-
1 vectigalis
vectīgālis, e [ veho ]1) платящий налог (civitates C; ager C)aliquem sibi vectigalem facere Cs — обложить кого-л. податьюequus v. C — лошадь, сдаваемая внаём4) налоговый, податной (1ех C) -
2 vectigal
vectīgal, ālis (gen. pl. ium и iōrum) n. [ vectigalis ]1) налог, подать, сбор (непрямой, в отличие от tributum и stipendium)v. ex decumis C — десятинный сбор ( с урожая)v. praetorium C — подношение претору ( населением провинции)2) даньCaesar constituit, quid vectigalis Britannia penderet Cs — Цезарь установил, какую дань должна платить Британия3) доход, поступлениеparsimonia magnum est v. C — бережливость — важный источник доходов -
3 praestatio
praestātio, ōnis f. [ praesto I \]1) поручительство, гарантия2) внесение, уплата ( vectigalis Dig) -
4 committere
1) поручать, вверять: commit. alicui rem (I. 10 § 3 D. 13, 6. 1. 110 D. 50, 16), administrationem (1. 58 D. 3, 3. 1. 1 § 3. I). 4, 4), negotia (1. 33. eod.), causam suam (1. 31 I). 4, 8), rem quaerendam (1. 8 § 17 D. 2, 15), custodiam (1. 1 4 pr. D. 48, 3), honorem (1. 8 D. 50, 4) fidei heredis committ. (1. 13 D. 5, 2. 1. 95 pr. D. 35, 2);2) делать, совершать: committ. delictum (1. 24 § 1 D. 5, 1. 1. 7 D. 48, 9), dolum (1. 9 § 4 D. 4, 3), noxam (1. 18 § 1 D. 5, 1), damnum (1. 15 § 36 D. 39, 2), furtum (1. 25 § 1 D. 44, 7), adulterium, stuprum, incestum (1. 68 D. 23, 3. 1. 101 pr. D. 50, 16. 1. 6 § 7 D. 1, 18);adulteris v. stupratoribus se comm. (1. 43 § 1 D. 23, 2).
commit. contra leges (1. 37 § 1 D. 4, 4), in legem (1. 8 D. 18, 3. 1. 56 § 3 D. 46, 1. 1. 6 D. 47, 15. 1. 10 pr. D. 48, 10);
adversus testamentum (1. 8 § 2. 3 D. 34, 3);
commissum (subst.) проступок, comm. plagii (1. 12 C. 7, 14), stellionatus (1. 4 C. 9, 34);
3) связывать, соединять, приводить в исполнение, committit edictum (эдикт имеет место) (1. 8 § 11. 14. 1. 10 § 5. 1. 11 pr. D. 37, 4);magnitudo commissi (1. 22 C. 9, 22), commissi conscius (1. 3 C. 9, 8).
committere stipulationem, когда прибавляется условие к стипуляции, от наступления которого зависит действие таковой (I. 63 D. 45, 1. 1. 14 § 1 D. 46, 2);
committitur stipul., стипуляция получает силу (1. 35 § 3. 1. 45 § 2 D. 3, 3. 1. 24. 67 D. 35, 1. 1. 70 D. 35, 2. 1. 3 pr. § 9 1. 6 § 2. 3. 1. 7. 9. 17. 20 D. 46, 7); саutio committitur (1. 114 § 4 D. 30);
lex commissa est (1. 4 § 2 D. 18, 3);
dies committendi, срок платежа (1. 38. pr. D. 4, 4), indebiti condictio committitur, иск имеет место (1. 3 pr. D. 46, 8);
commit. poenam, mulctam, заслуживать наказание (1. 23 § 1. 1. 32 § 11. 1. 37 D. 4, 8. 1. 6 pr. D. 35, 1);
committere in poenam, подвергнуться наказанию (1. 4 D. 2, 2. 1. 47 D. 19, 1);
committ. in actionem (1. 65 § 5 D. 17, 2);
