-
21 Phrygius
Phryges, um, m., = Phruges, the Phrygians, a people of Asia Minor, noted among the ancients for their indolence and stupidity, and also for their skill in embroidering in gold, Mel. 1, 2, 5; Plin. 8, 48, 74, § 196; Cic. Div. 1, 41, 92; id. Leg. 2, 13, 33.—In sing.:2.Phryx Aesopus,
the Phrygian, Phaedr. 3 prooem. 52.—In partic., of Æneas, Prop. 4 (5), 1, 2; Ov. F. 4, 274; of Marsyas, Stat. Th. 1, 709; of a priest of Cybele (v. Gallus), Prop. 2, 22 (3, 15), 16;and with a contemptuous allusion, semivir Phryx,
Verg. A. 12, 99.—Prov.: sero sapiunt Phryges (alluding to the obstinate refusal of the Trojans to deliver up Helen), Liv. Andron. or Naev. ap. Fest. p. 342 Müll. (Trag. Rel. p. 199 Rib.); cf. Cic. Fam. 7, 16, 1:utrum igitur nostrum est an vestrum hoc proverbium, Phrygem plagis fieri solere meliorem?
Cic. Fl. 27, 65.—Poet., Romans (as descendants from Æneas), Sil. 1, 106.—Hence,A.Phrygĭa, ae, f., = Phrugia, the country of Phrygia, in Asia Minor, divided into Phrygia Major and Phrygia Minor, Plin. 5, 32, 41, § 145; Varr. R. R. 1, 2, 7; 2, 1, 5; 2, 11, 12; Liv. 37, 56.—2.Transf., poet., Troy:B.Phrygiae fatum componere,
Prop. 4, 12, 63.—Phrygĭānus, a, um (various read. for Phrixianus), Plin. 8, 48, 74, § 195; Sen. Ben. 1, 3, 7.—C.phrygĭo, ōnis, m., an embroiderer in gold, an embroiderer (because the Phrygians were remarkably skilful in this art), Titin. ap. Non. 3, 20:D. E. F.phrygio, qui pulvinar poterat pingere,
Varr. ib. 3, 25:stat fullo, phrygio, aurifex, lanarius,
Plaut. Aul. 3, 5, 34; id. Men. 2, 3, 72; 4, 3, 7.—Phrygĭus, a, um, adj., = Phrugios.1.Lit., Phrygian:2.vulneratus ferro Phrygio,
of Sylla's Phrygian slaves, Cic. Rosc. Am. 32, 90:maritus,
i. e. Pelops, the son of Tantalus, king of Phrygia, Prop. 1, 2, 19:columnae,
of Phrygian marble, Tib. 3, 3, 13:lapis,
Hor. C. 3, 1, 41; also, for yellow ochre, Plin. 36, 19, 36, § 143:vestes,
embroidered garments, Verg. A. 3, 483:mater,
Cybele, id. ib. 7, 139; Ov. F. 2, 55:leones,
who draw her chariot, Verg. A. 10, 157:buxum,
the Phrygian flute, Ov. P. 1, 1, 45; so,lotos,
Col. 10, 258:aes,
cymbals, Luc. 9, 288:modi,
a vehement, stirring, passionate kind of music, which was used at the festivals of Cybele, Ov. Ib. 456; cf. Tib. 1, 4, 64 (70); Prop. 2, 18 (3, 15), 15:mos,
Juv. 2, 115; Mart. 11, 84, 4.—Transf., poet., because Troy belonged to Phrygia, Trojan, of or belonging to Troy:3.inuri,
Ov. M. 12, 148:hymenaei,
between Æneas and Lavinia, Verg. A. 7, 358; also, for Æneas:maritus,
Ov. M. 14, 79:Minerva,
the statue of Pallas in Troy, Ov. M. 13, 337:senex,
i. e. Antenor, id. P. 4, 16, 18:vates,
i. e. Helenus, id. M. 13, 721:pastor,
i. e. Paris, Verg. A. 7, 363:tyrannus,
i. e. Æneas, id. ib. 12, 75; also, for Laomedon, Ov. M. 11, 203:minister,
i. e. Ganymede, Val. Fl. 2, 417;called, also, venator,
Stat. Th. 3, 1, 548:monstra,
the seamonster sent by Neptune against Hesione, Val. Fl. 3, 512:magister,
