-
81 māiestās
māiestās ātis, f [maior], greatness, grandeur, dignity, majesty, elevation: non esse suae maiestatis, etc. (of the gods): regia, Cs.: tuorum, V.: patria, authority, L.: sanctissima divitiarum, Iu. —Of the state, the sovereign power, sovereignty: populi R.: (crimen) maiestatis, high-treason: quae res lege maiestatis tenetur, against treason.— Honor, dignity, excellence, splendor: singularum (mulierum), L.: tua, H.: templorum, Iu.: quanta in oratione maiestas! -
82 populāris
populāris e, adj. with comp. [1 populus], of the people, proceeding from the people, popular, general, common: leges, instituted by the people: munus, to the people: verba: dictio ad popularem sensum accommodata: oratio: laudes, by the people: ventus, popular favor: aura, H.— Of the same people, of the country, native, indigenous: queri puellis de popularibus, H.: flumina, of the same district, O.: oliva, native, O.: virgo tibi, of thy nation, O.—As subst m., a fellow-countryman, compatriot, associate, fellow, comrade, accomplice: suus: quae res indicabat popularīs esse, his own army, S.: non popularīs modo concitat, L.: populares coniurationis, accomplices, S.— Of the people, devoted to the people, attached to the commons, popular, democratic: genus (rei p.): animus: ingenium, L.: sacerdos, i. e. Clodius.—Acceptable to the people, agreeable to the multitude, popular: consul: quo nihil popularius est, L.— Plur m. as subst, the popular party, democrats.* * *Icompatriot, fellow citizen/from same community; partner/associate; inhabitant; member of "Popular" party, promoter of "Popular" policies, "Men of the People"IIpopularis, populare ADJof the people; popular -
83 prius
prius adv. comp. [ sing n. of prior], before, sooner, first, previously: ut prius introieram, sic prius exire de vitā: ut vos prius experti estis, L.: prius... nunc, V.: prius... tum, L.—With quam (often written priusquam), earlier than, sooner than, before that, before: prius quam dicere incipio, querar, etc.: neque prius fugere destiterunt, quam ad flumen pervenerunt, Cs.: prius quam aggrediar, etc.: cum prius gladios videret, quam quae res esset vidisset.— Sooner, rather: quamvis carnificinam prius subierint, quam ibim violent.* * *Iearlier, before, previously, firstIIearlier times/events/actions; a logically prior proposition -
84 abjugo
ab-jūgo, āre, 1, v. a., lit., to loose from the yoke; hence, in gen., to remove, to separate from: quae res te ab stabulis abjugat? Pac. ap. Non. 73, 22 (Trag. Rel. p. 104 Rib.). -
85 adjutrix
I.In gen. (class.):II.aliqua fortuna fuerit adjutrix tibi,
Plaut. Poen. 5, 2, 13; id. Trin. prol. 13:matres filiis in peccato adjutrices solent esse,
Ter. Heaut. 5, 2, 39; id. Eun. 5, 2, 46: id. Hec. prol. alt. 24, 40;4, 4, 83: Messana tuorum adjutrix scelerum,
Cic. Verr. 2, 4, 8, § 17:Minerva adjutrix consiliorum meorum, Auct. Or. pro Dom. 57: quae res Plancio in petitione fuisset adjutrix,
Cic. Planc. 1:assentatio vitiorum adjutrix,
id. Lael. 24, 89:hanc urbem habebat adjutricem scelerum,
id. Verr. 2, 5, 62, § 160.—Esp.:legiones adjutrices,
legions raised by the proconsul in the provinces for the purpose of strengthening the veteran army, Tac. H. 2, 43; 3, 44; cf. Suet. Galb. 10; cf. Gruter, Ins. 193, 3; 414, 8; 169, 7 al. -
86 adpropero
ap-prŏpĕro ( adp-, Ritschl, Fleck., Baiter, Halm, Weissenb.; app-, Merkel, Kayser), āvi, ātum, 1, v. a. and n.I.Act., to hasten, accelerate (syn.:II.festino, accelero, maturo, volo, provolo, curro, accurro): opus adeo adproperatum est, ut, etc.,
Liv. 4, 9:quae (res) summā ope adproperata erat,
id. 26, 15; 27, 25: intercisis venis mortem adproperavit, * Tac. A. 16, 14 (cf.:adcelerare mortem,
Lucr. 6, 773).—With inf. as object:portasque intrare patentes Appropera,
Ov. M. 15, 584.—Neutr., to fly, hasten, hurry somewhere:adde gradum, adpropera,
Plaut. Trin. 4, 3, 3: adproperat, * Ter. And. 3, 1, 17:eum, ut adproperet, adhorteris,
Cic. Att. 4, 6, 4; id. ad Q. Fr. 2, 10 fin. — Trop.:ad cogitatum facinus approperare,
Cic. Mil. 15. -
87 appropero
