Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

pōstulo

  • 61 postulatio

    pōstulātio, ōnis, f. (postulo), die Forderung, das Verlangen, das Gesuch, Anliegen, I) im allg.: aequa et honesta, Cic.: ignoscendi, Bitte um Verzeihung, Cic.: concedere postulationi alcis, Cic., Ggstz. resistere, Cic. – II) insbes.: A) die Klage, Beschwerde, Plaut. u. Ter. – B) als gerichtl. t. t.: 1) das Anbringen beim Prätor um Bewilligung der Einbringung einer Klage, das Klaggesuch, Cael. in Cic. ep.: Tuberonis, Cic. – 2) das Anbringen beim Richter, das Einbringen der Klage, das gerichtl. Gesuch, die Reklamation (griech. εντευξις), Suet. Ner. 7, 2. Plin. ep. 7, 6, 3. Edict. Diocl. 7, 72. – / Cic. de har. resp. 20 u. 31 jetzt postilio, w. s.

    lateinisch-deutsches > postulatio

  • 62 postulator

    pōstulātor, ōris, m. (postulo), der Gesuchsteller, vor Gericht, der Kläger, postulatoribus per libellos respondere, Suet. Ner. 15, 1.

    lateinisch-deutsches > postulator

  • 63 postulatorius

    pōstulātōrius, a, um (postulo), s. pōstulārius.

    lateinisch-deutsches > postulatorius

  • 64 postulatum

    pōstulātum, ī, n. (postulo), die Forderung, I) im allg., Cic. u.a.: postulata peragere (in bestimmten Formeln ausführen, vollziehen), v. Fetialis, Liv. – II) insbes., der gericht. Antrag, das Gesuch, Klaggesuch, ICt.

    lateinisch-deutsches > postulatum

  • 65 postulatus

    pōstulātus, Abl. ū, m. (postulo), das Anbringen, Gesuch vor Gericht, postulatu audito matris, Liv. 4, 9, 6.

    lateinisch-deutsches > postulatus

  • 66 sive

    sī-ve (altlat. seive) u. seu, Coni., I) oder wenn, si media nox est sive est prima vespera, Plaut.: si omnes declinabunt, sive aliae declinabunt etc., Cic.: si arborum trunci sive naves essent a barbaris missae, Caes.: si speras, seu tibi confidis etc., Plaut. – dehinc postulo, sive aequumst, te oro, ut etc., Ter.: me, seu corpus spoliatum lumine mavis, redde meis, Verg. – II) m. vorherrschendem disjunktivem Sinne: a) doppelt, sive... sive u. seu... seu, es sei nun, daß... oder daß; mag nun... oder mag; wenn entweder... oder wenn; entweder... oder, mit besonderem Verbum bei jedem sive, wie sive tu medicum adhibueris (Fut. ex.), sive non adhibueris (Fut. ex.), Cic.: seu clam nuntio misso a Carthagine, uti fieret, seu Hasdrubale sine publica fraude auso facinus, Liv.: m. Coniunctiv, sive accuratam meditatamque profert orationem... sive novam et recentem curam attulerit, Tac. dial.: und in der orat. obliqu., sive fecisset, sive voluisset, Cic.: seu maneant, seu proficiscantur, Caes. – od. m. gemeinschaftlichem Verbum, sive deus sive natura ademerat, Cic.: sive casu sive consilio deorum, Caes.: seu recte seu perperam facere coeperunt, ita in utroque excellunt, ut etc., Cic.: mit Coniunctiv, seu manibus in assurgendo seu genu se adiuvissent, Liv.: intentus sive Etruria se interim, ut nuper, sive nova haec cura, Latini atque Hernici moverint, ob etwa... oder, Liv. – u. so sive... seu, Verg., Liv. u.a. (u. so auch sive quia... seu quia, Liv.): seu... sive, Verg., Ov. u.a. – mehrmals wiederholt: sive... sive... sive, Cic.: seu... sive... sive, Ov.: sive... sive... sive... seu, Plaut. – m. anderen Disjunktivpartikeln, seu... aut, Verg.: sive... sive... vel, Flor.: sive... vel... sive, Tac. – m. Fragepartikeln, ne... seu, Verg.: sive... an, Tac.: sive... seu... an, Tac. – b) einfach = oder, regis Philippi sive Persae, Cic.; proelio sive naufragio, Iustin.: nuntios seu potius Pegasos, Cic.: matri seu novercae, Liv. – vulg. Nbf. sibe, Edict. Diocl. 4, 3 u. 45; 6, 40 in Inschriften.

    lateinisch-deutsches > sive

  • 67 usura

    ūsūra, ae, f. (utor), I) der Gebrauch einer Sache auf eine gewisse Zeit, die Nutzung, der Genuß, a) übh.: neque adeo hasce (aedes) emi mihi neque usurae meae, Plaut.: usuram eius (Alcumenae) corporis cepit sibi et gravidam fecit, Plaut.: atque hanc postremo solis usuram cape! Acc. fr.: natura dedit usuram vitae tamquam pecuniae nullā praestitutā die, Cic.: cur ipsis piratis lucis usuram tam diuturnam dedisti? Cic.: unius usuram horae gladiatori isti ad vivendum non dedissem, Cic.: parvam exigui temporis usuram bonae de me opinionis postulo, Cic.: ut longi temporis usuram, quā caruimus intermissā nostrā consuetudine, et gratiā et crebritate et magnitudine officiorum meorum sarciam, Cic.: ne ab huius quidem usura gloriae temperavit animum Cn. Pompeius, Vell.: hanc iam ut intercalatae poenae usuram habeant, Liv. – b) insbes., die Benutzung des geliehenen Kapitals, Cic. Verr. 3, 168. – II) meton., die Zinsen, Interessen für ein geliehenes Kapital (und zwar bei den Römern monatlich; Ggstz. caput, sors), usura menstrua, Cic.: usurae leviores, graviores, ICt.: usurae gravissimae, Caes.: usura centesima, ICt.: usurae trientes, quincunces, semisses, ICt.: usuram accipere, Nep.: alci usuram pendĕre (zahlen), Cic.: alci reliquae pecuniae usuram pendĕre, Cic.: usuram minuere, Plin. ep.: leviorem usuram constituere, Plin. ep.: certare cum usuris fructibus praediorum, den ganzen Ertrag der Grundstücke zu Zinsen verwenden, Cic.: mergentibus semper sortem usuris, Liv.: eorum aes alienum multiplicandis usuris crescere, Nep.: usurae applicantur ad sortem, werden zum Kapital geschlagen, Ambros. – übtr., terra nec umquam sine usura reddit, Cic.: ingratus est, qui beneficium reddit sine usura, Sen.: appositis usuris, mit Hinzufügung der Zinsen, d.i. anderer Briefe, die ich als Zinsen betrachten werde, Plin. ep.

