-
1 suppliciter
supplĭcĭter, adv., v. supplex fin. -
2 suppliciter
suppliantly, in an attitude of humble entreaty -
3 suppliciter (subpl-)
suppliciter (subpl-) adv. [supplex], like a petitioner, humbly, submissively, suppliantly: respondere: locuti, Cs.: aram venerans, V., H., O. -
4 demitto
dē-mitto, mīsi, missum, 3, v. a., to send down; to drop; to let, sink, or bring down; to cause to hang or fall down; to lower, put down, let fall (freq. and class.).I.Lit.A.In gen.:b.picis e caelo demissum flumen,
Lucr. 6, 257; cf.:caelo imbrem,
Verg. G. 1, 23:caelo ancilia,
Liv. 5, 54 et saep.:barbam malis,
Lucr. 5, 673:latum clavum pectore,
Hor. S. 1, 6, 28; cf.:monilia pectoribus,
Verg. A. 7, 278:laenam ex humeris,
id. ib. 4, 263: Maia genitum demittit ab alto, Verg. A. 1, 297; cf.:ab aethere currum, Ov M. 7, 219: e muro sporta,
Sall. Hist. 2, 53:aliquem in sporta per murum,
Vulg. 2 Cor. 11, 33:taleam (sc. in terram),
to put into the ground, plant, Cato R. R. 45, 2;arbores altius,
Plin. 17, 11, 16, § 81:puteum alte in solido,
i. e. to sink deep, Verg. G. 2, 231:triginta pedes in terram turrium fundamenta,
Curt. 5, 1, 31:arbusta certo demittunt tempore florem,
Lucr. 5, 670:demisit nardini amphoram cellarius (i. e. deprompsit),
Plaut. Mil. 3, 2, 12:fasces,
Cic. Rep. 2, 31; cf. id. ib. 1, 40:cibos (sc. in alvum),
Quint. 10, 1, 19; cf. Ov. M. 8, 835.—Naut. t. t., to lower, demittere antennas, Sall. Hist. 4, 41 Dietsch.;Auct. B. Alex. 45, 2: cornua (i.e. antennas),
Ov. M. 11, 482; cf.:effugit hibernas demissa antenna procellas,
id. Tr. 3, 4, 9:arma, classem, socios Rheno,
Tac. A. 1, 45 fin.; cf.: farinam doliis secundā aquā Volturni fluminis, Frontin. Strat. 3, 14, 2;and pecora secundā aquā,
id. ib. 3, 14, 4:manum artifices demitti infra pectus vetant,
Quint. 11, 3, 112; cf.brachia,
id. 2, 13, 9:frontem (opp. attolli),
id. 11, 3, 78:supercilia (opp. allevari), ib. § 79: aures,
Hor. Od. 2, 13, 34; cf.auriculas,
id. S. 1, 9, 20:caput,
Ov. M. 10, 192:crinem,
id. ib. 6, 289:demisso capite,
Vulg. Job 32, 6 al.:aliquos per funem,
Verg. A. 2, 262; Hor. A. P. 461:vestem,
id. S. 1, 2, 95; cf.tunicam,
id. ib. 25:stolam,
id. ib. 99 et saep.; often in a violent manner, to cast down, to cast, throw, thrust, plunge, drive, etc.:equum in flumen,
Cic. Div. 1, 33, 73; cf.:equos a campo in cavam viam,
Liv. 23, 47:aliquem in carcerem,
Liv. 34, 44 fin.; cf. Sall. C. 55, 4:aliquem ad imos Manes,
Verg. A. 12, 884:hostem in ovilia,
Hor. Od. 4, 4, 10:gladium in jugulum,
Plaut. Merc. 3, 4, 28; cf.:ferrum in ilia,
Ov. M. 4, 119:sublicas in terram,
Caes. B. G. 3, 49, 4; cf.:huc stipites,
id. ib. 7, 73, 3 and 6:huc caementa,
Hor. Od. 3, 1, 35:nummum in loculos,
to put, id. Ep. 2, 1, 175:calculum atrum in urnam,
Ov. M. 15, 44:milia sex nummum in arcam nummariam,
Nov. Com. v. 108 Rib.: caput ad fornicem Fabii, to bow, stoop, Crassus ap. Cic. de Or. 2, 66, 267: tunicam ad talos, Varr. ap. Non. 286, 19; cf. Cic. Clu. 40, 111; Quint. 5, 13, 39 et saep.:quove velim magis fessas demittere naves,
Verg. A. 5, 29; cf.:navem secundo amni Scodam,
Liv. 44, 31.— Poet. with dat.:corpora Stygiae nocti tormentis,
Ov. M. 3, 695; cf.:aliquem neci,
Verg. A. 2, 85:aliquem Orco,
id. ib. 2, 398; Hor. Od. 1, 28, 11:aliquem umbris,
Sil. 11, 142:ferrum jugulo,
Ov. H. 14, 5:ferrum lacubus,
id. M. 12, 278:offa demittitur faucibus boum,
Plin. 27, 11, 76, § 101.—Se, or in the pass. form with middle signif., to let one's self down, stoop, descend:B.(venti vortex) ubi se in terras demisit,
Lucr. 6, 446:se inguinibus tenus in aquam calidam,
Cels. 1, 3:se ad aurem alicujus,
Cic. Verr. 2, 2, 30; cf.:cum se demittit ob assem,
Hor. Ep. 1, 16, 64:concava vallis erat, qua se demittere rivi Assuerant,