committi in publicum, ftsco, быть отобранным в казну, поступать в казну (1. 13 D. 3, 5. 17 § 2 D. 16, 1. 1. 2 C. 4, 55);
commissum (subst.) переход в собственность казны, особ. в случае неуплаты пошлин: comm. vectigalium поmine (1. 14 D. 39, 4), vectigalis (1. 9 § 5 D. 4, 4);
quaestio commissi (1. 1 C. 4, 61);
poena commissi;
in commissum, in causam commissi cadere (1. 16 D. 39, 4);
4) сражаться (1. 1 § 11 D. 9, 1).commisso vindicari (1. 11 § 4. 1. 16 § 8 eod.), tolli (1. 61 § 1 D. 19, 2).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > committere
-
5 emphyteusis
вещное, наследственное, отчуждаемое право пользования чужим поземельным имуществом, с обязанностью вносить собственнику земли ежегодную ренту (pensio, canon), и платить общественные налоги: наследственная аренда, эмфитевзис, эмфитевтическое право (tit. C. 4, 66. § 3 J. 3, 24). Уже во время Республики муниципии отдавали в наймы земли частным лицам на продолжительные сроки или навсегда за известную ежегодную пошлину, которая называлась vectigal, а земли оброчные - agri vectigales - самое право - ius ип agro vectigali. В III столет. по Р. X. императорские земли отдавались за известную плату в наследственную аренду. Земли такие носили название agri emphyteuticarii, и эту аренду стали только называть emphyteusis, ius emphyteuticum. Впоследствии подобное отношение встречается и при частных поземельных имуществах: contractus emphyleuticarius - emphyteuseos contractus (§ 3. 5. cit.);res, quae per emphyteusin data est (1. 1 C. cit.); (1. 2 eod.);
emphyt. fundorum patrimonialium vel rei publ. (1. 7 C. 11, 61);
dominium, vel emphyteusiu, vel conductionem merere (1. 8 eod.). Emphyteuta, наследственный арендатор, эмфитевта (1. 2. 3 C. h. t.);
emphyteuticarius s. emphyteuticus, касающийся упомянутого правоотношения: ager vectigalis i. e. emphyteut. (rubr. D. 6, 3. 1. 15 § 1 D. 2, 8); (1. 13 C. 5, 71);
vectigal praedio emphyteut. impo situm (1. 23 C. 5, 37); (1. 12 C. 11, 61. 1. 2 C. 11, 62. 1. 4 C. 11, 64);
a praediis emphyteut. repellere aliquem (1. 2 C. h. t.);
ius emphyteut. (1. 1. 3. eod,);
fund. emphyteutici iuris (1. 1 C. 11, 61); (1. 4 eod.); (1. 7 § 6 C. 7, 39); (1. 1 C. 1, 34);
contractus emphyteut. (1. 2. 3 cit.);
emphyteut. possessores (1. 1 C. 11, 64);
emphyteuticarius как subst., уполномоченное лицо = emphyteuta (§ 3 J. cit. 1. 1 C. h. t. 1. 5. 12 C. 11, 61).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > emphyteusis
-
6 exigere
1) изгонять, exactis regibus (1. 2 § 3. 16. 20 D. 1, 2);2) требовать, а) вообще = desiderare, напр. si res exegerit, si ita res exigit (1. 21 § 2. 4. 6. 1. 8 § 1 D. 10, 1);exig. in exsilium (l. 8 D. 48, 8).
