Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

pŏlĭo

  • 1 poliō

        poliō īre    (imperf. polibant, V.), īvī, ītus, to smooth, furbish, polish: rogum asciā, C. (XII Tabb.): pulvinar Indo dente, Ct.—To adorn, decorate, embellish: Aegida squamis, V.: domus polita, well-ordered, Ph.—Fig., to polish, refine, improve, adorn: ignarus poliendae orationis: materiam versibus senariis, Ph.: carmina, O.
    * * *
    polire, polivi, politus V
    smooth, polish; refine, give finish to

    Latin-English dictionary > poliō

  • 2 Polio

    1.
    pŏlĭo, īvi and ĭi, ītum, 4 ( imperf polibant, Verg. A. 8, 436), v. a. [root par, in parēre, appārere; cf. pulcher], to smooth, furbish, polish (class.; syn.: limo, levigo).
    I.
    Lit.: ROGVM ASCIA NE POLITO, Fragm. XII. Tab. ap. Cic. Leg. 2, 23, 59:

    parietem tectorio,

    Col. 8, 8, 3:

    daedala signa,

    Lucr. 5, 1451:

    gemmas cotibus,

    Plin. 37, 8, 32, § 109:

    ligna squatinae piscis cute,

    id. 32, 9, 34, § 108. marmora, id. 36, 6, 9, § 52:

    scabritiam ferri hircorum sanguine,

    id. 28, 9, 41, § 148:

    lapis politus,

    Vulg. 1 Macc. 13, 27:

    polite lanceas,

    id. Jer. 46, 4.—
    B.
    Transf. (= apparare, curare, colere), to set off, adorn, decorate, embellish: causa poliendi agri, Enn. ap. Non. 66, 27 (Ann. v. 324 Vahl.); cf.:

    campi politi,

    id. ib. (Sat. v. 23 Vahl.); and:

    politus culturā fundus,

    Varr. R. R. 3, 2, 5:

    vestes,

    to scour, Plin. 35, 17, 57, § 197; cf.

    vestimenta,

    Dig. 47, 2, 12; Gai. Inst. 3, 143; 162:

    linum in filo,

    Plin. 19, 1, 3, § 18:

    minium in officinis,

    id. 33, 7, 40, § 122; cf. Sillig ad Plin. 3, 5, 9, § 60:

    domus polita,

    well-ordered, Phaedr. 4, 5, 26; cf.:

    regie polita aedificia,

    Varr. R. R. 1, 2, 10.—
    II.
    Trop., to polish, refine, improve, adorn: ignarus poliendae orationis, Cic. de Or. 1, 14, 63:

    ut opus poliat lima non exterat,

    Quint. 10, 4, 4:

    verba,

    id. 8, 6, 63:

    materiam versibus senariis,

    Phaedr. 1, prol. 2:

    carmina,

    Ov. P. 1, 5, 61:

    mores,

    Petr. 8. —Hence, pŏlītus, a, um, P. a. (in the trop. sense), polished, accomplished, refined, cultivated, polite (class.):

    doctrinā homines,

    Lucr. 3, 307:

    homo politus e scholā,

    Cic. Pis. 25, 59:

    politus artibus,

    id. Fin. 1, 7, 26:

    homo (orator),

    id. de Or. 2, 58, 236:

    aliquem politum reddere,

    Plin. Ep. 1, 16, 6. accurata et polita oratio, Cic. Brut. 95, 326; cf.:

    ornata oratio et polita,

    id. de Or. 1, 8, 31; so,

    epistula,

    Plin. Ep. 7, 13, 2.— Comp.:

    Crassus (in dicendo) politior et ornatior,

    Tac. Or. 18:

    facundia politiorem fieri,

    Val. Max. 2, 2, 2:

    homo politioris humanitatis expers,

    Cic. de Or. 2, 17, 72.— Sup.:

    vir omni liberali doctrinā politissimus,

    Cic. Fam. 13, 1, 5.—Hence, adv.: pŏlītē, in a polished manner, exquisitely, elegantly:

    polite subtiliterque effici,

    Cic. Ac. 2, 38, 120:

    polite apteque dicere,

    id. Fin. 4, 3, 5:

    ornate politeque dicere,

    id. Cael. 3, 8:

    scribere,

    id. Brut. 19, 76.— Comp.:

    politius perfectiusque proferre aliquid,

    Cic. de Or. 1, 2, 5:

    politius limare,

    id. Ac. 1, 1, 2.
    2.
    pŏlĭo, ōnis, v. pellio.
    3.
    Pōlio ( Pollio), ōnis, m., the name of a music-teacher, Juv. 7, 176.

