:

    pallam signis auroque rigentem,

    Verg. A. 1, 648:

    e Pario formatum marmore signum,

    Ov. M. 3, 419; cf. id. ib. 5, 183;

    12, 398: statuas, signa, picturas commendet,

    Plin. Ep. 1, 20, 5.—
    D.
    An image or device on a seal-ring; a seal, signet: ostendi tabellas Lentulo, et quaesivi, cognosceretne signum. Annuit. Est vero, inquam, notum signum, imago avi tui, etc., Cic. Cat. 3, 5, 10:

    (patera) in cistulā obsignata signo est,

    Plaut. Am. 1, 1, 265; cf. Cic. Verr. 2, 1, 45, § 117:

    tabulae maximae signis hominum nobilium consignantur,

    id. Quint. 6, 25:

    imprimat his signa tabellis,

    Hor. S. 2, 6, 38:

    litterae integris signis praetoribus traduntur,

    Cic. Cat. 3, 3, 6; Sall. C. 47, 3:

    signo laeso non insanire lagenae,

    Hor. Ep. 2, 2, 134:

    volumen sub signo habere,

    to have under seal, Cic. Att. 9, 10, 4; cf.:

    sub signo claustrisque rei publicae positum vectigal,

    id. Agr. 1, 7, 21:

    nec pacta conventaque inpressis signis custodirentur,

    Sen. Ben. 3, 15, 1:

    cum sol duodena peregit signa,

    Ov. M. 13, 618.—
    E.
    A sign in the heavens, a constellation (cf. sidus):

    caeli subter labentia signa,

    Lucr. 1, 2:

    loca caelio Omnia, dispositis signis ornata,

    id. 5, 695:

    signorum ortus et obitus,

    Cic. Inv. 1, 34, 59:

    signis omnibus ad idem principium stellisque revocatis,

    id. Rep. 6, 22, 24:

    in signo leonis,

    id. Div. 1, 53, 121:

    signorum obitus speculari et ortus,

    Verg. G. 1, 257; id. A. 7, 138:

    signum pluviale Capellae,

    Ov. F. 5, 113:

    ponemusque suos ad vaga signa dies,

    id. ib. 1, 310:

    nox caelo diffundere signa parabat,

    Hor. S. 1, 5, 10; cf. id. C. 2, 8, 11.—
    F.
    Miraculous works (eccl. Lat.), Vulg. Dan. 3, 99; id. Matt. 24, 24; id. Joan. 2, 11 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > signum

  • 4 nota

        nota ae, f    [GNA-], a means of recognition, mark, sign, stamp, impression: epistulis notam apponam eam, quae mihi tecum convenit: barbarus compunctus notis Thraeciis, i. e. tattooed: Quā notam duxit (vitulus), is marked, H.: notas et nomina gentis inurunt (in vitulos), brand with, V.: notam sine volnere fecit, bruise, O.—Plur., significant marks, written characters, signs: qui sonos vocis litterarum notis terminavit, letters.— A critical mark, marginal note: notam apponere ad malum versum.— Plur, letters, alphabetic writing (sc. litterarum): Quosque legat versūs... Grandibus marmore caede notis, large letters, O.: foliisque notas et nomina mandat, V.: Inspicit acceptas hostis ab hoste notas, the letter, O.: loci, quasi argumentorum notae, memoranda.—Of wine, a brand, stamp, kind, quality: nota Falerni, H.: hae notae sunt optimae, i. e. wines of these brands. —A nod, beck, sign: Innuet; acceptas tu quoque redde notas, O.: Concussā manu dantem sibi signa videt, redditque notas, O.— Fig., a mark, sign, token: notae ac vestigia suorum flagitiorum: interspirationis enim, non defatigationis nostrae neque librariorum notae, signs (punctuation marks). — A distinguishing mark, characteristic, note: cuiusque generis dicendi: inter conloquia insigni notā deprendi, by a marked peculiarity of dialect, L.: Signatum praesente notā nomen, with the note of the present time, H.: Fabella hominum discernit notas, Ph.—Because of the mark against the name of a degraded citizen on the censor's lists, a censorial reproach, judgment of degradation (see censor): censoriae severitatis nota: censores senatum sine ullius notā legerunt, not excluding any one, L.— A mark of ignominy, badge of infamy, reproach, disgrace: domesticae turpitudinis: homo omnibus insignis notis turpitudinis: in amore tuo cogor habere notam, i. e. am degraded, Pr.: nullā tristi notā insignitus, reproachful surname, L.
    * * *
    mark, sign, letter, word, writing, spot brand, tattoo-mark

