Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

non+ti+agitare

  • 21 incultus

    [st1]1 [-] incultus, a, um: a - inculte, en friche. --- Cic. Br. 16, 259 ; Nat. 1, 24. b - non cultivé, non soigné, non paré, rude, négligé. --- Cic. Br. 117 ; Agr. 2, 13.    - super Numidiam, Gaetulos accepimus partim in tuguriis, alios incultius vagos agitare, Sall. J. 19, 5: au-dessus de la Numidie, on trouve, dit-on, les Gétules: les uns vivent dans des huttes, d'autres, plus barbares, en nomades. c - sans éducation. --- Sall. C. 2, 8. d - sans culture. --- Hor. Ep. 1, 3, 22. e - sauvage. --- Tib. 4, 1, 59.    - quid incultius oppidis, quid nationibus immanius ? Cic. Prov. Cons. 12, 29: est-il rien de plus sauvage que ces villes, de plus féroce que ces peuples? [st1]2 [-] incultŭs, ūs, m.: défaut de soin, abandon, négligence [fig.].    - Sall. C. 55, 4 ; J. 2, 4 ; Liv. 42, 12, 7.
    * * *
    [st1]1 [-] incultus, a, um: a - inculte, en friche. --- Cic. Br. 16, 259 ; Nat. 1, 24. b - non cultivé, non soigné, non paré, rude, négligé. --- Cic. Br. 117 ; Agr. 2, 13.    - super Numidiam, Gaetulos accepimus partim in tuguriis, alios incultius vagos agitare, Sall. J. 19, 5: au-dessus de la Numidie, on trouve, dit-on, les Gétules: les uns vivent dans des huttes, d'autres, plus barbares, en nomades. c - sans éducation. --- Sall. C. 2, 8. d - sans culture. --- Hor. Ep. 1, 3, 22. e - sauvage. --- Tib. 4, 1, 59.    - quid incultius oppidis, quid nationibus immanius ? Cic. Prov. Cons. 12, 29: est-il rien de plus sauvage que ces villes, de plus féroce que ces peuples? [st1]2 [-] incultŭs, ūs, m.: défaut de soin, abandon, négligence [fig.].    - Sall. C. 55, 4 ; J. 2, 4 ; Liv. 42, 12, 7.
    * * *
        Incultus, inculta, incultum. Cic. Qui n'est point habité, ou cultivé, ou labouré.
    \
        Incultum et derelictum solum. Cic. Terre qui est en friche.
    \
        Incultae partes mundi. Cic. Qui ne sont point habitees.
    \
        Capilli inculti. Ouid. Qui ne sont point peignez ne accoustrez, ne adjancez.
    \
        Incultum corpus. Cic. Qui n'est point aorné.
    \
        Inculta oratio. Cic. Lourde, Inornee, Inelegante, Sans grace et elegance.

    Dictionarium latinogallicum > incultus

  • 22 convivium

    convīvium, iī, n. (con u. vivo), das gesellige Zusammenleben = die Gesellschaft geladener Gäste (convivae), gew. mit einem gemeinsamen Mahle (cena, epulae) verbunden, die Tischgesellschaft, das Gastmahl, der Schmaus, I) eig.: circuli conviviaque, convivia et circuli, Liv. (s. Drak. Liv. 34, 61, 4): convivia, comissationes, cantus, symphoniae, Cic.: c. et comissationes, convivia comissationesque, Liv.: convivia et epulae, Gastgebot u. Tafel, Tac. – apparatus convivii, Eutr.: dominus convivii (der Veranstalter der G., der Gastgeber, Wirt), Gell.: conditores instructoresque convivii, Cic. – quasi aliquod Lapitharum aut Centaurorum c., Cic.: convivia magistratuum, Cic. – c. amplum, Suet.: c. nimis artum, Hor.: c. delicatum, Cic.: domesticum, Suet.: familiare, Suet. u. Gell.: frequens, Suet.: grande, Quint.: hesternum, Cic.: omnibus rebus instructum et paratum, Cic.: intempestivum, Curt.: iucundum et gratum, Cic.: lautum od. lautius, Plin. u. Suet.: luxuriosum, Quint.: moderatum atque honestum, Cic.: nocturnum, Cic.: plenum, Suet.: publicum, Cic.: convivia publica et privata, Plin.: c. pudicum et sobrium, Cic.: sollemne, Suet.: sumptuosum, Mart.: sumptuosius, Vopisc.: tempestivum, Cic. u. Suet.: sollemne et tempestivum, Curt.: turpe, Cic. – abducere alqam statim e convivio, Suet., extra convivium, Sen. rhet. – accipere alqm convivio, Cic.: accipere se mutuis conviviis, Auct. itin. Alex.: iam accubare in convivio, Nep.: adhibere alqm convivio od. in convivium, Caes. u. Cic.: agitare convivium sine talis domi, Plaut.: agitare hoc convivium vino et sermone suavi, Plaut.: agitare convivia et ampla et assidua, Suet.: antiquā ut consuetudine agitarem inter vos libere convivium, Ter.: agitare convivium regium conchis omnium generum etc., Fronto de fer. Als. 3. p. 224, 16 N.: convivium apparare opipare, Cic., de die, Curt., semel toto in anno, Mart.: arcessere alqam in convivium, Ter.: mihi carendum est conviviis, Cic.: celebrare convivium, s. celebro no. a, β: cenare pleno convivio, Sen. rhet.: comparare alci convivium, Val. Max.: comparare convivium magnifice et ornate, Cic.: concelebrare convivia et passim et tributim, Q. Cic.: deserere repente convivium, Suet.: dimittere convivium, Liv.: discedere de convivio, Cic.: ducere uxorem in convivium, Nep.: egredi ex convivio, Liv.: in convivio esse, Ter.: exornare parum scite convivium, Sall.: exstruitur magnifico apparatu convivium, Sen. rhet.: facere sumptuose lauta convivia, Catull.: convivia coetusque fieri vetabant, Val. Max.: habere convivium in foro, Sen. rhet., od. natali die suo, Plin.: habere inter se iucunda convivia, Iustin.: inire convivium publicum, Cic., idem convivium, Liv.: instruere convivium non sumptuose, Lact., od. barbarā opulentiā, Curt.: interesse in convivio, Cic.: invitare alqm ad convivium, Ambros.: mittere (aufheben) convivium, Liv.: ornare magnifice splendideque convivium, Cic.: ornare et apparare convivium, Cic.: parare convivium, Verg.: praebere convivia sumptuosiora, Vopisc.: producere convivium vario sermone ad multam noctem, Cic.: protrahere saepe cum alqo convivia in primam lucem, Cic.: reddere se convivio, Liv.: redire in convivium, Curt.: reducere alqm rursus in convivium (Ggstz. abducere alqm e triclinio in cubiculum), Suet.: relinquere convivium, Liv.: renuere nullum convivium, Cic.: rogare alqm ad convivium, Iustin.: solvere convivium, Liv.: sordet convivium inopiā, ist ärmlich, Favorin. fr.: subtrahere se convivio maturius propter metum, Val. Max.: trahere convivium tantā comitate, Plin. ep.: tollere convivium, Plaut.: post transacta convivia, Sen.: protinus eversae turbant convivia mensae, Ov.: venire in convivium, Cic.: versari in conviviis, Cic. – II) meton., die Tischgesellschaft = die Tischgäste, Gäste (convivae), nequitiam vinosa tuam convivia narrant, Ov.: tota convivia interemere (fungi suilli), Plin.: c. nuptiale, die Hochzeitsgäste, Apul. u. Amm. – / Cic. Vat. 31. Hor. ep. 1, 5, 29. Prop. 4, 6, 71. Tac. ann. 3, 9 u. 15, 30 gehören bei richtiger Erklärung zu no. I.

    lateinisch-deutsches > convivium

  • 23 convivium

    convīvium, iī, n. (con u. vivo), das gesellige Zusammenleben = die Gesellschaft geladener Gäste (convivae), gew. mit einem gemeinsamen Mahle (cena, epulae) verbunden, die Tischgesellschaft, das Gastmahl, der Schmaus, I) eig.: circuli conviviaque, convivia et circuli, Liv. (s. Drak. Liv. 34, 61, 4): convivia, comissationes, cantus, symphoniae, Cic.: c. et comissationes, convivia comissationesque, Liv.: convivia et epulae, Gastgebot u. Tafel, Tac. – apparatus convivii, Eutr.: dominus convivii (der Veranstalter der G., der Gastgeber, Wirt), Gell.: conditores instructoresque convivii, Cic. – quasi aliquod Lapitharum aut Centaurorum c., Cic.: convivia magistratuum, Cic. – c. amplum, Suet.: c. nimis artum, Hor.: c. delicatum, Cic.: domesticum, Suet.: familiare, Suet. u. Gell.: frequens, Suet.: grande, Quint.: hesternum, Cic.: omnibus rebus instructum et paratum, Cic.: intempestivum, Curt.: iucundum et gratum, Cic.: lautum od. lautius, Plin. u. Suet.: luxuriosum, Quint.: moderatum atque honestum, Cic.: nocturnum, Cic.: plenum, Suet.: publicum, Cic.: convivia publica et privata, Plin.: c. pudicum et sobrium, Cic.: sollemne, Suet.: sumptuosum, Mart.: sumptuosius, Vopisc.: tempestivum, Cic. u. Suet.: sollemne et tempestivum, Curt.: turpe, Cic. – abducere alqam statim e convivio, Suet., extra convivium, Sen. rhet. – accipere alqm
    ————
    convivio, Cic.: accipere se mutuis conviviis, Auct. itin. Alex.: iam accubare in convivio, Nep.: adhibere alqm convivio od. in convivium, Caes. u. Cic.: agitare convivium sine talis domi, Plaut.: agitare hoc convivium vino et sermone suavi, Plaut.: agitare convivia et ampla et assidua, Suet.: antiquā ut consuetudine agitarem inter vos libere convivium, Ter.: agitare convivium regium conchis omnium generum etc., Fronto de fer. Als. 3. p. 224, 16 N.: convivium apparare opipare, Cic., de die, Curt., semel toto in anno, Mart.: arcessere alqam in convivium, Ter.: mihi carendum est conviviis, Cic.: celebrare convivium, s. celebro no. a, β: cenare pleno convivio, Sen. rhet.: comparare alci convivium, Val. Max.: comparare convivium magnifice et ornate, Cic.: concelebrare convivia et passim et tributim, Q. Cic.: deserere repente convivium, Suet.: dimittere convivium, Liv.: discedere de convivio, Cic.: ducere uxorem in convivium, Nep.: egredi ex convivio, Liv.: in convivio esse, Ter.: exornare parum scite convivium, Sall.: exstruitur magnifico apparatu convivium, Sen. rhet.: facere sumptuose lauta convivia, Catull.: convivia coetusque fieri vetabant, Val. Max.: habere convivium in foro, Sen. rhet., od. natali die suo, Plin.: habere inter se iucunda convivia, Iustin.: inire convivium publicum, Cic., idem convivium, Liv.: instruere convivium non sumptuose, Lact., od. barbarā opulentiā, Curt.: interesse in convivio,
    ————
    Cic.: invitare alqm ad convivium, Ambros.: mittere (aufheben) convivium, Liv.: ornare magnifice splendideque convivium, Cic.: ornare et apparare convivium, Cic.: parare convivium, Verg.: praebere convivia sumptuosiora, Vopisc.: producere convivium vario sermone ad multam noctem, Cic.: protrahere saepe cum alqo convivia in primam lucem, Cic.: reddere se convivio, Liv.: redire in convivium, Curt.: reducere alqm rursus in convivium (Ggstz. abducere alqm e triclinio in cubiculum), Suet.: relinquere convivium, Liv.: renuere nullum convivium, Cic.: rogare alqm ad convivium, Iustin.: solvere convivium, Liv.: sordet convivium inopiā, ist ärmlich, Favorin. fr.: subtrahere se convivio maturius propter metum, Val. Max.: trahere convivium tantā comitate, Plin. ep.: tollere convivium, Plaut.: post transacta convivia, Sen.: protinus eversae turbant convivia mensae, Ov.: venire in convivium, Cic.: versari in conviviis, Cic. – II) meton., die Tischgesellschaft = die Tischgäste, Gäste (convivae), nequitiam vinosa tuam convivia narrant, Ov.: tota convivia interemere (fungi suilli), Plin.: c. nuptiale, die Hochzeitsgäste, Apul. u. Amm. – Cic. Vat. 31. Hor. ep. 1, 5, 29. Prop. 4, 6, 71. Tac. ann. 3, 9 u. 15, 30 gehören bei richtiger Erklärung zu no. I.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > convivium

  • 24 toss

    I [tɒs]

    to win, lose the toss — vincere, perdere a testa o croce

    to decide sth. on the toss of a coin — decidere qcs. facendo a testa o croce

    2) (throw) lancio m., tiro m.
    4) colloq. (fall)
    ••

    I don't o couldn't give a tosscolloq. non me ne importa un fico, non me ne frega niente

    II 1. [tɒs]
    1) (throw) lanciare, tirare, gettare [ball, stick]
    2) colloq. (chuck)
    3) (flip) fare saltare [ pancake]; lanciare [ dice]
    4) gastr. girare [ salad]; fare saltare [vegetables, meat]
    5) (throw back) [ animal] scuotere, scrollare [head, mane]

    to toss one's head — [ person] gettare la testa all'indietro

    6) (unseat) [ horse] disarcionare [ rider]
    7) (move violently) [ wind] scuotere [branches, leaves]; [ waves] sballottare [ boat]
    2.
    1) (turn restlessly) [ person] rigirarsi
    2) (flip a coin) tirare a sorte, fare a testa o croce

    to toss for first turnfare a testa o croce o tirare a sorte per stabilire a chi tocca per primo

    * * *
    [tos] 1. verb
    1) (to throw into or through the air: She tossed the ball up into the air.) lanciare
    2) ((often with about) to throw oneself restlessly from side to side: She tossed about all night, unable to sleep.) agitarsi
    3) ((of a ship) to be thrown about: The boat tossed wildly in the rough sea.) (essere sballottato)
    4) (to throw (a coin) into the air and decide a matter according to (a correct guess about) which side falls uppermost: They tossed a coin to decide which of them should go first.) (fare a testa o croce)
    2. noun
    (an act of tossing.) lancio
    - win/lose the toss
    * * *
    [tɒs]
    1. n
    1) (movement: of head) scrollata

    to take a toss (from horse) fare una caduta

    2) (of coin) lancio

    to win/lose the toss — vincere/perdere a testa e croce, Sport vincere/perdere il sorteggio

    2. vt
    1) (repeatedly) muovere bruscamente, scuotere
    2) (throw: ball) lanciare, gettare, (head) scuotere, (subj: horse: head) tirare su, (mane) agitare, (rider) disarcionare, (subj), (bull) lanciare in aria

    to toss a coin — lanciare in aria una moneta, fare a testa o croce

    3. vi
    1) (also: toss about, toss around) agitarsi, (boat) rollare e beccheggiare

    to toss (in one's sleep); toss and turn — (in bed) agitarsi nel sonno, girarsi e rigirarsi

    2) (also: toss up) tirare a sorte, fare a testa e croce
    * * *
    toss /tɒs/
    n.
    1 getto, lancio (spec. di una moneta in aria): to lose [to win] the toss, perdere [vincere] a testa o croce
    2 scossa; scuotimento; scrollata: a disdainful toss of the head, una sprezzante scrollata del capo
    3 ( sport) ► toss-up
    ● (aeron., mil.) toss bombing, bombardamento in cabrata □ toss-up, lancio di una moneta in aria, testa o croce; (il) sorteggiare; ( sport) sorteggio ( del campo, ecc.); (fig.) gara aperta; cosa incerta, assai dubbia; questione di fortuna □ (fig. fam.) to argue the toss, stare a discutere inutilmente ( su una decisione già presa) □ to lose [to win] the toss, ( sport) perdere [vincere] il sorteggio □ ( slang ingl.) not to give a toss about sb. [st.], sbattersene (o fregarsene) di q. [qc.] □ pitch and toss, testa e croce □ to take a toss, essere disarcionato dal cavallo; essere gettato a terra; fare un capitombolo.
    (to) toss /tɒs/
    A v. t.
    1 gettare; lanciare in aria; buttare; scagliare: I tossed a bone to the dog, ho gettato un osso al cane; The bullfighter was tossed by a big, black bull, il torero è stato scagliato in aria da un grosso toro nero
    2 agitare; scuotere; scrollare; sballottare: to toss one's head, scuotere la testa; scrollare il capo; The billows tossed the ship, i cavalloni sballottavano la nave
    3 ( di un cavallo) gettare a terra; disarcionare
    4 sfidare (q.) a testa o croce: I'll toss you for the seat ( o for who has the seat), ti sfido a testa o croce per stabilire chi di noi debba occupare il posto
    5 ( cucina) far saltare, saltare ( in padella, ecc.)
    6 ( slang USA) perquisire; buttare all'aria ( un locale, ecc.) in cerca del bottino
    7 ( slang) rigettare; vomitare
    9 ( slang Austral.) battere; sconfiggere; stracciare (fig.)
    B v. i.
    1 ( spesso to toss about) agitarsi; dimenarsi; dibattersi: I tossed and turned all night long, mi sono dimenato (nel letto) tutta la notte
    2 essere agitato; essere sballottato; piegarsi: The boat tossed about, la barca era sballottata dalle onde; The cypresses were tossing in the wind, i cipressi si piegavano al vento
    3 gettare in aria una moneta; fare a testa o croce: ( sport) to toss for ends, sorteggiare il campo
    6 (naut.) beccheggiare
    to toss sb. in a blanket, far saltare in aria q., tendendo e rilasciando una coperta □ (naut.) to toss oars, alzare i remi ( in segno di saluto) □ to toss oneself, agitarsi; dimenarsi; dibattersi; lanciarsi; gettarsi: He tossed himself about in pain, si dibatteva per il dolore □ to toss a pancake, voltare una frittella facendola saltare in aria □ (fig.) to toss a proposal, discutere (o dibattere) una proposta □ to toss a salad, condire un'insalata □ (naut.) to pitch and toss, beccheggiare □ (naut.) Toss, alza remi! ( comando).
    * * *
    I [tɒs]

    to win, lose the toss — vincere, perdere a testa o croce

    to decide sth. on the toss of a coin — decidere qcs. facendo a testa o croce

    2) (throw) lancio m., tiro m.
    4) colloq. (fall)
    ••

    I don't o couldn't give a tosscolloq. non me ne importa un fico, non me ne frega niente

