oratio+t

sĭmĭlis, e, adj. [Sanscr. samā, together; Gr. hama, omoios; Lat. simul, simulare; cf. simia], like, resembling, similar (cf. par); constr. with gen. (so usu. in ante-Aug. Lat.), with dat. (rare in Cic., except with neuter nouns), with inter, atque, and absol.

With gen. (mostly ante - Aug.; so always in Plaut. and Ter.; cf. Brix ad Plaut. Capt. 1, 2, 7; but in Cic. almost exclusively of living beings; yet always veri simile; v. Madv. ad Cic. Fin. 5, 5, 12);

of persons: similes avorum,

Lucr. 4, 1218:

nimis simili'st mei,

Plaut. Am. 1, 1, 286; cf. id. ib. 2, 2, 226:

ecquid mei similist (puer)?

id. Truc. 2, 6, 24 Speng.:

omnis inveniri similis tui vis,

id. Capt. 3, 4, 50 Brix:

ita est istaec (amica) hujus similis nostrae tua,

id. Mil. 2, 6, 39:

alia ejus similis,

id. ib. 2, 5, 38:

similis est Sagaristionis,

id. Pers. 1, 1, 14:

hominis similis,

Cic. N. D. 1, 28, 78; Val. Max. 9, 14, 2:

symbolum ejus similem,

Plaut. Ps. 1, 1, 55:

sui similem speciem,

Cic. Tusc. 1, 15, 34:

sui similis res,

Lucr. 5, 830:

volo me patris mei similem,

Plaut. As. 1, 1, 53: patris similem esse. Cic. Verr. 2, 5, 12, § 30:

non tam potuit patris similis esse, quam ille fuerat sui,

id. Off. 1, 33, 121: quaererem ex eo, cujus suorum similis fuisset Africani fratris nepos; facie vel patris, vitā omnium perditorum ita similis, ut esset facile deterrimus;

cujus etiam similis P. Crassi nepos, etc.,

id. Tusc. 1, 33, 81:

tui similis est probe,

Ter. Heaut. 5, 3, 18:

est similis majorum suorum,

id. Ad. 3, 3, 57:

haud similis virgo est virginum nostrarum,

id. Eun. 2, 3, 22: haud parasitorum aliorum simil'est, Naev. ap. Non. 224, 26:

virum non similem furis hujus,

Plaut. As. 3, 3, 91:

domini similis es,

Ter. Eun. 3, 2, 43:

in magistratu privatorum similes,

Cic. Rep. 1, 43, 67:

multi Gnathonum similes cum sint,

id. Lael. 25, 94:

plures Romuli quam Numae similes reges,

Liv. 1, 20:

ut sis tu similis Coeli Byrrhique latronum, Non ego sim Capri neque Sulci,

Hor. S. 1, 4, 69 et saep.:

deos esse tui similes putas?

Plaut. Am. 1, 1, 128; so,

tui,

id. Rud. 2, 6, 16; Liv. 22, 39:

nostri similes,

id. 26, 50:

sui similis,

Plaut. Trin. 2, 2, 7; cf.:

alterum similem sui quaerere,

Cic. Lael. 22, 82:

nihil est appetentius similium sui quam natura,

id. ib. 14, 50:

quam uterque est similis sui!

Ter. Phorm. 3, 2, 16:

tui similem esse,

Cic. Fam. 9, 14, 6:

sui similis gens,

Tac. G. 4.—Of things:

tam similem quam lacte lactist (i. e. lactis est, Brix ad loc.),

Plaut. Mil. 2, 2, 85:

haec atque hujus similia alia damna,

id. ib. 3, 1, 105:

perpulchra credo dona aut nostri similia,

Ter. Eun. 3, 2, 15 Umpfenb.:

quid habet illius carminis simile haec oratio,

Cic. Rep. 1, 36, 56:

si fabularum similia didicimus,

id. ib.:

paupertatem, ignominiam, similia horum,

id. Fin. 3, 15, 51:

similes meorum versus,

Hor. S. 2, 1, 3:

nonne hoc monstri simile'st?

Ter. Eun. 2, 3, 43; so,

monstri,

id. Phorm. 5, 7 (8), 61:

prodigii,

Cic. Lig. 4, 11:

narrationem veri similem,

id. de Or. 2, 19, 83; cf.

Cels. ap. Cuint. 2, 15, 32: simile veri,

Cic. Fam. 12, 5, 1:

quae similia veri sint,

Liv. 5, 21 Drak. N. cr.; v. verus, and cf. also in the foll.—In comparing persons with things:

hominem quojus rei Similem esse arbitrarer simulacrumque habere... Novarum aedium esse arbitror similem ego hominem,

Plaut. Most. 1, 2, 6 sq.:

amator simil'est oppidi hostilis,

id. Truc. 1, 2, 68:

meretricem esse similem sentis condecet,

id. ib. 2, 1, 16: tu pueri pausilli simili'es, Nov. ap. Non. 224, 28:

equi te Esse feri similem dico,

Hor. S. 1, 5, 57.— Comp.: hominem hominis similiorem numquam vid: ego alterum, Neque aqua aquae, neque lac [p. 1701] test lactis usquam similius, Plaut. Men. 5, 9, 29 sq. Brix ad loc.:

Rhodii Atticorum similiores,

Cic. Brut. 13, 52.— Sup.:

hic noster quaestus aucupii simillimu'st,

Plaut. As. 1, 3, 63; id. Bacch. 4, 8, 72:

meretrix fortunati oppidi,

id. Cist. 1, 1, 82:

tener et lactens puerique simillimus aevo,

Ov. M. 15, 201:

simillima societas hereditatis,

Cic. Rosc. Com. 18, 55:

quid esset simillimum veri,

id. Tusc. 5, 4, 11.—

With dat. (of both persons and things; freq., and in post-Aug. writers almost always; not in Plaut. or Ter. acc. to Ritschl, Opusc. 2, 570 sq.; 579 sq.; but contra, v. Ussing ad Plaut. Am. v. 595): simia quam similis nobis, Enn. ap. Cic. N. D. 1, 35, 97 (Sat. v. 45 Vahl.):

patri suo,

Cat. 61, 221; cf.:

similis quidem (genitos) alios avo et ex geminis quoque alterum patri, alterum matri, annoque post genitum majori similem fuisse ut geminum. Quasdam sibi similis semper parere, quasdam viro, quasdam nulli, quasdam feminam patri, marem sibi,

Plin. 7, 12, 10, § 51:

similis malo est,

Plaut. Poen. 3, 2, 36: Terentio non similem dices quempiam, Afran. ap. Suet. Vit. Ter. fin.:

filius patri similis,

Cic. Fin. 5, 5, 12 Madv. N. cr.:

sit suo similis patri,

Cat. 61, 217:

patri,

Ov. M. 6, 622:

parentibus ac majoribus suis,

Quint. 5, 10, 24:

par similisque ceteris,

Sall. C. 14, 4:

huic in hoc similis,

Cic. Ac. 2, 37, 118:

similes Icilio,

Liv. 3, 65:

hinnuleo,

Hor. C. 1, 23, 1:

puro te similem vespero petit Rhode,

id. ib. 3, 19, 26:

multum similis metuenti,

id. S. 2, 5, 92:

fluctuanti,

Liv. 6, 13 Drak.:

flenti,

Ov. M. 3, 652:

cognoscenti,

id. ib. 2, 501:

roganti,

id. ib. 3, 240:

cogitantibus et dubitantibus,

Quint. 11, 2, 47:

ediscenti,

id. 11, 2, 46:

legenti,

id. 11, 2, 32 et saep.—Of things:

res similis nostris rebus,

Lucr. 5, 435:

quid simile habet epistula aut judicio aut contioni?

Cic. Fam. 9, 21, 1:

quid illi simile bello fuit?

Caes. B. G. 7, 77:

qui non Fescennino versu (i. e. versui) similem jaciebant,

Liv. 7, 2 Drak. N. cr.:

argumentum vero simile comoediae,

Quint. 2, 4, 2; cf.:

similia veris erant,

Liv. 10, 20, 5:

partim vera partim mixta eoque similia veris,

id. 29, 20, 1; 8, 20, 5:

cui vitio simile sit schema, ut, etc.,

Quint. 9, 3, 10:

primus (iambus) ad extremum similis sibi,

Hor. A. P. 254:

versus sibi,

Quint. 9, 4, 60:

oratio fuit precibus quam jurgio similis, similior,

Liv. 3, 40 Drak. N. cr.—Comp.:

flunt omnia castris quam urbi similiora,

Liv. 4, 31 fin.:

similius vero facit ipsos in amicitiam redisse,

id. 8, 26, 6; 10, 26, 13; Quint. 3, 8, 31.— Sup.:

puro simillimus amni,

Hor. Ep. 2, 2, 120:

media simillima veris sunt,

Liv. 26, 49:

simillimum id vero fecit,

id. 44, 30, 4.—

With gen. and dat. together:

tum similes matrum materno semine fiunt, Ut patribus patrio,

Lucr. 4, 1211:

neque lac lacti magis est simile quam ille ego similis est mei,

Plaut. Am. 2, 1, 54 Ussing ad loc.:

deos hominum quam homines deorum, hoc illi, illud huic,

Cic. N. D. 1, 32, 90:

itaque plectri similem linguam nostri solent dicere, chordarum dentis, naris cornibus iis, qui, etc.,

id. ib. 2, 59, 149; cf. under e.—

In a doubtful construction. On account of the form:

fugae similis profectio,

Caes. B. G. 5, 47; 6, 7; 7, 43 fin.; id. B. C. 3, 13 et saep.—Because of an unsettled reading:

similem Caesaris (or Caesari),

Suet. Caes. 52.—

With in and acc.:

in speciem Junonis,

App. M. 10, p. 253 fin. —

With inter:

homines inter se cum formā tum moribus similes,

Cic. Clu. 16, 46; so,

homines inter se (opp. differentes),

Quint. 12, 10, 22:

(catulos) Inter se similes,

Ov. M. 13, 835:

quae sunt inter se similia,

Cic. de Or. 3, 54, 206:

res inter se similes,

Quint. 9, 2, 51.—In a twofold construction:

nihil est unum uni tam simile, tam par, quam omnes inter nosmetipsos sumus,

Cic. Leg. 1, 10, 29:

sunt inter se similia, sed non etiam prioribus,

Quint. 9, 3, 49.—

With atque ( ac), et, ut si, tamquam si:

si quid docere vis, aliquid ab isto simile in aestimatione atque a ceteris esse factum,

Cic. Verr. 2, 3, 83, § 193:

ut simili ratione atque ipse fecerit suas injurias persequantur,

Caes. B. G. 7, 38 fin.:

nec similem habeat vultum, et si ampullam perdidisset,

Cic. Fin. 4, 12, 31;

v. Madv. ad h. l.: similes sunt, ut si qui dicant, etc.,

id. Sen. 6, 17:

similes sunt di, tamquam si Poeni, etc.,

id. Div. 2, 64, 131.—

Absol.:

decet facta moresque hujus habere me similes,

Plaut. Am 1, 1, 114:

ex uno puteo similior numquam potis Aqua aeque sumi, quam haec est atque ista,

id. Mil. 2, 6, 68 Brix ad loc.:

ita formā simili pueri (gemini), ut, etc.,

id. Men. prol. 19:

meus est (puer), nimium quidem simili'st,

id. Truc. 2, 6, 26:

laudantur simili prole puerperae,

i. e. that look like their fathers, Hor. C. 4, 5, 23:

ecce similia omnia,

Ter. Phorm. 2, 1, 34:

par est avaritia, similis improbitas,

Cic. Rosc. Am. 40, 118;

but cf., in a more restricted sense: similia omnia magis quam paria,

Liv. 45, 43:

ad quam (amicitiam) se similis animus applicet,

Cic. Lael. 14, 48:

sicut erat in simili causā antea factum,

id. Rep. 2, 37, 63:

quod in simili culpā versabantur,

Caes. B. C. 3, 110:

simili ratione,

id. B. G. 7, 4; id. B. C. 3, 76 al.:

similem esse te volo quomodo filium, non quomodo imaginem,

Sen. Ep. 84, 8:

ecce aliud simile, dissimile,

Cic. Fin. 4, 27, 76:

si quis Aristotelem similem emit,

a likeness of Aristotle, Juv. 2, 6; cf.:

tabella, in quā tam similem videbis Issam, ut sit tam similis sibi nec ipsa,

Mart. 1, 109, 19 sq.; 7, 87, 4:

te similem,

your likeness, Stat. S. 3, 3, 201; 5, 1, 1.— Poet., adverb. (=similiter):

similis medios Juturna per hostīs Fertur,

Verg. A. 12, 477.— Comp.:

similiorem mulierem Magisque eandem non reor deos facere posse,

Plaut. Mil. 2, 6, 48:

nihil hoc simile est similius,

id. Am. 1, 1, 290. — Sup.:

simillimos dicito esse,

Plaut. Mil. 2, 2, 91.—Hence, subst.: sĭmĭle, is, n.

