-
101 Magnetes
Magnēsia, ae, f., = Magnêsia, a geographical proper name.A.A country in Thessaly, on the Ægean Sea, Mel. 2, 3, 4; Plin. 4, 9, 16, § 32; Liv. 42, 54, 10; 44, 11, 3. —B.A city in Caria, on the Mæander, now Aineh Bazar, Plin. 5, 29, 31, § 114; Liv. 37, 45, 1; Nep. Them. 10, 2.—C.A city in Lydia, on Mount Sipylus, now Manisa, Plin. 2, 91, 93, § 205; Liv. 36, 43, 9; 37, 10, 12; 37, 11, 3.—Hence,A.Magnēsĭus, a, um, adj., = Magnêsios, of or belonging to Magnesia, Magnesian:B.Magnesia flumine saxa,
i. e. of the magnet, Lucr. 6, 1064; v. 1. magnes.—Magnessa, ae, adj. f., = Magnêssa, a Magnesian woman:C.Magnessam Hippolyten dum fugit abstinens,
Hor. C. 3, 7, 18.—Magnētarches, ae, m., = Magnêtarchês, the chief magistrate of the Magnesians, Liv. 35, 31, 11; 35, 39, 6. —D.Magnētes, um, m., = Magnêtes, the Magnesians, Liv. 33, 32; 34; 35, 31:E.(lapis) Magnetum quia sit patriis in finibus ortus,
Lucr. 6, 909; Luc. 6, 385:Magnetas adit vagus exsul,
Ov. M. 11, 408.—In sing.: Magnes, ētis, m., a Magnesian:Dionysius Magnes,
Cic. Brut. 91, 316.—As adj., Magnes campus, Val. Fl. 2, 9.—Mag-nētis, ĭdis, adj. f., = Magnêtis, of or belonging to Magnesia, Magnesian:cur umquam Colchi Magnetida vidimus Argo? (because built at Pagasae, in Magnesia),
Ov. H. 12, 9. -
102 Magnetis
Magnēsia, ae, f., = Magnêsia, a geographical proper name.A.A country in Thessaly, on the Ægean Sea, Mel. 2, 3, 4; Plin. 4, 9, 16, § 32; Liv. 42, 54, 10; 44, 11, 3. —B.A city in Caria, on the Mæander, now Aineh Bazar, Plin. 5, 29, 31, § 114; Liv. 37, 45, 1; Nep. Them. 10, 2.—C.A city in Lydia, on Mount Sipylus, now Manisa, Plin. 2, 91, 93, § 205; Liv. 36, 43, 9; 37, 10, 12; 37, 11, 3.—Hence,A.Magnēsĭus, a, um, adj., = Magnêsios, of or belonging to Magnesia, Magnesian:B.Magnesia flumine saxa,
i. e. of the magnet, Lucr. 6, 1064; v. 1. magnes.—Magnessa, ae, adj. f., = Magnêssa, a Magnesian woman:C.Magnessam Hippolyten dum fugit abstinens,
Hor. C. 3, 7, 18.—Magnētarches, ae, m., = Magnêtarchês, the chief magistrate of the Magnesians, Liv. 35, 31, 11; 35, 39, 6. —D.Magnētes, um, m., = Magnêtes, the Magnesians, Liv. 33, 32; 34; 35, 31:E.(lapis) Magnetum quia sit patriis in finibus ortus,
Lucr. 6, 909; Luc. 6, 385:Magnetas adit vagus exsul,
Ov. M. 11, 408.—In sing.: Magnes, ētis, m., a Magnesian:Dionysius Magnes,
Cic. Brut. 91, 316.—As adj., Magnes campus, Val. Fl. 2, 9.—Mag-nētis, ĭdis, adj. f., = Magnêtis, of or belonging to Magnesia, Magnesian:cur umquam Colchi Magnetida vidimus Argo? (because built at Pagasae, in Magnesia),
