-
1 trua
-
2 trua
trua, ae, f. (zu griech. τορύνη, Rührkelle), I) die Gosse, Varro LL. 5, 118. – II) der Rührlöffel, die Kelle, Pompon. com. 96. Titin. com. 128; vgl. Paul. ex Fest. 9, 12. Varro LL. 5, 118.
-
3 trua
-
4 trua
trŭa, ae, f.I.A stirring-spoon, skimmer, ladle, Titin. and Pompon. ap. Non. 19, 17 sq.; cf. Varr. L. L. 5, § 118 Müll.—II. -
5 trua
-
6 trulla
trulla, ae, f. [trua] [st2]1 [-] petite écumoire. [st2]2 [-] vase, carafe (pour puiser le vin et le verser dans les coupes). [st2]3 [-] Juv. vase de nuit, pot de chambre. [st2]4 [-] Liv. espèce de poêle. [st2]5 [-] Pall. truelle (de maçon).* * *trulla, ae, f. [trua] [st2]1 [-] petite écumoire. [st2]2 [-] vase, carafe (pour puiser le vin et le verser dans les coupes). [st2]3 [-] Juv. vase de nuit, pot de chambre. [st2]4 [-] Liv. espèce de poêle. [st2]5 [-] Pall. truelle (de maçon).* * *Trulla. Horat. Un vaisseau large ou parfond servant à boire. Il en y avoit de bois à mettre du vin, aussi de fer.\Trulla, Une truelle de masson. -
7 trulla
ae f. [demin. к trua ]1) ковш, черпак Vr, Cato, C etc.; сосуд, чаша Pt2) сковородка или кастрюля L3) таз J4) лопатка каменщика, мастерок Pall -
8 confuto [1]
1. cōn-fūto, āvi, ātum, āre (vgl. refūto, fūtilis), I) das Aufwallen einer Flüssikeit durch Umrühren niederschlagen, dämpfen, cocus magnum ahenum, quando fervit, paulā confutat truā, Titin. com. 128. – II) übtr.: 1) niederhalten, nicht aufkommen lassen, a) im allg.: ne quid in consulendo adversi adveniat, quod nostras secundas res confutet, Cato origg. 6, 1 (bei Gell. 7, 3, 14): maximis doloribus adfectus eos ipsos inventorum suorum memoriā et recordatione confutat, Cic. Tusc. 5, 88. – b) insbes.: α) durch die Rede, durch Beweise in Schranken halten od. weisen, zum Schweigen bringen, den Mund stopfen, nicht aufkommen lassen, bestreiten, in seiner Nichtigkeit (Gehaltlosigkeit) darstellen, u. so widerlegen, alqm, Plaut., Tac. u. Vulg.: an confutabunt nares oculive revincent? Lucr.: c. audaciam alcis, Cic.: opinionis levitatem, Cic.: argumenta Stoicorum, Cic. – m. Ang. womit? wodurch? durch Abl., alqm dictis od. verbis, Ter.: alqm suo sibi argumento, Gell.: delicatorum hominum luxuriantem gulam versibus, Gell.: verba magnifica eius rebus (durch Taten), Liv. – β) eines Verbrechens überführen, m. Acc. resp., si quis exactorum superexactionis crimen confutatus fuerit, Cod. Theod. 11, 8, 1 H. (al. crimine). – oft Partiz. Perf. confutatus, überführt, nec confessus nec confutatus, Amm. 14, 9, 6: u. confutatus, confutatus aliquoties od. aperte od. apertissime m. folg. Acc. u. Infin., Amm. 17, 9, 5; 19, 12, 12; 26, 23, 1; 29, 5, 43, – 2) verwirrt machen, physisch, et quae longe longeque etiam meum confutabat obtutum palla nigerrima, blendete, Apul. met. 11, 3. – geistig, harum aedium symmetria confutabat architectones, Varr. sat. Men. 249: patroni sensus eorum (iudicum)... honorificis verecundisque sententiis commulcere, non iniuriis atque imperiosis minationibus confutare (debent), Tiro bei Gell. 6 (7), 3, 13.
