-
1 imprūdenter (inpr-)
imprūdenter (inpr-) adv. with comp. [imprudens], without foresight, ignorantly, inconsiderately: putant: facere, N.: accessit imprudentius, T. -
2 incautē
incautē adv. with comp. [incautus], incautiously, inconsiderately, recklessly: stulte omnia et incaute: pugnare, L.: incautius custodiae dispositae, Cs.: murum incautius subit, L. -
3 incōnsīderātē
incōnsīderātē adv. [inconsideratus], inconsiderately, rashly: agere: dicere. -
4 incōnsultē
incōnsultē adv. with comp. [inconsultus], unadvisedly, inconsiderately: dicere: commissum proelium, L.: inconsultius procedere, Cs.: paulo inconsultius adgredi, S.* * *inconsultius, inconsultissime ADVrashly, ill-advisedly, incautiously; without due care and consideration -
5 temerē
temerē adv. [2 TEM-], by chance, by accident, at random, without design, casually, fortuitously, rashly, heedlessly, thoughtlessly, inconsiderately, indiscreetly: evenire, T.: forte temere in adversos montīs agmen erigere, L.: nisi ista casu non numquam forte temere concurrerent: corpora huc et illuc casu et temere cursantia: non temere nec fortuito sati: inconsulte ac temere dicere: alquid de se credere, S.: sub Pinu iacentes sic temere, H.: saxa iacentia, L.—Esp., with a negative, not for nothing, not easily, hardly, scarcely: non temerest; timeo quid sit, it means something, T.: quidquid sit, haud temere esse rentur, that it is something of moment, L.: Haud temere est visum, V.: Hoc temere numquam amittam ego a me, T.: irasci amicis: adire, Cs.: patres quoque non temere pro ullo aeque adnisi sunt, L.: vatis avarus Non temere est animus, H.: nullus dies temere intercessit, quo non ad eum scriberet, N.* * *rashly, blindly -
6 abrumpo
ab-rumpo, ūpi, uptum, 3, v. a., to break off something violently, to rend, tear, sever ( poet.; seldom used before the Aug. per., only once in Cic., but afterw. by Verg., Ov., and the histt. often).I.Lit.: vincla abrupit equus (transl. of the Homeric desmon aporrêxas, Il. 6, 507), Enn. ap. Macr. S. 6, 3 (Ann. v. 509 Vahl.); so, nec Lethaea valet Theseus abrumpere caro vincula Pirithoo, * Hor. C. 4, 7, 27; cf. Verg. A. 9, 118:II.abrupti nubibus ignes,
torn from, Lucr. 2, 214; cf.with the fig. reversed, in Verg.: ingeminant abruptis nubibus ignes, A. 3, 199: abrupto sidere,
i. e. hidden by clouds, id. ib. 12, 451:plebs velut abrupta a cetero populo,
broken off, torn from, Liv. 3, 19, 9.—Trop.:A.(legio Martia) se prima latrocinio Antonii abrupit,
first freed itself, Cic. Phil. 14, 12:abrumpere vitam,
to break the thread of life, Verg. A. 8, 579; 9, 497;so later, abrumpere fata,
Sen. Herc. Oet. 893, or, medios annos, Luc. 6, 610:abrumpere vitam a civitate,
to leave it, in order to live elsewhere, Tac. A. 16, 28 fin.:fas,
to destroy, violate, Verg. A. 3, 55:medium sermonem,
to break off, interrupt, id. ib. 4, 388; cf.abruptus: omnibus inter victoriam mortemve abruptis,
since all means of escape, except victory or death, were taken from us, Liv. 21, 44, 8.—Hence, ab-ruptus, a, um, P. a., broken off from, separated, esp. of places, inaccessible, or difficult of access.Lit., of places, precipitous, steep (syn.:B.praeceps, abscissus): locus in pedum mille altitudinem abruptus,
Liv. 21, 36:(Roma) munita abruptis montibus,
Plin. 3, 5, 9, § 67; Tac. A. 2, 23:petra undique abscissa et abrupta,
