Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

sŭperbus

  • 21 Lamprotornis superbus

    ENG superb starling

    Animal Names Latin to English > Lamprotornis superbus

  • 22 Ptilinopus superbus

    ENG Superb Fruit-Dove

    Animal Names Latin to English > Ptilinopus superbus

  • 23 alioqui

    ălĭōquī (ălĭōquīn), adv. [st1]1 [-] sous d'autres rapports, du reste.    - Asiana gens tumidior alioqui et jactantior, vaniore etiam dicendi gloria inflata est, Quint. 12, 10, 17, la nation asiatique déjà, à d'autres égards, assez gonflée et pleine de jactance, s'est en outre enorgueillie d'une gloire oratoire plus creuse.    - mors Marcelli cum alioqui nriserabilis fuit, tum quod, Liv. 27, 27, 11: la mort de Marcellus déplorable à d'autres égards le fut surtout parce que...    - triumphatum de Tiburtibus, alioquin mitis victoria fuit, Liv. 7, 19, 2: il y eut célébration du triomphe sur les Tiburtes, mais au demeurant la victoire fut clémente.    - si vitiis mediocribus ac mea paucis mendosast natura, alioqui recta, Hor. S. 1, 6, 66: si seulement quelques défauts véniels entachent mon naturel, droit au demeurant.    - rem atrocem Larcius a servis suis passus est, superbus alioqui dominus et sævus, Plin. Ep. 3, 14, 1: Larcius a subi de ses esclaves un traitement affreux, c'était d'ailleurs un maître despotique et cruel.    - tumulum tutum commodumque alioqui, nisi quod longinquæ aquationis erat, cepit, Liv. 30, 29, 10: il occupa un tertre, par ailleurs sûr et commode, mais éloigné des approvisionnements d'eau. [st1]2 [-] autrement, sans quoi.    - bellorum civilium furor intra coloniam meam me continuit; alioqui potui illud ingenium cognoscere, Sen. Contr. 1 praef. 11: la fureur des guerres civiles me retint dans ma colonie; sans cela j'aurais pu connaître cet illustre génie [Cicéron].    - puto nondum, alioqui narrasses mihi, Plin. Ep. 8, 8: pas encore, je crois, sinon tu m'en aurais parlé.    - cf. Sen. Polyb. 18, 5; Ep. 94, 17, etc.; Quint. 10, 6, 6, etc.; Plin. Ep. 1, 20, 2, etc.
    * * *
    ălĭōquī (ălĭōquīn), adv. [st1]1 [-] sous d'autres rapports, du reste.    - Asiana gens tumidior alioqui et jactantior, vaniore etiam dicendi gloria inflata est, Quint. 12, 10, 17, la nation asiatique déjà, à d'autres égards, assez gonflée et pleine de jactance, s'est en outre enorgueillie d'une gloire oratoire plus creuse.    - mors Marcelli cum alioqui nriserabilis fuit, tum quod, Liv. 27, 27, 11: la mort de Marcellus déplorable à d'autres égards le fut surtout parce que...    - triumphatum de Tiburtibus, alioquin mitis victoria fuit, Liv. 7, 19, 2: il y eut célébration du triomphe sur les Tiburtes, mais au demeurant la victoire fut clémente.    - si vitiis mediocribus ac mea paucis mendosast natura, alioqui recta, Hor. S. 1, 6, 66: si seulement quelques défauts véniels entachent mon naturel, droit au demeurant.    - rem atrocem Larcius a servis suis passus est, superbus alioqui dominus et sævus, Plin. Ep. 3, 14, 1: Larcius a subi de ses esclaves un traitement affreux, c'était d'ailleurs un maître despotique et cruel.    - tumulum tutum commodumque alioqui, nisi quod longinquæ aquationis erat, cepit, Liv. 30, 29, 10: il occupa un tertre, par ailleurs sûr et commode, mais éloigné des approvisionnements d'eau. [st1]2 [-] autrement, sans quoi.    - bellorum civilium furor intra coloniam meam me continuit; alioqui potui illud ingenium cognoscere, Sen. Contr. 1 praef. 11: la fureur des guerres civiles me retint dans ma colonie; sans cela j'aurais pu connaître cet illustre génie [Cicéron].    - puto nondum, alioqui narrasses mihi, Plin. Ep. 8, 8: pas encore, je crois, sinon tu m'en aurais parlé.    - cf. Sen. Polyb. 18, 5; Ep. 94, 17, etc.; Quint. 10, 6, 6, etc.; Plin. Ep. 1, 20, 2, etc.
    * * *
        Alioqui, siue Alioquin, Coniunctio, pen. prod. Ci. Quorum ab Oratoris iudicio delectus magnus adhibebitur. Alioquin quonam modo ille in bonis haerebit et habitabit suis? Autrement, Sans cela, Sinon, Que si non.

