Перевод: с латинского на русский

с русского на латинский

praetorium

  • 1 praetorium

    praetorium praetorium, i n преторий

    Латинско-русский словарь > praetorium

  • 2 praetorium

    ī n. [ praetor ]
    2) палатка полководца, ставка, главная квартира Cs, L
    3) военный совет при полководце (p. dimittere L; in praetoriis leones, in castris lepores погов. Sid)
    5) императорская гвардия, преторианцы (praefectus praetorii или praetorio T, Su)
    Diogenis p. Hier =бочка Диогена

    Латинско-русский словарь > praetorium

  • 3 praetorium

    1) главная квартира: Praefectus praetorio, начальник преторианцев, который со временем считался первым лицом после императора (tit. D. I, 11. C. 1, 26. 27);

    praetorii dignitas, должность т. н. Praef. praet. (1. 10 § 1 C. Th. 6, 4).

    2) квартира наместника (1. 14 C. 1, 40, 1. 4 C. 8, 12. 1. 3 C. 12, 41). 3) дача (1. 12 pr. D. 7, 8. 1. 2 pr. D. 8, 3. 1. 34 § 3 D. 31. 1. 91. § 1 D. 32. 1. 13 § 7 D. 47, 10. 1. 198 D. 50, 16).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > praetorium

  • 4 ius

    1) право, a) в объективном смысле б) обнимает собой правила и нормы, определяющие порядок совместной жизни людей - это, так сказать, norma agendi, Rechtsordnung, Gesetz, Ge und Verbot): iuris praecepta sunt haec: honeste vivere, alterum non laedere, suum cuique tribuere (1. 10 § 1 D. 1, 1. 1. 40 D. 1, 3. 1. 2 D. 1, 4. 1. 32 pr. D. 1, 3. 1. 6 § 1 D. 1, 1. cf. § 3. 9 J. 1, 2);

    ius naturale, gentium, civile;

    ius legitimum, solenne - honorarium, praetorium;

    ius publicum - privatum;

    iuris auctoritas (см. s. 3.), ratio (см.), forma (см. 1. e.);

    observatio et lex iuris (1. 14 pr. D. 29, 7);

    iuris ignorantia, error (см.), dubitatio (1. 85 § 2 D. 50, 17. 1. 2 § 43. D. 1, 2. 1. 2 § 11 eod. 1. 9 D. 1, 3);

    quid iuris sit? (1. 11 D. 18, 6. 1. 7 § 2 D. 20, 5. 1. 18 pr. D. 24, 1. 1. 30 D. 26, 2);

    id iuris est (1. 5 D. 13, 7);

    hoc s. eo iure utimur (1. 4 D. 2, 15. 1. 7 D. 28, 2. 1. 4 pr. D. 28, 6. 1. 152 pr. D. 50, 17);

    iure (non) valere (1. 54 D. 12, 6. 1. 31 pr. D. 39, 5. 1. 8 § 2 D. 29, 7. 1. 31 D. 28, 2. 1. 1 D. 5, 3. 1. 2 § 1 D. 29, 3. 1. 12 § 1 D. 37, 4. 1. 1 D. 28, 3. 1. 5 pr. 1. 24 D. 34, 9. 1. 6 pr. D. 48, 10. 1. 25 pr. 1. 38 D. 1, 7. 1. 3 § 1 D. 26, 2. 1. 39 § 2 D. 26, 7);

    iure quaesiti liberi прот. vulgo quaes. (1. 18 D. 38, 2); (l. 34 § 1 D. 23, 2. 1. 100 D. 50, 17. 1. 127 § 5 D. 45, 1);

    iure vindicare (1. 56 D. 26, 7. 1. 34 § 1 D. 4, 4. 1. 30 D. 42, 5);

    iure solutione liberari (1. 88 D. 46, 3. 1. 60 D. 46, 1);

    ipso iure (см. ipse s. c. 1. 19 D. 49, 1. 1. 1 pr. D. 47, 10. cf. 1. 3 D. 1, 1. 1. 5 § 1 D. 9, 2. 1. 1 pr. 1. 20 § 11 D. 39, 1);

    iure licito - per iniuriam (1. 3 § 1 D. 4, 2); в) правило, положение, источник права, lege vel quo alio iuri agere etc. (1. 3 D. 1, 14. 1. 131 § 1 D. 5, 16. 1. 5 pr. D. 22, 3. 1. 45 pr. D. 23, 2. 1. 82 D. 50, 17. 1. 52 § 3 D. 2, 14);

