Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

sīgnificātiō

  • 1 significatio

    signĭfĭcātĭo, ōnis, f. [st1]1 [-] action de faire signe, action d'indiquer, indication, signe, signal, annonce.    - aliquem nutu significationeque appellare, Cic. Fam. 1: faire signe à qqn de venir.    - significationem rerum consequentium quaerere, Cic. Div. 2: trouver des indications sur les événements futurs.    - multas nec dubias significationes saepe jecit: ne reliquis quidem se parsurum senatoribus, Suet. Ner. 37: il donna souvent à entendre fort clairement qu'il n'épargnerait pas même le reste des sénateurs. [st1]2 [-] signe précurseur, indice, symptôme, présage.    - magna significatio fit, non adesse constantiam, Cic. Off. 1: c'est signe évident qu'est absente la constance de caractère.    - ne qua adventus significatio fiat, Caes.: pour qu'aucun indice ne trahisse son arrivée.    - cum ex significatione Gallorum novi aliquid ab eis iniri consili intellexissent, Caes. BG. 7: comprenant à l’attitude des Gaulois qu’il y avait quelque chose de changé dans leurs dispositions.    - valetudinis significationes, Cic. Div. 2: les symptômes de la maladie. [st1]3 [-] marque d'approbation, manifestation favorable, témoignage.    - significatione omni populi florere, Cic. Sest. 49, 105: avoir mille témoignages de la faveur du peuple.    - id militibus fuit pergratum et jucundum ut ex ipsa significatione cognosci potuit, Caes. BC. 1, 86: ce discours fut pour les soldats une très agréable joie, comme on put le reconnaître à leurs propres manifestations. [st1]4 [-] désignation.    - significationem subtrahere, Tac.: supprimer une désignation. [st1]5 [-] signification (d'un mot), sens, acception.    - duas significationes habet propositio vestra, Sen.: votre proposition a deux sens. [st1]6 [-] force expressive d'un mot, [gr. ἔμϕασις] emphase.    - significatio est, quae plus in suspicione relinquit, quam... Auct. Her. 4, 53: l'emphase est ce qui laisse plus à entendre que...
    * * *
    signĭfĭcātĭo, ōnis, f. [st1]1 [-] action de faire signe, action d'indiquer, indication, signe, signal, annonce.    - aliquem nutu significationeque appellare, Cic. Fam. 1: faire signe à qqn de venir.    - significationem rerum consequentium quaerere, Cic. Div. 2: trouver des indications sur les événements futurs.    - multas nec dubias significationes saepe jecit: ne reliquis quidem se parsurum senatoribus, Suet. Ner. 37: il donna souvent à entendre fort clairement qu'il n'épargnerait pas même le reste des sénateurs. [st1]2 [-] signe précurseur, indice, symptôme, présage.    - magna significatio fit, non adesse constantiam, Cic. Off. 1: c'est signe évident qu'est absente la constance de caractère.    - ne qua adventus significatio fiat, Caes.: pour qu'aucun indice ne trahisse son arrivée.    - cum ex significatione Gallorum novi aliquid ab eis iniri consili intellexissent, Caes. BG. 7: comprenant à l’attitude des Gaulois qu’il y avait quelque chose de changé dans leurs dispositions.    - valetudinis significationes, Cic. Div. 2: les symptômes de la maladie. [st1]3 [-] marque d'approbation, manifestation favorable, témoignage.    - significatione omni populi florere, Cic. Sest. 49, 105: avoir mille témoignages de la faveur du peuple.    - id militibus fuit pergratum et jucundum ut ex ipsa significatione cognosci potuit, Caes. BC. 1, 86: ce discours fut pour les soldats une très agréable joie, comme on put le reconnaître à leurs propres manifestations. [st1]4 [-] désignation.    - significationem subtrahere, Tac.: supprimer une désignation. [st1]5 [-] signification (d'un mot), sens, acception.    - duas significationes habet propositio vestra, Sen.: votre proposition a deux sens. [st1]6 [-] force expressive d'un mot, [gr. ἔμϕασις] emphase.    - significatio est, quae plus in suspicione relinquit, quam... Auct. Her. 4, 53: l'emphase est ce qui laisse plus à entendre que...
    * * *
        Significatio, significationis, Verbale. Author ad Heren. Demonstrance, Apparence, Signification, Signifiance.
    \
        Significatio aduentus. Caesar, Nequa eius aduentus procul significatio fiat. Aucun advertissement.
    \
        Vt ex ipsa significatione potuit cognosci. Caes. Comme ils donnerent à entendre par leur maniere de faire.
    \
        Significatione vna literarum. Cic. Par un seul advertissement qu'il feit par lettres.
    \
        Ex quibus magna significatio fit non adesse constantiam. Cic. Il est grandement monstré et donné à congnoistre qu'il, etc.

