Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

pecuniosus

  • 1 pecuniosus

    pecunĭōsus, a um [st2]1 [-] riche en bétail. [st2]2 [-] riche, opulent. [st2]3 [-] qui rapporte, lucratif.
    * * *
    pecunĭōsus, a um [st2]1 [-] riche en bétail. [st2]2 [-] riche, opulent. [st2]3 [-] qui rapporte, lucratif.
    * * *
        Pecuniosus, pen. prod. Adiect. Cic. Qui ha force argent, Riche, Pecunieux, Argenteux.
    \
        Artes pecuniosae. Martial. Desquelles vient grand gaing, Prouffitables.

    Dictionarium latinogallicum > pecuniosus

  • 2 pecuniosus

    pecūniōsus, a, um [ pecunia ]
    1) имеющий много денег, состоятельный, богатый ( homo C)
    2) обогащающий, доходный ( ars M)

    Латинско-русский словарь > pecuniosus

  • 3 pecuniosus

    pecūniōsus, a, um (pecunia), I) reich an Geld, bemittelt, von Pers., Cic. u.a.: feminae pecuniosiores, Suet.: homo pecuniosissimus, Cic. – von Abstr., senectus pec., Tac.: pec. orbitas et senecta, Reichtum im kinderlosen Greisenalter, Tac. – Plur. subst., pecuniosi et locupletes, Cic. – II) aktiv = bereichernd, ars, Mart. 5, 56, 8.

    lateinisch-deutsches > pecuniosus

  • 4 pecuniosus

    pecūniōsus, a, um (pecunia), I) reich an Geld, bemittelt, von Pers., Cic. u.a.: feminae pecuniosiores, Suet.: homo pecuniosissimus, Cic. – von Abstr., senectus pec., Tac.: pec. orbitas et senecta, Reichtum im kinderlosen Greisenalter, Tac. – Plur. subst., pecuniosi et locupletes, Cic. – II) aktiv = bereichernd, ars, Mart. 5, 56, 8.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pecuniosus

  • 5 pecūniōsus

        pecūniōsus adj. with sup.    [pecunia], moneyed, rich, wealthy: mulier: senectus, Ta.: homo pecuniosissimus.
    * * *
    pecuniosa, pecuniosum ADJ
    rich, wealthy; profitable

    Latin-English dictionary > pecūniōsus

  • 6 pecuniosus

    pĕcūnĭōsus, a, um, adj. [id.], that has much money, moneyed, rich, wealthy.
    I.
    Lit. (class.):

    tum erat res in pecore et locorum possessionibus, ex quo pecuniosi et locupletes vocabantur,

    Cic. Rep. 2, 9, 16:

    homines copiis rei familiaris locupletes et pecuniosi,

    id. Rosc. Com. 15, 44:

    feminae pecuniosiores,

    Suet. Aug. 25:

    homo pecuniosissimus,

    Cic. Verr. 2, 5, 9, § 24; 1, 16, 47. —
    II.
    Transf., that brings money, gain ful:

    artes,

    Mart. 5, 56, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > pecuniosus

  • 7 pecuniosus

    rich, wealthy \profitable, lucrative

    Latin-English dictionary of medieval > pecuniosus

  • 8 quam

    adv.
    1) ( при возгласах и вопросах) как, до какой степени, насколько (q. diu? Pl etc.)
    q. nihil! Cдо чего мало!
    2)
    q... (tam) — как... так, насколько... настолько (non tam generosus, q. pecuniosus C)
    3)
    а) (при compar.) чем, нежели (magis audacter, q. parate C)
    longior, q. latior C — больший в длину, чем в ширину
    б) (иногда с posit.) по сравнению (tacita bona est mulier, q. loquens Pl)
    proelium atrocius, q. pro numero pugnantium L — сражение более ожесточённое, чем можно было ожидать при (данном) числе бойцов
    pacem q. bellum probare T — одобрять больше мир, чем войну
    dimidium q. quod acceperat L — половина того, что он получил
    4) (при superl.) как можно, возможно (exercitus q. maximus L)
    q. maximā voce Cкак можно громче
    5) ( время) после того, как
    postero die, q. C — на другой день после того, как
    6) ( для усиления наречия) чрезвычайно, весьма (nimis q. formido Pl; mire q. C)

    Латинско-русский словарь > quam

  • 9 pavesco

    pavēsco, ere (Inchoat. zu paveo), vor Furcht-, vor Angst beben, zittern, sich ängstigen, velut pavescentes et deprecantes, Quint. – m. ad u. Akk., ad tactum (v. einem Tiere), Colum.: ad caeli fragorem, Sen. – m. Abl. causae, omni strepitu, Sall.: mit Acc. resp. = wegen, vor, bellum, Tac.: iudicium magistratuum, Tac.: inania legionum nomina non pavescere, Tac.: manes umbrasque, Sil.: Passiv, quoniam bene generaliter pecuniosus pavescitur, Cassiod. in psalm. 48, 17.

    lateinisch-deutsches > pavesco

  • 10 tenuis

    tenuis, e (altind. tanu-s, ausgedehnt, griech. τανύω, ahd. dunni, dünn), I) dünn, fein, zart (Ggstz. crassus, dick). A) eig.: 1) im allg.: acus, Ov.: vestis, Ov.: collum, Cic.: capilli, Ov.: filum, Hor.: aurum, Goldfäden, Verg.: arundo, Verg.: pumex, zarter, poröser, Prop.: myricae, Ov.: caelum, Cic.: animae, Ov. – aries tenuioris velleris, Ov.: scalpellum tenuissimum, Colum. – subst., tenue, is, n., das Feine (Ggstz. comprehensibile), Lact. 7, 4, 12: animus ex tenuissimo constat, besteht aus dem feinsten Stoffe, Sen. ep. 57, 8. – 2) insbes.: a) dünn, spitz, schmächtig, mager, Catull. u. Mart. – b) schmal, eng, tellus, Erdenge, Ov.: frons, durch den Reichtum der Locken schmale, Hor.: limes, Quint.: litus, Liv.: tenue nigrum, schmaler-, kleiner schwarzer Fleck, Ov.: agmen militum Liv. – c) seicht, flach, nicht tief, Tiberis tenui fluens aquā, Liv.: unda, Prop. u. Ov.: sulcus, Verg. – d) dünn, wässerig (= nicht fett, nicht ölig, Ggstz. pinguis), vinum, Plin.: sanguis, Plin. – e) klar, hell, aqua, Ov. fast. 2, 250. – f) dünn dem Tone nach, schwach, vox, Pompon. com. 59. Quint. 11, 3, 32. – B) bildl.: a) (das Bild vom dünn und einfach gesponnenen Faden hergenommen) = dünn gesponnen, schlicht, einfach, argumentandi genus, Cic. – übtr., v. Pers., orator, ein schlichter (Ggstz. or. gravis), Cic. – b) fein, zart, genau, gründlich, cura, Ov.: aures, Lucr.: distinctio, Cic.: ratio, Hor.: Athenae, fein gebildet, Mart.: res tenues, tenui sermone peractae, fein ausgesonnene Gedanken, in gründlicher Darstellung erörtert, Hor. – II) übtr., dem äußeren Umfang, Wert usw. nach unbeträchtlich, klein, schwach, gering, dürftig, spärlich, ärmlich, A) eig.: oppidum, Cic.: frigus, Mart.: tenuissimum lumen (Ggstz. plenissimum lumen), Cic.: tenui (schwachen, sanften) verbere cauda levis, Mart.: victus, schmale, mäßige Kost (Ggstz. copiosus), Mart.: so auch cibus, Phaedr., u. mensa, Hor.: patrimonium, Cornif. rhet.: opes, Cic.: praeda, Caes. – übtr., v. Pers. = dürftig, ärmlich (Ggstz. locuples, pecuniosus), Cic.: tenuis et obaeratus, Suet.: mit Genet., tenuis opum, Sil. 6, 19. – B) bildl.: a) schwach, gering, geringfügig, kleinlich, valetudo tenuissima, Caes.: tenuis (beschränkt) atque infirmus animus, Caes.: ingenium (Ggstz. ing. forte), Quint.: scientia, Cic.: tenuis exsanguisque sermo, Cic.: causa tenuis et inops, Cic.: ars tenuis ac ieiuna, Quint.: inanis et tenuis spes, Cic.: spes tenuior, Cic.: suspicio, Cic.: damnum, Tac.: übtr., tenuis Catullus, der Dichter leichter, erotischer Lieder, Mart. – b) v. Geburt, Stand = gering, niedrig, tenui loco ortus, Liv.: qui tenuioris ordinis essent, Cic. – übtr., v. Pers. = niederen Standes, nieder, tenuis L. Verginius unusque de multis, Cic.: tenues homines, Cic. – Plur. subst., tenuiores, Leute niederen Standes (Ggstz. principes), Cic. – / tenvis (zweisilb.) gemessen, Verg. georg. 2, 180: tenve, Lucr. 4, 1234: tenvia (dreisilb.) gemessen, Verg. georg. 1, 397; 2, 121; 4, 38. Anthol. Lat. 198, 26 R.