    II 1. [tɒs]
    1) (throw) lanciare, tirare, gettare [ball, stick]
    2) colloq. (chuck)
    3) (flip) fare saltare [ pancake]; lanciare [ dice]
    4) gastr. girare [ salad]; fare saltare [vegetables, meat]
    5) (throw back) [ animal] scuotere, scrollare [head, mane]

    to toss one's head — [ person] gettare la testa all'indietro

    6) (unseat) [ horse] disarcionare [ rider]
    7) (move violently) [ wind] scuotere [branches, leaves]; [ waves] sballottare [ boat]
    2.
    1) (turn restlessly) [ person] rigirarsi
    2) (flip a coin) tirare a sorte, fare a testa o croce

    to toss for first turnfare a testa o croce o tirare a sorte per stabilire a chi tocca per primo

    English-Italian dictionary > toss

  • 25 wriggle

    ['rɪgl] 1.

    to wriggle one's fingersmuovere o agitare le dita delle mani

    to wriggle one's way out of sth. — (riuscire a) sgusciare o divincolarsi da qcs.; fig. (riuscire a) tirarsi fuori da qcs

    2.
    verbo intransitivo [ person] agitarsi, dimenarsi; [snake, worm] contorcersi

    to wriggle under sth. — scivolare sotto qcs.

    to wriggle free — divincolarsi, riuscire a liberarsi divincolandosi

    * * *
    ['riɡl] 1. verb
    (to twist to and fro: The child kept wriggling in his seat; How are you going to wriggle out of this awkward situation?) agitarsi; sbrogliarsela
    2. noun
    (a wriggling movement.) contorsione
    * * *
    wriggle /ˈrɪgl/
    n.
    contorsione; contorcimento; dimenamento.
    (to) wriggle /ˈrɪgl/
    A v. i.
    1 contorcersi; dimenarsi; dibattersi; agitarsi: The witness wriggled uneasily in his chair, il teste si agitava sulla sedia per il disagio
    2 (fig.) essere evasivo; equivocare: It's no use asking him; you know the way he wriggles, è inutile chiederlo a lui; sai bene come è evasivo
    B v. t.
    contorcere; dimenare; agitare; scuotere: to wriggle one's tail, dimenare la coda; to wriggle one's hand, agitare la mano; to wriggle one's hips, dimenare i fianchi
    to wriggle along, avanzare contorcendosi; strisciare: The worm wriggled along, il verme avanzava contorcendosi; The explorer wriggled along the ground, l'esploratore strisciava sul terreno □ to wriggle oneself free, liberarsi ( da funi, ecc.) divincolandosi □ to wriggle out, sgusciare; (fig.) sbrogliarsela, trarsi d'impaccio: The cat wriggled out of the little boy's hands, il gatto è sgusciato di tra le mani del bambino; Let's try to wriggle out of this mess, cerchiamo di sbrogliarci da questo pasticcio! □ to wriggle out of a punishment, scansare (o evitare) una punizione □ to wriggle out of doing one's homework, riuscire a non fare i compiti □ to wriggle one's way out, riuscire a sgusciar fuori ( a furia di contorcimenti) □ to wriggle one's way up, salire a forza di contorcimenti.
    * * *
    ['rɪgl] 1.

    to wriggle one's fingersmuovere o agitare le dita delle mani

    to wriggle one's way out of sth. — (riuscire a) sgusciare o divincolarsi da qcs.; fig. (riuscire a) tirarsi fuori da qcs

    2.
    verbo intransitivo [ person] agitarsi, dimenarsi; [snake, worm] contorcersi

    to wriggle under sth. — scivolare sotto qcs.

    to wriggle free — divincolarsi, riuscire a liberarsi divincolandosi

    English-Italian dictionary > wriggle

  • 26 волновать

    2) ( возбуждать) emozionare, turbare, preoccupare ( беспокоить)
    3) ( подстрекать) istigare, sobillare
    * * *
    несов. (сов. взволновать)
    1) ( вызывать волны) agitare vt, far ondeggiare
    2) turbare vt, eccitare vt, mettere in agitazione
    * * *
    v
    1) gener. commovere, disturbare, perturbare, scompigliare, scomporre, sconvolgere, agitare, allarmare, commuovere, conturbare, emozionare, fare impressione, impressionare, passare l'anima, passionare, ricercare, riscaldare l'animo, sbigottire, scendere al cuore, scossare, scuotere, smovere, smuovere, sommuovere, spunzecchiare, tangere, toccare, travagliare, turbare
    2) obs. sconturbare
    3) liter. scommuovere, scendere

    Universale dizionario russo-italiano > волновать

  • 27 flourish

    ['flʌrɪʃ] I
    1) (gesture) gesto m. plateale

    to do sth. with a flourish — fare qcs. con ostentazione

    2) (detail, touch)

    with an emphatic flourish — con uno stile enfatico; (in a piece of music)

    3) (in style) ghirigoro m., svolazzo m.
    II 1.
    verbo transitivo agitare, sventolare [ticket, document]
    2.
    verbo intransitivo [ plant] crescere rigoglioso, prosperare; [ bacteria] proliferare; [ child] crescere (sano e robusto); [firm, democracy] fiorire, prosperare
    * * *
    1. verb
    1) (to be healthy; to grow well; to thrive: My plants are flourishing.) essere fiorente; fiorire
    2) (to be successful or active: His business is flourishing.) prosperare
    3) (to hold or wave something as a show, threat etc: He flourished his sword.) brandire
    2. noun
    1) (an ornamental stroke of the pen in writing: His writing was full of flourishes.) ghirigoro
    2) (an impressive, sweeping movement (with the hand or something held in it): He bowed and made a flourish with his hat.) gesto
    3) (an ornamental passage of music: There was a flourish on the trumpets.) fioritura, fanfara
    * * *
    flourish /ˈflʌrɪʃ/
    n.
    1 gesto enfatico: He offered me the book with a flourish, mi ha offerto il libro con un ampio gesto del braccio
    2 sventolio (di cappello, ecc.); mulinello (di spada, ecc.)
    3 svolazzo; ghirigoro: to sign with a flourish, firmare con uno svolazzo
    4 ( di tromba) squilli (pl.); fanfara
    5 abbellimento retorico; infiorettatura; espressione fiorita
    6 (mus.) fioritura; fiorettatura
    ● (antiq.) in full flourish, in pieno rigoglio.
    (to) flourish /ˈflʌrɪʃ/
    A v. i.
    1 ( di persona) prosperare; essere fiorente; essere in ottima salute
    2 (bot.) attecchire; prosperare: Palm trees don't flourish in cold countries, le palme non prosperano nei paesi freddi
    3 (di movimento, scuola, ecc.) fiorire; svilupparsi; diffondersi; essere fiorente
    4 (di affari, impresa, ecc.) prosperare; essere fiorente; andare a gonfie vele
    7 ( di trombe) squillare; suonare una fanfara
    B v. t.
    1 agitare; sventolare; brandire; scuotere: He flourished a credit card, ha sventolato una carta di credito; to flourish one's sword, brandire la spada
    2 mettere in mostra; ostentare.
    * * *
    ['flʌrɪʃ] I
    1) (gesture) gesto m. plateale

    to do sth. with a flourish — fare qcs. con ostentazione

    2) (detail, touch)

    with an emphatic flourish — con uno stile enfatico; (in a piece of music)

    3) (in style) ghirigoro m., svolazzo m.
    II 1.
    verbo transitivo agitare, sventolare [ticket, document]
    2.
    verbo intransitivo [ plant] crescere rigoglioso, prosperare; [ bacteria] proliferare; [ child] crescere (sano e robusto); [firm, democracy] fiorire, prosperare

    English-Italian dictionary > flourish

  • 28 wag

    I [wæg]
    nome ant. colloq. burlone m. (-a)
    II [wæg]
    nome scodinzolamento m.
    III 1. [wæg]
    verbo transitivo (forma in -ing ecc. - gg-) dimenare [ tail]; scuotere, scrollare [ head]

    to wag one's finger at sb. — minacciare o rimproverare qcn. agitando il dito

    2.
    verbo intransitivo (forma in -ing ecc. - gg-)

    tongues will wagfig. si farà un gran parlare, ci saranno molti pettegolezzi

    ••
    * * *
    [wæɡ] 1. past tense, past participle - wagged; verb
    ((especially of a dog's tail) to (cause to) move to and fro, especially from side to side: The dog wagged its tail with pleasure.) muovere, dimenare
    2. noun
    (a single wagging movement: The dog's tail gave a feeble wag.) scuotimento, scrollata scodinzolata
    * * *
    I [wæɡ]
    1. n
    2. vt
    3. vi
    (tail) dimenarsi
    II [wæɡ] n
    (joker) burlone (-a)
    * * *
    wag (1) /wæg/
    n.
    scuotimento; scrollata; dimenamento
    a wag of one's head, un tentennamento (o una scrollata) del capo; un cenno del capo □ a wag of the tail, una scodinzolata.
    wag (2) /wæg/
    n.
    uomo faceto; burlone; tipo ameno; allegrone; buontempone.
    (to) wag /wæg/
    A v. t.
    agitare; dimenare; muovere ( la coda, ecc.); scrollare; scuotere: My dog wags his tail when he sees me, il mio cane dimena la coda quando mi vede; to wag one's finger at sb., agitare il dito contro q. in segno di rimprovero; to wag one's head, scrollare il capo
    B v. i.
    1 agitarsi; scuotere
    2 agitare la coda; scodinzolare
    ● ( slang ingl.) to wag it (o to wag off), marinare (o bigiare) la scuola □ to set tongues (o, meno com., beards, chins) wagging, far parlare di sé; dare scandalo.
    * * *
    I [wæg]
    nome ant. colloq. burlone m. (-a)
    II [wæg]
    nome scodinzolamento m.
    III 1. [wæg]
    verbo transitivo (forma in -ing ecc. - gg-) dimenare [ tail]; scuotere, scrollare [ head]

    to wag one's finger at sb. — minacciare o rimproverare qcn. agitando il dito

    2.
    verbo intransitivo (forma in -ing ecc. - gg-)

    tongues will wagfig. si farà un gran parlare, ci saranno molti pettegolezzi

    ••

    English-Italian dictionary > wag

  • 29 wiggle

    ['wɪgl] I
    nome colloq.

    a wiggle of the hips — un movimento dei fianchi, un ancheggiamento

    to give sth. a wiggle — agitare qcs

    II 1.
    verbo transitivo colloq. fare ballare [ tooth]; muovere, scuotere [ wedged object]
    2.
    verbo intransitivo colloq. [snake, worm] attorcigliarsi
    * * *
    ['wiɡl]
    (to waggle or wriggle: She wiggled her hips.) dimenare, muovere
    * * *
    wiggle /ˈwɪgl/
    n.
    1 dimenio; rapido movimento
    ● (fam. USA, spec. polit.) wiggle room, spazio di manovra □ (fam.) to get a wiggle on, affrettarsi; spicciarsi; darsi una mossa (fam.) □ to walk with a wiggle, sculettare.
    (to) wiggle /ˈwɪgl/ (fam.)
    A v. t.
    dimenare; muovere; agitare: to wiggle one's hips, dimenare le anche; ancheggiare; to wiggle one's toes, muovere le dita dei piedi
    B v. i.
    1 dimenarsi; muoversi; agitarsi: Keep still! don't wiggle!, sta' fermo! non dimenarti!
    2 oscillare; ballare (fam.): The compass needle is wiggling, l'ago della bussola oscilla; (TV) The image wiggles, l'immagine balla ( sullo schermo)
    3 ( di una moto) sbandare di coda; scodare (fam.)
    to wiggle out of sb. 's grasp, divincolarsi dalla stretta di q. to wiggle through a crowd, fendere la folla dimenandosi.
    * * *
    ['wɪgl] I
    nome colloq.

    a wiggle of the hips — un movimento dei fianchi, un ancheggiamento

    to give sth. a wiggle — agitare qcs

    II 1.
    verbo transitivo colloq. fare ballare [ tooth]; muovere, scuotere [ wedged object]
    2.
    verbo intransitivo colloq. [snake, worm] attorcigliarsi

    English-Italian dictionary > wiggle

  • 30 beabsichtigen

    beabsichtigen, agitare consilium od. (v. mehreren) consilia alcis rei od. ad alqd faciendum (den Plan von etw. betreiben, mit dem Plane zu etwas umgehen, z. B. consilium fugae: u. consilia ad movenda bella). – cogitare alqd od. de alqa re (auf etwas denken, den Gedanken haben. etwas zu tun). – animo proponere alqd (sich im Geiste, in Gedanken vorsetzen). – animo intendere und bl. intendere alqd (sein Augenmerk auf etw. richten, auf etw. bedacht sein). – alqd velle, alqd facere velle (etw. wollen, tun wollen, z. B. bellum). – tendere ad alqd (nach etw. hinstreben, z. B. ad altiora et non concessa). sequi alqd (einer Sache nachgehen, auf etwas ausgehen, Ggstz. fugere). – spectare alqd od. ad alqd (auf etw. wie auf ein Ziel hinsehen, hinausgehen, bes. auch v. lebl. Subjj., z. B. consilium ad defectionem, ad concordiam spectat). – petere alqd (zu erlangen suchen, bezwecken, z. B. id quod solam voluptatem petit). – conari alqd (etw. versuchen, beginnen). – agere mit allg. Akk. (betreiben, vorhaben). – agitare de alqa re (mit etw. umgehen, z. B. de supplendo senatu). – etw. od. [337] nichts bei etwas b., aliquid od. nihil sequi in mit Abl. – etwas nur b., referre omnia consilia od. omnia consilia et facta od. bl. omnia ad alqd; alcis mens nihil praeter alqd videt. – was beabsichtigt diese Rede? quo haec spectat oratio? quorsum haec omnis spectat oratio?: was er beabsichtigt hatte (als Parenthese), id quod petierat: das hatte ich anfangs nicht beabsichtigt, id mihi propositum initio non fuit.ich beabsichtige, zu etc., consilium est mit folg. Genet. Gerundii od. mit folg. Infin. od. mit folg. ut u. Konj. (es ist mein Plan, meine Absicht, z. B. obviam eundi: u. Pomptinum exspectare: u. ea ut deseram). – habeo in animo, est in animo, est animus mit folg. Infin. (ich habe im Sinne, es ist mein Vorsatz, ich bin gesonnen, z. B. istum exhereditare). – cogito mit Infin. (ich gedenke, z. B. filium exhereditare; prägn. auch ohne Infin. = ich beabsichtige wohin zu reisen, z. B. cras cogito Romam). – animo intendo mit Infin. (ich bin darauf bedacht, z. B. Monam insulam redigere in potestatem). – mente agito mit Infin. (ich gehe im Gedanken damit um, z. B. bellum renovare).mihi propositum est, ut etc. (ich habe mir als Ziel vorgesetzt). – volo m. Infin., id volo mit Akk. u. Infin. (ich will = ich gedenke, z. B. illum volui exhereditare: u. id voluit nos duci falso gaudio). – id ago, id molior, verb. id ago et molior, ut etc. (ich betreibe dieses, daß oder daß nicht etc., z. B. ut aedilis fiam). beabsichtigt, cogitatus (bloß gedacht, z. B. parricidium). petitus (gesucht, absichtlich herbeigeführt, z. B. profusio alvi). – propositus et praeparatus (schon im Werke u. inder Ausführung begriffen, z. B. auxilium).

