-
1 decet
dĕcet, cuit, 2, v. impers. [Sanscr. dacas, fame; Gr. dokeô, to seem, think; Lat. decus, dignus]. It is seemly, comely, becoming,; it beseems, behooves, is fitting, suitable, proper (for syn. v. debeo init.):a.decere quasi aptum esse consentaneumque tempori et personae,
Cic. Or. 22, 74; cf. also nunc quid aptum sit, hoc est, quid maxime deceat in oratione videamus, id. de Or. 3, 55, 210 (very freq. and class.; not in Caes.).—Constr., with nom. or inf. of the thing, and with acc.; less freq. with dat. of the pers.; sometimes absol.With nom. rei(α).and acc. pers.: Ph. Quin me aspice et contempla, ut haec (sc. vestis) me decet. Sc. Virtute formae id evenit, te ut deceat, quicquid habeas, Plaut. Most. 1, 3, 16 sq.; cf.:(β).quem decet muliebris ornatus, quem incessus psaltriae, Cic. Clod. fragm. 5, p. 105 ed. Beier: te toga picta decet,
Prop. 4, 4, 53 al.; Hor. Ep. 1, 18, 30; Quint. 8, 5, 28;and nec habitus triumphalis feminas deceat,
id. 11, 1, 3; cf.:omnis Aristippum color decuit,
Hor. Ep. 1, 17, 23:intonsus crinis deum,
Tib. 1, 4, 38; cf.:neglecta decet multas coma,
Ov. A. A. 3, 153; id. F. 2, 106 et saep.:id maxime quemque decet, quod est cujusque maxime suum,
Cic. Off. 1, 31, 113:quod omnes et semper et ubique decet,
Quint. 11, 1, 14:non si quid Pholoen satis, Et te, Chlori, decet,
Hor. Od. 3, 15, 8 et saep.:qui flexus deceat miserationem,
Quint. 1, 11, 12:civitatem quis deceat status,
Hor. Od. 3, 29, 25 et saep.—In plur.:quem tenues decuere togae nitidique capilli,
Hor. Ep. 1, 14, 32:te non citharae decent,
id. Od. 3, 15, 14:alba decent Cererem: vestes Cerealibus albas Sumite,
Ov. F. 4, 619; id. M. 1, 457 et saep.:nec velle experiri, quam se aliena deceant,
Cic. Off. 1, 31, 113; Quint. 6, 1, 25:illa quoque diversa bonum virum decent,
id. 11, 1, 42 et saep.:duo verba uni apposita ne versum quidem decuerint,
id. 8, 6, 43.—Without acc. pers.:(γ).nihil est difficilius quam quid deceat videre,
Cic. Or. 21, 70; cf.:quid deceat et quid aptum sit personis,
id. Off. 1, 34 fin.:casus singularis magis decuit,
Quint. 8, 3, 20; id. 11, 3, 161 et saep.:idem fere in omni genere causarum et proderit et decebit,
id. 11, 1, 14; cf. id. 9, 4, 21.—In plur.:ubi lepos, joci, risus, vinum, ebrietas decent,
Plaut. Ps. prol. 20:cum magna pars est exhausta orationis, pene omnia decent,
Quint. 11, 3, 147; 150; id. 11, 1, 48 et saep. —With dat.:b.istuc facinus nostro generi non decet,
Plaut. Am. 2, 2, 188: certa est ratio quae deceat philosopho, Apul. Flor. 3, p. 355, 13; Plaut. Pers. 2, 2, 34; cf. infra. —With inf.(α).and acc. pers.:(β).non te mihi irasci decet,
Plaut. Am. 1, 3, 24:hanc maculam nos decet effugere,
Ter. Ad. 5, 8, 31:oratorem irasci minime decet,
Cic. Tusc. 4, 25; Quint. 12, 6, 3; Ov. M. 3, 265; so freq. with inf. pass.:specimen naturae capi debet ex optima quaque natura,
Cic. Tusc. 1, 14, 32:mortalin' decuit violari vulnere divum?
Verg. A. 12, 797; Ter. And. prol. 16. —Without acc.:(γ).injusta ab justis impetrare non decet,
Plaut. Am. prol. 35:exemplis grandioribus decuit uti,
Cic. Div. 1, 20; Ov. M. 8, 27:nunc decet caput impedire myrto: nunc et in umbrosis Fauno decet immolare lucis,
Hor. Od. 1, 4, 9 sq.; id. Ep. 1, 17, 2; Pers. 3, 27.—With dat.:c.decet tantae majestati eas servare leges, quibus, etc.,
Dig. 32, 1, 23:ita uti liberali esse ingenio decet,
Ter. Hec. 1, 2, 89:prima certe pensari decet populo utrum, etc.,
Liv. 34, 58, 8.Absol.(α).with acc. pers.:(β).ita ut vos decet,
Plaut. Most. 3, 2, 40; cf.:facis, ut te decet,
Ter. Andr. 2, 5, 10; id. Heaut. 5, 5, 10:ita uti fortes decet milites,
id. Eun. 4, 7, 44; cf.: id. Andr. 2, 6, 14:illum decet,
Quint. 9, 4, 15 et saep.—Without case:(γ).eia haud sic decet,
Ter. Eun. 5, 9, 35; cf. id. Hec. 2, 2, 10:fecisti ut decuerat,
id. ib. 4, 4, 66:minus severe quam decuit,
Cic. Phil. 6, 1:velata parte oris, quia sic decebat,
it was becoming, Tac. A. 13, 45:nihil aliter ac deceat,
id. Att. 6, 3, 8: perge;decet,
Verg. A. 12, 153 et saep.—With dat.:2.ita nobis decet,
Ter. Ad. 5, 8, 5; id. Heaut. 5, 2, 12:locum editiorem quam victoribus decebat,
Sall. H. 1, 98 (Serv. Verg. A. 8, 127.)— Hence, dĕcens, entis, P. a. (freq. in Hor., Ov., and post-Aug. prose, esp. Quint.; not in Verg.; in Cic. once adverbially, and cf. decentia), seemly, becoming, decent, proper, fit:amictus,
Ov. Pont. 2, 5, 52; cf.:decentior amictus,
Quint. 11, 3, 156;and sinus (togae) decentissimus,
id. 11, 3, 140:ornatus,
id. 2, 15, 21:motus,
Hor. Od. 4, 13, 17; Quint. 1, 10, 26; cf.:corporis decens et accommodatus orationi motus,
id. 11, 3, 29;and allevatio atque contractio humerorum,
id. 11, 3, 83:decentissimum sponsalium genus,
Sen. Ben. 1, 9 et saep.:quid verum atque decens,
