-
1 dēspectus
dēspectus adj. with sup. [P. of despicio], contemptible, scorned: maxime natura eius, Ta.: despectissima pars servientium, Ta.* * *Idespecta, despectum ADJdespicable; suffering contempt; insignificant; contemptible (L+S)IIview down/from above; prospect/panorama; spectacle; (object of) contempt/scorn -
2 contemno
con-temno (also contempno; cf. Ritschl Prol. ad Plaut. p. 103), tempsi (-temsi), temptum (-temtum), 3, v. a., to consider a person or thing as unimportant or of small value, to value little, esteem lightly, contemn, despise, disdain, defy, not to fear, etc. (very freq. in connection with irridere, despicere, non curare, pro nihilo ducere, etc.; opp.: expetere, efferre, timere, metuere, etc.; v. the foll. and cf. aspernor; fre[qacute]. and class. in prose and poetry).I.In gen.A.With things as objects:(β).quodque ea, quae plerique vehementer expetunt, contemnant et pro nihilo ducant,
Cic. Off. 1, 9, 28; id. Fin. 3, 9, 29:corporis voluptatem contemni et reici oportere,
id. Off. 1, 30, 106:illum exercitum prae Gallicanis legionibus... magno opere contemno,
id. Cat. 2, 3, 5:Romam prae suā Capuā irridebunt atque contemnent,
id. Agr. 2, 35, 95:non usque eo L. Catilina rem publicam despexit atque contempsit, ut, etc.,
id. Mur. 37, 78; cf. id. Verr. 1, 3, 9:quam (virtutem)... reliquā ex collatione facile est conterere atque contemnere,
in consequence of, id. Tusc. 5, 30, 85:Isocrates videtur testimonio Platonis aliorum judicia debere contemnere,
id. Or. 13, 41:magna sunt ea, quae dico: noli haec contemnere (= levia habere),
esteem lightly, id. Div. in Caecil. 12, 39: nullam rem in me esse quam ille contemnat (= non timeat), nullam in se quam pertimescat, id. ib. 7, 23; cf.opp. metuere,
id. Imp. Pomp. 15, 43:neque enim refutanda tantum, quae e contrario dicuntur, sed contemnenda, elevanda, ridenda sunt,
Quint. 6, 4, 10 Spald.; cf. id. 4, 1, 38 al. (cf. under II.):imperium meum,
Plaut. As. 2, 4, 10:tuum consilium,
Ter. Hec. 1, 2, 15:mea dona,
Lucr. 1, 48:murmura ponti,
id. 3, 1045:praeclare res humanas,
Cic. Fam. 5, 13, 1:parva ista,
Liv. 6, 41, 8:laborem bene dicendi,
Quint. 1, prooem. 14:metum jurisjurandi,
id. 5, 6, 3:populi voces,
Hor. S. 1, 1, 65:honores,
id. ib. 2, 7, 85:cantus Apollineos prae se,
Ov. M. 11, 155:Antoni gladios potuit contemnere (Cicero),
Juv. 10, 123:paucitatem in hoste,
Curt. 3, 3, 28.— Poet.:nullas illa suis contemnet fletibus aras,
neglect, leave unvisited, Prop. 1, 4, 23. —With inf.:(γ).non contemnas lippus inungi,
Hor. Ep. 1, 1, 29; so,coronari Olympia,
id. ib. 1, 1, 50:mori,
Sen. Phoen. 197. —Absol.:(δ).ut irascatur judex... faveat, contemnat,
Cic. Or. 38, 131; cf. Quint. 9, 1, 23.—In part. fut. pass.:b.quae (amplitudo animi) maxime eminet contemnendis et despiciendis doloribus,
Cic. Tusc. 2, 26, 64:documenta in contemnendis animalibus,
despicable, contemptible, Plin. 8, 29, 43, § 104. —Esp. freq. with a negative:(orationes) non contemnendae saneque tolerabiles,
Cic. Brut. 79, 273; cf. under II.—Poet., of things as subjects, to defy, be safe from, not to fear, to make light of:B.adamantina saxa ictus contemnere sueta,
Lucr. 2, 448; cf. id. 5, 380; 5, 1216; Tib. 1, 3, 37:contemnere ventos, of the island of Delos, because protected from the winds by the surrounding islands,
Verg. A. 3, 77; cf. id. G. 2, 360:contemnunt mediam temeraria lina Charybdim,