-
9 drua
drua, ae, f., viell. = trua (w.s.), Paul. ex Fest. 9, 11.
-
10 trulla
trūlla, ae, f. (= truella, Demin. v. trua, s. 1. VarroLL. 5, 118), I) die Kelle, Schöpfkelle, Rührkelle, Cato, Colum. a.u.: bes. um den Wein aus dem Mischgeschirr (crater) in die Trinkbecher einzugießen, Cic., Hor. u.a.: trulla argentea anaglypha, Corp. inscr. Lat. 10, 6. – II) übtr.: 1) die Maurerkelle, Pallad. 1, 13, 2. – 2) eine Art kellenförmige Pfanne für Feuer, Pechpfanne, Liv. 37, 11, 13. – 3) das Nachtbecken, Iuven. 3, 108. – / Urspr. Form truella, Scaevol. dig. 34, 2, 36.
-
11 trulleum
trūlleum (truleum) u. trūllium, iī, n. (trua), ein vertieftes, längliches Geschirr, das Becken, Waschbecken, Form -eum, Varro LL. 5, 118 (truleum). Varro de vit. P.R. 1. fr. 42 (b. Non. 547, 6 trulleum) u. Gloss. (trulleum): Form -ium, Cato r.r. 10, 2. – Andere Form trūlleus, ī, m., *Cato oratt. 50 ( bei Fest. 169 [a], 17, wo noch truilos). Lucil. 511. Plin. 34, 7. – u. trūllio, ōnis, m., Plin. Val. 5, 38. Th. Prisc. 4, 1 pr.
-
12 confuto
1. cōn-fūto, āvi, ātum, āre (vgl. refūto, fūtilis), I) das Aufwallen einer Flüssikeit durch Umrühren niederschlagen, dämpfen, cocus magnum ahenum, quando fervit, paulā confutat truā, Titin. com. 128. – II) übtr.: 1) niederhalten, nicht aufkommen lassen, a) im allg.: ne quid in consulendo adversi adveniat, quod nostras secundas res confutet, Cato origg. 6, 1 (bei Gell. 7, 3, 14): maximis doloribus adfectus eos ipsos inventorum suorum memoriā et recordatione confutat, Cic. Tusc. 5, 88. – b) insbes.: α) durch die Rede, durch Beweise in Schranken halten od. weisen, zum Schweigen bringen, den Mund stopfen, nicht aufkommen lassen, bestreiten, in seiner Nichtigkeit (Gehaltlosigkeit) darstellen, u. so widerlegen, alqm, Plaut., Tac. u. Vulg.: an confutabunt nares oculive revincent? Lucr.: c. audaciam alcis, Cic.: opinionis levitatem, Cic.: argumenta Stoicorum, Cic. – m. Ang. womit? wodurch? durch Abl., alqm dictis od. verbis, Ter.: alqm suo sibi argumento, Gell.: delicatorum hominum luxuriantem gulam versibus, Gell.: verba magnifica eius rebus (durch Taten), Liv. – β) eines Verbrechens überführen, m. Acc. resp., si quis exactorum superexactionis crimen confutatus fuerit, Cod. Theod. 11, 8, 1 H. (al. crimine). – oft Partiz. Perf. confutatus, überführt, nec confessus nec confutatus, Amm. 14, 9, 6: u. confutatus, confutatus ali-————quoties od. aperte od. apertissime m. folg. Acc. u. Infin., Amm. 17, 9, 5; 19, 12, 12; 26, 23, 1; 29, 5, 43, – 2) verwirrt machen, physisch, et quae longe longeque etiam meum confutabat obtutum palla nigerrima, blendete, Apul. met. 11, 3. – geistig, harum aedium symmetria confutabat architectones, Varr. sat. Men. 249: patroni sensus eorum (iudicum)... honorificis verecundisque sententiis commulcere, non iniuriis atque imperiosis minationibus confutare (debent), Tiro bei Gell. 6 (7), 3, 13.————————2. cōnfuto, āre (con u. fuo), öfters sein, Cato nach Paul. ex Fest. 89, 3. -
13 drua