A comparison, likeness, parallel case, or example:

quo facilius res perspici possit hoc simile ponitur,

Cic. Fin. 3, 16, 54:

utuntur simili,

id. ib. 3, 14, 46:

nec improbum sit pro simili accipi, quod plus sit,

Quint. 7, 1, 61:

qui memoriam ab aliquo simili transferunt ad id, quod, etc.,

id. 11, 2, 30 et saep.:

ignavi et erepti et similia,

id. 1, 5, 69; 1, 6, 2; 2, 4, 26; 3, 5, 16 et saep.; cf.:

latitatio, metus, similia,

id. 7, 2, 46:

de philosophiā, de republicā, similibus,

id. 9, 4, 19; 11, 3, 153.—

Resemblance, simile et majus est et par et minus, Quint. 7, 8, 7.— Adv. in two forms, simulter (ante-class.) and similiter (class.).

sĭmulter, in like manner, similarly:

exossabo ego illum simulter itidem ut muraenam coquos,

Plaut. Ps. 1, 3, 148 (cited ap. Non. 170, 25: simulter pro similiter); v. Ritschl ad Plaut. 1. 1.—

sĭmĭlĭter, in like manner, similarly (syn. pariter).

Absol. (so most freq.):

ecquid adsimulo similiter?

Plaut. Men. 1, 2, 37:

similiter atque uno modo,

Cic. Brut. 66, 233:

illa quae similiter desinunt aut quae cadunt similiter,

id. de Or. 3, 54, 206; id. Tusc. 4, 11, 25:

si non similiter semper ingrediamur in argumentationem,

id. Inv. 1, 41, 76:

addunt etiam C. Marium... Similiter vos, cum, etc.,

id. Ac. 2, 5, 14:

quorum non similiter fides est nec justitia laudata,

id. Rep. 2, 36, 61 et saep.— Comp.: scurram multo similius imitatum, more perfectly or naturally, Phaedr. 5, 5, 34.— Sup.:

ut, etc.... simillime, etc.,

just so, Cic. Tusc. 2, 23, 54.—

With atque ( ac), et, ut si:

neque vero illum similiter, atque ipse eram, commotum esse vidi,

Cic. Phil. 1, 4, 9; id. Ac. 2, 23, 72; Quint. 3, 7, 26:

similiter facis, ac si me roges, cur, etc.,

Cic. N. D. 3, 3, 8:

similiter facere eos... ut si nautae certarent, etc.,

id. Off. 1, 25, 87:

similiter facit ut si posse putet,

id. Tusc. 4, 18, 41:

similiter et si dicat, etc.,

id. Fin. 2, 7, 21; v. Madv. ad h. l.— Sup.:

hic excipit Pompeium, simillime atque ut illā lege Glaucippus excipitur,

Cic. Agr. 1, 4, 13.—

With dat.:

similiter his, etc.,

Plin. 11, 25, 30, § 86.

stĭlus (not stylus), i, m. [for stiglus; Gr. stizô, to stick, puncture; stigma, mark, point; Sanscr. tig, to be sharp; tigmas, sharp; cf. Engl. stick, sting; Lat. stimulus; not connected with stulos].

In gen., a stake, pale: extra vallum stili caeci, concealed stakes, Auct. B. Afr. 31, 5; cf. Sil. 10, 415 (for which stimuli, Caes. B. G. 7, 73 fin.):

ligneus,

Amm. 23, 4, 5; 15, 10, 5.—In agriculture, a pointed instrument for freeing plants from worms or from shoots which grow too rankly, etc., Col. 11, 3, 53; Pall. Mart. 10, 20.—Of the stem or stalk of many plants (e. g. of the asparagus), Col. 11, 3, 46; 11, 3, 58; 5, 10, 13; 5, 10, 21.—

In partic.

A style used by the Romans for writing on waxen tablets (pointed, and usually made of iron):

effer cito stilum, ceram et tabellas et linum,

Plaut. Bacch. 4, 4, 64; cf. id. ib. 4, 4, 76; 4, 9, 73; Quint. 1, 1, 27:

cum otiosus stilum prehenderat, flaccebat oratio,

Cic. Brut. 24, 93:

orationes paene Attico stilo scriptae,

with an Attic pen, id. ib. 45, 167; so,

(comoediae quaedam) resipiant stilum Plautinum,

Gell. 3, 3, 13.—And with reference to the ecenomical use, in a double sense, Cic. de Or. 2, 23, 96.—Writing on wax was erased with the broad upper end of the style; hence the phrase stilum vertere, for to erase what one has written, Cic. Verr. 2, 2, 41, § 101:

saepe stilum vertas, iterum quae digna legi sint, Scripturus,

Hor. S. 1, 10, 73.—But cf.:

et mihi vertenti stilum in Gallias,

i. e. turning to write of, Amm. 29, 3, 1.—Comically:

stilis me totum usque ulmeis conscribito,

i. e. with elm switches, Plaut. Ps. 1, 5, 131 (cf. conscribo).—

Transf.

= scriptio and scriptura, a setting down in writing, composing, composition; the practice of composing; manner of writing, mode of composition:

stilus optimus et praestantissimus dicendi effector ac magister,

Cic. de Or. 1, 33, 150; 1, 60, 257; cf. id. ib. 3, 49, 190; Quint. 1, 9, 2; cf.:

multus stilus et assidua lectio,

id. 10, 7, 4:

stilus exercitatus,

i. e. a practised pen, Cic. Or. 44, 150:

tardior stilus cogitationem moratur,

Quint. 1, 1, 28:

neglegens,

id. 2, 4, 13:

multus,

id. 10, 1, 1:

tardus,

id. 10, 3, 5:

rudis et confusus,

id. 1, 1, 28:

fidelis,

id. 10, 7, 7:

stilo incumbere,

Plin. Ep. 7, 29, 9:

aliquid stilo prosequi,

id. ib. 1, 8, 8;

2, 3, 3: signare stilo,

Vell. 1, 16, 1:

non ita dissimili sunt argumento, sed tamen Dissimili oratione sunt factae ac stilo,

in speech and writing, Ter. And. prol. 12 (for which:

oratione et scripturā,

id. Phorm. prol. 5); cf.:

unus sonus est totius orationis et idem stilus,

the same tone and the same style of composition run through the whole speech, Cic. Brut. 26, 100:

artifex stilus,

an artistic style, id. ib. 25, 96:

familiares opes velut supremo distribuens stilo,

i. e. by his last will, Amm. 25, 3, 21.—

A manner of speaking, mode of expression, style in speaking (post-Aug. and very rare; not as early as Quint.;

in class. Lat. sermo, oratio, dictio, dicendi modus, ars, genus or forma): stilus pressus demissusque,

Plin. Ep. 1, 8, 5:

pugnax et quasi bellatorins,

id. ib. 7, 9, 7:

laetior,

id. ib. 3, 18, 10; cf.:

diligentis stili anxietas,

Tac. Or. 39:

(Octavius) tragoediam magno impetu exorsus, non succedente stilo, abolevit,

Suet. Aug. 85:

affectatione obscurabat stilum,

id. Tib. 70:

stili dicendi duo sunt: unus est maturus et gravis, alter ardens erectus et infensus, etc.,

Macr. S. 5, 1; 6, 3.—

A decision, verdict, opinion, App. M. 10, p. 242, 20.

suppĕdĭto ( subp-), āvi, ātum, 1, v. freq. n. and a. [perh. for suppetito, from suppeto].

Neutr., to be fully supplied or in abundance, to be at hand, be in store:

unde Flumina suppeditant?

Lucr. 1, 231:

omnis apparatus ornatusque dicendi facile suppeditat,

Cic. de Or. 3, 31, 124:

P. Cethegus, cui de re publicā satis suppeditabat oratio,

id. Brut. 48, 178:

undique mihi suppeditat quod pro M. Scauro dicam,

id. Scaur. 23, 46:

innumerabilitas suppeditat atomorum,

id. N. D. 1, 39, 109:

quod multitudo suppeditabat,

Liv. 6, 24, 2:

quoad tela suppeditarunt,

id. 30, 25, 7:

ne chartam quidem tibi suppeditare,

Cic. Fam. 7, 18, 2:

cui (Torquato) si vita suppeditavisset,

if he had lived, id. Brut. 70, 245; 27, 105; 32, 124; id. Phil. 3, 6, 15; cf. suppeto, I.: nec consilium, nec oratio suppeditat, i e. I have neither sentiments nor terms, Liv. 28, 27, 3.— Poet., with subj.-clause:

dicere suppeditat,

it is easy to say, Lucr. 3, 731. —

Transf.

Like abundare, to have in abundance, to abound or be rich in (very rare):

omissis his rebus omnibus, quibus nos suppeditamus, eget ille,

Cic. Cat. 2, 11, 25:

ita gaudiis gaudium suppeditat,

is increased by other joys, Plaut. Trin. 5, 1, 3. —

To be enough or sufficient, to suffice:

parare ea, quae suppeditent et ad cultum et ad victum,

Cic. Off. 1, 4, 12:

Pometinae manubiae, quae perducendo ad culmen operi destinatae erant, vix in fundamenta suppeditavere,

Liv. 1, 55, 7: labori suppeditare, to be fit for or equal to, to be a match for, Plaut. As. 2, 4, 17; cf.:

ut (Thais) tuo amori suppeditare possit sine sumpto suo,

devote herself to you, Ter. Eun. 5, 8, 46. —

Act., to give, furnish, afford, supply, or procure in abundance (freq. in Cic.; syn.: praebeo, suggero, ministro).

With acc.:

luxuriae sumptus suppeditare ut possies,

Plaut. As. 4, 2, 10:

sumptum,

Cic. Agr. 2, 13, 32:

tributo sumptus suppeditari,

Liv. 23, 48, 7:

cibos,

Cic. Leg. 2, 27, 67:

quibus (fistulis) aqua suppeditabatur templis,

id. Rab. Perd. 11, 31:

pecunias,

id. Q. Fr. 2, 2, 3:

merces,

id. Verr. 2, 2, 3, § 6:

frumentum,

id. ib. 2, 3, 74, §

172: rem frumentariam alicui ex provinciis,

id. Att. 8, 1, 2:

res eas, quibus ager Campanus coleretur,

id. Agr. 2, 32, 88:

tutum perfugium otio et tranquillum ad quietem locum,

id. Rep. 1, 4, 8:

multa ad luxuriam invitamenta,

id. ib. 2, 4, 8:

fabulas poëtis,

id. N. D. 2, 24, 63:

ipsis pecuniam,

Nep. Alcib. 8, 1:

tela,

Sil. 10, 137:

suppeditabit nobis Atticus noster e thesauris suis quos et quantos viros!

Cic. Fin. 2, 21, 67. —With an abstr. object:

aliquis deus suppeditans omnium rerum abundantiam et copiam,

Cic. Lael. 23, 87:

oratoribus et poëtis mirabilem copiam dicendi,

id. Top. 18, 67:

praecepta nobis (patria),

Lucr. 3, 10:

varietatem tibi in scribendo,

Cic. Fam. 5, 12, 4:

hortorum amoenitatem mihi (domus),

id. Q. Fr. 3, 1, 4, § 14:

ut, quocumque haec (voluptas) loco suppeditetur, ibi beate queant vivere,

id. Tusc. 5, 37, 108.—

With obj.-clause:

Ciceroni meo suppeditabis quantum videbitur,

Cic. Att. 14, 17, 5. — ( g) Absol.:

alicui sumptibus,

Ter. Heaut 5, 1, 57:

quod Ciceroni suppeditas, gratum,

Cic. Att. 14, 20, 3. — ( d) Impers. pass.:

quod res curae tibi est, ut ei (Ciceroni) suppeditetur ad usum et cultum copiose,

Cic. Att. 14, 11, 2.

suppĕdĭto ( subp-), āvi, ātum, 1, v. freq. n. and a. [perh. for suppetito, from suppeto].

