likeness

likeness, resemblance/ uniformity.

likeness, face, visage

ĭmāgo, ĭnis, f. [cf. imitor], an imitation, copy of a thing, an image, likeness (i. e. a picture, statue, mask, an apparition, ghost, phantom; the latter only poet. and in post-Aug. prose; cf.: simulacrum, effigies, statua, sigillum): imago ab imitatione dicta, Paul. ex Fest. p. 112 Müll.; cf.: imago dicitur quasi imitago, Porphyr. Hor. C. 1, 12, 4.

Lit.

In gen., a representation, likeness (usu. of a person), statue, bust, picture:

Spartiates Agesilaus neque pictam neque fictam imaginem suam passus est esse... unus Xenophontis libellus in eo rege laudando facile omnes imagines omnium statuasque superavit,

Cic. Fam. 5, 12, 7:

Demosthenes, cujus nuper inter imagines tuas ac tuorum imaginem ex aere vidi,

id. Or. 31, 110:

Epicuri in poculis et in anulis,

id. Fin. 5, 1, 3: hominis imaginem gypso e facie ipsa primus omnium expressit ceraque in eam formam gypsi infusa emendare instituit Lysistratus Sicyonius, Plin. 35, 12, 44, § 153:

Africani,

Cic. Rep. 6, 10:

mulieris,

Quint. 7, 7, 5:

Antigoni,

id. 2, 13, 12:

depictam in tabula sipariove imaginem rei,

id. 6, 1, 32:

si in tabula mea aliquis pinxerit velut imaginem,

Gai. Inst. 2, 78:

cereae,

Hor. Epod. 17, 76; id. S. 1, 8, 43:

ut dignus venias hederis et imagine macra,

Juv. 7, 29:

hoc tibi sub nostra breve carmen imagine vivat,

Mart. 9, 1:

epistula atque imago me certum fecit,

i. e. the image on the seal, the signet, Plaut. Ps. 4, 6, 35; 4, 2, 29; 4, 7, 105:

nunc amici anne inimici sis imago, Alcesime, mihi, sciam,

i. e. will act like a friend, Plaut. Cas. 3, 1, 1.—

A phantom, ghost, apparition:

infelix simulacrum atque ipsius umbra Creusae Visa mihi ante oculos et nota major imago,

Verg. A. 2, 773; cf.:

et nunc magna mei sub terras ibit imago,

shade, spirit, Verg. A. 4, 654; Plin. Ep. 7, 27, 6; cf. id. ib. 1:

non vanae redeat sanguis imagini,

Hor. C. 1, 24, 15:

(somnus) Vanum nocturnis fallit imaginibus,

Tib. 3, 4, 56; cf. Hor. C. 3, 27, 40; Suet. Aug. 94; id. Calig. 50:

te videt in somnis, tua sacra et major imago humana turbat pavidum,

Juv. 13, 221:

quid natum totiens falsis Ludis imaginibus?

phantoms, Verg. A. 1, 408:

ubique pavor et plurima mortis imago,

id. ib. 2, 369; cf.:

repetitaque mortis imago,

Ov. M. 10, 726:

lurida mortis imago,

Petr. 123, v. 257:

varia pereuntium forma et omni imagine mortium,

Tac. H. 3, 28:

caesorum insepultorumque,

id. A. 1, 62:

supremorum (i. e. funeris) imago,

id. H. 4, 45.— Poet.:

genitiva (with forma),

natural shape, figure, Ov. M. 3, 331; so,

rudis et sine imagine tellus (= informis),

shapeless, id. ib. 1, 87.—

In partic., an ancestral image of a distinguished Roman (of one who had been aedile, praetor, or consul; usually made of wax, and placed in the atrium of a Roman house, and carried in funeral processions.—

In plur.: obrepsisti ad honores errore hominum, commendatione fumosarum imaginum, quarum simile habes nihil praeter colorem, of smoky (i. e. old) ancestral images, Cic. Pis. 1, 1; cf. Sen. Ben. 3, 28, 1; Plin. 35, 2, 2, § 6:

si quid deliquero, nullae sunt imagines, quae me a vobis deprecentur,

no ancestors of distinction, Cic. Agr. 2, 36, 100; cf.:

quia imagines non habeo et quia mihi nova nobilitas est,

Sall. J. 85, 25:

qui imagines familiae suae consecuti sunt,

Cic. Agr. 2, 1, 1:

homo veteris prosapiae ac multarum imaginum,

Sall. J. 85, 10:

majorum imagines,

id. ib. 5, 5; Suet. Vesp. 1:

multis in familia senatoriis imaginibus,

id. Aug. 4:

esto beata, funus atque imagines Ducant triumphales tuum,

Hor. Epod. 8, 11:

qui stupet in titulis et imaginibus,

id. S. 1, 6, 17; Plin. 35, 2, 2, § 6 sqq.; Prop. 2, 13, 19; Suet. Vesp. 19.—

In sing. (rare):

jus imaginis,

Cic. Verr. 2, 5, 14, § 36:

imaginis ornandae causa,

id. Sest. 8, 19:

vir honoratissimae imaginis futurus ad posteros,

Liv. 3, 58, 2:

clarum hac fore imagine Scaptium,

would become an aristocrat, id. 3, 72, 4, v. Weissenb. ad loc.:

Tunc Cotta ne imago Libonis exsequias posterorum comitaretur censuit,

Tac. A. 2, 32.

Transf., a reverberation of sound, an echo (mostly poet.):

(mellaria facere oportet) potissimum ubi non resonent imagines,

Varr. R. R. 3, 16, 12:

concava pulsu Saxa sonant, vocisque offensa resultat imago,

Verg. G. 4, 50; cf. Sil. 14, 365:

alternae deceptus imagine vocis: Huc coëamus ait... Coëamus retulit Echo,

Ov. M. 3, 385:

cujus recinit jocosa Nomen imago,

Hor. C. 1, 12, 4; so,

jocosa Vaticani montis,

id. ib. 1, 20, 8:

vaga,

Val. Fl. 3, 596.

Trop.

In gen., an image or likeness of a thing formed in the mind, a conception, thought, imagination, idea:

Scipionis memoriam atque imaginem sibi proponere,

Cic. Lael. 27, 102:

magnam partem noctium in imagine tua vigil exigo,

Plin. Ep. 7, 5, 1:

Verginium cogito, Verginium video, Verginium jam vanis imaginibus audio,

id. ib. 2, 1, 12: imagines, quae eidôla nominant, quorum incursione non solum videmus, sed etiam cogitamus, Cic. Fin. 1, 6, 21; cf.:

imagines extrinsecus in animos nostros per corpus irrumpere,

id. Ac. 2, 40, 125: plena sunt imaginum omnia, nulla species cogitari potest nisi pulsu imaginum, etc.; id. Div. 2, 67, 137 sq.: unum aliquem te ex barbatis illis, exemplum imperii veteris, imaginem antiquitatis, columen rei publicae diceres intueri, an image of the olden time, id. Sest. 8, 19; cf.:

expressam imaginem vitae quotidianae videre,

id. Rosc. Am. 16, 47:

quidnam illi consules dictatoresve facturi essent, qui proconsularem imaginem tam saevam ac trucem fecerint, i. e. by cruelty in office,

Liv. 5, 2, 9:

naturae... urbis et populi,

Cic. Rep. 2, 39 fin.:

justitiae,

Quint. 2, 20, 6:

virtutis,

id. 10, 2, 15:

similitudines ad exprimendas rerum imagines compositae,

id. 8, 3, 72: illae rerum imagines, quas vocari phantasias indicavimus, id. 10, 7, 15:

conscripta formantur imagine templa,

plans, Stat. S. 3, 1, 117:

scipione determinata prius templi imagine in solo,

Plin. 28, 2, 4, § 15:

tua, pater Druse, imago,

memory, Tac. A. 1, 13:

magna illic imago tristium laetorumque,

recollection, id. ib. 2, 53:

si te nulla movet tantae pietatis imago,

Verg. A. 6, 405.—

In partic.

