-
1 oliva
ŏlīva, ae, f. [elaia].I.An olive, Col. 12, 50, 5; 2, 22, 4; Plin. 15, 3, 3, § 9; Plaut. Curc. 1, 1, 90; Afran. ap. Non. 478, 26:II.lecta de pinguissimis Oliva ramis arborum,
Hor. Epod. 2, 56:olea duarum vel trium olivarum in summitate rami,
Vulg. Isa. 17, 6.—Lit., an olive-tree:B.Aristaeus, qui olivae inventor dicitur,
Cic. N. D. 3, 18, 45; 2, 8, 22:erum an bacis opulentet olivae,
Hor. Ep. 1, 16, 2:numquam fallens,
id. Epod. 16, 45:clivus Olivarum,
the Mount of Olives, Vulg. 2 Reg. 15, 30:mons Olivarum,
id. Zach. 14, 4.—Transf. ( poet.).1.An olive-branch:2.undique decerptam fronti praeponere olivam,
Hor. C. 1, 7, 7.—A staff of olive-wood, an olive-staff, Ov. M. 2, 681. -
2 olīva
-
3 cāneō
-
4 cōmō
cōmō cōmpsī (msī), cōmptus, ere [com- + emo], to comb, arrange, braid, dress: compti capilli: crines, Tb.: caput, Tb. — To adorn, array, deck: sacerdos comptus olivā, wreathed, V.: pueri compti, H.* * *Icomare, -, - Vbe furnished/covered with hair; clothe/deck with hair/something hair-likeIIcomere, compsi, comptus V TRANSarrange/do (hair); adorn, make beautiful; embellish; arrange in order, set outIIIcomere, comsi, comtus V TRANSarrange/do (hair); adorn, make beautiful; embellish; arrange in order, set out -
5 dēcerpō
dēcerpō psī, ptus, ere [de + carpo], to pluck off, tear away, break off, pluck, crop, gather: pollice florem, O.: poma manu, O.: ficum, Iu.: Undique decerpta oliva, H.: fetūs arbore, V.: oscula rostro, snatch, Ct.—Fig., to pluck off, take away: animus decerptus ex mente divinā, drawn: ne quid iocus de gravitate decerperet, detract.—To enjoy: ex re fructūs, H.: nihil sibi ex istā laude centurio decerpit.* * *decerpere, decerpsi, decerptus V TRANSpluck, pull/tear/snip off, pick; cull; reap/procure/gather; catch/snatch; remove -
6 ē-vinciō
ē-vinciō nxī, nctus, īre, to bind up, wind around: diademate caput, Ta. — Usu. P. pass.: evincti bracchia duces, fettered: viridi olivā, garlanded, V.: Puniceo suras cothurno, V.: vittā crinīs, O.: palmae, bound with the caestus, V. -
7 nectō
nectō ēxuī, xus, ere [2 NEC-], to bind, tie, fasten, join, fasten together, connect: tribus nodis ternos colores, V.: Lamiae coronam, weave, H.. sponsae laqueum, H.: flavā caput nectentur olivā, V.: bracchia, clasp, O.: comam myrto, O.—Of debtors, to detain, imprison, bind, fetter, confine: nectier (civīs) postea desitum: ita nexi soluti, cautumque in posterum, ne necterentur, L.: nexi ob aes alienum, L.—Fig., to affix, attach: ut ex alio alia nectantur.— To join, fasten together, connect, interweave: rerum causae aliae ex aliis necessitate nexae: ne cui dolus necteretur a Poeno, contrived, L.: causas inanīs, devise, V.: canoris Eloquium vocale modis, set to harmonious measures, Iu.: tecum iurgio, i. e. quarrel, O.* * *nectere, nexui, nexus Vtie, bind -
8 olīvētum
-
9 olīvifer
olīvifer era, erum, adj. [oliva+1 FER-], olivebearing: Mutuscae, V.: arva, O.* * *olivifera, oliviferum ADJ -
10 olīvom or olīvum
olīvom or olīvum ī, n [oliva], oil: pingue, V.: perfundere piscīs olivo, H., O.—An ointment, unguent, Ct., Pr.—Fig., the palaestra (because wrestlers were anointed): cur olivum vitat? H. -
