Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

supīnus

  • 1 supinus

    sŭpīnus, a, um [st2]1 [-] penché en arrière, couché sur le dos, tourné vers le haut, tourné en sens inverse, tourné vers le ciel. [st2]2 [-] qui recule, qui rétrograde, qui remonte, qui reflue. [st2]3 [-] étendu, couché, bas. [st2]4 [-] qui va en pente, incliné, en pente douce. [st2]5 [-] paresseux, nonchalant, apathique (qui est couché). [st2]6 [-] Pers. Mart. qui se redresse, orgueilleux, fier (qui renverse la tête en arrière).    - supina ora, Cic.: visages tournés vers le ciel.    - vana pleraque, utpote supino jactu, tela in locum superiorem mittebant, Liv. 30: ils lançaient des traits en hauteur, la plupart sans efficacité parce qu'ils étaient lancés d'en bas.    - supinae manus: mains suppliantes (mains renversées).    - vallis supina: vallée en pente douce.    - supinum (s.-ent. verbum): - [abcl]a - Charis. Prisc. supin. - [abcl]b - Charis. le gérondif.
    * * *
    sŭpīnus, a, um [st2]1 [-] penché en arrière, couché sur le dos, tourné vers le haut, tourné en sens inverse, tourné vers le ciel. [st2]2 [-] qui recule, qui rétrograde, qui remonte, qui reflue. [st2]3 [-] étendu, couché, bas. [st2]4 [-] qui va en pente, incliné, en pente douce. [st2]5 [-] paresseux, nonchalant, apathique (qui est couché). [st2]6 [-] Pers. Mart. qui se redresse, orgueilleux, fier (qui renverse la tête en arrière).    - supina ora, Cic.: visages tournés vers le ciel.    - vana pleraque, utpote supino jactu, tela in locum superiorem mittebant, Liv. 30: ils lançaient des traits en hauteur, la plupart sans efficacité parce qu'ils étaient lancés d'en bas.    - supinae manus: mains suppliantes (mains renversées).    - vallis supina: vallée en pente douce.    - supinum (s.-ent. verbum): - [abcl]a - Charis. Prisc. supin. - [abcl]b - Charis. le gérondif.
    * * *
        Supinus, pen. prod. Adiectiuum. Plinius. Couché le ventre en hault, Renversé.
    \
        Cursus supinus. Ouid. Cours en arriere, ou en derriere.
    \
        Iactus supinus. Liu. Quand on jecte d'embas en hault, ce qu'on ne peult faire sans se renverser et courber en arriere.
    \
        Manus supinas ad caelum tendere. Liu. Les mains ouvertes et renversees la paulme contremont.
    \
        Palmes supinus. Martial. Qui est couché sur la treille.
    \
        Supinus. Iuuenal. Oiseux et paresseux.
    \
        Animus supinus. Catul. Courage faitard et aneanti.
    \
        Supina aure audire. Martial. Paresseusement et negligemment.
    \
        Supiniores deliciae. Martial. Plus grande faitardise et delicate paresse.
    \
        Ignorantia supina. Vlpian. Ignorance provenant de negligence.
    \
        Tybur supinum. Horat. Qui est situé sur la coste d'une montaigne.