Curt. 7, 11.—Also absol.: abruptum, i, n., a steep ascent or descent; cf. praeceps:vastos sorbet in abruptum fluctus,
she swallows down her gulf, Verg. A. 3, 422.—Trop., broken, disconnected, abrupt:1. 2.Sallustiana brevitas et abruptum sermonis genus,
Quint. 4, 2, 45:contumacia,
stubborn, Tac. A. 4, 20.— Comp., Plin. 11, 37, 51, § 138; Tert. adv. Marc. 1, 1.— Sup., Plin. Ep. 9, 39, 5.— Absol.:per abrupta,
by rough, dangerous ways, Tac. Agr. 42 fin. (cf. supra: abrupta contumacia).— Adv.: abruptē.Trop., of conduct, hastily, inconsiderately, Just. 2, 15, 4;of discourse,
abruptly, Quint. 3, 8, 6; 4, 1, 79;also,
simply, Macr. Somn. Scip. 1, 19.— Comp., Amm. 20, 11. -
7 abruptum
ab-rumpo, ūpi, uptum, 3, v. a., to break off something violently, to rend, tear, sever ( poet.; seldom used before the Aug. per., only once in Cic., but afterw. by Verg., Ov., and the histt. often).I.Lit.: vincla abrupit equus (transl. of the Homeric desmon aporrêxas, Il. 6, 507), Enn. ap. Macr. S. 6, 3 (Ann. v. 509 Vahl.); so, nec Lethaea valet Theseus abrumpere caro vincula Pirithoo, * Hor. C. 4, 7, 27; cf. Verg. A. 9, 118:II.abrupti nubibus ignes,
torn from, Lucr. 2, 214; cf.with the fig. reversed, in Verg.: ingeminant abruptis nubibus ignes, A. 3, 199: abrupto sidere,
i. e. hidden by clouds, id. ib. 12, 451:plebs velut abrupta a cetero populo,
broken off, torn from, Liv. 3, 19, 9.—Trop.:A.(legio Martia) se prima latrocinio Antonii abrupit,
first freed itself, Cic. Phil. 14, 12:abrumpere vitam,
to break the thread of life, Verg. A. 8, 579; 9, 497;so later, abrumpere fata,
Sen. Herc. Oet. 893, or, medios annos, Luc. 6, 610:abrumpere vitam a civitate,
to leave it, in order to live elsewhere, Tac. A. 16, 28 fin.:fas,
to destroy, violate, Verg. A. 3, 55:medium sermonem,
to break off, interrupt, id. ib. 4, 388; cf.abruptus: omnibus inter victoriam mortemve abruptis,
since all means of escape, except victory or death, were taken from us, Liv. 21, 44, 8.—Hence, ab-ruptus, a, um, P. a., broken off from, separated, esp. of places, inaccessible, or difficult of access.Lit., of places, precipitous, steep (syn.:B.praeceps, abscissus): locus in pedum mille altitudinem abruptus,
Liv. 21, 36:(Roma) munita abruptis montibus,
Plin. 3, 5, 9, § 67; Tac. A. 2, 23:petra undique abscissa et abrupta,
Curt. 7, 11.—Also absol.: abruptum, i, n., a steep ascent or descent; cf. praeceps:vastos sorbet in abruptum fluctus,
she swallows down her gulf, Verg. A. 3, 422.—Trop., broken, disconnected, abrupt:1. 2.Sallustiana brevitas et abruptum sermonis genus,
Quint. 4, 2, 45:contumacia,
stubborn, Tac. A. 4, 20.— Comp., Plin. 11, 37, 51, § 138; Tert. adv. Marc. 1, 1.— Sup., Plin. Ep. 9, 39, 5.— Absol.:per abrupta,
by rough, dangerous ways, Tac. Agr. 42 fin. (cf. supra: abrupta contumacia).— Adv.: abruptē.Trop., of conduct, hastily, inconsiderately, Just. 2, 15, 4;of discourse,
abruptly, Quint. 3, 8, 6; 4, 1, 79;also,
simply, Macr. Somn. Scip. 1, 19.— Comp., Amm. 20, 11. -
8 imprudens
imprūdens ( inpr-), entis, adj. [2. inprudens], not foreseeing, not anticipating or expecting, without knowing, unaware, ignorant, inconsiderate, inadvertent, imprudent (class.; syn.: inconsideratus, incautus, improvidus).(α).Absol.:(β).equites missi nocte iter conficiunt, imprudentes atque inopinantes hostes aggrediuntur,
Caes. B. C. 2, 38, 4; cf. id. ib. 2, 6, 3:equites imprudentibus omnibus de improviso advolasse,
