-
81 опрокидываться
-
82 положение
с.1) (расположение; местоположение) posizione f, ubicazione f, collocazione f; disposizione fгеографическое положение — posizione geograficaположение для стрельбы стоя / лежа — posizione in piedi / a terra3) ( об обществе) condizione f / posizione f ( sociale); stato mсоциальное положение — posizione sociale; posto nella società4) (состояние, обстановка) stato m, situazione f, clima m; posizione fмеждународное положение — situazione / clima internazionaleэкономическое положение — situazione economicaв нашем / моем / его положении... — nello stato in cui siamo / sono / e...при таком положении вещей — stando cosi le cose...при создавшемся положении... — in questa situazione; nella situazione createsiвойти в чье-л. положение — mettersi nei panni di qdкрайне тяжелое положение — una situazione estremamente difficile / grave / criticaвыйти из положения — trovare una via d'uscita; cavarsela разг.5) юр. regolamento m; norme f pl; testo unico; ordinamento m6) (утверждение, тезис) tesi f, assunto mщекотливое положение — situazione delicata / imbarazzanteхозяин положения — padrone della situazioneбыть хозяином положения — controllare la situazioneбыть в (интересном) положении — trovarsi in stato interessante••напиться до положения риз — ubriacarsi come un carrettiere; prendere una solenne ciuccaбыть / оказаться на высоте положения — essere all'altezza della situazione -
83 простертый
-
84 распластаться
-
85 cadere
cadére* vi (e) 1) падать, упасть, свалиться; низвергаться cadere lungo disteso -- растянуться во весь рост cadere bocconi -- упасть ничком cadere supino -- упасть навзничь cadere malato -- свалиться, слечь, заболеть cadere morto -- упасть замертво cadere da prode -- пасть смертью храбрых cadere in vite aer -- спускаться штопором, штопорить cadere in picchiata aer -- пикировать cadere ritti(come i gatti) а) удачно упасть б) fig легко отделаться, вывернуться Х caduto da piccolo fam -- его мам(к)а в детстве уронила 2) падать, рушиться 3) падать, опадать( о листьях); выпадать( о волосах, зубах) al cader delle foglie fig -- осенью 4) (su qd, qc) набрасываться, обрушиваться (на + A) 5) падать, выпадать (об атмосферных осадках) cade la pioggia -- идет дождь 6) склоняться к горизонту, заходить( о светилах) 7) затихать, замирать; спадать la conversazione cade -- разговор не клеится 8) fig пасть; сдаться (напр о крепости); прекратить существование( напр о правительстве) 9) fig пасть, опуститься cadere in basso -- низко пасть; опуститься 10) (in) впадать (в + A) cadere in errore -- впасть в заблуждение <в ошибку> cadere in disperazione -- впасть в отчаяние cadere in deliquio -- потерять сознание, упасть в обморок 11) (in, sotto) попадать( под действие закона), подлежать (+ D) cadere in leva -- подлежать воинскому призыву cadere in contravvenzione -- подвергнуться штрафу 12) (in) падать, приходиться( на какой-л день); совпадать( с каким-л днем) il capodanno cade in giovedí -- Новый год приходится на четверг 13) оказаться, прийтись, случиться cadere a proposito -- быть <прийтись> кстати; быть <прийтись> впору cadere in discorso -- прийтись к слову il discorso cadde su... -- разговор зашел (о + P) -
86 decubito
decùbito m лежачее положение decubito supino-- положение на спине decubito obbligato med -- вынужденная поза, вынужденное положение decubito a cane di fucile med -- положение <поза> легавой собаки piaghe da decubito med -- пролежни -
87 cadere