11 pācifer
-
12 Pīsaeus
Pīsaeus adj., of Pisa (in Elis), Pisaean: Arethusa, O.: oliva, won in the Olympic games, Iu. -
13 populāris
populāris e, adj. with comp. [1 populus], of the people, proceeding from the people, popular, general, common: leges, instituted by the people: munus, to the people: verba: dictio ad popularem sensum accommodata: oratio: laudes, by the people: ventus, popular favor: aura, H.— Of the same people, of the country, native, indigenous: queri puellis de popularibus, H.: flumina, of the same district, O.: oliva, native, O.: virgo tibi, of thy nation, O.—As subst m., a fellow-countryman, compatriot, associate, fellow, comrade, accomplice: suus: quae res indicabat popularīs esse, his own army, S.: non popularīs modo concitat, L.: populares coniurationis, accomplices, S.— Of the people, devoted to the people, attached to the commons, popular, democratic: genus (rei p.): animus: ingenium, L.: sacerdos, i. e. Clodius.—Acceptable to the people, agreeable to the multitude, popular: consul: quo nihil popularius est, L.— Plur m. as subst, the popular party, democrats.* * *Icompatriot, fellow citizen/from same community; partner/associate; inhabitant; member of "Popular" party, promoter of "Popular" policies, "Men of the People"IIpopularis, populare ADJof the people; popular -
14 tardē
tardē adv. with comp. and sup. [tardus], slowly, tardily: navigare: crescens oliva, V.: tardius iter fecit: tardissime iudicatur.— Late, not in time, after the time, not early: qui eam (patriam) nimium tarde concidere maererent. -
15 teres
teres etis, adj. [1 TER-], rounded off, rounded, well-turned, round, smooth: stipites, Cs.: oliva, V.: fusus, O.: hastile, L.: mucro, V.: cervix, rounded, V.: puer, a graceful figure, H.: plagae, tightly twisted, H.: zona, neat, O.: gemma, becoming, V.—Fig., finished, complete, smooth, polished: (sapiens) in se ipso totus teres atque rotundus, H.: Atticorum aures: oratio, polished.* * *(gen.), teretis ADJsmooth; tapering -
16 vīvāx
vīvāx ācis, adj. with comp. [VIV-], tenacious of life, long-lived: phoenix, O.: mater, H.: cervus, V.: Sibylla, venerable, O.: vivacior heres, H. —Lasting, enduring, durable: apium (opp. breve lilium), H.: oliva, V.: vivaci caespite, O.— Lively, vigorous, vivacious: sulfura, burning briskly, O.: solum, O.* * *vivacis (gen.), vivacior -or -us, vivacissimus -a -um ADJlong-lived, tenacious of life; lively, vigorous, energetic; high-spirited -
17 adpeto
1.ap-pĕto ( adp-, Lachm., Baiter, Weissenb., Halm; app-, Ritschl, Kayser), īvi or ii, ītum, 3, v. a. and n. (class.; in poetry rare); act., to strive after a thing, to try to get, to grasp after (syn.: adfecto, nitor in aliquid).I.Lit.A.In gen.:B.solem manibus adpetere,
Cic. Div. 1, 23, 46; so id. ib. 2, 41:placentam,
Plin. 7, 53, 54, § 183; so, adpetere manum osculis, to seize upon the hand with kisses, i. e. in order to kiss it, Plin. 11, 45, 103, § 250;hence, appeti, of old men whose hands one seizes and kisses: haec enim ipsa sunt honorabilia, salutari, adpeti, decedi, adsurgi, etc.,
Cic. Sen. 18, 63; hence (like accedere), to go or come somewhere, to approach, arrive at:urbem,