Hirt. B. G. 8, 36, 3; Caes. B. G. 3, 29, 1; id. B. C. 2, 3, 1; id. B. G. 5, 15, 3:haec omnia imprudente L. Sulla facta esse certe scio,
without the knowledge of, Cic. Rosc. Am. 8, 21:scripsi etiam illud quodam in libello, qui me imprudente et invito excidit,
id. de Or. 1, 21, 94:namque tu me inprudentem obrepseris,
Plaut. Trin. 1, 2, 22:plus hodie boni feci imprudens quam sciens ante hunc diem umquam,
unconsciously, Ter. Hec. 5, 4, 40; cf. id. Heaut. 4, 1, 20:adulescens,
inexperienced, id. Eun. 3, 1, 40:probe horum facta imprudens depinxit senex,
without knowing it, id. Phorm. 2, 1, 38:ut mihi imprudens M. Servilium praeterisse videare,
Cic. Brut. 77, 269 (cf. the opp. prudens praetereo, Hor. S. 1, 10, 88):qua (definitione) tu etiam imprudens utebare nonnumquam,
Cic. Fin. 2, 2, 5:quod ex prima statim fronte dijudicare imprudentium est,
Quint. 12, 7, 8; 7, 1, 40:numquam imprudentibus imber Obfuit, i. e. ignaris,
Verg. G. 1, 373 Serv. — Transf., of inanim. and abstr. things:non imprudens consilium, si aditum haberet,
Petr. 102, 3: ne casu inprudentes suae naves in classem adversariorum inciderent, Auct. B. Afr. 11, 4.— Comp.:quicquid horum ab imprudentioribus fiet (fieri autem nisi ab imprudentibus non potest), neglegendum,
Sen. Const. Sap. 19.— Sup.:multa facit (sapiens), quae ab imprudentissimis aut aeque fieri videmus aut peritius aut exercitatius,
Sen. Ep. 90, 33; id. Const. Sap. 19, 1.—With gen.:* (γ).imprudentes legis,
ignorant, Cic. Inv. 2, 31, 95:religionis,
Liv. 31, 14, 7:maris,
id. 34, 9, 9:aetatum,
Quint. 1, 1, 20.—Of inanim. and abstr. things:frons tenera imprudensque laborum,
that has not experienced, Verg. G. 2, 372:antiquitatis imprudens consuetudo,
Col. 3, 18, 1.—With an object-clause:non imprudens usurum eum rabie, qua, etc.,
Curt. 8, 8.—Hence, imprūdenter ( inpr-), adv., without foresight, unknowingly, ignorantly, inconsiderately, imprudently: etsi te nihil temere, nihil imprudenter facturum judicaram, [p. 910] Caes. ap. Cic. Att. 10, 8, B, 1; Cic. Ac. 1, 6, 22:facere,
Nep. Han. 2, 6:(Codrus) imprudenter rixam ciens interemptus est,
Vell. 1, 2, 1.— Comp.:ad flammam accessit imprudentius,
Ter. And. 1, 1, 103. -
9 imprudenter
imprūdens ( inpr-), entis, adj. [2. inprudens], not foreseeing, not anticipating or expecting, without knowing, unaware, ignorant, inconsiderate, inadvertent, imprudent (class.; syn.: inconsideratus, incautus, improvidus).(α).Absol.:(β).equites missi nocte iter conficiunt, imprudentes atque inopinantes hostes aggrediuntur,
Caes. B. C. 2, 38, 4; cf. id. ib. 2, 6, 3:equites imprudentibus omnibus de improviso advolasse,
Hirt. B. G. 8, 36, 3; Caes. B. G. 3, 29, 1; id. B. C. 2, 3, 1; id. B. G. 5, 15, 3:haec omnia imprudente L. Sulla facta esse certe scio,
without the knowledge of, Cic. Rosc. Am. 8, 21:scripsi etiam illud quodam in libello, qui me imprudente et invito excidit,
id. de Or. 1, 21, 94:namque tu me inprudentem obrepseris,
Plaut. Trin. 1, 2, 22:plus hodie boni feci imprudens quam sciens ante hunc diem umquam,
unconsciously, Ter. Hec. 5, 4, 40; cf. id. Heaut. 4, 1, 20:adulescens,
inexperienced, id. Eun. 3, 1, 40:probe horum facta imprudens depinxit senex,
without knowing it, id. Phorm. 2, 1, 38:ut mihi imprudens M. Servilium praeterisse videare,
Cic. Brut. 77, 269 (cf. the opp. prudens praetereo, Hor. S. 1, 10, 88):qua (definitione) tu etiam imprudens utebare nonnumquam,