Neutr., to be fully supplied or in abundance, to be at hand, be in store:

unde Flumina suppeditant?

Lucr. 1, 231:

omnis apparatus ornatusque dicendi facile suppeditat,

Cic. de Or. 3, 31, 124:

P. Cethegus, cui de re publicā satis suppeditabat oratio,

id. Brut. 48, 178:

undique mihi suppeditat quod pro M. Scauro dicam,

id. Scaur. 23, 46:

innumerabilitas suppeditat atomorum,

id. N. D. 1, 39, 109:

quod multitudo suppeditabat,

Liv. 6, 24, 2:

quoad tela suppeditarunt,

id. 30, 25, 7:

ne chartam quidem tibi suppeditare,

Cic. Fam. 7, 18, 2:

cui (Torquato) si vita suppeditavisset,

if he had lived, id. Brut. 70, 245; 27, 105; 32, 124; id. Phil. 3, 6, 15; cf. suppeto, I.: nec consilium, nec oratio suppeditat, i e. I have neither sentiments nor terms, Liv. 28, 27, 3.— Poet., with subj.-clause:

dicere suppeditat,

it is easy to say, Lucr. 3, 731. —

Transf.

Like abundare, to have in abundance, to abound or be rich in (very rare):

omissis his rebus omnibus, quibus nos suppeditamus, eget ille,

Cic. Cat. 2, 11, 25:

ita gaudiis gaudium suppeditat,

is increased by other joys, Plaut. Trin. 5, 1, 3. —

To be enough or sufficient, to suffice:

parare ea, quae suppeditent et ad cultum et ad victum,

Cic. Off. 1, 4, 12:

Pometinae manubiae, quae perducendo ad culmen operi destinatae erant, vix in fundamenta suppeditavere,

Liv. 1, 55, 7: labori suppeditare, to be fit for or equal to, to be a match for, Plaut. As. 2, 4, 17; cf.:

ut (Thais) tuo amori suppeditare possit sine sumpto suo,

devote herself to you, Ter. Eun. 5, 8, 46. —

Act., to give, furnish, afford, supply, or procure in abundance (freq. in Cic.; syn.: praebeo, suggero, ministro).

With acc.:

luxuriae sumptus suppeditare ut possies,

Plaut. As. 4, 2, 10:

sumptum,

Cic. Agr. 2, 13, 32:

tributo sumptus suppeditari,

Liv. 23, 48, 7:

cibos,

Cic. Leg. 2, 27, 67:

quibus (fistulis) aqua suppeditabatur templis,

id. Rab. Perd. 11, 31:

pecunias,

id. Q. Fr. 2, 2, 3:

merces,

id. Verr. 2, 2, 3, § 6:

frumentum,

id. ib. 2, 3, 74, §

172: rem frumentariam alicui ex provinciis,

id. Att. 8, 1, 2:

res eas, quibus ager Campanus coleretur,

id. Agr. 2, 32, 88:

tutum perfugium otio et tranquillum ad quietem locum,

id. Rep. 1, 4, 8:

multa ad luxuriam invitamenta,

id. ib. 2, 4, 8:

fabulas poëtis,

id. N. D. 2, 24, 63:

ipsis pecuniam,

Nep. Alcib. 8, 1:

tela,

Sil. 10, 137:

suppeditabit nobis Atticus noster e thesauris suis quos et quantos viros!

Cic. Fin. 2, 21, 67. —With an abstr. object:

aliquis deus suppeditans omnium rerum abundantiam et copiam,

Cic. Lael. 23, 87:

oratoribus et poëtis mirabilem copiam dicendi,

id. Top. 18, 67:

praecepta nobis (patria),

Lucr. 3, 10:

varietatem tibi in scribendo,

Cic. Fam. 5, 12, 4:

hortorum amoenitatem mihi (domus),

id. Q. Fr. 3, 1, 4, § 14:

ut, quocumque haec (voluptas) loco suppeditetur, ibi beate queant vivere,

id. Tusc. 5, 37, 108.—

With obj.-clause:

Ciceroni meo suppeditabis quantum videbitur,

Cic. Att. 14, 17, 5. — ( g) Absol.:

alicui sumptibus,

Ter. Heaut 5, 1, 57:

quod Ciceroni suppeditas, gratum,

Cic. Att. 14, 20, 3. — ( d) Impers. pass.:

quod res curae tibi est, ut ei (Ciceroni) suppeditetur ad usum et cultum copiose,

Cic. Att. 14, 11, 2.

tam, adv. [orig. acc. fem. of the demonstrative root ta-; cf.: tum, tamen], correlative of quam, so, so much, as.

As comparative adverb, demonstrative with correlative quam, introducing comparative clauses of like intensity.

As adjunct of adjectives or participles the intensity of which is expressed by a comparative clause, tam... quam = as... as; negatively, non (neque, nihil, etc.) tam... quam = not so... as.

In comparison between two adjj.:

tam esse clemens tyrannus quam rex importunus potest,

a tyrant may be as mild as a king may be harsh, Cic. Rep. 1, 33, 50 (B. and K. bracket rex):

non tam solido quam splendido nomine,

id. Fin. 1, 18, 61:

tam culpae hostium justus existimator quam gloriosus victor,

Val. Max. 3, 8, 1:

adjuro, tam me tibi vera referre Quam veri majora fide,

things as true as they are beyond belief, Ov. M. 3, 659:

quorum vires quam repentinae tam breves,

Sen. Q. N. 6, 7, 2.—Negatively:

non enim tam praeclarum est scire Latine quam turpe nescire,

Cic. Brut. 37, 140:

ut illa... non tam mirabilia sunt, quam conjecta belle,

id. Div. 2, 31, 66; 2, 36, 76: nec tam Turpe fuit vinci [p. 1836] quam contendisse decorum est, Ov. M. 9, 5. —Tam preceded by comp. clause:

maximeque eam pestilentiam insignem mors quam matura tam acerba M. Furi fecit,

Liv. 7, 1, 8:

quam magni nominis bellum est, tam difficilem existimaritis victoriam fore,

id. 21, 43, 11:

donec quam felices seditiones, tam honorati seditionum auctores essent,

id. 4, 2, 4. —

In a comparison between degrees of intensity, etc., of the same adjective.

As in relative clauses, the adjective repeated (so esp. in Plaut.;

not repeated in English): tam liquidus est quam liquida tempestas esse solet,

as serene as the weather is wont to be, Plaut. Most. 3, 2, 64:

quam placida'st aqua,

id. ib. 3, 2, 165:

tam frictum ego illum reddam quam frictum est cicer,

id. Bacch. 4, 4, 7.—Negatively:

nemo orator tam multa scripsit quam multa sunt nostra,

Cic. Or. 30, 168:

tametsi non tam multum in istis rebus intellego quam multa vidi,

id. Verr. 2, 4, 43, § 94.—

The adjective not repeated.

The terms of comparison being nouns or pronouns:

tam ego fui ante liber quam gnatus tuus ( = quam liber gnatus tuus est),

Plaut. Capt. 2, 2, 60:

fieret corium tam maculosum quam est nutricis pallium,

id. Bacch. 3, 3, 30:

tam mihi mea vita quam tua Tibi cara est,

id. Cas. 3, 6, 43:

ni illam mihi tam tranquillam facis quam mare est,

id. Poen. 1, 2, 145:

tam crebri ad terram decidebant quam pira,

id. ib. 2, 38:

tam excoctam reddam atque atram quam carbo'st,

Ter. Ad. 5, 3, 63:

quom fervit maxume, tam placidum (eum) quam ovem reddo,

id. ib. 4, 1, 18:

tam sum misericors quam vos, tam mitis quam qui lenissimus,

Cic. Sull. 31, 87:

tam gratum mihi id erit quam quod gratissimum,

id. Fam. 13, 3:

nulla ingenia tam prona ad invidiam sunt quam eorum qui genus ac fortunam suam animis non aequant,

Liv. 45, 22:

nihil est tam violentum quam magna vis aquae,

Sen. Q. N. 3, 30, 6:

(cum sit) tam aurum et argentum quam aes Corinthium ( = cum aurum et argentum tam sit Corinthium quam aes),

Quint. 8, 2, 8:

(ira) tam inutilis animi minister est quam miles qui signum receptui neglegit,

Sen. Ira, 1, 9, 2.—

Negatively: neque opes nostrae tam sunt validae quam tuae,

Plaut. Cist. 2, 1, 20:

nihil esse tam detestabile tamque pestiferum quam voluptatem,

Cic. Sen. 12, 41:

neque tam condenso corpore nubes esse queunt quam sunt lapides, neque autem tam tenues quam nebulae,

Lucr. 6, 101.—Virtually negative:

quod enim tam infidum mare quam blanditiae principum? ( = nullum tam infidum mare, etc.),

Plin. Pan. 66. — With comp. pregn. (very rare): istam dextram non tam in bellis et proeliis quam in promissis et fide firmiorem, i. e. whose superior trustworthiness is not so much in wars, etc., Cic. Deiot. 3, 8:

vectigal ex agro eorum capimus, quod nobis non tam fructu jucundius est, quam ultione,

Liv. 28, 39, 13. —

With quam in subst.-clause:

quicquid mali hic Pisistratus non fecerit, tam gratum est quam si alium facere prohibuerit,

Cic. Att. 8, 16, 2.—Negatively:

juris interpretatio, quae non tam mihi molesta sit propter laborem quam quod dicendi cogitationem auferat,

Cic. Leg. 1, 4, 12. —

Virtually negative: quid autem tam exiguum quam est munus hoc eorum qui consuluntur?

Cic. Leg. 1, 4, 14.—

With quam in adverb.-clause:

cupam facito tam crassam quam modioli postulant,

Cato, R. R. 21, 1:

si era mea sciat tam socordem esse quam sum,

Plaut. Cist. 4, 2, 5:

tua est imago: tam consimili'st quam potest,

id. Men. 5, 9, 4:

sororem tam similem quam lacte lacti est,

id. Mil. 2, 2, 87.—

Tam with advv.: tam... quam = as ( so)... as; negatively = not so... as.

Comparing an adv. with another adv. or adverb. clause: satin' istuc mihi exquisitum est...? Ar. Tam satis quam numquam hoc invenies secus, with as full certainty as that you will never find this otherwise, Plaut. Capt. 3, 4, 106.—Virtually negative:

quis umquam obeundi negotii studio tam brevi tempore tot loca adire potuit, quam celeriter Cn. Pompejo duce tanti belli impetus navigavit?

Cic. Imp. Pomp. 12, 34. —After quam:

nam dictaturam quam pertinaciter ei deferebat populus, tam constanter repulit,

Vell. 2, 89, 5 (the repetition of the adverb is especially frequent in tam diu... quam diu; v. tamdiu).—

The adverb understood after quam: sed tu novisti fidicinam? Tr. Tam facile quam me (quam facile me novi), Plaut. Ep. 3, 4, 72:

tam facile vinces quam pirum volpes comest,

id. Most. 3, 1, 26:

tam hercle certe quam ego ted, ac tu me vides,

id. Merc. 1, 2, 77:

tam audacter (ibis intro) quam domum ad te,

id. Truc. 1, 2, 109:

tam facile quam tu arbitraris,

Cic. Div. 1, 6, 10:

tam cito evertetur quam navis, etc.,

id. Rep. 1, 34, 51:

nihil tam cito redditur quam a speculo imago,

Sen. Q. N. 1, 4, 2. —

Negatively: (ira) quia non tam cito in alium quam vult erumpit,

Sen. Ira, 1, 19, 4.—Virtually negative (very freq.):

quasi vero quidquam sit tam valde, quam nihil sapere, vulgare,

Cic. Div. 2, 39, 81. — With sup. adv.: quam potes tam verba confer maxime ad compendium = as much as you can (hence the idiomatic expression: quam maxime = as much as possible), Plaut. Mil. 3, 1, 184. —

With verbs: tam... quam = as much... as, as well... as; negatively: non tam... quam, not so much... as.