    Dictionarium latinogallicum > significatio

  • 2 significatio

    signĭfĭcātĭo, ōnis, f. [id.].
    I.
    A pointing out, indicating, denoting, signifying; an expression, indication, mark, sign, token, = indicium, signum, episêmasia, etc. (freq. and class.).
    (α).
    Absol.:

    gestus sententiam non demonstratione sed significatione declarans,

    Cic. de Or. 3, 59, 220:

    aliquem nutu significationeque appellare,

    id. Fam. 1, 9, 20: ignibus significatione factā. Caes. B. G. 2, 33:

    significatione per castella fumo factā,

    id. B. C. 3, 65; id. B. G. 7, 81.—With subj. gen.:

    ex significatione Gallorum,

    Caes. B. G. 7, 12 fin.:

    litterarum,

    Cic. Imp. Pomp. 3, 7.—
    (β).
    With obj. gen. (so most freq.):

    voluntatis,

    Cic. Clu. 11, 31:

    victoriae,

    Caes. B. G. 5, 53:

    adventus,

    id. ib. 6, 29 fin.:

    virtutis,

    Cic. Lael. 14, 48; cf. id. Off. 1, 15, 46:

    significatio calamitatum,

    id. Div. 2, 25, 54:

    artificii,

    id. de Or. 2, 30, 153:

    probitatis,

    id. Lael. 9, 32; id. Fam. 5, 7, 2 et saep.— Plur.:

    valetudinis significationes,

    Cic. Div. 2, 69, 142:

    rerum futurarum,

    id. N. D. 2, 66, 166. —
    (γ).
    With object-clause (very rare):

    ex quibus magna significatio fit, non adesse constantiam,

    Cic. Off. 1, 36, 131.— Plur.:

    multas nec dubias significationes saepe jecit: ne reliquis quidem se parsurum senatoribus,

    Suet. Ner. 37.—
    II.
    In partic.
    A.
    Pregn., like the Gr. episêmasia, a sign or token of assent, an expression of approbation, applause:

    populi judiciis atque omni significatione florere,

    Cic. Sest. 49, 105; cf. id. ib. 57, 122;

    59, 127: ut ex ipsā significatione potuit cognosci,

    Caes. B. C. 1, 86.— Plur., Cic. Q. Fr. 1, 1, 14, § 42:

    significationibus acclamationibus multitudinis,

    Liv. 31, 15, 2 (corresp. to assentatio).—
    B.
    Also, like episêmasia, a sign, token, foretoken, prognostic of the weather (Plinian):

    est et aquarum significatio, etc.... caeli quidem murmur non dubiam habet significationem. Praesagiunt et animalia,

    Plin. 18, 35, 85, § 359 sq. —
    C.
    In rhet. lang., significance, emphasis:

    significatio est, quae plus in suspicione relinquit, quam positum est in oratione,

    Auct. Her. 4, 53, 67; Cic. de Or. 3, 53, 203; id. Or. 40, 139; Quint. 9, 2, 3 (as a transl. of the Gr. emphasis).—
    D.
    In gram., meaning, sense, import, signification of a word or phrase:

    verbi,

    Varr. L. L. 9, § 40 Müll.:

    scripti,

    Cic. Part. Or. 31, 108; cf. id. ib. 38, 132:

    est igitur tropus sermo a naturali et principali significatione translatus ad aliam,

    Quint. 9, 1, 4:

    ejusdem verbi contraria significatio,

    id. 9, 3, 68:

    voces eaedem diversā in significatione ponuntur,

    id. 9, 3, 69:

    verborum,

    id. 10, 1, 10:

    latens,

    id. 10, 1, 90:

    propriae,

    Gell. 12, 13, 2.—So the titles of the lexical works of Aelius Gallus, Verrius Flaccus, Festus, etc.: De verborum Significatione or Significationibus.—
    E.
    Meaning, intent:

    duas significationes habet propositio vestra,

    includes two assertions, Sen. Ep. 87, 28.