Ov. M. 8, 334 al.:nonullae (matres familias) de muris per manus demissae,
Caes. B. G. 7, 47, 6.— Prov.: demitti de caelo, or simply caelo, to be sent down from heaven, i. e. to be of celestial origin, Liv. 10, 8, 10; Quint. 1, 6, 16.—Esp., milit. t. t.1.To send, bring, or lead down soldiers into a lower place:2.in loca plana agmen demittunt,
Liv. 9, 27; cf.:agmen in vallem infimam,
id. 7, 34:equites Numidas in inferiorem campum,
id. 27, 18:agmen in Thessaliam,
id. 32, 13; 38, 2: exercitum in planitiem, Frontin. Strat. 1, 2, 7 al.; and without in:agmen,
Liv. 9, 2:levem armaturam,
id. 22, 28 al.:cum se major pars agminis in magnam convallem demisisset,
had descended, Caes. B. G. 5, 32 fin.;so with se,
id. ib. 6, 40, 6; 7, 28, 2; id. B. C. 1, 79, 4; Cic. Fam. 15, 4, 4 al.—Arma demittere, in making a military salute: armis demissis salutationem more militari faciunt, with grounded arms, Auct. B. Afr. 85, 6. —II.Trop., to cast down, let sink, etc.:A.demisere oculos omnes gemitumque dedere,
Ov. M. 15, 612; cf.:vultu demisso,
Vulg. Isa. 49, 23:demissis in terram oculis,
Liv. 9, 38, 13;also in sleep: cadit inscia clavo Dextera, demittitque oculos,
Val. Fl. 3, 41:vultum,
Val. Max. 8, 14, 5; Curt. 6, 32, 1:vultum animumque metu,
Ov. M. 7, 133; cf.vultus,
id. ib. 10, 367; Liv. 2, 58. hoc in pectus tuum demitte, impress this deeply on your mind, Sall. J. 102 fin.; cf.:eas voces in pectora animosque,
Liv. 34, 50; and:dolor hoc altius demissus, quo minus profiteri licet,
Just. 8, 5, 11: cum in eum casum me fortuna demisisset, ut, etc., had reduced, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8, 2:dignitatem in discrimen,
Liv. 3, 35:vim dicendi ad unum auditorem (opp. supra modum sermonis attolli),
Quint. 1, 2, 31; to engage in, enter upon, embark in, meddle with:me penitus in causam,
Cic. Att. 7, 12, 3; cf.:me in res turbulentissimas,
id. Fam. 9, 1, 2: cogita ne te eo demittas, unde, etc., Cael. ap. Cic. Fam. 8, 16 fin.:se in comparationem,
Suet. Rhet. 6:se in adulationem,
to descend to, Tac. A. 15, 73:se usque ad servilem patientiam,
id. ib. 14, 26:se ad minora illa,
Quint. 1 prooem. § 5: re in secunda tollere animos et in mala demittere, to let it sink, i. e. to be disheartened, Lucil. ap. Non. 286, 7; cf.:si vicerint, efferunt se laetitia: victi debilitantur animosque demittunt,
Cic. Fin. 5, 15, 42; so,animos (with contrahere),
id. Tusc. 4, 6 fin.; and:animum (with contrahere),
id. Q. Fr. 1, 1, § 4:mentes,
Verg. A. 12, 609 (desperant, sicut e contra sperantes aliquid erigunt mentes, Serv.); and with abl.:ne se admodum animo demitterent,
Caes. B. G. 7, 29.—In geom., t. t., to let fall a line, Vitr. 3, 5, 5.—Hence, dēmissus, a, um, P. a., brought down, lowered.Lit.1.Of localities, sunken, low-lying, low (cf. dejectus, P. a., no. I.):2.campestribus ac demissis locis,
Caes. B. G. 7, 72, 3; cf.:loca demissa ac palustria,
id. B. C. 3, 49, 5.—Of other things, drooping, falling, hanging down:B.demissis umeris esse,
Ter. Eun. 2, 3, 22 Ruhnk.:tremulus, labiis demissis,
with flabby lips, id. ib. 2, 3, 44:demisso capite discedere,
Cic. Clu. 21, 58; cf.:tristes, capite demisso,
Caes. B. G. 1, 32:demisso vultu,
with downcast looks, Sall. C. 31, 7.— Poet. in Gr. constr.:Dido vultum demissa,
Verg. A. 1, 561.—Also deep:demissa vulnera,
Sen. Ep. 67 fin. —Trop.1.Downcast, dejected, dispirited, low (freq.):2.erigebat animum jam demissum,
Cic. Clu. 21, 58:esse fracto animo et demisso,
id. Fam. 1, 9, 16:(homines) animo demisso atque humili,
id. Font. 11; cf. id. Tusc. 2, 21:demisso animo fuit,
Sall. J. 98 al.:demissa voce loqui,
Verg. A. 3, 320.—In the comp.:nihilo demissiore animo causa ipse pro se dicta,
Liv. 4, 44.— Transf. to the person:quis P. Sullam nisi moerentem, demissum afflictumque vidit?
