Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

tempestās

  • 121 incedo

    in-cēdo, cessi, cessum ( sync. perf. incesti, Plaut. Cas. 3, 6, 11), 3, v. n. and a., to go, step, or march along at a measured pace (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.
    (α).
    Neutr.:

    tenero et molli ingressu suspendimus gradum: non ambulamus, sed incedimus,

    Sen. Q. N. 7, 31:

    per vias,

    Plaut. Merc. 2, 3, 71; cf.:

    socios per ipsos,

    Verg. A. 5, 188:

    viā,

    Plaut. Curc. 1, 1, 32:

    tota in urbe,

    Ov. F. 6, 653:

    quacumque incederet,

    Cic. Div. 1, 24, 49:

    quam taeter incedebat, quam truculentus,

    id. Sest. 8, 19:

    incessit deinde, qua duxit praedae spes, victor exercitus,

    Liv. 8, 36, 9:

    etiam si pedes incedat, memorabilem fore,

    id. 28, 9, 15: servi pedibus, liberi non nisi equis incedunt. i. e. walk... ride, Just. 41, 3, 4; cf.:

    incedunt pueri, pariterque ante ora parentum Frenatis lucent in equis,

    Verg. A. 5, 553:

    a foro domum,

    Plaut. Most. 4, 3, 6:

    sessum impransum,

    id. Poen. prol. 10:

    qui huc incedit,

    id. Most. 1, 3, 152:

    ad me,

    id. Am. 1, 1, 179:

    huc ad nos,

    id. Trin. 5, 2, 27; cf.:

    undique nuntii incedunt, qui afferrent, etc.,

    Tac. A. 11, 32:

    ut ovans praeda onustus incederem,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 146:

    vix incedo inanis, ne ire posse cum onere existumes,

    Plaut. Am. 1, 1, 174:

    quem modo decoratum ovantemque victoria incedentem vidistis,

    Liv. 1, 16, 10; 2, 6, 7:

    claro honore,

    Lucr. 3, 76:

    omnibus laetitiis,

    Cic. Fam. 2, 9, 2:

    incedunt per ora vestra magnifici,

    Sall. J. 31, 10:

    ego quae divum incedo regina,

    who walk majestic as, who am, Verg. A. 1, 46; cf. Prop. 2, 2, 6:

    matrona incedit census induta nepotum,

    id. 3, 13, 11 (4, 12):

    ut mea Luxuria Nemesis fluat ut que per urbem Incedat donis conspicienda meis,

    Tib. 2, 3, 52.—
    (β).
    With acc.:

    incedunt maestos locos,

    Tac. A. 1, 61:

    scaenam,

    id. ib. 14, 15:

    fontem aquae nando,

    id. ib. 14, 22.—
    B.
    In partic., in milit. lang., to move forwards, advance, march:

    barbari in perculsos Romanos acrius incedere,

    Sall. J. 101, 7:

    in erumpentes,

    Liv. 9, 21:

    cohortes paulatim incedere jubet,

    Sall. C. 60, 1:

    munito agmine,

    id. J. 46, 6:

    agmen reliquum incedere coepit,

    Liv. 21, 33, 1:

    segnius Hispanorum signa incedebant,

    id. 28, 14, 18:

    Sabini usque ad portas urbis populantes incessere,

    id. 2, 63, 7:

    propius incedentes,

    Tac. A. 4, 47:

    quod gnarum duci incessitque itineri et proelio paratus,

    id. ib. 1, 51 (Ritter, but Halm omits paratus).—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen. (rare):

    malitiae lenonis contra incedam,

    will encounter, Plaut. Rud. 3, 3, 31:

    facilius ad inventionem animus incedet si, etc.,

    will proceed to, Cic. Inv. 2, 14, 45 Orell. N. cr.
    B.
    In partic.
    1.
    To triumph over, exult over; with dat.:

    meo nunc superbus incedis malo,

    Hor. Epod. 15, 18:

    ille superbus incedet victis rivalibus,

    Juv. 12, 126.—
    2.
    Of inanim. and abstr. subjects, to come to, happen to, befall, attack, seize one; to approach, arrive, appear, occur (perh. not in Cic.); constr. with dat., acc., in and acc., or absol.
    (α).
    With dat. (so most freq.):