    Lewis & Short latin dictionary > significatio

  • 3 significatio

    sīgnificātio, ōnis, f. (significo), I) das Zuerkennengeben, Bezeichnen, Anzeigen, die Bezeichnung, Anzeige, Andeutung, das Merkzeichen, Zeichen, die Spur, a) absol., verb. nutus et s., Cic.: declarare alqd significatione, Cic.: significationem fumo od. ignibus facere, Caes.: s. fit, Cic. u. Caes. – m. subj. Genet.: litterarum, Cic.: Gallorum, Caes. – b) m. obj. Genet.: virtutis, Cic.: timoris, Cic.: voluntatis, Cic.: victoriae, Caes.: adventus, Caes.: recondita veteris ritus, Gell.: factā significatione probitatis, Cic.: primum quam minimi artificii alicuius, deinde nullam Graecarum rerum significationem dare, Cic. – Plur.: significationes valetudinis, Cic.: rerum futurarum, Cic. – c) m. Acc. u. Infin.: significatio fit non adesse constantiam, Cic. de off. 1, 131. – multas nec dubias significationes saepe iecit, ne reliquis quidem se parsurum senatoribus, Suet. Ner. 37, 3. – II) insbes.: 1) wie das griech. επισημασία, das Zeichen der Beistimmung, Beifallszeichen, der Beifallsruf, s. omnium, Cic.: significatione florere, Cic. – Plur., Cic. ad Q. fr. 1, 1, 14. § 42. Liv. 31, 15, 2. – 2) das Vorzeichen der Witterung, est et aquarum significatio etc.... caeli quidem murmur non dubiam habet significationem, Plin. 18, 359 sq. – 3) die nachdrucksvolle Andeutung, der Nachdruck, die Emphase (griech. εμφασις), Cornif. rhet. 4, 67. Cic. de or. 3, 202; or. 139. Quint. 9, 2, 3. – 4) die Bedeutung eines Wortes, Ausdrucks, der Wortsinn, Sinn, naturalis et principalis s., Quint.: mala, Gramm.: scripti, Cic.: verbi, Quint.: verbum aliquod dubiae significationis, Sen.: in XII tabulis legum nostrarum nusquam nominatur ›villa‹, semper in significatione ea ›hortus‹, Plin. – 5) der Ausspruch, der Satz, duas significationes habet propositio vestra, Sen. ep. 87, 28.

    lateinisch-deutsches > significatio

  • 4 significatio

    sīgnificātio, ōnis, f. (significo), I) das Zuerkennengeben, Bezeichnen, Anzeigen, die Bezeichnung, Anzeige, Andeutung, das Merkzeichen, Zeichen, die Spur, a) absol., verb. nutus et s., Cic.: declarare alqd significatione, Cic.: significationem fumo od. ignibus facere, Caes.: s. fit, Cic. u. Caes. – m. subj. Genet.: litterarum, Cic.: Gallorum, Caes. – b) m. obj. Genet.: virtutis, Cic.: timoris, Cic.: voluntatis, Cic.: victoriae, Caes.: adventus, Caes.: recondita veteris ritus, Gell.: factā significatione probitatis, Cic.: primum quam minimi artificii alicuius, deinde nullam Graecarum rerum significationem dare, Cic. – Plur.: significationes valetudinis, Cic.: rerum futurarum, Cic. – c) m. Acc. u. Infin.: significatio fit non adesse constantiam, Cic. de off. 1, 131. – multas nec dubias significationes saepe iecit, ne reliquis quidem se parsurum senatoribus, Suet. Ner. 37, 3. – II) insbes.: 1) wie das griech. επισημασία, das Zeichen der Beistimmung, Beifallszeichen, der Beifallsruf, s. omnium, Cic.: significatione florere, Cic. – Plur., Cic. ad Q. fr. 1, 1, 14. § 42. Liv. 31, 15, 2. – 2) das Vorzeichen der Witterung, est et aquarum significatio etc.... caeli quidem murmur non dubiam habet significationem, Plin. 18, 359 sq. – 3) die nachdrucksvolle Andeutung, der Nachdruck, die Emphase (griech. εμφασις), Cornif. rhet. 4, 67. Cic. de or. 3, 202; or. 139.
    ————
    Quint. 9, 2, 3. – 4) die Bedeutung eines Wortes, Ausdrucks, der Wortsinn, Sinn, naturalis et principalis s., Quint.: mala, Gramm.: scripti, Cic.: verbi, Quint.: verbum aliquod dubiae significationis, Sen.: in XII tabulis legum nostrarum nusquam nominatur ›villa‹, semper in significatione ea ›hortus‹, Plin. – 5) der Ausspruch, der Satz, duas significationes habet propositio vestra, Sen. ep. 87, 28.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > significatio