Cic. Sull. 26 fin.:videsne illum demissum?
id. Mur. 21, 45; Quint. 1, 3, 10 al.— Comp.:orator in ornamentis et verborum et sententiarum demissior,
Cic. Or. 24, 81.—Lowly, humble, unassuming, shy, retiring (opp. elatus, lofty, proud):3.ea omnia, quae proborum, demissorum, non acrium sunt, valde benevolentiam conciliant,
Cic. de Or. 2, 43, 182; cf.:multum demissus homo,
Hor. S. 1, 3, 57:sit apud vos modestiae locus, sit demissis hominibus perfugium, sit auxilium pudori,
Cic. Mur. 40, 87.—Rarely of external condition, humble, poor:4.qui demissi in obscuro vitam habent (opp. qui magno imperio praediti in excelso aetatem habent),
Sall. C. 51, 12.—Poet., and in Tacitus, of genealogical descent, descended, derived, sprung:1.ab alto Demissum genus Aenea,
Hor. S. 2, 5, 63; so Verg. G. 3, 35: id. A. 1, 288; Stat. Th. 2, 613; Tac. A. 12, 58.— Sup. does not occur. — Adv.: dēmisse.Lit., low:2.hic alte, demissius ille volabat,
Ov. Tr. 3, 4, 23.—Trop., humbly, modestly, abjectly, meanly:non est ausus elate et ample loqui, cum humiliter demisseque sentiret,
Cic. Tusc. 5, 9, 24:suppliciter demisseque respondere,
id. Fl. 10, 21:se tueri,
id. Att. 2, 18, 3.— Sup.: haec quam potest demississime atque subjectissime exponit, * Caes. B. C. 1, 84 fin. -
5 insinuo
in-sĭnŭo, āvi, ātum, 1, v. a. and n.I.Act.A.Lit., to put, place, or thrust into the bosom (post-class.):B.sicine vacuus et otiosus insinuatis manibus ambulabis,
with folded arms, App. M. 9, p. 219, 23:manum in sinum,
Tert. Res. Carn. 28.—To bring in by windings or turnings, to insinuate into; to cause a person or thing to get to a place by windings or turnings; and, in gen., to cause to arrive at or get to a place.1.In gen.:2.ratem terris,
to land, Avien. Arat. 312:suum aestum per saepta domorum,
Lucr. 6, 860:Romani quacumque data intervalla essent, insinuabant ordines suos,
pushed forward their files into the open spaces of the enemy, Liv. 44, 41.— Poet.:et (tibi) omni tempore tam faciles insinuentur opes,
come to you, Prop. 3, 9 (4, 8), 28.—Esp., with se, to wind one ' s way into, to steal into; to insinuate or ingratiate one ' s self:C. 1.se inter equitum turmas,
Caes. B. G. 4, 33:quā te insinuaveris, retro via repetenda,
Liv. 9, 2, 8:cum (Romanus) insinuasset se inter corpus armaque,
id. 7, 10, 10:qua se inter valles flumen insinuat,
winds along, id. 32, 31, 1:Tigris Persico mari se insinuat,
Curt. 5, 3.—In gen.:2.Augusto insinuatus est,
Suet. Gramm. 21; id. Calig. 10; id. Oth. 2:hoc est quod penitus illos animo Caesaris insinuavit,
Plin. Pan. 62; cf.:vitam moresque feris mentibus,
Aur. Vict. de Orig. Gent. 3, 3.—Esp., reflex. with se, etc.(α).With ad or in and acc.:(β).his nos rebus insinuabimus ad causam,
will make our way to, get to, Auct. Her. 1, 6, 10:se in antiquam philosophiam,
Cic. Tusc. 5, 12, 34:se ad aliquam,
Plaut. Mil. 2, 1, 27:se in familiaritatem alicujus,
Cic. Caecin. 5, 13:se in amicitiam cum aliquo,
Plaut. Cist. 1, 1, 94; Cic. Verr. 2, 3, 68, § 157:se in forum,
id. Phil. 5, 3, 8:se in familiarem usum,
Liv. 40, 21, 11:se in eorum sermonem,
Cic. Agr. 2, 5, 12.—Absol.:3.callidus ille ne se insinuet, studiose cavendum est,
Cic. Lael. 26, 99:eadem qua te insinuaveris via retro repetenda est,
Liv. 9, 2, 8:celeriter dato loco cum se insinuasset, Auct. B. Alex. 52, 2: praefecto regis se,
Just. 5, 2, 5:plebi se,
Liv. 3, 15, 2.—To introduce to, initiate into:4.adest tibi dies, quo per istas meas manus piissimis sacrorum arcanis insinueris,
App. M. 11, p. 268.—To make known, publish (post-class.):II.voluntatem suam heredibus,