    deutsch-lateinisches > beabsichtigen

  • 31 fructus

    [st1]1 [-] fructus, a, um: anc. part. passé de fruor. [st1]2 [-] fructŭs, ūs, m. [fruor]:    - arch.: gén. fructi, Cato. Agr. 4; Ter. Ad. 870 et fructuis, Varr, Men. 295, 530; R. 1, 2, 29, cf. Gell. 4, 16. a - droit de percevoir et utiliser les fruits d'une chose dont la propriété reste à un autre, servitude d'usufruit.    - sum χρήσει μὲν tuus, κτήσει δὲ Attici nostri; ergo fructus est tuus, mancipium illius, Cic. Fam. 7, 29, 1: je suis à toi au titre de l'usage, à notre Atticus au titre de la possession; donc tu as l'usufruit, lui, la propriété.    - cf. Cic. Fin. 1, 12; Dig. 7, 8, 14.    - cf. usus fructus. b - ce dont on jouit, produit, rapport, profit, bénéfice, revenu.    - praediorum fructus, Cic. Cat. 2, 18: revenus des propriétés.    - pecuniae fructibus alere exercitum, Cic. Off. 1, 25: entretenir une armée avec ses revenus.    - cum fructibus superiorum temporum, Caes. BG. 6, 19, 2: avec les revenus des années précédentes.    - aurum ex metallorum fructu coacervatum, Liv. 45, 40, 2: or accumulé avec le produit des mines.    - publicos fructus agitare, Tac. An. 4, 6: exploiter les revenus publics.    - fructui esse alicui: être de rapport pour qqn.    - fuerat ei magno fructui mare, Liv. 34, 36, 3: il avait tiré de grands profits de la mer.    - cf. Cic. Pomp. 16; Fam. 10, 5, 2.    - fructum ferre alicui, Cic. Agr. 2, 83: donner un revenu à qqn, rapporter à qqn.    - Asia multos annos vobis fructum non tulit, Cic. Agr. 2, 30, 83: L'Asie est restée plusieurs années sans rien nous rapporter.    - vacca a bima aut trima fructum ferre incipit, Varr.: la vache commence à produire à deux ou trois ans. c - fruits des arbres et de la terre, productions.    - frugum fructuumque reliquorum perceptio, Cic. Off. 2, 12: la récolte des grains et des autres productions de la terre.    - fructus demetere, percipere Cic. CM 70: moissonner, recueillir les fruits. d - au fig. fruit, utilité, avantage, résultat, effet, récompense.    - fructus vestri in me amoris, Cic. Pis. 31: la récompense qui consiste dans votre affection pour moi.    - cf. Cic. Arch. 23 ; Mur. 40.    - fructus diligentiae, Cic. Br. 222: la récompense du zèle.    - cf. Cic. Sull. 1 ; Pis. 57.    - fructus ou fructum ex aliqua referre, capere, consequi, percipere: recueillir de qqch des avantages, des bénéfices, une récompense.    - cf. Cic. Planc. 92; Rep. 1, 7; Pomp. 2; Arch. 23. e - jouissance, plaisir, charme, douceur.    - animi mei fructus, Cic.: le bonheur de ma vie.    - expleri vitae fructibus, Lucr.: se rassasier des plaisirs de la vie.    - fructum oculis (au dat.) ex ejus casu capere, Nep.: repaître leurs yeux de son malheur.    - extremus tam longi fructus amoris, Luc. 5: les dernières douceurs d'un amour si constant.    - voir pendulus.
    * * *
    [st1]1 [-] fructus, a, um: anc. part. passé de fruor. [st1]2 [-] fructŭs, ūs, m. [fruor]:    - arch.: gén. fructi, Cato. Agr. 4; Ter. Ad. 870 et fructuis, Varr, Men. 295, 530; R. 1, 2, 29, cf. Gell. 4, 16. a - droit de percevoir et utiliser les fruits d'une chose dont la propriété reste à un autre, servitude d'usufruit.    - sum χρήσει μὲν tuus, κτήσει δὲ Attici nostri; ergo fructus est tuus, mancipium illius, Cic. Fam. 7, 29, 1: je suis à toi au titre de l'usage, à notre Atticus au titre de la possession; donc tu as l'usufruit, lui, la propriété.    - cf. Cic. Fin. 1, 12; Dig. 7, 8, 14.    - cf. usus fructus. b - ce dont on jouit, produit, rapport, profit, bénéfice, revenu.    - praediorum fructus, Cic. Cat. 2, 18: revenus des propriétés.    - pecuniae fructibus alere exercitum, Cic. Off. 1, 25: entretenir une armée avec ses revenus.    - cum fructibus superiorum temporum, Caes. BG. 6, 19, 2: avec les revenus des années précédentes.    - aurum ex metallorum fructu coacervatum, Liv. 45, 40, 2: or accumulé avec le produit des mines.    - publicos fructus agitare, Tac. An. 4, 6: exploiter les revenus publics.    - fructui esse alicui: être de rapport pour qqn.    - fuerat ei magno fructui mare, Liv. 34, 36, 3: il avait tiré de grands profits de la mer.    - cf. Cic. Pomp. 16; Fam. 10, 5, 2.    - fructum ferre alicui, Cic. Agr. 2, 83: donner un revenu à qqn, rapporter à qqn.    - Asia multos annos vobis fructum non tulit, Cic. Agr. 2, 30, 83: L'Asie est restée plusieurs années sans rien nous rapporter.    - vacca a bima aut trima fructum ferre incipit, Varr.: la vache commence à produire à deux ou trois ans. c - fruits des arbres et de la terre, productions.    - frugum fructuumque reliquorum perceptio, Cic. Off. 2, 12: la récolte des grains et des autres productions de la terre.    - fructus demetere, percipere Cic. CM 70: moissonner, recueillir les fruits. d - au fig. fruit, utilité, avantage, résultat, effet, récompense.    - fructus vestri in me amoris, Cic. Pis. 31: la récompense qui consiste dans votre affection pour moi.    - cf. Cic. Arch. 23 ; Mur. 40.    - fructus diligentiae, Cic. Br. 222: la récompense du zèle.    - cf. Cic. Sull. 1 ; Pis. 57.    - fructus ou fructum ex aliqua referre, capere, consequi, percipere: recueillir de qqch des avantages, des bénéfices, une récompense.    - cf. Cic. Planc. 92; Rep. 1, 7; Pomp. 2; Arch. 23. e - jouissance, plaisir, charme, douceur.    - animi mei fructus, Cic.: le bonheur de ma vie.    - expleri vitae fructibus, Lucr.: se rassasier des plaisirs de la vie.    - fructum oculis (au dat.) ex ejus casu capere, Nep.: repaître leurs yeux de son malheur.    - extremus tam longi fructus amoris, Luc. 5: les dernières douceurs d'un amour si constant.    - voir pendulus.
    * * *
        Fructus, huius fructus, vel fructuis et fructi, datiuo fructui, m. g. a fruendo dicitur. Varro et Donatus. Fruict.
    \
        Breuis. Lucret. Petit, De petite duree.
    \
        Fructus. Terent. Prouffit.
    \
        In illis fructus est. Terent. Il y a du prouffit.
    \
        Fructus. Vlpian. Usufruict.
    \
        Alere suis fructibus exercitum. Cic. De son revenu.
    \
        Fructum capere ex aliquo. Cic. Recevoir prouffit.
    \
        Terra exculta, fructus creat. Quintil. Produit.
    \
        Edunt nullum fructum ex se sine hominum cultu oues. Cic. Ne font aucun prouffit, Ne produisent aucun fruict.
    \
        Ferre fructum ex aliquo. Pollio Ciceroni. Remporter, Recevoir.

    Dictionarium latinogallicum > fructus

  • 32 помешать

    I
    2) ( причинить беспокойство) disturbare, dare fastidio
    II
    ( размешать) agitare, rimestare
    * * *
    I сов. Д
    1) impedire vt, ostacolare vt
    2) ( причинить беспокойство) recare / dare disturbo / fastidio (a qd, qc); infastidire vt

    не помешало бы... — non guastereble...; non sarebbe male...

    II сов. В
    ( размешивать) mescolare vt, agitare vt, (ri)mestare vt (un po', leggermente)
    * * *
    v

    Universale dizionario russo-italiano > помешать

  • 33 coda

    f tail
    ( fila) queue, AE line
    di veicolo, treno rear
    music coda
    coda di paglia guilty conscience
    coda dell'occhio corner of the eye
    piano m a coda grand piano
    fare la coda queue (up), AE stand in line
    * * *
    coda s.f.
    1 (zool.) tail; tag; ( di balena) fluke; ( di pavone) fan: coda mozza, stumpy tail (o dock)
    2 (estens.) tail (anche fig.); tail end, end: coda di aeroplano, tailplane; coda di cometa, tail (o train) of a comet; dalla coda lunga, longtailed; fanale di coda, taillight (o rear-light); incastro a coda di rondine, dovetail joint (o dovetailing); pianoforte a coda, grand piano; (aer.) scivolata di coda, tail slide; senza coda, tailless; (aer.) trave di coda, tail boom; marciare in coda, to bring up the rear; il vagone in coda è diretto a Parigi, the rear carriage is going to Paris // avere la coda di paglia, to have a guilty conscience // se il diavolo non ci mette la coda, if no difficulty arises // andarsene con la coda tra le gambe, (fig.) to leave with one's tail between one's legs // guardare qlco. con la coda dell'occhio, to look at sthg. out of the corner of one's eye (o to give sthg. a sideways look) // non avere né capo né coda, to make no sense (o to be utter nonsense); un discorso senza né capo né coda, a speech without sense (o fam. a speech one can't make head or tail of)
    3 ( di capelli) ponytail
    4 ( di abiti) tail; train: giacca a coda di rondine, tailcoat (o tails); la coda dell'abito da sposa, the train of the bride's dress
    5 ( fila) queue: fare la coda, to queue (up); mettersi in coda, to form a queue
    6 ( conseguenza) repercussion, effect, consequence: la discussione ha lasciato una coda, the discussion had quite an effect
    7 (cinem.) trailer, leader
    8 (fin.) ( di cambiale) allonge, extension slip
    9 (anat.) tail, (scient.) cauda: coda equina, cauda equina
    10 (bot.) coda di cane, ( Cynosaurus cristatus) dog's tail // coda di cavallo, horsetail (o equisetum) // coda di gatto, ( Typha latifolia) cat's tail (o reed mace) // coda di lepre, ( Lagurus ovatus) hare's tail // coda di sorcio, ( Myosurus minimus) mouse-tail // coda di topo, ( Phleum pratense) timothy (-grass); ( Lycopodium clavatum) club-moss (o foxtail) // coda di volpe, ( Alopecurus pratensis) foxtail // coda di volpe, ( Melampyrum arvense) cow-wheat
    11 (cuc.) coda di rospo, angler fish
    12 (inform.) queue.
    * * *
    ['koda]
    sostantivo femminile
    1) zool. tail

    mozzare la coda a — to dock [cane, cavallo]

    2) (di aereo, treno) tail; (di corteo) tail, end

    vagoni di codaend o rearmost carriages

    3) (fila) line, queue BE; (di auto) line, queue BE, tailback BE

    fare la coda — to stand in a queue, to queue (up), to stand o wait in line

    5) abbigl. (strascico) train
    6) mus. (di brano) coda
    7) (effetto) repercussion, echo
    8) cinem. telev.

    coda di stampainform. print queue

    ••

    guardare qcs. con la coda dell'occhio — to watch sth. out of the corner of one's eye

    * * *
    coda
    /'koda/
    sostantivo f.
     1 zool. tail; agitare la coda to wag one's tail; mozzare la coda a to dock [cane, cavallo]
     2 (di aereo, treno) tail; (di corteo) tail, end; in coda al treno at the rear of the train; vagoni di coda end o rearmost carriages
     3 (fila) line, queue BE; (di auto) line, queue BE, tailback BE; fare la coda to stand in a queue, to queue (up), to stand o wait in line; mettersi in coda to join the line o queue
     5 abbigl. (strascico) train; (giacca a) coda di rondine swallowtailed coat
     6 mus. (di brano) coda
     7 (effetto) repercussion, echo
     8 cinem. telev. titoli di coda (closing) credits
    colpo di coda sudden reversal; la sua risposta mi è sembrata senza capo né coda I couldn't make head or tail of his reply; andarsene con la coda tra le gambe to go off with one's tail between one's legs; guardare qcs. con la coda dell'occhio to watch sth. out of the corner of one's eye; avere la coda di paglia to have a guilty conscience
    \
    coda di stampa inform. print queue.

    Dizionario Italiano-Inglese > coda

  • 34 ACQUA

    f
    -A103 —

    acqua ardente

    -A104 —

    acque basse

    -A106 —

    [essere | navigare | nuotare | trovarsi] in [cattive | brutte | male] acque

    -A107 —

    acqua borra

    -A108 —

    acque calme

    -A109 —

    acqua cheta

    acqua dannata (или dirotta, a dirotto)

    см. -A117
    -A110 —

    acqua dolce

    -A111 —

    d'acqua dolce

    -A112 —

    acqua ferma

    -A113 —

    acqua lustrale

    -A114 —

    acqua morta

    -A115 —

    acqua perduta

    -A116 —

    acqua viva

    -A117 —

    acqua a catinelle; acqua come Dio la manda; acqua [dannata | dirotta | a dirotto | a orci | a rovesci | a secchie]

    acqua a orci

    см. -A117
    -A120 —

    acqua vite

    brutte (или cattive) acque

    см. -A104 a)

    male acque

    см. -A104 a)

    buco nell'acqua

    см. - B1333

    cuore d'acqua

    см. - C3186
    Il diavolo e l'acqua santa:

    — essere il diavolo e l'acqua santa

    см. - D309

    — mescolare il diavolo e l'acqua santa

    см. - D310

    — come il diavolo l'acqua santa

    см. - D311

    — fuggire (или scappare) come il diavolo dall'acqua santa

    см. - D312

    — stare col diavolo e (anche) con l'acqua santa

    см. - D313
    -A121 —

    [dottore | medico] dell'acqua [dolce | fresca]

    nodo di acqua

    см. - N358

    scroscio d'acqua

    см. - S497

    tuffo d'acqua

    см. - T968

    da che l'acqua bagna

    см. -A132
    -A122 —

    coll'acqua alla gola; nell'acqua fino alla gola

    -A124 —

    acqua a momenti

    -A127 —

    della più bell'acqua; di una bella acqua; di primissima acqua

    -A129 —

    [navigare | nuotare] tra due acque

    -A130 —

    [essere | stare | tenersi | trovarsi] tra due acque

    a fior d'acqua

    см. - F895

    — amici a fiore d'acqua

    см. - F896

    — tenersi a fior d'acqua

    см. - F897
    -A132 —

    [da che | il fuoco scalda e] l'acqua bagna

    a pane e acqua

    см. - P241

    a pelo d'acqua

    см. - P1085
    -A133 —

    a quattro acque

    -A136 —

    [andare | andarsene] in acqua

    -A137 —

    [andare | essere] [all'acqua e al vento | per acqua e per vento]

    -A144 —

    [buttare | gettare | mettere | versare] (dell')acqua [sul | nel] fuoco; versare l'acqua sui carboni

    -A150 —

    dormire anche nell’acqua

    -A153 —

    essere come [l'acqua e il fuoco | il fuoco e l'acqua | il gatto e l'acqua bollita]

    -A156 —

    essere più grosso [dell'acqua | che l'acqua] dei maccheroni

    -A157 —

    fare acqua

    -A158 —

    fare acqua da [ tutte le | varie] parti

    fare (I')acqua nel vaglio

    см. -A186
    -A164 —

    [fuggire | scansare] l'acqua sotto le grondaie

    gettare (l')acqua nel mortaio (или sul muro, nel vaglio)

    см. -A186

    inacidire le acque

    см. -A167
    -A167 —

    intorbare l'acqua chiara; [intorbidare | inacidire] le acque

    -A168 —

    lasciare andare l'acqua [alla | per la] china; lasciare correre l'acqua all'ingiù

    mandare (l')acqua al mare

    см. -A183

    mettere acqua

    см. -A157 c)
    -A174 —

    metterci dell’acqua

    -A175 —

    mettere acqua, non legna

    -A177 —

    mettere dell'acqua nel [ suo | proprio] vino

    -A179 —

    navigare sott’acqua

    -A180 —

    navigare in [ buone | placide] acque

    -A181 —

    passare [ l'acqua | le acque]

    -A182 —

    pescare [nell'acqua torbida | nel torbido]

    pestare(F)acqua rei mortaio (тж. porre l'acqua negli orcioli fessi)

    см. -A186
    -A183 —

    [portare | mandare] (l')acqua al mare; portare acqua [alla fonte | in mare]

    -A184 —

    [portare | riportare] l'acqua [nel | al] mulino di...; [recare | tirare] l'acqua al mulino di...

    -A185 —

    portare l'acqua con gli orecchi [ a | per] qd

    -A186 —

    portare acqua col [ vaglio | paniere]; andare per acqua col vaglio; [ battere | pestare] (l')acqua nel mortaio; fare (l')acqua nel vaglio; gettare (l')acqua [nel mortaio | sul muro | nel vaglio]; porre l'acqua negli orcioli fessi; zappare [in acqua | nell'acqua]

    recare l'acqua al mulino di...

    см. -A184

    riportare l'acqua nel (или al) mulino di...