cadére* vi (e) 1) падать, упасть, свалиться; низвергаться cadere lungo disteso — растянуться во весь рост cadere bocconi — упасть ничком cadere supino — упасть навзничь cadere malato — свалиться, слечь, заболеть cadere morto — упасть замертво cadere da prode — пасть смертью храбрых cadere in vite aer — спускаться штопором, штопорить cadere in picchiata aer — пикировать cadere ritti(come i gatti) а) удачно упасть б) fig легко отделаться, вывернуться è caduto da piccolo fam — его мам(к)а в детстве уронила 2) падать, рушиться 3) падать, опадать ( о листьях); выпадать (о волосах, зубах) al cader delle foglie fig — осенью 4) (su qd, qc) набрасываться, обрушиваться (на + A) 5) падать, выпадать ( об атмосферных осадках) cade la pioggia — идёт дождь 6) склоняться к горизонту, заходить ( о светилах) 7) затихать, замирать; спадать la conversazione cade — разговор не клеится 8) fig пасть; сдаться ( напр о крепости); прекратить существование ( напр о правительстве) 9) fig пасть, опуститься cadere in basso — низко пасть; опуститься 10) (in) впадать (в + A) cadere in errore — впасть в заблуждение <в ошибку> cadere in disperazione — впасть в отчаяние cadere in deliquio — потерять сознание, упасть в обморок 11) (in, sotto) попадать (под действие закона), подлежать (+ D) cadere in leva — подлежать воинскому призыву cadere in contravvenzione — подвергнуться штрафу 12) (in) падать, приходиться ( на какой-л день); совпадать (с каким-л днём) il capodanno cade in giovedí — Новый год приходится на четверг 13) оказаться, прийтись, случиться cadere a proposito < lett cadere in acconcio> — быть <прийтись> кстати; быть <прийтись> впору cadere in discorso — прийтись к слову il discorso cadde su … — разговор зашёл (о + P) -
88 decubito
decùbito m лежачее положение decubito supino -
89 resupino
re-supīno, āvī, ātum, āre1) закидывать, запрокидывать ( caput PM); вздёргивать, заворачивать вверх ( nares manu Q); повалить на спину (aliquem L, J)2) срывать, взламывать, силой открывать ( valvas Prp); опрокидывать, разрушать ( rem omnem Acc) -
90 supinalis
supīnālis, e [ supino 1. \]разрушающий (зпитет Юпитера) Aug -
91 supinus
supīnus, a, um [одного корня с sub и super]1) обращённый вверх, т. е. склонённый назад, лежащий лицом вверх (на спине)s. sursum in caelum conspicit Pl — (кто-л.) лёжа на спине, глядит в небоmodo versa modo supinā (sc. manu) gesticulari mucrone Pl — вращательным движением руки фехтовать мечом2) обращённый (движущийся) назад, обратный ( motus corporis C)carmen supinum M — двухсторонние (обратимые) стихи (читаемые с обоих концов одинаковым размером, напр.: Roma tibi subito motibus ibit amor Sid; такой стих, не всегда имеющий ясный смысл, назывался тж. recurrens, cancrinus, reciprocus, palindromus, serpentīnus)3) наклонный, отлого спускающийся (collis V; vallis L)4) расстилающийся (mare PM; camporum planities Ap)5) беззаботный, беспечный, ленивый (animus Ctl; otiosus et s. Q)6) задирающий нос, чванный Pers, M -
92 deicio
dē-icio, iēci, iectum, ere (de u. iacio), herab-, ab-, niederwerfen, zu Boden werfen, herab-, niederstürzen, herab-, niedersenken usw., I) eig.: A) im allg.: alqm de ponte, Cic.: se de muro, herabspringen, Caes.: alqm de saxo, Liv., od. bl. saxo, Tac.: alqm equo, Liv. (vgl. ipse equo vulnerato deiectus, abgeworfen, Caes.): ab equo deiectus, Firm.: lecto graviter deici ab alto, Ov.: deici gradibus, die Stufen hinabgeworfen werden, Aur. Vict.: deici in Tiberim, Aur. Vict.: se per munitiones deic., Caes.: se de superiore parte aedium, Nep.: se in mare, Nep.: deici in locum inferiorem, stürzen, Caes.: elatum e curia in inferiorem partem per gradus, Liv.: deic. stipites in cavernas, Curt.: deic. librum in mare, Cic.: equum in viam, herabtreiben, Liv.: elatam securim in caput, herabfallen lassen, Liv.: u. so in arma hostis caesim cum ingenti sonitu ensem, Liv.: saxa alia super alia deiecta, Plin. ep.: libellos, herabreißen, Cic.: antemnas, Caes.: crines, unordentlich herabfallen lassen, Tac.: pernam et prandium, in den Topf werfen, Plaut.: ramenta pellis cervinae deiecta pumice, entfernt, abgerieben, Plin. – m. dopp. Acc., Sopatrum de porticu, in qua ipse sedet, praecipitem in forum deic., Cic. Verr. 4, 86.