Dig. 32, 1, 11, § 2; Rutil. Nam. 1, 590.—Neutr., to wind or steal into, to make one ' s way or get into, to penetrate, enter, reach, arrive at; constr. with in and acc. or dat.: inde in amicitiam insinuavit cum matre et mecum simul. Blanditiis, etc., Plaut. Cist. 1, 1, 93:penitus insinuare in causam,
to penetrate thoroughly into, to acquire a complete knowledge of, Cic. de Or. 2, 35, 149; cf.:ad causam,
Auct. Her. 1, 6, 10:in ipsius consuetudinem insinuabo,
Cic. Fam. 4, 13, 6:novus per pectora cunctis Insinuat pavor,
Verg. A. 2, 229:Italiaeque urbes dextram insinuantis in undam,
winding, reaching to, Manil. 4, 602: et blandiri suppliciter et subtiliter insinuare eis, a quibus, etc., i. e. to steal into favor with, etc., Cic. de Or. 1, 20, 90. -
6 pando
1.pando, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [for spando; root spa-; Sanscr. spha-, spread, grow; Gr. spaô; cf. spatium].I.Act., to bend, bow, curve any thing (cf.:(β).flecto, curvo): pandant enim posteriora,
Quint. 11, 3, 122:manus leviter pandata,
id. 11, 3, 100. —Mid., to bend itself, to bend:II. 2.in inferiora pandantur,
Plin. 16, 42, 81, § 223; 16, 39, 74, § 189; 16, 40, 79, § 219:apes sarcinā pandatae,
id. 11, 10, 10, § 21:firmiora juga sunt alliganda, ut rigorem habeant nec pandentur onere fructuum,
Col. 4, 16 fin. —pando pandi (acc. to Prisc. p. 891 P.), passum, and less freq. pansum (v. Neue, Formenl. 2, p. 567 sq.), 3, v. a., to spread out, extend; to unfold, expand [from the root pat of pateo, cf. petannumi, q. v.] (syn.: explano, explico, extendo).I.Lit.:(β).pandere palmas Ante deum delubra,
Lucr. 5, 1200; so,ad solem pennas,
Verg. G. 1, 398:retia,
Plin. 9, 8, 9, § 29:telas in parietibus latissime,
id. 29, 4, 27, § 87: aciem, to extend, deploy, = explicare, Tac. H. 2, 25; 4, 33:rupem ferro,
i. e. to split, Liv. 21, 37:utere velis, Totos pande sinus,
Juv. 1, 150.—With se or pass., to spread one's self, stretch, open out, extend, etc.:2.immensa panditur planities,
Liv. 32, 4:dum se cornua latius pandunt,
id. 2, 31:rosa sese pandit in calices,
Plin. 21, 4, 10, § 14:ubi mare coepit in latitudinem pandi,
id. 6, 13, 15, § 38:si panditur ultra (gremium),
i. e. is not yet full, Juv. 14, 327.—In partic., in econom. lang., to spread out to dry, to dry fruits:B.ficos pandere,
Col. 2, 22, 3:uvas in sole,
id. 12, 39, 1.—Transf.1.To throw open, to open any thing by extending it (mostly poet.;2.syn.: patefacio, aperio, recludo): pandite atque aperite propere januam hanc Orci,
Plaut. Bacch. 3, 1, 1:pandite, sulti', genas (i. e. palpebras), Enn. ap. Paul. ex Fest. s. v. genas, p. 94 Müll. (Ann. v. 521 Vahl.): dividimus muros et moenia pandimus urbis,
Verg. A. 2, 234:(Cerberus) tria guttura pandens,
id. ib. 6, 421:limina,
id. ib. 6, 525: agros pingues, to lay open, i. e. to plough up, till, Lucr. 5, 1248:piceae tantum taxique nocentes Interdum aut hederae pandunt vestigia nigrae,
disclose, Verg. G. 2, 257:torridam incendio rupem ferro pandunt,
lay open, split, Liv. 21, 37, 3:pandite nunc Helicona, deae,
Verg. A. 7, 641; 10, 1.—Mid., to open itself, to open: panduntur inter ordines [p. 1297] viae, Liv. 10, 41:II.cum caudā omnis jam panditur Hydra,
i. e. displays itself, Cic. Arat. 449.—Trop.A.To spread, extend; and with se, to spread or extend itself:B. 2.cum tempora se veris florentia pandunt,
Lucr. 6, 359:illa divina (bona) longe lateque se pandunt caelumque contingunt,
Cic. Tusc. 5, 27, 76:quaerebam utrum panderem vela orationis,