ap-prŏpĕro ( adp-, Ritschl, Fleck., Baiter, Halm, Weissenb.; app-, Merkel, Kayser), āvi, ātum, 1, v. a. and n.I.Act., to hasten, accelerate (syn.:II.festino, accelero, maturo, volo, provolo, curro, accurro): opus adeo adproperatum est, ut, etc.,
Liv. 4, 9:quae (res) summā ope adproperata erat,
id. 26, 15; 27, 25: intercisis venis mortem adproperavit, * Tac. A. 16, 14 (cf.:adcelerare mortem,
Lucr. 6, 773).—With inf. as object:portasque intrare patentes Appropera,
Ov. M. 15, 584.—Neutr., to fly, hasten, hurry somewhere:adde gradum, adpropera,
Plaut. Trin. 4, 3, 3: adproperat, * Ter. And. 3, 1, 17:eum, ut adproperet, adhorteris,
Cic. Att. 4, 6, 4; id. ad Q. Fr. 2, 10 fin. — Trop.:ad cogitatum facinus approperare,
Cic. Mil. 15. -
88 conspicor
conspĭcor, ātus, 1, v. dep. a. [id.], to get sight of, to descry, see, perceive (very freq. in Plaut. and Caes.; several times in Ter.; elsewh. rare; never in Lucr., Cic., Virg., or Hor.).(α).With acc.:(β).nec quemquam conspicor alium in viā,
Plaut. Cist. 4, 1, 4:Epidicumne ego conspicor?
id. Ep. 1, 1, 3; 1, 1, 70:ante aedis erum meum,
id. ib. 2, 2, 3;3, 2, 9: in tenebris conspicatus si sis me,
id. Ps. 4, 2, 24; Ter. Eun. 5, 8, 32:(Ajacem) occisum,
Auct. Her. 1, 11, 18; Caes. B. G. 1, 25; 5, 9; 7, 45 al.; * Nep. Eum. 9, 5; Phaedr. 2, 8, 25 al.:hunc conspicatae naves,
Caes. B. C. 2, 22.—With acc. and part.:(γ).hic quis est, quem huc advenientem conspicor,
Plaut. Ep. 3, 3, 50:perterritos hostes conspicati,
Caes. B. G. 2, 27; Liv. 2, 20, 1 and 8; Quint. 4, 2, 13.—With acc. and inf. as object:(δ).illam geminos filios pueros peperisse conspicor,
Plaut. Am. 5, 1, 18; id. Curc. 5, 1, 5; id. Bacch. 4, 4, 18; Ter. Heaut. 1, 1, 16.—With rel.-clause:(ε).quae res in nostris castris gererentur conspicati,
Caes. B. G. 2, 26.—Absol.:contempla et conspicare idem esse apparet,
Varr. L. L. 7, § 9 Müll.:cum interim Metellus... conspicatur, primo dubius quidnam insolita facies ostenderet,
Sall. J. 49, 5 Dietsch; Jacobs ad loc. (where MSS. have conspicitur, v. conspicio, I. A. b; but cf. Don. ad Ter. Eun. 2, 3, 102).► Pass., to be seen: ut nunc paupertas conspicatur (theôreitai), Varr. ap. Prisc. p. 792 P. -
89 cuniculum
cŭnīcŭlus, i, m. [Spanish], a rabbit, cony, Gr. koniklos or kuniklos.I.Prop., Varr. R. R. 3, 12, 6; Plin. 8, 55, 81, § 217; Mart. 13, 60.—II.Transf. (from their habit of burrowing in the ground; cf. Varr. l. l.; collat. form, cŭnīcŭlum, i, n., acc. to Paul. ex Fest. p. 50, 4, but perh. an acc.; v. Müll. ad loc.), a passage under ground, a hole, pit, cavity, canal, etc.A.In gen., Cic. Off. 3, 23, 90; Col. 8, 17, 4; Plin. 2, 80, 82, § 193; 6, 27, 31, §§ 128 and 135.—B.In partic., milit. t. t., a mine, Caes. B. G. 3, 21; 7, 22 (three times); 7, 24; Hirt. B. G. 8, 41; Cic. Phil. 3, 8, 20; id. Caecin. 30, 88; Liv. 5, 19, 10:2.ad murum cuniculis pervenire,
id. 31, 17, 2:occultus vineis,
id. 38, 7, 6; Amm. 24, 4, 13:cuniculorum fodinae,
id. 24, 4, 21.—Trop.:quae res aperte petebatur, ea nunc occulte cuniculis oppugnatur,
i. e. by secret devices, Cic. Agr. 1, 1, 1. -
90 cuniculus
cŭnīcŭlus, i, m. [Spanish], a rabbit, cony, Gr. koniklos or kuniklos.I.Prop., Varr. R. R. 3, 12, 6; Plin. 8, 55, 81, § 217; Mart. 13, 60.—II.Transf. (from their habit of burrowing in the ground; cf. Varr. l. l.; collat. form, cŭnīcŭlum, i, n., acc. to Paul. ex Fest. p. 50, 4, but perh. an acc.; v. Müll. ad loc.), a passage under ground, a hole, pit, cavity, canal, etc.A.In gen., Cic. Off. 3, 23, 90; Col. 8, 17, 4; Plin. 2, 80, 82, § 193; 6, 27, 31, §§ 128 and 135.—B.In partic., milit. t. t., a mine, Caes. B. G. 3, 21; 7, 22 (three times); 7, 24; Hirt. B. G. 8, 41; Cic. Phil. 3, 8, 20; id. Caecin. 30, 88; Liv. 5, 19, 10:2.ad murum cuniculis pervenire,
id. 31, 17, 2:occultus vineis,
id. 38, 7, 6; Amm. 24, 4, 13:cuniculorum fodinae,
id. 24, 4, 21.—Trop.:quae res aperte petebatur, ea nunc occulte cuniculis oppugnatur,
i. e. by secret devices, Cic. Agr. 1, 1, 1. -
91 expello
ex-pello, pŭli, pulsum, 3, v. a., to drive out or away, thrust out or away, to eject, expel (class.).I.Lit.:II.haec tanta virtus ex hac urbe expelletur, exterminabitur, proicietur?