    Dictionarium latinogallicum > alioqui

  • 24 obnoxius

    obnoxĭus, a, um [st1]1 [-] responsable aux yeux de la loi, exposé à une peine légale; coupable, responsable.    - ego lege Aquiliā obnoxius sum, Dig.: je suis sous le coup de la loi Aquilia (je suis coupable en vertu de la loi Aquilia).    - obnoxius tibi sum, Plaut.: je suis coupable à ton égard. [st1]2 [-] exposé à, sujet à, soumis à, en butte à; exposé à un mal, à un danger, livré au péril; soumis, pusillanime, dépendant de.    - alicui obnoxius: soumis à qqn, redevable à qqn, esclave de qqn.    - obnoxius uxori: soumis à son épouse.    - alicui rei obnoxius: soumis à qqch.    - obnoxius lubidini, Sall.: esclave de la passion.    - obnoxius periculo, Phaedr.: exposé au danger.    - obnoxius irae, Sen.: sujet à la colère, irascible.    - in omnia obnoxius, Flor. 3, 20, 1: exposé à tout.    - terra ad tales casus obnoxia, Plin. 2: terre exposée à de tels accidents.    - servi in omnia obnoxii, Flor.: esclaves exposés à tout.    - quid metuis? -- ne obnoxius filio sim et servo, Plaut. Bacch.: que crains-tu? -- d'être à la merci de mon fils et de mon esclave.    - ut obnoxios vidit, Curt.: quand il les vit à sa merci. [st1]3 [-] obligé envers, redevable de, tenu de, soumis, obéissant, dévoué.    - fratris radiis obnoxia Luna, Virg. G. 1: la lune qui doit son éclat aux rayons de son frère.    - facies nullis obnoxia gemmis, Prop. 1: beauté qui ne doit rien aux joyaux.    - plerique Crasso ex negotiis privatis obnoxii, Sall. C. 48: la plupart étaient les obligés de Crassus pour leurs affaires personnelles.    - Graecia beneficio libertatis obnoxia Romanis, Liv.: la Grèce redevable aux Romains du bienfait de la liberté. [st1]4 [-] qui n'a pas de volonté, soumis, craintif, servile, humble, vil, bas.    - facies obnoxia mansit, Ov. M. 5: il garda un air humble.    - obnoxia pax, Liv.: paix humiliante.    - si reticeam, aut superbus aut obnoxius videar, Liv.: si je me taisais, je paraîtrais ou orgueilleux ou veule. [st1]5 [-] fragile, faible.    - obnoxium corpus, Plin.: corps maladif.    - obnoxius flos, Plin.: fleur délicate. [st1]6 [-] exposé à, tourné vers (en parl. d'un lieu). [st1]7 [-] qqf. dangereux.    - obnoxium est + inf. Tac. Or. 10: il est dangereux de, il est hasardeux de.
    * * *
    obnoxĭus, a, um [st1]1 [-] responsable aux yeux de la loi, exposé à une peine légale; coupable, responsable.    - ego lege Aquiliā obnoxius sum, Dig.: je suis sous le coup de la loi Aquilia (je suis coupable en vertu de la loi Aquilia).    - obnoxius tibi sum, Plaut.: je suis coupable à ton égard. [st1]2 [-] exposé à, sujet à, soumis à, en butte à; exposé à un mal, à un danger, livré au péril; soumis, pusillanime, dépendant de.    - alicui obnoxius: soumis à qqn, redevable à qqn, esclave de qqn.    - obnoxius uxori: soumis à son épouse.    - alicui rei obnoxius: soumis à qqch.    - obnoxius lubidini, Sall.: esclave de la passion.    - obnoxius periculo, Phaedr.: exposé au danger.    - obnoxius irae, Sen.: sujet à la colère, irascible.    - in omnia obnoxius, Flor. 3, 20, 1: exposé à tout.    - terra ad tales casus obnoxia, Plin. 2: terre exposée à de tels accidents.    - servi in omnia obnoxii, Flor.: esclaves exposés à tout.    - quid metuis? -- ne obnoxius filio sim et servo, Plaut. Bacch.: que crains-tu? -- d'être à la merci de mon fils et de mon esclave.    - ut obnoxios vidit, Curt.: quand il les vit à sa merci. [st1]3 [-] obligé envers, redevable de, tenu de, soumis, obéissant, dévoué.    - fratris radiis obnoxia Luna, Virg. G. 1: la lune qui doit son éclat aux rayons de son frère.    - facies nullis obnoxia gemmis, Prop. 1: beauté qui ne doit rien aux joyaux.    - plerique Crasso ex negotiis privatis obnoxii, Sall. C. 48: la plupart étaient les obligés de Crassus pour leurs affaires personnelles.    - Graecia beneficio libertatis obnoxia Romanis, Liv.: la Grèce redevable aux Romains du bienfait de la liberté. [st1]4 [-] qui n'a pas de volonté, soumis, craintif, servile, humble, vil, bas.    - facies obnoxia mansit, Ov. M. 5: il garda un air humble.    - obnoxia pax, Liv.: paix humiliante.    - si reticeam, aut superbus aut obnoxius videar, Liv.: si je me taisais, je paraîtrais ou orgueilleux ou veule. [st1]5 [-] fragile, faible.    - obnoxium corpus, Plin.: corps maladif.    - obnoxius flos, Plin.: fleur délicate. [st1]6 [-] exposé à, tourné vers (en parl. d'un lieu). [st1]7 [-] qqf. dangereux.    - obnoxium est + inf. Tac. Or. 10: il est dangereux de, il est hasardeux de.
    * * *
        Obnoxius, Adiectiuum. Plaut. Qui a deservi d'estre puni pour quelque faulte qu'il a faicte.
    \
        Obnoxium et trepidum agebat. Sueton. Il faisoit bien le petit, Il faisoit le timide et servilement craintif.
    \
        Minari interdum ferro, nisi sibi obnoxia foret. Sallust. Si elle ne faisoit à son plaisir.
    \
        Obnoxius gratiae iudex. Quintil. Qui regarde à complaire aux parties, et porter faveur, Favorable.
    \
        Obnoxius sum illi. Plaut. Je suis subject à luy.
    \
        Obnoxius, ad alia multa transfertur: vt Obnoxius ventis. Colum. Exposé et subject aux vents.
    \
        Obnoxius iniuriis, ludibriis, et huiusmodi. Plin. iunior. A qui on fait aiseement injure, ou Souvent subject à injures, Exposé aux injures de chascun.
    \
        Vides quot periculis, quot contumeliis, quot ludibriis simus obnoxii. Plin. iunior. Tu vois à combien de dangers nous sommes subjects.
    \
        Obnoxius crimini. Liu. Qui est chargé d'aucun crime.
    \
        Mens turpi obnoxia facto. Tibull. Se sentant coulpable de quelque meschant acte.
    \
        Pars hominum obnoxia prauis. Horat. Addonnee et comme assubjectie à vices.
    \
        Obnoxius tibi sum. Plaut. Je suis tenu à toy, Je suis ton obligé.
    \
        Animis obnoxius. Plin. Forlignant et deshonneste, Coeur villain et qui n'ha rien de noble.
    \
        Arua obnoxia curae. Virg. Desquels il fault necessairement avoir soing, Lesquels ne rapportent rien s'ils ne sont soingneusement cultivez et labourez.
    \
        Corpora obnoxia. Plin. Maladifs.
    \
        Fructus feris obnoxius. Colum. Qui est au danger des bestes sauvages et en leur misericorde.
    \
        Obnoxia nulli animali olera. Plin. Ausquels nulle beste ne fait dommage ou nuisance.