id. ib. 4, 5, 9:umbriferos ubi pandit Tabrica saltus,
Juv. 10, 194. —Mid.:ab aquilone pandetur malum super omnes,
Vulg. Jer. 1, 14; see also under P. a. B.—In partic., to unfold in speaking, to make known, publish, relate, explain (mostly poet.):A.omnem rerum naturam dictis,
Lucr. 5, 54:primordia rerum,
id. 1, 55:res altā terrā et caligine mersas,
Verg. A. 6, 267; 3, 252; 3, 479:nomen,
Ov. M. 4, 679:fata,
Luc. 6, 590:Hesiodus agricolis praecepta pandere orsus,
Plin. H. N. 14, 1, 1, § 3.—Hence,pansus, a, um, P. a., spread out, outspread, outstretched, extended (rare and mostly post-Aug.):B.manibus et pedibus pansis,
Vitr. 3, 1:suppliciter pansis ad numina palmis, Germ. Arat. 68: sago porrectius panso,
Amm. 29, 5, 48:pansis in altum bracchiis,
Prud. Cath. 12, 170: panso currere carbaso, id. adv. Symm. praef. 1, 48.—passus, a, um (cf.:1.ab eo, quod est pando passum veteres dixerunt, non pansum, etc.,
Gell. 15, 15, 1), P. a., outspread, outstretched, extended, open.Lit.:2.velo passo pervenire,
under full sail, Plaut. Stich. 2, 2, 45; so,velis passis pervehi,
Cic. Tusc. 1, 49, 119:passis late palmis,
Caes. B. C. 3, 98:passis manibus,
Plin. 7, 17, 17, § 77; Gell. 15, 15, 3: crinis passus, and more freq. in plur., crines passi, loose, dishevelled hair:capillus passus,
Ter. Phorm. 1, 2, 56; Caes. B. G. 1. 51; 7, 48; Liv. 1, 13; Verg. A. 1, 480 et saep.—Hence, verba passa, loose, relaxed, i. e. prose, App. Flor. 2, 15, p. 352, 1.—Transf.(α).Spread out to dry (v. supra, I. 2.); hence, dried, dry:(β).uvae,
i. e. raisins, Col. 12, 39, 4; Front. Ep. ad M. Caes. 4, 4 Mai; Vulg. Num. 6, 4; so,acini,
Plin. 14, 1, 3, § 16:racemi,
Verg. G. 4, 269:rapa,
Plin. 18, 13, 34, § 127:uva passa pendilis,
Plaut. Poen. 1, 2, 99:lac passum,
boiled milk, Ov. M. 14, 274.—Hence,Transf.: rugosi passique senes, dried up, withered, Lucil. ap. Non. 12, 5 (Sat. 19, 11).— Hence, subst.: passum, i, n. (sc. vinum), wine made from dried grapes, raisin-wine: passum nominabant, si in vindemiā uvam diutius coctam legerent, eamque passi essent in sole aduri, Varr. ap. Non. 551, 27; Plaut. Ps. 2, 4, 51:3.passo psythia utilior,
Verg. G. 2, 93; Juv. 14, 271; cf. Col. 12, 39, 1; Plin. 14, 9, 11, § 81; Pall. 11, 19, 1:passum quo ex sicciore uva est, eo valentius est,
Cels. 2, 18.—Trop.: verba passa, prose (post-class.), App. Flor. p. 352, 1. -
7 subplex
supplex ( subpl-), ĭcis (abl. supplĭci, but also -ĭce freq. in dactyl. and anap. verse, Hor. C. 3, 14, 8; Tib. 1, 2, 14; Ov. M. 2, 396 al.;(α).and always when used subst.,
Verg. A. 3, 667; Ov. M. 8, 261; Curt. 5, 3, 14;or to denote a temporary attitude or relation, not a permanent characteristic,
Cic. Scaur. 2, 35; Luc. 8, 287; 8, 346; cf. Neue, Formenl. 2, 46; gen. plur. supplicium, Liv. 24, 30; 29, 16; 35, 34), adj. [sup-plico, bending the knees, kneeling down; hence], humbly begging or entreating; humble, submissive, beseeching, suppliant, supplicant (class.; syn.: humilis, submissus).Absol.:(β).supplex te ad pedes abiciebas,
Cic. Phil. 2, 34, 86; cf. id. Lig. 5, 13:ad alios se reges supplicem contulisse,
id. Imp. Pomp. 8, 21:et genua amplectens effatur talia supplex,
Verg. A. 10, 523:vobis supplex manus tendit patria communis,
Cic. Cat. 4, 9, 18; cf.infra II.: se supplicem pro aliquo profiteri,
id. Pis. 32, 80:supplex ad aliquem venire,
id. Att. 16, 16, C, §10: ad opem judicum supplices confugere,
id. Font. 15, 33 (11, 23):do manus Supplex,
Hor. Epod. 17, 2:supplex populi suffragia capto,
id. Ep. 2, 2, 103:tibi quo die Portus Alexandrea supplex patefecit,