B) insbes.: 1) se deicere od. Passiv deici, α) v. Wasser usw., herabstürzen, tanta vis aquae se deiecit (v. Regen), Plin.: aqua e sublimi deiecta (Ggstz. in altum expressa), Plin.: ipse Tanais ex Riphaeo monte deiectus, Mela: deiecta saxis (über F.) flumina, Val. Flacc.: amnis deiectus per scrupulosa et abrupta, Plin. – deiectis lacrimis, Prop. – β) v. Wind, Sturm, venti ab utriusque terrae praealtis montibus subiti ac procellosi se deiciunt, Liv.: foeda tempestas cum grandine ac tonitribus caelo deiecta, Liv.: deiectae montium iugis procellae, Plin.: deiecti nubibus turbines, Plin.: flatus rursus deiecti, Plin. – 2) ein Gewand herabfallen-, herabsinken lassen (Ggstz. reponere), togam, Quint.: togam ab umeris od. de umero, Suet.: deic., si haereat, sinum, Quint.: deiectā residens in lumina pallā, Val. Flacc. – 3) zu Boden werfen, a) ein Tier, um an ihm eine Operation vorzunehmen, werfen, animal, Veget. mul. 3, 24, 2. – b) einen Baum umwerfen, sowohl übh., v. Sturm usw., arbores evulsae (entwurzelt) vel vi ventorum deiectae, Ulp. dig. 7, 1, 12 pr.: insani deiecta viribus austri trabs, Ov. met. 12, 510. – als insbes. = fällen, von Menschen, arbores deicere detruncareque, Liv. 21, 37, 2: cum eaedem (arbores) ad materiam (zu Bauholz) deiciuntur, Vitr. 2, 9, 4. – c) Statuen, Grenzsteine von ihrem Standpunkt herabwerfen, umwerfen, v. Menschen, statuam alcis, Cic.: omnes hermas, Nep.: terminos (Grenzsteine), Gromat. vet. – v. Sturm od. Blitz, signa aenea in Capitolio, Liv.: fulmine deiectum est Iovis signum, Liv. epit. – d) Bauwerke abtragen, einreißen, niederreißen, einschießen, niederschießen, muros, Liv.: muri brachia, Iustin.: turrim, Caes.: hostium castra, Liv.: alta Ceraunia telo (v. Jupiter, mit dem Blitz), Verg.: summas arces Italûm, Verg.: arces Alpibus impositas, Hor.: monumenta regis templaque Vestae (v. Tiber), Hor. – 4) in den Lostopf usw. werfen, neque eorum sortes deiciuntur, sie werden beim Losen (der Prätoren) um die Provinzen nicht zugelassen, Caes. b. c. 1, 6, 5: cum deiecta in id (zu dem Zwecke) sors esset, Liv. 21, 42, 2: deiectam aerea sortem accepit galea, Verg. Aen. 5, 490 sq. – 5) als mediz. t. t., abführen, alvum, purgieren, Cato: ebenso casei qui facillime deiciantur, leicht wieder abgehen, fortgehen, Varro. – absol. = purgieren, laxieren, Cels. – dagegen deic. alvum superiorem, vomieren, Cato. – 6) als milit. t. t., aus seiner Stellung treiben, in die Flucht schlagen, werfen, vertreiben (vgl. Ruhnken Aquil. Rom. 6), praesidium inde, Curt.: hinc celeriter deiecti, Caes.: nostros loco, Caes.: hostes muro turribusque, Caes.: nostros ex utraque munitione, Caes.: praesidium ex saltu, Caes.: equitatum hostium de colle, Auct. b. Afr.: praesidium Claternā, Cic.: bl. praesidium, Caes.: tenentes locum Romani