In rhet., a figurative representation, similitude, comparison:

comparabile est, quod in rebus diversis similem aliquam rationem continet. Ejus partes sunt tres: imago, collatio, exemplum. Imago est oratio demonstrans corporum aut naturarum similitudinem, etc.,

Cic. Inv. 1, 30, 49; cf.:

imago est formae cum forma cum quadam similitudine collatio,

Auct. Her. 4, 49, 62; Sen. Ep. 59, 92; Quint. 6, 1, 28; Hor. S. 2, 3, 320; id. Ep. 1, 7, 34.—

With the idea predominating of mere imitation, in opp. to what is original or real, a mere form, image, semblance, appearance, shadow:

consectatur nullam eminentem effigiem virtutis, sed adumbratam imaginem gloriae,

Cic. Tusc. 3, 2, 3:

nos veri juris germanaeque justitiae solidam et expressam effigiem nullam tenemus: umbra et imaginibus utimur,

id. Off. 3, 17, 69; cf.:

non in umbra et imagine civitatis, etc.,

id. Rep. 2, 30; and:

umbram equitis Romani et imaginem videtis,

id. Rab. Post. 15, 41:

haec ars tota dicendi, sive artis imago quaedam est et similitudo, habet hanc vim, ut, etc.,

id. de Or. 2, 87, 356:

judiciorum,

only the appearance of courts, id. Sest. 13, 30; cf.:

imaginem rei publicae nullam reliquissent,

id. Agr. 2, 32, 88:

his quoque imaginibus juris spretis,

Liv. 41, 8, 10:

imaginem retinendi largiendive penes nos, vim penes Parthos,

Tac. A. 15, 14:

habitu et ore ad exprimendam imaginem honesti exercitus,

the pretence, id. ib. 16, 32; 6, 27; id. H. 1, 84; 3, 70:

qui faciem eloquentiae, non imaginem praestaret,

id. Or. 34:

nec imagine rerum, sed rebus incendit,

Quint. 10, 1, 16:

in falsa rerum imagine detineri,

id. 10, 5, 17; cf.:

nullo quippe alio vincis discrimine, quam quod illi (hermae) marmoreum caput est, tua vivit imago,

Juv. 8, 55.—

A representative: non in effigies mutas divinum (Augusti) spiritum transfusum;

sed imaginem veram, caelesti sanguine ortam, intellegere discrimen, etc.,

Tac. A. 4, 52.—

That which suggests or recalls something by resemblance, a reminder:

me consolatur recordatio meorum temporum, quorum imaginem video in rebus tuis,

Cic. Fam. 1, 6, 2:

a Corbulone petierat, ne quam imaginem servitii Tiridates perferret,

nothing to suggest slavery, Tac. A. 15, 31; cf.:

moriar, si praeter te quemquam reliquum habeo, in quo possim imaginem antiquae et vernaculae festivitatis adgnoscere,

Cic. Fam. 9, 15, 2.

sĭmĭlis, e, adj. [Sanscr. samā, together; Gr. hama, omoios; Lat. simul, simulare; cf. simia], like, resembling, similar (cf. par); constr. with gen. (so usu. in ante-Aug. Lat.), with dat. (rare in Cic., except with neuter nouns), with inter, atque, and absol.

With gen. (mostly ante - Aug.; so always in Plaut. and Ter.; cf. Brix ad Plaut. Capt. 1, 2, 7; but in Cic. almost exclusively of living beings; yet always veri simile; v. Madv. ad Cic. Fin. 5, 5, 12);

of persons: similes avorum,

Lucr. 4, 1218:

nimis simili'st mei,

Plaut. Am. 1, 1, 286; cf. id. ib. 2, 2, 226:

ecquid mei similist (puer)?

id. Truc. 2, 6, 24 Speng.:

omnis inveniri similis tui vis,

id. Capt. 3, 4, 50 Brix:

ita est istaec (amica) hujus similis nostrae tua,

id. Mil. 2, 6, 39:

alia ejus similis,

id. ib. 2, 5, 38:

similis est Sagaristionis,

id. Pers. 1, 1, 14:

hominis similis,

Cic. N. D. 1, 28, 78; Val. Max. 9, 14, 2:

symbolum ejus similem,

Plaut. Ps. 1, 1, 55:

sui similem speciem,

Cic. Tusc. 1, 15, 34:

sui similis res,

Lucr. 5, 830:

volo me patris mei similem,

Plaut. As. 1, 1, 53: patris similem esse. Cic. Verr. 2, 5, 12, § 30:

non tam potuit patris similis esse, quam ille fuerat sui,

id. Off. 1, 33, 121: quaererem ex eo, cujus suorum similis fuisset Africani fratris nepos; facie vel patris, vitā omnium perditorum ita similis, ut esset facile deterrimus;

cujus etiam similis P. Crassi nepos, etc.,

id. Tusc. 1, 33, 81:

tui similis est probe,

Ter. Heaut. 5, 3, 18:

est similis majorum suorum,

id. Ad. 3, 3, 57:

haud similis virgo est virginum nostrarum,

id. Eun. 2, 3, 22: haud parasitorum aliorum simil'est, Naev. ap. Non. 224, 26:

virum non similem furis hujus,

Plaut. As. 3, 3, 91:

domini similis es,

Ter. Eun. 3, 2, 43:

in magistratu privatorum similes,

Cic. Rep. 1, 43, 67:

multi Gnathonum similes cum sint,

id. Lael. 25, 94:

plures Romuli quam Numae similes reges,

Liv. 1, 20:

ut sis tu similis Coeli Byrrhique latronum, Non ego sim Capri neque Sulci,

Hor. S. 1, 4, 69 et saep.:

deos esse tui similes putas?

Plaut. Am. 1, 1, 128; so,

tui,

id. Rud. 2, 6, 16; Liv. 22, 39:

nostri similes,

id. 26, 50:

sui similis,

Plaut. Trin. 2, 2, 7; cf.:

alterum similem sui quaerere,

Cic. Lael. 22, 82:

nihil est appetentius similium sui quam natura,

id. ib. 14, 50:

quam uterque est similis sui!

Ter. Phorm. 3, 2, 16:

tui similem esse,

Cic. Fam. 9, 14, 6:

sui similis gens,

Tac. G. 4.—Of things:

tam similem quam lacte lactist (i. e. lactis est, Brix ad loc.),

Plaut. Mil. 2, 2, 85:

haec atque hujus similia alia damna,

id. ib. 3, 1, 105:

perpulchra credo dona aut nostri similia,

Ter. Eun. 3, 2, 15 Umpfenb.:

quid habet illius carminis simile haec oratio,

Cic. Rep. 1, 36, 56:

si fabularum similia didicimus,

id. ib.:

paupertatem, ignominiam, similia horum,

id. Fin. 3, 15, 51:

similes meorum versus,

Hor. S. 2, 1, 3:

nonne hoc monstri simile'st?