Hor. Ep. 1, 1, 11:decentius erit servare pudorem,
Quint. 11, 1, 78; cf. 8, 6, 6.—Esp. of corporeal fitness and symmetry, regularly, symmetrically, handsomely shaped; well-formed; noble:forma,
Ov. Am. 3, 1, 9; cf.:habitus decentior quam sublimior,
Tac. Agr. 44:facies,
Ov. Tr. 3, 7, 33:malae,
Hor. Od. 3, 27, 53:Venus,
id. ib. 1, 18, 6; cf.:Cynthia,
Prop. 4, 8, 52 (5, 8, 52 M.):Gratiae,
Hor. Od. 1, 4, 6:(Paullus) et nobilis et decens,
id. ib. 4, 1, 13: pulcher et decens toto corpore, Suct. Dom. 18; cf. Juv. 6, 161:sumptis decentior armis Minerva,
Ov. H. 5, 35; Quint. 8, 3, 10 et saep.— Adv.: decenter (acc. to no. 1), becomingly, decently, properly, fitly:fictis nominibus decenter uti,
Plin. Ep. 6, 21, 5; cf.:fieri,
Quint. 11, 1, 79:singula quaeque locum teneant sortita decenter,
Hor. A. P. 92; cf.:maesta,
Ov. Am. 2, 5, 44.— Comp.: Hor. Ep. 2, 2, 216; Quint. 9, 1, 21 al.— Sup., a false reading for diligentissime, Cic. Caes. 26, 74. -
2 dēbitus
dēbitus adj. [P. of debeo], due, owing, appropriate, becoming: honores quasi debitos repetere, as a right, S.: praemia, V.: alimenta, O.: Nymphis corona, vowed, H.: debitā sparges lacrimā favillam, H.— Doomed, destined, fated: Pergama, V.: Debita iura te maneant, the law of fate, H.: morti, L.: fatis, V.: hostis mihi debita Progne, O.* * *debita, debitum ADJdue, owed; owing; appropriate, becoming; doomed, destined, fated -
3 decēns
decēns entis, adj. with comp. [P. of decet], seemly, becoming, decent, proper, fit: amictus, O.: motus, H.: quid verum atque decens, H.: (habitus) decentior quam sublimior, Ta.— Symmetrical, well-formed, beautiful, noble: mālae, H.: Venus, H.: quā nulla decentior, O.* * *decentis (gen.), decentior -or -us, decentissimus -a -um ADJappropriate, decent/seemly/becoming, in approved standard; pleasing/graceful -
4 oportet
oportet uit, ēre, impers. [ob+2 PAR-], it is necessary, is proper, is becoming, behooves: Aufer mi ‘oportet,’ none of your ‘ oughts,’ T.: est aliquid, quod non oporteat, etiam si licet: alio tempore atque oportuerit, Cs.: cum subvenire communi saluti oporteret: oportet habere, Iu.: tamquam ita fieri non solum oporteret, sed etiam necesse esset: oportere decreta rescindi, S.: damnatum poenam sequi oportebat, ut, etc., the punishment was to be, Cs.: hoc fieri et oportet et opus est: adulescenti morem gestum oportuit, T.: pecunia, quam his oportuit civitatibus dari, that was to be given: mansum oportuit, he ought to have stayed, T.: multa oportet discat atque dediscat: valeat possessor oportet, H.: ut familia Tulli concidi oportuerit.* * *it is right/proper/necessary; it is becoming; it behooves; ought -
5 condecet
con-dĕcet, ēre, v. impers., it becomes or it is becoming, meet, seemly (ante-class.):capies quod te condecet,
Plaut. Am. 2, 2, 90:haud Atticam disciplinam,
id. Cas. 3, 5, 24:in se capessere,
id. Aul. 4, 1, 4:magis meretricem pudorem quam aurum gerere,
id. Poen. 1, 2, 92; id. Truc. 2, 1, 16; Turp. ap. Non. p. 277, 9 (Com. Rel. v. 127 Rib.): cibaria me comesse condecet solum, Pomp. ap. Charis. I. p. 101 P. (Com. Rel. v. 72 ib.) —Hence, condĕcens, entis, P. a., becoming, seemly, fit (late Lat.); comp.:habitus,
Aus. Grat. Act. 27. -
6 convenio
I.To come together, meet together, assemble (class. and freq.).A.In gen.:2.milites, qui ex provinciā convenerant,
Caes. B. G. 1, 8:omnes... eo convenerant,
id. ib. 3, 16:totius fere Galliae legati ad Caesarem gratulatum convenerunt,
id. ib. 1, 30:quanto multitudo hominum ad hoc judicium,
Cic. Rosc. Am. 5, 11:amici privatique hospites ad eum defendendum convenerunt,
Nep. Timoth. 4, 2:ad clamorem hominum,
Caes. B. G. 4, 37:ad delectationem,
Quint. 3, 4, 6:Pericles, cum haberet collegam Sophoclem, iique de communi officio convenissent,
id. Off. 1, 40, 144:nunc ita convenimus, ut possemus dicere, etc.,
id. Phil. 3, 2, 5:quoniam convenimus ambo,
Verg. E. 5, 1; id. A. 1, 361 al.—With the place to or at which, usu. designated by in and acc.:mei capitis servandi causā Romam Italia tota convenit,
Cic. Pis. 15, 34; id. Div. 2, 23, 50:unum in locum omnes,
Caes. B. G. 4, 19:in coetus scholarum,
Quint. 2, 9, 2:in consilium frequentes,
Cic. Verr. 2, 2, 29, § 71:reguli in unum convenere,
Sall. J. 11, 2:tribuni plebis non desistebant clam inter se convenire,
Cic. Agr. 2, 5, 12:et ex proximis hibernis et a Caesare conventura subsidia,
Caes. B. G. 5, 28 fin.: convenientis manus dissipare, Auct. B. G. 8, 6.—Rarely with in and abl., or with advv. of place (mostly post-Aug.):uno in loco omnes adversariorum copiae convenissent,
Cic. Div. 2, 24, 52 B. and K.; cf.: quanta illic multitudo convenisse dicebatur, id. Verr. 2, 2, 66, § 160 B. and K. (al. illuc):in coloniā Agrippiensi in domum privatam conveniunt,
