Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

dislocated

  • 1 ēiciō

        ēiciō (pronounced but not written ē-iiciō), iēcī, iectus, ere    [ex + iacio], to cast out, thrust out, drive away, put out, eject, expel: linguam: eiecto armo, dislocated, V.: ex senatu eiectus: hunc de civitate: a suis dis penatibus: finibus, S.: cadavera cellis, H.: in exsilium Catilinam.— To drive into exile, banish: a me eiectus: revocemus eiectos: Tarquinium eiectum accipere, from exile, V.— With se, to rush out, sally forth: se ex castris, Cs.: si se eiecerit secumque suos eduxerit: se foras, L.—Of ships, etc., to bring to land, land: navīs, Cs., L.— To run aground, cast ashore, strand, wreck: navīs in litore, Cs.: classem ad insulas, L. — Of persons, P. perf., wrecked, shipwrecked: hanc eiectam recepisse, T.: commune litus eiectis: eiectum litore Excepi, V.—Fig., to expel, drive away, free oneself from: sollicitudines: amorem ex animo: memoriam ex animis, L.—With se, to break forth, break out: voluptates se eiciunt universae.— To hoot (off the stage), condemn, reject, disapprove: cantorum ipsorum vocibus eiciebatur: quod tum explosum et eiectum est.
    * * *
    I
    eicere, eici, eictus V
    accomplish, perform, bring about, cause
    II
    eicere, ejeci, ejectus V TRANS
    cast/throw/fling/drive out/up, extract, expel, discharge, vomit; out (tongue)

    Latin-English dictionary > ēiciō

  • 2 ē-lābor

        ē-lābor elapsus, ī, dep.,    to slip away, glide off, fall out, get off, escape: anguis ex columnā elapsus, L.: flexu sinuoso, V.: haec elapsa de manibus nostris: elapsae manibus tabellae, O.: quicquid incidit fastigio musculi elabitur, Cs.: cuspis super galeam elapsa est, slipped, L.: ignis frondīs elapsus in altas, crept up, V.: elapsos in pravum artūs, i. e. dislocated, Ta. — To slip off, get clear, escape: ex proelio, Cs.: telis Achivom, V.: inter tumultum, L.: mediis Achivis, V. — Fig., to slip away, be lost, escape: animus elapsus est Bacchidi, i. e. became estranged, T.: rei status elapsus de manibus. — To get off, get clear, escape: ex tot criminibus: omni suspicione.—To slip, fall, glide: in servitutem, L.

    Latin-English dictionary > ē-lābor

  • 3 damnaustra

    Damnaustra!; (word of charm to cure dislocated joint)

    Latin-English dictionary > damnaustra

  • 4 dannaustra

    Damnaustra!; (word of charm to cure dislocated joint)

    Latin-English dictionary > dannaustra

  • 5 damnaustra

    damnaustra and ‡ dannaustra, words of a charm to cure a dislocated joint, Cato R. R. 160.

    Lewis & Short latin dictionary > damnaustra

  • 6 dannaustra

    damnaustra and ‡ dannaustra, words of a charm to cure a dislocated joint, Cato R. R. 160.

    Lewis & Short latin dictionary > dannaustra

  • 7 elabor

    ē-lābor, elapsus (elabsus), 3, v. dep. n. and a.
    I.
    Neutr., to slip or glide away, to fall out, get off, escape (class.).
    A.
    Lit.:

    anguilla est, elabitur,

    Plaut. Ps. 2, 4, 57;

    so of a snake,

    Liv. 1, 56; 26, 19; Verg. G. 1, 244; Ov. M. 9, 63:

    cum se convolvens sol elaberetur et abiret,

    Cic. Div. 1, 23, 46:

    (animal) ex utero elapsum,

    id. N. D. 2, 51, 128; cf. id. Cat. 1, 6 fin.:

    elapsae manibus tabellae,

    Ov. M. 9, 571; cf.:

    gladius ei e manu,

    Just. 33, 2, 3:

    jumentum e manibus curantium elapsum,

    Liv. 44, 40:

    animi corporibus elapsi,

    Cic. Rep. 6, 26 fin.; cf. id. Tusc. 1, 45 fin.:

    quicquid incidit, fastigio musculi elabitur,

    Caes. B. C. 2, 11, 1:

