lotny

См. также в других словарях:

• lotny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, lotnyni, lotnyniejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} łatwo przechodzący w postać gazową lub występujący w tej postaci; gazowy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Stan lotny substancji.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• lotny — lotnyni, lotnyniejszy 1. «gazowy, mający postać gazową, łatwo przechodzący w stan gazowy» Lotna substancja oleista. Substancja, ciało w stanie lotnym. 2. «łatwo się wzbijający, unoszący, rozchodzący się w powietrzu; zwiewny, powiewny, lekki»… …   Słownik języka polskiego

• piasek lotny — piasek lotny{{/stl 13}}{{stl 7}}, to samo co lotne piaski. {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ЗОЛА-УНОС — топливная зола, получаемая сжиганием пылевидного топлива (Болгарский язык; Български) летлива пепел; пепел увлек (Чешский язык; Čeština) elektrárenský popílek (Немецкий язык; Deutsch) Flugasche (Венгерский язык; Magyar) pernye (Монгольский язык)… …   Строительный словарь

• eteryczny — eterycznyni, eterycznyniejszy 1. «dotyczący eteru związku organicznego; mający jego cechy, lotny» Eteryczny zapach dwusiarczku. ∆ chem. Olejki eteryczne «mieszaniny związków organicznych o przyjemnej woni, występujące w kwiatach i owocach; mają… …   Słownik języka polskiego

• finisz — m II, D. u; lm M. e, D. ów ( y) 1. sport. «końcowy odcinek wyścigu» Wziąć kogoś na finiszu. ∆ Lotny finisz «z góry wyznaczony punkt na trasie wyścigu, gdzie zawodnik, przebywający go jako pierwszy zdobywa punkty lub nagrodę» 2. sport. «końcowa,… …   Słownik języka polskiego

• koksik — m III, D. u, N. koksikkiem, blm «koks o ziarnistości poniżej 10 mm» ∆ techn. Koksik lotny «pył utworzony przez cząsteczki odgazowanego węgla, porwane przez ciąg z komory paleniska i unoszone wraz z gazami spalinowymi» …   Słownik języka polskiego

• kurzawka — ż III, CMs. kurzawkawce; lm D. kurzawkawek 1. «miałki, lotny piasek pędzony przez wiatr; kurzawa» Kurzawki wiosenne. 2. geol. «warstwa rozwodnionego, drobnego piasku z niewielką domieszką części ilastych utrudniająca wykonywanie robót ziemnych» …   Słownik języka polskiego

• lotność — ż V, DCMs. lotnośćści, blm 1. «zdolność występowania w postaci gazowej, zdolność do przechodzenia w stan lotny» 2. «łatwość unoszenia się w powietrzu; lekkość, zwiewność, powiewność» przen. «polot, bystrość, pojętność» Lotność umysłu. 3.… …   Słownik języka polskiego

• parować — I ndk IV, parowaćruję, parowaćrujesz, parowaćruj, parowaćował, parowaćowany 1. «o cieczach: zamieniać się w parę, przechodzić ze stanu ciekłego lub stałego w stan lotny, gazowy, ulatniać się w postaci pary» Woda, benzyna paruje. 2. «o powierzchni …   Słownik języka polskiego

• patrol — m I, D. u; lm M. e, D. patrolli (patrollów) 1. «grupa żołnierzy przeznaczona do wykonania określonych zadań, np. wywiadowczych, ochronnych, bojowych» Lotny patrol. Patrol policji, wojska, żandarmerii. Patrole krążyły po mieście. Natknąć się,… …   Słownik języka polskiego