-
21 effringo
ef-fringo, frēgi, fractum, 3, v. a. and n.I.Act., to break off, to break open:* II.effringere quam aperire putant robustius,
Quint. 2, 12, 1 (class.):cardines foribus,
Plaut. Am. 4, 2, 6; id. As. 2, 3, 8;more freq.: fores,
id. Stich. 2, 2, 3; id. Bacch. 4, 2, 4; id. Mil. 4, 6, 35; Ter. Ad. 1, 2, 8; 23; 40; Cic. Verr. 2, 4, 23; cf.valvas,
id. ib. 43:januam,
id. Mur. 15, 33:tabernas,
Suet. Ner. 26:carcerem,
Tac. A. 1, 21: cistam, * Hor. Ep. 1, 17, 54; poet.:urbem,
to storm, Stat. Th. 9, 556; cf. Vulg. Judith, 2, 3:jugum,
Ov. Tr. 5, 2, 40:cerebrum,
Verg. A. 5, 480:corpus,
Sen. Phoen. 159; cf. poet.:animam,
id. Herc. Oet. 1451.— -
22 infringo
I.Lit.:B.infractis omnibus hastis,
Liv. 40, 40, 7:ut si quis violas riguove papavera in horto Liliaque infringat,
Ov. M. 10, 191:genibusque tumens infringitur unda,
Val. Fl. 5, 412: manus, to snap or crack one ' s fingers, Petr. 17:articulos,
Quint. 11, 3, 158: latus liminibus, to bruise one ' s side by lying on the threshold, Hor. Epod. 11, 22: infractus remus, appearing broken, in consequence of the refraction of the rays in the water, Cic. Ac. 2, 25; cf.:infracti radii resiliunt,
Plin. 2, 38, 38, § 103:ossa infracta extrahere,
id. 23, 7, 63, § 119.—Transf., to strike one thing against another: digitos citharae, to strike or play upon the lute, Stat. Ach. 1, 575:II.alicui colaphum,
to give one a box on the ear, Ter. Ad. 2, 1, 46; Plin. 8, 36, 54, § 130:linguam (metu),
to stammer, Lucr. 3, 155.—Trop., to break, check, weaken, lessen, diminish, mitigate, assuage:B.ut primus incursus et vis militum infringeretur,
Caes. B. C. 3, 92:conatus adversariorum,
id. ib. 2, 21:florem dignitatis,
Cic. Balb. 6, 15:militum gloriam,
id. Mil. 2, 5:animos hostium,
Liv. 38, 16:spem,
Cic. Or. 2, 6:tribunatum alicujus,
id. de Or. 1, 7, 24:vehementius esse quiddam suspicor, quod te infringat,
id. Att. 7, 2, 2:continuam laudem humanitatis,
Plin. Ep. 7, 31, 3:res Samnitium,
Liv. 8, 39, 10:difficultatem,
to overcome, Col. 2, 4, 10:jus consulis,
Dig. 34, 9, 5 fin.:fortia facta suis modis,
to weaken, Ov. Tr. 2, 412:deos precatu,
to appease by entreaties, Stat. Ach. 1, 144:infringitur ille quasi verborum ambitus,
Cic. de Or. 3, 48, 186:infringendis concidendisque numeris,
id. Or. 69, 230:vocem de industria,
purposely to make plaintive, Sen. Contr. 3, 19.—To destroy, make void, break:1.quoniam haec gloriatio non infringetur in me,
Vulg. 2 Cor. 11, 10:legem,
ib. 1 Macc. 1, 66. — Hence, infractus, a, um, P. a., broken, bent.Lit.:2. a.mares caprarum longis auribus infractisque probant,
Plin. 8, 50, 76, § 202.—In gen.:b.infractos animos gerere,
Liv. 7, 31, 6:nihil infractus Appii animus,
id. 2, 59, 4:oratio submissa et infracta,
id. 38, 14:infractae ad proelia vires,
Verg. A. 9, 499:veritas,
falsified, Tac. H. 1, 1:fides metu infracta,
shaken, id. ib. 3, 42:tributa,
diminished, id. ib. 4, 57:potentia matris,
id. A. 13, 12:fama,
injured reputation, Verg. A. 7, 332; Tac. H. 2, 22:Latini,
broken, Verg. A. 12, 1.—Diluted:c.fel aqua infractum,
Plin. 28, 12, 50, § 186.—In partic., of speech, broken off:infracta et amputata loqui,
broken, unconnected, Cic. Or. 51, 170:infracta loquela,
broken talk, baby - talk, Lucr. 5, 230:cum vocem ejus (delicati) infractam videret,
effeminate, Gell. 3, 5, 2:vocibus delinitus infractis,
Arn. 4, 141. -
23 interrumpo
inter-rumpo, rūpi, ruptum, 3 (in tmesi:I.inter quasi rumpere,
Lucr. 5, 287:inter quasi rupta,
id. 5, 299), v. a., to break apart or asunder, break to pieces, break up (class., esp. in part. pass.).Lit.:II.contingere idem terrae necesse est, ut nihil interrumpat, quo labefactari possit,
Cic. N. D. 2, 45, 116:interrupta et impervia itinera,
Tac. A. 3, 31:acies,
Liv. 40, 40:ignes,
scattered about, here and there, Verg. A. 9, 239.—Of bridges, etc.:pontem fluminis,
to destroy, Caes. B. C. 1, 16; 1, 48; id. B. G. 7, 34; Plaut. Cas. prol. 66; cf. Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23, 3; Liv. 2, 10; Just. 2, 13, 5.—Of the ranks of an army, esp. the enemy's line:interrupta acies,
