Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

noctua

  • 1 noctua

        noctua ae, f    [nox], a night-owl, owl, V., Pr.
    * * *

    Latin-English dictionary > noctua

  • 2 Noctua

    1.
    noctŭa, ae, f. [nox], a night-owl, an owl, a bird sacred to Minerva:

    noctua, quod noctu canit ac vigilat,

    Varr. L. L. 5, § 76 Müll.; Paul. ex Fest. pp. 174 and 175 ib.; Plaut. Men. 4, 2, 90:

    noctuarum dimicatio,

    Plin. 10, 17, 19, § 39:

    garrula,

    id. 18, 35, 87, § 362:

    seros exercet noctua cantūs,

    Verg. G. 1, 403.
    2.
    Noctŭa, ae, m., a Roman surname: Q. Caedicius Noctua, a consul with M. Valerius Corvinus A. U. C. 465.

    Lewis & Short latin dictionary > Noctua

  • 3 noctua

    1.
    noctŭa, ae, f. [nox], a night-owl, an owl, a bird sacred to Minerva:

    noctua, quod noctu canit ac vigilat,

    Varr. L. L. 5, § 76 Müll.; Paul. ex Fest. pp. 174 and 175 ib.; Plaut. Men. 4, 2, 90:

    noctuarum dimicatio,

    Plin. 10, 17, 19, § 39:

    garrula,

    id. 18, 35, 87, § 362:

    seros exercet noctua cantūs,

    Verg. G. 1, 403.
    2.
    Noctŭa, ae, m., a Roman surname: Q. Caedicius Noctua, a consul with M. Valerius Corvinus A. U. C. 465.

    Lewis & Short latin dictionary > noctua

  • 4 Athene noctua

    ENG little owl
    NLD steenuil
    GER Steinkauz
    FRA chouette cheveche

    Animal Names Latin to English > Athene noctua

  • 5 cantus

        cantus ūs, m    [1 CAN-], a musical utterance, singing, song: cantus vocum: Sirenum: cantu tremulo (i. e. voce anili), H.: cantu solata laborem, V.: in dicendo obscurior, musical play of voice. — With instruments, a playing, music: vocum et nervorum: citharae, H.: tubarum, L.: strepuerunt cornua cantu, V.: bestiae cantu flectuntur, by music. — Of birds and insects: avium citharaeque, H.: seros exercet noctua cantūs, V.: Cantūs luscinii, Ph.: gallorum, crowing: sub galli cantum, at cock-crow, H.: ales cantibus Evocat Auroram, O.: cantu rumpent arbusta cicadae, V. —Esp., an oracular song, incantation, charm: veridicos edere cantūs, Ct.: cantūsque artesque magorum, O.: cantu commotae Umbrae, V.
    * * *
    I
    tire, iron ring around a carriage wheel; wheel
    II
    song, chant; singing; cry (bird); blast (trumpet); poem, poetry; incantation

    Latin-English dictionary > cantus

  • 6 gemō

        gemō uī, —, ere    [GEM-], to sigh, groan, lament: quis tum non gemuit?: cum templa gemerent, were in mourning: extrema gemens, in the death agony, V.: quadrupes successit gemens stabulis, panting, V.—With acc, to sigh over, bemoan, bewail, lament: haec: flebiliter Ityn, H.: Amyci casum, V.: casūs urbis, Iu.: unā voce omnium gemi: paucis ostendi gemis, H.: arbor flagellari gemuit sua robora, O.— To moan: nullo gemit hic tibicina cornu, Iu.: Nec gemere cessabit turtur ab ulmo, V.: noctua gemuit, Pr.— To groan, creak: gemens Bosporus, H.: gemuit sub pondere cymba, V.: gemens rota, V.
    * * *
    gemere, gemui, gemitus V
    moan, groan; lament (over); grieve that; give out a hollow sound (music, hit)

    Latin-English dictionary > gemō

  • 7 advolitans

    advŏlĭtans, antis, Part. [ad-volito], flying often to, fluttering about: papilio luminibus advolitans, * Plin. 11, 19, 21, § 65: advolitans noctua, * Prud. adv. Symm. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > advolitans

