Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

laev-

  • 1 laev

    1.
    lĕvĭtas, ātis, f. [1. levis], lightness, as to weight.
    I.
    Lit. (rare):

    plumarum,

    Lucr. 3, 387; id. 4, 745:

    armorum,

    Caes. B. G. 5, 34:

    nulli fruticum levitas major,

    Plin. 13, 22, 42, § 123.—
    * B.
    Transf., poet., movableness, mobility:

    Termine, post illud levitas tibi libera non est: Qua positus fueris in statione, mane,

    Ov. F. 2, 673.—
    II.
    Trop.
    A.
    Light-mindedness, changeableness, fickleness, inconstancy, levity (freq. and class.):

    quid est inconstantiā, mobilitate, levitate turpius?

    Cic. Phil. 7, 3, 9:

    temere assentientium,

    id. Ac. 2, 38, 120:

    in populari ratione,

    id. Brut. 27, 103:

    mobilitas et levitas animi,

    Caes. B. G. 2, 1:

    ut adversas res, sic secundas immoderate ferre, levitatis est,

    lightness of mind, Cic. Off. 1, 26, 90:

    amatoriis levitatibus dediti,

    frivolities, id. Fin. 1, 18, 62:

    manet in rebus temere congestis levitas,

    Quint. 10, 3, 17:

    contemnamus igitur omnis ineptias—quod enim lenius huic levitati nomen inponam,

    Cic. Tusc. 1, 40, 95.—
    B.
    In partic., of speech, shallowness, superficialness (rare):

    opinionis,

    Cic. N. D. 2, 17, 45.
    2.
    lēvĭtas ( laev-), ātis, f. [2. lēvis], smoothness.
    I.
    Lit. (class.):

    speculorum,

    Cic. Univ. 14; id. de Or. 3, 25, 99; id. Univ. 6; Plin. 2, 3, 3, § 7:

    intestinorum,

    slipperiness, lubricity, Cels. 4, 16; 2, 8.—
    II.
    Trop., of speech, smoothness, fluency, facility:

    Demosthenes nihil levitate Aeschini et splendore verborum cedit,

    Cic. Or. 31, 110:

    verborum,

    Quint. 10, 1, 52:

    effeminata,

    id. 8, 3, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > laev

  • 2 aveo

    1.
    ăvĕo, ēre, v. a. [from Sanscr. av, to love, to wish; to satisfy one's self, to be content, to do or fare well], to wish, desire earnestly, to long for, crave (syn.: volo, cupio): avere nihil aliud est quam cupere, Paul. ex Fest. p. 14 Müll.: ab ludis animus atque aures avent Avide exspectantes nuntium, Enn. ap. Varr. L. L. 6, § 70 (Trag. v. 70 Vahl.).—Constr. with inf., acc., and absol.
    (α).
    With inf.:

    te imitari aveo,

    Lucr. 3, 6:

    Illud in his quoque te rebus cognoscere avemus,

    id. 2, 216:

    res exponere,

    id. 4, 778:

    rationem reddere,

    id. 3, 259:

    discedere aventes,

    id. 4, 1203:

    Non est mihi tempus aventi Ponere signa novis praeceptis,

    Hor. S. 2, 4, 1; 2, 6, 99:

    propiusque accedere aventi figere pectora,

    Ov. M. 2, 503:

    valde aveo scire quid agas,

    Cic. Att. 1, 15; 2, 18; id. Fin. 2, 14, 46; id. Off. 1, 4, 13; id. Div. 1, 6, 11:

    Jam mens praetrepidans avet vagari,

    Cat. 46, 7:

    avet (ara) spargier agno,

    Hor. C. 4, 11, 7:

    ipsum L. Paulum omnium oculi conspicere urbem curru ingredientem avent,

    Liv. 45, 39, 8; 33, 32, 8; Col. 3, 21, 6:

    avebat animus antire statimque memorare exitus,

    Tac. A. 4, 71; 12, 36.—
    (β).
    With acc.:

    quia semper aves quod abest, praesentia temnis,

    Lucr. 3, 957; so id. 3, 1082; 3, 1083:

    parto, quod avebas,

    Hor. S. 1, 1, 94:

    aveo genus legationis ut, etc.,

    Cic. Att. 15, 11 fin. (acc. to conj. of Gronov.; so B. and K.; v. Orell. ad h. l.); Sil. 9, 371.—
    (γ).
    Absol.:

    Et mora, quae fluvios passim refrenat aventes,

    which restrains the eager river, Lucr. 6, 531, where Lachm. and Munro read euntīs:

    Talem dira sibi scelerisque dolique ministram Quaerit avens,

    Val. Fl. 2, 123; Aur. Vict. Caes. 3.—
    II.
    Avens = libens, Laev. ap. Gell. 19, 7.— ăventer, adv., eagerly, earnestly (post - class.), Sid. Ep. 2, 2; v. Amm. 18, 5 and 19.
    2.
    ăvĕo (or, acc. to Quint. 1, 6, 21, hă-vĕo; cf. Spald. ad l. l. and Schneid. Gr. 1, p. 185), ēre, v. n. [v. 1. aveo init. ], to be or fare well; except once in Mamert., used only in the imper. ave, aveto, avete, and inf. avere, as a form of salutation, both at meeting and separating, like salve and chaire (hence, Fest. p. 13 explains it by gaudeo).
    I.
    In gen., Hail! God bless thee, farewell! adieu (prob. not used by Cic.): Caesar simulatque, Have, mihi dixit, statim exposuit, [p. 214] i. e. had saluted me, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 16, 4:

    numquam dicis Ave, sed reddis etc.,

    Mart. 3, 95, 1:

    Ave! gratiā plena, Dominus tecum!

    Vulg. Luc. 1, 28:

    Jesus occurrit illis dicens Avete!

    ib. Matt. 28, 9.—

    In mock homage (eccl. Lat.): dixit Ave! Rabbi,

    Vulg. Matt. 26, 49; 27, 29; ib. Marc. 15, 18; ib. Joan. 19, 3.—Haveto at the end of a letter, Cato ap. Sall. C. 35, 6; and Ave at the beginning, August. ap. Gell. 15, 7, 3:

    Marcus avere jubet,

    Mart. 3, 5, 10 al. —
    II.
    Esp.
    A.
    As a morning greeting (diff. from vale, a greeting at separating in the evening; cf. Suet. Galb. 4:

    ut liberti servique mane salvere, vesperi valere sibi singuli dicerent): et matutinum portat ineptus ave,

    Mart. 1, 56, 6; 1, 56, 109 fin.; 4, 79, 4; 7, 39, 2.—
    B.
    As a farewell to the dead, = vale: Atque in perpetuom, frater, ave atque vale, *Cat. 101, 10;

    and so frequently in inscriptions,

    Inscr. Orell. 2663; 4732; 4734; 4735;

    4742. But in Martial avere is distinguished, as a greeting to the living, from valere, a greeting to the dead: Jam satis est, Afer: non vis avere: vale!

    Mart. 9, 7, 4. And thus the ambiguity of avere in the anecdote in Suet. Claud. 21 is to be explained: Emissurus (Claudius) Fucinum lacum naumachiam ante commisit. Sed cum proclamantibus naumachiariis, Ave ( farewell), Imperator, morituri te salutant: respondisset, Avete vos (i. e. as dying), neque post hanc vocem, quasi venia data (since they interpreted the exclamation as live!), quisquam dimicare vellet, etc.—
    C.
    As a mere expression of goodwill (eccl. Lat.):

    nec Ave ei dixeritis,

    nor bid him God-speed, Vulg. 2 Joan. 10, 11.
    As finite verb: aveo plane Imperator et avebo.
    .. cum is avere jubeat, qui jam fecit, ut averem, Mamert. Grat. Act. ad Julian.

    Lewis & Short latin dictionary > aveo

  • 3 careo

    căreo, ui, ĭtum (carĭtūrus, Ov. H. 4, 1; id. M. 2, 222; 14, 132; Sen. Ben. 1, 11, 1; Curt. 10, 2, 27; Just. 4, 5, 1; Plin. 20, 21, 84, § 224.— Part. pr. gen. plur. carentum, Lucr. 4, 35; Verg. G. 4, 255; 4, 472), 2 ( pres. subj. carint = careant, Plaut. Most. 4, 1, 1.— Dep. form careor, acc. to Caper ap. Prisc. p. 797 P.), v. n. [cf. keirô, karênai; Germ. scheeren; Engl. shear], to be cut off from, be without, to want, be in want of, not to have, whether in a good or bad sense; but kat exochên, to be devoid of, to want, to be without some good; and with reference to the subjective state of mind, to miss it (accordingly, of a good that is merely desirable, while egere is used of the want of that which is necessary); constr. regularly with abl.; in ante-class. poets also with gen. or acc. (the latter also in late Lat.).
    I.
    To be without, devoid of, not to have, to be free from (corresp. with abesse, Cic. Rosc. Am. 20, 55;

    and opp. frui,

    id. Tusc. 3, 18, 40).
    A.
    Of living subjects:

    carere culpā,

    Plaut. Most. 4, 1, 1; Ter. Hec. 4, 4, 41:

    calumniā,

    Quint. 9, 4, 57:

    malis,

    Lucr. 2, 4:

    dolore,

    Cic. Lael. 6, 22; id. Fin. 1, 11, 38:

    febri,

    id. Fam. 16, 15, 1, and by poet. license with an inverted construction:

    caruitne febris te heri?