Tac. H. 4, 55.—Transf., of inanim. and abstr. subjects:B.munera multa huc ab amatoribus,
Plaut. Ps. 1, 2, 44:huc convenit utrumque bivium,
Plin. 6, 28, 32, § 144; cf.:oppi dum in quo omnis negotiatio ejus (Arabiae) convenit,
id. 6, 28, 32, § 157:cum multae causae convenisse unum in locum atque inter se congruere videntur,
Cic. Rosc. Am. 22, 62; so id. ad Q. Fr. 1, 4, 4.—In partic.1.Publicist. t. t. of civil communities which belong in jurisdiction to some chief city:2.ex his civitatibus, quae in id forum convenirent,
Cic. Verr. 2, 2, 15, § 38:Carthaginem conveniunt populi LXV.,
Plin. 3, 3, 4, § 25; cf.:ibi Aethiopicae convenere naves,
id. 5, 28, 29, § 105.—Jurid. t. t.:3.in manum, of a woman who in marriage (by usus, confarreatio, or coëmptio, q. v.) comes into the hands (manus) of her husband,
Cic. Fl. 34, 84; id. Top. 3, 14; Quint. 5, 10, 62; Gai Inst. 3, 84:viro in manum,
Cic. Top. 4, 23:in manum flaminis,
Tac. A. 4, 16 et saep.—In the same sense: in matrimonium alicujus,
Dig. 45, 1, 121, § 1:in matrimonium cum viro,
to marry, Gell. 18, 6, 8; or, in nuptias, Cod. Th. 3, 7, 11.—Act., to go to one to speak to him, make a request of him, etc., to address, accost, meet, visit:b.haut multos homines nunc videre et convenire quam te mavellem,
Plaut. Mil. 2, 2, 16; id. Pers. 5, 2, 74 al.; Ter. And. 1, 3, 22:(Helvetii) cum eum (sc. Caesarem) in itinere convenissent,
Caes. B. G. 1, 27:adversarios ejus,
Nep. Dion, 8, 3:illum Atilium,
Cic. Rosc. Am. 18, 50:neminem conveni—convenio autem cottidie plurimos—quin omnes, etc.,
id. Fam. 9, 14, 1:Bruti pueri Laodiceae me convenerunt,
id. ib. 3, 7, 1.— Pass.:Balbus tantis pedum doloribus afficitur, ut se conveniri nolit,
Cic. Fam. 6, 19, 2:nec eum (Lentulum) a minore Balbo conventum,
id. Att. 9, 6, 1:quod conveniundi patris me tempus capere jubebat,
Ter. Phorm. 5, 4, 9; Cic. Fam. 1, 8, 7; Nep. Dion, 9, 3 al. — Absol.:aditum petentibus conveniendi non dabat,
Nep. Paus. 3, 3.—Jurid. t. t., to meet one judicially, to sue, bring an action against, summon before a tribunal:II.ut heredes ex stipulatu conveniri possint,
Dig. 10, 2, 20; 50, 1, 17:de peculio,
Paul. Sent. 2, 31:pro parte dimidiā,
Dig. 17, 1, 59 et saep.—Also with abstr. objects:dolum aut culpam eorum,
Dig. 26, 7, 38:nomen,
ib. 42, 1, 15.Pregn.A.To come together, to unite, join, combine, couple (cf. coëo, II.).1.Lit., so mostly of the coition of animals, Lucr. 2, 922; Plin. 11, 24, 29, § 85; App. M. 6, p. 177, 38 al.—Of the union of atoms:2.Tandem conveniant ea (primordia) quae convecta repente Magnarum rerum fiunt exordia,
Lucr. 5, 429.—Trop.a.With personal subject, to agree with in wishes, decisions, etc., to accord, harmonize (rare;b.late Lat.),
Hyg. Astr. 2, 4; Dig. 9, 2, 27, § 29; Paul. Sent. 1, 1, § 5 (but in Plaut. Ps. 1, 5, the v. 130 is spurious; v. Ritschl, prol. ad Trin. p. 131).—Far more freq.,Res convenit or impers. convenit, it is agreed upon, or there is unanimity in respect to something, the matter is decided.(α).Res convenit, constr. alicui cum aliquo, inter aliquos, or absol.:(β).cum his mihi nec locus nec sermo convenit,
Plaut. Ps. 4, 7, 10:haec fratri mecum non conveniunt neque placent,
Ter. Ad. 1, 1, 34:de dote mecum conveniri nil potest,
Plaut. Trin. 2, 4, 168:hoc mihi cum tuo fratre convenit,
Cic. Fin. 5, 29, 87; Liv. 2, 39, 8; Quint. 3, 6, 91:pax, quae cum T. Quinctio convenisset,
Liv. 34, 43, 2; cf.:pax convenit,
Sall. J. 38 fin.; Liv. 1, 3, 5; 30, 43, 8:in eas condiciones cum pax conveniret,
id. 29, 12, 14 al.; and:cum imperatoribus Romanis pacem conventam fuisse,
Sall. J. 112, 2:ratio accepti atque expensi inter nos,
Plaut. Most. 1, 3, 146:eo signo quod convenerat revocantur,
Caes. B. C. 1, 28:quod tempus inter eos committendi proelii convenerat,
id. B. G. 2, 19:neminem voluerunt majores nostri esse judicem, nisi qui inter adversarios convenisset,
Cic. Clu. 43, 120; so,judex inter eos,
Val. Max. 2, 8, 2:posse rem convenire... si posset inter eos aliquid convenire,
Cic. Leg. 1, 20, 53:dum rem conventuram putamus,
id. Att. 9, 6, 2:si in eo manerent, quod convenisset,
Caes. B. G. 1, 36: [p. 463] in colloquium convenit;condiciones non convenerunt,
Nep. Hann. 6, 2; cf. Liv. 30, 40, 14; 38, 11, 1 al.:postquam ardentia vidit castra magister equitum (id convenerat signum),
id. 9, 23, 15:signum,
Suet. Oth. 6:omnia conventura,
Sall. J. 83, 2.— Pass.:pacem conventam frustra fuisse,
Sall. J. 112, 2:quibus conventis,
Liv. 30, 43, 7.—Convenit, constr. alicui cum aliquo, inter aliquos, with ut, the acc. and inf., with de and abl., or absol.:B.mihi cum Deiotaro convenit, ut, etc.,
Cic. Att. 6, 1, 14:idne agebas, ut tibi cum sceleratis, an ut cum bonis civibus conveniret?