One verb compared with another:

nam quod edit tam duim quam perduim,

for what he can eat I would give as much as lose, Plaut. Aul. 4, 6, 6:

vellem tam domestica ferre possem quam ista contemnere,

Cic. Att. 13, 20, 4:

utinam tam non pigeat ista facere quam non displicebit,

Quint. 2, 5, 17:

Tyrus et ipsa tam movetur quam diluitur,

Sen. Q. N. 6, 26, 5.—Negatively:

fit quoque enim interdum ut non tam concurrere nubes frontibus adversis possint quam de latere ire,

Lucr. 6, 115.—

The same verb repeated or understood after quam; the compared terms being,

Nouns or pronouns: tam mihi quam illi libertatem hostilis eripuit manus;

tam ille apud nos servit quam ego hic apud te servio,

Plaut. Capt. 2, 2, 61:

tam hic scit me habere (pecuniam) quam egomet (i. e. scio),

id. Aul. 3, 6, 12:

quam tu filium tuum, tam me pater me meus desiderat,

id. Capt. 2, 2, 6:

tam huic loqui licere oportet quam isti,

id. Cas. 2, 6, 58:

tam tibi istuc credo quam mihi,

id. Ep. 1, 2, 25:

haec tibi tam sunt defendenda quam moenia,

Cic. Ac. 2, 44, 137:

tam moveor quam tu, Luculle,

id. ib. 2, 46, 141:

tamque id... tuendum conservandumque nobis est quam illud, etc.,

id. Off. 3, 4, 17: amurcam periti agricolae tam in doliis condunt quam oleum aut vinum ( as well as), Varr. R. R. 1, 61:

tam natura putarem vitam hominis sustentari quam vitis, quam arboris,

Cic. Tusc. 1, 24, 56:

sicut pueris, qui tam parentibus amissis flebunt quam nucibus,

Sen. Ira. 1, 12, 4:

meliorque tam sibi quam aliis faciendus (est),

id. ib. 1, 15, 1:

tam solstitium quam aequinoctium suos dies rettulit (i. e. solstitium tam rettulit dies quam rettulit aequinoctium),

id. Q. N. 3, 16, 3:

quoniam orationis tam ornatus quam perspicuitas aut in singulis verbis est aut in pluribus positus (i. e. ornatus tam positus est quam perspicuitas),

Quint. 8, 3, 15. — This construction passes into mere co - ordination: tam vera quam falsa cernimus, as well... as, almost = both... and, Cic. Ac. 2, 34, 111: repentina res, quia quam causam nullam tam ne fidem quidem habebat ( = ut causam nullam, sic ne fidem quidem; cf.

sic),

Liv. 8, 27, 10; so Sall. J. 31, 16; id. H. 1, 41, 24 Dietsch; cf. Liv. 33, 17, 9; Sen. Q. N. 4, 13, 4. —

Negatively: non tam meapte causa Laetor quam illius,

Ter. Heaut. 4, 3, 8:

nihil est quod tam obtundat elevetque aegritudinem... quam meditatio condicionis humanae,

Cic. Tusc. 3, 16, 34:

quae compararat non tam suae delectationis causa quam ad invitationes adventusque nostrorum hominum,

id. Verr. 2, 2, 34, § 83:

cujus me facti paenituit non tam propter periculum meum quam propter vitia multa quae,

id. Fam. 7, 3, 2:

qua nulla in re tam utor quam in hac civili et publica,

id. Att. 2, 17, 2:

neque eos tam istius hominis perditi subita laetitia quam hominis amplissimi nova gratulatio movebat,

id. Verr. 1, 8, 21:

Iliensibus Rhoeteum addiderunt, non tam ob recentia ulla merita quam originum memoria,

Liv. 38, 39, 10.—

Object-inff.:

qualis est istorum oratio qui omnia non tam esse quam videri volunt,

Cic. Ac. 2, 14, 44:

quid enim tam pugnat, quam non modo miserum, sed omnino quidquam esse qui non sit,

id. Tusc. 1, 7, 13:

virtute ipsa non tam multi praediti esse quam videri volunt,

id. Lael. 26, 98.—

Subject-inff. or dependent clauses:

ego illud argentum tam paratum filio Scio esse, quam me hunc scipionem contui ( = tam scio, argentum paratum esse, quam scio me, etc.),

Plaut. As. 1, 1, 109:

Parmenonis tam scio esse hanc techinam quam me vivere,

Ter. Eun. 4, 4, 51:

tam teneor dono quam si dimittar onustus,

Hor. Ep. 1, 7, 18:

Acrisium Tam violasse deum quam non agnosse nepotem Paenitet,

Ov. M. 4, 613:

tam perdis operam cum illi irasceris, quam cum illum alteri precaris iratum,

Sen. Ira, 2, 30, 2.—Negatively (so most freq.):

nihil est quod tam deceat quam in omni re gerenda servare constantiam,

Cic. Off. 1, 34, 125:

eundum igitur est, nec tam ut belli quam ut fugae socii simus,

id. Att. 9, 2, a, 3:

nec tam quaerendum est, dolor malumne sit, quam firmandus animus ad dolorem ferendum,

id. Tusc. 2, 12, 28:

non tam ut prosim causis elaborare soleo, quam ut ne quid obsim,

id. Or. 2, 72, 295:

cum ego te non tam vitandi laboris mei causa quam quia tua id interesse arbitrarer, hortatus essem,

id. Top. 1, 2:

auxilia convenerant non tam Vejentium gratia concitata, quam quod in spem ventum erat, etc.,

Liv. 2, 44, 7:

Boji defecerunt, nec tam ob veteres in populum Romanum iras, quam quod, etc.,

id. 21, 25, 2. — So with causal clauses, Cic. Div. in Caecil. 7, 24; id. Or. 3, 30, 119; id. Sest. 64, 135; Liv. 8, 19, 3. —

With quam in adverb.-clause:

tam confido quam poti'st,

Plaut. Stich. 3, 2, 1; and in Cicero's epistolary style, tam esse with predicative force (like ita esse, sic esse;

v. sic): atque ego haec tam esse quam audio non puto ( = tam male esse),

Cic. Q. Fr. 1, 2, 3, § 9.—

Tam with a neg. is sometimes followed by sed with an independent clause, instead of a comp. clause:

quidam autem non tam id reprehendunt, si remissius agatur, sed tantum studium tamque multam operam ponendam in eo non arbitrantur,

Cic. Fin. 1, 1, 1 Madv. ad loc.; cf.:

quae (suaviloquentia) quidem non tam est in plerisque... sed est ea laus eloquentiae certe maxima,

id. Brut. 15, 58.—

With esse and predic. noun:

tam ea est quam poti'st nostra erilis concubina,

Plaut. Mil. 2, 5, 47:

equidem tam sum servos quam tu,

id. Capt. 3, 4, 11:

tam ego homo sum quam tu,

id. As. 2, 4, 83:

nam id nobis tam flagitium'st quam illa Non facere,

Ter. Ad. 3, 3, 68:

tam es tu judex quam ego senator,

Cic. Rab. Post. 7, 17:

tam sum amicus rei publicae quam qui maxime,

id. Fam. 5, 2, 6.—With prep. and its case as predicate:

tam hoc quidem tibi in proclivi quam imber quando pluit,

Plaut. Capt. 2, 2, 86:

qui non defendit, nec obsistit, si potest, injuriae, tam est in vitio quam si parentes, etc., deserat,

Cic. Off. 1, 7, 23. —

Negatively: nihil est tam contra naturam quam turpitudo,

Cic. Off. 3, 8, 35. —

With quasi in place of quam:

tam a me pudica est quasi soror mea sit,

Plaut. Curc. 1, 1, 51. —

Quam... tam with compp. = quanto... tanto or quo... eo (ante-class. and poet.): quam magis aerumna urget, tam magis ad malefaciendum viget, Enn. ap. Quint. 9, 3, 15 (Trag. Rel. v. 303 Vahl.):

quam magis adspecto, tam magis est nimbata,

Plaut. Poen. 1, 2, 138:

magis quam id reputo, tam magis uror quae meus filius turbavit,

id. Bacch. 5, 1, 5:

quam magis te in altum capessis, tam aestus te in portum refert,

id. As. 1, 3, 6:

quo quaeque magis sunt aspera semina eorum, Tam magis in somnis eadem saevire necessust,

Lucr. 4, 999:

quae quanto magis inter se perplexa coibant, Tam magis expressa ea quae mare... efficerent,

id. 5, 453:

tam magis illa fremens et tristibus effera flammis, Quam magis effuso crudescunt sanguine pugnae,

Verg. A. 7, 787.—With quanto for quam:

quanto magis aetheris aestus cogebant terram, Tam magis, etc.,

Lucr. 5, 484. —With rel. adv. for quam:

verum ubicumque magis denso sunt agmine nubes, tam magis hinc... fremitus fit,

Lucr. 6, 99. — Ellips. of tam:

quam magis specto. minus placet mihi hominis facies,

Plaut. Trin. 4, 2, 19.—

Quam... tam with superll. = quanto... tanto or quo... eo (mostly anteclass.; cf.

the class.: ut quisque maxime... ita maxime): quam citissime conficies, tam maxime expediet,

Cato, R. R. 64 (65):

oleum quam diutissime in amurca erit, tam deterrimum erit,

id. ib. 64 (65):

quam acerbissima olea oleum facies, tam oleum optumum erit,

id. ib. 65 (66): quam plurimum [p. 1837] erit, tam citissime canus fiet, id. ib. 157 (158) med.:

quam ad probos propinquitate proxume te adjunxeris, tam optumum est,

Plaut. Aul. 2, 2, 59:

quam maxime huic vana haec suspicio erit, tam facillime patris pacem in leges conficiet suas,

Ter. Heaut. 5, 2, 44:

quam vos facillime agitis, quam estis maxume Potentes, dites, fortunati, nobiles: tam maxime vos aequo animo aequa noscere Oportet,

id. Ad. 3, 4, 56:

quam paucissimos reliqueris, tam optimi fiunt in alendo,

Varr. R. R. 2, 9:

quam quisque pessume fecit, tam maxume tutus est,

Sall. J. 31, 14. —

With quam in immediate succession (to be distinguished from the conj. tamquam, as if):

nam, si a mare abstinuissem, tam quam hoc uterer ( = tam illo uterer quam hoc),

Plaut. Mil. 4, 7, 26:

tam quam proserpens bestia (iste) est bilinguis et scelestus ( = tam bilinguis quam, etc.),

id. Fers. 2, 4, 28: esne tu huic amicus? To. Tam quam di omnes qui caelum colunt, id. ib. 4, 4, 32: vide, homo ut hominem noveris. Sy. Tam quam me, id. Trin. 4, 2, 68: nostine? Da. Tam quam te, Ter. Phorm. 1, 2, 15 (for tam diu, with or without quam, quam diu, etc., v. tamdiu).

With a comp. clause understood.

With a comp. clause to be supplied from a preceding sentence:

quae faciliora sunt philosophis... quia tam graviter cadere non possunt (sc. quam alii),

Cic. Off. 1, 21, 73:

cur corporis curandi causa quaesita sit ars, animi autem medicina nec tam desiderata sit..., nec tam culta (i. e. quam corporis medicina),

id. Tusc. 3, 1, 1:

nihil umquam tam eleganter explicabunt (i. e. quam Plato),

id. ib. 1, 23, 55:

non conturbat me expectatio tua, etsi nihil est eis, qui placere volunt, tam adversarium,

id. Ac. 2, 4, 10:

sed ea (plebs) nequaquam tam laeta Quinctium vidit (i. e. quam ejus amici),

Liv. 3, 26, 12: nec minora consequi potuit (Maecenas);

sed non tam concupivit (sc. quam Agrippa),

Vell. 2, 88, 2: nec tibi tam longis opus est ambagibus usquam, nec me tam multam hic operam consumere par est (i. e. quam consumere opus sit, si haec tractare velim), Lucr 6, 1079; so, tam gratia est (colloq.) = non accipio, sed tam gratia est quam esset si acciperem, I thank you just as much; no, thank you:

bene vocas (ad prandium): tam gratia'st,

Plaut. Men. 2, 3, 36: cenabis apud me. Ep. Locata'st opera nunc quidem:

tam gratia'st,

id. Stich. 3, 2, 18: quin tu, quidquid opus'st, audacter imperas? Ps. Tam gratia'st. Bene est tibi;

nolo tibi molestos esse nos,

id. Ps. 2, 4, 23 (in this formula, however, tam is explained by some as a shortened form for tamen; cf. Brix ad Plaut. Men. 386, and v. IV. infra).—

With a general comp. clause understood ( = sic, ita), so ( so much) as I do, as you do, as he did, as I said before, as he is, as you are, etc.

