Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

lacerate

  • 1 lacerō

        lacerō āvī, ātus, āre    [lacer], to tear to pieces, mangle, rend, mutilate, lacerate: Quin laceres quemquam nacta sis, T.: lacertum Largi: membra aliena, Iu.: tergum virgis, L.: Quid miserum laceras? V.: ferro, H.: Lacerari morsibus saevis canum, Ph.— To break up, wreck, shatter: navem Ulixis, O.: navīs, L.— To waste, plunder: orbem, Iu.—Fig., to wound, hurt, distress, torture, pain, afflict: intolerabili dolore lacerari: fame, O.: meus me maeror lacerat.— To ruin, destroy, dissipate, squander, waste: patriam scelere: pecuniam: bona patria manu, ventre, S.— To censure, tear to pieces, slander, asperse, abuse, rail at: invidia, quae solet lacerare plerosque: laceratus probris tribunus, L.: me vosque male dictis, S.
    * * *
    lacerare, laceravi, laceratus V
    mangle; slander, torment, harass; waste; destroy; cut

    Latin-English dictionary > lacerō

  • 2 laniō

        laniō āvī, ātus, āre    [lanius], to tear in pieces, rend, mangle, lacerate: hominem: corpora a feris laniata: lanianda viscera praebere, L.: vestem, O.: laniatus corpore toto, V.: Lavinia roseas laniata genas, V.: comas, O.: flamina mundum laniant, O.—Fig.: laniarunt carmina linguae, O.
    * * *
    laniare, laniavi, laniatus V
    tear, mangle, mutilate, pull to pieces

    Latin-English dictionary > laniō

  • 3 rādō

        rādō sī, sus, ere    [1 RAD-], to scrape, scratch, shave, rub, smooth, shave off: mulieres genas ne radunto, lacerate, XII Tabb. ap. C.: qui capite et superciliis semper est rasis, shaven: caput (a sign of slavery), L.: vertice raso (in fulfilment of a vow), Iu.: rasae hastilia virgae, peeled, V.: lapides varios palmā, sweep a mosaic pavement, H.: arva imbribus (Eurus), strip, H.: Margine in extremo littera rasa, erased, O.— To touch in passing, touch upon, brush, graze, skirt: laevum Radit Thybridis unda latus, O.: hinc altas cautes proiectaque saxa Pachyni Radimus, V.: terra rasa squamis (serpentis), O.
    * * *
    radere, rasi, rasus V
    shave; scratch, scrape; coast by

    Latin-English dictionary > rādō

  • 4 collacero

    collacerare, collaceravi, collaceratus V TRANS
    lacerate severely; tear to pieces (L+S)

    Latin-English dictionary > collacero

  • 5 conlacero

    conlacerare, conlaceravi, conlaceratus V TRANS
    lacerate severely; tear to pieces (L+S)

    Latin-English dictionary > conlacero

  • 6 conseco

    consecare, consecui, consectus V TRANS
    dismember, chop/cut up/short/off/in pieces/deep; prune/top; lacerate; intersect

    Latin-English dictionary > conseco

  • 7 accipitro

    accĭpĭtro, āre, 1, v. a. [id.], used by Laevius for lacerare, to tear, to lacerate, ap. Gell. 19, 7, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > accipitro

  • 8 amictus

    1.
    ămictus, a, um, Part. of amicio.
    2.
    ămictus, ūs, m. [amicio], orig. a throwing about or on one of a garment; hence,
    I.
    The manner of dressing, fashion:

    amictum imitari alicujus,

    Cic. de Or. 2, 22, 91 (cf. Plin. Ep. 2, 3, 2):

    est aliquid in amictu,

    Quint. 11, 3, 156.—
    II.
    Meton., abstr. pro concr., the garment itself that is thrown about or on, any clothing, a mantle, cloak, etc.:

    quam (statuam) esse ejusdem, status, amictus, anulus, imago ipsa declarat,

    Cic. Att. 6, 1, 17:

    frustra jam vestes, frustra mutatur amictus,

    Tib. 1, 9, 13:

    velut amictum mutabis eos,

    Vulg. Heb. 1, 12:

    duplex,

    made of a double texture, Verg. A. 5, 421:

    Tyrii,

    Ov. A. A. 2, 297:

    amictus corporis,

    Vulg. Eccli. 19, 27:

    nec amictu ora velabis,

    ib. Ez. 24, 17: gloriam dedit sanctitatis amictum, the garment of holiness, i. e. the sacred vestment, ib. Eccli. 50, 12 et saep.—
    B.
    Trop.
    1.
    For other kinds of covering: caeli mutemus amictum, the air which surrounds us, i. e. to go into another region, * Lucr. 6, 1133:

    Phrygius,

    Verg. A. 3, 545:

    nebulae amictus,

    id. ib. 1, 412; Stat. Th. 1, 631:

    caecus,

    Sil. 12, 613:

    jam virides lacerate comas, jam scindite amictus,

    i. e. the herbage that clothes the ground, weeds, Col. 10, 70.—
    2.
    Prov.:

    quem mater amictum dedit, sollicite custodire,

    i. e. not to give up the habits formed in early youth, Quint. 5, 14, 31.

