-
41 vitium
vitium ī, n [VI-], a fault, defect, blemish, imperfection, vice: vitium (appellant), cum partes corporis inter se dissident: corporis, O.: si nihil est in tecto vitii: si aedes conruerunt vitiumve fecerunt, have been damaged: vitio moriens sitit aëris herba, V.—A defect in the auspices, unfavorable sign, impediment: divinare, quid in castris vitii obvenisset, L.: vitio navigare: comitiorum solum vitium est fulmen.—In coinage, base metal, alloy: ignis vitium metallis Excoquit, O.—Fig., a fault, defect, blemish: acutius vitia in dicente quam recta videre: Et illud mihi vitiumst maximum, my greatest fault, T.: animadverso vitio castrorum, i. e. the unfavorable situation, Cs.: milites conflictati et tempestatis et sentinae vitiis, the injurious effects, Cs.—A moral fault, failing, error, offence, crime, vice: legibus proposita sunt supplicia vitiis: Virtus est vitium fugere, H.: ne sibi vitio verterent, quod abesset, i. e. blame him. —A crime against female chastity, violation: Quoi misere per vim vitium obtulerat, T.: vitium auctore redemit, O.* * *fault, vice, crime, sin; defect -
42 adfligo
I.Lit., to strike or beat a thing to some point, to cast or throw down or against, to dash, somewhere by striking; esp. of ships which are driven or cast away by the wind. —Constr. with ad or dat.:II.te ad terram, scelus, adfligam,
I will dash thee to the earth, Plaut. Pers. 5, 2, 15, and id. Rud. 4, 3, 71:nolo equidem te adfligi,
id. Most. 1, 4, 19:statuam,
to throw down, overthrow, Cic. Pis. 38; so,monumentum,
id. Cael. 32: domum, id. pro Dom. 40: (alces) si quo adflictae casu conciderint, Caes. B. G. 6, 27:infirmas arbores pondere adfligunt,
id. ib.:tempestas naves Rhodias adflixit, ita ut, etc.,
dashed them about, shattered them, id. B. C. 3, 27.—So in descriptions of a battle:equi atque viri adflicti, etc.,
Sall. J.101,11:ubi scalae comminutae, qui supersteterant, adflicti sunt,
were thrown down, id. ib. 60, 7:ubi Mars communis et victum saepe erigeret et adfligeret victorem,
Liv. 28, 19:imaginem solo,
Tac. H. 1, 41:caput saxo,
to dash against, id. A. 4, 45:aquila duos corvos adflixit et ad terram dedit,
Suet. Aug. 96 Ruhnk.; so id. Dom. 23.— Poet., Ov. M. 12, 139; 14, 206; Sil. 9, 631.—Fig.A.To ruin, weaken, cast down, prostrate: cum prospero flatu ejus (fortunae) utimur, ad exitus pervehimur optatos;B.et cum reflavit, adfligimur,
Cic. Off. 2, 6:virtus nostra nos adflixit,
has ruined, id. Fam. 14, 4; id. Sest. 7:Pompeius ipse se adflixit,
id. Att. 2, 19:senectus enervat et adfligit homines,
id. Sen. 70:opes hostium,
Liv. 2, 16:aliquem bello,
id. 28, 39:Othonianas partes,
Tac. H. 2, 33:amicitias,
Suet. Tib. 51; so id. Aug. 66 et saep.—To reduce, lower, or lessen in value (syn. minuo):C.hoc oratoris esse maxime proprium, rem augere posse laudando, vituperandoque rursus adfligere,
to bring down, Cic. Brut. 12.— Trop., of courage, to cast down, dishearten, to diminish, lessen, impair:animos adfligere et debilitare metu,
Cic. Tusc. 4, 15, 34.—Adfligere causam susceptam, to let a lawsuit which has been undertaken fall through, to give up, abandon, Cic. Sest. 41, 89.—Hence, afflictus ( adf-), a, um, P. a.A.Cast down, ill used, wretched, miserable, unfortunate, distressed; lit. and trop.:B.naves,
damaged, shattered, Caes. B. G. 4, 31:Graecia perculsa et adflicta et perdita,
Cic. Fl. 7:ab adflictā amicitiā transfugere et ad florentem aliam devolare,
id. Quint. 30:non integra fortuna, at adflicta,
id. Sull. 31:adflictum erigere,
id. Imp. Pomp. 29.— Comp.:adflictiore condicione esse,
id. Fam. 6,1;hence: res adflictae (like accisae and adfectae),
disordered, embarrassed, ruined circumstances, affairs in a bad state, ill condition, Sall. J. 76, 6; so Luc. 1, 496; Just. 4, 5:copiae,
Suet. Oth. 9.—Fig.1.Of the mind: cast down, dejected, discouraged, desponding:2.aegritudine adflictus, debilitatus, jacens,
Cic. Tusc. 4, 16:luctu,
id. Phil. 9, 5:maerore,
id. Cat. 2, 1:adflictus vitam in tenebris luctuque trahebam,
Verg. A. 2, 92; Suet. Oth. 9.— -
43 affligo
I.Lit., to strike or beat a thing to some point, to cast or throw down or against, to dash, somewhere by striking; esp. of ships which are driven or cast away by the wind. —Constr. with ad or dat.:II.te ad terram, scelus, adfligam,
I will dash thee to the earth, Plaut. Pers. 5, 2, 15, and id. Rud. 4, 3, 71:nolo equidem te adfligi,
id. Most. 1, 4, 19:statuam,
to throw down, overthrow, Cic. Pis. 38; so,monumentum,
id. Cael. 32: domum, id. pro Dom. 40: (alces) si quo adflictae casu conciderint, Caes. B. G. 6, 27:infirmas arbores pondere adfligunt,
id. ib.:tempestas naves Rhodias adflixit, ita ut, etc.,
dashed them about, shattered them, id. B. C. 3, 27.—So in descriptions of a battle:equi atque viri adflicti, etc.,
Sall. J.101,11:ubi scalae comminutae, qui supersteterant, adflicti sunt,
were thrown down, id. ib. 60, 7:ubi Mars communis et victum saepe erigeret et adfligeret victorem,
Liv. 28, 19:imaginem solo,
Tac. H. 1, 41:caput saxo,
to dash against, id. A. 4, 45:aquila duos corvos adflixit et ad terram dedit,
Suet. Aug. 96 Ruhnk.; so id. Dom. 23.— Poet., Ov. M. 12, 139; 14, 206; Sil. 9, 631.—Fig.A.To ruin, weaken, cast down, prostrate: cum prospero flatu ejus (fortunae) utimur, ad exitus pervehimur optatos;B.et cum reflavit, adfligimur,