    Latin-English dictionary > nota

  • 5 sīgnificātiō

        sīgnificātiō ōnis, f    [significo], a pointing out, indicating, expression, indication, mark, sign, token: gestus sententiam significatione declarans: ignibus significatione factā, Cs.: ex significatione Gallorum, Cs.: litterarum: huius voluntatis: adventūs, Cs.: probitatis: valetudinis significationes: non dubiae deorum, from the gods: ex quibus magna significatio fit, non adesse constantiam.— A sign of assent, expression of approbation, applause: populi iudiciis atque omni significatione florere: ut usque Romam significationes vocesque referantur: significationibus acclamationibus multitudinis, L.— Expression, emphasis: significatio saepe erit maior quam oratio.— Meaning, sense, import, signification: scripti.
    * * *
    signal, outward sign; indication, applause; meaning; suggestion, hint

    Latin-English dictionary > sīgnificātiō

  • 6 nota

    nŏta, ae, f. [nosco], a mark, sign, note (cf.: signum, insigne, indicium): nota alias significat signum; ut in pecoribus, tabulis, libris, litterae singulae aut binae, alias ignominiam, Paul. ex Fest. p. 174 Müll. (v. in the foll.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    reliquis epistulis notam apponam eam, quae mihi tecum convenit,

    Cic. Fam. 13, 6, a, 2:

    si signa et notas ostenderem locorum,

    id. de Or. 2, 41, 174; Liv. 37, 31:

    sive puer furens Impressit memorem dente labris notam,

    Hor. C. 1, 13, 11:

    caeruleae cui (angui) notae,

    Verg. A. 5, 87.—
    B.
    In partic.
    1.
    Notae litterarum, marks or characters in writing, letters:

    qui sonos vocis, qui infiniti videbantur, paucis litterarum notis terminavit,

    Cic. Tusc. 1, 25, 62:

    sortes in robore insculptae priscarum litterarum notis,

    id. Div. 2, 41, 85.—So without litterarum:

    quosque legat versus oculo properante viator, Grandibus in tituli marmore caede notis,

    Ov. Tr. 3, 3, 72:

    foliisque notas et nomina mandat,

    Verg. A. 3, 444: C nota praenominis, cum sola Gaium notat;

    item numeri cum centum significat,

    Diom. 418 P.—
    b.
    Transf., notae, a letter, epistle, writing ( poet.):

    inspicit acceptas hostis ab hoste notas,

    Ov. H. 4, 6; 20, 207; id. M. 6, 577:

    incisa notis marmora publicis,

    Hor. C. 4, 8, 13.—
    2.
    Secret characters, secret writing, cipher:

    in quibus (epistulis), si qua occultius perferenda essent, per notas scripsit,

    Suet. Caes. 56; id. Aug. 88; Cic. Mur. 11, 25; cf. Gell. 17, 9; Isid. Orig. 1, 25.—
    3.
    Short-hand characters, stenographic signs, used instead of the letters of the alphabet:

    apud veteres cum usus notarum nullus esset, propter perscribendi difficultatem... quaedam verba atque nomina ex communi sensu primis litteris notabant, et singulae litterae quid significarent, in promptu erat,

    Val. Prob. de Jur. Not. Signif. 1:

    quid verborum notas, quibus quamvis citata excipitur oratio et celeritatem linguae manus sequitur?

    Sen. Ep. 90, 25; Suet. Tit. 3:

    notis scriptae tabulae non continentur edicto, quia notas litteras non esse Pedius scripsit,

    Dig. 37, 1, 6; ib. 50, 13, 1, § 7: verba notis brevibus comprendere cuncta peritus, Raptimque punctis dicta praepetibus sequi, Prud. steph. 9, 23.—
    4.
    Memoranda, notes, brief extracts:

    idem (Aristoteles) locos, quasi argumentorum notas, tradidit,

    Cic. Or. 14, 46.—
    5.
    A note in music:

    notis musicis cantica excipere,

    Quint. 1, 12, 14. —
    6.
    A critical mark, made on the margin of a book in reading, to point out particular passages:

    notam apponere ad malum versum,

    Cic. Pis. 30, 73:

    mittam tibi libros, et imponam notas, ut ad ea ipsa protinus, quae probo et miror accedas,