    Lewis & Short latin dictionary > amictus

  • 9 carpo

    carpo, psi, ptum, 3 [cf.: rapio, harpazô, karpos; Engl. grab, grip, grasp].
    I.
    Lit., of plants, flowers, fruits, etc., to pick, pluck, pluck off, cull, crop, gather (class.; in prose and poetry, esp. in the latter very freq.; syn. decerpere).
    A.
    In gen.:

    (flos) tenui carptus ungui,

    Cat. 62, 43; Hor. C. 3, 27, 44; Ov. M. 9, 342:

    ab arbore flores,

    id. ib. 9, 380; cf.

    infra, II.: rosam, poma,

    Verg. G. 4, 134:

    violas et papavera,

    id. E. 2, 47:

    violas, lilia,

    Ov. M. 5, 392:

    frondes uncis manibus,

    id. G. 2, 366:

    plenis pomaria ramis,

    Ov. H. 4, 29:

    vindemiam de palmite,

    Verg. G. 2, 90:

    fructus,

    id. ib. 2, 501:

    frumenta manu,

    id. ib. 3, 176.—
    B.
    Esp.
    1.
    Of animals, to take something as nourishment (cf. Burm. ad Phaedr. 1, 28, 4); first, of nourishment from plants, to crop, pluck off, browse, graze on, etc. (syn. depascere); also of flesh, to eat, devour (rare):

    alia (animalia) sugunt, alia carpunt, alia vorant, alia mandunt,

    Cic. N. D. 2, 47, 122:

    carpunt gramen equi,

    Verg. A. 9, 353; id. G. 2, 201; Ov. M. 1, 299:

    herbam,

    Verg. G. 3, 296; 3, 465; Ov. M. 13, 927:

    pabula,

    id. ib. 4, 217; id. F. 4, 750:

    alimenta,

    id. M. 15, 478:

    apes carpunt ex oleā arbore ceram, e fico mel, etc.,

    gather, Varr. R. R. 3, 16, 24 sq.; cf.:

    apis carpens thyma,

    Hor. C. 4, 2, 29.— Poet.:

    Invidia (personif. envy) summa cacumina carpit,

    Ov. M. 2, 792:

    nec carpsere jecur volucres,

    id. ib. 10, 43; cf. Phaedr. 1, 28, 4.—Sometimes transf., of men:

    prandium,

    Ter. Ad. 4, 2, 52:

    carpe cibos digitis,

    Ov. A. A. 3, 755: pisces, pulles, Mart. 3, 13, 1.—Also, to carve; hence the pun in Petr. 36 fin.
    2.
    Poet., of other things, to tear off, tear away:

    summas carpens media inter cornua saetas,

    Verg. A. 6, 245.—Of wool, to pluck; hence, poet., to spin:

    vellera,

    Verg. G. 4, 335:

    pensa,

    id. ib. 1, 390; Prop. 3 (4), 6, 16; Hor. C. 3, 27, 64:

    lana carpta,

    carded, Cels. 6, 6, 1 (hence, facete: stolidum pecus, to pluck, i. e. to fleece rich lovers, Prop. 2 (3), 16, 8; Ov. A. A. 1, 420):

    ex collo furtim coronas,

    to pull off, Hor. S. 2, 3, 256:

    crinem genasque,

    to tear, rend, lacerate, Val. Fl. 8, 7;

    so acc. to Servius's inaccurate account, in a fragment of the Twelve Tables: mulier faciem ne carpito,

    Serv. ad Verg. A. 12, 606 (instead of the real words: MVLIERES. GENAS. NE. RADVNTO.; cf.

    Dirks. Fragm. XII. Tab. p. 668): artus in parva frusta,

    Sen. Thyest. 1061.—
    II.
    Trop.
    A.
    (Acc. to I. A.) To pluck, snatch, etc.:

    ut omni ex genere orationem aucuper, et omnes undique flosculos carpam atque delibem,

    Cic. Sest. 56, 119; id. de Or. 1, 42, 191:

    atque in legendo carpsi exinde quaedam,

    Gell. 9, 4, 5: oscula, to pluck, as it were, from the lips, to snatch, Prop. 1, 20, 27; Ov. H. 11, 117 Loers. N. cr.; id. M. 4, 358; Phaedr. 3, 8, 12 al.:

    basia,

    Mart. 5, 46, 1:

    gaudia,

    Ov. A. A. 3, 661:

    dulcia,

    Pers. 5, 151:

    regni commoda carpe mei,

    Ov. F. 3, 622:

    fugitivaque gaudia carpe,

    and snatch pleasures as they fly, Mart. 7, 47, 11:

    delicias,

    Prop. 2 (3), 34, 74.—
    B.
    Esp.
    1.
    (Acc. to I. B. 1.) In a good sense, to enjoy, use, make use of (mostly poet.;

    syn.: fruor, capio): breve ver et primos carpere flores,

    Ov. M. 10, 85 (cf.:

    flore aetatis frui,

    Liv. 21, 3, 4):

    illa mihi sedes, illic mea carpitur aetas,

    spent, lived, passed, Cat. 68, 35:

    diem,

    Hor. C. 1, 11, 8:

    honores virtutis,

    Val. Fl. 1, 177:

    auras vitales,

    Verg. A. 1, 388; cf. Sil. 3, 712:

    sub dio somnos,

    Verg. G. 3, 435:

    quietem,

    id. A. 7, 414:

    soporem,

    id. ib. 4, 522:

    noctes securas,

    Val. Fl. 5, 48; a poet. circumlocution for vivere, degere, etc.—
    b.
    In a bad sense.
    (α).
    To gnaw at or tear character or reputation, to carp at, slander, calumniate, revile:

    more hominum invident, in conviviis rodunt, in circulis vellicant: non illo inimico, sed hoc maledico dente carpunt,

    Cic. Balb. 26, 57:

    nam is carpebatur a Bibulo, Curione, Favonio,

    id. ad Q. Fr. 2, 3, 2:

    Paulum obtrectatio carpsit,

    Liv. 45, 35, 5:

    imperatorem,

    id. 44, 38, 2:

    quae non desierunt carpere maligni,

    Quint. 11, 1, 24:

    maligno sermone,

    Suet. Aug. 27:

    obliquis orationibus,

    id. Dom. 2:

    nonnihil vocibus,

    Caes. B. G. 3, 17:

    aliquem sermonibus,

    Liv. 7, 12, 12:

    sinistris sermonibus,

    Plin. Ep. 1, 9, 5:

    Ciceronem in his,

    Quint. 9, 4, 64:

    te ficto quaestu,

    Cat. 62, 36 and 37:

    et detorquere recte facta,

    Plin. Ep. 1, 8, 6:

    famam vitamque,

    id. Pan. 53, 4; Suet. Calig. 34.—
    (β).
    To rob of strength, to weaken, enfeeble, wear away, consume; or poet., with the idea extended (cf. absumo), to consume completely, to destroy:

    vires,

    Verg. G. 3, 215; Liv. 9, 27, 6:

    quid si carpere singula (jura) et extorquere... patiemini,

    id. 34, 3, 2;

    esp. of in ward care, anxiety, longing, etc.: at regina, gravi jamdudum saucia curā, Volnus alit venis et caeco carpitur igni,

    Verg. A. 4, 2; Ov. M. 3, 490; 10, 370:

    solane perpetua maerens carpere juventā?