    lateinisch-deutsches > usura

  • 68 vinco

    vinco, vīcī, victum, ere ( gotisch weihan, ahd. wīgan, kämpfen), die Oberhand erlangen, -behalten, siegen, m. Acc. = zwingen, bezwingen, bewältigen, besiegen (Synon. von superare, überwinden, subigere, unterkriegen, unterjochen), I) eig. u. übtr.: A) eig.: a) als milit. t.t.: ius esse belli, ut, qui vicissent (die Sieger), iis, quos vicissent (die Besiegten), quemadmodum vellent, imperarent, Caes.: etsi pugnando acie vicisset, Liv.: vincere bello Romanum, es siege im Kr. der R., Liv.: vincere noluit, Liv.: si vincere suevit, Prop. u.a.: Str. emoriere ocius, ni manu viceris. Cy. quid? manu vicerim? Plaut. truc. 624 u. 625. – m. homogen. Acc., longinqua bella vicisse, in fern geführten Kriegen gesiegt haben, Iustin. 41, 1, 8. – m. Acc. pers., Carthaginienses, Cic.: omnes gravi proelio, Nep.: Galliam bello, Caes.: urbem pugnando, Sall. fr.: ita certe abiere Romani victores, Etrusci pro victis (so gut als besiegt), Liv.: vinci ab Romano milite assueti, Liv. – b) im Wettkampfe, neque vincere certo, Verg. – m. homogen. Acc., Olympia, zu Olympia siegen (v. Rossen), Enn. fr. u. Plin.: u. so Olympia, Pythia, Isthmia, Nemea (v. Athleten), Vitr.: omnia munera vicisti, Corp. inscr. Lat. 4, 1111. – c) in jeder Art von Wettstreit: α) im Spiele: vinci in lusu duodecim scriptorum, Quint.: u. so im Hasardspiele, aliquando ut vincat, ludit assidue aleam, Suet.: ergo ego numquam vici? Quint.: m. Acc. des Gewinnes = gewinnen, L milia, Suet. – β) im Prozesse: iudicio (v. Kläger), Cic.: v. iudicium (v. Beklagten), Cic.: so auch causam suam, Ov.: sponsione (vom zur sponsio auffordernden Kläger) u. sponsionem (vom zur sponsio aufgeforderten Beklagten), Cic. (vgl. die Stellen bei Jordan Cic. Caecin. 31, 90. p. 276 sq.): Fabio vel iudice vincam, Hor.: ventum est (sc. in ius); vincimur, Ter.: aut enim vinco et iudicio dimittor, aut vincor et pacto absolvor, ex quo non debeo mercedem, si hanc primam causam fuero penes iudices victus; ita me omni modo liberat, si vincor, condicio, si vinco, sententia, Apul. flor. 18. p. 30, 17 sqq. (Kr.). – γ) in der Auktion, jmd. überbieten, Othonem, Cic. ad Att. 13, 29, 2 u. 33, 2. – δ) bei Amtsbewerbung: competitorem in suffragiis, Quint. 7, 1, 29. – ε) bei Meinungsstreit: Appius vicit, Liv.: vicit tamen in senatu pars illa, quae etc., Sall.: vicit tamen ea pars senatus, cui etc., Liv.: victi paucis sententiis, überstimmt, Liv.: u. von der Meinung selbst, haec sententia vicit, Liv. – m. allg. Acc. neutr., quae vicerant (was sie durchgesetzt hatten) publice valebant, Tac. ann. 12, 60.

    B) übtr., etw. bewältigen, besiegen, bestehen, über etw. Herr-, Meister werden, v. Pers.u.v. lebl. Subjj., a) übh.: non viribus ullis vincere posse ramum, Verg.: vincunt aequora navitae, Hor.: v. pervigilio cibos (v. Verdauen), Plin.: victus somno, sopore, Liv. u. Ov.: victa labore viae, Ov.: vivendo vici mea fata, ich habe länger gelebt, als ich sollte, Verg. – (naves) neu turbine venti vincantur, Verg.: hi casses (linei) vel ferri aciem vincunt, halten aus, Plin.: v. noctem flammis (v. Fackeln), erhellen, Verg.: multa saecula durando, überdauern (v. einem Baum), Verg.: annus proventu horrea vincit, überlastet, Verg.: vincens horrea messis, Manil. – b) über eine Örtl. hinausgelangen, montes ascensu, übersteigen, Claud.: iam summas caeli Phoebus (Sonne) candentior arces vicerat, Val. Flacc.: victum mihi aequor, zurückgelegte, Val. Flacc.: aëra summum arboris iactu v., die luftigen Wipfel des B. überfliegen, Verg.

    II) bildl.: A) im allg., bewältigen, besiegen, überwinden, eines Ggstds. Herr-, Meister werden u. dgl., a) übh.: vincit ipsa rerum publicarum natura saepe rationem, Cic.: animus vincetur et expugnabitur, Cic.: v. iram, Iustin.: gemitum, Tac.: silentium, brechen, Tac.: difficultates, Hirt. b.G.: spem regendi (sie zu lenken), keine Hoffnung mehr lassen, alle H. rauben (v. Elefanten), Liv. – b) durch Einwirkung auf jmds. Einsicht, Willen, Gefühl ihn überwinden, d.i. zur besseren Einsicht-, zum Nachgeben bringen, umstimmen, erweichen, bewegen, hinreißen, peccavi, fateor, vincor, gebe mich überwunden, bin zur Einsicht (über meinen Fehler) gelangt, Ter.: vinci a voluptate, Cic.: illius iniuriā victa (vermocht), Tac.: adulescentulus eadem audiendo victus est, gab sich überwunden, gab nach, Liv.: u. so victus genitor, besiegt (nachgebend), Verg.: labascit victus uno verbo, Ter.: victus patris precibus, Liv.: victi irā, Liv.: ira victa per preces, Ov.: victus animi respexit, überwältigt, hingerissen (von Sehnsucht) im Herzen, Verg. georg. 4, 491. – vincor m. folg. ut u. Konj., ich werde genötigt, gezwungen, ergo negatum vincor ut credam miser, Hor. epod. 17, 27: vi tormentorum victis quibusdam ut falsa adnuerent, Tac. ann. 14, 60.

    B) insbes.: 1) übertreffen, übersteigen, stellarum globi terrae magnitudinem facile vincebant, Cic.: opinionem vicit omnium, Cic.: exspectationem omnium, Cic.: beluas morum immanitate, Cic.: quamlibet mulierculam mollitiā, Hor.: odio qui posset vincere regem, Hor.: scribere quod Cassi opuscula vincat, Hor. – poet. m. folg. Infin., sed vincit longe prius ipsum expugnare caput, es ist weit besser usw., Hor. sat. 2, 5, 73: vir nulli victus vel ponere castra vel iunxisse ratem, von keinem übertroffen im Aufschlagen des Lagers usw., Sil. 5, 552: u. so Sil. 6, 142. – 2) siegend-, siegreich erweisen, dartun, a) m. folg. Acc. u. Infin.: vinco deinde bonum virum fuisse Oppianicum, hominem integrum etc., Cic.: id quidem me cupere dicendo vincere non postulo, Matius b. Cic.: profecto esse ita ut praedico vera vincam, Plaut. – b) m. folg. indir. Fragesatz: verbis ea vincere magnum quam sit etc., Verg. georg. 3, 289. – c) m. folg. ut u. Konj.: nec vincet ratio hoc, tantundem ut peccet idemque, qui etc., Hor. sat. 1, 3, 115. – d) absol.: si doceo non ab Habito, vinco ab Oppianico, Cic. Clu. 64. – 3) in der Umgangssprache: a) vincimus, vicimus, wir haben gewonnenes Spiel, unseren Zweck erreicht, cuius ut oblata est praesentia, Vicimus, inquit, Ov.: cui si esse in urbe tuto licebit, vicimus, Cic. – b) vicisti, du hast recht, viceris, du sollst recht (deinen Willen) haben, vincite, vincerent, ihr sollt, sie sollen recht (ihren Willen) haben, abi iam, vicisti, Plaut.: adducti (sunt a te) qui illam civem hinc dicant; viceris, Ter.: vincite, si ita vultis, Caes.: vincerent ac sibi haberent, dummodo scirent, Suet. – / Partiz. Fut. Akt. in der Vulgärspr. vinciturus, Petron. 45, 10. Iul. Val. 1, 12 (19) extr.

