-
1 czar
czary pl Zauberei f, Hexerei f;rzucić czary na k-o jemanden verhexen -
2 czar
rzucić na kogoś/coś \czary jdn/etw verzaubern [ lub verhexen] -
3 rzucać
I. vtrzucić kotwicę Anker werfen, vor Anker gehenrzuć broń! mil Waffe fallen lassen!\rzucać monetą mit der Münze werfenrzucić okiem na coś auf etw einen Blick werfenrzucić czar/urok na kogoś jdn behexenrzucić podejrzenie na kogoś auf jdn einen Verdacht werfen [ lub fallen lassen]\rzucać oskarżenia pod czyimś adresem jdm Vorwürfe an den Kopf werfenIII. vr1) ( miotać się) sich +akk hin und her werfenrzucać się na łóżko sich +akk aufs Bett werfen3) (pot: oburzać się)nie rzucaj się! reg dich ab! ( fam)4) ( ściskać kogoś)\rzucać się komuś na szyję jdm um den Hals fallen5) ( napadać)rzucić się na kogoś z nożem sich +akk auf jdn mit einem Messer werfen [ lub stürzen], jdn mit einem Messer angreifen6) ( odskakiwać)\rzucać się do ucieczki die Flucht ergreifen
См. также в других словарях:
czar — Rzucić czar (czary) na kogoś, na coś zob. rzucić 3 … Słownik frazeologiczny
rzucić — 1. pot. Rzucać mięsem, posp. mięchem, wulg. kurwami «używać wulgarnych, obraźliwych słów; przeklinać»: (...) zamknęła się z zespołem w sali prób, mnie kazała zostać na widowni, i tak się darła, tak rzucała mięsem, że na rynku było słychać (...).… … Słownik frazeologiczny
czar — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. czarze, zwykle w lm {{/stl 8}}{{stl 7}} zjawisko niewytłumaczalne, zadziwiające, przypisywane działaniu sił nadprzyrodzonych, także według dawnych pogańskich wierzeń obrzędy, zaklęcia itp. mające takie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
czar — m IV, D. u, Ms. czarze; lm M. y 1. częściej w lm «nadzwyczajne zjawisko, zdarzenie, przypisywane, według dawnych wierzeń ludowych, działaniu sił nadprzyrodzonych; przejaw działania tych sił; środki magiczne wywołujące je» Amulet od czarów. Bać… … Słownik języka polskiego
rzucać — 1. pot. Rzucać mięsem, posp. mięchem, wulg. kurwami «używać wulgarnych, obraźliwych słów; przeklinać»: (...) zamknęła się z zespołem w sali prób, mnie kazała zostać na widowni, i tak się darła, tak rzucała mięsem, że na rynku było słychać (...).… … Słownik frazeologiczny
zakląć — dk Xc, zakląćklnę, zakląćklniesz, zakląćklnij, zakląćklął, zakląćklęła, zakląćklęli, zakląćklęty zaklinać ndk I, zakląćam, zakląćasz, zakląćają, zakląćaj, zakląćał, zakląćany 1. tylko dk «wypowiedzieć przekleństwo, przekląć» Zakląć brzydko,… … Słownik języka polskiego
rzucać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, rzucaćam, rzucaća, rzucaćają, rzucaćany {{/stl 8}}– rzucić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, rzucaćcę, rzucaćci, rzuć, rzucaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powodować szybkim… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zaczarować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk Ia, zaczarowaćruję, zaczarowaćruje, zaczarowaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} według dawnych wierzeń, dziś w baśniach i legendach: rzucić na kogoś lub na coś czar; obdarzyć coś… … Langenscheidt Polski wyjaśnień