    Dictionarium latinogallicum > obnoxius

  • 25 incedo

    in-cēdo, cessi, cessum ( sync. perf. incesti, Plaut. Cas. 3, 6, 11), 3, v. n. and a., to go, step, or march along at a measured pace (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.
    (α).
    Neutr.:

    tenero et molli ingressu suspendimus gradum: non ambulamus, sed incedimus,

    Sen. Q. N. 7, 31:

    per vias,

    Plaut. Merc. 2, 3, 71; cf.:

    socios per ipsos,

    Verg. A. 5, 188:

    viā,

    Plaut. Curc. 1, 1, 32:

    tota in urbe,

    Ov. F. 6, 653:

    quacumque incederet,

    Cic. Div. 1, 24, 49:

    quam taeter incedebat, quam truculentus,

    id. Sest. 8, 19:

    incessit deinde, qua duxit praedae spes, victor exercitus,

    Liv. 8, 36, 9:

    etiam si pedes incedat, memorabilem fore,

    id. 28, 9, 15: servi pedibus, liberi non nisi equis incedunt. i. e. walk... ride, Just. 41, 3, 4; cf.:

    incedunt pueri, pariterque ante ora parentum Frenatis lucent in equis,

    Verg. A. 5, 553:

    a foro domum,

    Plaut. Most. 4, 3, 6:

    sessum impransum,

    id. Poen. prol. 10:

    qui huc incedit,

    id. Most. 1, 3, 152:

    ad me,

    id. Am. 1, 1, 179:

    huc ad nos,

    id. Trin. 5, 2, 27; cf.:

    undique nuntii incedunt, qui afferrent, etc.,

    Tac. A. 11, 32:

    ut ovans praeda onustus incederem,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 146:

    vix incedo inanis, ne ire posse cum onere existumes,

    Plaut. Am. 1, 1, 174:

    quem modo decoratum ovantemque victoria incedentem vidistis,

    Liv. 1, 16, 10; 2, 6, 7:

    claro honore,

    Lucr. 3, 76:

    omnibus laetitiis,

    Cic. Fam. 2, 9, 2:

    incedunt per ora vestra magnifici,

    Sall. J. 31, 10:

    ego quae divum incedo regina,

    who walk majestic as, who am, Verg. A. 1, 46; cf. Prop. 2, 2, 6:

    matrona incedit census induta nepotum,

    id. 3, 13, 11 (4, 12):