Ov. H. 12, 9. -
103 Magnesia
Māgnēsia, ae, f. (Μαγνησία), I) ein fruchtbarer Küstenstrich außerhalb des Pelion am Ägäischen Meere, später zu Thessalien gerechnet, Liv. 42, 54, 10 u. s. – II) Statt in Karien, am Mäander, j. Inek-bazar, Liv. 37, 45, 1. Nep. Them. 10, 2 u. 4. – III) Stadt in Lydien am Berge Sipylus, j. Manissa, Liv. 36, 43, 9. – Dav.: 1) Māgnēs, ētis, Akk. ēta, m. (Μάγνης), magnesisch, subst. der Magnesier, Cic.: M. campus, Val. Flacc. – insbes. lapis Magnes od. bl. Magnes, der Magnetstein, Magnet, Cic. u. Plin. (Plin. unterscheidet einen männlichen und einen weiblichen, wovon letzterer unser »Braunstein« ist). – Plur. subst., Māgnētes, ium, Akk. as, m. (Μάγνητες), die Einw. von Magnesia (sowohl der Landschaft als der Städte, s. oben), die Magnesier, Liv., Ov. u. Tac. – 2) Māgnēsius (Māgnēsus), a, um (Μαγνήσιος), magnesisch, saxum, der Magnet, Lucr. 6, 1062. – 3) Māgnēssa, ae, f. (Μάγνησσα), die Magnesierin, Hor. carm. 3, 7, 18. – 4) Māgnētarchēs, ae, Akk. ēn, m. (Μαγνητάρχης), die höchste Obrigkeit der Magnesier (in Thessalien), Liv. 35, 31, 11 u. 35, 39, 6. – 5) Māgnēticus, a, um (Μαγνητικός), magnesisch, gemma, Claud. de Magnet. 26. – 6) Māgnētis, idis, Akk. ida, f. (Μαγνητις), magnesisch, Argo, nach der Sage zu Pagasä in Magnesien erbaut und bei Aphetä ins Meer gelassen, Ov. her. 12, 9. – 7) Māgnēsiānī, ōrum, m., die Einw. von Magnesia (no. II), die Magnesianer, Hieron. catal. scriptt. eccl. (de Ignatio).
-
104 Magnesia
Māgnēsia, ae, f. (Μαγνησία), I) ein fruchtbarer Küstenstrich außerhalb des Pelion am Ägäischen Meere, später zu Thessalien gerechnet, Liv. 42, 54, 10 u. s. – II) Statt in Karien, am Mäander, j. Inek- bazar, Liv. 37, 45, 1. Nep. Them. 10, 2 u. 4. – III) Stadt in Lydien am Berge Sipylus, j. Manissa, Liv. 36, 43, 9. – Dav.: 1) Māgnēs, ētis, Akk. ēta, m. (Μάγνης), magnesisch, subst. der Magnesier, Cic.: M. campus, Val. Flacc. – insbes. lapis Magnes od. bl. Magnes, der Magnetstein, Magnet, Cic. u. Plin. (Plin. unterscheidet einen männlichen und einen weiblichen, wovon letzterer unser »Braunstein« ist). – Plur. subst., Māgnētes, ium, Akk. as, m. (Μάγνητες), die Einw. von Magnesia (sowohl der Landschaft als der Städte, s. oben), die Magnesier, Liv., Ov. u. Tac. – 2) Māgnēsius (Māgnēsus), a, um (Μαγνήσιος), magnesisch, saxum, der Magnet, Lucr. 6, 1062. – 3) Māgnēssa, ae, f. (Μάγνησσα), die Magnesierin, Hor. carm. 3, 7, 18. – 4) Māgnētarchēs, ae, Akk. ēn, m. (Μαγνητάρχης), die höchste Obrigkeit der Magnesier (in Thessalien), Liv. 35, 31, 11 u. 35, 39, 6. – 5) Māgnēticus, a, um (Μαγνητικός), magnesisch, gemma, Claud. de Magnet. 