drua, ae, f., viell. = trua (w.s.), Paul. ex Fest. 9, 11. -
14 trulla
trūlla, ae, f. (= truella, Demin. v. trua, s. Varro LL. 5, 118), I) die Kelle, Schöpfkelle, Rührkelle, Cato, Colum. a.u.: bes. um den Wein aus dem Mischgeschirr (crater) in die Trinkbecher einzugießen, Cic., Hor. u.a.: trulla argentea anaglypha, Corp. inscr. Lat. 10, 6. – II) übtr.: 1) die Maurerkelle, Pallad. 1, 13, 2. – 2) eine Art kellenförmige Pfanne für Feuer, Pechpfanne, Liv. 37, 11, 13. – 3) das Nachtbecken, Iuven. 3, 108. – ⇒ Urspr. Form truella, Scaevol. dig. 34, 2, 36. -
15 trulleum
trūlleum (truleum) u. trūllium, iī, n. (trua), ein vertieftes, längliches Geschirr, das Becken, Waschbecken, Form -eum, Varro LL. 5, 118 (truleum). Varro de vit. P.R. 1. fr. 42 (b. Non. 547, 6 trulleum) u. Gloss. (trulleum): Form -ium, Cato r.r. 10, 2. – Andere Form trūlleus, ī, m., *Cato oratt. 50 ( bei Fest. 169 [a], 17, wo noch truilos). Lucil. 511. Plin. 34, 7. – u. trūllio, ōnis, m., Plin. Val. 5, 38. Th. Prisc. 4, 1 pr.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > trulleum
-
16 trulla
trulla ae, f dim. [trua, a gutter], a small ladle, dipper, scoop: ex unā gemmā pergrandi excavata: potare Campanā trullā, H.— A fire-pan, L.— A basin, Iu.* * *ladle, pan or basin; (instrumant) eyepiece (Cal) -
17 confuto
con-fūto, āvi, ātum, 1, v. a. [futo, v. intens. from foveo], to check or repress a boiling liquid, to suppress, restrain, check.I.Prop.: cocus magnum ahenum quando fervit, paulā confutat truā, Titin. ap. Non. p. 87, 13 (Com. Rel. v. 128 Rib.); cf. Varr. ib. p. 87, 11.—Hence (far more freq.),II.Trop.A.In gen., to repress, diminish, impede, destroy, put to silence: nostras secundas res, Cato ap. Gell. 7, 3, 14:B.maximos dolores inventorum suorum memoriā et recordatione,
Cic. Tusc. 5, 31 88:audaciam,
id. Part. Or. 38, 134.—In partic.1.To put down by words, to put to silence, confute (so class.): sensus judjcum imperiosis comminationibus, Tiro ap. Gell. 7, 3, 13:2.ego istos, qui nunc me culpant, confutaverim,
Plaut. Truc. 2, 3, 28:iratum senem verbis,
Ter. Phorm. 3, 1, 13; cf.dictis,
id. Heaut. 5, 1, 76.—To refute, confute, disprove, answer conclusively:3.hunc tactum confutabunt nares?
Lucr. 4, 488:argumenta Stoicorum,
Cic. Div. 1, 5, 8:opinionis levitatem,
id. N. D. 2, 17, 45:ut verba magnifica rebus confutaret,
Liv. 37, 10, 2:suo sibi argumento confutatus est,
Gell. 5, 10, 16.—In late Lat., to convict, Cod. Th. 11, 8, 1.—With inf.:nocuisse quibusdam,
Amm. 26, 3, 1:tot suscepisse labores et pericula,
id. 17, 9, 5. -
18 Paulina
1. I.In gen., little, small (anteclass. and poet.):(β).paulo momento huc vel illuc impelli,
Ter. And. 1, 5, 31:paulo sumptu,
id. Ad. 5, 4, 22:pauper a paulo lare,
Varr. L. L. 5, § 92 Müll.: paula trua, Titin. ap. Non. 19, 19.—Subst.: pau-lum, i, n., a little, a trifle: de paulo paululum [p. 1318] hoc tibi dabo, Plaut. Curc. 1, 2, 31:II.quasi vero paulum intersiet,
Ter. Eun. 4, 4, 18:an paulum hoc esse tibi videtur?