Liv. 40, 40:extremum agmen,
Caes. B. C. 1, 64:aciem hostium,
Liv. 44, 41. —Trop., to break off, interrupt:orationem,
Caes. B. C. 3, 19:iter amoris et officii,
Cic. Att. 4, 2:ordinem,
Col. 11, 2, 25:sermonem,
Plaut. Trin. 5, 2, 25:contextum,
Quint. 11, 3, 39:querelas,
Ov. M. 11, 420:possessionem,
Dig. 41, 3, 5:somnos,
Plin. 28, 4, 14, § 55:ni medici adventus nos interrupisset,
Varr. R. R. 2, 1, 1:somnum,
Suet. Aug. 78.—Hence, interruptus, a, um, P. a., interrupted:officium,
Cic. Fam. 5, 8:consuetudo,
id. ib. 15, 14:voces,
id. Cael. 24:dictio silentio,
Quint. 9, 2, 71:sermo,
Tac. H. 2, 41. — Adv.: interruptē, interruptedly:narrare,
Cic. de Or. 2, 80, 329. -
24 interrupte
inter-rumpo, rūpi, ruptum, 3 (in tmesi:I.inter quasi rumpere,
Lucr. 5, 287:inter quasi rupta,
id. 5, 299), v. a., to break apart or asunder, break to pieces, break up (class., esp. in part. pass.).Lit.:II.contingere idem terrae necesse est, ut nihil interrumpat, quo labefactari possit,
Cic. N. D. 2, 45, 116:interrupta et impervia itinera,
Tac. A. 3, 31:acies,
Liv. 40, 40:ignes,
scattered about, here and there, Verg. A. 9, 239.—Of bridges, etc.:pontem fluminis,
to destroy, Caes. B. C. 1, 16; 1, 48; id. B. G. 7, 34; Plaut. Cas. prol. 66; cf. Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23, 3; Liv. 2, 10; Just. 2, 13, 5.—Of the ranks of an army, esp. the enemy's line:interrupta acies,
Liv. 40, 40:extremum agmen,
Caes. B. C. 1, 64:aciem hostium,
Liv. 44, 41. —Trop., to break off, interrupt:orationem,
Caes. B. C. 3, 19:iter amoris et officii,
Cic. Att. 4, 2:ordinem,
Col. 11, 2, 25:sermonem,
Plaut. Trin. 5, 2, 25:contextum,
Quint. 11, 3, 39:querelas,
Ov. M. 11, 420:possessionem,
Dig. 41, 3, 5:somnos,
Plin. 28, 4, 14, § 55:ni medici adventus nos interrupisset,
Varr. R. R. 2, 1, 1:somnum,
Suet. Aug. 78.—Hence, interruptus, a, um, P. a., interrupted:officium,
Cic. Fam. 5, 8:consuetudo,
id. ib. 15, 14:voces,
id. Cael. 24:dictio silentio,
Quint. 9, 2, 71:sermo,
Tac. H. 2, 41. — Adv.: interruptē, interruptedly:narrare,
Cic. de Or. 2, 80, 329. -
25 scindo
scindo, scĭdi, scissum, 3 (old perf. redupl. scicidi, Enn., Naev., Att, and Afran. ap. Prisc. p. 890 P.; or Enn. p. 133 Vanl.; Com. Rel. pp. 19 and 164 Rib.; cf. also, sciciderat. [p. 1643] Gell 6, 9, 16), v. a. [akin to Gr. schizô, to split; cf. Germ. scheiden, and Lat. scio], to cut, tear, rend, or break asunder; to split, cleave, divide, or separate by force, etc. (freq. and class.; but in tempp.perf. ante-class.and postAug.; syn.: findo, rumpo).I.Lit.: quom saxum scisciderit, Enn. ap. Prisc. l. l.: non ergo aquila scisciderat pectus, Att. ib. and ap. Gell. l. l.: satis fortiter vestras sciscidistis colus, Afran. ap. Prisc. l. l.: scindens dolore identidem intonsam comam, Att. ap. Cic. Tusc. 3, 26, 62:b.crines,
Verg. A. 12, 870; Ov. M. 11, 683:capillos,
id. H. 3, 79; Tib. 1, 10, 55; cf., in a Greek construction: scissaeque capillos matres,
Ov. M. 8, 526:vela,
Plaut. Trin. 4, 1, 18:epistulam,
Cic. Fam. 5, 20, 9:vestem,
to tear open, Liv. 3, 58; Quint. 2, 15, 7; Prop. 2, 15 (3, 7), 18; Ov. M. 9, 166; Hor. C. 1, 17, 27; cf.:vestem tibi de corpore,
Prop. 2, 5, 21:pecora scindunt herbarum radices,
Col. 2, 18, 2:asini me mordicibus scindant,
tear, lacerate, Plaut. Aul. 2, 2, 57:sinus,
Ov. M. 10, 386:latus flagello,
id. Ib. 185:lacerum corpus ictibus innumeris,
Sil. 1, 172:vitiato fistula plumbo Scinditur,
bursts open, Ov. M. 4, 123; cf.:et faceret scissas languida ruga genas,
wrinkled, Prop. 3, 10, 6:vallum,
to break through, tear up, Caes. B. G. 3, 5; 5, 51; Liv. 7, 37; Tac. H. 4, 28:limen portae,
to break in pieces, Plaut. Bacch. 4, 9, 31:pontem,
to break down, id. ib. 5, 26:cuneis lignum,
to split, cleave, Verg. G. 1, 144:quercum cuneis,
id. A. 7, 510:cuneis fissile robur,
id. ib. 6, 182; cf.:ferro aequor (i. e. humum),
id. G. 1, 50; cf.solum,
id. ib. 2, 399:vomere terram,
Ov. A. A. 2, 671:freta ictu (remorum),
