Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

nigh

  • 1 prope

    prŏpe, adv. and prep. [pro and demonstr suff. -pe (cf.: nempe, quippe), = Sanscr. -pa].
    I.
    Adv. ( comp. propius, and sup. proxime, v. under propior), near, nigh (class.).
    A.
    Lit., in space:

    quaenam vox mihi prope hic sonat? Quis hic loquitur prope?

    Plaut. Rud. 1, 4, 10:

    prope ad aliquem adire,

    id. Cas. 3, 5, 32:

    aedes accedere,

    id. Most. 2, 2, 16:

    prope alicubi esse,

    Cic. Fam. 9, 7, 1:

    intueri aliquid (opp. procul),

    id. Sen. 14, 48.—
    2.
    With ab, near to, near by, hard by:

    bellum tam prope a Siciliā,

    Cic. Verr. 2, 5, 2, § 6:

    prope a meis aedibus,

    id. Pis. 11, 26:

    prope ab domo detineri,

    id. Verr. 2, 2, 3, § 6.—So, comp.:

    stellae, aliae propius a terris, etc.,

    Cic. N. D. 1, 31, 87:

    propius visere mala reipublicae,

    Tac. A. 6, 26.—
    B.
    Transf.
    1.
    In time, near, not far off: partus instabat prope, was near at hand, Ter Ad. 3, 2, 9.—Esp. with quando, cum, ut, the time is near or not far off, when, etc.:

    prope est, quando herus pretium exsolvet,

    Plaut. Men. 5, 6, 25:

    prope adest, quom alieno more vivendum est mihi,

    Ter. And. 1, 1, 125:

    partitudo prope adest, ut fiat palam,

    Plaut. Aul. 2, 3, 9; Flor. 3, 17, 2:

    nox prope diremit colloquium,

    i. e. the approach of night, Liv. 34, 33, 3; cf. id. 32, 28, 7; 5, 16, 5.—
    2.
    In degree, nearly, almost, about (cf.:

    pene, ferme, fere): ejus filiam ille amare coepit perdite, Prope jam ut pro uxore haberet,

    Ter. Heaut. 1, 1, 45; Cic. Verr. 2, 2, 4, § 10:

    prope funeratus Arboris ictu,

    Hor. C. 3, 8, 7:

    prope firmissima earum regionum civitas,

    Caes. B. G. 5, 20:

    annos prope nonaginta natus,

    Cic. Verr. 2, 3, 25, § 62:

    prope desperatis rebus,

    id. Fam. 7, 28, 1:

    sic prope oneratum est sinistrum cornu, ni, etc.,

    Liv. 2, 65, 4; cf. id. 40, 32:

    prope est factum ut exirent,

    id. 25, 21:

    prope est ut aliquid fiat,

    something must be done, Dig. 35, 1, 67:

    prope perditae res,

    Liv. 5, 46, 7:

    Fidenae prope saepius captae, quam, etc.,

    id. 4, 32, 2:

    prope desertum oppidum,

    id. 4, 51, 8.—After the word it qualifies:

    biennium prope,

    Cic. Verr. 2, 2, 25, § 62:

    princeps prope Stoicorum,

    id. Ac. 2, 33, 107:

    eisdem prope verbis,

    id. Leg. 2, 25, 64: his prope verbis id. Fin. 4, 6, 15: cursu prope Chalcidem contendit, Liv. 31, 24, 2:

    admirabilior prope,

    id. 22, 37, 3:

    omnes prope,

    id. 1, 14, 4; 23, 49, 14; 30, 30, 8.— Comp.:

    propius nihil est factum, quam ut, etc.,

    Cic. Q. Fr. 1, 2, 5, § 15:

    neque quidquam propius est factum, quam ut, etc.,

    id. Clu. 21, 59.—
    C.
    Trop., comp. propius, with inspicio, considero, nosco, etc., more closely, better (post - Aug.):

    qualis esset ejus (mortis) velut propius inspectae natura,

    Sen. Ep. 30, 8:

    propius inspicere aliquem,

    id. ib. 5, 6:

    dixit futurum ut diviti displiceret propius inspectus,

    id. Contr. 2, 9, 21, B.; 4, 15, 3;

    10, 95, 1: quam (lancem) cum Agamemnon propius consideraret,

    Petr. 1, 50:

    propius noscendum,

    Plin. Ep. 6, 16, 7; cf. penitus.—
    II.
    Prep. with acc.
    A.
    Lit., in space, near, near by, hard by:

    prope oppidum,

    Caes. B. G. 7, 36:

    prope hostium castra,

    id. ib. 1, 22:

    prope amnem,

    Verg. A. 8, 597:

    non modo prope me, sed plane mecum habitare,

    Cic. Fam. 7, 23, 4:

    sedens prope limina tecti,

    Ov. F. 1, 137.—
    B.
    Transf.
    1.
    In time, nigh, towards, about:

    prope lucem,

    towards daybreak, Suet. Claud. 44.—
    2.
    Of abstract proximity, near to, almost to, not far from:

    prope metum res fuerat,

    Liv. 1, 25 fin.:

    prope seditionem ventum est,

    Tac. H. 3, 21; Dig. 17, 1, 29.

