-
61 quartier
1. dzielnica2. kwadra3. kwartał4. litość5. okręg6. osiedle7. rejon8. rejonowy9. terytorium10. ćwiartka11. ćwierć12. łaska -
62 territoire
1. obszar2. terytorium -
63 dúiche
1 obszar 2 teren 3 terytorium -
64 teritorio
Rus. тepитopия, Lit. teritorija, Pol. terytorium, Ger. Territorium, Fre. territoire, Ita. territorio, Eng. territory, Lat. territoriumEtymological dictionary of the esperanto language > teritorio
-
65 toprak
gleba; kraina; kraj; ląd; lądowy; obszar; podłoże; podstawa; terytorium; uziemienie; ziemia -
66 powiększać powiększ·ać
-am, -asz; pf -yć1. vt1) [teren] to expand2) [ilość, deficyt] to increase3) [organizację, Fot] to enlarge2. powiększać się vr1) [terytorium] to expand2) [grupa] to grow -
67 region regio·n
-
68 ziemia zie·mia
-mif1) Astron2) pl - mie (o glebie) soil3) (o gruncie pod nogami) ground4) (o podłodze) floor5) pl - mie (majątek ziemski, terytorium) landdo (samej) ziemi (firana, płaszcz) — full-length
-
69 teren
[терен]mтериторія ( terytorium), терен, поле ( pole), сфера ( sfera) -
70 bundesweit
bundesweit na całym terytorium federacji, w skali federacji -
71 Gebiet
auf diesem Gebiet w tej dziedzinie -
72 Hoheitsgebiet
Hoheitsgebiet n suwerenne terytorium -
73 Revier
-
74 Staatsgebiet
Staatsgebiet n terytorium n państwa -
75 Territorium
-
76 powierniczy
powierniczy JUR Treuhand-;terytorium powiernicze POL Treuhandgebiet n -
77 inkorporacja
inkorporacja [iŋkɔrpɔraʦ̑ja] f( książk) -
78 inwazja
inwazja [iw̃vazja] f\inwazja wojsk na obce terytorium Einmarsch m der Truppen auf ein fremdes Gebiet -
79 niezbadany
niezbadany [ɲɛzbadanɨ] adj -
80 obszar
См. также в других словарях:
terytorium — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n V, lm M. terytoriumria {{/stl 8}}{{stl 7}} obszar ziemi posiadający wyraźne granice, wyodrębniony ze względu na jakieś właściwe tylko jemu cechy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Terytorium obcego państwa, mocarstwa. Zdobyć rozległe … Langenscheidt Polski wyjaśnień
terytorium — n VI; lm M. terytoriumria, D. terytoriumriów «obszar ziemi o określonych granicach, teren wyodrębniony ze względu na jakieś cechy charakterystyczne» Terytorium antropologiczne, autonomiczne, etnograficzne, językowe. Obce, odrębne, rozległe… … Słownik języka polskiego
terytorialny — «związany z określonym terytorium, należący do danego terytorium, charakterystyczny dla danego terytorium; zachodzący, odbywający się na danym terytorium» Terytorialne różnice w zwyczajach, w języku. Roszczenia, żądania terytorialne (jednych… … Słownik języka polskiego
granica — ż II, DCMs. granicacy; lm D. granicaic 1. «linia zamykająca lub oddzielająca pewien określony obszar; kontur, zarys; linia oddzielająca terytorium jednego państwa od innych» Granica parceli, wsi, miasta, województwa. Granica zasięgu… … Słownik języka polskiego
terytorialny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} dotyczący jakiegoś terytorium, należący do danego terytorium, właściwy dla danego terytorium; też: mający miejsce, odbywający się na danym terytorium : {{/stl 7}}{{stl 10}}Roszczenia, żądania,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Geschichte der Massenvernichtungswaffen in Polen — Polen unterhielt während des kalten Krieges aktive Programme zur Entwicklung von ABC Waffen. Inhaltsverzeichnis 1 Nuklearwaffen 2 Chemische Waffen 3 Biologische Waffen 4 … Deutsch Wikipedia
cesja — ż I, DCMs. cesji; lm D. cesji (cesyj) 1. «przelanie praw jednej osoby na drugą, ustąpienie, zrzeczenie się czegoś» Cesja domu, majątku, nieruchomości. Dokonać cesji. Uczynić cesję. 2. «w prawie międzynarodowym: odstąpienie przez jedno państwo… … Słownik języka polskiego
enklawa — ż IV, CMs. enklawawie; lm D. enklawaaw 1. «terytorium państwa lub jego część otoczone ze wszystkich stron terytorium lądowym innego państwa» 2. «teren otoczony obszarem o innym charakterze (np. obszarem o odmiennej roślinności)» Enklawa lasów… … Słownik języka polskiego
inkorporacja — ż I, DCMs. inkorporacjacji; lm D. inkorporacjacji (inkorporacjacyj) 1. «wcielenie, włączenie; szczególnie: przyłączenie jakiegoś terytorium do innego» Inkorporacja terytorium. 2. «w prawodawstwie: zebranie przepisów prawnych znajdujących się w… … Słownik języka polskiego
kolonia — ż I, DCMs. kolonianii; lm D. kolonianii (kolonianij) 1. często w lm «zagraniczna posiadłość jakiegoś państwa, zwykle terytorium zamorskie, uzależnione od tego państwa, stanowiące teren jego ekspansji politycznej i eksploatacji gospodarczej» 2. «w … Słownik języka polskiego
mandat — m IV, D. u, Ms. mandatacie; lm M. y 1. «pełnomocnictwo udzielone osobie sprawującej funkcję pochodzącą z wyboru; czynności, obowiązki z tym związane; miejsce przyznane lub osiągnięte w wybieranym organie, zwłaszcza: miejsce posła w parlamencie»… … Słownik języka polskiego