With adjj.: ut vos servem sedulo, quos tam grandi sim mercatus pecunia, have bought you at so high a price, i. e. as I have, Plaut. Capt. 2, 2, 8: qui nummi exciderunt quod terram sic obtuere? quid vos maestos tam tristisque conspicor? (sc. as I do, as you are), id. Bacch. 4, 4, 17:

equidem miror, tam catam, tam doctam te et bene eductam, non scire stulte facere,

id. Most. 1, 3, 29:

ordine cum videas tam certo multa creari,

Lucr. 5, 735:

deus ille fuit qui ista in tam tranquillo et tam clara luce locavit,

id. 5, 12:

quorsum igitur tam multa de voluptate?

Cic. Sen. 12, 44:

ut mihi quidem, qui tam magno animo fuerit innocens damnatus esse videatur,

id. Tusc. 1, 42, 100:

inter ista tam magnifica verba tamque praeclara,

id. Fin. 2, 23, 77:

quis est qui complet aures meas tantus et tam dulcis sonus?

as I hear, id. Rep. 6, 18, 18:

tollite hanc: nullam tam pravae sententiae causam reperietis,

id. Phil. 14, 1, 3: et tamen veremur ut hoc quod a tam multis perferatur natura patiatur? ( as it is, sc. suffered), id. Tusc. 2, 20, 46:

ut tam in praecipitem locum non debeat se sapiens committere,

id. Ac. 2, 21, 68:

tam necessario tempore, tam propinquis hostibus,

at so urgent a time as this, Caes. B. G. 1, 16, 6:

supra triginta quinque milia hostium fuerant, ex quibus tam exigua pars pugnae superfuit,

Liv. 39, 31, 14:

tam constantem defensionem Scipionis universus senatus comprobavit,

Val. Max. 3, 7, 1: ceterum... ne tam praeclara lex... oblitteraretur, id. 2, 8, 1:

qui tam crudelem tyrannum occideret,

id. 3, 1, 2:

ne illo quidem tam misero tamque luctuoso tempore civitas nostra virtutis suae oblita est,

id. 3, 2, 7:

tam contraria est pestis,

Plin. 8, 38, 57, § 136:

tam parvo distat ibi tanta rerum naturae diversitas,

id. 5, 11, 12, § 65; so, tamne (cf. sicine):

tamne indignus videar?

Plaut. Merc. 1, 2, 77.—And with sup.:

nondum erat vestris tam gravissimis tamque multis judiciis concisus,

of so great weight, Cic. Phil. 12, 5, 11.—

With advv.:

alienus quom ejus incommodum tam aegre feras, quid me patrem par facere est?

Plaut. Capt. 1, 2, 37:

quid est negotii quod tu tam subito domo abeas?

id. Am. 1, 3, 4:

unde ego nunc tam subito huic argentum inveniam miser?

Ter. Phorm. 3, 3, 1:

quia (anima cum corpore) tam conjuncta atque leniter apta'st,

Lucr. 5, 559:

jam mallem Cerberum metueres quam ista tam inconsiderata diceres,

Cic. Tusc. 1, 6, 12:

ista tam aperte et per versa et falsa,

id. Ac. 2, 18, 60:

cum ex co quaereretur cur tam diu vellet esse in vita,

id. Sen. 5, 13:

me pudet tam cito de sententia esse dejectum,

id. Tusc. 2, 5, 14:

etsi hoc quidem est in vitio, dissolutionem naturae tam valde perhorrescere,

id. Fin. 5, 11, 31:

an melius fuerit rationem non dari omnino, quam tam munifice et tam largiter,

as I have shown, id. N. D. 3, 27, 69:

nam quod jus civile tam vehementer amplexus es,

id. Or. 1, 55, 274:

quid tu, inquit, tam mane?

id. Rep. 1, 9, 14: cur hunc tam temere ( as mentioned before) quisquam ab officio discessurum judicaret? Caes. B. G. 1, 40:

quod sua victoria tam insolenter gloriarentur,

id. ib. 1, 14:

cum tam procul a finibus Macedoniae absint,

Liv. 39, 27, 6: non digna exempla quae tam breviter ( as I am going to do) nisi majoribus urgerer, referrentur, Val. Max. 2, 7, 5:

qualis esset quem tam diu tamque valde timuissent,

Nep. Eum. 11, 2; and with sup.: tam maturrime comparavisse, Cato ap. Charis. p. 184 P.—With adverb. abl.: tam crepusculo fere ut amant, Plaut. Fragm. ap. Varr. L. L. 7, 77; cf.:

tam vesperi,

Ter. Heaut. 1, 1, 15; v. III. B. 3. infra.—

With verbs:

ut, ni meum gnatum tam amem, tua jam virgis latera lacerentur probe,

Plaut. Bacch. 4, 5, 10:

quid, cedo, te, obsecro, tam abhorret hilaritudo?

id. Cist. 1, 1, 55:

quid tam properas?

id. Pers. 4, 6, 11:

cum te video nostrae familiae Tam ex animo factum velle ( = te tam velle nostrae familiae ex animo factum),

Ter. Ad. 5, 7, 21:

age, quaeso, ne tam obfirma te, Chreme,

id. Heaut. 5, 5, 8:

non pol temere'st quod tu tam times,

id. Phorm. 5, 8 (9), 9: Sy. Eamus, namque hic properat in Cyprum. Sa. Ne tam quidem, implying a corresponding gesture, id. Ad. 2, 4, 14:

quam si explicavisset, non tam haesitaret,

i. e. as he does, Cic. Fin. 2, 6, 18.—Sometimes with an adv. to be supplied:

quid ergo hanc, quaeso, tractas tam ( = tam male, or implying a corresponding gesture),

Plaut. Cas. 4, 4, 31:

Graecos in eo reprehendit quod mare tam secuti sunt ( = tam vulgo. or tam temere),

Cic. Att. 6, 2, 3; cf. id. Q. Fr. 1, 2, 3, § 9; v. I. C. 2. d, supra. — With esse and predic. noun:

numquam ego te tam esse matulam credidi,

Plaut. Pers. 4, 3, 72.—

Preceded and strengthened by a demonstrative adjective (order: 1. demonstr., 2. tam, 3. adjective, 4. noun; or, 1. demonstr., 2. noun, 3. tam, 4. adjective).

After hic:

etiamne haec tam parva civitas, tam procul a manibus tuis remota, praedae tibi et quaestui fuit?

Cic. Verr. 2, 3, 37, § 85:

hunc hominem tam crudelem, tam sceleratum, tam nefarium nolunt judicare,

id. ib. 2, 2, 31, §

77: hunc tamen hominem tam audacem, tam nefarium, tam nocentem,

id. Clu. 14, 42:

haec mea oratio tam longa aut tam alte repetita,

id. Sest. 13, 31:

in hoc tam exiguo vitae curriculo,

id. Arch. 11, 28:

hanc tam taetram, tam horribilem tamque infestam rei publicae pestem,

id. Cat. 1, 5, 11:

in hac tam clara re publica natus,

id. Rep. 1, 19, 31:

hanc rem publicam tam praeclare fundatam,

id. Par. 1, 2, 10:

haec tam crebra Etruriae concilia,

Liv. 5, 5, 8:

in his tam parvis atque tam nullis,

Plin. 11, 2, 1, § 2:

quorsum haec tam putida tendant,

Hor. S. 2, 7, 21:

hac tam prospera pugna nuntiata,

Curt. 3, 11, 16.—

After ille:

ille homo tam locuples, tam honestus,

Cic. Verr. 2, 4, 6, § 11: illud argentum tam praeclarum ac tam nobile, id. ib. 2, 4, 20, §

44: illud tam grave bellum,

Val. Max. 5, 6, ext. 1:

ne illo quidem tam misero tamque luctuoso tempore,

id. 3, 2, 7.—

After iste:

tamenne ista tam absurda defendes?

Cic. N. D. 1, 29, 81:

ista admonitio tua tam accurata,

id. Att. 6, 1, 20:

quae est ista tam infesta ira?

Liv. 7, 30, 15:

iste tam justus hostis, tam misericors victor,

Curt. 4, 10, 34.—

After id ipsum:

id ipsum tam mite ac tam moderatum imperium,

Liv. 1, 48, 9.—

After tot:

jacere necesse sit tot tam nobiles disciplinas,

Cic. Ac. 2, 48, 147:

tot tam valida oppida,

Liv. 5, 54, 5:

tot tam opulenti tyranni regesque,

id. 25, 24, 13:

inter tot tam effrenatarum gentium arma,

id. 21, 9, 3:

tot tam praeclaris imperatoribus uno bello absumptis,

id. 28, 28, 12; 25, 27, 13; 26, 13, 17; cf.:

cum tot ac tam validae eluctandae manus essent,

id. 24, 26, 13; 8, 12, 4.—

After hic talis:

da operam ut hunc talem, tam jucundum, tam excellentem virum videas,

Cic. Fam. 16, 21, 3.

As demonstr. adv. of intensity, correlative with ut, that, and its equivalents (qui, quin); so only with adjj. and advv. (not with verbs).

Without a negation ( = ita, adeo;

rare before the Aug. period): ni erit tam sincerum (tergum), ut quivis dicat ampullarius Optumum esse operi faciundo corium et sincerissimum,

Plaut. Rud. 3, 4, 51:

quae (maturitas) mihi tam jucunda est ut, quo propius ad mortem accedam, quasi terram videre videar,

Cic. Sen. 19, 71. de qua tam variae sunt doctissimorum hominum sententiae, ut magno argumento esse debeat, etc., id. N. D. 1, 1, 1:

ad eum pervenit tam opportuno tempore, ut simul Domitiani exercitus pulvis cerneretur, et primi antecursores Scipionis viderentur,

Caes. B. C. 3, 36:

tam parandus ad dimicandum animus, ut, etc.,

id. B. G. 2, 21:

tamen tam evidens numen rebus adfuit Romanis, ut putem, etc.,

Liv. 5, 51, 4: infimam plebem natura ipsa tam abjecto tamque imo loco collocavit ut nulla ratione erigi aut sublevari possit, Ps.-Cic. Cons. 6, 22:

tam multa sunt, tamque misera quae perferunt ut nemo sit quin mori saepissime cupiat,

id. ib. 16, 59:

quem constat tam certa acie luminum usum esse ut a Lilybaeo portu Carthaginienses egredientes classes intueretur,

Val. Max. 1, 8, ext. 14:

tam alacri animo suos ad id proelium cohortatus est ut diceret: Sic prandete, etc.,

id. 3, 2, ext. 3:

in Theophrasto tam est loquendi nitor ille divinus ( = tam divinus est) ut ex eo nomen quoque traxisse videatur,

Quint. 10, 1, 83:

(Scipio) bellum in Africam transtulit, tam lentus ut opinionem luxuriae segnitiaeque malignis daret,

Sen. Ira, 1, 11, 6; id. Q. N. 1, 15, 5:

3, 21, 1: tam parvulis in faucibus... ut non sit dubium, etc.,

Plin. 10, 29, 43, § 82:

ipsum Macedonem tam graviter palma percussit ut paene concideret,

Plin. Ep. 3, 14, 7.—

With a negation, or in a question implying a negation.