Ter. Eun. 2, 3, 43; so,

monstri,

id. Phorm. 5, 7 (8), 61:

prodigii,

Cic. Lig. 4, 11:

narrationem veri similem,

id. de Or. 2, 19, 83; cf.

Cels. ap. Cuint. 2, 15, 32: simile veri,

Cic. Fam. 12, 5, 1:

quae similia veri sint,

Liv. 5, 21 Drak. N. cr.; v. verus, and cf. also in the foll.—In comparing persons with things:

hominem quojus rei Similem esse arbitrarer simulacrumque habere... Novarum aedium esse arbitror similem ego hominem,

Plaut. Most. 1, 2, 6 sq.:

amator simil'est oppidi hostilis,

id. Truc. 1, 2, 68:

meretricem esse similem sentis condecet,

id. ib. 2, 1, 16: tu pueri pausilli simili'es, Nov. ap. Non. 224, 28:

equi te Esse feri similem dico,

Hor. S. 1, 5, 57.— Comp.: hominem hominis similiorem numquam vid: ego alterum, Neque aqua aquae, neque lac [p. 1701] test lactis usquam similius, Plaut. Men. 5, 9, 29 sq. Brix ad loc.:

Rhodii Atticorum similiores,

Cic. Brut. 13, 52.— Sup.:

hic noster quaestus aucupii simillimu'st,

Plaut. As. 1, 3, 63; id. Bacch. 4, 8, 72:

meretrix fortunati oppidi,

id. Cist. 1, 1, 82:

tener et lactens puerique simillimus aevo,

Ov. M. 15, 201:

simillima societas hereditatis,

Cic. Rosc. Com. 18, 55:

quid esset simillimum veri,

id. Tusc. 5, 4, 11.—

With dat. (of both persons and things; freq., and in post-Aug. writers almost always; not in Plaut. or Ter. acc. to Ritschl, Opusc. 2, 570 sq.; 579 sq.; but contra, v. Ussing ad Plaut. Am. v. 595): simia quam similis nobis, Enn. ap. Cic. N. D. 1, 35, 97 (Sat. v. 45 Vahl.):

patri suo,

Cat. 61, 221; cf.:

similis quidem (genitos) alios avo et ex geminis quoque alterum patri, alterum matri, annoque post genitum majori similem fuisse ut geminum. Quasdam sibi similis semper parere, quasdam viro, quasdam nulli, quasdam feminam patri, marem sibi,

Plin. 7, 12, 10, § 51:

similis malo est,

Plaut. Poen. 3, 2, 36: Terentio non similem dices quempiam, Afran. ap. Suet. Vit. Ter. fin.:

filius patri similis,

Cic. Fin. 5, 5, 12 Madv. N. cr.:

sit suo similis patri,

Cat. 61, 217:

patri,

Ov. M. 6, 622:

parentibus ac majoribus suis,

Quint. 5, 10, 24:

par similisque ceteris,

Sall. C. 14, 4:

huic in hoc similis,

Cic. Ac. 2, 37, 118:

similes Icilio,

Liv. 3, 65:

hinnuleo,

Hor. C. 1, 23, 1:

puro te similem vespero petit Rhode,

id. ib. 3, 19, 26:

multum similis metuenti,

id. S. 2, 5, 92:

fluctuanti,

Liv. 6, 13 Drak.:

flenti,

Ov. M. 3, 652:

cognoscenti,

id. ib. 2, 501:

roganti,

id. ib. 3, 240:

cogitantibus et dubitantibus,

Quint. 11, 2, 47:

ediscenti,

id. 11, 2, 46:

legenti,

id. 11, 2, 32 et saep.—Of things:

res similis nostris rebus,

Lucr. 5, 435:

quid simile habet epistula aut judicio aut contioni?

Cic. Fam. 9, 21, 1:

quid illi simile bello fuit?

Caes. B. G. 7, 77:

qui non Fescennino versu (i. e. versui) similem jaciebant,

Liv. 7, 2 Drak. N. cr.:

argumentum vero simile comoediae,

Quint. 2, 4, 2; cf.:

similia veris erant,

Liv. 10, 20, 5:

partim vera partim mixta eoque similia veris,

id. 29, 20, 1; 8, 20, 5:

cui vitio simile sit schema, ut, etc.,

Quint. 9, 3, 10:

primus (iambus) ad extremum similis sibi,

Hor. A. P. 254:

versus sibi,

Quint. 9, 4, 60:

oratio fuit precibus quam jurgio similis, similior,

Liv. 3, 40 Drak. N. cr.—Comp.:

flunt omnia castris quam urbi similiora,

Liv. 4, 31 fin.:

similius vero facit ipsos in amicitiam redisse,

id. 8, 26, 6; 10, 26, 13; Quint. 3, 8, 31.— Sup.:

puro simillimus amni,

Hor. Ep. 2, 2, 120:

media simillima veris sunt,

Liv. 26, 49:

simillimum id vero fecit,

id. 44, 30, 4.—

With gen. and dat. together:

tum similes matrum materno semine fiunt, Ut patribus patrio,

Lucr. 4, 1211:

neque lac lacti magis est simile quam ille ego similis est mei,

Plaut. Am. 2, 1, 54 Ussing ad loc.:

deos hominum quam homines deorum, hoc illi, illud huic,

Cic. N. D. 1, 32, 90:

itaque plectri similem linguam nostri solent dicere, chordarum dentis, naris cornibus iis, qui, etc.,

id. ib. 2, 59, 149; cf. under e.—

In a doubtful construction. On account of the form:

fugae similis profectio,

Caes. B. G. 5, 47; 6, 7; 7, 43 fin.; id. B. C. 3, 13 et saep.—Because of an unsettled reading:

similem Caesaris (or Caesari),

Suet. Caes. 52.—

With in and acc.:

in speciem Junonis,

App. M. 10, p. 253 fin. —

With inter:

homines inter se cum formā tum moribus similes,

Cic. Clu. 16, 46; so,

homines inter se (opp. differentes),

Quint. 12, 10, 22:

(catulos) Inter se similes,

Ov. M. 13, 835:

quae sunt inter se similia,

Cic. de Or. 3, 54, 206:

res inter se similes,

Quint. 9, 2, 51.—In a twofold construction:

nihil est unum uni tam simile, tam par, quam omnes inter nosmetipsos sumus,

Cic. Leg. 1, 10, 29:

sunt inter se similia, sed non etiam prioribus,

Quint. 9, 3, 49.—

With atque ( ac), et, ut si, tamquam si:

si quid docere vis, aliquid ab isto simile in aestimatione atque a ceteris esse factum,