Palinurus, Æneas's pilot, Luc. 9. 44:matrem Idaeam e Phrygiis sedibus excipere,
Val. Max. 7, 5, 2. — Subst.: Phrygĭae, ārum, f., Phrygian women:o verae Phrygiae neque enim Phryges,
Verg. A. 9, 617; 6, 518.—Phrygius amnis, v. 1. Phryx.—G.Phryx, ygis, adj., Phrygian:H.ager,
Claud. in Eutr. 2, 154:luci,
Stat. Achill. 2, 345:augur,
Juv. 6, 585.—( Phrygĭcus, a false read. for Phrygius, Val. Max. 7, 5, 2; v. F. 2. fin. supra). -
22 rudis
1.rŭdis, e, adj. [cf. crudus], unwrought, untilled, unformed, unused, rough, raw, wild (cf. crudus): omnis fere materia non deformata, rudis appellatur, sicut vestimentum rude, non perpolitum: sic aes infectum rudusculum, Cincius ap. Fest. p. 265 Müll. (class.; esp. freq. in the trop. signif.).I.Lit.:B.terra (opp. restibilis),
Varr. R. R. 1, 44, 2; so,terra,
id. ib. 1, 27, 2:ager,
Col. 3, 11, 1:campus,
Verg. G. 2, 211:humus,
Ov. M. 5, 646:rudis atque infecta materies,
Petr. 114, 13; cf.:rudis indigestaque moles (Chaos),
Ov. M. 1, 7:marmor,
Quint. 2, 19, 3:saxum,
id. 9, 4, 27; cf.:signa (de marmore coepto),
Ov. M. 1, 406:aes (opp. signatum),
Plin. 33, 3, 13:hasta,
rudely finished, ill-made, Verg. A. 9, 743; cf.:novacula (with retusa),
Petr. 94, 14:circumjectus parietum,
Plin. 11, 51, 112, § 270:caementum,
Tac. Or. 20 (with informes tegulae):lana,
Ov. M. 6, 19:textum,
rough, coarse, id. ib. 8, 640; so,vestis,
id. F. 4, 659:herba,
wild, Mart. 2, 90, 8: cf.uva,
unripe, green, hard, id. 13, 68.— Neutr. plur. as subst.: detrahit doctrina aliquid, ut lima rudibus et cotes hebetibus, Quint. 2, 12, 8. —Poet., transf., young, new (cf. integer):II.illa (carina, sc. Argo) rudem cursu prima imbuit Amphitriten,
untried, not yet sailed on, Cat. 64, 11;hence, also, Argo,
Luc. 3, 193:agna,
Mart. 9, 71, 6:filia,
id. 7, 95, 8:dextram cruore regio imbuit,
Sen. Troad. 217:pannas,
new, Vulg. Matt. 9, 16. —Trop., rude, unpolished, uncultivated, unskilled, awkward, clumsy, ignorant; hence (like ignarus), with gen., unacquainted with, inexperienced in, etc. (cf. imperitus).(α).Absol.:(β).consilium,
Plaut. Poen. 1, 1, 61; cf.:forma ingenii impolita et plane rudis,
Cic. Brut. 85, 294:incohata ac rudia,
id. de Or. 1, 2, 5:quae rudia atque imperfecta adhuc erant,
Quint. 3, 1, 7:rudia et incomposita,
id. 9, 4, 17:vox surda, rudis, immanis, dura, etc.,
id. 11, 3, 32:modulatio,
id. 1, 10, 16; cf.:modus (tibicinis),
Ov. A. A. 1, 111:rude et Graecis intactum carmen,
Hor. S. 1, 10, 66:stilus (with confusus),
Quint. 1, 1, 28; 12, 10, 3:animi,
id. 1, 10, 9 (with agrestes);1, 1, 36: adhuc ingenia,
id. 1, 2, 27; cf.ingenium,
Hor. A. P. 410:rudis fuit vita priscorum et sine litteris,
Plin. 18, 29, 69, § 284:saeculum,
Quint. 2, 5, 23; 12, 11, 23; Tac. H. 1, 86:anni,
i. e. young, early, Quint. 1, 1, 5; Tac. A. 13, 16 fin.; cf.:adhuc aetas,
id. ib. 4, 8:rudem me et integrum discipulum accipe et ea, quae requiro, doce,
