Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

membrum

  • 1 membrum

    membrum, i, n. [etym. dub.; perh. for mems-trum; cf. Sanscr. māmsa, flesh], a limb, member of the body (class.).
    I.
    Lit.:

    jam membrorum, id est partium corporis, alia videntur propter eorum usum a natura esse donata, ut manus, crura, pedes, etc.... alia quasi ad quendam ornatum, ut cauda pavoni, plumae versicolores columbis, viris mammae atque barba,

    Cic. Fin. 3, 5, 18; Plaut. Am. 5, 1, 66:

    defessa,

    Verg. G. 4, 438; Suet. Vesp. 20:

    hispida membra,

    Juv. 2, 11:

    membrum lacerum laesumve,

    Gell. 4, 2, 15:

    propter membrum ruptum talio,

    Gai. Inst. 3, 223.—
    B.
    In partic., = membrum virile, Auct. Priap. 70, 17. So plur. membra, Ov. Am. 3, 7, 65; cf. App. M. 5, 6, p. 161; id. ib. 10, 31, p. 254; Aus. Epigr. 120, 4.—
    II.
    Transf.
    A.
    In gen.
    1.
    Of inanim. and abstr. things, a part, portion, division:

    omnes philosophiae partes atque omnia membra,

    Cic. N. D. 1, 4, 9:

    solvere quassatae parcite membra ratis,

    Ov. Tr. 1, 2, 2:

    per omnia philosophiae membra prudenter disputando currere,

    Amm. 16, 5, 6: eadem sunt membra in utrāque disputatione, Cic. de Or. 3, 30, 119 —
    2.
    Of persons:

    Ponticus... Bassus... dulcia convictūs membra fuere mei,

    Ov. Tr. 4, 10, 48:

    membra et partes alienae potentiae,

    Sen. Ep. 21, 6; cf. poet.:

    fluctuantia membra Libyae,

    Sil. 2, 310.—
    B.
    Esp.
    1.
    A member of the state:

    per multa membra civitas in unum tantum corpus redigitur,

    Just. 5, 10, 10:

    membra partesque imperii,

    Suet. Aug. 48:

    reipublicae totius membra,

    Amm. 18, 5, 1:

    urbis,

    id. 15, 7, 5:

    Achaei scilicet per civitates velut per membra divisi sunt, unum tamen corpus et unum imperium habent,

    Just. 34, 1, 2: corpore sic toto ac membris Roma usa. Sil. 12, 318:

    cur ut decisa atque avulsa a corpore membra despiciar,

    id. 1, 670.—
    2.
    An apartment, chamber in a house:

    dormitorium membrum,

    a bed-chamber, Plin. Ep. 2, 17, 9:

    domūs membra,

    App. M. 3, 28, p. 141; 7, 1, p. 188:

    modus membrorum numerusque,

    Col. 6, 1, 1:

    cubicula et ejusmodi membra,

    Cic. ad Q. Fr. 3, 1, 1, § 2.—
    3.
    Of speech, a member or clause of a sentence: quae Graeci kommata et kôla nominant, nos recte incisa et membra dicimus, Cic. Or. 62, 211; cf. Auct. Her. 4, 19, 26.—
    4.
    Of the Church of Christ:

    singuli autem alter alterius membra,

    Vulg. Rom. 12, 5; cf.

    the context: membra sumus corporis ejus,

    i. e. Christ's, id. Eph. 5, 30.

    Lewis & Short latin dictionary > membrum

  • 2 membrum

        membrum ī, n    [3 MAN-], of the body, a limb, member: Membra metu debilia sunt, T.: simulacra, quorum membra, etc., Cs.: membra, id est partes corporis: fractus membra labore, H.: membra toro reponunt, bodies, V.— A part, portion, division: membra fracta ratio, O.: philosophiae, branches: congeriem in membra redegit, i. e. organized, O.—Of persons, a member, part: Ponticus, Bassus... dulcia convictūs membra fuere mei, O.— An apartment, chamber: cubicula et eiusmodi membra.—Of a sentence, a member, clause.
    * * *
    member, limb, organ; (esp.) male genital member; apartment, room; section

    Latin-English dictionary > membrum

  • 3 bimembris

        bimembris e, adj.    [bi- + membrum], with double members: puer, half man, half beast, Iu.— Of the Centaurs: forma, O. — Plur m. as subst, the Centaurs: nubigenae, V.: germani, O.
    * * *
    I
    Centaurs (pl.); part man part beast
    II
    bimembris, bimembre ADJ
    having limbs of two kinds, part man part beast