pront causa exegerit (1. 1 § 19 D. 48, 18. 1. 22 § 1 D. 7, 8): ubi usus exigit (1. 18 § 10 D. 50, 4. 1. 11 D. 27, 10. 1. 118 D. 30);
ex. cautionem (1. 1 § 15. 1. 8 D. 27, 8. 1. 11 § 18 D. 32. 1. 13 § 11 D. 39, 2. 1. 33 pr. D. 26, 7. 1. 47 § 5 D. 30);
exig. reum iudicio sisti (1. 2 pr. D. 2, 11);
exig. aliqitem: exigi rationes edere (1. 8 pr. D. 2, 13): b) отыскивать что-либо судебным порядком: exigere posse, quia actio delata est (1. 64 § 6 D. 24, 3);
exig. per personalem actionem (1. 35 D. 5, 1. 1. 9 D. 34, 3);
exig. debita a debitore (1. 7 § 4 seq. 1. 8 § 3. 1. 15. 21 § 2 eod.);
exig. debitorem, требовать от должника уплаты денег (1. 15 cit. 5 § 4 D. 19, 5);
exig. coheredes (1. 44 § 1 D. 24, 3);
pactum, ne invitus exigeretur (1. 32 § 1 D. 23, 4. 1. 39 D. 3. 5);
exig. nomen (1. 6 § 2 D. 12, 6. 1. 11 § 13 D. 32), indebitum, non debitum (1. 20 § 18 D. 5, 3 1. 2 § 7 D. 18, 4. 1. 65 D. 5, 1. 1. 44 § 1 D. 24, 3);
exig. sortem cum usuris (1. 9 D. 27, 8), fideicommissum (1. 41 § 11 D. 32), iudicatum (1. 1 § 2 D. 22, 1), poenam (1. 32 § 3 D. 4, 8. 1. 4 § 2 D. 9, 4. 1. 55 § 1 D. 26. 7. 1. 122 § 3 D. 45, 1);
poenae nomine exactum (1. 74 D. 46, 3);
exig. operas, officia (1. 13 § 3 D. 32. 1. 20 D. 40, 4. 1. 187 D. 50, 16);
privilegium exigendi, право на преимущество в удовлетворении (1. 25 D. 12, 1. 1. 52 § 10 D. 17, 2. 1. 1 D. 42, 3. 1. 24 § 1 D. 42, 5). Exactio, oсуществление требования судебным порядком (1. 40 C. 9, 2);
compensatione vel exactione consequi (1. 23 § 1 D. 18, 4);
exactionem habere, pati, parere (1. 7 § 1. 1. 9. 11 pr. D. 25, 1);
exactio debiti (1. 28 D. 12, 1), sortis (1. 69 § 2 D. 23, 3);
dotis (1. 43 § 1 cocl.), nominum (1. 35 D. 26, 7), legati, fideirommissi (1. 18 § 1 D. 37,4), operarum (1. 48 1). 38, 1. 1. 70 pr. D. 50, 16);
c) взыскивать: exugendi tributi munus (1. 17 § 7 D. 50, 1. cf. 1. 1 0. 1, 37. I. 9 § 5 D. 39, 4. 1. 11 § 5 D. 13, 7. 1. 37. § 1 D. 26, 7). Exactio, изыскивание, побор: illicitas exactiones - prohibeat Praeses prov. (1. 6 pr. § 3 D. 1. 18. cf. 1. 1 C. 10, 19);
exactio vectigalis (1. 49 D. 21; 1), tributorum (1. 5 § 1 D. 49, 18. 1. 3 § 11 D. 50, 4), tributoria (l. 8 C. 6, 2). Exactor-сборщик, exactorum illicita avaritia (1. 6 § 9 D. 1, 18);
3) совершать, исполнять: exactum esse, оканчивать, exactio libertatis iudicio (1. 3 C. 7, 18); особ. о времени: истекать: exacto tempore (1. 38 § 3 D. 40, 12); (1. 60 § 4 D. 23, 2. 1. 6 D. 22, 2);exact. pecuniae (1. 18 § 8 D. 50, 4. cf. 1. 9 § 5 D. 50, 8), tributorum (tit. C. 10, 19. 1. 8 C. 6, 2); (tit. C. 12, 61).