    Dictionarium latinogallicum > supinus

  • 2 supinus

    supīnus, a, um (zu sub u. super, griech. ὕπ-τιος), rücklings, rückwärts gebogen, -liegend, befindlich (Ggstz. pronus), I) eig.: A) im allg.: supina iacendi positio, das Liegen auf dem Rücken, Cael. Aur.: motus corporis pronus, obliquus, supinus, Cic.: caput, Quint.: cervix, Quint.: ora, Cic.: os, Cic.: exanimata naufragiis corpora supina iacebant aut prona, Amm.: prona supinaque corpora iacēre, Pacat. pan.: modo versā modo supinā manu gesticulatus, hin u. her fuchtelnd, Petron.: manus supinas ad caelum tendere, mit der Fläche gen Himmel gewandt (Stellung der Betenden), Verg.: u. so protendere ad genua vestra supinas manus, Petron.: porrigere ad alqm supinas manus, Petron.: supinas tendere manus, Liv.: cathedra, mit rückwärtsgebogener Lehne, ein Lehnstuhl, Plin.: supini cubitus, das Liegen auf dem Rücken, Plin.: ubi aeger cubat supinus, rücklings, auf dem Rücken, Cels.: u. so cubat in faciem, mox deinde supinus, Iuven. – cornua, Plin.: falx, Plin.: palmes, Mart.: iactus, aufwärts in gebogener Richtung gehender, Liv.: supinior tonsura, in übergebogener Richtung, Plin. 17, 214; vgl. vites in supinum excisae, Plin. – B) insbes.: 1) hingelehnt, schräg hingestreckt, Tibur, Hor.: vallis, Liv.: collis, Verg.: planities, Amm. – mare, Plin.: tellus, Plin.: vindemia, Plin. – 2) zurückgebend, zurück, flumina in fontes cursu reditura supino, Ov.: sursum supina reverti, Lucr.: carmen, Verse, die rückwärts gelesen dasselbe Metrum haben, Mart. – II) bildl.: 1) mit zurückgeworfenem Haupte, stolz, Mart. 5, 8, 20. Pers. 1, 129. – 2) in Muße-, nachlässig zurückgelehnt, müßig, lässig, α) v. Pers., verb. otiosus et supinus, Quint., securus supinusque, Quint., supinus et neglegens, Sen.: sup. Maecenas, Iuven. – β) v. Lebl.: animus, Catull.: auris, Mart.: compositio, Quint.: Compar., deliciae supiniores, Mart. 2, 6, 13. – 3) als gramm. t.t., supinum (sc. verbum), a) die Verbalform sauf um, u (zB. auditum, auditu), weil sie mit substantivischer Kasusendung ans Verbum sich gleichsam zurücklehnt, Charis. 175, 25. Prisc. 8, 49. – b) die Verbalform auf di, do, dum (Gerundium), Charis. 175, 25. Prisc. 8, 70.

    lateinisch-deutsches > supinus

  • 3 supinus

    supīnus, a, um (zu sub u. super, griech. π-τιος), rücklings, rückwärts gebogen, -liegend, befindlich (Ggstz. pronus), I) eig.: A) im allg.: supina iacendi positio, das Liegen auf dem Rücken, Cael. Aur.: motus corporis pronus, obliquus, supinus, Cic.: caput, Quint.: cervix, Quint.: ora, Cic.: os, Cic.: exanimata naufragiis corpora supina iacebant aut prona, Amm.: prona supinaque corpora iacēre, Pacat. pan.: modo versā modo supinā manu gesticulatus, hin u. her fuchtelnd, Petron.: manus supinas ad caelum tendere, mit der Fläche gen Himmel gewandt (Stellung der Betenden), Verg.: u. so protendere ad genua vestra supinas manus, Petron.: porrigere ad alqm supinas manus, Petron.: supinas tendere manus, Liv.: cathedra, mit rückwärtsgebogener Lehne, ein Lehnstuhl, Plin.: supini cubitus, das Liegen auf dem Rücken, Plin.: ubi aeger cubat supinus, rücklings, auf dem Rücken, Cels.: u. so cubat in faciem, mox deinde supinus, Iuven. – cornua, Plin.: falx, Plin.: palmes, Mart.: iactus, aufwärts in gebogener Richtung gehender, Liv.: supinior tonsura, in übergebogener Richtung, Plin. 17, 214; vgl. vites in supinum excisae, Plin. – B) insbes.: 1) hingelehnt, schräg hingestreckt, Tibur, Hor.: vallis, Liv.: collis, Verg.: planities, Amm. – mare, Plin.: tellus, Plin.: vindemia, Plin. – 2) zurückgebend, zurück, flumina in fontes
    ————
    cursu reditura supino, Ov.: sursum supina reverti, Lucr.: carmen, Verse, die rückwärts gelesen dasselbe Metrum haben, Mart. – II) bildl.: 1) mit zurückgeworfenem Haupte, stolz, Mart. 5, 8, 20. Pers. 1, 129. – 2) in Muße-, nachlässig zurückgelehnt, müßig, lässig, α) v. Pers., verb. otiosus et supinus, Quint., securus supinusque, Quint., supinus et neglegens, Sen.: sup. Maecenas, Iuven. – β) v. Lebl.: animus, Catull.: auris, Mart.: compositio, Quint.: Compar., deliciae supiniores, Mart. 2, 6, 13. – 3) als gramm. t.t., supinum (sc. verbum), a) die Verbalform sauf um, u (zB. auditum, auditu), weil sie mit substantivischer Kasusendung ans Verbum sich gleichsam zurücklehnt, Charis. 175, 25. Prisc. 8, 49. – b) die Verbalform auf di, do, dum (Gerundium), Charis. 175, 25. Prisc. 8, 70.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > supinus

