-
1 skarga
-
2 skarga
skarga [skarga] f1) ( uskarżanie się)\skarga na kogoś/coś Klage f über jdn/etw2) ( krytyka)złożyć skargę [z powodu czegoś] Beschwerde [über etw] einreichen [ lub einlegen]3) jurwnieść skargę [przeciwko komuś] eine Klage [gegen jdn] einreichen -
3 skarga
-
4 odrzucać
-
5 odrzucić
-
6 podawać
podawać (podaję) < podać> (-am) geben, (über)reichen; lek geben, verabreichen; przykład nennen, geben; adres, termin angeben; szczegóły, warunki nennen; komunikat, wyniki bekannt geben; dania, napoje servieren; obiad reichen; piłkę zuspielen; skargę einreichen;podawać rękę die Hand geben;podawać ogień Feuer geben;podawać do wiadomości bekannt geben;podawać do sądu verklagen (A);podawać do stołu auftragen;podawać płaszcz in den Mantel helfen;podawać dalej weitergeben, weiterreichen;podawać jako powód als Grund angeben;podawać się za (A) sich ausgeben (für A);podawać się do dymisji zurücktreten -
7 wnosić
wnosić (wnoszę) < wnieść> (wniosę) v/t hineintragen, hereinbringen; na górę hinauftragen, hinaufbringen; skargę, pozew einreichen; prośbę vorbringen; protest einlegen; opłatę entrichten; korektury anbringen;wnosić wkład einen Beitrag leisten (do G zu D);wnosić v/i (wnioskować) schließen, schlussfolgern (z G aus D) -
8 podawać
I. vt\podawać komuś coś jdm etw geben\podawać komuś kurtkę/płaszcz jdm die Jacke/den Mantel halten\podawać komuś ramię jdm den Arm geben2) ( komunikować) cenę, nazwisko angeben, nennen; przykład anführen, geben; rezultaty, wiadomość mitteilen, bekannt geben\podawać do wiadomości, że... bekannt geben, dass...radio co godzinę podaje wiadomości der Rundfunk bringt [ lub sendet] stündlich Nachrichten4) ( składać)\podawać skargę [eine] Beschwerde einreichen5) \podawać sobie ręce sich +dat die Hand geben [ lub reichen]\podawać kogoś do sądu jdn vor Gericht bringenII. vr\podawać się za kogoś sich +akk für jdn ausgebenpodać się do dymisji seinen Rücktritt einreichen ( form), zurücktreten -
9 unbenommen
unbenommen [ʊnbə'nɔmən]( geh)es bleibt Ihnen \unbenommen sich zu beschweren ma Pan prawo złożyć skargę
См. также в других словарях:
podać — dk I, podaćdam, podaćdasz, podaćdadzą, podaćdaj, podaćdał, podaćdany podawać ndk IX, podaćdaję, podaćdajesz, podaćwaj, podaćwał, podaćwany 1. «dać coś komuś do rąk, do ust, przybliżyć coś umożliwiając wzięcie; wręczyć» Podać komuś szklankę wody,… … Słownik języka polskiego
skarga — ż III, CMs. skargardze; lm D. skarg 1. «żalenie się, użalanie się» Bolesne skargi chorego. 2. częściej w lm «obwinianie kogoś o coś, zarzucanie komuś czegoś» Skargi na młodzież, na złą jakość wyrobów. Pójść do kogoś na skargę. 3. «środek prawny… … Słownik języka polskiego
do — niczego a) «o czymś złym, bezużytecznym, o czymś, czego nie można zaaprobować»: Bosak okazał się do niczego, za długi. P. Siemion, Łąki. b) «o kimś niekompetentnym»: Złożyłem skargę na lekarza pierwszego kontaktu, który był do niczego. Metr… … Słownik frazeologiczny
żaden — 1. Za żadną cenę, za żadne pieniądze (nie zrobić czegoś) «niezależnie od proponowanych korzyści, absolutnie, kategorycznie nie zgadzać się (na zrobienie czegoś)»: Usta same układały się w skargę, ale on tej skargi nie chciał za żadną cenę… … Słownik frazeologiczny
oskarżyciel — m I, DB. a; lm M. e, DB. i «osoba lub organ składający i popierający w trakcie postępowania karnego żądanie ukarania oskarżonego; także ten, kto oskarża kogoś, wnosi skargę na kogoś» ∆ praw. Oskarżyciel prywatny «pokrzywdzony wnoszący i… … Słownik języka polskiego
oskarżyć — dk VIb, oskarżyćżę, oskarżyćżysz, oskarż, oskarżyćżył, oskarżyćżony oskarżać ndk I, oskarżyćam, oskarżyćasz, oskarżyćają, oskarżyćaj, oskarżyćał, oskarżyćany 1. «obwinić, posądzić, pomówić kogoś o coś, przypisać, zarzucić komuś coś złego»… … Słownik języka polskiego
poskarżyć — dk VIb, poskarżyćżę, poskarżyćżysz, poskarżyćskarż, poskarżyćżył to samo, co poskarżyć się w zn. 1 Poskarżyć na kogoś. poskarżyć się 1. «donieść o kimś coś złego, obwinić kogoś przed kimś o coś» Poskarżyć się ojcu na brata. Poskarżyła się… … Słownik języka polskiego
powód — m IV, D. powódwodu, Ms. powódwodzie; lm M. powódwody 1. «przyczyna, racja; pobudka» Błahy, dostateczny, istotny, prawdziwy, ważny powód. Powód niezadowolenia, gniewu. Powód do rozmowy, do rozwodu, do wdzięczności, do zobaczenia się z kimś. Dać… … Słownik języka polskiego
przed — «przyimek łączący się z rzeczownikiem (lub innymi wyrazami pełniącymi ich funkcje) w narzędniku, niekiedy w bierniku» 1. «z narzędnikiem oznacza miejsce czynności lub miejsce położenia przedmiotu obserwowanego lub osoby obserwującej, z biernikiem … Słownik języka polskiego
przyjąć — dk Xc, przyjąćjmę, przyjąćjmiesz, przyjąćjmij (przyjm), przyjąćjął, przyjąćjęła, przyjąćjęli, przyjąćjęty, przyjąćjąwszy przyjmować ndk IV, przyjąćmuję, przyjąćmujesz, przyjąćmuj, przyjąćował, przyjąćowany 1. «stać się odbiorcą czegoś, wziąć to,… … Słownik języka polskiego
raport — m IV, D. u, Ms. raportrcie; lm M. y «ustne lub pisemne sprawozdanie, doniesienie o czymś, zwykle zwierzchnikowi, instytucji nadrzędnej itp.; relacja, meldunek» Szczegółowy raport. Raport lekarza, zastępowego. Raport z podróży. Złożyć, zdać raport … Słownik języka polskiego