    см. -A184
    -A190 —

    non sapere [ che acqua bere | in che acqua pescare]; non sapere [in quant'acque si pesca | in che acqua si naviga]

    -A192 —

    non saper neanche d'acqua [ calda | bollita]

    spandere acqua

    см. -A157 b)

    tirare l'acqua al mulino di...

    см. -A184

    versare (dell')acqua sul (или nel) fuoco (тж. versare l'acqua sui carboni)

    см. -A144
    -A201 —

    all'acqua!, all'acqua!

    -A202 —

    acqua in bocca!

    -A203 —

    l'acqua che non ha sfogo, stagna

    -A204 —

    acque chete [sono le cattive | son quelle che immollano]; l'acqua cheta [rovina | rompe] i ponti

    -A206 —

    l'acqua corre [alla borrana | alla china | all'ingiù]

    -A208 —

    l'acqua corre, e il sangue tira

    acqua, fumo e mala femmina cacciano la gente di casa

    см. - F1453

    acqua alle funi!

    см. -A221
    -A221 —

    acqua alle [ruote! | alle funi!]

    l'acqua scaldata, più tosto gelata

    см. - T801
    -A226 —

    l'acqua va [al mare | all'orto]

    -A227 —

    bevi l'acqua come il bue, e il vino come il re

    -A228 —

    calunniare, calunniare che a tirare dell'acqua al muro, sempre se n'attacca

    -A229 —

    [cane | chi fu] scottato dall'acqua calda, ha paura (anche) della fredda; cane scottato teme l'acqua fredda

    -A230 —

    [in | dopo] cent'anni e cento mesi torna l'acqua ai suoi paesi

    -A231 —

    chi è portato giù dall'acqua s'attacca [a' rasoi | a ogni spino]

    chi fu scottato dall'acqua calda, ha paura (anche) della fredda

    см. -A229

    chi ha passato lì guado, sa quant'acqua tiene

    см. - G1125

    chi pon miele in vaso nuovo, provi se tiene acqua

    см. - M1406
    -A233 —

    chi va all'acqua si bagna, chi va a cavallo cade; chi cade nell'acqua è forza che si bagni

    chi vuol far l'altrui mestiere, l'acqua attinge nel paniere

    см. - M1295
    -A238 —

    s'intende acqua, [ma | e] non tempesta

    -A239 —

    laverebbe acqua

    -A243 —

    non [intorbare | intorbidare] l'acqua che hai [da | a] bere

    non serve dire: per tal via non passerò, né di tal'acqua non beverò

    см. - V519
    -A244 —

    non si staccherebbero neanche coll'acqua [calda | bollita]

    ogni acqua l'ammolla

    см. -A247
    -A247 —

    ogni acqua [lo bagna | l'ammolla]

    -A251 —

    quando l'acqua tocca il collo, tutti imparano a nuotare

    quando brucia nel vicinato, porta l'acqua a casa tua

    см. - V556

    quando la fontana è secca, si conosce il valor dell'acqua

    см. - F1029
    -A252 —

    viene giù acqua [a catini | a catinelle]; viene giù un'acqua della madonna

    zucchero e acqua rosa, non guasta mai alcuna cosa

    см. - Z101

    Frasario italiano-russo > ACQUA

  • 35 cura

    cūra, ae, f. (arch. coira aus *coisa; vgl. pälign. coisatens »curaverunt«), das Sichangelegenseinlassen = die Sorge, I) = επιμέλεια, die Sorge, Fürsorge, 1) im allg., die angelegentliche Bemühung, das angelegentliche Bestreben, die Sorgfalt, das Interesse, die Teilnahme, die Beachtung, Rücksichtnahme, die Aufmerksamkeit, das Augenmerk, die Achtsamkeit (Ggstz. neglegentia; oft verb. cura et diligentia, cura ac diligentia, cura diligentiaque, tutela atque cura, opera curaque, cura atque opera, studium curaque, cura et cogitatio, cogitatio curaque, cura et od. ac labor), cura acris, Quint., acris cura diligentiaque, Cic.: intenta (intentior, intentissima), Liv.: magna (maior, maxima), Quint.: non mediocris, Planc. in Cic. ep.: minor, Quint.: nimia, Quint.: c. publica (die S. für das allgemeine Wohl), Ggstz. c. privata, Liv. – cum cura, zB. saucios reficere, Liv.: omnes milites sepelire, Curt.: omnia speculari, Liv.: so auch cum magna cura, zB. parare omnia, Sall.: magna cum cura atque diligentia, zB. scribere alqd, Cic.: cum maxima cura, zB. ultum ire iniurias, Sall.: summa cum cura, zB. exsequi alqd, Liv.: non sine cura, zB. rem administrant, Sall.: finis vitae extraneis non sine cura fuit, fand Teilnahme bei den Ausw., Tac. – u. sine cura deûm evenire (sich ereignen), Tac. (vgl. Heraei stud. crit. p. 73). – u. bl. magnā curā, zB. alere equum, Suet.: ea non maiore curā praecepta ab ducibus sunt quam ab militibus observata, Liv. - m. obj. Genet., agrorum nimia c. (allzu großes Interesse am Landbau) et sollicitior rei familiaris diligentia, Quint.: c. sui, für sich, für die Selbsterhaltung, Sen.: cura rei publicae, Interesse am St., Cic. u. Sall.: legum, Beachtung, Beobachtung der G., Quint.: c. rerum, verborum, sorgfältige Wahl, Quint.: c. bonarum rerum, c. humanarum rerum, Interesse, Teilnahme an usw., Sall.: rerum alienarum cura (zB. difficilis est), Cic.: assidua et perpetua c. salutis tuae, Cic. – cura habendi, Habsucht (πλεονεξία), Phaedr.: cura diversa sciscitandi, Tac.: cura colendi, S. in der Pflege, sorgfältige Pflege (des Gartens), Verg.: singularis cura (Schonung) frugum, agrorum, hominum, urbium, Vell. – m. de (in betreff) u. Abl., studium tuum curaque de salute mea nullā me novā voluptate affecit, Brut. in Cic. ep.: gratissima est mihi tua cura de illo meo primo et maximo mandato, Cic. – m. pro u. Abl., divina pro nobis cura, Augustin. conf. 7, 19 in. (vgl. unten curam agere pro etc. u. est cura pro etc.). – m. Verben, abicere curam (Interesse an) rei publicae, Cic., od. omnem suam curam de re publica, Cic. – adhibere curam in capris et ovibus parandis (Ggstz. neglegentem esse in amicis eligendis), Cic.: adhibere magnam curam diligentiamque in valetudine sua tuenda, Nep.: de sacerdotio tuo quantum curam ad-hibuerim, cognosce ex iis litteris, quas etc., Cic.: non mediocris adhibenda mihi est cura, ut etc., Planc. in Cic. ep. – agere curam alcis rei od. alcis u. de alqa re od. de alqo od. pro alqo, für etw. od. jmd. Sorge od. Fürsorge tragen, an etw, od. jmd. Interesse nehmen, sich um etw. od. jmd. bekümmern, sich etw. angelegen sein lassen (s. Burm. u. Ruhnk. Ov. her. 12, 302), zB. curam corporis diligentissime, Sen.: curam libertatis, Sall.: curam humanarum rerum (v. den Göttern), Plin. u. Quint.: curam sui, Sen.: curam civium, Liv.: curam pro nobis hospitis, uxor, agas, Ov.: curam de Samnitibus, non de se, Liv. – avocare curam alcis, die Aufm. jmds. abziehen, jmd. zerstreuen, Col. – capit alcis animum cura sacrorum et caerimoniarum, Liv. – conferre magnam curam in alcis salutem diligentiamque, Cic.: conferre omnem suam curam atque operam ad philosophiam, Cic. – cosumere in alcis salute omnem suum laborem, omnem operam, curam, studium, Cic.: istorum in dialecticis omnis cura consumitur, Cic. – defungi (loswerden) eā curā, Liv. – desiderare (erfordern) acrem curam diligentiamque, Cic. – curam hanc dimittere, Ov.: non dimittere istam curam, Cic.: dimittere omnem curam suorum, sich um die Seinigen gar nicht weiter bekümmern, Suet. – distendere alcis curam, jmds. Sorgfalt nach allen Seiten in Anspruch nehmen, jmd. gehörig beschäftigen, Col. 8, 2, 7 u. 12, 46, 1 (versch. von curas distendere, s. no. II, 1). – est cura alcis, m. pro u. Abl., publica cura est pro moenibus istis, Ov.: m. ut u. Konj., medici cura esse debet, ut etc., Cels.: m. ne u. Konj., haec mea cura est, ne quid tu perdas, Hor.: una erat cura, ne inultus occĭderet, nur darauf war sein Augenmerk gerichtet, daß er nicht usw., Curt. – est alqs cura alci od. alcis, cura pii dis sunt (Riese cura deûm di sunt) et qui coluere, coluntur, Ov. met. 8, 724 (715). – est alci cura alcis rei od. alcis, es trägt jmd. Sorge für etw. od. einen, nimmt Interesse an etw., richtet sein Augenmerk auf etw., bekümmert sich um etw. od. jmb., zB. Romanis interim arcis Tarentinae praesidiique, quod ibi obsideretur, cura est, Liv.: quodsi hominibus bonarun rerum tanta cura esset, quanto studio aliena petunt, Sall.: artium ingenuarum tibi maxima cura est, Ov.: cura tibi non est hospitis ulla tui, Ov. – cura est od. alci cura est m. folg. Infin., cura comere capillum fuit, Sen.: cura finitimos vincere maior erat, Ov.: praeverti ad Armenios instantior cura fuit, Tac.: ingens cura est mis cordibus aequiperare, Enn. fr.: nulli cura fuit externos quaerere divos, Prop.: nec sit mihi cura mederi, Verg. – alci cura est m. folg. ne u. Konj., haec mea cura est, ne quid tu perdas neu sis iocus, Hor.: inter quae maxima erat cura duci (war das Hauptaugenmerk des F. darauf gerichtet), ne qua exprobratio cuiquam veteris fortunae discordiam inter ordines sereret, Liv.: u. cura est alcis m. folg. indir. Fragesatz, neque senatus in eo cura, an imperii extrema dehonestarentur,Tac. ann. 4, 74. – est alqd intentioris curae, zB. custodiae vigiliaeque et ordo stationum intentioris curae erant, Liv. – est alci alqd od. alqs curae od. est alci curae de alqa re, es ist jmdm. eine Sache od. Pers. zur Sorge, d.i. ein Gegenstand der Sorge, Fürsorge, es läßt sich jmd. eine Sache od. Pers. zur Sorge sein, angelegen sein, zB. tibi erit eidem, cui salus mea fuit, etiam dignitas curae, Cic.: Caesar pollicitus est sibi eam rem curae futuram, Caes.: propinqui, quibus est puella curae, Catull.: rati sese dis immortalibus curae esse, Sall.: ergo illi curae contigit esse tuae, Ov.: de ceteris senatui curae fore, Sall.: de Tirone mihi curae est, Cic. ep.: mihi magnae curae tua vita et dignitas est, Anton. in Cic. ep.: salutem eius regis senatui populoque Romano magnae curae esse, Cic.: ei permagnum et perhonorificum videbatur senatui populoque Romano tantae curae esse salutem suam, Cic.: non enim tibi ea res maiori curae aut est aut erit quam mihi, Cic.: ceterum magis vis morbi ingravescens curae erat terroresque ac prodigia, Liv. 4, 21, 5: ceterum eo tempore minus ea bella quae gerebantur curae patribus erant, quam exspectatio nondum coepti cum Antiocho belli, Liv. 35, 23, 1: in eorum periculis non secus absentes quam praesentes amicos Attico esse curae, Nep. Att. 12, 5: so auch alci curae est m. folg. ut od. ne u. Konj., zB. velim tibi curae sit, ut aliquid istinc bestiarum habeamus, Cael. in Cic. ep.: magis curae est magisque adformido, ne is pereat aut corrumpatur, Plaut.: in primis tibi curae sit, ne mihi tempus prorogetur, Cic.: patribus aeque curae fuisse, ne qua iniuria in eos oreretur, Liv.: alci curae est m. folg. indir. Fragesatz, zB. quo magis quae agas curae sunt mihi, Ter.: omnibus civitatibus Graeciae et Asiae curae erat, quid Eumenes in senatu egisset, Liv.: mihi maiori curae est, quemadmodum vobis gratiam referam, quam etc., Cic.: mihi non minori curae est, qualis res publica post mortem meam futura sit, quam qualis hodie sit, Cic.: quin id erat curae, quo pacto cuncta tenerem, Hor.: nisi sane curae sit (von Interesse für mich ist), quorsum eventurum hoc siet, Ter. – alci curae est m. Infin., zB. erit mihi curae explorare provinciae voluntatem, Traian. in Plin. ep.: magnae veteribus curae fuit gratiam dicendi et paribus et contrariis acquirere, Quint.: eligere modo curae sit (nur sei man in der Auswahl vorsichtig), Quint. – u. alci curae est m. Acc. u. Infin., tibi curae est sentire cives tuos, quanto per te onere leventur, Liv. 30, 31, 3. – plus exigere (erfordern) laboris et curae, Quint. – habere curam alcis rei od. alcis, für etw. Sorge tragen, auf etw. Sorgfalt verwenden, an etw. od. jmd. Interesse nehmen, sich um jmd. od. etw. bekümmern, sich etw. angelegen sein lassen, zB. libertatis, Sall.: rerum divinarum. Liv.: in primis pacis tuendae, Suet.: serendi (arborem turis), Plin.: Ausoniae gentis, v. den Göttern, Ov.: delectus multo intentiorem quam alias curam habebat, Liv. – so auch habere curam de od. in alqa re, zB. de vita communi omnium curam publicaeque rei constitutione habere, Vitr. 1. praef. § 2: in ea (re publicā) cognoscenda multam magnamque curam habui, Ps. Sall. de rep. 2, 1, 3. – u. habere alqm od. alqd curae od. sibi curae, zB. petitionem alcis c. h., Sall.: nec aliter universos quam membra partesque imperii c. h., Suet.: me ut id mihi habeam curae rogas, Varro: eos tibi et rem, de qua misi, velim curae habeas, Cael. in Cic. ep.: u. so curae sibi habere m. Infin., zB. ut ille ex ultimis terris, quid ageret, curae sibi haberet certiorem facere Atticum, Nep. Att. 20, 4: curae habere m. folg. ut u. Konj., habebo itaque curae, ut te meliorem tibi reddam quam accepi, Sen. de ben. 1, 8, 2: curae habere m. folg. Relativsatz, sapienter habeatis curae, quae imperavi atque impero, Plaut. Men. 991: u. absol. curas habere, alle mögliche Sorgfalt anwenden, nichts vernachlässigen, Iustin. 43, 4, 11. – impendere curam alci rei, zB. rei domesticae, Phaedr.: u. so acrem quam maxime curam spei futuri oratoris, Quint. – incumbere onmi cogitatione curāque in rem publicam, Cic.: dagegen incumbe in eam curam od. totā mente incumbe in hanc curam, laß das deine angelegentliche Sorge sein, Cic. – at mihi cura non mediocris inest, fontes ut adire remotos queam, Hor. sat. 2, 4, 93 sq. – intendere curam alcis, jmds. Aufmerksamkeit spannen, zB. gens bellicosa... curam regis intenderat, ließ den K. auf seiner Hut sein, Curt.; dagegen curam intendere in alqd, die Aufmerksamkeit, sein Augenmerk auf etw. richten, zB. in quem omnes intenderat curas, Curt.: dum omnium cura in Veiens bellum intenta est, Liv.: u. m. folg. indir. Fragesatz, non intenta cuiusquam cura, quae firmitudo (coriorum), quae mensura, ohne daß jemand genau darauf geachtet hätte, Tac. – ne Syphacis quidem reconciliandi curam ex animo mittere, den Gedanken nicht aufgeben, Liv. – ponere curam et aegritudinem, Cic.: ponere curam alcis rei, die S. für etw. beiseite lassen, sich nicht weiter um etw. bekümmern, zB. positis omnium aliarum rerum curis, mit Hintansetzung aller andern Geschäfte, Liv. – aber ponere curam in alqa re, Sorgfalt, Aufmerksamkeit richten, verwenden, zB. omnem curam in siderum cognitione, Cic.: omnis mihi cura et opera posita est in hominum periculis defendendis, Cic. – postulare (erfordern) minorem curam, Quint. – remittere curam diligentiamque, nachlassen in usw., Caes.: omnem curam belli remittere, Liv.: omnes curas referre ad alqm et in eo consumere, Cic. – stimulare curam, zB. ne fames quidem, quae mutas accenderet bestias, curam stimulare posset, Liv. – suscipere curam, es sich eine Sorge sein lassen, darauf sein Augenmerk richten, m. folg. ut od. ne u. Konj. od. folg. indir. Fragesatz, zB. suscipe curam et cogitationem dignissimam tuae virtutis, ut Caesarem et Pompeium perfidiā hominum distractos in pristinam concordiam reducas, Balb. in Cic. ep.: quod magnam curam suscipiebat (weil er sich wohl hütete), ne quo temere progrederetur, Auct. b. Alex.: hanc quoque suscipe curam, quemadmodum experiamur, Cic. – sustinere maximam curam belli, die schweren u. sorgenvollen Kriegslasten zu tragen haben, Cic. – omni mente in ea cogitatione curaque versari, ut etc., Cic.: omnis cura mea solet in hoc versari semper, si possim, ut boni efficiam aliquid dicendo, Cic.: vincere omnes curā, vigilantiā, patientiā, Nep. – So nun insbes.: α) das Interesse für etw. Neues, die Neugierde, cura ingenii humani, die dem Menschen angeborene Neugierde, Liv. 21, 22, 7 (u. dazu Fabri): inerat cura insita mortalibus videndi congredientes nobilem regem et... legatos, Liv. 42, 39, 3. – β) das wissenschaftliche Streben, das Studium, die Forschung, cura et meditatio (Nachdenken), Tac. dial. 16; vgl. Tac. Agr. 10. – Plur., sapientis animus cum his habitans pernoctansque curis, Cic. Tusc. 5, 69. – dah. meton. = die ausstudierte Schrift, die Ausarbeitung, Arbeit, c. recens, Ov., nova et recens, Tac.: ii, quorum in manus cura nostra venerit, Tac.: essent et iuvenes, quorum inedita cura est, Ov.; dimissā priore curā novae cogitationi toto pectore incumbam, Tac.: Plur.: condere victuras temptem per saecula curas, Mart. 1, 107, 5.