id. C. 4, 14, 35:supplex rogabo,
Stat. Achill. 1, 50.—With dat.:(γ).ut tibi fierem supplex,
Plaut. Ps. 5, 2, 20:judicibus supplex,
Cic. Tusc. 1, 29, 71; id. de Or. 1, 53, 229:ego me plurimis pro te supplicem abjeci,
id. Mil. 36, 100; Plaut. Bacch. 4, 9, 101; id. Cist. 1, 1, 34; id. Pers. 2, 3, 18; id. Stich. 2, 1, 18; Ter. Phorm. 5, 6, 47; Cic. Planc. 8, 21; Ov. H. 12, 185 al.:cum Alcibiades Socrati supplex esset, ut, etc.,
Cic. Tusc. 3, 32, 77.—As subst.: supplex, ĭcis, m., a suppliant, humble petitioner:II.in miseros ac supplices misericordiā uti,
Caes. B. G. 2, 28:et nos jacentis ad pedes supplicum voce prohibebis?
Cic. Lig. 5, 13:tu supplice digno dignior,
Val. Fl. 7, 290:paternus,
Sen. Troad. 315; so with a pron. possess. or gen.:vester est supplex, judices,
Cic. Mur. 40, 86; so,vester,
id. Clu. 70, 200:tuus,
Hor. C. 3, 10, 16:supplex vestrae misericordiae,
Cic. Cael. 32, 79:dei,
Nep. Paus. 4, 5; id. Ages. 4, 8:tui numinis,
Sen. Agam. 343:domus inimicae,
Quint. Decl. 9, 1.—Transf., of things:manus supplices,
Cic. Font. 21, 48 (17, 38):manu supplice,
Ov. M. 11, 279:dextra,
Val. Fl. 4, 11:vitta,
Hor. C. 3, 14, 8:dona,
Verg. A. 3, 439:libelli,
Mart. 8, 31, 3:vota,
Verg. A. 8, 61:verba,
Cic. Att. 12, 32, 1:vox,
Sall. C. 31, 7; Ov. M. 2, 396; Liv. 30, 12; Curt. 4, 6, 28:voce supplex,
Tac. A. 1, 57:oliva,
Val. Fl. 3, 424:querelae,
Tib. 1, 4, 72:lacrimae,
Prop. 1, 16, 4:causa,
Quint. 11, 1, 3.—Hence, adv.: sup-plĭcĭter, humbly, submissively, suppliantly:suppliciter demisseque respondere,
Cic. Fl. 10, 21; id. de Or. 1, 20, 90; Caes. B. G. 1, 27; Suet. Aug. 13; id. Tib. 10; Verg. A. 1, 481; 12, 220; Hor. S. 1, 8, 32; Ov. F. 2, 438; id. P. 1, 10, 44. -
8 supplex
supplex ( subpl-), ĭcis (abl. supplĭci, but also -ĭce freq. in dactyl. and anap. verse, Hor. C. 3, 14, 8; Tib. 1, 2, 14; Ov. M. 2, 396 al.;(α).and always when used subst.,
Verg. A. 3, 667; Ov. M. 8, 261; Curt. 5, 3, 14;or to denote a temporary attitude or relation, not a permanent characteristic,
Cic. Scaur. 2, 35; Luc. 8, 287; 8, 346; cf. Neue, Formenl. 2, 46; gen. plur. supplicium, Liv. 24, 30; 29, 16; 35, 34), adj. [sup-plico, bending the knees, kneeling down; hence], humbly begging or entreating; humble, submissive, beseeching, suppliant, supplicant (class.; syn.: humilis, submissus).Absol.:(β).supplex te ad pedes abiciebas,
Cic. Phil. 2, 34, 86; cf. id. Lig. 5, 13:ad alios se reges supplicem contulisse,
id. Imp. Pomp. 8, 21:et genua amplectens effatur talia supplex,
Verg. A. 10, 523:vobis supplex manus tendit patria communis,
Cic. Cat. 4, 9, 18; cf.infra II.: se supplicem pro aliquo profiteri,
id. Pis. 32, 80:supplex ad aliquem venire,
id. Att. 16, 16, C, §10: ad opem judicum supplices confugere,
id. Font. 15, 33 (11, 23):do manus Supplex,
Hor. Epod. 17, 2:supplex populi suffragia capto,
id. Ep. 2, 2, 103:tibi quo die Portus Alexandrea supplex patefecit,
id. C. 4, 14, 35:supplex rogabo,
Stat. Achill. 1, 50.—With dat.:(γ).ut tibi fierem supplex,
Plaut. Ps. 5, 2, 20:judicibus supplex,
Cic. Tusc. 1, 29, 71; id. de Or. 1, 53, 229:ego me plurimis pro te supplicem abjeci,
id. Mil. 36, 100; Plaut. Bacch. 4, 9, 101; id. Cist. 1, 1, 34; id. Pers. 2, 3, 18; id. Stich. 2, 1, 18; Ter. Phorm. 5, 6, 47; Cic. Planc. 8, 21; Ov. H. 12, 185 al.:cum Alcibiades Socrati supplex esset, ut, etc.,
Cic. Tusc. 3, 32, 77.—As subst.: supplex, ĭcis, m., a suppliant, humble petitioner:II.in miseros ac supplices misericordiā uti,
Caes. B. G. 2, 28:et nos jacentis ad pedes supplicum voce prohibebis?