Cic. Mil. 37, 101:me ex re publica,
id. Fam. 6, 6, 2:expulsus atque ejectus e praedio Quinctius,
id. Quint. 7, 28; cf.:exturbari et expelli plebem ex agris,
id. Agr. 2, 31, 84: a patria, id. Sest. [p. 693] 13, 30:naves ab litore in altum,
Liv. 41, 3, 2:me domo mea expulistis, Pompeium domum suam compulistis,
Cic. Pis. 7, 16:aliquos agris,
Caes. B. G. 4, 4, 2:humiliores possessionibus,
id. ib. 6, 22, 3:hostes finibus,
id. ib. 4, 3 fin.; cf.:finibus expulsus patriis,
Verg. A. 1, 620:me civitate,
Cic. Att. 10, 4, 1:aliquem regno,
Caes. B. C. 3, 110, 5; cf.:potestate expulsi,
Nep. Milt. 3, 5 et saep.:nostri majores et Collatinum expulerunt, et reliquos Tarquinios,
Cic. Rep. 2, 31; cf.:expulso Tarquinio (shortly after, pulso Tarquinio),
id. ib. 2, 30:me in pace patriā meā expulit,
Liv. 35, 19, 4; so,aliquam patriā,
Nep. Thras. 1, 5; id. Epam. 6, 3; cf.also: in exsilium expulsus,
Cic. Lael. 12, 42:Hannibalem in exsilium (Carthago),
Liv. 38, 50, 7: expulsa atque exturbata filia, rejected, repudiated (as a wife), Cic. Clu. 5, 14; so,uxorem,
Just. 9, 5:edicit suis, postero die porta Esquilina expellerent pecus,
drive out, Liv. 2, 11, 5:sagittam arcu,
to let fly, shoot, Ov. M. 3, 381; cf.:expulsuri tela nervos retro tendimus,
Quint. 10, 3, 6: se in auras (pondus), forced itself out. i. e. came forth, Ov. M. 9, 705:ad componendum Orientis statum expulsus,
forced to hurry away, Suet. Calig. 1:naturam expellas furca, tamen usque recurret,
Hor. Ep. 1, 10, 24.Trop., to force out, drive out or away, expel, remove:aliquem vita,
Cic. Mur. 16, 34; cf.aevo,
Lucr. 3, 358:me periculo,
delivered myself, Plaut. Bacch. 4, 9, 41:haec (superbiam, luxum, desidias, etc.) ex animo dictis,
Lucr. 5, 50:laetitias ex omni pectore,
Cat. 76, 22:corde desidiam,
Plaut. Trin. 3, 2, 24:curas pectore,
Luc. 3, 53:per vulnera mille Sontem animam,
Ov. M. 6, 617:vitam,
Tac. A. 16, 19:morbum bilemque helleboro meraco,
Hor. Ep. 2, 2, 137:somnos (haec dicta),
Ov. H. 14, 72; cf.quietem,
id. M. 8, 830:quae res omnem dubitationem adventus legionum expulit,
removed, Caes. B. G. 5, 48 fin.:beneficiorum memoriam,
id. B. C. 1, 34, 3; Quint. 6, 8, 16:spem metus expulerat,
Ov. F. 6, 245:sententia expulsa,
rejected, Plin. Ep. 8, 14 fin.: dedititios per constitutionem, to abolish as a class, i. e. to remove the legal disabilities of, Just, Inst. 1, 5, 3. -
92 misceo
miscĕo, miscŭi, mixtum (mistum is found in many MSS. and edd., but is probably a corruption of copyists, representing the weakened sound of x in later times; v. Neue, Formenl. 2, p. 556), 2, v. a. [root mik-, mig-; Sanscr. micras, mixed; Gr. misgô, mignumi; cf. miscellus], to mix, mingle, to intermingle, blend (for the difference between this word and temperare, v. below, II. A.; cf. confundo).I.Lit.A.In gen.; with abl.:B.(sortes) pueri manu miscentur,
Cic. Div. 2, 41, 86:toxicum antidoto,
Phaedr. 1, 14, 8:mella Falerno,
Hor. S. 2, 4, 24:vina Surrentina faece Falernā,
id. ib. 2, 4, 55:pabula sale,
Col. 6, 4:nectare aquas,
Ov. H. 16, 198.— With dat.:dulce amarumque mihi,
Plaut. Ps. 1, 1, 61:fletum cruori,
Ov. M. 4, 140; Col. 7, 5:inter curalium virides miscere smaragdos,
Lucr. 2, 805:cumque meis lacrimis miscuit usque suas,
Ov. P. 1, 9, 20. —In partic.1.To join one's self to, have carnal intercourse with one:2.corpus cum aliquā,
Cic. Div. 1, 29, 60.—With dat.:sic se tibi misceat,
Ov. M. 13, 866:cum aliquo misceri in Venerem,
App. M. 9, p. 228, 16:sanguinem et genus,
to intermarry, Liv. 1, 9, 4.—To mix, prepare a drink:3.alteri miscere mulsum,