    Lewis & Short latin dictionary > prope

  • 2 appetō (ad-p-)

        appetō (ad-p-) īvī or iī, ītus, ere.—     Trans, to strive for, reach after, grasp at: (solem) manibus: salutari, appeti: mare terram appetens: munitionibus loca, taking in, L.—Esp., to fall upon, attack, assault, assail: umerum gladio, Cs.: oculos rostro, L.: ferro corpora, V.: ignominiis.—Fig., to strive after, long for, desire, seek, court: populi R. amicitiam, Cs.: bona naturā: inimicitias potentiorum pro te: nihil sibi: agere aliquid. — Intrans, to draw nigh, approach, be at hand: dies appetebat, Cs.: nox, L.: fatum, Cu.

    Latin-English dictionary > appetō (ad-p-)

  • 3 appropinquō (ad-p-)

        appropinquō (ad-p-) āvī, ātus, āre,    to come near, approach, draw nigh: ad aquam: finibus Bellovacorum, Cs.: suspicio adlata hostem appropinquare, N.: cum locis esset adpropinquatum, Cs. — Fig.: hiemps, Cs.: imperii occasus: illi poena, nobis libertas: primis ordinibus, i. e. to be near promotion to, Cs.: ut videat, i. e. to come near seeing.

    Latin-English dictionary > appropinquō (ad-p-)

  • 4 comminus

        comminus (not cōminus), adv.    [com- + manus], in close contest, hand to hand, at close quarters: acriter instare, S.: eminus hastis aut comminus gladiis uti: unum ense ferit, O.: comminus eminus petunt, L.: locus pugnandi, Cs.: conferre signa, L.: falcati enses, for hand-to-hand fighting, V.: in apros ire, O.: cervos obtruncant ferro, V.: arva Insequitur, V.—Fig., at close quarters, hand to hand: agamus. — Nigh at hand, near to, near: aspicit Getas, O.: monstratā captivitate, Ta.
    * * *
    hand to hand (fight), in close combat/quarters; close at hand; in presence of

    Latin-English dictionary > comminus

  • 5 ferē

        ferē adv.    [3 FER-], closely, quite, entirely, fully, altogether, just: grandicula, T.: ornatus fere militaris, quite: paria esse fere peccata, H.: Iamque fere, just at this time, V.: tum fere.—Of time, in general, usually, commonly, mostly: ruri fere Se continebat, T.: Fit fere, ut, etc.: quod fere libenter homines id, quod volunt, credunt, Cs.: Nigra fere terra, V.: quod non fere ante auctumnum solet, etc., not usually, Cs.: non sunt vitiosiores, quam fere plerique, qui, etc.—Of degree, nearly, almost, well-nigh, within a little, for the most part, about: abhinc mensīs decem fere, T.: quinta fere hora: tertiā fere vigiliā, Cs.: meus fere aequalis: totius fere Galliae legati, Cs.: fere omnes, Cs.: mihi fere satis est quod vixi: tantum fere, almost only: hoc fere ab reliquis differunt, quod, chiefly, Cs.—With negatives, scarcely, hardly: nec rei fere sane amplius quicquam fuit, T.: nemo fere saltat sobrius: (Catone) erat nemo fere senior.
    * * *
    almost; about, nearly; generally, in general; (w/negatives) hardly ever

    Latin-English dictionary > ferē

  • 6 fermē

        fermē adv.    [for * ferimē, sup of fere], closely, quite, entirely, fully, altogether, just: iam ferme moriens me vocat, just dying, T.: quod ferme dirum in tempus cecidere Latinae.—Of time, in general, usually, commonly: parentum iniuriae Unius modi sunt ferme, T.: quod ferme evenit: inculta ferme vestiuntur virgultis, L.—Of degree, nearly, almost, well-nigh, about: ferme eadem omnia, quae, etc., T.: pars ferme dimidia, L.: aberat mons ferme milia viginti, S.—With a negative, hardly, scarcely: hoc non ferme sine magnis principum vitiis evenit: nec ferme res antiqua alia est nobilior, L.: ut eo nihil ferme quisquam addere posset.
    * * *
    nearly, almost, about; (with negatives) hardly ever

