Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

subpl-

  • 1 supplantō (subpl-)

        supplantō (subpl-) —, —, āre    [sub+planta], to trip up the heels of, throw down: alqm.

    Latin-English dictionary > supplantō (subpl-)

  • 2 supplēmentum (subpl-)

        supplēmentum (subpl-) ī, n    [suppleo], that which fills out, supplies, reinforcements: supplementum legionibus scribere: legiones supplemento explere, L.: supplementi nomine, Cs.: servos ad supplementum remigum dedit, L.: legere, Cu.

    Latin-English dictionary > supplēmentum (subpl-)

  • 3 sup-pleō (subpl-)

        sup-pleō (subpl-) ēvī, ētus, ēre,    to fill up, fill out, make full, make good, complete, supply: supplet iste nescio qui: bibliothecam: Adiectoque cavae supplentur corpore rugae, O.: inania moenia (i. e. urbem) supple, i. e. people, O.: Si fetura gregem suppleverit, V.—To add: ceteros.—In the army or navy, to fill up, make complete, furnish with a complement, recruit: legiones, L.: Remigium, V.

    Latin-English dictionary > sup-pleō (subpl-)

  • 4 supplex (subpl-)

        supplex (subpl-) icis (abl. icī or ice; gen plur. -icum, rarely -icium), adj.    [sub+PARC-], kneeling in entreaty, begging, entreating, humble, submissive, beseeching, suppliant, supplicant: supplex te ad pedes abiciebas: vobis supplex manūs tendit patria communis: gener a consulis pedibus supplex reicebatur: Ne quoiquam suorum aequalium supplex siet, T.: iudicibus: cum Alcibiades Socrati supplex esset, ut, etc.—As subst m., a suppliant, humble petitioner: in miseros ac supplices misericordiā uti, Cs.: nos supplicum voce prohibebis?: vester est supplex, iudices: tuus, H.: dei, N.—Of things, of a supplicant, expressive of entreaty, suppliant, humble, beseeching: manūs: manu supplice, O.: vitta, H.: vota, V.: vox, S.

    Latin-English dictionary > supplex (subpl-)

  • 5 supplicātiō (subpl-)

        supplicātiō (subpl-) ōnis, f    [supplico], a public prayer, supplication, religious solemnity, day of prayer, day of humiliation, thanksgiving day, festival: supplicationes per dies quinquaginta constituere: supplicationes in biduum senatus decrevit, L.: dierum viginti supplicatio a senatu decreta est, a thanksgiving for victory, Cs.: supplicatio diem unum Romae indicta, L.

    Latin-English dictionary > supplicātiō (subpl-)

  • 6 suppliciter (subpl-)

        suppliciter (subpl-) adv.    [supplex], like a petitioner, humbly, submissively, suppliantly: respondere: locuti, Cs.: aram venerans, V., H., O.

    Latin-English dictionary > suppliciter (subpl-)

  • 7 supplicium (subpl-)

        supplicium (subpl-) ī, n    [supplex], a kneeling, bowing down, humble entreaty, petition, supplication: Vaccenses fatigati regis subpliciis, S.: legatos ad consulem cum suppliciis mittit, S.— An humiliation, public prayer, supplication, act of worship: suppliciis fatigare deos, L.: in suppliciis deorum magnifici, i. e. votive offerings, S.: suppliciis deos placare, L.—(Because criminals were beheaded kneeling), the punishment of death, death-penalty, execution, slaughter: se et liberos hostibus ad supplicium dedere, Cs.: ad supplicium rapi: ad ultimum supplicium progredi<*> to take their own lives, Cs.— Punishment, penalty, torture, torment, pain, distress, suffering: illi de me supplicium dabo, T.: omni supplicio excruciatus: gravissimum ei rei supplicium cum cruciatu constitutum est, Cs.: triste, V.: iis (improbis) ante oculos iudicia et supplicia versentur: suppliciis delicta coërcere, H.

    Latin-English dictionary > supplicium (subpl-)

  • 8 supplicō (subpl-)

        supplicō (subpl-) āvī, ātus, āre    [supplex], to kneel down, humble oneself, pray humbly, beseech, beg, implore, supplicate: precari, denique supplicare: missitare supplicantes legatos, S.: Ipsum hunc orabo; huic supplicabo, T.: senatui pro me: indignis, O.: ut non multum Graecis supplicandum putarem.—Of worship, to pray, supplicate, worship: per hostias deis, S.: populus iit supplicatum, L.: ut, cuius sepulcrum exstet... ei publice supplicetur: supplicatum totā urbe est, L.