id. M. 11, 463:puppis aquas,
id. Tr. 1, 10, 48:fluvios natatu,
Claud. Cons. Hon. 4, 347:tellurem mare scindit,
Luc. 3, 61:agmen,
Tac. A. 1, 65 et saep.:labra,
to open wide, Quint. 11, 3, 81:obsonium,
to cut up, carve, Sen. Vit. Beat. 17; cf.nihil (edulium),
Mart. 3, 12, 2:aves in frusta,
Sen. Brev. Vit. 12.—Prov.: penulam alicui, to tear off one's travelling cloak, i.e. to urge, press, solicit one to stay, Cic. Att. 13, 33, 4.—B.Transf., to part, separate, divide; of places:2.dirimit scinditque Sueviam continuum montium jugum,
Tac. G. 43:frons Italia in duo se cornua scindit,
Mel. 2, 4, 7.—Mid.: omnis Italia scinditur in duo promuntoria,
Sall. H. 4, 18 Dietsch.—In gen.:se (lutamenta),
Cato, R. R. 128:se (nubes),
Verg. A. 1, 587.—Mid.:omnis fumus, vapor, etc.... scinduntur per iter flexum,
Lucr. 4, 91:scinditur in geminas partes circumfluus amnis,
Ov. M. 15, 739; Luc. 1, 551.— Absol.:sentes quod tetigere, ilico rapiunt: si eas ereptum, ilico scindunt,
Plaut. Cas. 3, 6, 2.—To destroy:II.scindunt proceres Pergamum,
Plaut. Bacch. 4, 9, 130.—Trop., to tear in pieces, to distract, agitate, disturb, etc.:A.aliquem quāvis scindunt cuppedine curae,
Lucr. 3, 994:quantae tum scindunt hominem cuppedinis acres Sollicitum curae,
id. 5, 46: nolo commemorare, quibus rebus sim spoliatus, ne scindam ipse dolorem meum, tear open, i. e. renew my grief, Cic. Att. 3, 15, 2:non sine piaculo sanctissimas necessitudines scindi,
to be sundered, separated, Plin. Pan. 37 fin.:ut (actio) noctis interventu scinderetur,
was interrupted, id. Ep. 2, 11, 16:verba fletu,
Ov. P. 3, 1, 157:vox scinditur,
is broken, cracked, Quint. 11, 3, 20:sic genus amborum scindit se sanguine ab uno,
divides, branches off, Verg. A. 8, 142; cf.: scidit deinde se studium atque inertiā factum est, ut artes esse plures viderentur, was separated, divided, Quint. prooem. § 13; cf.:naturalis pars philosophiae in duo scinditur corporalia et incorporalia,
Sen. Ep. 89, 16:scinditur incertum studia in contraria vulgus,
Verg. A. 2, 39; cf. Tac. H. 1, 13:scindebatur in multiplices curas,
Amm. 16, 3, 3.—Hence, scissus, a, um, P. a., split, cleft, divided.Lit.:B.folia pluribus divisuris,
Plin. 25, 5, 21, § 48:vitis folio,
id. 14, 2, 4, § 23:scissae (aures) cervis ac velut divisae,
id. 11, 37, 50, § 136:alumen,
Col. 6, 13, 1 (for which:scissile alumen,
Cels. 5, 2; 6, 11):vestibus,
Vulg. Job, 2, 12.— -
26 dī-rumpō or dis-rumpō
dī-rumpō or dis-rumpō rūpī, ruptus, ere, to break to pieces, break, shatter: partem (nubis): homo diruptus, that has a rupture: dirupi me paene, nearly bursts my lungs: Disrumpor, T.: disrumparis licet: plausu dirumpi.—Fig., to break off, sunder, sever: amicitias offensione: humani generis societatem. -
27 per-rumpō
per-rumpō rūpī, ruptus, ere, to break through, force a way through, get across: per medios hostīs, Cs.: in vestibulum templi, L.: nec per castra perrumpi posse, L.: paludem, Cs.: perrumpitur concretus aër: bipenni Limina, V.: Perrupit Acheronta, H.—Fig., to break through, break down, overcome: leges: quaestiones: fastidia, H. -
28 prō-rumpō
prō-rumpō rūpī, ruptus, ere, to break forth, break out, rush forth, make an attack: in hostīs, V.: vis morbus in imum intestinum prorupit, N.: (Aetna) prorumpit ad aethera nubem, breaks out in, V.— Pass: It mare proruptum, bursts forth, V.—Fig., to break out, burst forth: illa pestis prorumpet: in scelera, Ta.: ad minas, Ta. -
29 prōsiliō
prōsiliō uī, —, īre [pro+salio], to leap forward, spring forth, spring up: quidnam hic properans prosilit, T.: temere: ex tabernaculo, L.: de capitis paterni Vertice (Minerva), O.: e convivio, Cu.—Of things, to spring forth, burst forth, start out: (sanguis) prosilit, O.: prosilit scintilla, O.: rivus e lapide, Ct.—Fig., to break forth: vaga prosiliet frenis natura remotis, H.— To rush, hasten, undertake eagerly: in contionem, L.: ad arma dicenda, H.* * *Iprosilire, prosilivi, - V INTRANSjump/leap up/forward; rush/leap/spring forth/to; gush/break/jut outIIprosilire, prosilui, - V INTRANSjump/leap up/forward; rush/leap/spring forth/to; gush/break/jut out -