Cic. Lig. 5, 13:tu supplice digno dignior,
Val. Fl. 7, 290:paternus,
Sen. Troad. 315; so with a pron. possess. or gen.:vester est supplex, judices,
Cic. Mur. 40, 86; so,vester,
id. Clu. 70, 200:tuus,
Hor. C. 3, 10, 16:supplex vestrae misericordiae,
Cic. Cael. 32, 79:dei,
Nep. Paus. 4, 5; id. Ages. 4, 8:tui numinis,
Sen. Agam. 343:domus inimicae,
Quint. Decl. 9, 1.—Transf., of things:manus supplices,
Cic. Font. 21, 48 (17, 38):manu supplice,
Ov. M. 11, 279:dextra,
Val. Fl. 4, 11:vitta,
Hor. C. 3, 14, 8:dona,
Verg. A. 3, 439:libelli,
Mart. 8, 31, 3:vota,
Verg. A. 8, 61:verba,
Cic. Att. 12, 32, 1:vox,
Sall. C. 31, 7; Ov. M. 2, 396; Liv. 30, 12; Curt. 4, 6, 28:voce supplex,
Tac. A. 1, 57:oliva,
Val. Fl. 3, 424:querelae,
Tib. 1, 4, 72:lacrimae,
Prop. 1, 16, 4:causa,
Quint. 11, 1, 3.—Hence, adv.: sup-plĭcĭter, humbly, submissively, suppliantly:suppliciter demisseque respondere,
Cic. Fl. 10, 21; id. de Or. 1, 20, 90; Caes. B. G. 1, 27; Suet. Aug. 13; id. Tib. 10; Verg. A. 1, 481; 12, 220; Hor. S. 1, 8, 32; Ov. F. 2, 438; id. P. 1, 10, 44. -
9 voluto
I.Act.A.Lit.1.In gen.a.With acc.:b.amphoras per terram,
Col. 12, 48, 4:pelagus (ventus),
Luc. 1, 412: pilas e fimo pedibus. i. e. to form by rolling together, Plin. 11, 28, 34, § 98; cf. volvo, I.—With se:se in pulvere,
to roll about, wallow, Plin. 30, 16, 53, § 148.—More freq., mid.:2.ut gallinae possint in pulvere volutari,
roll themselves, roll, Varr. R. R. 3, 9, 7:sus caenoso lacu,
Col. 7, 10, 6:super aureorum acervos... toto corpore volutatus est,
Suet. Calig. 42 fin.:volutati supra jacentia poma (irenacei),
Plin. 8, 37, 56, § 133; cf.in allusion to the lit. signif. of the name Verres: quem (Verrem) in luto volutatum totius corporis vestigiis invenimus,
Cic. Verr. 2, 4, 24, § 53:(animi) corporibus elapsi circum terram ipsam volutantur,
id. Rep. 6, 26, 29:cum tibi pueri ad pedes volutarentur,
Auct. Her. 4, 24, 33; so in part.:genua amplexus genibusque volutans Haerebat,
Verg. A. 3, 607:(amnis) per cava saxa volutans,
Ov. Am. 3, 6, 45:in sacco et cinere volutantes,
Tert. Apol. 40 fin. —In partic., in mal. part., Plin. 35, 11, 40, § 140; Sen. Contr. 1, 2; Petr. 79; Just. 12, 16, 2; Tert. ad Uxor. 9.—B. 1.In gen.:2.vocem per ampla atria,
to roll, spread, Verg. A. 1, 725; so,vocem,
id. ib. 5, 149:murmura,
id. ib. 10, 98: confusa verba. Ov. M. 12, 55.—Mid.: cum omnes in omni genere et scelerum et flagitiorum volutentur,
wallow, Cic. Fam. 9, 3, 1:in omni dedecore,
Auct. Her. 4, 13, 19:inter mala plurima,
Sen. Vit. Beat. 24, 4.—In partic.(α).To busy, occupy (of the mind):(β).animum saepe tacitis cogitationibus,
Liv. 9, 17, 2:in veteribus scriptis studiose et multum volutatum esse,
Cic. de Or. 3, 10, 39; cf. id. Q. Fr. 2, 13, 4.—To turn over or revolve in the mind; to consider, weigh, ponder:II.rem in pectore,
Plaut. Capt. 4, 2, 1:gladios in comisationem praeparatos volutabam in animo,
Liv. 40, 13, 4:haec secum volutantem in animo,
