spódnica

См. также в других словарях:

• spódnica — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIc {{/stl 8}}{{stl 7}} wierzchnia część damskiej garderoby od pasa w dół : {{/stl 7}}{{stl 10}}Długa, krótka, szeroka, wąska, plisowana spódnica. Spódnica bawełniana, wełniana.{{/stl 10}}{{stl 18}}ZOB. {{/stl 18}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• spódnica — ż II, DCMs. spódnicacy; lm D. spódnicaic «część wierzchniego stroju kobiecego od pasa w dół, noszona zwykle do bluzki lub żakietu» Spódnica wełniana, samodziałowa, jedwabna. Spódnica krótka, długa, sportowa. Spódnica kloszowa, plisowana, układana …   Słownik języka polskiego

• spódnica-spodnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. odm. oba człony: spódnica rz. ż IIc; spodnie rz. nmos, blp, D. spódnica spodnieni {{/stl 8}}{{stl 7}} szerokie spodnie damskie układające się jak spódnica : {{/stl 7}}{{stl 10}}Założyć spódnicę spodnie. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• spódnica-spodnie — odm. oba człony: spódnica ż II, DCMs. spódnica spodniecy; lm D. spódnica spodnieic; spodnie blp, D. spódnica spodnieni «krótkie, szerokie damskie spodnie tak uszyte, że wyglądają jak spódnica» Dziewczyna w spódnicy spodniach …   Słownik języka polskiego

• spódnica — Żandarm, policjant itp. w spódnicy a) «kobieta żandarm, policjant itp.»: Major – to na razie najwyższy stopień, jaki osiągnęła kobieta w polskim wojsku. Ale nikt nie ma wątpliwości, że pojawienie się generała w spódnicy to tylko kwestia czasu.… …   Słownik frazeologiczny

• klin — m IV, D. a, Ms. klinnie; lm M. y 1. «kawałek drewna lub metalu, element w postaci bryły ograniczonej z dwu stron powierzchniami zbieżnymi, używany do rozszczepiania twardych materiałów, służący jako maszyny proste (np. ostrze noża), do łączenia… …   Słownik języka polskiego

• portfelowy — przym. od portfel (zwykle w zn. 1) Portfelowe przegródki. ∆ Spódnica portfelowa «spódnica nie zszyta z jednego boku, z zachodzącymi na siebie głęboko połami» …   Słownik języka polskiego

• trzeszczeć — dk VIIb, trzeszczećczę, trzeszczećczysz, trzeszcz, trzeszczećczał, trzeszczećczeli 1. «wydawać chrzęst, trzask, zwykle na skutek pękania, łamania się, rozrywania się czegoś lub tarcia; chrobotać, chrzęścić, skrzypieć» Deski, schody, suche gałązki …   Słownik języka polskiego

• wełniak — m III, D. a, N. wełniakkiem; lm M. i 1. «tkanina samodziałowa o niewidocznej lnianej osnowie i wełnianym wątku, tkana zwykle w barwne pasy; używana na kobiece stroje ludowe, na narzuty na łóżka itp.» Spódnica, zapaska z wełniaka. Tkać wełniaki. 2 …   Słownik języka polskiego

• wychodzić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, wychodzićdzę, wychodzićdzi, wychodzićchodź, {{/stl 8}}– wyjść {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IXd, wychodzićjdę, wychodzićjdzie, wyjdź, wyszedł, wyszła, wyszli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• łeb — 1. pot. Biec, gnać, lecieć, pędzić, uciekać itp. na łeb na szyję, na złamanie karku «biec, uciekać itp. bardzo szybko, co tchu, w wielkim pośpiechu, nie zwracając uwagi na przeszkody i niebezpieczeństwo»: (...) wdział swoje połatane buty i,… …   Słownik frazeologiczny