    Latin-English dictionary > bimembris

  • 4 cohaereō

        cohaereō haesī, haesus, ēre    [com- + haereo], to cling together, be united, cohere: mundus apte cohaeret. — To consist of, be composed of: alia quibus cohaererent homines. — In thought, to be consistent, agree together: Non cohaerent, T.: haec naturā cohaerentia: sermo non cohaerebit, will have no consistent meaning.—To hold together, remain, exist, maintain itself: qui ruunt nec cohaerere possunt: virtutes sine vitā beatā cohaerere non possunt. — To cling closely, adhere, be connected with, cleave to, be in contact with: dextera ligno cohaesit, O.: scopuloque adfixa cohaesit, O. —Fig., to be closely connected with, be in harmony with, be consistent with: cohaerens cum omni corpore membrum.
    * * *
    cohaerere, cohaesi, cohaesus V INTRANS
    stick/cling/hold/grow together, adhere; embrace; touch, adjoin, be in contact; be consistent/coherent; be connected/bound/joined/tied together; be in harmony

    Latin-English dictionary > cohaereō

  • 5 dēbilitō

        dēbilitō āvi, ātus, āre    [debilis], to lame, cripple, maim, debilitate, unnerve, disable, weaken: debilitati inter saxa, L.: corpore debilitantur (saucii): vim ferro: opes adversariorum debilitatae, N.: Debilitaturum quid te petis munus, O.—Poet.: oppositis pumicibus mare, i. e. dashes, H.—Fig., to weaken, break, crush, cripple, disable: hunc debilitatum viderem: recitatis litteris debilitatus, disheartened: debilitati a iure cognoscendo, helpless to discern: membrum rei p. debilitatum: animum luctu: senectus Debilitat virīs animi, V.: versūs.
    * * *
    debilitare, debilitavi, debilitatus V TRANS
    weaken/disable/incapacitate/impair/maim/lame/cripple; deprive of power (to act)

    Latin-English dictionary > dēbilitō

  • 6 fascinum

        fascinum ī, n, βάσκανον.—Prop., a charm, enchantment; hence, for membrum virile, H.

    Latin-English dictionary > fascinum

  • 7 membrāna

        membrāna ae, f    [membrum], a skin, membrane: membranae tenuissimae: chelydri, slough, O.— A skin prepared for writing, parchment: Membranam poscere, H.: croceae membrana tabellae, Iu.
    * * *
    membrane; skin; parchment

    Latin-English dictionary > membrāna

  • 8 membrātim

        membrātim adv.    [membrum], piecemeal, singly, severally: gestum negotium.—Of speech, in little clauses, in short sentences: dicere.
    * * *

    Latin-English dictionary > membrātim

  • 9 mentula

        mentula ae. f: membrum virile, Ct.
    * * *
    male sexual organ; (rude); (used as a term of abuse)

    Latin-English dictionary > mentula

  • 10 tumidus

        tumidus adj. with comp.    [1 TV-], swollen, swelling, rising high, protuberant, tumid: membrum: venter, O.: aequor, V.: Fluctus, O.: vela, H.: montes, O.: crudi tumidique lavemur, i. e. stuffed with food, H.— Puffing up, causing to swell: tumidoque inflatur carbasus Austro, V.: Nec tumidos causabitur Euros, O.—Fig., swollen with anger, excited, incensed, enraged, exasperated: tumida ex irā tum corda residunt, V.: animus tumidā fervebat ab irā, O.— Swollen with pride, puffed up, elated, haughty, arrogant: es tumidus genitoris imagine falsi, O.: cum tumidum est cor, i. e. swells with ambition, H.: tumidior sermo, inflated, L.: regum minae, arrogant, H.: honor, vain, Pr.
    * * *
    tumida, tumidum ADJ
    swollen, swelling, distended; puffed up with pride or self; confidence

    Latin-English dictionary > tumidus

  • 11 turgidus

        turgidus adj.    [turgeo], swollen, inflated, distended, turgid: membrum: haedus, Cui frons turgida cornibus, H.: (femina), i. e. pregnant, O.— Fig., of speech, inflated, turgid: Alpinus, H.
    * * *
    turgida, turgidum ADJ
    swollen, inflated, distended; swollen (body of water); inflamed with passion

    Latin-English dictionary > turgidus

  • 12 verpa

        verpa ae, f, i. e. membrum virile, Ct.
    * * *
    penis; penis (as protruded from foreskin); erect penis; (rude)

    Latin-English dictionary > verpa

  • 13 vitiōsē

        vitiōsē adv. with comp.    [vitiosus], faultily, defectively, badly, corruptly: vitiose se habet membrum tumidum: illud vitiosius (dixit).