cum deiecissent, Liv. – 7) Passiv deici, als naut. t. t. = wohin verschlagen werden (s. die Auslgg. zu Liv. 23, 34, 16), v. Schiffen, ad inferiorem partem insulae, Caes.: ad Baleares insulas, Liv. – v. Seefahrern, Menelaus ad terram Libyam deiectus est, Tac. – 8) als t. t. der Fechterkunst, jmd. aus seiner Stellung werfen, bringen, verdrängen, im Passiv geworfen werden, sich verdrängen lassen, de loco hominem, Claud. Quadrig. bei Gell. 9, 13, 17. – oft bildl., alqm de statu omni, ganz aus seiner Stellung (aus der Fassung) bringen, Cic.: alqm de omni vitae statu, Cic.: de gradu deici, Cic. u. Auct. b. Alex. – studio feriendi plerumque deiectus (sc. de gradu) non pugnat, sed rixatur, v. Redner, Tac. dial. 26. – 9) das Haupt, den Blick senken, niederschlagen, a) das Haupt usw., deiecto capite, Ggstz. supino od. inclinato capite, Quint. 11, 3, 69, od. Ggstz. relato capite, Apul. met. 10, 17: id (caput) deiectum semper in terram (v. Haupt eines wilden Tieres), Plin. 8, 77: deiecto (mit herabgesunkenem) in pectora mento, Ov. met. 12, 255: euntes deiectā, cervice Getae, Claud. VI. cons. Hon. 180. – b) den Blick, ocellos, Ov.: vultum, Sen. u. Verg.: vultus pudore deiectus, Sen. poët.: deiecti in terram oculi, Quint. u.a.: deiecti in terram militum vultus, Tac.: deiectus in humum vultus, Ov.: poet. m. griech. Acc., deiectus oculos, Verg., od. vultum, Stat., die Augen, den Blick gesenkt. – 10) als jurist. t. t., jmd. aus seiner Besitzung vertreiben, ihn verdrängen, aratores, Cic.: alqm vi, ICt.: alqm per insidias vi de agro communi, Cic.: alqm de possessione, de solo, de fundo, ICt.: alqm de possessione fundi, Cic. – 11) prägn., wie καταβάλλειν, a) (tödlich) zu Boden werfen, erlegen, töten, paucis deiectis, Caes.: deiectis circum stipatoribus, Tac.: Thetidi iuvencam, als Opfer schlachten, Val. Flacc. – bes. auch als t. t. der Jägerspr. = herabschießen, erlegen (vgl. die Auslgg. zu Phaedr. 2, 1, 1. Bünem. Lact. 1, 9, 2), avem ab alto caelo, Verg.: feram, Curt. – b) abschlagen = abhauen, caput uno ictu, Verg. Aen. 9, 770: totum clipei ferro orbem, ibid. 10, 546.
II) übtr.: A) im allg.: iugum servile a cervicibus, Cic.: oculos de isto nusquam d., kein Auge von ihm wenden, Cic.: oculos nusquam a re publica, Cic.: si tantulum oculos deiecerimus, wenn wir nur etwas weniger auf der Hut sind, Cic.: quantum mali de humana condicione deieceris, entfernt, beseitigt hast, Cic.: vitia a se ratione, Cic.: cruciatum a corpore, Cic.: alqm de sententia, von seiner Meinung abbringen, Cic.: philosophos de negotio, die Ph. vom Thema abbringen, ihre Verhandlungen niederschlagen, Petron.; vgl. Zeno omnia negotia de negotio deiecit, schlug alle Behauptungen nieder, Sen. – deiecta sunt etiam consulta senatus, sind veraltet, Spart. Did. Iul. 8, 2.