  • 8 ales

    ālĕs, ālĭtĭs (abl. aliti, Sen. Med. 1014; gen. plur. alitum, Mart. 13, 6, and lengthened alituum, Lucr. 2, 928; 5, 801; 1039; 1078; 6, 1216; Verg. A. 8, 27; Stat. S. 1, 2, 184; Manil. 5, 370; Amm. 19, 2) [ala-ire, as comes, eques, etc., acc. to some; but cf. Corss. Ausspr. II. p. 209], adj. and subst. ( poet. and post-Aug. prose).
    I.
    Adj., winged: angues, Pac. ap. Cic. Inv. 1, 19; cf. Mos. Cic. Rep. 3, 9:

    ales avis,

    Cic. N. D. 2, 44 (as transl. of the Gr. aiolos ornis, Arat. Phaen. 275):

    equus,

    i. e. Pegasus, Ov. Am. 3, 12, 24:

    deus,

    Mercury, id. M. 2, 714; so also Stat. Th. 4, 605:

    currus,

    Sen. Med. 1024:

    fama,

    Claud. I. Cons. Stil. 2, 408.—And with a trope common in all languages, quick, fleet, rapid, swift:

    rutili tris ignis et alitis Austri,

    Verg. A. 8, 430:

    passus,

    Ov. M. 10, 587:

    harundo,

    the swift arrow, Prud. Psych. 323.—
    II.
    Subst. com. gen., a fowl, a bird (only of large birds, while volucris includes also insects that fly).
    A.
    Com. gen.:

    pennis delata,

    Lucr. 6, 822:

    exterrita pennis,

    id. 5, 506:

    argentea,

    i. e. the raven before its metamorphosis, Ov. M. 2, 536:

    superba,

    the peacock, Mart. 14, 67; 9, 56:

    longaeva,

    the phœnix, Claud. 35, 83:

    famelica,

    the pigeon-hawk, Plin. 10, 10, 12, § 28.—On the contr., masc.:

    Phoebeïus,

    the raven, Ov. M. 2, 544:

    albus,

    the swan, Hor. C. 2, 20, 10:

    cristatus,

    the cock, Ov. F. 1, 455 al. —
    B.
    Fem., as referring to a female bird:

    Daulias ales = philomela,

    Ov. H. 15, 154:

    exterrita = columba,

    Verg. A. 5, 505. But ales, i.e. aquila, as the bird of Jove, is sometimes masc.:

    fulvus Jovis ales,

    the eagle, id. ib. 12, 247;

    called also: minister fulminis,

    Hor. C. 4, 4, 1:

    flammiger,

    Stat. Th. 8, 675. —Also fem.:

    aetheriā lapsa plagā Jovis ales,

    Verg. A. 1, 394:

    regia ales,

    Ov. M. 4, 362:

    ales digna Jove,

    Manil. 1, 443.—
    C.
    For a deity as winged, masc.:

    Cyllenius ales,

    i.e. Mercury, Claud. 33, 77;

    or even for men: aureus ales,

    Perseus, Stat. Th. 1, 544.—
    D.
    Ales canorus, a swan, for a poet, Hor. C. 2, 20, 15. —Also absol. ales: Maeonii carminis ales, of the singer of a Mæonian (Homeric) song, [p. 83] Hor. C. 1, 6, 2 Jahn. (In Ov. M. 5, 298, if ales erant is read, ales is collect.; cf. Schneid. Gr. 2, 240; but the sing. seems to be more in accordance with the preceding hominem putat locutum, she supposing that she heard a man, but it was a bird, and Merkel here reads Ales erat.)—
    E.
    In the lang. of augury, alites are birds that gave omens by their flight, as the buteo, sanqualis, aquila, etc. (but oscines, by their voice, as the corvus, cornix, and noctua), Fest. p. 193 (cf. id. p. 3); Cic. N. D. 2, 64, 160:

    tum huc, tum illuc volent alites: tum a dextrā, tum a sinistrā parte canant oscines,

    id. Div. 1, 53, 120; cf. Manut. ad Cic. Fam. 6, 6, p. 394; Plin. 10, 19, 22, § 43; Arn. adv. G. 7, 59.—Hence, poet.: ales, augury, omen, sign:

    cum bonā nubit alite,

    Cat. 61, 20:

    malā soluta navis exit alite,

    Hor. Epod. 10, 1:

    secundā alite,

    id. ib. 16, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > ales

  • 9 cantus

    cantus, ūs, m. [id.], the production of melodious sound, a musical utterance or expression, either with voice or instrument; hence, song, singing, playing, music (while carmen is prop. the contents or substance of the song, etc.; cf.:

    qui enim cantus moderatā oratione dulcior invenire potest? Quod carmen artificiosā conclusione aptius?