26. – 6) Māgnētis, idis, Akk. ida, f. (Μαγνητις), magnesisch, Argo, nach der Sage zu Pagasä in Magnesien erbaut und bei Aphetä ins Meer gelassen,————Ov. her. 12, 9. – 7) Māgnēsiānī, ōrum, m., die Einw. von Magnesia (no. II), die Magnesianer, Hieron. catal. scriptt. eccl. (de Ignatio).Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Magnesia
-
105 magneticus
1.magnes, ētis, m., = magnês, with or without lapis, a magnet, loadstone:2.(lapis), quem magneta vocant patrio de nomine Grai Magnetum quia sit patriis in finibus ortus,
Lucr. 6, 908; cf. Plin. 36, 16, 25, § 126:lapis,
Lucr. 6, 1046; Cic. Div. 1, 39, 86.—Without lapis, Sil. 3, 265.—Hence, adj.: magnētĭcus, a, um, magnetic:gemma,
Claud. de Magnet. 26.Magnes, ētis, v. Magnesia, II. D. -
106 attraho
at-traho (ad-traho), trāxī, tractum, ere, heran-, herbeiziehen, an sich ziehen, I) eig.: a) lebl. Objj.: spiritu sucum, Cels.: pinguem salivam, Sen.: crus, Cels.: uncus attractus infantem educit, Cels.: magnes attrahens ferrum, Plin.; vgl. magnes lapis, qui ferrum ad se alliciat et attrahat, Cic. – bes. anziehen = straff ziehen, spannen, fasciam, Cels.: lora, Ov.: contentum arcum fortius, Ov.: cutem, Cels.: vultus tuus colligit rugas et attrahit frontem, Sen. – b) eine Person herbeischleppen, attrahi pedibus, Dict.: adducitur a Veneriis atque adeo attrahitur, Cic.: tribunos attrahi ad se iussit, Liv.: attr. alqm unā, mit sich schleppen, Ov.: mit dopp. Acc., alqm vinctum, Liv.: alqm vivum, Suet. – II) übtr.: 1) im allg.: nihil esse, quod ad se rem ullam tam alliciat et attrahat (so mächtig anziehe), quam ad amicitiam similitudo, Cic.: attr. benevolentiam alcis largitione ad se, durch Geschenke für sich gewinnen, Val. Max. – 2) herbeiziehen = in bestimmter Absicht herbeikommen machen od. lassen: a) eine Person: te ipsum, Cic.: discipulos novos, Ov.: alqm Romam, Cic.: ea me ad hoc negotium provincia attraxit, Cic.: nisi illum necessitas ad hanc atrocitatem occisionis attraxisset, genötigt hätte, Vopisc. Numer. 15, 6. – b) eine Sache: o magnam stultitiam timoris, id ipsum, quod verearis, ita cavere, ut, cum vitare fortasse potueris, ultro arcessas et attrahas! mit aller Gewalt, bei den Haaren herbeiziehst, Brut. in Cic. ep. ad Brut. 1, 17, 4.
-
107 Magnet
Magnet, magnes (im allg.). – magnes lapis (Magnetstein). – magnetisch, bildl.; z.B. magnetische Kraft, *mira quaedam vis. – Magnetnadel, *acus magnetica (nautarum).