id. 42, 11, 5:hoc eum jam pridem volutare in animo,
id. 28, 18, 11:haec in animo voluta,
Sen. Ep. 24, 15; cf.:in pectore volutare,
Lact. 7, 16, 4:ipse quid intra animum volutaverim... omittam referre,
Tac. A. 4, 40:nihil umquam nisi sempiternum et divinum animo volutare,
Cic. Rep. 1, 17, 28:aliud atque aliud consilium animo,
Curt. 5, 12, 10; Tac. H. 2, 49; Sen. Cons. Marc. 11, 5:aliquid mente,
Lucr. 3, 240:tacitus mecum ipse voluto,
Verg. E. 9, 37:inter seque,
Ov. M. 1, 389:multa secum animo volutans,
Liv. 40, 8, 5:haec secum volutans,
id. 30, 14, 3; 26, 7, 3:secum corde,
Verg. A. 4, 533:suo cum corde,
id. ib. 6, 185:aliquid in secreto cum amicis,
to consider, discuss, Liv. 34, 36, 4:consilia de Romano bello,
id. 34, 60, 2:quibus suā sponte volutantibus res inter se repugnantes obtorpuerant animi,
id. 32, 20, 2.—Neutr., to roll or tumble one's self (very rare):leone obvio suppliciter volutante,
Plin. 8, 16, 21, § 56; so id. 35, 11, 40, § 140 (cf. I. A. 1. b. fin. supra).
См. также в других словарях:
humblement — respondre, Suppliciter demisseque respondere. Humblement et à genouil, Suppliciter. Humblement et sans grand bruit, Remisse. Se porter humblement, Summisse se gerere. Demander quelque chose le plus humblement qu il est possible, Precibus infimis… … Thresor de la langue françoyse
Hasekura Tsunenaga — In this Japanese name, the family name is Hasekura . Hasekura Rokuemon Tsunenaga (1571–1622) Hasekura s portrait during his mission … Wikipedia
Chievres — Chièvres Chièvres … Wikipédia en Français
Chièvres — Géolocalisation sur la carte : Belgique … Wikipédia en Français
Don Felipe Francisco Hasekura — Tsunenaga Hasekura Portrait de Hasekura durant son voyage à Rome en 1615, par Claude Deruet, galerie Borghèse, Rome. Tsunenaga Hasekura (支倉六右衛門常長, Hasekura Rokuemo … Wikipédia en Français
Faxecura Rocuyemon — Tsunenaga Hasekura Portrait de Hasekura durant son voyage à Rome en 1615, par Claude Deruet, galerie Borghèse, Rome. Tsunenaga Hasekura (支倉六右衛門常長, Hasekura Rokuemo … Wikipédia en Français
Felipe Francisco Hasekura — Tsunenaga Hasekura Portrait de Hasekura durant son voyage à Rome en 1615, par Claude Deruet, galerie Borghèse, Rome. Tsunenaga Hasekura (支倉六右衛門常長, Hasekura Rokuemo … Wikipédia en Français
Hasekura Rokuemon Tsunenaga — Tsunenaga Hasekura Portrait de Hasekura durant son voyage à Rome en 1615, par Claude Deruet, galerie Borghèse, Rome. Tsunenaga Hasekura (支倉六右衛門常長, Hasekura Rokuemo … Wikipédia en Français
Hasekura Tsunenaga — Tsunenaga Hasekura Portrait de Hasekura durant son voyage à Rome en 1615, par Claude Deruet, galerie Borghèse, Rome. Tsunenaga Hasekura (支倉六右衛門常長, Hasekura Rokuemo … Wikipédia en Français
Tsunenaga Hasekura — Portrait de Hasekura durant son voyage à Rome en 1615, par Claude Deruet, galerie Borghèse, Rome. Tsunenaga Hasekura (支倉六右衛門常長, Hasekura Rokuemon Tsunenaga … Wikipédia en Français
Waudignies — Chièvres Chièvres … Wikipédia en Français