    Cic. de Or. 2, 8, 34).
    I.
    In gen.
    A.
    Of persons.
    1.
    With the voice, a singing, song; in full, cantus vocum, Cic. Rosc. Am. 46, 134:

    fit etiam saepe vocum gravitate et cantibus ut pellantur animi, etc.,

    id. Div. 1, 36, 80:

    cantus vocis juvat sociatā nervorum concordiā,

    Quint. 5, 10, 124:

    oris,

    id. 11, 3, [p. 282] 23:

    Sirenum,

    Cic. Fin. 5, 18, 49; Quint. 5, 8, 1; cf. Juv. 9, 150:

    comissationes, cantus, symphoniae,

    Cic. Cael. 15, 35; id. Verr. 2, 5, 13, § 31; id. Fin. 5, 18, 49; Lucr. 5, 1406:

    felices cantus ore sonante dedit,

    Tib. 3, 4, 40:

    cantu tremulo (i.e. voce anili),

    Hor. C. 4, 13, 5:

    praecipe lugubres Cantus,

    id. ib. 1, 24, 3:

    longum cantu solata laborem,

    Verg. G. 1, 293; cf.:

    est etiam in dicendo quidam cantus obscurior,

    musical play of voice, Cic. Or. 17, 57.—
    2.
    With instruments, a playing, music:

    in nervorum vocumque cantibus,

    Cic. Tusc. 1, 2, 4; id. Rosc. Am. 46, 134:

    citharae,

    Hor. C. 3, 1, 20:

    horribili stridebat tibia cantu,

    Cat. 64, 264:

    querulae tibiae,

    Hor. C. 3, 7, 30:

    dulcis tibia cantu,

    Tib. 1, 7, 47:

    bucinarum,

    Cic. Mur. 9, 22:

    simul ac tubarum est auditus cantus,

    Liv. 25, 24, 5:

    lyrae,

    Plin. 34, 8, 19, § 72:

    tibicines, qui fidibus utuntur, suo arbitrio cantus numerosque moderantur,

    Cic. Tusc. 5, 36, 104:

    cantu tubarum convocare concilium, Auct. B. G. 8, 20: raucisonoque mi-nantur cornua cantu,

    Lucr. 2, 619:

    rauco strepuerunt cornua cantu,

    Verg. A. 8, 2.—

    Of an actor: tardiores tibicinis modos et cantus remissiores facere,

    Cic. de Or. 1, 60, 254.—
    B.
    Of birds, etc.:

    raucisoni cantus,

    Lucr. 5, 1084:

    cantus avium et volatus,

    Cic. Div. 1, 42, 94; Hor. C. 3, 1, 20; App. Flor. 2, p. 349:

    volucrum,

    Quint. 10, 3, 24.—Of the nightingale, Phaedr. 3, 18, 2; Plin. 10, 29, 43, § 81.—Of the cock, a crowing: (galli) favent faucibus russis cantu plausuque premunt alas, Enn. ap. Cic. Div. 2, 26, 57 (Trag. Rel. v. 251 Vahl.); Cic. Mur. 9, 22; id. Div. 2, 26, 56:

    sub galli cantum,

    at daybreak, cock-crowing, Hor. S. 1, 1, 10:

    vigil ales cristati cantibus oris Evocat Auroram,

    Ov. M. 11, 597; Plin. 10, 21, 24, § 46; Quint. 11, 3, 51:

    fulix fundens e gutture cantus, Cic. Div, poët. 1, 8, 14: perdix testata gaudia cantu est,

    Ov. M. 8, 238:

    seros exercet noctua cantus,

    Verg. G. 1, 403:

    (cycni) cantus dedere,

    id. A. 1, 398.—
    II.
    Esp.
    A.
    Prophetic or oracular song:

    veridicos Parcae coeperunt edere cantus,

    Cat. 64, 306; cf. Tib. 1, 8, 4.—
    B.
    An incantation, charm, magic song, etc.: cantusque artesque magorum. Ov. M. 7, 195; 7, 201:

    at cantu commotae Erebi de sedibus imis Umbrae ibant,

    Verg. G. 4, 471:

    magici,

    Col. 10, 367:

    Haemoniis agitare cantibus umbras,

    Val. Fl. 6, 448:

    amores Cantibus solvere,

    Tib. 1, 2, 60; 1, 2, 45; 1, 2, 53:

    cantus e curru Lunam deducere tentat,

    id. 1, 8, 19; 4, 1, 63; 4, 4, 10; Ov. H. 12, 167; id. M. 4, 49.