    lateinisch-deutsches > tenuis

  • 11 pavesco

    pavēsco, ere (Inchoat. zu paveo), vor Furcht-, vor Angst beben, zittern, sich ängstigen, velut pavescentes et deprecantes, Quint. – m. ad u. Akk., ad tactum (v. einem Tiere), Colum.: ad caeli fragorem, Sen. – m. Abl. causae, omni strepitu, Sall.: mit Acc. resp. = wegen, vor, bellum, Tac.: iudicium magistratuum, Tac.: inania legionum nomina non pavescere, Tac.: manes umbrasque, Sil.: Passiv, quoniam bene generaliter pecuniosus pavescitur, Cassiod. in psalm. 48, 17.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pavesco

  • 12 tenuis

    tenuis, e (altind. tanu-s, ausgedehnt, griech. τανύω, ahd. dunni, dünn), I) dünn, fein, zart (Ggstz. crassus, dick). A) eig.: 1) im allg.: acus, Ov.: vestis, Ov.: collum, Cic.: capilli, Ov.: filum, Hor.: aurum, Goldfäden, Verg.: arundo, Verg.: pumex, zarter, poröser, Prop.: myricae, Ov.: caelum, Cic.: animae, Ov. – aries tenuioris velleris, Ov.: scalpellum tenuissimum, Colum. – subst., tenue, is, n., das Feine (Ggstz. comprehensibile), Lact. 7, 4, 12: animus ex tenuissimo constat, besteht aus dem feinsten Stoffe, Sen. ep. 57, 8. – 2) insbes.: a) dünn, spitz, schmächtig, mager, Catull. u. Mart. – b) schmal, eng, tellus, Erdenge, Ov.: frons, durch den Reichtum der Locken schmale, Hor.: limes, Quint.: litus, Liv.: tenue nigrum, schmaler-, kleiner schwarzer Fleck, Ov.: agmen militum Liv. – c) seicht, flach, nicht tief, Tiberis tenui fluens aquā, Liv.: unda, Prop. u. Ov.: sulcus, Verg. – d) dünn, wässerig (= nicht fett, nicht ölig, Ggstz. pinguis), vinum, Plin.: sanguis, Plin. – e) klar, hell, aqua, Ov. fast. 2, 250. – f) dünn dem Tone nach, schwach, vox, Pompon. com. 59. Quint. 11, 3, 32. – B) bildl.: a) (das Bild vom dünn und einfach gesponnenen Faden hergenommen) = dünn gesponnen, schlicht, einfach, argumentandi genus, Cic. – übtr., v. Pers., orator, ein schlichter (Ggstz. or. gravis), Cic. – b) fein, zart, genau, gründlich, cura, Ov.:
    ————
    aures, Lucr.: distinctio, Cic.: ratio, Hor.: Athenae, fein gebildet, Mart.: res tenues, tenui sermone peractae, fein ausgesonnene Gedanken, in gründlicher Darstellung erörtert, Hor. – II) übtr., dem äußeren Umfang, Wert usw. nach unbeträchtlich, klein, schwach, gering, dürftig, spärlich, ärmlich, A) eig.: oppidum, Cic.: frigus, Mart.: tenuissimum lumen (Ggstz. plenissimum lumen), Cic.: tenui (schwachen, sanften) verbere cauda levis, Mart.: victus, schmale, mäßige Kost (Ggstz. copiosus), Mart.: so auch cibus, Phaedr., u. mensa, Hor.: patrimonium, Cornif. rhet.: opes, Cic.: praeda, Caes. – übtr., v. Pers. = dürftig, ärmlich (Ggstz. locuples, pecuniosus), Cic.: tenuis et obaeratus, Suet.: mit Genet., tenuis opum, Sil. 6, 19. – B) bildl.: a) schwach, gering, geringfügig, kleinlich, valetudo tenuissima, Caes.: tenuis (beschränkt) atque infirmus animus, Caes.: ingenium (Ggstz. ing. forte), Quint.: scientia, Cic.: tenuis exsanguisque sermo, Cic.: causa tenuis et inops, Cic.: ars tenuis ac ieiuna, Quint.: inanis et tenuis spes, Cic.: spes tenuior, Cic.: suspicio, Cic.: damnum, Tac.: übtr., tenuis Catullus, der Dichter leichter, erotischer Lieder, Mart. – b) v. Geburt, Stand = gering, niedrig, tenui loco ortus, Liv.: qui tenuioris ordinis essent, Cic. – übtr., v. Pers. = niederen Standes, nieder, tenuis L. Verginius unusque de multis, Cic.: tenues homines, Cic. – Plur. subst., tenuiores, Leute
    ————
    niederen Standes (Ggstz. principes), Cic. – tenvis (zweisilb.) gemessen, Verg. georg. 2, 180: tenve, Lucr. 4, 1234: tenvia (dreisilb.) gemessen, Verg. georg. 1, 397; 2, 121; 4, 38. Anthol. Lat. 198, 26 R.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tenuis

  • 13 tenuis

        tenuis e, adj. with comp. tenuior and sup. tenuissimus    [2 TA-], drawn out, meagre, slim, thin, lank, slender: Pinna, H.: acus, fine, O.: avena, V.: animae (defunctorum), O.—Of texture, thin, fine, close: vestes, O.: togae, H.: toga filo tenuissima, O.: natura oculos membranis tenuissimis saepsit.—Of substance, thin, rare, fine, slight: caelum: athereus locus tenuissimus est: agmen (militum), L.— Little, slight, trifling, inconsiderable, insignificant, poor, mean: oppidum: aqua, shallow, L.: tenuem fontibus adfer aquam, i. e. a little water, O.: sulcus, V.: Insignis tenui fronte Lycoris, low, H.: semita, narrow, V.: cibus, Ph.: opes: census, H.: praeda, Cs.: tenuissimum lumen: ventus, a breeze, V.—Of persons, poor: servus sit an liber, pecuniosus an tenuis.— Plur m. as subst: tenuīs praemio, stultos errore permovit: fortunae constitui tenuiorum videbantur: cuiusque censum tenuissimi auxerant.—Fig., fine, nice, delicate, subtle, exact: distinctio: cura, O.: rationes non ad tenue elimatae.— Weak, trifling, insignificant, mean, poor, slight: tenuissima valetudo, delicate, Cs.: sermo: in tenuissimis rebus labi: artificium: spes tenuior: curae, V.— Low in rank, mean, inferior, common: tenuiores, the lower orders: tenuis L. Virginius unusque de multis: tenuissimus quisque: adulescentes tenui loco orti, L.
    * * *
    tenue, tenuior -or -us, tenuissimus -a -um ADJ
    thin, fine; delicate; slight, little, unimportant; weak, feeble

    Latin-English dictionary > tenuis

  • 14 ditior

    1.
    dīves, ĭtis, and dīs, dīte (v. seq. b), adj. [perh. root div-, gleam; Gr. dios; Lat. divus, dies], rich (cf.: pecuniosus, beatus, locuples, opulens, opulentus).
    I.
    dīves (class. and freq.; the nom. and acc. of the neutr. plur. do not occur; cf. Neue Formenl. 2, 51, v.
    (β).
    infra; abl. sing. usually divite, e. g. Plaut. Cist. 2, 1, 56; Hor. C. 4, 8, 5; id. Ep. 2, 2, 31; id. A. P. 409; Ov. Am. 1, 10, 53; id. M. 5, 49; Quint. 4, 2, 95; 7, 4, 23 et saep.:

    diviti,

    Plin. 3, 1, 3, § 7; 7, 29, 30, § 108):

    ubi dives blande appellat pauperem,

    Plaut. Aul. 2, 2, 7;

    opp. pauper,

    id. ib. 2, 2, 19; 49; id. Cist. 2, 1, 56; id. Men. 4, 2, 9; id. Poen. 3, 1, 13 et saep.:

    quem intelligimus divitem? etc.,

    Cic. Par. 6, 1:

    solos sapientes esse, si mendicissimi, divites,

    id. Mur. 29 fin.;

    so opp. mendici,

    id. Phil. 8, 3, 9 et saep.: Crassus, cum cognomine dives tum copiis, id. Off. 2, 16, 57; cf.:

    Fufidius Dives agris, dives positis in fenore nummis,

    Hor. S. 1, 2, 13; id. A. P. 421; so with abl.:

    pecore et multa tellure,

    id. Epod. 15, 19:

    antiquo censu,

    id. S. 2, 3, 169:

    Lare,

    id. ib. 2, 5, 14:

    amico Hercule,

    id. ib. 2, 6, 12:

    auro,

    Curt. 8, 5, 3; Just. 44, 3, 5; 44, 1, 7; cf.