30 suffringō
-
31 divello
Idivellere, divelli, divulsus V TRANSalienate/estrange; compel (persons) to part company, force away; separate from; tear away/open/apart, tear to pieces/in two; break up, sunder/disrupt; divideIIdivellere, divolsi, divolsus V TRANSalienate/estrange; compel (persons) to part company, force away; separate from; tear away/open/apart, tear to pieces/in two; break up, sunder/disrupt; divideIIIdivellere, divulsi, divulsus V TRANSalienate/estrange; compel (persons) to part company, force away; separate from; tear away/open/apart, tear to pieces/in two; break up, sunder/disrupt; divide -
32 abrumpo
ab-rumpo, ūpi, uptum, 3, v. a., to break off something violently, to rend, tear, sever ( poet.; seldom used before the Aug. per., only once in Cic., but afterw. by Verg., Ov., and the histt. often).I.Lit.: vincla abrupit equus (transl. of the Homeric desmon aporrêxas, Il. 6, 507), Enn. ap. Macr. S. 6, 3 (Ann. v. 509 Vahl.); so, nec Lethaea valet Theseus abrumpere caro vincula Pirithoo, * Hor. C. 4, 7, 27; cf. Verg. A. 9, 118:II.abrupti nubibus ignes,
torn from, Lucr. 2, 214; cf.with the fig. reversed, in Verg.: ingeminant abruptis nubibus ignes, A. 3, 199: abrupto sidere,
i. e. hidden by clouds, id. ib. 12, 451:plebs velut abrupta a cetero populo,
broken off, torn from, Liv. 3, 19, 9.—Trop.:A.(legio Martia) se prima latrocinio Antonii abrupit,
first freed itself, Cic. Phil. 14, 12:abrumpere vitam,
to break the thread of life, Verg. A. 8, 579; 9, 497;so later, abrumpere fata,
Sen. Herc. Oet. 893, or, medios annos, Luc. 6, 610:abrumpere vitam a civitate,
to leave it, in order to live elsewhere, Tac. A. 16, 28 fin.:fas,
to destroy, violate, Verg. A. 3, 55:medium sermonem,
to break off, interrupt, id. ib. 4, 388; cf.abruptus: omnibus inter victoriam mortemve abruptis,
since all means of escape, except victory or death, were taken from us, Liv. 21, 44, 8.—Hence, ab-ruptus, a, um, P. a., broken off from, separated, esp. of places, inaccessible, or difficult of access.Lit., of places, precipitous, steep (syn.:B.praeceps, abscissus): locus in pedum mille altitudinem abruptus,
Liv. 21, 36:(Roma) munita abruptis montibus,
Plin. 3, 5, 9, § 67; Tac. A. 2, 23:petra undique abscissa et abrupta,
Curt. 7, 11.—Also absol.: abruptum, i, n., a steep ascent or descent; cf. praeceps:vastos sorbet in abruptum fluctus,
she swallows down her gulf, Verg. A. 3, 422.—Trop., broken, disconnected, abrupt:1. 2.Sallustiana brevitas et abruptum sermonis genus,
Quint. 4, 2, 45:contumacia,
stubborn, Tac. A. 4, 20.— Comp., Plin. 11, 37, 51, § 138; Tert. adv. Marc. 1, 1.— Sup., Plin. Ep. 9, 39, 5.— Absol.:per abrupta,
by rough, dangerous ways, Tac. Agr. 42 fin. (cf. supra: abrupta contumacia).— Adv.: abruptē.Trop., of conduct, hastily, inconsiderately, Just. 2, 15, 4;of discourse,
abruptly, Quint. 3, 8, 6; 4, 1, 79;also,
simply, Macr. Somn. Scip. 1, 19.— Comp., Amm. 20, 11. -
33 abruptum
ab-rumpo, ūpi, uptum, 3, v. a., to break off something violently, to rend, tear, sever ( poet.; seldom used before the Aug. per., only once in Cic., but afterw. by Verg., Ov., and the histt. often).I.Lit.: vincla abrupit equus (transl. of the Homeric desmon aporrêxas, Il. 6, 507), Enn. ap. Macr. S. 6, 3 (Ann. v. 509 Vahl.); so, nec Lethaea valet Theseus abrumpere caro vincula Pirithoo, * Hor. C. 4, 7, 27; cf. Verg. A. 9, 118:II.abrupti nubibus ignes,
torn from, Lucr. 2, 214; cf.with the fig. reversed, in Verg.: ingeminant abruptis nubibus ignes, A. 3, 199: abrupto sidere,
i. e. hidden by clouds, id. ib. 12, 451:plebs velut abrupta a cetero populo,
broken off, torn from, Liv. 3, 19, 9.—Trop.:A.(legio Martia) se prima latrocinio Antonii abrupit,
first freed itself, Cic. Phil. 14, 12:abrumpere vitam,
to break the thread of life, Verg. A. 8, 579; 9, 497;so later, abrumpere fata,