Cic. Off. 2, 6:virtus nostra nos adflixit,
has ruined, id. Fam. 14, 4; id. Sest. 7:Pompeius ipse se adflixit,
id. Att. 2, 19:senectus enervat et adfligit homines,
id. Sen. 70:opes hostium,
Liv. 2, 16:aliquem bello,
id. 28, 39:Othonianas partes,
Tac. H. 2, 33:amicitias,
Suet. Tib. 51; so id. Aug. 66 et saep.—To reduce, lower, or lessen in value (syn. minuo):C.hoc oratoris esse maxime proprium, rem augere posse laudando, vituperandoque rursus adfligere,
to bring down, Cic. Brut. 12.— Trop., of courage, to cast down, dishearten, to diminish, lessen, impair:animos adfligere et debilitare metu,
Cic. Tusc. 4, 15, 34.—Adfligere causam susceptam, to let a lawsuit which has been undertaken fall through, to give up, abandon, Cic. Sest. 41, 89.—Hence, afflictus ( adf-), a, um, P. a.A.Cast down, ill used, wretched, miserable, unfortunate, distressed; lit. and trop.:B.naves,
damaged, shattered, Caes. B. G. 4, 31:Graecia perculsa et adflicta et perdita,
Cic. Fl. 7:ab adflictā amicitiā transfugere et ad florentem aliam devolare,
id. Quint. 30:non integra fortuna, at adflicta,
id. Sull. 31:adflictum erigere,
id. Imp. Pomp. 29.— Comp.:adflictiore condicione esse,
id. Fam. 6,1;hence: res adflictae (like accisae and adfectae),
disordered, embarrassed, ruined circumstances, affairs in a bad state, ill condition, Sall. J. 76, 6; so Luc. 1, 496; Just. 4, 5:copiae,
Suet. Oth. 9.—Fig.1.Of the mind: cast down, dejected, discouraged, desponding:2.aegritudine adflictus, debilitatus, jacens,
Cic. Tusc. 4, 16:luctu,
id. Phil. 9, 5:maerore,
id. Cat. 2, 1:adflictus vitam in tenebris luctuque trahebam,
Verg. A. 2, 92; Suet. Oth. 9.— -
44 communico
commūnĭco ( conm-), āvi, ātum, 1, v. a. ( dep. access. form, communicati sint = communicaverint, Liv. 4, 24, 2) [communis].I.To divide something with one, whether in giving or receiving.A.In giving, to divide a thing with one, to communicate, impart, to share; esp. freq. of imparting in discourse (very freq. in all periods); constr. usu. aliquid cum aliquo; also inter aliquos, alicui, aliquem aliquā re. cum aliquo de aliquā re and absol.(α).With aliquid cum aliquo:(β).ut si quam praestantiam virtutis, ingenii, fortunae consecuti sunt, impertiant ea suis communicentque cum proximis,
Cic. Lael. 19, 70; id. Verr. 2, 5, 47, § 125; id. Div. in Caecil. 11, 33: auxilium [p. 384] sibi te putat adjunxisse, qui cum altero rem communicat, id. Rosc. Am. 40, 116:suam causam cum Chrysogono,
id. ib. 48, 140:cum iis praemium communicat, hortaturque ut, etc.,
Caes. B. G. 7, 37:civitatem nostram vobiscum,
Liv. 23, 5, 9:causam civium cum servis fugitivis,
Sall. C. 56, 5:at sua Tydides mecum communicat acta (i. e. me socium sumit actorum),
Ov. M. 13, 239:consilia cum finitimis civitatibus,
to make common cause, to take common counsel, commune, consult, Caes. B. G. 6, 2:cum plebeiis magistratibus,
Liv. 6, 11, 7; 28, 28, 5; Suet. Calig. 56:curam doloris cum aliquo,
Cic. Fam. 5, 16, 5.—Of discourse:homo, quocum omnia, quae me curā aliquā adficiunt, una communicem,
Cic. Att. 1, 18, 1:ea quae didicerant, cum civibus suis communicare non poterant,
id. N. D. 1, 4, 8; id. de Or. 1, 15, 66; id. Rosc. Am. 40, 116; Caes. B. G. 6, 20 al.; so cum aliquo de aliquā re:Pompeius, qui mecum... de te communicare solet,
Cic. Fam. 1, 7, 3:is mecum de tuā mansione communicat,
id. ib. 4, 4, 5:cum compluribus de ratione belli,
Suet. Tib. 18. —Aliquid inter aliquos:(γ).cum de societate inter se multa communicarent,
Cic. Quint. 4, 15:socii putandi sunt, quos inter res communicata est,
id. Verr. 2, 3, 20, § 50:ut quibus de rebus vellemus, tu tuis, ego meis, inter nos communicaremus,
id. Fam. 15, 4, 2; 11, 27, 2:communicato inter se consilio,
Liv. 8, 25, 9 (cf. a); Suet. Dom. 7.—Alicui aliquid, or de aliquā re (in Cic. only when the other party sharing is expressed by cum and abl.; cf.* (δ).Krebs, Antibarb. p. 250): quibus communicare de maximis rebus Pompeius consuerat,
Caes. B. C. 3, 18 (Dinter, ex conj., quibuscum):hisque omnium domus patent victusque communicatur,
id. B. G. 6, 23 fin.;so with redditur,
id. ib. 6, 13:sibi communicatum cum alio, non ademptum imperium esse,
Liv. 22, 27, 8 Weissenb. ad loc.:id aut ereptum illis est, aut certe nobis cum illis communicatum,
Cic. Brut. 73, 254; cf. id. Div. in Caecil. 4, 14 Halm ad loc.; id. Verr. 2, 5, 2, § 5; id. Rosc. Am. 49, 142; Mamert. Pan. Max. 10; Cic. Pis. 39, 94 Ascon.—Aliquem aliquā re:(ε).communicabo semper te mensā meā,
Plaut. Mil. 1, 1, 50.—Absol.: nonne prius communicatum oportuit? * Ter. And. 1, 5, 4; Cic. Sull. 3, 9:2.et secundas res splendidiores facit amicitia et adversas partiens communicansque leviores,
id. Lael. 6, 22; Quint. 9, 2, 22:ut ad se veniat rationesque belli gerendi communicet,
Caes. B. G. 7, 63:consilia communicant,
id. B. C. 2, 4 fin.; cf. Sall. C. 18, 5; Suet. Aug. 75 fin.; Plin. 11, 30, 36, § 108; Quint. 9, 2, 22.—Transf. of things: aliquid cum aliquā re, to join to an equal part, to unite:3.viri, quantas pecunias ab uxoribus dotis nomine acceperunt, tantas ex suis bonis cum dotibus communicant,
