-
101 κυβερνητήριος
κυβερνητήριος, zum Steuermann gehörig; ἔργον, die Arbeit des Steuerns, or. bei Plut. Sol. 14.
-
102 γυναικ-ώδης
γυναικ-ώδης, ες, weibisch, schwächlich, καὶ ἀγεννές Pol. 2, 56, 9; καὶ ἄνανδρος Plut. Sol. 21; a. Sp.
-
103 κυβίζω
-
104 κωφ-ώδης
-
105 κωβι-ώδης
κωβι-ώδης, ες, dasselbe, μεγέϑει καὶ σχήματι κωβιῶδες ἰχϑύδιον Plut. sol. anim. 31.
-
106 καρκιν-ώδης
καρκιν-ώδης, ες, krebsartig; Arist. part. anim. 4, 8; Plut. sol. an. 30; auch von Geschwüren, Sp.
-
107 κατα-σφίγγω
κατα-σφίγγω, fest zusammenschnüren, Sp., τὰ ἡρμοσμένα κατασφίγγει καὶ πήγνυσι Plut. sol. an. 35.
-
108 κατα-φράζω
κατα-φράζω (s. φράζω), erzählen, τὸ σαφανὲς κατέφρασεν Pind. Ol. 11, 55. – Gew. pass., überlegen, erwägen, δίκην καταφράζεσϑε Hes. O. 248; bemerken, καταφρασϑεὶς αὐτὸν τοῦτο ποιοῦντα Her. 4, 77; Sol. frg. 1, 38; Sp.
-
109 κατα-φατίζω
κατα-φατίζω, betheuern, versichern, Plut. Sol. 25.
-
110 κατ-ερείπω
κατ-ερείπω (s. ἐρείπω), niederwerfen, niederreißen; ἃ (πόλις) καπνῷ κατερείπεται τυφομένα Eur. Hec. 477; in tmesi, κατὰ γάρ μιν ἐρείπει πῠρ Orak. bei Her. 7, 140; σεισμοὶ κατήρειψαν πολὺ τῆς κατοικίας Strab. VI, 259; τὸ τεῖχος κατερήρειπτο Hdn. 8, 2, 11; übh. zu Grunde richten, einen Menschen, Plut. Sol. 6. – Der aor. II. κατήριπον hat intrans. Bdtg, niederfallen, hin-, zusammenstürzen, Il. 5, 92, Theocr. 13, 49, wie das IL. perf., τεῖχος κατερήριπεν Il. 14, 55.
-
111 κατα-γράφω
κατα-γράφω, 1) aufschreiben, beschreiben; ἐν σανίσιν, τὰς Ὀρφεία κατέγραψεν γῆρυς Eur. Alc. 967; μνήμας εἰς τὸν ἔπειτα χρόνον καταγεγραμμένας Plat. Legg. V, 741 c; τὰ ὅρκια Pol. 29, 2, 6; κατέγραφον εἰς τοὺς τοίχους τὸν στίχον 5, 9, 4; νόμους εἰς ἄξονας Plut. Sol. 25. – Bes. in Listen einschreiben, eintragen, στρατιώτας, d. i. Soldaten ausheben, Pol. oft; auch κοινοβούλιον, Pol. 28, 16, 1; ὁμήρους, 29, 2, 6; κατεγράφησαν, οὓς ἔδει ϑνήσκειν, von den Proscriptionen, Plut. Cic. 46; ἀγρούς, Land anweisen, frat. am. 8 E. – Von mathematischen Figuren, beschreiben, Sp., einen Umriß entwerfen, Pausan. 1, 28, 2. – Uebtr., sich vorstellen, Ael. N. A. 7, 11. – 2) zerkratzen, von Hesych. καταξύω erkl.; Her. 3, 108, v. l. καταγνάφω; καταγεγράφϑαι ταῖς ῥυτισι Ael. V. H. 10, 3, öfter; Nonn.
-
112 κατα-μνημονεύω
κατα-μνημονεύω, verstärktes simplex, Plut. sol. an. 21.
-
113 κατ-οργιάζω
κατ-οργιάζω, in die Orgien oder Mysterien einweihen, Sp.; zu den Mysterien vorbereiten, κατοργιάσας καὶ καϑοσιώσας τὴν πόλιν καϑαρμοῖς Plut. Sol. 12; vgl. Luc. tragod. 125.