Suet. Caes. 42.— Of things without life: mare terram adpetens, pressing or rushing on, Cic. N. D. 2, 39, 100:crescebat interim urbs, munitionibus alia atque alia adpetendo loca,
by continually advancing farther, Liv. 1, 8:Thule, quam hactenus nix et hiems adpetebat,
only snow and frost had approached, Tac. Agr. 10.—Esp., to attack, to fall or seize upon, assault, assail (syn.:C.peto, adgredior, adorior, invado): lapidibus appetere,
Cic. Dom. 5, 13:ferro atque insidiis,
id. Rosc. Am. 11, 30; id. Planc. 29 fin.:umerum gladio,
Caes. B. C. 2, 35; Liv. 7, 26:aquila aquaticas aves adpetit,
Plin. 10, 3, 3, § 9:morsu,
Tac. H. 4, 42; Dig. 38, 2, 14; 48, 5, 27 al.— Trop.:ignominiis omnibus appetitis,
Cic. Quint. 31:me amor appetit,
Plaut. Cist. 2, 1, 8:(uxor) falsā suspitione appetitur,
Vulg. Num. 5, 14.—Trop., [p. 142] to strive after earnestly, to desire eagerly, to long for (syn.: peto, cupio, expeto; opp. declino, aspernor; v. infra): aliut in dies magis adpetitur, * Lucr. 5, 1279:II.ut bona naturā adpetimus, sic a malis naturā declinamus,
Cic. Tusc. 4, 6, 13; cf. id. N. D. 3, 13, 33:idem non modo non recusem, sed appetam etiam atque deposcam,
id. Phil. 3, 14:inimicitias potentium appetere,
id. Mil. 36; so id. Rosc. Am. 18; id. Verr. 2, 5, 2; id. Agr. 2, 23:alterum esse adpetendum, alterum aspernandum,
id. Fin. 1, 9, 31 al.:amicitiam,
Caes. B. G. 1, 40:adulescentium familiaritates,
Sall. C. 14, 5:hereditates,
Suet. Aug. 60:divitias,
Vulg. Sap. 8, 5; ib. 1 Tim. 6, 10:nihil ornamentorum,
Suet. Vesp. 12 al.:alienum,
Phaedr. 1, 4, 1:nec abnuendum imperium nec adpetendum,
Sen. Thyest. 472 et saep.—Also of food, to have an appetite for (cf. appetitio, II. B.):appetitur vilis oliva,
Mart. 9, 27:pisciculos minutos, caseum,
Suet. Aug. 76.—Constr. with inf. as object:ut adpetat animus agere semper aliquid,
Cic. Fin. 5, 20, 55; Stat. Th. 1, 234; Pall. 10, 13, 2.—Neutr., to draw on or nigh, to approach, be at hand (only of time and things having relation to it;A.syn.: venio, advenio, adpropinquo, adsum): cum appetit meridies,
Plaut. Most. 3, 1, 116:dies adpetebat,
Caes. B. G. 6, 35:nox jam adpetebat,
Liv. 8, 38; so id. 5, 44; 10, 42:tempus anni,
id. 34, 13; so id. 22, 1; 29, 10 al.:lux,
Tac. A. 4, 51 al.:partitudo cui appetit,
Plaut. Aul. 1, 1, 36:consularia comitia adpetebant,
Liv. 41, 28:adpetit finis,
Sen. Cons. ad Marc. 23 fin. — Hence, appĕtens ( adp-), entis, P. a. (acc. to II.); pr. striving passionately after something; hence,In gen., desirous of, eager for; constr. with gen.:B.appetens gloriae atque avidus laudis,
Cic. Imp. Pomp. 3:nihil est adpetentius similium sui,
id. Lael. 14, 50:studiosissimi adpetentissimique honestatis,
id. Tusc. 2, 24, 58; so Sall. C. 5, 4; id. J. 7, 1; Plin. 31, 6, 36, § 69:turbidi et negotiorum adpetentes,
Tac. A. 14, 57; id. H. 1, 49; 3, 39; 4, 6; 4, 83; Gell. 16, 3.—Esp., eager for money (cf. abundans), avaricious:2.homo non cupidus neque appetens,
Cic. Agr. 2, 8:grati animi, non appetentis, non avidi signa,
id. de Or. 2, 43, 182.— Adv.: appĕtenter ( adp-), eagerly, in a grasping spirit or manner:ne cupide quid agerent, ne adpetenter,