    Lewis & Short latin dictionary > Polio

  • 3 polio

    1.
    pŏlĭo, īvi and ĭi, ītum, 4 ( imperf polibant, Verg. A. 8, 436), v. a. [root par, in parēre, appārere; cf. pulcher], to smooth, furbish, polish (class.; syn.: limo, levigo).
    I.
    Lit.: ROGVM ASCIA NE POLITO, Fragm. XII. Tab. ap. Cic. Leg. 2, 23, 59:

    parietem tectorio,

    Col. 8, 8, 3:

    daedala signa,

    Lucr. 5, 1451:

    gemmas cotibus,

    Plin. 37, 8, 32, § 109:

    ligna squatinae piscis cute,

    id. 32, 9, 34, § 108. marmora, id. 36, 6, 9, § 52:

    scabritiam ferri hircorum sanguine,

    id. 28, 9, 41, § 148:

    lapis politus,

    Vulg. 1 Macc. 13, 27:

    polite lanceas,

    id. Jer. 46, 4.—
    B.
    Transf. (= apparare, curare, colere), to set off, adorn, decorate, embellish: causa poliendi agri, Enn. ap. Non. 66, 27 (Ann. v. 324 Vahl.); cf.:

    campi politi,

    id. ib. (Sat. v. 23 Vahl.); and:

    politus culturā fundus,

    Varr. R. R. 3, 2, 5:

    vestes,

    to scour, Plin. 35, 17, 57, § 197; cf.

    vestimenta,

    Dig. 47, 2, 12; Gai. Inst. 3, 143; 162:

    linum in filo,

    Plin. 19, 1, 3, § 18:

    minium in officinis,

    id. 33, 7, 40, § 122; cf. Sillig ad Plin. 3, 5, 9, § 60:

    domus polita,

    well-ordered, Phaedr. 4, 5, 26; cf.:

    regie polita aedificia,

    Varr. R. R. 1, 2, 10.—
    II.
    Trop., to polish, refine, improve, adorn: ignarus poliendae orationis, Cic. de Or. 1, 14, 63:

    ut opus poliat lima non exterat,

    Quint. 10, 4, 4:

    verba,

    id. 8, 6, 63:

    materiam versibus senariis,

    Phaedr. 1, prol. 2:

    carmina,

    Ov. P. 1, 5, 61:

    mores,

    Petr. 8. —Hence, pŏlītus, a, um, P. a. (in the trop. sense), polished, accomplished, refined, cultivated, polite (class.):

    doctrinā homines,

    Lucr. 3, 307:

    homo politus e scholā,

    Cic. Pis. 25, 59:

    politus artibus,

    id. Fin. 1, 7, 26:

    homo (orator),

    id. de Or. 2, 58, 236:

    aliquem politum reddere,

    Plin. Ep. 1, 16, 6. accurata et polita oratio, Cic. Brut. 95, 326; cf.:

    ornata oratio et polita,

    id. de Or. 1, 8, 31; so,

    epistula,

    Plin. Ep. 7, 13, 2.— Comp.:

    Crassus (in dicendo) politior et ornatior,

    Tac. Or. 18:

    facundia politiorem fieri,

    Val. Max. 2, 2, 2:

    homo politioris humanitatis expers,

    Cic. de Or. 2, 17, 72.— Sup.:

    vir omni liberali doctrinā politissimus,

    Cic. Fam. 13, 1, 5.—Hence, adv.: pŏlītē, in a polished manner, exquisitely, elegantly:

    polite subtiliterque effici,

    Cic. Ac. 2, 38, 120:

    polite apteque dicere,

    id. Fin. 4, 3, 5:

    ornate politeque dicere,

    id. Cael. 3, 8:

    scribere,

    id. Brut. 19, 76.— Comp.:

    politius perfectiusque proferre aliquid,

    Cic. de Or. 1, 2, 5:

    politius limare,

    id. Ac. 1, 1, 2.
    2.
    pŏlĭo, ōnis, v. pellio.
    3.
    Pōlio ( Pollio), ōnis, m., the name of a music-teacher, Juv. 7, 176.