    exercitui omni tantus incessit ex incommodo dolor, ut, etc.,

    Caes. B. C. 3, 74, 1:

    magnus omnium incessit timor animis,

    id. ib. 2, 29, 1:

    mulieres, quibus belli timor insolitus incesserat, etc.,

    Sall. C. 31, 3 Kritz N. cr.; id. H. 2, 60:

    gravior cura patribus incessit,

    Liv. 4, 57, 10:

    incedebat enim deterrimo cuique licentia,

    Tac. A. 3, 36:

    cupido incessit animo,

    Curt. 7, 11, 4; 3, 1, 16:

    si sterilitas annorum incessit hominibus,

    Col. 2, 10, 1; Val. Max. 1, 8, 5.—
    (β).
    With acc.:

    ipsum ingens cupido incesserat Tarenti potiundi,

    Liv. 24, 13, 5:

    timor patres incessit, ne, etc.,

    id. 1, 17, 4; 2, 7, 1; 2, 32, 1;

    7, 39, 4 et saep.: indignatio hostes incessit,

    id. 3, 60:

    adversa valetudo aliquem,

    Tac. A. 3, 71:

    ingens animos desperatio incessit,

    Curt. 4, 2, 16; 3, 8, 25:

    stupor omnes et admiratio incessit,

    Just. 22, 6, 11: cupido incessit aliquem (with acc. and inf.), Sulp. Sev. Chron. 1, 38, 6; 2, 16, 3.—
    (γ).
    With in and acc.:

    vis morbi, pestilentia incedit in castra, in Poenos Romanosque,

    Liv. 29, 10, 3: pestilentia incesserat pari clade in Romanos [p. 918] Poenosque, id. 28, 46, 15.—
    (δ).
    Absol.:

    nova nunc religio unde istaec incessit?

    Ter. And. 4, 3, 15:

    tantus eo facto timor incessit,

    Caes. B. C. 3, 101;

    Auct. B. Alex. 7: postquam tenebrae incedebant,

    Tac. A. 15, 37; cf.:

    ubi crepusculum incesserit,

    Col. 11, 1, 18:

    ubi tempestas incessit,

    id. 12, 2, 5:

    frigora,

    id. 12, 52, 12:

    siccitates,

    id. 5, 9, 11:

    lascivia atque superbia incessere,

    Sall. J. 41, 3:

    ubi Romam legati venere, tanta commutatio incessit, uti, etc.,

    id. ib. 13, 7:

    religio deinde incessit, vitio eos creatos,

    Liv. 8, 17, 4:

    ubi pro modestia ac pudore ambitio et vis incedebat,

    Tac. A. 3, 26:

    haud invito imperatore ea fieri occultus rumor incedebat,

    went abroad, spread about, id. ib. 2, 55 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > incedo

  • 122 incommodus

    I.
    Adj.
    A.
    Of things (class. and freq.):

    iter,

    Ter. Hec. 3, 4, 1:

    res,

    id. ib. 4, 2, 27: valetudo, Cic. Brut. 34, 130:

    colloquium pro re nata non incommodum,

    id. Att. 14, 6, 1:

    ne voce quidem incommodā,

    Liv. 3, 14, 6:

    severitas morum,

    id. 27, 31, 7:

    conflictatio turbae,

    Quint. 3, 8, 29; 1, 7, 16:

    eorum controversiam non incommodum videtur cum utrorumque ratione exponere,

    Cic. Inv. 1, 34, 57:

    naves propugnatoribus incommodae,

    Liv. 30, 10, 15.— Comp.:

    ut actori incommodior esset exhibitio,

    Dig. 10, 4, 11: incommodioris condicionis homines, Mos. et Rom. Leg. Coll. 15, 3, 1. — Sup.:

    in rebus ejus incommodissimis,

    Cic. Clu. 59, 161. —
    B.
    Of persons, troublesome (rare but class.):

    aliquid huic responde, commode, ne incommodus nobis sit,

    Plaut. Poen. 1, 2, 189 (but not in Bacch. 3, 2, 17;

    v. Ritschl ad h. l.): idem facilem et liberalem patrem incommodum esse amanti filio disputat,