id. Lig. 6, 18:quicum optime convenisset,
id. Verr. 2, 4, 66, § 147:nunc ita convenit inter me atque hunc, ut, etc.,
Plaut. Capt. 2. 3, 19:non modo inter Patres, sed ne inter consules quidem ipsos satis conveniebat,
Liv. 2, 23, 14:conveniat mihi tecum necesse est, ipsum fecisse, etc.,
Cic. Rosc. Am. 29, 79; Sen. Ben. 7, 4, 5; id. Brev. Vit. 7, 3:inter omnis vero convenit, Sibyllam ad Tarquinium Superbum tris libros attulisse,
Plin. 13, 13, 27, § 88; cf. Suet. Vesp. 25: convenit, jam inde per consules reliqua belli perfecta, it is generally asserted, homologeitai, Liv. 9, 16, 1; cf. Suet. Claud. 44 et saep.:cum de facto convenit, et quaeritur, etc.,
Cic. Inv. 1, 8, 11; id. Fin. 4, 26, 72:de duobus minus convenit,
Liv. 2, 33, 2; Quint. 1, 4, 17; Col. 2, 9 init.; Sen. Clem. 2, 7, 4; Gell. 2, 22, 2:quamquam de hoc parum convenit,
Quint. 5, 10, 2:quaedam sunt, de quibus inter omnes convenit,
id. 2, 12, 2; 4, 5, 28; Cic. N. D. 2, 4, 9; Liv. 42, 25, 11; Sen. Q. N. 2, 12, 2; Plin. Pan. 29, 5:ubi de pace non convenit, signa cecinere,
Flor. 2, 6, 59 al.:convenit, victi utri sint eo proelio, Urbem, agrum, etc.... seque uti dederent,
Plaut. Am. 1, 1, 70:convenerat, ne interloquereris,
Sen. Clem. 1, 9, 9; cf.:quibus consulibus interierit non convenit,
Nep. Hann. 13, 1:pacto convenit, etc.,
Liv. 24, 6, 7; Plaut. Aul. 2, 2, 80:omnis exercitus, uti convenerat. Numidiā deductus, etc.,
Sall. J. 39, 4:Patres igitur jurati (ita enim convenerat),
Liv. 30, 40, 12:pro argento si aurum dare mallent, darent convenit,
id. 38, 11, 8.—To fit with, in, or to something, to suit, be adapted to.1.Lit. (rare):2.quae (cupa) inter orbes conveniat... quae (fistula) in columellam conveniat,
Cato, R. R. 21, 1:conveniebatne in vaginam tuam machaera militis?
Plaut. Ps. 4, 7, 85:si cothurni laus illa esset, ad pedem apte convenire,
Cic. Fin. 3, 14, 46.—More freq.,Transf.: res convenit, or impers. convenit, the thing (or it) is fit, becoming, seemly, suitable, appropriate, proper, serviceable for something, it becomes, = consentit, congruit.a.Res convenit, constr. with in or ad aliquid, cum aliquā re, the dat., acc., acc. and inf., or absol.(α).In or ad aliquid:(β).ceterae vites in quemvis agrum conveniunt,
Cato, R. R. 6 fin.; cf. Varr. R. R. 1, 19, 1:quid minus in hunc ordinem convenit? etc.,
Cic. Phil. 9, 4, 8:convenire quae vitia in quemvis videntur potius, etc.,
id. Verr. 2, 1, 49, § 128; id. Rosc. Am. 23, 65:hoc in te unum,
id. N. D. 2, 29, 74 Orell. N. cr. nullam contumeliam jacere potueris, quae non ad maximam partem civium conveniret, id. Sull. 7, 23.—Cum aliquā re:(γ).haec tua deliberatio non mihi convenire visa est cum oratione Largi,
Cic. Fam. 6, 8, 2; so id. Fin. 3, 22, 73 al.—With dat.:(δ).num videntur convenire haec nuptiis?
Ter. And. 2, 2, 29; so Cic. Prov. Cons. 17, 41; id. Fin. 3, 22, 74; Sall. J. 85, 40; Quint. 6, 3, 25; Suet. Galb. 14 et saep.—With acc.:(ε).itidem ut tempus anni, aetatem aliam aliud factum convenit,
Plaut. Merc. 5, 4, 24 dub. (Lachm. ap. Lucr. p. 64, conj. condecet).—With acc. and inf.:(ζ).hoc non convenit, me... agrum habere,
Plaut. Trin. 3, 2, 55; so Prop. 2, 1, 41.—With in and abl.:(η).nihil autem minus in perfecto duce quam festinationem... convenire arbitrabatur,
Suet. Aug. 25.—Absol.: hanc mi expetivi, contigit;b.conveniunt mores, etc.,
Ter. And. 4, 2, 13:nomen non convenit,
id. ib. 5, 4, 39; id. Phorm. 1, 2, 3 (cf. impers.: rationes conferatis; adsidunt;subducunt: ad nummum convenit,
Cic. Att. 5, 21, 12):non bene conveniunt, nec in unā sede morantur Majestas et amor,
Ov. M. 2, 846:medius ille orationis modus maxime convenit,
Quint. 6, 2, 19 et saep.—Convenit, impers., constr. with a clause as subject (so esp. freq. in Lucr. and the elder Pliny).(α).Haud convenit, unā ire cum amicā imperatorem in viā, Ter. Eun. 3, 2, 41:(β).convenit illud in his rebus obsignatum habere, Lucr 2, 582: per se sibi vivere,
id. 3, 685:dicere causas leti,
id. 6, 708 et saep.:quo maxime contendi conveniat,
Caes. B. G. 7, 85, 2:convenit Evandri victos discedere ad urbem,
Verg. A. 12, 184; so Hor. A. P. 226; Vell. 1, 3, 2; Quint. 7, 3, 9; Plin. 18, 13, 33, § 126; cf. id. 33, 1, 5, § 15 Sillig.—With ut:1.quī enim convenit, ut? etc.,
Cic. Phil. 7, 2, 4 (al. evenit):si tibi curae Quantae conveniat Munatius,
Hor. Ep. 1, 3, 31; cf. Quint. 8, 6, 63. —To express assent:convenit,