    Liv. Praef. § 11: bubus,

    Ov. M. 15, 12:

    dote,

    id. H. 11, 100 et saep.:

    dives pecoris nivei,

    Verg. E. 2, 20; so with gen.:

    opum,

    id. G. 2, 468; id. A. 1, 14; 2, 22; Ov. F. 3, 570:

    armenti,

    id. H. 9, 91:

    equum pictae vestis et auri,

    Verg. A. 9, 26:

    artium,

    Hor. C. 4, 8, 5 et saep.:

    dives ab omni armento,

    Val. Fl. 6, 204.—
    B.
    Transf., of things.
    1.
    Rich, sumptuous, costly, splendid, precious:

    animus hominis dives, non arca appellari solet,

    Cic. Par. 6, 1, 44:

    Capua,

    Verg. G. 2, 224:

    Anagnia,

    id. ib. 7, 684:

    Achaia,

    Ov. M. 8, 268:

    ager,

    Verg. A. 7, 262:

    ramus,

    id. ib. 6, 195:

    mensae,

    Hor. S. 2, 4, 87:

    lingua,

    id. Ep. 2, 2, 121:

    vena,

    id. A. P. 409 et saep.:

    templum donis dives,

    Liv. 45, 28:

    Africa triumphis,

    Verg. A. 4, 38: Mantua avis, id. id. 10, 201:

    terra amomo,

    Ov. M. 10, 307 et saep.:

    dives opis natura suae,

    Hor. S. 1, 2, 74.—
    2.
    Abundant, plentiful ( poet.):

    dives copia fiendi,

    Ov. Trist. 3, 1, 102; cf.

    stipendia,

    Liv. 21, 43, 9.
    2.
    dīs, neutr. dite (mostly poet.;

    in prose very rare before the Aug. per.): dis quidem esses,

    Ter. Ad. 5, 1, 8:

    dite solum,

    Val. Fl. 2, 296:

    hujus ditis aedes,

    Ter. Ad. 4, 2, 42; so,

    ditis domus,

    Hor. Epod. 2, 65:

    diti placitura magistro,

    Tib. 2, 5, 35:

    ditem hostem,

    Liv. 9, 40:

    ditem,

    Ter. Heaut. 3, 3, 48; id. Phorm. 4, 3, 48; Suet. Galb. 3:

    diti de pectore,

    Lucr. 1, 414:

    in diti domo,

    Liv. 42, 34, 3:

    patre diti,

    Nep. Att. 1, 2:

    quam estis maxume potentes, dites, fortunati, etc.,

    Ter. Ad. 3, 4, 57; so,

    dites,

    Tib. 1, 1, 78; 3, 6, 13; Hor. C. 1, 7, 9; Sil. 3, 673:

    Persarum campi,

    Curt. 3, 25, 10:

    terrae,

    Tac. A. 4, 55:

    delubra ditia donis,

    Ov. M. 2, 77; so,

    opulenta ac ditia stipendia,

    Liv. 21, 43:

    pectora ditum,

    Sen. Herc. Oet. 649;

    for which: regem ditium Mycenarum,

    Aus. Grat. Act. 59:

    ditibus indulgent epulis,

    Stat. Th. 5, 187:

    ditibus promissis,

    Sil. 3, 512.—
    b.
    Comp.
    (α).
    dīvĭtior (most freq. in prose and poetry, except Hor., v. seq. b), Plaut. Aul. 5, 2; id. Ps. 5, 2, 24; Ter. Ph. 1, 1, 8; Lucr. 5, 1114; Cic. Rep. 1, 17, 28; 1, 32; id. Lael. 16, 58; id. de Or. 3, 48, 185; id. Par. 6, 3, 49; Ov. H. 16, 34; id. M. 6, 452 al.—
    (β).
    dītior, Liv. Praef. § 11; Hor. S. 1, 1, 40; 1, 5, 91; 1, 9, 51; 2, 7, 52; Sil. 13, 684; Stat. Th. 3, 481; Gell. 4, 1, 1.—
    c.
    Sup.
    (α).
    dīvĭtissimus (good prose), Cic. Off. 2, 17; id. Div. 1, 36; id. Par. 6, 2, 48; Nep. Alcib. 2; id. Phoc. 1, 2; Sen. Contr. 2, 9, 7; Curt. 4, 4, 24.—
    (β).
    dītissimus (mostly poet. and in post-Aug. prose), Verg. G. 2, 136; id. A. 1, 343; 7, 537; 9, 360; 10, 563; Ov. M. 5, 129; Val. Fl. 5, 123; Sil. 3, 397; Aus. Epigr. 54 (twice); * Caes. B. G. 1, 2, 1; Nep. Alcib. 2, 1; Liv. 9, 31; 17, 14; 10, 46; Suet. Ner. 9. — Adv.: dītĭus, more richly or splendidly (post-Aug. and very rare):

    ditius habitare,

    Stat. S. 1, 5, 31.— Sup.:

    ditissime domos exornare,

    App. de Deo Socr. p. 54, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > ditior

  • 15 ditissimus

    1.
    dīves, ĭtis, and dīs, dīte (v. seq. b), adj. [perh. root div-, gleam; Gr. dios; Lat. divus, dies], rich (cf.: pecuniosus, beatus, locuples, opulens, opulentus).
    I.
    dīves (class. and freq.; the nom. and acc. of the neutr. plur. do not occur; cf. Neue Formenl. 2, 51, v.
    (β).
    infra; abl. sing. usually divite, e. g. Plaut. Cist. 2, 1, 56; Hor. C. 4, 8, 5; id. Ep. 2, 2, 31; id. A. P. 409; Ov. Am. 1, 10, 53; id. M. 5, 49; Quint. 4, 2, 95; 7, 4, 23 et saep.:

    diviti,

    Plin. 3, 1, 3, § 7; 7, 29, 30, § 108):

    ubi dives blande appellat pauperem,

    Plaut. Aul. 2, 2, 7;

    opp. pauper,

    id. ib. 2, 2, 19; 49; id. Cist. 2, 1, 56; id. Men. 4, 2, 9; id. Poen. 3, 1, 13 et saep.:

    quem intelligimus divitem? etc.,

    Cic. Par. 6, 1:

    solos sapientes esse, si mendicissimi, divites,

    id. Mur. 29 fin.;

    so opp. mendici,

    id. Phil. 8, 3, 9 et saep.: Crassus, cum cognomine dives tum copiis, id. Off. 2, 16, 57; cf.:

    Fufidius Dives agris, dives positis in fenore nummis,

    Hor. S. 1, 2, 13; id. A. P. 421; so with abl.:

    pecore et multa tellure,

    id. Epod. 15, 19:

    antiquo censu,

    id. S. 2, 3, 169:

    Lare,

    id. ib. 2, 5, 14:

    amico Hercule,

    id. ib. 2, 6, 12:

    auro,

    Curt. 8, 5, 3; Just. 44, 3, 5; 44, 1, 7; cf.

    Liv. Praef. § 11: bubus,

    Ov. M. 15, 12:

    dote,

    id. H. 11, 100 et saep.:

    dives pecoris nivei,

    Verg. E. 2, 20; so with gen.:

    opum,

    id. G. 2, 468; id. A. 1, 14; 2, 22; Ov. F. 3, 570:

    armenti,

    id. H. 9, 91:

    equum pictae vestis et auri,

    Verg. A. 9, 26:

    artium,

    Hor. C. 4, 8, 5 et saep.:

    dives ab omni armento,

    Val. Fl. 6, 204.—
    B.
    Transf., of things.
    1.
    Rich, sumptuous, costly, splendid, precious:

    animus hominis dives, non arca appellari solet,

    Cic. Par. 6, 1, 44:

    Capua,

    Verg. G. 2, 224:

    Anagnia,

    id. ib. 7, 684:

    Achaia,

    Ov. M. 8, 268:

    ager,

    Verg. A. 7, 262:

    ramus,

    id. ib. 6, 195:

    mensae,

    Hor. S. 2, 4, 87:

    lingua,

    id. Ep. 2, 2, 121:

    vena,

    id. A. P. 409 et saep.:

    templum donis dives,

    Liv. 45, 28:

    Africa triumphis,

    Verg. A. 4, 38: Mantua avis, id. id. 10, 201:

    terra amomo,

    Ov. M. 10, 307 et saep.:

    dives opis natura suae,

    Hor. S. 1, 2, 74.—
    2.
    Abundant, plentiful ( poet.):

    dives copia fiendi,

    Ov. Trist. 3, 1, 102; cf.

    stipendia,

    Liv. 21, 43, 9.
    2.
    dīs, neutr. dite (mostly poet.;

    in prose very rare before the Aug. per.): dis quidem esses,

    Ter. Ad. 5, 1, 8:

    dite solum,

    Val. Fl. 2, 296:

    hujus ditis aedes,

    Ter. Ad. 4, 2, 42; so,

    ditis domus,

    Hor. Epod. 2, 65:

    diti placitura magistro,

    Tib. 2, 5, 35:

    ditem hostem,

    Liv. 9, 40:

    ditem,

    Ter. Heaut. 3, 3, 48; id. Phorm. 4, 3, 48; Suet. Galb. 3:

    diti de pectore,

    Lucr. 1, 414:

    in diti domo,

    Liv. 42, 34, 3:

    patre diti,

    Nep. Att. 1, 2:

    quam estis maxume potentes, dites, fortunati, etc.,

    Ter. Ad. 3, 4, 57; so,

    dites,

    Tib. 1, 1, 78; 3, 6, 13; Hor. C. 1, 7, 9; Sil. 3, 673:

    Persarum campi,

    Curt. 3, 25, 10:

    terrae,

    Tac. A. 4, 55:

    delubra ditia donis,

    Ov. M. 2, 77; so,

    opulenta ac ditia stipendia,

    Liv. 21, 43:

    pectora ditum,

    Sen. Herc. Oet. 649;

    for which: regem ditium Mycenarum,

    Aus. Grat. Act. 59:

    ditibus indulgent epulis,

    Stat. Th. 5, 187:

    ditibus promissis,

    Sil. 3, 512.—
    b.
    Comp.
    (α).
    dīvĭtior (most freq. in prose and poetry, except Hor., v. seq. b), Plaut. Aul. 5, 2; id. Ps. 5, 2, 24; Ter. Ph. 1, 1, 8; Lucr. 5, 1114; Cic. Rep. 1, 17, 28; 1, 32; id. Lael. 16, 58; id. de Or. 3, 48, 185; id. Par. 6, 3, 49; Ov. H. 16, 34; id. M. 6, 452 al.—
    (β).
    dītior, Liv. Praef. § 11; Hor. S. 1, 1, 40; 1, 5, 91; 1, 9, 51; 2, 7, 52; Sil. 13, 684; Stat. Th. 3, 481; Gell. 4, 1, 1.—
    c.
    Sup.
    (α).
    dīvĭtissimus (good prose), Cic. Off. 2, 17; id. Div. 1, 36; id. Par. 6, 2, 48; Nep. Alcib. 2; id. Phoc. 1, 2; Sen. Contr. 2, 9, 7; Curt. 4, 4, 24.—
    (β).
    dītissimus (mostly poet. and in post-Aug. prose), Verg. G. 2, 136; id. A. 1, 343; 7, 537; 9, 360; 10, 563; Ov. M. 5, 129; Val. Fl. 5, 123; Sil. 3, 397; Aus. Epigr. 54 (twice); * Caes. B. G. 1, 2, 1; Nep. Alcib. 2, 1; Liv. 9, 31; 17, 14; 10, 46; Suet. Ner. 9. — Adv.: dītĭus, more richly or splendidly (post-Aug. and very rare):

    ditius habitare,

    Stat. S. 1, 5, 31.— Sup.:

    ditissime domos exornare,

    App. de Deo Socr. p. 54, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > ditissimus

  • 16 dives

    1.
    dīves, ĭtis, and dīs, dīte (v. seq. b), adj. [perh. root div-, gleam; Gr. dios; Lat. divus, dies], rich (cf.: pecuniosus, beatus, locuples, opulens, opulentus).
    I.
    dīves (class. and freq.; the nom. and acc. of the neutr. plur. do not occur; cf. Neue Formenl. 2, 51, v.
    (β).
    infra; abl. sing. usually divite, e. g. Plaut. Cist. 2, 1, 56; Hor. C. 4, 8, 5; id. Ep. 2, 2, 31; id. A. P. 409; Ov. Am. 1, 10, 53; id. M. 5, 49; Quint. 4, 2, 95; 7, 4, 23 et saep.:

    diviti,

    Plin. 3, 1, 3, § 7; 7, 29, 30, § 108):

    ubi dives blande appellat pauperem,

    Plaut. Aul. 2, 2, 7;

    opp. pauper,

    id. ib. 2, 2, 19; 49; id. Cist. 2, 1, 56; id. Men. 4, 2, 9; id. Poen. 3, 1, 13 et saep.:

    quem intelligimus divitem? etc.,

    Cic. Par. 6, 1:

    solos sapientes esse, si mendicissimi, divites,

    id. Mur. 29 fin.;

    so opp. mendici,

    id. Phil. 8, 3, 9 et saep.: Crassus, cum cognomine dives tum copiis, id. Off. 2, 16, 57; cf.:

    Fufidius Dives agris, dives positis in fenore nummis,

    Hor. S. 1, 2, 13; id. A. P. 421; so with abl.:

    pecore et multa tellure,

    id. Epod. 15, 19:

    antiquo censu,

    id. S. 2, 3, 169:

    Lare,

    id. ib. 2, 5, 14:

    amico Hercule,

    id. ib. 2, 6, 12:

    auro,

    Curt. 8, 5, 3; Just. 44, 3, 5; 44, 1, 7; cf.

    Liv. Praef. § 11: bubus,

    Ov. M. 15, 12:

    dote,

    id. H. 11, 100 et saep.:

    dives pecoris nivei,

    Verg. E. 2, 20; so with gen.:

    opum,

    id. G. 2, 468; id. A. 1, 14; 2, 22; Ov. F. 3, 570:

    armenti,

    id. H. 9, 91:

    equum pictae vestis et auri,

    Verg. A. 9, 26:

    artium,

    Hor. C. 4, 8, 5 et saep.:

    dives ab omni armento,

    Val. Fl. 6, 204.—
    B.
    Transf., of things.
    1.
    Rich, sumptuous, costly, splendid, precious:

    animus hominis dives, non arca appellari solet,

    Cic. Par. 6, 1, 44:

    Capua,

    Verg. G. 2, 224:

    Anagnia,

    id. ib. 7, 684:

    Achaia,

    Ov. M. 8, 268:

    ager,

    Verg. A. 7, 262:

    ramus,

    id. ib. 6, 195:

    mensae,

    Hor. S. 2, 4, 87:

    lingua,

    id. Ep. 2, 2, 121:

    vena,

    id. A. P. 409 et saep.:

    templum donis dives,

    Liv. 45, 28:

    Africa triumphis,

    Verg. A. 4, 38: Mantua avis, id. id. 10, 201:

    terra amomo,

    Ov. M. 10, 307 et saep.:

    dives opis natura suae,

    Hor. S. 1, 2, 74.—
    2.
    Abundant, plentiful ( poet.):

    dives copia fiendi,

    Ov. Trist. 3, 1, 102; cf.

    stipendia,

    Liv. 21, 43, 9.
    2.
    dīs, neutr. dite (mostly poet.;

    in prose very rare before the Aug. per.): dis quidem esses,

    Ter. Ad. 5, 1, 8:

    dite solum,

    Val. Fl. 2, 296:

    hujus ditis aedes,

    Ter. Ad. 4, 2, 42; so,

    ditis domus,

    Hor. Epod. 2, 65:

    diti placitura magistro,

    Tib. 2, 5, 35:

    ditem hostem,

    Liv. 9, 40:

    ditem,

    Ter. Heaut. 3, 3, 48; id. Phorm. 4, 3, 48; Suet. Galb. 3:

    diti de pectore,

    Lucr. 1, 414:

    in diti domo,

    Liv. 42, 34, 3:

    patre diti,

    Nep. Att. 1, 2:

    quam estis maxume potentes, dites, fortunati, etc.,

    Ter. Ad. 3, 4, 57; so,

    dites,

    Tib. 1, 1, 78; 3, 6, 13; Hor. C. 1, 7, 9; Sil. 3, 673:

    Persarum campi,

    Curt. 3, 25, 10:

    terrae,

    Tac. A. 4, 55:

    delubra ditia donis,

    Ov. M. 2, 77; so,

    opulenta ac ditia stipendia,

    Liv. 21, 43:

    pectora ditum,

    Sen. Herc. Oet. 649;

    for which: regem ditium Mycenarum,

    Aus. Grat. Act. 59:

    ditibus indulgent epulis,

    Stat. Th. 5, 187:

    ditibus promissis,

    Sil. 3, 512.—
    b.
    Comp.
    (α).
    dīvĭtior (most freq. in prose and poetry, except Hor., v. seq. b), Plaut. Aul. 5, 2; id. Ps. 5, 2, 24; Ter. Ph. 1, 1, 8; Lucr. 5, 1114; Cic. Rep. 1, 17, 28; 1, 32; id. Lael. 16, 58; id. de Or. 3, 48, 185; id. Par. 6, 3, 49; Ov. H. 16, 34; id. M. 6, 452 al.—
    (β).
    dītior, Liv. Praef. § 11; Hor. S. 1, 1, 40; 1, 5, 91; 1, 9, 51; 2, 7, 52; Sil. 13, 684; Stat. Th. 3, 481; Gell. 4, 1, 1.—
    c.
    Sup.
    (α).
    dīvĭtissimus (good prose), Cic. Off. 2, 17; id. Div. 1, 36; id. Par. 6, 2, 48; Nep. Alcib. 2; id. Phoc. 1, 2; Sen. Contr. 2, 9, 7; Curt. 4, 4, 24.—
    (β).
    dītissimus (mostly poet. and in post-Aug. prose), Verg. G. 2, 136; id. A. 1, 343; 7, 537; 9, 360; 10, 563; Ov. M. 5, 129; Val. Fl. 5, 123; Sil. 3, 397; Aus. Epigr. 54 (twice); * Caes. B. G. 1, 2, 1; Nep. Alcib. 2, 1; Liv. 9, 31; 17, 14; 10, 46; Suet. Ner. 9. — Adv.: dītĭus, more richly or splendidly (post-Aug. and very rare):

    ditius habitare,

    Stat. S. 1, 5, 31.— Sup.:

    ditissime domos exornare,

    App. de Deo Socr. p. 54, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > dives