B) insbes.: 1) nach no. I, B, 6) jmd. aus seiner Stellung (im Leben, Amte) vertreiben, verdrängen, stürzen, hoc deiecto, nach dessen Sturze, Nep. Thras. 3, 1: u. so Tac. ann. 2, 4 in. Lucan. 8, 27 (u. dazu Korte): noch im Bilde, ex alto deiectus culmine regni, Sil. 17, 143. – ebenso ein Land von der Höhe seiner Macht stürzen,amisso et ipse Pacoro infra Ventidium deiectus oriens, so von der H. seiner M. gestürzt, daß es selbst einem V. unterlag, Tac. Germ. 37, 4. – u. bei Spät. übh. zu Boden werfen= demütigen, Eccl.; s. Bünem. Lact. 2, 12, 17 u. 4, 27, 17. – 2) (nach no. I, B, 10) jmd. des Besitzes von etw. od. der Aussicht auf den Besitz von etwas berauben, ihn von etwas verdrängen, a) von dem Besitz: alqm de possessione imperii, jmd. stürzen, Liv.: deiecta coniuge tanto, Verg.: uxore deiectā (sc. coniugio), entfernt, Tac.: deicitur familiaritate suetā post congressu et comitatu Otho, wird verdrängt, verstoßen, Tac. – b) von der Aussicht auf den Besitz: alqm de honore, Cic.: honore, Liv.: aedilitate, praeturā, Cic.: principatu, Caes.: eā spe, Caes.: opinione trium legionum deiectus, d.i. um die Aussicht, drei Legionen zu erhalten, Caes. – absol., jmd. um die Aussicht auf ein Amt bringen, ihn verdrängen, Cael. in Cic. ep. 8, 4, 3. Liv. 38, 35, 1.
-
93 humilitas
humilitās, ātis, f. (humilis), I) die Niedrigkeit im Ggstz. zur Höhe, arborum, Sall.: navium, Caes.: animalium, kleine Statur, Cic.: siderum, niedere Stand, Cic. – meton., die Niederung, cum supra saxa perpetua sint, infra humilitas pruinosa, Eumen. grat. act. 6, 8. – II) übtr.: A) die Niedrigkeit des Standes, generis, Sall.: natalium, Plin.: alcis humilitatem despicere, jmds. niedrigen Ursprung verachten, Cic. – die Schwäche des Ansehens, der Macht, die Unbedeutendheit, geringe Macht, Ohnmacht, Erniedrigung, Caes. u.a.: Ggstz. amplitudo, Quint. – v. Dingen = die Geringfügigteit, h. rerum, Plin. – B) (= ταπείνωσις) v. der Gemütsstimmung: a) die Niedergeschlagenheit, Verzagtheit, habet humilitatem metus, etwas Niederdrückendes, Cic. Tusc. 3, 27. – b) das gedrückte, unterwürfige, demütige Wesen, die Gedrücktheit, die scheinbare Demut (Ggstz. magnificentia, arrogantia, superbia), saepe magnificentia plus proficit quam humilitas et obsecratio, Cic.: et deiecto (capite) humilitas et supino arrogantia ostenditur, Quint.: causam dicentium, Liv.: asinorum, Plin. – als Tugend, Demut, animi, Lact.: alcis, Sulpic. Sev.
