Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

pert

  • 21 funeratus

    fūnĕro, āvi, ātum ( dep. form funeratus est, Capitol. Pert. 14), 1, v. a. [id.], to bury with funeral rites, to inter (perh. not ante-Aug.;

    syn.: sepelio, humo, effero): qui funerari se jussit sestertiis undecim milibus,

    Plin. 33, 10, 47, § 135; Suet. Claud. 45; id. Tib. 51; id. Calig. 15; id. Ner. 50; id. Oth. 11; id. Dom. 17; Dig. 11, 7, 14; Sen. ad Helv. 2, 5; 12, 5; Val. Max. 1, 6, 6; 4, 4, 2; 4, 6, 3 al.: (apes) defunctas progerunt funerantiumque more comitantur exsequias, Plin. 11, 18, 20, § 63:

    qui funerari sepelirive aliquem prohibuerit,

    Paul. Sent. 5, 26, 3.—
    II.
    Transf. (consequens pro antecedente), fūnĕrātus, a, um, killed, destroyed:

    prope funeratus Arboris ictu,

    Hor. C. 3, 8, 7:

    funerata est pars illa corporis, qua quondam Achilles eram,

    Petr. 129, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > funeratus

  • 22 funero

    fūnĕro, āvi, ātum ( dep. form funeratus est, Capitol. Pert. 14), 1, v. a. [id.], to bury with funeral rites, to inter (perh. not ante-Aug.;

    syn.: sepelio, humo, effero): qui funerari se jussit sestertiis undecim milibus,

    Plin. 33, 10, 47, § 135; Suet. Claud. 45; id. Tib. 51; id. Calig. 15; id. Ner. 50; id. Oth. 11; id. Dom. 17; Dig. 11, 7, 14; Sen. ad Helv. 2, 5; 12, 5; Val. Max. 1, 6, 6; 4, 4, 2; 4, 6, 3 al.: (apes) defunctas progerunt funerantiumque more comitantur exsequias, Plin. 11, 18, 20, § 63:

    qui funerari sepelirive aliquem prohibuerit,

    Paul. Sent. 5, 26, 3.—
    II.
    Transf. (consequens pro antecedente), fūnĕrātus, a, um, killed, destroyed:

    prope funeratus Arboris ictu,

    Hor. C. 3, 8, 7:

    funerata est pars illa corporis, qua quondam Achilles eram,

    Petr. 129, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > funero

  • 23 imperialis

    impĕrĭālis ( inp-), e, adj. [imperium, II. B. 3. b. b], of the empire or emperor, imperial:

    statuta,

    Dig. 47, 12, 3:

    praeceptum, Cod. Th. 3, 12, 2: ornamenta,

    Capitol. M. Aur. 17:

    molestia,

    Aur. Vict. Epit. 2:

    culmen,

    Amm. 21, 16:

    imperia et omnia imperialia sic horruit, ut, etc.,

    Capitol. Pert. 13, 1.— Adv.: impĕrĭālĭter, imperially:

    existimantes,

    Cod. Just. 6, 51, 1 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > imperialis

  • 24 imperialiter

    impĕrĭālis ( inp-), e, adj. [imperium, II. B. 3. b. b], of the empire or emperor, imperial:

    statuta,

    Dig. 47, 12, 3:

    praeceptum, Cod. Th. 3, 12, 2: ornamenta,

    Capitol. M. Aur. 17:

    molestia,

    Aur. Vict. Epit. 2:

    culmen,

    Amm. 21, 16:

    imperia et omnia imperialia sic horruit, ut, etc.,

    Capitol. Pert. 13, 1.— Adv.: impĕrĭālĭter, imperially:

    existimantes,

    Cod. Just. 6, 51, 1 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > imperialiter

  • 25 infamis

    in-fāmis, e, adj. [2. in-fama], of ill report, ill spoken of, disreputable, notorious, infamous (class.):

    homines ceteris vitiis atque omni dedecore infames,

    Cic. Clu. 47, 130:

    Metellus, infamis auctor deserendae Italiae,

    Liv. 27, 11, 12:

    captarum pecuniarum suspicione,

    id. 42, 45, 8:

    Valens ob lucra et quaestus infamis,

    Tac. H. 2, 56:

    filius,

    Quint. 9, 2, 79:

    ut inops infamis ne sim,

    Plaut. Trin. 3, 2, 63.—

    Of things: domus infamis et pestilens,

    Plin. Ep. 7, 27, 5: digitus, the middle finger, because used in unbecoming and scornful gestures (cf. Juv. 10, 53), Pers. 2, 33 Gildersleeve ad loc.:

    tabella,

    Cic. Div. in Caecil. 7, 24:

    turpis adulescentia, vita infamis,

    id. Font. 11, 24:

    carmen,

    Ov. R. Am. 254:

    annus,

    Liv. 8, 18, 2:

    Alpes frigoribus,

    id. 8, 21, 31:

    scopuli,

    Hor. C. 1, 3, 20:

    materia,

    Gell. 17, 12, 1:

    quo facto (maledicto) condemnatus infamis efficitur,

    Paul. Sent. 5, 4, 19.— Adv.: infāmĭ-ter, infamously; only sup.:

    alicui infamissime adhaerere,

    Capitol. Pert. 13, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > infamis

  • 26 infamiter

    in-fāmis, e, adj. [2. in-fama], of ill report, ill spoken of, disreputable, notorious, infamous (class.):

    homines ceteris vitiis atque omni dedecore infames,

    Cic. Clu. 47, 130:

    Metellus, infamis auctor deserendae Italiae,

    Liv. 27, 11, 12:

    captarum pecuniarum suspicione,

    id. 42, 45, 8:

    Valens ob lucra et quaestus infamis,

    Tac. H. 2, 56:

    filius,

    Quint. 9, 2, 79:

    ut inops infamis ne sim,

    Plaut. Trin. 3, 2, 63.—

    Of things: domus infamis et pestilens,

    Plin. Ep. 7, 27, 5: digitus, the middle finger, because used in unbecoming and scornful gestures (cf. Juv. 10, 53), Pers. 2, 33 Gildersleeve ad loc.:

    tabella,

    Cic. Div. in Caecil. 7, 24:

    turpis adulescentia, vita infamis,

    id. Font. 11, 24:

    carmen,

    Ov. R. Am. 254:

    annus,

    Liv. 8, 18, 2:

    Alpes frigoribus,

    id. 8, 21, 31:

    scopuli,

    Hor. C. 1, 3, 20:

    materia,

    Gell. 17, 12, 1:

    quo facto (maledicto) condemnatus infamis efficitur,

    Paul. Sent. 5, 4, 19.— Adv.: infāmĭ-ter, infamously; only sup.:

    alicui infamissime adhaerere,

    Capitol. Pert. 13, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > infamiter

  • 27 inperialis

    impĕrĭālis ( inp-), e, adj. [imperium, II. B. 3. b. b], of the empire or emperor, imperial:

    statuta,

    Dig. 47, 12, 3:

    praeceptum, Cod. Th. 3, 12, 2: ornamenta,

    Capitol. M. Aur. 17:

    molestia,

    Aur. Vict. Epit. 2:

    culmen,

    Amm. 21, 16:

    imperia et omnia imperialia sic horruit, ut, etc.,

    Capitol. Pert. 13, 1.— Adv.: impĕrĭālĭter, imperially:

    existimantes,

    Cod. Just. 6, 51, 1 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > inperialis

  • 28 intimator

    intĭmātor, ōris, m. [id.], one who announces or publishes (post-class.), Capitol. Pert. 10, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > intimator

  • 29 lignarius

    lignārĭus, a, um, adj. [lignum], of or belonging to wood, wood-:

    negotiatio,

    timbertrade, Capitol. Pert. 1:

    lima,

    Scrib. Comp. 141:

    artifex,

    a worker in wood, Vulg. Isa. 44, 13.—
    II.
    Subst.: lignārĭus, i, m.
    A.
    A worker in wood, a carpenter, joiner, Pall. 1, 6, 2.—Perh. hence,
    2.
    Inter lignarios, a place in Rome before the Porta Trigemina, perh. Joiners'-street, Timber-street, Liv. 35, 41 fin. (acc. to others, timber-market).—
    B.
    A slave whose office it was to carry wood (to a temple), a wood-carrier:

    Josue Gabionitas in aquarios lignariosque damnavit,

    Hier. Ep. 108, 8.—
    C.
    A wood-cutter, woodman: lignarius xulokopos, ho koptôn xula, Gloss. Lat. Gr.