Juv. 5, 102.—With personal objects: a te contemni ac despici ac pro nihilo haberi senatum volunt, Cic. Fragm. ap. Non. p. 436, 27:(β).contemni se putant (senes), despici, illudi,
id. Sen. 18, 65; id. Off. 2, 10, 36:omnes istos deridete atque contemnite,
id. de Or. 3, 14, 54; Sall. H. 1, 41, 24 Dietsch; Liv. 22, 39, 20; Quint. 6, 2, 3:contemnere miser,
Hor. S. 2, 3, 14 et saep. —Se contemnere, to put a small value upon one's self, to have an humble or low opinion of one's self. (opp.:sibi satisplacere),
Plaut. Trin. 2, 2, 41; id. Mil. 4, 6, 21; and inversely: se non contemnere, to have a high regard for or estimate of one's self, Cic. Att. 12, 21, 5; id. Phil. 13, 7, 15; Liv. 4, 35, 9:nec (Batavi) tributis contemnuntur,
are humiliated, Tac. G. 29.—Absol.:b.quae res illis contemnentibus perniciei fuit,
Nep. Thras. 2, 2.—In part. fut. pass.:II.ne T. quidem Postumius contemnendus in dicendo,
Cic. Brut. 77, 269; 13, 51; id. Or. 69, 231:copiae neque numero neque genere hominum contemnendae,
Caes. B. C. 3, 110:manus,
i. e. considerable, Suet. Tib. 25.—Esp., to slight, speak contemptuously of, disparage:contempsisti L. Murenae genus, extulisti tuum,
Cic. Mur. 7, 15; id. de Or. 1, 17, 75; 3, 16, 59: populi contemnere voces, Sic. Hor. S. 1, 1, 65.—Hence, contemptus ( - temtus), a, um, P. a., despised, despicable, contemptible, vile, abject (class.):comtemptus et abjectus homo,
Cic. Agr. 2, 34, 93:contempta ac sordida vita,
id. Planc. 5, 12:a vili contemptoque,
Quint. 6, 1, 16:res,
Hor. C. 3, 16, 25 et saep.—With dat.:Trebellius per avaritiam ac sordes contemptus exercitui invisusque,
Tac. H. 1, 60.— Comp.:quae vox potest esso contemptior, quam Milonis Crotoniatae?
Cic. Sen. 9, 27; id. Phil. 3, 6, 16; id. Div. 2, 57, 117; Suet. Tib. 13; id. Ter. 2.— Sup.:contemptissimorum consulum levitas,
Cic. Sest. 16, 36; so Quint. 12, 2, 2; Suet. Dom. 15.— Adv.: contemptē ( - temtē), contemptibly, despicably; only in comp. contemptius, Sen. Brev. Vit. 12, 1; Suet. Dom. 11 (but not Tac. H. 3, 47; v. contemptim). -
3 contempno
con-temno (also contempno; cf. Ritschl Prol. ad Plaut. p. 103), tempsi (-temsi), temptum (-temtum), 3, v. a., to consider a person or thing as unimportant or of small value, to value little, esteem lightly, contemn, despise, disdain, defy, not to fear, etc. (very freq. in connection with irridere, despicere, non curare, pro nihilo ducere, etc.; opp.: expetere, efferre, timere, metuere, etc.; v. the foll. and cf. aspernor; fre[qacute]. and class. in prose and poetry).I.In gen.A.With things as objects:(β).quodque ea, quae plerique vehementer expetunt, contemnant et pro nihilo ducant,
Cic. Off. 1, 9, 28; id. Fin. 3, 9, 29:corporis voluptatem contemni et reici oportere,
id. Off. 1, 30, 106:illum exercitum prae Gallicanis legionibus... magno opere contemno,
id. Cat. 2, 3, 5:Romam prae suā Capuā irridebunt atque contemnent,
id. Agr. 2, 35, 95:non usque eo L. Catilina rem publicam despexit atque contempsit, ut, etc.,
id. Mur. 37, 78; cf. id. Verr. 1, 3, 9:quam (virtutem)... reliquā ex collatione facile est conterere atque contemnere,
in consequence of, id. Tusc. 5, 30, 85:Isocrates videtur testimonio Platonis aliorum judicia debere contemnere,
id. Or. 13, 41:magna sunt ea, quae dico: noli haec contemnere (= levia habere),
esteem lightly, id. Div. in Caecil. 12, 39: nullam rem in me esse quam ille contemnat (= non timeat), nullam in se quam pertimescat, id. ib. 7, 23; cf.opp. metuere,