    Latin-English dictionary > vitiōsē

  • 14 annecto

    an-necto (better adn-), nexui, nexum, 3, v. a., to tie or bind to, to connect, annex.
    I.
    Lit.: (animum) corporibus nostris, * Lucr. 3, 688:

    funiculus scapham adnexam trahebat,

    Cic. Inv. 2, 51:

    ad linguam stomachus adnectitur,

    id. N. D. 2, 54; Sall. Fragm. ap. Serv. ad Verg. A. 11, 770:

    adnexa (ratis) erat vinculis,

    Liv. 21, 28:

    continenti adnexuit,

    Plin. 5, 29, 31, § 117, where Jan reads adjecit:

    epistulae adnexae pedibus columbarum,

    id. 10, 37, 53, § 110; Suet. Oth. 12:

    remedia corporibus aegrorum,

    to apply, Val. Max. 2, 5 fin.
    II.
    Trop.:

    rebus praesentibus adnectit futuras,

    Cic. Off. 1, 4:

    aliquod membrum adnexum orationi,

    id. Inv. 1, 18; cf. id. Top. 13.

    Lewis & Short latin dictionary > annecto

  • 15 bimembres

    bĭmembris, e, adj. [bis - membrum], having double members:

    puer,

    half man, half beast, Juv. 13, 64; most freq. a poet. epithet of the Centaurs ( half man, half horse; cf. bicorpor and biformis):

    Centauri bimembres,

    Sil. 3, 41:

    forma bimembris,

    Ov. H. 9, 99.—
    II.
    Subst.: bĭmembres, ium, comm., = Centauri, the Centaurs: nubigenae, * Verg. A. 8, 293 Heyn. and Jahn; Ov. M. 12, 240; 12, 494; 15, 283; Stat. Th. 12, 554.

    Lewis & Short latin dictionary > bimembres

  • 16 bimembris

    bĭmembris, e, adj. [bis - membrum], having double members:

    puer,

    half man, half beast, Juv. 13, 64; most freq. a poet. epithet of the Centaurs ( half man, half horse; cf. bicorpor and biformis):

    Centauri bimembres,

    Sil. 3, 41:

    forma bimembris,

    Ov. H. 9, 99.—
    II.
    Subst.: bĭmembres, ium, comm., = Centauri, the Centaurs: nubigenae, * Verg. A. 8, 293 Heyn. and Jahn; Ov. M. 12, 240; 12, 494; 15, 283; Stat. Th. 12, 554.

    Lewis & Short latin dictionary > bimembris

  • 17 capulum

    căpŭlus, i, m. (acc. to Gramm. also că-pŭlum, i, n., Paul. ex Fest. p. 61 Müll.; Non. p. 4, 21 sq.; Isid. Orig. 20, 16, 5) [capio; prop. the holder].
    I.
    A sarcophagus, bier, sepulchre, tomb:

    capulum... vocatur et id, quo mortuo efferatur, Paul. l. l.: capulum dicitur quicquid aliquam rem intra se capit: nam sarcophagum, id est sepulchrum, capulum dici veteres volunt, quod corpora capiat... Novius... Prius in capulo quam in curuli sellā. Lucilius Satyrarum libro secundo, quem illi quom vidissent... in capulo hunc non esse, aliumque cubare. Var. Cosmotorque, Propter cunam capulum positum nutrix tradit pollictori,

    Non. p. 4, 21 sqq.; cf. Serv. ad Verg. A. 6, 222:

    (feretrum) Latine capulus dicitur,

    id. ib. 11, 64:

    dum funera portant, Dum capulo nondum manus excidit,

    Stat. Th. 3, 362:

    monumentum quoddam conspicamur. Ibi capulos carie et vetustate semitectos, quis inhabitabant pulverei et jam cinerosi mortui,