    Lewis & Short latin dictionary > lignarius

  • 30 missus

    1.
    missus, a, um, Part., from mitto.
    2.
    missus, ūs, m. [mitto], a sending away, a sending, despatching.
    I.
    Lit.
    A.
    missu Caesaris ad Ambiorigem ventitare consueverat, Caes. B. G. 5, 27:

    duas venisse legiones missu Caesaris,

    id. ib. 6, 7:

    Archippi regis missu,

    Verg. A. 7, 752: quae valido venit contorta falarica missu, Enn. ap. Non. 555, 15 (Ann. v. 534 Vahl.).—
    B.
    A throwing, hurling, launching:

    pilum, haud paulo quam hasta vehementius ictu missuque telum,

    Liv. 9, 19, 7 Weissenb. ad loc.: telorum, Auct. B. Hisp. 17, 3; 31, 1.—
    II.
    Transf.
    A.
    A cast, a shot:

    vix absunt nobis missus bis mille sagittae,

    Lucr. 4, 408.—
    B.
    In the public games, a course, a round, a heat:

    spectaculum multiplicatis missibus in serum produxit,

    Suet. Ner. 22; id. Dom. 4: unus est missus qui ordinarius dicitur, Schol. Juv. 11, 193.—
    C.
    At table, a course:

    novem libras carnis per tres missus ponebat,

    Capitol. Pert. 12; Lampr. Heliog. 30.

    Lewis & Short latin dictionary > missus

  • 31 obduro

    ob-dūro, āvi, ātum, 1, v. a. and n.
    I.
    Act., to harden, render hard (only postclass.);

    in the trop. signif.: obdurare se contra manifestam veritatem,

    Lact. 1, 1, 23:

    obdurata patientia,

    Nazar. Pan. ad Const. 13:

    obdurata nequitia,

    Cod. Just. 10, 19, 2:

    obdurata verecundia,

    Capitol. Pert. 9.—Esp., to harden the heart against God (eccl. Lat.):

    obdurare corda,

    Vulg. Heb. 3, 8; id. Psa. 94, 8; id. Deut. 15, 7.— Pass.:

    ut non obduretur quis vestrum,

    Vulg. Heb. 3, 13.—
    II.
    Neutr., to be hard or hardened; only trop., to hold out, persist, endure:

    pernegabo atque obdurabo,

    Plaut. As. 2, 2, 56:

    persta, atque obdura,

    Hor. S. 2, 5, 39; Cat. 8, 11:

    perfer et obdura,

    Ov. Tr. 5, 11, 7.— Impers. pass.: quare obduretur hoc triduum, * Cic. Att. 12, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > obduro

  • 32 palus

    1.
    pālus, i, m. ( neutr. collat. form pālum, i, Varr. ap. Non. 219, 18) [for paglus (cf. dim. paxillus); root pag-; Sanscr. pācas, snare; Gr. pêgnumi, fasten; Lat. pango; cf.: pignus, pax], a stake, prop, stay, pale.
    I.
    Lit. (very freq. and class.;

    syn.: sudes, stipes): ut figam palum in parietem,

    Plaut. Mil. 4, 4, 4; id. Men. 2, 3, 53:

    damnati ad supplicium traditi, ad palum alligati,

    Cic. Verr. 2, 5, 5, § 11:

    palis adjungere vitem,

    Tib. 1, 8 (7), 33; Ov. F. 1, 665:

    palos et ridicas dolare,

    Col. 11, 2, 11; Varr. 1. 1.—The Roman soldiers learned to fight by attacking a stake set in the ground, Veg. Mil. 1, 11; 2, 23;

    hence, aut quis non vidit vulnera pali?

    Juv. 6, 246.—And, transf.: exerceamur ad palum: et, ne imparatos fortuna deprehendat, fiat nobis paupertas familiaris, Sen. Ep. 18, 6.—In the lang. of gladiators, palus primus or palusprimus (called also machaera Herculeana, Capitol. Pert. 8), a gladiator's sword of wood, borne by the secutores, whence their leader was also called primus palus, Lampr. Commod. 15;

    Inscr. Marin. Fratr. Arv. p. 694.—Prov.: quasi palo pectus tundor, of one astonished, stunned,