    Plaut. Curc. 1, 1, 17:

    morbis,

    Cic. Ac. 1, 10, 38:

    malo,

    id. Tusc. 3, 18, 40:

    suspicione,

    id. Rosc. Am. 20, 55; Quint. 2, 2, 14:

    vitiis,

    Hor. C. 3, 27, 39; Quint. 8, 3, 1; 8, 3, 41:

    stultitiā,

    Hor. Ep. 1, 1, 42:

    ambitione,

    id. ib. 2, 2, 206:

    appellatione,

    Quint. 8, 2, 5:

    omnibus his quasi morbis voluit carere sapientem,

    Cic. Ac. 1, 10, 38:

    calumniā,

    Quint. 9, 4, 57:

    conspiratione et periculo,

    Suet. Aug. 19:

    stultitiae atque ignorantiae crimine, Auct. B. G. 8 praef.: communi sensu,

    Hor. S. 1, 3, 66:

    morte,

    to be immortal, id. C. 2, 8, 12; Ov. M. 15, 158:

    suis figurā,

    id. ib. 14, 286; cf.

    of virtue, personified: culpāque omni carens praeter se ipsam nihil censet ad se pertinere,

    Cic. Tusc. 5, 1, 4.—
    2.
    To be without a thing from free-will, i.e. to deprive one ' s self of a thing [p. 292] not to make use of it, to deny one ' s self a thing, to abstain from (syn.: abstineo, absum; hence opp. utor; v. the foll.):

    temeto,

    Plaut. Truc. 4, 3, 59; Cic. Rep. Fragm. ap. Non. p. 5, 18; cf.

    vino,

    Plaut. As. 4, 1, 57:

    nec Veneris fructu,

    renounces not. Lucr. 4, 1073:

    lubidinibus,

    Sall. C. 13, 5:

    amicorum facultatibus,

    Nep. Epam. 3, 4:

    mulieribus facile,

    id. Phoc. 1, 3; cf. absol.:

    satiatis vero et expletis jucundius est carere quam frui,

    Cic. Sen. 14, 47.—With acc.:

    Tandem non ego illam caream, ei sit opus, vel totum triduom?

    Ter. Eun. 2, 1, 18.— Hence,
    3.
    Of localities, to hold one ' s self aloof from, not to go to; or merely, to be absent from (cf. abstineo, II.):

    foro, senatu, publico,

    Cic. Mil. 7, 18; cf.:

    provinciā domoque,

    id. Verr. 2, 4, 19, § 41:

    aspectu civium,

    id. Cat. 1, 7, 17:

    declamationibus nostris,

    id. Fam. 7, 33, 1:

    forensi luce,

    id. Brut. 8, 32:

    patria,

    Nep. Pelop. 1, 4; Tac. A. 4, 58:

    Roma,

    Cic. Att. 9, 19, 1.—
    B.
    Of inanimate subjects:

    terra caret vero sensu,

    Lucr. 2, 652; cf. id. 2, 990, and 1, 573:

    haec duo tempora carent crimine,

    Cic. Lig. 2, 4:

    carere omni malo mortem,

    id. Tusc. 1, 12, 26:

    an ulla putatis Dona carere dolis Danaum?

    Verg. A. 2, 44:

    nec lacrimis caruere genae,

    id. ib. 5, 173:

    pars quae peste caret,

    id. ib. 9, 540:

    oratio, quae astu caret,

    Quint. 9, 1, 20:

    oeconomia nomine Latino caret,

    id. 3, 3, 9:

    quae caret ora cruore nostro?

    Hor. C. 2, 1, 36:

    caret Ripa ventis,

    id. ib. 3, 29, 23:

    aditu carentia saxa,

    Ov. M. 3, 226:

    nivibus caritura Rhodope,

    id. ib. 2, 222:

    naturae vero rerum vis atque vis atque majestas in omnibus momentis fide caret,

    Plin. 7, 1, 1, § 7.—
    II.
    To be deprived of, to be without, to feel the want of, to want something that is desirable:

    voluptate virtus saepe caret, nunquam indiget,

    Sen. Vit. Beat. 7, 2:

    patriā,

    Ter. Heaut. 1, 1, 85:

    quam huic erat miserum carere consuetudine amicorum, societate victus, sermone omnino familiari!

    Cic. Tusc. 5, 22, 63:

    hac luce,

    id. ib. 1, 6, 12:

    voluptatibus,

    id. Sen. 3, 7:

    commodis omnibus,

    id. Rosc. Am. 15, 44:

    provinciis atque oris Italiae maritimis ac portibus nostris,

    id. Imp. Pomp. 18, 55:

    tali munere,

    Verg. A. 5, 651:

    citharā,

    Hor. C. 1, 31, 20:

    vate sacro,

    id. ib. 4, 9, 28:

    patrio sepulcro,

    id. S. 2, 3, 196:

    libertate,

    id. Ep. 1, 10, 40:

    honore,

    Ov. M. 15, 614:

    laude,

    Quint. 2, 20, 10 al.:

    caret omni Majorum censu,

    has lost, dissipated, Juv. 1, 59.—
    b.
    With gen.:

    tui carendum quod erat,

    Ter. Heaut. 2, 4, 20; so Laev. ap. Gell. 19, 7, 7.—
    c.
    With acc.:

    quia Id quod amo careo,

    Plaut. Curc. 1, 2, 49; cf. id. Poen. 4, 1, 4: eos parentes careo, Turp. ap. Non. p. 466, 8:

    DVLCEM. CARVI. LVCEM. CVM. TE. AMISI.,

    Inscr. Grut. 572, 7; so ib. 770, 9;

    hence careri,

    pass., Marc. Emp. 36 med.; cf.:

    virque mihi dempto fine carendus abest,

    Ov. H. 1, 50.—
    B.
    With the access. idea of the subjective state of mind or feeling, to feel the want of a thing, to miss: triste enim est nomen ipsum carendi, quia subicitur haec vis; habuit, non habet;

    desiderat, requirit, indiget,

    Cic. Tusc. 1, 36, 87; cf.

    the context: carere igitur hoc significat, egere eo quod habere velis,

    id. ib. §

    88: non caret is qui non desiderat,

    id. Sen. 14, 47.

    Lewis & Short latin dictionary > careo

  • 4 claustritumus

    claustrĭtŭmus, i, m. [from claustrum, like aeditumus from aedes], a warden of locks, Laev. ap. Gell. 12, 105.

    Lewis & Short latin dictionary > claustritumus

  • 5 decipula

    dēcĭpŭla, ae, f., and dēcĭpŭlum, i, n. [decipio], a snare, gin, trap.
    I.
    Lit. (late Lat.):

    plena avibus,

    Vulg. Jerem. 5, 27; Job 18, 10.—
    II.
    Trop. (ante- and post-class.).
    (α).
    Fem., Sid. Ep. 8, 10 med.; Mart. Cap. 4, § 423; Vulg. Job 18, 10.—
    (β).
    Neutr., App. M. 8, p. 202, 38; 10, p. 250, 28; so id. Flor. 4, p. 360.— Plur.: nulla decipula, Laev. ap. Front. Ep. ad M. Caes. 1, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > decipula

  • 6 decipulum

    dēcĭpŭla, ae, f., and dēcĭpŭlum, i, n. [decipio], a snare, gin, trap.
    I.
    Lit. (late Lat.):

    plena avibus,

    Vulg. Jerem. 5, 27; Job 18, 10.—
    II.
    Trop. (ante- and post-class.).
    (α).
    Fem., Sid. Ep. 8, 10 med.; Mart. Cap. 4, § 423; Vulg. Job 18, 10.—
    (β).
    Neutr., App. M. 8, p. 202, 38; 10, p. 250, 28; so id. Flor. 4, p. 360.— Plur.: nulla decipula, Laev. ap. Front. Ep. ad M. Caes. 1, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > decipulum

  • 7 decresco

    dē-cresco, crēvi, crētum, 3, v. n.
    I.
    Orig., to grow less, grow shorter, decrease, wane (as the moon, bodies of water, the length of the day, etc.): ostreae cum luna pariter crescunt pariterque decrescunt, * Cic. Div. 2, 14, 33:

    crescunt loca decrescentibus undis,

    Ov. M. 1, 345; cf.:

    aequora,

    id. ib. 2, 292; and: decrescentia flumina, * Hor. Od. 4, 7, 3:

    die decrescente (coupled with quo rursus crescente),

    Plin. 2, 59, 60, § 151:

    ubi febris fuit atque decrevit,

    Cels. 3, 6; cf.:

    morbus,

    id. ib. 20 al.: nocte dieque decretum et auctum, Laev. ap. Prisc. p. 869 P.;

    of the waters of the flood,

    Vulg. Gen. 8, 5.—Hence,
    II.
    In gen., to decrease, become less, diminish:

    uncus aratri Ferreus occulte decrescit in arvis,

    i. e. wears away, Lucr. 1, 315; id. 5, 536; Quint. 5, 12, 14; 9, 4, 23:

    admiratio decrescit,

    id. 1, 3, 5:

    metus matrum,

    Sil. 7, 82 et saep.:

    ut corpora quamlibet ardua et excelsa, procerioribus admota decrescant,

    i. e. seem smaller, Plin. Pan. 61, 2:

    decrescente reditu (agelli) etiam pretium minuit,

    Plin. Ep. 6, 3, 1.—
    b.
    Poet., of the gradual disappearance of places as one removes farther from them, Stat. Ach. 2, 308; Claud. Rapt. Pros. 1, 189.—
    * B.
    Pregn., to pass away by diminution; to vanish, disappear:

    cornua decrescunt, etc.,

    Ov. M. 1, 740.

