-
1 terminō
terminō āvī, ātus, āre [terminus], to set bounds, mark off by boundaries, bound, limit: praetores terminare iussi, quā, etc., i. e. to bound their jurisdiction, L.: finīs imperi caeli regionibus: fana, L.: stomachus palato extremo atque intimo terminatur, ends in: imperium Oceano, famam astris, V.—Fig., to limit, set limits, circumscribe, bound: isdem finibus gloriam, quibus vitam: ea (lingua) vocem terminat: campos oculis, i. e. reach the limits of, L.— To limit, define, determine: bona voluptate, mala dolore.— To set bounds, close, finish, end, terminate: clausulas longā syllabā: ut pariter extrema terminentur.* * *terminare, terminavi, terminatus Vmark the boundaries of, form the boundaries of; restrict; conclude -
2 termino
termĭno, āvi, ātum, 1, v. a. [terminus], to set bounds to, mark off by boundaries, to bound, limit (class.; syn.: finio, definio).I.Lit.:II.terra mare et contra mare terras terminat omnes,
Lucr. 1, 1000:fines,
Cic. Off. 1, 10, 33; cf.:quorum alter fines vestri imperii non terrae sed caeli regionibus terminaret,
id. Cat. 3, 11, 26:locus, quem oleae terminabant,
id. Caecin. 8, 22:quo (lituo) regiones vineae terminavit,
id. N. D. 2, 3, 9:fana,
Liv. 5, 50, 2:stomachus palato extremo atque intimo terminatur,
Cic. N. D. 2, 54, 135:pars prior (togae) mediis cruribus optime terminatur,
Quint. 11, 3, 139 et saep.:agrum publicum a privato,
Liv. 42, 1, 6; Inscr. Orell. 3260.— Absol.:(praetores) terminari jussi, quā ulterior citeriorve provincia servaretur,
Liv. 32, 28, 11:famam qui terminet astris,
Verg. A. 1, 287.—Trop., to limit, set limits to; to circumscribe, fix, define, determine:B.isdem finibus gloriam, quibus vitam,
Cic. Sen. 23, 82:quibus regionibus vitae spatium circumscriptum est, eisdem omnes cogitationes suas terminare,
id. Arch. 11, 29:spem possessionum Janiculo et Alpibus,
id. Mil. 27, 74:sonos vocis paucis litterarum notis,
id. Tusc. 1, 25, 62:quod ipsa natura divitias, quibus contenta sit et parabiles et terminatas habet,
id. Fin. 1, 13, 46; cf.:victu atque cultu terminatur pecuniae modus,
id. Par. 6, 3, 50:modum magnitudinis et diuturnitatis,
id. Tusc. 2, 19, 45:qui (Epicurus) bona voluptate terminaverit, mala dolore,
id. Off. 3, 33, 117:summam voluptatem omnis privatione doloris,
id. Fin. 1, 11, 38:ea (lingua) vocem fingit et terminat,
id. N. D. 2, 59, 149:ut subjectos campos terminare oculis haud facile queas,
i. e. reach the limits, Liv. 32, 4, 4:gloriam tantam futuram, ut terminari nullo tempore oblivione possit,
Just. 22, 5, 12:prooemia intra quattuor sensus,
Quint. 4, 1, 62.—Transf., to set bounds to, to close, finish, end, terminate:sententiam numerose,
Cic. Or. 59, 199:clausulas longa syllaba,
id. de Or. 3, 47, 183; cf.:ut pariter extrema terminentur,
id. Or. 12, 38:ut, unde est orsa, in eo terminetur oratio,
id. Marcell. 11, 33:si, ut Maecenas, etc., dicerentur, genitivo casu non e litterā sed tis syllabā terminarentur,
Quint. 1, 5, 62:jam imperio annuo terminato,
Cic. Fam. 3, 12, 4:si negotium terminatum est,
Dig. 47, 2, 58:rem judicio,
ib. 50, 16, 230:litem,
ib. 42, 1, 40.—Hence, adv.: termĭnātē, with limits, Auct. Cas. Lit. Goes. p. 243. -
3 termino
restrict, define, close, set a limit to. -
4 dē-terminō
dē-terminō āvī, ātus, āre, to enclose, bound, limit, prescribe: regiones ab oriente ad occasum, L.—To fix, settle, determine: spiritu, non arte, ends (his sentences): Omnia determinat annus, C. poët. -