Sen. Herc. Oet. 893, or, medios annos, Luc. 6, 610:abrumpere vitam a civitate,
to leave it, in order to live elsewhere, Tac. A. 16, 28 fin.:fas,
to destroy, violate, Verg. A. 3, 55:medium sermonem,
to break off, interrupt, id. ib. 4, 388; cf.abruptus: omnibus inter victoriam mortemve abruptis,
since all means of escape, except victory or death, were taken from us, Liv. 21, 44, 8.—Hence, ab-ruptus, a, um, P. a., broken off from, separated, esp. of places, inaccessible, or difficult of access.Lit., of places, precipitous, steep (syn.:B.praeceps, abscissus): locus in pedum mille altitudinem abruptus,
Liv. 21, 36:(Roma) munita abruptis montibus,
Plin. 3, 5, 9, § 67; Tac. A. 2, 23:petra undique abscissa et abrupta,
Curt. 7, 11.—Also absol.: abruptum, i, n., a steep ascent or descent; cf. praeceps:vastos sorbet in abruptum fluctus,
she swallows down her gulf, Verg. A. 3, 422.—Trop., broken, disconnected, abrupt:1. 2.Sallustiana brevitas et abruptum sermonis genus,
Quint. 4, 2, 45:contumacia,
stubborn, Tac. A. 4, 20.— Comp., Plin. 11, 37, 51, § 138; Tert. adv. Marc. 1, 1.— Sup., Plin. Ep. 9, 39, 5.— Absol.:per abrupta,
by rough, dangerous ways, Tac. Agr. 42 fin. (cf. supra: abrupta contumacia).— Adv.: abruptē.Trop., of conduct, hastily, inconsiderately, Just. 2, 15, 4;of discourse,
abruptly, Quint. 3, 8, 6; 4, 1, 79;also,
simply, Macr. Somn. Scip. 1, 19.— Comp., Amm. 20, 11. -
34 confringo
confringo, frēgi, fractum, 3, v. a. [frango], to break in pieces (class. in prose and poetry).I.Prop.:* Suet.hirneam,
Cato, R. R. 81:pultando pedibus paene confregi hasce ambas (fores),
Plaut. Most. 2, 2, 25:fores caedendo,
Liv. 26, 46, 6:portarum claustra,
Lucr. 1, 71:imbrices et tegulas,
Plaut. Mil. 2, 6, 24; id. Capt. 4, 4, 8:digitos,
Cic. Fl. 30, 73:ossa,
Plin. 28, 10, 45, § 159:arbores vi tempestatis,
Dig. 39, 2, 24:enses ensibus,
Luc. 7, 573:turres valli impetu,
id. 6, 123:confracta navis,
Plaut. Rud. 1, 2, 64; cf.Ner. 34:II.scaeptra manu,
Sen. Herc. Fur. 272.—Prov.:tesseram (hospitalem),
to break friendship, violate faith, Plaut. Cist. 2, 1, 36.—Trop., to break, bring to naught, destroy:rem,
to dissipate, run through property, Plaut. Stich. 4, 2, 49; id. Trin. 1, 2, 71: superbiam, Titin. ap. Non. p. 316, 3:consilia senatoria,
Cic. Verr. 2, 1, 5, § 13:vires hostium,
Val. Max. 7, 2, ext. 17:rem publicam,
id. 4, 5, 2; Claud. Laud. Stil. 2, 69.—Hence, confractus, a, um, P. a., broken, uneven:in confracto (opp. in aequo),
Plin. 35, 11, 40, § 127. -
35 coorior
cŏ-ŏrĭor, ortus, 4, v. dep., to come forth, stand up, arise, appear, rise, break forth (class. in prose and poetry; most freq. in Lucr. and the hist., esp. Liv.; in Cic. rare, perh. only once).I.In gen.:II.ubi materiaï Ex infinito sunt corpora plura coorta,
Lucr. 5, 408; cf. id. 5, 367; 5, 414; 5, 838 al.:ignes pluribus simul locis,
Liv. 26, 27, 5 et saep.:bellum,
Caes. B. G. 3, 7:de integro coörtum est bellum,
Liv. 21, 8, 2; cf.:foedum certamen,
id. 1, 6, 4:seditio intestina coörta,
id. 5, 12, 7:risus omnium cum hilaritate,
Nep. Epam. 8, 5:dolores,
Plaut. Pers. 2, 5, 12; Liv. 40, 24, 6; cf. Lucr. 6, 1091:accipere febrim calido fervore coortam,
id. 6, 656.—In partic.A.Of natural phenomena, storms, etc., to arise, break out, begin, etc.:B.saeva tempestas,
Lucr. 6, 458; so,tempestas,
Cic. Verr. 2, 1, 18, § 46; Caes. B. G. 4, 28; 5, 10; id. B. C. 1, 48; Liv. 1, 16, 1 et saep.:ventus,
Caes. B. G. 5, 43; Sall. J. 79, 6; Ov. M. 11, 512; Plin. 2, 36, 36, § 100 al.:taetra nimborum nox,
Lucr. 4, 170; 6, 253.— Poet., of events, to happen:quasi naufragiis magnis multisque coörtis,
Lucr. 2, 552.—Of a hostile rising, to stand up, rise, to break forth, etc.(α).Absol.:(β).Romani velut tum primum signo dato coorti pugnam integram ediderunt,
Liv. 8, 9, 13; cf. id. 6, 18, 3; 9, 37, 11; Tac. A. 2, 11; id. H. 2, 70; 4, 60 al.:insidiae,
id. ib. 2, 24; Liv. 3, 41, 1; cf. id. 2, 35, 3:tum libero conquestu coortae voces sunt,
id. 8, 7, 22:magno in populo, cum seditio coorta est,