Cic. Off. 1, 10, 33; App. M. 7, p. 192, 40 Elm.— Comp. and sup. not used.appĕto ( adp-), ōnis, m. [1. appeto], he that strives eagerly for a thing, Laber. ap. Non. p. 74, 8 (Com. Rel. p. 251 Rib.). -
18 appeto
1.ap-pĕto ( adp-, Lachm., Baiter, Weissenb., Halm; app-, Ritschl, Kayser), īvi or ii, ītum, 3, v. a. and n. (class.; in poetry rare); act., to strive after a thing, to try to get, to grasp after (syn.: adfecto, nitor in aliquid).I.Lit.A.In gen.:B.solem manibus adpetere,
Cic. Div. 1, 23, 46; so id. ib. 2, 41:placentam,
Plin. 7, 53, 54, § 183; so, adpetere manum osculis, to seize upon the hand with kisses, i. e. in order to kiss it, Plin. 11, 45, 103, § 250;hence, appeti, of old men whose hands one seizes and kisses: haec enim ipsa sunt honorabilia, salutari, adpeti, decedi, adsurgi, etc.,
Cic. Sen. 18, 63; hence (like accedere), to go or come somewhere, to approach, arrive at:urbem,
Suet. Caes. 42.— Of things without life: mare terram adpetens, pressing or rushing on, Cic. N. D. 2, 39, 100:crescebat interim urbs, munitionibus alia atque alia adpetendo loca,
by continually advancing farther, Liv. 1, 8:Thule, quam hactenus nix et hiems adpetebat,
only snow and frost had approached, Tac. Agr. 10.—Esp., to attack, to fall or seize upon, assault, assail (syn.:C.peto, adgredior, adorior, invado): lapidibus appetere,
Cic. Dom. 5, 13:ferro atque insidiis,
id. Rosc. Am. 11, 30; id. Planc. 29 fin.:umerum gladio,
Caes. B. C. 2, 35; Liv. 7, 26:aquila aquaticas aves adpetit,
Plin. 10, 3, 3, § 9:morsu,
Tac. H. 4, 42; Dig. 38, 2, 14; 48, 5, 27 al.— Trop.:ignominiis omnibus appetitis,
Cic. Quint. 31:me amor appetit,
Plaut. Cist. 2, 1, 8:(uxor) falsā suspitione appetitur,
Vulg. Num. 5, 14.—Trop., [p. 142] to strive after earnestly, to desire eagerly, to long for (syn.: peto, cupio, expeto; opp. declino, aspernor; v. infra): aliut in dies magis adpetitur, * Lucr. 5, 1279:II.ut bona naturā adpetimus, sic a malis naturā declinamus,
Cic. Tusc. 4, 6, 13; cf. id. N. D. 3, 13, 33:idem non modo non recusem, sed appetam etiam atque deposcam,
id. Phil. 3, 14:inimicitias potentium appetere,
id. Mil. 36; so id. Rosc. Am. 18; id. Verr. 2, 5, 2; id. Agr. 2, 23:alterum esse adpetendum, alterum aspernandum,
id. Fin. 1, 9, 31 al.:amicitiam,
Caes. B. G. 1, 40:adulescentium familiaritates,
Sall. C. 14, 5:hereditates,
Suet. Aug. 60:divitias,
Vulg. Sap. 8, 5; ib. 1 Tim. 6, 10:nihil ornamentorum,
Suet. Vesp. 12 al.:alienum,
Phaedr. 1, 4, 1:nec abnuendum imperium nec adpetendum,
Sen. Thyest. 472 et saep.—Also of food, to have an appetite for (cf. appetitio, II. B.):appetitur vilis oliva,
Mart. 9, 27:pisciculos minutos, caseum,
Suet. Aug. 76.—Constr. with inf. as object:ut adpetat animus agere semper aliquid,
Cic. Fin. 5, 20, 55; Stat. Th. 1, 234; Pall. 10, 13, 2.—Neutr., to draw on or nigh, to approach, be at hand (only of time and things having relation to it;A.syn.: venio, advenio, adpropinquo, adsum): cum appetit meridies,
Plaut. Most. 3, 1, 116:dies adpetebat,
Caes. B. G. 6, 35:nox jam adpetebat,
Liv. 8, 38; so id. 5, 44; 10, 42:tempus anni,