5 dis-terminō
dis-terminō āvī, ātus, āre, to divide, limit, part: (stellas) intervallum binas disterminat, C. poet.: (flumen) Dahas Ariosque, Ta. -
6 terminātiō
terminātiō ōnis, f [termino], a bounding, fixing of limits, establishing lines: Scipionis, L.— Fig., a fixing, determining, decision: (verborum) ordo alias alia terminatione concluditur, arrangement: poëtica et versus inventus est terminatione aurium, i. e. the limits required by the ear.* * *I II -
7 attermino
at-termĭno, āre, v. a., to set bounds to, to measure, limit:Deos filo humano,
Arn. 3, p. 107. -
8 circumscribo
circum-scrībo, psi, ptum, 3, v. a.I.Prop., to draw a line around, to circumscribe, enclose in a circle (in good prose;II.very freq. in Cic.): orbem,
Cic. Fin. 5, 8, 23:lineas extremas umbrae,
Quint. 10, 2, 7:virgulā stantem,
Cic. Phil. 8, 8, 23:virgā regem,
Liv. 45, 12, 5:aeneā fibulā pars auriculae latissima circumscribitur,
Col. 6, 5, 4:terram surculo heliotropii,
Plin. 22, 21, 29, § 60.—Trop.A.To draw a line as the circumference of a thing (cf. Quint. 12, 10, 5), i. e. to define, encompass, enclose, lim it, bound, circumscribe (syn.: definio, describo, termino):B.nullis ut terminis (orator) circumscribat aut definiat jus suum,
Cic. de Or. 1, 16, 70; cf.:genus universum brevi circumscribi et definiri potest,
id. Sest. 45, 97:exiguum nobis vitae curriculum natura circumscripsit, immensum gloriae,
id. Rab. Perd. 10, 30:quibus regionibus vitae spatium circumscriptum est,
id. Arch. 11, 29:ante enim circumscribitur mente sententia confestimque verba concurrunt,
id. Or. 59, 200:locum habitandi alicui,
id. Par. 2, 18:Oceanus undique circumscribit omnes terras et ambit,
Gell. 12, 13, 20:uti mihi dicas et quasi circumscribas verbis, quid homo sit,
id. 4, 1, 12.—To bring within narrow bounds, i. e. to contract, hem in, circumscribe, to hinder free action, to restrain, confine, limit, etc. (syn.: claudo, includo, coërceo).(α).Esp., of the restrictions or hinderances imposed by one magistracy or authority upon another:(β).Senatus credo praetorem eum circumscripsisset,
Cic. Mil. 33, 88 (cf. just before:an consules in praetore coërcendo fortes fuissent),
id. Att. 7, 9, 2; id. Phil. 13, 9, 19; Caes. B. C. 1, 32; Auct. ap. Quint. 9, 3, 72:ille se fluvio Rubicone et CC. milibus circumscriptum esse patiatur?
Cic. Phil. 6, 3, 5:gulam et ventrem,
Sen. Ep. 108, 14:circumscribere corpus et animo locum laxare,
id. ib. 15, 2:laudes,
id. Cons. ad Helv. 19, 7.—In gen.:2.uno genere genus hoc aratorum,
to comprehend in one class, Cic. Verr. 2, 2, 61, § 149 Zumpt:totum Dionysium sex epitomis circumscripsit,
abridged, Col. 1, 1, 10:ut luxuriam vilitate circumscribamus,
Plin. 22, 2, 3, § 4.—In later medic. lang. circumscribi = minui, to abate, subside:C.gravedo circumscribitur,
Cael. Aur. Tard. 5, 10; so id. Acut. 2, 10 fin. —To encircle or go around by writing = scribendo circumdare, i. e. to deceive, cheat, circumvent, entrap, insnare (syn.:2.circumvenio, decipio): fallacibus et captiosis interrogationibus circumscripti atque decepti,
Cic. Ac. 2, 15, 46; Plin. 7, 40, 41, § 131; 33, 3, 14, § 48: non circumscribetur, qui ita se gesserit, ut dicat, etc., will not be deceived, i. e. will commit no error, Sen. Q. N. 5, 1, 3; id. Ep. 82, 19.—In mercantile lang., to deprive of money, to overreach, defraud:3.adulescentulos,