    Cic. N. D. 3, 29, 73.—
    II.
    Subst.: incommŏdum, i, n., inconvenience, trouble, disadvantage, detriment, injury, misfortune (freq. and class.):

    quom ejus incommodum tam aegre feras,

    Plaut. Capt. 1, 2, 43:

    nostro incommodo detrimentoque, si est ita necesse, doleamus,

    Cic. Brut. 1, 4:

    qui locus est talis, ut plus habeat adjumenti quam incommodi,

    id. de Or. 2, 24, 102:

    non modo incommodi nihil ceperunt, sed etiam... in quaestu sunt versati,

    id. Verr. 2, 3, 46, § 109:

    timet, ne ipse aliquo afficiatur incommodo,

    id. Off. 1, 7, 24:

    accidit repentinum incommodum: tanta enim tempestas cooritur, ut, etc.,

    Caes. B. C. 1, 48, 1:

    ab officio abduci incommodo,

    Cic. Lael. 2, 8; cf.

    ellipt.: nec id incommodo tuo (sc. feceris),

    id. Att. 12, 47, 1:

    quae res magnum nostris attulit incommodum,

    Caes. B. C. 3, 63, 5:

    quid iniquitas loci habeat incommodi,

    id. B. G. 7, 45, 9:

    si quid importetur nobis incommodi,

    Cic. Off. 2, 5, 18:

    ex eo concursu navium magnum esse incommodum acceptum,

    Caes. B. G. 5, 10 fin.; cf.:

    ut acceptum incommodum virtute sarciretur (shortly before: detrimentum acceptum),

    id. B. C. 3, 73, 4:

    reiciendi, deminuendi, devitandive incommodi causa,

    Cic. Inv. 2, 5, 18: incommodum inter eos (socios) commune est, loss (opp. lucrum), Gai. Inst. 3, 150.—Rarely with gen. rei:

    commoveri incommodo valetudinis,

    Cic. Att. 7, 7, 3; cf.

    morbi,

    id. Mur. 23, 47.—In plur.:

    multis incommodis difficultatibusque affectus,

    id. Div. in Caecil. 3, 8; id. N. D. 1, 9 fin.; id. Lael. 13, 48:

    tot incommodis conflictati,

    Caes. B. G. 5, 35, 5; id. B. C. 3, 10, 6.— With gen.:

    corporum,

    i. e. diseases, Plin. 24, 17, 102, § 162:

    pulmonum,

    id. 28, 7, 21, § 75:

    vesicae,

    id. 27, 12, 101, § 126:

    ferre incommoda vitae,

    Juv. 13, 21. —
    III.
    Adv.: incommŏdē, inconveniently, incommodiously, unfortunately, unseasonably:

    fores Hae sonitu suo moram mihi obiciunt incommode,

    Plaut. Trin. 5, 1, 8; Ter. Eun. 2, 3, 37:

    posse pro re nata te non incommode ad me in Albanum venire,

    Cic. Att. 7, 8, 2:

    accidit,

    Caes. B. G. 5, 33, 4:

    adversari,

    Liv. 4, 8, 6.— Comp.:

    cum illo quidem actum optime est: mecum incommodius,

    Cic. Lael. 4, 15.— Sup.:

    incommodissime navigare,

    Cic. Att. 5, 9, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > incommodus

  • 123 incumbo

    incumbo, cŭbŭi, cŭbĭtum, ĕre, v. n. [1. incubo], to lay one ' s self upon, to lean or recline upon a thing (cf. ingruo; class., partic. in the trop. sense).
    I.
    Lit., constr. with in, ad, super, or dat.; also with the simple acc.:

    olivae,

    Verg. E. 8, 16:

    in parietem,

    Dig. 39, 2, 28:

    densis ordinibus nunc alii in alios, nunc in scuta incumbentes sustinebant impetus Romanorum,