    lateinisch-deutsches > vinco

  • 69 erhören

    erhören, audire. – jmd. oder jmds. Bitten e., audire alqm od. alcis preces; alcis precibus locum relinquere; alci petenti satisfacere od. non deesse; precesalcis admittere: ein Gebet e., precationem admittere (von den Göttern): Gott erhört seinen Wunsch, deus eius voto adest. – jmd. od. jmds. Bitten nicht e., preces alcis spernere od. aversari od. repudiare. – erhöre mich, sine te exorari (laß dich erbitten); sine te exorem (laß dich von mir erbitten). – Erhörung, durch Umschr., z.B. ich finde (bei jmd.) E., (ah alqo) impetro, quod postulo; impetro ea, quae volo.

    deutsch-lateinisches > erhören

  • 70 Gehör

    Gehör, I) Fähigkeit zu hören, Hörkraft: auditus. – sensus audiendi od. aurium (Gehörsinn). – facultas audiendi (die Möglichkeit, Fähigkeit zu hören). – auditus membra (Gehörwerkzeuge). – aurium iudicium od. mensura (insofern man danach urteilt). – ein schwaches G., auditus imbecillitas: ein schweres Gehör, auditus gravior; auditus od. aurium od. audiendi gravitas; aurium od. audientis tarditas (sofern man nur langsam hört); haben, gravius audire; surdastrum esse (übh. etw. taub sein). – ein seines, scharfes G., auditus acutus: ein sehr scharfes G. haben, acutissime audire. – das G. verlieren, usum auriunnamittere; obsurdescere (taub werden): das Gehör verloren haben, aurium sensum amisisse; auribus captum esse: das G. nimmt ab, aurium sensus hebetatur; das G. nimmt bei mir ab, gravius audire coepi. – ins G. fallen. graviter sonare (stark, [1032] heftig tönen): angenehm ins G. fallen, dulce sonare: nicht gut ins G. fallen, abhorrere ab aurium approbatione. – II) das Anhören dessen (od. die Geneigtheit, das anzuhören), was ein anderer vorträgt: audientia (die Aufmerksamkeit auf den Redenden). – jmdm. G. verschaffen, alci aures impetrare (übh. bewirken, daß man auf jmd. hört); alci audientiam facere (bes. dem Redner in öffentlicher Versamm lung, vom Herold): sich G. verschaffen, facere sibi audientiam (von Pers. u. v. der Rede); aditum sibi ad aures facere (v. Redner): G. finden, bekommen, audiri (angehört werden); (ab alqo) impetro, quod postulo. impetro ea, quae volo, im Zshg. auch bl. impetro (ich finde bei jmd. Erhörung meiner Bitte): günstiges, geneigtes, gütiges G. finden, secundis (od. pronis) auribus od. placide accipi (v. Dingen, z.B. einer Rede); benigne audiri (v. Menschen): kein G. finden, non audiri (übh., v. Menschen); adversis auribus accipi (mit Ungunst angehört, vernommen werden, v. Bitten etc.); nihil impetrare posse (nichts erlangen); non admitti (nicht vorgelassen werden; beide v. Pers.): G. geben, schenken, audire alqm (übh. jmd. anhören; dann = auf jmd. hören, um zu folgen); aures praebere od. patefacere alci u. alci rei (jmdm. od. einer Sache sein Ohr leihen oder öffnen); alqm admittere (jmd. vor sich lassen); auscultare alci (auf jmd. hören, d. i. ihm gehorchen, folgen); alci od. alci rei obtemperare (jmdm. od. einer Sache zu Willen sein, s. »gehorchen« die Synon.): den Verleumdern G. geben, schenken, obtrectationem pronis auribus accipere: der Vernunft kein G. schenken, rationi non obtemperare: kein G. verdienen, non audiendum esse.

    deutsch-lateinisches > Gehör

  • 71 Waffe

    Waffe, telum (auch bildl.). – Ist es meton. = Waffengattung, s. d. – eine W. bei sich führen, esse cum telo. Waffen, arma, ōrum,n. pl. (Schutzwaffen, auch bildl. von andern Schutzmitteln, z.B. arma legum, prudentiae, facundiae, senectutis: u. arma contra casus et eventus). – tela, ōrum,n. pl. (Geschosse, überh. verletzende Waffen, Angriffs- oder Trutzwaffen). – mit W. versehen, gerüstet, armatus; armis instructus: ohne W., inermis od. inermus (übh. waffenlos); armis exutus (der Waffen beraubt): zu den Waffen rufen, in arma cogere (unter den Waffen vereinigen, z.B. populos); ad arma conclamare (den Ruf »zu den Waffen!« ergehen lassen; dah. »zu den Waffen!« ad arma!). – die W. ergreifen, zu den W. greifen, armare se coepisse (sich daran machen, sich zu bewaffnen, [2623] ins Gewehr treten); ad arma ire (hingehen und die Waffen nehmen, ganz eig.); ad arma concurrere, discurrere (zu den W!assen eilen, conc. von verschiedenen Seiten her, disc. nach verschiedenen Seiten hin, v. mehreren); arma capere, gegen jmd., contra alqm (die Waffen ergreifen, sich waffnen); arma sumere, gegen jmd., contra alqm (nach den Waffen greifen, um sie zu gebrauchen, bes. da, wo man auch andere Wege einschlagen könnte); descendere ad vim atque ad arma (zu Waffengewalt seine Zuflucht nehmen): die W. schnell ergreifen, arma arripere: die W. niederlegen, arma deponere; ab armis discedere od. recedere (von einer Gesamtheit): die W. nicht eher niederlegen, aus der Hand legen, als bis etc., non prius bellare desistere, quam etc.: unter den W. stehen, in armis esse od. haberi (z.B. semper): 20000 Mann unter den Waffen haben, milia viginti in armis habere: die W. gegen jmd. führen, arma contra alqm ferre: die W. ruhmvoll führen, gloriose uti armis: die W. gegen jmd. kehren, arma in alqm vertere: mit den W. in der Hand ein Land betreten, arma inferre alci terrae: mit den W. in der Hand bis zu einem Lande vordringen, arma in alqam terram proferre: ich fordere etw. mit den W. in der Hand, pugnans postulo alqd (z.B. pacem): ich sterbe, falle mit den W. in der Hand, in armis morior; pugnans occĭdo: jmdm. die W. gegen sich in. die Hände geben, armare alqm in se: jmd. mit seinen eigenen W. schlagen (bildl.), suo gladio alqm iugulare.

    deutsch-lateinisches > Waffe

  • 72 itaque

    [st2]1 [-] ita + que (et ita) = et ainsi, et de cette manière. [st2]2 [-] ainsi donc, par conséquent, c'est pourquoi, aussi.
    * * *
    [st2]1 [-] ita + que (et ita) = et ainsi, et de cette manière. [st2]2 [-] ainsi donc, par conséquent, c'est pourquoi, aussi.
    * * *
        Itaque, pen. corr. compositum ab ita, vnica dictio. Cic. Parquoy, ou Par ainsi doncques, Et par ainsi.
    \
        Itaque, quum gemina dictio est, accentum habet in penultima, significatque et ita. Terent. Imo ita volo, itaque postulo vt fiat. Et ainsi requiers qu'il soit faict.