Cic. Verr. 2, 3, 83, § 193:

ut simili ratione atque ipse fecerit suas injurias persequantur,

Caes. B. G. 7, 38 fin.:

nec similem habeat vultum, et si ampullam perdidisset,

Cic. Fin. 4, 12, 31;

v. Madv. ad h. l.: similes sunt, ut si qui dicant, etc.,

id. Sen. 6, 17:

similes sunt di, tamquam si Poeni, etc.,

id. Div. 2, 64, 131.—

Absol.:

decet facta moresque hujus habere me similes,

Plaut. Am 1, 1, 114:

ex uno puteo similior numquam potis Aqua aeque sumi, quam haec est atque ista,

id. Mil. 2, 6, 68 Brix ad loc.:

ita formā simili pueri (gemini), ut, etc.,

id. Men. prol. 19:

meus est (puer), nimium quidem simili'st,

id. Truc. 2, 6, 26:

laudantur simili prole puerperae,

i. e. that look like their fathers, Hor. C. 4, 5, 23:

ecce similia omnia,

Ter. Phorm. 2, 1, 34:

par est avaritia, similis improbitas,

Cic. Rosc. Am. 40, 118;

but cf., in a more restricted sense: similia omnia magis quam paria,

Liv. 45, 43:

ad quam (amicitiam) se similis animus applicet,

Cic. Lael. 14, 48:

sicut erat in simili causā antea factum,

id. Rep. 2, 37, 63:

quod in simili culpā versabantur,

Caes. B. C. 3, 110:

simili ratione,

id. B. G. 7, 4; id. B. C. 3, 76 al.:

similem esse te volo quomodo filium, non quomodo imaginem,

Sen. Ep. 84, 8:

ecce aliud simile, dissimile,

Cic. Fin. 4, 27, 76:

si quis Aristotelem similem emit,

a likeness of Aristotle, Juv. 2, 6; cf.:

tabella, in quā tam similem videbis Issam, ut sit tam similis sibi nec ipsa,

Mart. 1, 109, 19 sq.; 7, 87, 4:

te similem,

your likeness, Stat. S. 3, 3, 201; 5, 1, 1.— Poet., adverb. (=similiter):

similis medios Juturna per hostīs Fertur,

Verg. A. 12, 477.— Comp.:

similiorem mulierem Magisque eandem non reor deos facere posse,

Plaut. Mil. 2, 6, 48:

nihil hoc simile est similius,

id. Am. 1, 1, 290. — Sup.:

simillimos dicito esse,

Plaut. Mil. 2, 2, 91.—Hence, subst.: sĭmĭle, is, n.

A comparison, likeness, parallel case, or example:

quo facilius res perspici possit hoc simile ponitur,

Cic. Fin. 3, 16, 54:

utuntur simili,

id. ib. 3, 14, 46:

nec improbum sit pro simili accipi, quod plus sit,

Quint. 7, 1, 61:

qui memoriam ab aliquo simili transferunt ad id, quod, etc.,

id. 11, 2, 30 et saep.:

ignavi et erepti et similia,

id. 1, 5, 69; 1, 6, 2; 2, 4, 26; 3, 5, 16 et saep.; cf.:

latitatio, metus, similia,

id. 7, 2, 46:

de philosophiā, de republicā, similibus,

id. 9, 4, 19; 11, 3, 153.—

Resemblance, simile et majus est et par et minus, Quint. 7, 8, 7.— Adv. in two forms, simulter (ante-class.) and similiter (class.).

sĭmulter, in like manner, similarly:

exossabo ego illum simulter itidem ut muraenam coquos,

Plaut. Ps. 1, 3, 148 (cited ap. Non. 170, 25: simulter pro similiter); v. Ritschl ad Plaut. 1. 1.—

sĭmĭlĭter, in like manner, similarly (syn. pariter).

Absol. (so most freq.):

ecquid adsimulo similiter?

Plaut. Men. 1, 2, 37:

similiter atque uno modo,

Cic. Brut. 66, 233:

illa quae similiter desinunt aut quae cadunt similiter,

id. de Or. 3, 54, 206; id. Tusc. 4, 11, 25:

si non similiter semper ingrediamur in argumentationem,

id. Inv. 1, 41, 76:

addunt etiam C. Marium... Similiter vos, cum, etc.,

id. Ac. 2, 5, 14:

quorum non similiter fides est nec justitia laudata,

id. Rep. 2, 36, 61 et saep.— Comp.: scurram multo similius imitatum, more perfectly or naturally, Phaedr. 5, 5, 34.— Sup.:

ut, etc.... simillime, etc.,

just so, Cic. Tusc. 2, 23, 54.—

With atque ( ac), et, ut si:

neque vero illum similiter, atque ipse eram, commotum esse vidi,

Cic. Phil. 1, 4, 9; id. Ac. 2, 23, 72; Quint. 3, 7, 26:

similiter facis, ac si me roges, cur, etc.,

Cic. N. D. 3, 3, 8:

similiter facere eos... ut si nautae certarent, etc.,

id. Off. 1, 25, 87:

similiter facit ut si posse putet,

id. Tusc. 4, 18, 41:

similiter et si dicat, etc.,

id. Fin. 2, 7, 21; v. Madv. ad h. l.— Sup.:

hic excipit Pompeium, simillime atque ut illā lege Glaucippus excipitur,

Cic. Agr. 1, 4, 13.—

With dat.:

similiter his, etc.,

Plin. 11, 25, 30, § 86.

sĭmĭlis, e, adj. [Sanscr. samā, together; Gr. hama, omoios; Lat. simul, simulare; cf. simia], like, resembling, similar (cf. par); constr. with gen. (so usu. in ante-Aug. Lat.), with dat. (rare in Cic., except with neuter nouns), with inter, atque, and absol.

With gen. (mostly ante - Aug.; so always in Plaut. and Ter.; cf. Brix ad Plaut. Capt. 1, 2, 7; but in Cic. almost exclusively of living beings; yet always veri simile; v. Madv. ad Cic. Fin. 5, 5, 12);

of persons: similes avorum,

Lucr. 4, 1218:

nimis simili'st mei,

Plaut. Am. 1, 1, 286; cf. id. ib. 2, 2, 226:

ecquid mei similist (puer)?

id. Truc. 2, 6, 24 Speng.:

omnis inveniri similis tui vis,

id. Capt. 3, 4, 50 Brix:

ita est istaec (amica) hujus similis nostrae tua,

id. Mil. 2, 6, 39:

alia ejus similis,

id. ib. 2, 5, 38:

similis est Sagaristionis,

id. Pers. 1, 1, 14:

hominis similis,

Cic. N. D. 1, 28, 78; Val. Max. 9, 14, 2:

symbolum ejus similem,

Plaut. Ps. 1, 1, 55:

sui similem speciem,

Cic. Tusc. 1, 15, 34:

sui similis res,

Lucr. 5, 830:

volo me patris mei similem,

Plaut. As. 1, 1, 53: patris similem esse. Cic. Verr. 2, 5, 12, § 30:

non tam potuit patris similis esse, quam ille fuerat sui,

id. Off. 1, 33, 121: quaererem ex eo, cujus suorum similis fuisset Africani fratris nepos; facie vel patris, vitā omnium perditorum ita similis, ut esset facile deterrimus;

cujus etiam similis P. Crassi nepos, etc.,

id. Tusc. 1, 33, 81:

tui similis est probe,

Ter. Heaut. 5, 3, 18:

est similis majorum suorum,

id. Ad. 3, 3, 57:

haud similis virgo est virginum nostrarum,

id. Eun. 2, 3, 22: haud parasitorum aliorum simil'est, Naev. ap. Non. 224, 26:

virum non similem furis hujus,

Plaut. As. 3, 3, 91:

domini similis es,

Ter. Eun. 3, 2, 43:

in magistratu privatorum similes,

Cic. Rep. 1, 43, 67:

multi Gnathonum similes cum sint,

id. Lael. 25, 94:

plures Romuli quam Numae similes reges,

Liv. 1, 20:

ut sis tu similis Coeli Byrrhique latronum, Non ego sim Capri neque Sulci,

Hor. S. 1, 4, 69 et saep.:

deos esse tui similes putas?

