-
1 turbidus
turbidus adj. with comp. and sup. [turba], full of confusion, wild, confused, disordered: tempestas: Tempestas telorum, V.: Auster, H.: scaturiges, L.: coma, dishevelled, O.—Of liquids, troubled, thick, muddy, turbid: aqua: Turbidus caeno gurges, V.—Fig., troubled, disordered, disturbed, perplexed, violent, boisterous, turbulent, vehement: mens, quae omni turbido motu semper vacet: animorum motūs: ex oculis se turbidus abstulit Arruns, in confusion, V.: puella, O.: in turbido tempore: Pectora turbidiora mari, O.— As subst n.: turbidissima sapienter ferre, the most troubled circumstances: in turbido, in troubled times, L.— Acc adverb.: mens turbidum Laetatur, confusedly, H.* * *turbida, turbidum ADJwild/stormy; muddy/turbid; murky/foggy/clouded/opaque; gloomy, frowning; confused, disordered; impatient, troubled, dazed, frantic; unruly, mutinous -
2 cōnfūsus
cōnfūsus adj. with comp. [P. of confundo], mingled, confused, perplexed, disorderly: strages, V.: oratio: verba, O.: suffragium, L.: clamor, of doubtful origin, L. — Disordered, confused: mens, V.: animo, L.: variā imagine rerum, V.: animi, L.: os, blushing, O.: confusior facies, Ta.: ex recenti morsu animi, L.* * *confusa -um, confusior -or -us, confusissimus -a -um ADJmixed together/jumbled/disordered; in disorder; indistinct; inarticulate; confused/perplexed, troubled; vague/indefinite, obscure; embarrassed/blushing -
3 conturbātus
conturbātus adj. with comp. [P. of conturbo], distracted, disordered, confused, disquieted: oculus: homo: discedit, in confusion: in scribendo conturbatior.* * *conturbata -um, conturbatior -or -us, conturbatissimus -a -um ADJdisturbed, perplexed, disquieted, confused; disordered, diseased (L+S) -
4 in-conditus
in-conditus adj., without order, irregular, disordered: acies, L.—Fig., confused, unformed, rude, disordered: ius civile: genus dicendi: carmina, L.: haec incondita Montibus iactabat, V.: libertas, L.— Sing n. as subst: alicuius inconditi sententia. -
5 incompositus
in-compŏsĭtus, a, um, adj.I.Not compounded, simple, Ambros. Hexaëm. 1, 7, 25; Boëth. Inst. Arith. 1, 17:II.trinitas incompositae naturae corrumpi non potest,
Ambros. Ep. 81, 8.—Not well put together, not properly arranged, out of order, disordered, disarranged, discomposed (perh. not ante-Aug.).A.Lit.:B.agmen,
Liv. 5, 28, 7:hostes (opp. compositi),
id. 44, 38 fin.:det motus incompositos,
Verg. G. 1, 350.—Transf., of style:incomposito dixi pede currere versus Lucili,
disordered, irregular, Hor. S. 1, 10, 1:fortius quid incompositum potest esse, quam vinctum et bene collocatum,
Quint. 9, 4, 6; cf.oratio,
id. ib. 32:rudibus et incompositis similia,
id. ib. 17:(Aeschylus) rudis in plerisque et incompositus,
id. 10, 1, 66: moribus incompositus, id 4, 5, 10. — Adv.: incompŏ-sĭtē, without order, disorderly:veniens,
Liv. 25, 37, 11.—Of speech:qui horride atque incomposite illud extulerunt,
without order, Quint. 10, 2, 17. -
6 turbidus
turbĭdus, a, um, adj. [turba], full of confusion or disorder, wild, confused, disordered (class.; cf.: agitatus, tumultuosus).I.Lit.:B.turbida tempestas heri fuit,
wild, stormy, Plaut. Rud. 4, 3, 3:tempestas,
Lucr. 4, 169; 6, 376; Cic. Inv 1, 3, 4; Caes. B. C. 2, 22; Suet. Calig. 15:tempestas telorum,
Verg. A. 12, 283:Auster,
Hor. C. 3, 3, 5:aequora ponti,
Lucr. 5, 1000:scaturiges,
Liv. 44, 33, 3:nubila,
Verg. A. 4, 245:caelum inmite ac turbidum,
Plin. Ep. 8, 17, 1:imber,
Verg. A. 12, 685:caligine atrā Pulvis,
id. ib. 11, 876:coma,
Ov. H. 10, 16:freta ventis Turbida,
id. ib. 17 (18), 7.—In partic., of fluids, troubled, thick, muddy, turbid:II.aqua,
Cic. Tusc. 5, 34, 97:torrentes,
Quint. 12, 10, 19:turbidus caeno gurges,
Verg. A. 6, 296:auro turbidus Hermus,