    Latin-English dictionary > supplicō (subpl-)

  • 9 supplōdō (subpl-)

        supplōdō (subpl-) sī, —, ere    [sub+plaudo], to stamp: pedem in illo iudicio.

    Latin-English dictionary > supplōdō (subpl-)

  • 10 supplōsiō (subpl-)

        supplōsiō (subpl-) ōnis, f    [supplodo], a stamping: pedis.

    Latin-English dictionary > supplōsiō (subpl-)

  • 11 subplodo

    sup-plōdo ( subpl-), or sup-plaudo ( subpl-), si, 3, v. a. and n., to stamp the foot: pedem nemo in illo judicio supplosit, * Cic. de Or. 1, 53, 230; so,

    pedem,

    Sen. Ep. 75, 2.—
    II.
    Trop.
    A.
    To clap in token of applause, to applaud (eccl. Lat.):

    male nobis supplaudimus,

    Tert. Idol. 12:

    diversae parti,

    id. Pud. 19. —
    * B.
    To tread under foot, to destroy:

    calumniam,

    Macr. Somn. Scip. 1, 2, § 3.

    Lewis & Short latin dictionary > subplodo

  • 12 subplosio

    supplōsĭo ( subpl-), and supplau-sĭo ( subpl-), ōnis, f. [supplodo], a stamping with the feet:

    pedis,

    Cic. de Or. 3, 12, 47; 3, 59, 220; id. Brut. 38, 141; 80, 278; Auct. Her. 3, 15, 27; Quint. 10, 7, 26; 11, 3, 128.

    Lewis & Short latin dictionary > subplosio

  • 13 supplodo

    sup-plōdo ( subpl-), or sup-plaudo ( subpl-), si, 3, v. a. and n., to stamp the foot: pedem nemo in illo judicio supplosit, * Cic. de Or. 1, 53, 230; so,

    pedem,

    Sen. Ep. 75, 2.—
    II.
    Trop.
    A.
    To clap in token of applause, to applaud (eccl. Lat.):

    male nobis supplaudimus,

    Tert. Idol. 12:

    diversae parti,

    id. Pud. 19. —
    * B.
    To tread under foot, to destroy:

    calumniam,

    Macr. Somn. Scip. 1, 2, § 3.

    Lewis & Short latin dictionary > supplodo

  • 14 supplosio

    supplōsĭo ( subpl-), and supplau-sĭo ( subpl-), ōnis, f. [supplodo], a stamping with the feet:

    pedis,

    Cic. de Or. 3, 12, 47; 3, 59, 220; id. Brut. 38, 141; 80, 278; Auct. Her. 3, 15, 27; Quint. 10, 7, 26; 11, 3, 128.

    Lewis & Short latin dictionary > supplosio

  • 15 subplantator

    sup-plantātor ( subpl-), ōris, m. [id.], one who trips up another ' s heels, a supplanter (eccl. Lat.), Hier. Ep. 69, 6 (of Jacob); Ambros. Ep. 60.

    Lewis & Short latin dictionary > subplantator

  • 16 subplanto

    sup-planto ( subpl-), āvi, ātum, 1, v. a. [planta], to trip up one ' s heels, to throw down, huposkelizô.
    I.
    Lit.:

    supplantare dictum est pedem supponere, Lucilius: supplantare aiunt Graeci,

    Non. 36, 3: qui stadium currit, supplantare eum, quīcum certet nullo modo debet, * Cic. Off. 3, 10, 42:

    athleta supplantatus,

    Sen. Ep. 13, 2. —
    II.
    Transf., in gen., to throw down, throw to the ground, overthrow:

    vitem,

    Col. Arb. 7, 4:

    vites in terram,

    Plin. 17, 23, 35, § 212:

    uvas,

    id. 17, 22, 35, § 192:

    fulturas (vehemens aquae vis),

    Vitr. 10, 22.— Poet.: tenero supplantat verba palato, trips up, i. e. distorts, minces, Pers. 1, 35:

    judicium,

    to overturn, Quint. Decl. 7.

    Lewis & Short latin dictionary > subplanto

  • 17 subplaudo

    supplaudo ( subpl-), ĕre, v. supplodo.

    Lewis & Short latin dictionary > subplaudo

  • 18 subplausio

    supplausĭo ( subpl-), ōnis, v. supplosio.