Plaut. Am. 1, 1, 128; so,

tui,

id. Rud. 2, 6, 16; Liv. 22, 39:

nostri similes,

id. 26, 50:

sui similis,

Plaut. Trin. 2, 2, 7; cf.:

alterum similem sui quaerere,

Cic. Lael. 22, 82:

nihil est appetentius similium sui quam natura,

id. ib. 14, 50:

quam uterque est similis sui!

Ter. Phorm. 3, 2, 16:

tui similem esse,

Cic. Fam. 9, 14, 6:

sui similis gens,

Tac. G. 4.—Of things:

tam similem quam lacte lactist (i. e. lactis est, Brix ad loc.),

Plaut. Mil. 2, 2, 85:

haec atque hujus similia alia damna,

id. ib. 3, 1, 105:

perpulchra credo dona aut nostri similia,

Ter. Eun. 3, 2, 15 Umpfenb.:

quid habet illius carminis simile haec oratio,

Cic. Rep. 1, 36, 56:

si fabularum similia didicimus,

id. ib.:

paupertatem, ignominiam, similia horum,

id. Fin. 3, 15, 51:

similes meorum versus,

Hor. S. 2, 1, 3:

nonne hoc monstri simile'st?

Ter. Eun. 2, 3, 43; so,

monstri,

id. Phorm. 5, 7 (8), 61:

prodigii,

Cic. Lig. 4, 11:

narrationem veri similem,

id. de Or. 2, 19, 83; cf.

Cels. ap. Cuint. 2, 15, 32: simile veri,

Cic. Fam. 12, 5, 1:

quae similia veri sint,

Liv. 5, 21 Drak. N. cr.; v. verus, and cf. also in the foll.—In comparing persons with things:

hominem quojus rei Similem esse arbitrarer simulacrumque habere... Novarum aedium esse arbitror similem ego hominem,

Plaut. Most. 1, 2, 6 sq.:

amator simil'est oppidi hostilis,

id. Truc. 1, 2, 68:

meretricem esse similem sentis condecet,

id. ib. 2, 1, 16: tu pueri pausilli simili'es, Nov. ap. Non. 224, 28:

equi te Esse feri similem dico,

Hor. S. 1, 5, 57.— Comp.: hominem hominis similiorem numquam vid: ego alterum, Neque aqua aquae, neque lac [p. 1701] test lactis usquam similius, Plaut. Men. 5, 9, 29 sq. Brix ad loc.:

Rhodii Atticorum similiores,

Cic. Brut. 13, 52.— Sup.:

hic noster quaestus aucupii simillimu'st,

Plaut. As. 1, 3, 63; id. Bacch. 4, 8, 72:

meretrix fortunati oppidi,

id. Cist. 1, 1, 82:

tener et lactens puerique simillimus aevo,

Ov. M. 15, 201:

simillima societas hereditatis,

Cic. Rosc. Com. 18, 55:

quid esset simillimum veri,

id. Tusc. 5, 4, 11.—

With dat. (of both persons and things; freq., and in post-Aug. writers almost always; not in Plaut. or Ter. acc. to Ritschl, Opusc. 2, 570 sq.; 579 sq.; but contra, v. Ussing ad Plaut. Am. v. 595): simia quam similis nobis, Enn. ap. Cic. N. D. 1, 35, 97 (Sat. v. 45 Vahl.):

patri suo,

Cat. 61, 221; cf.:

similis quidem (genitos) alios avo et ex geminis quoque alterum patri, alterum matri, annoque post genitum majori similem fuisse ut geminum. Quasdam sibi similis semper parere, quasdam viro, quasdam nulli, quasdam feminam patri, marem sibi,

Plin. 7, 12, 10, § 51:

similis malo est,

Plaut. Poen. 3, 2, 36: Terentio non similem dices quempiam, Afran. ap. Suet. Vit. Ter. fin.:

filius patri similis,

Cic. Fin. 5, 5, 12 Madv. N. cr.:

sit suo similis patri,

Cat. 61, 217:

patri,

Ov. M. 6, 622:

parentibus ac majoribus suis,

Quint. 5, 10, 24:

par similisque ceteris,

Sall. C. 14, 4:

huic in hoc similis,

Cic. Ac. 2, 37, 118:

similes Icilio,

Liv. 3, 65:

hinnuleo,

Hor. C. 1, 23, 1:

puro te similem vespero petit Rhode,

id. ib. 3, 19, 26:

multum similis metuenti,

id. S. 2, 5, 92:

fluctuanti,

Liv. 6, 13 Drak.:

flenti,

Ov. M. 3, 652:

cognoscenti,

id. ib. 2, 501:

roganti,

id. ib. 3, 240:

cogitantibus et dubitantibus,

Quint. 11, 2, 47:

ediscenti,

id. 11, 2, 46:

legenti,

id. 11, 2, 32 et saep.—Of things:

res similis nostris rebus,

Lucr. 5, 435:

quid simile habet epistula aut judicio aut contioni?

Cic. Fam. 9, 21, 1:

quid illi simile bello fuit?

Caes. B. G. 7, 77:

qui non Fescennino versu (i. e. versui) similem jaciebant,

Liv. 7, 2 Drak. N. cr.:

argumentum vero simile comoediae,

Quint. 2, 4, 2; cf.:

similia veris erant,

Liv. 10, 20, 5:

partim vera partim mixta eoque similia veris,

id. 29, 20, 1; 8, 20, 5:

cui vitio simile sit schema, ut, etc.,

Quint. 9, 3, 10:

primus (iambus) ad extremum similis sibi,

Hor. A. P. 254:

versus sibi,

Quint. 9, 4, 60:

oratio fuit precibus quam jurgio similis, similior,

Liv. 3, 40 Drak. N. cr.—Comp.:

flunt omnia castris quam urbi similiora,

Liv. 4, 31 fin.:

similius vero facit ipsos in amicitiam redisse,

id. 8, 26, 6; 10, 26, 13; Quint. 3, 8, 31.— Sup.:

puro simillimus amni,

Hor. Ep. 2, 2, 120:

media simillima veris sunt,

Liv. 26, 49:

simillimum id vero fecit,

id. 44, 30, 4.—

With gen. and dat. together:

tum similes matrum materno semine fiunt, Ut patribus patrio,

Lucr. 4, 1211:

neque lac lacti magis est simile quam ille ego similis est mei,

Plaut. Am. 2, 1, 54 Ussing ad loc.:

deos hominum quam homines deorum, hoc illi, illud huic,

Cic. N. D. 1, 32, 90:

itaque plectri similem linguam nostri solent dicere, chordarum dentis, naris cornibus iis, qui, etc.,

id. ib. 2, 59, 149; cf. under e.—

In a doubtful construction. On account of the form:

fugae similis profectio,

Caes. B. G. 5, 47; 6, 7; 7, 43 fin.; id. B. C. 3, 13 et saep.—Because of an unsettled reading:

similem Caesaris (or Caesari),

Suet. Caes. 52.—

With in and acc.:

in speciem Junonis,

App. M. 10, p. 253 fin. —

With inter:

homines inter se cum formā tum moribus similes,

Cic. Clu. 16, 46; so,

homines inter se (opp. differentes),

Quint. 12, 10, 22:

(catulos) Inter se similes,

Ov. M. 13, 835:

quae sunt inter se similia,

Cic. de Or. 3, 54, 206:

res inter se similes,

Quint. 9, 2, 51.—In a twofold construction:

nihil est unum uni tam simile, tam par, quam omnes inter nosmetipsos sumus,

Cic. Leg. 1, 10, 29:

sunt inter se similia, sed non etiam prioribus,

Quint. 9, 3, 49.—

With atque ( ac), et, ut si, tamquam si:

si quid docere vis, aliquid ab isto simile in aestimatione atque a ceteris esse factum,

Cic. Verr. 2, 3, 83, § 193:

ut simili ratione atque ipse fecerit suas injurias persequantur,

Caes. B. G. 7, 38 fin.:

nec similem habeat vultum, et si ampullam perdidisset,

Cic. Fin. 4, 12, 31;

v. Madv. ad h. l.: similes sunt, ut si qui dicant, etc.,

id. Sen. 6, 17:

similes sunt di, tamquam si Poeni, etc.,

id. Div. 2, 64, 131.—

Absol.:

decet facta moresque hujus habere me similes,

Plaut. Am 1, 1, 114:

ex uno puteo similior numquam potis Aqua aeque sumi, quam haec est atque ista,

id. Mil. 2, 6, 68 Brix ad loc.:

ita formā simili pueri (gemini), ut, etc.,

id. Men. prol. 19:

meus est (puer), nimium quidem simili'st,

id. Truc. 2, 6, 26:

laudantur simili prole puerperae,

i. e. that look like their fathers, Hor. C. 4, 5, 23:

ecce similia omnia,

Ter. Phorm. 2, 1, 34:

par est avaritia, similis improbitas,

Cic. Rosc. Am. 40, 118;

but cf., in a more restricted sense: similia omnia magis quam paria,

Liv. 45, 43:

ad quam (amicitiam) se similis animus applicet,

Cic. Lael. 14, 48:

sicut erat in simili causā antea factum,

id. Rep. 2, 37, 63:

quod in simili culpā versabantur,

Caes. B. C. 3, 110:

simili ratione,

id. B. G. 7, 4; id. B. C. 3, 76 al.:

similem esse te volo quomodo filium, non quomodo imaginem,

Sen. Ep. 84, 8:

ecce aliud simile, dissimile,

Cic. Fin. 4, 27, 76:

si quis Aristotelem similem emit,

a likeness of Aristotle, Juv. 2, 6; cf.:

tabella, in quā tam similem videbis Issam, ut sit tam similis sibi nec ipsa,

Mart. 1, 109, 19 sq.; 7, 87, 4:

te similem,

your likeness, Stat. S. 3, 3, 201; 5, 1, 1.— Poet., adverb. (=similiter):

similis medios Juturna per hostīs Fertur,

Verg. A. 12, 477.— Comp.:

similiorem mulierem Magisque eandem non reor deos facere posse,

Plaut. Mil. 2, 6, 48:

nihil hoc simile est similius,

id. Am. 1, 1, 290. — Sup.:

simillimos dicito esse,

Plaut. Mil. 2, 2, 91.—Hence, subst.: sĭmĭle, is, n.

A comparison, likeness, parallel case, or example:

quo facilius res perspici possit hoc simile ponitur,

Cic. Fin. 3, 16, 54:

utuntur simili,

id. ib. 3, 14, 46:

nec improbum sit pro simili accipi, quod plus sit,

Quint. 7, 1, 61:

qui memoriam ab aliquo simili transferunt ad id, quod, etc.,

id. 11, 2, 30 et saep.:

ignavi et erepti et similia,

id. 1, 5, 69; 1, 6, 2; 2, 4, 26; 3, 5, 16 et saep.; cf.:

latitatio, metus, similia,

id. 7, 2, 46:

de philosophiā, de republicā, similibus,

id. 9, 4, 19; 11, 3, 153.—

Resemblance, simile et majus est et par et minus, Quint. 7, 8, 7.— Adv. in two forms, simulter (ante-class.) and similiter (class.).

sĭmulter, in like manner, similarly:

exossabo ego illum simulter itidem ut muraenam coquos,

Plaut. Ps. 1, 3, 148 (cited ap. Non. 170, 25: simulter pro similiter); v. Ritschl ad Plaut. 1. 1.—

sĭmĭlĭter, in like manner, similarly (syn. pariter).

Absol. (so most freq.):

ecquid adsimulo similiter?

Plaut. Men. 1, 2, 37:

similiter atque uno modo,

Cic. Brut. 66, 233:

illa quae similiter desinunt aut quae cadunt similiter,

id. de Or. 3, 54, 206; id. Tusc. 4, 11, 25:

si non similiter semper ingrediamur in argumentationem,

id. Inv. 1, 41, 76:

addunt etiam C. Marium... Similiter vos, cum, etc.,

id. Ac. 2, 5, 14:

quorum non similiter fides est nec justitia laudata,

id. Rep. 2, 36, 61 et saep.— Comp.: scurram multo similius imitatum, more perfectly or naturally, Phaedr. 5, 5, 34.— Sup.:

ut, etc.... simillime, etc.,

just so, Cic. Tusc. 2, 23, 54.—

With atque ( ac), et, ut si:

neque vero illum similiter, atque ipse eram, commotum esse vidi,

Cic. Phil. 1, 4, 9; id. Ac. 2, 23, 72; Quint. 3, 7, 26:

similiter facis, ac si me roges, cur, etc.,

Cic. N. D. 3, 3, 8:

similiter facere eos... ut si nautae certarent, etc.,

id. Off. 1, 25, 87:

similiter facit ut si posse putet,

id. Tusc. 4, 18, 41:

similiter et si dicat, etc.,

id. Fin. 2, 7, 21; v. Madv. ad h. l.— Sup.:

hic excipit Pompeium, simillime atque ut illā lege Glaucippus excipitur,

Cic. Agr. 1, 4, 13.—

With dat.:

similiter his, etc.,

Plin. 11, 25, 30, § 86.

sĭmĭlĭtūdo, ĭnis, f. [similis].

In gen., likeness, resemblance, similitude (class.).