    ius S Cti inducere (1. 3 § 2 D. 38, 4);

    iura condere, reddere, interpretari (§ 8 J. 1, 2. 1. 2. 10. 13. D. 1, 2. 1. 2 § 8 eod.);

    scripta iura (1. 35 D. 1, 3. 1. 1 D. 12, 1. 1. 2 D. 29, 1);

    vetustatis iura (1. 4 § 2 C. 6, 38); г) право в силу судебного решения, ius facit pronunciatio (1. 50 § 1 D. 30);

    ius fieri ex sententia iudicis (1. 17 § 1 D. 5, 2);

    si perlusorio iudicio actum sit - an ius faciat iudex? (1. 14 pr. D. 49, 1); д) особ. обоз. ius правило гражд. права против. преторскому праву (Gai. II. 32); отсюда ipso iure, уже по гражд. праву (см. ipse s. 3); (1. 60 D. 41, 1. 1. 1 pr. D. 7, 4. 1. 1 § 1 D. 2, 12). С другой стороны, под ius понимают также преторское право (ius honorarium, praetorium) и ius dicere, statuere, reddere относятся к постановлениям и решениям сановников, которые имели судебную власть (1. 1 D. 2, 1. 1. 10 eod. 1. 14 eod. 1. 18 eod. 1. 20 eod. 1. 1 § 1 D. 2, 3. 1. 2 § 13 D. 1, 2. 1. 26 D. 39, 3. 1. 7 § 2 D. 1, 16. 1. 26 § 4 D. 4, 6. 1, 25 C. 2, 13. 1. 2 § 1 D. 16, 1. 1. 16 D. 1, 18);

    ius dicere de capite civis rom. (1. 2 § 23 D. 1, 2);

    dies, quibus ius Praetor reddit (1. 1 D. 44, 3. 1. 11 D. 1, 1. 1. 1 § 1 D. 2, 2);

    iniquum ius adversus aliq. impetrare (1. 3 pr. eod.); е) наука права: ius est ars boni et aequi (1. 1 pr. D. 1, 1. 1. 1 cit. 1. 1 D. 1, 22. 1. 9 § 4 D. 48, 19. 1. 4 D. 50, 13);

    b) в субъективном смысле - есть свободная воля человека, способность свободного действия (facultas agendi, Befugniss, Berechtigung): nemo plus iuris ad alium transferre potest, quam ipse haberet (1. 54. cf. 1. 160 § 2 D. 50, 17);

    nullus videtur dolo (s. vim) facere, qui suo iure utitur (1. 55. 155 § 1 eod. 1. 175 § 1 eod.);

    ius suum conservare (1. 41 D. 1; 3);

    nihil iuris habere (1. 49 D. 5, 3. 1. 15 D. 40, 4. 1. 15 § 33 D. 39, 2. 1. 181 D. 50, 16. 1. 21 § 1 D. 20, 4. 1. 78 § 4 D. 31. 1. 30 pr. D. 39, 2. 1. 13 § 1. 1. 19 pr. eod. 1. 25 D. 8, 6. cf. 1. 1 § 19 D. 43, 20);

    ius in rem habere (1. 20 D. 32. 1. 1 pr. B. 13, 3);

    iuris velut possessor (1. 18 § 1 D. 5, 3);

    iura praediorum = servitutes (1. 1 § 1 D. 1, 8. 1. 2. 6 D. 8, 2. 1. 3 D. 8, 6. 1. 11 § 3 D. 20, 1. 1. 86 D. 50, 16. 1, 23 eod.);

    viam aut aliquod ius fundi emere (1. 20 D. 8, 1);

    ius crediti, debiti (1. 12 § 2. 1. 13 D. 4, 2. 1. 21 § 1 D. 29, 5);

    ius testandi, testamenti faciendi (1. 6 pr. D. 28, 1. 1. 13 § 2 D. 36, 1);

    ius donandi, vendendi, concedendi (1. 163 D. 50, 17. 1. 32 D. 23, 2. 1. 4 D. 40, 10. 1. 14 D. 1, 7);

    sui iuris persecutio (1. 46 D. 2, 14);

    iuris experiundi causa vocare (1. 1 D. 2, 14); обоз. тк. совокупность всех имущественных прав известного лица: succedere, successio in ius demortui, in omne s. universum ius (1. 13 § 1 D. 21, 3. 1. 37 D. 29, 2. 1. 3 pr. D. 37, 1. 1. 11 D. 44, 3. 1. 24 D. 50, 16. 1. 128 § 1 D. 50, 17. 1. 9 § 12 D. 28, 5. § 11 J. 2, 20);