  • 4 supinus

    sŭpīnus, a, um, adj. [from sub; cf. huptios, from hupo, hupai], backwards, bent backwards, thrown backwards, lying on the back, supine (opp. pronus, cernuus).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (freq. and class.), of persons:

    stertitque supinus,

    Hor. S. 1, 5, 19; Suet. Aug. 16; id. Claud. 33: pater excitat supinum juvenem, i. e in bed, Juv. 14, 190.—Of animals, parts of the body, etc.:

    animal omne, ut vult, ita utitur motu sui corporis, prono, obliquo, supino,

    Cic. Div. 1, 53, 120:

    refracta videntur omnia converti sursumque supina reverti,

    Lucr. 4, 441:

    quid nunc supina sursum in caelum conspicis?

    Plaut. Cist. 2, 3, 78:

    cubitus,

    a lying on the back, Plin. 28, 4, 14, § 54:

    caput,

    thrown back, Quint. 11, 3, 69:

    cervix,

    id. 11, 3, 82:

    vultus,

    id. 1, 11, 9:

    ora,

    Cic. Univ. 14:

    venter,

    Hor. S. 1, 5, 85:

    testudines,

    Plin. 32, 4, 14, § 41:

    apes,

    id. 11, 8, 8, § 19:

    pugnans falce supinā,

    Juv. 8, 201: tendoque supinas Ad caelum cum voce manus, i. e. with the open palms turned upwards (a gesture of one praying), Verg. A. 3, 176; so,

    manus,

    Ov. M. 8, 681; Liv. 3, 50; 26, 9; Curt. 6, 6, 34; Suet. Vit. 7; Hor. C. 3, 23, 1; Quint. 11, 3, 99:

    cornua aliis adunca, aliis redunca, supina, convexa,

    Plin. 11, 37, 45, § 125:

    cathedra,

    an easy chair with an inclined back, id. 16, 37, 68, § 174: jactus, a [p. 1813] throwing up, Liv. 30, 10, 13: signis supinis, lowered (opp. erectis), Spart. Sev. 7.— Comp.:

    in arborum tonsurā supiniore,

    Plin. 17, 23, 35, § 214. —
    B.
    In partic.
    1.
    Of motion, backwards, going back, retrograde ( poet.):

    nec redit in fontes unda supina suos,

    Ov. Med. Fac. 40:

    cursus fluminum,

    id. P. 4, 5, 43:

    carmen,

    i. e. that can be read backwards in the same metre, Mart. 2, 86, 1.—
    2.
    Of localities.
    a.
    Sloping, inclined (not in Cic.;

    syn. declivis): tabulae scheda,

    Plin. 13, 12, 23, § 77:

    scandenti circa ima labor est... si haec jam lenius supina evaseris,

    Quint. 12, 10, 79:

    per supinam vallem fusi,

    Liv. 4, 46, 5; 6, 24, 3; 7, 24, 5:

    sin tumulis adclive solum collisque supinos (metabere),

    Verg. G. 2, 276:

    per supina camporum,

    undulating, Amm. 22, 15, 7. —
    b.
    Stretched out, extended:

    Tibur,

    Hor. C. 3, 4, 23:

    solum,

    Plin. Pan. 30, 4:

    mare,

    Plin. 9, 2, 1, § 2:

    vindemia,

    id. 17, 22, 35, § 185. —
    II.
    Trop. ( poet. and in post-Aug. prose).
    A.
    Of the mind.
    1.
    Careless, thoughtless, heedless, negligent, indolent, supine:

    otiosi et supini (oratores),

    Quint. 10, 2, 17 Spald.:

    supini securique,

    id. 11, 3, 3; Dig. 18, 1, 15:

    animus,

    Cat. 17, 25:

    Maecenas,

    Juv. 1, 66:

    auris,

    Mart. 6, 42, 22:

    compositio (with tarda),

    Quint. 9, 4, 137:

    ignorantia,

    Dig. 22, 6, 6; Quint. 12, 10, 79. — Comp.:

    deliciae supiniores,

    Mart. 2, 6, 13. —
    2.
    With head thrown back, haughty, proud:

    haec et talia dum refert supinus,

    Mart. 5, 8, 10; Pers. 1, 129.—
    B.
    In later gram. lang. sŭpīnum (sc. verbum).
    1.
    The verbal form in um and u, the supine (perh. because, although furnished with substantive case-endings, it rests or falls back on the verb), Charis. p. 153 P.; Prisc. p. 811 ib. (called in Quint. 1, 4, 29, verba participialia).—
    2.
    The verbal form in andum and endum, the gerund, Charis. p. 153 P.; Prisc. p. 823 ib. — Hence, * adv.: sŭpīnē (acc. to II. A. 1.), carelessly, negligently:

    beneficium accipere,

    Sen. Ben. 2, 24, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > supinus

  • 5 supinus

    supinus supinus, a, um лежащий лицом вверх

    Латинско-русский словарь > supinus

  • 6 supīnus

        supīnus adj.    [cf. ὕπτιοσ], backwards, bent backwards, thrown backwards, on the back, supine: stertitque supinus, H.: excitat supinum iuvenem, i. e. in bed, Iu.: uti motu sui corporis, prono obliquo, supino: supinas tendens manūs orabat, with upturned palms, L.: tendoque supinas Ad caelum cum voce manūs, V.: iactus, a throwing up, L.— Backwards, going back, retrograde: Nec redit in fontīs unda supina suos, O.: Flumina cursu reditura supino, O.— Sloping, inclined: per supinam vallem fusi, L.: Sin collīs supinos (metabere), V.: Tibur, H.—Fig., negligent, indolent, supine: Maecenas, Iu.: animus, Ct.
    * * *
    supina, supinum ADJ
    lying face upwards, flat on one's back; turned palm upwards; flat; passive

    Latin-English dictionary > supīnus

  • 7 supinus

    supīnus, a, um [одного корня с sub и super]
    1) обращённый вверх, т. е. склонённый назад, лежащий лицом вверх (на спине)
    s. sursum in caelum conspicit Pl — (кто-л.) лёжа на спине, глядит в небо
    2) обращённый (движущийся) назад, обратный ( motus corporis C)
    carmen supinum M — двухсторонние (обратимые) стихи (читаемые с обоих концов одинаковым размером, напр.: Roma tibi subito motibus ibit amor Sid; такой стих, не всегда имеющий ясный смысл, назывался тж. recurrens, cancrinus, reciprocus, palindromus, serpentīnus)
    3) наклонный, отлого спускающийся (collis V; vallis L)
    4) расстилающийся (mare PM; camporum planities Ap)
    5) беззаботный, беспечный, ленивый (animus Ctl; otiosus et s. Q)
    6) задирающий нос, чванный Pers, M

    Латинско-русский словарь > supinus

  • 8 supinus

    -a/um adj A
    prostré, couché sur le dos

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > supinus

  • 9 supinus

    (adi.) ленивый, слабый, вялый (1. 15 § 1 D. 18, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > supinus

  • 10 re-supīnus

        re-supīnus adj.,    bent back, thrown back, lying on the back, facing upward, supine: resupinum in caelo contueri: curru haeret resupinus inani, V.: cantabam resupinus amores, O.: tendo resupinus habenas, leaning backward, O.: tulerat gressūs resupina per urbem, i. e. arrogantly, O.