    Verg. A. 4, 32:

    curā carpitur ista mei,

    Ov. A. A. 3, 680:

    aegra assiduo mens carpitur aestu,

    Val. Fl. 3, 305; Lucr. 9, 744; Sil. 15, 1:

    invidia carpit et carpitur unā,

    Ov. M. 2, 781; cf. Prop. 3 (4), 5, 3:

    non ego Tot tuos patiar labores carpere lividas Obliviones,

    to wear away, Hor. C. 4, 9, 33; cf.: otia corpus alunt, animus quoque pascitur illis;

    Inmodicus contra carpit utrumque labor,

    Ov. P. 1, 4, 21 sq.:

    aras etiam templaque demolitur et obscurat oblivio, neglegit carpitque posteritas,

    Plin. Pan. 55, 9:

    totum potest excedere quod potest carpi,

    Sen. N. Q. 2, 13, 2.—So,
    (γ).
    In milit. lang., to inflict injury upon an enemy (esp. by single, repeated attacks), to weaken, harass:

    agmen adversariorum,

    Caes. B. C. 1, 63:

    hostes carpere multifariam vires Romanas,

    Liv. 3, 5, 1; 22, 32, 2; 27, 46, 6; cf. id. 3, 61, 13 infra; Weissenb. ad Liv. 22, 16, 2; Tac. A. 12, 32; Luc. 4, 156:

    novissimum agmen,

    Caes. B. C. 1, 78 fin.:

    novissimos,

    Liv. 8, 38, 6:

    extrema agminis,

    id. 6, 32, 11. —
    2.
    To separate a whole into single parts, to cut to pieces, divide (syn.: dividere, distribuere): neque semper utendum est perpetuitate, sed saepe carpenda membris minutioribus [p. 295] oratio est, Cic. de Or. 3, 49, 190:

    in multas parvasque partes carpere exercitum,

    Liv. 26, 38, 2:

    summam unius belli in multa proelia parvaque,

    id. 3, 61, 13:

    Erymanthus... ab accolis rigantibus carpitur,

    is drawn off into canals, Curt. 8, 9, 410. —With a reference to the meaning
    (α).
    supra:

    si erunt plures qui ob innocentem condemnandum pecuniam acceperint, tu non animadvertes in omnis, sed carpes ut velis, et paucos ex multis ad ignominiam sortiere?

    distinguish, single out, Cic. Clu. 46, 129; cf.:

    in multorum peccato carpi paucos ad ignominiam,

    id. ib. —
    3.
    Viam, iter, etc., or with definite local substantives, terram, mare, litora, etc., to go, tread upon, pass over, navigate, sail along or through, to take or pursue one ' s way (syn. ire):

    viam,

    Verg. A. 6, 629; Hor. S. 2, 6, 93; Ov. M. 8, 208; 11, 139:

    iter,

    Hor. S. 1, 5, 95; Ov. H. 18, 34; id. M. 2, 549; 10, 709:

    supremum iter = mori,

    Hor. C. 2, 17, 12:

    gyrum,

    to go in a circle, Verg. G. 3, 191:

    fugam,

    to fly, Sil. 10, 62; cf.:

    prata fugā,

    Verg. G. 3, 142:

    pede viam,

    Ov. A. A. 2, 230:

    pede iter,

    id. F. 3, 604:

    pedibus terras, pontum remis,

    Prop. 1, 6, 33:

    pede campos,

    Ov. Tr. 1, 10, 23:

    mare,

    id. M. 11, 752:

    litora,

    id. ib. 12, 196;

    15, 507: aëra alis,

    id. ib. 4, 616; cf. Verg. G. 4, 311:

    aethera,

    Ov. M. 8, 219:

    carpitur acclivis per muta silentia trames,

    id. ib. 10, 53.

    Lewis & Short latin dictionary > carpo

  • 10 conseco

    con-sĕco, cŭi, ctum, 1, v. a. (rare; not in Cic.).
    I.
    To cut up, cut to pieces:

    brassicam,

    Cato, R. R. 157:

    nasturtium minutatim,

    Varr. R. R. 3, 10, 6:

    rapa,

    id. ib. 1, 59, 4:

    membra fratris (Medea),

    Ov. Tr. 3, 9, 34:

    genas,

    to lacerate, Petr. 137, 4.—
    II.
    In Pliny, to cut off, lop, prune:

    surculos,

    Plin. 12, 19, 43, § 96:

    truncum arboris,

    id. 17, 10, 9, § 58; 36, 26, 66, § 193.

    Lewis & Short latin dictionary > conseco

  • 11 dilacero

    dī-lăcĕro, āvi, ātum, 1, v. a., to tear to pieces, to tear apart (mostly poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    Lit.: dilaceranda feris dabor, * Cat. 64, 152; cf. Ov. H. 12, 116:

    dominum (canes),

    id. M. 3, 250:

    natum,

    id. H. 11, 112:

    muliebre corpus tormentis,

    Tac. A. 15, 57:

    aliquid (spiculā),

    to lacerate, wound, Cels. 7, 5, 2:

    leonem,

    Vulg. Judic. 14, 6.—
    II.
    Trop.:

    annum integrum ad dilacerandam rem publicam quaerere,

    Cic. Mil. 9, 24:

    res publica dilacerata,

    Sall. J. 41, 5 Kritz. (prob. an imitation of Thuc. 3, 82 fin.):

    malis consultis animus dilaceratur,

    Tac. A. 6, 6 fin.; cf.

    opes,

    Ov. H. 1, 90 Loers.:

    gentem,

    Vulg. Isa. 18, 2:

    (dilaceravisti,

    Plaut. Capt. 3, 5, 14 Fleck.; others, delac-).