    Manlii cuspis super galeam hostis elapsa est,

    slipped along, Liv. 8, 7:

    foras elapsa corpora,

    Lucr. 5, 489.—
    b.
    In an upward direction of fire:

    frondes elapsus in altas,

    having crept, glided, upwards, Verg. G. 2, 305. —
    2.
    In partic.
    (α).
    Of persons, to slip off, get clear, escape:

    ex proelio elapsi,

    Caes. B. G. 5, 37 fin.:

    e soceri manibus ac ferro,

    Cic. Att. 10, 4, 3:

    de caede Pyrrhi,

    Verg. A. 2, 526:

    telis Achivum,

    id. ib. 2, 318; cf.

    custodiae,

    Tac. A. 5, 10:

    inter tumultum,

    Liv. 28, 33:

    mediis Achivis,

    Verg. A. 1, 242 et saep.—
    (β).
    Of limbs or joints, to be dislocated:

    articuli,

    Cels. 8, 11, 13:

    id quod in latus elapsum est, digitis restitui,

    id. 8, 19:

    illi elapsos in pravum artus, etc.,

    Tac. H. 4, 81.—
    B.
    Trop.
    A.
    In gen., to slip away, escape:

    causa e manibus,

    Cic. de Or. 2, 50; cf.:

    rei publicae statum illum elapsum scito esse de manibus,

    id. Att. 1, 16, 6; and with this cf. id. Mur. 39, 85:

    animus devinctus paulatim elapsus est Bacchidi,

    i. e. became estranged, Ter. Hec. 1, 2, 94: libros adolescenti elapsos esse, had slipped from him, i. e. had been published prematurely, Quint. 3, 1, 20:

    in servitutem elapsi,

    who had insensibly fallen into, Liv. 3, 37.—
    B.
    In partic.
    1.
    To get off, get clear, escape from condemnation, punishment:

    ex tot tantisque criminibus elapsus,

    Cic. Verr. 2, 2, 58; 2, 1, 39 fin.; id. de Sen. 12 fin.; id. Q. Fr. 3, 4, 2; Quint. 2, 11, 2; 3, 6, 83; Suet. Tib. 33 al. Less freq. of things:

    ne quod maleficium impunitate elaberetur,

    Suet. Aug. 32.—
    2.
    Pregn., to pass away, disappear, escape:

    imperfecta tibi elapsa est vita,

    Lucr. 3, 958; so,

    ea spes,

    Plaut. Capt. 3, 5, 101:

    assensio omnis illa,

    Cic. Tusc. 1, 11, 24: aliquid memoriă, id. Phil. 13, 5, 11; cf. Quint. 10, 3, 33; Luc. 9, 80.—
    II.
    Act. like effugere, to escape from any evil or danger (post-Aug. and very rare):

    pugnam aut vincula,

    Tac. A. 1, 61:

    custodias,

    id. H. 3, 59; Flor. 1, 10, 7 Duker. N. cr.:

    vim ignium (statua),

    Tac. A. 4, 64.

    Lewis & Short latin dictionary > elabor

  • 8 elumbis

    ē-lumbis, e, adj. [lumbus], hip-shot, having the hip dislocated.
    I.
    Lit.: evulso lumbo, Paul. ex Fest. p. 76, 13 Müll. (dub.). —
    II.
    Trop., of style:

    Ciceronem male audisse a Bruto, ut ipsius verbis utar, tamquam fractum atque elumbem,

    i. e. enervated, Tac. Or. 18.—
    * III.
    Transf.: virus, i. e. that weakens, enervates, Prud. steph. 2, 216.