    2) die Fürsorge = die Besorgung, Behandlung, Abwartung, Wartung, Pflege, Aufsicht, a) die landwirtsch. Pflege, Zucht, Pelusiacae lentis, Verg. georg. 1, 228: quae cura boum, qui cultus habendo sit pecori, Verg. georg. 1, 3. – b) die physiche Pflege des Körpers, bes. auch die verschönernde, das Ordnen, Schmücken, der Putz, wie θεραπεία (s. Broukh. Prop. 2, 12 [14], 28. Gronov Obss. 1, 23 p. 98 Fr.), m. subj. Genet., cura mulierum, Phaedr. – m. obj. Genet., c. corporis, Quint.: formae, Sen.: comae, Prop.: capillorum, Suet.: cura cultusque feminarum, Liv. – c) die Krankenpflege, α) des Wärters usw., die Pflege, saucios sustentare curā, Tac. ann. 4, 63. – β) des Arztes, die Behandlung, Heilung, Kur (griech. θεραπεία) c. morbi, Iustin.: c. aquae, quae inter cutem est, Cels.: si quid cura levarit, Cels.: cum omnem curam fata vincerent, Vell.: Plur., curae aegrescentium, Macr. sat. 7, 4, 6. – übtr., relinquebatur simplex illa iam cura doloris tui, Cic. ep. 5, 16, 5: illa fuit lacrimis ultima cura meis (v. Schlafe), Prop. 1, 3, 46. – d) die Besorgung einer Leiche (griech. κήδευσις), quibus ea (mater) funeris sui curam demandarat, Suet. Tib. 51, 2; vgl. Tac. hist. 5, 5. – e) die Besorgung der Götter, cura deorum, der Gottesdienst (griech. θεραπεία θεῶν), Liv. 6, 41, 9. Iustin. 41, 3, 6. – f) die Fürsorge für jmd. od. etw. = die Aufsicht über jmd. od. etw., die Hut, Obhut, α) über jmd.: c. dominae, Ov.; vgl. vollst. dominam servandi cura, Ov.: filium regis non sub hospitum modo privatorum custodia, sed publicae etiam curae ac velut tutelae esse velle, Liv. – bes. des Erziehers, der Erzieherin, c. susceptorum semel adulescentium, Quint.: suum sororisque filios in eadem cura habere, Liv.: alci sororis suae nepotum curam delegare, Quint. – β) über etw.: omnes, quibus vivaria, armenta, alvearia, piscinae, aviaria in cura erant, alle Tierwärter, Hirten, Bienen-, Fisch-, Vogelwärter, Plin. 8, 44. – g) meton.: α) der Pfleger, Wärter, Aufseher, immundae cura fidelis harae (v. Schweinehirten Eumäus), Ov. her. 1, 104 (vgl. no. 3, a, β, ββ). – β) der Gegenstand der Fürsorge, der Schützling, Pflegling, Liebling, c. deûm (v. Anchises), Verg.: ipse Veneris iustissima cura, Dardanius puer, Verg.: tua cura, palumbes, Verg.: absunt, mea cura, sodales, Ov.: Roscia te salutat, cura communis, Sidon.: Lydia (ein Gedicht des P. Val. Kato) doctorum maxima cura liber, Ticida poët. bei Suet.

    3) die Fürsorge = die verwaltende, leitende Besorgung, Pflege, die Verwaltung, Leitung (das Kommando), die Aufsicht, a) übh.: α) eig.: c. rerum domesticarum, die Verwaltung des Hauswesens, die Hauswirtschaft (οίκονομία), Quint. 3, 3, 9: patrimonii sui curam mandare alci, Sen. de ben. 4, 27, 5. – bes. als Staatsamt, magistratus et imperia et omnis cura rerum publicarum, Sall.: u. so cura rei publicae, Liv., u. cura rerum, Tac.: u. speziell c. urbis, Liv.: aerarii, annonae, Suet.: tabularum publicarum, die V. des öffentl. Schuldbuchs, V. des Staatsärars, Tac.: operum publicorum, Suet.: c. viarum, aquarum, alvei Tiberis, frumenti populo dividendi, Suet.: c. navium, Flottenverwaltung, Tac.: c. legionis armandae, Tac. – alqm ad curam rei publicae admovere, Suet., Ggstz. alqm curā rerum demovere, Tac.: provincias ad suam curam transferre, Suet.: aspenari curam urbis (Stadtpflege, Leitung der städtischen Angelegenheiten) ut ingratam ignobilemque, Liv.: curam ordinandarum bibliothecarum in porticu Octaviae suscipere, Suet.: alci delegare curam providendae tempestatis, die Gewitterwache übertragen, Sen.: curam atque onus Germanici belli Druso delegare, Vell.: obsidionem demandare in curam collegae, Liv.: alci arcis curam mandare, Curt.: curam peditum Paulinus, equitum Celsus sumpsere, Tac.: Equitius, cui tunc erat cura palatii credita, der damalige Hausmarschall, Amm. – β) meton., αα) die Besorgung = die Mühwaltung, Obliegenheit, das Geschäft, hi (delecti) vel aetate vel similitudine curae patres appellabantur, Sall.: hanc curam tibi iniungo, Plin. ep.: in bello in aliqua maiuscula cura negotiove versari, Cic.: est minutioris curae m. folg. Infin., es ist ein allzu kleinliches Geschäft, Quint. 8, 6, 28. – bes. im Plur. (Ggstz. remissiones u. dgl.), nondum ad curas intentus, Tac.: cum sumus necessariis negotiis curisque vacui, Cic.: iam vero tempora curarum remissionumque divisa, Tac.: divisae inter Tutorem et Classicum curae, Tac.: tam humiles et sordidas curas alii mandare, Plin. ep. – ββ) der Aufseher, cura praetorii unus, Haushofmeister, Treb. Poll. Claud. 14, 11: Saturninus ex cura palatii, gewesener Hausmarschall, Amm. 22, 3, 7. – b) die Vormundschaft, Kuratel, curam gerere, administrare, ICt.

    II) wie φροντίς, die Sorge = die Besorgnis, besorgte Teilnahme (Ggstz. gaudium, laetitia; Synon. u. stärkerer Begriff sollicitudo, Kummer, Bekümmernis, s. Plin. ep. 2, 11, 15: dah. oft verb. cura et sollicitudo, sollicitudo et cura, cura et angor, cura et angor animi mei), 1) im allg.: domitor curarum (v. Schlaf), Sen. poët.: curarum milia, Prop. – expers curae od. omnis curae, Liv.: erant illa castra plena curae, Cic. – liber curā et angore animus, Cic.: animus liber sensibus et curis od. omni impeditione curarum (zB. per somnum od. in somnis), Cic.: vacuus hāc curā, Cic.: vacua metu, curā, sollicitudine, periculo vita bonorum virorum est, Cic. – sine cura, ohne S., sorglos, Sall.: u. so auch sine cura esse, Cic. – m. obj. Genet., curā impensarum populi Romani, aus Bes. für usw., Liv. – m. de u. Abl., cura de minore filio, Liv. 44, 44, 1. – m. pro u. Abl., cura pro alqo, Liv. 27, 30, 5. Verg. Aen. 12, 48. – m. in u. Akk., nullā in posterum curā, Tac. hist. 3, 55. – m. attrib. Adjj., curae amarae, Ov.: curae anxiae (bange), Liv.: curae atrae, Hor.: curae edaces, Hor.: c. gravis, gravior, Liv., gravissima, Cic.: c. ingens, Sall.: curae inanes, Lucr.: c. magna, maior, maxima, Cic.: c. materna, Plin.: c. minor, Cic.: curae mordaces, Lucan.: curae novae, Cic. (vgl. haec nova c., Hernici, diese neue Bes. [= Gegenstand der Bes.], Liv. 6, 6, 13): c. parva, Cic.: c. multiplex, Curt.: curae perpetuae, Ov.: c. cotidiana, Ter.: c. summa (zB. summā curā alcis adventum exspectare), Cic.: curae tristes, Verg.: curae vigilantes, Sorgen bei wachendem Auge (S. amTage), Cic.: so auch curae vigiles, Val. Max. – m. Verben, abigere curas, die S. verscheuchen (v. Lebl.), Hor.: abstinere curis, sich der S. entschlagen, Cels.: accumulat curas filia parva meas, Ov. – adimere alci curam, Ter. (u. so auch quot curas ademi! Ter.). – afferre (alci) curam, curas, S. verursachen, zB. nonnullas curas et molestias (v. Umständen), Cic.: u. m. folg. Acc. u. Infin., Piliam in idem genus morbi delapsam curam tibi afferre maiorem sentio, Cic.: u. m. folg. quod, zB. quod negavit te potuisse ad me scribere, curam mihi attulit, Cic. – afficere alqm aliquā curā, Cic., magnā curā et sollicitudine, Ter. (sowohl v. Pers. als v. Umständen): u. so auch afficior curā, Plin. ep. – curam de coniuge agere, Sorge tragen um d. G. (Ggstz. intrepidum esse pro se), Ov. met. 9, 107. – agitare alqm dies noctesque curis insomniisque, Liv. – cotidiana cura angit animum, Ter.: angi tot curis vigiliisque, Cic. – quod ipsum curam augebat, Liv. – aegritudines, molestiae, maerores, qui exedunt animos hominum conficiuntque curis, Cic.: u. bes. confici curis, Cic., confectus curis, Iustin.: animus curā confectus, Ter. – ut eorum aspectu omnis quae me angebat de re publica cura consederit, Cic. – cur eam rem tam studiose curas, quae tibi multas dabit curas, Cornif. rhet. 4, 21: at tibi curarum milia quanta dabit, Prop. 1, 5, 10. – decedit alci cura u. alci cura de alqa re (s. Drak. Liv. 4, 52, 8. Burm. Suet. Caes. 24), zB. priusquam ea cura decederet patribus Romanis, Liv.: de domesticarum rerum eventu nec patribus nec plebi cura decesserat, Liv.: donec cura de Antiocho decessisset, Liv. – demere animis curas, Varro. – deducere animo curas, Hor. – curas depellere vino, Tibull. – deponere curam pro alqo, Verg.: deponere tristes animo curas, Verg.: in alcis sermone et suavitate omnes curas doloresque deponere, Cic. – dimittere curam hanc, Ov. met. 1, 209. – velut in duo pariter bella distenderant curas hominum, hatten die Besorgnisse gleichs. zwischen zwei Kriegen in gleicher Weise geteilt, Liv. 27,40, 1 (versch. v. curam alcis distendere oben no. I, 1). – omnium tamen non tanta pro Aetolis cura erat, quam ne Philippus regnumque eius grave libertati futurum rebus Graeciae immisceretur, Liv. 27, 30, 5. – mihi maximae curae est non de mea quidem vita, sed me patria sollicitat, Cic.: Pompeius de Clodio iubet nos esse sine cura, Cic. – fuit intactis quoque cura condicione super communi, Hor. ep. 2, 1, 152. – parte curae exonerarunt senatum consulis litterae, Liv. – me his exsolvite curis, Verg.: extenuat corpus cura, Cels. – alqd curam facit m. folg. ne u. Konj., läßt besorgen, daß usw., Tac. ann. 3, 52. – fugere curam, Cic. – quam pro me curam geris, hanc precor, optime, pro me deponas, Verg. Aen. 12, 48 sq. – pectus alcis anxiis implere curis (v. einem Ereignis), Liv.: imponere finem curis, Verg.: primo gravis cura patres incessit, Liv.: affirmatio Pori multiplicem animo regis iniecerat curam, Curt.: u. inicere (alci) curam m. folg. ne u. Konj., Ter. adelph. 708. Curt. 3, 1 (2), 17: inicere alci curam metumque, ne etc., Liv. 5, 7, 4. – cum curis laxati sumus, Cic.: saepissime curam et angorem animi mei sermone et consilio levasti tuo, Cic.: levare (abnehmen) alqm curā od. magnā curā, Cic.: liberare alqm curā, istā curā, magnā curā et sollicitudine, Cic.: ut quoquo modo aut liberarem te istā curā aut certe levarem, Cic. – non tamen invictum animum curae obruunt (erdrücken), Curt.: illum ingens cura atque laetitia simul occupavere, Sall. – partiri curas cum alqo, Verg.: pellere curas vino, Hor., curas e pectore, Sil. – illa restabat cura, ne etc., Liv. – ea me cura vehementissime sollicitat, Cic.: me illa cura sollicitat angitque vehementer, quod (daß) etc., Cic. – solvere alqm curis ceteris, Ter.: curas et corpora somnus solverat, Ov. – videris gravem curam suscepisse vehementerque esse de nobis sollicitus, Cass. in Cic. ep.: maximam hic sollicitudinem curamque sustineo, ne m. folg. Konj., Cic. – traducere animos a minore cura ad summum timorem (v. einem Vorfalle), Cic. – et curā vacare et negotio, Cic.: maternā vacare curā, Plin.: vitare curam domesticorum, sich der S. um den Haushalt entschlagen, Cels.: multiplices animo volvere curas, Catull.

    2) die Liebessorge, Liebesqual, die Liebe (vgl. Lachmann Prop. 1, 11 [10], 17), c. mea, tua, die Liebe zu mir, zu dir, Ov. u. Prop.: iuvenum curae, Hor.: possum alterius curas sanare recentes, Prop. – meton. (wie μέλημα) = die Geliebte, die Flamme, tua cura, Lycoris, Verg.: Lynceu, tune meam potuisti tangere curam? Prop. – / Arch. Dat. curai, Elog. clar. vir. 24 im Corp. inscr. Lat. 12. p. 285.