    Lewis & Short latin dictionary > dilacero

  • 12 eviscero

    ē-viscĕro, no perf., ātum, 1, v. a. ( poet. and in post-class. prose).
    1. A.
    Lit., Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 107 (Trag. v. 413 ed. Vahl.); Pac. ap. Cic. Div. 2, 64 fin. — Hence,
    2.
    In gen., to tear to pieces, lacerate:

    columbam (accipiter),

    Verg. A. 11, 723.—
    B.
    Trop.:

    opes,

    i. e. to dissipate, squander, exhaust, Cod. Just. 3, 29, 7:

    fidem,

    Ambros. Luc. 4, § 26; cf.:

    cum ceteri amnes abluant terras et eviscerent,

    Sen. Q. N. 4, 2, 10.—
    * II.
    To take out of the bowels or interior part. — Transf.:

    unio e concha evisceratus,

    Sol. 53 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > eviscero

  • 13 lacero

    lăcĕro, āvi, ātum, 1, v. a. [lacer], to tear to pieces, to mangle, rend, mutilate, lacerate (class., esp. in the trop. sense; syn.: lanio, discerpo).
    I.
    Lit.:

    quin spolies, mutiles, laceres quemquam nacta sis,

    Ter. Hec. 1, 1, 8: lacerat lacertum Largi mordax Memmius, Crass. ap. Cic. de Or. 2, 59, 240:

    corpus uti volucres lacerent in morte feraeque,

    Lucr. 3, 880:

    membra aliena,

    Juv. 15, 102; cf.: lacerato corpore, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Trag. v. 95 Vahl.):

    morsu viscera, Cic. poët. Tusc. 2, 8: ora, comas, vestem lacerat,

    Ov. M. 11, 726:

    amictus,

    Sil. 13, 389:

    genas,

    Ov. Tr. 3, 3, 51:

    verbere terga,

    id. F. 2, 695:

    Tum autem Syrum impulsorem, vah, quibus illum lacerarem modis,

    Ter. Ad. 3, 2, 17:

    tergum virgis,

    Liv. 3, 58; 26, 13:

    unguibus cavos recessus luminum,

    Sen. Oedip. 968:

    quid miserum laceras?

    Verg. A. 3, 41:

    ferro,

    Hor. C. 3, 27, 46:

    loricam,

    Verg. A. 12, 98: lacerari morsibus saevis canum, Phaedr. 1, 12, 11:

    ferae corpus lacerabant,

    Petr. 115 sq.:

    carnes dentibus,

    Vulg. Job, 13, 4; id. Gen. 40, 19.—
    B.
    Esp.
    1.
    To break up, to wreck, shatter:

    navem Ulixis,

    Ov. P. 3, 6, 19:

    majorem partem classis,

    Vell. 2, 79, 3:

    naves,

    Liv. 29, 8:

    navigia,

    Curt. 4, 3, 18:

    lecticam,

    Suet. Aug. 91.—
    2.
    To cut up, carve:

    obsonium,

    Petr. 36:

    anserem,

    id. 137; 74.—
    3.
    To waste, plunder: cum Hannibal terram Italiam laceraret atque vexaret, Cato ap. Serv. Verg. E. 6, 7, 6:

    orbem,

    Juv. 4, 37.—
    II.
    Trop.
    A.
    To tear to pieces with words, to censure, asperse, abuse, rail at:

    obtrectatio invidiaque, quae solet lacerare plerosque,

    Cic. Brut. 42, 156:

    optimum virum verborum contumeliis,

    id. Phil. 11, 2:

    aliquem probris,

    Liv. 31, 6:

    Pompeium dempto metu lacerant,

    Sall. H. 3, 61, 21 Dietsch:

    meque vosque male dictis,

    id. J. 85, 26:

    famam alicujus,

    to slander, calumniate, id. 38, 54:

    alicujus carmina,

    Ov. P. 4, 16, 1:

    lacerari crebro vulgi rumore,

    Tac. A. 15, 73.—
    B.
    To distress, torture, pain, afflict:

    intolerabili dolore lacerari,

    Cic. Ac. 2, 8, 23:

    quam omni crudelitate lacerastis,

    id. Dom. 23, 59:

    quid laceras pectora nostra morā?

    Ov. H. 15, 212:

    meus me maeror cottidianus lacerat et conficit,

    Cic. Att. 3, 8, 2; cf.:

    aegritudo lacerat, exest animum planeque conficit,

    id. Tusc. 3, 13, 27.—
    C.
    To ruin, destroy, dissipate, squander, waste:

    male suadendo et lustris lacerant homines,

    Plaut. Curc. 4, 2, 22:

    patriam omni scelere,

    Cic. Off. 1, 17, 57:

    bonorum emptores, ut carnifices, ad reliquias vitae lacerandas et distrahendas,

    to scatter, disperse, Cic. Quint. 15, 50:

    pecuniam,

    to squander, id. Verr. 2, 3, 70, § 164:

    lacerari valde suam rem,

    Plaut. Merc. 1, 1, 48; cf.:

    bona patria manu, ventre,

    to lavish, squander, Sall. C. 14, 2:

    diem,

    to waste, Plaut. As. 2, 2, 25; id. Stich. 3, 1, 45.