    App. M. 4, p. 150, 27:

    capuli lecti funerei vel rogi in modum arae constructi, Placid. Gloss. tom. III. p. 451.—Hence: ire ad capulum,

    to go to the grave, Lucr. 2, 1174; and sarcastically: capuli decus, one who deserves a bier = capularis, Plaut. As. 5, 2, 42.—
    II.
    That by which any thing is seized or held, the handle:

    aratri,

    Ov. P. 1, 8, 57:

    sceptri,

    id. M. 7, 506.—Esp., the hilt of a sword, Cic. Fat. 3, 5; Verg. A. 2, 553; 10, 536; Ov. M. 7, 422; 12, 133; 12, 491; Petr. 82, 2; Tac. A. 2, 21; App. M. 1, p. 108 al.; cf.: capulum manubrium gladii vocatur, Paul. l. l. —Hence,
    III.
    = membrum virile, Plaut. Cas. 5, 2, 29;

    with the addition of coleorum,

    Auct. Priap. 24, 7.—
    IV.
    Capulum, a halter for catching or fastening cattle, a lasso, Isid. Orig. 20, 16, 5; cf. capulo.

    Lewis & Short latin dictionary > capulum

  • 18 capulus

    căpŭlus, i, m. (acc. to Gramm. also că-pŭlum, i, n., Paul. ex Fest. p. 61 Müll.; Non. p. 4, 21 sq.; Isid. Orig. 20, 16, 5) [capio; prop. the holder].
    I.
    A sarcophagus, bier, sepulchre, tomb:

    capulum... vocatur et id, quo mortuo efferatur, Paul. l. l.: capulum dicitur quicquid aliquam rem intra se capit: nam sarcophagum, id est sepulchrum, capulum dici veteres volunt, quod corpora capiat... Novius... Prius in capulo quam in curuli sellā. Lucilius Satyrarum libro secundo, quem illi quom vidissent... in capulo hunc non esse, aliumque cubare. Var. Cosmotorque, Propter cunam capulum positum nutrix tradit pollictori,

    Non. p. 4, 21 sqq.; cf. Serv. ad Verg. A. 6, 222:

    (feretrum) Latine capulus dicitur,

    id. ib. 11, 64:

    dum funera portant, Dum capulo nondum manus excidit,

    Stat. Th. 3, 362:

    monumentum quoddam conspicamur. Ibi capulos carie et vetustate semitectos, quis inhabitabant pulverei et jam cinerosi mortui,

    App. M. 4, p. 150, 27:

    capuli lecti funerei vel rogi in modum arae constructi, Placid. Gloss. tom. III. p. 451.—Hence: ire ad capulum,

    to go to the grave, Lucr. 2, 1174; and sarcastically: capuli decus, one who deserves a bier = capularis, Plaut. As. 5, 2, 42.—
    II.
    That by which any thing is seized or held, the handle:

    aratri,

    Ov. P. 1, 8, 57:

    sceptri,

    id. M. 7, 506.—Esp., the hilt of a sword, Cic. Fat. 3, 5; Verg. A. 2, 553; 10, 536; Ov. M. 7, 422; 12, 133; 12, 491; Petr. 82, 2; Tac. A. 2, 21; App. M. 1, p. 108 al.; cf.: capulum manubrium gladii vocatur, Paul. l. l. —Hence,
    III.
    = membrum virile, Plaut. Cas. 5, 2, 29;

    with the addition of coleorum,

    Auct. Priap. 24, 7.—
    IV.
    Capulum, a halter for catching or fastening cattle, a lasso, Isid. Orig. 20, 16, 5; cf. capulo.

    Lewis & Short latin dictionary > capulus

  • 19 cauda

    cauda (also cōda, like codex, plostrum, etc., Varr. ap. Non. p. 86, 19; id. R. R. 2, 7, 5; Petr. 44, 12; Fest. p. 178, 29; Paul. ex Fest. p. 38, 17 Müll.) [etym. dub.; cf. codex], ae, f., the tail of animals, Lucr. 2, 806; 3, 658; Cic. de Or. 3, 59, 222; id. Fin. 3, 5, 18; Plin. 11, 50, 111, § 264; Varr. R. R. 2, 2, 3; 2, 5, 8.—
    2.
    Prov.
    a.
    Caudam jactare popello, to flatter, fawn upon (the figure taken from dogs), Pers. 4, 15.—
    b.
    Caudam trahere, to have a tail stuck on in mockery, to be made a fool of, Hor. S. 2, 3, 53; Vell. 2, 83, 3; cf.:

    vitium bono viro quasi caudam turpissimam apponere,

    Lact. 6, 18, 16. —
    * 3.
    In a pun, the end of the word, or the tail of the animal:

    Verris,

    Cic. Verr. 2, 2, 78, § 191.—
    II.
    Transf.:

    membrum virile,

    Hor. S. 1, 2, 45; 2, 7, 49.—
    III.
    Trop., of the addition to the name Verres, making it Verrucius:

    videtis extremam partem nominis, codam illam Verrinam tamquam in luto demersam in liturā,

    Cic. Verr. 2, 2, 78, § 191.