well, it is agreed, Plaut. Cas. 2, 3, 54.—Hence,convĕnĭens, entis, P. a.A.(Acc. to II. A. 2.) Agreeing, consistent, accordant, harmonious (syn.:B.consentiens, concors, congruens): bene convenientes propinqui,
Cic. Off. 1, 17, 58; cf.:convenientes optime propinqui cognatique,
id. Rosc. Am. 34, 96; Suet. Tib. 7:recta et convenientia et constantia natura desiderat,
Cic. Off. 3, 8, 35:conveniens et conjuncta constantia inter augures,
id. Div. 2, 39, 82:motus,
Lucr. 1, 1029; cf.:inter se motus,
id. 2, 941.—More frequently,(Acc. to II. B. 2.) Fitting to something, appropriate to, meet, fit, suitable, = congruens; constr. with cum, the dat., ad aliquid, inter se, in and acc. or abl., or absol.(α).With cum (rare): motus oris conveniens cum ipsius verbi demonstratione, Nigid. ap. Gell. 10, 4, 4:(β).dies conveniens cum populi vultu,
Ov. P. 2, 1, 28.—With dat. (very freq.):(γ).nihil in hac praeclarā epistulā scriptum ab Epicuro congruens et conveniens decretis ejus reperietis,
Cic. Fin. 2, 31, 99; Quint. 3, 11, 20; 6, 3, 102 al.; Suet. Tib. 50; Hor. A. P. 316; Ov. P. 3, 9, 36 et saep.:aut sibi convenientia finge,
Hor. A. P. 119; cf. Quint. 11, 1, 11:bono civi convenientissimum credidi amplecti, etc.,
Plin. Ep. 3, 18, 1:disciplina convenientissima,
Vell. 1, 6, 3.—Ad aliquid (rare):(δ).nihil est tam conveniens ad res vel secundas vel adversas,
Cic. Lael. 5, 17:sonus ad formam tauri,
Ov. Ib. 436.—In aliquid (very rare):(ε).forma in illam conveniens amplitudinem,
Vell. 2, 29, 2.—In aliquā re:(ζ).gratulatio conveniens in eā victoriā,
Liv. 45, 19, 3.—Inter se (rare):(η).in vitā omnia sint apta inter se et convenientia,
Cic. Off. 1, 40, 144:inter se motus,
Lucr. 2, 941.—Absol. (rare):b.quod sit aptum atque conveniens,
Quint. 5, 10, 123:toga,
fitting, fitting close, Ov. A. A. 1, 514:nihil convenientius ducens, quam, etc.,
Suet. Aug. 10.—Conveniens est = convenit, consentaneum est, it is fit, proper, becoming, suitable (post-Aug. and rare; cf.2.congruens): convenientius est dici,
Plin. 34, 7, 16, § 35.— Sup., Plin. Pan. 87, 1; id. Ep. 10, 3 (20), 2.— Adv.: convĕnĭen-ter, fitly, suitably, conformably, consistently (syn.. congruenter, constanter; class.;most freq. in Cic.): convenienter cum naturā vivere (with congruere),
Cic. Tusc. 5, 28, 82:convenienter naturae vivere (with congruenter),
id. Fin. 3, 7, 26; cf. id. Off. 3, 3, 13 al.; Hor. Ep. 1, 10, 12:convenienter sibi dicere (with constanter),
Cic. Tusc. 5, 9, 26; Ov. A. A. 3, 546:convenienter ad praesentem fortunae statum loqui,
Liv. 23, 5, 4.— Sup., Aug. Civ. Dei, 18, 44.—con-ventum, i, n. (acc. to II. A. 2.), an agreement, compact, covenant, convention, accord (in good prose):facere promissa, stare conventis, reddere deposita,
Cic. Off. 3, 25, 95; 1, 10, 32; id. Part. Or. 37, 130; Liv. 29, 24, 3; Sil. 1, 10 al.—As a jurid. expression, very freq. in the connection pactum conventum (for which the MSS. sometimes, perh. through interpolation, give pactum et conventum), Cic. Part. Or. 37, 130; id. de Or. 2, 24, 100; id. Caecin. 18, 51; id. Att. 6, 3, 1; Juv. 6, 25; v. pactum. -
7 dignus
dignus, a, um, adj. [i. e. DIC-nus; root in Sanscr. daç-as, fame; Gr. dokeô, doxa; Lat.: decet, decus], worthy, deserving (in a good or ill sense), of things, suitable, fitting, becoming, proper (very freq. in all periods and kinds of writing).—Constr., in the most finished models of composition, with the abl. pretii, a relative sentence, or absol.; in the Aug. poets also freq. with the inf.; otherwise with ut, the gen., or the acc. of a neutr. pron. or adj.(α).With abl. (so most freq.):(β).dignus domino servus,
Plaut. Am. 2, 2, 227; cf.:vir patre, avo, majoribus suis dignissimus,
Cic. Phil. 3, 10, 25; id. Fam. 2, 18 fin.;juvenes patre digni,
Hor. A. P. 24 et saep.:dignus es verberibus multis,
Plaut. Mil. 2, 3, 71:amici novi digni amicitiā,
Cic. Lael. 19:summa laude digni,
id. Rep. 3, 4; 3, 17 et saep.:omnibus probris, quae improbis viris Digna sunt, dignior nullus est homo,
Plaut. Bacch. 4, 3, 9:assentatio, quae non modo amico, sed ne libero quidem digna est,
Cic. Lael. 24, 89; Quint. 11, 1, 40:dignius odio scelus,
id. 7, 2, 36:o fons, dulci digne mero,
Hor. C. 3, 13, 2:munera digna venustissima Venere,
Plaut. Poen. 5, 4, 4; for which; diem dignum Veneri (abl. v. Venus), id. ib. 1, 2, 45:ut te dignam mala malam aetatem exigas,
id. Aul. 1, 1, 4; cf. id. Trin. 1, 2, 122; id. Rud. 3, 2, 26 et saep.:dicendum dignum aliquid horum auribus,