    Lewis & Short latin dictionary > decresco

  • 8 dolentia

    dŏlentĭa, ae, f. [doleo], pain, Laev. ap. Gell. 19, 7, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > dolentia

  • 9 dulciorelocus

    dulcĭōrĕlŏcus, a, um, adj. [dulcisos-loquor], speaking with a sweet mouth, an epithet of Nestor, Laev. ap. Gell. 19, 7, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > dulciorelocus

  • 10 facio

    făcĭo, feci, factum, 3, v. a. and n.; in pass.: fio, factus, fieri ( imper. usually fac, but the arch form face is freq., esp. in Plaut. and Ter., as Plaut. As. prol. 4; 1, 1, 77; id. Aul. 2, 1, 30; id. Cist. 2, 1, 28; id. Ep. 1, 1, 37; 2, 2, 117; id. Most. 3, 2, 167 et saep.; Ter. And. 4, 1, 57; 4, 2, 29; 5, 1, 2; 14; id. Eun. 1, 2, 10 al.; Cato, R. R. 23, 1; 26; 32 al.; Cat. 63, 78; 79; 82; Ov. Med. fac. 60; Val. Fl. 7, 179 al.; futur. facie for faciam, Cato ap. Quint. 1, 7, 23; cf. dico, init., and the letter e:

    faxo,

    Plaut. Am. 1, 1, 199; 2, 1, 42; 3, 3, 17; 3, 4, 14; 5, 1, 55 et saep.; Ter. And. 5, 2, 13; id. Eun. 2, 2, 54; 4, 3, 21 al.; Verg. A. 9, 154; 12, 316; Ov. M. 3, 271; 12, 594: faxim, Enn. ap. Non. 507, 23; Plaut. Am. 1, 3, 13; id. Aul. 3, 2, 6; 3, 5, 20 al.; Ter. And. 4, 4, 14; id. Heaut. 1, 2, 13:

    faxis,

    Hor. S. 2, 3, 38; Sil. 15, 362: faxit, Lex Numae in Paul. ex Fest. s. v. ALIVTA, p. 6 Mull.; Fragm. XII. Tab. ap. Gell. 20, 1, 12; Plaut. Capt. 3, 4, 90; 3, 5, 54; id. Cas. 3, 5, 6 al.; Ter. Heaut. 1, 2, 24; id. Phorm. 3, 3, 21:

    faximus,

    Plaut. Truc. 1, 1, 40: faxitis, an old form in Liv. 23, 11, 2; 25, 12, 10; 29, 27, 3:

    faxint,

    Plaut. Am. 2, 1, 85; id. Aul. 2, 1, 27; 2, 2, 79 al.; Ter. Heaut. 1, 1, 109; id. Hec. 1, 2, 27; 3, 2, 19; Cic. Verr. 2, 3, 35, § 81; id. Fam. 14, 3, 3.—In pass. imper.:

    fi,

    Plaut. Curc. 1, 1, 87; Hor. S. 2, 5, 38; Pers. 1, 1, 39:

    fite,

    Plaut. Curc. 1, 1, 89 al. — Indic.: facitur, Nigid. ap. Non. 507, 15: fitur, Cato ap. Prisc. p. 789:

    fiebantur,

    id. ib.: fitum est, Liv. Andron. ap. Non. 475, 16.— Subj.: faciatur, Titin. ib.— Inf.: fiere, Enn. ap. Charis. p. 75 P.; Ann. v. 15, ed. Vahl.; Laev. ap. Gell. 19, 7, 10.—On the long i of fit, v. Ritschl, prol. p. 184, and cf. Plaut. Capt. prol. 25: ut fit in bello) [prob. root bha-; Sanscr. bhasas, light; Gr. pha-, in phainô, phêmi; cf. fax, facetiae, facilis, Corss. Ausspr. 1, 423.—But Curt. refers facio to root the- (strengthened THEK), Griech. Etym. p. 64], to make in all senses, to do, perform, accomplish, prepare, produce, bring to pass, cause, effect, create, commit, perpetrate, form, fashion, etc. (cf. in gen.:

    ago, factito, reddo, operor, tracto): verbum facere omnem omnino faciendi causam complectitur, donandi, solvendi, judicandi, ambulandi, numerandi,

    Dig. 50, 16, 218.
    I.
    Act.
    A.
    In gen.
    (α).
    With acc.: ut faber, cum quid aedificaturus est, non ipse facit materiam, sed ea utitur, quae sit parata, etc.... Quod si non est a deo materia facta, ne terra quidem et aqua et aer et ignis a deo factus est, Cic. N. D. Fragm. ap. Lact. 2, 8 (Cic. ed. Bait. 7, p. 121):

    sphaera ab Archimede facta,

    Cic. Rep. 1, 14:

    fecitque idem et sepsit de manubiis comitium et curiam,

    id. ib. 2, 17:

    aedem,

    id. ib. 2, 20:

    pontem in Arari faciundum curat,

    Caes. B. G. 1, 13, 1:

    castra,

    id. ib. 1, 48, 2; Cic. Fam. 15, 4, 4:

    faber vasculum fecit,

    Quint. 7, 10, 9:

    classem,

    Caes. B. G. 4, 21, 4:

    cenas et facere et obire,

    Cic. Att. 9, 13, 6:

    ignem lignis viridibus,

    id. Verr. 2, 1, 17, § 45:

    poema,

    to compose, id. Pis. 29, 70:

    carmina,

    Juv. 7, 28:

    versus,

    id. 7, 38:

    sermonem,

    Cic. Fam. 9, 8, 1; cf.

    litteram,

    id. Ac. 2, 2, 6: ludos, to celebrate, exhibit = edere, id. Rep. 2, 20; id. Att. 15, 10;

    also i. q. ludificari,

    Plaut. Capt. 3, 4, 47:

    sementes,

    i. e. to sow, Caes. B. G. 1, 3, 1:

    messem,

    Col. 2, 10, 28:

    pecuniam,

    to make, acquire, Cic. Verr. 2, 2, 6, § 17:

    manum (with parare copias),

    to collect, prepare, id. Caecin. 12, 33; so,

    cohortes,

    Caes. B. C. 3, 87, 4:

    exercitum,

    Vell. 2, 109, 2; and:

    auxilia mercede,

    Tac. A. 6, 33:

    iter,

    Cic. Att. 3, 1; id. Planc. 26, 65; id. Div. 1, 33, 73 et saep.; cf.

    also the phrases: aditum sibi ad aures,

    Quint. 4, 1, 46:

    admirationem alicujus rei alicui,

    to excite, Liv. 25, 11, 18; Sen. Ep. 115:

    aes alienum,

    Cic. Att. 13, 46, 4; Liv. 2, 23, 5; Sen. Ep. 119, 1:

    alienationem disjunctionemque,

    Cic. Lael. 21, 76:

    animum alicui,

    Liv. 25, 11, 10:

    arbitrium de aliquo,

    to decide, Hor. C. 4, 7, 21;

    opp. arbitrium alicui in aliqua re,

    i. e. to leave the decision to one, Liv. 43, 15, 5:

    audaciam hosti,

    id. 29, 34, 10:

    audientiam orationi,

    Cic. Div. in Caecil. 13, 42:

    auspicium alicui,

    Liv. 1, 34, 9; Hor. Ep. 1, 1, 86:

    auctoritatem,

    Cic. de Imp. Pomp. 15, 43:

    bellum,

    Cic. Off. 1, 11, 35; Caes. B. G. 3, 29, 2:

    multa bona alicui,

    Plaut. Poen. 5, 4, 46:

    castra,

    to pitch, Tac. H. 5, 1:

    caulem,

    to form, Col. Arb. 54:

    clamores,

    to make, raise, Cic. Brut. 95, 326:

    cognomen alicui,

    to give, Liv. 1, 3, 9:

    commercium sermonis,

    id. 5, 15, 5:

    concitationes,

    Caes. B. C. 3, 106 fin.:

    conjurationes,

    to form, id. B. G. 4, 30 fin.:

    consuetudinem alicui cum altero,

    Cic. Fam. 13, 23, 1:

    consilia alicui,

    Liv. 35, 42, 8:

    contentionem cum aliquo,

    Cic. Off. 1, 38, 137:

    controversiam,

    to occasion, id. Or. 34, 121:

    convicium magnum alicui,

    id. Fam. 10, 16, 1:

    copiam pugnandi militibus,

    Liv. 7, 13, 10:

    corpus,

    to grow fat, corpulent, Cels. 7, 3 fin.; Phaedr. 3, 7, 5:

    curam,

    Tac. A. 3, 52:

    damnum,

    to suffer, Cic. Brut. 33, 125:

    detrimentum,

    id. Verr. 2, 4, 9, § 20:

    desiderium alicujus, rei alicui,

    Liv. 3, 34, 7; 7, 24, 10:

    dicta,

    Ov. F. 2, 375; 3, 515:

    difficultatem,

    Quint. 10, 3, 10 and 16:

    discordiam,

    to cause, Tac. H. 3, 48:

    discrimen,

    Quint. 7, 2, 14; 11, 1, 43:

    disjunctionem (with alienationem),

    Cic. Lael. 21, 76:

    dolorem alicui,

    id. Att. 11, 8, 2:

    dulcedinem,

    Sen. Ep. 111:

    eloquentiam alicui (ira),

    Quint. 6, 2, 26:

    epigramma,

    to write, Cic. Arch. 10, 25:

    errorem,

    Sen. Ep. 67:

    eruptiones ex oppido,

    Caes. B. C. 2, 2, 5:

    exemplum,

    Quint. 5, 2, 2: exempla = edere or statuere, Plaut. Most. 5, 1, 66. exercitum, to raise, muster, Tac. A. 6, 33:

    exspectationem,

    Quint. 9, 2, 23:

    facinus,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 1; Cic. Fin. 2, 29, 95; Tac. A. 12, 31:

    facultatem recte judicandi alicui,

    Cic. Verr. 2, 2, 73, § 179:

    fallaciam,

    Ter. And. 1, 8, 7:

    famam ingenii,

    Quint. 11, 2, 46:

    fastidium,

    Liv. 3, 1, 7:

    favorem alicui,

    id. 42, 14, 10; Quint. 4, 1, 33:

    fidem alicui,

    Cic. Cat. 3, 2, 4; id. Att. 7, 8, 1; Quint. 6, 2, 18:

    finem,

    Cic. Att. 16, 16, 16; id. Rep. 2, 44:

    formidinem,

    to excite, Tac. H. 3, 10:

    fortunam magnam (with parare),

    Liv. 24, 22, 9:

    fraudem,

    Plaut. Mil. 2, 2, 9; Cic. Att. 4, 12:

    fugam fecerunt, stronger than fugerunt,

    Liv. 8, 9, 12 Weissenb.; Sall. J. 53, 3;

    but: cum fugam in regia fecisset (sc. ceterorum),

    Liv. 1, 56, 4; so,

    fugam facere = fugare,

    id. 21, 5, 16; 21, 52, 10:

    fugam hostium facere,

    id. 22, 24, 8; 26, 4, 8 al.:

    gestum vultu,

    Quint. 11, 3, 71:

    gradum,

    Cic. de Or. 2, 61, 249; id. Verr. 2, 2, 1, § 3; Quint. 3, 6, 8:

    gratiam alicujus rei,

    Liv. 3, 56, 4; 8, 34, 3:

    gratulationem alicui,

    Cic. Fam. 11, 18, 3; Sen. Ep. 6:

    gratum alicui,

    Ter. Eun. 4, 4, 56; Cic. Rep. 1, 21; cf.:

    gratissimum alicui,

    id. Fam. 7, 21 fin.:

    histrioniam,

    Plaut. Am. prol. 152:

    homicidium,

    to commit, Quint. 5, 9, 9:

    hospitium cum aliquo,

    Cic. Balb. 18, 42:

    imperata,

    Caes. B. G. 2, 3, 3:

    impetum in hostem,

    Cic. Fin. 1, 10, 34; Liv. 25, 11, 2:

    incursionem,

    Liv. 3, 38, 3:

    indicium,

    Cic. Verr. 2, 1, 57, § 150:

    inducias,

    id. Phil. 8, 7, 20:

    initium,

    to begin, id. Agr. 2, 29, 79; cf.:

    initia ab aliquo,

    id. Rep. 1, 19:

    injuriam,

    id. ib. 3, 14 (opp. accipere); Caes. B. G. 1, 36, 4; Quint. 3, 6, 49; 10, 1, 115:

    insidias alicui,

    Cic. Mil. 9, 23:

    iram,

    Quint. 6, 1, 14:

    jacturam,

    Cic. Off. 3, 23, 89; id. Fin. 2, 24, 79; Caes. B. G. 7, 77, 7:

    judicium,

    Cic. Att. 7, 23, 2:

    judicatum,

    to execute, id. Fl. 20, 48:

    jus alicui,

    Liv. 32, 13, 6:

    jussa,

    Ov. F. 1, 379:

    laetitiam,

    Cic. Fin. 1, 7, 25:

    largitiones,

    id. Tusc. 3, 20, 48:

    locum poetarum mendacio,

    Curt. 3, 1, 4:

    locum alicui rei,

    Cels. 2, 14 fin.; 7, 4, 3; Curt. 4, 11, 8; Sen. Ep. 91, 13 et saep.:

    longius,

    Cic. Leg. 1, 7, 22 al.:

    valde magnum,

    id. Q. Fr. 1, 2, 2, § 7:

    medicinam alicui,

    to administer, id. Fam. 14, 7:

    memoriam,

    Quint. 11, 2, 4:

    mentionem,

    Cic. Q. Fr. 2, 11, 2:

    metum,

    to excite, Tac. A. 6, 36:

    turbida lux metum insidiarum faciebat,

    suggested, Liv. 10, 33, 5:

    metum alicui,

    id. 9, 41, 11:

    missum aliquem,

    Cic. Verr. 2, 3, 58, § 134:

    modum irae,

    Liv. 4, 50, 4:

    moram,

    Cic. Att. 16, 2, 1; Plaut. Most. 1, 1, 72:

    morem alicujus rei sibi,

    Liv. 35, 35, 13:

    motus,

    id. 28, 46, 8: multam alicui, Cato ap. Gell. 11, 1, 6:

    munditias,

    id. R. R. 2, 4:

    mutationem,

    Cic. Sest. 12, 27; id. Off. 1, 33, 120:

    multa alicui,

    id. Q. Fr. 3, 1, 5, § 16:

    naufragium,

    to suffer, id. Fam. 16, 9, 1:

    negotium alicui,

    to give to do, make trouble for, Quint. 5, 12, 13; Just. 21, 4, 4:

    nomen alicui,

    Liv. 8, 15, 8; cf.

    nomina,

    to incur debts, Cic. Off. 3, 14, 59:

    odium vitae,

    Plin. 20, 18, 76, § 199:

    officium suum,

    Ter. Phorm. 4, 5, 12:

    omnia amici causa,

    Cic. Lael. 10, 35; id. Fam. 5, 11, 2:

    opinionem alicui,

    id. Div. in Caecil. 14, 45:

    orationem,

    id. de Or. 1, 14, 63; id. Brut. 8, 30; id. Or. 51, 172:

    otia alicui,

    to grant, Verg. E. 1, 6:

    pacem,

    to conclude, Cic. Off. 3, 30, 109:

    pecuniam ex aliqua re,

    id. Verr. 2, 2, 6, § 17:

    periculum,

    Ter. Eun. 3, 2, 23; id. Heaut. 2, 1, 9; Tac. A. 13, 33; 16, 19; Sall. C. 33, 1: perniciem alicui, to cause, = parare, Tac. H. 2, 70:

    planum,

    Cic. Rosc. Am. 19, 54:

    potestatem,

    id. Cat. 3, 5, 11; id. Rep. 2, 28:

    praedam,

    Caes. B. G. 4, 34, 5; Cic. Verr. 2, 1, 60, § 156; Plaut. Poen. 3, 6, 8:

    praedas ab aliquo,

    Nep. Chabr. 2, 2:

    proelium,

    to join, Caes. B. G. 1, 13; Cic. Deiot. 5, 13; Liv. 25, 1, 5; Tac. H. 4, 79; id. A. 12, 40:

    promissum,

    Cic. Off. 3, 25, 95:

    pudorem,

    Liv. 3, 31, 3:

    ratum,

    id. 28, 39, 16:

    rem,

    Ter. Ad. 2, 2, 12:

    reum,

    to accuse, Cic. Verr. 2, 2, 38: risum, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 9, 1; Quint. 6, 1, 40; 48:

    scelus,

    to commit, Tac. H. 1, 40:

    securitatem alicui,

    Liv. 36, 41, 1:

    sermonem,

    Cic. Verr. 2, 1, 26, § 66:

    significationem ignibus,

    Caes. B. G. 2, 33, 3:

    silentium,

    Liv. 24, 7, 12:

    somnum,

    to induce, Juv. 3, 282:

    spem,

    Cic. Att. 3, 16; Liv. 30, 3, 7:

    spiritus,

    id. 30, 11, 3:

    stercus,

    Col. 2, 15:

    stipendia,

    Sall. J. 63, 3; Liv. 3, 27, 1; 5, 7, 5:

    stomachum alicui,

    Cic. Att. 5, 11, 2; id. Fam. 1, 9, 10:

    suavium alicui,

    Plaut. As. 4, 1, 53:

    suspicionem,

    Cic. Fl. 33, 83:

    taedium alicujus rei,

    Liv. 4, 57, 11:

    terrorem iis,

    to inflict, id. 10, 25, 8:

    timorem,

    to excite, id. 6, 28, 8:

    mihi timorem,

    Cic. Fam. 10, 18, 2:

    totum,

    Dig. 28, 5, 35:

    transitum alicui,

    Liv. 26, 25, 3:

    turbam,

    Ter. Eun. 4, 1, 2:

    urinam,

    Col. 6, 19:

    usum,

    Quint. 10, 3, 28:

    vadimonium,

    Cic. Quint. 18, 57:

    verbum, verba,

    to speak, talk, id. Verr. 2, 4, 65, § 147:

    verbum,

    to invent, id. Fin. 3, 15, 51:

    versus,

    id. Q. Fr. 3, 5:

    vestigium,

    id. Rab. Post. 17, 47: viam [p. 717] sibi, Liv. 3, 5, 6:

    vim alicui or in aliquem,

    id. 38, 24, 4; 3, 5, 5:

    vires,

    to get, acquire, Quint. 10, 3, 3:

    vitium,

    Cic. Top. 3, 15 al. —
    (β).
    With ut, ne, quin, or the simple subj.:

    faciam, ut ejus diei locique meique semper meminerit,

    Plaut. Capt. 4, 2, 20:

    facere ut remigret domum,

    id. Pers. 4, 6, 3; id. Capt. 3, 4, 78; 4, 2, 77:

    ea, quantum potui, feci, ut essent nota nostris,

    Cic. Ac. 1, 2, 8:

    facito, ut sciam,

    id. Att. 2, 4, 4:

    non potuisti ullo modo facere, ut mihi illam epistolam non mitteres,

    id. ib. 11, 21, 1:

    si facis ut patriae sit idoneus,

    Juv. 14, 71:

    ut nihil ad te dem litterarum facere non possum,

    Cic. Ac. 8, 14, 1; for which, with quin:

    facere non possum, quin ad te mittam,

    I cannot forbear sending, id. ib. 12, 27, 2:

    fecisti, ut ne cui maeror tuus calamitatem afferret,

    id. Clu. 60, 168:

    fac, ne quid aliud cures,

    id. Fam. 16, 11, 1:

    domi assitis, facite,

    Ter. Eun. 3, 2, 53:

    fac fidele sis fidelis,

    Plaut. Capt. 2, 3, 79:

    fac cupidus mei videndi sis,

    Cic. Fam. 5, 21, 5:

    fac cogites,

    id. ib. 11, 3, 4.—In pass.:

    fieri potest, ut recte quis sentiat, etc.,

    Cic. Tusc. 1, 3, 6: potest fieri, ut iratus dixerit, etc., Crass. ap. Cic. de Or. 2, 70, 285:

    nec fieri possit, ut non statim alienatio facienda sit,

    id. Lael. 21, 76; so with ut non, id. Verr. 2, 2, 77, § 190 (Zumpt, Gram. § 539).—
    (γ).
    With inf. = efficere, curare, to cause (rare):

    nulla res magis talis oratores videri facit,

    Cic. Brut. 38, 142; Pall. 6, 12:

    aspectus arborum macrescere facit volucres inclusas,

    Varr. R. R. 3, 5, 3; Sall. Fragm. ap. Sen. Ep. 114:

    qui nati coram me cernere letum Fecisti,

    Verg. A. 2, 539; Ov. H. 17, 174:

    mel ter infervere facito,

    Col. 12, 38, 5 (perh. also in Ov. H. 6, 100, instead of favet, v. Loers. ad h. l.; cf. infra, B. 4.).—
    (δ).
    Absol.:

    ego plus, quam feci, facere non possum,

    Cic. Fam. 11, 14, 3:

    faciam, ut potero, Laeli,

    id. de Sen. 3, 7; cf. id. Rep. 1, 24:

    noli putare, pigritia me facere, quod non mea manu scribam,

    id. Att. 16, 15, 1; so,

    facere = hoc or id facere,

    Lucr. 4, 1112 (cf. Munro ad loc.); 1153: vereor ne a te rursus dissentiam. M. Non facies, Quinte, Cic. Leg. 3, 15, 33;

    so after scribam,

    id. Att. 16, 16, 15:

    nominaverunt,

    id. Rep. 2, 28, 50;

    after disserere: tu mihi videris utrumque facturus,

    id. ib. 2, 11, 22;

    after fingere: ut facit apud Platonem Socrates,

    id. ib.:

    necesse erit uti epilogis, ut in Verrem Cicero fecit,

    Quint. 6, 1, 54:

    qui dicere ac facere doceat,

    id. 2, 3, 11:

    faciant equites,

    Juv. 7, 14; Liv. 42, 37, 6:

    petis ut libellos meos recognoscendos curem. Faciam,

    Plin. Ep. 4, 26, 1; 5, 1, 4 et saep. (cf. the use of facio, as neutr., to resume or recall the meaning of another verb, v. II. E. infra; between that use and this no line can be drawn).
    B.
    In partic.
    1.
    With a double object, to make a thing into something, to render it something:

    senatum bene firmum firmiorem vestra auctoritate fecistis,

    Cic. Phil. 6, 7, 18:

    te disertum,

    id. ib. 2, 39 fin.:

    iratum adversario judicem,

    id. de Or. 1, 51, 220:

    heredem filiam,

    to appoint, constitute, id. Verr. 2, 1, 43, § 111:

    aliquem regem,

    Just. 9, 6:

    aliquem ludos,

    Plaut. Aul. 2, 2, 75:

    aliquem absentem rei capitalis reum,

    Cic. Verr. 2, 2, 38, § 93:

    animum dubium,

    id. de Imp. Pomp. 10, 27:

    injurias irritas,

    id. Verr. 2, 2, 26, § 63:

    vectigalia sibi deteriora,

    Caes. B. G. 1, 36, 4:

    hi consules facti sunt,

    Cic. de Sen. 5, 14:

    disciplina doctior facta civitas,

    id. Rep. 2, 19:

    di ex hominibus facti,

    id. ib. 2, 10; cf.:

    tua virtute nobis Romanos ex amicis amicissimos fecisti,

    Sall. J. 10, 2.—In pass.:

    quo tibi sumere depositum clavum fierique tribuno?

    to become a tribune, Hor. S. 1, 6, 25.—
    2.
    to value, esteem, regard a person or thing in any manner (like the Engl. make, in the phrase to make much of).—Esp. with gen. pretii:

    in quo perspicere posses, quanti te, quanti Pompeium, quem unum ex omnibus facio, ut debeo, plurimi, quanti Brutum facerem,

    Cic. Fam. 3, 10, 2:

    te quotidie pluris feci,

    id. ib. 3, 4, 2:

    voluptatem virtus minimi facit,

    id. Fin. 2, 13, 42:

    dolorem nihili facere,

    to care nothing for, to despise, id. ib. 27, 88:

    nihili facio scire,

    Plaut. Pers. 2, 2, 42:

    negat se magni facere, utrum, etc.,

    Quint. 11, 1, 38:

    parum id facio,

    Sall. J. 85, 31: si illi aliter nos faciant quam aequum sit. Plaut. Stich. 1, 1, 43.—
    3.
    With gen., to make a thing the property of a person, subject it to him: omnia, quae mulieris fuerunt, viri fiunt, Cic. Top. 4, 23.—Esp.: facere aliquid dicionis alicujus, to reduce to subjection under a person or power:

    omnem oram Romanae dicionis fecit,

    Liv. 21, 60, 3:

    dicionis alienae facti,

    id. 1, 25, 13; 5, 27, 14; cf.: ut munus imperii beneficii sui faceret, to make it ( seem) his own bounty, Just. 13, 4, 9:

    ne delecto imperatore alio sui muneris rempublicam faceret,

    Tac. A. 15, 52.—
    4.
    To represent a thing in any manner, to feign, assert, say. —Constr. with acc. and adj. or part., or with acc. and inf.
    (α).
    Acc. and part.:

    in eo libro, ubi se exeuntem e senatu et cum Pansa colloquentem facit,

    id. Brut. 60, 218:

    Xenophon facit... Socratem disputantem,

    id. N. D. 1, 12, 31; cf.:

    ejus (Socratis) oratio, qua facit eum Plato usum apud judices,

    id. Tusc. 1, 40 fin. al.—
    (β).
    Acc. and inf.:

    qui nuper fecit servo currenti in via decesse populum,

    Ter. Heaut. prol. 31:

    fecerat et fetam procubuisse lupam,

    Verg. A. 8, 630; cf. Ov. M. 6, 109, v. Bach ad h. l.:

    poetae impendere apud inferos saxum Tantalo faciunt,

    Cic. Tusc. 4, 16, 35:

    quem (Herculem) Homerus apud inferos conveniri facit ab Ulixe,

    id. N. D. 3, 16, 41:

    Plato construi a deo mundum facit,

    id. ib. 1, 8, 19:

    Plato Isocratem laudari fecit a Socrate,

    id. Opt. Gen. 6, 17; id. Brut. 38, 142:

    M. Cicero dicere facit C. Laelium,

    Gell. 17, 5, 1:

    caput esse faciunt ea, quae perspicua dicunt,

    Cic. Fia. 4, 4, 8, v. Madv. ad h. l.—
    (γ).
    In double construction:

    Polyphemum Homerus cum ariete colloquentem facit ejusque laudare fortunas,

    Cic. Tusc. 5, 39 fin.
    5.
    To make believe, to pretend:

    facio me alias res agere,

    Cic. Fam. 15, 18:

    cum verbis se locupletem faceret,

    id. Fl. 20:

    me unum ex iis feci, qui, etc.,

    id. Planc. 27, 65.—
    6.
    Hypothetically in the imper. fac, suppose, assume:

    fac, quaeso, qui ego sum, esse te,

    Cic. Fam. 7, 23, 1; cf.:

    fac potuisse,

    id. Phil. 2, 3, 5:

    fac animos non remanere post mortem,

    id. Tusc. 1, 34, 82; 1, 29, 70:

    fac velit,

    Stat. Ach. 2, 241:

    fac velle,

    Verg. A. 4, 540.—
    7.
    In mercant. lang., to practise, exercise, follow any trade or profession:

    cum mercaturas facerent,

    Cic. Verr. 2, 5, 28, § 72:

    naviculariam,

    id. ib. 2, 5, 18, §

    46: argentariam,

    id. ib. 2, 5, 49, § 155; id. Caecin. 4, 10:

    topiariam,

    id. Q. Fr. 3, 1, 2, § 5:

    haruspicinam,

    id. Fam. 6, 18, 1:

    praeconium,

    id. ib.; so,

    piraticam,

    id. Post. Red. in Sen. 5, 11:

    medicinam,

    Phaedr. 1, 14, 2.—
    8.
    In relig. lang., like the Gr. rhezein, to perform or celebrate a religious rite; to offer sacrifice, make an offering, to sacrifice:

    res illum divinas apud eos deos in suo sacrario quotidie facere vidisti,

    Cic. Verr. 2, 4, 8, § 18:

    sacra pro civibus,

    id. Balb. 24, 55:

    sacrificium publicum,

    id. Brut. 14, 56.— Absol.:

    a sacris patriis Junonis Sospitae, cui omnes consules facere necesse est, consulem avellere,

    Cic. Mur. 41, 90.—With abl.:

    cum faciam vitula pro frugibus,

    Verg. E. 3, 77:

    catulo,

    Col. 2, 22, 4.— Pass. impers.:

    cum pro populo fieret,

    Cic. Att. 1, 13, 3:

    quibus diis decemviri ex libris ut fieret, ediderunt,

    Liv. 37, 3, 5.—
    9.
    In gram., to make, form in inflecting:

    cur aper apri et pater patris faciat?

    Quint. 1, 6, 13; so id. 14; 15; 27; cf.:

    sic genitivus Achilli et Ulixi fecit,

    id. 1, 5, 63; 1, 6, 26:

    eadem (littera) fecit ex duello bellum,

    id. 1, 4, 15.—
    10.
    In late Lat., (se) facere aliquo, to betake one's self to any place:

    intra limen sese facit,

    App. 5, p. 159, 25;

    without se: homo meus coepit ad stelas facere,

    Petr. 62:

    ad illum ex Libya Hammon facit,

    Tert. Pall. 3.—
    11.
    Peculiar phrases.
    a.
    Quid faciam (facias, fiet, etc.), with abl., dat., or (rare) with de, what is to be done with a person or thing? quid hoc homine facias? Cic. Sest. 13, 29; id. Verr. 2, 2, 16, § 40:

    nescit quid faciat auro,

    Plaut. Bacch. 2, 3, 100:

    quid tu huic homini facias?

    Cic. Caecin. 11, 30; cf.:

    quid enim tibi faciam,

    id. Att. 7, 3, 2: quid faceret huic conclusioni, i. e. how should he refute, etc., id. Ac. 2, 30, 96:

    quid facias illi?

    Hor. S. 1, 1, 63:

    miserunt Delphos consultum quidnam facerent de rebus suis,

    Nep. Them. 2: quid fecisti scipione? what have you done with the stick? or, what has become of it? Plaut. Cas. 5, 4, 6; cf. id. ib. 5, 4, 9.—In pass.:

    quid Tulliola mea fiet?

    Cic. Fam. 14, 4, 3:

    quid illo fiet? quid me?

    id. Att. 6, 1, 14:

    quid fiet artibus?

    id. Ac. 2, 33, 107:

    quid mihi fiet?

    Ov. A. A. 1, 536:

    quid de illa fiet fidicina igitur?

    Plaut. Ep. 1, 2, 48: de fratre quid fiet? Ter. Ad. 5, 9, 39.— Absol.:

    quid faciat Philomela? fugam custodia claudit?

    Ov. M. 6, 572:

    quid facerem? neque servitio me exire licebat, etc.,

    Verg. E. 1, 41 al. —
    b.
    Fit, factum est aliquo or aliqua re, it happens to, becomes of a person or thing:

    volo Erogitare, meo minore quid sit factum filio,

    Plaut. Capt. 5, 1, 32:

    nec quid deinde iis (elephantis) factum sit, auctores explicant,

    Plin. 8, 6, 6, § 17:

    quid eo est argento factum?

    Plaut. Most. 3, 1, 106.—Hence,
    (β).
    Esp., si quid factum sit aliquo, if any thing should happen to one (i. q. si quid acciderit humanitus), euphemistically for if one should die:

    si quid eo factum esset, in quo spem essetis habituri?

    Cic. de Imp. Pomp. 20, 59; cf.:

    eum fecisse aiunt, sibi quod faciendum fuit,

    Plaut. Poen. 5, 1, 23. —
    c.
    Ut fit, as it usually happens, as is commonly the case:

    praesertim cum, ut fit, fortuito saepe aliquid concluse apteque dicerent,

    Cic. Or. 53, 177:

    queri, ut fit, incipiunt,

    id. Verr. 2, 2, 23, § 56:

    dum se uxor, ut fit, comparat,

    id. Mil. 10, 28:

    fecit statim, ut fit, fastidium copia,

    Liv. 3, 1, 7.—
    d.
    Fiat, an expression of assent, so be it! very good! fiat, geratur mos tibi, Plaut. Ps. 1, 5, 146; id. As. 1, 1, 27; id. Am. 2, 2, 138; id. Most. 4, 3, 44 al.—
    e.
    Dictum ac factum, no sooner said than done, without delay, at once; v. dictum under dico, A. d.—
    12.
    In certain phrases the ellipsis of facere is common, e. g. finem facere:

    Quae cum dixisset, Cotta finem,

    Cic. N. D. 3, 40, 94; id. Fin. 4, 1 init. —With nihil aliud quam, quid alium quam, nihil praeterquam, which often = an emphatic Engl. only (but not in Cic.):

    Tissaphernes nihil aliud quam bellum comparavit,

    Nep. Ages. 2:

    per biduum nihil aliud quam steterunt parati,

    Liv. 34, 46; Suet. Caes. 20; id. Aug. 83; Liv. 2, 63; 4, 3; 3, 26.—So with nihil amplius quam, nihil prius quam, nihil minus quam, Liv. 26, 20; 35, 11; Suet. Dom. 3.
    II.
    Neutr.
    A.
    With adverbs, to do, deal, or act in any manner:

    recta et vera loquere, sed neque vere neque recte adhuc Fecisti umquam,

    Plaut. Capt. 5, 2, 7;

    v. recte under rego: bene fecit Silius, qui transegerit,

    Cic. Att. 12, 24, 1:

    seu recte seu perperam,

    to do right or wrong, id. Quint. 8, 31:

    Dalmatis di male faciant,

    id. Fam. 5, 11 fin.:

    facis amice,

    in a friendly manner, id. Lael. 2, 9; cf.:

    per malitiam,

    maliciously, id. Rosc. Com. 7, 21:

    humaniter,

    id. Q. Fr. 2, 1, 1:

    imperite,

    id. Leg. 1, 1, 4:

    tutius,

    Quint. 5, 10, 68:

    voluit facere contra huic aegre,

    Ter. Eun. 4, 1, 10: bene facere, to profit, benefit (opp. male facere, to hurt, injure), Ter. Ad. 5, 8, 25; 5, 7, 19; Plaut. Most. 3, 2, 22; id. Capt. 5, 2, 23; v. also under benefacio and benefactum.—
    B.
    Facere cum or ab aliquo, to take part with one, to side with one; and opp. contra (or adversus) aliquem, to take part against one:

    si respondisset, idem sentire et secum facere Sullam,

    Cic. Sull. 13, 36; cf.:

    cum illo consulem facere,

    id. Att. 6, 8, 2; and:

    secum consules facere,

    id. Planc. 35, 86:

    auctoritatem sapientissimorum hominum facere nobiscum,

    id. Caecin. 36, 104; cf.:

    rem et sententiam interdicti mecum facere fatebatur,

    id. ib. 28, 79:

    cum veritas cum hoc faciat,

    is on his side, id. Quint. 30, 91:

    commune est, quod nihilo magis ab adversariis quam a nobis facit,

    id. Inv. 1, 48, 90:

    omnes damnatos, omnes ignominia affectos illac (a or cum Caesare) facere,

    id. Att. 7, 3, 5:

    quae res in civitate duae plurimum possunt, eae contra nos ambae faciunt in hoc tempore,

    id. Quint. 1, 1:

    neque minus eos cum quibus steterint quam adversus quos fecerint,

    Nep. Eum. 8, 2:

    cum aliquo non male facere,

    to be on good terms with, Ov. Am. 3, 762.—
    C.
    In late Lat. facere cum aliqua = vivere cum aliqua, to live in matrimony, to be married, Inscr. Orell. 4646. —
    D.
    Ad aliquid, alicui, or absol., to be good or of use for any thing; to be useful, of service:

    chamaeleon facit ad difficultatem urinae,

    Plin. 22, 18, 21, § 46; Scrib. Comp. 122:

    ad talem formam non facit iste locus,

    Ov. H. 16, 190; cf. id. ib. 6, 128; id. Am. 1, 2, 16 al.:

    radix coronopi coeliacis praeclare facit,

    Plin. 22, 19, 22, § 48; so with dat., Plin. Val. 2, 1; Prop. 3 (4), 1, 20:

    facit autem commode ea compositio, quam, etc.,

    Col. 7, 5, 7; 8, 17, 13:

    nec caelum, nec aquae faciunt, nec terra, nec aurae,

    do not benefit me, Ov. Tr. 3, 8, 23:

    mire facit in peroratione confessio,

    Quint. 11, 3, 173; 171; cf. with a subject-clause: plurimum facit, totas diligenter [p. 718] nosse causas, id. 6, 4, 8: ad aliquid or alicui signifies also to suit, fit:

    non faciet capiti dura corona meo,

    Prop. 3, 1, 19; cf. Ov. H. 16, 189.—
    E.
    Like the Gr. poiein or dran, and the Engl. to do, instead of another verb (also for esse and pati):

    factum cupio (sc. id esse),

    Plaut. Truc. 4, 4, 24:

    factum volo,

    id. Bacch. 3, 3, 91; id. Most. 3, 2, 104:

    an Scythes Anacharsis potuit pro nihilo pecuniam ducere, nostrates philosophi facere non potuerunt?

    Cic. Tusc. 5, 32, 90:

    nihil his in locis nisi saxa et montes cogitabam: idque ut facerem, orationibus inducebar tuis,

    id. Leg. 2, 1, 2; cf.:

    Demosthenem, si illa pronuntiare voluisset, ornate splendideque facere potuisse,

    id. Off. 1, 1 fin.; and:

    cur Cassandra furens futura prospiciat, Priamus sapiens hoc idem facere nequeat?

    id. Div. 1, 39, 85; so id. Ac. 2, 33, 107; id. Att. 1, 16, 13; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 18, 2; Nep. Chabr. 3, 4; 4, 3 al.:

    vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno (here also with the case of the preceding verb),

    Cic. Fin. 2, 24 fin. (v. Madv. ad h. l. p. 278):

    jubeas (eum) miserum esse, libenter quatenus id facit (i. e. miser est),

    what he is doing, Hor. S. 1, 1, 64:

    in hominibus solum existunt: nam bestiae simile quiddam faciunt (i. q. patiuntur or habent),

    Cic. Tusc. 4, 14; so,

    ne facias quod Ummidius quidam (= ne idem experiaris, ne idem tibi eveniat),

    Hor. S. 1, 1, 94. —
    F.
    Facere omitted, especially in short sentences expressing a judgment upon conduct, etc.:

    at stulte, qui non modo non censuerit, etc.,

    Cic. Off. 3, 27, 101.—Hence,
    1.
    factus, a, um, P. a.
    A.
    As adjective ante-class. and very rare:

    factius nihilo facit, sc. id, i. e. nihilo magis effectum reddit,

    is no nearer bringing it about, Plaut. Trin. 2, 3, 6; cf. Lorenz ad loc.—Far more freq.,
    B.
    In the neutr. as subst.: factum, i ( gen. plur. factum, Enn. ap. Cic. Div. 1, 31, 66 Trag. 81), that which is done, a deed, act, exploit, achievement (syn.: res gestae, facinus).
    1.
    In gen.:

    depingere,

    Ter. Phorm. 1, 5, 38:

    facere factum,

    Plaut. Truc. 2, 7, 5; id. Mil. 3, 1, 139:

    dicta et facta,

    Ter. Eun. 5, 4, 19; id. Heaut. 4, 5, 12:

    opus facto est,

    id. Phorm. 4, 5, 4:

    ecquod hujus factum aut commissum non dicam audacius, sed, etc.,

    Cic. Sull. 26, 72: meum factum probari abs te triumpho gaudio, Caes. ap. Cic. Att. 9, 16, A. 1;

    14, 9, 2: quod umquam eorum in re publica forte factum exstitit?

    id. ib. 8, 14, 2:

    praeclarum atque divinum,

    id. Phil. 2, 44, 114:

    egregium,

    id. Fam. 10, 16, 2; id. Cael. 10, 23:

    factum per se improbabile,

    Quint. 7, 4, 7; 6, 1, 22:

    illustre,

    Nep. Arist. 2, 2; cf.:

    illustria et gloriosa,

    Cic. Fin. 1, 11, 37:

    forte,

    id. Att. 8, 14, 2:

    dira,

    Ov. M. 6, 533:

    nefanda,

    id. H. 14, 16 al.; but also with the adv.:

    recte ac turpiter factum,

    Caes. B. G. 7, 80, 5; cf.:

    multa huius (Timothei) sunt praeclare facta sed haec maxime illustria,

    Nep. Timoth. 1, 2;

    v. Zumpt, Gram. § 722, 2: dimidium facti, qui coepit, habet,

    Hor. Ep. 1, 2, 40:

    quo facto aut dicto adest opus,

    Plaut. Am. 1, 1, 15 et saep.:

    famam extendere factis,

    Verg. A. 10, 468: non hominum video. non ego facta boum, doings, i. e. works, Ov. H. 10, 60.—
    2.
    In partic., bonum factum, like the Gr. agathê tuchê, a good deed, i. e. well done, fortunate (ante-class. and post-Aug.):

    bonum factum'st, edicta ut servetis mea,

    Plaut. Poen. prol. 16; cf. id. ib. 44; cf.:

    hoc factum est optimum, ut, etc.,

    id. Ps. 1, 2, 52:

    majorum bona facta,

    Tac. A. 3, 40; cf. id. ib. 3, 65. —At the commencement of edicts, Suet. Caesar, 80; id. Vit. 14; Aur. Vict. Vir. Ill. 49, 17; Tert. Pudic. 1.—(But in the class. per. factum in this sense is a participle, and is construed with an adv.:

    bene facta,

    Sall. C. 8, 5; id. J. 85, 5; Cic. Tusc. 2, 26, 64:

    recte, male facta,

    id. Off. 2, 18, 62:

    male facto exigua laus proponitur,

    id. Leg. Agr. 2, 2, 5; id. Brut. 43, 322; Quint. 3, 7, 13; cf. Krebs, Antibarb. p. 460).—
    * 2.
    facteon, a word jestingly formed by Cicero, after the analogy of the Greek, for faciendum: quare, ut opinor, philosophêteon, id quod tu facis, et istos consulatus non flocci facteon, Cic. Att. 1, 16, 13 Orell. N. cr. (for facteon, Ernesti has eateon).

    Lewis & Short latin dictionary > facio

  • 11 foedifragus

    foedĭfrăgus, a, um, adj. [2. foedus + frango], league-breaking, perfidious (very rare):

    Poeni,

    Cic. Off. 1, 12, 38; cf. Mos. Cic. Rep. Fragm. 2, p. 513 sq.; so, hostes, Laev. ap. Gell. 19, 7, 6:

    Chaos,

    Mart. Cap. 9, § 912.