Cic. Fin. 2, 2, 5:quod ex prima statim fronte dijudicare imprudentium est,
Quint. 12, 7, 8; 7, 1, 40:numquam imprudentibus imber Obfuit, i. e. ignaris,
Verg. G. 1, 373 Serv. — Transf., of inanim. and abstr. things:non imprudens consilium, si aditum haberet,
Petr. 102, 3: ne casu inprudentes suae naves in classem adversariorum inciderent, Auct. B. Afr. 11, 4.— Comp.:quicquid horum ab imprudentioribus fiet (fieri autem nisi ab imprudentibus non potest), neglegendum,
Sen. Const. Sap. 19.— Sup.:multa facit (sapiens), quae ab imprudentissimis aut aeque fieri videmus aut peritius aut exercitatius,
Sen. Ep. 90, 33; id. Const. Sap. 19, 1.—With gen.:* (γ).imprudentes legis,
ignorant, Cic. Inv. 2, 31, 95:religionis,
Liv. 31, 14, 7:maris,
id. 34, 9, 9:aetatum,
Quint. 1, 1, 20.—Of inanim. and abstr. things:frons tenera imprudensque laborum,
that has not experienced, Verg. G. 2, 372:antiquitatis imprudens consuetudo,
Col. 3, 18, 1.—With an object-clause:non imprudens usurum eum rabie, qua, etc.,
Curt. 8, 8.—Hence, imprūdenter ( inpr-), adv., without foresight, unknowingly, ignorantly, inconsiderately, imprudently: etsi te nihil temere, nihil imprudenter facturum judicaram, [p. 910] Caes. ap. Cic. Att. 10, 8, B, 1; Cic. Ac. 1, 6, 22:facere,
Nep. Han. 2, 6:(Codrus) imprudenter rixam ciens interemptus est,
Vell. 1, 2, 1.— Comp.:ad flammam accessit imprudentius,
Ter. And. 1, 1, 103. -
10 incautus
in-cautus, a, um, adj.I.Act., incautious, heedless, improvident, inconsiderate (class.;(β).syn. improvidus): ut in ipsum incautum atque etiam imparatum incideret,
Caes. B. G. 6, 30, 2; Cic. Rosc. Am. 7, 20:Trebonius oppressus est ab hoste incautus,
id. Phil. 11, 2, 5; id. Planc. 22, 53; id. N. D. 2, 1, 1:minime incautus patronus,
id. Brut. 70, 246:ab secundis rebus incauti,
Liv. 5, 44, 6:ad credendum pavor,
id. 9, 12, 8. — Comp.:incautior fuissem, nisi, etc.,
Cic. Fam. 9, 24, 1:juventa,
Liv. 30, 13, 14. — Sup.:incautissimus quia credulus,
Sid. Ep. 8, 11. —With ab, or the gen.:II.a fraude,
Liv. 40, 5, 5:futuri,
Hor. S. 1, 1, 35:sui,
Stat. Th. 6, 766. —Pass., not guarded against or that cannot be guarded against, unforeseen, unexpected, uncertain, dangerous (not in ante-Aug. prose):scelus,
Lucr. 6, 390; cf.:sic est incautum quidquid habetur amor,
Prop. 2, 4, 14 (v. 24 M.):quod neglexeris incautum at que apertum habes,
Liv. 25, 38, 14:iter hostibus,
Tac. A. 1, 50:sub ictu,
Sil. 2, 99:tenebrae,
Luc. 5, 500.— Hence, adv.: in-cautē, incautiously, inconsiderately:adhuc stulte omnia et incaute,
Cic. Att. 7, 10: atque inconsulte pugnare. Liv. 7, 15, 9.— Comp.:quod paulo incautius custodias in muro dispositas videbat,
Caes. B. G. 7, 27, 1:sequi,
id. B. C. 3, 24, 2:subit murum,
Liv. 21, 7, 10:potes apparatius cenare apud multos: nusquam hilarius, simplicius, incautius,
more at ease, Plin. Ep. 1, 15, 4.— Sup.: ut se ipsos incautissime proderent, Aug. de Mor. Manich. fin. -
11 inconsiderans
in-consīdĕrans, tis, adj., inconsiderate (late Lat.):inconsiderantissime Marcion,
Tert. adv. Marc. 2, 29 fin. — Adv.: in-consīdĕranter, inconsiderately:tutor, qui inconsideranter pupillum abstinuit hereditate,
Dig. 26, 10, 3, § 17; Hier. p. 108, n. 20. -
12 inconsideranter
in-consīdĕrans, tis, adj., inconsiderate (late Lat.):inconsiderantissime Marcion,
Tert. adv. Marc. 2, 29 fin. — Adv.: in-consīdĕranter, inconsiderately:tutor, qui inconsideranter pupillum abstinuit hereditate,