    lateinisch-deutsches > cura

  • 36 cura

    cūra, ae, f. (arch. coira aus *coisa; vgl. pälign. coisatens »curaverunt«), das Sichangelegenseinlassen = die Sorge, I) = επιμέλεια, die Sorge, Fürsorge, 1) im allg., die angelegentliche Bemühung, das angelegentliche Bestreben, die Sorgfalt, das Interesse, die Teilnahme, die Beachtung, Rücksichtnahme, die Aufmerksamkeit, das Augenmerk, die Achtsamkeit (Ggstz. neglegentia; oft verb. cura et diligentia, cura ac diligentia, cura diligentiaque, tutela atque cura, opera curaque, cura atque opera, studium curaque, cura et cogitatio, cogitatio curaque, cura et od. ac labor), cura acris, Quint., acris cura diligentiaque, Cic.: intenta (intentior, intentissima), Liv.: magna (maior, maxima), Quint.: non mediocris, Planc. in Cic. ep.: minor, Quint.: nimia, Quint.: c. publica (die S. für das allgemeine Wohl), Ggstz. c. privata, Liv. – cum cura, zB. saucios reficere, Liv.: omnes milites sepelire, Curt.: omnia speculari, Liv.: so auch cum magna cura, zB. parare omnia, Sall.: magna cum cura atque diligentia, zB. scribere alqd, Cic.: cum maxima cura, zB. ultum ire iniurias, Sall.: summa cum cura, zB. exsequi alqd, Liv.: non sine cura, zB. rem administrant, Sall.: finis vitae extraneis non sine cura fuit, fand Teilnahme bei den Ausw., Tac. – u. sine cura deûm evenire (sich ereignen), Tac. (vgl. Heraei stud. crit. p. 73). – u. bl. magnā curā, zB.
    ————
    alere equum, Suet.: ea non maiore curā praecepta ab ducibus sunt quam ab militibus observata, Liv. - m. obj. Genet., agrorum nimia c. (allzu großes Interesse am Landbau) et sollicitior rei familiaris diligentia, Quint.: c. sui, für sich, für die Selbsterhaltung, Sen.: cura rei publicae, Interesse am St., Cic. u. Sall.: legum, Beachtung, Beobachtung der G., Quint.: c. rerum, verborum, sorgfältige Wahl, Quint.: c. bonarum rerum, c. humanarum rerum, Interesse, Teilnahme an usw., Sall.: rerum alienarum cura (zB. difficilis est), Cic.: assidua et perpetua c. salutis tuae, Cic. – cura habendi, Habsucht (πλεονεξία), Phaedr.: cura diversa sciscitandi, Tac.: cura colendi, S. in der Pflege, sorgfältige Pflege (des Gartens), Verg.: singularis cura (Schonung) frugum, agrorum, hominum, urbium, Vell. – m. de (in betreff) u. Abl., studium tuum curaque de salute mea nullā me novā voluptate affecit, Brut. in Cic. ep.: gratissima est mihi tua cura de illo meo primo et maximo mandato, Cic. – m. pro u. Abl., divina pro nobis cura, Augustin. conf. 7, 19 in. (vgl. unten curam agere pro etc. u. est cura pro etc.). – m. Verben, abicere curam (Interesse an) rei publicae, Cic., od. omnem suam curam de re publica, Cic. – adhibere curam in capris et ovibus parandis (Ggstz. neglegentem esse in amicis eligendis), Cic.: adhibere magnam curam diligentiamque in valetudine sua tuenda, Nep.: de sacerdotio tuo quantum curam
    ————
    ad-hibuerim, cognosce ex iis litteris, quas etc., Cic.: non mediocris adhibenda mihi est cura, ut etc., Planc. in Cic. ep. – agere curam alcis rei od. alcis u. de alqa re od. de alqo od. pro alqo, für etw. od. jmd. Sorge od. Fürsorge tragen, an etw, od. jmd. Interesse nehmen, sich um etw. od. jmd. bekümmern, sich etw. angelegen sein lassen (s. Burm. u. Ruhnk. Ov. her. 12, 302), zB. curam corporis diligentissime, Sen.: curam libertatis, Sall.: curam humanarum rerum (v. den Göttern), Plin. u. Quint.: curam sui, Sen.: curam civium, Liv.: curam pro nobis hospitis, uxor, agas, Ov.: curam de Samnitibus, non de se, Liv. – avocare curam alcis, die Aufm. jmds. abziehen, jmd. zerstreuen, Col. – capit alcis animum cura sacrorum et caerimoniarum, Liv. – conferre magnam curam in alcis salutem diligentiamque, Cic.: conferre omnem suam curam atque operam ad philosophiam, Cic. – cosumere in alcis salute omnem suum laborem, omnem operam, curam, studium, Cic.: istorum in dialecticis omnis cura consumitur, Cic. – defungi (loswerden) eā curā, Liv. – desiderare (erfordern) acrem curam diligentiamque, Cic. – curam hanc dimittere, Ov.: non dimittere istam curam, Cic.: dimittere omnem curam suorum, sich um die Seinigen gar nicht weiter bekümmern, Suet. – distendere alcis curam, jmds. Sorgfalt nach allen Seiten in Anspruch nehmen, jmd. gehörig beschäftigen, Col. 8, 2, 7 u. 12, 46, 1 (versch. von
    ————
    curas distendere, s. no. II, 1). – est cura alcis, m. pro u. Abl., publica cura est pro moenibus istis, Ov.: m. ut u. Konj., medici cura esse debet, ut etc., Cels.: m. ne u. Konj., haec mea cura est, ne quid tu perdas, Hor.: una erat cura, ne inultus occĭderet, nur darauf war sein Augenmerk gerichtet, daß er nicht usw., Curt. – est alqs cura alci od. alcis, cura pii dis sunt (Riese cura deûm di sunt) et qui coluere, coluntur, Ov. met. 8, 724 (715). – est alci cura alcis rei od. alcis, es trägt jmd. Sorge für etw. od. einen, nimmt Interesse an etw., richtet sein Augenmerk auf etw., bekümmert sich um etw. od. jmb., zB. Romanis interim arcis Tarentinae praesidiique, quod ibi obsideretur, cura est, Liv.: quodsi hominibus bonarun rerum tanta cura esset, quanto studio aliena petunt, Sall.: artium ingenuarum tibi maxima cura est, Ov.: cura tibi non est hospitis ulla tui, Ov. – cura est od. alci cura est m. folg. Infin., cura comere capillum fuit, Sen.: cura finitimos vincere maior erat, Ov.: praeverti ad Armenios instantior cura fuit, Tac.: ingens cura est mis cordibus aequiperare, Enn. fr.: nulli cura fuit externos quaerere divos, Prop.: nec sit mihi cura mederi, Verg. – alci cura est m. folg. ne u. Konj., haec mea cura est, ne quid tu perdas neu sis iocus, Hor.: inter quae maxima erat cura duci (war das Hauptaugenmerk des F. darauf gerichtet), ne qua exprobratio cuiquam veteris fortunae discordiam inter ordines se-
    ————
    reret, Liv.: u. cura est alcis m. folg. indir. Fragesatz, neque senatus in eo cura, an imperii extrema dehonestarentur,Tac. ann. 4, 74. – est alqd intentioris curae, zB. custodiae vigiliaeque et ordo stationum intentioris curae erant, Liv. – est alci alqd od. alqs curae od. est alci curae de alqa re, es ist jmdm. eine Sache od. Pers. zur Sorge, d.i. ein Gegenstand der Sorge, Fürsorge, es läßt sich jmd. eine Sache od. Pers. zur Sorge sein, angelegen sein, zB. tibi erit eidem, cui salus mea fuit, etiam dignitas curae, Cic.: Caesar pollicitus est sibi eam rem curae futuram, Caes.: propinqui, quibus est puella curae, Catull.: rati sese dis immortalibus curae esse, Sall.: ergo illi curae contigit esse tuae, Ov.: de ceteris senatui curae fore, Sall.: de Tirone mihi curae est, Cic. ep.: mihi magnae curae tua vita et dignitas est, Anton. in Cic. ep.: salutem eius regis senatui populoque Romano magnae curae esse, Cic.: ei permagnum et perhonorificum videbatur senatui populoque Romano tantae curae esse salutem suam, Cic.: non enim tibi ea res maiori curae aut est aut erit quam mihi, Cic.: ceterum magis vis morbi ingravescens curae erat terroresque ac prodigia, Liv. 4, 21, 5: ceterum eo tempore minus ea bella quae gerebantur curae patribus erant, quam exspectatio nondum coepti cum Antiocho belli, Liv. 35, 23, 1: in eorum periculis non secus absentes quam praesentes amicos Attico esse curae, Nep. Att. 12, 5: so auch alci curae
    ————
    est m. folg. ut od. ne u. Konj., zB. velim tibi curae sit, ut aliquid istinc bestiarum habeamus, Cael. in Cic. ep.: magis curae est magisque adformido, ne is pereat aut corrumpatur, Plaut.: in primis tibi curae sit, ne mihi tempus prorogetur, Cic.: patribus aeque curae fuisse, ne qua iniuria in eos oreretur, Liv.: alci curae est m. folg. indir. Fragesatz, zB. quo magis quae agas curae sunt mihi, Ter.: omnibus civitatibus Graeciae et Asiae curae erat, quid Eumenes in senatu egisset, Liv.: mihi maiori curae est, quemadmodum vobis gratiam referam, quam etc., Cic.: mihi non minori curae est, qualis res publica post mortem meam futura sit, quam qualis hodie sit, Cic.: quin id erat curae, quo pacto cuncta tenerem, Hor.: nisi sane curae sit (von Interesse für mich ist), quorsum eventurum hoc siet, Ter. – alci curae est m. Infin., zB. erit mihi curae explorare provinciae voluntatem, Traian. in Plin. ep.: magnae veteribus curae fuit gratiam dicendi et paribus et contrariis acquirere, Quint.: eligere modo curae sit (nur sei man in der Auswahl vorsichtig), Quint. – u. alci curae est m. Acc. u. Infin., tibi curae est sentire cives tuos, quanto per te onere leventur, Liv. 30, 31, 3. – plus exigere (erfordern) laboris et curae, Quint. – habere curam alcis rei od. alcis, für etw. Sorge tragen, auf etw. Sorgfalt verwenden, an etw. od. jmd. Interesse nehmen, sich um jmd. od. etw. bekümmern, sich etw. angelegen sein lassen, zB. liber-
    ————
    tatis, Sall.: rerum divinarum. Liv.: in primis pacis tuendae, Suet.: serendi (arborem turis), Plin.: Ausoniae gentis, v. den Göttern, Ov.: delectus multo intentiorem quam alias curam habebat, Liv. – so auch habere curam de od. in alqa re, zB. de vita communi omnium curam publicaeque rei constitutione habere, Vitr. 1. praef. § 2: in ea (re publicā) cognoscenda multam magnamque curam habui, Ps. Sall. de rep. 2, 1, 3. – u. habere alqm od. alqd curae od. sibi curae, zB. petitionem alcis c. h., Sall.: nec aliter universos quam membra partesque imperii c. h., Suet.: me ut id mihi habeam curae rogas, Varro: eos tibi et rem, de qua misi, velim curae habeas, Cael. in Cic. ep.: u. so curae sibi habere m. Infin., zB. ut ille ex ultimis terris, quid ageret, curae sibi haberet certiorem facere Atticum, Nep. Att. 20, 4: curae habere m. folg. ut u. Konj., habebo itaque curae, ut te meliorem tibi reddam quam accepi, Sen. de ben. 1, 8, 2: curae habere m. folg. Relativsatz, sapienter habeatis curae, quae imperavi atque impero, Plaut. Men. 991: u. absol. curas habere, alle mögliche Sorgfalt anwenden, nichts vernachlässigen, Iustin. 43, 4, 11. – impendere curam alci rei, zB. rei domesticae, Phaedr.: u. so acrem quam maxime curam spei futuri oratoris, Quint. – incumbere onmi cogitatione curāque in rem publicam, Cic.: dagegen incumbe in eam curam od. totā mente incumbe in hanc curam, laß das deine an-
    ————
    gelegentliche Sorge sein, Cic. – at mihi cura non mediocris inest, fontes ut adire remotos queam, Hor. sat. 2, 4, 93 sq. – intendere curam alcis, jmds. Aufmerksamkeit spannen, zB. gens bellicosa... curam regis intenderat, ließ den K. auf seiner Hut sein, Curt.; dagegen curam intendere in alqd, die Aufmerksamkeit, sein Augenmerk auf etw. richten, zB. in quem omnes intenderat curas, Curt.: dum omnium cura in Veiens bellum intenta est, Liv.: u. m. folg. indir. Fragesatz, non intenta cuiusquam cura, quae firmitudo (coriorum), quae mensura, ohne daß jemand genau darauf geachtet hätte, Tac. – ne Syphacis quidem reconciliandi curam ex animo mittere, den Gedanken nicht aufgeben, Liv. – ponere curam et aegritudinem, Cic.: ponere curam alcis rei, die S. für etw. beiseite lassen, sich nicht weiter um etw. bekümmern, zB. positis omnium aliarum rerum curis, mit Hintansetzung aller andern Geschäfte, Liv. – aber ponere curam in alqa re, Sorgfalt, Aufmerksamkeit richten, verwenden, zB. omnem curam in siderum cognitione, Cic.: omnis mihi cura et opera posita est in hominum periculis defendendis, Cic. – postulare (erfordern) minorem curam, Quint. – remittere curam diligentiamque, nachlassen in usw., Caes.: omnem curam belli remittere, Liv.: omnes curas referre ad alqm et in eo consumere, Cic. – stimulare curam, zB. ne fames quidem, quae mutas accenderet bestias, curam stimulare pos-
    ————
    set, Liv. – suscipere curam, es sich eine Sorge sein lassen, darauf sein Augenmerk richten, m. folg. ut od. ne u. Konj. od. folg. indir. Fragesatz, zB. suscipe curam et cogitationem dignissimam tuae virtutis, ut Caesarem et Pompeium perfidiā hominum distractos in pristinam concordiam reducas, Balb. in Cic. ep.: quod magnam curam suscipiebat (weil er sich wohl hütete), ne quo temere progrederetur, Auct. b. Alex.: hanc quoque suscipe curam, quemadmodum experiamur, Cic. – sustinere maximam curam belli, die schweren u. sorgenvollen Kriegslasten zu tragen haben, Cic. – omni mente in ea cogitatione curaque versari, ut etc., Cic.: omnis cura mea solet in hoc versari semper, si possim, ut boni efficiam aliquid dicendo, Cic.: vincere omnes curā, vigilantiā, patientiā, Nep. – So nun insbes.: α) das Interesse für etw. Neues, die Neugierde, cura ingenii humani, die dem Menschen angeborene Neugierde, Liv. 21, 22, 7 (u. dazu Fabri): inerat cura insita mortalibus videndi congredientes nobilem regem et... legatos, Liv. 42, 39, 3. – β) das wissenschaftliche Streben, das Studium, die Forschung, cura et meditatio (Nachdenken), Tac. dial. 16; vgl. Tac. Agr. 10. – Plur., sapientis animus cum his habitans pernoctansque curis, Cic. Tusc. 5, 69. – dah. meton. = die ausstudierte Schrift, die Ausarbeitung, Arbeit, c. recens, Ov., nova et recens, Tac.: ii, quorum in manus cura nostra venerit, Tac.:
    ————
    essent et iuvenes, quorum inedita cura est, Ov.; dimissā priore curā novae cogitationi toto pectore incumbam, Tac.: Plur.: condere victuras temptem per saecula curas, Mart. 1, 107, 5.
    2) die Fürsorge = die Besorgung, Behandlung, Abwartung, Wartung, Pflege, Aufsicht, a) die landwirtsch. Pflege, Zucht, Pelusiacae lentis, Verg. georg. 1, 228: quae cura boum, qui cultus habendo sit pecori, Verg. georg. 1, 3. – b) die physiche Pflege des Körpers, bes. auch die verschönernde, das Ordnen, Schmücken, der Putz, wie θεραπεία (s. Broukh. Prop. 2, 12 [14], 28. Gronov Obss. 1, 23 p. 98 Fr.), m. subj. Genet., cura mulierum, Phaedr. – m. obj. Genet., c. corporis, Quint.: formae, Sen.: comae, Prop.: capillorum, Suet.: cura cultusque feminarum, Liv. – c) die Krankenpflege, α) des Wärters usw., die Pflege, saucios sustentare curā, Tac. ann. 4, 63. – β) des Arztes, die Behandlung, Heilung, Kur (griech. θεραπεία) c. morbi, Iustin.: c. aquae, quae inter cutem est, Cels.: si quid cura levarit, Cels.: cum omnem curam fata vincerent, Vell.: Plur., curae aegrescentium, Macr. sat. 7, 4, 6. – übtr., relinquebatur simplex illa iam cura doloris tui, Cic. ep. 5, 16, 5: illa fuit lacrimis ultima cura meis (v. Schlafe), Prop. 1, 3, 46. – d) die Besorgung einer Leiche (griech. κήδευσις), quibus ea (mater) funeris sui curam demandarat, Suet. Tib. 51, 2; vgl. Tac. hist. 5, 5. – e)
    ————
    die Besorgung der Götter, cura deorum, der Gottesdienst (griech. θεραπεία θεῶν), Liv. 6, 41, 9. Iustin. 41, 3, 6. – f) die Fürsorge für jmd. od. etw. = die Aufsicht über jmd. od. etw., die Hut, Obhut, α) über jmd.: c. dominae, Ov.; vgl. vollst. dominam servandi cura, Ov.: filium regis non sub hospitum modo privatorum custodia, sed publicae etiam curae ac velut tutelae esse velle, Liv. – bes. des Erziehers, der Erzieherin, c. susceptorum semel adulescentium, Quint.: suum sororisque filios in eadem cura habere, Liv.: alci sororis suae nepotum curam delegare, Quint. – β) über etw.: omnes, quibus vivaria, armenta, alvearia, piscinae, aviaria in cura erant, alle Tierwärter, Hirten, Bienen-, Fisch-, Vogelwärter, Plin. 8, 44. – g) meton.: α) der Pfleger, Wärter, Aufseher, immundae cura fidelis harae (v. Schweinehirten Eumäus), Ov. her. 1, 104 (vgl. no. 3, a, β, ββ). – β) der Gegenstand der Fürsorge, der Schützling, Pflegling, Liebling, c. deûm (v. Anchises), Verg.: ipse Veneris iustissima cura, Dardanius puer, Verg.: tua cura, palumbes, Verg.: absunt, mea cura, sodales, Ov.: Roscia te salutat, cura communis, Sidon.: Lydia (ein Gedicht des P. Val. Kato) doctorum maxima cura liber, Ticida poët. bei Suet.
    3) die Fürsorge = die verwaltende, leitende Besorgung, Pflege, die Verwaltung, Leitung ( das Kommando), die Aufsicht, a) übh.: α) eig.: c. rerum
    ————
    domesticarum, die Verwaltung des Hauswesens, die Hauswirtschaft (οίκονομία), Quint. 3, 3, 9: patrimonii sui curam mandare alci, Sen. de ben. 4, 27, 5. – bes. als Staatsamt, magistratus et imperia et omnis cura rerum publicarum, Sall.: u. so cura rei publicae, Liv., u. cura rerum, Tac.: u. speziell c. urbis, Liv.: aerarii, annonae, Suet.: tabularum publicarum, die V. des öffentl. Schuldbuchs, V. des Staatsärars, Tac.: operum publicorum, Suet.: c. viarum, aquarum, alvei Tiberis, frumenti populo dividendi, Suet.: c. navium, Flottenverwaltung, Tac.: c. legionis armandae, Tac. – alqm ad curam rei publicae admovere, Suet., Ggstz. alqm curā rerum demovere, Tac.: provincias ad suam curam transferre, Suet.: aspenari curam urbis (Stadtpflege, Leitung der städtischen Angelegenheiten) ut ingratam ignobilemque, Liv.: curam ordinandarum bibliothecarum in porticu Octaviae suscipere, Suet.: alci delegare curam providendae tempestatis, die Gewitterwache übertragen, Sen.: curam atque onus Germanici belli Druso delegare, Vell.: obsidionem demandare in curam collegae, Liv.: alci arcis curam mandare, Curt.: curam peditum Paulinus, equitum Celsus sumpsere, Tac.: Equitius, cui tunc erat cura palatii credita, der damalige Hausmarschall, Amm. – β) meton., αα) die Besorgung = die Mühwaltung, Obliegenheit, das Geschäft, hi (delecti) vel aetate vel similitudine curae patres appellabantur, Sall.: hanc
    ————
    curam tibi iniungo, Plin. ep.: in bello in aliqua maiuscula cura negotiove versari, Cic.: est minutioris curae m. folg. Infin., es ist ein allzu kleinliches Geschäft, Quint. 8, 6, 28. – bes. im Plur. (Ggstz. remissiones u. dgl.), nondum ad curas intentus, Tac.: cum sumus necessariis negotiis curisque vacui, Cic.: iam vero tempora curarum remissionumque divisa, Tac.: divisae inter Tutorem et Classicum curae, Tac.: tam humiles et sordidas curas alii mandare, Plin. ep. – ββ) der Aufseher, cura praetorii unus, Haushofmeister, Treb. Poll. Claud. 14, 11: Saturninus ex cura palatii, gewesener Hausmarschall, Amm. 22, 3, 7. – b) die Vormundschaft, Kuratel, curam gerere, administrare, ICt.
    II) wie φροντίς, die Sorge = die Besorgnis, besorgte Teilnahme (Ggstz. gaudium, laetitia; Synon. u. stärkerer Begriff sollicitudo, Kummer, Bekümmernis, s. Plin. ep. 2, 11, 15: dah. oft verb. cura et sollicitudo, sollicitudo et cura, cura et angor, cura et angor animi mei), 1) im allg.: domitor curarum (v. Schlaf), Sen. poët.: curarum milia, Prop. – expers curae od. omnis curae, Liv.: erant illa castra plena curae, Cic. – liber curā et angore animus, Cic.: animus liber sensibus et curis od. omni impeditione curarum (zB. per somnum od. in somnis), Cic.: vacuus hāc curā, Cic.: vacua metu, curā, sollicitudine, periculo vita bonorum virorum est, Cic. – sine cura, ohne
    ————
    S., sorglos, Sall.: u. so auch sine cura esse, Cic. – m. obj. Genet., curā impensarum populi Romani, aus Bes. für usw., Liv. – m. de u. Abl., cura de minore filio, Liv. 44, 44, 1. – m. pro u. Abl., cura pro alqo, Liv. 27, 30, 5. Verg. Aen. 12, 48. – m. in u. Akk., nullā in posterum curā, Tac. hist. 3, 55. – m. attrib. Adjj., curae amarae, Ov.: curae anxiae (bange), Liv.: curae atrae, Hor.: curae edaces, Hor.: c. gravis, gravior, Liv., gravissima, Cic.: c. ingens, Sall.: curae inanes, Lucr.: c. magna, maior, maxima, Cic.: c. materna, Plin.: c. minor, Cic.: curae mordaces, Lucan.: curae novae, Cic. (vgl. haec nova c., Hernici, diese neue Bes. [= Gegenstand der Bes.], Liv. 6, 6, 13): c. parva, Cic.: c. multiplex, Curt.: curae perpetuae, Ov.: c. cotidiana, Ter.: c. summa (zB. summā curā alcis adventum exspectare), Cic.: curae tristes, Verg.: curae vigilantes, Sorgen bei wachendem Auge (S. am Tage), Cic.: so auch curae vigiles, Val. Max. – m. Verben, abigere curas, die S. verscheuchen (v. Lebl.), Hor.: abstinere curis, sich der S. entschlagen, Cels.: accumulat curas filia parva meas, Ov. – adimere alci curam, Ter. (u. so auch quot curas ademi! Ter.). – afferre (alci) curam, curas, S. verursachen, zB. nonnullas curas et molestias (v. Umständen), Cic.: u. m. folg. Acc. u. Infin., Piliam in idem genus morbi delapsam curam tibi afferre maiorem sentio, Cic.: u. m. folg. quod, zB. quod negavit te potuisse ad me scribere,
    ————
    curam mihi attulit, Cic. – afficere alqm aliquā curā, Cic., magnā curā et sollicitudine, Ter. (sowohl v. Pers. als v. Umständen): u. so auch afficior curā, Plin. ep. – curam de coniuge agere, Sorge tragen um d. G. (Ggstz. intrepidum esse pro se), Ov. met. 9, 107. – agitare alqm dies noctesque curis insomniisque, Liv. – cotidiana cura angit animum, Ter.: angi tot curis vigiliisque, Cic. – quod ipsum curam augebat, Liv. – aegritudines, molestiae, maerores, qui exedunt animos hominum conficiuntque curis, Cic.: u. bes. confici curis, Cic., confectus curis, Iustin.: animus curā confectus, Ter. – ut eorum aspectu omnis quae me angebat de re publica cura consederit, Cic. – cur eam rem tam studiose curas, quae tibi multas dabit curas, Cornif. rhet. 4, 21: at tibi curarum milia quanta dabit, Prop. 1, 5, 10. – decedit alci cura u. alci cura de alqa re (s. Drak. Liv. 4, 52, 8. Burm. Suet. Caes. 24), zB. priusquam ea cura decederet patribus Romanis, Liv.: de domesticarum rerum eventu nec patribus nec plebi cura decesserat, Liv.: donec cura de Antiocho decessisset, Liv. – demere animis curas, Varro. – deducere animo curas, Hor. – curas depellere vino, Tibull. – deponere curam pro alqo, Verg.: deponere tristes animo curas, Verg.: in alcis sermone et suavitate omnes curas doloresque deponere, Cic. – dimittere curam hanc, Ov. met. 1, 209. – velut in duo pariter bella distenderant curas hominum, hatten die
    ————
    Besorgnisse gleichs. zwischen zwei Kriegen in gleicher Weise geteilt, Liv. 27,40, 1 (versch. v. curam alcis distendere oben no. I, 1). – omnium tamen non tanta pro Aetolis cura erat, quam ne Philippus regnumque eius grave libertati futurum rebus Graeciae immisceretur, Liv. 27, 30, 5. – mihi maximae curae est non de mea quidem vita, sed me patria sollicitat, Cic.: Pompeius de Clodio iubet nos esse sine cura, Cic. – fuit intactis quoque cura condicione super communi, Hor. ep. 2, 1, 152. – parte curae exonerarunt senatum consulis litterae, Liv. – me his exsolvite curis, Verg.: extenuat corpus cura, Cels. – alqd curam facit m. folg. ne u. Konj., läßt besorgen, daß usw., Tac. ann. 3, 52. – fugere curam, Cic. – quam pro me curam geris, hanc precor, optime, pro me deponas, Verg. Aen. 12, 48 sq. – pectus alcis anxiis implere curis (v. einem Ereignis), Liv.: imponere finem curis, Verg.: primo gravis cura patres incessit, Liv.: affirmatio Pori multiplicem animo regis iniecerat curam, Curt.: u. inicere (alci) curam m. folg. ne u. Konj., Ter. adelph. 708. Curt. 3, 1 (2), 17: inicere alci curam metumque, ne etc., Liv. 5, 7, 4. – cum curis laxati sumus, Cic.: saepissime curam et angorem animi mei sermone et consilio levasti tuo, Cic.: levare (abnehmen) alqm curā od. magnā curā, Cic.: liberare alqm curā, istā curā, magnā curā et sollicitudine, Cic.: ut quoquo modo aut liberarem te istā curā aut certe leva-
    ————
    rem, Cic. – non tamen invictum animum curae obruunt (erdrücken), Curt.: illum ingens cura atque laetitia simul occupavere, Sall. – partiri curas cum alqo, Verg.: pellere curas vino, Hor., curas e pectore, Sil. – illa restabat cura, ne etc., Liv. – ea me cura vehementissime sollicitat, Cic.: me illa cura sollicitat angitque vehementer, quod (daß) etc., Cic. – solvere alqm curis ceteris, Ter.: curas et corpora somnus solverat, Ov. – videris gravem curam suscepisse vehementerque esse de nobis sollicitus, Cass. in Cic. ep.: maximam hic sollicitudinem curamque sustineo, ne m. folg. Konj., Cic. – traducere animos a minore cura ad summum timorem (v. einem Vorfalle), Cic. – et curā vacare et negotio, Cic.: maternā vacare curā, Plin.: vitare curam domesticorum, sich der S. um den Haushalt entschlagen, Cels.: multiplices animo volvere curas, Catull.
    2) die Liebessorge, Liebesqual, die Liebe (vgl. Lachmann Prop. 1, 11 [10], 17), c. mea, tua, die Liebe zu mir, zu dir, Ov. u. Prop.: iuvenum curae, Hor.: possum alterius curas sanare recentes, Prop. – meton. (wie μέλημα) = die Geliebte, die Flamme, tua cura, Lycoris, Verg.: Lynceu, tune meam potuisti tangere curam? Prop. – Arch. Dat. curai, Elog. clar. vir. 24 im Corp. inscr. Lat. 12. p. 285.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cura