    Lewis & Short latin dictionary > polio

  • 4 per-poliō

        per-poliō īvī, ītus, īre,    to polish thoroughly, finish, make perfect: opus: ea, quae habes instituta: perpoliendi labor.

    Latin-English dictionary > per-poliō

  • 5 Pollio

    1.
    pŏlĭo, īvi and ĭi, ītum, 4 ( imperf polibant, Verg. A. 8, 436), v. a. [root par, in parēre, appārere; cf. pulcher], to smooth, furbish, polish (class.; syn.: limo, levigo).
    I.
    Lit.: ROGVM ASCIA NE POLITO, Fragm. XII. Tab. ap. Cic. Leg. 2, 23, 59:

    parietem tectorio,

    Col. 8, 8, 3:

    daedala signa,

    Lucr. 5, 1451:

    gemmas cotibus,

    Plin. 37, 8, 32, § 109:

    ligna squatinae piscis cute,

    id. 32, 9, 34, § 108. marmora, id. 36, 6, 9, § 52:

    scabritiam ferri hircorum sanguine,

    id. 28, 9, 41, § 148:

    lapis politus,

    Vulg. 1 Macc. 13, 27:

    polite lanceas,

    id. Jer. 46, 4.—
    B.
    Transf. (= apparare, curare, colere), to set off, adorn, decorate, embellish: causa poliendi agri, Enn. ap. Non. 66, 27 (Ann. v. 324 Vahl.); cf.:

    campi politi,

    id. ib. (Sat. v. 23 Vahl.); and:

    politus culturā fundus,

    Varr. R. R. 3, 2, 5:

    vestes,

    to scour, Plin. 35, 17, 57, § 197; cf.

    vestimenta,

    Dig. 47, 2, 12; Gai. Inst. 3, 143; 162:

    linum in filo,

    Plin. 19, 1, 3, § 18:

    minium in officinis,

    id. 33, 7, 40, § 122; cf. Sillig ad Plin. 3, 5, 9, § 60:

    domus polita,

    well-ordered, Phaedr. 4, 5, 26; cf.:

    regie polita aedificia,

    Varr. R. R. 1, 2, 10.—
    II.
    Trop., to polish, refine, improve, adorn: ignarus poliendae orationis, Cic. de Or. 1, 14, 63:

    ut opus poliat lima non exterat,

    Quint. 10, 4, 4:

    verba,

    id. 8, 6, 63:

    materiam versibus senariis,

    Phaedr. 1, prol. 2:

    carmina,

    Ov. P. 1, 5, 61:

    mores,

    Petr. 8. —Hence, pŏlītus, a, um, P. a. (in the trop. sense), polished, accomplished, refined, cultivated, polite (class.):

    doctrinā homines,

    Lucr. 3, 307:

    homo politus e scholā,

    Cic. Pis. 25, 59:

    politus artibus,

    id. Fin. 1, 7, 26:

    homo (orator),

    id. de Or. 2, 58, 236:

    aliquem politum reddere,

    Plin. Ep. 1, 16, 6. accurata et polita oratio, Cic. Brut. 95, 326; cf.:

    ornata oratio et polita,

    id. de Or. 1, 8, 31; so,

    epistula,

    Plin. Ep. 7, 13, 2.— Comp.:

    Crassus (in dicendo) politior et ornatior,

    Tac. Or. 18:

    facundia politiorem fieri,

    Val. Max. 2, 2, 2:

    homo politioris humanitatis expers,

    Cic. de Or. 2, 17, 72.— Sup.:

    vir omni liberali doctrinā politissimus,

    Cic. Fam. 13, 1, 5.—Hence, adv.: pŏlītē, in a polished manner, exquisitely, elegantly:

    polite subtiliterque effici,

    Cic. Ac. 2, 38, 120:

    polite apteque dicere,

    id. Fin. 4, 3, 5:

    ornate politeque dicere,

    id. Cael. 3, 8:

    scribere,

    id. Brut. 19, 76.— Comp.:

    politius perfectiusque proferre aliquid,

    Cic. de Or. 1, 2, 5:

    politius limare,

    id. Ac. 1, 1, 2.
    2.
    pŏlĭo, ōnis, v. pellio.
    3.
    Pōlio ( Pollio), ōnis, m., the name of a music-teacher, Juv. 7, 176.

    Lewis & Short latin dictionary > Pollio

  • 6 pollio

    1.
    pollĭo, īre: pollit, pila ludit, Paul. ex Fest. p. 243 Müll.
    2.
    Pollĭo ( Pōlĭo, v. Lucr. p. 33 Lachm.), ōnis, m., a Roman surname. So esp.,
    I.
    Asinius Pollio, v. Asinius.—
    II.
    Trebellius Pollio, v. Trebellius.—
    III.
    The name of a bad actor, Plaut. Bacch. 2, 2, 37. —
    IV.
    v. Polio.

    Lewis & Short latin dictionary > pollio

  • 7 polītus

        polītus adj. with comp. and sup.    [P. of polio], polished, accomplished, refined, cultivated, polite: homo ex scholā: oratio: politioris humanitatis expers: doctrinā politissimus.
    * * *
    polita, politum ADJ
    refined, polished

    Latin-English dictionary > polītus

  • 8 deleo

    dēlĕo, lēvi, lētum, 2 ( perf. sync. delerunt, Cic. Red. in Sen. 2, 4:

    delerit,

    Cic. Cat. 4, 9, 19; id. Balb. 19, 43:

    delerat,

    id. Fam. 15, 5, 3:

    delerant,

    id. Sest. 19, 44; plqpf. subj. sync. delesset, Val. Max. 3, 7; Liv. 27, 40, 4; part. perf. dēlĭtus: litterae delitae, Varr. ap. Diom. p. 372: epistola delita, Calvus ib.; Cic. Ep. ap. Prisc. p. 873; cf. 1. aboleo), v. a. [Sanscr. R. lī, adhere; cf.: vi-lī, dissolve; Gr. limnê, limên, leimôn, etc.; Lat. lino, perf. levi; polio, etc.; cf. also Gr. limos, Lat. lētum], to abolish, destroy, annihilate (freq. and class.; cf.: eluo, diluo, diruo, exstinguo, everto, demolior, destruo).
    I.
    Of objects not personal:

    si certo tempore luna Gignitur et certo deletur tempore rursus,

    Lucr. 5, 748 (for which, shortly before, nova luna creari... aborisci):

    si Juppiter saepe urbes delevit, fruges perdidit, etc.,

    Cic. Rosc. Am. 45, 131; so,

    urbem Numantiam, Carthaginem, etc.,

    Caes. B. C. 2, 12 fin.; Cic. Cat. 4, 10, 21; Sall. J. 8, 2; Hor. Od. 3, 6, 14; Ov. M. 13, 219 al.; cf.:

    magnam Graeciam,

    Cic. Lael. 4, 13:

    nomen Aequorum prope ad internecionem,

    Liv. 9, 45;

    and, Volscum nomen,

    id. 3, 8:

    sepulcrum,

    Cic. Leg. 2, 26:

    aedificia,

    id. Agr. 2, 32 fin. al.:

    epistulas,

    id. Fam. 7, 18, 2; so of the blotting out, effacing, obliterating, of writing, id. ib. 14, 3; id. Clu. 14, 41; id. Rosc. Com. 2 fin.; Quint. 10, 3, 31; Hor. Ep. 2, 1, 69; id. A. P. 389; Ov. M. 9, 524; Vulg. Apoc. 3, 5:

    stigmata in facie,

    Plin. 25, 13, 110, § 175:

    radices,

    Col. 11, 3, 56 al. —
    B.
    Trop., to finish, stop, terminate, end:

    praesentia, futura bella,

    Cic. Lael. 3, 11:

    omnes leges una rogatione,

    id. Sest. 26:

    omnia morte, id. Lael, 4, 13: omnem memoriam discordiarum oblivione sempiterna,

    id. Phil. 1, 1; cf. id. Deiot. 13, 37:

    nec si quid olim lusit Anacreon, Delevit aetas,

    Hor. Od. 4, 9, 10;

    trop.: deleo omnes dehinc ex animo mulieres (i. e. memoriam mulierum),

    Ter. Eun. 2, 3, 5:

    veritatem (simulatio),

    Cic. Lael. 25, 92:

    omnem molestiam,

    id. Q. Fr. 3, 8:

    improbitatem (with exstinguere),

    id. Div. in Caecil. 8, 26; cf.:

    turpitudinem fugae virtute,

    Caes. B. G. 2, 27:

    priorem ignominiam,

    Liv. 39, 30.—
    II.
    Of personal objects:

    dispersis ac paene deletis hostibus,

    destroyed, annihilated, Caes. B. G. 6, 36, 2;

    so milit.,

    id. ib. 6, 37, 7; id. B. C. 3, 70; Cic. de Imp. Pomp. 8, 21; id. Mur. 35 fin.; id. Vat. 10, 24 init.; Tac. A. 4, 51; Verg. A. 11, 898 al.:

    homines morte deletos,

    Cic. N. D. 1, 15:

    toto animante deleto,

    id. Tusc. 1, 37, 90;

    rarely of a single person: C. Curionem,

    id. Vat. 10, 24 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > deleo

  • 9 depolio

    dē-pŏlĭo, no perf., ītum, 4, v. a., to smooth off, polish off (very rare).
    I.
    Prop.:

    aliquid cote,

    Plin. 36, 25, 63, § 188. —Comic.:

    dorsum meum virgis,

    to cudgel, Plaut. Ep. 1, 1, 85.—
    II.
    Trop.: DEPOLITUM perfectum, quia omnes perfectiones antiqui politiones appellabant, Paul. ex Fest. p. 71, 20 Müll.; cf. the foll. art.

    Lewis & Short latin dictionary > depolio

  • 10 interpolis

    interpŏlis, e, and interpŏlus, a, um, adj. [inter-polio], that has received a new appearance, altered by furbishing, polished up, vamped up, repaired; esp., falsified, painted, not genuine (ante-class. and post-Aug.).
    I.
    Lit., Plin. 19, 2, 8, § 29:

    si vestimenta interpola quis pro novis emerit,

    Dig. 18, 1, 45. —
    II.
    Transf.:

    istaec veteres (mulieres), quae se unguentis unctitant, interpoles,

    Plaut. Most. 1, 3, 117:

    mutatur ars quotidie, toties interpolis,

    new vamped, Plin. 29, 1, 5, § 11.

    Lewis & Short latin dictionary > interpolis

  • 11 interpolus

    interpŏlis, e, and interpŏlus, a, um, adj. [inter-polio], that has received a new appearance, altered by furbishing, polished up, vamped up, repaired; esp., falsified, painted, not genuine (ante-class. and post-Aug.).
    I.
    Lit., Plin. 19, 2, 8, § 29:

    si vestimenta interpola quis pro novis emerit,

    Dig. 18, 1, 45. —
    II.
    Transf.:

    istaec veteres (mulieres), quae se unguentis unctitant, interpoles,

    Plaut. Most. 1, 3, 117:

    mutatur ars quotidie, toties interpolis,

    new vamped, Plin. 29, 1, 5, § 11.