  • 5 sīgnificātiō

        sīgnificātiō ōnis, f    [significo], a pointing out, indicating, expression, indication, mark, sign, token: gestus sententiam significatione declarans: ignibus significatione factā, Cs.: ex significatione Gallorum, Cs.: litterarum: huius voluntatis: adventūs, Cs.: probitatis: valetudinis significationes: non dubiae deorum, from the gods: ex quibus magna significatio fit, non adesse constantiam.— A sign of assent, expression of approbation, applause: populi iudiciis atque omni significatione florere: ut usque Romam significationes vocesque referantur: significationibus acclamationibus multitudinis, L.— Expression, emphasis: significatio saepe erit maior quam oratio.— Meaning, sense, import, signification: scripti.
    * * *
    signal, outward sign; indication, applause; meaning; suggestion, hint

    Latin-English dictionary > sīgnificātiō

  • 6 significatio

    sīgnificātio, ōnis f. [ significo ]
    1) показание или объявление, извещение, уведомление
    2) подача знака, сигнализация (ignibus s. facta est Cs); внешнее выражение ( voluntatis C); знамение ( non dubiae deorum significationes C); предвестник ( caeli murmur non dubiam habet significationem PM)
    3) знак, признак (benevolentiae C; virtutis C)
    4) знаки одобрения, одобрение ( significationes et acclamationes multitudinis L)
    5) значение, смысл (scripti C; verborum PM, Q, AG)
    6) ритор. подчёркивание, логическое ударение C; выразительность, сила rhH., Q

    Латинско-русский словарь > significatio

  • 7 SIGNIFICATIO

    signification, meaning - значение, точный смысл.

    Латинские философские термины > SIGNIFICATIO

  • 8 SIGNIFICATIO (SIGNIFICATION, MEANING)

    значение, обозначение. У Августина понятие предмета, содержащееся в мысли, выражается внешне в значении: «Когда вырывается из уст твоих название, и я, слыша его, представляю себе солнце, которое представил себе ты до произнесения и при самом произнесении слова, а теперь, быть может, представляем мы оба... само название как бы получило от тебя то значение, которое передано мне посредством ушей... Если само название состоит из звука и значения, звук же относится к ушам, а значение к уму, то... в названии, как бы в некотором одушевленном существе, звук представляет собой тело, а значение - душу звука» (Августин. Об учителе // Творения. Т. 1. С. 249). Учение о модусах сигнификации развернуто модистами (Мартин, Иоанн, Симон, Боэций Дакийский).

    Латинский словарь средневековых философских терминов > SIGNIFICATIO (SIGNIFICATION, MEANING)

  • 9 denunciatio

    dēnuntĭātĭo ( - ciatio), ōnis, f. [denuntio], an indication, intimation, announcement, declaration.
    (α).
    With gen. obj. = significatio:

    quae est enim ista a deis profecta significatio et quasi denuntiatio calamitatum?