-
108 concordia
[st1]1 [-] concordĭa, ae, f. [concors]: a - concorde, accord, entente, harmonie. - Plaut. Amp. 475 ; 962 ; Cic. Clu. 152 ; Dom. 15 ; Phil. 2, 24 ; Fin. 2, 117. - mediis concordiam copulare, Liv. 4, 43, 11: rétablir la concorde par une transaction. b - accord, harmonie (des choses). - accord (des voix, des sons). --- Col. 12, 2; Sen. Ep. 88, 9 ; Quint. 5, 10, 124. - concordia quam magnes cum ferro habet, Plin. 34, 147: l'attraction que l'aimant exerce sur le fer. - rerum concordia discors, Hor. Ep. 1, 12, 19: l'accord discordant des éléments de l'univers. --- cf. Sen. Nat. 7, 27, 4. [st1]2 [-] Concordĭa, ae, f.: la Concorde (déesse). --- Ov. F. 3, 881. [st1]3 [-] Concordĭa, ae, f.: Concordia (nom de plusieurs villes). a - ville de Vénétie. --- Plin. 3, 126 b - ville de Germanie. --- Amm. 16, 12, 58. c - Concordia Julia, f.: ville de Lusitanie. --- Plin. 3, 14. - Concordĭenses, ĭum, m.: habitants de Concordia (en Lusitanie). --- Plin. 4, 118.* * *[st1]1 [-] concordĭa, ae, f. [concors]: a - concorde, accord, entente, harmonie. - Plaut. Amp. 475 ; 962 ; Cic. Clu. 152 ; Dom. 15 ; Phil. 2, 24 ; Fin. 2, 117. - mediis concordiam copulare, Liv. 4, 43, 11: rétablir la concorde par une transaction. b - accord, harmonie (des choses). - accord (des voix, des sons). --- Col. 12, 2; Sen. Ep. 88, 9 ; Quint. 5, 10, 124. - concordia quam magnes cum ferro habet, Plin. 34, 147: l'attraction que l'aimant exerce sur le fer. - rerum concordia discors, Hor. Ep. 1, 12, 19: l'accord discordant des éléments de l'univers. --- cf. Sen. Nat. 7, 27, 4. [st1]2 [-] Concordĭa, ae, f.: la Concorde (déesse). --- Ov. F. 3, 881. [st1]3 [-] Concordĭa, ae, f.: Concordia (nom de plusieurs villes). a - ville de Vénétie. --- Plin. 3, 126 b - ville de Germanie. --- Amm. 16, 12, 58. c - Concordia Julia, f.: ville de Lusitanie. --- Plin. 3, 14. - Concordĭenses, ĭum, m.: habitants de Concordia (en Lusitanie). --- Plin. 4, 118.* * *Concordia. Sallust. Concorde, Accord.\Candida concordia. Ouid. Pure et nette.\Discors concordia. Ouid. Meslange de choses naturellement discordantes.\Discors concordia. Lucan. Accord fourré et simulé, Quand deux font semblant d'estre amis, et neantmoins couvertement ils se hayent.\Foelix concordia. Propert. Heureuse, Qui fait le monde heureux.\In pristinam concordiam reducere aliquos. Balbus Ciceroni. Raccorder ceulx qui estoyent en discord. -
109 магнит
-
110 attraho
at-traho (ad-traho), trāxī, tractum, ere, heran-, herbeiziehen, an sich ziehen, I) eig.: a) lebl. Objj.: spiritu sucum, Cels.: pinguem salivam, Sen.: crus, Cels.: uncus attractus infantem educit, Cels.: magnes attrahens ferrum, Plin.; vgl. magnes lapis, qui ferrum ad se alliciat et attrahat, Cic. – bes. anziehen = straff ziehen, spannen, fasciam, Cels.: lora, Ov.: contentum arcum fortius, Ov.: cutem, Cels.: vultus tuus colligit rugas et attrahit frontem, Sen. – b) eine Person herbeischleppen, attrahi pedibus, Dict.: adducitur a Veneriis atque adeo attrahitur, Cic.: tribunos attrahi ad se iussit, Liv.: attr. alqm unā, mit sich schleppen, Ov.: mit dopp. Acc., alqm vinctum, Liv.: alqm vivum, Suet. – II) übtr.: 1) im allg.: nihil