    Lewis & Short latin dictionary > interpolus

  • 12 levigo

    1.
    lēvĭgo, āvi, ātum, 1, v. a. [2. lēvis], to make smooth, to smooth (not in Cic.; syn. polio, dolo, limo).
    I.
    Lit.:

    omnes parietes tectorio levigantur,

    Varr. R. R. 3, 11, 3:

    aliquid opere tectorio,

    Col. 9, 7, 1; Plin. 17, 14, 24, § 101:

    ad levigandam cutem,

    id. 20, 3, 10, § 20:

    alvum,

    to make slippery, Gell. 4, 11, 4:

    scabritia levigatur dente conchāve,

    Plin. 13, 12, 25, § 81.—
    II.
    Transf., to make small, bruise small, pulverize, levigate:

    quae diligenter contrita levigantur,

    Col. 12, 41 fin.:

    semina,

    id. 6, 17, 3:

    galla cum austero vino levigata,

    id. 7, 5, 12; 9, 13, 5.— Hence, lēvĭgātus, a, um, P. a., smooth, slippery (post-class. and rare):

    oleum levigatius et spissius est,

    Macr. S. 1, 12 med.
    2.
    lĕvĭgo, āvi, ātum, 1, v. a. [1. levis], to make light, lighten:

    gravia, Cassiod. de Amic. prol. § 33: pondus sollicitudinis, Gregor. Ep. 7, 76: omni sarcinā,

    App. M. 4, p. 142, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > levigo

  • 13 perpolio

    per-pŏlĭo, īvi, ītum ( fut. perpolibo, App. M. 6, 28), 4, v. a., to polish well.
    I.
    Lit.:

    loco calce arenāque perpolito,

    Vell. 2, 22, 3:

    aurum tritu perpolitum,

    Plin. 33, 4, 21, § 66:

    caudae setas horridas comptā diligentiā perpolibo,

    App. M. 6, 28, p. 185; cf. Vell. 2, 22, 4.—
    II.
    Trop., to polish, perfect, finish, put the finishing hand to (class.):

    opus,

    Cic. de Or. 2, 13, 54:

    perpolire et absolvere aliquid,

    id. Univ. 13:

    perpolire atque conficere,

    id. de Or. 2, 28, 121:

    perpoliendi labor,

    id. Balb. 7, 17:

    ea, quae habes instituta, perpolies,

    id. Fam. 5, 12, 10.— Hence, perpŏlītus, a, um, P. a., thoroughly polished or refined:

    homines perfecti in dicendo et perpoliti,

    Cic. de Or. 1, 13, 58:

    qui non sit omnibus iis artibus perpolitus,

    id. ib. 1, 16, 72; so,

    litteris perpolitus,

    id. Pis. 29, 70:

    vita perpolita humanitate (opp. immanis),

    id. Sest. 42, 92:

    oratio,

    id. de Or. 1, 8, 31:

    explicatio,

    id. ib. 2, 27, 120.—Hence, adv.: perpŏlītē, in a very polished manner; in sup.:

    perfecte et perpolitissime absolutae,

    Auct. Her. 4, 32, 44.

    Lewis & Short latin dictionary > perpolio

  • 14 perpolite

    per-pŏlĭo, īvi, ītum ( fut. perpolibo, App. M. 6, 28), 4, v. a., to polish well.
    I.
    Lit.:

    loco calce arenāque perpolito,

    Vell. 2, 22, 3:

    aurum tritu perpolitum,

    Plin. 33, 4, 21, § 66:

    caudae setas horridas comptā diligentiā perpolibo,

    App. M. 6, 28, p. 185; cf. Vell. 2, 22, 4.—
    II.
    Trop., to polish, perfect, finish, put the finishing hand to (class.):

    opus,

    Cic. de Or. 2, 13, 54:

    perpolire et absolvere aliquid,

    id. Univ. 13:

    perpolire atque conficere,

    id. de Or. 2, 28, 121:

    perpoliendi labor,

    id. Balb. 7, 17:

    ea, quae habes instituta, perpolies,

    id. Fam. 5, 12, 10.— Hence, perpŏlītus, a, um, P. a., thoroughly polished or refined:

    homines perfecti in dicendo et perpoliti,

    Cic. de Or. 1, 13, 58:

    qui non sit omnibus iis artibus perpolitus,

    id. ib. 1, 16, 72; so,

    litteris perpolitus,

    id. Pis. 29, 70:

    vita perpolita humanitate (opp. immanis),

    id. Sest. 42, 92:

    oratio,

    id. de Or. 1, 8, 31:

    explicatio,

    id. ib. 2, 27, 120.—Hence, adv.: perpŏlītē, in a very polished manner; in sup.:

    perfecte et perpolitissime absolutae,

    Auct. Her. 4, 32, 44.