  • 17 divitior

    1.
    dīves, ĭtis, and dīs, dīte (v. seq. b), adj. [perh. root div-, gleam; Gr. dios; Lat. divus, dies], rich (cf.: pecuniosus, beatus, locuples, opulens, opulentus).
    I.
    dīves (class. and freq.; the nom. and acc. of the neutr. plur. do not occur; cf. Neue Formenl. 2, 51, v.
    (β).
    infra; abl. sing. usually divite, e. g. Plaut. Cist. 2, 1, 56; Hor. C. 4, 8, 5; id. Ep. 2, 2, 31; id. A. P. 409; Ov. Am. 1, 10, 53; id. M. 5, 49; Quint. 4, 2, 95; 7, 4, 23 et saep.:

    diviti,

    Plin. 3, 1, 3, § 7; 7, 29, 30, § 108):

    ubi dives blande appellat pauperem,

    Plaut. Aul. 2, 2, 7;

    opp. pauper,

    id. ib. 2, 2, 19; 49; id. Cist. 2, 1, 56; id. Men. 4, 2, 9; id. Poen. 3, 1, 13 et saep.:

    quem intelligimus divitem? etc.,

    Cic. Par. 6, 1:

    solos sapientes esse, si mendicissimi, divites,

    id. Mur. 29 fin.;

    so opp. mendici,

    id. Phil. 8, 3, 9 et saep.: Crassus, cum cognomine dives tum copiis, id. Off. 2, 16, 57; cf.:

    Fufidius Dives agris, dives positis in fenore nummis,

    Hor. S. 1, 2, 13; id. A. P. 421; so with abl.:

    pecore et multa tellure,

    id. Epod. 15, 19:

    antiquo censu,

    id. S. 2, 3, 169:

    Lare,

    id. ib. 2, 5, 14:

    amico Hercule,

    id. ib. 2, 6, 12:

    auro,

    Curt. 8, 5, 3; Just. 44, 3, 5; 44, 1, 7; cf.

    Liv. Praef. § 11: bubus,

    Ov. M. 15, 12:

    dote,

    id. H. 11, 100 et saep.:

    dives pecoris nivei,

    Verg. E. 2, 20; so with gen.:

    opum,

    id. G. 2, 468; id. A. 1, 14; 2, 22; Ov. F. 3, 570:

    armenti,

    id. H. 9, 91:

    equum pictae vestis et auri,

    Verg. A. 9, 26:

    artium,

    Hor. C. 4, 8, 5 et saep.:

    dives ab omni armento,

    Val. Fl. 6, 204.—
    B.
    Transf., of things.
    1.
    Rich, sumptuous, costly, splendid, precious:

    animus hominis dives, non arca appellari solet,

    Cic. Par. 6, 1, 44:

    Capua,

    Verg. G. 2, 224:

    Anagnia,

    id. ib. 7, 684:

    Achaia,

    Ov. M. 8, 268:

    ager,

    Verg. A. 7, 262:

    ramus,

    id. ib. 6, 195:

    mensae,

    Hor. S. 2, 4, 87:

    lingua,

    id. Ep. 2, 2, 121:

    vena,

    id. A. P. 409 et saep.:

    templum donis dives,

    Liv. 45, 28:

    Africa triumphis,

    Verg. A. 4, 38: Mantua avis, id. id. 10, 201:

    terra amomo,

    Ov. M. 10, 307 et saep.:

    dives opis natura suae,

    Hor. S. 1, 2, 74.—
    2.
    Abundant, plentiful ( poet.):

    dives copia fiendi,

    Ov. Trist. 3, 1, 102; cf.

    stipendia,

    Liv. 21, 43, 9.
    2.
    dīs, neutr. dite (mostly poet.;

    in prose very rare before the Aug. per.): dis quidem esses,

    Ter. Ad. 5, 1, 8:

    dite solum,

    Val. Fl. 2, 296:

    hujus ditis aedes,

    Ter. Ad. 4, 2, 42; so,

    ditis domus,

    Hor. Epod. 2, 65:

    diti placitura magistro,

    Tib. 2, 5, 35:

    ditem hostem,

    Liv. 9, 40:

    ditem,

    Ter. Heaut. 3, 3, 48; id. Phorm. 4, 3, 48; Suet. Galb. 3:

    diti de pectore,

    Lucr. 1, 414:

    in diti domo,

    Liv. 42, 34, 3:

    patre diti,

    Nep. Att. 1, 2:

    quam estis maxume potentes, dites, fortunati, etc.,

    Ter. Ad. 3, 4, 57; so,

    dites,

    Tib. 1, 1, 78; 3, 6, 13; Hor. C. 1, 7, 9; Sil. 3, 673:

    Persarum campi,

    Curt. 3, 25, 10:

    terrae,

    Tac. A. 4, 55:

    delubra ditia donis,

    Ov. M. 2, 77; so,

    opulenta ac ditia stipendia,

    Liv. 21, 43:

    pectora ditum,

    Sen. Herc. Oet. 649;

    for which: regem ditium Mycenarum,

    Aus. Grat. Act. 59:

    ditibus indulgent epulis,

    Stat. Th. 5, 187:

    ditibus promissis,

    Sil. 3, 512.—
    b.
    Comp.
    (α).
    dīvĭtior (most freq. in prose and poetry, except Hor., v. seq. b), Plaut. Aul. 5, 2; id. Ps. 5, 2, 24; Ter. Ph. 1, 1, 8; Lucr. 5, 1114; Cic. Rep. 1, 17, 28; 1, 32; id. Lael. 16, 58; id. de Or. 3, 48, 185; id. Par. 6, 3, 49; Ov. H. 16, 34; id. M. 6, 452 al.—
    (β).
    dītior, Liv. Praef. § 11; Hor. S. 1, 1, 40; 1, 5, 91; 1, 9, 51; 2, 7, 52; Sil. 13, 684; Stat. Th. 3, 481; Gell. 4, 1, 1.—
    c.
    Sup.
    (α).
    dīvĭtissimus (good prose), Cic. Off. 2, 17; id. Div. 1, 36; id. Par. 6, 2, 48; Nep. Alcib. 2; id. Phoc. 1, 2; Sen. Contr. 2, 9, 7; Curt. 4, 4, 24.—
    (β).
    dītissimus (mostly poet. and in post-Aug. prose), Verg. G. 2, 136; id. A. 1, 343; 7, 537; 9, 360; 10, 563; Ov. M. 5, 129; Val. Fl. 5, 123; Sil. 3, 397; Aus. Epigr. 54 (twice); * Caes. B. G. 1, 2, 1; Nep. Alcib. 2, 1; Liv. 9, 31; 17, 14; 10, 46; Suet. Ner. 9. — Adv.: dītĭus, more richly or splendidly (post-Aug. and very rare):

    ditius habitare,

    Stat. S. 1, 5, 31.— Sup.:

    ditissime domos exornare,

    App. de Deo Socr. p. 54, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > divitior

  • 18 divitissimus

    1.
    dīves, ĭtis, and dīs, dīte (v. seq. b), adj. [perh. root div-, gleam; Gr. dios; Lat. divus, dies], rich (cf.: pecuniosus, beatus, locuples, opulens, opulentus).
    I.
    dīves (class. and freq.; the nom. and acc. of the neutr. plur. do not occur; cf. Neue Formenl. 2, 51, v.
    (β).
    infra; abl. sing. usually divite, e. g. Plaut. Cist. 2, 1, 56; Hor. C. 4, 8, 5; id. Ep. 2, 2, 31; id. A. P. 409; Ov. Am. 1, 10, 53; id. M. 5, 49; Quint. 4, 2, 95; 7, 4, 23 et saep.:

    diviti,

    Plin. 3, 1, 3, § 7; 7, 29, 30, § 108):

    ubi dives blande appellat pauperem,

    Plaut. Aul. 2, 2, 7;

    opp. pauper,

    id. ib. 2, 2, 19; 49; id. Cist. 2, 1, 56; id. Men. 4, 2, 9; id. Poen. 3, 1, 13 et saep.:

    quem intelligimus divitem? etc.,

    Cic. Par. 6, 1:

    solos sapientes esse, si mendicissimi, divites,

    id. Mur. 29 fin.;

    so opp. mendici,

    id. Phil. 8, 3, 9 et saep.: Crassus, cum cognomine dives tum copiis, id. Off. 2, 16, 57; cf.:

    Fufidius Dives agris, dives positis in fenore nummis,

    Hor. S. 1, 2, 13; id. A. P. 421; so with abl.:

    pecore et multa tellure,

    id. Epod. 15, 19:

    antiquo censu,

    id. S. 2, 3, 169:

    Lare,

    id. ib. 2, 5, 14:

    amico Hercule,

    id. ib. 2, 6, 12:

    auro,

    Curt. 8, 5, 3; Just. 44, 3, 5; 44, 1, 7; cf.