Cic. Phil. 14, 3, 7; Juv. 10, 222; 14, 237:ab Roscio HS. I[C ][C ]. circumscriptus,
Cic. Rosc. Com. 8, 24:vectigalia,
to embezzle, Quint. Decl. 340.—In law, to defeat the purpose of a law, a will, etc., by a forced or too literal interpretation:4.legem,
Dig. 4, 3, 18 fin.:ita circumscripto testamento,
Plin. Ep. 8, 18, 4; Front. Aquaed. 112: constitutiones, Lact. de Ira Dei, 8.—Of circumlocution, to involve in language:D.oratio rem simplicem circumscribens elocutione,
Auct. Her. 4, 32, 43; cf.:facetis jocis sacrilegium circumscribens,
covering, Just. 39, 2, 5.—To cancel; to declare invalid, to annul, invalidate, void, set aside (cf. circumduco, II. D.):1.hoc omni tempore Sullano ex accusatione circumscripto,
Cic. Verr. 2, 1, 16, § 43 (sublato, circumducto, praetermisso, Ascon.):circumscriptis igitur iis seutentiis, quas posui, etc.,
id. Fin. 3, 9, 31.—Hence, circumscriptus, a, um, P. a.(Acc. to II. A.) In rhet., rounded into periods, periodic:2.circumscripti verborum ambitus,
Cic. Or. 12, 38; cf. Auct. Her. 4, 32, 43; Quint. 12, 10, 5, and v. circumscriptio.— Adv.: circum-scriptē, in periods:circumscripte numeroseque dicere,
Cic. Or. 66, 221: circumscripte complecti singulas res. id. N. D. 2, 59, 147.—(Acc. to II. B.) Restricted, limited:brevis et circumscripta quaedam explicatio,
Cic. de Or. 1, 42, 189:(vis orationis) pressior et circumscriptior et adductior,
Plin. Ep. 1, 16, 4.— Adv.: circum-scriptē, summarily:circumscripte et breviter ostendere,
Lact. 5, 14, 8; 5, 9, 20. — Sup. of the adj., and comp. and sup. of the adv. not in use. -
9 circumtermino
circum-termĭno, āre, 1, v. a., to bound or limit round about, Isid. Orig. 7, 8, 39. -
10 determino
dē-termĭno, āvi, ātum, 1, v. a., to enclose within boundaries, to bound; to limit, prescribe, determine (rare but class.).I.Prop.:II.regiones, limites, confinia,
Plaut. Poen. prol. 49:augur regiones ab oriente ad occasum determinavit,
Liv. 1, 18 fin.; cf.Asiam ab oriente Armenia minore, ab occidente Phrygia, etc.,
Plin. 5, 27, 28, § 102:imaginem templi scipione in solo,
id. 28, 2, 4, § 15.—Transf., to fix, settle, determine:teli ictus,
Lucr. 6, 403:segetes in diem,
Plin. 8, 25, 39, § 77; cf.:diem jejuniis,
Tert. adv. Psych. 2:senatoria et equestria officia biennio spatio,
Suet. Galb. 15; Tac. Or. 16:id quod dicit spiritu, non arte determinat,
measures, Cic. de Or. 3, 44, 175:judicium determinat causas,
Vulg. Prov. 26, 10:mensuram (Ponti),
Plin. 4, 12, 24, § 77.— Poet.:omnia fixa tuus glomerans determinat annus,
Cic. Poet. Div. 1, 12. -
11 distermino
dis-termĭno, āvi, ātum, 1, v. a., to separate by a boundary, to divide, limit, part (rare;II.mostly post-Aug.): quas (sterlas) intervallum binas disterminat unum,
Cic. Arat. 94:Hispanias Galliasque Pyrenaei montes,
Plin. 3, 3, 4, § 30:communibus parietibus,
Dig. 10, 1, 4, § 10 al. —With ab:Arabia Judaeam ab Aegypto disterminat,
Plin. 12, 21, 45, § 100:Vettones ab Asturia,
id. 4, 20, 34, § 112:Gallica arva ab Ausoniis,
Luc. 1, 216:Asiam ab Europa,
id. 9, 957.— -
12 extermino
ex-termĭno, āvi, ātum, 1, v. a. [terminus; qs. to drive beyond the boundaries; hence], to drive out or away, to expel, exile, banish (rare, save in Cic. and eccl. Lat.; syn.: expello, eicio, proicio, al.).I.Lit.:II.C. Marcellum exterminandum ex illa urbe curavit,
Cic. Sest. 4, 9; cf.:haec tanta virtus (i. e. Milo) ex hac urbe expelletur, exterminabitur, proicietur?