    Cic. Div. 2, 25, 54:

    belli,

    id. Phil. 6, 2, 4; cf. Liv. 21, 19:

    armorum,

    id. 45, 3 fin.:

    testimonii,

    threatening to summon as a witness, Cic. Fl. 6, 14; cf. denuntio, no. I.: denuntiatione periculi permovere aliquem, by a menacing, *Caes. B. C. 3, 9:

    ingentis terroris,

    Liv. 3, 36: accusatorum, i. e. information, an informing, = delatio, Suet. Aug. 66.—With gen. subj.:

    Catilinae,

    Cic. Sull. 18, 52: boni civis (i. e. professio, promissio), Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8, 4:

    quietis,

    warning in a dream, Vell. 2, 70, 1.—
    (β).
    Absol.: huic denuntiationi ille pareat? Cic. Phil. 6, 3, 5; Quint. 4, 55 al.

    Lewis & Short latin dictionary > denunciatio

  • 10 denuntiatio

    dēnuntĭātĭo ( - ciatio), ōnis, f. [denuntio], an indication, intimation, announcement, declaration.
    (α).
    With gen. obj. = significatio:

    quae est enim ista a deis profecta significatio et quasi denuntiatio calamitatum?

    Cic. Div. 2, 25, 54:

    belli,

    id. Phil. 6, 2, 4; cf. Liv. 21, 19:

    armorum,

    id. 45, 3 fin.:

    testimonii,

    threatening to summon as a witness, Cic. Fl. 6, 14; cf. denuntio, no. I.: denuntiatione periculi permovere aliquem, by a menacing, *Caes. B. C. 3, 9:

    ingentis terroris,

    Liv. 3, 36: accusatorum, i. e. information, an informing, = delatio, Suet. Aug. 66.—With gen. subj.:

    Catilinae,

    Cic. Sull. 18, 52: boni civis (i. e. professio, promissio), Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8, 4:

    quietis,

    warning in a dream, Vell. 2, 70, 1.—
    (β).
    Absol.: huic denuntiationi ille pareat? Cic. Phil. 6, 3, 5; Quint. 4, 55 al.

    Lewis & Short latin dictionary > denuntiatio

  • 11 principalis

    I principālis, e [ princeps ]
    1) первый, первоначальный (significatio Q; verba AG); главный, важнейший (causa C; quaestio Q)
    via p. Lглавная дорога (посредине лагеря, впереди претория)
    3) относящийся к принцепсу, императорский (apparatus PJ; majestas Su)
    II prīncipālis, is m.
    принципал, старшее должностное лицо в муниципальном городе Dig

    Латинско-русский словарь > principalis

  • 12 vocula

    vōcula, ae f. [demin. к vox ]
    1) слабый (тихий) голос, голосок C, Prp, Ap
    2) слабый тон, нежный звук ( in cantu C)
    4) pl. болтовня, пересуды ( malevolorum C)

    Латинско-русский словарь > vocula

  • 13 activus

    āctīvus, a, um (ago), I) im Handeln od. im Tun bestehend, tätig, philosophia, d.i. die praktische (Ggstz. contemplativa), Sen.: pars (Ggstz. spectativa), Quint.: elementum (Ggstz. patibile), Lact. – II) eine Tätigkeit bezeichnend, aktiv (Ggstz. passivus), verbum, coniunctio, significatio od. vis, spät. Gramm.

    lateinisch-deutsches > activus

  • 14 denuntiatio

    dēnūntiātio, ōnis, f. (denuntio), die Ankündigung, das Kundtun, die Anzeige, das Ansinnen, die Anforderung, die Erklärung, Androhung, Drohung, I) im allg., m. subj. Genet., den. Catilinae, Cic.: den. paucorum, universae civitatis, Liv. – m. obj. Genet., den. periculi, Cic. u. Caes.: ingentis terroris, Liv. – absol., hāc denuntiatione conterritus, Liv., od. territus, Iustin.: et denuntiatio et castigatio insanos coërcuit, Sen.: Plur., mortalium denuntiationes (Anforderungen), Arnob. adv. nat. 5, 3. – II) insbes.: a) als publiz. t. t., den. belli, die Androhung des Kr., die Kriegserklärung, Drohung mit Krieg, Cic. u.a.: ebenso den. armorum, Liv.: u. citra hanc denuntiationem (vorher geht bellum minitari), Quint. – b) als gerichtl. t. t., α) die Angabe, Aussage des Angebers vor Gericht, accusatorum denuntiationes, Suet. Aug. 66, 2. – β) den. testimonii, das Ansinnen, die Zumutung einer Zeugenaussage, Cic. Flacc. 14 u. 18. – γ) die vorläufige Ankündigung, daß man jmd. vor Gericht verklagen od. daß jmd. vor Gericht erscheinen solle, Symm. ep. 10, 36 u. ICt. – c) die Verordnung, contra denuntiationem senatus occīdi, Liv. epit. 64. – d) die Voranzeige von etw. Zukünftigem, quae est enim a dis profecta significatio et quasi denuntiatio calamitatum? Cic. de div. 2, 54: manifestā denuntiatione quietis territus, warnende Voranzeige eines Traumes, Vell. 2, 70, 1.