id. Imp. Pomp. 15, 43:neque enim refutanda tantum, quae e contrario dicuntur, sed contemnenda, elevanda, ridenda sunt,
Quint. 6, 4, 10 Spald.; cf. id. 4, 1, 38 al. (cf. under II.):imperium meum,
Plaut. As. 2, 4, 10:tuum consilium,
Ter. Hec. 1, 2, 15:mea dona,
Lucr. 1, 48:murmura ponti,
id. 3, 1045:praeclare res humanas,
Cic. Fam. 5, 13, 1:parva ista,
Liv. 6, 41, 8:laborem bene dicendi,
Quint. 1, prooem. 14:metum jurisjurandi,
id. 5, 6, 3:populi voces,
Hor. S. 1, 1, 65:honores,
id. ib. 2, 7, 85:cantus Apollineos prae se,
Ov. M. 11, 155:Antoni gladios potuit contemnere (Cicero),
Juv. 10, 123:paucitatem in hoste,
Curt. 3, 3, 28.— Poet.:nullas illa suis contemnet fletibus aras,
neglect, leave unvisited, Prop. 1, 4, 23. —With inf.:(γ).non contemnas lippus inungi,
Hor. Ep. 1, 1, 29; so,coronari Olympia,
id. ib. 1, 1, 50:mori,
Sen. Phoen. 197. —Absol.:(δ).ut irascatur judex... faveat, contemnat,
Cic. Or. 38, 131; cf. Quint. 9, 1, 23.—In part. fut. pass.:b.quae (amplitudo animi) maxime eminet contemnendis et despiciendis doloribus,
Cic. Tusc. 2, 26, 64:documenta in contemnendis animalibus,
despicable, contemptible, Plin. 8, 29, 43, § 104. —Esp. freq. with a negative:(orationes) non contemnendae saneque tolerabiles,
Cic. Brut. 79, 273; cf. under II.—Poet., of things as subjects, to defy, be safe from, not to fear, to make light of:B.adamantina saxa ictus contemnere sueta,
Lucr. 2, 448; cf. id. 5, 380; 5, 1216; Tib. 1, 3, 37:contemnere ventos, of the island of Delos, because protected from the winds by the surrounding islands,
Verg. A. 3, 77; cf. id. G. 2, 360:contemnunt mediam temeraria lina Charybdim,
Juv. 5, 102.—With personal objects: a te contemni ac despici ac pro nihilo haberi senatum volunt, Cic. Fragm. ap. Non. p. 436, 27:(β).contemni se putant (senes), despici, illudi,
id. Sen. 18, 65; id. Off. 2, 10, 36:omnes istos deridete atque contemnite,
id. de Or. 3, 14, 54; Sall. H. 1, 41, 24 Dietsch; Liv. 22, 39, 20; Quint. 6, 2, 3:contemnere miser,
Hor. S. 2, 3, 14 et saep. —Se contemnere, to put a small value upon one's self, to have an humble or low opinion of one's self. (opp.:sibi satisplacere),
Plaut. Trin. 2, 2, 41; id. Mil. 4, 6, 21; and inversely: se non contemnere, to have a high regard for or estimate of one's self, Cic. Att. 12, 21, 5; id. Phil. 13, 7, 15; Liv. 4, 35, 9:nec (Batavi) tributis contemnuntur,
are humiliated, Tac. G. 29.—Absol.:b.quae res illis contemnentibus perniciei fuit,
Nep. Thras. 2, 2.—In part. fut. pass.:II.ne T. quidem Postumius contemnendus in dicendo,
Cic. Brut. 77, 269; 13, 51; id. Or. 69, 231:copiae neque numero neque genere hominum contemnendae,
Caes. B. C. 3, 110:manus,
i. e. considerable, Suet. Tib. 25.—Esp., to slight, speak contemptuously of, disparage:contempsisti L. Murenae genus, extulisti tuum,
Cic. Mur. 7, 15; id. de Or. 1, 17, 75; 3, 16, 59: populi contemnere voces, Sic. Hor. S. 1, 1, 65.—Hence, contemptus ( - temtus), a, um, P. a., despised, despicable, contemptible, vile, abject (class.):comtemptus et abjectus homo,
Cic. Agr. 2, 34, 93:contempta ac sordida vita,
id. Planc. 5, 12:a vili contemptoque,
Quint. 6, 1, 16:res,
Hor. C. 3, 16, 25 et saep.—With dat.:Trebellius per avaritiam ac sordes contemptus exercitui invisusque,
Tac. H. 1, 60.— Comp.:quae vox potest esso contemptior, quam Milonis Crotoniatae?