    c) = potestas, quaedam personae sui iuris sunt;

    quaedam alieno iuri subiectae (pr. J. 1, 8. 1. 1 pr. D. 1, 6. 1. 3 § 3 D. 24, 1. 1. 5 § 6 D. 26, 8. 1. 7 pr. D. 4, 5. 1. 14 § 3 D. 36, 2. 1. 50 pr. § 4 D. 32. 1. 38 pr. D. 38, 2);

    proprii i. constitutus (1. 15 C. 5, 3);

    d) = status напр. emancipari a patre adoptivo, atque ita pristinum ius recuperare (1. 33 cf. 1. 18 D. 1, 7);

    e) = conditio s. 1, causa s. 5.напр. ius actoris deterius facere, прот. in eadem causa sistere (1. 1 § 1 D. 2, 9. 1. 126 D. 50, 16. 1. 15 D. 13, 7. 1. 29 § 2 D. 20, 1. 1. 8 D. 33, 10. 1. 12 § 42 D. 33, 7): f) отношение (1. 12 D. 1, 1. 1. 23 D. 1, 7).

    2) = iudicium, суд (как место) (1. 11 D. 1, 1. 1. 4 § 1 D. 11, 1); напр. in ius vocare (tit. D. 2, 4 7);

    produci (1. 5 § 2 D. 2, 7. 1. 23 § 4 D. 28, 5);

    ad quem de ea re ius s. in iure aditum erit (1. 6 D. 2, 12. 1. 2 § 1 D. 16, 1);

    in iure sisti (1. 4 pr. D. 2, 4. 1. 1 § 2. 8 D. 3, 1. tit. D. 11, 1);

    respondere (1. 26 § 3. 1. 27 § 1 D. 9, 4);

    confiteri (1. 1 § 7 D. 38, 5. 1. 29 § 1 D. 39, 5. 1. 56 D. 42, 1);

    pecuniam offerre (1. 56 § 1 D. 17, 1);

    in iure cedere, cessio (см. cedere s. 3. 1. 9 D. 42, 3).

    3) = iudicium, судебное рассмотрение дела, dies, in quibus debent iura differri (1. 7 C. 3, 12)

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > ius

  • 5 praetorianus

    I praetōriānus, a, um [ praetorium ]
    1) преторианский, относящийся к преторской гвардии (miles T; cohors PM, Su)
    praetoriāni T, AV, Eutr — телохранители, преторианцы
    II praetōriānus, a, um [ praetor ]
    преторский (tutor Dig; pretia CJ)

    Латинско-русский словарь > praetorianus

  • 6 praetoriolum

    ī n. [demin. к praetorium ]
    загородный домик, по др. капитанская рубка Vlg

    Латинско-русский словарь > praetoriolum

  • 7 praetorius

    I praetōrius, a, um [ praetor ]
    1) предводительский, относящийся к командующему, принадлежащий полководцу
    cohors praetoria Cs — сопровождавшая полководца когорта, телохранители
    porta praetoria Cs — ворота лагеря, ближайшие к палатке полководца (и обращённые к неприятелю)
    imperium praetorium C — главное начальство, главное командование
    vir p. Su, тж. praetoria potestate usus Tбывший претор
    3) пропреторский, наместнический ( domus C)
    II praetōrius, ī m.

    Латинско-русский словарь > praetorius

  • 8 principium

    prīncipium, ī n. [ princeps ]
    1)
    а) начало (veris Sl, L; anni L)
    principio V — сначала, прежде всего
    б) происхождение (p. ducere ab aliquo C); принцип, первопричина, первоисточник (movendi C; gaudia p. nostri sunt saepe doloris O); основа ( principia cognoscere C); основоположение ( principia philosophiae C); элемент, стихия ( quattuor genera principiorum C); вступление (orationis L; cenae Pt)
    2) основоположник, создатель ( moris O)
    3) курия, подававшая голос первой (= praerogativa) L
    4) воен. pl. первые ряды, передовая линия, фронт ( equites post principia collocare L)
    5) pl. главная площадка в лагере C, Nep, L
    6) pl. главная ставка (= praetorium) Frontin