    Plaut. Rud. 5, 2, 2.—
    II.
    Transf., = membrum virile, Hor. S. 1, 8, 5.
    2.
    pălus, ūdis ( nom. sing. pălŭs, Hor. A. P. 65;

    but usually pălūs,

    Verg. A. 6, 107; v. infra; gen. plur. paludum, Caes. B. G. 4, 38, 2 Oud.;

    rarely paludium,

    Liv. 21, 54, 7 Drak.; Plin. 2, 68, 68, § 174; Just. 44, 1, 10; Eum. Pan. Const. Aug. 12, 2), f. [= Gr. pêlos, mud; cf. Sanscr. palvala, pool; perh. -ud of the stem = hudôr, water], a swamp, marsh, morass, bog, fen, pool (cf.: stagnum, lacus).
    I.
    Lit.:

    ille paludes siccare voluit,

    Cic. Phil. 5, 3, 7:

    paludes emere,

    id. Agr. 2, 27, 71:

    palus erat non magna inter nostrum atque hostium exercitum,

    Caes. B. G. 2, 9:

    propter paludes exercitui aditus non est,

    id. ib. 2, 16:

    Cocyti tardāque palus inamabilis undā,

    Verg. G. 4, 479:

    sterilisve diu palus aptaque remis,

    Hor. A. P. 65:

    udae paludes intumuere aestu,

    Ov. M. 1, 737:

    stagnata paludibus ument,

    id. ib. 15, 269:

    nigra,

    Tib. 3, 3, 37:

    exusta,

    Verg. G. 3, 432:

    alta,

    id. ib. 4, 48:

    putida,

    Cat. 17, 10:

    nebulosa,

    Sil. 8, 382:

    sordida,

    Stat. S. 4, 3, 8.—Hence, Palus Maeotis, = Lacus Maeotis, now the Sea of Azof, Plin. 2, 67, 67, § 168; Mel. 1, 19.—
    II.
    Transf.
    A.
    A reed that grows in marshes:

    tomentum concisa palus Circense vocatur,

    Mart. 14, 160, 1; 11, 32, 2.—
    B.
    Water:

    (cymba) multam accepit rimosa paludem,

    Verg. A. 6, 414.

    Lewis & Short latin dictionary > palus

  • 33 Pertinax

    per-tĭnax, ācis, adj. [tenax], that holds fast, that clings firmly, very tenacious.
    I.
    Lit. (only poet. and in post-Aug. prose):

    digitus male pertinax,

    Hor. C. 1, 9, 24:

    ales unguibus pertinax,

    App. Flor. p. 366: tenaxne pater ejus est? Ph. Pater immo edepol pertinax, exceedingly avaricious, Plaut. Capt. 2, 2, 39.—
    B.
    Transf., that lasts long, very durable:

    spiritus,

    Plin. 10, 29, 43, § 81:

    siligo in Allobrogum agro pertinax,

    id. 18, 8, 20, § 85.—
    II.
    Trop., firm, constant, steadfast, persevering, unyielding; in a bad sense, obstinate, pertinacious, stubborn (cf. pervicax); constr. absol., with in and abl.; also (rare and not ante-Aug.) with in and acc., adversus and acc., ad and acc.; also (post-Aug.) with gen., Att. ap. Non. 433, 6 sq.:

    concertationes in disputando pertinaces,

    Cic. Fin. 1, 8, 27 sq.:

    pertinacissimus fueris, si, etc.,

    id. ib. 2, 33, 107:

    valde pertinax,

    id. ib. 2, 3, 9:

    pertinax fama,

    Plin. 24, 17, 101, § 159:

    studium, Quint. Inst. prooem.: certamen,

    Liv. 2, 40:

    stare pertinaci statu,

    Gell. 2, 1, 2:

    octoginta milia fortissimae pertinacissimaeque in retinendis armis juventutis,

    Vell. 2, 27, 1:

    pertinax virtus,

    Liv. 25, 14:

    pertinax adversus temerarios impetus,

    id. 28, 22, 14:

    pertinacior in repugnando,

    id. 29, 33:

    pertinax ad obtinendam injuriam,

    id. 29, 1, 17:

    in quod coepit pertinax et intenta,

    Sen. Ira, 1, 1, 2.—
    (β).
    Poet., with inf.:

    fortuna... Ludum insolentem ludere pertinax,

    Hor. C. 3, 29, 51.—
    (γ).
    With gen.:

    justitiae,

    App. Mag. p. 338, 34:

    irae,

    Val. Max. 6, 3, 3.—Hence, adv.: pertĭnācĭter.
    A.
    Very fast or firmly, very tenaciously, persistently:

    haec ipsa magis pertinaciter haerent, quo deteriora sunt,

    Quint. 1, 1, 5; Suet. Tib. 74:

    pertinacius resistere,

    Plin. 16, 43, 83, § 227:

    pertinacissime retinere,

    id. 33, 6, 32, § 100. —
    B.
    Constantly, firmly, steadily, perseveringly; obstinately, stubbornly, pertinaciously:

    pertinaciter liberalibus studiis deditus,

    Suet. Claud. 40 fin.:

    pertinaciter in aliquā re manere,

    Varr. R. R. 1, 20: pertinaciter offensus, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23, 1:

    contendere,

    Suet. Caes. 1:

    studere,

    Sen. Ep. 5, 1.— Comp.:

    pertinacius insequi,

    Hirt. B. G. 8, 13.— Sup.:

    pertinacissime pabulo abstinere,

    Suet. Caes. 81 med.; id. Ner. 56.—
    III.
    Pertĭnax, ācis, m., surname of the emperor P. Helvius, who succeeded Commodus on the throne, Capitol. Pert. 1; Aur. Vict. Epit. 18.

    Lewis & Short latin dictionary > Pertinax

  • 34 pertinax

    per-tĭnax, ācis, adj. [tenax], that holds fast, that clings firmly, very tenacious.
    I.
    Lit. (only poet. and in post-Aug. prose):

    digitus male pertinax,

    Hor. C. 1, 9, 24:

    ales unguibus pertinax,

    App. Flor. p. 366: tenaxne pater ejus est? Ph. Pater immo edepol pertinax, exceedingly avaricious, Plaut. Capt. 2, 2, 39.—
    B.
    Transf., that lasts long, very durable:

    spiritus,

    Plin. 10, 29, 43, § 81:

    siligo in Allobrogum agro pertinax,

    id. 18, 8, 20, § 85.—
    II.
    Trop., firm, constant, steadfast, persevering, unyielding; in a bad sense, obstinate, pertinacious, stubborn (cf. pervicax); constr. absol., with in and abl.; also (rare and not ante-Aug.) with in and acc., adversus and acc., ad and acc.; also (post-Aug.) with gen., Att. ap. Non. 433, 6 sq.:

    concertationes in disputando pertinaces,

    Cic. Fin. 1, 8, 27 sq.:

    pertinacissimus fueris, si, etc.,

    id. ib. 2, 33, 107:

    valde pertinax,

    id. ib. 2, 3, 9:

    pertinax fama,

    Plin. 24, 17, 101, § 159:

    studium, Quint. Inst. prooem.: certamen,

    Liv. 2, 40:

    stare pertinaci statu,

    Gell. 2, 1, 2:

    octoginta milia fortissimae pertinacissimaeque in retinendis armis juventutis,

    Vell. 2, 27, 1:

    pertinax virtus,

    Liv. 25, 14:

    pertinax adversus temerarios impetus,

    id. 28, 22, 14:

    pertinacior in repugnando,

    id. 29, 33:

    pertinax ad obtinendam injuriam,

    id. 29, 1, 17:

    in quod coepit pertinax et intenta,

    Sen. Ira, 1, 1, 2.—
    (β).
    Poet., with inf.:

    fortuna... Ludum insolentem ludere pertinax,

    Hor. C. 3, 29, 51.—
    (γ).
    With gen.:

    justitiae,

    App. Mag. p. 338, 34:

    irae,

    Val. Max. 6, 3, 3.—Hence, adv.: pertĭnācĭter.
    A.
    Very fast or firmly, very tenaciously, persistently:

    haec ipsa magis pertinaciter haerent, quo deteriora sunt,

    Quint. 1, 1, 5; Suet. Tib. 74:

    pertinacius resistere,

    Plin. 16, 43, 83, § 227:

    pertinacissime retinere,

    id. 33, 6, 32, § 100. —
    B.
    Constantly, firmly, steadily, perseveringly; obstinately, stubbornly, pertinaciously:

    pertinaciter liberalibus studiis deditus,

    Suet. Claud. 40 fin.:

    pertinaciter in aliquā re manere,

    Varr. R. R. 1, 20: pertinaciter offensus, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23, 1:

    contendere,

    Suet. Caes. 1:

    studere,

    Sen. Ep. 5, 1.— Comp.:

    pertinacius insequi,

    Hirt. B. G. 8, 13.— Sup.:

    pertinacissime pabulo abstinere,

    Suet. Caes. 81 med.; id. Ner. 56.—
    III.
    Pertĭnax, ācis, m., surname of the emperor P. Helvius, who succeeded Commodus on the throne, Capitol. Pert. 1; Aur. Vict. Epit. 18.