Cic. N. D. 3, 3, 7; Quint. 2, 3, 3; 3, 6, 83:Aeschylus rudis in plerisque et incompositus,
id. 10, 1, 66:tam eram rudis? tam ignarus rerum? etc.,
Cic. Sest. 21, 47; so (with ignarus) Quint. 1, 8, 4:rudis ac stultus,
id. 11, 3, 76:illi rudes homines primique,
id. 8, 3, 36; 10, 2, 5:illi rudes ac bellicosi,
id. 1, 10, 20:nescit equo rudis Haerere ingenuus puer,
Hor. C. 3, 24, 54.—With in and abl.:(γ).cum superiores alii fuissent in disputationibus perpoliti, alii in disserendo rudes,
Cic. Rep. 1, 8, 13:(oratorem) nullā in re tironem ac rudem esse debere,
id. de Or. 1, 50, 218; (with hebes) id. ib. 1, 58, 248:rudis in re publicā,
id. Phil. 6, 6, 17:in causā,
id. Fam. 4, 1, 1:in jure civili,
id. de Or. 1, 10, 40:in minoribus navigiis,
id. ib. 1, 38, 174:omnino in nostris poëtis,
id. Fin. 1, 2, 5:sermo nullā in re,
id. de Or. 1, 8, 32.—With simple abl. (very rare):Ennius ingenio maximus, arte rudis,
Ov. Tr. 2, 424:arte,
Stat. Th. 6, 437:studiis,
Vell. 2, 73, 1.—With gen.:(δ).imperiti homines rerum omnium rudes ignarique,
Cic. Fl. 7, 16:dicat se non imperitum foederis, non rudem exemplorum, non ignarum belli fuisse,
id. Balb. 20, 47:provinciae rudis,
id. Verr. 2, 2, 6, § 17:Graecarum litterarum,
id. Off. 1, 1, 1; Nep. Pelop. 1, 1:rei militaris,
Cic. Ac. 2, 1, 2:harum rerum,
id. Verr. 2, 2, 35, § 87:artium,
Liv. 1, 7:bonarum artium,
Tac. A. 1, 3:facinorum,
id. ib. 12, 51:agminum,
Hor. C. 3, 2, 9:civilis belli,
id. Ep. 2, 2, 47; cf.:bellorum (elephanti),
Flor. 4, 2, 67:operum conjugiique,
Ov. F. 4, 336:somni,
i. e. sleepless, id. M. 7, 213:dicendi,
Tac. A. 1, 29.—With ad (very rare):(ε).rudem ad pedestria bella Numidarum gentem esse,
Liv. 24, 48, 5:ad quae (spectacula) rudes tum Romani erant,
id. 45, 32, 10; 10, 22, 6; 21, 25, 6:ad partus,
Ov. H. 11, 48:ad mala,
id. P. 3, 7, 18:rudes adhuc ad resistendum populos,
Just. 1, 1, 5:rudis natio ad voluptates,
Curt. 6, 21, 9; 8, 8, 24.—With dat. (very rare):(ζ).fontes rudes puellis,
i. e. strange, Mart. 6, 42, 4.—With inf.:2. I.nec ferre rudis medicamina,
Sil. 6, 90:Martem rudis versare,
id. 8, 262.— Comp., sup., and adv. do not occur.To stir with in cooking; a stirring-stick, spatula:II.versato crebro duabus rudibus,
Cato, R. R. 79; so,ferreae,
Plin. 34, 18, 50, § 170; cf. rudicula.—A staff used by soldiers and gladiators in their exercises (perh. a wooden sword), answering to a quarter-staff, a foil (freq. and class.):(milites) rudibus inter se in modum justae pugnae concurrerunt,
Liv. 26, 51; 40, 6 and 9 Drak. N. cr. (al. sudibus); Ov. Am. 2, 9, 22; id. A. A. 3, 515:rudibus batuere,
Suet. Calig. 32.—Hence, transf.: PRIMA or SVMMA RVDIS (also in one word, SVMMARVDIS), the first or head fencer, the fencing-master, Inscr. Orell. 2575; 2584: SECVNDA RVDIS, the second fencer, the fencing-master ' s assistant, ib. 2573 sq.—A gladiator received such a rudis when honorably discharged (whence he was called rudiarius):tam bonus gladiator rudem tam cito accepisti?