Cic. Fin. 2, 5, 17; Ov. Am. 1, 4, 29:Veientana mihi misces,
Mart. 3, 49, 1:pocula alicui,
Ov. M. 10, 160:lurida terribiles miscent aconita novercae,
id. ib. 1, 147; cf.: miscenda Cum Styge vina bibas, = you shall die, id. ib. 12, 321:nullis aconita propinquis miscuit (Orestes),
Juv. 8, 219.—Miscere se, or misceri, to mingle with others, to unite, assemble:4.miscet (se) viris,
Verg. A. 1, 440:se partibus alicujus,
Vell. 2, 86, 3:ipsa ad praetoria densae Miscentur,
assemble, Verg. G. 4, 75.—Miscere manus or proelia, to join battle, engage ( poet.):5.miscere manus,
Prop. 2, 20, 66:proelia dura,
id. 4, 1, 28;hence, vulnera,
to inflict wounds on each other, Verg. A. 12, 720.—Of storms, to throw into confusion, to disturb, confound, embroil ( poet.):II.caelum terramque,
Verg. A. 1, 134:magno misceri murmure pontum,
id. ib. 1, 124:miscent se maria,
id. ib. 9, 714.—Hence, of persons, to raise a great commotion, make a prodigious disturbance, to move heaven and earth:caelum ac terras,
Liv. 4, 3, 6:quis caelum terris non misceat et mare caelo,
Juv. 2, 25; cf.:mare caelo confundere,
id. 6, 282. —Trop.A.In gen., to mix, mingle, unite, etc.:B.dulce amarumque una nunc misces mihi,
Plaut. Ps. 1, 1, 63: miscent inter sese inimicitiam agitantes, Enn. ap. Gell. 20, 10 (Ann. v. 275 Vahl.):animum alicujus cum suo miscere,
Cic. Lael. 21, 81:gravitate mixtus lepos,
id. Rep. 2, 1, 1:misce Ergo aliquid de nostris moribus,
Juv. 14, 322:ex dissimillimis rebus misceri et temperari,
Cic. Off. 3, 33, 119; cf., joined with temperare,
id. Or. 58, 197;also opp. to temperare, since miscere signifies merely to mix, but temperare to mix in due proportion: haec ita mixta fuerunt, ut temperata nullo fuerint modo,
Cic. Rep. 2, 23, 42.—In partic.1.To share with, impart to another; to take part in, share in a thing (rare and perhaps not ante-Aug.):2.cum amico omnes curas, omnes cogitationes tuas misce,
share, Sen. Ep. 3, 3:se negotiis,
to take part in, engage in, Dig. 26, 7, 39, § 11:administrationi,
ib. 27, 1, 17, § 5:paternae hereditati,
ib. 29, 2, 42, § 3. —(Acc. to I. B. 5.).a.To throw into confusion, to embroil, disturb (class.): om [p. 1150] nia infima summis paria fecit, turbavit, miscuit, Cic. Leg. 3, 9, 19:b.rem publicam malis concionibus,
id. Agr. 2, 33, 91:coetus,
Tac. A. 1, 16:animorum motus dicendo,
Cic. de Or. 1, 51, 220:anima, quae res humanas miscuit olim,
Juv. 10, 163.—To stir up, occasion, excite, rouse:3.ego nova quaedam misceri et concitari mala jam pridem videbam,
stirred up, devised, Cic. Cat. 4, 3, 6:seditiones,
Tac. H. 4, 68 fin. —Misceri aliquo, to be changed into:mixtus Enipeo Taenarius deus,
Prop. 1, 13, 21. -
93 patesco
pătesco ( - isco), pătŭi, 3, v. inch. n. [pateo], to be laid open, to be opened, to open (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic.).I.Lit.:B.atria longa patescunt,
Verg. A. 2, 483:portus patescit,
id. ib. 3, 530:patescens fungus,
Plin. 22, 22, 46, § 95. —Transf., to stretch out, extend:II.paulo latior patescit campus,
Liv. 22, 4:neque poterat patescere acies,
Tac. H. 4, 78:civitates, in quas Germania patescit,
id. G. 30; id. A. 2, 61 fin.; cf.:latius patescente imperio,
Liv. 32, 27.—Trop., to be disclosed, to become visible, evident, manifest:ratio patescit,
Lucr. 5, 614:nunc primum certā notitiā patescente,
Plin. 6, 23, 26, § 101:tum vero manifesta fides Danaumque patescunt Insidiae,
Verg. A. 2, 309 (but the true reading, Cic. Phil. 14, 6, 15 B. and K., is quae res patefecit). -
94 patisco