Dig. 26, 10, 3, § 17; Hier. p. 108, n. 20. -
13 inconsideratio
inconsīdĕrātĭo, ōnis, f., inconsiderateness (late Lat.): mentis, Salv. de Gub. Dei, 1 extr.; cf. inconsiderantia. — From in-consīdĕrātus, a, um, adj. (class.).I.Act., thoughtless, heedless, inconsiderate (cf. inconsultus):II.nos ita leves atque inconsiderati sumus,
Cic. Div. 2, 27, 59:quam natura muliebris facit inconsideratam,
Auct. Her. 4, 16, 23:inconsideratior in secunda, quam in adversa fortuna,
Nep. Con. 5; so in comp., Quint. 2, 15, 28.—Pass., unconsidered, unadvised, inconsiderate:cupiditas,
Cic. Quint. 25:inconsideratissima temeritas,
id. Har. Resp. 26.— Adv.: in-consīdĕrātē, inconsiderately, rashly (class.):temere et fortuito, inconsiderate, negligenterque agere,
Cic. Off. 1, 29, 104:tractare aliquid,
Auct. Her. 4, 38, 60.— Comp.:inconsideratius proeliando,
Val. Max. 1, 5, 9. -
14 inconsideratus
inconsīdĕrātĭo, ōnis, f., inconsiderateness (late Lat.): mentis, Salv. de Gub. Dei, 1 extr.; cf. inconsiderantia. — From in-consīdĕrātus, a, um, adj. (class.).I.Act., thoughtless, heedless, inconsiderate (cf. inconsultus):II.nos ita leves atque inconsiderati sumus,
Cic. Div. 2, 27, 59:quam natura muliebris facit inconsideratam,
Auct. Her. 4, 16, 23:inconsideratior in secunda, quam in adversa fortuna,
Nep. Con. 5; so in comp., Quint. 2, 15, 28.—Pass., unconsidered, unadvised, inconsiderate:cupiditas,
Cic. Quint. 25:inconsideratissima temeritas,
id. Har. Resp. 26.— Adv.: in-consīdĕrātē, inconsiderately, rashly (class.):temere et fortuito, inconsiderate, negligenterque agere,
Cic. Off. 1, 29, 104:tractare aliquid,
Auct. Her. 4, 38, 60.— Comp.:inconsideratius proeliando,
Val. Max. 1, 5, 9. -
15 inconsultus
1.in-consultus, a, um, adj.I.Not consulted, unasked (so perh. not in Cic.):B.inconsulto senatu,
Liv. 36, 36, 2; so,inconsulto se,
Suet. Tib. 52:me inconsulto,
Amm. 17, 5, 12; 27, 2 fin.; Ambros. Ep. 6, 43; Plin. Ep. 10, 107, 2; Symm. Ep. 4, 8; 5, 18 al.—Transf., not regarded, not respected:II.inconsulta potestate superiore,
Amm. 27, 2, 9:inconsulta pietate, Cod. Th. 15, 1, 37: inconsulta clementia,
ib. 15, 15, 1. —Act.A.Without advice, not advised ( poet.):B. 1.inconsulti abeunt, sedemque odere Sibyllae,
Verg. A. 3, 452. —Of persons:2.homo inconsultus et temerarius,
Cic. Deiot. 6, 16; Suet. Claud. 15 (with praeceps; opp. circumspectus); Hor. Ep. 1, 5, 15; cf.:heu rebus servare serenis inconsulta modum (Capua),
Sil. 8, 547. —Of things:(α).bene consultum inconsultum est, si id inimicis usui'st,
Plaut. Mil. 3, 1, 6:ratio,
Cic. Rab. Post. 1, 2:largitio,
Liv. 5, 20, 5:pavor,
id. 22, 6, 6:pugna,
id. 22, 44, 7:aures turbae,
Sen. Ep. 40:motus,
Gell. 19, 1, 17: aliquem inconsulto calore interficere, in a sudden heat, Mos. et Rom. Leg. Coll. 4, 3, 6.— Adv. in two forms.incon-sultē, unadvisedly, inconsiderately (class.):(β).inconsulte ac temere dicere,
Cic. N. D. 1, 16, 43:inconsulte et incaute commissum proelium,
Liv. 4, 37, 8:temereque vivere,
Sen. Ben. 1:processerant,
Caes. B. C. 1, 45. Comp.:inconsultius quam venerat se gessit,
Liv. 41, 10, 5. —inconsultō: se in periculum mittere, Auct. ad Her. 3, 5, 8:2.deleta et inducta,
Dig. 28, 4, 1.inconsultus, ūs, m. [2. in-consulo], the not advising with another (anteclass.; only in the abl. sing.):inconsultu meo,
without consulting me, Plaut. Trin. 1, 2, 130. -
16 inprudens