Cic. Phil. 2, 29, 74:acceptā rude,
Juv. 6, 113:essedario rudem indulgere,
Suet. Claud. 21.—And hence transf. to other persons who receive an honorable discharge:tardā vires minuente senectā, Me quoque donari jam rude tempus erat,
i. e. to dismiss, discharge, Ov. Tr. 4, 8, 24; id. Am. 2, 9, 22; cf.:spectatum satis et donatum jam rude,
Hor. Ep. 1, 1, 2 (v. Orell. ad h. l.):ergo sibi dabit ipse rudem,
Juv. 7, 171; Mart. 3, 36, 10. -
23 sollicito
sollĭcĭto ( sōlĭ-), āvi, ātum, 1, v. a. [sollicitus], to disturb, stir, agitate, move; to distress, harass, make uneasy, vex, solicit, tempt, seduce, attract, induce.I.Lit., to stir, put in lively motion, move violently, disturb, shake, exercise ( poet. and in post-Aug. prose).A.Histri tela manu jacientes sollicitabant, Enn. ap. Macr. S. 6, 3 (Ann. v. 438 Vahl.): myropolas omnes sollicito;B.ubicumque unguentum est, ungor,
keep them busy, Plaut. Cas. 2, 3, 10:nec fas esse, quod sit fundatum perpetuo aevo, sollicitare suis.. ex sedibus,
Lucr. 5, 162:pinnisque repente sollicitant divum nocturno tempore lucos,
id. 4, 1008; 2, 965: teneram ferro sollicitavit humum, stirred, i. e. by the plough, Tib. 1, 7, 30; so,tellurem,
Verg. G. 2, 418:herbae, Quas tellus, nullo sollicitante (i. e. eam) dabat,
Ov. F. 4, 396:remis freta,
Verg. G. 2, 503:spicula dextrā,
id. A. 12, 404:totum tremoribus orbem,
Ov. M. 6, 699:stamina docto Pollice, pregn.,
excite by handling, id. ib. 11, 169 (v. II. B. 1. infra):stomachum vomitu, alvum purgatione,
to move, Cels. 1 praef. fin.: mox, velut aurā sollicitante, provecti longius, as if a breeze were moving us on, Quint. 12, prooem. 2:hic (spiritus naturae), quamdiu non... pellitur, jacet innoxius... ubi illum extrinsecus superveniens causa sollicitat, compellitque et in artum agit, etc.,
stirs up, Sen. Q. N. 6, 18, 2:sollicitavit aquas remis,
Claud. Rapt. Pros. 1, 2:lucus, qui primus anhelis sollicitatur equis,
id. Idyll. 1, 3:seu remige Medo sollicitatur Athos,
id. Ruf. 1, 336:Maenalias feras,
to hunt, Ov. Am. 1, 7, 14:ne salebris sollicitentur apes,
Col. 9, 8, 3.—Of a river:cum Danubius non jam radices nec media montium stringit, sed juga ipsa sollicitat,
Sen. Q. N. 3, 27, 9.—In mal. part., Ov. Am. 3, 7, 74; Mart. 11, 22, 4; 11, 46, 4; Petr. 20, 2.—To produce by stirring, excite, cause to come forth, to arouse, draw out (rare): radices in ipsā arbore sollicitando, by starting roots from the tree (cf. the context), Plin. 17, 13, 21, § 98; cf.:II.sollicitatur id in nobis quod diximus ante semen,
Lucr. 4, 1037.—Trop., = sollicitum facere.A. 1.Of the body (very rare and poet.):2.mala copia Aegrum sollicitat stomachum,
distresses, Hor. S. 2, 2, 43. —Of the mind; constr. with acc. of person, with animum, etc.(α).To fill with apprehension, cause fear, suspense of the mind, and anxiety for the future; and pass., = sollicitum esse, to be distressed, to torment one's self:(β).nunc ibo ut visam, estne id aurum ut condidi, quod me sollicitat miserum plurimis modis,
Plaut. Aul. 1, 1, 26: certo scio, non ut Flamininum sollicitari te, Tite, sic noctesque diesque, Enn. ap. Cic. Sen. 1, 1:jamdudum equidem sentio, suspicio quae te sollicitet,
Plaut. Bacch. 4, 7, 50:sicine me atque illam operā tuā nunc miseros sollicitarier?