Before ut (very freq. in the class. period; cf. adeo, poet., e.g. Hor. Ep. 1, 1, 39):

numquam tam dices commode ut tergum meum Tuam in fidem committam,

Ter. Hec. 1, 2, 33:

non tam viva tamen, calidus queat ut fieri fons,

Lucr. 6, 887:

quis umquam praedo fuit tam nefarius, quis pirata tam barbarus ut, etc.,

Cic. Rosc. Am. 50, 146:

non sum tam stultus, ut te usura falsi gaudii frui velim,

id. Fam. 6, 12, 1:

nec, cum id faciebamus tam eramus amentes ut explorata nobis esset victoria,

id. ib. 6, 1, 3:

non essem tam inurbanus ac paene inhumanus uti in eo gravarer quod vos cupere sentirem,

id. Or. 2, 90, 365:

non puto tam expeditum negotium futurum ut non habeat aliquid morae,

id. Att. 13, 31, 1:

nec vero eram tam indoctus ignarusque rerum ut frangerer animo propter, etc.,

id. Phil. 2, 15, 37:

quis tam demens ut sua voluntate maereat?

id. Tusc. 3, 29, 71; so id. Off. 3, 20, 82; id. Tusc. 1, 1, 2; id. Phil. 3, 4, 10:

non enim proferremus vino oppressos... tam absurde, ut tum diceremus, etc.,

id. Ac. 2, 17, 53:

non se tam barbarum ut non sciret, etc.,

Caes. B. G. 1, 44, 17:

nulli sunt tam feri et sui juris affectus ut non disciplina perdomentur,

Sen. Ira, 2, 12, 3:

nemo tam divos habuit faventes, crastinum ut posset sibi polliceri,

id. Thyest. 619.—

With a negation (esp. nemo), followed by qui ( = ut is; class. and freq.); nec quisquam sit tam opulentus qui mihi obsistat in via, [p. 1838] Plaut. Curc. 2, 3, 5:

generi lenonio Numquam deus ullus tam benignus fuit, qui fuerit propitius,

id. Pers. 4, 4, 34:

an ille tam esset stultus qui mihi mille nummum crederet?

id. Trin. 4, 2, 42:

nemo inventus est tam amens, qui illud argentum tam praeclarum ac tam nobile eriperet, nemo tam audax qui posceret, nemo tam impudens qui postularet ut venderet,

Cic. Verr. 2, 4, 20, § 44:

nemo Agrigenti neque aetate tam affecta neque viribus tam infirmis fuit, qui non illa nocte surrexerit,

id. ib. 2, 4, 43, §

95: nemo est tam senex qui se annum non putet posse vivere,

id. Sen. 7, 24:

nihil tam absurde dici potest, quod non dicatur ab aliquo philosophorum,

id. Div. 2, 58, 119:

nulla gens tam immanis umquam fuit in qua tam crudelis hostis patriae sit inventus,

id. Sull. 27, 76:

quae est anus tam delira quae timeat ista?

id. Tusc. 1, 21, 48:

ecquem tam amentem esse putas qui illud quo vescatur deum esse credat?

id. N. D. 3, 16, 41:

sed neque tam docti tum erant, ad quorum judicium elaboraret, et sunt, etc.,

id. Fin. 1, 3, 7; so id. Sen. 19, 67; id. Lael. 7, 23; id. Tusc. 1, 6, 11; 1, 15, 33; 2, 17, 41; id. Sest. 14, 32; id. Fin. 2, 20, 63; id. Fam. 9, 2, 2; id. Off. 2, 5, 16:

neque tam remisso animo quisquam fuit qui ea nocte conquierit,

Caes. B. C. 1, 21:

in bello nihil tam leve est quod non magnae interdum rei momentum faciat,

Liv. 25, 18, 3:

ut nemo tam humilis esset cui non aditus ad eum pateret,

Nep. Milt. 8, 4:

ecquid esse tam saevum potest quod superet illum?

Sen. Thyest. 196. —

With a negation, followed by quin ( = ut is non;

class. and freq.): nec sacrum nec tam profanum quidquam est quin ibi ilico adsit,

Plaut. Merc. 2, 3, 27:

nihil mihi tam parvi est quin me id pigeat perdere,

id. Pers. 4, 6, 8:

nec quisquam est tam ingenio duro, neque tam firmo pectore quin sibi faciat bene,

id. As. 5, 2, 94:

numquam tam mane egredior, neque tam vesperi Domum revortor, quin te... conspicer Fodere,

Ter. Heaut. 1, 1, 15:

nil tam difficile'st quin quaerendo investigari possiet,

id. ib. 4, 2, 8:

ut nullus umquam dies tam magna tempestate fuerit, quin... solem homines viderint,

Cic. Verr. 2, 5, 10, § 26:

numquam tam male est Siculis quin aliquid facete et commode dicant,

id. ib. 2, 4, 43, §

95: nemo est tam afflictus quin possit navare aliquid et efficere,

id. Fam. 6, 1, 7:

ut nemo tam ferus fuerit, quin ejus causam lacrimarit,

Nep. Alcib. 6, 4.

Tam, ante-class., sometimes = tamen:

antiqui tam etiam pro tamen usi sunt,

Fest. p. 360: bene cum facimus, tam male cupimus...; quamquam estis nihili, tam ecastor simul vobis consului, Titin. ap. Fest. l. l.; so,

etsi illi aliter nos faciant quam aequom sit, tam pol noxiae nequid magis sit... nostrum officium meminisse decet,

Plaut. Stich. 1, 1, 44 Fleck., Ritschl:

tam si nihil usus esset, jam non dicerem,

id. Merc. 4, 3, 32 Ritschl; v. Prol. Trin. p. 14 ib.; Brix ad Plaut. Men. 2, 3, 36; Curt. in Rhein. Mus. 6, 84; 6, 93; but cf. contra, Corss. Beitr. p. 272 sqq.

In the dialect of Praeneste: tam modo, just now ( = modo): ilico hic ante ostium;

Tam modo, inquit Praenestinus,

Plaut. Trin. 3, 1, 8 Brix ad loc.; cf. Fest. s. v. tammodo, p. 359; Ritschl, opusc. 2, 372.

tempĕro, āvi, ātum, 1 (old pres. subj. temperint, Plaut. Truc. 1, 1, 41; collat. dep. form tempĕror, Lact. 7, 5, 12), v. a. and n. [tempus].

Act., to divide or proportion duly, mingle in due proportion; to combine or compound properly; to qualify, temper, etc. (class.; cf.: modifico, misceo).

Lit.:

nec vero qui simplex esse debet, ex dissimilibus rebus misceri et temperari potest,

Cic. Off. 3, 33, 119:

qui (orbium motus) acuta cum gravibus temperans varios aequabiliter concentus efficit,

id. Rep. 6, 18, 18:

ea cum tria sumpsisset, unam in speciem temperavit,

id. Univ. 7:

tale quiddam esse animum, ut sit ex igni atque animă temperatum,

id. N. D. 3, 14, 36:

aes conflare et temperare,

Plin. 7, 56, 57, § 197:

ferrum,

id. 34, 14, 41, § 145:

herbas,

Ov. F. 5, 402:

acetum melle,

Plin. 14, 17, 21, § 114:

vinum,

id. 29, 3, 11, § 50: pocula, to flavor, i. e. to fill, Hor. C. 1, 20, 11; id. Epod. 17, 80; Mart. 9, 12, 7:

venenum,

Suet. Ner. 2 fin.:

unguentum,

Plin. 13, 2, 2, § 18:

collyrium,

id. 27, 10, 59, § 83:

colores,

id. 2, 18, 16, § 79 et saep.:

ejusdem solis tum accessus modici tum recessus et frigoris et caloris modum temperant,

Cic. N. D. 2, 19, 49:

Etesiarum flatu nimii temperantur calores,

id. ib. 2, 53, 131; cf.:

vitis solem umbra temperans,

Plin. 17, 12, 18, § 91: quis aquam (i. e. balneum) temperet ignibus, who shall temper, i. e. warm, Hor. C. 3, 19, 6; so, balneum, Mart. 3, 25, 1:

scatebrisque arentia temperat arva,

i. e. waters, Verg. G. 1, 110; so,

arva (Galesus),

Claud. Cons. Prob. 260.—

Transf., to rule, regulate, govern, manage, arrange, order:

rem publicam institutis et legibus,

Cic. Tusc. 1, 1, 2; cf.:

constituere et temperare civitates,

id. Ac. 2, 1, 3:

Lycurgus, qui Lacedaemoniorum rem publicam temperavit,

id. Div. 1, 43, 96; cf.:

qui (Juppiter) res hominum ac deorum, Qui mare ac terras variisque mundum Temperat horis,

Hor. C. 1, 12, 16:

terram, mare, urbes, etc. (corresp. to regere),

id. ib. 3, 4, 45:

mare,

id. ib. 4, 12, 1:

aequor,

Verg. A. 1, 146:

orbem,

Ov. M. 1, 770; 15, 869:

arces aetherias,

id. ib. 15, 859:

undas,

id. ib. 12, 580:

ratem,

id. ib. 13, 366:

solus id navigii genus temperans,

Vell. 2, 107:

omnia pretio temperata,

id. 2, 60:

senem delirum,

Hor. S. 2, 5, 71:

ora frenis,

id. C. 1, 8, 7 et saep.:

genius qui natale temperat astrum,

id. Ep. 2, 2, 187:

annum,

id. ib. 1, 12, 16; Plin. 2, 6, 4, § 13:

caeli fulgura,

Cic. Leg. 8, 21:

fortunam suo arbitrio,

Petr. 137.— Poet.:

carmen impositis articulis,

i. e. to tune, Prop. 2, 34 (3, 32), 80; cf.:

testudinis aureae strepitum,

Hor. C. 4, 3, 18:

Musam pede Archilochi,

id. Ep. 1, 19, 28 sq.:

citharam nervis,

i. e. to string, Ov. M. 10, 108.—

Trop.

To regulate, rule, etc.:

non modice temperatam sed nimis meracam libertatem sitiens haurire,

Cic. Rep. 1, 43, 96; cf.:

cujus acerbitas morum immanitasque naturae ne vino quidem permixta temperari solet,

id. Phil. 12, 11, 26:

quod (genus) erit aequatum et temperatum ex tribus optimis rerum publicarum modis,

id. Rep. 1, 45, 69; cf. id. ib. 2, 39, 65:

ita in variā et perpetuā oratione hi (numeri) sunt inter se miscendi et temperandi,

id. Or. 58, 197; so,

joined with miscere,

id. Off. 3, 33, 119 (on the contrary, opp. miscere, id. Rep. 2, 23, 42); cf.:

at haec interdum temperanda et varianda sunt,

id. Or. 29, 103; 18, 60; 52, 176:

iracundiam cohibere, victoriam temperare,

id. Marcell. 3, 8:

amara lento Temperet risu,

Hor. C. 2, 16, 27: annonam macelli quotannis temperandam censuit, to be regulated, i. e. fixed at moderate prices, Suet. Tib. 34:

(Aeolus) Sceptra tenens mollitque animos et temperat iras,

soothes, allays, Verg. A. 1, 57:

sumptus,

Ov. Am. 1, 3, 10:

Mercurius temperat astra,

Stat. Th. 1, 305.—

Se temperare ab aliquā re, to refrain from, abstain from, forbear, etc. (late Lat.): temperare se a rectorum suorum reprehensione, Greg. M. in Job, 25, 38 init.; 18, 3: ab utro se temperat, Aug. c. Faust. 6, 5 fin.; id. Trin. 3 prooem.

Neutr., to observe proper measure; to moderate or restrain one ' s self; to forbear, abstain; to be moderate or temperate (class.; cf. moderor).

In gen., constr. with in aliquā re, alicui rei, ab aliquā re, a simple abl., an inf., or ne or quin with subj.

With in and abl.:

jam istoc probior es, cum in amore temperes,

Plaut. Ep. 1, 2, 8:

in multa temperarunt tribuni,

Liv. 2, 52, 5; Sall. J. 85, 9.—

With dat.:

linguae tempera,

Plaut. Rud. 4, 7, 28; so,

linguae,

Liv. 28, 44, 18:

linguae,

Sen. Ira, 3, 6, 2:

manibus,

Liv. 2, 23, 9; 4, 3, 6; 32, 20, 3; Curt. 7, 2, 24:

oculis,

Liv. 21, 22, 7:

irae,

id. 33, 20, 7:

victoriae,

Sall. C. 11, 8:

gulae,

Plin. Ep. 2, 6, 5:

lacrimis,

Curt. 7, 2, 7.—

With ab and abl.:

temperare ab injuriā et maleficio,

Caes. B. G. 1, 7:

a maleficio,

Auct. Her. 2, 19, 29:

a lacrimis,

Verg. A. 2, 8:

precibus ducis mitigati ab excidio civitatis temperavere,

Tac. H. 1, 63.—Rarely with sibi, etc.:

cum sibi in contionibus credas a mendacio temperaturum?