    Lewis & Short latin dictionary > pertinax

  • 35 petulans

    pĕtŭlans, antis, adj. [prop. part. of the obsol. petulo, from peto, qs. falling upon or assailing in jest, i. e.], forward, pert, saucy, impudent, wanton, freakish, petulant.
    I.
    In gen. (class.;

    syn.: protervus, lascivus, procax): petulantes et petulci etiam appellantur, qui protervo impetu, et crebro petunt laedendi alterius gratiā,

    Fest. p. 206 Müll.:

    homo,

    Cic. de Or. 2, 75, 305:

    effuse petulans,

    id. Pis. 5, 10:

    animalia,

    Gell. 17, 20, 8:

    pictura,

    Plin. 35, 11, 40, § 140:

    petulans et furiosum genus dicendi,

    Cic. Brut. 68, 241:

    Tarentum,

    Juv. 6, 297.— Comp., Arn. 4, 151.— Sup.:

    imitatio petulantissima,

    Petr. 92.—
    II.
    In partic., wanton, lascivious (class.):

    si petulans fuisset in aliquā generosā nobili virgine,

    Cic. Par. 3, 1, 20.— Adv.: pĕtŭlanter, pertly, wantonly, impudently, petulantly (class.):

    in aliquem invehi,

    Cic. Att. 2, 19, 3:

    vivere,

    id. Cael. 16, 38.— Comp.:

    petulantius,

    Cic. Cael. 3, 6. — Sup.:

    petulantissime,

    Cic. Att. 9, 19, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > petulans

  • 36 petulanter

    pĕtŭlans, antis, adj. [prop. part. of the obsol. petulo, from peto, qs. falling upon or assailing in jest, i. e.], forward, pert, saucy, impudent, wanton, freakish, petulant.
    I.
    In gen. (class.;

    syn.: protervus, lascivus, procax): petulantes et petulci etiam appellantur, qui protervo impetu, et crebro petunt laedendi alterius gratiā,

    Fest. p. 206 Müll.:

    homo,

    Cic. de Or. 2, 75, 305:

    effuse petulans,

    id. Pis. 5, 10:

    animalia,

    Gell. 17, 20, 8:

    pictura,

    Plin. 35, 11, 40, § 140:

    petulans et furiosum genus dicendi,

    Cic. Brut. 68, 241:

    Tarentum,

    Juv. 6, 297.— Comp., Arn. 4, 151.— Sup.:

    imitatio petulantissima,

    Petr. 92.—
    II.
    In partic., wanton, lascivious (class.):

    si petulans fuisset in aliquā generosā nobili virgine,

    Cic. Par. 3, 1, 20.— Adv.: pĕtŭlanter, pertly, wantonly, impudently, petulantly (class.):

    in aliquem invehi,

    Cic. Att. 2, 19, 3:

    vivere,

    id. Cael. 16, 38.— Comp.:

    petulantius,

    Cic. Cael. 3, 6. — Sup.:

    petulantissime,

    Cic. Att. 9, 19, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > petulanter

  • 37 procax

    prŏcax, ācis, adj. [id.], bold, shameless, impudent, insolent, forward, pert, wanton (class.; syn.: petulans, protervus).
    A.
    Of persons:

    leno procax, rapax, trahax,

    Plaut. Pers. 3, 3, 6:

    procaciores estis vos,

    id. Truc. 1, 2, 52:

    non solum meretrix, sed etiam procax,

    Cic. Cael. 20, 49:

    procax in lacessendo,

    id. Fam. 7, 13, 2:

    procax ore,

    Tac. H. 2, 23:

    ingenio,

    id. A. 14, 15:

    lingua,

    id. ib. 1, 16:

    moribus,

    id. H. 3, 62.—With gen.:

    procax otii, i. e. in otio,

    Tac. A. 13, 46. —
    B.
    Of things:

    procaces manus,

    Plin. 22, 6, 7, § 17:

    Fescennina locutio,

    Cat. 61, 126:

    sermo,

    Sall. C. 25, 5:

    libertas,

    Phaedr. 1, 2, 2:

    nequitiae procaciores,

    Mart. 5, 2, 3:

    aliquem procacibus scriptis diffamare,

    Tac. A. 1, 72:

    procacissima lixarum ingenia,

    id. H. 2, 87:

    mulier meretrix et procax,

    Vulg. Ezech. 16, 30.—Of the vine: maritas populos complexae, atque per ramos earum procacibus brachiis scandentes, with wanton arms, i. e. entwining tendrils, Plin. 14, 1, 3, § 10.— Poet.:

    Auster,

    i. e. stormy, Verg. A. 1, 536.—Hence, adv.: prŏcācĭter, boldly, impudently, wantonly (not in Cic. or Cæs.):

    finem procaciter orto sermoni imponere,

    Curt. 8, 1, 32: procacius stipendium flagitare quam ex modestiā militari. Liv. 28, 24; Tac. A. 5, 4:

    procacissime patris tui memoriam illudunt,

    Curt. 8, 1, 34:

    vultum obfirmare,

    Vulg. Prov. 21, 29.

    Lewis & Short latin dictionary > procax

  • 38 prominulus

    prōmĭnŭlus, a, um, adj. [promineo], projecting a little, rather prominent (postclass.):

    venter,

    Capitol. Pert. 12:

    mammae,

    Sol. 27 fin.:

    labra,

    Mart. Cap. 3, § 261.

    Lewis & Short latin dictionary > prominulus

  • 39 protervus

    prŏtervus, a, um, adj. [protero; qs. trampling on every thing; hence], violent, vehement.
    I.
    Lit. ( poet.):

    venti,

    Hor. C. 1, 26, 2:

    Africus,

    id. Epod. 16, 22:

    Eurus,

    Ov. H. 11, 14:

    stella canis,

    scorching, oppressive, id. Am. 2, 16, 4.—
    II.
    Trop., forward, bold, pert, wanton, shameless, impudent (class.; generally milder than procax and petulans; v. protervitas): petulans protervo animo sum, Plaut. Bacch. 4, 3, 1:

    homo,

    Cic. Fin. 5, 12, 35; 1, 18, 61:

    dictum aut factum,

    id. ib. 2, 14, 47:

    vidua,

    id. Cael. 16, 38:

    Satyri, turba proterva,

    Ov. H. 5, 136:

    juvenes,

    Hor. C. 1, 25, 2:

    rixae,

    id. ib. 3, 14, 26:

    frons,

    id. ib. 2, 5, 15:

    oculi,

    Ov. H. 17, 77:

    manus,

    id. M. 5, 671:

    Musa,

    id. R. Am. 362:

    lingua,

    id. Ib. 520:

    sal protervum,

    ribald wit, Mart. 10, 9, 2.— Comp.:

    meretrix protervior,

    Just. 30, 2, 2.—Hence, adv., in two forms, proterve and proterviter.
    A. 1.
    In a bad sense, boldly, wantonly, shamelessly, impudently (class.):

    aedes arietare,

    Plaut. Truc. 2, 2, 1:

    proterve iracundus,

    Ter. Hec. 3, 5, 53 (immoderate, superbe, Don.):

    consectans aliquem proterve,

    Cic. Rep. 1, 44, 68.— Comp., Ov. A. A. 1, 599.— Sup., Aug. Civ. Dei, 5, 22.—
    2.
    In a good sense, boldly, with spirit:

    confidenter pro se et proterve loqui,

    Plaut. Am. 2, 2, 207.—
    B.
    prŏtervĭter, boldly, wantonly, shamelessly, impudently, Enn. ap. Non. 513, 11 (Com. v. 8 Vahl.).

    Lewis & Short latin dictionary > protervus

  • 40 relatio

    rĕlātĭo, ōnis, f. [refero], a carrying back, bringing back. *
    I.
    Lit.: membranae ut juvant aciem, ita crebrā relatione, quoad intinguntur calami, morantur manum, through the frequent carrying of the [p. 1555] hand back to the inkstand, i.e. by often stopping to dip the pen in the ink, Quint. 10, 3, 31.—
    II.
    Trop.
    A.
    In law t. t., a throwing back, retorting:

    relatio criminis, est cum ideo jure factum dicitur, quod aliquis ante injuriā lacessierit,

    Cic. Inv. 1, 11, 15; so Dig. 48, 1, 5:

    jurisjurandi,

    ib. 12, 2, 34 fin.
    B.
    In partic.
    1.
    A returning, repaying:

    gratiae,

    Sen. Ben. 5, 11; id. Ep. 74, 13.—
    2.
    In publicists' lang., a report; a proposition, motion:

    ecquis audivit non modo actionem aliquam aut relationem, sed vocem omnino aut querellam tuam?