id. ib. 5, 2, 18;5, 8, 38: agelli paulum,
id. Ad. 5, 8, 26:supplicī,
id. And. 5, 3, 32; so,negotī,
id. Heaut. 3, 1, 92:lucri,
id. ib. 4, 4, 25:paulum huic Cottae tribuit partium,
allotted a small part of his defence, Cic. de Or. 1, 53, 229:nil Aut paulum abstulerat,
Hor. Ep. 1, 15, 33:ubi paulum nescio quid superest,
Juv. 11, 47: post paulum, v. infra. —Adverb. uses.A. 1.With comp.:2.paulo prius,
Plaut. Men. 4, 3, 7:liberius paulo,
Cic. Or. 24, 82:civis haud paulo melior, quam, etc.,
id. Att. 2, 12, 3:paulo secus,
id. de Or. 3, 30, 119:haud paulo plus,
id. Fam. 7, 1, 3:paulo minus consideratus,
id. Quint. 3, 11:paulo magis affabre factus,
id. Verr. 1, 5, 14:verbis paulo magis priscis uti,
id. Brut. 21, 82:paulo longius processerant,
Caes. B. G. 2, 20:maturius paulo,
id. ib. 1, 54:paulo minus quatuordecim annos,
a little under, Suet. Ner. 40:paulo minus, quam privatum egit,
id. Tib. 26:paulo minus octogesimo aetatis anno decessit,
Plin. Ep. 7, 24, 1:paulo minus quinque millia,
id. Pan. 28, 4.—Esp. with ante, post:3.quae paulo ante praecepta dedimus,
Cic. Part. 39, 137:paulo ante,
id. Verr. 2, 4, 3, § 6; Juv. 6, 227; 9, 114:post paulo,
just after, a little after, Sall. C. 18, 3; Liv. 22, 60. —With words and expressions implying superiority or comparison:4.magnitudine paulo antecedunt,
Caes. B. G. 6, 26:verba paulo nimium redundantia,
Cic. de Or. 2, 21, 88:histrio si paulo se movit extra numerum,
id. Par. 3, 2, 26:paulo ultra eum locum,
Caes. B. C. 3, 66:paulo mox,
Plin. 18, 28, 68, § 268.—Without comparison (rare), a little, somewhat:B.paulo qui est homo tolerabilis,
Ter. Heaut. 1, 2, 31:ut non solum gloriosis consiliis utamur, sed etiam paulo salubribus,
Cic. Att. 8, 12, 5:aut nihil aut paulo cui tum concedere digna, Lux mea, etc.,
Cat. 68, 131.—Hence,Acc.: paulum, a little, somewhat:(β).paulum supra eum locum,
Caes. B. G. 6, 9:epistolae me paulum recreant,
Cic. Att. 9, 6, 5:paulum differre,
id. Agr. 2, 31, 85:requiescere,
id. de Or. 1, 62, 265:commorari,
id. Rosc. Com. 10, 28: scaphae paulum progressae, Sall. ap. Gell. 10, 26, 10 (Hist. 1, 60 Dietsch):paulum aspectu conterritus haesit,
Verg. A. 3, 597.—With adv. of time or place:(γ).post paulum,
a little later, after a short time, Caes. B. G. 7, 50; Quint. 9, 4, 19; 2, 17, 25; 11, 3, 148:ultra paulum,
id. 11, 3, 21; cf.:infra jugulum,
Suet. Caes. 82; cf. also: paulum praelabitur ante, Cic. poët. N. D. 2, 43, 111.—With comp.:2.haud paulum major,
Sil. 15, 21:tardius,