Cic. Sen. 9, 27; id. Phil. 3, 6, 16; id. Div. 2, 57, 117; Suet. Tib. 13; id. Ter. 2.— Sup.:contemptissimorum consulum levitas,
Cic. Sest. 16, 36; so Quint. 12, 2, 2; Suet. Dom. 15.— Adv.: contemptē ( - temtē), contemptibly, despicably; only in comp. contemptius, Sen. Brev. Vit. 12, 1; Suet. Dom. 11 (but not Tac. H. 3, 47; v. contemptim). -
4 contemte
con-temno (also contempno; cf. Ritschl Prol. ad Plaut. p. 103), tempsi (-temsi), temptum (-temtum), 3, v. a., to consider a person or thing as unimportant or of small value, to value little, esteem lightly, contemn, despise, disdain, defy, not to fear, etc. (very freq. in connection with irridere, despicere, non curare, pro nihilo ducere, etc.; opp.: expetere, efferre, timere, metuere, etc.; v. the foll. and cf. aspernor; fre[qacute]. and class. in prose and poetry).I.In gen.A.With things as objects:(β).quodque ea, quae plerique vehementer expetunt, contemnant et pro nihilo ducant,
Cic. Off. 1, 9, 28; id. Fin. 3, 9, 29:corporis voluptatem contemni et reici oportere,
id. Off. 1, 30, 106:illum exercitum prae Gallicanis legionibus... magno opere contemno,
id. Cat. 2, 3, 5:Romam prae suā Capuā irridebunt atque contemnent,
id. Agr. 2, 35, 95:non usque eo L. Catilina rem publicam despexit atque contempsit, ut, etc.,
id. Mur. 37, 78; cf. id. Verr. 1, 3, 9:quam (virtutem)... reliquā ex collatione facile est conterere atque contemnere,
in consequence of, id. Tusc. 5, 30, 85:Isocrates videtur testimonio Platonis aliorum judicia debere contemnere,
id. Or. 13, 41:magna sunt ea, quae dico: noli haec contemnere (= levia habere),
esteem lightly, id. Div. in Caecil. 12, 39: nullam rem in me esse quam ille contemnat (= non timeat), nullam in se quam pertimescat, id. ib. 7, 23; cf.opp. metuere,
id. Imp. Pomp. 15, 43:neque enim refutanda tantum, quae e contrario dicuntur, sed contemnenda, elevanda, ridenda sunt,
Quint. 6, 4, 10 Spald.; cf. id. 4, 1, 38 al. (cf. under II.):imperium meum,
Plaut. As. 2, 4, 10:tuum consilium,
Ter. Hec. 1, 2, 15:mea dona,
Lucr. 1, 48:murmura ponti,
id. 3, 1045:praeclare res humanas,
Cic. Fam. 5, 13, 1:parva ista,
Liv. 6, 41, 8:laborem bene dicendi,
Quint. 1, prooem. 14:metum jurisjurandi,
id. 5, 6, 3:populi voces,
Hor. S. 1, 1, 65:honores,
id. ib. 2, 7, 85:cantus Apollineos prae se,
Ov. M. 11, 155:Antoni gladios potuit contemnere (Cicero),
Juv. 10, 123:paucitatem in hoste,
Curt. 3, 3, 28.— Poet.:nullas illa suis contemnet fletibus aras,
neglect, leave unvisited, Prop. 1, 4, 23. —With inf.:(γ).non contemnas lippus inungi,
Hor. Ep. 1, 1, 29; so,coronari Olympia,
id. ib. 1, 1, 50:mori,
Sen. Phoen. 197. —Absol.:(δ).ut irascatur judex... faveat, contemnat,
Cic. Or. 38, 131; cf. Quint. 9, 1, 23.—In part. fut. pass.:b.quae (amplitudo animi) maxime eminet contemnendis et despiciendis doloribus,
Cic. Tusc. 2, 26, 64:documenta in contemnendis animalibus,
despicable, contemptible, Plin. 8, 29, 43, § 104. —Esp. freq. with a negative:(orationes) non contemnendae saneque tolerabiles,
Cic. Brut. 79, 273; cf. under II.—Poet., of things as subjects, to defy, be safe from, not to fear, to make light of:B.adamantina saxa ictus contemnere sueta,
Lucr. 2, 448; cf. id. 5, 380; 5, 1216; Tib. 1, 3, 37:contemnere ventos, of the island of Delos, because protected from the winds by the surrounding islands,
Verg. A. 3, 77; cf. id. G. 2, 360:contemnunt mediam temeraria lina Charybdim,