    Cic. Pis. 13, 29:

    relatio illa salutaris,

    id. ib. 7, 14; Liv. 3, 39:

    relationem approbare,

    id. 32, 22:

    incipere,

    Tac. A. 5, 4; 13, 26:

    mutare,

    id. ib. 14, 49:

    egredi,

    id. ib. 2, 38:

    postulare in aliquid,

    id. ib. 13, 49:

    relationi intercedere,

    id. ib. 1, 13 al.: jus quartae relationis, the right accorded to the emperor, without being consul, of making communications in the Senate (this right was simply jus relationis;

    tertiae, quartae, etc., denote the number of subjects he might introduce at each meeting, which varied at different periods),

    Capitol. Pert. 5; Vop. Prob. 12 fin. — Hence,
    b.
    Transf., in gen., a report, narration, relation (only post-Aug.):

    dictorum,

    Quint. 2, 7, 4; cf. id. 9, 2, 59:

    causarum,

    id. 6, 3, 77:

    meritorum,

    id. 4, 1, 13:

    rerum ab Scythis gestarum,

    Just. 2, 1, 1:

    gentium,

    Plin. 7, 1, 1, § 6.—

    Of military reports to the general-in-chief or emperor: addens quaedam relationibus supervacua, quas subinde dimittebat ad principem,

    Amm. 14, 7, 10; 20, 4, 7; 28, 1, 10. —
    3.
    A rhetorical figure mentioned by Cicero, of the nature of which Quintilian was ignorant, Cic. de Or. 3, 54, 207; Quint. 9, 3, 97: epanaphora est relatio; quotiens per singula membra eadem pars orationis repetitur, hoc modo: Verres calumniatores apponebat, Verres de causā cognoscebat;

    Verres pronunciabat?

    i. e. the repetition of a word for rhetorical effect, Mart. Cap. 5, § 534 init.; cf. Quint. 9, 1, 33. —
    4.
    In philos. and gram. lang., reference, regard, respect, relation:

    illud quoque est ex relatione ad aliquid,

    Quint. 8, 4, 21:

    relatione factā non ad id,

    Dig. 1, 1, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > relatio

См. также в других словарях:

  • pert´ly — pert «purt», adjective. 1. too forward or free in speech or action; saucy; bold: »a pert girl, a pert reply. The boy was very pert. SYNONYM(S): impudent, impertinent. 2. stylish; jaunty: »a pert outfit for casu …   Useful english dictionary

  • pert — [pə:t US pə:rt] adj [Date: 1200 1300; : Old French; Origin: apert open, speaking freely , from Latin apertus] 1.) a girl or woman who is pert is amusing, but slightly disrespectful ▪ Angie gave him one of her pert little glances. 2.) a pert part… …   Dictionary of contemporary English

  • pert — [ pɜrt ] adjective 1. ) a pert girl or young woman is lively, confident, and attractive, especially in a way that shows a lack of respect 2. ) a pert object is small, attractive, and has a nice shape: a pert nose ╾ pert|ly adverb …   Usage of the words and phrases in modern English

  • Pert — Pert, a. [An aphetic form of OE. & OF. apert open, known, true, free, or impudent. See {Apert}.] 1. Open; evident; apert. [Obs.] Piers Plowman. [1913 Webster] 2. Lively; brisk; sprightly; smart. [Obs.] Shak. [1913 Webster] 3. Indecorously free,… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • PERT — ➔ Project Evaluation and Review Technique * * * PERT UK US noun [S] ► PRODUCTION, MANAGEMENT ABBREVIATION for Project Evaluation and Review Technique: a method of organizing a project and judging how well it is going, by calculating the length of …   Financial and business terms

  • Pert — ist der Name von: Morris Pert (1947–2010), ein britischer Komponist und Schlagzeuger PERT ist eine Abkürzung für: Program Evaluation and Review Technique, eine ereignisorientierte Netzplantechnik Diese Seite ist eine …   Deutsch Wikipedia

  • Pert — Pert, v. i. To behave with pertness. [Obs.] Gauden. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Pert — (el Perth), so v.w. Dar el Bertat …   Pierer's Universal-Lexikon

  • pert — index brazen, impertinent (insolent), insolent, presumptuous Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • PERT — sigla ES ingl. Program Evaluation and Review Technique, tecnica di valutazione e revisione dei programmi …   Dizionario italiano

  • perţ — s. v. secundă. Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonime …   Dicționar Român

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»