id. G. 2, 137.—Trop., troubled, disordered, disturbed, perplexed, violent, boisterous, turbulent, vehement:b.mens, quae omni turbido motu semper vacet,
Cic. Tusc. 1, 33, 80: turbidi animorum, concitatique motus, id. ib. 4, 15, 34:mores,
Plaut. Trin. 2, 2, 18:ingenium,
Tac. A. 14, 59:Venulo adversum se turbidus infert,
Verg. A. 11, 742; 9, 57:turbidus et clamosus altercator,
Quint. 6, 4, 15:reduxit in hiberna turbidos et nihil ausos,
mutinous, seditious, Tac. A. 1, 38; so,civitas,
id. H. 4, 11:ex oculis se turbidus abstulit Arruns,
frightened, confused, Verg. A. 11, 814; cf.frons,
Sen. Hippol. 432:acies oculi,
id. Herc. Fur. 954:lumen lunae,
id. Hippol. 790:puella,
Ov. A. A. 3, 246:C. Caesar turbidus animi,
Tac. H. 4, 48:turbidus irae,
Sil. 12, 417;for which: turbidus irā,
Stat. S. 3, 1, 39:turbidus ausi,
Sil. 13, 214:res timida aut turbida,
i. e. troubled, dangerous, perilous, Plaut. Most. 5, 1, 11; cf.: res turbidas tractare, Enn. ap. Cic. de Or. 1, 45, 199 (Trag. v. 189 Vahl.):esse in turbidis rebus,
Cic. Phil. 2, 16, 39:hoc tum turbido tempore,
Nep. Pelop. 4, 1.— Comp.:pectora sunt ipso turbidiora mari,
Ov. Tr. 1, 11, 34:tumultuosius atque turbidius,
Quint. 3, 8, 60.— Sup.:turbidissimus quisque,
Tac. H. 3, 49:actiones,
Quint. 1, 10, 28. —Neutr. absol.: si turbidissima sapienter ferebas, the most perilous or troubled circumstances, Cic. Fam. 6, 14, 3: nisi quod in turbido minus perspicuum fore putent quid agatur, in confused or troubled times, Liv. 3, 40, 10; so,in turbido,
Sen. Ep. 3, 5; Tac. H. 1, 21; Curt. 4, 3, 18.—Turbidum, adverb.:mens turbidum Laetatur,
confusedly, Hor. C. 2, 19, 6.—Hence, adv.: turbĭdē, in disorder, confusedly, Cic. Tusc. 4, 10, 24; Tac. A. 3, 12; Gell. 5, 9, 6. -
7 accīsus
accīsus adj. impaired, ruined, disordered, overthrown, destroyed: res: robur iuventutis, L.: opes, H. -
8 adfectus (aff-)
adfectus (aff-) adj. [P. of adficio], furnished, supplied, endowed, provided, gifted: audaciā, T.: virtutibus. — Praegn., affected, impaired, weakened, infirm: animi, discouraged, L.: gravi morbo: ita adfectus, ut si ad gravem valetudinem, etc. — Fig., disordered, embarrassed, impaired: opem rebus adfectis orare, L.: res familiaris, L. —In time, far advanced, near an end: bellum adfectum, et paene confectum.—Disposed, constituted, inclined, affected, minded: quonam modo te offendam adfectam, in what mood, T.: sic adfecti, ut, etc.: eodem modo erga amicos. — Fig., disposed, fit, adapted: ad suum munus fungendum. -
9 aliēnus
aliēnus [alius]. I. Adj. with comp. and sup, of another, belonging to another, not one's own, foreign, alien, strange: res: puer, the child of another, T.: mos, T.: menses, of other climes, V.: pecuniae: in alienis finibus decertare, Cs.: salus, of others, Cs.: alienis manibus, by the hands of others, L.: insolens in re alienā, in dealing with other men's property: mālis ridens alienis, i. e. a forced laugh, H.: mulier, another man's wife: alieni viri sermones, of another woman's husband, L.: vestigia viri alieni, one not my husband, L.: volnus, intended for another, V.: alienam personam ferre, to assume a false character, L.: cornua, i. e. those of a stag, O.: alieno Marte pugnare (equites), i. e. on foot, L.: aes alienum, another's money, i. e. debt: aes alienum alienis nominibus, debts contracted on the security of others, S.: recte facere alieno metu, fear of another, T.: crevit ex metu alieno audacia, another's fear, L.: sacerdotium genti haud alienum, foreign to, L. — Alien from, not related, not allied, not friendly, strange: ab nostrā familiā, T.: omnia alienissimis crediderunt, to utter strangers, Cs.: ne a litteris quidem alienus, not unversed in.