    lateinisch-deutsches > denuntiatio

  • 15 impersonalis

    im-persōnālis, e (in u. personalis), unpersönlich, verba, Charis. 253, 5: verborum significatio, Diom. 337, 34: verborum modus, Diom. 341, 21.

    lateinisch-deutsches > impersonalis

  • 16 inveterasco

    inveterāsco, āvi, āscere (invetero), alt werden, I) im allg.: a) v. Lebl.: α) v. konkr. Subjj., nardo colos, si (nardus) inveteravit, nigriori melior, Plin. 12, 44. – β) v. abstr. Subjj., auf die lange Bank geschoben werden, si (res) inveteravit, actum est, Cic. ep. 14, 3, 3. – b) v. Pers., alt-, grau werden, inveteraverant hi omnes compluribus Alexandriae bellis, Caes. b. c. 3, 110, 6. – II) prägn., veraltern, a) v. Lebl., veraltern, sich einnisten, einwurzeln, fest wurzeln, sich festsetzen, sich einbürgern, gang und gäbe werden, α) v. phys. Übeln, si (res, die Krankheit) inveteraverit, Cels.: ubi inveteraverunt dolores, Cels.: ubi inveteraverit malum, Cels.: ulcus enim vivescit et inveterascit alendo, Lucr. – β) v. anderen, bes. abstr. Subjj., novas (fabulas) qui exactas feci ut iuveteraverint, Ter.: neque indulgendo inveterascere (zu einem alten Schaden werde) eorum aes alienum patiebatur, Nep.: sive illa (mala) ante provisa et exspectata sint sive inveteraverint, Cic.: cum autem hic fervor concitatioque animi inveteraverit, Cic.: ut hanc inveterascere consuetudinem nolint, Caes.: inveteravit iam opinio perniciosa rei publicae, Cic.: quorum iam nomen et honos inveteravit, Cic.: irroboravit inveteravitque (ist eingewurzelt und gang und gäbe geworden) falsa atque aliena verbi significatio, Gell.: quae (macula) iam insedit ac nimis inveteravit in populi Romani nomine, Cic.: res nostrae litterarum monimentis inveterascent et corroborabuntur, Cic.: passiv medial, inveterata licentia, Suet. Nero 16, 8: m. Dat., quorum iam nomen et honos inveteravit et urbi huic et hominum famae et sermonibus, ist eng (fest) verwachsen mit usw., Cic. Sull. 24: unpers., intellego in nostra civitate inveterasse (die Gewohnheit eingewurzelt ist) iam bonis temporibus, ut splendor aedilitatum ab optimis viris postuletur, Cic. de off. 2, 57. – b) v. Pers., sich einnisten, sich festsetzen, festen Fuß fassen, sich stehend aufhalten, populi Romani exercitum hiemare atque inveterascere in Gallia moleste ferebant, Caes. b. G. 2, 1, 3: quibus quisque in locis miles inveteraverit, Caes. b. c. 1, 44, 3.

    lateinisch-deutsches > inveterasco

  • 17 irroborasco

    ir-roborāsco, āvī, ere (in u. roborasco), Stärke bekommen, einwurzeln, irroboravit inveteravitque (ist eingewurzelt u. längst gang u. gäbe geworden) falsa atque aliena verbi significatio, Gell. 1, 22, 1.