    Liv. 35, 5, 7:

    toro,

    Verg. A. 4, 650:

    materiae,

    Curt. 8, 10, 25:

    terrae,

    Tac. A. 2, 17:

    super praedam,

    to lie upon, Petr. 80:

    in eum,

    Curt. 6, 9: ad vos, Ov. M. 9, 385:

    cumulatis in aqua sarcinis insuper incumbebant,

    Liv. 22, 2, 8:

    validis incumbere remis,

    Verg. A. 5, 15; 10, 294; Curt. 9, 9, 4.—Of the heavens:

    cava in se convexitas vergit, et cardini suo, hoc est terrae, undique incumbit,

    Plin. 2, 64, 64, § 160:

    mare,

    to cast itself into the sea, id. 5, 32, 40, § 141: fessi arma sua, Sall. Fragm. ap. Serv. ad Verg. A. 9, 229:

    tecto incubuit bubo,

    perched on, Ov. M. 6, 432:

    gladium faciam culcitam, camque incumbam,

    Plaut. Cas. 2, 4, 29.—
    B.
    Transf., to lean or incline towards, to overhang; to rush towards:

    silex prona jugo laevum incumbebat ad amnem,

    Verg. A. 8, 236:

    laurus incumbens arae,

    id. ib. 2, 514: in gladium, to fall on one ' s sword, Cic. Inv. 2, 51, 154:

    gladio,

    Auct. Her. 1, 11, 18:

    ferro,

    Phaedr. 3, 10, 33:

    in hostem,

    to press upon the enemy, Liv. 30, 34, 2; cf.:

    duo duces circumstare urbem... et unum in locum totam periculi molem, omne onus incubuisse,

    id. 27, 40, 6.—
    II.
    Trop.
    A.
    To press upon, burden, oppress, weigh upon:

    incubuere (venti) mari,

    Verg. A. 1, 84:

    tempestas a vertice silvis incubuit,

    id. G. 2, 311:

    gravis incumbens scopulis aestas,

    id. ib. 2, 377:

    febrium terris incubuit cohors,

    Hor. C. 1, 3, 30:

    (aestus) incubuit populo,

    Lucr. 6, 142. — Absol.:

    saevior armis Luxuria incubuit,

    Just. 6, 292.—
    B.
    To bend one ' s attention to, to apply or devote one ' s self to, to exert one ' s self, or take pains with, pay attention to; constr. with in, ad, or dat.:

    rogandis legibus,

    Flor. 3, 16:

    ceris et stilo,

    Plin. Ep. 7, 27, 9:

    labori,

    Sil. 4, 820:

    toto pectore novae cogitationi,

    Tac. Or. 3:

    et animo et opibus in bellum,

    Caes. B. G. 7, 76:

    ut jam inclinato (judici) reliqua incumbat oratio,

    press upon, exert influence on, Cic. de Or. 2, 79, 324; cf.:

    invidia mihi incumbit,

    Tac. A. 14, 54:

    in aliquod studium,

    Cic. de Or. 1, 8, 34:

    in causam,

    id. Phil. 4, 5, 12:

    acrius graviusque ad ulciscendas rei publicae injurias,

    id. ib. 6, 1, 2:

    tota mente in aliquam curam et cogitationem,

    id. Fam. 10, 3, 3:

    toto pectore ad laudem,

    id. ib. 10, 12, 2:

    omni cogitatione curaque in rem publicam,

    id. ib. 1, 2:

    fato urguenti incumbere,

    to press on, hasten, Verg. A. 2, 653.—With inf.:

    sarcire ruinas,

    Verg. G. 4, 249:

    delatorem pervertere,

    Tac. H. 2, 10.—With ut and subj.:

    Appius Claudius... cum suis tum totius nobilitatis viribus incubuit, ut, etc.,

    Liv. 10, 15, 8.— Absol.:

    nunc, nunc incumbere tempus,

    Ov. M. 10, 657.—
    C.
    To incline, choose, be inclined to, lean towards:

    hoc servi esse officium reor,... non quo incumbat eum (i. e. erum) inpellere,

    Plaut. Aul. 4, 1, 8:

    ut eos, qui audiunt, quocumque incubuerit, possit impellere,

    whithersoever he may incline, choose, Cic. de Or. 3, 14, 55:

    eodem incumbunt municipia,

    are inclined the same way, id. Phil. 6, 7, 18:

    ad voluntatem perferendae legis,

    id. Att. 1, 19, 4:

    voluntatum inclinatio ad virum bonum,

    to lean towards, turn to, id. Mur. 26, 53: in causam, Cael. ad Cic. Fam. 8, 11, 3:

    in cupiditatem,

    Cic. Att. 5, 13, 3:

    in illo,

    id. Q. Fr. 3, 8, 6.—
    D.
    To be incumbent upon one as a duty (post-class.):

    accusandi necessitas domino,

    Dig. 48, 2, 5:

    ei probatio,

    ib. 22, 3, 2:

    judici omnium rerum officium,

    ib. 21, 1, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > incumbo

  • 124 inpendeo

    impendĕo ( inp-), ēre, v. n. and (anteclass.) a. [in-pendeo], to hang over any thing, to overhang (class.; esp. freq. in the trop. signif.; cf. immineo).
    I.
    Lit.
    a.
    Neutr.:

    arbor in aedes illius impendet,

    Dig. 43, 26, 1:

    ut (gladius) impenderet illius beati cervicibus,

    Cic. Tusc. 5, 21, 62:

    poëtae impendere apud inferos saxum Tantalo faciunt,

    id. ib. 4, 16, 35; id. Fin. 1, 18, 60; cf. Lucr. 3, 980: nucem impendere super tegulas, Plaut. Fragm. ap. Macr. S. 2, 14; Lucr. 6, 564; cf.:

    impendentium montium altitudines,

    Cic. N. D. 2, 39, 98.—
    b.
    Act.:

    nec, mare quae impendent, vesco sale saxa peresa, etc.,

    Lucr. 1, 326.—
    II.
    Trop., to hang or hover over a thing, to impend, to be near or imminent, to threaten.
    a.
    Neutr., constr. in aliquem, alicui, or absol.
    (α).
    With in aliquem:

    tantae in te impendent ruinae,

    Plaut. Ep. 1, 1, 77:

    licet undique omnes in me terrores impendeant,

    Cic. Rosc. Am. 11, 31.—
    (β).
    With dat.:

    nunc jam alia cura impendet pectori,

    Plaut. Ep. 1, 2, 32:

    omnibus semper aliqui talis terror impendet,

    Cic. Tusc. 4, 16, 35:

    poenas impendere iis, a quibus, etc.,

    id. Rep. 3, 11 fin.:

    quid sibi impenderet, coepit suspicari,

    id. Clu. 24, 66.—
    (γ).
    Absol.:

    nimborum nocte coortā Inpendent atrae formidinis ora superne,

    Lucr. 4, 174; 6, 254:

    quae vero aderant jam et impendebant, quonam modo ea depellere potuissetis?

    Cic. Mil. 28, 76; cf.:

    ut ea, quae partim jam assunt, partim impendent moderate feramus,

    id. Fam. 4, 14, 1:

    dum impendere Parthi videbantur,

    id. Att. 6, 6, 3: tanta malorum impendet Ilias, id. ib. 8, 11, 3:

    belli magni timor impendet,

    id. Fam. 2, 11, 1; cf.:

    ille quidem semper impendebit timor, ne, etc.,

    id. Rep. 2, 28:

    Ea contentio quae impendet,

    id. Att. 2, 22, 3:

    vento impendente,

    Verg. G. 1, 365:

    pluviā,

    id. ib. 4, 191:

    magnum bellum impendet a Parthis,

    Cic. Att. 6, 2, 6; cf. id. Verr. 2, 5, 60, § 157; id. Prov. Cons. 17, 42:

    impendentia ex ruinis et commutatione status publici pericula,

    Vell. 2, 35, 3.—
    b.
    Act.:

    quae res me impendet, Lucil. ap. Fest. s. v. me, p. 16 Müll.: tanta te impendent mala,

    Ter. Phorm. 1, 4, 2.
    Part. pass.: impensus, a, um; poet. for impendens:

    tempestas atque tenebrae coperiunt maria ac terras inpensa superne,

    Lucr. 6, 491 Munro ad loc.; cf.:

    impensum ferrum,

    Sen. Herc. Oet. 1592.