Stat. Th. 10, 938.Paulus ( Paull-), i, m., a Roman surname (not a praenomen; cf. Borghesi Framm. de' Fasti Cons. i. p. 49, and his Dec. Numism. 4, n. 10) of the Æmilian family, Cic. Lael. 6, 21; id. Verr. 2, 5, 6, § 14.I.L. Aemilius Paulus, a consul who fell in the battle near Cannœ, Hor. C. 1, 12, 38; Cic. Sen. 20, 75; id. Div. 2, 33, 71.—II.The son of no. I., the adoptive father of the younger Scipio and the conqueror of Perseus, Cic. Rab. Post. 1, 2; id. Sen. 6, 15. —III.Q. Paulus Fabius Maximus, a consul A. U. C. 743, Front. Aquaed. 100.—IV.Julius Paulus, a celebrated jurist under Alexander Severus, a colleague of Papinian, Lampr. Alex. Sev. 26.—V.Paul, Christian name of Saul of Tarsus, the apostle to the Gentiles, author of many epistles to the Churches, Vulg. Act. passim.—VI.Sergius Paulus, proconsul in Cyprus, Vulg. Act. 13, 7.—Hence,A.Paulĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Paulian:B.Pauliana victoria,
the victory of L. Æmilius Paulus over Perseus, Val. Max. 8, 11, 1: Pauliana responsa, of the jurist J. Paulus, Dig. praef. ad Antecess. § 5.—Paulī-nus ( Paull-), a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Pauline, only as a Roman surname.—Subst.1.Paulīnus, i, m.:2.C. Suetonius Paulinus,
Tac. A. 14, 29.—Paulīna, ae, f.:Lollia Paulina,
wife of the emperor Caligula, Suet. Calig. 25; Tac. A. 12, 1; Plin. 9, 35, 58, § 117. -
19 Paullus
1. I.In gen., little, small (anteclass. and poet.):(β).paulo momento huc vel illuc impelli,
Ter. And. 1, 5, 31:paulo sumptu,
id. Ad. 5, 4, 22:pauper a paulo lare,
Varr. L. L. 5, § 92 Müll.: paula trua, Titin. ap. Non. 19, 19.—Subst.: pau-lum, i, n., a little, a trifle: de paulo paululum [p. 1318] hoc tibi dabo, Plaut. Curc. 1, 2, 31:II.quasi vero paulum intersiet,
Ter. Eun. 4, 4, 18:an paulum hoc esse tibi videtur?
id. ib. 5, 2, 18;5, 8, 38: agelli paulum,
id. Ad. 5, 8, 26:supplicī,
id. And. 5, 3, 32; so,negotī,
id. Heaut. 3, 1, 92:lucri,
id. ib. 4, 4, 25:paulum huic Cottae tribuit partium,
allotted a small part of his defence, Cic. de Or. 1, 53, 229:nil Aut paulum abstulerat,
Hor. Ep. 1, 15, 33:ubi paulum nescio quid superest,
Juv. 11, 47: post paulum, v. infra. —Adverb. uses.A. 1.With comp.:2.paulo prius,
Plaut. Men. 4, 3, 7:liberius paulo,
Cic. Or. 24, 82:civis haud paulo melior, quam, etc.,
id. Att. 2, 12, 3:paulo secus,
id. de Or. 3, 30, 119:haud paulo plus,
id. Fam. 7, 1, 3:paulo minus consideratus,
id. Quint. 3, 11:paulo magis affabre factus,
id. Verr. 1, 5, 14:verbis paulo magis priscis uti,
id. Brut. 21, 82:paulo longius processerant,
Caes. B. G. 2, 20:maturius paulo,
id. ib. 1, 54:paulo minus quatuordecim annos,
a little under, Suet. Ner. 40:paulo minus, quam privatum egit,
id. Tib. 26:paulo minus octogesimo aetatis anno decessit,
Plin. Ep. 7, 24, 1:paulo minus quinque millia,
id. Pan. 28, 4.—Esp. with ante, post:3.quae paulo ante praecepta dedimus,
Cic. Part. 39, 137:paulo ante,
id. Verr. 2, 4, 3, § 6; Juv. 6, 227; 9, 114:post paulo,
just after, a little after, Sall. C. 18, 3; Liv. 22, 60. —With words and expressions implying superiority or comparison:4.magnitudine paulo antecedunt,
Caes. B. G. 6, 26:verba paulo nimium redundantia,
Cic. de Or. 2, 21, 88:histrio si paulo se movit extra numerum,