—Strange, unsuitable, incongruous, inadequate, inconsistent, unseasonable, different from: dignitatis alicuius: neque aliena consili (domus), not inconvenient for consultation, S.: illi causae: alienum maiestate suā: aliena huius existimatione suspicio: domus magis his aliena malis, freer from, H.: alienum a vitā meā, T.: a dignitate: non alienum esse videtur, proponere, etc., Cs.: non alienum videtur,... docere, N. — Averse, hostile, unfriendly, unfavorable to: (Caesar) a me: voluntates, unfriendliness: mens, hostility, S.: alieno a te animo: a causā nobilitatis, opposed to: a Murenā nullā re alienus, in nc respect unfriendly: alienum suis rationibus, dangerous to his plans, S.: alieno esse animo in Caesarem, Cs.: alieno loco proelium committunt, unfavorable, Cs.: alienissimo sibi loco conflixit, N. —Of time, unfitting, inconvenient, unfavorable, unseasonable: ad iudicium corrumpendum tempus: ad committendum proelium alienum esse tempus, Cs.: alieno tempore defendisse: alienore aetate, at a less suitable age, T.—Of the mind, estranged, disordered: illis aliena mens erat, qui, etc., S.— II. Substt.:* * *Ialiena -um, alienior -or -us, alienissimus -a -um ADJforeign; unconnected; another's; contrary; unworthy; averse, hostile; madIIforeigner; outsider; stranger to the family; person/slave of another house -
10 catervātim
catervātim adv. [caterva], in companies, by troops: dare stragem, V.: incurrere, in disorderly squads, S.: currere, L.* * *in troops/bands/large numbers; in (disordered) masses; in herds/flocks/swarms -
11 dissipō or dissupō
dissipō or dissupō āvī, ātus, āre [dis + * supo, throw], to spread abroad, scatter, disperse: ignis se dissipavit, L.: fratris membra: dissipatos homines congregare: venenum per ossa, O.: in mille curias dissipata res p., L.— To disperse, rout, scatter, put to flight: ordines pugnantium, L.: in fugam dissipari, L.: obliquo latrantīs ictu, O.— In P. perf., disordered, scattered: dissipata fuga, L.: cursus, L. — To demolish, overthrow, destroy, squander, dissipate: statuam: ignis cuncta dissipat: a maioribus possessiones relictas: rem familiarem.—Fig., to disperse, spread abroad, circulate, disseminate, scatter: famam: sermones huiusmodi, me esse deductum, etc.: dissipatum passim bellum, L.— To drive away: Curas, H. -
12 in-compositus (incon-)
in-compositus (incon-) adj., unformed, out of order, disordered, disarranged, irregular: agmen, L.: incompositi adversus equestrem procellam, L.: motūs, uncouth, V.—Of style: incomposito dixi pede currere versūs Lucili, irregular, H. -
13 in-cōmptus (incōmt-)
in-cōmptus (incōmt-) adj., disordered, dishevelled, unkempt, unadorned: capilli, H.: caput, H.: nuda, nudis incompta capillis, O.: apparatūs, Ta.—Fig., of speech, artless, rude, unadorned: oratio: ars: (versūs), V., H. -
14 in-cultus
in-cultus adj. with comp, untilled, uncultivated: ager: solum: loca, S.— Plur n. as subst: culta ab incultis notare, L.—Wild, uncultivated: sentes, V.—Neglected, unpeopled, abandoned: via: quid incultius oppidis?—Undressed, unadorned, disordered, unpolished, neglected, rude: corpus: canities, V.: genae, disfigured, O.: homo vitā: indocti incultique, without education, S.: homines, L.: versūs, rude, H.: ingenium, H. -
15 in-ōrdinātus
in-ōrdinātus adj., not arranged, disordered, irregular: milites, L.: inordinati in proelium ruunt, L.—As subst n.: idque ex inordinato in ordinem adduxit, disorder. -
16 strāgēs
strāgēs is, f [STRAG-], an overthrow, destruction, ruin, defeat, slaughter, massacre, butchery, carnage: strages efficere: horribilis, C. poët.: quantas acies stragemque ciebunt! V.: complere strage campos, L.: ferro strages edere, V.— A confused heap, disordered mass, waste, wreck: dabit ille (nimbus) ruinas Arboribus stragemque satis, V.: tempestas stragem fecit, L.: strage armorum saepta via est, L.: rerum relictarum, L.: canum volucrumque, O.* * *overthrow; massacre, slaughter, cutting down; havoc; confused heap -