Caes. B. G. 6, 19:privabo potius illum debito testimonio, quam id cum meā laude communicem,
Cic. Ac. 2, 1, 3; id. Fam. 12, 2, 1.—In late Lat.: cum aliquo or alicui, to have intercourse with an inferior:B.ne cum peregrinis communicarent,
Just. 36, 2, 15:malis,
with evil-disposed persons, Aug. Ep. 162:ne communices homini indocto,
Vulg. Ecclus. 8, 5.—Also alicui rei, to take part in, Vulg. 1 Tim. 5, 22.—In receiving, to share something with one, to lake or receive a part, to partake, participate in (also class.).(α).Aliquid cum aliquo:(β).ut me juves Conmunicesque hanc mecum meam provinciam,
Plaut. Trin. 1, 2, 153; cf.:provinciam cum Antonio,
Cic. Pis. 2, 5:inimicitias mecum,
id. Fam. 15, 21, 2:qui sibi cum illo rationem communicatam putat,
believes that he has all things in common with him, id. Rosc. Am. 49, 142; cf. id. ib. 48, 140; id. Div. in Caecil. 4, 14; cf. id. Verr. 2, 5, 2. § 5 Zumpt; Liv. 22, 27, 8:haud dubitavit (Thalestris) fateri ad communicandos cum rege liberos se venisse,
Curt. 6, 5, 30 Vogel ad loc.—Absol.:(γ).primo labores et discrimina, mox et gloriam communicabat,
Tac. Agr. 8.—Alicui (late Lat.):II.altari Christi,
to receive the sacrament, Aug. Ep. 162; id. contra Cresc. 3, 36.—In Tertull., acc. to communis, II., to make common, i. e. low, base, to contaminate, defile, Tert. Spect. 17; id. Patient. 8. -
45 conmunico
commūnĭco ( conm-), āvi, ātum, 1, v. a. ( dep. access. form, communicati sint = communicaverint, Liv. 4, 24, 2) [communis].I.To divide something with one, whether in giving or receiving.A.In giving, to divide a thing with one, to communicate, impart, to share; esp. freq. of imparting in discourse (very freq. in all periods); constr. usu. aliquid cum aliquo; also inter aliquos, alicui, aliquem aliquā re. cum aliquo de aliquā re and absol.(α).With aliquid cum aliquo:(β).ut si quam praestantiam virtutis, ingenii, fortunae consecuti sunt, impertiant ea suis communicentque cum proximis,
Cic. Lael. 19, 70; id. Verr. 2, 5, 47, § 125; id. Div. in Caecil. 11, 33: auxilium [p. 384] sibi te putat adjunxisse, qui cum altero rem communicat, id. Rosc. Am. 40, 116:suam causam cum Chrysogono,
id. ib. 48, 140:cum iis praemium communicat, hortaturque ut, etc.,
Caes. B. G. 7, 37:civitatem nostram vobiscum,
Liv. 23, 5, 9:causam civium cum servis fugitivis,
Sall. C. 56, 5:at sua Tydides mecum communicat acta (i. e. me socium sumit actorum),
Ov. M. 13, 239:consilia cum finitimis civitatibus,
to make common cause, to take common counsel, commune, consult, Caes. B. G. 6, 2:cum plebeiis magistratibus,
Liv. 6, 11, 7; 28, 28, 5; Suet. Calig. 56:curam doloris cum aliquo,
Cic. Fam. 5, 16, 5.—Of discourse:homo, quocum omnia, quae me curā aliquā adficiunt, una communicem,
Cic. Att. 1, 18, 1:ea quae didicerant, cum civibus suis communicare non poterant,
id. N. D. 1, 4, 8; id. de Or. 1, 15, 66; id. Rosc. Am. 40, 116; Caes. B. G. 6, 20 al.; so cum aliquo de aliquā re:Pompeius, qui mecum... de te communicare solet,
Cic. Fam. 1, 7, 3:is mecum de tuā mansione communicat,
id. ib. 4, 4, 5:cum compluribus de ratione belli,
Suet. Tib. 18. —Aliquid inter aliquos:(γ).cum de societate inter se multa communicarent,
Cic. Quint. 4, 15:socii putandi sunt, quos inter res communicata est,
id. Verr. 2, 3, 20, § 50:ut quibus de rebus vellemus, tu tuis, ego meis, inter nos communicaremus,
id. Fam. 15, 4, 2; 11, 27, 2:communicato inter se consilio,
Liv. 8, 25, 9 (cf. a); Suet. Dom. 7.—Alicui aliquid, or de aliquā re (in Cic. only when the other party sharing is expressed by cum and abl.; cf.* (δ).Krebs, Antibarb. p. 250): quibus communicare de maximis rebus Pompeius consuerat,
Caes. B. C. 3, 18 (Dinter, ex conj., quibuscum):hisque omnium domus patent victusque communicatur,
id. B. G. 6, 23 fin.;so with redditur,
id. ib. 6, 13:sibi communicatum cum alio, non ademptum imperium esse,
Liv. 22, 27, 8 Weissenb. ad loc.:id aut ereptum illis est, aut certe nobis cum illis communicatum,
Cic. Brut. 73, 254; cf. id. Div. in Caecil. 4, 14 Halm ad loc.; id. Verr. 2, 5, 2, § 5; id. Rosc. Am. 49, 142; Mamert. Pan. Max. 10; Cic. Pis. 39, 94 Ascon.—Aliquem aliquā re:(ε).communicabo semper te mensā meā,
Plaut. Mil. 1, 1, 50.—Absol.: nonne prius communicatum oportuit? * Ter. And. 1, 5, 4; Cic. Sull. 3, 9:2.et secundas res splendidiores facit amicitia et adversas partiens communicansque leviores,
id. Lael. 6, 22; Quint. 9, 2, 22:ut ad se veniat rationesque belli gerendi communicet,
Caes. B. G. 7, 63:consilia communicant,
id. B. C. 2, 4 fin.; cf. Sall. C. 18, 5; Suet. Aug. 75 fin.; Plin. 11, 30, 36, § 108; Quint. 9, 2, 22.—Transf. of things: aliquid cum aliquā re, to join to an equal part, to unite:3.viri, quantas pecunias ab uxoribus dotis nomine acceperunt, tantas ex suis bonis cum dotibus communicant,
Caes. B. G. 6, 19:privabo potius illum debito testimonio, quam id cum meā laude communicem,
Cic. Ac. 2, 1, 3; id. Fam. 12, 2, 1.—In late Lat.: cum aliquo or alicui, to have intercourse with an inferior:B.ne cum peregrinis communicarent,
Just. 36, 2, 15:malis,
with evil-disposed persons, Aug. Ep. 162:ne communices homini indocto,