Cic. Rep. 3, 13:aliquid memoria dignum consequi,
id. ib. 1, 8; * Caes. B. G. 7, 25, 1; Phaedr. 4, 21, 3 al.:si quid antea admisissem piaculo dignum,
Liv. 40, 13 et saep.:tribuere id cuique, quod sit quoque dignum,
Cic. Rep. 3, 11:neque enim decorum est neque dis dignum,
id. Div. 1, 52:quicquid dignum sapiente bonoque,
Hor. Ep. 1, 4, 5 et saep.:dicere Cinnā digna,
Verg. E. 9, 36.—Esp. freq. with supine in u:digna memoratu produntur,
Plin. 6, 23, 26, § 97:nihil dignum dictu,
Liv. 4, 30, 4; 9, 43, 6; 25, 1, 5; Suet. Aug. 43; Val. Max. 1, 5, 9; Sen. Ep. 94, 56; Tac. Agr. 1.—With rel. clause (freq., though not in the Aug. poets):(γ).non videre dignus, qui liber sies,
Plaut. Ps. 2, 2, 17; cf. id. Rud. 2, 6, 38; id. Mil. 4, 2, 52:qui modeste paret, videtur, qui aliquando imperet, dignus esse,
Cic. Leg. 3, 2:homines dignos, quibuscum disseratur putant,
id. Ac. 2, 6, 18; Quint. 10, 1, 131 et saep.—So with rel. adv.:sive adeo digna res est ubi tu nervos intendas tuos,
if the thing is really worth your bending your energies to it, Ter. Eun. 2, 3, 20; cf.also: dignos esse, qui armis cepissent, eorum urbem agrumque Bolanum esse, i. e. ut eorum urbs esset,
Liv. 4, 49, 11 Weissenb. (Madv. dignum, cf. d infra).—Absol. (that of which some one or something is worthy, to be supplied from the context): Mi. Quem ament igitur? Sy. Alium quemlibet;(δ).Nam nostrorum nemo dignus est (sc. amari),
Plaut. Poen. 4, 2, 39; cf. id. Curc. 4, 2, 28:ut ne nimis cito diligere incipiant neve non dignos, etc.,
Cic. Lael. 21, 78 sq.:illud exemplum ab dignis et idoneis ad indignos et non idoneos transfertur,
Sall. C. 51, 27 Kritz.:dignis ait esse paratus,
Hor. Ep. 1, 7, 22:omnes, ait, malle laudatos a se, dignos indignosque, quam, etc.,
Liv. 24, 16 et saep.:quem dices digniorem esse hominem hodie Athenis alterum?
Plaut. Ep. 1, 1, 24; cf. Suet. Aug. 54:dignus patronus,
Q. Cic. Pet. Cons. 1, 2: dignior heres, Hor. C. 2, 14, 25:digna causa,
Liv. 21, 6:dignum operae pretium,
Quint. 12, 6, 7:dignas grates persolvere,
Verg. A. 1, 600; 2, 537:digna gloria ruris,
id. G. 1, 168 et saep.:ad tuam formam illa digna est,
Plaut. Mil. 4, 1, 21; so, quod supplicium dignum libidini ejus invenias? (where the dat. depends on the verb), Cic. Verr. 2, 26, 16, § 40:id, cum ipse per se dignus putaretur, impetravit,
id. Arch. 4, 6.—So as subst.: "nulla contumelia est, quam facit dignus;" primum quid est dignus? nam etiam malo multi digni, sicut ipse (Antonius), Cic. Phil. 3, 9, 22; so, dignum est, it is fit, proper, becoming, = aequum est, decet, convenit, Plaut. Mil. 3, 1, 129; id. Merc. 1, 2, 22; Ter. Ph. 2, 3, 55; 129; Cic. Tusc. 2, 5, 14; Liv. 1, 14; Sen. de Ira, 1, 12; Verg. G. 3, 391 al.—So comp., Liv. 8, 26, 6; Cic. Clu. 53, 146.— Sup., Cic. Rosc. Am. 3, 8.—With inf. (freq. in the Aug. poets;(ε).not in Cic.): concedere,
Cat. 68, 131:unā perire,
Ov. M. 1, 241:credere,
id. ib. 3, 311:fuisse conjux,
id. ib. 14, 833:decurrere spatium vitae,
id. Tr. 3, 4, 34:ponere annos,
id. ib. 4, 8, 14 al.; and more freq. in the pass.:cantari dignus,
Verg. E. 5, 54:amari,
id. ib. 89:rapi,
Ov. M. 7, 697:describi,
Hor. S. 1, 4, 3:notari,
id. ib. 1, 3, 24:legi,
id. ib. 1, 10, 72: Quint. 10, 1, 96 et saep.:auctoribus hoc dedi, quibus dignius credi est,
Liv. 8, 26 fin.; cf.:uterque optimus erat, dignusque alter elegi, alter eligere,
Plin. Pan. 7, 4.—With ut:(ζ).non sum dignus prae te, ut figam palum in parietem,
Plaut. Mil. 4, 4, 4; Liv. 24, 16: eras dignus ut haberes integram manum; Quint. 8, 5, 12; 12, 11, 24.—With gen. (acc. to the Gr. axios tinos—so freq. in Inscr. v. Wordsworth, Fragm. p. 494):(η).dignus salutis,
Plaut. Trin. 5, 2, 29; cogitatio dignissima tuae virtutis, Balb. ap. Cic. Att. 8, 15 A.:quidquid putabit dignum esse memoriae,
Phaedr. 4, 20, 3:probae,
Ov. Tr. 4, 3, 57.—With acc. of a neutr. pron. or adj.:(θ).non me censes scire quid dignus siem?
Plaut. Capt. 5, 2, 16; Ter. Ph. 3, 2, 34:si exoptem, quantum dignus, tantum dent (di tibi), etc.,
Plaut. Ps. 4, 1, 26.—With ad (very rare):(ι).ad tuam formam illa una digna est,
Plaut. Mil. 4, 1, 21:amicus, dignus huic ad imitandum,
Cic. Rep. 1, 18, 30.—With pro:si digna poena pro factis eorum reperitur,
Sall. C. 51, 8; Cic. Div. in Caecil. 13, 42; Hor. Ep. 1, 7, 24.— Adv.: dignē, worthily, fitly, becomingly:quam digne ornata incedit, haud meretricie!