17 turbātus
turbātus adj. [P. of 1 turbo], troubled, disturbed, disordered, agitated, confused: oculis simul ac mente, L.: placare (voluntates) turbatas. -
18 turbulentus
turbulentus adj. with comp. and sup. [turba], full of commotion, disturbed, boisterous, stormy, tempestuous: tempestas, stormy: Aqua, turbid, Ph.: atomorum concursio, at random.—Fig., restless, troubled, confused, disordered: est igitur quiddam turbulentum in hominibus singulis: animi, excited: turbulentior inde annus excepit, L.: turbulentissimum tempus (opp. tranquillissimum).— Making trouble, troublesome, turbulent, factious, seditious: ut vitā sic oratione: cives: turbulentissimi tribuni plebis, Cs.* * *turbulenta -um, turbulentior -or -us, turbulentissimus -a -um ADJviolently disturbed, stormy, turbulent; unruly, riotous; w/violent unrest -
19 inconditus
incondita, inconditum ADJrough, crude; uncivilized; disordered, not disciplined -
20 indigestus
indigesta, indigestum ADJdisordered, confused, chaotic; jumbled
См. также в других словарях:
Disordered — Dis*or dered, a. 1. Thrown into disorder; deranged; as, a disordered house, judgment. [1913 Webster] 2. Disorderly. [Obs.] Shak. {Dis*or dered*ly}, adv. {Dis*or dered*ness}, n. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
disordered — I adjective aberrant, abnormal, agitated, amiss, anarchical, anomalous, askew, atypical, awry, bedraggled, bemuddled, capricious, changeable, changeful, chaotic, confused, deviating, disarranged, discomposed, discontinuous, disheveled, disjunct,… … Law dictionary
disordered — [adj] in a mess all over the place*, confused, deranged, disarranged, discombobulated, disconnected, discontinuous, disjointed, dislocated, disorganized, displaced, incoherent, in confusion, jumbled, mislaid, misplaced, molested, moved, muddled,… … New thesaurus
disordered — [dis ôr′dərd, dis′ôr′dərd] adj. 1. put out of order; jumbled 2. not normal in health or function; ill … English World dictionary
disordered — [[t]dɪ̱sɔ͟ː(r)də(r)d[/t]] 1) ADJ GRADED If you describe something as disordered, you mean it is untidy and is not neatly arranged. Moretti ran a hand through his disordered red hair. ...a disordered heap of mossy branches. Syn: messy 2) ADJ… … English dictionary
Disordered — Disorder Dis*or der, v. t. [imp. & p. p. {Disordered}; p. pr. & vb. n. {Disordering}.] 1. To disturb the order of; to derange or disarrange; to throw into confusion; to confuse. [1913 Webster] Disordering the whole frame or jurisprudence. Burke.… … The Collaborative International Dictionary of English
disordered — dis·or·dered adj 1) not functioning in a normal orderly healthy way <disordered bodily functions> 2) mentally unbalanced <a disordered patient> <a disordered mind> … Medical dictionary
disordered — adjective Date: 1505 1. obsolete a. morally reprehensible b. unruly 2. a. marked by disorder < a disordered room > b. not functioning in a normal … New Collegiate Dictionary
disordered — dis|or|dered [dısˈo:dəd US ˈo:rdərd] adj 1.) not tidy, planned, or arranged in order ▪ her grey, disordered hair 2.) if someone is mentally disordered, their mind is not working in a normal and healthy way … Dictionary of contemporary English
disordered — dis|or|dered [ dıs ɔrdərd ] adjective 1. ) not neat or not arranged in an organized way: a disordered filing system 2. ) suffering from an illness: mentally/behaviorally disordered children … Usage of the words and phrases in modern English
disordered — UK [dɪsˈɔː(r)də(r)d] / US [dɪsˈɔrdərd] adjective 1) not tidy, or not arranged in an organized way a disordered filing system 2) suffering from an illness mentally/behaviourally disordered children … English dictionary