id. 34, 13; so id. 22, 1; 29, 10 al.:lux,
Tac. A. 4, 51 al.:partitudo cui appetit,
Plaut. Aul. 1, 1, 36:consularia comitia adpetebant,
Liv. 41, 28:adpetit finis,
Sen. Cons. ad Marc. 23 fin. — Hence, appĕtens ( adp-), entis, P. a. (acc. to II.); pr. striving passionately after something; hence,In gen., desirous of, eager for; constr. with gen.:B.appetens gloriae atque avidus laudis,
Cic. Imp. Pomp. 3:nihil est adpetentius similium sui,
id. Lael. 14, 50:studiosissimi adpetentissimique honestatis,
id. Tusc. 2, 24, 58; so Sall. C. 5, 4; id. J. 7, 1; Plin. 31, 6, 36, § 69:turbidi et negotiorum adpetentes,
Tac. A. 14, 57; id. H. 1, 49; 3, 39; 4, 6; 4, 83; Gell. 16, 3.—Esp., eager for money (cf. abundans), avaricious:2.homo non cupidus neque appetens,
Cic. Agr. 2, 8:grati animi, non appetentis, non avidi signa,
id. de Or. 2, 43, 182.— Adv.: appĕtenter ( adp-), eagerly, in a grasping spirit or manner:ne cupide quid agerent, ne adpetenter,
Cic. Off. 1, 10, 33; App. M. 7, p. 192, 40 Elm.— Comp. and sup. not used.appĕto ( adp-), ōnis, m. [1. appeto], he that strives eagerly for a thing, Laber. ap. Non. p. 74, 8 (Com. Rel. p. 251 Rib.). -
19 caducum
cădūcus, a, um, adj. [cado].I.That falls or has fallen, falling, fallen (mostly poet.): bacae glandesque caducae, * Lucr. 5, 1362; cf. Dig. 50, 16, 30:B.glans caduca est, quae ex arbore cecidit: oleae,
Cato, R. R. 23, 2:spica,
that fell in mowing, Varr. R. R. 2, 2, 12:aqua,
id. ib. 3, 5, 2:aquae,
Ov. P. 2, 7, 39:frondes,
Verg. G. 1, 368:frons,
Ov. M. 7, 840; id. Tr. 3, 1, 45:folia,
id. Am. 2, 16, 45:lacrimae,
id. M. 6, 396:poma,
Prop. 2, 32, 40:oliva,
Col. 12, 52, 22:fulmen,
Hor. C. 3, 4, 44:te, triste lignum, te caducum In domini caput immerentis,
id. ib. 2, 13, 11; cf.ligna,
Varr. L. L. 6, § 66 Müll.:tela,
Prop. 4 (5), 2, 53:moro coma nigrior caduco,
Mart. 8, 64, 7.—Caduca auspicia dicunt cum aliquid in templo excidit, veluti virga e manu, Paul. ex Fest. p. 64, 9 Müll.—2. 3. II.Inclined to fall, that easily falls (rare):2.vitis, quae naturā caduca est et, nisi fulta sit, ad terram fertur,
Cic. Sen. 15, 52; cf. id. ib. 2, 5. —Hence,Esp., in medic. lang.: homo, epileptic, Firm. Math. 3, 6, n. 8;B.Aemil. Mac. c. de Paeonia: equus,
Veg. 1, 25, 2:asellus morbo detestabili caducus,
App. M. 9, p. 236, 12:morbus,
the falling sickness, epilepsy, App. Herb. 60; Aemil. Mac. c. Aristoloch.; Isid. Orig. 14, 7, 5.—Trop.1.In gen., frail, fleeting, perishable, transitory, vain (class., esp. in prose):2.in eo, qui ex animo constet et corpus caducus et infirmus,
Cic. N. D. 1, 35, 98:ignis,
quickly extinguished, Sen. Q. N. 2, 23, 2:res humanae fragiles caducaeque,
Cic. Lael. 27, 102: quis confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit, id. Fin. 2, 27, 86:nihil nisi mortale et caducum praeter animos,
id. Rep. 6, 17, 17: alia omnia incerta sunt, caduca, mobilia;virtus est una altissimis defixa radicibus,
id. Phil. 4, 5, 13; id. Lael. 6, 20; id. Dom. 58, 146:tituli,
Plin. Pan. 55, 8:tempus,
id. Ep. 3, 7, 14:labores,
id. ib. 9, 3, 2:fama,
Ov. P. 4, 8, 46:spes,
vain, futile, id. M. 9, 597:preces,
ineffectual, id. F. 1, 181:pars voti,