imprūdens ( inpr-), entis, adj. [2. inprudens], not foreseeing, not anticipating or expecting, without knowing, unaware, ignorant, inconsiderate, inadvertent, imprudent (class.; syn.: inconsideratus, incautus, improvidus).(α).Absol.:(β).equites missi nocte iter conficiunt, imprudentes atque inopinantes hostes aggrediuntur,
Caes. B. C. 2, 38, 4; cf. id. ib. 2, 6, 3:equites imprudentibus omnibus de improviso advolasse,
Hirt. B. G. 8, 36, 3; Caes. B. G. 3, 29, 1; id. B. C. 2, 3, 1; id. B. G. 5, 15, 3:haec omnia imprudente L. Sulla facta esse certe scio,
without the knowledge of, Cic. Rosc. Am. 8, 21:scripsi etiam illud quodam in libello, qui me imprudente et invito excidit,
id. de Or. 1, 21, 94:namque tu me inprudentem obrepseris,
Plaut. Trin. 1, 2, 22:plus hodie boni feci imprudens quam sciens ante hunc diem umquam,
unconsciously, Ter. Hec. 5, 4, 40; cf. id. Heaut. 4, 1, 20:adulescens,
inexperienced, id. Eun. 3, 1, 40:probe horum facta imprudens depinxit senex,
without knowing it, id. Phorm. 2, 1, 38:ut mihi imprudens M. Servilium praeterisse videare,
Cic. Brut. 77, 269 (cf. the opp. prudens praetereo, Hor. S. 1, 10, 88):qua (definitione) tu etiam imprudens utebare nonnumquam,
Cic. Fin. 2, 2, 5:quod ex prima statim fronte dijudicare imprudentium est,
Quint. 12, 7, 8; 7, 1, 40:numquam imprudentibus imber Obfuit, i. e. ignaris,
Verg. G. 1, 373 Serv. — Transf., of inanim. and abstr. things:non imprudens consilium, si aditum haberet,
Petr. 102, 3: ne casu inprudentes suae naves in classem adversariorum inciderent, Auct. B. Afr. 11, 4.— Comp.:quicquid horum ab imprudentioribus fiet (fieri autem nisi ab imprudentibus non potest), neglegendum,
Sen. Const. Sap. 19.— Sup.:multa facit (sapiens), quae ab imprudentissimis aut aeque fieri videmus aut peritius aut exercitatius,
Sen. Ep. 90, 33; id. Const. Sap. 19, 1.—With gen.:* (γ).imprudentes legis,
ignorant, Cic. Inv. 2, 31, 95:religionis,
Liv. 31, 14, 7:maris,
id. 34, 9, 9:aetatum,
Quint. 1, 1, 20.—Of inanim. and abstr. things:frons tenera imprudensque laborum,
that has not experienced, Verg. G. 2, 372:antiquitatis imprudens consuetudo,
Col. 3, 18, 1.—With an object-clause:non imprudens usurum eum rabie, qua, etc.,
Curt. 8, 8.—Hence, imprūdenter ( inpr-), adv., without foresight, unknowingly, ignorantly, inconsiderately, imprudently: etsi te nihil temere, nihil imprudenter facturum judicaram, [p. 910] Caes. ap. Cic. Att. 10, 8, B, 1; Cic. Ac. 1, 6, 22:facere,
Nep. Han. 2, 6:(Codrus) imprudenter rixam ciens interemptus est,
Vell. 1, 2, 1.— Comp.:ad flammam accessit imprudentius,
Ter. And. 1, 1, 103. -
17 inprudenter
imprūdens ( inpr-), entis, adj. [2. inprudens], not foreseeing, not anticipating or expecting, without knowing, unaware, ignorant, inconsiderate, inadvertent, imprudent (class.; syn.: inconsideratus, incautus, improvidus).(α).Absol.:(β).equites missi nocte iter conficiunt, imprudentes atque inopinantes hostes aggrediuntur,
Caes. B. C. 2, 38, 4; cf. id. ib. 2, 6, 3:equites imprudentibus omnibus de improviso advolasse,
Hirt. B. G. 8, 36, 3; Caes. B. G. 3, 29, 1; id. B. C. 2, 3, 1; id. B. G. 5, 15, 3:haec omnia imprudente L. Sulla facta esse certe scio,
without the knowledge of, Cic. Rosc. Am. 8, 21:scripsi etiam illud quodam in libello, qui me imprudente et invito excidit,
id. de Or. 1, 21, 94:namque tu me inprudentem obrepseris,
Plaut. Trin. 1, 2, 22:plus hodie boni feci imprudens quam sciens ante hunc diem umquam,