    Sen. Ep. 6, 4; cf. Isid. Orig. 1, 21; Varr. R. R. 1, 59, 2.— Hence,
    b.
    Transf., a critical remark, a note, on a writing:

    ex notā Marcelli constat, etc.,

    Dig. 49, 17, 10; Cod. Th. 1, 4, 1.—
    7.
    A mark on a wine-cask, to denote the quality of the wine:

    nota Falerni,

    Hor. C. 2, 3, 8; id. S. 1, 10, 24.—Hence,
    b.
    Transf., a sort, kind, quality:

    eae notae sunt optimae,

    i. e. wines of those brands, Cic. Brut. 83, 287:

    ex hac notā corporum est aër,

    Sen. Q. N. 2, 2, 4:

    secundae notae mel,

    Col. 9, 15, 3:

    eum ex hac notā litteratorum esse,

    Petr. 83: de meliore notā, Cur. ap. Cic. Fam. 7, 29, 1:

    quaedam beneficia non sunt ex hac vulgari notā, sed majora,

    Sen. Ben. 3, 9, 1.—
    8.
    A distinguishing mark. distinctive feature:

    cujusque generis dicendi nota,

    Cic. Or. 23, 75; Phaedr. 4, 22, 22.—
    9.
    A nod, beck, sign:

    innuet: acceptas tu quoque redde notas,

    Ov. A. A. 3, 514; id. M. 11, 466. —
    10.
    A brand on the body of a bad slave:

    multos honesti ordinis, deformatos prius stigmatum notis, ad metalla condemnavit,

    Suet. Calig. 27.—Also of tattoo-marks:

    barbarus compunctus notis Thraciis,

    Cic. Off. 2, 7, 25:

    interstincti corpora... fucatis et densioribus notis,

    Amm. 31, 2, 14.—
    11.
    A mark, spot, mole on the body (syn.:

    naevus, macula): corpore traditur maculoso dispersis per pectus atque alvum genetivis notis,

    Suet. Aug. 80; Hor. C. 4, 2, 59.—
    12.
    A stamp impression on a coin:

    nummos omnis notae,

    Suet. Aug. 75; 94; id. Ner. 25.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., a mark, sign, token:

    notae ac vestigia suorum flagitiorum,

    Cic. Verr. 2, 2, 47, § 115:

    quam scite per notas nos certiores facit Juppiter,

    id. Div. 2, 21, 47:

    mihi quoque impendere idem exitium, certis quibusdam notis augurabar,

    Plin. Ep. 3, 11, 3:

    nomina et notae morti destinatorum,

    Suet. Calig. 49:

    pro re publicā cicatrices ac notas virtutis accipere,

    Cic. Rab. Perd. 13, 36: interspirationis enim, non defatigationis nostrae neque librariorum notae, signs of punctuation marks, Cic. de Or. 3, 44, 173.—
    B.
    In partic.
    1.
    A characteristic quality, character:

    patefacta interiore notā animi sui,

    Suet. Tib. 54.—
    2.
    Nota censoria, or simply nota, the mark or note which the censors affixed in their lists of citizens to the name of any one whom they censured for immorality or want of patriotism:

    censoriae severitatis nota,

    Cic. Clu. 46, 129:

    patrum memoriā institutum fertur, ut censores motis e senatu adscriberent notas,

    Liv. 39, 42, 6 sq.:

    duo milia nominum in aerarios relata, tribuque omnes moti, additumque tam acri censoriae notae triste senatus consultum, ut, etc.,

    id. 24, 18, 9 Weissenb.:

    censores senatum sine ullius notā legerunt,

    not excluding any one, id. 32, 7, 3:

    censores eo anno... de senatu novem ejecerunt. Insignes notae fuerunt Maluginensis et Scipionis et, etc.,

    id. 41, 27, 1 sq.:

    notae jam destinatae exemptus est,

    Gell. 4, 20, 8; v. Dict. of Antiq. p. 664 sq.—Hence,
    b.
    Transf., a mark of ignominy or infamy, a reproach, disgrace: quem scis scire tuas omnes maculasque notasque, Lucil. ap. Non. 354, 21:

    quae nota domesticae turpitudinis non inusta vitae tuae est?

    Cic. Cat. 1, 6, 13:

    Gabinii litteras insigni quādam notā atque ignominiā novā condemnāstis,

    id. Prov. Cons. 10, 25:

    o turpem notam temporum illorum,

    id. Off. 3, 18, 74:

    homo omnibus notis turpitudinis insignis,

    id. Rab. Perd. 9, 24:

    nota ignominiaque Philippi,

    Liv. 21, 44, 7:

    sempiternas foedissimae turpitudinis notas subire,

    Cic. Pis. 18, 41:

    notā laborare,

    Dig. 3, 2, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > nota

  • 7 significatio

    signĭfĭcātĭo, ōnis, f. [id.].
    I.
    A pointing out, indicating, denoting, signifying; an expression, indication, mark, sign, token, = indicium, signum, episêmasia, etc. (freq. and class.).
    (α).
    Absol.:

    gestus sententiam non demonstratione sed significatione declarans,

    Cic. de Or. 3, 59, 220:

    aliquem nutu significationeque appellare,

    id. Fam. 1, 9, 20: ignibus significatione factā. Caes. B. G. 2, 33:

    significatione per castella fumo factā,

    id. B. C. 3, 65; id. B. G. 7, 81.—With subj. gen.:

    ex significatione Gallorum,

    Caes. B. G. 7, 12 fin.:

    litterarum,

    Cic. Imp. Pomp. 3, 7.—
    (β).
    With obj. gen. (so most freq.):

    voluntatis,

    Cic. Clu. 11, 31:

    victoriae,

    Caes. B. G. 5, 53:

    adventus,

    id. ib. 6, 29 fin.:

    virtutis,

    Cic. Lael. 14, 48; cf. id. Off. 1, 15, 46:

    significatio calamitatum,

    id. Div. 2, 25, 54:

    artificii,

    id. de Or. 2, 30, 153:

    probitatis,

    id. Lael. 9, 32; id. Fam. 5, 7, 2 et saep.— Plur.:

    valetudinis significationes,

    Cic. Div. 2, 69, 142:

    rerum futurarum,

    id. N. D. 2, 66, 166. —
    (γ).
    With object-clause (very rare):

    ex quibus magna significatio fit, non adesse constantiam,

    Cic. Off. 1, 36, 131.— Plur.:

    multas nec dubias significationes saepe jecit: ne reliquis quidem se parsurum senatoribus,

    Suet. Ner. 37.—
    II.
    In partic.
    A.
    Pregn., like the Gr. episêmasia, a sign or token of assent, an expression of approbation, applause:

    populi judiciis atque omni significatione florere,

    Cic. Sest. 49, 105; cf. id. ib. 57, 122;

    59, 127: ut ex ipsā significatione potuit cognosci,

    Caes. B. C. 1, 86.— Plur., Cic. Q. Fr. 1, 1, 14, § 42:

    significationibus acclamationibus multitudinis,

    Liv. 31, 15, 2 (corresp. to assentatio).—
    B.
    Also, like episêmasia, a sign, token, foretoken, prognostic of the weather (Plinian):

    est et aquarum significatio, etc.... caeli quidem murmur non dubiam habet significationem. Praesagiunt et animalia,

    Plin. 18, 35, 85, § 359 sq. —
    C.
    In rhet. lang., significance, emphasis:

    significatio est, quae plus in suspicione relinquit, quam positum est in oratione,

    Auct. Her. 4, 53, 67; Cic. de Or. 3, 53, 203; id. Or. 40, 139; Quint. 9, 2, 3 (as a transl. of the Gr. emphasis).—
    D.
    In gram., meaning, sense, import, signification of a word or phrase:

    verbi,

    Varr. L. L. 9, § 40 Müll.:

    scripti,

    Cic. Part. Or. 31, 108; cf. id. ib. 38, 132:

    est igitur tropus sermo a naturali et principali significatione translatus ad aliam,

    Quint. 9, 1, 4:

    ejusdem verbi contraria significatio,

    id. 9, 3, 68:

    voces eaedem diversā in significatione ponuntur,

    id. 9, 3, 69:

    verborum,

    id. 10, 1, 10:

    latens,

    id. 10, 1, 90:

    propriae,

    Gell. 12, 13, 2.—So the titles of the lexical works of Aelius Gallus, Verrius Flaccus, Festus, etc.: De verborum Significatione or Significationibus.—
    E.
    Meaning, intent:

    duas significationes habet propositio vestra,

    includes two assertions, Sen. Ep. 87, 28.

    Lewis & Short latin dictionary > significatio

  • 8 U

    U, u (orig. V, v, a modification of the Greek U, Marc. Vict. p. 2459 P.), the twentieth letter of the Latin alphabet ( i and j being counted as one), a vowel, which was early distinguished by the old grammarians from the consonant V, though represented by the same sign; v. the letter V. The long u corresponded in sound to the Greek ou, and to the German and Italian u (Engl. oo); the short u seems to have been an obscure sound resembling the German ü and the French u; hence ŭ sometimes represented the Greek u, as in fuga from phugê, cuminum from kuminon, etc.; and sometimes was exchanged with the Latin i, as in opt i mus and opt u mus, carn u fex and carn i fex, sat u ra and sat i ra, in the old inscriptions CAP V TALIS and NOMIN V S LATINI, in the emperor Augustus's pronunciation of s i mus for s u mus, etc.; v. the letter I. For the affinity of u with o and with v, v. under those letters. U inserted in Alcumena, Alcumaeo, Æsculapius, Tecumessa, drachuma al.; v. Ritschl in Rhein. Mus. Neue Folge, 8, p. 475 sq.; 9, p. 480; and cf. the letters A and O.—As an abbreviation, V. (as the sign of the vowel u) stands for uti, so V. V. uti voverant; and especially for urbs (i. e. Roma); as, U. C. (urbis conditae), or A. U. C. (ab urbe conditā). For its meanings when used as a sign of the consonant V, v. under the letter V fin.