Vulg. Ecclus. 8, 5.—Also alicui rei, to take part in, Vulg. 1 Tim. 5, 22.—In receiving, to share something with one, to lake or receive a part, to partake, participate in (also class.).(α).Aliquid cum aliquo:(β).ut me juves Conmunicesque hanc mecum meam provinciam,
Plaut. Trin. 1, 2, 153; cf.:provinciam cum Antonio,
Cic. Pis. 2, 5:inimicitias mecum,
id. Fam. 15, 21, 2:qui sibi cum illo rationem communicatam putat,
believes that he has all things in common with him, id. Rosc. Am. 49, 142; cf. id. ib. 48, 140; id. Div. in Caecil. 4, 14; cf. id. Verr. 2, 5, 2. § 5 Zumpt; Liv. 22, 27, 8:haud dubitavit (Thalestris) fateri ad communicandos cum rege liberos se venisse,
Curt. 6, 5, 30 Vogel ad loc.—Absol.:(γ).primo labores et discrimina, mox et gloriam communicabat,
Tac. Agr. 8.—Alicui (late Lat.):II.altari Christi,
to receive the sacrament, Aug. Ep. 162; id. contra Cresc. 3, 36.—In Tertull., acc. to communis, II., to make common, i. e. low, base, to contaminate, defile, Tert. Spect. 17; id. Patient. 8. -
46 deformis
dē-formis, e ( abl. plur.: deformīs dentibus, Apul. Met. 10, p. 249, 9), adj. [forma; cf. 2. deformo].I.Departing, either physically or (more freq.) morally, from the right shape, quality, etc.; misshapen, deformed, unsightly, ugly, odious, disgusting; disgraceful, base (for syn. cf.:* Poet. a.taeter, foedus, turpis—freq. and class.): longus an brevis, formosus an deformis,
Cic. Inv. 1, 24, 35:deformem esse natum,
id. Cael. 3, 6; cf.:calvitio quoque deformis,
Suet. Dom. 18;and, deformissima femina (opp. pulcherrima),
Gell. 5, 11, 11:opus non deforme,
Caes. B. G. 7, 23, 5:nec ulla deformior species est civitatis quam, etc.,
Cic. Rep. 1, 34; cf.patria,
id. Fam. 4, 9, 3:solum patriae belli malis,
Liv. 5, 49; cf. Suet. Vesp. 8:agmen (sc. inerme),
Liv. 9, 6:turba,
id. 41, 3; cf. Suet. Aug. 35:spectaculum,
Liv. 1, 26, 10; 31, 24; cf.aspectus (opp. species honesta),
Cic. Off. 1, 35, 126:motus statusve,
id. Fin. 5, 12, 35 et saep.:oratio non tam honorifica audientibus quam sibi deformis,
Liv. 45, 44; cf. Quint. 9, 4, 15:blanditiae,
id. 8, 3, 65:convicia,
id. 6, 4, 10:libido,
id. 8, 6, 40:haesitatio,
id. 11, 2, 48:obsequium,
servile, Tac. A. 4, 20:aegrimonia,
Hor. Epod. 13, 18 et saep.:deforme et servile est caedi discentes,
Quint. 1, 3, 14;so with a subject-clause,
id. 9, 4, 72 (opp. foedissimum); id. 11, 3, 81 and 125; Tac. Or. 36 fin. al.; and in the comp., Plin. Ep. 1, 23, 2; id. ib. 8, 24 fin.; Val. Max. 3, 2, 6.— N. plur. as subst.:deformia meditari,
shameful deeds, Tac. A. 14, 15.—Misshapenly: formati, Apul. M. 8, p. 214, 4.—b.Inelegantly; disgracefully:* II.sonat junctura,
Quint. 8, 3, 45:dicet multa,
id. 11, 1, 82:vivo,
Suet. Ner. 49.— Comp.: deformius errasse, Sulpic. Sev. Dial. 1, 6, 6. —Shapeless:animae,
Ov. M. 2, 554. -
47 ignotum
1.ignōtus, a, um, Part., from ignosco.2.ignōtus, a, um, adj. [in-gnotus, notus].I.Pass., unknown.A.In gen.:B.quamquam ad ignotum arbitrum me appellis: si adhibebit fidem, Etsi est ignotus, notus: si non, notus ignotissimus est,
Plaut. Rud. 4, 3, 104 sq.:dubitabitis, judices, quin ab hoc ignotissimo Phryge nobilissimum civem vindicetis?
Cic. Fl. 17, 40:ignoti homines et repentini quaestores celeriter facti sunt,
id. Brut. 64, 242:homo ignotus et novus,
id. Rep. 1, 1:nos pluribus ignotissimi gentibus,
id. ib. 1, 17:longinqua eoque ignotior gens,
Liv. 5, 32, 5:procedam in aciem adversus ignotos inter se ignorantesque,
Liv. 21, 43, 18; cf.§ 13: omnes illacrimabiles Urgentur ignotique longa Nocte,
Hor. C. 4, 9, 27:jus applicationis obscurum sane et ignotum patefactum atque illustratum est,
Cic. de Or. 1, 39, 177:obscurioribus et ignotioribus verbis,
Quint. 7, 3, 13; cf. id. 8, 3, 73; 8, 6, 74:haec nova et ignota ratio,
Cic. Rep. 1, 16:alter (dies) in vulgus ignotus,
id. Att. 9, 5, 2:ille tibi non ignotus cursus animi mei,
id. ib. 5, 15, 1:terrae,
unknown, distant, Tib. 1, 3, 3; ib. 39; cf.: nobilis ignoto diffusus consule Bacchus, unknown, remote with respect to time, i. e. old, Luc. 4, 379.— Subst.: ignō-tum, i, n., that which is unknown. —Prov.: ignoti nulla cupido,
Ov. A. A. 3, 397.—In partic., pregn. (for ignobilis, II.), of low birth or condition, lowborn, base, vulgar ( poet.):II.quo patre sit natus, num ignota matre inhonestus,
Hor. S. 1, 6, 36; cf.:naso suspendis adunco Ignotos, ut me libertino patre natum,
id. ib. 6 and 24:Achivi,
the ignoble Greeks, Ov. M. 12, 600:progenuit tellus ignoto nomine Ligdum,
id. ib. 9, 670:ignotis perierunt mortibus illi,
Hor. S. 1, 3, 108.—Act. (cf. the Gr. agnôstos), unacquainted with a thing, ignorant of (very rare for ignarus, insciens, inscitus): ignotae iteris sumus, Naev. ap. Non. 124, 28:simulacra ignotis nota faciebant,
Cic. Fam. 5, 12, 7:producere ad ignotos (aliquem),
Cic. Verr. 2, 5, 29, § 75; Auct. Her. 3, 6, 12; cf.:ignotos fallit, notis est derisui,
Phaedr. 1, 11, 2; so,ignoti, faciem ejus cum intuerentur, contemnebant,
Nep. Ages. 8, 1. -
48 ignotus
1.ignōtus, a, um, Part., from ignosco.2.ignōtus, a, um, adj. [in-gnotus, notus].I.Pass., unknown.A.In gen.:B.quamquam ad ignotum arbitrum me appellis: si adhibebit fidem, Etsi est ignotus, notus: si non, notus ignotissimus est,
Plaut. Rud. 4, 3, 104 sq.:dubitabitis, judices, quin ab hoc ignotissimo Phryge nobilissimum civem vindicetis?