id. Par. 3, 2, 26:paulo ultra eum locum,
Caes. B. C. 3, 66:paulo mox,
Plin. 18, 28, 68, § 268.—Without comparison (rare), a little, somewhat:B.paulo qui est homo tolerabilis,
Ter. Heaut. 1, 2, 31:ut non solum gloriosis consiliis utamur, sed etiam paulo salubribus,
Cic. Att. 8, 12, 5:aut nihil aut paulo cui tum concedere digna, Lux mea, etc.,
Cat. 68, 131.—Hence,Acc.: paulum, a little, somewhat:(β).paulum supra eum locum,
Caes. B. G. 6, 9:epistolae me paulum recreant,
Cic. Att. 9, 6, 5:paulum differre,
id. Agr. 2, 31, 85:requiescere,
id. de Or. 1, 62, 265:commorari,
id. Rosc. Com. 10, 28: scaphae paulum progressae, Sall. ap. Gell. 10, 26, 10 (Hist. 1, 60 Dietsch):paulum aspectu conterritus haesit,
Verg. A. 3, 597.—With adv. of time or place:(γ).post paulum,
a little later, after a short time, Caes. B. G. 7, 50; Quint. 9, 4, 19; 2, 17, 25; 11, 3, 148:ultra paulum,
id. 11, 3, 21; cf.:infra jugulum,
Suet. Caes. 82; cf. also: paulum praelabitur ante, Cic. poët. N. D. 2, 43, 111.—With comp.:2.haud paulum major,
Sil. 15, 21:tardius,
Stat. Th. 10, 938.Paulus ( Paull-), i, m., a Roman surname (not a praenomen; cf. Borghesi Framm. de' Fasti Cons. i. p. 49, and his Dec. Numism. 4, n. 10) of the Æmilian family, Cic. Lael. 6, 21; id. Verr. 2, 5, 6, § 14.I.L. Aemilius Paulus, a consul who fell in the battle near Cannœ, Hor. C. 1, 12, 38; Cic. Sen. 20, 75; id. Div. 2, 33, 71.—II.The son of no. I., the adoptive father of the younger Scipio and the conqueror of Perseus, Cic. Rab. Post. 1, 2; id. Sen. 6, 15. —III.Q. Paulus Fabius Maximus, a consul A. U. C. 743, Front. Aquaed. 100.—IV.Julius Paulus, a celebrated jurist under Alexander Severus, a colleague of Papinian, Lampr. Alex. Sev. 26.—V.Paul, Christian name of Saul of Tarsus, the apostle to the Gentiles, author of many epistles to the Churches, Vulg. Act. passim.—VI.Sergius Paulus, proconsul in Cyprus, Vulg. Act. 13, 7.—Hence,A.Paulĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Paulian:B.Pauliana victoria,
the victory of L. Æmilius Paulus over Perseus, Val. Max. 8, 11, 1: Pauliana responsa, of the jurist J. Paulus, Dig. praef. ad Antecess. § 5.—Paulī-nus ( Paull-), a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Pauline, only as a Roman surname.—Subst.1.Paulīnus, i, m.:2.C. Suetonius Paulinus,
Tac. A. 14, 29.—Paulīna, ae, f.:Lollia Paulina,
wife of the emperor Caligula, Suet. Calig. 25; Tac. A. 12, 1; Plin. 9, 35, 58, § 117. -
20 paullus
1. I.In gen., little, small (anteclass. and poet.):(β).paulo momento huc vel illuc impelli,
Ter. And. 1, 5, 31:paulo sumptu,
id. Ad. 5, 4, 22:pauper a paulo lare,
Varr. L. L. 5, § 92 Müll.: paula trua, Titin. ap. Non. 19, 19.—Subst.: pau-lum, i, n., a little, a trifle: de paulo paululum [p. 1318] hoc tibi dabo, Plaut. Curc. 1, 2, 31:II.quasi vero paulum intersiet,
Ter. Eun. 4, 4, 18:an paulum hoc esse tibi videtur?