pătesco ( - isco), pătŭi, 3, v. inch. n. [pateo], to be laid open, to be opened, to open (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic.).I.Lit.:B.atria longa patescunt,
Verg. A. 2, 483:portus patescit,
id. ib. 3, 530:patescens fungus,
Plin. 22, 22, 46, § 95. —Transf., to stretch out, extend:II.paulo latior patescit campus,
Liv. 22, 4:neque poterat patescere acies,
Tac. H. 4, 78:civitates, in quas Germania patescit,
id. G. 30; id. A. 2, 61 fin.; cf.:latius patescente imperio,
Liv. 32, 27.—Trop., to be disclosed, to become visible, evident, manifest:ratio patescit,
Lucr. 5, 614:nunc primum certā notitiā patescente,
Plin. 6, 23, 26, § 101:tum vero manifesta fides Danaumque patescunt Insidiae,
Verg. A. 2, 309 (but the true reading, Cic. Phil. 14, 6, 15 B. and K., is quae res patefecit). -
95 paucitas
paucĭtas, ātis, f. [paucus], a small number, fewness, scarcity, paucity (class.):quanta oratorum sit semperque fuerit paucitas,
Cic. de Or. 1, 2, 8:in summā paucitate amicorum,
id. Fam. 4, 11, 1:portuum,
Caes. B. G. 3, 9:paucitatem militum Caesaris despiciens,
id. B. C. 3, 111:loci,
Liv. 2, 50, 10:quae res et paucitatem eorum insignem et multitudinem Etruscorum... faciebat,
id. 2, 50, 8:nimia paucitas suorum,
id. 28, 3, 8.—Without a gen.: de pantheris agitur mandatu meo diligenter;sed mira paucitas est,
Cic. Fam. 2, 11, 2; Caes. B. G. 3, 2, 3; Sall. C. 53, 4; Cic. Inv. 1, 22, 32; Quint. 5, 7, 23. -
96 ratiocinatio
rătĭōcĭnātĭo, ōnis, f. [id.], a rhet. and archit. t. t.I.In rhet.1.An exercise of the reasoning powers, calm reasoning, ratiocination (opp. impulsio, a passionate feeling, impulse; cf.2.argumentatio): ratiocinatio est diligens et considerata faciendi aliquid aut non faciendi excogitatio,
Cic. Inv. 2, 5, 18:etiam sapientiae studiosos maxime medicos esse, si ratiocinatio hoc faceret,
Cels. 1, praef. § 49.—A certain form of reasoning, a syllogism:3.ratiocinatio est oratio ex ipsā re probabile aliquid eliciens, quod expositum et per se cognitum, suā se vi et ratione confirmet,
Cic. Inv. 1, 34, 57; cf.:si ex alio colligitur aliud, nec improprium nec inusitatum nomen est ratiocinationis,
Quint. 8, 4, 16; Cic. Inv. 2, 50, 152; Quint. 5, 10, 6; 3, 6, 15; 5, 14, 5 al.—A rhet. figure, reasoning in an interrogative form:II.ratiocinatio est, per quam ipsi a nobis rationem poscimus, quare quidque dicamus, etc.,
Auct. Her. 4, 16, 23.—In archit., theory (opp.:fabrica, practice): ratiocinatio est, quae res fabricatas solertiā ac ratione proportionis demonstrare atque explicare potest,
Vitr. 1, 1, 1; 15. -
97 scopelismos
scŏpĕlismos, i, m., also written as Gr. skopelismos, a crime said to be practised in Arabia, where a man places stones in his enemy's field, as a threat that whoever shall dare cultivate it shall be slain:quae res tantum timorem habet, ut nemo ad eum agrum accedere audeat, crudelitatem timens eorum qui scopelismon fecerunt,
Dig. 47, 11, 9. -
98 sono
sŏno, ŭi, ĭtum, 1 (ante-class. collat. form acc. to the 3d conj., sonit, Enn. and Att. ap. Non. 504, 32 sq.; sonunt, Enn. and Att. ib. 505, 11 sq.; Enn. ap. Prisc. p. 863 P.; inf. sonĕre, Att. ap. Non. 505; Lucr. 3, 156; part. fut. sonaturum, Hor. S. 1, 4, 44; perf. sonaverint, Tert. ad Scap. 3; gen. plur. sonantum, Cat. 34, 12), v. n. and a. [Sanscr. svan-, to sound; cf. O. H. Germ. svana; Engl. swan].I.Neutr., to make a noise, to sound, resound: aes sonit, the trumpet sounds, Enn. ap. Non. 504, 33 (Trag. v. 213 Vahl.):II.plectra,
Prop. 4 (5), 7, 62: tympana, * Caes. B. C. 3, 105, 4 et saep.:cujanam vox prope me sonat?