-
114 κατ-άγω
κατ-άγω (s. ἄγω; καταγήοχε Dem. 18, 73 im Dekret; κατάξαντες Xen. Hell. 2, 2, 201; – 1) herab-, hinunter führen, -leiten, -bringen; ψυχὰς μνηστήρων κατάγων, in die Unterwelt hinab, Od. 24, 100; εἰς Ἀΐδαο 11, 164, wie Pind. Ol. 9, 34 ᾇ (ῥάβδῳ) βρότεα σώματα κατάγει κοίλαν πρὸς ἀγυιὰν ϑνασκόντων; vgl. Eur. Med. 1016 Alc. 24; – ἐκ τῶν ὀρῶν ὕλην κατῆγον εἰς τὸ ἄστυ Plat. Critia. 118 d; – übh. nach einem Orte hinführen, den man als niedriger gelegen betrachtet (s. κατά), ἵππους κατάγειν κοίλας ἐπὶ νῆας Il. 5, 26, vgl. 6, 53 Od. 20, 163; τὸν Κρήτηνδε κατήγαγεν ἲς ἀνέμοιο, ihn verschlug der Sturm nach Kreta hin, 19, 186; bes. ein Schiff von der hohen See in den Hafen bringen, – a) anlanden, gew. med.; von den Schiffen selbst, Od. 3, 178. 16, 322; von den Seefahrern, 3, 10; auch νηῒ κατάγεσϑαι, 10, 140; Σίγειον οὐρίῳ πλάτῃ κατηγόμην Soph. Phil. 356; κατηγάγοντο ἐξ Ἐρετρίας εἰς Μαραϑῶνα Plat. Menex. 240 c; Strab. IV, 183 οἱ καταγόμενοι, im Ggstz von ἀναπλέοντες; auch pass., νέας πολλὰς καταχϑείσας ἐς τὰς Ἀφεάτς Her. 8, 4; ναῦν εἰς ϑάλασσαν κατάγειν, vom Stapel lassen, Ath. V, 207 a. – b) feindlich, ein Schiff aufbringen, es zwingen, in einen gewissen Hafen einzulaufen (ἐκώλυε καταπλεῖν Ἀϑήναζε, ἐς δὲ τοὺς ἑαυτῶν συμμάχους κατῆγεν Xen. Hell. 5, 1, 28), um Zölle zu entrichten, wie es die thun, welche die Meeresherrschaft haben, Dem. 5, 25. 8, 9 u. öfter; Lycurg. 18; auch wohl wie es die Byzantier thaten, um die Ladung, das Getreide dort zu verkaufen, Dem. 50, 6. 17; vgl. Harpocr. u. Arist. Oec. 2, 3; von den Folgdn Pol. 1, 83, 7; auch von Seeräubern, ἐληΐζοντο καὶ κατῆγον τοὺς ἐμπόρους 5, 95, 4. – Auch auf dem Lande bei Einem einkehren, κατήγοντο παρά τινι Dem. 59, 24, wie Eupolis bei Schol. Ar. Pax 812; Xen. Conv. 8, 39; εἰς πανδοκεῖον κατήχϑη Plut. am. narr. 3. – Herabziehen, μολιβδὶς ὥςτε δίκτυον κατῆγε Soph. frg. 783; beim Spinnen den Faden, ξαίνειν καὶ κατάγειν καὶ κερκίζειν Plat. Soph. 226 b; Pherecrat. bei B. A. 404, 76. Dah. λόγον, Plat. Menon 80 e; σαγήνην Plut. Sol. 4. – 2) zurückführen, bes. einen Verbannten in seine Heimath, Aesch. Spt. 629. 642 Ag. 1589 Eur. Phoen. 432; κατάγων ἐς ταύτην τὴν χώρην τοὺς φυγάδας ἐξ αὐτῆς Her. 6, 75; φεύγων ἔπεισεν Ἀϑηναίους ἑαυτὸν κατάγειν Thuc. 1, 111; τοὺς φυγάδας καταγάγοι οἴκαδε Xen. An. 1, 2, 2 u. öfter; med. zurückkehren, ἐπὶ τὸ στρατόπεδον 3, 4, 36; wiederherstellen, ἰσοκρατίας καταλύοντες τυραννίδας εἰς τὰς πόλεις κατάγειν Her. 5, 92; εἰς τὰς πατρίδας εἰρήνην ἀντὶ πολέμου Pol. 5, 105, 2; – γένος ἀπό τινος, das Geschlecht von Einem ableiten, Plut. X oratt. Lycurg. g. E., τὰ στέμματα κατάγεται εἴς τινα Num. 1. – Nach dem lat. victoriam reportare, ϑριάμβους ἐκ πολέμων μεγίστων ἐπιφανεστάτους Plut. Fab. 24; ϑρίαμβον καὶ νίκην τῇ πατρίδι κατάγων Pol. 11, 33, 7; Sp.; – καταγαγὼν ἐκ τοῦ πολέμου χρυσόν, Geld zurück-, heimbringen, Plut. Lyc. 30; – τὸν Δία, durch Beschwörungen vom Himmel herabziehen, Num. 15.