    ut mea Luxuria Nemesis fluat ut que per urbem Incedat donis conspicienda meis,

    Tib. 2, 3, 52.—
    (β).
    With acc.:

    incedunt maestos locos,

    Tac. A. 1, 61:

    scaenam,

    id. ib. 14, 15:

    fontem aquae nando,

    id. ib. 14, 22.—
    B.
    In partic., in milit. lang., to move forwards, advance, march:

    barbari in perculsos Romanos acrius incedere,

    Sall. J. 101, 7:

    in erumpentes,

    Liv. 9, 21:

    cohortes paulatim incedere jubet,

    Sall. C. 60, 1:

    munito agmine,

    id. J. 46, 6:

    agmen reliquum incedere coepit,

    Liv. 21, 33, 1:

    segnius Hispanorum signa incedebant,

    id. 28, 14, 18:

    Sabini usque ad portas urbis populantes incessere,

    id. 2, 63, 7:

    propius incedentes,

    Tac. A. 4, 47:

    quod gnarum duci incessitque itineri et proelio paratus,

    id. ib. 1, 51 (Ritter, but Halm omits paratus).—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen. (rare):

    malitiae lenonis contra incedam,

    will encounter, Plaut. Rud. 3, 3, 31:

    facilius ad inventionem animus incedet si, etc.,

    will proceed to, Cic. Inv. 2, 14, 45 Orell. N. cr.
    B.
    In partic.
    1.
    To triumph over, exult over; with dat.:

    meo nunc superbus incedis malo,

    Hor. Epod. 15, 18:

    ille superbus incedet victis rivalibus,

    Juv. 12, 126.—
    2.
    Of inanim. and abstr. subjects, to come to, happen to, befall, attack, seize one; to approach, arrive, appear, occur (perh. not in Cic.); constr. with dat., acc., in and acc., or absol.
    (α).
    With dat. (so most freq.):

    exercitui omni tantus incessit ex incommodo dolor, ut, etc.,

    Caes. B. C. 3, 74, 1:

    magnus omnium incessit timor animis,

    id. ib. 2, 29, 1:

    mulieres, quibus belli timor insolitus incesserat, etc.,

    Sall. C. 31, 3 Kritz N. cr.; id. H. 2, 60:

    gravior cura patribus incessit,

    Liv. 4, 57, 10:

    incedebat enim deterrimo cuique licentia,

    Tac. A. 3, 36:

    cupido incessit animo,

    Curt. 7, 11, 4; 3, 1, 16:

    si sterilitas annorum incessit hominibus,

    Col. 2, 10, 1; Val. Max. 1, 8, 5.—
    (β).
    With acc.:

    ipsum ingens cupido incesserat Tarenti potiundi,

    Liv. 24, 13, 5:

    timor patres incessit, ne, etc.,

    id. 1, 17, 4; 2, 7, 1; 2, 32, 1;

    7, 39, 4 et saep.: indignatio hostes incessit,

    id. 3, 60:

    adversa valetudo aliquem,

    Tac. A. 3, 71:

    ingens animos desperatio incessit,

    Curt. 4, 2, 16; 3, 8, 25:

    stupor omnes et admiratio incessit,

    Just. 22, 6, 11: cupido incessit aliquem (with acc. and inf.), Sulp. Sev. Chron. 1, 38, 6; 2, 16, 3.—
    (γ).
    With in and acc.:

    vis morbi, pestilentia incedit in castra, in Poenos Romanosque,

    Liv. 29, 10, 3: pestilentia incesserat pari clade in Romanos [p. 918] Poenosque, id. 28, 46, 15.—
    (δ).
    Absol.:

    nova nunc religio unde istaec incessit?

    Ter. And. 4, 3, 15:

    tantus eo facto timor incessit,

    Caes. B. C. 3, 101;

    Auct. B. Alex. 7: postquam tenebrae incedebant,

    Tac. A. 15, 37; cf.:

    ubi crepusculum incesserit,

    Col. 11, 1, 18:

    ubi tempestas incessit,

    id. 12, 2, 5:

    frigora,

    id. 12, 52, 12:

    siccitates,

    id. 5, 9, 11:

    lascivia atque superbia incessere,

    Sall. J. 41, 3:

    ubi Romam legati venere, tanta commutatio incessit, uti, etc.,

    id. ib. 13, 7:

    religio deinde incessit, vitio eos creatos,

    Liv. 8, 17, 4:

    ubi pro modestia ac pudore ambitio et vis incedebat,

    Tac. A. 3, 26:

    haud invito imperatore ea fieri occultus rumor incedebat,

    went abroad, spread about, id. ib. 2, 55 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > incedo

  • 26 superbia

    sŭperbĭa, ae, f. [superbus].
    I.
    In a bad sense, loftiness, haughtiness, pride, arrogance (syn.:

    arrogantia, insolentia, fastidium, fastus): num sibi aut stultitia accessit aut superat superbia?