  • 37 ♦ hand

    ♦ hand /hænd/
    n.
    1 mano: to hold hands, tenersi per mano; to lead sb. by the hand, condurre q. per mano; to shake sb. 's hand (o to shake hands with sb.) stringere (o dare) la mano a q.; (antiq.) to ask for a woman's hand, chiedere la mano d'una donna; She put her hands in her pockets, mise le mani in tasca; He was holding the matches in his hand, teneva in mano i fiammiferi; to wash one's hands, lavarsi le mani; to wave one's hand, agitare la mano ( in segno di saluto, ecc.); to clap hands, applaudire; to clap one's hand over one's mouth, mettersi la mano sulla bocca; to clasp sb. 's hand, stringere la mano a q.; to grasp sb. 's hand, afferrare la mano di q.; left hand, mano sinistra; to soil one's hands with st., sporcarsi le mani con q.; steady hand, mano ferma
    2 aiuto; mano: to lend (o to give) a hand to sb. (o to give sb. a hand, to lend sb. a hand) dare una mano a q.; DIALOGO → - Downloading and printing- Could you give me a hand?, mi daresti una mano?
    3 (pl.) proprietà; proprietario: The house has changed hands, la casa ha cambiato proprietario
    4 potere; controllo; mano, mani: to be in enemy hands, essere in mano al nemico; The firm is in his hands now, l'azienda è ora nelle sue mani
    5 mano d'autore; mano; segno caratteristico; tocco: The two paintings are by the same hand, i due quadri sono della stessa mano; with a light hand, con mano leggera
    6 grafia; calligrafia; scrittura: a legible hand, una calligrafia (o scrittura) leggibile
    7 (leg.) firma
    8 lavorante; operaio; bracciante: factory hand, operaio; farm hand, bracciante agricolo
    9 (naut.) membro dell'equipaggio; marinaio; (al pl., collett.) equipaggio, uomini, ciurma: All hands on deck!, equipaggio in coperta!; (fig. fam.) tutti al lavoro!
    10 ago ( di strumento); lancetta ( di orologio); indice ( di meridiana): the hour [minute] hand, la lancetta delle ore [dei minuti]
    11 ( alle carte) mano ( di partita): to play a hand of poker, fare una mano di poker; to play a good hand, giocar bene ( a carte)
    12 ( alle carte) mano; carte: a poor hand, brutte carte in mano; a winning hand, mano vincente; carte vincenti; ( anche fig.) to show one's hand, mostrare le carte; mettere le carte in tavola; (fig., anche) scoprire il proprio gioco
    13 palmo, spanna (per misurare l'altezza dei cavalli; pari a cm 10 circa)
    14 (fam.) battimani; applauso: Let's give him a big hand!, facciamogli un bell'applauso!
    15 grappolo, casco ( di banane)
    hand-barrow, carretto a mano; barella □ hand's breadth, palmo (misura di quattro ‘pollici’, pari a 10 cm circa); spanna □ hand canter, andatura lenta (spec. di cavallo) □ hands down, ( boxe) a mani basse; (fig.) facilmente, con estrema facilità: We beat them hands down, li battemmo facilmente □ (mecc.) hand drill, trapano a mano □ (telef.) hands-free ( set), auricolare □ hand gallop, piccolo galoppo □ (mil.) hand grenade, bomba a mano □ hand-gunhandgun □ hand-held handheld, A □ (tecn.) hand-hole, portello ( di macchinario) □ (fig.) to be hand in glove ( with sb.), essere in combutta, essere culo e camicia (con q.) (fam.) □ hand in hand, mano nella mano; tenendosi per mano; (fig.) di pari passo: to walk hand in hand, camminare tenendosi per mano; to go hand in hand with st., andare di pari passo con qc.; accompagnarsi a qc. hand jobhandjob □ ( di pullover, ecc.) hand-knit (o hand-knitted), fatto a mano □ hand lens, lente d'ingrandimento □ hand-loom, telaio a mano □ (aeron.) hand luggage, bagaglio a mano □ hand-mill, macinino □ ( raro) hand money, caparra □ Hands off!, giù le mani!; togli (o togliete) le mani!; giù le zampe! (fam.) □ (di atteggiamento, ecc.) hands-off, che lascia autonomia agli altri, che non si intromette; distaccato: a hands-off policy, una politica di non intervento □ (fam.) hands-on, manuale; pratico: hands-on training, addestramento pratico; pratica □ (org. az.) hands-on management, gestione attiva □ hand organ, organetto; organino □ (fig.) hand over fist, in fretta; in grande quantità: to make money hand over fist, guadagnare soldi a palate; to lose money hand over fist, perdere un mucchio di soldi; essere una macchina mangiasoldi □ hand over hand, portando alternativamente una mano sopra l'altra ( come nell'arrampicarsi su una fune); (fig.) con progressione rapida e continua □ hand-painted, dipinto a mano □ hand press, (mecc.) pressa a mano; (tipogr.) torchio a mano □ (tecn.) hand pump, pompa a mano □ hand-reading, chiromanzia; lettura della mano □ (leg.) hand sale, compravendita verbale □ (tipogr.) hand-set, composto a mano □ (tipogr.) hand-setting, composizione a mano □ ( di scarpa, stivale, ecc.) hand-sewn, cucito (o fatto) a mano □ hand signal, segnale ( di svolta, ecc.) fatto a mano ( da un ciclista, ecc.) □ ( ginnastica) hand spring, salto sulle mani; ribaltata □ (fig.) to have one's hands tied, avere le mani legate □ a hand-to-hand fight, un combattimento corpo a corpo □ hand-to-mouth, precario; alla giornata: a hand-to-mouth existence, esistenza precaria □ (econ.) hand-to-mouth buying, acquisto minimo; acquisti ridotti all'osso □ hand tool, utensile a mano, utensile manuale □ ( USA) hand truck, carrello a mano □ Hands up!, mani in alto!; ( anche) su le mani, chi è d'accordo alzi la mano □ hand vote, voto per alzata di mano □ (tecn.) hand-wheel, volantino □ at hand, a portata di mano; vicino, imminente: My parents live close at hand, i miei genitori abitano proprio qui vicino; The end of the term is at hand, la fine del trimestre è vicina (o imminente) □ at the hands of, per mano di; a opera di: He suffered greatly at the hands of his daughters, ha sofferto molto per colpa delle figlie □ at first [at second] hand, di prima [di seconda] mano: to hear st. (at) second hand, apprendere qc. di seconda mano □ at sb. 's right hand, alla destra di q. to be a bad hand at st., essere scarso in qc. □ ( anche fig.) to bind sb. hand and foot, legare q. mani e piedi □ by hand, a mano: fruit gathered by hand, frutta raccolta a mano; The letter was sent by hand, la lettera è stata inviata a mano □ to come to hand, capitare sotto mano; (comm.) pervenire: Your letter has come to hand, ci è pervenuta la vostra lettera □ (fig.) to force sb. 's hand, forzare la mano a q. to get st. off one's hands, liberarsi (o sbarazzarsi, disfarsi) di qc. to get one's hand in ( a job), fare la mano a (un lavoro); impratichirsi di (un lavoro) □ to get one' hands on sb., mettere le mani su q., acchiappare q. to be a good hand at st., aver mano a qc.; essere bravo in qc. □ (fam.) not to do a hand's turn, non fare niente; non muovere un dito □ to have a hand in st., giocare un ruolo in qc., mettere lo zampino in qc. (fam.) □ (fig.) to have one's hands full, essere occupatissimo □ (fig.) in hand, in serbo, di riserva; per le mani, in fase di esecuzione, in corso; sotto controllo; in pugno (fig.); ( sport) ancora da giocare, da recuperare: to keep some money in hand, tenere in serbo un po' di denaro; The work is still in hand, il lavoro è ancora in corso; to have the whole situation in hand, tenere in pugno la situazione; avere tutto sotto controllo □ to keep one's hands clean, non immischiarsi; tenersi fuori da qc. to keep (o to get) one's hand in, non perdere la mano a (fare qc.); stare in esercizio in (qc.) □ to lay hands on st., metter le mani sopra una cosa; impossessarsi di qc. to lay hands on sb., metter le mani addosso a q.; (relig.) imporre le mani su q. □ ( detto di un'organizzazione) The left hand doesn't know what the right hand is doing, non c'è coordinamento; ognuno fa di testa propria □ to lift (o to raise) one's hands to (o against) sb., alzare le mani su q. to live from hand to mouth, vivere miseramente; vivere alla giornata □ (fig.) not to lift a hand ( to help sb.), non alzare (o non muovere) un dito (per aiutare q.) □ (fig.) off one's hands = out of one's hands ► sotto □ to be an old hand at a job, essere pratico di un lavoro □ on all hands, da tutte le parti □ on either hand, da entrambe le parti; da ambo i lati □ on every hand, da tutte le parti □ on hand, a disposizione, disponibile: We have many new items on hand, abbiamo molti articoli nuovi ( in magazzino, ecc.) a vostra disposizione □ ( di una persona) to be on hand, essere (o rendersi) disponibile; prestarsi (a fare qc.) □ (fig.) on sb. 's hands, a carico di q.; ( anche) a disposizione di q. □ (correl.) on the one hand…, on the other hand…, da un lato (o per un verso)…, dall'altro (o per l'altro) □ on the other hand, d'altra parte; d'altro canto; però □ out of hand, (avv.) subito, senza pensarci su; (agg.) che sfugge al controllo: The situation soon got out of hand, la situazione è sfuggita presto al controllo (o di mano) □ (fig.) out of one's hands, non più nelle proprie mani; non più a carico; non più di propria competenza: The matter is out of my hands, la faccenda non è più nelle mie mani □ to hand, sotto mano, a portata di mano □ to play for one's own hand, fare il proprio interesse □ (fig.) to play into sb. 's hands, fare il gioco di q. to put (o to set) one's hand to st., mettere (o porre) mano a qc. The right hand doesn't know what the left one is doing = The left hand doesn't know… ► sopra □ to rule with a heavy (o an iron) hand, governare con il pugno di ferro □ (fig.) to stay sb. 's hand, fermare la mano di q., impedire a q. di agire □ to take a hand in st. = to have a hand in st. sopra □ to take sb. in (o into) hand, prendersi cura di q.; controllare, tenere a freno, fare rigare diritto q. to take st. in hand, occuparsi di, prendere in mano qc. (fig.) □ (fig., slang USA) to talk to the hand, parlare al muro (fam. fig.); parlare a q. che non ascolta □ to try one's hand at st., cimentarsi in qc. to turn one's hand to st., intraprendere qc.; cimentarsi in qc. □ (fig.) to wash one's hands of st., lavarsi le mani di qc. a with high hand, con arroganza; da prepotente □ with a heavy hand, con mano pesante; con il pugno di ferro, spietatamente □ (prov.) Many hands make light work, l'unione fa la forza □ (prov.) One hand washes the other, una mano lava l'altra □ (prov.) The hand that rocks the cradle rules the world, il potere è donna.