Plaut. Bacch. 4, 9, 55; id. Ps. 2, 4, 11; id. Rud. 1, 4, 10; id. Trin. 1, 2, 7:hic mare sonat,
id. Rud. 1, 3, 23; cf.:mare, silvae Aquilone,
Hor. Epod. 13, 3: omne sonabat arbustum fremitu silvaï [p. 1730] frondosaï, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 196 Vahl.):clamore viri, stridore rudentes,
Ov. M. 11, 495:omnia passim mulierum puerorumque... ploratibus,
Liv. 29, 17 et saep.:(hirundo) circum Stagna sonat,
Verg. A. 12, 477; cf. Mart. 14, 223:saeva sonare Verbera,
Verg. A. 6, 557:classica sonant,
id. ib. 7, 637:displosa sonat vesica,
Hor. S. 1, 8, 46:fletus rixaeque sonant,
Tib. 2, 4, 37:natura fert, ut extrema ex alterā parte graviter, ex alterā autem acute sonent,
Cic. Rep. 6, 18, 18: dicta non sonant, do not chink (i. e. are not money), Plaut. Ps. 1, 3, 74.— Impers. pass.:jubet tibias agere: sonatur,
App. M. 5, p. 165.—Act., to sound, utter, give utterance to, speak, call, cry out, sing, pour forth (syn.:edo, eloquor, cano): homines inconditis vocibus inchoatum quiddam et confusum sonantes,
uttering, pronouncing, Cic. Rep. 3, 2, 3:sonare subagreste quiddam,
to speak, id. Brut. 74, 259:pingue quiddam,
id. Arch. 10, 26; cf.:(Sibylla) nec mortale sonans,
Verg. A. 6, 50:illa sonat raucum,
Ov. A. A. 3, 289; cf.:nec vox hominem sonat,
does not sound like that of a human being, Verg. A. 1, 328:tale sonat populus,
calls, cries out, Ov. M. 15, 606:exululatque Evoeque sonat,
id. ib. 6, 597; 4, 523: atavos et avorum antiqua sonans Nomina, boasting of, vaunting (syn.:crepans, jactans),
Verg. A. 12, 529; cf.:sonant te voce minores,
Sil. 2, 491: ut haec duo (honestas et utilitas) verbo inter se discrepare, re unum sonare videantur, to signify (syn.:significare, indicare),
Cic. Off. 3, 21, 83; cf.:quā deterius nec Ille sonat,
Juv. 3, 91:Epicurum non intellegere interdum, quid sonet haec vox voluptatis, id est, quae res huic voci subiciatur,
Cic. Fin. 2, 2, 6:furem sonuere juvenci,
i. e. they betrayed him by their lowings, Prop. 4 (5), 9, 13:Pythius in longā carmina veste sonat,
sings, pours forth, accompanies on the lyre, id. 2, 31 (3, 29), 16; cf.:sonante mixtum tibiis carmen lyra,
Hor. Epod. 9, 5:te sonantem... dura fugae mala,
id. C. 2, 13, 26: te carmina nostra sonabunt, shall sing of, i. e. shall celebrate, praise, extol, Ov. M. 10, 205; so,Germanas acies, Daca proelia,
Stat. S. 4, 2, 66:acta viri laudesque,
Nemes. Ecl. 1, 26.— Pass.:sive mendaci lyrā Voles sonari,
Hor. Epod. 17, 40; cf.:magno nobis ore sonandus eris,
Ov. A. A. 1, 206.—Hence, sŏ-nans, antis, P. a., noisy, sounding, sonorous (very rare):meatus animae gravior et sonantior,
Plin. Ep. 6, 16, 13:quod est sonantius et elatius,
id. ib. 7, 12, 4. -
99 subscriptio
subscriptĭo, ōnis, f. [subscribo].I.Any thing written underneath, a subscription (class.).A.In gen.:B.Serapionis subscriptio,
Cic. Att. 6, 1, 17.—In partic.1.Jurid. t. t., a subscription to an accusation:2.si cui crimen obiciatur, praecedere debet in crimen subscriptio, quae res ad id inventa est, ne facile quis prosiliat ad accusationem, cum sciat inultam sibi non futuram,
Dig. 48, 2, 7:componere,
Sen. Ben. 3, 26, 2:consecratur subscriptio,
id. Cons. ad Marc. 22, 5:edere,
id. Lud. Mort. Claud. 14, 1; id. Apoc. 14, 1; Gell. 2, 4, 1:tanti sceleris,
Quint. Decl. 15, 6.—Also of a joint subscription, by one who seconds the accusation (cf. subscribo, I. B. 1.):subscriptionem sibi postularunt,
Cic. Div. in Caecil. 15, 49.—Publicists' t. t., of the censor, a noting down, note of the offence censured:3.subscriptio censoria,
Cic. Clu. 44, 123:censoriae,