With gen.:

id ex similitudine floris lilium appellabant,

Caes. B. G. 7, 73:

id ad similitudinem panis efficiebant,

id. B. C. 3, 48; cf.:

umor ex hordeo aut frumento in quandam similitudinem vini corruptus,

Tac. G. 23:

armorum,

Caes. B. G. 7, 50:

coronae,

Cic. N. D. 1, 11, 28:

similitudo speciesque sapientium,

id. Off. 3, 4, 16:

studiorum societas similitudoque,

id. Phil. 7, 2, 6: artis imago et similitudo. id. de Or. 2, 87, 356: similitudo servitutis, id. Rep. 1, 27, 43:

domini,

id. ib. 3, 34, 46; cf. id. ib. 1, 28, 44:

regum,

id. ib. 1, 41, 64:

quorum (virorum),

id. Tusc. 1, 46, 110:

amoris humani,

id. Lael. 21, 81:

quae (gloria) habet speciem honestatis et similitudinem,

id. Fin. 5, 24, 69:

si cupis in te conparebit similitudo,

Sen. Ep. 84, 8:

exemplum deorum hominisve similitudinis expressae,

Plin. 34, 7, 17, § 38.—

Absol.:

nec vero ille artifex (Phidias), cum faceret Jovis formam aut Minervae, contemplabatur aliquem, e quo similitudinem duceret,

Cic. Or. 2, 9:

quam intuens ad illius similitudinem artem et manum dirigebat,

id. ib.; so of a likeness in a portrait or image:

nemo, quamvis paratos habeat colores, similitudinem reddet,

Sen. Ep. 71, 2; Plin. 34, 7, 17, § 38; 35, 10, 36, § 88; and in the plur., id. 35, 12, 43, § 151:

nihil est, quod ad se rem ullam tam alliciat, quam ad amicitiam similitudo,

Cic. Lael. 14, 50; id. de Or. 2, 23, 96;

so of mind or character: est igitur homini cum deo similitudo,

id. Leg. 1, 8, 25:

est nonnulla in his etiam inter ipsos similitudo,

id. Brut. 16, 63:

ad similitudinem deo propius accedebat humana virtus quam, etc.,

comes nearer in likeness, bears a nearer resemblance, id. N. D. 1, 34, 96:

hanc similitudinem qui imitatione adsequi volet,

id. de Or. 2, 23, 96:

genus imperii proximum similitudini regiae,

bearing a very close resemblance to the royal power, id. Rep. 2, 32, 56:

contrahit celeriter similitudo eos,

Liv. 1, 46, 7.— Plur.:

ut omittam similitudines,

Cic. Rep. 1, 40, 62:

sunt quaedam animi similitudines cum corpore,

id. Tusc. 2, 23, 54:

per rationem similitudines conparare,

id. Off. 1, 4, 11.—

Transf.

Imitation:

esse multos qui neminem imitentur, et suāpte naturā, quod velint, sine cujusquam similitudine consequantur,

Cic. de Or. 2, 23, 98.—

Analogy, application to similar cases:

deduxisti totam hanc rem in duo genera solum causarum, cetera innumerabilia exercitationi et similitudini reliquisti,

Cic. de Or. 2, 17, 71.—

Sameness, uniformity, monotony: variare autem orationem magno opere oportebit;

nam omnibus in rebus similitudo est satietatis mater,

Cic. Inv. 1, 41, 76.—

In partic., rhetor. t. t., a comparison, simile, similitude:

similitudo est oratio traducens ad rem quampiam aliquid ex re dispari simile,

Auct. Her. 4, 45, 59; Cic. de Or. 2, 40, 168; id. Top. 10, 41:

argumentorum et similitudinum copia,

id. Brut. 38, 143 fin.; Quint. 9, 1, 31; 9, 2, 2; 8, 3, 72 et saep.

sĭmŭlācrum, i, n. [simulo], an image formed in the likeness of a thing, a likeness, image, form, representation, semblance (class.; syn.: imago, effigies, signum).

Lit., of images formed by art, reflected in a mirror, or seen in a dream; of apparitions, visions, etc. (the latter mostly poet. and in post-Aug. prose).

Of images formed by art, esp. of statues of the gods, an image, figure, portrait, effigy, statue, etc.:

alicujus effigiem simulacrumque servare,

Cic. Verr. 2, 2, 65, § 159; cf.:

statuas et imagines, non animorum simulacra sed corporum... relinquere,

id. Arch. 12, 30:

Helenae se pingere simulacrum velle dixit (Zeuxis),

id. Inv. 2, 1, 1; cf. id. Fam. 5, 12, 7:

delubra magnifica humanis consecrata simulacris,

id. Rep. 3, 9, 14;

but cf.: simulacrum deae non effigie humanā,

Tac. H. 2, 3:

deorum simulacra sanctissima,

Cic. Div. in Caecil. 1, 3;

so of the images of the gods,

id. Verr. 2, 5, 72, § 185; Caes. B. G. 6, 16; 6, 17; id. B. C. 2, 5; 3, 105; Tac. H. 2, 3; id. A. 12, 22 al.:

tueri aras simulacraque divom,

Lucr. 5, 75; 5, 308:

et bene facta deum frangit simulacra,

id. 6, 419; Verg. A. 2, 172; Ov. M. 10, 694; 15, 658 al.; cf.:

Herculis simulacrum,

Liv. 9, 44 fin.: simulacra oppidorum, Cic. Pis. 25, 60; cf.

pugnarum,

Liv. 41, 28, 10:

Balbum in triumpho omnium gentium urbiumque nomina ac simulacra duxisse,

Plin. 5, 5, 5, § 36; cf.

also: simulacrum celebrati diei pingere,

Liv. 24, 16 fin.:

montium, fluviorum,

Tac. A. 2, 41.— Poet., of the Trojan horse, Verg. A. 2, 232 (for which, effigies, id. ib. 2, 184).—

Adverb.: ad or per simulacrum (like ad similitudinem, formam), in the form of, after the pattern of:

aurata aedes ad simulacrum templi Veneris collocata,

Suet. Caes. 84:

ad simulacrum ignium ardens Pharus,

id. Flor. 4, 2, 88; cf.:

ad simulacrum caelestium siderum,

id. ib. 1, 2, 3:

digiti per litterarum simulacra ducuntur,

Sen. Ep. 94, 51.—

An image, form, shade, phantom seen in a mirror, in a dream, etc.; analogous to the Gr. eidôlon:

quaecunque apparent nobis simulacra,

Lucr. 4, 99; cf.:

per aquas, quae nunc rerum simulacra videmus,

id. 1, 1060:

quid frustra simulacra fugacia (in aquā visa) captas?

Ov. M. 3, 432. —Of the shades or ghosts of the departed:

quaedam simulacra modis pallentia miris,

Lucr. 1, 123 (cf. Verg. G. 1, 477 infra); cf.:

est via declivis (in Tartarum)... umbrae recentes Descendunt illac simulacraque functa sepulcris,

Ov. M. 4, 435; so id. ib. 10, 14:

simulacra cara parentis,

id. ib. 14, 112; cf. Verg. A. 2, 772:

ut bibere in somnis sitiens cum quaerit... laticum simulacra petit, etc.,

Lucr. 4, 1099; cf.:

(canes) Expergefacti secuntur inania saepe Cervorum simulacra,

id. 4, 995:

simulacra inania somni,

Ov. H. 9, 39:

vana (noctis),

id. Am. 1, 6, 9:

simulacra modis pallentia miris Visa sub obscurum noctis,

Verg. G. 1, 477; Sil. 3, 650 al.; cf.:

ne vacua mens audita simulacra et inanes sibi metus fingeret,

Plin. Ep. 7, 27, 7.—

In the philosoph. lang. of Lucret. (like the Gr. eidôlon and the Lat. spectrum), the form or image of an object of sense or thought presented to the mind; a representation, idea, conception, Lucr. 2, 112; 4, 130; 4, 149 sq.—