id. Ib. 88.—Esp., in law, caduca bona were those possessions which did not fall to the heir mentioned in a will, because he was childless, but passed to other heirs (in default of such, to the exchequer); vacant, having no heir (cf. Hugo, Rechtsgesch. p. 760 sq.):b.quod quis sibi testamento relictum, ita ut jure civili capere possit, aliquă ex causă deinde non ceperit, caducum appellatur, veluti ceciderit ab eo, etc., Ulp. Lib. Regul. tit. 10: hereditates,
Cic. Phil. 10, 5, 11; Cod. Th. 10, 10, 30 pr.; Dig. 22, 5, 9: portio, Gai Inst. 2, 206.—As subst.: cădūcum, i, n., property without an heir, an unowned eslate:legatum omne capis nec non et dulce caducum,
Juv. 9, 88:caduca occupare,
Just. 19, 3, 6: vindicare, Gal Inst. 2, 207.—Transf., of other things:nostra est omnis ista prudentiae doctrinaeque possessio, in quam homines, quasi caducam atque vacuam, abundantes otio, nobis occupatis, involaverunt,
Cic. de Or. 3, 31, 122 (no comp. or sup.).—Hence, adv.: cădū-cĭter, precipitately, headlong: caduciter = praecipitanter;Varro: aquai caduciter ruentis,
Non. p. 91, 1 sq. -
20 caducus
cădūcus, a, um, adj. [cado].I.That falls or has fallen, falling, fallen (mostly poet.): bacae glandesque caducae, * Lucr. 5, 1362; cf. Dig. 50, 16, 30:B.glans caduca est, quae ex arbore cecidit: oleae,
Cato, R. R. 23, 2:spica,
that fell in mowing, Varr. R. R. 2, 2, 12:aqua,
id. ib. 3, 5, 2:aquae,
Ov. P. 2, 7, 39:frondes,
Verg. G. 1, 368:frons,
Ov. M. 7, 840; id. Tr. 3, 1, 45:folia,
id. Am. 2, 16, 45:lacrimae,
id. M. 6, 396:poma,
Prop. 2, 32, 40:oliva,
Col. 12, 52, 22:fulmen,
Hor. C. 3, 4, 44:te, triste lignum, te caducum In domini caput immerentis,
id. ib. 2, 13, 11; cf.ligna,
Varr. L. L. 6, § 66 Müll.:tela,
Prop. 4 (5), 2, 53:moro coma nigrior caduco,
Mart. 8, 64, 7.—Caduca auspicia dicunt cum aliquid in templo excidit, veluti virga e manu, Paul. ex Fest. p. 64, 9 Müll.—2. 3. II.Inclined to fall, that easily falls (rare):2.vitis, quae naturā caduca est et, nisi fulta sit, ad terram fertur,
Cic. Sen. 15, 52; cf. id. ib. 2, 5. —Hence,Esp., in medic. lang.: homo, epileptic, Firm. Math. 3, 6, n. 8;B.Aemil. Mac. c. de Paeonia: equus,
Veg. 1, 25, 2:asellus morbo detestabili caducus,
App. M. 9, p. 236, 12:morbus,
the falling sickness, epilepsy, App. Herb. 60; Aemil. Mac. c. Aristoloch.; Isid. Orig. 14, 7, 5.—Trop.1.In gen., frail, fleeting, perishable, transitory, vain (class., esp. in prose):2.in eo, qui ex animo constet et corpus caducus et infirmus,
Cic. N. D. 1, 35, 98:ignis,
quickly extinguished, Sen. Q. N. 2, 23, 2:res humanae fragiles caducaeque,
Cic. Lael. 27, 102: quis confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit, id. Fin. 2, 27, 86:nihil nisi mortale et caducum praeter animos,
id. Rep. 6, 17, 17: alia omnia incerta sunt, caduca, mobilia;virtus est una altissimis defixa radicibus,
id. Phil. 4, 5, 13; id. Lael. 6, 20; id. Dom. 58, 146:tituli,
Plin. Pan. 55, 8:tempus,
id. Ep. 3, 7, 14:labores,
id. ib. 9, 3, 2:fama,
Ov. P. 4, 8, 46:spes,
vain, futile, id. M. 9, 597:preces,
ineffectual, id. F. 1, 181:pars voti,