Cic. Fl. 17, 40:ignoti homines et repentini quaestores celeriter facti sunt,
id. Brut. 64, 242:homo ignotus et novus,
id. Rep. 1, 1:nos pluribus ignotissimi gentibus,
id. ib. 1, 17:longinqua eoque ignotior gens,
Liv. 5, 32, 5:procedam in aciem adversus ignotos inter se ignorantesque,
Liv. 21, 43, 18; cf.§ 13: omnes illacrimabiles Urgentur ignotique longa Nocte,
Hor. C. 4, 9, 27:jus applicationis obscurum sane et ignotum patefactum atque illustratum est,
Cic. de Or. 1, 39, 177:obscurioribus et ignotioribus verbis,
Quint. 7, 3, 13; cf. id. 8, 3, 73; 8, 6, 74:haec nova et ignota ratio,
Cic. Rep. 1, 16:alter (dies) in vulgus ignotus,
id. Att. 9, 5, 2:ille tibi non ignotus cursus animi mei,
id. ib. 5, 15, 1:terrae,
unknown, distant, Tib. 1, 3, 3; ib. 39; cf.: nobilis ignoto diffusus consule Bacchus, unknown, remote with respect to time, i. e. old, Luc. 4, 379.— Subst.: ignō-tum, i, n., that which is unknown. —Prov.: ignoti nulla cupido,
Ov. A. A. 3, 397.—In partic., pregn. (for ignobilis, II.), of low birth or condition, lowborn, base, vulgar ( poet.):II.quo patre sit natus, num ignota matre inhonestus,
Hor. S. 1, 6, 36; cf.:naso suspendis adunco Ignotos, ut me libertino patre natum,
id. ib. 6 and 24:Achivi,
the ignoble Greeks, Ov. M. 12, 600:progenuit tellus ignoto nomine Ligdum,
id. ib. 9, 670:ignotis perierunt mortibus illi,
Hor. S. 1, 3, 108.—Act. (cf. the Gr. agnôstos), unacquainted with a thing, ignorant of (very rare for ignarus, insciens, inscitus): ignotae iteris sumus, Naev. ap. Non. 124, 28:simulacra ignotis nota faciebant,
Cic. Fam. 5, 12, 7:producere ad ignotos (aliquem),
Cic. Verr. 2, 5, 29, § 75; Auct. Her. 3, 6, 12; cf.:ignotos fallit, notis est derisui,
Phaedr. 1, 11, 2; so,ignoti, faciem ejus cum intuerentur, contemnebant,
Nep. Ages. 8, 1. -
49 angustus
angustus adj. with comp. and sup. [ANG-], narrow, strait, contracted: iter, S.: fines, Cs.: rima, H.: mare, a strait: angustissima portus, Cs.— Fig., short, brief: dies, O.: spiritus, breathing.— Needy, pinching, stinting: pauperies, H.: res, poverty, Iu.: cum fides totā Italiā esset angustior, shaken, Cs.—Critical, difficult: rebus angustis animosus, H.—Of character, narrow, base, little, petty: animus: defensio angustior, less honorable. — Of thought or argument, narrow, trifling, subtle, hairsplitting: concertationes: interrogatiunculae.—Of style, brief, succinct: oratio: quae angustiora parietes faciunt, i. e. less discursive than in the forum.* * *angusta -um, angustior -or -us, angustissimus -a -um ADJnarrow, steep, close, confined; scanty, poor; low, mean; narrowminded, petty -
50 prōiectus
prōiectus adj. [P. of proicio], stretched out, extended, jutting out, projecting: urbs in altum: saxa, V.— Prostrate, outstretched: ego in antro, V. —Fig., prominent, conspicuous: audacia: cupiditas.— Inclined, addicted, prone: homo ad audendum.— Abject, mean, base, contemptible: consulare imperium, L.: proiectā vilior algā, V.— Downcast: voltus, Ta.—As subst m.: Vix duo proiecto tulistis opem, to the castaway, O. -
51 ascalia
-
52 hypnoticus
hypnōtĭcus, a, um, adj., = hupnôtikos, putting to sleep, soporific, Theod. Prisc. 2, 31.‡ † hypŏbăsis, is, f., = hupobasis, the pedestal, base of a monument:MARMOREA,
Inscr. Orell. 1541; 1670. -
53 hypobasis
hypnōtĭcus, a, um, adj., = hupnôtikos, putting to sleep, soporific, Theod. Prisc. 2, 31.‡ † hypŏbăsis, is, f., = hupobasis, the pedestal, base of a monument:MARMOREA,
Inscr. Orell. 1541; 1670. -
54 malobathron
mālŏbăthron ( mālŏbăthrum), i, n., = malobathron.I.Lit., an Indian or Syrian plant, from which a costly oint ment was prepared, perh. betel or base cin namon, Plin. 12, 26, 59, § 129; Sid. Carm. 2, 415.—II.Transf., the oil procured from this plant, malobathrum:coronatus nitentes Malobathro Syrio capillos,
Hor. C. 2, 7, 7;also used in medicine,
Cels. 5, 23; Plin. 23, 4, 48, § 93. -
55 malobathrum
mālŏbăthron ( mālŏbăthrum), i, n., = malobathron.I.Lit., an Indian or Syrian plant, from which a costly oint ment was prepared, perh. betel or base cin namon, Plin. 12, 26, 59, § 129; Sid. Carm. 2, 415.—II.Transf., the oil procured from this plant, malobathrum:coronatus nitentes Malobathro Syrio capillos,
Hor. C. 2, 7, 7;also used in medicine,
Cels. 5, 23; Plin. 23, 4, 48, § 93. -
56 plinthides
plinthis, ĭdis, f., = plinthis (a square tile).I.A square; in architect., a square base, a plinth, for plinthus, Vitr. 3, 3, 2;II.in land-surveying, for plinthus,
Hyg. Condit. Agror. p. 210 Goes.— -
57 plinthis
plinthis, ĭdis, f., = plinthis (a square tile).I.A square; in architect., a square base, a plinth, for plinthus, Vitr. 3, 3, 2;II.in land-surveying, for plinthus,
Hyg. Condit. Agror. p. 210 Goes.— -
58 proicio