Juv. 5, 102.—With personal objects: a te contemni ac despici ac pro nihilo haberi senatum volunt, Cic. Fragm. ap. Non. p. 436, 27:(β).contemni se putant (senes), despici, illudi,
id. Sen. 18, 65; id. Off. 2, 10, 36:omnes istos deridete atque contemnite,
id. de Or. 3, 14, 54; Sall. H. 1, 41, 24 Dietsch; Liv. 22, 39, 20; Quint. 6, 2, 3:contemnere miser,
Hor. S. 2, 3, 14 et saep. —Se contemnere, to put a small value upon one's self, to have an humble or low opinion of one's self. (opp.:sibi satisplacere),
Plaut. Trin. 2, 2, 41; id. Mil. 4, 6, 21; and inversely: se non contemnere, to have a high regard for or estimate of one's self, Cic. Att. 12, 21, 5; id. Phil. 13, 7, 15; Liv. 4, 35, 9:nec (Batavi) tributis contemnuntur,
are humiliated, Tac. G. 29.—Absol.:b.quae res illis contemnentibus perniciei fuit,
Nep. Thras. 2, 2.—In part. fut. pass.:II.ne T. quidem Postumius contemnendus in dicendo,
Cic. Brut. 77, 269; 13, 51; id. Or. 69, 231:copiae neque numero neque genere hominum contemnendae,
Caes. B. C. 3, 110:manus,
i. e. considerable, Suet. Tib. 25.—Esp., to slight, speak contemptuously of, disparage:contempsisti L. Murenae genus, extulisti tuum,
Cic. Mur. 7, 15; id. de Or. 1, 17, 75; 3, 16, 59: populi contemnere voces, Sic. Hor. S. 1, 1, 65.—Hence, contemptus ( - temtus), a, um, P. a., despised, despicable, contemptible, vile, abject (class.):comtemptus et abjectus homo,
Cic. Agr. 2, 34, 93:contempta ac sordida vita,
id. Planc. 5, 12:a vili contemptoque,
Quint. 6, 1, 16:res,
Hor. C. 3, 16, 25 et saep.—With dat.:Trebellius per avaritiam ac sordes contemptus exercitui invisusque,
Tac. H. 1, 60.— Comp.:quae vox potest esso contemptior, quam Milonis Crotoniatae?
Cic. Sen. 9, 27; id. Phil. 3, 6, 16; id. Div. 2, 57, 117; Suet. Tib. 13; id. Ter. 2.— Sup.:contemptissimorum consulum levitas,
Cic. Sest. 16, 36; so Quint. 12, 2, 2; Suet. Dom. 15.— Adv.: contemptē ( - temtē), contemptibly, despicably; only in comp. contemptius, Sen. Brev. Vit. 12, 1; Suet. Dom. 11 (but not Tac. H. 3, 47; v. contemptim). -
5 contemtus
con-temno (also contempno; cf. Ritschl Prol. ad Plaut. p. 103), tempsi (-temsi), temptum (-temtum), 3, v. a., to consider a person or thing as unimportant or of small value, to value little, esteem lightly, contemn, despise, disdain, defy, not to fear, etc. (very freq. in connection with irridere, despicere, non curare, pro nihilo ducere, etc.; opp.: expetere, efferre, timere, metuere, etc.; v. the foll. and cf. aspernor; fre[qacute]. and class. in prose and poetry).I.In gen.A.With things as objects:(β).quodque ea, quae plerique vehementer expetunt, contemnant et pro nihilo ducant,
Cic. Off. 1, 9, 28; id. Fin. 3, 9, 29:corporis voluptatem contemni et reici oportere,
id. Off. 1, 30, 106:illum exercitum prae Gallicanis legionibus... magno opere contemno,
id. Cat. 2, 3, 5:Romam prae suā Capuā irridebunt atque contemnent,
id. Agr. 2, 35, 95:non usque eo L. Catilina rem publicam despexit atque contempsit, ut, etc.,
id. Mur. 37, 78; cf. id. Verr. 1, 3, 9:quam (virtutem)... reliquā ex collatione facile est conterere atque contemnere,
in consequence of, id. Tusc. 5, 30, 85:Isocrates videtur testimonio Platonis aliorum judicia debere contemnere,
id. Or. 13, 41:magna sunt ea, quae dico: noli haec contemnere (= levia habere),
esteem lightly, id. Div. in Caecil. 12, 39: nullam rem in me esse quam ille contemnat (= non timeat), nullam in se quam pertimescat, id. ib. 7, 23; cf.opp. metuere,