unconsciously, Ter. Hec. 5, 4, 40; cf. id. Heaut. 4, 1, 20:adulescens,
inexperienced, id. Eun. 3, 1, 40:probe horum facta imprudens depinxit senex,
without knowing it, id. Phorm. 2, 1, 38:ut mihi imprudens M. Servilium praeterisse videare,
Cic. Brut. 77, 269 (cf. the opp. prudens praetereo, Hor. S. 1, 10, 88):qua (definitione) tu etiam imprudens utebare nonnumquam,
Cic. Fin. 2, 2, 5:quod ex prima statim fronte dijudicare imprudentium est,
Quint. 12, 7, 8; 7, 1, 40:numquam imprudentibus imber Obfuit, i. e. ignaris,
Verg. G. 1, 373 Serv. — Transf., of inanim. and abstr. things:non imprudens consilium, si aditum haberet,
Petr. 102, 3: ne casu inprudentes suae naves in classem adversariorum inciderent, Auct. B. Afr. 11, 4.— Comp.:quicquid horum ab imprudentioribus fiet (fieri autem nisi ab imprudentibus non potest), neglegendum,
Sen. Const. Sap. 19.— Sup.:multa facit (sapiens), quae ab imprudentissimis aut aeque fieri videmus aut peritius aut exercitatius,
Sen. Ep. 90, 33; id. Const. Sap. 19, 1.—With gen.:* (γ).imprudentes legis,
ignorant, Cic. Inv. 2, 31, 95:religionis,
Liv. 31, 14, 7:maris,
id. 34, 9, 9:aetatum,
Quint. 1, 1, 20.—Of inanim. and abstr. things:frons tenera imprudensque laborum,
that has not experienced, Verg. G. 2, 372:antiquitatis imprudens consuetudo,
Col. 3, 18, 1.—With an object-clause:non imprudens usurum eum rabie, qua, etc.,
Curt. 8, 8.—Hence, imprūdenter ( inpr-), adv., without foresight, unknowingly, ignorantly, inconsiderately, imprudently: etsi te nihil temere, nihil imprudenter facturum judicaram, [p. 910] Caes. ap. Cic. Att. 10, 8, B, 1; Cic. Ac. 1, 6, 22:facere,
Nep. Han. 2, 6:(Codrus) imprudenter rixam ciens interemptus est,
Vell. 1, 2, 1.— Comp.:ad flammam accessit imprudentius,
Ter. And. 1, 1, 103. -
18 temere
tĕmĕrē (ante-class. collat. form tĕ-mĕrĭter, Enn. ap. Prisc. p. 1010 p.; Att. ap. Non. 516, 5; Trag. Fragm. v. 96 Rib.), adv. [Sanscr. tamra, darkening; timira, dark; hence, blindly; cf.: timor, temeritas], by chance, by accident, at random, without design, intent, or purpose, casually, fortuitously, rashly, heedlessly, thoughtlessly, inconsiderately, indiscreetly, etc. (cf.: forte, fortuito).I.In gen.A.With forte (cf. Hand, Turs. II. p. 731 sq.):B.quam saepe forte temere Eveniunt, quae non audeas optare,
Ter. Phorm. 5, 1, 30; cf. Liv. 41, 2, 7:pepulere ut forte temere in adversos montes agmen erigeret,
id. 2, 31, 5:rideant licet quibus forte temere humana negotia agi persuasum est,
Curt. 5, 11, 10:nisi ista casu nonnumquam forte temere concurrerent,
Cic. Div. 2, 68, 141; Liv. 23, 3, 3; 39, 15, 11:forte, temere, casu aut pleraque fierent aut omnia, etc.,
Cic. Fat. 3, 6.—With casu, fortuito, etc.:C.ex corporibus huc et illuc casu et temere cursitantibus,
Cic. N. D. 2, 44, 115; cf.:id evenit non temere nec casu,
id. ib. 2, 2, 6:non enim temere nec fortuito sati et creati sumus,
id. Tusc. 1, 49, 118:temere ac fortuito,
id. Or. 55, 186:ne quid temere ac fortuito, inconsiderate neglegenterque agamus,
id. Off. 1, 29, 103; cf.: omnia [p. 1848] temere ac fortuito agere, Liv. 2, 28, 1; Tac. G 10: te nihil temere, nihil imprudenter facturum judicaram, Caes. ap. Cic. Att. 10, 8, B, 1 inconsulte ac temere dicere, Cic. N D. 1, 16, 43. temere ac nullā ratione causas dicere, id. de Or. 2, 8, 32; cf.:domus, quae temere et nullo consilio administratur (opp. quae ratione regitur),