Verg. A. 1, 148.—With prep.:coorti in pugnam,
Liv. 21, 32, 8:in nos Sarmatarum ac Suevorum gentes,
Tac. H. 1, 2; Liv. 7, 3, 9:in has rogationes nostras,
id. 4, 3, 2:ad bellum,
id. 4, 56,:adversus quos infestior coorta optimatium acies,
id. 4, 9, 8. -
36 dirimo
dĭrĭmo, ēmi, emptum ( perf. dirempsi, cited as error, Charis. 220 P.), 3, v. a. [disĕmo, like diribeo, from dis-habeo], to take apart; to part, separate, divide (class.; esp. freq. in the trop. sense—cf.: findo, scindo, divello, separo, sejungo, segrego, secerno).I.Lit.:II.dirimi corpus distrahive,
Cic. N. D. 3, 12; cf. Lucr. 6, 1075:Tiberis Veientem agrum a Crustumino dirimens,
Plin. 3, 5, 9, § 53; cf.:castris Ilerdam,
Luc. 4, 33: sontes justis (Minos), Claud. ap. Rufin. 2, 477:oppida nostra unius diei itinere dirimuntur,
are separated from each other, Plin. Ep. 6, 8, 2; cf.:urbs Vulturno flumine dirempta,
Liv. 22, 15; and:dirempta mari gens,
Plin. Pan. 32; and absol.:dirimente amne,
Liv. 42, 39 et saep.— Poet., of cutting through the waves in a ship, Stat. Th. 5, 482.Trop.A.To break off, interrupt, to disturb, put off, delay (the fig. is taken from combatants who are parted asunder; transferred, like the opp. committere, to things; cf.:B.dirimere infestas acies, dirimere iras,
Liv. 1, 13):proelium tandem diremit nox,
Plaut. Am. 1, 1, 99; so,proelium,
Caes. B. C. 1, 40 fin.; Sall. J. 60 fin.; Liv. 37, 32; Verg. A. 5, 467 al.; cf. Plin. Ep. 4, 9, 9:pugnam,
Liv. 27, 13:bellum,
id. 27, 30; 40, 52; Verg. A. 12, 79:certamina,
Ov. M. 5, 314 et saep.:controversiam,
i. e. to adjust, compose, Cic. Off. 3, 33, 119:seditionem,
Front. Strat. 1, 8, 6:litem,
Ov. M. 1, 21:rem arbitrio,
id. F. 6, 98 et saep.; also, to separate, dissolve, break off a connection:conjunctionem civium,
Cic. Off. 3, 5, 23:societatem,
id. Sull. 2, 6; Liv. 8, 23:nuptias,
Suet. Caes. 43:affinitatem,
Tac. A. 12, 4:amicitias,
id. ib. 6, 29; cf. Cic. Lael. 10, 34:caritatem quae est inter natos et parentes,
id. ib. 8, 27:pacem,
Liv. 9, 8; Quint. 2, 16, 7:conubium,
Liv. 4, 6 et saep.—So too, to interrupt, disturb, break up a conversation, deliberation, etc.:colloquium,
Caes. B. G. 1, 46, 4:sermonem,
Cic. Rep. 1, 11:concilia populi,
Liv. 1, 36 fin.:comitia,
id. 40, 59 al.; cf. absol.:actum est eo die nihil: nox diremit,
Cic. Q. Fr. 2, 13, 2.—In gen., to destroy, frustrate, bring to naught:natura animaï morte dirempta,
Lucr. 1, 114:auspicium,
Liv. 8, 23 fin.; cf.:rem susceptam,
Cic. Leg. 2, 12, 31: dirimere [p. 585] tempus et proferre diem, id. Div. 1, 39, 85:ea res consilium diremit,
Sall. C. 18 fin.— Absnl., to dissuade, to be unfavorable:dirimen tibus auspicibus,
Amm. 14, 10, 9. -
37 dirumpo
dī-rumpo or disr-, rūpi, ruptum, 3, v. a., to break or dash to pieces; to break, burst asunder (rare but class.).I.Lit.:II.tabulā caput,
Plaut. Bacch. 3, 3, 37:ne medius disrumpar miser,
id. Curc. 2, 1, 7:cum se in nubem induerint (venti) ejusque tenuissimam quamque partem coeperint dividere atque disrumpere,
Cic. Div. 2, 19, 44:imagines,
Tac. H. 1, 55: homo diruptus, i. e. that has a rupture (c. c. dirutus), Cic. Phil. 13, 12.—In an obscene sense, Plaut. Cas. 4, 3, 11 al.—Trop.A.To break off, sunder, sever:B.amicitias exorsa aliqua offensione dirumpimus,
Cic. Lael. 22 fin.; cf.:humani generis societatem,
id. Off. 3, 5, 21:regnum,
Vulg. 3 Reg. 11, 11.—And in a figure borrowed from a play (in which two persons tugged at the ends of a rope until it broke, or one of them fell to the ground):cave dirumpatis, i. e. the rope or thread of your recollection,
Plaut. Poen. prol. 117.— Esp. freq.,Pass. in colloquial lang., to burst with envy, etc.:unum omnia posse dirumpuntur ii qui, etc.,
Cic. Att. 4, 16, 10; cf.:infinito fratris tui plausu dirumpitur,
id. Fam. 12, 2, 2:dirumpor dolore,
id. Att. 7, 12, 3; cf.risu,
App. M. 3, p. 130, 3.—Once act.: dirupi me paene, I nearly burst myself with earnest speaking, Cic. Fam. 7, 1, 4. -
38 inrumpo
I.Lit.(α).With advv. or prepp.:(β).cesso huc intro inrumpere?