    Dictionarium latinogallicum > itaque

  • 73 siue

        Siue Menoetiaden falsis cecidisse sub armis. Ouid. Fust que aucun racontast, etc.
    \
        Postulo, siue aequum est, te oro Daue, vt redeat iam in viam. Terent. Ou si.
    \
        Siue, Disiunctiua coniunctio. Terent. Siue ista vxor, siue amica est, grauida e Pamphilo est. Soit qu'elle soit ta femme, etc.
    \
        Siue ipso mari, siue litore vtare. Plin. iunior. Soit que, etc.

    Dictionarium latinogallicum > siue

  • 74 vsura

        Vsura, vsurae, pen. prod. Plin. iunior. Usage, Usance.
    \
        Vsura falsi gaudii frui. Cic. Se resjouir en vain.
    \
        Dare alicui diuturnam lucis vsuram. Cic. Luy donner vie, et le laisser vivre.
    \
        Lucis vsuram eripere alicui. Cic. Luy oster l'usance, ou l'usage de ceste lumiere, Le tuer.
    \
        Paruam exigui temporis vsuram bonae de me opinionis postulo. Cicero. Preste moy le fruict de bonne reputation pour quelque peu de temps.
    \
        Vsura. Cic. Usure.
    \
        Quincunces vsurae. Scaeuola. Usure ou Interest à cinq pour cent.
    \
        Inferre vsuras. Paulus iuriscon. Payer l'usure.
    \
        Praestare vsuras. Scaeuola. Payer l'usure.

    Dictionarium latinogallicum > vsura

  • 75 amanecer1

    1 = dawn, dawning, sunrise.
    Ex. Cahn also postulated that about ten million scientific papers had been produced since the dawn of civilization = Cahn también postuló que se habían producido aproximadamente diez millones de artículos científicos desde los albores de la civilización.
    Ex. The Internet heralds the dawning of a new information age = Internet premoniza el amanecer de una nueva era de la información.
    Ex. The software displays sunrise and sunset and automatically adjusts to summer or daylight saving time.
    ----
    * al amanecer = at the crack of dawn.
    * antes del amanecer = before dawn.
    * canto de los pájaros al amanecer = morning chorus, dawn chorus.
    * desde el amanecer hasta el atardecer = from dawn (to/till/until) dusk, from sunrise to sunset, from sun to sun.
    * el cielo rojo al atardecer augura buen tiempo, el cielo rojo al amanecer aug = red sky at night, (shepherd/sailor)'s delight, red sky in the morning, (shepherd/sailor)'s warning.
    * hasta el amanacer = till dawn.
    * trino de los pájaros al amanecer = morning chorus, dawn chorus.

    Spanish-English dictionary > amanecer1

  • 76 amanecer

    m.
    dawn.
    al amanecer at dawn
    Ella murió al amanecer She died at dawn.
    v.
    1 to dawn, to break the day.
    Amaneció It dawned..
    2 to wake up, to awake.
    Elsa amaneció Elsa woke up..
    3 to see in the dawn.
    amanecimos en Estambul we arrived in Istanbul at dawn
    ¿cómo amaneciste? how did you sleep? (Am)
    * * *
    Conjugation model [ AGRADECER], like link=agradecer agradecer
    1 (Used only in the 3rd person; it does not take a subject) to dawn, get light
    2 (estar) to be at dawn, be at daybreak
    3 (despertar) to wake up
    1 dawn, daybreak
    \
    al amanecer at daybreak
    * * *
    1. noun m.
    dawn, daybreak
    2. verb
    * * *
    1. VI
    1) [día] to dawn

    nos amaneció en Granada — the next morning found us in Granada, the next morning we woke up in Granada

    2) [persona, ciudad] to wake up (in the morning)

    amanecimos en Vigo — the next morning found us in Vigo, the next morning we woke up in Vigo

    el pueblo amaneció cubierto de nieve — morning saw the village covered in snow, when the next day dawned the village was covered in snow

    amaneció reyliter he woke up to find himself king

    amanecieron bailando LAm they danced all night, they were still dancing at dawn

    ¿cómo amaneció? — LAm how are you this morning?

    2.
    SM dawn, daybreak

    al amanecer — at dawn, at daybreak

    * * *
    I 1.
    verbo impersonal

    ¿a qué hora amanece? — what time does it get light?

    2.
    amanecer vi (+ compl)
    3.
    amanecerse v pron (Chi, Méx) to stay up all night
    II
    a) ( salida del sol) dawn, daybreak

    al amanecerat dawn o at daybreak

    b) (liter) ( comienzo) dawn
    * * *
    I 1.
    verbo impersonal

    ¿a qué hora amanece? — what time does it get light?

    2.
    amanecer vi (+ compl)
    3.
    amanecerse v pron (Chi, Méx) to stay up all night
    II
    a) ( salida del sol) dawn, daybreak

    al amanecerat dawn o at daybreak

    b) (liter) ( comienzo) dawn
    * * *
    amanecer1
    1 = dawn, dawning, sunrise.

    Ex: Cahn also postulated that about ten million scientific papers had been produced since the dawn of civilization = Cahn también postuló que se habían producido aproximadamente diez millones de artículos científicos desde los albores de la civilización.

    Ex: The Internet heralds the dawning of a new information age = Internet premoniza el amanecer de una nueva era de la información.
    Ex: The software displays sunrise and sunset and automatically adjusts to summer or daylight saving time.
    * al amanecer = at the crack of dawn.
    * antes del amanecer = before dawn.
    * canto de los pájaros al amanecer = morning chorus, dawn chorus.
    * desde el amanecer hasta el atardecer = from dawn (to/till/until) dusk, from sunrise to sunset, from sun to sun.
    * el cielo rojo al atardecer augura buen tiempo, el cielo rojo al amanecer aug = red sky at night, (shepherd/sailor)'s delight, red sky in the morning, (shepherd/sailor)'s warning.
    * hasta el amanacer = till dawn.
    * trino de los pájaros al amanecer = morning chorus, dawn chorus.

    amanecer2
    2 = dawn.

    Ex: The day dawned with clear skies and a slight breeze.

    * acuéstate con niños y amanecerás meado = lie down with dogs and you get fleas.