Plaut. Mil. 3, 2, 58; id. Cas. 4, 1, 14; Cic. de Sen. 1, 2; Cassius in Cic. Fam. 12, 13; Vell. 2, 67; Suet. Aug. 66; Hor. C. 1, 6, 14; id. Ep. 2, 1, 164 al.— Comp., Hor. S. 2, 7, 47.— Sup. seems not to occur. -
8 coalēscō
coalēscō aluī, alitus, ere, inch. [com- + 1 AL-], to grow firmly, strike root, increase, become strong: ilex coaluerat inter saxa, had sprung up, S.: in cortice ramus, O.—Fig., to unite, agree together, coalesce: Troiani et Aborigines facile coaluerunt, S.: cum patribus animi plebis, L.: multitudo coalescere in populi unius corpus poterat, L.: rem coalescere concordiā, be adjusted, L.: concordiā coaluerant omnium animi, L.: pace coalescente, becoming established, L.: coalescens regnum, recovering strength, L.: coalita libertate inreverentia, fostered, Ta.* * *coalescere, coalui, coalitus V INTRANSjoin/grow together; coalesce; close (wound); become unified/strong/established -
9 cōgnitiō
cōgnitiō ōnis, f [com- + GNA-], a becoming acquainted with, acquiring knowledge, knowledge, acquaintance: rerum: animi: urbis: cognitione atque hospitio dignus.—A conception, notion, idea: deorum innatae cognitiones. — In law, a judicial examination, inquiry, cognizance, trial: ipsius cognitio de existimatione: captorum agrorum: vacantium militiae munere, L.: inter patrem et filium, L.: dies cognitionis, the day of trial: centurionum Cognitio de milite, Iu.: tribuni, a decree, Iu.—Recognition, discovery: cognitio facta esse filium natum, T.: de cognitione ut certum sciam, to make sure of the discovery, T.* * *examination, inquiry/investigation (judicial); acquiring knowledge; recognition; getting to know (fact/subject/person); acquaintance; idea/notion; knowledge -
10 cōgnitus
cōgnitus adj. with comp. and sup. [P. of cognosco], known, acknowledged, approved: res plane: homo virtute cognitā: cognitiora (mala), O.: haec esse cognitissima, Ct.: nulli cognitius, O.* * *Icognita, cognitum ADJknown (from experience/carnally)), tried/proved; noted, acknowledged/recognizedIIact of getting to know/becoming acquainted with -
11 conceptiō
conceptiō ōnis, f [con- + CAP-], a conception, becoming pregnant. — Fig., a composing, drawing up (of formulas).* * *conception, action/fact of conceiving, pregnancy; idea/notion/formula/system -
12 cōnsentāneus
cōnsentāneus adj. [consentio], agreeing, according, suited, becoming, meet, fit, proper: cum iis litteris: mors eius vitae: actiones virtuti: consentaneum est in iis sensum inesse, is reasonable: quid consentaneum sit ei dicere, qui, etc.— Plur n. as subst, concurrent circumstances: ex consentaneis (argumenta ducere).* * *consentanea, consentaneum ADJagreeable; consistent/appropriate/fitting; in harmony with (L+S) -
13 conveniēns
conveniēns entis, adj. [P. of convenio], agreeing, consistent, corresponding: hunc superbum habitum convenientes sequebantur contemptūs aures, etc., L.: recta et convenientia natura desiderat: sibi convenientia finge, H.: nihil decretis eius: omnia inter se.—Fig., fit, becoming, appropriate, suitable: Sit bene conveniens toga. O.: dies cum populi voltu, O.: oratio tempori, L.: Reddere personae convenientia cuique, H.: Venus annis nostris, O.: ad res secundas: gratulatio in eā victoriā, L.—Harmonious, well-disposed: propinqui optime.* * *convenientis (gen.), convenientior -or -us, convenientissimus -a -um ADJfitting; appropriate; comfortable; internally consistent, harmonious; agreed, conventional, based on agreement; agreeable, compliant -
14 decōrus
decōrus adj. [decor], becoming, fitting, seemly, proper, suitable, decorous: color deo: virginitati, L.: ad ornatum: decorus est senis sermo: silentium, H.: Dulce et decorum est pro patria mori, H.: decorum erat ipsis capessere pugnam, L.— Ornamented, adorned, fine, beautiful, handsome: aedes, H.: galeae ensesque, V.: arma, S.: palaestra, noble, skilful, H.: ductores ostro, V.: Medi pharetrā, H.: dea formā, O.* * *decora -um, decorior -or -us, decorissimus -a -um ADJbeautiful/good looking/handsome/comely; adorned; graceful/elegant (non-visual); honorable, noble; glorious, decorated; decorous, proper, decent, fitting -
15 dēfectus
dēfectus adj. [P. of deficio], weak, worn out, enfeebled: defecto poplite labens, O.: corpus, Ta.: amor, O.: annis, Ph.* * *Idefecta -um, defectior -or -us, defectissimus -a -um ADJtired, enfeebled, worn out; faulty, defective; reduced in size, smallerIIthe_weak (pl.)IIIfailure/lack; absence/disappearance; weakness/failing; defection/revolt; diminution, growing less, becoming ineffective, cessation; eclipse; fading -
16 dēfectus
dēfectus ūs, m [deficio], a falling away, desertion, revolt: Spartanorum, Cu. — A diminution, failure: aquarum, L. — An obscuration, eclipse: solis, V.— Plur: eius (lunae).* * *Idefecta -um, defectior -or -us, defectissimus -a -um ADJtired, enfeebled, worn out; faulty, defective; reduced in size, smallerIIthe_weak (pl.)IIIfailure/lack; absence/disappearance; weakness/failing; defection/revolt; diminution, growing less, becoming ineffective, cessation; eclipse; fading -
17 dīgnō
dīgnō —, —, āre [dignus], to deem worthy: cunctas nomine, C. poët.: laude dignari: coniugio Veneris dignate, V.* * *dignare, dignavi, dignatus V TRANSdeem/consider/think worthy/becoming/deserving/fit (to); deign, condescend -
18 dīgnor
dīgnor ātus, ārī, dep. [dignus], to deem worthy, honor, deign, condescend: tali me honore, V.: quaecumque (loca) adventu, Ta.: alio te funere, V.: Bis septem ordinibus quam (summam) lex dignatur Othonis, requires for a knight, Iu.: Verba conectere digner, shall I stoop, H.: Cui se viro dignetur iungere Dido, V.: inter amabilīs ponere me choros, H.: si quem dignabitur ista virum, accepts, O.: fugientem haud est dignatus Sternere, disdained, V.: alite verti, O.: ambire pulpita, H.* * *dignari, dignatus sum V DEPdeem/consider/think worthy/becoming/deserving/fit (to); deign, condescend -