id. Imp. Pomp. 15, 43:neque enim refutanda tantum, quae e contrario dicuntur, sed contemnenda, elevanda, ridenda sunt,
Quint. 6, 4, 10 Spald.; cf. id. 4, 1, 38 al. (cf. under II.):imperium meum,
Plaut. As. 2, 4, 10:tuum consilium,
Ter. Hec. 1, 2, 15:mea dona,
Lucr. 1, 48:murmura ponti,
id. 3, 1045:praeclare res humanas,
Cic. Fam. 5, 13, 1:parva ista,
Liv. 6, 41, 8:laborem bene dicendi,
Quint. 1, prooem. 14:metum jurisjurandi,
id. 5, 6, 3:populi voces,
Hor. S. 1, 1, 65:honores,
id. ib. 2, 7, 85:cantus Apollineos prae se,
Ov. M. 11, 155:Antoni gladios potuit contemnere (Cicero),
Juv. 10, 123:paucitatem in hoste,
Curt. 3, 3, 28.— Poet.:nullas illa suis contemnet fletibus aras,
neglect, leave unvisited, Prop. 1, 4, 23. —With inf.:(γ).non contemnas lippus inungi,
Hor. Ep. 1, 1, 29; so,coronari Olympia,
id. ib. 1, 1, 50:mori,
Sen. Phoen. 197. —Absol.:(δ).ut irascatur judex... faveat, contemnat,
Cic. Or. 38, 131; cf. Quint. 9, 1, 23.—In part. fut. pass.:b.quae (amplitudo animi) maxime eminet contemnendis et despiciendis doloribus,
Cic. Tusc. 2, 26, 64:documenta in contemnendis animalibus,
despicable, contemptible, Plin. 8, 29, 43, § 104. —Esp. freq. with a negative:(orationes) non contemnendae saneque tolerabiles,
Cic. Brut. 79, 273; cf. under II.—Poet., of things as subjects, to defy, be safe from, not to fear, to make light of:B.adamantina saxa ictus contemnere sueta,
Lucr. 2, 448; cf. id. 5, 380; 5, 1216; Tib. 1, 3, 37:contemnere ventos, of the island of Delos, because protected from the winds by the surrounding islands,
Verg. A. 3, 77; cf. id. G. 2, 360:contemnunt mediam temeraria lina Charybdim,
Juv. 5, 102.—With personal objects: a te contemni ac despici ac pro nihilo haberi senatum volunt, Cic. Fragm. ap. Non. p. 436, 27:(β).contemni se putant (senes), despici, illudi,
id. Sen. 18, 65; id. Off. 2, 10, 36:omnes istos deridete atque contemnite,
id. de Or. 3, 14, 54; Sall. H. 1, 41, 24 Dietsch; Liv. 22, 39, 20; Quint. 6, 2, 3:contemnere miser,
Hor. S. 2, 3, 14 et saep. —Se contemnere, to put a small value upon one's self, to have an humble or low opinion of one's self. (opp.:sibi satisplacere),
Plaut. Trin. 2, 2, 41; id. Mil. 4, 6, 21; and inversely: se non contemnere, to have a high regard for or estimate of one's self, Cic. Att. 12, 21, 5; id. Phil. 13, 7, 15; Liv. 4, 35, 9:nec (Batavi) tributis contemnuntur,
are humiliated, Tac. G. 29.—Absol.:b.quae res illis contemnentibus perniciei fuit,
Nep. Thras. 2, 2.—In part. fut. pass.:II.ne T. quidem Postumius contemnendus in dicendo,
Cic. Brut. 77, 269; 13, 51; id. Or. 69, 231:copiae neque numero neque genere hominum contemnendae,
Caes. B. C. 3, 110:manus,
i. e. considerable, Suet. Tib. 25.—Esp., to slight, speak contemptuously of, disparage:contempsisti L. Murenae genus, extulisti tuum,
Cic. Mur. 7, 15; id. de Or. 1, 17, 75; 3, 16, 59: populi contemnere voces, Sic. Hor. S. 1, 1, 65.—Hence, contemptus ( - temtus), a, um, P. a., despised, despicable, contemptible, vile, abject (class.):comtemptus et abjectus homo,
Cic. Agr. 2, 34, 93:contempta ac sordida vita,
id. Planc. 5, 12:a vili contemptoque,
Quint. 6, 1, 16:res,
Hor. C. 3, 16, 25 et saep.—With dat.:Trebellius per avaritiam ac sordes contemptus exercitui invisusque,
Tac. H. 1, 60.— Comp.:quae vox potest esso contemptior, quam Milonis Crotoniatae?