    * * *
    amanecer1 [E3 ]
    ¿a qué hora amanece? what time does it get light?
    estaba amaneciendo cuando partieron dawn was breaking o it was getting light when they left
    vi
    (+ compl)
    1
    «persona»: amaneció con fiebre he woke up with a temperature
    amanecieron bailando morning found them still dancing, they were still dancing at dawn
    2
    (aparecer por la mañana): las calles amanecieron cubiertas de propaganda electoral in the morning the streets were littered with election pamphlets
    el día amaneció nublado the day dawned cloudy
    (Chi, Méx) to stay up all night
    nos amanecimos estudiando we stayed up all night studying
    1 (salida del sol) dawn, daybreak
    salieron al amanecer they left at dawn o at daybreak
    2 ( liter) (comienzo) dawn
    * * *

     

    amanecer 1 ( conjugate amanecer) v impers:
    ¿a qué hora amanece? what time does it get light?;

    amanecía cuando partieron dawn was breaking when they left
    verbo intransitivo (+ compl)
    a) [ persona]:


    amanecieron bailando they were still dancing at dawn


    todo amaneció cubierto de nieve in the morning everything was covered in snow
    amanecerse verbo pronominal (Chi, Méx) to stay up all night
    amanecer 2 sustantivo masculino
    dawn, daybreak;
    al amanecer at dawn o at daybreak

    amanecer
    I sustantivo masculino dawn, daybreak: dejamos el refugio al amanecer, we left the refuge at dawn
    II verbo impersonal to dawn: ¿a qué hora amanece?, when does it get light?
    saldremos en cuanto amanezca, we'll leave at the break of dawn
    III verbo intransitivo amanecí con un horrible dolor de espalda, I woke up with a terrible backache

    ' amanecer' also found in these entries:
    Spanish:
    convoy
    - madrugada
    - aclarar
    - clarear
    - crepúsculo
    English:
    anchor
    - break
    - cockcrow
    - dawn
    - daybreak
    - sunrise
    - crack
    - day
    * * *
    v impersonal
    amaneció a las siete dawn broke at seven;
    en invierno amanece más tarde it gets light later in winter
    vi
    1. [persona]
    amanecimos en Estambul [tras dormir] we awoke to find ourselves in Istanbul;
    [sin dormir] we saw the dawn in Istanbul;
    el niño amaneció con fiebre the child woke up with a temperature;
    Am
    ¿cómo amaneciste? how did you sleep?
    2. [lugar]
    las calles amanecieron nevadas the next morning, the streets were covered in snow
    * * *
    I v/i
    1 get light
    2 de persona wake up
    II m dawn;
    al amanecer at dawn, at daybreak
    * * *
    amanecer {53} v impers
    1) : to dawn
    2) : to begin to show, to appear
    3) : to wake up (in the morning)
    alba: dawn, daybreak
    * * *
    1. (alba) dawn / sunrise
    2. (salida del sol) sunrise
    2. (clarear) to get light
    3. (despertar) to wake up [pt. woke; pp. woken]

    Spanish-English dictionary > amanecer

  • 77 adfĭcĭo

    adfĭcĭo (affĭcĭo), ĕre, fēci, fectum [ad + facio] - tr. -    - inf. prés. passif adficier Arn. 2, 77. [st1]1 [-] pourvoir de, combler de, gratifier.    - praedā atque agro suos adficere, Plaut. Amp. 193: pourvoir les siens de butin et de territoire.    - a te postulo ut dolorem eisdem verbis adficias quibus Epicurus voluptatem, Cic. Tusc. 2, 18: je ne te demande pas d'attribuer à la douleur les mêmes épithètes qu'Epicure l'a fait à propos du plaisir.    - res sordidas deorum honore adficere, Cic. Nat. 1, 38: accorder les honneurs divins à des objets [faire des dieux d'objets] d'usage courant.    - aliquem sepulturā adficere, Cic. Div. 1, 56: ensevelir qqn.    - stipendio exercitum adficere, Cic. Balb. 61: payer la solde à l'armée.    - praemiis adficere, Cic. Mil. 57: récompenser.    - servitute adficere, Cic. Rep. 1, 68: mettre dans la servitude.    - morte, cruciatu, cruce adficere, Cic. Verr. 1, 9: faire subir la mort, la torture, le supplice de la croix.    - poenā adficere, Cic. de Or. 2, 134: punir, châtier.    - timore adficere, Cic. Quinct. 6: remplir de crainte.    - pari sensu doloris aliquem adficere, Cic. Verr. 5, 123: pénétrer qqn du même sentiment de douleur.    - adfici, passif: éprouver.    - affici admiratione: éprouver de l’admiration.    - delectatione adfici, Cic. Tusc. 1, 98: éprouver du plaisir.    - amentiā adficere aliquem, Cic. Amer. 67: frapper qqn d'égarement.    - desiderio adficere, Cic. Fam. 15, 21, 1: inspirer du regret à qqn. [st1]2 [-] mettre dans tel ou tel état, affecter, disposer.    - exercendum corpus et ita adficiendum est, ut... Cic. Off. 1, 79: il faut exercer le corps et le disposer de telle sorte que...    - Syracusanam civitatem, ut abs te adfecta est, ita in te esse animatam videmus, Cic. Verr. 4, 151, nous constatons que la cité de Syracuse a pour toi des sentiments qui correspondent à l'état où tu l'as mise.    - animos ita adficere, ut... Cic. de Or. 2, 176: disposer l'esprit des auditeurs de telle sorte que...    - quonam modo ille vos vivus adficeret? Cic. Mil. 79: quels sentiments donc vous inspirerait-il, s'il vivait?    - varie sum adfectus tuis litteris, Cic. Fam. 16, 4, 1: ta lettre m'a causé des impressions diverses.    - conviciis diversissime afficiebatur, Suet.: les injures faisaient sur lui les impressions les plus diverses.    - quae audita longe aliter patres ac plebem adfecere, Liv. 2, 24, 1: cette nouvelle produisit une impression bien différente sur les patriciens et sur la plèbe.    - ex te duplex nos adficit sollicitudo, Cic. Br. 332: à ton sujet une double inquiétude me saisit. [st1]3 [-] affaiblir, affecter.    - exercitum super morbum etiam fames adfecit, Liv. 28, 46, 15: en plus de la maladie la famine aussi attaqua l'armée.    - corpora adficere, Liv. 28, 15, 4: affaiblir les forces physiques.    - rerum corpus adficientium varietas, Sen. Beat. 15, 4: la variété des objets qui affectent le corps humain.