id. ib. 5, 2, 18;5, 8, 38: agelli paulum,
id. Ad. 5, 8, 26:supplicī,
id. And. 5, 3, 32; so,negotī,
id. Heaut. 3, 1, 92:lucri,
id. ib. 4, 4, 25:paulum huic Cottae tribuit partium,
allotted a small part of his defence, Cic. de Or. 1, 53, 229:nil Aut paulum abstulerat,
Hor. Ep. 1, 15, 33:ubi paulum nescio quid superest,
Juv. 11, 47: post paulum, v. infra. —Adverb. uses.A. 1.With comp.:2.paulo prius,
Plaut. Men. 4, 3, 7:liberius paulo,
Cic. Or. 24, 82:civis haud paulo melior, quam, etc.,
id. Att. 2, 12, 3:paulo secus,
id. de Or. 3, 30, 119:haud paulo plus,
id. Fam. 7, 1, 3:paulo minus consideratus,
id. Quint. 3, 11:paulo magis affabre factus,
id. Verr. 1, 5, 14:verbis paulo magis priscis uti,
id. Brut. 21, 82:paulo longius processerant,
Caes. B. G. 2, 20:maturius paulo,
id. ib. 1, 54:paulo minus quatuordecim annos,
a little under, Suet. Ner. 40:paulo minus, quam privatum egit,
id. Tib. 26:paulo minus octogesimo aetatis anno decessit,
Plin. Ep. 7, 24, 1:paulo minus quinque millia,
id. Pan. 28, 4.—Esp. with ante, post:3.quae paulo ante praecepta dedimus,
Cic. Part. 39, 137:paulo ante,
id. Verr. 2, 4, 3, § 6; Juv. 6, 227; 9, 114:post paulo,
just after, a little after, Sall. C. 18, 3; Liv. 22, 60. —With words and expressions implying superiority or comparison:4.magnitudine paulo antecedunt,
Caes. B. G. 6, 26:verba paulo nimium redundantia,
Cic. de Or. 2, 21, 88:histrio si paulo se movit extra numerum,
id. Par. 3, 2, 26:paulo ultra eum locum,
Caes. B. C. 3, 66:paulo mox,
Plin. 18, 28, 68, § 268.—Without comparison (rare), a little, somewhat:B.paulo qui est homo tolerabilis,
Ter. Heaut. 1, 2, 31:ut non solum gloriosis consiliis utamur, sed etiam paulo salubribus,
Cic. Att. 8, 12, 5:aut nihil aut paulo cui tum concedere digna, Lux mea, etc.,
Cat. 68, 131.—Hence,Acc.: paulum, a little, somewhat:(β).paulum supra eum locum,
Caes. B. G. 6, 9:epistolae me paulum recreant,
Cic. Att. 9, 6, 5:paulum differre,
id. Agr. 2, 31, 85:requiescere,
id. de Or. 1, 62, 265:commorari,
id. Rosc. Com. 10, 28: scaphae paulum progressae, Sall. ap. Gell. 10, 26, 10 (Hist. 1, 60 Dietsch):paulum aspectu conterritus haesit,
Verg. A. 3, 597.—With adv. of time or place:(γ).post paulum,
a little later, after a short time, Caes. B. G. 7, 50; Quint. 9, 4, 19; 2, 17, 25; 11, 3, 148:ultra paulum,
id. 11, 3, 21; cf.:infra jugulum,
Suet. Caes. 82; cf. also: paulum praelabitur ante, Cic. poët. N. D. 2, 43, 111.—With comp.:2.haud paulum major,
Sil. 15, 21:tardius,