    Plaut. Am. 2, 2, 77:

    magnitudinem animi superbia (imitatur) in animis extollendis,

    Cic. Part. Or. 23, 81:

    divitiae dedecoris plenae sunt et insolentis superbiae,

    id. Rep. 1, 34, 51:

    abicio superbiam,

    Plaut. Merc. 5, 2, 10:

    in rebus prosperis superbiam magno opere, fastidium arrogantiamque fugiamus,

    id. Off. 1, 26, 90; so (with fastidium) id. Rep. 1, 32, 48; (with arrogantia) id. Inv. 1, 54, 105; Caes. Fragm. ap. Gell. 4, 16, 8; (with avaritia) Liv. 43, 2, 2; (with insolentia, contumacia) Cic. Verr. 2, 4, 41, § 89;

    (with importunitas),

    id. Rep. 1, 40, 62; id. Lael. 15, 54; (with inhumanitas) id. de Or. 1, 22, 99; (with crudelitas) Liv. 8, 33, 11; (opp. moderatio) id. 8, 33, 13:

    domicilium superbiae,

    id. Agr. 2, 35, 97:

    pone superbiam,

    Hor. C. 3, 10, 9:

    superbiam alicujus retundere,

    Phaedr. 4, 23, 21:

    in vultu damnosa superbia vestro, Ov A. A. 3, 509: silentium ipsius in superbiam accipiebatur,

    was interpreted as pride, Tac. A. 6, 19 (13) fin.:

    absit superbia, asperitas,

    Plin. Ep. 8, 24, 5:

    nec tanta superbia victis,

    Verg. A. 1, 529.— Plur.:

    secundas fortunas decent superbiae,

    Plaut. Stich. 2, 1, 28.—
    2.
    Conceit, vanity:

    legatos, velut ad ludibrium stolidae superbiae in senatum vocatos esse,

    Liv. 45, 3, 3.—
    3.
    Rudeness, discourtesy:

    superbiam tuam accusant, quod negent te percontantibus respondere,

    Cic. Fam. 7, 16, 3.—
    * B.
    Transf., of things: album opus propter superbiam candoris concipit fumum, the delicacy of white (as a color), Vitr. 7, 3, 4.—
    II.
    In a good sense, lofty spirit, honorable pride ( poet. and in post-Aug. prose):

    sume superbiam Quaesitam meritis,

    Hor. C. 3, 30, 14:

    nec tantam Vespesiano superbiam,

    Tac. H. 3, 66.—
    B.
    Transf., of things:

    eadem causa in piris taxatur superbiae cognomine,

    Plin. 15, 15, 16, § 53; cf. superbus, II. B. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > superbia

  • 27 impotens

    im-potēns, entis adj.
    1) бессильный, слабый (homo infans aut i. C; ad opem impotentium C)
    2) не владеющий (чём-л.), не умеющий совладать (с чем-либо) (i. irae L)
    3) яростный, бешеный, неистовый ( Aquilo H)
    4) не знающий меры, разнузданный (dominatio Nep; i. et ferox C)
    5) неумеренный, чрезвычайный (laetitia C; injuria, crudelitas L)
    6) властолюбивый, надменный (animus, homo C etc.; superbus et i. Sen)

    Латинско-русский словарь > impotens

  • 28 insolens

    īn-solēns, entis adj. [ soleo ]
    1) непривыкший, неопытный, несведущий (alicujus rei C, Cs, T или in aliquā re C)
    2) безлюдный, пустынный (loca Ap; regio Pall)
    3) необыкновенный, странный, необычный ( verbum C)
    4) чрезмерный, неумеренный ( laetitia H); расточительный (i. in pecuniā C)
    5) высокомерный, заносчивый, надменный, нахальный, наглый (i. et superbus C)

    Латинско-русский словарь > insolens

  • 29 male

    (compar. pejus, superl. pessime) [ malus III ]
    1) плохо, дурно, скверно (m. vestitus C; m. loqui Pl etc.)
    animo m. est — (мне) дурно Pl или досадно (обидно) Ter
    factum m. Ctl, Cнесчастье
    2) неудачно, несчастливо ( pugnare Sl)
    m. emere Cato ap. PM etc. — дорого покупать, переплачивать
    m. vendere Cпродешевить
    3) бедно (vivere C, H)
    5) некстати, невпопад (fēriari H; m. sedulus O)
    6) бессовестно (m. agere fraudareque C)
    7) сильно (tussire H; timere Ter; odisse Pl, C, Cs etc.); весьма, очень ( raucus H)
    pejus leto flagitium timere H — бояться позора больше, чем смерти
    8) чрезвычайно, чрезмерно, необычайно (superbus, parvus H)
    9) едва, с трудом, недостаточно (scuta m. tegebant aliquem L); не очень (m. fortes undae O)
    10) не-
    m. fidus V, Tненадёжный
    m. sanus H, V — страдающий тяжёлым недугом, тяжко больной или C, O безрассудный
    11) притворно, якобы (m. dormiens Pt; m. repugnans Pt)

    Латинско-русский словарь > male

  • 30 superbe

    superbē [ superbus ]
    гордо, надменно C, Cs, L etc.