    Латинско-русский словарь > principium

  • 9 tendo

    tetendī, tentum (tensum), ere
    1)
    а) тянуть, напрягать, протягивать, вытягивать ( manus ad aliquem или alicui Cs)
    б) натягивать ( arcum V); пускать ( sagittas arcu H); растягивать, расставлять (plagas C; insidias alicui Sl, C); надувать ( vēla V); настраивать ( barbĭton H); раскидывать, разбивать ( praetorium Cs); разбивать палатки, располагаться лагерем (sub vallo Cs; illic tendebat Ulixes O)
    se t. или med. tendi — тянуться, протягиваться, простираться ( ad finem caeli Sil)
    2) направлять, держать (cursum Lcr, L etc.; iter Lcr etc.); направляться (Venusiam C; ad или in castra L); стремиться, тяготеть (in sublime PM; vertĭce ad auras, radīce in Tartăra V — о старом дубе)
    via, quae tendit sub moenia Ditis V — дорога, ведущая к стенам Плутона
    3) питать склонность, склоняться ( ad Carthaginienses L); стремиться, прилагать усилия, стараться, пытаться ( manibus divellĕre nodos V); устремляться (ad gaudium Sen; tendit in ardua virtus O)
    tenes quorsum haec (v. l. quo se haec) tendant? Pl — понял ты, какова цель этого?
    4) противоборствовать, бороться
    contra или adversus t. L etc. — сопротивляться, противодействовать, противиться

    Латинско-русский словарь > tendo

  • 10 vectigal

    vectīgal, ālis (gen. pl. ium и iōrum) n. [ vectigalis ]
    1) налог, подать, сбор (непрямой, в отличие от tributum и stipendium)
    v. portorium или ex portu C, Cs — пошлина с портов, дорог и мостов
    Caesar constituit, quid vectigalis Britannia penderet Cs — Цезарь установил, какую дань должна платить Британия
    3) доход, поступление
    parsimonia magnum est v. C — бережливость — важный источник доходов

    Латинско-русский словарь > vectigal

  • 11 edicere

    объявлять, а) указывать, edic. nomina (1. 35 § 1 C. 8, 54);

    b) назначать, установлять, приказывать, nisi aliud testator edixit (1. 20 § 8 D. 10, 2);

    edicit Praetor (1. 1 § 1 D. 4, 4. 1. 1. D. 12, 1. 1. 1 § 1. D. 38, 2. 1. 7 pr. D. 47, 10. Gai. I, 2. 6. II. 125. 136. III. 189. IV. 118), proconsul (1. 2 D. 29, 1);

    olim edicebatur (1. 1 D. 4, 2);

    edicimus (1. 7 pr. D. 11, 7). Edictum, Эдикт, предписание, объявление а) вообще (1. 4 § 3. 4 D. 1, 16. 1. 4 § 13 D. 49, 16);

    b) публичные указания, объяснения должностных лиц, касающиеся их деятельности (1. 7. pr. D. 2, 1);

    ed. Praetorum (§ 7 J. 1, 2. 1. 2. § 10 D. 1, 2. cf. 1. 1. § 1 D. 4, 3. 1. 1. § 1 D. 4, 6. Gai. I. 6. II. 136. 253. III. 25, 46. 52. 71, 78 82 IV. 11. 34. 46. 52. 72. 76. 99. 109. 118. 124. 141. 185);

    ed. Aedilium (§ 7 J. cit. Gai. 1. 6. cf. 1. 31 D. 2, 14. 1. 27 § 28 D. 9, 2. 1. 5 pr. D. 45, 1);

    a) часто обочн. ed. отдельную клаузулу эдикта или правило, напр. ed. Carbonianum (см.);

    ed. successorium (см.), ed. de alterutro (см);

    b) edictum обозн. также собрание отдельных приказов (edictum praetoris = ius praetorium, напр. Ofilius edictum Praetoris primus diligenter composuit (1. 2 § 44 D. 1, 2);

    Sabinus ad ed. Praetoris urbani (1. 18 D. 38, 1);