    Liv. Praef. § 11: bubus,

    Ov. M. 15, 12:

    dote,

    id. H. 11, 100 et saep.:

    dives pecoris nivei,

    Verg. E. 2, 20; so with gen.:

    opum,

    id. G. 2, 468; id. A. 1, 14; 2, 22; Ov. F. 3, 570:

    armenti,

    id. H. 9, 91:

    equum pictae vestis et auri,

    Verg. A. 9, 26:

    artium,

    Hor. C. 4, 8, 5 et saep.:

    dives ab omni armento,

    Val. Fl. 6, 204.—
    B.
    Transf., of things.
    1.
    Rich, sumptuous, costly, splendid, precious:

    animus hominis dives, non arca appellari solet,

    Cic. Par. 6, 1, 44:

    Capua,

    Verg. G. 2, 224:

    Anagnia,

    id. ib. 7, 684:

    Achaia,

    Ov. M. 8, 268:

    ager,

    Verg. A. 7, 262:

    ramus,

    id. ib. 6, 195:

    mensae,

    Hor. S. 2, 4, 87:

    lingua,

    id. Ep. 2, 2, 121:

    vena,

    id. A. P. 409 et saep.:

    templum donis dives,

    Liv. 45, 28:

    Africa triumphis,

    Verg. A. 4, 38: Mantua avis, id. id. 10, 201:

    terra amomo,

    Ov. M. 10, 307 et saep.:

    dives opis natura suae,

    Hor. S. 1, 2, 74.—
    2.
    Abundant, plentiful ( poet.):

    dives copia fiendi,

    Ov. Trist. 3, 1, 102; cf.

    stipendia,

    Liv. 21, 43, 9.
    2.
    dīs, neutr. dite (mostly poet.;

    in prose very rare before the Aug. per.): dis quidem esses,

    Ter. Ad. 5, 1, 8:

    dite solum,

    Val. Fl. 2, 296:

    hujus ditis aedes,

    Ter. Ad. 4, 2, 42; so,

    ditis domus,

    Hor. Epod. 2, 65:

    diti placitura magistro,

    Tib. 2, 5, 35:

    ditem hostem,

    Liv. 9, 40:

    ditem,

    Ter. Heaut. 3, 3, 48; id. Phorm. 4, 3, 48; Suet. Galb. 3:

    diti de pectore,

    Lucr. 1, 414:

    in diti domo,

    Liv. 42, 34, 3:

    patre diti,

    Nep. Att. 1, 2:

    quam estis maxume potentes, dites, fortunati, etc.,

    Ter. Ad. 3, 4, 57; so,

    dites,

    Tib. 1, 1, 78; 3, 6, 13; Hor. C. 1, 7, 9; Sil. 3, 673:

    Persarum campi,

    Curt. 3, 25, 10:

    terrae,

    Tac. A. 4, 55:

    delubra ditia donis,

    Ov. M. 2, 77; so,

    opulenta ac ditia stipendia,

    Liv. 21, 43:

    pectora ditum,

    Sen. Herc. Oet. 649;

    for which: regem ditium Mycenarum,

    Aus. Grat. Act. 59:

    ditibus indulgent epulis,

    Stat. Th. 5, 187:

    ditibus promissis,

    Sil. 3, 512.—
    b.
    Comp.
    (α).
    dīvĭtior (most freq. in prose and poetry, except Hor., v. seq. b), Plaut. Aul. 5, 2; id. Ps. 5, 2, 24; Ter. Ph. 1, 1, 8; Lucr. 5, 1114; Cic. Rep. 1, 17, 28; 1, 32; id. Lael. 16, 58; id. de Or. 3, 48, 185; id. Par. 6, 3, 49; Ov. H. 16, 34; id. M. 6, 452 al.—
    (β).
    dītior, Liv. Praef. § 11; Hor. S. 1, 1, 40; 1, 5, 91; 1, 9, 51; 2, 7, 52; Sil. 13, 684; Stat. Th. 3, 481; Gell. 4, 1, 1.—
    c.
    Sup.
    (α).
    dīvĭtissimus (good prose), Cic. Off. 2, 17; id. Div. 1, 36; id. Par. 6, 2, 48; Nep. Alcib. 2; id. Phoc. 1, 2; Sen. Contr. 2, 9, 7; Curt. 4, 4, 24.—
    (β).
    dītissimus (mostly poet. and in post-Aug. prose), Verg. G. 2, 136; id. A. 1, 343; 7, 537; 9, 360; 10, 563; Ov. M. 5, 129; Val. Fl. 5, 123; Sil. 3, 397; Aus. Epigr. 54 (twice); * Caes. B. G. 1, 2, 1; Nep. Alcib. 2, 1; Liv. 9, 31; 17, 14; 10, 46; Suet. Ner. 9. — Adv.: dītĭus, more richly or splendidly (post-Aug. and very rare):

    ditius habitare,

    Stat. S. 1, 5, 31.— Sup.:

    ditissime domos exornare,

    App. de Deo Socr. p. 54, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > divitissimus

  • 19 tenue

    tĕnŭis, e (in the poets also as dissyl. tēnuis, and hence sometimes written ten-vis, Lucr. 1, 875; 2, 232; 3, 232 al.; cf.

    tenuia and tenuius, trisyl.,

    id. 4, 66; 4, 808; 3, 243, v. Carey, Lat. Prosody, § 47), adj. [root in Sanscr. tanu; ten., Gr. teinô; prop. stretched out, drawn out; v. teneo; hence], thin, fine, close, etc. (syn.: gracilis, exilis).
    I.
    Lit.
    1.
    Of texture, fine, thin:

    subtemen,

    Plaut. Merc. 3, 1, 20:

    vestes,

    Tib. 2, 3, 53:

    vestes,

    Ov. A. A. 3, 707:

    amictus,

    id. M. 4, 104:

    togae,

    Hor. Ep. 1, 14, 32:

    toga filo tenuissima,

    Ov. A. A. 3, 445:

    tunicae,

    id. F. 2, 319:

    natura oculos membranis tenuissimis vestivit et saepsit,

    Cic. N. D. 2, 57, 142:

    pellis,

    Ov. A. A. 3, 77:

    arietes tenuioris velleris,

    Col. 7, 2, 5.—
    2.
    Of substance, thin, rare, fine:

    tenue caelum (opp. crassum),

    Cic. Fat. 4, 7; so,

    tenue purumque caelum,

    id. Div. 1, 57, 130: aër, rare (with purus), id. N. D. 2, 16, 42; cf.:

    aethereus locus tenuissimus est,

    id. ib. 2, 15, 42:

    capilli,

    Ov. Am. 1, 14, 5:

    comae,

    Tib. 1, 9, 68:

    rima,

    Ov. M. 4, 65:

    vinum,

    thin, watery, Plin. 14, 9, 11, § 80; 15, 28, 33, § 110; 23, 1, 22, § 39:

    aqua,

    clear, Ov. F. 2, 250; cf.

    sanguis (opp. crassus),

    Plin. 11, 38, 90, § 221:

    agmen (militum),

    Liv. 25, 23, 16:

    acies,

    Tac. A. 1, 64; cf.

    pluviae,

    Verg. G. 1, 92.—
    3.
    Of form, slim, thin, lank, slender, fine:

    penna,

    Hor. C. 2, 20, 1:

    cauda (piscis),

    Ov. M. 4, 726:

    acus,

    id. Am. 3, 7, 30:

    tabellae,

    Mart. 14, 3, 1:

    nitedula,

    thin, lank, meagre, Hor. Ep. 1, 7, 29; cf.:

    canes macie tenues,

    Nemes. Cyn. 137:

    Gellius,

    Cat. 89, 1:

    Thais,

    Mart. 11, 101, 1:

    umbra (defuncti),

    Tib. 3, 2, 9; cf.:

    animae (defunctorum),

    Ov. M. 14, 411; id. F. 2, 565. —
    4.
    Of sounds, weak, thin: vox, Pompon. ap. Macr. S. 6, 4, 12 (Com. Rel. v. 59 Rib.); Quint. 11, 3, 32. —
    B.
    Transf., in gen., little, slight, trifling, poor, mean, etc.:

    oppidum tenue sane,

    Cic. Verr. 2, 2, 22, § 53; cf.:

    magnae quondam urbis tenue vestigium,

    Plin. 3, 4, 5, § 32:

    murus,

    Cic. Rep. 4, 4, 4:

    amnis,

    Plin. 3, 5, 9, § 53:

    aqua,

    shallow, Liv. 1, 4, 6; Ov. F. 2, 250; Quint. 12, 2, 11:

    rivulus,

    Cic. Rep. 2, 19, 34:

    sulcus,

    Verg. G. 1, 68:

    foramen,

    Plin. 16, 36, 66, § 165:

    intervallum,

    id. 31, 2, 2, § 4:

    insignis tenui fronte Lycoris,

    Hor. C. 1, 33, 5:

    tenuem victum antefert copioso,

    Cic. Tusc. 3, 20, 49; so,

    victus,

    id. Fin. 2, 28, 90; id. Lael. 23, 86; Hor. S. 2, 2, 53:

    mensa,

    id. C. 2, 16, 14:

    cibus,

    Phaedr. 4, 13, 7:

    tenuissimum patrimonium,

    Auct. Her. 4, 38, 50:

    opes,

    Cic. Quint. 1, 2:

    res (familiaris),

    Hor. Ep. 1, 20, 20; cf.