Ter. And. 4, 2, 6: egon' id timeo? Ph. Quid te ergo aliud sollicitat? id. Eun. 1, 2, 82; so id. Heaut. 2, 3, 10:aut quid sit id quod sollicitere ad hunc modum?
id. Hec. 4, 4, 54:me autem jam et mare istuc et terra sollicitat,
Cic. Q. Fr. 3, 3, 1:an dubitas quin ea me cura (pro genero et filio) vehementissime sollicitet?
id. Fam. 2, 16, 5:multa sunt quae me sollicitant anguntque,
id. Att. 1, 18, 1:ne cujus metu sollicitaret animos sociorum,
Liv. 45, 28 med.:cum Scipionem exspectatio successoris sollicitaret,
id. 30, 36 fin.:desiderantem quod satis est neque Tumultuosum sollicitat mare, Nec, etc.,
Hor. C. 3, 1, 26; cf. Mart. 7, 54, 2.—With de:de posteris nostris et de illā immortalitate rei publicae sollicitor, quae, etc.,
Cic. Rep. 3, 29, 41.— Hence, like verbs of fearing, with ne, that ( lest):et Quibus nunc sollicitor rebus! ne aut ille alserit, Aut uspiam ceciderit, etc.,
Ter. Ad. 1, 1, 11:sollicitari se simulans, ne in ejus perniciem conspirarent,
Amm. 14, 7, 9.—Also with quod, like verbs of emotion:me illa cura sollicitat angitque vehementer, quod... nihil a te, nihil ex istis locis... affluxit,
Cic. Q. Fr. 3, 3, 1.—More rarely, to grieve, afflict, make wretched:(γ).istuc facinus quod tuom sollicitat animum, id ego feci,
Plaut. Aul. 4, 10, 8:sed erile scelus me sollicitat,
id. Rud. 1, 3, 19: cur meam senectutem hujus sollicito amentiā? why do I make my old age miserable by, etc., Ter. And. 5, 3, 16:haec cura (ob miserum statum rei publicae) sollicitat et hunc meum socium,
Cic. Brut. 97, 331.—With subject-clause:nihil me magis sollicitat quam... non me ridere tecum,
Cic. Fam. 2, 12, 1.—To disturb the rest or repose of a person or community, to trouble, harass, = perturbare:B.quid me quaeris? quid laboras? quid hunc sollicitas?
Plaut. Ep. 5, 2, 15; so,quae roget, ne se sollicitare velis,
Ov. A. A. 1, 484:temeritas et libido et ignavia semper animum excruciant, et semper sollicitant,
Cic. Fin. 1, 16, 50:anxitudo, prona ad luctum et maerens, semperque ipsa se sollicitans,
id. Rep. Fragm. 2, 41, 68:quoniam rebellando saepius nos sollicitant,
Liv. 8, 13, 13:finitimi populi, qui castra, non urbem positam in medio ad sollicitandam omnium pacem crediderant,
to disturb the peace, id. 1, 21, 2:unde neque ille sollicitare quietae civitatis statum possit,
id. 21, 10, 12; so,pacem,
id. 34, 16 fin.:ira Jovis sollicitati prava religione,
id. 1, 31, 8:ea cura quietos (deos) sollicitat,
Verg. A. 4, 380:alium ambitio numquam quieta sollicitat,
Sen. Cons. Polyb. 4 (23), 2:eum non metus sollicitabit,
id. ib. 9 (28), 4: (voluptas) licet alia ex aliis admoveat, quibus totos partesque nostri sollicitet, id. Vit. Beat. 5, 4:et magnum bello sollicitare Jovem,
Ov. F. 5, 40:sollicitatque feros non aequis viribus hostes,
Luc. 4, 665:ut me nutricibus, me aviae educanti, me omnibus qui sollicitare illas aetates solent, praeferret,
Quint. 6, prooem. § 8: sollicitare manes, to disturb the dead by mentioning their names:parce, precor, manes sollicitare meos,
Ov. Tr. 3, 11, 32; cf.:cur ad mentionem defunctorum testamur, memoriam eorum a nobis non sollicitari?