id. Mil. 37, 101:aliquem ex hominum communitate,
id. Off. 3, 6, 32:aliquem de civitate,
id. Balb. 22, 51:aliquem a suis diis penatibus (with expellere a patria),
id. Sest. 13, 30:aliquem urbe atque agro,
id. N. D. 1, 23, 63:peregrinos,
id. Off. 3, 11, 47:aliquem,
id. Rep. 3, 17:fucos in totum,
Col. 9, 15, 2: herbam sulcis, id. poët. 10, 149.— Pass. in mid. force:cubiculo protinus exterminatur,
App. M. 2, p. 125 fin. —Trop., to put away, put aside, remove:III.auctoritatem vestram e civitate,
Cic. Prov. Cons. 2, 3:quaestiones physicorum,
id. Ac. 2, 41, 127:sic exterminatus animi atque attonitus,
deprived of senses, senseless, App. M. 3, p. 138, 37 Hildebr.—To abolish, extirpate, destroy (late Lat.;syn.: exstirpo, deleo, etc.),
Vulg. Sap. 16, 27; id. Apoc. 11, 18 et saep. -
13 protermino
prō-termĭno, āre, v. a., to more forward, to widen, extend the boundaries (postclass.):fines usque et usque,
App. M. 9, p. 235, 11:possessionis metas in Rhodanum,
Sid. Ep. 3, 1 fin. -
14 terminate
termĭnātē, adv., v. termino fin. -
15 terminatio
I.Lit., Inscr. Grut. 197, 5; 198, 2.—II.Trop., a fixing, determining (Ciceronian):quorum (verborum) descriptus ordo alias aliā terminatione concluditur,
arrangement, Cic. Or. 59, 200:poëtica et versus inventus est terminatione aurium,
determination, decision, id. ib. 53, 178:exposita terminatio rerum expetendarum, cur, etc.,
id. Fin. 5, 10, 27.
См. также в других словарях:
término — (Del lat. termĭnus). 1. m. Último punto hasta donde llega o se extiende algo. 2. Último momento de la duración o existencia de algo. 3. Límite o extremo de algo inmaterial. 4. mojón (ǁ señal permanente que fija los linderos). 5. Línea divisoria… … Diccionario de la lengua española
término — sustantivo masculino 1. Extremo, límite o final: el término del viaje. El curso llega a su término. Sinónimo: fin. 2. Espacio limitado o determinado de tiempo: En el término de una semana debe estar todo acabado. Sinónimo: plazo. 3 … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
término — Frontera o límite. Diccionario Mosby Medicina, Enfermería y Ciencias de la Salud, Ediciones Hancourt, S.A. 1999 … Diccionario médico
término — s. m. 1. Momento ou local em que algo acaba. = FIM, LIMITE, TERMO 2. Marca que limita um espaço ou uma propriedade. = BALIZA, LIMITE, RAIA ‣ Etimologia: latim terminus, i … Dicionário da Língua Portuguesa
Término — (Del lat. terminus, mojón.) ► sustantivo masculino 1 Punto o momento en que termina una cosa: ■ llegamos al término del viaje. SINÓNIMO final 2 Espacio de tiempo señalado para la realización de una cosa: ■ la ley señala un término de seis meses… … Enciclopedia Universal
término — (Del lat. terminus, mojón.) ► sustantivo masculino 1 Punto o momento en que termina una cosa: ■ llegamos al término del viaje. SINÓNIMO final 2 Espacio de tiempo señalado para la realización de una cosa: ■ la ley señala un término de seis meses… … Enciclopedia Universal
término — {{#}}{{LM SynT38534}}{{〓}} {{CLAVE T37599}}{{\}}{{CLAVE}}{{/}}{{\}}SINÓNIMOS Y ANTÓNIMOS:{{/}} {{[}}término{{]}} {{《}}▍ s.m.{{》}} = {{<}}1{{>}} {{SynF18219}}{{↑}}fin{{↓}} • final • conclusión • vencimiento ≠ principio = {{<}}2{{>}} {{♂}}(en un… … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
término — s m I. 1 Punto último al que llega algo; momento final de algún acontecimiento o alguna acción: el término de un viaje, llegar una carrera a su término, el término de un plazo, el término de un ejercicio 2 Señal que rija los límites de un terreno … Español en México
Término — El concepto término puede referirse: de forma genérica, al fin, final o conclusión, y muy frecuentemente, como eufemismo de la muerte: «término de la vida»; a una unidad léxica (una palabra o un conjunto de palabras) que posee(n) una… … Wikipedia Español
término — Derecho. Momento en que un negocio jurídico debe empezar a producir o a dejar de producir efectos, por imperativo de la ley o acuerdo entre las partes. Numerador o denominador de un quebrado. En una expresión analítica, cada una de las partes… … Diccionario de Economía Alkona
término — sustantivo masculino 1) fin, final, extremo, terminación*, remate, conclusión, expiración, consumación, vencimiento. Vencimiento se utiliza al término de un plazo de tiempo. «El término es el fin de alguna cosa material o inmaterial, y en este su … Diccionario de sinónimos y antónimos