    Lewis & Short latin dictionary > U

  • 9 u

    U, u (orig. V, v, a modification of the Greek U, Marc. Vict. p. 2459 P.), the twentieth letter of the Latin alphabet ( i and j being counted as one), a vowel, which was early distinguished by the old grammarians from the consonant V, though represented by the same sign; v. the letter V. The long u corresponded in sound to the Greek ou, and to the German and Italian u (Engl. oo); the short u seems to have been an obscure sound resembling the German ü and the French u; hence ŭ sometimes represented the Greek u, as in fuga from phugê, cuminum from kuminon, etc.; and sometimes was exchanged with the Latin i, as in opt i mus and opt u mus, carn u fex and carn i fex, sat u ra and sat i ra, in the old inscriptions CAP V TALIS and NOMIN V S LATINI, in the emperor Augustus's pronunciation of s i mus for s u mus, etc.; v. the letter I. For the affinity of u with o and with v, v. under those letters. U inserted in Alcumena, Alcumaeo, Æsculapius, Tecumessa, drachuma al.; v. Ritschl in Rhein. Mus. Neue Folge, 8, p. 475 sq.; 9, p. 480; and cf. the letters A and O.—As an abbreviation, V. (as the sign of the vowel u) stands for uti, so V. V. uti voverant; and especially for urbs (i. e. Roma); as, U. C. (urbis conditae), or A. U. C. (ab urbe conditā). For its meanings when used as a sign of the consonant V, v. under the letter V fin.

    Lewis & Short latin dictionary > u

  • 10 ad-nuō (ann-)

        ad-nuō (ann-) uī    (adnuērunt, trisyl., H.), —, ere, to nod to, make a sign: sibi: adnuentibus ac vocantibus suis, L.—To signal, hint: an destringeret gladium, i. e. to ask by a sign, Ta.: ut considerem, Cu.—To give assent, signify approval, promise, grant: hoc ratum... Adnuit, et, etc., confirmed by a nod, V.: cum semel adnuisset, had promised, N.: id toto capite: quos iste adnuerat, pointed out: coeptis, favor, V.: adnuite nutum Campanis, grant your approval, L.: ni pater adnuisset Rebus Aenaeae potiore ductos Alite muros, H.: ubi primum vellere signa Adnuerint superi, V.

    Latin-English dictionary > ad-nuō (ann-)

  • 11 augurium

        augurium ī, m    [augur], the observance of omens, interpretation of omens, divination, augury: in arce augurium agere: capere, L.: alcui dare (of Apollo), V.—An omen, sign, event interpreted by augury: Remo augurium venisse fertur voltures, L.: dare, V.—A prediction, forecast: auguria rerum futurarum: coniugis, O.: saeclorum futurorum, foreboding: tu rite propinques Augurium, i. e. the fulfilment, V.
    * * *
    augury (act/profession); divination, prediction; omen, portent/sign; foreboding

    Latin-English dictionary > augurium

  • 12 avis

        avis is (abl. avī or ave), f    [3 AV-], a bird: cantūs avium: Velatur avibus, i. e. clothed with feathers, O. — Collect.: candida venit avis, the birds, V.—Meton., since omens were taken from birds, a sign, omen, portent: malā ducis avi, H.: Ite bonis avibus, O.: secundis avibus, L.
    * * *
    bird; sign, omen, portent

    Latin-English dictionary > avis

  • 13 Capricornus

        Capricornus ī, m    [caper + cornu], Capricorn, a sign of the zodiac, C.: tyrannus undae, H.
    * * *
    Capricorn, a sign of Zodiac

    Latin-English dictionary > Capricornus

  • 14 diadēma

        diadēma ātis, n, διάδημα, a royal headdress, diadem: conlegae diadema imponere: tutum, H.
    * * *
    I
    diadem/crown; ornamental headband; (sign of soverignty); dominion; pereminence
    II
    diadem/crown; ornamental headband; (sign of soverignty); dominion; pereminence