-
94 pronus
prōnus, a, um (prō), vorwärts geneigt, sich vorwärts neigend, vorwärts hangend, schräg, I) eig. u. übtr.: A) aai.: a) v. leb. Wesen, puerum imponere equo pronum in ventrem, postea sedentem, Varro: pronus pendens in verbera, vorhangend zum Schlage, Verg.: pr. in baculum, sich bückend auf usw., Apul.: pecora, quae natura prona finxit, Sall.: pronis (armentis) directa in humum cornua officiunt, Mela. – poet., v. schnell Enteilenden, vorwärts geneigt, uterque carcere pronus emicat, Ov.: leporem pronum catulo sectari, Ov. – b) v. Gliedern des Leibes und deren Lage, Bewegung usw. (Ggstz. supinus), manus, Quint.: cubitus, Plin.: prona supinaque corpora iacēre, Pacat. pan.: exanimata naufragiis corpora supina iacebant aut prona, Amm.: omne animal, ut vult, ita utitur motu sui corporis prono, obliquo, supino, Cic. – c) v. a. lebl. Ggstdn.: ilex, Sall.: pr. atque vergentes ampullae, Plin. ep. – poet., crateres, umgestürzte, Stat.: cunus, abwärtsstürzende, Ov.: u. so amnis, herabstürzend, Verg. – d) übtr.: α) v. Örtl.: αα) nach einer Richtung sich absenkend, Anxur fuit urbs prona in paludes, Liv. 4, 59, 4. – poet., abschüssig, via, Ov. met. 2, 67. – ββ) nach einer Himmelsgegend usw. sich hinneigend, liegend, gelegen, solum pr. orienti, Colum.: campus ad solem pr., Colum. – β) v. Gestirnen, sich zum Untergange neigend, Orion, Hor.: sidera, Prop.: dies, Stat. – γ) v. der Zeit, enteilend, menses, Hor. carm. 4, 6, 39. – B) subst. prōnum, ī, n., a) übh.: nihil proni habere, nichts, was nach untenhin zieht, Cic. Tusc. 1, 42. – b) v. Örtl. = der Abhang, qui per pronum (bergab) eunt, resupinant corpora, qui in arduum (bergauf), incumbunt, Sen. ep. 123, 14: per prona voluti, Sil. 15, 235: Plur. m. Genet., montium prona, Curt. 5, 3 (12), 18: prona montis, Curt. 7, 11 (41), 3. – II) übtr.: A) dem Sinne usw. nach geneigt, 1) im allg., zu etwas Gutem od. Schlechtem geneigt, aufgelegt, pr. ad poëticam, Suet.: pr. ad novas res, Tac.: pronus ad decertandum, Tac.: pr. ad cuiusque necem, Suet.: omnes ad peccandum generaliter proni, Oros.: mens ad credendum prona, Aur. Vict.: ad indulgentias pronissimus fuit, Capit. Anton. Pius 10, 8. – pr. in arma, Tac.: pr. in libidines, Suet.: pr. in obsequium, Hor.: in hoc consilium pronior erat animus regis, Liv.: nonne hinc apparet, in quid velut pondere suo proclivis et prona sit vitiosa natura? Augustin. de civ. dei 22, 22, 2. p. 605, 8 D2. – pronio. es offensioni aures, Tac. – mens prona ruendi in ferrum, Lucan. 1, 461. – 2) insbes., geneigt, günstig, gewogen, pr. alci, Vell. u. Suet. – pr. in alqm, Tac.: favore in Pisonem pronior, Tac.: prona sententia, Val. Flacc.: pronis auribus accipi, williges Gehör finden, Tac.: pronis animis audiri, Tac.: pronior fortuna, Vell. – B) meton., leicht, ohne Schwie rigkeit, omnia virtuti prona, Sall.: omnia prona victoribus, Tac.: iter ad honores pronum, Plin. ep.: id pronius ad fidem est, ist weit glaubhafter, Liv.: pronum est m. Infin., Tac. Agr. 1. Lucan. 6, 606. Stat. silv. 5, 3, 141. Iuven. 9, 4: u. so pronius est m. Infin., Solin. 30, 26.
-
95 resupino
re-supīno, āvī, ātum, āre, hinterwärts beugen, zurückbeugen, -lehnen, I) eig.: caput, Plin.: assurgentem umbone, rücklings zu Boden stoßen, Liv.: nares planā manu, aufwärts streifen, umkehren, Quint. – medial resupinari, sich zurückbeugen, sich auf den Rücken legen, v. Löwen, Plin.: u. so resupinatus Gallus, der die Beine in die Höhe streckend daliegende (betrunkene) Cybelepriester, Iuven.: palos resupinatos defodere, Vitr. – II) meton.: a) hinstrecken = sich begatten mit usw., aviam, Iuven. 3, 112. – b) umreißen, umstürzen, valvas, Prop. 4, 8, 51: rem totam, umkehren = verderben, Acc. tr. 135. – c) alqm, machen, daß jmd. (stolz) den Kopf zurückwirft, libet itaque interrogare, quid se tantopere resupinet? warum er die Nase so hoch trage, sich in die Brust werfe, Sen. de ben. 2, 13, 1.