    census,

    id. ib. 1, 7, 56:

    honores,

    Nep. Milt. 6, 2:

    praeda,

    Caes. B. G. 6, 35:

    tenuissimum lumen,

    Cic. N. D. 2, 19, 50:

    pumex,

    i. e. light, Prop. 3 (4), 1, 8. — Transf., of poor persons:

    tenuis (opp. locuples),

    Cic. Off. 2, 20, 70:

    servus sit an liber, pecuniosus an tenuis,

    id. Inv. 1, 25, 35:

    fortunae constitui tenuiorum videbantur,

    id. Sest. 48, 103; cf.:

    locupletissimi cujusque census extenuarant, tenuissimi auxerant,

    id. Verr. 2, 2, 55, § 138:

    tenuis et obaeratus,

    Suet. Caes. 46:

    Regulus,

    Plin. Ep. 2, 20, 13.—With gen.:

    tenuis opum,

    Sil. 6, 19.—
    II.
    Trop.
    A.
    Fine, nice, delicate, subtle, exact (syn.:

    elegans, subtilis): tenuis et acuta distinctio,

    Cic. Ac. 2, 14, 43; cf.:

    tenues autem differentias (praecepta) habent,

    Sen. Ep. 94, 35:

    (oratores) tenues, acuti,

    Cic. Or. 5, 20; so,

    orator,

    id. ib. 24, 81; Quint. 12, 10, 21:

    aures,

    Lucr. 4, 913:

    cura,

    Ov. P. 4, 6, 37:

    Athenae,

    elegant, Mart. 6, 64, 17:

    rationes latiore specie, non ad tenue limatae,

    Cic. Ac. 2, 20, 66:

    textum dicendi,

    Quint. 10, 1, 64.— Subst.: tĕnŭe, is, n., that which is subtle (opp. comprehensibile), Lact. 7, 4, 12.—
    B.
    Transf. (acc. to I. B.), weak, trifling, insignificant, mean, low:

    cum tenuissimā valetudine esset,

    weak, feeble, delicate, Caes. B. G. 5, 40:

    tenuis atque infirmus animus,

    id. B. C. 1, 32:

    ingenium (opp. forte),

    Quint. 10, 2, 19:

    tenuis et angusta ingeni vena,

    id. 6, 2, 3: tenuis exsanguisque sermo, Cic. de Or. 1, 13, 57; Quint. 8, 3, 18:

    in ininimis tenuissimisque rebus labi,

    Cic. de Or. 1, 37, 169:

    tenuissimarum rerum jura,

    id. Caecin. 12, 34:

    artificium perquam tenue et leve,

    id. de Or. 1, 28, 129:

    grammatica, ars tenuis ac jejuna,

    Quint. 1, 4, 5:

    inanis et tenuis spes,

    Cic. Rosc. Com. 14, 43; cf.:

    spes tenuior,

    id. Att. 3, 19, 2:

    suspitio,

    id. Caecin. 15, 43:

    causa tenuis et inops,

    id. Fam. 9, 12, 2:

    curae,

    Verg. G. 1, 177:

    gloria,

    id. ib. 4, 6:

    damnum,

    Tac. A. 12, 39:

    negotia paulo ad dicendum tenuiora,

    Quint. 12, 9, 8:

    nec sua plus debet tenui Verona Catullo,

    i. e. to the author of trifling, amorous lays, Mart. 10, 103, 5; v. tenuo, II. —
    2.
    Esp., of rank, standing, etc., low, inferior, common:

    tenuiores,

    men of lower rank, the lower orders, Cic. Leg. 3, 10, 24; cf.:

    tenuis L. Virginius unusque de multis,

    id. Fin. 2, 20, 66:

    tenuissimus quisque,

    id. Verr. 2, 1, 47, § 123:

    homines,

    id. Mur. 34, 70; cf.:

    commoti animi tenuiorum,

    id. ib. 23, 47:

    si obscuri erunt aut tenues,

    id. Part. Or. 34, 117:

    qui tenuioris ordinis essent,

    id. Leg. 3, 13, 30:

    adulescentes tenui loco orti,

    Liv. 2, 3, 2. — Hence, adv.: tĕnŭĭter.
    1.
    Lit.
    a.
    Thinly:

    alutae tenuiter confectae,

    Caes. B. G. 3, 13.—
    b.
    Indifferently, poorly: Da. Quid rei gerit? Ge. Sic, tenuiter. Da. Non multum habet, Quod det, etc., Ter. Phorm. 1, 2, 95.—
    2.
    Trop.
    a.
    Finely, acutely, exactly, subtilely:

    tenuiter disserere,

    Cic. Or. 14, 46:

    tenuiter multa, multa sublimiter tenere,

    Plin. Ep. 4, 27, 1:

    scribere (with argute),

    id. ib. 6, 21, 4:

    tenuiter et argute multa disserit,

    Gell. 6, 2, 6.— Comp.:

    illae (argumentationes) tenuius et acutius et subtilius tractantur,

    Cic. Inv. 2, 16, 51.—
    b.
    Lightly, slightly, superficially:

    mihi nimium tenuiter Siculorum erga te voluntatis argumenta colligere videor,

    Cic. Verr. 2, 2, 65, § 157; Auct. Her. 3, 8, 15; 4, 36, 48.— Sup.:

    tenuissime aestimare,

    Cic. Verr. 2, 4, 16, § 35.

    Lewis & Short latin dictionary > tenue

  • 20 tenuis

    tĕnŭis, e (in the poets also as dissyl. tēnuis, and hence sometimes written ten-vis, Lucr. 1, 875; 2, 232; 3, 232 al.; cf.

    tenuia and tenuius, trisyl.,

    id. 4, 66; 4, 808; 3, 243, v. Carey, Lat. Prosody, § 47), adj. [root in Sanscr. tanu; ten., Gr. teinô; prop. stretched out, drawn out; v. teneo; hence], thin, fine, close, etc. (syn.: gracilis, exilis).
    I.
    Lit.
    1.
    Of texture, fine, thin:

    subtemen,

    Plaut. Merc. 3, 1, 20:

    vestes,

    Tib. 2, 3, 53:

    vestes,

    Ov. A. A. 3, 707:

    amictus,

    id. M. 4, 104:

    togae,

    Hor. Ep. 1, 14, 32:

    toga filo tenuissima,

    Ov. A. A. 3, 445:

    tunicae,

    id. F. 2, 319:

    natura oculos membranis tenuissimis vestivit et saepsit,

    Cic. N. D. 2, 57, 142:

    pellis,

    Ov. A. A. 3, 77:

    arietes tenuioris velleris,

    Col. 7, 2, 5.—
    2.
    Of substance, thin, rare, fine:

    tenue caelum (opp. crassum),

    Cic. Fat. 4, 7; so,

    tenue purumque caelum,

    id. Div. 1, 57, 130: aër, rare (with purus), id. N. D. 2, 16, 42; cf.:

    aethereus locus tenuissimus est,

    id. ib. 2, 15, 42:

    capilli,

    Ov. Am. 1, 14, 5:

    comae,

    Tib. 1, 9, 68:

    rima,

    Ov. M. 4, 65:

    vinum,

    thin, watery, Plin. 14, 9, 11, § 80; 15, 28, 33, § 110; 23, 1, 22, § 39:

    aqua,

    clear, Ov. F. 2, 250; cf.

    sanguis (opp. crassus),

    Plin. 11, 38, 90, § 221:

    agmen (militum),

    Liv. 25, 23, 16:

    acies,

    Tac. A. 1, 64; cf.

    pluviae,

    Verg. G. 1, 92.—
    3.
    Of form, slim, thin, lank, slender, fine:

    penna,

    Hor. C. 2, 20, 1:

    cauda (piscis),

    Ov. M. 4, 726:

    acus,

    id. Am. 3, 7, 30:

    tabellae,

    Mart. 14, 3, 1:

    nitedula,

    thin, lank, meagre, Hor. Ep. 1, 7, 29; cf.:

    canes macie tenues,

    Nemes. Cyn. 137:

    Gellius,

    Cat. 89, 1:

    Thais,

    Mart. 11, 101, 1:

    umbra (defuncti),

    Tib. 3, 2, 9; cf.:

    animae (defunctorum),

    Ov. M. 14, 411; id. F. 2, 565. —
    4.
    Of sounds, weak, thin: vox, Pompon. ap. Macr. S. 6, 4, 12 (Com. Rel. v. 59 Rib.); Quint. 11, 3, 32. —
    B.
    Transf., in gen., little, slight, trifling, poor, mean, etc.:

    oppidum tenue sane,

    Cic. Verr. 2, 2, 22, § 53; cf.:

    magnae quondam urbis tenue vestigium,

    Plin. 3, 4, 5, § 32:

    murus,

    Cic. Rep. 4, 4, 4:

    amnis,

    Plin. 3, 5, 9, § 53:

    aqua,

    shallow, Liv. 1, 4, 6; Ov. F. 2, 250; Quint. 12, 2, 11:

    rivulus,

    Cic. Rep. 2, 19, 34:

    sulcus,

    Verg. G. 1, 68:

    foramen,

    Plin. 16, 36, 66, § 165:

    intervallum,

    id. 31, 2, 2, § 4:

    insignis tenui fronte Lycoris,

    Hor. C. 1, 33, 5:

    tenuem victum antefert copioso,

    Cic. Tusc. 3, 20, 49; so,

    victus,

    id. Fin. 2, 28, 90; id. Lael. 23, 86; Hor. S. 2, 2, 53:

    mensa,

    id. C. 2, 16, 14:

    cibus,

    Phaedr. 4, 13, 7:

    tenuissimum patrimonium,

    Auct. Her. 4, 38, 50:

    opes,

    Cic. Quint. 1, 2:

    res (familiaris),

    Hor. Ep. 1, 20, 20; cf.