    Lewis & Short latin dictionary > perpolite

  • 15 polimen

    pŏlīmen, ĭnis, n. [1. polio].
    I.
    Polish, brightness (post-class.). baltei polimina, App. de Deo Socr. p. 54, 30.—
    II.
    poli-mina, um, n., the testicles, Arn. 7, 230.

    Lewis & Short latin dictionary > polimen

  • 16 polimina

    pŏlīmen, ĭnis, n. [1. polio].
    I.
    Polish, brightness (post-class.). baltei polimina, App. de Deo Socr. p. 54, 30.—
    II.
    poli-mina, um, n., the testicles, Arn. 7, 230.

    Lewis & Short latin dictionary > polimina

  • 17 polite

    pŏlītē, adv., v. 1. polio, P. a. fin.

    Lewis & Short latin dictionary > polite

  • 18 politio

    pŏlītĭo, ōnis, f. [1. polio], a smoothing, a furbishing, polishing.
    I.
    Lit. (post-Aug.):

    speculi,

    Vitr. 7, 3.—Of smoothing or plastering a wall, Vitr. 7, 4.—
    II.
    Transf., an improving, cultivating:

    agrorum,

    Cato, R. R. 136.

    Lewis & Short latin dictionary > politio

  • 19 politura

    pŏlītūra, ae, f. [1. polio], a furbishing, polishing, smoothing, working at, etc. (postAug.):

    chartae,

    Plin. 13, 12, 25, § 81:

    marmoris,

    id. 36, 6, 9, § 53:

    gemmarum (of the vine),

    id. 17, 26, 39, § 246:

    laevitas et politura corporum,

    Sen. Q. N. 7, 31, 4.—Of a cobweb, Plin. 11, 24, 28, § 84.—In plur., Vitr. 7, 1.—
    II.
    Transf., of literary composition:

    videbimus quid parum recisum sit, quid non hujus recentis politurae,

    Sen. Ep. 100, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > politura

  • 20 politus

    pŏlītus, a, um, Part. and P. a., from polio.

    Lewis & Short latin dictionary > politus

См. также в других словарях:

  • polio — polio …   Dictionnaire des rimes

  • polio — [ pɔljo ] n. • 1962; abrév. ♦ Fam. 1 ♦ N. f. Poliomyélite. Il a eu la polio. 2 ♦ Poliomyélitique. Mendigoter « en faveur des polios, des aveugles, des nécessiteux » (Fallet). ● polio nom féminin Familier. Poliomyélite. ● polio nom Familier.… …   Encyclopédie Universelle

  • polio- — Prefijo que significa gris. Medical Dictionary. 2011 …   Diccionario médico

  • polio — elem. cenuşiu, materie cenuşie . (< fr. polio , cf. gr. polios) Trimis de raduborza, 15.09.2007. Sursa: MDN …   Dicționar Român

  • polio — Véase poliomielitis. Diccionario Mosby Medicina, Enfermería y Ciencias de la Salud, Ediciones Hancourt, S.A. 1999 …   Diccionario médico

  • Polio — Polio[myelitis],die:⇨Kinderlähmung(1) …   Das Wörterbuch der Synonyme

  • polio — / pɔljo/ s.f. [abbrev. di poliomielite ], fam., invar. [malattia infettiva di origine virale, che comporta atrofia dei gruppi muscolari] ▶◀ Ⓣ (med.) poliomielite …   Enciclopedia Italiana

  • polio- — [dal gr. poliós grigio ]. (med.) Primo elemento di parole composte, nelle quali fa riferimento alla sostanza grigia del sistema nervoso centrale …   Enciclopedia Italiana

  • polio — → poliomielitis …   Diccionario panhispánico de dudas

  • polio — (n.) 1931, abbreviation of POLIOMYELITIS (Cf. poliomyelitis) …   Etymology dictionary

  • pólio — s. f. O mesmo que poliomielite …   Dicionário da Língua Portuguesa

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»