id. Inv. 1, 34, 58.—Alone:II.non temere confirmare,
Cic. Font. 1, 1:non temere scribere,
id. Fam. 4, 13, 5:(oracula) partim effutita temere,
id. Div 2, 55, 113;ne quid de se temere crederent,
Sall. C. 31, 7:numquam temere tinniit tintinnabulum,
Plaut. Trin 4, 2, 162. sub pinu jacentes sic temere, Hor. C. 2, 11, 14, cf.:temere insecutae Orphea silvae,
id. ib. 1, 12, 7:temere errare in vallibus,
at random, Ov. F 6, 327: saxa temere jacentia, Liv 9, 24, 6.— Comp.: temerius, Att. ap. Non 178, 23. —In partic.A.Non or haud temere est, it is not mere chance, it is not for nothing, there is a meaning in it:B.non temere est, quod corvus cantat mihi nunc ab laevā manu,
Plaut. Aul. 4, 3, 1; so,non temere est,
Ter. Heaut. 4, 1, 7; id. Eun. 2, 2, 59; id. Phorm. 5, 8 (9), 9: haud temere est, Enn. ap. Serv ad Verg. A. 9, 329 (Ann. v. 473); Verg. A. 9, 375; Liv. 1, 59, 6.—Non temere, not easily, = non facile:rapidus fluvius est hic, non hac temere transiri potest,
Plaut. Bacch. 1, 1, 52;hoc temere numquam amittam ego a me, Ter Phorm. 4, 5, 2: an temere quicquam Parmeno praetereat, quod facto usus sit?
id. Hec. 5, 4, 38. qui hoc non temere nisi libertis suis deferebant, Cic. Q. Fr. 1, 1, 4, § 13 non temere adire, Caes. B. G. 4, 20 patres quoque non temere pro ullo aeque adnisi sunt, Liv. 2, 61, 4;non temere incerta casuum reputat, quem fortuna numquam decepit,
id. 30, 30, 11; Quint. 1, 3, 3:si negabimus temere famam nasci solere,
Auct. Her. 2, 8, 12:non temere a me Quivis ferret idem,
Hor. Ep. 2, 2, 13;vatis avarus Non temere est animus,
id. ib. 2, 1, 120:nec sibi quivis temere arroget artem,
id. S. 2, 4, 35; Suet. Tit. 6; 8; Dig. 50, 17, 64;so also: nullus dies temere intercessit, quo non ad eum scriberet,
Nep. Att. 20, 2.
См. также в других словарях:
Inconsiderately — In con*sid er*ate*ly, adv. In an inconsiderate manner. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
inconsiderately — adverb a) In an inconsiderate manner. He inconsiderately let the twig snap back at her. b) Acting without consideration. Inconsiderately, he pressed on when she paused. Ant: considerately … Wiktionary
inconsiderately — inconsiderate ► ADJECTIVE ▪ thoughtlessly causing hurt or inconvenience to others. DERIVATIVES inconsiderately adverb inconsiderateness noun … English terms dictionary
inconsiderately — adverb without consideration; in an inconsiderate manner inconsiderately, he asked to be invited for dinner • Ant: ↑considerately • Derived from adjective: ↑inconsiderate … Useful english dictionary
inconsiderately — adverb see inconsiderate … New Collegiate Dictionary
inconsiderately — See inconsiderate. * * * … Universalium
inconsiderately — adv. without consideration for the feelings of others, unkindly; thoughtlessly, heedlessly; rashly … English contemporary dictionary
inconsiderately — in·considerately … English syllables
inconsiderately — See: inconsiderate … English dictionary
inconsiderate — inconsiderately, adv. inconsiderateness, inconsideration, n. /in keuhn sid euhr it/, adj. 1. without due regard for the rights or feelings of others: It was inconsiderate of him to keep us waiting. 2. acting without consideration; thoughtless;… … Universalium
Blat — Blat, v. i. To cry, as a calf or sheep; to bleat; to make a senseless noise; to talk inconsiderately. [Low] [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English