    Latin-English dictionary > re-supīnus

  • 11 sēmi-supīnus

        sēmi-supīnus adj.,    half bent backwards, reclining: iacet in dextrum semisupina latus, O.

    Latin-English dictionary > sēmi-supīnus

  • 12 Запрокинутый

    - supinus;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Запрокинутый

  • 13 supinum

    sŭpīnus, a, um, adj. [from sub; cf. huptios, from hupo, hupai], backwards, bent backwards, thrown backwards, lying on the back, supine (opp. pronus, cernuus).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (freq. and class.), of persons:

    stertitque supinus,

    Hor. S. 1, 5, 19; Suet. Aug. 16; id. Claud. 33: pater excitat supinum juvenem, i. e in bed, Juv. 14, 190.—Of animals, parts of the body, etc.:

    animal omne, ut vult, ita utitur motu sui corporis, prono, obliquo, supino,

    Cic. Div. 1, 53, 120:

    refracta videntur omnia converti sursumque supina reverti,

    Lucr. 4, 441:

    quid nunc supina sursum in caelum conspicis?

    Plaut. Cist. 2, 3, 78:

    cubitus,

    a lying on the back, Plin. 28, 4, 14, § 54:

    caput,

    thrown back, Quint. 11, 3, 69:

    cervix,

    id. 11, 3, 82:

    vultus,

    id. 1, 11, 9:

    ora,

    Cic. Univ. 14:

    venter,

    Hor. S. 1, 5, 85:

    testudines,

    Plin. 32, 4, 14, § 41:

    apes,

    id. 11, 8, 8, § 19:

    pugnans falce supinā,

    Juv. 8, 201: tendoque supinas Ad caelum cum voce manus, i. e. with the open palms turned upwards (a gesture of one praying), Verg. A. 3, 176; so,

    manus,

    Ov. M. 8, 681; Liv. 3, 50; 26, 9; Curt. 6, 6, 34; Suet. Vit. 7; Hor. C. 3, 23, 1; Quint. 11, 3, 99:

    cornua aliis adunca, aliis redunca, supina, convexa,

    Plin. 11, 37, 45, § 125:

    cathedra,

    an easy chair with an inclined back, id. 16, 37, 68, § 174: jactus, a [p. 1813] throwing up, Liv. 30, 10, 13: signis supinis, lowered (opp. erectis), Spart. Sev. 7.— Comp.:

    in arborum tonsurā supiniore,

    Plin. 17, 23, 35, § 214. —
    B.
    In partic.
    1.
    Of motion, backwards, going back, retrograde ( poet.):

    nec redit in fontes unda supina suos,

    Ov. Med. Fac. 40:

    cursus fluminum,

    id. P. 4, 5, 43:

    carmen,

    i. e. that can be read backwards in the same metre, Mart. 2, 86, 1.—
    2.
    Of localities.
    a.
    Sloping, inclined (not in Cic.;

    syn. declivis): tabulae scheda,

    Plin. 13, 12, 23, § 77:

    scandenti circa ima labor est... si haec jam lenius supina evaseris,

    Quint. 12, 10, 79:

    per supinam vallem fusi,

    Liv. 4, 46, 5; 6, 24, 3; 7, 24, 5:

    sin tumulis adclive solum collisque supinos (metabere),

    Verg. G. 2, 276:

    per supina camporum,

    undulating, Amm. 22, 15, 7. —
    b.
    Stretched out, extended:

    Tibur,

    Hor. C. 3, 4, 23:

    solum,

    Plin. Pan. 30, 4:

    mare,

    Plin. 9, 2, 1, § 2:

    vindemia,

    id. 17, 22, 35, § 185. —
    II.
    Trop. ( poet. and in post-Aug. prose).
    A.
    Of the mind.
    1.
    Careless, thoughtless, heedless, negligent, indolent, supine:

    otiosi et supini (oratores),

    Quint. 10, 2, 17 Spald.:

    supini securique,

    id. 11, 3, 3; Dig. 18, 1, 15:

    animus,

    Cat. 17, 25:

    Maecenas,

    Juv. 1, 66:

    auris,

    Mart. 6, 42, 22:

    compositio (with tarda),

    Quint. 9, 4, 137:

    ignorantia,

    Dig. 22, 6, 6; Quint. 12, 10, 79. — Comp.:

    deliciae supiniores,

    Mart. 2, 6, 13. —
    2.
    With head thrown back, haughty, proud:

    haec et talia dum refert supinus,

    Mart. 5, 8, 10; Pers. 1, 129.—
    B.
    In later gram. lang. sŭpīnum (sc. verbum).
    1.
    The verbal form in um and u, the supine (perh. because, although furnished with substantive case-endings, it rests or falls back on the verb), Charis. p. 153 P.; Prisc. p. 811 ib. (called in Quint. 1, 4, 29, verba participialia).—
    2.
    The verbal form in andum and endum, the gerund, Charis. p. 153 P.; Prisc. p. 823 ib. — Hence, * adv.: sŭpīnē (acc. to II. A. 1.), carelessly, negligently:

    beneficium accipere,

    Sen. Ben. 2, 24, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > supinum

  • 14 rücklings

    rücklings, I) rückwärts: retro. – od. durch das Adjektiv supīnus, z.B. ich falle r. zu Boden, cado supīnus: ich schlafe r. liegend, dormio supīnus. – II) von hinten: a tergo. – jmd. r. angreifen, alqm a tergo adoriri; alqm aversum aggredi.

    deutsch-lateinisches > rücklings

  • 15 supinum

    supīnum, ī n. [ supinus ] (sc. verbum) грам.
    1) позднее название форм acc. и abl. (или loc.) отглагольных существительных, образованных с помощью суффикса -tu (у Q verbum participiale)
    2) ( устаревшее значение) = gerundium (предпол. «двухсторонняя», т. е. глагольно-существительная форма; ср. в supinus 2.; carmen supinum)

    Латинско-русский словарь > supinum

  • 16 Rücken

    Rücken, tergum (die Rückseite, auch eines Berges etc.). – dorsum (der R. als erhabener Bestandteil des tierischen Körpers vom Nacken bis zum After, der Buckel, auch eines Berges). – mit dem R. zugekehrt, aversus: mit den Händen auf dem R., manibus in tergum reiectis (z.B. inambulare): jmd. oder etwas auf den R. nehmen, alqm od. alqd umeris attollere. – auf den R. fallen, cadere supīnum. – auf dem R. liegen (beim Ruhen oder Schlafen), supīnum cubare od. dormire: auf dem R. liegend, supīnus: das Liegen auf dem R., supīnus cubitus. – der Wind weht in den R., vom R. her, ich habe den Wind im R., tergum (terga) afflat ventus: die Feinde im R. angreifen, den Feinden in den R. fallen, hostes a tergo adoriri; terga caedere hostibus (hinten in die Feinde einhauen): den R. kehren, se od. vultum avertere (sich oder das Gesicht wegwenden); terga vertere od. dare (fliehen, v. Soldaten): jmdm. den R. [1977] kehren, alci tergum (v. mehreren terga) obvertere (eig., jmdm. den R. zukehren); abire, discedere ab alqo (sich von jmd. entfernen); alqm deserere (jmd. treulos im Stiche lassen): dem Vaterlande den R. kehren, das Vaterland mit dem R. ansehen, patriam relinquere (übh. es verlassen); solum vertere od. mutare (bes. als Verbannter): hinter jmds. R., clam alqo. alqo inscio (ohne jmds. Wissen); alqo absente (in jmds. Abwesenheit): hinter jmds. R. Übles von ihm reden, alci absenti male dicere: den R. frei haben, a tergo tutum esse: sich den R. frei halten, cavere ab insidiis.