Ter. Eun. 5, 6, 26:nec inrumpo, quo non licet ire,
Ov. P. 1, 7, 23:quocunque,
id. Tr. 2, 305:qua irrumpens oceanus, etc.,
Plin. 3 prooem. §3: in castra,
Cic. Div. 1, 24, 50; Caes. B. G. 4, 14; 6, 36:in eam partem hostium,
id. ib. 5, 43:in medios hostes,
id. ib. 7, 50:in castellum,
id. B. C. 3, 67:cum telis ad aliquem,
Sall. C. 50, 2:ad regem,
Vulg. 4 Reg. 3, 26:mare in aversa Asiae,
Plin. 6, 13, 15, § 36:intra tecta,
Sen. Oct. 732:tellurem irrumpentem in sidera,
Sil. 15, 167: se in curiam, Varr. ap. Non. 263, 21:irrumpentis in curiam turbae,
Suet. Calig. 14:in Macedoniam,
Just. 24, 6, 1:vacuos in agros,
Luc. 2, 441.—With acc.:(γ).quin oppidum irrumperent,
Caes. B. C. 2, 13. 4:domum alicujus,
id. ib. 3, 111, 1:portam,
Sall. J. 58, 1; 25, 9:castra,
Just. 2, 11, 15:interiora domus irrumpit limina,
Verg. A. 4, 645:moenia Romae,
Sil. 13, 79:stationes hostium,
Tac. H. 3, 9:Italiam,
id. ib. 4, 13:Karthaginem,
Plin. 35, 4, 7, § 23:cubiculum,
Suet. Claud. 37:triclinium,
id. Vesp. 5:vacuam arcem,
Sil. 2, 692.—With dat.:(δ).thalamo,
Verg. A. 6, 528:templo,
Sil. 2, 378:trepidis,
id. 9, 365:sacris muris,
id. 10, 368:tectis,
id. 13, 176.—Absol.:II.cum irrumpere nostri conarentur,
Caes. B. C. 3, 67:ad primum gemitum,
upon the first groan, Suet. Oth. 11:dixit et irrupit,
Ov. F. 6, 453:cognoscit hostes pluribus agminibus inrupturos,
Tac. Agr. 25.—Trop., to break or rush in or upon; to intrude upon, invade, attack, interrupt:B.quo modo in Academiam irruperit,
Cic. Ac. 2, 44, 136:imagines in animos per corpus irrumpunt,
id. ib. 2, 40, 125:in alicujus patrimonium,
id. de Or. 3, 27, 108:luxuries in domum irrupit,
id. ib. 3, 42, 168:in nostrum fletum,
id. Lig. 5, 13:calamitates, quae ad me irruperunt,
Sen. Ep. 117:irrumpet adulatio,
Tac. H. 1, 15: grammatici ad prosopopoeias usque... irrumpunt, venture upon, i. e. presume to teach, Quint. 2, 1, 2:Deos,
i. e. boldly inquire the will of the gods, Stat. Achill. 1, 508:Phoebe, hanc dignare irrumpere mentem,
to enter, inspire, id. Th. 10, 341:animos populi,
Luc. 1, 470; 5, 167:extremique fragor convexa irrupit Olympi,
id. 7, 478.— -
39 irrumpo
I.Lit.(α).With advv. or prepp.:(β).cesso huc intro inrumpere?