    Латинско-русский словарь > superbe

  • 31 superbia

    ae f. [ superbus ]
    1) высокомерие, чванство, надменность ( insolens C)
    2) гордость, чувство собственного достоинства

    Латинско-русский словарь > superbia

  • 32 superbificus

    a, um [ superbus + facio ]

    Латинско-русский словарь > superbificus

  • 33 superbiloquentia

    ae f. [ superbus + loquor ]

    Латинско-русский словарь > superbiloquentia

  • 34 superbio

    —, —, īre [ superbus ]
    1) гордиться, хвалиться (aliquā re O, Ph, T etc.; de aliquā re Aug; adversus aliquem Aug)
    2) блистать ( radiis auri Cld); славиться (aliquā re PM, Cld)

    Латинско-русский словарь > superbio

  • 35 Tarquinius

    I ī m. II Tarquinius, a, um C, L adj. к Tarquinii и Tarquinius

    Латинско-русский словарь > Tarquinius

  • 36 agger

    agger, eris, m. (2. aggero), I) alles (wie Erde, Sand, Steine, Rasen, Reisholz), was zur Bildung einer Aufschüttung, einer Erhöhung od. zum Ausfüllen einer Vertiefung (eines Grabens, Sumpfes usw.) herbeigetragen wird, das Material-, das Nötige zum Ausschutt od. zum Damme (zum Walle), die Dammerde, Schanzerde, die Erde zur Beschüttung, zur Ausfüllung, der Erdschutt, der Schutt, zunächst als milit. t.t. bei der Befestigung des Lagers (vgl. unten no. II), aggerem petere, comportare, Caes.: cratibus atque aggere paludem od. aggere et cratibus fossas explere, Caes.: u. so fossas aggere complere, Verg.: cavernas aggere implere, Curt.: trabes aggere vestire, Caes.: rates (iunctas) terrā et aggere integere, mit Erde u. Steinen beschütten, Caes.: collo tenus aggeribus obrutus, Amm. – poet., moliri aggere tecta, bauen u. mit Erdschutt befestigen, Verg.: tepidoque onerabant aggere terrae, mit der Erde, die noch von dem kaum abgebrannten Scheiterhaufen warm war, Verg.

    II) übtr., jeder aus zusammengetragener Erde usw. errichtete Damm, Erdwall, Erhöhung, 1) zunächst u. gew. als milit. t.t., a) der zur Befestigung des Lagers durch die aufgeworfene Erde des Grabens gebildete Damm, auf dem das vallum (der durch Palisaden, Pfähle, Flechtwerke verbundene eig. Wall) errichtet wurde, der Schanzaufwurf, die Schanze, der Erdwall, beim Lager für nur eine Nacht gew. 3 Fuß hoch, bei stehenden Lagern, namentl. eines Belagerungsheeres, viel höher u. breiter (die Erde war gegen das Herabrollen mit Faschinen, Palisaden od. Baumstämmen befestigt, dah. auch der agger dem Feuer ausgesetzt), worauf man, wie auf einer Mauer, Bollwerke u. Türme errichtete, sowie das Sturmzeug (die Mauerbrecher) aufpflanzte, die mit dem Fortschreiten der Schanzarbeit der Mauer nicht nur immer näher, sondern oft auch mit ihr auf gleiche Höhe gebracht wurden, aggere, vineis, turribus oppidum oppugnare, Cic.: urbem cingere vallo et fossā, aggere maximo, vineis, turre altissimā, Cic.: aggerem apparare, instruere, exstruere, facere, iacĕre, Caes.: aggeres constituere, Plin. – aggerem ad urbem promovere, Cic.: vineas et aggerem muro iniungere, Liv. – aggeri ignem inferre, Caes.: aggeribus ignes inicere, Liv.: aggerem ac vineas incendium hausit, Liv. – im Bilde, esset vel receptaculum pulso Antonio vel agger oppugnandae Italiae Graecia, Cic. Phil. 10, 9. – b) zum Schutz gegen feindliche Anfälle vor einem Orte aufgeführter Damm, Wall, Hochwall, agger Tarquinii, gew. bl. agger, der zur Sicherung der Stadt Rom nach ihrer sich in die Ebene verlaufenden Ostseite hin vom kollinischen bis zum esquilinischen Tore von Servius Tullius aufgeführte, von Tarquinius Superbus noch erhöhte »Hochwall«, von Cicero ( de rep. 2, 11) maximus gen., weil er 7 Stadien (beinahe eine röm. od. 1/5 deutsche Meile) lang, 50 Fuß breit u. über 60 Fuß hoch war, mit einem über 100 Fuß breiten u. 60 Fuß tiefen Graben, gegen diesen mit einer Futtermauer von Werksteinen versehen, oben durch Türme geschützt (Plin. 3, 67; 36, 104). In dieser Gegend (der Umgebung der jetzigen Porta San Lorenzo), von Mäcenas wahrsch. zu einem sonnigen Spaziergang umgeschaffen (s. Hor. sat. 1, 8, 15), versammelte sich viel Volks, weshalb dort auch Gaukler, Wahrsager (Iuven. 6, 588; vgl. Quint. 12, 10, 74), Affenführer ( Iuven. 5, 153 sqq.) u. dgl. ihr Wesen trieben; unterhalb, nach der Stadt zu, wohnten viele arme Leute (Iuven. 8, 43), und von diesem Damme stürzte sich wohl auch der (bei Sueton erwähnte) dem öffentlichen Spotte preisgegebene Römer herab, Suet. Cal. 27, 2. – dah. poet. für Wall, zum Schutz einer Stadt, Stadtwall, Stadtmauer übh., primas in litore sedes castrorum in morem pinnis et aggere cingit, Verg.: proelia miscent aggeribus murorum, Verg.; vgl. cocto aggere opus, Mauer von Brandziegelsteinen, Prop. – c) zum Schutz gegen die Einfälle der Nachbarn, die errichtete Grenzbefestigung, Tac. ann. 2, 19 extr.