    Dictionarium latinogallicum > adfĭcĭo

  • 78 agnosco (adgnosco

    agnosco (adgnosco, adnosco), ĕre, agnōvi, agnĭtum [ad + nosco] - tr. -    - agnōtus est = agnitus est, Pacuv. 484; agnōturus = agniturus, Sall. H. 2, 73 (cf. Diom. 388, 7; Prisc. 10, 19; Serv. En. 4, 23) II formes sync.: agnorat, Nep. Ages. 1, 4 ; agnorunt, Ov. M. 4, 55; F. 5, 90; agnosse, Ov. M. 4,613. [st1]1 [-] connaître (par les sens, par l'esprit), voir, concevoir, comprendre, saisir, apprendre.    - agnoscere deum ex operibus ejus, Cic. Tusc. 1, 70: reconnaître Dieu à ses oeuvres.    - (genus hoc orationis) quale sit, etiam ab imperitis agnoscitur, Cic. Or. 209: la nature de ce genre de style est reconnue même par ceux qui ne sont pas du métier.    - avec prop. inf. mihi tantum dignitatis adjunxeris, ut eumdem te facile agnoscam fuisse in laude mea qui fueris in salute, Cic. Fam. 2, 6, 4: tu me donneras un surcroît de considération assez grand pour que je reconnaisse que tu t'es montré dans la question de mon prestige le même que dans celle de mon retour d'exil.    - agnoscere auribus, Cic.: entendre.    - haec dicta sunt subtilius ab Epicuro quam ut quivis ea possit agnoscere, Cic. Nat. 1: ces choses sont dites trop subtilement par Epicure pour que n'importe qui puisse les comprendre. [st1]2 [-] reconnaître (qqn, qqch déjà vu, déjà connu).    - Gabinium si vidassent duumvirum, citius agnovissent, Cic. Pis. 25: s'ils avaient vu Gabinius comme duumvir, ils l'auraient plus vite reconnu.    - fuit nonnemo qui agnosceret Thuym, Nep. Dat. 3, 3: il se trouva qqn pour reconnaître Thuys.    - vestitum, habitum civium agnosco; facta, dicta, animos hostium video, Liv. 28, 27, 4: au costume, à la tenue, je reconnais des concitoyens; aux actes, aux propos, aux sentiments, je vois des ennemis.    - agnosco tuum morem istum, Cic. Rep. 3, 47: je reconnais bien là ton goût habituel.    - agnitus alicui: reconnu de qqn: Plin. 8, 208; 10, 207; Stat. Th. 5, 185. [st1]3 [-] reconnaître, avouer, admettre, confesser.    - agnoscere bonorum possessionem, Dig. 26, 8, 11: se porter pour héritier.    - agnoscere aes alienum, Dig. 28, 5, 1: reconnaître une dette.    - agnoscere erratum, Cic.: reconnaître sa faute.    - agnoscere (crimen): s'avouer coupable.    - quod mihi tantum tribui dicis, quantum ego nec agnosco nec postulo, facis amice, Cic. Lael. 9: quand tu dis qu'on m'attribue tous ces mérites, et, pour mon compte, je suis aussi loin de les reconnaître que de les revendiquer, tu agis en ami.    - id ego agnovi meo jussu esse factum, Cic. Fam. 5, 20, 5: j'ai reconnu que cela s'était fait par mon ordre.    - cum agnoscas odium omnium justum, Cic. Cat. 1, 17: du moment que tu reconnais que cette haine générale est légitime.    - filium reliquerat (Agis) quem ille natum non agnorat, Nep. Ages. 1, 4: (Agis) avait laissé un fils qu'il n'avait pas reconnu à sa naissance.    - cf. Liv. 45, 19, 11; Plin. Ep. 10, 72; 10, 73; Suet. Jul. 52.    - spreta exolescunt; si irascare, agnita videntur, Tac. An. 4, 35: (ces traits satiriques) méprisés, s'évanouissent dans l'oubli; si l'on s'en fâche, on a l'air d'en reconnaître le bien fondé.

    Dictionarium latinogallicum > agnosco (adgnosco

  • 79 иск

    иск
    perjuĝa postulo (судебный);
    plendo (жалоба);
    предъяви́ть \иск кому́-л. ekprocesi kontraŭ iu.
    * * *
    м.

    гражда́нский иск — demanda civil

    иму́щественный иск — demanda de bienes

    встре́чный иск — reconvención f, contraquerella f

    предъяви́ть иск кому́-либо — demandar a alguien, entablar demanda contra alguien

    * * *
    м.

    гражда́нский иск — demanda civil

    иму́щественный иск — demanda de bienes

    встре́чный иск — reconvención f, contraquerella f

    предъяви́ть иск кому́-либо — demandar a alguien, entablar demanda contra alguien

    * * *
    n
    1) gener. demanda (judicial), pedidura, pedimento, petitoria
    2) law. acción, acción ad exhibendum (ad exhibendum), acción judicial, acción litigosa, actuación, alegación, causa, contención, contestación judicial, (судебный) demanda contenciosa, demanda en equidad, demanda judicial, enjuiciamiento, escrito de agravios, exigencia, expediente, exposición, extremo, juicio, juicio contencioso, lite, litis, pleito, pretensión, procede, proceso contencioso, queja, querella, reclamación judicial, reivindicación, demanda, petición, reclamación, reclamo