Cic. Sen. 9, 27; id. Phil. 3, 6, 16; id. Div. 2, 57, 117; Suet. Tib. 13; id. Ter. 2.— Sup.:contemptissimorum consulum levitas,
Cic. Sest. 16, 36; so Quint. 12, 2, 2; Suet. Dom. 15.— Adv.: contemptē ( - temtē), contemptibly, despicably; only in comp. contemptius, Sen. Brev. Vit. 12, 1; Suet. Dom. 11 (but not Tac. H. 3, 47; v. contemptim). -
6 maiestas
Maiestas, maiestatis, foe. g. A magnitudine dicta est. Cic. Quintil. Majesté et excellence de dignité residant en la personne des rois, ou au corps d'un peuple vivant en democratie.\Actio maiestatis. Quintil. Action en cas de lese majesté.\Constituere maiestatem. Sallust. La remettre sus, La confermer et mettre en asseurance.\Imminuere maiestatem, vel minuere. Cic. Faire cas de lese majesté, Leser la majesté.\Laedere maiestatem. Suet. Commettre crime de lese majesté.\Retinere maiestatem. Liu. Cic. Garder sa majesté, et ne la laisser fouler.\Soluere maiestatem. Liuius. Abaisser sa majesté, et se rendre contemptible.\Maiestas alicuius loci. Liu. La dignité et amplitude. -
7 abiectus
abiectus adj. with comp. [P. of abicio], low, crouching: in herbis olor, i. e. dying, O.—Fig., of speech, low, common, without elevation: verba.— Of rank or station, low, common, mean: familia abiecta atque obscura.—Cast down, dispirited, despondent: apparitor: abiecto Bruto (pecuniam) muneri misit, as a gift to Brutus in his distress, N.: animus abiectior: abiectiores animi. — Contemptible, vile, low: abiecti homines ac perditi. -
8 contemnendus
contemnendus adj. [P. of contemno], despicable, contemptible, trifling, unworthy of notice: nos: principes minime: (orationes) non contemnendae, respectable: in dicendo: copiae numero, Cs.* * *contemnenda, contemnendum ADJbe despised/neglectedw/negative -- considerable, not negligible
-
9 contemptus (-temt-)
contemptus (-temt-) adj. with comp. and sup. [P. of contemno], despised, despicable, contemptible, vile, abject: homo: vita: iure viderer, S.: res, H.: vox contemptior: contemptissimorum consulum levitas: per sordem exercitui, Ta. -
10 dēspectus
dēspectus ūs, m [despicio], a looking down upon, view, prospect: ex oppido in campum, Cs.: ex omnibus partibus despectūs habere, points of view, Cs.— An object of contempt: ut (res R.) Treveris despectui sit, Ta.* * *Idespecta, despectum ADJdespicable; suffering contempt; insignificant; contemptible (L+S)IIview down/from above; prospect/panorama; spectacle; (object of) contempt/scorn -
11 dēspicātus
dēspicātus adj. with sup. [de+SPEC-], in contempt, despised: nos nostramque adulescentiam Habent despicatam, T.— Contemptible, despicable: despicatissimus homo.* * *Idespicata -um, despicatior -or -us, despicatissimus -a -um ADJdespicable, contemptable; that is an object of contempt; despised (L+S)IIdespicata -um, despicatior -or -us, despicatissimus -a -um ADJIIIscorn; contempt; (only DAT L+S) -
12 dēspiciendus
dēspiciendus adj. [P. of despicio], contemptible, Ta. -
13 iēiūnus
iēiūnus adj. with comp, fasting, abstinent, hungry: plebecula: canis, H.: serpens, Pr.: cor pora, L.: lupus ieiunis dentibus acer, H.: fames, extreme, Iu.: odium, i. e. on an empty stomach, Iu.: ieiunae negare aquam, thirsty, Pr.—Dry, barren, unproductive: ager: glarea, V.—Scanty, insignificant: Summaque ieiunā sanie infuscatur harenā, V.—Fig., poor, barren, powerless: nimis animus: animus malevolentiā.—Insignificant, trifling, contemptible, mean, low: cognitio: calumnia.—Of speech, meagre, dry, feeble, spiritless: in orationibus ieiunior: concertatio verborum. -
14 inops
inops opis, adj. [2 in+ops], without resources, helpless, weak: inopes relicti a duce: nihil iuris humani relinquitur inopi, L.: solare inopem, V.: ab amicis: laudis conscendere carmen, unskilled, Pr.—Without possessions, poor, destitute, needy, indigent: coloni, H.: aerarium, empty: cupido, unsated, H.: domus cuiusvis inopis, N.: turba, V.: humanitatis, without: amicorum, destitute of: mentis, O.: consili, L.: paterni laris, stripped, H.— Fig., mean, wretched, contemptible, pitiful: inopis animi esse, H.: nostras inopes noluit esse vias, O.—Of speech, poor, meagre: non erat abundans, non inops: lingua: versūs rerum, H.: verbis.* * *(gen.), inopis ADJweak, poor, needy, helpless; lacking, destitute (of), meager -