    Gaius ad ed. urbicum (inscr. 1. 5 D. 34, 4. 1. 9 D. 39, 1);

    c) особ. обозн. официальный эдикт, наз. edictum perpetuum, составленный по приказанию Адриана (в 131 году по Р. X.) юристом Сальвием Юлианом. Комментарий к этому эдикту назыв. libri ad edictum (1. 2 § 18 C. 1, 17. 1. 10 C. 4, 5);

    perpetui ed. auctoritas (1. 3. C. 2, 1. 1. 11 C. 5, 71);

    beneficium edicti perpetui (1. un. C. 6, 10); (1. 3. C. 8, 31); (1. 3 C. 2, 20); (1. 5 C. 6, 9); (1. 2 D. l, 5); (1. 3 D. 37, 8. 1. 1 § 13 D. 37, 9);

    edictalis, oсновывающийся на эдикте;

    bonorum possessio edictal., на основании эдикта, без causae cognitio (1. 30 § 1 D. 29, 2. 1. 1 §4 D. 38, 6); с) судебный вызов (1. 53 § 1 D 42, 1. cf. 1. 55, 68-73. 75 D. 5, 1); (1. 71 cit. l. 20 § 6 D. 5, 3. 1. 7 § 3 D. 26, 10. 1. 1. 6 D. 27. 2. 1. 26 § 9 D. 40, 5. 1. l§ 2 D 48, 17. 1. 5 pr. D. 48, 19 1. 2 § 3. 1. 15 § 4 D. 49, 14. 1. 2. C. 3, 19. 1. 3 C. 9, 1);

    edictorum solemnium, citatio (1. 6 § 4 C. 1, 12);

    d) постановление императора, публичное объявление о выходе в свет нового закона общего содержания (§ 6 J. 1, 2. 1. 1 § 1 D. 1. 4); (1. 1 § 17 D. 39, 1); (1. 14 D. 28, 7); (1. 2 pr. D. 16, 1); о других эдиктах этих императоров упоминают 1. 26 D. 28, 2. 1. 2 D. 40, 8. 1. 15 pr. D. 48, 10. 1. 8 pr. D. 48, 18. 1. un. § 3. C. 7, 6; эдикт Нервы (1. 4 pr. D. 40, 15); Адриана (1. 3 C. 6, 33. Gai. I. 55. 93); эдикты Марка Аврелия и Л. А. Вера (divi fratres) (l. 39 D. 11, 7); Траяна (§ 4 J. 3, 7. 1. 6 § 1 D. 47, 11. 1. 13 pr. §1. D. 49, 14); Марка Аврелия (§ 14 J. 2, 6. 1. 24 § 1 D. 42, 5); позднейшие императоры употребляли выражения: edictalis lex (1. 13 C. 4, 26. 1. 6 pr. C. 5, 9. 1. 29 C. 6, 23).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > edicere

  • 12 solemnis

    1) (adi.) обыкновенный. feriae sol. прот. extra ordinem (1. 16 § 7 D. 4. 6. 1. 12 § 3 D. 26, 7);

    sol. (1. 2 § 1 D. 49, 18. 1. 4 C. 7, 65. 1. 25 C. 3, 32. 1. 13 C. 4, 31): solennitas, обычай (1. 1 C. 11, 62).

    2) законный (1. 1 pr. D. 41, 9. 1. 2 C. 5, 65);

    sol. poena (1. un. C. 9, 17).

    3) сообразный с правилами гражданского права, формальный, торжественный: solenniter (adv.) торжественно, solennia, формальности;

    solennitas, торжественная форма (1. 7 pr. D. 4, 1);

    ius solenne = civile, прот. praetorium (1. 27 D. 50, 17. 1. 19 D. 26, 8. 1. 1 D. 28, 3. 1. 3 C. 6, 23, 1. 4 C. 6, 30. 1. 7 C. 3, 38. 1. 12. 14 C. 4, 2. 1. 7 C. 4, 64. 1. 10 C. 8, 38. 1. 1 C. 8, 44. 1. 5 C. 2, 21. 1. 17 C. 6, 42. 1. 46 pr. D. 3, 3. 1. 25 § 1 D. 1, 7. 1. 13. 14 C. 4, 19. 1. 4 D. 28, 4. 1. 4 C. 6, 22. 1. 12 C. 7, 2. 1. 2 C. 6, 59. 1. 33 D. 12, 2. 1. 21 C 3, 32. 1. 18 D. 48, 2. 1. 13 C. 7, 62. 1. 11. 15. 31 C. 7, 16. 1. 5 C. 8, 45);

    reposcere (1. 7 C. 3, 33);

    petere tutores (1. 10 C. 5, 3);

    vendere (1. 9 C. 8, 28);

    solennitas hastarum (1. 2 C. 2, 37);

    nuptiarum (1. 3 pr C. 5, 9. 1. 44 D. 40, 4).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > solemnis

  • 13 solennis

    1) (adi.) обыкновенный. feriae sol. прот. extra ordinem (1. 16 § 7 D. 4. 6. 1. 12 § 3 D. 26, 7);

    sol. (1. 2 § 1 D. 49, 18. 1. 4 C. 7, 65. 1. 25 C. 3, 32. 1. 13 C. 4, 31): solennitas, обычай (1. 1 C. 11, 62).