    English-Italian dictionary > ♦ hand

  • 38 aevum

    aevum, ī, n., altl. aevom, griech. αἰών, altind. aevumyuḥ, Leben, gotisch aiws, Zeit, ahd. ēwa, I) die schrankenlose, ewige Zeit, die Ewigkeit, Lucr. u.a. Dicht.: in aevum, für alle Zeit, Hor. u. Plin.: ex aevo, von Ewigkeit her, von jeher, Vitr.: ab aevo condito, seit Anbeginn der Welt, Plin. – dah. die ewige Dauer, Unvergänglichkeit, Unsterblichkeit, populis donare mortalibus aevum, Lucan. 9, 981. – II) die Zeitlichkeit, A) der einer Pers. od. Sache ihrer innern Natur nach zufallende Zeitteil, 1) die Lebenszeit, die natürliche Lebensdauer, das Leben, a) im allg.: longissimi humani aevi (Menschenalters) termini, Sen.: imbecilla (natura hominum) atque aevi brevis, Sall.: agitare aevum, Enn. fr.: aevum agitare sub legibus, Verg.: aevum agere in armis, Pacuv. fr.: in beatorum insulis immortale aevum degere, Cic. fr.: aevum exigere studiis, Ov.: aevum traducere leniter, Hor.: impendere omne aevi sui spatium in id solum opus, Vell.: si tanta cupiditas longioris aevi te tenet, Sen.: interiit anno aevi quarto et quadragesimo, Aur. Vict. epit.: toto aevo suo alqd accipere, Vopisc. – v. Lebl., perbrevis aevi Carthaginem esse, Liv. 28, 35, 11. – b) insbes. ein Menschenalter (von 30 Jahren), eine Generation, ter aevo functus, Hor. carm. 2, 9, 13. – 2) die Lebenszeit, in der jmd. gerade steht, das Lebensalter, die Jahre, das Alter, die Altersstufe, a) übh.: meum, Hor.: iuvenile, Sen.: omnis aevi homines, Menschen jedes Alters, jung und alt, Suet.: aevo florente puella, Lucr.: flos aevi, die Jugend, Lucr. u. Ov.: integer aevi, in der Blüte der Jahre, Verg.: bass. aevi integri, Enn. tr. fr.: primo exstinguor in aevo, Ov.: u. übtr.: das Alter, die Dauer der Tiere u. Pflanzen, piscium, arborum, Plin.: crescit, occulto velut arbor aevo, fama Marcelli, unvermerkt, Hor. – b) insbes., das hohe Alter, aevo macieque senescunt, Lucr.: aevo confectus, Verg.: aevo iam graves, Lampr.: annis aevoque soluti, Ov.: aevi maturus, hochbejahrt, Verg.: grandis aevo, Tac. – B) der einer Pers. od. Sache nur äußerlich zufallende Anteil an der ewigen Zeit, 1) die Zeit = das Zeitalter, omnis aevi clari viri, Liv.: intra tam brevis aevi memoriam, Liv.: ingenia nostri aevi, die in unserer Zeit leben, Vell.: nostro aevo, Vell.: eius aevi rex, Plin.: Plur. omnibus aevis, Ov.: omnibus ex eo aevis, Plin.: tot aevis, Plin. – 2) die Zeit übh., veteris non inscius aevi, Ov.: aevum (die Jahrhunderte) animo percurrere, Sen.: qui praesenti potentiā credunt exstingui posse etiam sequentis aevi memoriam, Tac.: corpus aevo (durch die Länge der Zeit) terrāque putrefactum, Plin. ep.: rursus aevo durat, hält wieder lange Zeit, Plin. – / Nbf. aevos, ī, m., Akk. om, m., Plaut. Poen. 1187. Lucr. 2, 561; 3, 603. Verg. georg. 3, 100 u. 4, 154; Aen. 9, 609.

    lateinisch-deutsches > aevum

  • 39 praesidium

    praesidium, iī, n. (praeses), der Vorsitz, das Vorsitzen; dah. I) eig., der Schutz, die Hilfe, a) übh.: alci esse praesidio, Cic.: ferre alci praesidium, Cic.: in fuga sibi praesidium ponere, Caes.: alci proficisci praesidio, Nep. – b) als milit. t. t., die Bedeckung, das Geleit, legiones, quae praesidio impedimentis erant, Caes.: duas legiones praesidio relinquere, Caes.: ut tantum sexaginta naves ad praesidium Italiae salvae essent, Eutr. – scherzh., Me. Perii, in insidias (Hinterhalt) deveni. Pe. Immo in praesidium (Rückhalt), Plaut. Men. 140 Br. – II) meton.: A) der Schutz, die Hilfe, Bedeckung, a) übh.: classis, praesidium provinciae, Cic.: generis praesidia, die Stützen der Familie, Sall.: ad iudicium cum praesidio venire, Cic.: praesidium constituere, eine Schutzwache aufstellen, Cic.: illa omnia, centuriones, cohortes non periculum, sed praesidium nobis denuntiant, Cic. – b) insbes., als milit. t. t., Soldaten, die einen Ort, Transport, ein Lager usw. durch ihre Gegenwart decken, die Bedeckung, Verstärkung, Besatzung, der Posten, praesidium agitare, Posten stehen, Sall. u. Liv.; ebenso praesidia agitare, Sall.: praesidium in urbem accipere, Liv.: praesidium validum imponere, Liv.: praesidia in urbes principum inducere adversus amentiam eorum, qui etc., Cic.: praesidium ad fores ponere, Liv.: praesidia disponere, Liv., ad ripas disponere, Caes.: ibi (in castris) praesidium relinquere (zurücklassen), Liv.: praesidium dare, Nep.: Italia... praesidiis tenetur, Cic.: tenere praesidiis urbes, Liv.: praesidia per occasiones submittere, Liv.: praesidia deducere, Liv.: in praesidio relictus, Liv.: in praesidium relictus, Curt. – dah. bildl., in praesidio collocatus, Cic.: in praesidio fuit, Nep. – B) jeder Ort, den man mit Soldaten besetzt, Hügel, Lager usw., der Posten, die Linien, die Schanze, pr. Galliarum, Eutr.: cum legio praesidium occupavisset, Caes.: in praesidiis esse, Cic.: intra praesidia Pompei esse, Caes.: praesidium regium expugnatum est, Tac.: praesidio decedere, vom P. weggehen, desertieren, Liv.: so auch propter metum praesidium relinquere (verlassen), Cic.: pr. tutari, Liv.: pr. communire, verschanzen, Liv.: intra sua praesidia se recipere, Nep.: praesidia Romana intrare, Tac. – bildl., vetat Pythagoras iniussu imperatoris, id est dei, de praesidio et statione vitae decedere, Cic.: vigilantem consulem de rei publicae praesidio demovere volunt, von seinem Posten als Staatsoberhaupt verdrängen, Cic. – C) jedes Hilfsmittel, a) übh.: quaerere sibi praesidia, Cic.: magnum sibi praesidium ad beatam vitam comparare, Cic.: quod satis esset praesidii, alles zum Lebensunterhalt u. zur Sicherheit Nötige, Nep. Them. 8, 5. – b) insbes., ein mediz. Hilfsmittel, eine Arznei, Plin. 22, 90 u.a.

    lateinisch-deutsches > praesidium

  • 40 erwähnen

    erwähnen, memorare, bei Cic. commemorare [831] alqd oder de alqa re (einer Sache gedenken machen, eine Sache in Erinnerung bringend anführen). – meminisse (unser »gedenken«, d. i. durch seine Worte beweisen, daß man etwas nicht vergessen habe, auch = in einer Schrift erw.); verb. meminisse et commemorare. mentionem habere alcis oder alcis rei, de alqa re (die Erwähnung von etw. vornehmen, eintreten lassen). – mentionem facere, bei jmd., apud alqm, jmds. od. einer Sache, alcis od. alcis rei, de alqo od. de alqa re od. mit folg. Akk. u. Infin. (einer Sache Erwähnung tun). – mentionem alcis rei movere. mentionem inferre de alqa re od. mit folg. Akk. u. Infin. (die Erwähnung von etwas in Anregung bringen, einfließen lassen). – in commemoratione alcis versari (bei Erwähnung jmds. verweilen). – agitare alqd od. de alqa re (etwas zur Erörterung, Besprechung vorbringen, auch in gehässiger Absicht od. tadelnd, z.B. res in senatu agitari coepta est: u. Rom ae per omnes locos et conventus de facto consulis agitari). – dicere alqd (sagen, z.B. illa, quae dixi = die erwähnten Grundsätze). – zufällig e., (casu) in mentionem alcis rei incĭdere: beiläufig e., inicere mentionem de alqa re u. bl. inicere de alqa re od. m. folg. Akk. u. Infin., gegen jmd., alci (einwerfen, einfließen lassen, z.B. in sermone): vorläufig e., mentionem alcis rei inchoare: häufig, mentionem alcis rei agitare; crebro od. crebris sermonibus alqd usurpare: nicht e., s. übergehen no. II, a: es wird etwas erwähnt, man erwähnt etw. (es geschieht einer Sache Erwähnung), auch mentio fit alcis rei od. m. folg. Akk. u. Infin.: es wird etwas nicht erwähnt, man erwähnt etwas nicht (es geschieht einer Sache keine Erwähnung), alcis rei nulla fit mentio: es wird eine Sache in einer Schrift erwähnt (Erwähnung getan), mentio alcis rei continetur alqo libro (z.B. testamento): es wird etwas unter mehreren erwähnt (es geschicht einer Sache unter mehreren Erwähnung), alcis rei mentio inter alqos versatur: es wird häufig etw. (unter mehreren) erwähnt (einer Sache Erwähnung getan), crebris sermonibus usurpatur alqd: es wird immer vor allen jmd. erwähnt (jmds. Erwähnung getan), alqs in assidua commemoratione omnibus est. – den (die) od. wie ich oben erwähnt habe, der (die, das) oben erwähnte, s. obangeführt: den (die) ich absichtlich vorher gegen euch nicht erwähnt habe, de quo (de qua) ego consulto apud vos ante non feci mentionem. – nicht zu erwähnen, daß etc., ut omittam, quod etc; ne dicam, quod etc.: aller dieser Umstände nicht zu erwähnen, omissis his rebus omnibus. erwähnenswert, s. denkwürdig.

    deutsch-lateinisches > erwähnen

См. также в других словарях:

  • agitare — [dal lat. agitare, frequent. di agĕre spingere ] (io àgito, ecc.). ■ v. tr. 1. [sottoporre a forte scuotimento] ▶◀ dimenare, sbatacchiare, sbattere, scrollare, scuotere, sommuovere, [di liquido] mescolare, [di liquido] rimestare, [di liquido]… …   Enciclopedia Italiana

  • agitare — A v. tr. 1. muovere, sbattere, scuotere, scrollare, sbatacchiare, sballottare, squassare, dimenare □ mescolare, menare, rimestare, rimescolare, frullare, shakerare □ (di bandiera, di fazzoletto, ecc.) sventolare CONTR. fermare, bloccare,… …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

  • calmo — 1càl·mo s.m. OB marza da innesto {{line}} {{/line}} DATA: av. 1547. ETIMO: voce ven., lat. calămu(m), dal gr. kálamos canna, stelo . 2càl·mo agg. FO 1a. del mare, del tempo e sim., che è in stato di calma: oggi il mare è calmo come l olio,… …   Dizionario italiano

  • tanto — [lat. tantus agg., tantum avv.]. ■ agg. 1. a. (solo al sing.) [riferito a cose non numerabili e generalm. anteposto al sost., in grande quantità o misura: c è t. spazio qui ; ho t. fame, sonno ; oggi c è t. vento ] ▶◀ (lett.) cotanto, molto,… …   Enciclopedia Italiana

  • calma — càl·ma s.f. FO 1. condizione del mare o dell aria quando non c è vento; bonaccia: si prevede una settimana di calma Sinonimi: bonaccia. 2. estens., atmosfera di quiete, di pace: amare la calma della campagna Sinonimi: 1pace, silenzio,… …   Dizionario italiano

  • Claudia Cardinale — publicity still from Don t Make Waves (1967) Born Claude Joséphine Rose Cardinale 15 April 1938 ( …   Wikipedia

  • vivre — I. Vivre, Viuere, Peruiuere, AEtatem agere, siue degere, Auras viþtales carpere, Vitam agere, agitare, colere, incolere, degere, ducere, tolerare, Animam trahere, Esse in vita, Inter homiþnes agere, Ducere spiritum, Frui, Vita frui, Communi… …   Thresor de la langue françoyse

  • turbare — [dal lat. turbare, der. di turba ]. ■ v. tr. 1. a. (non com.) [rendere mosso: il vento sta turbando le piante ] ▶◀ agitare, scuotere. ↑ scombussolare, sconvolgere. ↓ muovere. ◀▶ calmare. b. (estens.) [rendere torbido ciò che è limpido: la… …   Enciclopedia Italiana

  • sbattere — sbàt·te·re v.tr. e intr. FO 1a. v.tr., agitare, battere con rapidità o con forza, spec. ripetutamente: sbattere un ventaglio, le ali Sinonimi: battere. 1b. v.tr., chiudere con forza e rumorosamente una porta, una finestra e sim.: non sbattere la… …   Dizionario italiano

  • scuotere — / skwɔtere/ (pop. o poet. scotere) [lat. tardo exquŏtĕre, rifacimento del lat. excutĕre far cadere, gettar giù ] (io scuòto, ecc.; pass. rem. scòssi, scotésti, ecc.; part. pass. scòsso ; fuori d accento le forme senza dittongo [scotiamo, ecc.] si …   Enciclopedia Italiana

  • Dichterische Freiheit — Lateinische Phrasen   A B C D E F G H I L M N O P …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»