    2) übh. ein zum Schutz angelegter Erdwall, Damm, wie a) als Einfriedigung der Äcker, Erdwall (vgl. Varr. r.r. 1, 14, 2 sqq.), terreus, Varr.: agrestis, Tac. – b) zur Sicherung eines Ufers, Hafens, Ufer-, Fluß-, Hafendamm ( sonst moles, ital. molo), Verg. u. Tac., Vitr. u. Ov. – dah. (bei Dichtern) die Böschung des Ufers u. das Ufer (als natürl. Flußdamm), gramineus ripae agger, Verg.: herbosus agger, Ov.: flumineus agger, Sil. – c) zur Sicherung des Weges durch sumpfige Gegenden, der Dammweg, pontes et aggeres umido paludum imponere, Tac. ann. 1, 61. – d) das Aufschütten einer Straße (auch Brückenstraße), der Damm, Erdwall, agger viae, Verg. Aen. 5, 273 (u. dazu Serv.). Tac. hist. 2, 24 u. 42. – bei Spät. der Dammweg = die Straße, Landstraße selbst, sofern sie durch Aufschütten erhöht und befestigt war, agger publicus = via publica (Heerstraße), Sidon. u.a.: solidus agger, von der appischen Straße, Stat.: Aurelius agger, Rutil. Nam. u. Mulvius agger (Brückendamm, Brücke), Stat. Vgl. A.W. Zumpt observv. in Rutil. Claud. Namat. carmen p. 105 u. (über agger publicus) Savaro Sidon. ep. 4, 24. p. 292.

    3) (poet.) von jeder Art von künstlicher od. natürlicher Erhöhung auf dem Boden, wie a) die, bes. in Lagern, aus Erde u. Rasen gebildete Erhöhung als Rednerbühne (suggestus) u. dgl., der Aufwurf (vgl. Ruperti Tac. ann. 1, 18, 3), tumulique ex aggere (von der aufgetürmten Erhöhung) fatur, Verg.: stetit aggere fultus cespitis, Lucan. – b) ein aus Rasen erbauter Altar, Val. Flacc. 5, 641 (vgl. ibid. 61). – c) der Grabhügel, agger tumuli, Verg.: busti, Lucan. u. Val. Flacc.: prodire ab aggeribus (Gräbern) conditos, Arnob. 1, 46. – d) der Holzstoß = Scheiterhaufen, Ov. u.a. – e) v. Bergen u. Hügeln als natürlichen Schutzwehren, die Höhe, aggeres Alpini, Verg.: aërii agger montis, die luftige Höhe des Berges, Sil. – f) von aufgetürmten Wasserwogen, ab alto aggere pelagi, Lucan.: consurgens agger aquarum, Sil. – u. endl. g) von jedem aufgetürmten »Haufen«, auch wir ein Wall, arenae, Haufen von Sand, Verg.: aggeres nivei, Verg.: medio ex aggere, Holzhaufen, Ov.: altus agger favillae, Lucan.: agger armorum, strues corporom, Tac.: cadaverum aggeres, Amm.: u. so in mediis aggeribus (Leichenhaufen), Val. Flacc.: aggeres epularum, Augustin. serm. 16, 4: aggeres calamitatum, ibid. 38, 10: agger testimoniorum, Augustin. de pecc. merit. et. remiss. 1, 53. – / Archaist. Nom. arger nach Prisc. 1, 45. – Lucil. sat. 11, 4 u. 26, 81 liest L. Müller agerem u. agere, aber Lachmann 346 u. 577 aggerem u. aggere.

    lateinisch-deutsches > agger

  • 37 Aristodemus

    Aristodēmus, ī, m. (Ἀριστόδημος), I) ein tragischer Schauspieler zu Athen, Cic. de rep. 4, 13; vgl. Dissen zu Demosth. de cor. c. 27, 1. p. 188. – II) Tyrann von Kumä in Kampanien, 502 v. Chr., bei dem der aus Rom vertriebene Kaiser Tarquinius Superbus starb, Liv. 2, 21, 5.