esse, quod ad se rem ullam tam alliciat et attrahat (so mächtig anziehe), quam ad amicitiam similitudo, Cic.: attr. benevolentiam alcis largitione ad se, durch Geschenke für sich gewinnen, Val. Max. – 2) herbeiziehen = in bestimmter Absicht herbeikommen machen od. lassen: a) eine Person: te ipsum, Cic.: discipulos novos, Ov.: alqm Romam, Cic.: ea me ad hoc negotium provincia attraxit, Cic.: nisi illum necessitas ad hanc atrocitatem occisionis attraxisset, genötigt hätte, Vopisc. Numer. 15, 6. – b) eine Sache: o magnam stultitiam timoris, id ipsum, quod verearis, ita cavere, ut, cum vitare fortasse potueris, ultro arcessas et attra-————has! mit aller Gewalt, bei den Haaren herbeiziehst, Brut. in Cic. ep. ad Brut. 1, 17, 4. -
111 magnet
['mægnɪt]nmagnes m* * *['mæɡnit](a piece of iron, or of certain other materials, that attracts or repels other pieces of iron etc.) magnes- magnetic- magnetically
- magnetism
- magnetize
- magnetise
- magnetic field
- magnetic north -
112 loadstone
mágnesvasérc, természetes mágnes, mágnes -
113 χρίω
Aχρῖον Od.4.252
, alsoχρίεσκε A.R.4.871
: [tense] fut. : [tense] aor.ἔχρῑσα Od.10.364
, etc., [dialect] Ep.χρῖσα Il.16.680
, Od.4.49: [tense] pf. , al.:—[voice] Med., [tense] fut.χρίσομαι Od.6.220
: [tense] aor. part. χρῑσάμενος ib.96, Hes.Op. 523, etc.:—[voice] Pass., [tense] fut.χρισθήσομαι LXXEx.30.32
: [tense] aor. , Achae.10: [tense] pf.κέχρῑμαι Hdt.4.189
, 195, Magnes 3, etc., later : [tense] plpf. ἐκέχριστο f. l. in X.Cyr.7.1.2; [ per.] 3pl.ἐκέχριντο Callix.2
. [Even in [tense] pres. and [tense] impf. ι is long, Od.21.179 ([etym.] ἐπι-χρῑοντες), Il.23.186, S.Tr. 675, etc.; χρῐει only in late Poets, as AP6.275 (Noss.): in [tense] fut. and all other tenses [pron. full] ῑ without exception, whence the proper accent. is χρῖσαι, κεχρῖσθαι, χρῖσμα, etc.:—touch the surface of a body slightly, esp. of the human body, graze, hence,I rub, anoint with scented unguents or oil, as was done after bathing, freq. in Hom.,λόεον καὶ χρῖον ἐλαίῳ Od.4.252
;ἔχρισεν λίπ' ἐλαίῳ 3.466
;λοέσσαι τε χρῖσαί τε 19.320
; of a dead body,χρῖεν ἐλαίῳ Il.23.186
; anoint a suppliant, Berl.Sitzb.1927.170 ([place name] Cyrene); πέπλον χ. rub or infect with poison, S.Tr. 675, cf. 689, 832 (lyr.): metaph.,ἱμέρῳ χρίσασ' οἰστόν E.Med. 634
(lyr.);οὐ μέλανι, ἀλλὰ θανάτῳ χ. τὸν κάλαμον Plu.2.841e
:—[voice] Med., anoint oneself, Od.6.96;κάλλεϊ ἀμβροσίῳ οἵῳ.. Κυθέρεια χρίεται 18.194
, cf. Hes.Op. 523;ἐλαίῳ Gal.6.417
;ἐκ φαρμάκου Luc. Asin.13
: c. acc. rei, ἰοὺς χρίεσθαι anoint (i. e. poison) one's arrows, Od.1.262:—[voice] Pass.,χρίεσθαι ὑπὸ τοῦ ἡλίου Hdt.3.124
; βακκάριδι κεχριμένος Magnes l. c.;συκαμίνῳ τὰς γνάθους κεχριμέναι Eub.98.3
: metaph., .2 in LXX, anoint in token of consecration,χ. τινὰ εἰς βασιλέα 4 Ki.9.3
;εἰς ἄρχοντα 1 Ki.10.1
;εἰς προφήτην 3 Ki.19.16
; alsoχ. τινὰ τοῦ βασιλεύειν Jd.9.15
: c. dupl. acc.,χ. τινὰ ἔλαιον Ep.Heb.1.9
.II wash with colour, coat,αἰγέαι κεχριμέναι ἐρευθεδάνῳ Hdt.4.189
; πίσσῃ ib. 195, cf. Inscr.Délos 442A 188 (ii B. C.);ἀσφάλτῳ X.Cyr.7.5.22
([voice] Pass.);στοάν Supp.Epigr.4.268
(Panamara, ii A. D.):—[voice] Med., τὸ σῶμα μίλτῳ χρίονται smear their bodies, Hdt.4.191. -