    Latin-English dictionary > diadēma

  • 15 index

        index dicis, m and f    [in+DIC-], one who points out, a discloser, discoverer, informer, witness: falsus, S.: haec omnia indices detulerunt.— An informer, betrayer, spy: vallatus indicibus: saeptus armatis indicibus: silex, qui nunc dicitur index, traitor's stone, O.—An index, sign, mark, indication, proof: complexūs, benevolentiae indices: vox stultitiae: auctoris anulus, O.: Ianum indicem pacis bellique fecit, L.—A title, superscription, inscription: deceptus indicibus librorum: tabula in aedem cum indice hoc posita est, L.—A forefinger, index finger: pollex, non index: indice monstrare digito, H.
    * * *
    I
    sign, token, proof; informer, tale bearer
    II

    Latin-English dictionary > index

  • 16 littera (lītera)

        littera (lītera) ae, f    [LI-], a letter, alphabetical sign, written sign of a sound: (epistula) Graecis conscripta litteris, Cs.: sus rostro si humi A litteram inpresserit: maximis litteris incisum: alqd litteris mandare, commit to writing, Cs.: salutaris, tristis (i. e. A and C on the ballots of jurors, for absolvo, condemno): provocatis ostentata inanibus litteris, as a pretence, L.: ad me litteram numquam misit, not a line.—A handwriting: accedebat ad similitudinem tuae litterae: Arguit ipsorum quos littera, Iu.— A writing, document, record: iunget nos littera, inscription, O.: littera poscetur, acknowledgment in writing, O.—Usu. plur: litterae publicae, records, C., Cs.: ratio omnis et omnes litterae, accounts: praetoris, edict. —Plur., a letter, epistle: mittuntur ad Caesarem ab Cicerone litterae, Cs.: meas acceperat litteras: nullas iis praeterquam ad te dedi litteras: per litteras mandare, ne, etc., Cs.: invitare alqm per litteras: liber litterarum missarum et adlatarum, a book of correspondence ; cf. sing: Quam legis a raptā Briseide littera venit, O.— Plur, written monuments, literature, books, literary works: litteras Graecas discere, S.: abest historia litteris nostris, is wanting in our literature: Graecae de philosophiā litterae, philosophical literature: damnum Hortensi interitu Latinae litterae fecerunt parvae et rarae per eadem tempora litterae fuere, L.: cupidissimus litterarum, N.—Fig., learning, the sciences, liberal education, scholarship, letters: fac periclum in litteris, T.: erant in eo plurimae litterae: scire litteras, to be educated: homo sine ingenio, sine litteris: nescire litteras: litterarum cognitio: in litteris vivere.

    Latin-English dictionary > littera (lītera)

  • 17 ōmen

        ōmen inis, n    [2 AV-], a foreboding, prognostic, harbinger, sign, token, omen: voces hominum, quae vocant omina: accipio, inquit, omen, take it as a good omen: contra omina bellum poscunt, V.: ingens triumphi, Iu.: id in omen terroris acceptum, L.: ita locutus est, ut eius oratio omen fati videretur: detestabile: i secundo omine, go and good luck be with you, H.: parrae recinentis, H.: di prius omen in ipsum Convertant, V.: Cui (eam) primisque iugarat Ominibus, i. e. in her first marriage, V.—A solemn assurance, condition: Eā lege atque omine, ut, etc., T.— A solemn usage: Hic sceptra accipere Regibus omen erat, V.
    * * *
    omen, sign; token

    Latin-English dictionary > ōmen

  • 18 H

    H, h, the eighth letter of the Latin alphabet and the weakest guttural. The sign is borrowed from the Greek, in which H was the old form of the spiritus asper, corresp. to the Latin H-sound (HEKATON, hekaton, ÊOS, hos, etc.). Even some of the ancients doubted whether the Latin H was properly a letter:

    si H littera est, non nota,

    Quint. 1, 5, 19; cf.:

    H litteram, sive illam spiritum magis quam litteram dici oportet, etc.,

    Gell. 2, 3, 1. Before the fall of the republic, the sound of H before vowels became so weak that it was frequently omitted in writing; and this weakness became more marked in many words in the time of the empire; cf.: aheneus and aeneus; cohors and coörs; prehendo and prendo; vehemens and vemens, etc. (v. Corss. Ausspr. 1, 96 sqq.).As an initial and medial, H may be combined with any vowel, but the orthography, in this respect, was inconstant: thus we have herus and erus; honus, honera, and onus, onera; harundo and arundo; and even hac for ac (Inscr. Orell. 23); aruspex and haruspex; ercisco, erctum, and hercisco, herctum; aheneus and aëneus; Annibal and Hannibal; Adria and Hadria, etc.; v. Gell. l. l.—As a sign for the aspiration of the consonants c, p, r, and t (as in Greek the aspirates ch, ph, th were originally designated by KH, HH, TH), H first came into use in the seventh century of Rome; cf. Cic. Or. 48, 160; and v. the letter C.— Medial h is often dropped.—As a final, h occurs only in the interjections ah and vah.In the formation of words, h was changed into c before t, as tractum from traho; vectum from veho; and coalesced with s into x, as traxi, vexi; cf. also onyx from onych-s; v. the letter X.As an abbreviation, H. denotes hic, haec, hoc, hujus, etc.; habet, heres, honor, etc. HH. heredes. H. AQ. hic acquiescit. H. B. M. heredes bene merenti. H. C. Hispania citerior or hic condiderunt. H. E. T. heres ex testamento. H. F. C. heres faciundum curavit. H. L. hunc locum. H. L. ET. M. H. N. S. hic locus et monumentum heredem non sequitur. H. M. S. D. M. hoc monumentum sine dolo malo. H. S. E. hic situs est. H. S. F. hoc sibi fecit, etc.; v. Inscr. Orell. II. p. 461 sq.
    The abbreviation HS.
    for sestertium does not strictly belong here, because H is not the letter of that shape, but the numeral II. crossed; v. sestertius init.

    Lewis & Short latin dictionary > H

  • 19 h

    H, h, the eighth letter of the Latin alphabet and the weakest guttural. The sign is borrowed from the Greek, in which H was the old form of the spiritus asper, corresp. to the Latin H-sound (HEKATON, hekaton, ÊOS, hos, etc.). Even some of the ancients doubted whether the Latin H was properly a letter:

    si H littera est, non nota,

    Quint. 1, 5, 19; cf.:

    H litteram, sive illam spiritum magis quam litteram dici oportet, etc.,

    Gell. 2, 3, 1. Before the fall of the republic, the sound of H before vowels became so weak that it was frequently omitted in writing; and this weakness became more marked in many words in the time of the empire; cf.: aheneus and aeneus; cohors and coörs; prehendo and prendo; vehemens and vemens, etc. (v. Corss. Ausspr. 1, 96 sqq.).As an initial and medial, H may be combined with any vowel, but the orthography, in this respect, was inconstant: thus we have herus and erus; honus, honera, and onus, onera; harundo and arundo; and even hac for ac (Inscr. Orell. 23); aruspex and haruspex; ercisco, erctum, and hercisco, herctum; aheneus and aëneus; Annibal and Hannibal; Adria and Hadria, etc.; v. Gell. l. l.—As a sign for the aspiration of the consonants c, p, r, and t (as in Greek the aspirates ch, ph, th were originally designated by KH, HH, TH), H first came into use in the seventh century of Rome; cf. Cic. Or. 48, 160; and v. the letter C.— Medial h is often dropped.—As a final, h occurs only in the interjections ah and vah.In the formation of words, h was changed into c before t, as tractum from traho; vectum from veho; and coalesced with s into x, as traxi, vexi; cf. also onyx from onych-s; v. the letter X.As an abbreviation, H. denotes hic, haec, hoc, hujus, etc.; habet, heres, honor, etc. HH. heredes. H. AQ. hic acquiescit. H. B. M. heredes bene merenti. H. C. Hispania citerior or hic condiderunt. H. E. T. heres ex testamento. H. F. C. heres faciundum curavit. H. L. hunc locum. H. L. ET. M. H. N. S. hic locus et monumentum heredem non sequitur. H. M. S. D. M. hoc monumentum sine dolo malo. H. S. E. hic situs est. H. S. F. hoc sibi fecit, etc.; v. Inscr. Orell. II. p. 461 sq.
    The abbreviation HS.
    for sestertium does not strictly belong here, because H is not the letter of that shape, but the numeral II. crossed; v. sestertius init.