    Lewis & Short latin dictionary > cantus

  • 10 garrulus

    garrŭlus, a, um, adj. [garrio], chattering, prattling, babbling, prating, talkative, garrulous.
    I.
    Lit. (class., but not in Cic.; cf.:

    loquax, verbosus): confidentes garrulique et malevoli,

    Plaut. Curc. 4, 1, 16; Ter. Ad. 4, 4, 15:

    percontatorem fugito, nam garrulus idem est,

    Hor. Ep. 1, 18, 69:

    (Lucilius) Garrulus atque piger scribendi ferre laborem,

    id. S. 1, 4, 12:

    garrulus hunc quando consumet cumque: loquaces, Si sapiat, vitet,

    id. ib. 1, 9, 33:

    ut hujus infantiae garrulam disciplinam contemneremus,

    Auct. Her. 2, 11, 16:

    scientia,

    id. 3, 3, 6:

    lingua,

    Ov. Am. 2, 2, 44:

    bella verbosi fori,

    id. Tr. 3, 12, 18:

    vadimonia,

    id. Am. 1, 12, 23:

    hora,

    time for chatting, Prop. 3 (4), 23, 18.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of animals or inanimate things:

    ales (i. e. cornix),

    Ov. M. 2, 547:

    perdix,

    id. ib. 8, 237:

    hirundo,

    Verg. G. 4, 307:

    cicada,

    Phaedr. 3, 16, 10:

    noctua in imbre,

    Plin. 18, 35, 87, § 362:

    cantus lusciniae,

    id. 10, 29, 43, § 81:

    rivus,

    babbling, murmuring, Ov. F. 2, 316:

    pinus vento,

    rustling, Nemes. Ecl. 1, 30:

    fistula,

    vocal, Tib. 2, 5, 30; cf.

    lyra,

    id. 3, 4, 38:

    plectra,

    Mart. 14, 167:

    sistra,

    id. 14, 54:

    anulus in orbe (trochi),

    id. 14, 169.—
    B.
    Of the subjects of talk:

    gaudent ubi Garrula securi narrare pericula nautae,

    Juv. 12, 82.

    Lewis & Short latin dictionary > garrulus

  • 11 gemo

    gĕmo, ŭi, ĭtum, 3, v. n. and a. [Gr. gemô, to be full; hence].
    I.
    Neutr., to sigh, groan.
    A.
    Lit. (freq. and class.):

    accurrit ad me Incurvus, tremulus, labiis demissis, gemens,

    Ter. Eun. 2, 3, 44:

    cum diu occulte suspirassent, postea jam gemere, ad extremum vero loqui omnes et clamare coeperunt,

    Cic. Att. 2, 21, 2:

    neque gementem neque plorantem,

    Plaut. Am. 5, 1, 47; cf.:

    hos pro me lugere, hos gemere videbam,

    Cic. Planc. 42, 101:

    gemere desiderio alicujus,

    id. Pis. 11, 25:

    ah gemat in terris! ista qui protulit ante,

    let him groan in the lower world, Prop. 2, 6, 31; cf. id. 2, 25 (3, 20), 12. —Of mournful music:

    nullo gemit hic tibicina cornu,

    Juv. 2, 90; cf.

    trop.: surda nihil gemeret grave buccina (Vergilii),

    id. 7, 69.—Of beasts, to cry, make a mournful noise:

    (leones) gementes,

    Lucr. 3, 297:

    gemuit noctua,

    Prop. 4 (5), 3, 59:

    turtur ab ulmo,

    Verg. E. 1, 59.—
    B.
    Poet. transf.
    1.
    Of things, to groan, creak:

    visam gementis litora Bospori,

    Hor. C. 2, 20, 14:

    repleti amnes,

    Verg. A. 5, 806:

    et malus celeri saucius Africo Antennaeque gemant,

    Hor. C. 1, 14, 6:

    gemuit sub pondere cymba,

    Verg. A. 6, 413:

    stridunt funes, curvatur arbor, gubernacula gemunt,

    Plin. Ep. 9, 26, 4:

    gemuit parvo mota fenestra sono,

    Ov. P. 3, 3, 10:

    gemens rota,

    Verg. G. 3, 183; Val. Fl. 6, 168.—
    2.
    In gen., of animals, to utter complaints: feras cum hominibus gemere fecimus, Avien. Fab. praef. fin.; id. 26.—
    II.
    Act., to sigh over, bemoan, bewail any thing (freq. and class.).
    (α).
    With acc.:

    haec gemebant boni, sperabant improbi,

    Cic. Sest. 30, 66 fin.:

    dare, quod gemerent hostes,

    Lucr. 5, 1348:

    talia voce,

    Val. Fl. 5, 37: eandem virtutem istam veniet tempus cum graviter gemes, Poët. ap. Cic. Att. 2, 19, 3:

    flebiliter Ityn,

    Hor. C. 4, 12, 5:

    tacite tristem fortunae vicem,

    Phaedr. 5, 1, 6:

    multa ignominiam,

    Verg. G. 3, 226:

    casus urbis,

    Juv. 3, 214.—In pass.:

    atque hic status est, qui una voce omnium gemitur neque verbo cujusquam sublevatur,

    Cic. Att. 2, 18, 1.—
    (β).
    With inf. ( poet.):

    paucis ostendi gemis,

    Hor. Ep. 1, 20, 4; Stat. Ach. 1, 281:

    qui servum te gemis esse diu,

    Mart. 9, 93, 2:

    sane murteta relinqui... Sulphura contemni vicus gemit,

    Hor. Ep. 1, 15, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > gemo

  • 12 lucifugax

    lūcĭfŭgax, ācis, adj. [lux-fugax], lightshunning:

    noctua, Auct. Carm. Philomel. 40: natio,

    Min. Fel. Octav. 8.

    Lewis & Short latin dictionary > lucifugax

  • 13 noctuinus

    noctŭīnus, a, um, adj. [1. noctua], of or belonging to night-owls:

    noctuini oculi,

    owls' eyes, Plaut. Curc. 1, 3, 35.

    Lewis & Short latin dictionary > noctuinus

  • 14 tutubo

    tūtŭbo, āre, v. n. [onomatop.], to cry like an owl, to hoot: noctua lucifugax tutubat in tenebris, Auct. Carm. Philom. 41 (al. cucubat); cf. Plaut. Men. 4, 2, 96.

    Lewis & Short latin dictionary > tutubo

См. также в других словарях:

  • Noctua — ? Noctua Совка ленточная большая Научная классификация Царс …   Википедия

  • Noctua — Noctua …   Wikipédia en Français

  • NOCTUA — Hebr. Thinsemeth, tamquam stupendae et mirabilis iis scil. aviculis, quas stupore perculsas ad se convertit. Insolitâ enim eius forma reliquae aves obstupescunt: quam sic describit non illepidâ fabellâ Gregor. Nazianzenus, Carm. 22. Τὴν γλαῦκ᾿… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Noctua — may refer to: Noctua (company), a computer hardware company Noctua (constellation), an archaic constellation Noctua (moth), a genus of moths This disambiguation page lists articles associated with the same title. If an …   Wikipedia

  • Noctŭa — (lat.), 1) Nachteule; 2) so v.w. Habichtseule; 3) so v.w. Eulchen; 4) alte, bes. attische Münzen, mit der Eule im Revers …   Pierer's Universal-Lexikon

  • noctua — s. f. [Entomologia] Gênero de insetos lepidópteros noturnos …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • Noctua — Hibou Noctua pronuba …   Wikipédia en Français

  • Noctua — noun type genus of the Noctuidae: moths whose larvae are cutworms • Syn: ↑genus Noctua • Hypernyms: ↑arthropod genus • Member Holonyms: ↑Noctuidae, ↑family Noctuidae …   Useful english dictionary

  • Noctua (moth) — Noctua Noctua janthe Scientific classification Kingdom: Animalia …   Wikipedia

  • Noctua interposita — Systematik Familie: Eulenfalter (Noctuidae) Unterfamilie: Noctuina …   Deutsch Wikipedia

  • Noctua Comes — Noctua comes …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»