Plin. 28, 2, 5, § 23.—Hence, pregn.:sollicito manes,
I disturb the dead, Ov. M. 6, 699:sollicitare umbras = ciere, citare, in necromancy,
Manil. 1, 93.—Without the idea of distress or uneasiness.1.To stir, rouse, excite, incite ( poet. and in post-Aug. prose):2.unicus est de quo sollicitamur honor,
Ov. F. 6, 10, 76:sollicitatque deas,
id. M. 4, 473:vanis maritum sollicitat precibus,
id. ib. 9, 683:quoque Musarum studium a nocte silenti Sollicitare solet, Claud. VI. Cons. Hon. praef. 12: cupidinem lentum sollicitas,
Hor. C. 4, 13, 6:labris quae poterant ipsum sollicitare Jovem,
Mart. 66, 16:me nova sollicitat, me tangit serior aetas,
Ov. Am. 2, 4, 45:deinde (luxuria) frugalitatem professos sollicitat,
Sen. Ep. 56, 10.—Hence,To attract, to tempt, to invite ( poet. and in post-Aug. prose):III.si quis dotatam uxorem habet, eum hominem sollicitat sopor,
Plaut. Most. 3, 2, 15 Lorenz:nullum sollicitant haec, Flacce, toreumata canem,
Mart. 12, 74, 5:cum, mira specie, feminarum sollicitaret oculos,
Val. Max. 4, 5, 1 ext.:non deest forma quae sollicitet oculos,
Sen. Ep. 88, 7:in his (praediis venalibus) me multa sollicitant,
Plin. Ep. 3, 19, 1:quibuscum delinimentis potest animos omnium sollicitat,
Just. 21, 1, 5:omni studio sollicitatum spe regni,
id. 8, 3, 8:in Graeciam Philippus cum venisset, sollicitatus paucarum civitatum direptione (i. e. spe diripiendi),
id. 9, 1:sollicitati praeda,
id. 23, 1, 10; 2, 13 fin.:te plaga lucida caeli... sollicitet,
Stat. Th. 1, 27:magno praemio sollicitatus,
bribed, Front. Strat. 3, 6, 4.—So, to attract the attention, occupy the mind:ut vix umquam ita sollicitari partibus earum debeamus ut non et summae meminerimus,
Quint. 11, 3, 151.—Transf., to incite one to do something.A. 1.Absol.:2.servum sollicitare verbis, spe promissisque corrumpere, contra dominum armare,
Cic. Deiot. 11, 30:non sollicitabit rursus agrarios?
id. Phil. 7, 6, 18:sollicitant homines imperitos Saxo et Cafo,
id. ib. 10, 10, 22: necare eandem voluit: quaesivit venenum;sollicitavit quos potuit,
id. Cael. 13, 31:Milo... quos ex aere alieno laborare arbitrabatur, sollicitabat,
Caes. B. C. 3, 22: quos ingenti pecuniae spe sollicitaverant vestri (sc. to murder Philip), Curt. 4, 1, 12:ipsam ingentibus sollicitare datis,
Ov. M. 6, 463:pretio sperare sollicitari animos egentium,
Cic. Cat. 4, 8, 17; Liv. 2, 42, 6; Nep. Paus. 3, 6.—So esp. milit. t. t.,= temptare (freq. in the historians), to strive to win over, tempt, instigate, incite to defection, attack, etc.:ad sollicitandas civitates,
Caes. B. G. 7, 63:Germanos Transrhenanos sollicitare dicebantur,
id. ib. 5, 2; so id. B. C. 3, 21; id. B. G. 5, 55; 6, 2; 7, 53;7, 54: servitia urbana sollicitare,
Sall. C. 24 fin.:nobilissimos Hispanos in Italiam ad sollicitandos populares... miserunt,
Liv. 24, 49, 8:vicinos populos haud ambigue sollicitari,
id. 8, 23, 2:ad continendas urbes, quas illinc Eumenes, hinc Romani sollicitabant,
id. 37, 8, 5:num sollicitati animi sociorum ab rege Perseo essent,
id. 42, 19 fin.:omnes sollicitatos legationibus Persei, sed egregie in fide permanere,
id. 42, 26 fin.; so,diu,
id. 31, 5, 8; 40, 57, 2; 41, 23, 7;45, 35, 8: interim qui Persas sollicitarent mittuntur,
Curt. 5, 10, 9; Suet. Oth. 5; id. Ner. 13; id. Tit. 9; Nep. Paus. 3, 6.—With ad and acc.:3.in servis ad hospitem necandum sollicitatis,
Cic. Cael. 21, 51:servum ad venenum dandum,