    deutsch-lateinisches > Rücken

  • 17 suffugio

    suffŭgĭo (subfŭgĭo), ĕre, fūgi, fŭgĭtum - intr. - [st2]1 [-] se mettre à couvert sous, se réfugier sous. [st2]2 - tr. - se dérober à, se soustraire, échapper à.    - custodes suffugere in tecta coegit (imber), Liv. 24, 46: (l'averse) obligea les gardes à se réfugier dans les maisons.    - suffugere manuum tactum, Lucr. 5, 150: se soustraire au contact des mains.    - consularem per genua orare conantem ita suffugit, ut caderet supinus, Suet. Tib. 27: il esquiva si bien un ancien consul qui cherchait à le supplier à genoux qu'il tomba à la renverse.
    * * *
    suffŭgĭo (subfŭgĭo), ĕre, fūgi, fŭgĭtum - intr. - [st2]1 [-] se mettre à couvert sous, se réfugier sous. [st2]2 - tr. - se dérober à, se soustraire, échapper à.    - custodes suffugere in tecta coegit (imber), Liv. 24, 46: (l'averse) obligea les gardes à se réfugier dans les maisons.    - suffugere manuum tactum, Lucr. 5, 150: se soustraire au contact des mains.    - consularem per genua orare conantem ita suffugit, ut caderet supinus, Suet. Tib. 27: il esquiva si bien un ancien consul qui cherchait à le supplier à genoux qu'il tomba à la renverse.
    * * *
        Suffugio, suffugis, pen. cor. suffugi, pen. prod. suffugitum, pen. cor. suffugere. Liu. S'enfuir.
    \
        Natura deum suffugit tactum manuum. Lucret. Nature divine n'est point touchable ne palpable.

    Dictionarium latinogallicum > suffugio

  • 18 opisthotonos

    ī m. (греч. ; лат. supinus raptus)
    опистотонус, судорожное сведение мышц назад или затылочная судорога PM, CC

    Латинско-русский словарь > opisthotonos

  • 19 resupinus

    re-supīnus, a, um
    1) загнутый ( vomer PM); закинутый (откинувшийся) назад, запрокинутый (ōs, collum O); лежащий на спине, навзничь (reclinis et r. Vop)
    2) высокий, высокогорный, находящийся на холме ( Elis St)
    3) надменный, гордый ( Niobe O)
    4) изнеженный, ленивый ( voluptas Q); беспечный (sc. homo Dig)

    Латинско-русский словарь > resupinus

  • 20 semisupinus

    sēmi-supīnus, a, um
    полуоткинувшийся назад, полулежащий O, M

    Латинско-русский словарь > semisupinus

См. также в других словарях:

  • Supīnus — Supīnus, (lat.), verkehrt, auf dem Rücken liegend, od. so gestellt, daß der gewöhnlich untere Theil nach oben gerichtet ist …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Supinus — atgalinis statusas T sritis gyvūnų anatomija, gyvūnų morfologija atitikmenys: lot. Supinus ryšiai: platesnis terminas – pagrindiniai terminai …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

  • Chamaecytisus supinus —   Chamaecytisus supinus …   Wikipedia Español

  • Onychogomphus supinus — Conservation status Least Concern (IUCN 3.1) Scientific classification …   Wikipedia

  • Chamaecytisus supinus — Kopf Zwergginster Zwerg Kopfginster Systematik Unterklasse: Rosenähnliche (Rosidae) …   Deutsch Wikipedia

  • Chamaecytisus supinus — ID 17500 Symbol Key CHSU22 Common Name big flower broom Family Fabaceae Category Dicot Division Magnoliophyta US Nativity Cultivated, or not in the U.S. US/NA Plant Yes State Distribution N/A Growth Habit N/A …   USDA Plant Characteristics

  • Cytisus supinus — Topgyvel …   Danske encyklopædi

  • Chamaecytisus supinus (L.) Link — Symbol CHSU22 Common Name big flower broom Botanical Family Fabaceae …   Scientific plant list

  • Chamaecytisus supinus (L.) Link — Symbol CHSU22 Common Name big flower broom Botanical Family Fabaceae …   Scientific plant list

  • Cytisus supinus L. — Symbol CHSU22 Synonym Symbol CYSU9 Botanical Family Fabaceae …   Scientific plant list

  • Juncus supinus Moench — Symbol JUBU2 Synonym Symbol JUSU8 Botanical Family Juncaceae …   Scientific plant list

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»