    Latin-English dictionary > fermē

  • 7 īn-stō

        īn-stō stitī, statūrus, āre,    to stand upon, take a position: iugis, V.—To draw nigh, approach, be at hand, impend: partus instabat prope, T.: nox instabat, S.: ea quae videntur instare: instant ludi: cum illi iter instaret: quidquid subiti instat, Iu.: illud quod instet agi oportere, the subject in hand: quod instat, i. e. our purpose, V.: cum legionibus instare Varum, Cs.: quantae caedes Laurentibus instant, V.—To press upon, harass, molest, menace, threaten: comminus acriter, S.: rursus, Cs.: ferro: hinc Pallas instat, Hinc contra Lausus, V.: hostibus dubiis, S.: noli mihi instare: praecedentibus, H.: cedenti instaturus, L.: instantem regi cometen videre, Iu.—Fig., to urge, press, insist, pursue: quam ob rem urge, insta, perfice: addit et instat, H.: ille instat factum (esse), insists upon the fact, T.: accusatori.—To follow up eagerly, pursue, be intent upon, urge forward, drive: vox domini instantis, Iu.: Instant ardentes Tyrii, V.: instant operi, V.: talibus instans monitis (parens), Iu.: non ignarus instandum famae, Ta.: Marti currum, to work hard at, V.—To demand earnestly, solicit, insist upon: num ego insto? T.: unum de indutiis, make one demand, Cs.: quod te instante faciet, at your instance: instat Scandilius poscere recuperatores: tibi instat Hortensius, ut eas in consilium: profecto, si instetur, suo milite vinci Romam posse, L.

    Latin-English dictionary > īn-stō

  • 8 iūxtā

        iūxtā adv.    [for * iūgistā, abl f. sup. from iūgis], near to, nigh, near at hand, near, near by, hard by, close to, by the side of: legio, quae iuxta constiterat, Cs.: sellam iuxta ponere, S.: furiarum maxima iuxta Accubat, V.: accedere iuxta, O.— In like manner, equally, alike on a par: eorum ego vitam mortemque iuxta aestimo, S.: ceteri iuxta insontes, L.: res parva ac iuxta magnis difficilis, L.: iuxta eam rem aegre passi patres, quam cum viderent, etc., i. e. were just as indignant, L.: iuxta mecum omnes intellegitis, S.: absentium bona iuxta atque interemptorum diyisa fuere, L.: iuxta ac si meus frater esset, just as if: iuxta ac si hostes adessent, S.: litteris Graecis atque Latinis iuxta eruditus, S.

    Latin-English dictionary > iūxtā

  • 9 prope

        prope adv.    with comp. propius (for sup., see proximē); also praep. with acc.In space, near, nigh: tam prope Italiam videre: adulescentia voluptates prope intuens (opp. procul): prope est spelunca quaedam: bellum tam prope a Siciliā, so near to: prope a meis aedibus, close by: propius accedamus, T.: paulo propius accedere: ubi propius ventum est, S.—With acc, near, near to, hard by: prope oppidum, Cs.: prope amnem, V.: non modo prope me sed plane mecum habitare: nec propius urbem admovere: castra propius hostem movit, L.: hi propius mare Africum agitabant, S.—With dat. (only comp.): propius stabulis armenta tenere, V.: propius Tiberi quam Thermopylis, N.—In time, near, at hand: partus instabat prope, T.: Prope adest, quom alieno more vivendumst mihi, the time is at hand, T.: nox prope diremit conloquium, i. e. the approach of night, L. —With acc, near, in the phrase, prope diem (less correctly, propediem), at an early day, very soon, shortly, presently: vero nuntio hoc prope diem sentiemus: sperabat prope diem se habiturum, etc., S.: similes prope diem exitūs sequerentur, L.—Fig., in degree, nearly, almost, about: filiam amare, Prope iam ut pro uxore haberet, T.: dolor prope maior quam ceterorum: prope funeratus Arboris ictu, H.: annos prope nonaginta natus: cum hostes prope ad portas essent, L.: prope moenibus succedere, almost to the walls, L.: prope desertum oppidum, L.: princeps prope Stoicorum: his prope verbis: iam prope erat, ut ne consulum maiestas coërceret iram, it had almost come to this, L.: nec quicquam propius est factum, quam ut illum persequerentur.—With acc, near to: prope metum res fuerat, almost a panic, L.: ea contentio cum prope seditionem veniret, L.: ut propius periculum fuerint, qui vicerunt, L.—In the phrase, prope modum (less correctly, propemodum), nearly, almost, just about: quid enim sors est! idem prope modum, quod micare: adsentior.
    * * *
    I II
    propius, proxime ADV
    near, nearly; close by; almost

    Latin-English dictionary > prope

  • 10 propinquō

        propinquō —, —, āre    [propinquus], to draw near, come nigh, approach: vis inimica propinquat, V.: scopulo, V.: ripae, V.— To bring near, bring on, hasten, accelerate: rite Augurium, V.
    * * *
    propinquare, propinquavi, propinquatus V
    bring near; draw near