    2) законный (1. 1 pr. D. 41, 9. 1. 2 C. 5, 65);

    sol. poena (1. un. C. 9, 17).

    3) сообразный с правилами гражданского права, формальный, торжественный: solenniter (adv.) торжественно, solennia, формальности;

    solennitas, торжественная форма (1. 7 pr. D. 4, 1);

    ius solenne = civile, прот. praetorium (1. 27 D. 50, 17. 1. 19 D. 26, 8. 1. 1 D. 28, 3. 1. 3 C. 6, 23, 1. 4 C. 6, 30. 1. 7 C. 3, 38. 1. 12. 14 C. 4, 2. 1. 7 C. 4, 64. 1. 10 C. 8, 38. 1. 1 C. 8, 44. 1. 5 C. 2, 21. 1. 17 C. 6, 42. 1. 46 pr. D. 3, 3. 1. 25 § 1 D. 1, 7. 1. 13. 14 C. 4, 19. 1. 4 D. 28, 4. 1. 4 C. 6, 22. 1. 12 C. 7, 2. 1. 2 C. 6, 59. 1. 33 D. 12, 2. 1. 21 C 3, 32. 1. 18 D. 48, 2. 1. 13 C. 7, 62. 1. 11. 15. 31 C. 7, 16. 1. 5 C. 8, 45);

    reposcere (1. 7 C. 3, 33);

    petere tutores (1. 10 C. 5, 3);

    vendere (1. 9 C. 8, 28);

    solennitas hastarum (1. 2 C. 2, 37);

    nuptiarum (1. 3 pr C. 5, 9. 1. 44 D. 40, 4).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > solennis

См. также в других словарях:

  • Praetorium — was originally the name of the headquarters of a Roman army. The praetorium was the commander s tent or building in a Roman fortification, a castra or castellum .Later, praetorium was used for the residence of a procurator (governor) of a Roman… …   Wikipedia

  • Praetorium — Pr[ae]*to ri*um, n. See {Pretorium}. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Praetorĭum — (röm. Ant.), 1) Zelt des Feldherrn (Praetor), s. u. Lager; 2) dabei gehaltener Kriegsrath; 3) Wohnung des Prätors u. Proprätors in der Provinz; 4) Sitz eines Statthalters …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Praetorĭum — (lat.), das Hauptquartier im römischen Lager, ein quadratischer Platz für das Feldherrnzelt, den Lageraltar und das Tribunal, von dem der Feldherr zu den Truppen redete und Recht sprach. Der Name rührt daher, daß die Feldherren vor alters… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Praetorium — Praetorĭum (lat.), im röm. Lager das Hauptquartier; in den röm. Provinzen das Amtsgebäute des Statthalters …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Praetorium — Praetorium, bei den Römern das Feldherrnzelt, das Hauptquartier …   Herders Conversations-Lexikon

  • praetorium — index headquarters Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Praetorium — Ein Praetorium (eingedeutscht: Prätorium) war in der Römischen Republik ursprünglich das Zelt des Befehlshabers in einem Legionslager. Man kann hierbei erkennen, dass ursprünglich der Praetor den Oberbefehl innehatte. Wurde ein Marschlager… …   Deutsch Wikipedia

  • PRAETORIUM — I. PRAETORIUM Angliae oppid. Coventrie Talboto. Patrington vero Camdeno in agro Eboracensi. Baudrando olim oppid. Parisiorum, nunc pagus Paterington, in tractu Holdernesse, in provinc. Eboracensi, ad Abi aestuarium. Vix 3. milliar. Anglic. ab ora …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Praetorium — Prétoire Maquette d un prætorium à Cologne. Il s étendait sur une surface de 3½ hectares et constituait un des bâtiments les plus importants de la Germanie inférieure …   Wikipédia en Français

  • Praetorium Agrippinae — Praetorium Agrippinae, aujourd hui Valkenburg est un castellum romain de la défenses des Limes du Vieux Rhin de Germanie inférieure proche de la Mer du Nord, dans le territoire du peuple des Cananefates[1]. Sommaire 1 Toponymie 2 …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»