-
96 supinatio
-
97 supinus
supīnus, a, um (zu sub u. super, griech. ὕπ-τιος), rücklings, rückwärts gebogen, -liegend, befindlich (Ggstz. pronus), I) eig.: A) im allg.: supina iacendi positio, das Liegen auf dem Rücken, Cael. Aur.: motus corporis pronus, obliquus, supinus, Cic.: caput, Quint.: cervix, Quint.: ora, Cic.: os, Cic.: exanimata naufragiis corpora supina iacebant aut prona, Amm.: prona supinaque corpora iacēre, Pacat. pan.: modo versā modo supinā manu gesticulatus, hin u. her fuchtelnd, Petron.: manus supinas ad caelum tendere, mit der Fläche gen Himmel gewandt (Stellung der Betenden), Verg.: u. so protendere ad genua vestra supinas manus, Petron.: porrigere ad alqm supinas manus, Petron.: supinas tendere manus, Liv.: cathedra, mit rückwärtsgebogener Lehne, ein Lehnstuhl, Plin.: supini cubitus, das Liegen auf dem Rücken, Plin.: ubi aeger cubat supinus, rücklings, auf dem Rücken, Cels.: u. so cubat in faciem, mox deinde supinus, Iuven. – cornua, Plin.: falx, Plin.: palmes, Mart.: iactus, aufwärts in gebogener Richtung gehender, Liv.: supinior tonsura, in übergebogener Richtung, Plin. 17, 214; vgl. vites in supinum excisae, Plin. – B) insbes.: 1) hingelehnt, schräg hingestreckt, Tibur, Hor.: vallis, Liv.: collis, Verg.: planities, Amm. – mare, Plin.: tellus, Plin.: vindemia, Plin. – 2) zurückgebend, zurück, flumina in fontes cursu reditura supino, Ov.: sursum supina reverti, Lucr.: carmen, Verse, die rückwärts gelesen dasselbe Metrum haben, Mart. – II) bildl.: 1) mit zurückgeworfenem Haupte, stolz, Mart. 5, 8, 20. Pers. 1, 129. – 2) in Muße-, nachlässig zurückgelehnt, müßig, lässig, α) v. Pers., verb. otiosus et supinus, Quint., securus supinusque, Quint., supinus et neglegens, Sen.: sup. Maecenas, Iuven. – β) v. Lebl.: animus, Catull.: auris, Mart.: compositio, Quint.: Compar., deliciae supiniores, Mart. 2, 6, 13. – 3) als gramm. t.t., supinum (sc. verbum), a) die Verbalform sauf um, u (zB. auditum, auditu), weil sie mit substantivischer Kasusendung ans Verbum sich gleichsam zurücklehnt, Charis. 175, 25. Prisc. 8, 49. – b) die Verbalform auf di, do, dum (Gerundium), Charis. 175, 25. Prisc. 8, 70.
-
98 suppo
suppo (sūpo, sīpo), āre (suppus) = supino, auf den Rücken legen, (rücklings) hinstrecken, niederlegen, obtorque prorim ac suppa tortas copulas, Acc. tr. 575. Vgl. Paul. ex Fest. 225, 14 u. 311, 6.
-
99 utpote
utpote, Adv., eig. wie es möglich ist, wie es in den Umständen liegt, wie es nicht anders sein kann = nämlich, wie nämlich, wie freilich, wie ja natürlich u. bl. wie ja, meist vor qui, quae, quod m. folg. Konj. (s. Brix Plaut. mil. 530), utpote qui nihil contemnere soleamus, wir, die wir ja usw., Cic.: utpote quae non sit eadem, die ja doch nicht dieselbe ist, Plaut.: utpote qui magno exercitu sequeretur, Sall.: utpote fallaci quae tum primum excita somno, Catull.: utpote qui m. folg. Indik., utpote cui Apollo Pythius respondisse fertur, Val. Max.: utpote cuius venae non sanguine, sed vino sunt repletae, Rutil. Lup.: bei dem Partic., utpote lecti utrimque, Liv.: puerulo me, utpote non amplius novem annos nato, Nep.: bes. beim Abl. absol. (s. Müller Liv. 2, 33, 8), utpote congregatis feminis puerisque, Liv. – beim Adi., utpote supino iactu, Liv. 30, 10, 13: utpote innoxius, Curt. 3, 7 (18), 13. – bei cum, da ja, utpote cum singulae quaedam cohortes seditionem fecerint, Asin. Poll. in Cic. ep. 10, 32, 4: utpote cum sine febri laborassem, Cic. ad Att. 5, 8, 1: utpote cum divina subfragatione foveantur (laeta negotia), Val. Max. 4, 7 prooem.: utpote cum plures dimiserim, quam retenturus sum, Curt. 10, 2 (10), 19.