    Lewis & Short latin dictionary > elumbis

  • 9 extorqueo

    ex-torquĕo, si, tum, 2, v. a., to twist out, wrench out, wrest away (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    ferrum e manibus,

    Cic. Cat. 2, 1, 2; id. Planc. 41, 98:

    arma e manibus,

    id. Brut. 2, 7; Curt. 8, 2, 4;

    for which: tibi sica de manibus extorta est,

    Cic. Cat. 1, 6, 16:

    pedem mensulae,

    Petr. 136:

    ut inhaerentem atque incubantem Italiae extorqueret Hannibalem,

    tear away, force away, Flor. 2, 6, 57.—
    B.
    In partic.
    1.
    Of limbs, to wrench out, put out of joint, dislocate (syn. luxo):

    articulum,

    Sen. Ep. 104:

    omnibus membris extortus et fractus,

    crippled, Plin. Ep. 8, 18, 9; cf. Sen. Ep. 66 med.; and:

    prava extortaque puella,

    Juv. 8, 33:

    in servilem modum lacerati atque extorti,

    i. e. dislocated by torture, tortured, Liv. 32, 38, 8; cf. absol.:

    extorque, nisi ita factum'st,

    put me to the torture, Ter. Ad. 3, 4, 37.—
    2.
    To obtain by force, to extort (syn.:

    eripio, exprimo): ut pecunia omnis Stajeno extorta atque erepta sit,

    Cic. Clu. 28 fin.:

    nihil exprimere ab egentibus, nihil ulla vi a miseris extorquere potuit,

    id. Prov. Cons. 3, 5:

    vi et metu extortum,

    id. Pis. 35, 86:

    a Caesare per Herodem talenta Attica quinquaginta extorsistis,

    id. Att. 6, 1, 25:

    obsidibus summa cum contumelia extortis,

    Caes. B. G. 7, 54 fin.
    II.
    Trop., to wrest out or away, obtain or take away by force, to tear away, to extort (syn.: eripio, demo, aufero, etc.): hoc est vim afferre, Torquate, sensibus: extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus imbuti sumus, Cic. Fin. 2, 5, 16; cf.:

    sententias de manibus judicum vi quadam orationis,

    id. de Or. 2, 18, 74:

    suffragium populi per vim,

    Liv. 25, 4, 4:

    extorquebat enim vitam vis morbida membris,

    Lucr. 6, 1225 Lachm.:

    opinionem veritas extorquebit,

    Cic. Clu. 2, 6:

    suam citius abiciet humanitatem quam extorquebit tuam,

    id. Lig. 5, 16:

    patientiam saepe tranquillissimis pectoribus,

    Sen. Clem. 1, 1; cf.:

    mihi hunc errorem,

    Cic. de Sen. 23, 85:

    cui sic extorta voluptas,

    Hor. Ep. 2, 2, 139; cf. ib. 57:

    cum extorta mihi veritas esset,

    Cic. Or. 48, 160.—With ut:

    quoniam extorsisti, ut faterer,

    id. Tusc. 1, 7, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > extorqueo

  • 10 inverto

    in-verto, verti, versum, 3, v. a., to turn upside down, turn about, to upset, invert (class.).
    I.
    Lit.:

    pingue solum Fortes invertant tauri,

    to turn up, plough up, Verg. G. 1, 64:

    campum,

    id. ib. 3, 161:

    Boreas invertit ornos,

    upturns, overthrows, Luc. 6, 390:

    vinaria,

    to upset, empty, Hor. S. 2, 8, 39:

    mare,

    i. e. disturbed, rough, id. Epod. 10, 5:

    alveos navium inversos pro tuguriis habere,

    Sall. J. 18, 5:

    adeo vehementer talum inverti, ut minimum affuerim quin articulum defregerim,

    dislocated, App. Flor. 3, p. 134, 3:

    si polypus invertatur,

    Plin. 9, 30, 48, § 91:

    invertere se,

    to turn over, id. 32, 2, 5, § 13:

    cum in locum anulum inverterat,

    Cic. Off. 3, 9, 38. —
    2.
    Esp., to dip, dye:

    albentes lanas,

    Sil. 16, 568.—
    II.
    Trop., to invert, transpose; to change. alter; to pervert; to exchange:

    ut cum semel dictum sit directe, invertatur ordo, et idem quasi sursum versus retroque dicatur,

    Cic. Part. 7, 24: quae in vulgus edita ejus verbis, invertere supersedeo, to alter, give in another form, Tac. A. 15, 63:

    virtutes,

    to alter, misrepresent, Hor. S. 1, 3, 55:

    lanas,

    to dye, color, Sil. 16, 569:

    Vertumnus Deus invertendarum rerum est,

    i. e. of barter, trade, Ascon. ad Cic. Verr. 2, 1, 59, § 154. —
    B.
    Esp. of words, to pervert, misapply, use ironically (cf. inversio, I.):

    invertuntur verba, ut, etc.,

    Cic. de Or. 2, 65, 262.—Hence, inversus, a, um, P. a., turned upside down, inverted.
    A.
    Lit.:

    vomer inversus,

    Hor. Epod. 2, 63:

    carinae,

    Plin. 9, 6, 5, § 15:

    manus (opp. supina),

    id. 12, 25, 54, § 121:

    charta,

    Mart. 4, 87, 11:

    submovere Euros Pellibus inversis,

    turned inside out, Juv. 14, 187.—
    B.
    Trop., inverted, perverted: annus, inverted, brought back to its beginning, i. e. completed, ended, Hor. S. 1, 1, 36:

    pro curia, inversique mores!

    perverted, corrupt, id. C. 3, 5, 7:

    consuetudo,

    Quint. 3, 9, 9:

    verba,

    perverted from their proper meanings, ambiguous, Ter. Heaut. 2, 3, 131; so,

    too, verba,

    dark, obscure, Lucr. 1, 642. — Neutr. sing. as adv.: inversum, upside down:

    surculis inversum superpositis,

    Sol. 8.

    Lewis & Short latin dictionary > inverto

  • 11 luxum

    1.
    luxus, a, um, adj. [= Gr. loxos; v. luxo], dislocated:

    luxum si quod est,

    Cato, R. R. 160: luxo pede, Sall. Fragm. ap. Prob. p. 1476 P. (Hist. 5, 2); cf.: luxa membra e suis locis mota et soluta, Paul. ex Fest. p. 119, 17 Müll.— Subst.: luxum, i, n., a dislocation:

    emplastrum utile ad luxa, vel fracta,

    Marc. Emp. 36.
    2.
    luxus, ūs, m. [1. luxus], a dislocation (ante- and post-class.):

    ad luxum aut fracturam alliga: sanum fiet,

    Cato, R. R. 160; App. Flor. p. 354 med.; Plin. Val. 2, 49.
    3.
    luxus, ūs (dat. luxu, Sall. J. 6; Tac. A. 3, 34; id. H. 2, 71) [root luc-; cf. pol-luceo, pol-lucte; v. Corss. Ausspr. 1, 368 sq.].
    I.
    Excess, extravagance in eating and drinking, luxury, debauchery:

    adulescens luxu perditus,

    Ter. Ad. 4, 7, 42:

    in vino ac luxu,

    Cic. Verr. 2, 3, 25, § 62:

    aliquid luxu antecapere,

    Sall. C. 13:

    luxu atque desidiā corrupta civitas,

    id. ib. 57:

    luxu et saginae mancipatus,

    Tac. H. 2, 71; 4, 14:

    per luxum et ignaviam aetatem agere,

    i. e. luxuriously and slothfully, Sall. J. 2:

    flagitiosus, Mos. et Rom. Leg. Coll. 5, 3, 2: turpi fregerunt saecula luxu divitiae molles,

    Juv. 6, 299.— In plur.:

    nondum translatos Romana in saecula luxus,

    Luc. 10, 109:

    combibat illapsos ductor per viscera luxus,

    Sil. 11, 402.—
    II.
    Splendor, pomp, magnificence, state:

    at domus interior regali splendida luxu Instruitur,

    Verg. A. 1, 637:

    epulaeque ante ora paratae Regifico luxu,

    id. ib. 6, 604:

    eruditus luxus,

    Tac. A. 16, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > luxum

  • 12 luxus

    1.
    luxus, a, um, adj. [= Gr. loxos; v. luxo], dislocated:

    luxum si quod est,

    Cato, R. R. 160: luxo pede, Sall. Fragm. ap. Prob. p. 1476 P. (Hist. 5, 2); cf.: luxa membra e suis locis mota et soluta, Paul. ex Fest. p. 119, 17 Müll.— Subst.: luxum, i, n., a dislocation:

    emplastrum utile ad luxa, vel fracta,

    Marc. Emp. 36.
    2.
    luxus, ūs, m. [1. luxus], a dislocation (ante- and post-class.):

    ad luxum aut fracturam alliga: sanum fiet,

    Cato, R. R. 160; App. Flor. p. 354 med.; Plin. Val. 2, 49.
    3.
    luxus, ūs (dat. luxu, Sall. J. 6; Tac. A. 3, 34; id. H. 2, 71) [root luc-; cf. pol-luceo, pol-lucte; v. Corss. Ausspr. 1, 368 sq.].
    I.
    Excess, extravagance in eating and drinking, luxury, debauchery:

    adulescens luxu perditus,

    Ter. Ad. 4, 7, 42:

    in vino ac luxu,

    Cic. Verr. 2, 3, 25, § 62:

    aliquid luxu antecapere,

    Sall. C. 13:

    luxu atque desidiā corrupta civitas,

    id. ib. 57:

    luxu et saginae mancipatus,

    Tac. H. 2, 71; 4, 14:

    per luxum et ignaviam aetatem agere,

    i. e. luxuriously and slothfully, Sall. J. 2:

    flagitiosus, Mos. et Rom. Leg. Coll. 5, 3, 2: turpi fregerunt saecula luxu divitiae molles,

    Juv. 6, 299.— In plur.:

    nondum translatos Romana in saecula luxus,

    Luc. 10, 109:

    combibat illapsos ductor per viscera luxus,

    Sil. 11, 402.—
    II.
    Splendor, pomp, magnificence, state:

    at domus interior regali splendida luxu Instruitur,

    Verg. A. 1, 637:

    epulaeque ante ora paratae Regifico luxu,

    id. ib. 6, 604:

    eruditus luxus,

    Tac. A. 16, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > luxus

  • 13 scala

    scāla, ae (acc. to the ancient grammarians, not used in sing.; cf. Varr. L. L. 9, §§ 63 and 68; 10, § 54 Müll.; Quint. 1, 5, 16 Spald.; Charis. p. 20 P. p. 72 ib.; Diom. p. 315 ib. al.; but v. infra), f. [for scandla, from scando; cf. mala, from mando], mostly plur.: scālae, ārum, a flight of steps or stairs, a staircase; a ladder, scaling-ladder.
    I.
    Plur.
    A.
    Lit.:

    scalas dare alicui utendas,

    Plaut. Rud. 3, 1, 10: scalarum gradus, the rounds of a ladder, Caecin. ap. Cic. Fam. 6, 7, 3: Romani scalis summă nituntur opum vi, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 168 Vahl.); Caes. B. G. 5, 43:

    scalas ponere,

    to fix, id. B. C. 1, 28; 3, 40:

    scalas admovere,

    id. ib. 3, 63; 3, 80; Cic. Mil. 15, 40; id. Phil. 2, 9, 121:

    murum scalis aggredi,

    Sall. J. 57, 4; 60, 7; Verg. A. 9, 507; Hor. Ep. 2, 2, 15 et saep.:

    scalis habito tribus et altis,

    up three flights of stairs, Mart. 1, 118, 7.—
    2.
    In partic.: Scalae Gemoniae, v. Gemoniae.—
    * B.
    Poet., transf., steps:

    haec per ducentas cum domum tulit scalas,

    Mart. 7, 20, 20.—
    II.
    Sing. (post-class.).
    A.
    In gen., a ladder:

    scalam commodare ad ascendendum,

    Dig. 47, 2, 55 (54), § 4; cf. Aquil. Rom. p. 181 Ruhnk.—
    B.
    Esp.
    1.
    Scala gallinaria, a hen-roost, i. e. a crossbar of like form, used for reducing a dislocated shoulder, Cels. 8, 15 med.
    2.
    Of Jacob ' s ladder, seen in his dream, Vulg. Gen. 28, 12; Hier. Ep. 3, § 4; 108, § 13.