I.Lit.A.In gen., to throw forth or before; to fling away, throw down; to throw, thrust, drive, or put out; to stretch out, hold out, extend: projectum odoraris cibum, thrown before or to you, Hor. Epod. 6, 10:B.frusto cibarii panis ei projecto,
App. M. 6, p. 177, 36:cadavera projecta,
Varr. L. L. 5, § 25 Müll.:crates,
Caes. B. G. 7, 81:aquilam intra vallum,
id. ib. 5, 37:aurum in mediā Libyā,
Hor. S. 2, 3, 100:aliquid in ignem,
Caes. B. G. 7, 25:geminos cestus in medium,
Verg. A. 5, 402:tela manu,
id. ib. 6, 835:arma, of one in flight (cf.: abicere arma,
Just. 8, 2, 4), Caes. B. C. 3, 98; id. B. G. 7, 40; 8, 29; Hirt. B. Alex. 76:omnibus projectis fugae consilium capere,
Caes. B. C. 1, 20:insepultos,
Liv. 29, 9; Suet. Vesp. 21, 3, 19:Diogenes proici se jussit inhumatum,
Cic. Tusc. 1, 43, 104:parvam,
to cast out, expose, Plaut. Cist. 2, 3, 74:artus,
to stretch out, Val. Fl. 7, 141:hastam,
to hold out, extend, Nep. Chabr. 1, 2:strato graves artus,
Val. Fl. 7, 141: scutum, to hold in front, to oppose, Sisenn. ap. Macr. S. 6, 4; Liv. 7, 10; cf.:projecto prae se clipeo,
id. 32, 25:proicere se ad pedes alicujus,
Cic. Sest. 11, 26; Caes. B. G. 1, 31:ad genua alicujus se proicere,
Liv. 26, 32, 8:se ex navi,
Caes. B. G. 4, 25:se super exanimem amicum,
Verg. A. 9, 444:se in forum,
Liv. 2, 23; cf.:projecturus semet in flumen,
Curt. 9, 4, 12; Gai. Inst. 3, 219.—In partic.1.To cast out, expel; to exile, banish:2.tantam pestem evomere et proicere,
Cic. Cat. 2, 1, 2:in exilium proici,
Sen. Prov. 3, 2:aliquem ab urbe,
Ov. M. 15, 504:vix duo projecto (mihi) tulistis opem,
id. P. 2, 3, 30:Agrippam in insulam,
Tac. A. 1, 3; 4, 71:a facie tuā,
Vulg. Psa. 50, 12. —In architecture, to let any part of a building jut out, to cause to project:II.tectum,
Cic. Top. 4, 24:jus immittendi tigna in parietem vicini, proiciendi, protegendi, etc.,
Dig. 8, 2, 1.—Trop.A.To throw away, i. e. to give up, yield, resign, renounce, reject, disdain, etc. (cf. depono):B. 2.nec pro his libertatem, sed pro libertate haec proicias,
Cic. Phil. 13, 3, 6; id. Rab. Post. 12, 33:patriam virtutem,
Caes. B. G. 2, 15:spem salutis,
Plin. Ep. 7, 27, 3:ampullas et sesquipedalia verba,
Hor. A. P. 97:pudorem,
Ov. M. 6, 544:senatūs auctoritatem,
Tac. A. 1, 42; cf. Cic. Fam. 14, 2, 8:diem,
to deprive one's self of the light of day, to blind one's self, Stat. Th. 2, 237.—Esp. of life:animas,
Verg. A. 6, 436:vitam,
Luc. 4, 526.—With personal objects:aliquem,
to neglect, desert, forsake, abandon, Caes. B. C. 2, 32, 8:Deum,
Vulg. 1 Reg. 10, 19.—In partic.a.To rush into danger:b.epistulae tuae monent et rogant, ne me proiciam,
Cic. Att. 9, 6, 5:non integrā re, sed certe minus infractā, quam si una projeceris te,
id. ib. 9, 10, 8; cf.:in miserias projectus sum,
Sall. J. 14, 21.—To degrade one's self:c.se in muliebres et inutiles fletus,
Liv. 25, 37, 10.—To obtrude itself:C.quae libido non se proripiet ac proiciet occultatione propositā,
Cic. Fin. 2, 22, 73.—To put off as to time, to defer, delay (post-Aug.):A.quantum odii fore ab iis qui ultra quinquennium proiciantur,
Tac. A. 2, 36.— Hence, prōjectus, a, um, P. a.Lit., stretched out, extended, jutting out, projecting:2.urbs projecta in altum,
Cic. Verr. 2, 4, 10, § 21:projecta saxa,
Verg. A. 3, 699:ova,
Liv. 22, 20; and:insula a septentrione in meridiem projecta,
Plin. 3, 6, 12, § 80:ventre projecto,
projecting, prominent, Suet. Ner. 51; cf. in comp.:ventre paulo projectiore,
id. Tit. 3.—Hence,Subst.: prō-jectum, i, n., a jutty, projection, projecture in a building, Dig. 50, 16, 242; 43, 17, 6; 43, 24, 22.—B.Trop.1.Prominent, manifest:2.projecta atque eminens audacia,
Cic. Clu. 65, 183; id. Rep. 3, 7, 11 (from Non. 373, 25):cupiditas,
id. Dom. 44, 115.—Inclined, addicted to any thing, immoderate in any thing:3.homo ad audendum projectus,
Cic. Verr. 2, 1, 1, § 2:homines in verba projecti,
Gell. 1, 15, 20: in libidinem, [p. 1462] Just. 41, 3, 9.— Sup.:projectissima ad libidinem gens,
Tac. H. 5, 5.—Thrown away; hence, abject, mean, base, contemptible, = abjectus, contemptus:4.non esse projectum consulare imperium,
Liv. 2, 27:projecta patientia,
Tac. A. 3, 65 fin.:projectā vilior algā,
Verg. E. 7, 42.— Comp.: quid esse vobis aestimem projectius? Prud. steph. 10, 153.—Downcast:vultus projectus et degener,
Tac. H. 3, 65.—Hence, adv.: prō-jectē, carelessly, indifferently (post-class.): Tert. Pud. 13. -
59 projectum
I.Lit.A.In gen., to throw forth or before; to fling away, throw down; to throw, thrust, drive, or put out; to stretch out, hold out, extend: projectum odoraris cibum, thrown before or to you, Hor. Epod. 6, 10:B.frusto cibarii panis ei projecto,
App. M. 6, p. 177, 36:cadavera projecta,
Varr. L. L. 5, § 25 Müll.:crates,
Caes. B. G. 7, 81:aquilam intra vallum,