-
100 ducken, sich
ducken, sich, delitescere in cubi li od. in silva (vom Wilde). – caput demittere, deicere (v. Menschen). – sich wohin d., complicare se in alqa re (sich zusammenkauern, z.B. in dolio); se occultare alqā re (sich durch etw. verbergen, z.B. unter die Zweige, ramis). – geduckt, mit geducktem Haupte (z.B. stehen etc.), capite deiecto (Ggstz. capite supino); capite obstipo (Ggstz. capite recto).
См. также в других словарях:
Supino — Supino … Deutsch Wikipedia
Supino — Administration Pays Italie Région … Wikipédia en Français
supino (1) — {{hw}}{{supino (1)}{{/hw}}agg. 1 Detto di persona, che giace sul dorso col viso e il ventre rivolti all insù: stare –s; CONTR. Bocconi, prono. 2 (est.) Che ha il palmo voltato verso l alto, detto della mano. 3 (fig.) Che mostra obbedienza cieca,… … Enciclopedia di italiano
supino — supino, na (Del lat. supīnus). 1. adj. Tendido sobre el dorso. 2. Perteneciente o relativo a la supinación. 3. Dicho de un estado de ánimo, de una acción o de una cualidad moral: Necio, estólido. 4. m. Gram. En algunas lenguas indoeuropeas, una… … Diccionario de la lengua española
supino — supino, na adjetivo 1. Uso/registro: elevado. Que está tendido con la espalda apoyada en el suelo: colóquese en posición supina. decúbito* supino. 2. Uso/registro: elevado. Que es muy grande, enorme: tontería supina, ignorancia supina … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
Supino — Supino, Dorf in der päpstlichen Delegation Frosinone, im Gebirge; 3760 Ew … Pierer's Universal-Lexikon
supino — agg. [dal lat. supinus ]. 1. [di persona che sta adagiata sulla schiena: dormire s. ] ▶◀ (fam.) a pancia in su, disteso, (lett.) resupino, sdraiato. ◀▶ (fam.) a pancia in giù, bocconi, prono. 2. (fig.) [che rivela eccessiva acquiescenza: essere s … Enciclopedia Italiana
supino — adj. 1. Elevado, alto. 2. Deitado de costas; voltado para cima. 3. [Patologia] Que está no estado de supinação. 4. [Figurado] Excessivo; em alto grau. • s. m. 5. [Gramática] Forma verbal latina. 6. [Portugal: Trás os Montes] Nádegas … Dicionário da Língua Portuguesa
Supino — Infobox CityIT img coa = Supino Stemma.gif official name = Comune di Supino name = Supino region = Lazio province = Province of Frosinone (FR) elevation m = 321 area total km2 = 35.3 population as of = Dec. 2004 population total = 4875 population … Wikipedia
Supino — El supino (en latín: supinum) es una forma no personal del verbo latino (la cuarta junto al infinitivo, gerundio y participio), que conserva los casos acusativo, dativo y ablativo. Obtuvo este nombre (supinus en latín significa perezoso,… … Wikipedia Español
supino — (Del lat. supinus, perezoso.) ► adjetivo 1 Que está tendido con el dorso hacia abajo: ■ se echó en la camilla en posición supina. 2 De la supinación. 3 Se aplica a la acción, actitud o palabra que es muy necia o estúpida: ■ lo que has dicho es… … Enciclopedia Universal