15 prōiectus
prōiectus adj. [P. of proicio], stretched out, extended, jutting out, projecting: urbs in altum: saxa, V.— Prostrate, outstretched: ego in antro, V. —Fig., prominent, conspicuous: audacia: cupiditas.— Inclined, addicted, prone: homo ad audendum.— Abject, mean, base, contemptible: consulare imperium, L.: proiectā vilior algā, V.— Downcast: voltus, Ta.—As subst m.: Vix duo proiecto tulistis opem, to the castaway, O. -
16 rīdiculus
rīdiculus adj. [rideo], exciting laughter, laughable, droll, funny, amusing, facetious: Hui, tam cito? ridiculum! how comical! T.: facie magis quam facetiis: Ridiculum est, te istuc me admonere, T.: Ridiculus totas simul absorbere placentas, H.—As subst n., something laughable, a laughing matter, jest, joke: quae sint genera ridiculi: ridiculo sic usurum oratorem, ut, etc.: Mihi solae ridiculo fuit, I had the fun to myself, T.: materies omnis ridiculorum est in istis vitiis, quae, etc.: sententiose ridicula dicuntur.— Laughable, silly, absurd, ridiculous, contemptible: insania, quae ridicula est aliis, mihi, etc.: qui ridiculus minus illo (es)? H.: mus, H.: pudor, Iu.: est ridiculum, quaerere, etc.—As subst m.: neque ridiculus esse Possum, etc., be a buffoon, T.* * *Iridicula, ridiculum ADJlaughable, funny; sillyIIbuffoon, jester -
17 spernendus
spernendus adj. [P. of sperno], contemptible, untrustworthy: testis, L. -
18 Thersītēs
Thersītēs ae, m, Θερσίτησ, a Greek who served before Troy, despised for scurrility, O., Iu. —Poet., a contemptible person, Iu. -
19 aspernalilis
aspernalilis, aspernalile ADJcontemptible, negligible; worthy to be disdained, such as might be disdained -
20 contemptibilis
contemptibile, contemptibilior -or -us, contemptibilissimus -a - ADJcontemptible, worthless
См. также в других словарях:
contemptible — adj Contemptible, despicable, pitiable, sorry, scurvy, cheap, beggarly, shabby are comparable when they mean arousing or deserving scorn or disdain. Contemptible applies to whatever inspires such scorn or disdain for any reason however great or… … New Dictionary of Synonyms
Contemptible — Con*tempt i*ble, a. 1. Worthy of contempt; deserving of scorn or disdain; mean; vile; despicable. Milton. [1913 Webster] The arguments of tyranny are ascontemptible as its force is dreadful. Burke. [1913 Webster] 2. Despised; scorned; neglected;… … The Collaborative International Dictionary of English
contemptible — ⇒CONTEMPTIBLE, adj. Rare. Qui mérite le mépris, méprisable. Une offrande si contemptible (GIDE, Si le grain ne meurt, 1924, p. 611). Rem. Attesté ds Ac. 1798 1878 et, au XXe s., par Nouv. Lar. ill., Lar. 20e, QUILLET 1965. Prononc. et Orth.… … Encyclopédie Universelle
contemptible — contemptible, contemptuous Contemptible in current use means ‘deserving contempt’ • (His defiant and sulky defence of his right to pat bottoms and hump secretaries, or pin women to the wall in sexual passes, is contemptible Independent, 2006)… … Modern English usage
contemptible — CONTEMPTIBLE. adj. v. Vil & mesprisable. Il s est rendu contemptible, c est un homme vil & contemptible. Il vieillit … Dictionnaire de l'Académie française
contemptible — I adjective abhorrent, abiectus, abject, abominable, atrocious, base, blameworthy, censurable, condemnable, condemnatory, contemned, contemnendus, contemptus, contumelious, corrupt, culpable, damnable, deplorable, depraved, despicable, despised,… … Law dictionary
contemptible — CONTEMPTIBLE. adj. des 2 gen. Vil et méprisable. Il s est rendu contemptible. C est un homme vil etcontemptible. Il vieillit … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
contemptible — (del lat. «contemptibĭlis»; ant.) adj. Despreciable … Enciclopedia Universal
contemptible — late 14c., from L. contemptibilis worthy of scorn, from contempt , pp. stem of contemnere (see CONTEMPT (Cf. contempt)). Related: Contemptibility; contemptibly … Etymology dictionary
contemptible — [adj] despicable, shameful abhorrent, abject, abominable, bad, base, beggarly, cheap, crass, currish, degenerate, despisable, detestable, dirty, disgusting, hateful, heel, ignoble, ignominious, inferior, low, lowdown*, lowest, mean, odious,… … New thesaurus
contemptible — Contemptible, Contemnendus … Thresor de la langue françoyse