    Lewis & Short latin dictionary > scala

  • 14 scalae

    scāla, ae (acc. to the ancient grammarians, not used in sing.; cf. Varr. L. L. 9, §§ 63 and 68; 10, § 54 Müll.; Quint. 1, 5, 16 Spald.; Charis. p. 20 P. p. 72 ib.; Diom. p. 315 ib. al.; but v. infra), f. [for scandla, from scando; cf. mala, from mando], mostly plur.: scālae, ārum, a flight of steps or stairs, a staircase; a ladder, scaling-ladder.
    I.
    Plur.
    A.
    Lit.:

    scalas dare alicui utendas,

    Plaut. Rud. 3, 1, 10: scalarum gradus, the rounds of a ladder, Caecin. ap. Cic. Fam. 6, 7, 3: Romani scalis summă nituntur opum vi, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 168 Vahl.); Caes. B. G. 5, 43:

    scalas ponere,

    to fix, id. B. C. 1, 28; 3, 40:

    scalas admovere,

    id. ib. 3, 63; 3, 80; Cic. Mil. 15, 40; id. Phil. 2, 9, 121:

    murum scalis aggredi,

    Sall. J. 57, 4; 60, 7; Verg. A. 9, 507; Hor. Ep. 2, 2, 15 et saep.:

    scalis habito tribus et altis,

    up three flights of stairs, Mart. 1, 118, 7.—
    2.
    In partic.: Scalae Gemoniae, v. Gemoniae.—
    * B.
    Poet., transf., steps:

    haec per ducentas cum domum tulit scalas,

    Mart. 7, 20, 20.—
    II.
    Sing. (post-class.).
    A.
    In gen., a ladder:

    scalam commodare ad ascendendum,

    Dig. 47, 2, 55 (54), § 4; cf. Aquil. Rom. p. 181 Ruhnk.—
    B.
    Esp.
    1.
    Scala gallinaria, a hen-roost, i. e. a crossbar of like form, used for reducing a dislocated shoulder, Cels. 8, 15 med.
    2.
    Of Jacob ' s ladder, seen in his dream, Vulg. Gen. 28, 12; Hier. Ep. 3, § 4; 108, § 13.

    Lewis & Short latin dictionary > scalae

См. также в других словарях:

  • dislocated — adj. separated at the joint; used especially of limbs; as, a dislocated knee. Syn: disjointed, separated. [WordNet 1.5] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • dislocated — index anomalous, deranged, disordered Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Dislocated — Dislocate Dis lo*cate, v. t. [imp. & p. p. {Dislocated}; p. pr. & vb. n. {Dislocating}.] [LL. dislocatus, p. p. of dislocare; dis + locare to place, fr. locus place. See {Locus}.] To displace; to put out of its proper place. Especially, of a bone …   The Collaborative International Dictionary of English

  • dislocated — dislocation UK US /ˌdɪsləʊˈkeɪʃən/ noun [C or U] ECONOMICS ► a situation in which a person or thing, such as an industry or economy, is no longer working in the usual way or place: »There is a lot of dislocation, and we have increasing numbers of …   Financial and business terms

  • dislocated — adj. Dislocated is used with these nouns: ↑elbow, ↑finger, ↑hip, ↑jaw, ↑shoulder …   Collocations dictionary

  • dislocated —   Hemo, uai.    ♦ Dislocated knee, kuli hemo …   English-Hawaiian dictionary

  • dislocated — adjective separated at the joint a dislocated knee a separated shoulder • Syn: ↑disjointed, ↑separated • Similar to: ↑injured …   Useful english dictionary

  • Dislocated shoulder — Classification and external resources The left shoulder and acromioclavicular joints, and the proper ligaments of the scapula. ICD 10 S …   Wikipedia

  • dislocated — Synonyms and related words: alienated, amiss, askew, awry, cockeyed, convulsed, deranged, detached, disarranged, disarticulated, discomfited, discomposed, disconcerted, disconnected, disengaged, disjoined, disjoint, disjointed, disjunct,… …   Moby Thesaurus

  • dislocated — dis·lo·cate || dɪsləʊkeɪt v. pull a joint out of its socket; remove, disrupt …   English contemporary dictionary

  • dislocated civilian — A broad term that includes a displaced person, an evacuee, an expellee, an internally displaced person, a migrant, a refugee, or a stateless person. Also called DC. See also displaced person; evacuee; expellee; internally displaced person;… …   Military dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»