Of mnemonic signs, types, or emblems:

ut res ipsas rerum effigies notaret atque ut locis pro cerā, simulacris pro litteris uteremur,

Cic. de Or. 2, 86, 354.—

A description, a portraiture of character:

non inseram simulacrum viri copiosi (Catonis), quae dixerit referendo,

Liv. 45, 25.—

A likeness or similitude:

diu disputavi, Hominem quojus rei Similem esse arbitrarer simulacrumque habere: Id repperi jam exemplum, etc.,

Plaut. Most. 1, 2, 6.—

In partic., with the predominant idea of mere imitation (opp. to that which is original or real), a shadow, semblance, appearance, etc.:

simulacrum aliquod ac vestigium civitatis,

Cic. Fam. 10, 1, 1; cf.:

simulacra virtutis,

id. Off. 1, 15, 46; and:

haec simulacra sunt auspiciorum, auspicia nullo modo,

id. Div. 2, 33, 71:

libertatis,

Tac. A. 1, 77:

belli simulacra cientes,

i.e. mock-fights, sham-fights, Lucr. 2, 41; 2, 324:

pugnaeque cient simulacra sub armis,

Verg. A. 5, 585; 5, 674; Sil. 16, 529; 7, 119; cf.:

simulacrum navalis pugnae,

Liv. 26, 51, 6; 35, 26, 2:

quibusdam pugnae simulacris ad verum discrimen aciemque justam consuescimus,

Quint. 2, 10, 8; so,

ludicrum pugnae,

Liv. 40, 9:

decurrentis exercitūs,

id. 44, 9:

vindemiae,

Tac. A. 11, 31:

civilitatis particulae,

Quint. 2, 15, 25:

inania,

id. 10, 5, 17.

* * *

* * *

* * *

* * *

* * *

* * *

effĭgĭes, ēi (ante-class. form nom.:

effĭgĭa,

Plaut. Rud. 2, 4, 7; Afran. ap. Non. 493, 2; Inscr. Orell. 7416 l.— Nom. plur.:

effigiae,

Lucr. 4, 105.— Acc. plur.:

effigias,

id. 4, 42 and 85), f. [effingo, I.], an (artistic) copy, imitation of an object (in concreto— for syn. cf.: imago, pictura, simulacrum, signum, statua, tabula).

(Class.) With the accessory idea of resemblance obtained by imitation, a likeness, portrait, image, effigy.

Lit.:

formarum,

Lucr. 4, 105; cf. id. ib. 42 and 85: Veneris, * Plaut. Rud. 2, 4, 7; cf.:

deus effigies hominis et imago,

Cic. N. D. 1, 37, 103:

quandam effigiem spirantis mortui,

id. Q. Fr. 1, 3, 1; cf. also: simulacrum deae (Veneris) non effigie humana, Tac. H. 2, 3 fin.; and:

quam satus Iapeto... Finxit in effigiem moderantum cuncta deorum,

Ov. M. 1, 83:

vix convenire videretur, quem ipsum hominem cuperent evertere, ejus effigiem simulacrumque servare,

his mere effigy, Cic. Verr. 2, 2, 65 fin.:

effigiem Xanthi Trojamque videtis,

Verg. A. 3, 497; of shades, ghosts:

effigiem nullo cum corpore falsi finxit apri,

Ov. M. 14, 358; Sil. 13, 778; cf.:

effigies, immo umbrae hominum,

Liv. 21, 40, 9;

of the shade of a deceased person in a dream,

Plin. Ep. 3, 5, 4;

or in the lower world,

Sil. 13, 779. —

Adv.: in or ad effigiem or effigie, after the likeness of, in the form of, like, Sil. 5, 5; Plin. 5, 10, 11, § 62; 21, 5, 11, § 23.—

Trop. (a favorite expression of Cic.):

perfectae eloquentiae speciem animo videmus, effigiem auribus quaerimus,

its imitation, Cic. Or. 3 (v. the passage in connection); cf.:

consiliorum ac virtutum effigiem relinquere,

id. Arch. 12, 30:

Sex. Peducaeus reliquit effigiem et humanitatis et probitatis suae filium,

the image, id. Fin. 2, 18, 58; cf. id. Tusc. 3, 2; id. de Or. 1, 43, 193; Liv. 26, 41; 1, 56:

ad effigiem justi imperii scriptus,

the ideal, id. Q. Fr. 1, 1, 8:

ut res ipsas rerum effigies notaret,

id. de Or. 2, 86 fin.; cf.

effingo, I. B.: ostensus est in alia effigie,

appeared in another form, Vulg. Marc. 16, 12.—

Poet. and in post-Aug. prose, in gen., the plastic (less freq. the pictorial) representation of an object, an image, statue, portrait: saxea ut effigies bacchantis, * Cat. 64, 61; Verg. A. 2, 167; 184; 3, 148; 7, 177; Hor. S. 1, 8, 30; Ov. H. 20, 239; Tac. A. 1, 74; 6, 2; id. H. 5, 9 al.; Quint. 6, 1, 32; cf. id. 12, 10, 5; Ov. Tr. 1, 7, 7; Vulg. Sap. 15, 4.

instar, n. indecl. [perh. in and root sta-; cf. Gr. histêmi, stêlê, etc.].

A sketch, image, resemblance, likeness, kind, manner:

parvum instar eorum, quae, etc.,

Liv. 28, 17, 2.—

Ad instar, or simply instar.

According to the likeness of, after the fashion of, like.

Ad instar, with gen. (post-class.):

vallis continuis montibus ad instar castrorum clauditur,

Just. 36, 3:

ad instar proprietatis, non ad instar possessionis,

Dig. 6, 2, 7. —

Instar, with gen. (class.):

Erana, quae fuit non vici instar, sed urbis,

Cic. Fam. 15, 4, 8:

instar muri,

Caes. B. G. 2, 17:

instar montis equus,

Verg. A. 2, 15:

nomina ea partium urbis et instal urbium sunt,

Liv. 25, 25, 5 Weissenb.—

Instar, with gen., about:

cohortes quaedam, quod instar legionis videretur,

Caes. B. C. 3, 66; cf.:

videretis vix duarum male plenarum legiuncularum instar in castris regis,

Liv. 35, 49, 10:

milites dati duarum instar legionum,

id. 26, 28, 11:

habet Tiro instar septuaginta (mearum epistularum),

Cic. Att. 16, 5, 5:

librorum octo,

Varr. R. R. 1, 1, 10. —

A form, figure, appearance:

quantum instar in ipso!

Verg. A. 6, 865:

terra ad universi caeli complexum quasi puncti instar obtinet,

has almost the appearance of, looks almost like a point, Cic. Tusc. 1, 17, 40.—

Worth, value:

omnia vix minimi momenti instar habent,

Cic. Off. 3, 3, 11:

unus ille dies mihi immortalitatis instar fuit,

was worth immortality to me, id. Pis. 22, 52:

unus is innumeri militis instar habet,

is as good as, equivalent to, Ov. H. 16, 368:

Plato mihi unus instar est omnium,

is to me worth them all, Cic. Brut. 51, 191:

clientes appellari, mortis instar putant,

is as bad as death to them, id. Off. 2, 20, 69.

* * *

* * *

* * *

* * *

* * *