Stat. Th. 10, 938.Paulus ( Paull-), i, m., a Roman surname (not a praenomen; cf. Borghesi Framm. de' Fasti Cons. i. p. 49, and his Dec. Numism. 4, n. 10) of the Æmilian family, Cic. Lael. 6, 21; id. Verr. 2, 5, 6, § 14.I.L. Aemilius Paulus, a consul who fell in the battle near Cannœ, Hor. C. 1, 12, 38; Cic. Sen. 20, 75; id. Div. 2, 33, 71.—II.The son of no. I., the adoptive father of the younger Scipio and the conqueror of Perseus, Cic. Rab. Post. 1, 2; id. Sen. 6, 15. —III.Q. Paulus Fabius Maximus, a consul A. U. C. 743, Front. Aquaed. 100.—IV.Julius Paulus, a celebrated jurist under Alexander Severus, a colleague of Papinian, Lampr. Alex. Sev. 26.—V.Paul, Christian name of Saul of Tarsus, the apostle to the Gentiles, author of many epistles to the Churches, Vulg. Act. passim.—VI.Sergius Paulus, proconsul in Cyprus, Vulg. Act. 13, 7.—Hence,A.Paulĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Paulian:B.Pauliana victoria,
the victory of L. Æmilius Paulus over Perseus, Val. Max. 8, 11, 1: Pauliana responsa, of the jurist J. Paulus, Dig. praef. ad Antecess. § 5.—Paulī-nus ( Paull-), a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Pauline, only as a Roman surname.—Subst.1.Paulīnus, i, m.:2.C. Suetonius Paulinus,
Tac. A. 14, 29.—Paulīna, ae, f.:Lollia Paulina,
wife of the emperor Caligula, Suet. Calig. 25; Tac. A. 12, 1; Plin. 9, 35, 58, § 117.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Trua — is a male Orca who was born at SeaWorld Orlando in Florida on November 23, 2005. His parents are Takara and Taku*. Takara and Kohana had just been moved to SeaWorld Orlando when she and Taku* met and obviously became extremely close. At the time… … Wikipedia
Trua — Sp Truà nkt. Ap Troyes L Obo dep. c., C Prancūzija … Pasaulio vietovardžiai. Internetinė duomenų bazė
Trua Ponas — Sp Truà Pònas Ap Trois Ponts prancūziškai L Belgija … Pasaulio vietovardžiai. Internetinė duomenų bazė
trua — pop. Embriaguez; borrachera; beodez (LS.)// jarana (LS.) … Diccionario Lunfardo
truà — tru|à Mot Agut Nom masculí … Diccionari Català-Català
Truà — trovare … Mini Vocabolario milanese italiano
TRULLA, a TRUA — vase aquario seu ingenti cochleari, quasi Truella, inter vasa potoria memoratur, l. 36. ff. de auro et argent. legat. Trullas, scyphos, modiolos, phiales; scyphusque fuit profundior et oblongior, ut docet Andr. Alciatus, Parerg. l. 7. c. 3.… … Hofmann J. Lexicon universale
Manik Trua tvenkinys — Sp Manik Truà tvenkinỹs Ap Réservoir Manic Trois L Kanadoje (Kvebekas) … Pasaulio vietovardžiai. Internetinė duomenų bazė
Trauer — Trua … Hochdeutsch - Plautdietsch Wörterbuch
ТРУЛЛА — • Trua и Trulla, ложка или ковш; также сосуд для питья. см. Pocula, Бокал, и Vasa, Ваза … Реальный словарь классических древностей
truancies — tru·an·cy || truËÉ™nsɪ n. state or act of being absent from school (or work, etc.) without permission n. condition of being one who stays out of school without permission; condition of being one who evades his responsibilities; an instance of … English contemporary dictionary