    census,

    id. ib. 1, 7, 56:

    honores,

    Nep. Milt. 6, 2:

    praeda,

    Caes. B. G. 6, 35:

    tenuissimum lumen,

    Cic. N. D. 2, 19, 50:

    pumex,

    i. e. light, Prop. 3 (4), 1, 8. — Transf., of poor persons:

    tenuis (opp. locuples),

    Cic. Off. 2, 20, 70:

    servus sit an liber, pecuniosus an tenuis,

    id. Inv. 1, 25, 35:

    fortunae constitui tenuiorum videbantur,

    id. Sest. 48, 103; cf.:

    locupletissimi cujusque census extenuarant, tenuissimi auxerant,

    id. Verr. 2, 2, 55, § 138:

    tenuis et obaeratus,

    Suet. Caes. 46:

    Regulus,

    Plin. Ep. 2, 20, 13.—With gen.:

    tenuis opum,

    Sil. 6, 19.—
    II.
    Trop.
    A.
    Fine, nice, delicate, subtle, exact (syn.:

    elegans, subtilis): tenuis et acuta distinctio,

    Cic. Ac. 2, 14, 43; cf.:

    tenues autem differentias (praecepta) habent,

    Sen. Ep. 94, 35:

    (oratores) tenues, acuti,

    Cic. Or. 5, 20; so,

    orator,

    id. ib. 24, 81; Quint. 12, 10, 21:

    aures,

    Lucr. 4, 913:

    cura,

    Ov. P. 4, 6, 37:

    Athenae,

    elegant, Mart. 6, 64, 17:

    rationes latiore specie, non ad tenue limatae,

    Cic. Ac. 2, 20, 66:

    textum dicendi,

    Quint. 10, 1, 64.— Subst.: tĕnŭe, is, n., that which is subtle (opp. comprehensibile), Lact. 7, 4, 12.—
    B.
    Transf. (acc. to I. B.), weak, trifling, insignificant, mean, low:

    cum tenuissimā valetudine esset,

    weak, feeble, delicate, Caes. B. G. 5, 40:

    tenuis atque infirmus animus,

    id. B. C. 1, 32:

    ingenium (opp. forte),

    Quint. 10, 2, 19:

    tenuis et angusta ingeni vena,

    id. 6, 2, 3: tenuis exsanguisque sermo, Cic. de Or. 1, 13, 57; Quint. 8, 3, 18:

    in ininimis tenuissimisque rebus labi,

    Cic. de Or. 1, 37, 169:

    tenuissimarum rerum jura,

    id. Caecin. 12, 34:

    artificium perquam tenue et leve,

    id. de Or. 1, 28, 129:

    grammatica, ars tenuis ac jejuna,

    Quint. 1, 4, 5:

    inanis et tenuis spes,

    Cic. Rosc. Com. 14, 43; cf.:

    spes tenuior,

    id. Att. 3, 19, 2:

    suspitio,

    id. Caecin. 15, 43:

    causa tenuis et inops,

    id. Fam. 9, 12, 2:

    curae,

    Verg. G. 1, 177:

    gloria,

    id. ib. 4, 6:

    damnum,

    Tac. A. 12, 39:

    negotia paulo ad dicendum tenuiora,

    Quint. 12, 9, 8:

    nec sua plus debet tenui Verona Catullo,

    i. e. to the author of trifling, amorous lays, Mart. 10, 103, 5; v. tenuo, II. —
    2.
    Esp., of rank, standing, etc., low, inferior, common:

    tenuiores,

    men of lower rank, the lower orders, Cic. Leg. 3, 10, 24; cf.:

    tenuis L. Virginius unusque de multis,

    id. Fin. 2, 20, 66:

    tenuissimus quisque,

    id. Verr. 2, 1, 47, § 123:

    homines,

    id. Mur. 34, 70; cf.:

    commoti animi tenuiorum,

    id. ib. 23, 47:

    si obscuri erunt aut tenues,

    id. Part. Or. 34, 117:

    qui tenuioris ordinis essent,

    id. Leg. 3, 13, 30:

    adulescentes tenui loco orti,

    Liv. 2, 3, 2. — Hence, adv.: tĕnŭĭter.
    1.
    Lit.
    a.
    Thinly:

    alutae tenuiter confectae,

    Caes. B. G. 3, 13.—
    b.
    Indifferently, poorly: Da. Quid rei gerit? Ge. Sic, tenuiter. Da. Non multum habet, Quod det, etc., Ter. Phorm. 1, 2, 95.—
    2.
    Trop.
    a.
    Finely, acutely, exactly, subtilely:

    tenuiter disserere,

    Cic. Or. 14, 46:

    tenuiter multa, multa sublimiter tenere,

    Plin. Ep. 4, 27, 1:

    scribere (with argute),

    id. ib. 6, 21, 4:

    tenuiter et argute multa disserit,

    Gell. 6, 2, 6.— Comp.:

    illae (argumentationes) tenuius et acutius et subtilius tractantur,

    Cic. Inv. 2, 16, 51.—
    b.
    Lightly, slightly, superficially:

    mihi nimium tenuiter Siculorum erga te voluntatis argumenta colligere videor,

    Cic. Verr. 2, 2, 65, § 157; Auct. Her. 3, 8, 15; 4, 36, 48.— Sup.:

    tenuissime aestimare,

    Cic. Verr. 2, 4, 16, § 35.

    Lewis & Short latin dictionary > tenuis

См. также в других словарях:

  • Geld — 1. Ach, nun fällt mi all mîn klên Geld bî. (Brandenburg.) Ein Ausruf, der häufig erfolgt, wenn jemand durch irgendeinen Umstand an etwas erinnert wird, was er hätte thun sollen, aber bisher zu thun vergessen hat. 2. All wîr1 Geld, dat et Wîf nig… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • Pecunious — Pe*cu ni*ous, a. [L. pecuniosus, fr. pecunia: cf. F. p[ e]cunieux.] Abounding in money; wealthy; rich. [Obs.] Sherwood. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • impecunious — adjective Etymology: 1in + obsolete English pecunious rich, from Middle English, from Latin pecuniosus, from pecunia money more at fee Date: 1596 having very little or no money usually habitually ; penniless • impecuniosity noun • impecuniously… …   New Collegiate Dictionary

  • impecunious — impecuniously, adv. impecuniousness, impecuniosity /im pi kyooh nee os i tee/, n. /im pi kyooh nee euhs/, adj. having little or no money; penniless; poor. [1590 1600; IM 2 + obs. pecunious wealthy < L pecuniosus, equiv. to pecuni(a) wealth + osus …   Universalium

  • impécunieux — impécunieux, ieuse [ ɛ̃pekynjø, jøz ] adj. • 1677; de 1. in et lat. pecunia « argent » ♦ Littér. Qui manque d argent. ⇒ besogneux, pauvre. ⊗ CONTR. Riche. ● impécunieux, impécunieuse adjectif (du latin pecunia, argent) Littéraire. Qui a peu d… …   Encyclopédie Universelle

  • pécunieux — ⇒PÉCUNIEUX, EUSE, adj. Vx, fam. Qui a beaucoup d argent. Synon. fortuné, riche; anton. impécunieux (littér.), indigent, pauvre. À Grenade, on y reste vivre dans un des hôtels séduisants qui s offrent aux touristes pécunieux (T SERSTEVENS, Itinér …   Encyclopédie Universelle

  • pécunieux — pécunieux, euse (pé ku ni eû, eû z ) adj. Terme familier. Qui a beaucoup d argent comptant. •   Monsieur, je ne suis pas gentilhomme. Ésope : Tant mieux ; Je n en connais aucun qui soit pécunieux, BOURSAULT Fabl. d Ésope, IV, 5. •   Il vaut mieux …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • impecunious — (adj.) lacking in money, 1590s, from assimilated form of in not, opposite of (see IN (Cf. in ) (1)) + L. pecuniosus rich, from pecunia money, property (see PECUNIARY (Cf. pecuniary)). Related: Impecuniously; impecuniosity …   Etymology dictionary

  • pecunious — late 14c., from L. pecuniosus “abounding in money,” from pecunia (see PECUNIARY (Cf. pecuniary)). Related: Pecuniously …   Etymology dictionary

  • impecunious — [ˌɪmpɪ kju:nɪəs] adjective having little or no money. Derivatives impecuniosity noun impecuniousness noun Origin C16: from in 1 + obs. pecunious wealthy (from L. pecuniosus, from pecunia money ) …   English new terms dictionary

  • impecunious — im•pe•cu•ni•ous [[t]ˌɪm pɪˈkyu ni əs[/t]] adj. having little or no money; penniless • Etymology: 1590–1600; im II+ obs. pecunious wealthy < L pecūniōsus, der. of pecūni(a) wealth im pe•cu′ni•ous•ly, adv. im pe•cu′ni•ous•ness, im pe•cu… …   From formal English to slang

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»