id. ib. 5, 37:aurum in mediā Libyā,
Hor. S. 2, 3, 100:aliquid in ignem,
Caes. B. G. 7, 25:geminos cestus in medium,
Verg. A. 5, 402:tela manu,
id. ib. 6, 835:arma, of one in flight (cf.: abicere arma,
Just. 8, 2, 4), Caes. B. C. 3, 98; id. B. G. 7, 40; 8, 29; Hirt. B. Alex. 76:omnibus projectis fugae consilium capere,
Caes. B. C. 1, 20:insepultos,
Liv. 29, 9; Suet. Vesp. 21, 3, 19:Diogenes proici se jussit inhumatum,
Cic. Tusc. 1, 43, 104:parvam,
to cast out, expose, Plaut. Cist. 2, 3, 74:artus,
to stretch out, Val. Fl. 7, 141:hastam,
to hold out, extend, Nep. Chabr. 1, 2:strato graves artus,
Val. Fl. 7, 141: scutum, to hold in front, to oppose, Sisenn. ap. Macr. S. 6, 4; Liv. 7, 10; cf.:projecto prae se clipeo,
id. 32, 25:proicere se ad pedes alicujus,
Cic. Sest. 11, 26; Caes. B. G. 1, 31:ad genua alicujus se proicere,
Liv. 26, 32, 8:se ex navi,
Caes. B. G. 4, 25:se super exanimem amicum,
Verg. A. 9, 444:se in forum,
Liv. 2, 23; cf.:projecturus semet in flumen,
Curt. 9, 4, 12; Gai. Inst. 3, 219.—In partic.1.To cast out, expel; to exile, banish:2.tantam pestem evomere et proicere,
Cic. Cat. 2, 1, 2:in exilium proici,
Sen. Prov. 3, 2:aliquem ab urbe,
Ov. M. 15, 504:vix duo projecto (mihi) tulistis opem,
id. P. 2, 3, 30:Agrippam in insulam,
Tac. A. 1, 3; 4, 71:a facie tuā,
Vulg. Psa. 50, 12. —In architecture, to let any part of a building jut out, to cause to project:II.tectum,
Cic. Top. 4, 24:jus immittendi tigna in parietem vicini, proiciendi, protegendi, etc.,
Dig. 8, 2, 1.—Trop.A.To throw away, i. e. to give up, yield, resign, renounce, reject, disdain, etc. (cf. depono):B. 2.nec pro his libertatem, sed pro libertate haec proicias,
Cic. Phil. 13, 3, 6; id. Rab. Post. 12, 33:patriam virtutem,
Caes. B. G. 2, 15:spem salutis,
Plin. Ep. 7, 27, 3:ampullas et sesquipedalia verba,
Hor. A. P. 97:pudorem,
Ov. M. 6, 544:senatūs auctoritatem,
Tac. A. 1, 42; cf. Cic. Fam. 14, 2, 8:diem,
to deprive one's self of the light of day, to blind one's self, Stat. Th. 2, 237.—Esp. of life:animas,
Verg. A. 6, 436:vitam,
Luc. 4, 526.—With personal objects:aliquem,
to neglect, desert, forsake, abandon, Caes. B. C. 2, 32, 8:Deum,
Vulg. 1 Reg. 10, 19.—In partic.a.To rush into danger:b.epistulae tuae monent et rogant, ne me proiciam,
Cic. Att. 9, 6, 5:non integrā re, sed certe minus infractā, quam si una projeceris te,
id. ib. 9, 10, 8; cf.:in miserias projectus sum,
Sall. J. 14, 21.—To degrade one's self:c.se in muliebres et inutiles fletus,
Liv. 25, 37, 10.—To obtrude itself:C.quae libido non se proripiet ac proiciet occultatione propositā,
Cic. Fin. 2, 22, 73.—To put off as to time, to defer, delay (post-Aug.):A.quantum odii fore ab iis qui ultra quinquennium proiciantur,
Tac. A. 2, 36.— Hence, prōjectus, a, um, P. a.Lit., stretched out, extended, jutting out, projecting:2.urbs projecta in altum,
Cic. Verr. 2, 4, 10, § 21:projecta saxa,
Verg. A. 3, 699:ova,
Liv. 22, 20; and:insula a septentrione in meridiem projecta,
Plin. 3, 6, 12, § 80:ventre projecto,
projecting, prominent, Suet. Ner. 51; cf. in comp.:ventre paulo projectiore,
id. Tit. 3.—Hence,Subst.: prō-jectum, i, n., a jutty, projection, projecture in a building, Dig. 50, 16, 242; 43, 17, 6; 43, 24, 22.—B.Trop.1.Prominent, manifest:2.projecta atque eminens audacia,
Cic. Clu. 65, 183; id. Rep. 3, 7, 11 (from Non. 373, 25):cupiditas,
id. Dom. 44, 115.—Inclined, addicted to any thing, immoderate in any thing:3.homo ad audendum projectus,
Cic. Verr. 2, 1, 1, § 2:homines in verba projecti,
Gell. 1, 15, 20: in libidinem, [p. 1462] Just. 41, 3, 9.— Sup.:projectissima ad libidinem gens,
Tac. H. 5, 5.—Thrown away; hence, abject, mean, base, contemptible, = abjectus, contemptus:4.non esse projectum consulare imperium,
Liv. 2, 27:projecta patientia,
Tac. A. 3, 65 fin.:projectā vilior algā,
Verg. E. 7, 42.— Comp.: quid esse vobis aestimem projectius? Prud. steph. 10, 153.—Downcast:vultus projectus et degener,
Tac. H. 3, 65.—Hence, adv.: prō-jectē, carelessly, indifferently (post-class.): Tert. Pud. 13. -
60 vilis
I.Lit.:II.nec quicquam hic vile nunc est nisi mores mali,
Plaut. Trin. 1, 1, 10:annona vilior,
id. Mil. 3, 1, 138:istaec (puella) vero vilis est,
Ter. Phorm. 3, 3, 25:istuc verbum vile est viginti minis,
Plaut. Most. 1, 3, 139:ex eis praediis talenta argenti bina Statim capiebat... Ac rebus vilioribus multo talenta bina,
Ter. Phorm. 5, 3, 8:frumentum quoniam vilius erat,
Cic. Verr. 2, 3, 84, § 195: res vilissimae (opp. pretiosissimae), [p. 1991] id. Fin. 2, 28, 91.— Abl. neutr. (sc. pretio), at a small price, at a low rate, cheaply: Ep. Quanti eam emit? Th. Vili, Plaut. Ep. 1, 1, 49:vili vendere,
Mart. 12, 66, 10.— Comp.:quod viliori praedium distraxerit... et si non viliori vendidit, etc.,