19 dīgnus
dīgnus adj. with comp. and sup. [DEC-], worthy, deserving, meritorious, deserved, suitable, fitting, becoming, proper: quod te dignumst facere, T.: vir maioribus suis dignissimus: adsentatio, quae ne libero quidem digna est: O fons, Dulci digne mero, H.: quod dignum memoriā visum, Cs.: quicquid dignum sapiente bonoque, H.: dicere Cinnā digna, V.: dignum factis suis exitium invenit, S.: digna, quoi committas mulierem, T.: videtur, qui imperet, dignus esse: digna res est ubi tu nervos intendas tuos, worth your utmost exertion, T.: dignos esse, eorum agrum Bolanum esse (i. e. ut eorum esset), L.: unā perire, O.: concedere, Ct.: fuisse coniunx, O.: amari, V.: legi, H.: digna res visa, ut simulacrum pingi iuberet, L.: quidquid putabit dignum esse memoriae, Ph.: Di tibi id quod dignus es duint, T.: amicus, dignus huic ad imitandum: si digna poena pro factis eorum reperitur, S.: Dignum praestabo me pro laude merentis, H.: causa, L.: dignior heres, H.: dignas gratīs persolvere, V.: digna gloria ruris, V.: id, cum ipse per se dignus putaretur, impetravit: ex malā conscientiā digna timere, just retribution, S.: dici ut dignumst, as is proper, T.: quid minus est dignum quam videri, etc.: rem minus aegre quam dignum erat tulisse, L.: serius quam dignum populo R. fuit: ut probae dignum est, O.: cum auctoribus, quibus dignius credi est, L. — With supin. abl.: nihil dignum dictu, L.: digna relatu, O.: agere digna memoratu, Ta.—As subst: nulla contumelia est, quam facit dignus: diligere non dignos: exemplum ab dignis ad indignos transfertur, S.: dignis ait esse paratus, i. e. (to help) the deserving, H.* * *digna -um, dignior -or -us, dignissimus -a -um ADJappropriate/suitable; worthy, deserving, meriting -
20 exemplum
exemplum ī, n [EM-], a sample, specimen: hominum exempla, i. e. representatives of the race, O.— An imitation, image, portrait, draught, transcript, copy: earum (litterarum), S.: epistulae.— A pattern, model, original, example, precedent, incident, case: simulacrum ab animali exemplo transfertur: litterarum, a draft: exempla ad imitandum: naturae et veritatis: Ex hoc numero (amicorum) nobis exempla sumenda sunt: vir exempli recti: in oculis exemplum erat Fabius, L.: exemplum a me petere, L.: qui exemplum et rectores habebantur, Ta.: spinas Traxit in exemplum, O.: habuerunt virtutes spatium exemplorum, i. e. room to show themselves, Ta.: quasi exempli causā, as an example: sequimur exempla deorum, O.: sententiae exemplo haud salubres, i. e. by becoming a precedent, L.: mala exempla ex rebus bonis orta sunt, S.: illo exemplo confirmat, etc., by that instance: Venit in exemplum furor, served as a lesson, O.: exempli causā paucos nominavi, for example's sake: exempli gratiā.— A warning example, warning, lesson, penalty: Exemplum statuite in me, ut, etc., T.: simile severitatis tuae: in eos omnia exempla cruciatūsque edere, Cs.: ea in civitatem exempli edendi facultas, L.: in eum indigna, T.: esse in exemplo, to serve as a warning, O. — A way, manner, kind, nature: more et exemplo populi R. iter dare, Cs.: eodem exemplo quo, L.: exemplo nubis aquosae Fertur, after the manner of, O.— A tenor, purport, contents: litterae uno exemplo: scribere bis eodem exemplo: hoc exemplo, as follows.* * *example, sample, specimen; instance; precedent, case; warning, deterent; pattern, model; parallel, analogy; archtype; copy/reproduction, transcription
См. также в других словарях:
Becoming — can refer to:* Becoming (song), song by band Pantera * Becoming (TV series), a television show produced by MTV * Becoming, Part One , an episode of the TV series Buffy the Vampire Slayer * Becoming, Part Two , an episode of the TV series Buffy… … Wikipedia
Becoming X — Saltar a navegación, búsqueda Becoming X Álbum de Sneaker Pimps Publicación 1996 Género(s) Trip hop … Wikipedia Español
Becoming — Be*com ing, a. Appropriate or fit; congruous; suitable; graceful; befitting. [1913 Webster] A low and becoming tone. Thackeray. [1913 Webster] Note: Formerly sometimes followed by of. [1913 Webster] Such discourses as are becoming of them. Dryden … The Collaborative International Dictionary of English
Becoming — Be*com ing, n. That which is becoming or appropriate. [Obs.] [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Becoming — Album par Ari Koivunen Sortie 11 Juin 2008 Durée 52 min 32 s Genre Hard rock, Power Metal Producteur Nino Laurenne et Pasi Heikkilä … Wikipédia en Français
becoming — [adj1] flattering acceptable, agreeable, attractive, beautiful, comely, cute, effective, enhancing, excellent, fair, graceful, handsome, neat, nice, presentable, pretty, seemly, tasteful, welcome, wellchosen; concepts 579,589 Ant. indecorous,… … New thesaurus
becoming — [bē kum′iŋ, bikum′iŋ] adj. 1. that is suitable or appropriate; fit 2. suitable to the wearer [a becoming gown] n. the fact of coming into existence becomingly adv … English World dictionary
becoming — index attractive, consonant, favorable (advantageous), felicitous, fit, fitting, harmonious, palatable … Law dictionary
becoming — looking well, 1560s, from earlier sense of fitting (early 13c.), from prp. of BECOME (Cf. become). Related: Becomingly; becomingness … Etymology dictionary
becoming — ► ADJECTIVE 1) (of clothing) looking good on someone. 2) decorous; proper. DERIVATIVES becomingly adverb … English terms dictionary
becoming — by Cliff Stagoll Together with difference , becoming is an important component of Deleuze s corpus. In so far as Deleuze champions a particular ontology, these two concepts are its cornerstones, serving as antidotes to what he considers to… … The Deleuze dictionary