-
115 γνωμοσύνη
-
116 κιγκλίς
κιγκλίς, ίδος, ἡ, Gitter, Umgitterung, Einschluß, cancelli; τὸν νεκρὸν εἰς μέσον ἑλκύσαντες καὶ περιβαλόντες κιγκλίδα Plut. Galb. 14; vom Gefängniß, Luc. 20; bes. in Athen die Schranken um die Rathsversammlung, Ar. Vesp. 124 Equ. 641; ἐντὸς τῆς κιγκλίδος διατράβων, zu einen Hause gehörend, Luc. merc. cond. 21; – auch κιγκλίδες διαλεκτικαί, dialectische Spitzfindigkeiten, hinter denen man sich wie hinter einem Gitter versteckt, vgl. Hemsterh. zu Poll. 8, 124; ῥητορεία κιγκλίδων ἐπιδέουσα καὶ βήματος Plut. de sol. anim. 23.
-
117 γεδέοντες
-
118 καθ-υλακτέω
καθ-υλακτέω, anbellen; καϑυλάκτει πολλάκις μεταστρεφόμενος εἰς τὸν Πύῤῥον Plut. sol. anim. 13; τινός, Sp.; auch übertr.
-
119 γαλακτόομαι
γαλακτόομαι, pass., zu Milch werden, Theophr.; Plut. sol. anim. 11.
-
120 καθ-οσιόω
καθ-οσιόω, heiligen, weihen, opfern, πόπανα καὶ ϑύματα καϑωσιώϑη Ar. Plut. 660, Sp., wie D. Hal. 2, 23; auch im med., Eur. I. T. 4320; sich weihen, τινί, z. B. φίλτατόν τε ὄντα καὶ καϑωσιωμένον τῷ Μαξιμίνῳ Hdn. 7, 6, 10; – reinigen, τὴν πόλιν καϑαρμοῖς Plut. Sol. 12.
См. также в других словарях:
şölələnmə — «Şölələnmək»dən f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
Sol — is the Latin name of the Sun, and the modern word for Sun in Spanish, Portuguese, Catalan, Icelandic ( ), Danish, Norwegian and Swedish. In Persian, it refers to a solar year .Sol or SOL may also refer to: Sun * the Solar system * A solar day on… … Wikipedia
SOL — ist der Vorname von: Sol Lesser (1890–1980), US amerikanischer Filmproduzent und Filmregisseur Sol LeWitt (1928–2007), US amerikanischer Künstler Sol Campbell (*1974), Englischer Fußballspieler Sol ist der Familienname folgender Personen: Ed Sol… … Deutsch Wikipedia
sol — 1. (sou) s. m. Voy. sou. sol 2. (sol) s. m. 1° Surface sur laquelle reposent les corps terrestres. à deux pieds du sol. Il ne faut pas bâtir sur le sol d autrui. Le sol de cette ville est inégal. • Un de ces beaux jours qu on ne voit plus à… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
Sol — bezeichnet: Sonne in der lateinischen Sprache Sol (Marstag), den Tag auf dem Planeten Mars Kolloid in der Chemie Sol (Gott), den römischen Sonnengott Sol (Mythologie), eine germanische Sonnengöttin Sou, eine alte französische Münze Nuevo Sol,… … Deutsch Wikipedia
SOL — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Pour les articles homophones, voir Saule et Sole … Wikipédia en Français
sol — sustantivo masculino 1. (en mayúscula) Área: astronomía Estrella luminosa que constituye el centro del Sistema Solar: El Sol proporciona luz y calor a la Tierra. sol naciente Sol que empieza a dejarse ver en el horizonte. sol poniente Sol que se… … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
SOL — Phoenicibus olim Η῏λ, El, teste Serviô, In l. 1. Aen. v. 646. qui de Belo Phoenice, unde creta Dido, loquens, Omnes, inquit, in illis, partibus Solem colunt, qui ipsorum linguâ Hel dicitur; unde et Η῞λιος: η in ω discedente, et spiritu, in… … Hofmann J. Lexicon universale
sol — |ó| s. m. [Física, Química] Substância coloidal em que há dispersão de pequenas partículas sólidas num líquido. • Plural: sóis e soles. ‣ Etimologia: inglês sol sol |ó| s. m. 1. [Música] Quinta nota da escala musical. 2. [Música] Sinal que… … Dicionário da Língua Portuguesa
Soľ — Wappen Karte … Deutsch Wikipedia
Sól — Hilfe zu Wappen … Deutsch Wikipedia