id. Ib. 88.—Esp., in law, caduca bona were those possessions which did not fall to the heir mentioned in a will, because he was childless, but passed to other heirs (in default of such, to the exchequer); vacant, having no heir (cf. Hugo, Rechtsgesch. p. 760 sq.):b.quod quis sibi testamento relictum, ita ut jure civili capere possit, aliquă ex causă deinde non ceperit, caducum appellatur, veluti ceciderit ab eo, etc., Ulp. Lib. Regul. tit. 10: hereditates,
Cic. Phil. 10, 5, 11; Cod. Th. 10, 10, 30 pr.; Dig. 22, 5, 9: portio, Gai Inst. 2, 206.—As subst.: cădūcum, i, n., property without an heir, an unowned eslate:legatum omne capis nec non et dulce caducum,
Juv. 9, 88:caduca occupare,
Just. 19, 3, 6: vindicare, Gal Inst. 2, 207.—Transf., of other things:nostra est omnis ista prudentiae doctrinaeque possessio, in quam homines, quasi caducam atque vacuam, abundantes otio, nobis occupatis, involaverunt,
Cic. de Or. 3, 31, 122 (no comp. or sup.).—Hence, adv.: cădū-cĭter, precipitately, headlong: caduciter = praecipitanter;Varro: aquai caduciter ruentis,
Non. p. 91, 1 sq.
См. также в других словарях:
Oliva — ? Oliva Oliva sayana … Википедия
Oliva — ist der Name folgender Orte: Oliva (Danzig), seit 1926 Stadtteil von Danzig, Polen Kloster Oliva, Zisterzienserkloster westlich von Danzig Oliva (Valencia), Ort in der Provinz Valencia, Spanien Oliva (Córdoba), Ort in der Provinz Córdoba,… … Deutsch Wikipedia
Oliva — (Valence) Pour la commune des Canaries, voir La Oliva Oliva … Wikipédia en Français
Oliva — • Suppressed Cistercian abbey near Danzig, founded sometime between 1170 78. Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Oliva Oliva † … Catholic encyclopedia
olivă — OLÍVĂ, olive, s.f. 1. (înv. şi reg.) Măslină. 2. Mică piesă de sticlă de forma unui tub îngroşat la un capăt, folosită în fonetica experimentală pentru înregistrarea suflului nazal. – Din lat. oliva, germ. Olive, fr. olive. Trimis de ionel bufu,… … Dicționar Român
oliva — s.f. [lat. olīva, nome dell albero e del frutto, dal gr. eláia ]. (bot.) [frutto dell olivo, di forma ovale, verde o bruno, contenente grande quantità di olio] ▲ Locuz. prep.: fig., a oliva [che ha forma simile a quella di un oliva]… … Enciclopedia Italiana
oliva — olíva ž DEFINICIJA bot. reg., v. maslina ONOMASTIKA Òliver m. os. ime; Olívija ž. os. ime (← tal. Olivia); isto: Olíva pr.: Lȉverić (Rijeka, Zadar, Pula, Primorje), Olíva (Pula, Garešnica), Olivȃri (190, Šibenik, J i sred. Dalmacija, ← tal.),… … Hrvatski jezični portal
Oliva — (Калета де Велес,Испания) Категория отеля: 4 звездочный отель Адрес: 29753 Калета де Велес, Ис … Каталог отелей
Oliva — Oliva, polnisch Olịwa, ehemals selbstständiger Ort nahe der Danziger Bucht, seit 1926 Stadtteil von Danzig.Mit dem Frieden von Oliva, abgeschlossen im Kloster Oliva am 3. 5. 1660, endete der 1. Nordische Krieg. Schweden gab nach dem Tod König… … Universal-Lexikon
oliva — (Del lat. olīva). 1. f. olivo (ǁ árbol). 2. aceituna (ǁ fruto del olivo). 3. lechuza (ǁ ave rapaz). 4. paz. ☛ V. aceite de oliva … Diccionario de la lengua española
Oliva — (Леванто,Италия) Категория отеля: Адрес: Via Olivieri 1, 19015 Леванто, Италия … Каталог отелей