Ter. Eun. 5, 6, 26:nec inrumpo, quo non licet ire,
Ov. P. 1, 7, 23:quocunque,
id. Tr. 2, 305:qua irrumpens oceanus, etc.,
Plin. 3 prooem. §3: in castra,
Cic. Div. 1, 24, 50; Caes. B. G. 4, 14; 6, 36:in eam partem hostium,
id. ib. 5, 43:in medios hostes,
id. ib. 7, 50:in castellum,
id. B. C. 3, 67:cum telis ad aliquem,
Sall. C. 50, 2:ad regem,
Vulg. 4 Reg. 3, 26:mare in aversa Asiae,
Plin. 6, 13, 15, § 36:intra tecta,
Sen. Oct. 732:tellurem irrumpentem in sidera,
Sil. 15, 167: se in curiam, Varr. ap. Non. 263, 21:irrumpentis in curiam turbae,
Suet. Calig. 14:in Macedoniam,
Just. 24, 6, 1:vacuos in agros,
Luc. 2, 441.—With acc.:(γ).quin oppidum irrumperent,
Caes. B. C. 2, 13. 4:domum alicujus,
id. ib. 3, 111, 1:portam,
Sall. J. 58, 1; 25, 9:castra,
Just. 2, 11, 15:interiora domus irrumpit limina,
Verg. A. 4, 645:moenia Romae,
Sil. 13, 79:stationes hostium,
Tac. H. 3, 9:Italiam,
id. ib. 4, 13:Karthaginem,
Plin. 35, 4, 7, § 23:cubiculum,
Suet. Claud. 37:triclinium,
id. Vesp. 5:vacuam arcem,
Sil. 2, 692.—With dat.:(δ).thalamo,
Verg. A. 6, 528:templo,
Sil. 2, 378:trepidis,
id. 9, 365:sacris muris,
id. 10, 368:tectis,
id. 13, 176.—Absol.:II.cum irrumpere nostri conarentur,
Caes. B. C. 3, 67:ad primum gemitum,
upon the first groan, Suet. Oth. 11:dixit et irrupit,
Ov. F. 6, 453:cognoscit hostes pluribus agminibus inrupturos,
Tac. Agr. 25.—Trop., to break or rush in or upon; to intrude upon, invade, attack, interrupt:B.quo modo in Academiam irruperit,
Cic. Ac. 2, 44, 136:imagines in animos per corpus irrumpunt,
id. ib. 2, 40, 125:in alicujus patrimonium,
id. de Or. 3, 27, 108:luxuries in domum irrupit,
id. ib. 3, 42, 168:in nostrum fletum,
id. Lig. 5, 13:calamitates, quae ad me irruperunt,
Sen. Ep. 117:irrumpet adulatio,
Tac. H. 1, 15: grammatici ad prosopopoeias usque... irrumpunt, venture upon, i. e. presume to teach, Quint. 2, 1, 2:Deos,
i. e. boldly inquire the will of the gods, Stat. Achill. 1, 508:Phoebe, hanc dignare irrumpere mentem,
to enter, inspire, id. Th. 10, 341:animos populi,
Luc. 1, 470; 5, 167:extremique fragor convexa irrupit Olympi,
id. 7, 478.— -
40 lucesco
I.Lit.A.In gen.:B.sol lucescit,
Verg. E. 6, 37: quorum caput flavo capillorum crine lucescat, Firm. Math. 4, 13.—In partic., of the break of day, to grow light, break, dawn:2.nonae lucescunt,
Ov. F. 5, 417.—Impers.: lucescit or luciscit, the day is breaking: eamus, Amphitruo: luciscit hoc jam, it is getting light there (in the sky), Plaut. Am. 1, 3, 45; Ter. Heaut. 3, 1, 1; v. luceo, I. A. fin.: cum [p. 1080] lucisceret, as soon as it grew light, at break of day, *Cic. Fam. 15, 4, 8:II.et jam lucescebat,
Liv. 4, 28.—Trop.:luciscens amor,
bright, Front. ad Anton. 1, 5 Mai.
См. также в других словарях:
Break — (br[=a]k), v. t. [imp. {broke} (br[=o]k), (Obs. {Brake}); p. p. {Broken} (br[=o] k n), (Obs. {Broke}); p. pr. & vb. n. {Breaking}.] [OE. breken, AS. brecan; akin to OS. brekan, D. breken, OHG. brehhan, G. brechen, Icel. braka to creak, Sw. braka … The Collaborative International Dictionary of English
Break Dance — Break dancer, New York Le (ou la) break dance, ou breakdance, ou break, ou B boying , bboy game, est un terme utilisé pour désigner un style de danse développé à New York dans les années 1970 caractérisé par son aspect acrobatique et ses figures… … Wikipédia en Français
Break the Ice — Saltar a navegación, búsqueda Break the ice Sencillo de Britney Spears del álbum Blackout Lado B Everybody Lanzamiento … Wikipedia Español
Break Your Heart — Single par Taio Cruz featuring Ludacris extrait de l’album Rokstarr Face A Break Your Heart Sortie 13 septembre … Wikipédia en Français
Break — (br[=a]k), v. i. 1. To come apart or divide into two or more pieces, usually with suddenness and violence; to part; to burst asunder. [1913 Webster] 2. To open spontaneously, or by pressure from within, as a bubble, a tumor, a seed vessel, a bag … The Collaborative International Dictionary of English
break — ► VERB (past broke; past part. broken) 1) separate into pieces as a result of a blow, shock, or strain. 2) make or become inoperative; stop working. 3) interrupt (a continuity, sequence, or course). 4) fail to observe (a law, regulation, or… … English terms dictionary
Break key — Break/Pause key on PC keyboard The origins of the break key on a computer keyboard go back to telegraph practices. A standard telegraph key has a built in knife switch that can be used to short the key s contacts. When the key was not in use,… … Wikipedia
Break.com — (formerly Big boys.com) is a humor website founded in 1998 that features comedy videos, flash games, and pictures among other material. The chief executive officer of Break is Keith Richman. The web site s target audience is men 18 35.cite news… … Wikipedia
Break (Snooker) — Pour les articles homonymes, voir Break. Un break est une série d empochages consécutifs auquel on attribue la somme des valeurs des billes empochées durant ce break. Le joueur doit d abord empocher une rouge qui vaut un point, puis l une des six … Wikipédia en Français
Break Maximum — Break (snooker) Pour les articles homonymes, voir Break. Un break est une série d empochages consécutifs auquel on attribue la somme des valeurs des billes empochées durant ce break. Le joueur doit d abord empocher une rouge qui vaut un point,… … Wikipédia en Français
Break de snooker les plus élevés — Break (snooker) Pour les articles homonymes, voir Break. Un break est une série d empochages consécutifs auquel on attribue la somme des valeurs des billes empochées durant ce break. Le joueur doit d abord empocher une rouge qui vaut un point,… … Wikipédia en Français