4) exactus (adi.);incipiente, non exacto die (l. 134 D. 50, 16).
exacte (adv.) исправный, точный: exactissima diligentia (1. 72 D. 17, 2. 1. 1 § 4 D. 44, 7. 1. 3. D. 18, 6);
exacto officio negotia gerere (1. 21 C. 4, 35); (Gai. I, 93).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > exigere
-
7 exsolvere
исполнять обещание, обязательство, praestationibus exsoluta causa mandati (1. 46 D. 17, 1);exsolv. fidem (1. 5 § 15 D. 24, 1): se exsolv. (1. 17 D. 18, 6); заплатить, exs. debitum (1. 38 pr. D. 32. 1 45 § 9 D. 49, 14), aes alienum (1. 53 D. 5, 3. 1. 2 § 14 D. 18, 4. 1. 1 § 2 D. 27, 9. 1. 41 § 1 D. 40, 5), usuras (1. 67 § 4 D. 12, 6. 1. 12. D. 22, 1);
litis aestimationem (1. 12 § 1 D. 20, 4);
alimenta (1. 8 D. 41, 7), fideicommissum (1. 1 § 11 D. 36, 3. 1. 5 § 17 D. 36, 4. 1. 9 § 3 D. 13, 7). Exsolutio, уплата, in exsolutione vectigalis, totius debiti, cessare (1. 31 D. 20, 1. 1. 41 § 1 D. 22, 1. 1. 34 § 2 D. 32. 1. 44 § 5 D. 44, 7).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > exsolvere
-
8 lex
1) закон, обязательный для всех, общее правило (1. 1 D. 1, 3. 1. 7 eod. Gai. I. 3.): а) в тесном смысле, прот. plebiscitum - постановление всего римского народа, народного собрания (comitia curiata или comitia centuriata) (§ 4 I. 1, 2. 1. 2 § 2-8 D. 1, 2. Gai. I. 3. 1. 7 § 7 D. 2, 14. 1. 1 § 1. 1. 28 § 2 D. 4, 6); со времени legis Hortensiae (Gai. I. 3) все plebiscita сделались обязательными для всего народа и назывались leges, напр. lex Aquilia (1. 1 § 1 D. 9, 2), и таким образом lex обоз. вообще постановление народа (1. 32 § 1 D. 1, 3); прот. постановлениям сената и императора (1. 1 pr. D. 1, 21. 1. 6 D. 2, 14. 1. 7 pr. D. 4, 5. 1. 2 pr. D. 10, 2. 1. 6 § 2 D. 26, 1. 1. 6 C. 2, 3); иногда обоз. известное решение народа, именно б) lex XII tab.напр. cui lege bonis interdictum est (1. 18 pr. D. 28, 1. 1. 5 § 1 D. 29, 2. cf. 1. 1 pr. D. 27, 10. 1. 3 D. 41, 3. 1. 13 § 3 D. 8, 3. 1. 7 § 14 D. 2, 14); в) lex Iulia et Papia Poppaea (также leges) (1. 2 D. 4, 4. 1. 45 § 5. 1. 48 § 1. 1. 49 D. 23, 2. 1. 64 § 6. 7 D. 24, 3. 1. 5 D. 34, 7. 1. 10 D. 34, 9. 1. 62 § 2. 1. 63 § 1. 1. 64 D. 35, 1. 1. 16 pr. D. 37, 14. 1. 5 C. 10, 10); г) lex Aelia Sentia (1. 4 D. 18, 7. 1. 6 D. 37, 14. 1. 12 § 1. 1. 14 § 1. 5. 1. 31. 32 D. 40, 9); д) lex Iulia iudiciorum (1. 6 D. 2, 12. 1. 2 pr. § 1 D. 48, 3);b) в более широком см. правило, предписание гражданского права (ius scriptum) прот. преторскому (ius honorum) или обычному праву (1. 8 D. 23, 2. 1. 112 § 3 D. 30, 1. 52 § 5. 6 D. 44, 7. 1. 27 D. 50, 17); так SCtum Maced. называется lex (1. 9 § 4 D. 14, 6); тк. SCtum Turpill. (1. 10 pr. D. 48, 16) и oratio Severi (1. 49 D. 4, 4. cf. 1. 1 pr. D. 27, 9); часто это выражение относ. к указам императоров (1. 21 cf. 1. 7 D. 37, 5. 1. 50 C. 1, 3. 1. 9 C. 1, 14. 1. 22 C. 5, 37. 1. 3 C. 7, 39. cf. 1. 1 pr. § 1 D. 1, 4);