    Lewis & Short latin dictionary > lacero

  • 14 lancino

    lancĭno, āvi, ātum, 1, v. a. [cf. lacer], to tear to pieces, to rend, mangle, lacerate ( poet. and post-Aug.).
    I.
    Lit.:

    alium ira in cubili suo confodit... alium intra leges celebrisque spectaculum fori lancinavit, Sen. de Ira, 1, 2, 2: morsu aliquem,

    Plin. 9, 6, 5, § 13:

    conjux membratim lancinatur,

    Arn. 1, 20:

    tot sinus Pelopennesi oram lancinant,

    indent, cut up, Plin. 4, 5, 9, § 19.—
    II.
    Trop., to destroy, consume, waste: Cat. 29, 18:

    vitam (al. lanciniare),

    to fritter away, waste, Sen. Ep. 32, 2:

    credulitatem facetiis jocularibus,

    Arn. 2, 47.

    Lewis & Short latin dictionary > lancino

  • 15 lanio

    1.
    lănĭo, āvi, ātum, 1, v. a. [etym. dub.; cf. lacer, daknô], to tear or rend in pieces, to mangle, lacerate (class.; cf.: lacero, discerpo, dilanio).
    I.
    Lit.:

    hominem,

    Cic. Fam. 7, 1, 3:

    corpora a feris laniata,

    id. Tusc. 1, 45, 108:

    lanianda viscera praebere,

    Liv. 9, 1, 9:

    laniando dentibus hostem exspirare,

    id. 22, 51, 9:

    foede crura brachiaque,

    Tac. H. 1, 41:

    vestem,

    Ov. M. 5, 398:

    vestes,

    Quint. 11, 3, 174:

    Priamiden laniatum corpore toto vidit,

    Verg. A. 6, 494:

    digitis ora,

    Ov. A. A. 3, 678:

    carmen,

    Dig. 33, 7, 18 init. —With Gr. acc.:

    flavos Lavinia crinīs, Et roseas laniata genas,

    Verg. A. 12, 606:

    comas,

    Ov. M. 4, 139.— Transf., poet.:

    venti mundum laniant,

    Ov. M. 1, 60:

    laniata classis,

    id. H. 7, 175.—
    II.
    Trop. ( poet. and in post-Aug. prose):

    et tua sacrilegae laniarunt carmina linguae,

    Ov. R. Am. 367:

    vitia cor laniant,

    Sen. Ep. 51, 13.
    2.
    lănĭo, ōnis, m. [1. lanio], a butcher (post-class.):

    lanionis instrumentum,

    Dig. 33, 7, 18; 1, 2, 2, § 24:

    quis tibi tunc, lanio, cernenti talia sensus,

    Sedul. Carm. 2, 127.

    Lewis & Short latin dictionary > lanio

  • 16 rado

    rādo, si, sum, 3, v. a., to scrape, scratch, shave, rub, or smooth; of the hair, to shave off with a razor (while tondere is to cut off with shears; mostly poet. and in post-Aug. prose; cf. scabo).
    I.
    Lit.: MVLIERES GENAS NE RADVNTO, tear, lacerate by scratching, in mourning, XII. Tab. ap. Cic. Leg. 2, 23, 59; Plin. 11, 37, 58, § 157;

    and Fest. s. v. radere, p. 227: fauces,

    to irritate, Lucr. 4, 528; Quint. 11, 3, 13 Spald.;

    11, 3, 20: terram pedibus (corvus),

    Plaut. Aul. 4, 3, 2:

    caput et supercilia,

    to shave, Cic. Rosc. Com. 7, 20 (just before, abrasa); Petr. 103:

    caput, as a token of slavery,

    Liv. 34, 52 fin.;

    in mourning,

    Suet. Calig. 5;

    and in execution of a vow made in times of peril,

    Juv. 12, 81 (cf. Petr. 103 sqq.):

    barbam,

    Suet. Aug. 79.— Transf., of the person himself:

    ut tonderetur diligenter ac raderetur,

    Suet. Caes. 45; Plin. 7, 59, 59, § 211:

    tigna,

    to smooth off, Lucr. 5, 1267:

    virgae,

    Verg. G. 2, 358; cf.

    lapides,

    to sweep the mosaic ground, Hor. S. 2, 4, 83:

    parietes,

    to scratch, Plin. 28, 4, 13, § 52:

    aream,

    i. e. to clear of bushes, Col. 2, 19; cf.:

    medicam marris ad solum,

    to weed out, Plin. 18, 16, 43, § 147:

    arva imbribus (Eurus),

    to strip, lay waste, sweep, ravage, Hor. Epod. 16, 54; cf.:

    terras (Aquilo),

    id. S. 2, 6, 25:

    nomen fastis,

    to scratch out, erase, Tac. A. 3, 17 fin.:

    margine in extremo littera rasa,

    Ov. Am. 1, 11, 22:

    tabellae rasae,

    id. A. A. 1, 437.—
    B.
    Poet., transf.
    1.
    To touch in passing, touch upon, brush along, graze; of streams:

    ripas radentia flumina rodunt,

    Lucr. 5, 256; Ov. F. 1, 242; Luc. 2, 425; Sen. Hippol. 16.—

    Of sailors: hinc altas cautes projectaque saxa Pachyni Radimus (in sailing by),

    Verg. A. 3, 700; 5, 170; 7, 10; Val. Fl. 5, 108; Luc. 5, 425; 8, 246 al.: sicco freta radere passu (with percurrere;

    of horses running past),

    Ov. M. 10, 654:

    terra rasa squamis (serpentis),

    id. ib. 3, 75:

    arva radens serpens,

    Stat. Th. 5, 525; cf. Verg. A. 5, 217:

    trajectos surculus rasit,

    crept through, Suet. Ner. 48.—
    2.
    To strip off, nip off:

    damnosa canicula quantum raderet,

    Pers. 3, 50: ista tonstrix radit, i. e. shaves her customers (sc. of their money), Mart. 2, 17, 5.—
    II.
    Trop., to grate upon, hurt, offend:

    aures delicatas radere,

    Quint. 3, 1, 3:

    teneras auriculas mordaci vero,

    Pers. 1, 107:

    pallentes mores,

    to lash, satirize, id. 5, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > rado