    Lewis & Short latin dictionary > cauda

  • 20 caulis

    caulis ( cōlis, Cato, R. R. 35, 2; Varr. R. R. 1, 31, 2; 1, 41, 6; Col. 5, 6, 36; id. Arb. 9, 2; also in Hor. S. 2, 4, 15, the best MSS have colis; and coles, Cels. 6, 18, 2; cf. cauliculus), is, m., = kaulos, the stalk or stem of a plant:

    brassicae,

    Cato, R. R. 157, 2:

    cepae,

    Col. 11, 3, 21 and 58:

    fabarum,

    Plin. 18, 12, 30, § 120 et saep.:

    dictamni,

    Verg. A. 12, 413.—Of the vine, the tendrils, Cato, R. R. 33, 4; Col. 4, 7, 2.—
    B.
    kat exochên, a cabbage-stalk, a cabbage, colewort, Cic. N. D. 2, 47, 120; Hor. S. 1, 3, 116; 2, 4, 15; 2, 2, 62; 2, 3, 125; Col 10, 369; 12, 7, 5; Plin. 17, 24, 37, § 240.—
    II.
    Of things of a similar form.
    A.
    Pennae, a quill Plin. 11, 39, 94, § 228.—
    B.
    The stem or bony part of an ox ' s tail, Plin. 11, 50, 111, § 265.—
    C.
    In insects, a tube by which eggs are deposited, Plin. 11, 29, 35, § 101.—
    D.
    = membrum virile, Lucil. ap. Non. p. 399, 1:

    (coles),

    Cels. 6, 18, 2; cf. Serv. ad Verg. A. 12, 413.

    Lewis & Short latin dictionary > caulis

См. также в других словарях:

  • Membrum — (lat.), Glied; M. genitale, M. virile, Männliches Glied, s.u. Genitalien A). Daher Membratim, gliederweise; Membratur, der Gliederbau …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Membrum — (lat.), Glied, Mitglied; M. genitale, Zeugungsglied; M. virile, männliches Glied; M. honorarium, Ehrenmitglied …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Membrum — Membrum, lat., Glied; membratim, gliederweise; Membratur, Gliederbau …   Herders Conversations-Lexikon

  • membrum — index clause, ingredient Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • MEMBRUM — Africae propriae urbs. Antonin. inter Carthaginem et Hipponem Zarethum …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Membrum — Mem|brum das; s, ...bra <aus gleichbed. lat. membrum> [Körper]glied, Extremität (Med.); Membrum virile [ v...]: svw. ↑Penis …   Das große Fremdwörterbuch

  • Membrum — Mẹm|brum auch: Mẹmb|rum 〈n.; s, Mẹm|bra; Med.〉 Körperglied [lat.] * * * Mẹm|brum, das; s, ...bra [lat. membrum] (Med.): [Körper]glied; Extremität: M. virile (Penis) …   Universal-Lexikon

  • Membrum — Mẹm|brum [aus gleichbed. lat. membrum, Gen.: membri] s; s, ...bra: Glied, Körperglied, Extremität (Anat.). Mẹm|brum infe̱rius: untere Extremität. Mẹm|brum supe̱rius: obere Extremität. Mẹm|brum viri̱le: = Penis …   Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke

  • Membrum virile — Membrum virile,   in der medizinischen Fachsprache die lateinische Bezeichnung für das männliche Glied …   Universal-Lexikon

  • membrum virile —    the penis    Literally, in Latin, the male member:     And not a bad label for his membrum virile either. (Sanders, 1980) …   How not to say what you mean: A dictionary of euphemisms

  • Membrum thoracicum — sparnas statusas T sritis topografinė išorės anatomija atitikmenys: lot. Ala; Membrum thoracicum ryšiai: platesnis terminas – topografinė išorės anatomija siauresnis terminas – alkūnė siauresnis terminas – dilbis siauresnis terminas – pažastis… …   Paukščių anatomijos terminai

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»