Auct. Her. 4, 18, 25:

ne a necessariis quidem sibi rabies temperat,

Sen. Clem. 1, 26, 4.—

With abl. alone:

lacrimis,

Liv. 30, 20; Tac. A. 15, 16:

a venatibus,

Claud. III. Laud. Stil. 270:

risu,

Liv. 32, 34, 3: neque verbis adversus principem neque factis, Suet. Vit. Lucan.—

With inf.:

matronae Canorā hic voce suā tinnire temperent,

Plaut. Poen. prol. 33:

dormire,

id. ib. 22:

maledicere huic,

id. ib. 5, 2, 76: tollere puerum, Enn. ap. Cic. Div. 1, 21, 42 (Trag. v. 67 Vahl.):

exordiri rem novam,

Gell. 4, 9, 5. —

With ne and subj.:

quoi male faciundi est potestas, quom ne id faciat temperat,

Plaut. Stich. 1, 2, 60:

quod in pluribus libris ne facerem temperavi,

Lact. 4, 3, 5.—

With quin (post-Aug.):

non temperante Tiberio quin premeret,

Tac. A. 3, 67: ne sedato quidem tumultu temperare potuit, quin, etc., Suet. Claud. 41; id. Calig. 54:

vix temperabat, quin diceret,

Sen. Contr. 10, 1 (30), 7:

Arruntius non temperavit, quin, etc.,

id. Ep. 114, 19.—

With sibi or animis (so not in Cicero):

neque sibi homines feros temperaturos existimabat, quin, etc.,

Caes. B. G. 1, 33:

vix sibi temperant quin, etc.,

Sen. Ben. 2, 29, 2; Vell. 1, 16, 1: usque mihi temperavi, dum perducerem eo rem, ut, etc., Planc. ap. Cic. Fam. 10, 7, 2:

nequeo mihi temperare, quominus, etc.,

Plin. 18, 6, 8, § 41; 1, praef. §

30: non quivit temperare sibi in eo (signo), etc.,

id. 34, 8, 19, § 62; Plin. Ep. 6, 17, 1:

vix temperavere animis, quin, etc.,

Liv. 5, 45, 7.—

Impers. pass.:

aegre temperatum est, quin, etc.,

they with difficulty refrained, Liv. 32, 10, 8:

nec temperatum manibus foret, ni, etc.,

id. 2, 23, 10:

jam superfundenti se laetitiae vix temperatum est,

id. 5, 7, 8:

ab oppugnatione urbium temperatum,

id. 7, 20, 9:

a caedibus,

id. 25, 25, 9.—

In partic., pregn., to forbear, abstain, or refrain from; to spare, be indulgent to any thing (cf.: parco, abstineo); constr. with dat. or ab:

ut si cuiquam ullā in re umquam temperaverit, ut vos quoque ei temperetis,

Cic. Verr. 2, 2, 6, § 17:

superatis hostibus (shortly after, parcere),

id. ib. 2, 2, 2, §

4: sociis,

id. ib. 2, 1, 59, §

154: alicui in aliquā re,

id. ib. 2, 2, 6, §

17: amicis,

id. Balb. 27, 60:

privignis,

Hor. C. 3, 24, 18:

ingenio suo,

Quint. 10, 1, 98 al.:

in quo ab sociis temperaverant,

Liv. 6, 17, 8:

ab his sacris,

id. 39, 10, 9:

quamvis a plerisque cibis singuli temperemus,

Plin. Ep. 2, 5, 8; cf.:

a mulso sibi temperare,

Cels. 4, 31.— Impers. pass.:

templis deum temperatum est,

Liv. 1, 29, 6 Drak. N. cr.:

nec ab ullo temperatum foret,

id. 24, 31, 11.—Hence,

tempĕ-rans, antis, P. a., observing moderation, sober, moderate, temperate (syn.:

modestus, abstinens): aut temperantem (dices), qui se in aliquā libidine continuerit, in aliquā effuderit?

Cic. Par. 3, 1, 21:

homo in omnibus vitae partibus moderatus ac temperans, etc.,

id. Font. 18, 40; so,

homo,

id. Att. 15, 1, 1.— Sup.:

homo sanctissimus et temperantissimus,

Cic. Font. 17, 38:

principes graviores temperantioresque a cupidine imperii,

refraining, abstaining, Liv. 26, 22, 14 Drak. N. cr. —With gen.:

famae temperans,

Ter. Phorm. 2, 1, 41:

temperans gaudii seraeque laetitiae,

Plin. Pan. 52, 5:

potestatis temperantior,

Tac. A. 13, 46.—Hence, adv.: tempĕranter, with moderation, moderately, Tac. A. 4, 33; 15, 29. — Comp., Cic. Att. 9, 2, A, 2.— Sup. seems not to occur.—

tempĕrātus, a, um, P. a.

Duly arranged or prepared:

prela,

Cato, R. R. 12.—

Limited, moderate, temperate.

Lit.:

temperatae escae modicaeque potiones,

Cic. Div. 1, 51, 115:

regiones caeli neque aestuosae neque frigidae sed temperatae,

Vitr. 1, 4; cf. Plin. 14, 2, 4, § 26.— Comp.:

loca temperatiora,

Caes. B. G. 5, 12:

o temperatae dulce Formiae litus,

Mart. 10, 30, 1:

mitis ac temperatus annus,

Col. 3, 20, 1; cf. in sup.:

temperatissimum anni tempus,

Varr. R. R. 2, 5, 14.—

Trop., of moral character, of speech, etc., moderate, sober, calm, steady, temperate:

est autem ita temperatis moderatisque moribus, ut summa severitas summā cum humanitate jungatur,

Cic. Fam. 12, 27:

justi, temperati, sapientes,

id. N. D. 3, 36, 87: in victoriā tem, peratior, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 15, 1:

mens in bonis Ab insolenti temperata Laetitiā,

Hor. C. 2, 3, 3:

vim temperatam di provehunt In majus,

id. ib. 3, 4, 66:

animum temperatum virtutibus fuisse,

Liv. 1, 18, 4:

hoc multo fortius est... illud temperatius,

Sen. Ep. 18, 3:

aequabile et temperatum orationis genus,

Cic. Off. 1, 1, 3:

oratio modica ac temperata,

id. Or. 27, 95.— Comp.:

temperatior oratio,

Cic. de Or. 2, 53, 212.— Sup.:

temperatissimi sanctissimique viri monumentum,

Cic. Verr. 2, 4, 38, § 83. — Adv.: tempĕrātē, in due proportion, with moderation, moderately, temperately.

Lit.:

tepebit,

Cato, R. R. 69, 2:

arbores umoris temperate, parum terreni habentes,

Vitr. 2, 9 med. —

Trop.:

agere,

Cic. Att. 12, 32, 1:

temperatius scribere,

id. ib. 13, 1, 1:

temperatissime et castissime vivere,

Aug. Mus. 6, 15.

tempĕro, āvi, ātum, 1 (old pres. subj. temperint, Plaut. Truc. 1, 1, 41; collat. dep. form tempĕror, Lact. 7, 5, 12), v. a. and n. [tempus].

Act., to divide or proportion duly, mingle in due proportion; to combine or compound properly; to qualify, temper, etc. (class.; cf.: modifico, misceo).

Lit.:

nec vero qui simplex esse debet, ex dissimilibus rebus misceri et temperari potest,

Cic. Off. 3, 33, 119:

qui (orbium motus) acuta cum gravibus temperans varios aequabiliter concentus efficit,

id. Rep. 6, 18, 18:

ea cum tria sumpsisset, unam in speciem temperavit,

id. Univ. 7:

tale quiddam esse animum, ut sit ex igni atque animă temperatum,

id. N. D. 3, 14, 36:

aes conflare et temperare,

Plin. 7, 56, 57, § 197:

ferrum,

id. 34, 14, 41, § 145:

herbas,

Ov. F. 5, 402:

acetum melle,

Plin. 14, 17, 21, § 114:

vinum,

id. 29, 3, 11, § 50: pocula, to flavor, i. e. to fill, Hor. C. 1, 20, 11; id. Epod. 17, 80; Mart. 9, 12, 7:

venenum,

Suet. Ner. 2 fin.:

unguentum,

Plin. 13, 2, 2, § 18:

collyrium,

id. 27, 10, 59, § 83:

colores,

id. 2, 18, 16, § 79 et saep.:

ejusdem solis tum accessus modici tum recessus et frigoris et caloris modum temperant,

Cic. N. D. 2, 19, 49:

Etesiarum flatu nimii temperantur calores,

id. ib. 2, 53, 131; cf.:

vitis solem umbra temperans,

Plin. 17, 12, 18, § 91: quis aquam (i. e. balneum) temperet ignibus, who shall temper, i. e. warm, Hor. C. 3, 19, 6; so, balneum, Mart. 3, 25, 1:

scatebrisque arentia temperat arva,

i. e. waters, Verg. G. 1, 110; so,

arva (Galesus),

Claud. Cons. Prob. 260.—

Transf., to rule, regulate, govern, manage, arrange, order:

rem publicam institutis et legibus,

Cic. Tusc. 1, 1, 2; cf.:

constituere et temperare civitates,

id. Ac. 2, 1, 3:

Lycurgus, qui Lacedaemoniorum rem publicam temperavit,

id. Div. 1, 43, 96; cf.:

qui (Juppiter) res hominum ac deorum, Qui mare ac terras variisque mundum Temperat horis,

Hor. C. 1, 12, 16:

terram, mare, urbes, etc. (corresp. to regere),

id. ib. 3, 4, 45:

mare,

id. ib. 4, 12, 1:

aequor,

Verg. A. 1, 146:

orbem,

Ov. M. 1, 770; 15, 869:

arces aetherias,

id. ib. 15, 859:

undas,

id. ib. 12, 580:

ratem,

id. ib. 13, 366:

solus id navigii genus temperans,

Vell. 2, 107:

omnia pretio temperata,

id. 2, 60:

senem delirum,

Hor. S. 2, 5, 71:

ora frenis,

id. C. 1, 8, 7 et saep.:

genius qui natale temperat astrum,

id. Ep. 2, 2, 187:

annum,

id. ib. 1, 12, 16; Plin. 2, 6, 4, § 13:

caeli fulgura,

Cic. Leg. 8, 21:

fortunam suo arbitrio,

Petr. 137.— Poet.:

carmen impositis articulis,

i. e. to tune, Prop. 2, 34 (3, 32), 80; cf.:

testudinis aureae strepitum,

Hor. C. 4, 3, 18:

Musam pede Archilochi,

id. Ep. 1, 19, 28 sq.:

citharam nervis,

i. e. to string, Ov. M. 10, 108.—

Trop.

To regulate, rule, etc.:

non modice temperatam sed nimis meracam libertatem sitiens haurire,

Cic. Rep. 1, 43, 96; cf.:

cujus acerbitas morum immanitasque naturae ne vino quidem permixta temperari solet,

id. Phil. 12, 11, 26:

quod (genus) erit aequatum et temperatum ex tribus optimis rerum publicarum modis,

id. Rep. 1, 45, 69; cf. id. ib. 2, 39, 65:

ita in variā et perpetuā oratione hi (numeri) sunt inter se miscendi et temperandi,

id. Or. 58, 197; so,

joined with miscere,

id. Off. 3, 33, 119 (on the contrary, opp. miscere, id. Rep. 2, 23, 42); cf.:

at haec interdum temperanda et varianda sunt,

id. Or. 29, 103; 18, 60; 52, 176:

iracundiam cohibere, victoriam temperare,

id. Marcell. 3, 8:

amara lento Temperet risu,

Hor. C. 2, 16, 27: annonam macelli quotannis temperandam censuit, to be regulated, i. e. fixed at moderate prices, Suet. Tib. 34:

(Aeolus) Sceptra tenens mollitque animos et temperat iras,

soothes, allays, Verg. A. 1, 57:

sumptus,

Ov. Am. 1, 3, 10:

Mercurius temperat astra,

Stat. Th. 1, 305.—

Se temperare ab aliquā re, to refrain from, abstain from, forbear, etc. (late Lat.): temperare se a rectorum suorum reprehensione, Greg. M. in Job, 25, 38 init.; 18, 3: ab utro se temperat, Aug. c. Faust. 6, 5 fin.; id. Trin. 3 prooem.

Neutr., to observe proper measure; to moderate or restrain one ' s self; to forbear, abstain; to be moderate or temperate (class.; cf. moderor).

In gen., constr. with in aliquā re, alicui rei, ab aliquā re, a simple abl., an inf., or ne or quin with subj.

With in and abl.:

jam istoc probior es, cum in amore temperes,

Plaut. Ep. 1, 2, 8:

in multa temperarunt tribuni,

Liv. 2, 52, 5; Sall. J. 85, 9.—

With dat.:

linguae tempera,

Plaut. Rud. 4, 7, 28; so,

linguae,

Liv. 28, 44, 18:

linguae,

Sen. Ira, 3, 6, 2:

manibus,

Liv. 2, 23, 9; 4, 3, 6; 32, 20, 3; Curt. 7, 2, 24:

oculis,

Liv. 21, 22, 7:

irae,

id. 33, 20, 7:

victoriae,

Sall. C. 11, 8:

gulae,

Plin. Ep. 2, 6, 5:

lacrimis,

Curt. 7, 2, 7.—

With ab and abl.:

temperare ab injuriā et maleficio,

Caes. B. G. 1, 7:

a maleficio,

Auct. Her. 2, 19, 29:

a lacrimis,

Verg. A. 2, 8:

precibus ducis mitigati ab excidio civitatis temperavere,

Tac. H. 1, 63.—Rarely with sibi, etc.:

cum sibi in contionibus credas a mendacio temperaturum?