    lateinisch-deutsches > Aristodemus

  • 38 Arruns

    Arrūns (Arūns), ūntis, m. (Ἄῤῥων), etrusk. Name der nachgeborenen Söhne, unter dem bes. bekannt ein jüngerer Sohn des Tarquinius Superbus, Cic. Tusc. 4, 50. Liv. 1, 56, 7 u. 2, 6, 7. – / Die Schreibung Arruns in den besten Hdschrn. u. neuesten Ausgg.

    lateinisch-deutsches > Arruns

  • 39 bacchatio

    bacchātio, ōnis, f. (bacchor), I) die Bacchusfeier, Hygin. fab. 4 u.a. – II) das bacchantische Schwärmen, sileatur de nocturnis eius bacchationibus ac vigiliis, Cic. II. Verr. 1, 33. – übtr., das Toben nach Bacchantenart, in detestabilis vinolentiae bacchationibus superbus exsultat, Augustin. ep. 35, 2.

    lateinisch-deutsches > bacchatio

  • 40 Brutus [2]

    2. Brūtus, ī, m. (1. brutus), Beiname der Römer aus der gens Iunia, von denen die bekanntesten: I) L. Iunius Brutus, der durch fingierte Albernheit (daher der Name) gerettete Verwandte des Tarquinius Superbus, Befreier Roms von der königlichen Herrschaft, Liv. 1, 56 sq. Ov. fast. 2, 717 u. 837. Cic. Tusc. 1, 89. – II) M. Iunius Brutus, Sohn der Schwester des Cato Uticensis, Servilia, u. des M. Brutus (nicht des Caesar, s. Ellendt Cic. Brut. p. 136), Mörder des Iulius Cäsar, Cic. Phil. 1, 8 sqq. Vell. 2, 56 u. 58. Suet. Caes. 80 sq.: intimer Freund des um 21 Jahre ältern Cicero, als Philosoph u. Redner geachtet u. tätig, Cic. Acad. 1, 12: derselbe, dem Cicero mehrere seiner Schriften (den Orator, Brutus u.a.) widmete. Vgl. für no. I u. II brutus no. II, 2, a. – III) D. Iunius Brutus, der Mitverschworene des vorigen, Cic. Phil. 3, 8 sqq. Vell. 2, 56 u. 58. Suet. Caes. 80 sq. – Plur. Bruti, Cic. Sest. 143. Plin. ep. 1, 17, 3. – Dav. abgel.: α) Brūtiānus, a, um, brutianisch, des (M. Iunius) Brutus, castra, Vell.: ultio, Val. Max.: bellum civile, Lact. – β) Brūtīnus, a, um, brutinisch, des (M. Iunius) Brutus, consilia coepi inire Brutina plane, Cic. ep. ad Brut. 1, 15, 6.

    lateinisch-deutsches > Brutus [2]

См. также в других словарях:

  • Superbus — Основная информация …   Википедия

  • Superbus — Concierto de Superbus Datos generales Origen …   Wikipedia Español

  • Superbus — (Latin: superb, proud, arrogant) may refer to:* Superbus (band), a French pop rock band formed in 1999 * Superbus (company), an Israeli bus company * Dutch Superbus, a project concerning the creation of high speed buses * Lucius Tarquinius… …   Wikipedia

  • Superbus — (2009) …   Deutsch Wikipedia

  • superbus — index supercilious Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Superbus — Cet article concerne le groupe de pop française. Pour les autres significations, voir Superbus (homonymie). Superbus …   Wikipédia en Français

  • Superbus (groupe) — Superbus  Cet article concerne le groupe de pop française. Pour les autres significations, voir Superbus (homonymie). Superbus …   Wikipédia en Français

  • Superbus (company) — Superbus is an Israeli bus company, which provides bus routes from Tel Aviv to Lod, Ramla, Tzrifin, Modi in Illit and Shoham, as well as within those towns.Bus linesLod/RamlaRoutes that operate within Lod: 2, 11. Routes that operate within Ramla …   Wikipedia

  • Superbus (band) — Infobox musical artist Name = Superbus Img capt = Img size = Landscape = Background = group or band Alias = Origin = France Genre = Power pop Pop rock Ska Years active = 1999 ndash; present Label = Associated acts = URL =… …   Wikipedia

  • Superbus (homonymie) — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Sur les autres projets Wikimedia : « Superbus (homonymie) », sur le Wiktionnaire (dictionnaire universel) Superbus, est un groupe français… …   Wikipédia en Français

  • Superbus (transport) — For other uses, see Superbus (disambiguation). The 23 seater 250 km/h Superbus The Superbus project aims to develop high speed coaches capable of speeds of up to 250 kilometres per hour (160 mph) together with the supporting infrastructure… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»