nova lex, novae leges = постановления сената и император. указы (1. 7 pr. D. 4. 5. 1. un. D. 13, 2);
leges nostrae = ius (civile) nostrum (1. 26 pr. D. 26, 2. 1. 6 § 1 D. 37, 11);
omissa causa testamenti hereditatem possidere lege, на основании гражданского права = ab intestato (1. 11 D. 29, 4. cf. 1. 130 D. 50, 16);
ex lege (= ex iure) Quiritium vindicare (1. 1 § 2 D. 6, 1);
ex lege (= legitime) nubere (1. 42 D. 40, 7);
ita factum, uti de lege fieri licuit (1. 1 § 16 D. 43, 12);
publica lex = ius publ. (1. 4 D. 47, 22);
c) в самом широком смысле: правило, преднисание, напр. постановление преторского эдикта называется leх (1. 1 § 2 D. 38, 8); тк. нормы и правила, установленные и введенные юристами, наз. leges, a юристы legum auctores, legum latores (1. 2 § 10. 20 C. 1, 17. 1. 33 § 1 C. 3, 28. 1. 10 C. 6, 26. l. 19 C. 6, 30. cf. legislator s. 2);
ratio naturalis, quasi lex quaedam tacita (1. 7 pr. D. 48, 20);
lex naturae - lex specialis (1. 24 D. 1, 5. 1. 32 § 1 D. 1, 3); далее leges обоз. тоже, что ius s. 1. a. д.), напр. legum scientia, eruditio;
2) lex (municipalis, municipii, civitatis, loci), городской, муниципальный устав (1. 3. 6 pr. D. 3, 4. 1. 37 D. 42, 5. 1. 3 § 4 D. 43, 24. 1. 3 § 5 D. 47, 12. 1. 12 D. 49, 1. 1. 21 § 7. 1. 25 D. 50, 1. 1. 10 D. 50, 2. 1. I D. 50, 3. 1. 11 § 1 D. 50, 4. 1. 3. 6 D. 50, 9. 1. 4 C. 11, 29). 3) свободное, частное объявление воли, ближе определяющее юридическое отношение, отсюда - основание, главное условие юридического акта, уговор напр.: lex commissoria (см.);prima legum audientia, cunabula (prooem. I. § 3. 1. un, C. 7, 25. 1. 2 § 9. 22 C. 1, 17. 1. 11 C. 8, 26).
lex nienditiovs (1. 22. 33. 60 D. 18, 1. 1. 8 D. 18, 3. 1. 6 § 1 D. 18, 7. 1. 53. § 2 D. 19, 1);
emtionis (1. 13 § 14 eod. 1. 5 D. 47, 12. 1. 13 pr. D. 8, 4. 1. 40 pr. § 1. 1. 77 D. 18, 1);
lex aedium (1. 33 D. 8, 2. 1. 17 § 3 eod. 1. 6 pr. D. 8, 4. 1. 89 § 4 D. 31. 1. 77 D. 17, 2. 1. 25 § 3. 1. 29. 55 § 2. 1. 61 pr. D. 19, 2);
operis locandi (1. 13 § 19 eod.);
lex vectigalis (1. 2 § 29 D. 47, 8);
vectigali fundo dicta (1. 31 D. 20, 1);
censoria (см. censores);
lex donationis (1. 22 D. 1, 5. 1. 16 § 1 D. 40, 2. 1. 8 D. 40, 8);
obligationis (1. 108 D. 46, 3. 1. 1 § 12 D. 16, 3. 1. 24 eod. 1. 13 § 26 D. 19, 1. 1. 8 D. 19, 5. 1. 7 § 5 D. 2, 14. 1. 1 § 6 D. 16, 3. 1. 73 § 4 D. 50, 17);
legem suae rei dicere (1, 20 § 1 D. 23, 4);
lege imponere alicui (1. 7 § 8 D. 24, 1);
legem apertius conscribere (1. 39. D. 2, 14);
consignare (1. 13 § 6 D. 19, 1); тк. предсмертное распоряжение, legem testamento dicere (1. 14 D. 28, 1. 1. 114 § 14 D. 30);
4) качество, свойство, lex danda operi talis, ne quid noceat vicinis (1. 15 § 10 D. 39, 2). 5) = dogma: lex catholica, venerabilis (1. 1 C. 1, 5. 1. 1 C. 1, 7);legatario legem dicere (1. 40 § 1 D. 40, 5. 1. 22 pr. D. 32).
iudaica (1. 4. 5 C. 1, 9).