114 magne
-
115 attraho
1)а) притягивать ( magnes attrăhens ferrum PM); натягивать (lora, contentos fortius arcus O); втягивать (в себя) (salivam Sen; attrahitur spiritu sucus CC)spiritum ab alto a. V — тяжело дышатьб) стягивать, хмурить ( frontem Sen)2) приводить силой,: притаскивать ( aliquem vinctum O)adducĭtur atque adeo attrahitur C — (Лолия) приводят, вернее, притаскивают3)а) привлекать (aliquem Romam C; aliquem in amicitiam Sen)a. benevolentiam alicujus largitione ad se VM — привлечь к себе чьи-л. симпатии (своей) щедростьюa. aliquem in partes O — втянуть кого-л. в ссорув) влечь (за собою), приводить ( similitudo attrahit ad amicitiam C)4) склонять, побуждать, вынуждать (necessitas aliquem ad aliquid attrahit C)5) привозить, доставлять (ultimis ab oris attractus scarus Pt) -
116 concordia
I ae f. [ concors ]1) согласие, единодушие (Caesaris et Pompeji VM и inter Pompcjum et Caesarem VP)concordiam communicare cum aliquo VM — примириться с кем-л.2) сочетание (tara est c. formae atque pudicitiae J)3) стройность, гармония (vocum Col, rerum PM)4) тяготение, влечение (c., quam magnes cum ferro habet PM)5) задушевный друг, ( cum aliquo O)II Concordia, ae f.Конкордия, богиня согласия O, L, C, Su etc. -
117 Demetrius
Dēmētrius, ī m.1) D. Poliorcetes, царь Македонии в 294— 283 гг. до н. э. C, Just2) D. Sotēr, царь Сирии 162—150 гг. до н. э. Just3) D. Nicator, царь Сирии 145—140 гг. и 130— 126 гг. до н. э., умер в 126 г. до н. э. PM4) D. Magnes, историк и грамматик, современник Цицерона C5) D. Phalereus, ученик Теофраста и Менандра, в 317— 307 гг. до н. э. наместник Кассандра в Афинах, затем советник Птолемея Лага в Александрии Египетской C, Nep, Q6) D. из Суния, философ-киник в эпоху Калигулы— Домициана Sen, T -
118 Dionysius
I ī m.1) Д. Старший (O Superior C или Prior Nep), из Сиракуз, сын Гермократа (431—367 гг. до н. э.), с 405 г. — тиран Сиракуз C, Nep2) Д. Младший, сын и преемник предыдущего (с 367 г. до н. э.); в 357 г. до н. э. был на непродолжительное время свергнут Дионом; в 343 г. до н. э. был свергнут окончательно Тимолеонтом и остаток жизни прожил в Коринфе Nep, C, VM3) из Гераклеи (Лукания), философ, ученик Зенона C4) Cassius D., уроженец Утики, латинский переводчик сочинения карфагенского писателя Магона о земледелии Vr, Col5) D. Magnes, из Магнесии, ритор, современник Цицерона C6) учёный раб Цицерона C8) D. Cato, современник Диоклетиана или обоих Антонинов, предполагаемый автор сборника нравоучительных двустишийII Dionysius, a, um Pl, Ter = Dionyseus -
119 duco
dūco, dūxī, ductum, ere1) водить, вести (aliquem secum Pl; aliquem intro ad aliquem Ter; equum loro L; iter ducit ad urbem O)d. choros H — водить хороводыd. funera, pompam O (exsequias PM) — следовать в похоронной процессииd. aliquem ad mortem C — вести кого-л. на казньse d. ad aliquem Pl — отправиться к кому-л.d. curru aliquem victorem H — везти кого-л. как победителя в колесницеd. originem ab aliquo H — вести свой род от кого-л.Janus, quod ab eundo nomen est ductum C — Янус, имя которого произведено от глагола ire2)а) воен. вести за собой ( exercitum ab Allobrogibus in Segusiavos Cs); предводительствовать, командовать (d. primum pilum Cs)d. ordinem Cs — командовать центурией3) стоять во главе, быть главным (первым) (d. familiam C; d. classem disci pulorum Q)4) проводить (aquam per fundum alicujus C; fossam Cs, L; vallum Cs, L; sulcum Col; lineam, orbem Q); прокладывать ( viam L)5)а) производить, выделывать, создавать (vivos de marmore vultus V; ocreas argento V; effigiem alicujus aere Ap)latĕres d. Vtr — изготовлять кирпичиб) слагать, сочинять (epos H; versūs, carmina O)6)а) тянуть, вытягивать, протягиватьd. vaginā ferrum O (ensem Sil) — извлекать меч из ноженdiversa bracchia d. V — широко раскинуть (распростереть) рукиd. remos O — работать вёслами, грестиnunc volucrem laqueo, nunc piscem d. hamo O — ловить то птицу силками, то рыбу удочкойб) затягивать, стягивать ( frena manu O): втягивать, вдыхать (spiritum naribus Vr и per fauces Sen; aĕrem и animum spiritu C — ср. 15.)vitam et spiritum d. aliquā re C — жить и дышать благодаря чему-л.d. ilia H — тяжело дышатьв) тянуть, вынимать ( sortes C)sorte duci C, V, T, Su — быть вытянутым по жребиюd. sanguinem PM — пускать кровьd. alvum CC — очищать кишечникd. pocula Lesbii H — пить лесбосское виноd. fletum Prp — испустить стонlongas in fletum d. voces V — жалобно ныть ( о филине)г) притягивать ( magnes ducit ferrum Prp); стягивать, морщить, кривить (ōs C; vultūs M); тянуть, тащить (capellam V; navem per adversas undas O); тянуть, затягивать (d. rem in noctem, bellum in hiemem Cs)tempus d. C, Nep — стараться выиграть времяverba longā morā d. Prp — растягивать словаdiem ex die d. Cs — откладывать со дня на деньd. aliquem Ter, Prp, Cs — томить кого-л. постоянными отсрочками7) поглаживать, массировать ( digitulos alicui Sen)d. ubera O — доить8) ( чаще d. domum. d. in matrimonium и d. uxorem Pl, Ter, Cs, C etc.) брать в жёны, жениться (d. alicujus filiam C)d. ex plebe или d. plebejam L — жениться на плебейке9) принимать, приобретать, получать ( purpureum colorem O)d. formam O — приобретать (человеческие) очертанияd. rimam O — дать трещинуpallorem d. O — покрываться бледностьюcicatricem d. O — рубцеваться, заживатьsitum d. Q — ржаветьnomina alicujus d. H — получить чьё-л. имя, т. е. быть названным по кому-л.10) прясть (lanam, stamina O; pensa manu J)11) ( о времени) проводить (aetatem in litteris C; jucundissimis sermonibus nox ducebatur PJ)sine quibus vita non ducitur Sen — то, без чего жизнь невозможнаsomnos d. V — предаваться сну12) приводить (aliquem secum C, Nep); наводить, навевать ( soporem Tib)13) водить за нос, дурачить (aliquem dictis Ter; promissis Prp)14) устраивать, давать ( ludos T)d. alapam alicui ирон. Ph — шлёпнуть кого-л.colaphum alicui d. Q — ударить кого-л. кулаком15) склонять, побуждать ( oratio tua me ducit ad credendum C)d. animam (spiritum) L — томиться, изнывать (ср. 6.)17) (тж. d. rationem C etc.) подсчитывать, насчитывать, вести счёт, считать (nonaginta milia medimnum duximus C)18) принимать в расчёт, учитывать (rationem officii, non commodi d. C; rationem salutis suae C)non duco in hac ratione eos, qui... C — я не включаю сюда тех, которые...d. suam rationem C — заботиться о своей выгоде19) полагатьd. aliquem in hostium numero C — считать