    Latin-English dictionary > propinquō

  • 11 propinquus

        propinquus adj. with comp.    [prope], near, nigh, neighboring: rus, T.: loca, S.: urbs: nimium Sol, H.: urbi montes, N.: itinera loca, L.: exsilium paulo propinquius, O.—As subst n., neighborhood, vicinity: ex propinquo cognoscit Hannonem <*>rofectum, from being in the neighborhood, L.: in propinquo esse, L.—In time, near, at hand, not far off: reditus: stipendi spem propinquam facere, i. e. of speedy payment, L.—Fig., kindred, related, near: homo: mulier: tibi genere, S.: consanguinitate, V.—As subst m. and f a relation, relative, kinsman: societas propinquorum: propinquus et amicus: te reddere caris propinquis, H.: virgo huius propinqua, kinswoman.
    * * *
    I
    propinqua, propinquum ADJ
    near, neighboring
    II

    Latin-English dictionary > propinquus

  • 12 adpropinquo

    adpropinquare, adpropinquavi, adpropinquatus V INTRANS
    approach (w/DAT or ad+ACC); come near to, draw near/nigh (space/time); be close

    Latin-English dictionary > adpropinquo

  • 13 adpropio

    adpropiare, adpropiavi, adpropiatus V INTRANS
    approach (w/DAT or ad+ACC); come near to, draw near/nigh (space/time); be close

    Latin-English dictionary > adpropio

  • 14 appropinquo

    appropinquare, appropinquavi, appropinquatus V INTRANS
    approach (w/DAT or ad+ACC); come near to, draw near/nigh (space/time); be close

    Latin-English dictionary > appropinquo

  • 15 appropio

    appropiare, appropiavi, appropiatus V INTRANS
    approach (w/DAT or ad+ACC); come near to, draw near/nigh (space/time); be close

    Latin-English dictionary > appropio

  • 16 adpeto

    1.
    ap-pĕto ( adp-, Lachm., Baiter, Weissenb., Halm; app-, Ritschl, Kayser), īvi or ii, ītum, 3, v. a. and n. (class.; in poetry rare); act., to strive after a thing, to try to get, to grasp after (syn.: adfecto, nitor in aliquid).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    solem manibus adpetere,

    Cic. Div. 1, 23, 46; so id. ib. 2, 41:

    placentam,

    Plin. 7, 53, 54, § 183; so, adpetere manum osculis, to seize upon the hand with kisses, i. e. in order to kiss it, Plin. 11, 45, 103, § 250;

    hence, appeti, of old men whose hands one seizes and kisses: haec enim ipsa sunt honorabilia, salutari, adpeti, decedi, adsurgi, etc.,

    Cic. Sen. 18, 63; hence (like accedere), to go or come somewhere, to approach, arrive at:

    urbem,

    Suet. Caes. 42.— Of things without life: mare terram adpetens, pressing or rushing on, Cic. N. D. 2, 39, 100:

    crescebat interim urbs, munitionibus alia atque alia adpetendo loca,

    by continually advancing farther, Liv. 1, 8:

    Thule, quam hactenus nix et hiems adpetebat,

    only snow and frost had approached, Tac. Agr. 10.—
    B.
    Esp., to attack, to fall or seize upon, assault, assail (syn.:

    peto, adgredior, adorior, invado): lapidibus appetere,

    Cic. Dom. 5, 13:

    ferro atque insidiis,

    id. Rosc. Am. 11, 30; id. Planc. 29 fin.:

    umerum gladio,

    Caes. B. C. 2, 35; Liv. 7, 26:

    aquila aquaticas aves adpetit,

    Plin. 10, 3, 3, § 9:

    morsu,

    Tac. H. 4, 42; Dig. 38, 2, 14; 48, 5, 27 al.— Trop.:

    ignominiis omnibus appetitis,

    Cic. Quint. 31:

    me amor appetit,

    Plaut. Cist. 2, 1, 8:

    (uxor) falsā suspitione appetitur,

    Vulg. Num. 5, 14.—
    C.
    Trop., [p. 142] to strive after earnestly, to desire eagerly, to long for (syn.: peto, cupio, expeto; opp. declino, aspernor; v. infra): aliut in dies magis adpetitur, * Lucr. 5, 1279:

    ut bona naturā adpetimus, sic a malis naturā declinamus,

    Cic. Tusc. 4, 6, 13; cf. id. N. D. 3, 13, 33:

    idem non modo non recusem, sed appetam etiam atque deposcam,

    id. Phil. 3, 14:

    inimicitias potentium appetere,

    id. Mil. 36; so id. Rosc. Am. 18; id. Verr. 2, 5, 2; id. Agr. 2, 23:

    alterum esse adpetendum, alterum aspernandum,

    id. Fin. 1, 9, 31 al.:

    amicitiam,

    Caes. B. G. 1, 40:

    adulescentium familiaritates,

    Sall. C. 14, 5:

    hereditates,

    Suet. Aug. 60:

    divitias,

    Vulg. Sap. 8, 5; ib. 1 Tim. 6, 10:

    nihil ornamentorum,

    Suet. Vesp. 12 al.:

    alienum,

    Phaedr. 1, 4, 1:

    nec abnuendum imperium nec adpetendum,

    Sen. Thyest. 472 et saep.—Also of food, to have an appetite for (cf. appetitio, II. B.):

    appetitur vilis oliva,

    Mart. 9, 27:

    pisciculos minutos, caseum,

    Suet. Aug. 76.—Constr. with inf. as object:

    ut adpetat animus agere semper aliquid,

    Cic. Fin. 5, 20, 55; Stat. Th. 1, 234; Pall. 10, 13, 2.—
    II.
    Neutr., to draw on or nigh, to approach, be at hand (only of time and things having relation to it;

    syn.: venio, advenio, adpropinquo, adsum): cum appetit meridies,

    Plaut. Most. 3, 1, 116:

    dies adpetebat,

    Caes. B. G. 6, 35:

    nox jam adpetebat,

    Liv. 8, 38; so id. 5, 44; 10, 42:

    tempus anni,

    id. 34, 13; so id. 22, 1; 29, 10 al.:

    lux,

    Tac. A. 4, 51 al.:

    partitudo cui appetit,

    Plaut. Aul. 1, 1, 36:

    consularia comitia adpetebant,

    Liv. 41, 28:

    adpetit finis,

    Sen. Cons. ad Marc. 23 fin. — Hence, appĕtens ( adp-), entis, P. a. (acc. to II.); pr. striving passionately after something; hence,
    A.
    In gen., desirous of, eager for; constr. with gen.:

    appetens gloriae atque avidus laudis,

    Cic. Imp. Pomp. 3:

    nihil est adpetentius similium sui,

    id. Lael. 14, 50:

    studiosissimi adpetentissimique honestatis,

    id. Tusc. 2, 24, 58; so Sall. C. 5, 4; id. J. 7, 1; Plin. 31, 6, 36, § 69:

    turbidi et negotiorum adpetentes,

    Tac. A. 14, 57; id. H. 1, 49; 3, 39; 4, 6; 4, 83; Gell. 16, 3.—
    B.
    Esp., eager for money (cf. abundans), avaricious:

    homo non cupidus neque appetens,

    Cic. Agr. 2, 8:

    grati animi, non appetentis, non avidi signa,

    id. de Or. 2, 43, 182.— Adv.: appĕtenter ( adp-), eagerly, in a grasping spirit or manner:

    ne cupide quid agerent, ne adpetenter,

    Cic. Off. 1, 10, 33; App. M. 7, p. 192, 40 Elm.— Comp. and sup. not used.
    2.
    appĕto ( adp-), ōnis, m. [1. appeto], he that strives eagerly for a thing, Laber. ap. Non. p. 74, 8 (Com. Rel. p. 251 Rib.).

    Lewis & Short latin dictionary > adpeto

  • 17 adpropinquo

    ap-prŏpinquo ( adp-, Baiter, Weissenb.; app-, Kayser), āvi, ātum, 1, v. n., to come near, draw nigh to, to approach.
    I.
    Of place.
    a.
    With ad:

    ad summam aquam adpropinquare,

    Cic. Fin. 4, 23, 64: ad portam, Auct. B. Hisp. 3; so id. ib. 2 al.:

    ad juga montium adpropinquare,

    Liv. 40, 58.—
    b.
    With dat.:

    finibus Bellovacorum adpropinquare,

    Caes. B. G. 2, 10 fin.:

    munitionibus,

    id. ib. 7, 82:

    cum ejusmodi locis esset adpropinquatum,

    id. B. C. 1, 79 (in id. B. G. 4, 10, and Auct. B. Hisp. 5, the readings vary between the dat. and acc.):

    moenibus,

    Flor. 1, 13, 8:

    castris,

    Suet. Galb. 10 fin. al.— Trop.:

    illi poena, nobis libertas appropinquat,

    Cic. Phil. 4, 4 fin.:

    catulus ille, qui jam adpropinquat, ut videat,

    is near seeing, will soon see, id. Fin. 3, 14, 48:

    Erant centuriones, qui jam primis ordinibus adpropinquarent,

    were near obtaining the first rank, Caes. B. G. 5, 44.—
    II.
    Of time:

    jamque hiems adpropinquabat,

    Caes. B. C. 3, 9:

    cum dies comitiorum adpropinquaret,

    Liv. 3, 34, 7; 5, 39, 8 al.:

    tempus,

    Suet. Dom. 14 al.:

    tuus adventus adpropinquat,

    Cic. Fam. 2, 6:

    rei maturitas,

    id. ad Q. Fr. 3, 8 al.