-
9 vectigal
1) подать, пошлина, налоги, различные сборы (Gai. III. 145. IV, 28. 1, 16 § 7 D. 39, 4. 1. 21 pr. D. 24, 1, 1. 2 § 20 D 47, 8. 1. 8 pr. D. 39, 4. 1. 9 pr. 11 § 5. 1. 13 § 1 eod. 1. 68 § 1 D. 46, 1). 2) особ. ежегодная рента, арендная плата за пользование государственной землей: ager vectigalis, fundus, vectigale praedium обозначает поземельные участки, которые государство, общины, корпорации, города отдавали частным лицам в наследственную аренду за определенную годовую плату. Agri vectigales исчезают со времени Константина, и затем выражение emphyteusis стало прилагаться ко всякой наследственной аренде (1. 15 § 1 D. 2, 8);vectig. aedes (1. 15 § 26 D. 39, 2);
3) дoxoд (1. 59 S 2 D. 7, 1).actio vectig., вещный иск для защиты прав эмфитевты против всякого нарушителя, в том числе и самого собственника (§ cit. cf. 1. 66 pr. D. 21, 2).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > vectigal
См. также в других словарях:
Ager vectigalis — (лат. налогооблагаемая земля), рим. государств, земля, отдаваемая цензором в аренду частным лицам … Словарь античности
VECTIG — vectigalis … Abbreviations in Latin Inscriptions
VECTI — vectigalis, vectim … Abbreviations in Latin Inscriptions
VECTIGILLYRVILSTAT — vectigalis Illyrici vilicus stationis … Abbreviations in Latin Inscriptions
tiltre — Tiltre, m. penac. Signifie tantost une ligne qu on met sur des lettres pour suppléer l abbreviation des lettres totales d un mot que l Espagnol appelle Tilde, le tirant du Latin Titulus, ainsi que nous, comme qui escriroit ce mot lettre, par L R… … Thresor de la langue françoyse
adjourner — aucun, Diem alicui dicere, Diem illi dare, vel dicere, Citare, Exhibere reum. Adjourner quelqu un pour venir se defendre et purger, Ad causam dicendam euocare. Fay moy adjourner, Lege agito, B. ex Terentio. Faire adjourner, Iudicium dictare,… … Thresor de la langue françoyse
Danegeld — The runestone U 241 in Lingsberg, Uppland, Sweden, was raised by the grandchildren of Ulfríkr circa 1050 in commemoration of his twice receiving danegeld in England. The Danegeld ( … Wikipedia
Париж — План Парижа План окрестностей Парижа (Paris, древн. Lutetia Parisiorum) столица Франции и главный гор. дпт. Сены, под 48° 50 с. ш. и 2° 20 в. д. (Грин.), в 168 км от Атлантического океана, на обоих берегах Сены. Высота поверхности от 25 до 128 м … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
Ager publicus — Der ager publicus war in der römischen Republik das im Besitz des Staates – anfangs das Gemeindeland der Stadt Rom – befindliche Land, die auch hier ursprünglich übliche Form des Eigentums an Grund und Boden. Die immer wieder versuchte und… … Deutsch Wikipedia
Dominus — Pour les articles homonymes, voir Dominus (homonymie). Dominus (pluriel domini, féminin domina) est un mot latin signifiant « maître », « propriétaire », puis plus tard « seigneur ». En droit romain Le droit romain… … Wikipédia en Français
Hypothèque (droit romain) — L’hypothèque est, en droit romain, l un des modes de constitution d une sûreté réelle, afin de procurer à un débiteur le crédit qui lui fait défaut. Le créancier qui n a pas confiance en la solvabilité de son débiteur exige de lui, au moment où… … Wikipédia en Français