    lateinisch-deutsches > irroborasco

  • 18 obrepo

    ob-rēpo, rēpsī, rēptum, ere, herzukriechen, -schleichen, I) eig., beschleichen, überraschen, absol., Tibull. 1, 9 (8), 59. Flor. 4, 10, 2: Gallos in obsidione Capitolii obrepentes per ardua depulerat, Gell. 17, 21, 24. – mit Dat., feles obrepunt avibus, Plin.: Cratippus inscientibus nobis obrepit, Cic. fil. in Cic. ep. – II) übtr.: A) heranschleichen, überraschen, überrumpeln, überfallen, mors obrepit interim, Plaut.: obrepsit dies, Cic.: ad honores, sich Ehrenstellen erschleichen, Cic.: nullae imagines obrepunt in animos dormientium extrinsecus, Cic.: operi longo fas est obrepere somnum, Hor.: senectus adulescentiae obrepit, Cic.: vitia nobis sub virtutum nomine obrepunt, Sen.: mit Acc. (s. Brix Plaut. trin. 61), tu me imprudentem obrepseris, Plaut.: tacitum te obrepet fames, Plaut. – unpers., ignoratione obreptum est (geschah es unvermerkt), ut sacrificantibus nobis eam secum mater inferret, Cypr. de laps. 25. – B) übertölpeln = hintergehen, täuschen, obrepsisse videtur Servio falsa... significatio, Gell. 6, 12, 4. – unpers., oft bei den ICt., zB. licet obreptum fuerit praetori, Thryphon. dig. 26, 7, 55. § 4. – / Vulg. Nbf. obripo, wovon obripit, Ven. Fort. vit. S. Mart. 4, 5: obripiat, Ven. Fort. app. 23, 19.

    lateinisch-deutsches > obrepo

  • 19 passivus [2]

    2. passīvus, a, um (v. patior), passiv, I) empfindsam, der Empfindung und der Affekte fähig, Apul. u.a. – II) insbes., als gramm. t. t., passiv (Ggstz. activus), significatio, constructio, Gramm.: verba, Gramm.

    lateinisch-deutsches > passivus [2]

  • 20 perpetuus

    perpetuus, a, um (peto), aneinanderhangend, ununterbrochen, in einem fort gehend, -dauernd, fortlaufend, stetig, sich überall berührend, I) im allg.: a) im Raume u. dgl.: via, durch die ganze Stadt laufender, Cic.: agmen, Cic.: munitiones, Caes.: mensae, langgereihte, Verg.: aedes, das ganze Haus in seiner vollen Ausdehnung, Plaut.: bos, lang hingestreckt, Verg.: vigiliae stationesque, Caes.: palus, Caes.: risus, Ov.: oratio, Cic.: orationes (Vorträge), Liv.: defensio contra alqm, Cic.: historia, Cic.: carmen, einen ganzen Sagenkreis besingendes (griech. κυκλικόν), Hor. u. Ov. – b) in der Zeit: α) ganz, dies, Ter.: triduum, Ter. – β) ununterbrochen, fortwährend, immerwährend, beständig, stehend, bleibend, lebenslänglich, verb. p. ac sempiternus (zB. ignis Vestae), p. et aeternus (zB. lex), perennis atque p. (zB. cursus stellarum), stabilis et p. (zB. permansio), p. et constans (zB. voluntas mea in rem publicam), alle bei Cic.: p. fenus, Cic.: p. imperia, Nep.: potestas, Liv.: imperator, tribuni, Liv.: dictator, Flor.: archontes p., Vell.: censura, Plin. pan.: centesimae, s. centēsimus: quaestiones p., von einer stehenden Kommission von Richtern gehaltene U., stehende Kriminaluntersuchungen, Cic. Brut. 106. – in perpetuum modum, auf ewig, Plaut. – subst., perpetuum, ī, n., das Ununterbrochene, Stetige (Ggstz. temporale), Lact. 2, 8, 68: dah. in perpetuum, auf alle Zeit, auf immer, auf ewig (Ggstz. ad tempus), Ter., Cic. u.a.: perpetuō, adv., beständig, in einem fort, ununterbrochen, ewig, Ter., Cic. u.a.: so auch perpetuum, Stat. silv. 1, 1, 99. – II) inbes.: A) überall-, allgemein gültig, durchgängig, ius, Cic.: edictum, s. d.: nec id quidem perpetuum est, gilt immer, ist eine allgemeine Regel, Cels.: quaestio (beim Redner), die Gattung ( genus) betreffend, Cic. or. 126 (versch. v. no. I, b, β). – B) als t. t. der Augurspr.: fulmina perpetua (fort u. fort wirkende), quorom significatio in totam pertinet vitam, Sen. nat. qu. 2, 47 in. – C) als gramm. t. t.: modus p., der Infinitiv, Diom. 340, 34. – D) perpetuus Augustus, allezeit Mehrer des Reiches (als Titel der späteren Kaiser), Eutr. praef. – / Compar. perpetuius, Cato oratt. 33. fr. 1 (bei Prisc. 3, 8); u. Superl. perpetuissimo curriculo, Cato oratt. 12. fr. 1. p. 45 ed. Jordan (bei Prisc. 3, 8).