id. Clu. 16, 47:opifices et servitia ad Lentulum eripiendum,
Sall. C. 50, 1:qui ultro ad transeundum hostes vocabant sollicitabantque,
Liv. 25, 15, 5.—After in:cum milites ad proditionem, amicos ad perniciem meam pecunia sollicitet,
Curt. 4, 11, 1.—With ut: civitates sollicitant [p. 1722] ut in libertate permanere vellent, Caes. B. G. 3, 8:4.se sollicitatum esse ut regnare vellet,
Cic. Fam. 15, 2, 6:missis ad accolas Histri, ut in Italiam irrumperent sollicitandos, Liv 39, 35: Darei litterae quibus Graeci milites sollicitabantur ut regem interficerent,
Curt. 4, 10, 16.—With gen., gerund., and causa:5.comperi legatos Allobrogum tumultus Gallici excitandi causa a P. Lentulo esse sollicitatos,
Cic. Cat. 3, 2, 4.—With in and acc. (post-class.;6.the prevailing constr. in Just.): amicum in adulterium uxoris sollicitatum,
Just. 1, 7, 18:Alexander in Italiam sollicitatus,
urgently invited, id. 12, 2, 1:Iones sollicitare in partes suas statuit,
id. 2, 12, 1:qui Peloponnenses in societatem armorum sollicitaret,
id. 13, 5; so id. 13, 5, 10; 32, 4, 1; 29, 4, 5. —With acc. of abstract objects ( poet.):B.nuptae sollicitare fidem (= nuptam sollicitare ad fidem violandam),
to make attempts against, Ov. H. 16 (17), 4; cf. id. Am. 3, 1, 50; id. M. 6, 463; 7, 721; id. P. 3, 3, 50.—In gen., without implying an evil purpose, to induce, incite, stimulate, solicit, urge, invite, exhort, move ( poet. and in postAug. prose):antequam est ad hoc opus (historiam scribendi) sollicitatus,
induced to undertake this work, Quint. 10, 1, 74:quae Hecubae maritum posset ad Hectoreos sollicitare rogos,
Mart. 6, 7, 4:cum, sollicitatus ex urbe Roma (a Mithridate), praecepta pro se mitteret,
Plin. 25, 2, 3, § 6:sollicitandi (parentes) ad hunc laborem erant,
it was necessary to give inducements to the parents to undertake this labor, Sen. Ben. 3, 11, 1:cum juventutem ad imitationem sui sollicitaret,
id. Cons. Helv. 10, 10:alios Orientis regis ut idem postularent sollicitare temptavit,
Suet. Dom. 2:juvenum... corpora nunc pretio, nunc ille hortantibus ardens sollicitat dictis,
Stat. Th. 2, 485:sollicitat tunc ampla viros ad praemia cursu celeres,
id. ib. 6, 550:ut per praecones susceptores sollicitarent,
Just. 8, 3, 8:Alexander in Italiam a Tarentinis sollicitatus,
id. 12, 2, 1:avaritia sollicitatus (= permotus),
id. 32, 2, 1:sollicitatoque juvene ad colloquium,
allured him to the conference, id. 38, 1, 9:hoc maxime sollicitatus ad amicitiam,
Plin. 6, 22, 24, § 85:serpentes sollicitant ad se avis,
id. 8, 23, 35, § 85:hyaena ad sollicitandos canes,
id. 8, 30, 44, § 106:velut vacua possessione sollicitatus,
Just. 31, 3, 2:remansit in caelibatu, neque sollicitari ulla condicione amplius potuit (i. e. ad uxorem ducendam),
Suet. Galb. 5:quod me, tamquam tirunculum, sollicitavit ad emendum (signum),
Plin. Ep. 3, 6, 4:ut ex copia studiosorum circumspicias praeceptores quos sollicitare possimus (sc. ut huc veniant),
id. 4, 13, 11.—With inf. ( poet.):finemque expromere rerum sollicitat superos,
urgently implores to disclose the issue, Luc. 5, 69:cum rapiant mala facta bonos... sollicitor nullos esse putare deos,
Ov. Am. 3, 8, 36; cf.:sollicitat spatium decurrere amoris,
Lucr. 4, 1196.—With ne:maritum sollicitat precibus, ne spem sibi ponat in arte,
Ov. M. 9, 683. -
24 spatha