    Diccionario universal ruso-español > иск

  • 80 aequus

    aequus (aecus), a, um, Adj. m. Compar. u. Superl., gleich, I) in sich selbst gleich, 1) eig.: a) von der Oberfläche des Bodens, eben, gerade = wagerecht, horizontal (Ggstz. superior od. inferior, acclivis od. declivis, pronus), locus, qui est ad libellam aequus, Varr.: aequus et planus locus, Cic.: in aequum locum se demittere, in die Ebene, Caes.: paulo aequiore loco consistere, Caes.: ex aequo loco loqui, im Senate (Ggstz. ex inferiore loco, zu den Richtern, die höher saßen, u. ex superiore loco, von der Tribüne zum Volke), Cic.; vgl. ex superiore et ex aequo loco sermones habitos, in öffentl. u. Privat-Angelegenheiten, Cic. – neutr. subst., aequum, ī, n., das ebene Terrain, die ebene Fläche ( das Niveau), das flache, freie Feld, facile in aequo campi victoriam fore, Liv.: in aequum descendere, degredi, Liv. a.u.: u. in aequum descendere bildl. = sich zu jmd. ganz herablassen, Sen.: ut primum agmen aequo, ceteri per acclive iugum insurgerent, Tac. – auch vom Plateau einer Anhöhe, in aequum eniti, Tac. ann. 2, 80 extr. – b) von andern Gegenständen, gleich, gerade, wagerecht, aequa frons (milit. t.t.), eine gleiche, gerade Linie od. Front, Liv.: statera posita examine aequo (mit gerade stehendem Zünglein = im Gleichgewicht), Suet.
    2) übtr.: a) wie unser nicht uneben = günstig, ge-
    ————
    legen (Ggstz. iniquus), vom Orte, locum se aequum ad dimicandum dedisse, Caes.: etsi non aequum locum videbat suis, Nep.: ut locus procul muro satis aequus agendis vineis fuit, Liv.: ut quibus locus aequior esset, durch ihre Stellung mehr begünstigt, Liv. – von der Zeit = günstig gelegen, et tempore et loco aequo instructos, Liv.: neque tempore neque loco aequo, Suet.: iudicium aequiore tempore fieri oportere, Cic. fr. – b) vom Gemüt = sich gleichbleibend, gleichmütig, ruhig, gelassen, gleichgültig, zufrieden, geduldig, concedo, et quod animus aequus est et quia necesse est, Cic.: quidquid tribunus plebis loquitur, assuestis aequi (mit Gleichgültigkeit) audire, Liv.: u. so laudationem mortui aequis auribus audivit, Liv.: quod adest memento componere aequus, Hor.: aequam memento rebus in arduis servare mentem, Hor.: praesentibus aequus, zufrieden mit, Hor. – Bes. häufig im adverbial. Abl., aequo (aequiore, aequissimo) animo, mit Gleichmut, mit Gelassenheit, mit Befriedigung, mit Ruhe, getrosten Mutes, ruhig u. getrost, unbesorgt wegen des Ausgangs (Ggstz. animo iniquo), pati (absol.), Plaut.: pati od. ferre m. Akk. od. m. Akk. u. Infin., Cic.: aequiore quidam animo ferunt praecīdi spem suam quam trahi, Sen.: aequissimo animo ferre m. Akk. u. Infin., Suet.: aequo animo servitutem tolerare, Sall.: alqd accipere (aufnehmen), Sall.: animo aequo alqm spectare (zuse-
    ————
    hen), Cic.: utrum aequo an iniquo animo mortem subieris, iam nihil refert, Lact. 3, 27, 8: animo aequissimo mori (Ggstz. animo iniquissimo), Cic. de sen. 83: im Plur., animis libentibus aut aequis alqd remittere, Cic.: eam sententiam haud aequioribus animis quam ipsorum quondam postulatum audire, Liv.
    II) der Beschaffenheit, Eigenschaft nach einem andern gleich, 1) eig.: a) gleich = gleich breit, gleich lang, gleich hoch, gleich weit, gleich schwer, α) von Gleichartigem: aequā latitudine, atque ille congesticius agger fuerat, Caes.: aequo fere spatio abesse, Caes.: aequo discrimine, Verg.: sequitur patrem non passibus aequis, begleitet den Vater mit kürzeren Schritten, Verg.: aequis pedibus procedere (vom Distichon), wie aequis numeris (vom Hexameter), Ov.: aequā lance, Cod. Theod.: aequā utrimque librā (im Gleichgewicht) alqd deportare alio, Plin. – β) von Ungleichartigem: urbs erat in summo nubibus aequa iugo, Ov.: aequum arcibus aggerem attollunt, Ov. – b) gleich = gleich verteilt, gleich zugewogen, gleich groß ( wie ἴσος), non tertia portio, verum aequa, Plin.: u. so oft aequis portionibus od. pensionibus (dare, solvere u. dgl.), in gleichen Raten, Liv.: m. Ang. des Vergleichungspunktes durch atque (ac), quam, cum m. Abl., aequo mendicus atque ille opulentissimus censetur censu ad Acheruntem mortuus, Plaut.: cum aequam partem tibi sumpseris, atque po-
    ————
    pulo Romano miseris, Cic.: postulante patre eius, ut aequum ei ius in omnibus provinciis exercitibusque esset, quam erat ipsi, Vell.: utinam esset mihi pars aequa amoris tecum, Ter.: aequo et pari cum civibus iure vivere, Cic.: ut ita sortem aequam sibi cum collega dent, Liv. (u. so m. folg. cum u. Abl. oft bei Liv., s. Fabri Liv. 21, 3, 6).
    2) übtr.: a) der innern Beschaffenheit nach gleich, α) übh., gleich = gleichgestellt, leges, Lucr.: in aequa laude ponere, für gleich lobenswert halten, Cic.: aequa condicio, aequum certamen proponitur, Liv.: aequi istuc faciam, das wird mir gleich gelten od. sein (gleichgültig sein), Plaut. mil. 784. – u. so die milit. t.t.: aequa pugna, gleicher, unentschiedener, schwankender, Liv.: aequo proelio od. aequo Marte (εξ ἴσου) discedere, das Gleichgewicht behaupten (Ggstz. superiorem esse od. discedere), Caes. u. Iustin.: so auch aequā manu discedere (Ggstz. superiorem esse), Sall.: u. aequā manu abscessum est, Tac.: aequis manibus dirimere pugnam, Liv.: aequo Marte (mit gleicher Aussicht auf den Sieg) pugnare, Liv., contendere, Flor. u. Curt. – β) der Zahl, den Kräften, dem Range nach gleich, gleichstehend (Ggstz. s uperior od. inferior), numerone an viribus aequi non sumus? Verg. – in superiores contumax, in aequos (gegen seinesgleichen) et pares fastidiosus, in inferiores crudelis, Cornif. rhet.: quia
    ————
    regibus aequa, nedum infima insolita sunt, weil Königen schon Gleichsetzung, geschweige denn die tiefste Erniedrigung etwas Ungewohntes ist, Tac. – dah. γ) die adverb. Ausdrücke: ex aequo, von gleicher Stufe aus, gleichmäßig, in gleichem Maße, auf gleiche Weise, sol ex aequo metā distabat utrāque, Ov.: ex aequo convenit, Tibull.: mundum ex aequo temperantia, was die Welt im Gleichgewicht erhält, Sen. – u. = εξ ἴσου, unter gleichen (politischen) Verhältnissen od. Bedingungen, mit gleichen Rechten (s. Weißenb. Liv. 37, 36, 5), ex aequo venire in amicitiam, Liv.: quae disceptatio ex aequo relicta est? Liv.: pax ex aequo utilis, Tac. – in aequo, auf gleicher Stufe, in gleicher Geltung, -Lage, in gleichen Verhältnissen, -Rechten, gew. mit esse, stare, zB. ne in aequo hostes vestri nostrique apud vos sint (gleiche Rechte bei euch haben) ac nos socii; immo ne meliore iure sint, Liv.: quod in aequo est, gleichviel gilt, Sen.: infra deos sumus, non in aequo illis stetimus, stehen nicht mit ihnen auf gleicher Stufe, Sen.: so auch industriosque aut ignavos pax in aequo tenet, auf gleicher Stufe, in gleichen Verhältnissen, Tac.: u. in aequo eum duarum potentissimarum gentium summis imperatoribus posuerunt, sie stellten ihn auf gleiche Stufe mit usw., Liv. – in aequo positum est mit folg. Infin., Val. Max. 6, 9 ext. 9.
    ————
    verfahrend, bes. in Rechtssachen, billig (Ggstz. iniquus, iniustus), α) v. Pers., gerecht und billig, unparteiisch, arbiter, Plaut.: praetor, iudex, testis, Cic.: se alci aequum praebere, Cic.: ne plus iniquum possit quam aequum oratio, facite aequi sitis, Ter.: ab aequis atque etiam a propensis in hanc partem colamur, Cic. – β) v. Lebl., billig, recht und billig, iudicia, Cic.: condicio (Ggstz. iniqua versura), Nep.: aequa et honesta postulatio, Cic.: aequa lex et omnibus utilis, Cic.: quam orationem... aequam arbitror videri posse, Liv.: quod aequum sit in Quintium, id iniquum esse in Naevium, Cic. – bes. oft aequum est = es ist billig, recht und billig (s. Wagner Plaut. aul. 122 u. Ter. heaut. 949), ut est aequum, Plaut.: deinde postulo, sive aequum est, te oro, Ter.: ut aequum censeo, Plaut.: at quibus verbis? modo »aequum sibi videri«, modo »non iniquum«, Cic.: m. Dat., sicut aequum est homini, Cic.: m. Abl. pers. ( wie dignus), plus vidissem, quam me atque illo aequum foret, für mich u. ihn sich ziemen würde, Plaut.: oft m. Infin. Pass., nunc non aequum est abduci, Plaut.: auch m. Infin. Act., ut facere aequum, Plaut.: meist m. Acc. c. Infin., aequum est vos ignoscere, Ter.: tibi me est aequum parēre, Verg.: aequum esse eum et officio meo consulere et tempori, Cic.: aequius vos erat candidatas venire, es war besser, Plaut.: seltener m. ut u. Konj., aequum tibi videatur, ut ego, alienum quod est, meum
    ————
    esse dicam, Plaut. – neutr. subst., aequum, ī, n., das Billige, die Billigkeit, quid in iure aut in aequo verum aut esset aut non esset, Cic.: utilitas iusti mater et aequi, Hor.: aequa postulare, Liv.: per aequa per iniqua, durch jedes billige oder unbillige Mittel, auf geradem oder ungeradem Wege, um jeden Preis, es koste, was es wolle, Liv. 2, 32, 7. – Abl. aequo bei Komparativen (= quam aequum est), als recht od. billig ist, allzu, nur zu sehr, miser amplius aequo, Plaut.: gravius aequo, Sall.: largius aequo Hor.: flagrantior aequo, Iuven. – oft verb. aequum et bonum u. aequum bonumque od. bl. aequum bonum, was recht und gut, recht und billig ist, das Rechte und Billige, Recht und Billigkeit, aequum bonum colere, Plaut.: fit reus magis ex aequo bonoque, quam ex iure gentium Bomilcar, Sall.: contra scriptum de aequo et bono dixit, Cic.: neque quicquam queo aequi bonique ab eo impetrare, auf dem Wege der Billigkeit, -der Güte, Plaut.: si tu aliquam partem aequi bonique dixeris, wenn du nur ein halbwegs billiges Wort sprichst, Ter.: Superl., hoc optumum atque aequissumum est, Plaut. – dah. als t.t. die Rechtsformel: quod od. quantum aequius melius od. melius aequius, wie es billiger und besser ist, Cic.: u. so utrumque fieri sit melius atque aequius, Quint. – u. endlich die Redensart aequi bonique od. bl. aequi boni facere alqd, etw. nach Rücksichten der Billigkeit beurtei-
    ————
    len = etw. gut aufnehmen, sich gern gefallen lassen, sich in etw. fügen, mit etw. fürlieb nehmen, an etw. nicht mäkeln (s. Wagner Ter. heaut. 787), Ter., Liv. u. Cic.
    c) gegen andere gelassen, nachsichtig, ihnen gewogen, geneigt, wohlwollend, günstig (Ggstz. iniquus, inimicus), non aequa Pallas, ungünstige, grollende, Verg.: nobilitate inimicā, non aequo senatu, Cic.: aequo Iove, mit Jupiters Wohlwollen od. Beifall, Hor.: adeste aequo animo, schenkt ein geneigtes Gehör, Ter. (s. Spengel Ter. Andr. prol. 24): minus aequis animis auditus est Scipio, fand weniger geneigtes Gehör, Liv.: aequos adhiberent animos ad pacem accipiendam, möchten sich zur A. des Fr. geneigt zeigen, Liv.: meis aequissimis utuntur auribus, ich höre ihnen mit dem größten Vergnügen zu, Cic.: ne in senatu quidem satis aequis auribus audiebatur, fand er ein recht geneigtes Gehör, Liv.: oculis aequis aspicere, Verg., videre, Curt. – m. Dat., alumnis, Hor.: aequa Venus Teucris, Pallas iniqua fuit, Ov.: pater est aequus sorti utrique, meinem V. ist beides genehm, Verg.: ipsis est aër avibus non aequus, nicht heilsam, Verg. – m. in u. Abl. (der nähern Bestimmung), aequus in hoste fuit, Prop. 3, 19, 28. – Plur. subst., aequi, die Freunde (Ggstz. iniqui), gew. verb. aequi et iniqui, od. aequi iniquique, Freund und Feind, Ter., Cic. u. Liv. (s. Wagner Ter. heaut. prol.
    ————
    27. Fabri Liv. 22, 26, 5): auch m. Genet., absentium aequi, Tac. ann. 6, 36. – Arch. Nom. Sing. Mask. aequos, Plaut. aul. 187. Ter. adelph. 837. Verg. georg. 2, 225: Akk. Sing. Mask. aequom, Enn. tr. 138 (228). Plaut. capt. 995 u.ö. Ter. eun. 478 u. 870; heaut. 91 u.ö. Cato r.r. 146, 3. – arch. Form aiquos, Akk. aiquon, Corp. inscr. Latin. 1, 196, 27. – arch. Form aecus Enn. tr. 135 (226) u. 161 (147). Pacuv. tr. 32. Verg. Aen. 6, 129; 10, 450; 12, 20 R.; Liv. 42, 47, 3 W. Sen. contr. 9, 3 (26), 1. M. Caes. in Fronto ep. ad M. Caes. 4, 12. p. 61, 10 N. Gell. 4, 9, 12: aiquom = aequum, Corp. inscr. Lat. 1, 196, 11.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aequus