кого-л. врагомd. aliquem victorem Nep — считать кого-л. победителемd. aliquem despicatui C — презирать кого-л.d. aliquid in malis C — отнести что-л. к числу золd. aliquid pro nihilo C — ни во что не ставить что-л.nullum beneficium aliquid d. Pl — не считать что-л. благодеяниемd. aliquid parvi (pluris) C — мало (более) ценить, уважать что-л.inter curas et seria d. habendum J — серьёзно задаваться (каким-л.) вопросом20) вменятьd. aliquid honori Sl (laudi Nep) — считать что-л. достойным уважения (славы) -
120 Magnesius
Magnēsius, a, um Lcr = Magnes II
См. также в других словарях:
magnes — ⇒MAGNES, subst. fém. plur. Arg. et pop., vieilli. Manières affectées. Synon. chichis. Faire des magnes. Je consens à être changé en pissotière si l idée me vient jamais de faire des magnes avec vous (COLETTE, Cl. s en va, 1903, p. 274). Les… … Encyclopédie Universelle
Magnes — may refer to: Macarius Magnes, bishop of Magnesia Judah Leon Magnes (1877–1948), rabbi Judah L. Magnes Museum, a Jewish museum in Berkeley, California, named after the rabbi Magnes (album), the fifth solo album released by Reni Jusis Magnes… … Wikipedia
magnes — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. magnessie {{/stl 8}}{{stl 7}} ciało będące źródłem pola magnetycznego, mające właściwości przyciągania niektórych przedmiotów (z żelaza, niklu, kobaltu) {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Magnes — Magnès Dans la mythologie grecque, Magnès, héros thessalien, est généralement considéré comme un fils d Éole, l ancêtre éponyme des Éoliens (ou parfois de Zeus). Il donna lui même son nom à la province de Magnésie. Il épousa une Naïade dont il… … Wikipédia en Français
Magnes — Mag nes, n. [L.] Magnet. [Obs.] Spenser. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Magnes — (griechisch Μάγνης) ist in der griechischen Mythologie Sohn des Aiolos und der Enarete[1]. Seine Geschwister heißen Kretheus, Athamas, Salmoneus, Deion, Peisidike, Perieres, Kalyke, Perimede, Makarlus, Kanake und Alkyone[1]. Nach anderer… … Deutsch Wikipedia
Magnes — (lat.), 1) Magneteisen; 2) ein Magnet … Pierer's Universal-Lexikon
Magnes — Magnes, griech. Dichter, um 460 v. Chr., einer der ersten Begründer der attischen Komödie … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Magnes — MAGNES, étis, Gr. Μάγνης, ητος, (⇒ Tab. XXV.) des Aeolus und der Enarete Sohn, Apollod. l. I. c. 7. §. 2. b. heurathete die Nais, eine Nymphe, und zeugete mit ihr den Polydektes und Diktys, wovon jener König in der Insel Seriphos war. Id. c. 9. § … Gründliches mythologisches Lexikon
Magnes [1] — MAGNES, étis, hatte den Argus, des Phrixus Sohn, und des Admetus Tochter Perimele zu Aeltern. Von ihm soll ein Stück von Thessalien Magnesia seyn genannt worden. Anton. Liber. narrat. 23. Man giebt ihn auch für des Hymenäus Vater aus. Id. l. c.… … Gründliches mythologisches Lexikon
MAGNES — I. MAGNES Atheniensis Comicus antiquae Comaediae, tempore Epicharmi, docuit fabulas 9. vicit bis. Vide Scholiast. in Equit. Aristoph. II. MAGNES Smyrnaeus puer prae ceteris mortalibus formosus, poeticâ insu per et Musicâ ornatus, coronâ insignis… … Hofmann J. Lexicon universale