id. ib. 44, 123; cf. id. ib. 42, 118.—A signature of a document (consisting of the subscription of one's name or the appending of a formula of greeting;4.v. subscribo, I. B. 3.): si testator specialiter subscriptione suā declaraverit, dictasse, etc.,
Dig. 48, 10, 15:quodcumque imperator per epistolam et subscriptionem statuit, legem esse constat,
ib. 1, 4, 1:cum Rhodiorum magistratus, quod litteras publicas sine subscriptione ad se dederant, evocasset, etc.,
Suet. Tib. 32 Wolf (cf. Dio, 57, 11).—Hence, a warrant of the emperor (late Lat.), Amm. 15, 7, 9.—* II. -
100 valetudo
vălētūdo ( vălītūdo), ĭnis, f. [valeo], habit, state, or condition of body, state of health, health, whether good or bad.I.Lit.A.In gen.:B.optimā valetudine uti,
Caes. B. C. 3, 49:valetudine minus commodā uti,
id. ib. 3, 62:integra,
Cic. Fin. 2, 20, 47:bona,
Lucr. 3, 102; Cic. Lael. 6, 20; Quint. 10, 3, 26; Cato, R. R. 141, 3:melior,
Plin. 23, 7, 63, § 120:commodior,
Quint. 6, 3, 77:incommoda,
Cic. Att. 5, 8, 1:infirma atque etiam aegra,
id. Brut. 48, 180:quam tenui aut nullā potius valetudine,
id. Sen. 11, 35:adversa,
Just. 41, 6:dura,
Hor. S. 2, 2, 88:confirmata,
Cic. Att. 10, 17, 2; id. Q. Fr. 1, 1, 16, § 46; id. de Or. 1, 62, 265:ut valetudini tuae diligentissime servias,
id. Q. Fr. 1, 1, 16, § 46:multum interest inter vires et bonam valetudinem,
Sen. Q. N. 1, praef. 6.— Plur.: sic caecitas ferri facile possit, si non desint subsidia valetudinum, of different states of health, i. e. whatever they may be, Cic. Tusc. 5, 39, 113.—In partic.1.A good state or condition, soundness of body, good health, healthfulness (syn.:2.salus, sanitas): valetudo decrescit, adcrescit labor,
Plaut. Curc. 2, 1, 4:valetudo (opportuna est), ut dolore careas et muneribus fungare corporis,
Cic. Lael. 6, 22:cui Gratia, fama, valetudo contingat abunde,
Hor. Ep. 1, 4, 10:valetudo sustentatur notitiā sui corporis et observatione, quae res aut prodesse soleant aut obesse,
Cic. Off. 2, 24, 86:melior fio valetudine, quam intermissis exercitationibus amiseram,
id. Fam. 9, 18, 3:id pecus valetudinis tutissimae est,
Col. 7, 22:hoc cibo... firmitatem valetudinis custodiri,
Plin. 20, 5, 20, § 42; cf.:Quaque valetudo constat, nunc libera morbis, Nunc oppressa,
Manil. 3, 140; cf. also Cic. de Or. 1, 62, 265.—A bad state or condition, ill health, sickness, feebleness, infirmity, indisposition (syn.:II.infirmitas, imbecillitas): curatio valetudinis,
Cic. Div. 2, 59, 123:gravitas valetudinis, quā tamen jam paulum videor levari,
id. Fam. 6, 2, 1:affectus valetudine,
Caes. B. C. 1, 31:gravis auctumnus omnem exercitum valetudine tentaverat,
id. ib. 3, 2:quodam valetudinis genere tentari,
Cic. Att. 11, 23, 1:quod me propter valetudinem tuam... non vidisses,
id. Fam. 4, 1, 1:quod his Nonis in collegio nostro non affuisses, valetudinem causam, non maestitiam fuisse,
id. Lael. 2, 8:excusatione te uti valetudinis,
id. Pis. 6, 13:quibus (latere, voce) fractis aut imminutis aetate seu valetudine,
Quint. 12, 11, 2:medicus quid in quoque valetudinis genere faciendum sit, docebit,
id. 7, 10, 10:Blaesus novissimā valetudine conflictabatur,
Plin. Ep. 2, 20, 7:major, i. e. morbus comitialis,
Just. 13, 2:oculorum,
Cic. Fam. 14, 4, 6:calculorum,
Plin. 21, 27, 100, § 173.— Plur.:medicus regere valetudines principis solitus,
Tac. A. 6, 50:valetudinibus fessi,
id. H. 3, 2:quod ad febrium valitudines attinet,
Plin. 23, 1, 24, § 48:graves et periculosas valetudines experiri,
Suet. Aug. 81; id. Tib. 11; Vitr. 1, 4.—Trop. (rare but class.), of the mind, health, soundness, sanity:B.ii sunt constituti quasi malā valetudine animi, sanabiles tamen,