  • 17 scindo

    scindo, scĭdi, scissum, 3 (old perf. redupl. scicidi, Enn., Naev., Att, and Afran. ap. Prisc. p. 890 P.; or Enn. p. 133 Vanl.; Com. Rel. pp. 19 and 164 Rib.; cf. also, sciciderat. [p. 1643] Gell 6, 9, 16), v. a. [akin to Gr. schizô, to split; cf. Germ. scheiden, and Lat. scio], to cut, tear, rend, or break asunder; to split, cleave, divide, or separate by force, etc. (freq. and class.; but in tempp.perf. ante-class.and postAug.; syn.: findo, rumpo).
    I.
    Lit.: quom saxum scisciderit, Enn. ap. Prisc. l. l.: non ergo aquila scisciderat pectus, Att. ib. and ap. Gell. l. l.: satis fortiter vestras sciscidistis colus, Afran. ap. Prisc. l. l.: scindens dolore identidem intonsam comam, Att. ap. Cic. Tusc. 3, 26, 62:

    crines,

    Verg. A. 12, 870; Ov. M. 11, 683:

    capillos,

    id. H. 3, 79; Tib. 1, 10, 55; cf.

    , in a Greek construction: scissaeque capillos matres,

    Ov. M. 8, 526:

    vela,

    Plaut. Trin. 4, 1, 18:

    epistulam,

    Cic. Fam. 5, 20, 9:

    vestem,

    to tear open, Liv. 3, 58; Quint. 2, 15, 7; Prop. 2, 15 (3, 7), 18; Ov. M. 9, 166; Hor. C. 1, 17, 27; cf.:

    vestem tibi de corpore,

    Prop. 2, 5, 21:

    pecora scindunt herbarum radices,

    Col. 2, 18, 2:

    asini me mordicibus scindant,

    tear, lacerate, Plaut. Aul. 2, 2, 57:

    sinus,

    Ov. M. 10, 386:

    latus flagello,

    id. Ib. 185:

    lacerum corpus ictibus innumeris,

    Sil. 1, 172:

    vitiato fistula plumbo Scinditur,

    bursts open, Ov. M. 4, 123; cf.:

    et faceret scissas languida ruga genas,

    wrinkled, Prop. 3, 10, 6:

    vallum,

    to break through, tear up, Caes. B. G. 3, 5; 5, 51; Liv. 7, 37; Tac. H. 4, 28:

    limen portae,

    to break in pieces, Plaut. Bacch. 4, 9, 31:

    pontem,

    to break down, id. ib. 5, 26:

    cuneis lignum,

    to split, cleave, Verg. G. 1, 144:

    quercum cuneis,

    id. A. 7, 510:

    cuneis fissile robur,

    id. ib. 6, 182; cf.:

    ferro aequor (i. e. humum),

    id. G. 1, 50; cf.

    solum,

    id. ib. 2, 399:

    vomere terram,

    Ov. A. A. 2, 671:

    freta ictu (remorum),

    id. M. 11, 463:

    puppis aquas,

    id. Tr. 1, 10, 48:

    fluvios natatu,

    Claud. Cons. Hon. 4, 347:

    tellurem mare scindit,

    Luc. 3, 61:

    agmen,

    Tac. A. 1, 65 et saep.:

    labra,

    to open wide, Quint. 11, 3, 81:

    obsonium,

    to cut up, carve, Sen. Vit. Beat. 17; cf.

    nihil (edulium),

    Mart. 3, 12, 2:

    aves in frusta,

    Sen. Brev. Vit. 12.—
    b.
    Prov.: penulam alicui, to tear off one's travelling cloak, i.e. to urge, press, solicit one to stay, Cic. Att. 13, 33, 4.—
    B.
    Transf., to part, separate, divide; of places:

    dirimit scinditque Sueviam continuum montium jugum,

    Tac. G. 43:

    frons Italia in duo se cornua scindit,

    Mel. 2, 4, 7.—

    Mid.: omnis Italia scinditur in duo promuntoria,

    Sall. H. 4, 18 Dietsch.—In gen.:

    se (lutamenta),

    Cato, R. R. 128:

    se (nubes),

    Verg. A. 1, 587.—Mid.:

    omnis fumus, vapor, etc.... scinduntur per iter flexum,

    Lucr. 4, 91:

    scinditur in geminas partes circumfluus amnis,

    Ov. M. 15, 739; Luc. 1, 551.— Absol.:

    sentes quod tetigere, ilico rapiunt: si eas ereptum, ilico scindunt,

    Plaut. Cas. 3, 6, 2.—
    2.
    To destroy:

    scindunt proceres Pergamum,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 130.—
    II.
    Trop., to tear in pieces, to distract, agitate, disturb, etc.:

    aliquem quāvis scindunt cuppedine curae,

    Lucr. 3, 994:

    quantae tum scindunt hominem cuppedinis acres Sollicitum curae,

    id. 5, 46: nolo commemorare, quibus rebus sim spoliatus, ne scindam ipse dolorem meum, tear open, i. e. renew my grief, Cic. Att. 3, 15, 2:

    non sine piaculo sanctissimas necessitudines scindi,

    to be sundered, separated, Plin. Pan. 37 fin.:

    ut (actio) noctis interventu scinderetur,

    was interrupted, id. Ep. 2, 11, 16:

    verba fletu,

    Ov. P. 3, 1, 157:

    vox scinditur,

    is broken, cracked, Quint. 11, 3, 20:

    sic genus amborum scindit se sanguine ab uno,

    divides, branches off, Verg. A. 8, 142; cf.: scidit deinde se studium atque inertiā factum est, ut artes esse plures viderentur, was separated, divided, Quint. prooem. § 13; cf.:

    naturalis pars philosophiae in duo scinditur corporalia et incorporalia,

    Sen. Ep. 89, 16:

    scinditur incertum studia in contraria vulgus,

    Verg. A. 2, 39; cf. Tac. H. 1, 13:

    scindebatur in multiplices curas,

    Amm. 16, 3, 3.—Hence, scissus, a, um, P. a., split, cleft, divided.
    A.
    Lit.:

    folia pluribus divisuris,

    Plin. 25, 5, 21, § 48:

    vitis folio,

    id. 14, 2, 4, § 23:

    scissae (aures) cervis ac velut divisae,

    id. 11, 37, 50, § 136:

    alumen,

    Col. 6, 13, 1 (for which:

    scissile alumen,

    Cels. 5, 2; 6, 11):

    vestibus,

    Vulg. Job, 2, 12.—
    B.
    Trop.:

    genus vocum,

    harsh, grating, Cic. de Or. 3, 57, 216.—No comp., sup., or adv.

    Lewis & Short latin dictionary > scindo

  • 18 seco

    sĕco, cŭi, ctum ( part. fut. secaturus, Col. 5, 9, 2), 1, v. a. [root sak-, to cut; whence securis, sĕcula, serra (secra), segmen, sexus, saxum, etc.; cf. sīca, and Gr. keiô, keazô, schizô], to cut, cut off, cut up (class.; syn.: caedo, scindo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    leges duodecim tabularum, si plures forent, quibus rens esset judicatus, secare, si vellent, atque partiri corpus addicti sibi hominis permiserunt,

    Gell. 20, 1, 48 sq.; cf.:

    et judicatos in partes secari a creditoribus leges erant,

    Tert. Apol. 4:

    cape cultrum, seca Digitum vel aurem,

    Plaut. Merc. 2, 2, 38 sq.:

    omne animal secari ac dividi potest, nullum est eorum individuum,

    Cic. N. D. 3, 12, 29: pabulum secari non posse, be cut, mown, * Caes. B. G. 7, 14; so,

    sectae herbae,

    Hor. S. 2, 4, 67:

    gallinam,

    to cut to pieces, Juv. 5, 124:

    placenta,

    Mart. 3, 77, 3:

    alicui collum gladio suā dexterā,

    Q. Cic. Petit. Cons. 3, 10:

    palatum,

    to divide, Cels. 8, 1:

    tergora in frusta,

    Verg. A. 1, 212: dona auro gravia sectoque elephanto, i. e. of carved, wrought ivory (an imitation of the Homeric pristos elephas, Od. 18, 196), Verg. A. 3, 464:

    marmora,

    Hor. C. 2, 18, 17: sectis nitebat marmoribus, Luc. 10, 114; so absol.:

    nec ideo ferrum secandi vim non perdidit,

    Sen. Ben. 5, 5, 1:

    prave sectus unguis,

    Hor. Ep. 1, 104:

    secti lapides,

    Vulg. Exod. 20, 25. —
    B.
    In partic.
    1.
    Med. t. t., to cut surgically; to operate on; to cut off or out, amputate, excise, etc.:

    in corpore si quid ejusmodi est, quod reliquo corpori noceat, id uri secarique patimur,

    Cic. Phil. 8, 5, 15; cf.:

    saevitia secandi,

    Plin. 29, 1, 6, § 13; so,

    membra,

    id. 26, 11, 69, § 112:

    vomicam,

    Plaut. Pers. 2, 5, 13:

    varices Mario,

    Cic. Tusc. 2, 15, 35 (for which, exciditur, Cels. 7, 31); cf. of the same: C. Marius cum secaretur, ut supra dixi, principio vetuit se alligari;

    nec quisquam ante Marium solutus dicitur esse sectus,

    was cut, operated upon, Cic. Tusc. 2, 22, 53:

    servum,

    Just. Inst. 4, 3, 6.—
    2.
    To cut, castrate (very rare):

    puer avari sectus arte mangonis,

    Mart. 9, 7, 4; so,

    sectus Gallus (corresp. to eviratus),

    id. 5, 41, 3.—
    C.
    Transf. (mostly poet. and in post-Aug. prose).
    1.
    To scratch, tear, wound, hurt, injure (cf. caedo, II.):

    ambo (postes) ab infimo tarmes secat,

    the worms are gnawing them, they are wormeaten, Plaut. Most. 3, 2, 140:

    luctantis acuto ne secer ungui,

    lest I should be torn, Hor. Ep. 1, 19, 47; cf.:

    rigido sectas invenit ungue genas,

    Ov. F. 6, 148:

    teneras plantas tibi (glacies),

    Verg. E. 10, 49:

    corpora vepres,

    id. G. 3, 444:

    crura (sentes),

    Ov. M. 1, 509:

    pete ferro Corpus et intorto verbere terga seca,

    cut, lacerate, Tib. 1, 9, 22; so,

    sectus flagellis,

    Hor. Epod. 4, 11:

    loris,

    Mart. 10, 5, 14 al.:

    si quem podagra secat,

    gnaws, torments, Cat. 71, 2;

    imitated by Martial: podagra cheragraque secatur Gaius,

    Mart. 9, 92, 9.—
    2.
    Like the Gr. temnein, and our to cut, i. e.,
    a.
    To divide, cleave, separate ( poet. and in post-Aug. prose):

    quos (populos) secans interluit Allia,

    Verg. A. 7, 717:

    medios Aethiopas (Nilus),

    Plin. 5, 9, 10, § 53:

    medios agros (Tiberis),

    Plin. Ep. 5, 6, 12:

    medium agmen (Turnus),

    Verg. A. 10, 440:

    agrum (limes),

    Plin. 18, 34, 77, § 331:

    caelum (zonae),

    Ov. M. 1, 46:

    sectus orbis,

    Hor. C. 3, 27, 75; cf.:

    in longas orbem qui secuere vias,

    Ov. Am. 2, 16, 16.—
    b.
    With the idea of motion, to cut through, i. e. to run, sail, fly, swim, go, etc., through:

    delphinum similes, qui per maria umida nando Carpathium Libycumque secant,

    cut through, cleave, Verg. A.5, 595:

    aequor,

    id. ib. 5, 218:

    pontum,

    id. ib. 9, 103:

    aequor Puppe,

    Ov. M. 11, 479:

    fretum puppe,

    id. ib. 7, 1; cf.:

    vada nota (amnis),

    id. ib. 1, 370:

    ales avis... geminis secat aëra pennis,

    Cic. Arat. 48:

    aethera pennis (avis),

    Verg. G. 1, 406; 1, 409:

    auras (cornus),

    id. A. 12, 268:

    ventos (Cyllenia proles),

    ib. ib. 4, 257:

    sub nubibus arcum (Iris),

    id. ib. 9, 15 et saep.— Secare viam (vias), the Gr. temnein hodon, to take one's way, to travel a road:

    ille viam secat ad naves,

    Verg. A. 6, 899:

    hinc velut diversae secari coeperunt viae,

    Quint. 3, 1, 14.—
    II.
    Trop. (acc. to I. C. 1. and 2.).
    * A.
    To cut up, lash in speaking, i.e. to censure, satirize:

    secuit Lucilius Urbem,

    Pers. 1, 114.—
    B.
    To divide (not freq. till after the Aug. per.):

    cum causas in plura genera secuerunt,

    Cic. de Or. 2, 27, 117:

    haec in plures partes,

    Quint. 8, 6, 13; cf.:

    scrupulose in partes sectā divisionis diligentiā,

    id. 4, 5, 6:

    quae natura singularia sunt secant (corresp. to divido),

    id. 4, 5, 25:

    sectae ad tenuitatem suam vires (just before: distinguendo. dividendo),

    id. 12, 2, 13.—Hence, in Hor., like dirimo (II.), of disputes, to cut off, i.e. to decide them:

    quo multae magnaeque secantur judice lites,

    Hor. Ep. 1, 16, 42: magnas res, to cure (as it were, by a light operation), id. S. 1, 10, 15.—And once in Verg.: secare spem (the figure borrowed from the phrases secare mare, auras, viam): quae cuique est fortuna hodie, quam quisque secat spem, whatever hope each follows, i. e. indulges in, entertains, Verg. A. 10, 107 (secat, sequitur, tenet, habet;

    ut: Ille viam secat ad naves,

    id. ib. 6, 899: unde et sectas dicimus, habitus animorum et instituta philosophiae circa disciplinam, Serv.).

    Lewis & Short latin dictionary > seco

См. также в других словарях:

  • Lacerate — Lac er*ate, v. t. [imp. & p. p. {Lacerated}; p. pr. & vb. n. {Lacerating}.] [L. laceratus, p. p. of lacerare to lacerate, fr. lacer mangled, lacerated; cf. Gr. ? a rent, rending, ? to tear; perh. akin to E. slay.] To tear; to rend; to separate by …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Lacerate — Lac er*ate, Lacerated Lac er*a ted, p. a. [L. laceratus, p. p.] 1. Rent; torn; mangled; as, a lacerated wound. [1913 Webster] By each other s fury lacerate Southey. [1913 Webster] 2. (Bot. & Zo[ o]l.) Jagged, or slashed irregularly, at the end,… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • lacerate — index damage, harrow, lancinate, mutilate, rend, sever Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • lacerate — (v.) early 15c., from L. laceratus, pp. of lacerare tear to pieces, mangle, figuratively, to slander, censure, abuse, from lacer torn, mangled, from PIE root *lek to rend, tear (Cf. Gk. lakis tatter, rag, lakizein to tear to pieces; Rus. lochma… …   Etymology dictionary

  • lacerate — [v] tear, cut; wound claw, gash, harm, hurt, injure, jag, lance, maim, mangle, mutilate, puncture, rend, rip, score, serrate, slash, stab, torment, torture; concepts 137,176,214,220,246 …   New thesaurus

  • lacerate — ► VERB ▪ tear or deeply cut (the flesh or skin). DERIVATIVES laceration noun. ORIGIN Latin lacerare, from lacer torn …   English terms dictionary

  • lacerate — [las′ər āt΄; ] for adj. [, las′ərit, las′ərāt΄] vt. lacerated, lacerating [< L laceratus, pp. of lacerare, to tear < lacer, lacerated < IE base * lēk , to tear > Gr lakis, a tatter] 1. to tear jaggedly; mangle (something soft, as… …   English World dictionary

  • lacerate — UK [ˈlæsəreɪt] / US [ˈlæsəˌreɪt] verb [transitive] Word forms lacerate : present tense I/you/we/they lacerate he/she/it lacerates present participle lacerating past tense lacerated past participle lacerated formal to make a deep cut in someone s… …   English dictionary

  • lacerate — verb (t) /ˈlæsəreɪt / (say lasuhrayt) (lacerated, lacerating) 1. to tear roughly; mangle: to lacerate the flesh. 2. to hurt: to lacerate a person s feelings. –adjective /ˈlæsəreɪt / (say lasuhrayt), / rət/ (say ruht) 3. lacerated. {Latin… …  

  • lacerate — I. transitive verb ( ated; ating) Etymology: Middle English, from Latin laceratus, past participle of lacerare to tear; akin to Greek lakis tear Date: 15th century 1. to tear or rend roughly ; wound jaggedly 2. to cause sharp mental or emotional… …   New Collegiate Dictionary

  • lacerate — lacerable, adj. lacerability /las euhr euh bil i tee/, n. lacerative /las euh ray tiv, euhr euh tiv/, adj. v. /las euh rayt /; adj. /las euh rayt , euhr it/, v., lacerated, lacerating, adj. v.t. 1. to tear roughly; mangle: The barbed wire… …   Universalium

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»