    lateinisch-deutsches > perpetuus

См. также в других словарях:

  • significatio — index content (meaning), hint, import, indication, innuendo, insinuation, intimation, meaning …   Law dictionary

  • significatio — var. significacio …   Useful english dictionary

  • significatio —    (s.f.) allusione …   Dizionario di retorica par stefano arduini & matteo damiani

  • in ambigua voce legis ea potius accipienda est significatio qua; vitio caret, prssertim cum etiam voluntas legis ex hoc colligi possit — /in aembigyuwa vowsiy liyjas iya powsh(iy)as aksipiyenda est signafakeysh(iy)ow kwiy vish(iy)ow kerat, prasardam kam esh(iy)am valantaes liyjas eks hok kolajay posat/ In an ambiguous expression of law, that signification is to be preferred which… …   Black's law dictionary

  • in ambigua voce legis ea potius accipienda est significatio qua; vitio caret, prssertim cum etiam voluntas legis ex hoc colligi possit — /in aembigyuwa vowsiy liyjas iya powsh(iy)as aksipiyenda est signafakeysh(iy)ow kwiy vish(iy)ow kerat, prasardam kam esh(iy)am valantaes liyjas eks hok kolajay posat/ In an ambiguous expression of law, that signification is to be preferred which… …   Black's law dictionary

  • In ambigua voce legis ea potius accipienda est significatio quae vitio caret, praesertim cum etiam voluntas legis ex hoc colligi possit — In an ambiguous expression of law, that construction ought rather to be adopted which renders it free from fault, especially when the intent of the law can thus be gathered …   Ballentine's law dictionary

  • signification — [ siɲifikasjɔ̃ ] n. f. • déb. XIIe; lat. significatio 1 ♦ Ce que signifie (une chose, un fait). « Je ne sais pas si ce monde a un sens qui le dépasse, [...] une signification hors de ma condition » (Camus). La signification de la vie. ♢ (1283)… …   Encyclopédie Universelle

  • Humanae Vitae — Humanae Vitae, umgangssprachlich auch als Pillenenzyklika bezeichnet, wurde am 25. Juli 1968 veröffentlicht und ist die siebte und letzte Enzyklika des Papstes Paul VI. Sie trägt den inoffiziellen Untertitel Über die rechte Ordnung der Weitergabe …   Deutsch Wikipedia

  • Humanae vitae — Humanae Vitae, umgangssprachlich auch als Pillenenzyklika bezeichnet, ist die siebte und letzte Enzyklika des Papstes Paul VI. und wurde am 25. Juli 1968 veröffentlicht, sie trägt den (inoffiziellen) Untertitel Über die rechte Ordnung der… …   Deutsch Wikipedia

  • Humanum Vitae — Humanae Vitae, umgangssprachlich auch als Pillenenzyklika bezeichnet, ist die siebte und letzte Enzyklika des Papstes Paul VI. und wurde am 25. Juli 1968 veröffentlicht, sie trägt den (inoffiziellen) Untertitel Über die rechte Ordnung der… …   Deutsch Wikipedia

  • Pillenenzyklika — Humanae Vitae, umgangssprachlich auch als Pillenenzyklika bezeichnet, ist die siebte und letzte Enzyklika des Papstes Paul VI. und wurde am 25. Juli 1968 veröffentlicht, sie trägt den (inoffiziellen) Untertitel Über die rechte Ordnung der… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»