spătha, ae, f., = spathê.I.A broad, flat, wooden instrument for stirring any liquid, a spattle, spatula, Col. 12, 42, 3; Plin. 34, 11, 26, § 111; Scrib. Comp. 45; Cels. 7, 12 fin.; 8, 15.—* II.A batten, or broad piece of wood, used by the early weavers for driving home the threads of the woof or tram, Sen. Ep. 90, 20.—III.A broad, two-edged sword without a point (the Italian spada), Veg. Mil. 2, 15; Tac. A. 12, 35 fin.; App. M. 1, p. 103, 39; 9, p. 236, 28; Spart. Hadr. 10; Capitol. Max. jun. 3; Tert. Cult. Fem. 13.—IV.A spathe of a palmtree, Plin. 16, 26, 48, § 112.—V.A kind of tree, called also elate, Plin. 23, 5, 53, § 99; Scrib. Comp. 269 (called also spathe, Plin. 12, 28, 62, § 134 al.). -
25 trua
trŭa, ae, f.I.A stirring-spoon, skimmer, ladle, Titin. and Pompon. ap. Non. 19, 17 sq.; cf. Varr. L. L. 5, § 118 Müll.—II.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Stirring — Stir ring, a. Putting in motion, or being in motion; active; active in business; habitually employed in some kind of business; accustomed to a busy life. [1913 Webster] A more stirring and intellectual age than any which had gone before it.… … The Collaborative International Dictionary of English
stirring — [stʉr′iŋ] adj. 1. active; busy 2. that stirs one s feelings; rousing [stirring music] stirringly adv … English World dictionary
stirring — index momentous, moving (evoking emotion), noteworthy, portentous (eliciting amazement), provocative, sapid, solemn Burton s Legal Thesaurus … Law dictionary
stirring — “a beginning to move,” mid 14c., verbal noun from STIR (Cf. stir) (v). Figurative sense by late 14c. Related: Stirrings … Etymology dictionary
stirring — [adj] moving, rousing arousing, awakening, dynamic, electrifying, emotional, exhilarating, gripping, heartbreaking, heartrending, inspirational, inspiring, motivating, provoking, stimulating, touching; concepts 529,537 … New thesaurus
stirring — ► ADJECTIVE ▪ causing great excitement or strong emotion; rousing. ► NOUN ▪ an initial sign of activity, movement, or emotion. DERIVATIVES stirringly adverb … English terms dictionary
stirring — [[t]stɜ͟ːrɪŋ[/t]] stirrings 1) ADJ GRADED: usu ADJ n A stirring event, performance, or account of something makes people very excited or enthusiastic. The Prime Minister made a stirring speech... Stowe gives a stirring performance as a strong… … English dictionary
stirring — stir|ring1 [ˈstə:rıŋ] adj producing strong feelings or excitement in someone = ↑rousing ▪ a stirring speech ▪ stirring music >stirringly adv stirring 2 stirring2 n an early sign that something is starting to happen stirring of … Dictionary of contemporary English
stirring — Synonyms and related words: active, afoot, agitating, alluring, ardent, astir, awe inspiring, breathtaking, burning, bustling, challenging, charged, cliff hanging, disquieting, distracting, disturbing, dramatic, driving, electric, emotional,… … Moby Thesaurus
Stirring — Stir Stir, v. t. [imp. & p. p. {Stirred}; p. pr. & vb. n. {Stirring}.] [OE. stiren, steren, sturen, AS. styrian; probably akin to D. storen to disturb, G. st[ o]ren, OHG. st[=o]ren to scatter, destroy. [root]166.] 1. To change the place of in any … The Collaborative International Dictionary of English
stirring — stirringly, adv. /sterr ing/, adj. 1. rousing, exciting, or thrilling: a stirring speech. 2. moving, active, bustling, or lively: a stirring business. [bef. 900; ME stiringe, OE styriende. See STIR1, ING2] * * * … Universalium