Auct. Her. 4, 18, 25:

ne a necessariis quidem sibi rabies temperat,

Sen. Clem. 1, 26, 4.—

With abl. alone:

lacrimis,

Liv. 30, 20; Tac. A. 15, 16:

a venatibus,

Claud. III. Laud. Stil. 270:

risu,

Liv. 32, 34, 3: neque verbis adversus principem neque factis, Suet. Vit. Lucan.—

With inf.:

matronae Canorā hic voce suā tinnire temperent,

Plaut. Poen. prol. 33:

dormire,

id. ib. 22:

maledicere huic,

id. ib. 5, 2, 76: tollere puerum, Enn. ap. Cic. Div. 1, 21, 42 (Trag. v. 67 Vahl.):

exordiri rem novam,

Gell. 4, 9, 5. —

With ne and subj.:

quoi male faciundi est potestas, quom ne id faciat temperat,

Plaut. Stich. 1, 2, 60:

quod in pluribus libris ne facerem temperavi,

Lact. 4, 3, 5.—

With quin (post-Aug.):

non temperante Tiberio quin premeret,

Tac. A. 3, 67: ne sedato quidem tumultu temperare potuit, quin, etc., Suet. Claud. 41; id. Calig. 54:

vix temperabat, quin diceret,

Sen. Contr. 10, 1 (30), 7:

Arruntius non temperavit, quin, etc.,

id. Ep. 114, 19.—

With sibi or animis (so not in Cicero):

neque sibi homines feros temperaturos existimabat, quin, etc.,

Caes. B. G. 1, 33:

vix sibi temperant quin, etc.,

Sen. Ben. 2, 29, 2; Vell. 1, 16, 1: usque mihi temperavi, dum perducerem eo rem, ut, etc., Planc. ap. Cic. Fam. 10, 7, 2:

nequeo mihi temperare, quominus, etc.,

Plin. 18, 6, 8, § 41; 1, praef. §

30: non quivit temperare sibi in eo (signo), etc.,

id. 34, 8, 19, § 62; Plin. Ep. 6, 17, 1:

vix temperavere animis, quin, etc.,

Liv. 5, 45, 7.—

Impers. pass.:

aegre temperatum est, quin, etc.,

they with difficulty refrained, Liv. 32, 10, 8:

nec temperatum manibus foret, ni, etc.,

id. 2, 23, 10:

jam superfundenti se laetitiae vix temperatum est,

id. 5, 7, 8:

ab oppugnatione urbium temperatum,

id. 7, 20, 9:

a caedibus,

id. 25, 25, 9.—

In partic., pregn., to forbear, abstain, or refrain from; to spare, be indulgent to any thing (cf.: parco, abstineo); constr. with dat. or ab:

ut si cuiquam ullā in re umquam temperaverit, ut vos quoque ei temperetis,

Cic. Verr. 2, 2, 6, § 17:

superatis hostibus (shortly after, parcere),

id. ib. 2, 2, 2, §

4: sociis,

id. ib. 2, 1, 59, §

154: alicui in aliquā re,

id. ib. 2, 2, 6, §

17: amicis,

id. Balb. 27, 60:

privignis,

Hor. C. 3, 24, 18:

ingenio suo,

Quint. 10, 1, 98 al.:

in quo ab sociis temperaverant,

Liv. 6, 17, 8:

ab his sacris,

id. 39, 10, 9:

quamvis a plerisque cibis singuli temperemus,

Plin. Ep. 2, 5, 8; cf.:

a mulso sibi temperare,

Cels. 4, 31.— Impers. pass.:

templis deum temperatum est,

Liv. 1, 29, 6 Drak. N. cr.:

nec ab ullo temperatum foret,

id. 24, 31, 11.—Hence,

tempĕ-rans, antis, P. a., observing moderation, sober, moderate, temperate (syn.:

modestus, abstinens): aut temperantem (dices), qui se in aliquā libidine continuerit, in aliquā effuderit?

Cic. Par. 3, 1, 21:

homo in omnibus vitae partibus moderatus ac temperans, etc.,

id. Font. 18, 40; so,

homo,

id. Att. 15, 1, 1.— Sup.:

homo sanctissimus et temperantissimus,

Cic. Font. 17, 38:

principes graviores temperantioresque a cupidine imperii,

refraining, abstaining, Liv. 26, 22, 14 Drak. N. cr. —With gen.:

famae temperans,

Ter. Phorm. 2, 1, 41:

temperans gaudii seraeque laetitiae,

Plin. Pan. 52, 5:

potestatis temperantior,

Tac. A. 13, 46.—Hence, adv.: tempĕranter, with moderation, moderately, Tac. A. 4, 33; 15, 29. — Comp., Cic. Att. 9, 2, A, 2.— Sup. seems not to occur.—

tempĕrātus, a, um, P. a.

Duly arranged or prepared:

prela,

Cato, R. R. 12.—

Limited, moderate, temperate.

Lit.:

temperatae escae modicaeque potiones,

Cic. Div. 1, 51, 115:

regiones caeli neque aestuosae neque frigidae sed temperatae,

Vitr. 1, 4; cf. Plin. 14, 2, 4, § 26.— Comp.:

loca temperatiora,

Caes. B. G. 5, 12:

o temperatae dulce Formiae litus,

Mart. 10, 30, 1:

mitis ac temperatus annus,

Col. 3, 20, 1; cf. in sup.:

temperatissimum anni tempus,

Varr. R. R. 2, 5, 14.—

Trop., of moral character, of speech, etc., moderate, sober, calm, steady, temperate:

est autem ita temperatis moderatisque moribus, ut summa severitas summā cum humanitate jungatur,

Cic. Fam. 12, 27:

justi, temperati, sapientes,

id. N. D. 3, 36, 87: in victoriā tem, peratior, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 15, 1:

mens in bonis Ab insolenti temperata Laetitiā,

Hor. C. 2, 3, 3:

vim temperatam di provehunt In majus,

id. ib. 3, 4, 66:

animum temperatum virtutibus fuisse,

Liv. 1, 18, 4:

hoc multo fortius est... illud temperatius,

Sen. Ep. 18, 3:

aequabile et temperatum orationis genus,

Cic. Off. 1, 1, 3:

oratio modica ac temperata,

id. Or. 27, 95.— Comp.:

temperatior oratio,

Cic. de Or. 2, 53, 212.— Sup.:

temperatissimi sanctissimique viri monumentum,

Cic. Verr. 2, 4, 38, § 83. — Adv.: tempĕrātē, in due proportion, with moderation, moderately, temperately.

Lit.:

tepebit,

Cato, R. R. 69, 2:

arbores umoris temperate, parum terreni habentes,

Vitr. 2, 9 med. —

Trop.:

agere,

Cic. Att. 12, 32, 1:

temperatius scribere,

id. ib. 13, 1, 1:

temperatissime et castissime vivere,

Aug. Mus. 6, 15.

tĕner, ĕra, ĕrum, adj. [v. teneo; cf. tenuis, and Sanscr. tanu], soft, delicate, tender (class.; cf. mollis).

Lit.

In gen.:

nihil est tam tenerum, neque tam flexibile neque quod tam facile sequatur quocumque ducas quam oratio,

Cic. de Or. 3, 45, 176; cf. id. Brut. 79, 274;

and v. II. infra): locus bipalio subactus siet beneque terra tenera siet,

Cato, R. R. 45, 1; cf.:

serito in loco, ubi terra tenerrima erit,

id. ib. 151, 2:

in tenero corpore,

Lucr. 3, 765:

procera et tenera palma,

Cic. Leg. 1, 1, 2:

radices harundinum,

Caes. B. C. 3, 58:

teneris arboribus incisis atque inflexis,

id. B. G. 2, 17:

cana legam tenerā lanugine mala,

Verg. E. 2, 51:

plantae,

id. ib. 10, 49:

caules,

Hor. S. 1, 3, 116:

gramen,

id. C. 4, 12, 9:

rami,

Ov. M. 2, 359:

uvae,

id. R. Am. 83:

prata tenerrima,

id. A. A. 1, 299:

aër,

thin, transparent, Lucr. 2, 145; Verg. A. 9, 699; Ov. M. 4, 616:

alvus,

Cels. 3, 18:

gallina,

tender, Hor. S. 2, 4, 20; cf.:

ferae tenuiores ad epulas,

Gell. 17, 15, 7:

caseus,

Prud. Cath. 3, 70:

Dianam tenerae dicite virgines,

Hor. C. 1, 21, 1; so,

virgines,

id. ib. 4, 1, 26:

conjux,

id. ib. 1, 1, 26 [p. 1855] Lycidas, id. ib. 1, 4, 19:

saltatores,

effeminate, Cic. Pis. 36, 89:

vestem Purpuream teneris quoque Maecenatibus aptam,

Juv. 12, 39:

spado,

id. 1, 22.—

In partic., of tender age, young: tener ipse etiam atque puellus, Lucil. ap. Prisc. p. 697 P.:

tener et rudis,

Cic. Leg. 1, 17, 47:

tener in cunis et sine voce puer,

Prop. 2, 6, 10:

(annus) tener et lactens puerique simillimus aevo Vere novo est,

Ov. M. 15, 201:

mares,

id. ib. 10, 84:

equis vetulis teneros anteponere solemus,

Cic. Lael. 19, 67:

grex,

Phaedr. 2, 4, 14:

vitulus,

Hor. C. 4, 2, 54:

haedus,

id. ib. 3, 18, 5:

tigres,

Val. Fl. 1, 491:

manes,

the shades of children, Stat. Th. 6, 121.—Of plants, tenerae res, Verg. G. 2, 343:

teneri anni,

youthful, tender, Plin. Pan. 15, 1; so,

teneriores anni (opp. ferociores),

Quint. 2, 2, 3:

aetates,

id. 1, 10, 34:

a teneris, ut Graeci dicunt, unguiculis,

i. e. from childhood, Cic. Fam. 1, 6, 2;

for which: de tenero ungui,

Hor. C. 3, 6, 24.— Absol.:

a tenero,

Quint. 1, 2, 18; cf.:

ut (plantae) eam partem caeli spectent, cui ab tenero consueverunt,

Col. 5, 6, 20. — Subst.: tĕnĕri, ōrum, m., the young, boys:

parcendum est teneris,

Juv. 14, 215; Claud. Laud. Stil. 2, 59;

also: in teneris,

in early youth, Verg. G. 2, 272; Quint. 1, 3, 13.—

Trop.

In gen., soft, delicate, tender, etc.:

est naturale in animis tenerum quiddam atque molle,

Cic. Tusc. 3, 6, 12:

virtus est in amicitia tenera atque tractabilis,

id. Lael. 13, 48:

tenerior animus,

id. Fam. 5, 21, 3; cf.:

tenerae Mentes,

Hor. C. 3, 24, 52; so,

animi,

id. S. 1, 4, 128:

pudor,

Ov. H. 2, 143:

est oratio mollis et tenera et ita flexibilis, ut, etc.,

Cic. Or. 16, 52; cf. id. Brut. 9, 38; cf. I. supra init.; so,

versus,

Hor. A. P. 246; Ov. A. A. 2, 273:

carmen,

id. Am. 3, 8, 2.— Transf., of elegiac poets:

poëta,

Cat. 35, 1; Ov. R. Am. 757:

Propertius,

id. A. A. 3, 333:

molli tenerāque voce,

Quint. 11, 3, 23:

tenera delicataque modulandi voluptas,

id. 9, 4, 31 et saep.—

In partic., of youthful weakness, tender: tener animus (pueri), Anton. ap. Cic. Att. 14, 13, A, 3; cf.:

horum erroribus teneri statim et rudes animi imbuuntur,

Tac. Or. 29; so,

adhuc mentes,

Quint. 2, 4, 5.—Hence, adv., tenderly, delicately, softly.

tĕnĕrē (post-Aug.):

dicere,

Tac. Or. 26:

recitare,

Plin. Ep. 4, 27, 1:

diligere,

Vulg. Gen. 44, 20. — Comp.:

complosit manus,

Petr. 24.— Sup.:

derasus cortex,

Plin. 23, 3, 35, § 72.—

‡ tĕnĕrĭter, only once cited:

teneriter quidam efferunt, ut celeriter: alii vero tenere ut libere,

Charis. p. 162 P.