    Lewis & Short latin dictionary > adpropinquo

  • 18 appeto

    1.
    ap-pĕto ( adp-, Lachm., Baiter, Weissenb., Halm; app-, Ritschl, Kayser), īvi or ii, ītum, 3, v. a. and n. (class.; in poetry rare); act., to strive after a thing, to try to get, to grasp after (syn.: adfecto, nitor in aliquid).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    solem manibus adpetere,

    Cic. Div. 1, 23, 46; so id. ib. 2, 41:

    placentam,

    Plin. 7, 53, 54, § 183; so, adpetere manum osculis, to seize upon the hand with kisses, i. e. in order to kiss it, Plin. 11, 45, 103, § 250;

    hence, appeti, of old men whose hands one seizes and kisses: haec enim ipsa sunt honorabilia, salutari, adpeti, decedi, adsurgi, etc.,

    Cic. Sen. 18, 63; hence (like accedere), to go or come somewhere, to approach, arrive at:

    urbem,

    Suet. Caes. 42.— Of things without life: mare terram adpetens, pressing or rushing on, Cic. N. D. 2, 39, 100:

    crescebat interim urbs, munitionibus alia atque alia adpetendo loca,

    by continually advancing farther, Liv. 1, 8:

    Thule, quam hactenus nix et hiems adpetebat,

    only snow and frost had approached, Tac. Agr. 10.—
    B.
    Esp., to attack, to fall or seize upon, assault, assail (syn.:

    peto, adgredior, adorior, invado): lapidibus appetere,

    Cic. Dom. 5, 13:

    ferro atque insidiis,

    id. Rosc. Am. 11, 30; id. Planc. 29 fin.:

    umerum gladio,

    Caes. B. C. 2, 35; Liv. 7, 26:

    aquila aquaticas aves adpetit,

    Plin. 10, 3, 3, § 9:

    morsu,

    Tac. H. 4, 42; Dig. 38, 2, 14; 48, 5, 27 al.— Trop.:

    ignominiis omnibus appetitis,

    Cic. Quint. 31:

    me amor appetit,

    Plaut. Cist. 2, 1, 8:

    (uxor) falsā suspitione appetitur,

    Vulg. Num. 5, 14.—
    C.
    Trop., [p. 142] to strive after earnestly, to desire eagerly, to long for (syn.: peto, cupio, expeto; opp. declino, aspernor; v. infra): aliut in dies magis adpetitur, * Lucr. 5, 1279:

    ut bona naturā adpetimus, sic a malis naturā declinamus,

    Cic. Tusc. 4, 6, 13; cf. id. N. D. 3, 13, 33:

    idem non modo non recusem, sed appetam etiam atque deposcam,

    id. Phil. 3, 14:

    inimicitias potentium appetere,

    id. Mil. 36; so id. Rosc. Am. 18; id. Verr. 2, 5, 2; id. Agr. 2, 23:

    alterum esse adpetendum, alterum aspernandum,

    id. Fin. 1, 9, 31 al.:

    amicitiam,

    Caes. B. G. 1, 40:

    adulescentium familiaritates,

    Sall. C. 14, 5:

    hereditates,

    Suet. Aug. 60:

    divitias,

    Vulg. Sap. 8, 5; ib. 1 Tim. 6, 10:

    nihil ornamentorum,

    Suet. Vesp. 12 al.:

    alienum,

    Phaedr. 1, 4, 1:

    nec abnuendum imperium nec adpetendum,

    Sen. Thyest. 472 et saep.—Also of food, to have an appetite for (cf. appetitio, II. B.):

    appetitur vilis oliva,

    Mart. 9, 27:

    pisciculos minutos, caseum,

    Suet. Aug. 76.—Constr. with inf. as object:

    ut adpetat animus agere semper aliquid,

    Cic. Fin. 5, 20, 55; Stat. Th. 1, 234; Pall. 10, 13, 2.—
    II.
    Neutr., to draw on or nigh, to approach, be at hand (only of time and things having relation to it;

    syn.: venio, advenio, adpropinquo, adsum): cum appetit meridies,

    Plaut. Most. 3, 1, 116:

    dies adpetebat,

    Caes. B. G. 6, 35:

    nox jam adpetebat,

    Liv. 8, 38; so id. 5, 44; 10, 42:

    tempus anni,

    id. 34, 13; so id. 22, 1; 29, 10 al.:

    lux,

    Tac. A. 4, 51 al.:

    partitudo cui appetit,

    Plaut. Aul. 1, 1, 36:

    consularia comitia adpetebant,

    Liv. 41, 28:

    adpetit finis,

    Sen. Cons. ad Marc. 23 fin. — Hence, appĕtens ( adp-), entis, P. a. (acc. to II.); pr. striving passionately after something; hence,
    A.
    In gen., desirous of, eager for; constr. with gen.:

    appetens gloriae atque avidus laudis,

    Cic. Imp. Pomp. 3:

    nihil est adpetentius similium sui,

    id. Lael. 14, 50:

    studiosissimi adpetentissimique honestatis,

    id. Tusc. 2, 24, 58; so Sall. C. 5, 4; id. J. 7, 1; Plin. 31, 6, 36, § 69:

    turbidi et negotiorum adpetentes,

    Tac. A. 14, 57; id. H. 1, 49; 3, 39; 4, 6; 4, 83; Gell. 16, 3.—
    B.
    Esp., eager for money (cf. abundans), avaricious:

    homo non cupidus neque appetens,

    Cic. Agr. 2, 8:

    grati animi, non appetentis, non avidi signa,

    id. de Or. 2, 43, 182.— Adv.: appĕtenter ( adp-), eagerly, in a grasping spirit or manner:

    ne cupide quid agerent, ne adpetenter,

    Cic. Off. 1, 10, 33; App. M. 7, p. 192, 40 Elm.— Comp. and sup. not used.
    2.
    appĕto ( adp-), ōnis, m. [1. appeto], he that strives eagerly for a thing, Laber. ap. Non. p. 74, 8 (Com. Rel. p. 251 Rib.).

    Lewis & Short latin dictionary > appeto

  • 19 appropinquo

    ap-prŏpinquo ( adp-, Baiter, Weissenb.; app-, Kayser), āvi, ātum, 1, v. n., to come near, draw nigh to, to approach.
    I.
    Of place.
    a.
    With ad:

    ad summam aquam adpropinquare,

    Cic. Fin. 4, 23, 64: ad portam, Auct. B. Hisp. 3; so id. ib. 2 al.:

    ad juga montium adpropinquare,

    Liv. 40, 58.—
    b.
    With dat.:

    finibus Bellovacorum adpropinquare,

    Caes. B. G. 2, 10 fin.:

    munitionibus,

    id. ib. 7, 82:

    cum ejusmodi locis esset adpropinquatum,

    id. B. C. 1, 79 (in id. B. G. 4, 10, and Auct. B. Hisp. 5, the readings vary between the dat. and acc.):

    moenibus,

    Flor. 1, 13, 8:

    castris,

    Suet. Galb. 10 fin. al.— Trop.:

    illi poena, nobis libertas appropinquat,

    Cic. Phil. 4, 4 fin.:

    catulus ille, qui jam adpropinquat, ut videat,

    is near seeing, will soon see, id. Fin. 3, 14, 48:

    Erant centuriones, qui jam primis ordinibus adpropinquarent,

    were near obtaining the first rank, Caes. B. G. 5, 44.—
    II.
    Of time:

    jamque hiems adpropinquabat,

    Caes. B. C. 3, 9:

    cum dies comitiorum adpropinquaret,

    Liv. 3, 34, 7; 5, 39, 8 al.:

    tempus,

    Suet. Dom. 14 al.:

    tuus adventus adpropinquat,

    Cic. Fam. 2, 6:

    rei maturitas,

    id. ad Q. Fr. 3, 8 al.

    Lewis & Short latin dictionary > appropinquo

  • 20 comminus

    com-mĭnus (less correctly cōmĭ-nus), adv. [manus; cf. Beda, Orth. p. 2331 P.; Fronto, Diff. p. 2193 ib.]; orig. belonging to milit. lang., of conflict, in close contest, hand to hand (with the sword, etc.), Gr. sustadon; opp. eminus, also to missilia, sagittae, etc. (class.; most freq. in the histt.): quae mea comminus machaera atque hasta hostibit e manu, Enn. ap. Fest. p. 270, 29 Müll.:

    nec eminus hastis aut comminus gladiis uteretur,

    Cic. Sen. 6, 19; Ov. M. 3, 119:

    undique ex insidiis barbari a fronte ab tergo coörti comminus eminus petunt,

    Liv. 21, 34, 6; 31, 24, 15; Tac. A. 6, 35; 15, 4; App. M. 5, p. 164, 1:

    neque ictu comminus neque conjectione telorum (pulsi),

    Cic. Caecin. 15, 43:

    jacula inutilia esse... gladio comminus geri rem,

    Liv. 44, 35, 12:

    dum locus comminus pugnandi daretur,

    Caes. B. C. 1, 58:

    veterani... comminus acriter instare,

    Sall. C. 60, 3; Liv. 27, 18, 14:

    conferre signa,

    id. 1, 33, 4:

    conferre vires,

    id. 42, 47, 8:

    adversus resistentes niti,

    Tac. A. 4, 51:

    trucidato hostium duce,

    Suet. Tib. 3.—
    2.
    Poet., of copulation, Lucr. 4, 1051;

    of fighting,

    Stat. Th. 10, 213; App. M. 2, p. 122, 14.—
    B.
    Trop.:

    sed haec fuerit nobis tamquam levis armaturae prima orationis excursio: nunc comminus agamus,