Cic. Tusc. 4, 37, 80:roga bonam mentem, bonam valetudinem animi, deinde tunc corporis,
Sen. Ep. 10, 4; cf.:valetudo ei neque corporis neque animi constitit,
unsound state of mind, mental infirmity, Suet. Calig. 50.—Rarely without animi:qui valetudinis vitio furerent et melancholici dicerentur,
Cic. Div. 1, 38, 81.—Of style:III.quos (Lysiae studiosi), valetudo modo bona sit, tenuitas ipsa delectat,
Cic. Brut. 16, 64. —Personified: Valetudo, Health, as a divinity, Mart. Cap. 1, § 55.
См. также в других словарях:
Quae, qualis, quanta (res) — Quae, qualis, quanta (res)? was? wie? wie groß? … Herders Conversations-Lexikon
quae accessionum locum obtinent, extinguuntur cum principales res peremptae fuerint — /kwiy akses(h)iy6wnam lowkam obtanant, ekstiijgwantar kam prinsapeyliyz riyz parem(p)tiy f(y)uwarint/ Things which hold the place of accessories are extinguished when the principal things are destroyed … Black's law dictionary
res quae intra praesidia perductae nondum sunt, quanquam ab hostibus occupatae, ideo postliminii non egent, quia dominium nondum mutarunt ex gentium jure — /riyz kwiy intra prasidiya pardaktiy nondam sant, kwabgkwam abb (h)6stabas okyapeytiy, idiyow powstlimanay non iyjant kwaya daminiyam nondam myuwterant eks jensh(iy)am juriy/ Things which have not yet been introduced within the enemy s lines,… … Black's law dictionary
Quae accessionum locum obtinent extinguuntur cum principales res peremptae fuerint — When the principal things have been extinguished or destroyed, those things which hold the position of incidents to them are also extinguished or destroyed. See Broom s Legal Maxims 496 … Ballentine's law dictionary
Res propria est quae communis non est — That is one s own which does not belong to the community. Under the Civil law, the goods propres are those which belong to the wife personally, and of which the fruits and revenues only enter into the community; the conquets are all those of… … Ballentine's law dictionary
Res quae intra praesidia perductae nondum sunt, quanquam ab hostibus occupatae, ideo postliminii non egent, quia dominum nondum mutarunt ex gentium jure — Things which have not yet been brought into camp, although in the possession of the enemy, do not require postliminy on that account, because by the law of nations they have not yet changed their ownership … Ballentine's law dictionary
In Medias Res — Студийный альбо … Википедия
In Medias Res (Krypteria album) — Infobox Album Name = In Media Res Type = studio Artist = Krypteria Released = 2005 Recorded = Genre = Symphonic metal Length = 53:50 Label = Synergy Records / EMI Producer = Reviews = Last album = Krypteria (2003) This album = In Media Res (2005) … Wikipedia
PECUARIA Res seu Pastio — ζῶσα γεωργία, viva Agricultura, dicta Aristoteli Polit. l. 1. c. 8. cum Agricultura primitus coniuncta fuit. Unde varro de R. R. l. 3. c. 1. Agricultura primo indiscreta fuit. quod a Pastoribus quierantorti, in eodem agro et serebant et pascebant … Hofmann J. Lexicon universale
Quando aliquis aliquid concedit, concedere videtur et id sine quo res uti non potest — When anyone grants anything, he is deemed to grant also that without which the thing granted cannot be used. See 3 Kent s Comm 421. Quando charta continet generalem clausulam posteaque descendit ad verba specialia quae clausulae generali sunt… … Ballentine's law dictionary
in omni re nascitur res quae ipsam rem exterminat — /in omnay riy nassatar riyz kwiy ipsam rem akstarmanat/ In everything there arises a thing which destroys the thing itself. Everything contains the element of its own destruction … Black's law dictionary