    Lewis & Short latin dictionary > subplausio

  • 19 subplementum

    supplēmentum ( subpl-), i, n. [suppleo], that with which any thing is made full or whole; a filling up, supply, supplement.
    I.
    In gen. (so rare;

    perh. only post-Aug.): ex geminis singula capita in supplementum gregis reservantur,

    Col. 7, 6, 7:

    nec ullis juventutis supplementis frequentatae,

    id. 9, 13, 13:

    adjectum supplementum Campaniae coloniae,

    Vell. 2, 81, 2:

    quosdam bello captos in supplementum urbium dividit,

    Just. 8, 6, 1:

    digitum torpentem cornei circuli supplemento scripturae admovere,

    with the help, aid, Suet. Aug. 80:

    supplementum operi postulabant,

    App. M. p. 231, 12:

    sordentia supplementa et dapes gratuitas conquirere,

    broken victuals, id. ib. 4, p. 149, 5:

    artis magicae,

    apparatus, id. ib. 2, p. 124, 16.—
    II.
    In partic., in milit. lang., a making up, filling up a body of troops, recruiting; concr., supplies, reinforcements (the class. signif. of the word):

    supplementum legionibus scribere,

    Cic. Fam. 3, 3, 1; cf. Liv. 42, 10, 12:

    legiones veteres supplemento explere,

    id. 1, 30:

    per causam supplementi ab exercitu discedit,

    Caes. B. G. 7, 9:

    supplementi nomine,

    id. B. C. 3, 4:

    in supplementum classis juventus armaque data,

    Liv. 28, 37, 4:

    servos ad suplpementum remigum dedit,

    id. 26, 47, 3:

    in supplementum scribere,

    id. 37, 2, 2; 42, 1, 2:

    distribuere,

    Curt. 4, 5, 18:

    legere,

    id. 5, 1, 13:

    milites, qui in supplementum venerant,

    Just. 3, 4, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > subplementum

  • 20 subpleo

    sup-plĕo ( subpl) -, ēvi, ētum, 2, v. a., to fill up, make full or whole, to make good, to complete, supply (class.; cf.: reficio, suppedito).
    I.
    In gen.:

    fiscellam,

    Cato, R. R. 88, 1:

    dum suppleri summa queatur,

    Lucr. 1, 1044:

    bibliothecam,

    Cic. Q. Fr. 3, 4, 5:

    usum provinciae,

    id. Verr. 2, 4, 5, § 9:

    Hirtius, qui Gallici belli novissimum librum supplevit,

    Suet. Caes. 56:

    adjectoque cavae supplentur corpore rugae,

    Ov. M. 7, 291:

    vulnera supplevit lacrimis,

    id. ib. 4, 140: tu mihi da cives et inania moenia (i. e. urbem) supple, fill up, i. e. people, id. ib. 7, 628; cf.:

    si fetura gregem suppleverit,

    Verg. E. 7, 36:

    ad supplenda exercitūs damna,

    Tac. A. 1, 71:

    damna incendiorum multis,

    to make good, repair, Suet. Calig. 16; cf. id. Aug. 41:

    colos consumptas,

    Sen. Herc. Oet. 1084:

    aerarium,

    Tac. A. 2, 38:

    ut referendis praeteritis verbis id scriptum suppleatur,

    Cic. de Or. 2, 26, 110: hypocauston. si dies nubilus, immisso vapore solis vicem supplet, supplies the place of, Plin. Ep. 5, 6, 24; so,

    locum parentis tibi,

    Sen. Hipp. 633:

    remis Zephyros,

    Stat. Achill. 2, 20:

    ponite ante oculos M. Antonium consularem, sperantem consulatum Lucium adjungite: supplete ceteros, etc.,

    Cic. Phil. 12, 6, 14:

    praemia,

    to furnish, Aus. Idyll. 10, 412:

    suppletis lucernis,

    i. e. with oil, Prop. 4 (5), 8, 43:

    simili mixturā vas suppleatur,

    Col. 12, 10, 2. — Absol.:

    supplet iste nescio qui,

    Cic. Fl. 17, 40.—
    II.
    In partic., in milit. lang., to fill up, make complete or full in number, furnish with a complement, recruit: cum sex legionibus iisque suppletis ex Bruti exercitu, M. Anton. ap. Cic. Phil. 8, 9, 27:

    legiones,

    Liv. 29, 24, 14:

    exercitum junioribus,

    Just. 12, 11, 4:

    legiones subito delectu,

    Tac. H. 4, 19:

    decurias equitum,

    Suet. Tib. 41:

    naves remigio,

    Liv. 26, 39, 7; cf.

    remigium,

    Verg. A. 3, 471.

    Lewis & Short latin dictionary > subpleo

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»