    Lewis & Short latin dictionary > h

  • 20 insigne

    insigne, is, n. [insignis], a mark, sign, signal; a distinctive mark, a badge of office (class.).
    A.
    Lit.:

    quod erat insigne, eum facere, etc.,

    Cic. de Or. 3, 33, 133:

    Minerva singulare est insigne ejus gymnasii,

    id. Att. 1, 4, 3:

    bos in Aegypto etiam numinis vice colitur: Apim vocant. Insigne ei in dextro latere candicans macula,

    Plin. 8, 46, 71, § 184.— Plur.:

    sibi haberent honores... sibi triumphos, sibi alia praeclarae laudis insignia,

    Cic. Pis. 9, 26.—
    B.
    A sign or badge of office or honor, a decoration: bulla erat indicium et insigne fortunae, Cic. Verr. 2, 1, 58, § 152; id. Div. 1, 17, 36; Liv. 25, 4; Suet. Aug. 35.—Esp. in plur., insignia, attire, uniform, costume, regalia, etc.:

    sedebat cum purpura, et sceptro, et insignibus illis regiis,

    Cic. Sest. 26, 57:

    imperatoris,

    Caes. B. C. 3, 96:

    sacerdotum,

    Liv. 3, 39:

    pontificalia,

    id. 10, 7: militaria, ornaments, probably on the helmets of the officers, Caes. B. G. 7, 45:

    triumphorum,

    Suet. Aug. 29:

    majestatis,

    Just. 10, 1, 3; cf.:

    horum (mundi et caeli) insignia, sol, luna, etc.,

    Cic. N. D. 1, 36, 100:

    vocis,

    the costume of a public singer, Juv. 8, 227. —
    C.
    A standard: navem Bruti, quae ex insigni facile agnosci poterat, i. e. the flag of the admiral's ship, Caes. B. C. 2, 6.—
    D.
    A signal:

    in praetoria nave insigne nocturnum trium luminum fore,

    Liv. 29, 25, 11.—
    II.
    Trop., an honor:

    insignia virtutis multi sine virtute adsecuti sunt,

    Cic. Fam. 3, 13, 1:

    laudis,

    id. Sull. 9, 26:

    orationis lumina et quodam modo insignia,

    brilliant passages, gems, id. Or. 39, 135 (v. the context):

    verborum et sententiarum insignia,

    id. de Or. 2, 9, 36; 3, 25, 96 al.

    Lewis & Short latin dictionary > insigne

См. также в других словарях:

  • Sign o’ the Times (Album) — Sign o’ the Times Studioalbum von Prince Veröffentlichung 30. März 1987 Label Warner Bros. Records / Paisley Park Records …   Deutsch Wikipedia

  • Sign-off — (or closedown) is the sequence of operations involved when a radio or television station shuts down its transmitters and goes off the air for a predetermined period; generally this occurs during the overnight hours. It is the opposite to a sign… …   Wikipedia

  • Sign-on — (or startup) is the term used to describe the beginning of operations for a television station. It is the opposite to a sign off (or closedown).As with sign offs, sign ons vary from country to country, and from station to station.North AmericaIn… …   Wikipedia

  • Sign of the Cross — • A term applied to various manual acts, liturgical or devotional in character, which have this at least in common: that by the gesture of tracing two lines intersecting at right angles they indicate symbolically the figure of Christ s cross… …   Catholic encyclopedia

  • sign — [sīn] n. [ME signe < OFr < L signum, a mark, token, prob. < base of secare, to cut (see SAW1): orig. sense prob. “incised mark”] 1. something that indicates a fact, quality, etc.; indication; token [black as a sign of mourning] 2. a) a… …   English World dictionary

  • Sign — Sign, n. [F. signe, L. signum; cf. AS. segen, segn, a sign, standard, banner, also fr. L. signum. Cf. {Ensign}, {Resign}, {Seal} a stamp, {Signal}, {Signet}.] That by which anything is made known or represented; that which furnishes evidence; a… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Sign manual — Sign Sign, n. [F. signe, L. signum; cf. AS. segen, segn, a sign, standard, banner, also fr. L. signum. Cf. {Ensign}, {Resign}, {Seal} a stamp, {Signal}, {Signet}.] That by which anything is made known or represented; that which furnishes… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • sign — n 1 Sign, mark, token, badge, note, symptom can denote a sensible and usually visible indication by means of which something not outwardly apparent or obvious is made known or revealed. Sign is the most comprehensive of these terms, being… …   New Dictionary of Synonyms

  • Sign language media — are media based on a media system for sign languages. Interfaces in sign language media are built on the complex grammar structure of sign languages. Generally media are built for spoken languages or written languages. Unfortunately those media… …   Wikipedia

  • Sign war — Sign wars are semi official competitions between opposing political campaigns at events and/or locations where campaign visibility is paramount to each side. During a sign war, campaign workers, both staffers and volunteers, seek to have a… …   Wikipedia

  • Sign o' the Times (álbum) — Sign o the Times es un álbum doble del artista Prince, lanzado el 30 de marzo de 1987. Le sigue a Parade (1986), y es el primer álbum en solitario del artista después de la ruptura con su anterior banda, The Revolution. Sign o the Times es el… …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»