Dig. 43, 24, 11, § 8.— Sup.:res stipulatoris vilissimo distracta est,
Dig. 13, 4, 2 fin. —Transf.A.Of trifling value, cheap, poor, paltry, common, mean, worthless, base, vile (cf. indignus):(β).si honor noster vobis vilior fuisset,
Cic. Fl. 41, 103:nihil tam vile neque tam vulgare,
id. Rosc. Am. 26, 71:Velia non est vilior quam Lupercal,
id. Fam. 7, 20, 1:hi quorum tibi auctoritas est videlicet cara, vita vilissima,
id. Cat. 1, 8, 19:fidem fortunas pericula vilia habere,
Sall. C. 16, 2:nec adeo vilis tibi vita esset nostra, ut, etc.,
Liv. 40, 9:et genus et virtus nisi cum re vilior alga est,
Hor. S. 2, 5, 8:inter Perfectos veteresque referri debet an inter Viles et novos?
id. Ep. 2, 1, 38:vilis Europe,
vile, abandoned, id. C. 3, 27, 57:tu poscis vilia rerum,
id. Ep. 1, 17, 21:si, dum me careas, est tibi vile mori,
Ov. H. 7, 48.— Neutr. adverb.:et vile virentes Hesperidum risit ramos,
i. e. in the ordinary manner, Claud. IV. Cons. Hon. 37: vile comparati, Schol. Juv. 11, 145.—Prov.:vile est, quod licet,
Petr. 93.—With inf.: stat fucare colos nec Sidone vilior, Ancon. Sil. 8, 438. —B.Found in great quantities, abundant, common ( poet. and rare):1.poma,
Verg. G. 1, 274:phaselus,
id. ib. 1, 227.—Hence, adv.: vīlĭter.Lit., cheaply:2.venire poteris intestinis vilius,
Plaut. Curc. 2, 1, 28:vilissime constat,
Plin. 18, 6, 8, § 45:vilissime constiterit,
Col. 9, 1, 6.—
См. также в других словарях:
The Base (film) — The Base is a 1999 action/thriller film written by Jeff Albert and Hesh Rephun, produced by Dana Dubosky and Mark L. Lester, directed by Mark L. Lester and stars Mark Dacascos, Tim Abell and Paula Trickey.Tagline: One Man. The Strength of an Army … Wikipedia
Three Studies for Figures at the Base of a Crucifixion — Infobox Painting| title=Three Studies for Figures at the Base of a Crucifixion artist=Francis Bacon year=1944 type=Oil and pastel on Sundeala board height=94 width=74 height inch=37 width inch =29 museum=Tate Britain, London Three Studies for… … Wikipedia
Base station — The term base station can be used in the context of land surveying, wireless computer networking, and wireless communications.Land surveyingIn the context of external land surveying, a base station is a GPS receiver at an accurately known fixed… … Wikipedia
Base Realignment and Closure — (or BRAC) is a process of the United States federal government directed at the administration and operation of the Armed Forces, used by the United States Department of Defense (DoD) and Congress to close excess military installations and realign … Wikipedia
Base — Base, n. [F. base, L. basis, fr. Gr. ba sis a stepping, step, a base, pedestal, fr. bai nein to go, step, akin to E. come. Cf. {Basis}, and see {Come}.] 1. The bottom of anything, considered as its support, or that on which something rests for… … The Collaborative International Dictionary of English
Base course — Base Base, n. [F. base, L. basis, fr. Gr. ba sis a stepping, step, a base, pedestal, fr. bai nein to go, step, akin to E. come. Cf. {Basis}, and see {Come}.] 1. The bottom of anything, considered as its support, or that on which something rests… … The Collaborative International Dictionary of English
Base hit — Base Base, n. [F. base, L. basis, fr. Gr. ba sis a stepping, step, a base, pedestal, fr. bai nein to go, step, akin to E. come. Cf. {Basis}, and see {Come}.] 1. The bottom of anything, considered as its support, or that on which something rests… … The Collaborative International Dictionary of English
Base line — Base Base, n. [F. base, L. basis, fr. Gr. ba sis a stepping, step, a base, pedestal, fr. bai nein to go, step, akin to E. come. Cf. {Basis}, and see {Come}.] 1. The bottom of anything, considered as its support, or that on which something rests… … The Collaborative International Dictionary of English
Base plate — Base Base, n. [F. base, L. basis, fr. Gr. ba sis a stepping, step, a base, pedestal, fr. bai nein to go, step, akin to E. come. Cf. {Basis}, and see {Come}.] 1. The bottom of anything, considered as its support, or that on which something rests… … The Collaborative International Dictionary of English
Base ring — Base Base, n. [F. base, L. basis, fr. Gr. ba sis a stepping, step, a base, pedestal, fr. bai nein to go, step, akin to E. come. Cf. {Basis}, and see {Come}.] 1. The bottom of anything, considered as its support, or that on which something rests… … The Collaborative International Dictionary of English
Base level — The base level of a river or stream is the lowest point to which it can flow, often referred to as the mouth of the river. For large rivers, sea level is usually the base level, but a large river or lake is likewise the base level for tributary… … Wikipedia