См. также в других словарях:

  • Partidos políticos de Venezuela — Venezuela tiene un sistema de gobierno presidencialista multipartidista, caracterizado por un gran número de partidos políticos. Pero estos la mayoría de las veces terminan aliándose a las grandes cúpulas partidistas para formar coaliciones de… …   Wikipedia Español

  • Historia de la mecánica cuántica — El modelo cuántico del átomo de Niels Bohr desarrollado en 1913, el cual incorporó una explicación a la fórmula de Johannes Rydberg de 1888; la hipótesis cuántica de Max Planck de 1900, esto es, que los radiadores de energía atómica tienen… …   Wikipedia Español

  • Keynesianismo — Economía keynesiana, o Keynesianismo, teoría económica basada en las ideas de John Maynard Keynes, tal y como plasmó en su libro Teoría general sobre el empleo el interés y el dinero, publicado en 1936 como respuesta a la Gran Depresión en los… …   Wikipedia Español

  • Elecciones generales de Uruguay de 1989 — Saltar a navegación, búsqueda ‹ 1984 •   • 1994 › 36º elección presidencial …   Wikipedia Español

  • Javier Diez Canseco — Congresista de la República del Perú …   Wikipedia Español

  • Mike Gravel — Saltar a navegación, búsqueda Mike Gravel Senador de Estados Unidos por Alaska 3 de enero …   Wikipedia Español

  • Marco Falconí — Congresista de la República del Perú 2011 – 2016 Datos personales Nacimiento 24 de octubre de 1958, 53 años …   Wikipedia Español

  • Alan García — Pérez Alan García en Brasilia, 9 de noviembre de 2006 …   Wikipedia Español

  • Alberto Quintanilla — es un abogado por la Universidad Nacional Mayor de San Marcos. Ingeniero economista por la Universidad Nacional de Ingeniería y político de izquierda peruano, nacido el 23 de diciembre de 1951. Diputado entre 1985 y 1992 por Izquierda Unida.… …   Wikipedia Español

  • Alianza por México (2000) — Para otros usos de este término, véase Alianza por México (2006). La Alianza por México de 2000 fue una coalición electoral de México que conformaron el Partido de la Revolución Democrática, el Partido del Trabajo, Convergencia, el Partido… …   Wikipedia Español

  • Edmund Barton — Rt Hon Sir Edmund Barton 1.er Primer Ministro de Australia 1 de enero de 1901 – 24 de septiembre de 1903 …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»