    Lewis & Short latin dictionary > inpendeo

  • 125 inutilis

    ĭn-ūtĭlis, e, adj., useless, unserviceable, unprofitable; constr. absol., with ad, or with dat. (class.).
    I.
    In gen.
    A.
    Of persons.
    (α).
    Absol.:

    homo iners atque inutilis,

    Cic. Off. 3, 6, 31; Verg. A. 2, 647; 10, 794:

    dum meliorem ex ducibus inutilem vulnus faceret,

    Liv. 21, 53:

    turba,

    id. 30, 30; Just. 2, 11, 3.— Sup., Col. 3, 10, 6.—
    (β).
    With ad:

    per aetatem ad pugnam inutiles,

    Caes. B. G. 2, 16:

    ad rem gerendam,

    id. B. C. 3, 43; Val. Max. 3, 2, 11.—
    (γ).
    With dat.:

    aetate inutiles bello,

    Caes. B. G. 7, 78:

    sibi,

    Cic. Inv. 1, 1, 1:

    reipublicae,

    Liv. 29, 1.—
    B.
    Of inanim. and abstr. things:

    rami,

    Hor. Epod. 2, 13:

    naves ad navigandum inutiles,

    Caes. B. G. 4, 29:

    tempestas non inutilis ad capiendum consilium,

    id. ib. 7, 27:

    impedimenta,

    Liv. 38, 15 fin.:

    ferrum,

    Verg. A. 2, 510:

    lingua,

    Ov. H. 4, 7:

    alga,

    Hor. C. 3, 7, 10:

    et genus et nomen jactare,

    id. ib. 1, 14, 3:

    inutiles oratori universales quaestiones,

    Quint. 3, 5, 12; 5, 10, 82:

    ad audiendum,

    id. 4, 1, 34.—With subj.-clause:

    quod non inutile sit imitari,

    Quint. 2, 3, 11; 1, 1, 27; 11, 2, 48 et saep.:

    stipulatio,

    invalid, Gai. Inst. 3, 97:

    fidei commissa,

    id. ib. 2, 261.— Sup.:

    inutilissimus quisque,

    Col. 3, 10, 1.—
    II.
    Esp., hurtful, injurious.
    A.
    Of persons:

    seditiosus et inutilis civis,

    Cic. Off. 2, 14; so id. ib. 3, 13:

    sed sibi inutilior,

    Ov. M. 13, 37:

    mihi reique publicae,

    Hirt. B. Afr. 54. —
    B.
    Of inanim. and abstr. things:

    fungus,

    Cels. 5, 27, n. 17:

    inutile est,

    Cic. Off. 3, 13; Plin. 17, 27, 45, § 257:

    aquae inutiles pestilentesque,

    Sen. Q. N. 6, 27:

    oratio,

    Liv. 42, 14:

    arbitrium,

    Ov. M. 11, 100.— Adv.: ĭnū-tĭlĭter.
    1.
    Uselessly, unprofitably:

    non inutiliter,

    Quint. 2, 4, 18.—
    2.
    Hurtfully, injuriously:

    late diffusa aqua bibitur inutilius,

    Varr. R. R. 3, 5, 2:

    administrare,

    Hirt. B. Alex. 65, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > inutilis

  • 126 Mariani

    1.
    The most celebrated is C. Marius, the conqueror of Jugurtha, and seven times consul, Cic. Phil. 8, 2, 7; id. Imp. Pomp. 20, 60; Sall. C. 59, 3; id. J. 46 sqq.; as a friend of the popular party, his name is used as an appellative: Caesari multos Marios inesse, Cæsar had many Mariuses in him, Sulla ap. Suet. Caes. 1 fin.
    2.
    M. Marius Gratidianus, Cic. Brut. 45, 168; 62, 224; id. Leg. 3, 16, 36; id. Off. 3, 20, 80; Sen. de Ira, 3, 18; Plin. 33, 9, 46, § 132.—
    3.
    Marius Priscus, proconsul in Africa, tried for extortion, A. D. 100, Plin. Ep. 2, 11; Juv. 1, 49; 8, 120. —
    4.
    Marius Victorinus, a rhetorician and grammarian, a native of Africa, in the middle of the fourth century of the Christian era. —Hence,
    A.
    Mărĭus, a, um, adj., of or pertaining to C. Marius, Marian:

    lex,

    Cic. Leg. 3, 17, 38.—
    B.
    Mărĭānus, a, um, adj., of or pertaining to C. Marius, Marian:

    Mariani consulatus,

    Cic. Brut. 47, 175:

    scutum Cimbricum,

    id. de Or. 2, 66, 266:

    quercus,

    id. Leg. 1, 1, 1:

    tribunus plebis,

    id. Agr. 3, 2, 7:

    Mariana et Sullana tempestas,

    Flor. 3, 12, 11:

    Mariana et Cinnana rabies,

    id. 4, 2, 2.— Subst.: Mărĭāna, ae, f., a Roman colony on the eastern coast of Corsica, founded by C. Marius, Plin. 3, 6, 12, § 80; Mel. 2, 7, 19.— Plur. subst.: Mărĭ-āni, ōrum, m., another name of the Cernetari in Latium, Plin. 3, 5, 9, § 64.

    Lewis & Short latin dictionary > Mariani

  • 127 Marius

    1.
    The most celebrated is C. Marius, the conqueror of Jugurtha, and seven times consul, Cic. Phil. 8, 2, 7; id. Imp. Pomp. 20, 60; Sall. C. 59, 3; id. J. 46 sqq.; as a friend of the popular party, his name is used as an appellative: Caesari multos Marios inesse, Cæsar had many Mariuses in him, Sulla ap. Suet. Caes. 1 fin.
    2.
    M. Marius Gratidianus, Cic. Brut. 45, 168; 62, 224; id. Leg. 3, 16, 36; id. Off. 3, 20, 80; Sen. de Ira, 3, 18; Plin. 33, 9, 46, § 132.—
    3.
    Marius Priscus, proconsul in Africa, tried for extortion, A. D. 100, Plin. Ep. 2, 11; Juv. 1, 49; 8, 120. —
    4.
    Marius Victorinus, a rhetorician and grammarian, a native of Africa, in the middle of the fourth century of the Christian era. —Hence,
    A.
    Mărĭus, a, um, adj., of or pertaining to C. Marius, Marian:

    lex,

    Cic. Leg. 3, 17, 38.—
    B.
    Mărĭānus, a, um, adj., of or pertaining to C. Marius, Marian:

    Mariani consulatus,

    Cic. Brut. 47, 175:

    scutum Cimbricum,

    id. de Or. 2, 66, 266:

    quercus,

    id. Leg. 1, 1, 1:

    tribunus plebis,

    id. Agr. 3, 2, 7:

    Mariana et Sullana tempestas,

    Flor. 3, 12, 11:

    Mariana et Cinnana rabies,

    id. 4, 2, 2.— Subst.: Mărĭāna, ae, f., a Roman colony on the eastern coast of Corsica, founded by C. Marius, Plin. 3, 6, 12, § 80; Mel. 2, 7, 19.— Plur. subst.: Mărĭ-āni, ōrum, m., another name of the Cernetari in Latium, Plin. 3, 5, 9, § 64.

    Lewis & Short latin dictionary > Marius

  • 128 naufragus

    naufrăgus, a, um, adj. [navis-frango], that suffers shipwreck, shipwrecked, wrecked.
    I.
    Lit. (class.):

    Marium Africa devicta expulsum et naufragum vidit,

    Cic. Pis. 19, 43:

    corpora,

    Verg. G. 3, 542:

    puppis,

    Ov. H. 2, 16:

    mulier,

    Tac. A. 14, 11.—
    (β).
    Subst.: naufrăgus, i, m., a shipwrecked person:

    naufragus natans,

    Cic. Inv. 2, 51, 153:

    dare naufrago tabulam,

    Sen. Ben. 3, 9, 2:

    mersā rate naufragus assem Dum rogat,

    Juv. 14. [p. 1191] 301.—
    B.
    Poet., transf., that causes shipwreck, shipwrecking:

    mare,

    Hor. C. 1, 16, 10:

    unda,

    Tib. 2, 4, 10:

    monstra,

    Ov. F. 4, 500:

    tempestas,

    Val. Fl. 1, 584:

    Syrtis,

    Sil. 17, 635; cf. navifragus.—
    II.
    Trop., ruined:

    naufragorum ejecta ac debilitata manus,

    Cic. Cat. 2, 11, 24:

    ut aliquis patrimonio naufragus,

    id. Sull. 14, 41.

    Lewis & Short latin dictionary > naufragus

См. также в других словарях:

  • TEMPESTAS — Romanorum numen. Ovid. Fast. l. 6. v. 193. Te quoque Tempestas, meritam delubra fatemur, Cum pene est Corsis obruta classis aqus. Aedes ei a M. Marcello extra portam Caperiam fuit constructa, cum is liberatus esset a periculo et tempestate, quam …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Tempestas — TEMPESTAS, átis, das Ungewitter, wurde von den Römern göttlich verehret, und zwar hatte ihr L. Scipio einen besondern Tempel gelobet, als er in der See bey Corsica einen schweren Sturm erlitt. Ovid. Fast. l. VI. v. 193. & ad eum Heins. l. c.… …   Gründliches mythologisches Lexikon

  • Atrum tempestas — Atrum Tempestas, meaning Dark Storm , is the title of an ancient Roman inscription discovered in 1915 by the French archaeologist Louis Chatelain [Brouquier Reddé V. Rebuffat R. Louis Chatelain (1883 1950) : biographie et bibliographie (2004)… …   Wikipedia

  • ТЕМПЕСТАС —    • Tempestas,          см. Ventus, Ветры …   Реальный словарь классических древностей

  • tempesta — {{hw}}{{tempesta}}{{/hw}}s. f. 1 Perturbazione atmosferica con vento di forte o fortissima intensità, pioggia e talvolta grandine | Tempesta magnetica, forte perturbazione del campo magnetico terrestre, durante accessi dell attività solare. 2… …   Enciclopedia di italiano

  • Magic in Negima — This page discusses the magic and magic systems in the manga and anime series . Western Mages and Eastern Mages In Negima, the two main divisions of magic shown are Western (European) and Eastern (Asian). Western magic is largely based on real… …   Wikipedia

  • Antonio Tempesta — (* ca. 1555 in Florenz; † 5. August 1630 in Rom) war ein italienischer Maler, Zeichner und Radierer. Inhaltsverzeichnis …   Deutsch Wikipedia

  • temps — Temps, m. Vient du Latin Tempus par syncope de la voyelle u, Tempus, Tempestas, l Espagnol et l Italien s esloignent trop dudit mot Latin, disant le premier Tiempo, et l autre Tempo. Le temps, ou jour, Dies. Le temps soit d un an, d un jour, ou d …   Thresor de la langue françoyse

  • Arcana Heart — Infobox VG title=Arcana Heart developer=Examu publisher= JP AQ Interactive NA Atlus engine= version= platforms=Arcade, PlayStation 2 (PS2) released=flagicon|JPN2006 12 22 (Arcade) 2007 04 ? (Arcade, FULL!) 2007 10 11 (PS2) flagicon|USA2008 04 10… …   Wikipedia

  • tempestad — (Del lat. tempestas, atis, clase de tiempo que hace.) ► sustantivo femenino 1 METEOROLOGÍA Fenómeno atmosférico que consiste en la perturbación del aire con nubes gruesas y oscuras, lluvia, granizo, truenos, rayos y relámpagos: ■ la tempestad… …   Enciclopedia Universal

  • tempête — [ tɑ̃pɛt ] n. f. • tempeste 1080; lat. pop. °tempesta « temps », et par ext. « mauvais temps », class. tempestus « qui vient à temps », de tempus « temps » 1 ♦ Violente perturbation atmosphérique près du centre d une dépression; vent rapide qui… …   Encyclopédie Universelle

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»