    Cic. Div. 2, 10, 26:

    qui me epistulā petivit, ad te, ut video, comminus accessit,

    has approached you in person, id. Att. 2, 2, 2:

    in apros ire,

    Ov. F. 5, 176; cf.:

    agrestes comminus ire sues (for in sues),

    Prop. 2 (3), 19, 22;

    and so also of game: cervos obtruncant ferro,

    Verg. G. 3, 374;

    and of the preparation of the soil (considered as a contest with the same): jacto qui semine comminus arva Insequitur, i. e. manu sive rastro urget, exercet,

    id. ib. 1, 104; cf. App. M. 2, p. 117, 16; Hand, Turs. II. p. 96.—
    II.
    In gen., without the access. idea of contest, nigh at hand, near to, near, = prope, in or ex propinquo (not freq. before the Aug. per.):

    prius Eminus ardescunt quam comminus imbuat ignis,

    Lucr. 6, 904:

    aspicit hirsutos comminus ursa Getas,

    Ov. P. 1, 5, 74; Tac. A. 12, 12:

    viso comminus armatorum agmine,

    id. H. 1, 41; id. G. 8:

    sole per eos dies comminus facto,

    Plin. 5, 9, 10, § 55: aliquid comminus judicantur, near at hand, i.e. by the eyesight, Plin. 11, 42, 97, § 240; 35, 3, 6, § 17:

    recipere a debitore suo pecuniam,

    Dig. 13, 7, 3.—
    B.
    Transf., of time, immediately, = statim, sine intermissione; a very common provincialism in Cisalpine Gaul, acc. to Serv. ad Verg. G. 1, 104.—
    III.
    In postAug. poetry sometimes = ad manus, at hand:

    comminus arma habere,

    Val. Fl. 5, 583.

    Lewis & Short latin dictionary > comminus

См. также в других словарях:

  • Nigh — (n[imac]), a. [Compar. {Nigher} (n[imac] [ e]r); superl. {Nighest}, or {Next} (n[e^]kst).] [OE. nigh, neigh, neih, AS. ne[ a]h, n[=e]h; akin to D. na, adv., OS. n[=a]h, a., OHG. n[=a]h, G. nah, a., nach to, after, Icel. n[=a] (in comp.) nigh,… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Nigh — Nigh, adv. [AS. ne[ a]h, n[=e]h. See {Nigh}, a.] 1. In a situation near in place or time, or in the course of events; near. [1913 Webster] He was sick, nigh unto death. Phil. ii. 27. [1913 Webster] He drew not nigh unheard; the angel bright, Ere… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Nigh — is a surname, and may refer to: George Nigh, Governor of Oklahoma Jane Nigh, American actress William Nigh, American film director, writer, and actor This page or section lists people with the surname Nigh. If an …   Wikipedia

  • nigh — [naı] adv [: Old English; Origin: neah] 1.) nigh on old fashioned almost ▪ There were nigh on 40 people there. 2.) literary near or soon ▪ Winter draws nigh (=will start soon) . →↑well nigh …   Dictionary of contemporary English

  • nigh — [ naı ] adverb be/draw nigh LITERARY to be going to happen soon: The end of the world is nigh! nigh on something OLD FASHIONED almost: NEARLY …   Usage of the words and phrases in modern English

  • Nigh — Nigh, v. t. & i. To draw nigh (to); to approach; to come near. [Obs.] Wyclif (Matt. iii. 2). [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Nigh — Nigh, prep. Near to; not remote or distant from. was not this nigh shore? Shak. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Nigh — ist der Familienname folgender Personen: George Nigh (* 1927), ehemaliger US amerikanischer Politiker William Nigh (1881–1955), US amerikanischer Regisseur und Schauspieler Diese Seite ist eine Begriffsklärung zur Unterscheidu …   Deutsch Wikipedia

  • nigh — (adv.) near, O.E. neah (W.Saxon), neh (Anglian), common Germanic (Cf. O.S. nah, O.Fris. nei, M.Du., Du. na, O.H.G. nah, Ger. nah, Goth. nehwa), with no cognates outside Germanic. The Old English progression was neah near niehsta, for nigh near… …   Etymology dictionary

  • nigh — nigh·ly; nigh·ness; nigh; …   English syllables

  • nigh on — Almost, nearly • • • Main Entry: ↑nigh …   Useful english dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»