    Lewis & Short latin dictionary > foedifragus

  • 12 haveo

    1.
    ăvĕo, ēre, v. a. [from Sanscr. av, to love, to wish; to satisfy one's self, to be content, to do or fare well], to wish, desire earnestly, to long for, crave (syn.: volo, cupio): avere nihil aliud est quam cupere, Paul. ex Fest. p. 14 Müll.: ab ludis animus atque aures avent Avide exspectantes nuntium, Enn. ap. Varr. L. L. 6, § 70 (Trag. v. 70 Vahl.).—Constr. with inf., acc., and absol.
    (α).
    With inf.:

    te imitari aveo,

    Lucr. 3, 6:

    Illud in his quoque te rebus cognoscere avemus,

    id. 2, 216:

    res exponere,

    id. 4, 778:

    rationem reddere,

    id. 3, 259:

    discedere aventes,

    id. 4, 1203:

    Non est mihi tempus aventi Ponere signa novis praeceptis,

    Hor. S. 2, 4, 1; 2, 6, 99:

    propiusque accedere aventi figere pectora,

    Ov. M. 2, 503:

    valde aveo scire quid agas,

    Cic. Att. 1, 15; 2, 18; id. Fin. 2, 14, 46; id. Off. 1, 4, 13; id. Div. 1, 6, 11:

    Jam mens praetrepidans avet vagari,

    Cat. 46, 7:

    avet (ara) spargier agno,

    Hor. C. 4, 11, 7:

    ipsum L. Paulum omnium oculi conspicere urbem curru ingredientem avent,

    Liv. 45, 39, 8; 33, 32, 8; Col. 3, 21, 6:

    avebat animus antire statimque memorare exitus,

    Tac. A. 4, 71; 12, 36.—
    (β).
    With acc.:

    quia semper aves quod abest, praesentia temnis,

    Lucr. 3, 957; so id. 3, 1082; 3, 1083:

    parto, quod avebas,

    Hor. S. 1, 1, 94:

    aveo genus legationis ut, etc.,

    Cic. Att. 15, 11 fin. (acc. to conj. of Gronov.; so B. and K.; v. Orell. ad h. l.); Sil. 9, 371.—
    (γ).
    Absol.:

    Et mora, quae fluvios passim refrenat aventes,

    which restrains the eager river, Lucr. 6, 531, where Lachm. and Munro read euntīs:

    Talem dira sibi scelerisque dolique ministram Quaerit avens,

    Val. Fl. 2, 123; Aur. Vict. Caes. 3.—
    II.
    Avens = libens, Laev. ap. Gell. 19, 7.— ăventer, adv., eagerly, earnestly (post - class.), Sid. Ep. 2, 2; v. Amm. 18, 5 and 19.
    2.
    ăvĕo (or, acc. to Quint. 1, 6, 21, hă-vĕo; cf. Spald. ad l. l. and Schneid. Gr. 1, p. 185), ēre, v. n. [v. 1. aveo init. ], to be or fare well; except once in Mamert., used only in the imper. ave, aveto, avete, and inf. avere, as a form of salutation, both at meeting and separating, like salve and chaire (hence, Fest. p. 13 explains it by gaudeo).
    I.
    In gen., Hail! God bless thee, farewell! adieu (prob. not used by Cic.): Caesar simulatque, Have, mihi dixit, statim exposuit, [p. 214] i. e. had saluted me, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 16, 4:

    numquam dicis Ave, sed reddis etc.,

    Mart. 3, 95, 1:

    Ave! gratiā plena, Dominus tecum!

    Vulg. Luc. 1, 28:

    Jesus occurrit illis dicens Avete!

    ib. Matt. 28, 9.—

    In mock homage (eccl. Lat.): dixit Ave! Rabbi,

    Vulg. Matt. 26, 49; 27, 29; ib. Marc. 15, 18; ib. Joan. 19, 3.—Haveto at the end of a letter, Cato ap. Sall. C. 35, 6; and Ave at the beginning, August. ap. Gell. 15, 7, 3:

    Marcus avere jubet,

    Mart. 3, 5, 10 al. —
    II.
    Esp.
    A.
    As a morning greeting (diff. from vale, a greeting at separating in the evening; cf. Suet. Galb. 4:

    ut liberti servique mane salvere, vesperi valere sibi singuli dicerent): et matutinum portat ineptus ave,

    Mart. 1, 56, 6; 1, 56, 109 fin.; 4, 79, 4; 7, 39, 2.—
    B.
    As a farewell to the dead, = vale: Atque in perpetuom, frater, ave atque vale, *Cat. 101, 10;

    and so frequently in inscriptions,

    Inscr. Orell. 2663; 4732; 4734; 4735;

    4742. But in Martial avere is distinguished, as a greeting to the living, from valere, a greeting to the dead: Jam satis est, Afer: non vis avere: vale!

    Mart. 9, 7, 4. And thus the ambiguity of avere in the anecdote in Suet. Claud. 21 is to be explained: Emissurus (Claudius) Fucinum lacum naumachiam ante commisit. Sed cum proclamantibus naumachiariis, Ave ( farewell), Imperator, morituri te salutant: respondisset, Avete vos (i. e. as dying), neque post hanc vocem, quasi venia data (since they interpreted the exclamation as live!), quisquam dimicare vellet, etc.—
    C.
    As a mere expression of goodwill (eccl. Lat.):

    nec Ave ei dixeritis,

    nor bid him God-speed, Vulg. 2 Joan. 10, 11.
    As finite verb: aveo plane Imperator et avebo.
    .. cum is avere jubeat, qui jam fecit, ut averem, Mamert. Grat. Act. ad Julian.

    Lewis & Short latin dictionary > haveo

  • 13 hinnio

    hinnĭo, īre ( perf. hinnisset, Val. Max. 7, 3, ext. 2), v. n., to neigh, whinny:

    ut si finias equum, genus est animal, species mortale, differentia irrationale (nam et homo mortale erat), proprium hinniens,

    Quint. 7, 3, 3; Lucr. 5, 1077; Quint. 1, 5 fin.: hinnientium dulcedines, i. e. of horses, Laev. ap. App. Mag. p. 294.— Poet., of the centaur Chiron, Sid. Carm. 14, 29.—Hence, * hinnĭenter, adv., with neighing:

    hinnibunde pro hinnienter,

    Non. 122, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > hinnio

  • 14 humus

    hŭmus, i (archaic form of the abl. sing. humu, Varr. ap. Non. 488, 6 and 48, 26), f. (archaic masc. humum humidum pedibus fodit, Laev. ap. Prisc. p. 719 P.: humidum humum, Gracch. ib.) [from the prim. form XAM, whence chămai, chămothen, chămalos, Lat. humilis; kindr. with Sanscr. Xám, earth; Gr. chthôn], the earth, the ground, the soil.
    I.
    Lit. (class.; cf.: terra, solum, tellus): humus erat immunda, lutulenta vino, coronis languidulis et spinis coöperta piscium, Cic. Fragm. Or. pro Gall. ap. Quint. 8, 3, 66 (ap. Orell. IV. 2, p. 454); cf.:

    omnia constrata telis, armis, cadaveribus et inter ea humus infecta sanguine,

    Sall. J. 101 fin.:

    subacta atque pura,

    Cic. de Sen. 17, 59: cubitis pinsibant humum, Enn. ap. Varr. L. L. 5, § 23 Müll. (Trag. v. 435 Vahl.); cf.: procubuit moriens et humum semel ore momordit. bit the ground and died (cf. the Homer. odax helein gaian), Verg. A. 11, 418:

    calcibus atram Tundit humum exspirans,

    id. ib. 10, 731; cf. Ov. A. A. 1, 112:

    pede candido In morem Salium ter quatient humum,

    Hor. C. 4, 1, 28:

    Acestes aequaevum ab humo attollit amicum,

    Verg. A. 5, 452:

    sedit humo,

    Ov. M. 4, 261:

    ipse feraces Figat humo plantas,

    Verg. G. 4, 115; cf.:

    semina spargere humo,

    Ov. M. 5, 647:

    surgit humo,

    id. F. 6, 735; cf.:

    nec se movit humo,

    id. M. 4, 264:

    dejectoque in humum vultu,

    id. ib. 6, 607:

    propter humum volitat,

    id. ib. 8, 258:

    humi atque ipsius stirpis laetitia,

    Col. 4, 24, 4; cf.:

    quis cibus erat caro ferina atque humi pabulum uti pecoribus,

    Sall. J. 18, 1:

    ii, quos humus injecta contegeret (shortly afterwards, gleba),

    Cic. Leg. 2, 22, 57:

    quae (genera arborum) humi arido atque arenoso gignuntur,

    Sall. J. 48, 3 Kritz N. cr. — Poet., as a fig. for what is low, mean, common:

    sermones repentes per humum,

    Hor. Ep. 2, 1, 251; cf.:

    ne, dum vitat humum, nubes et inania captet,

    id. A. P. 230:

    ad humum maerore gravi deducit et angit,

    id. ib. 110; v. also [p. 871] under adv.:

    affigit humo divinae particulam aurae,

    id. S. 2, 2, 79.—
    II.
    Transf., in gen., like solum, land, country, region:

    Punica nec Teucris pressa fuisset humus,

    Ov. H. 7, 140:

    Aonia,

    id. F. 1, 490:

    Illyrica,

    id. Med. Fac. 74:

    Pontica,

    id. P. 3, 5, 56.—
    III.
    Adverbial form humi, like chamai, on the ground or to the ground:

    jacere humi,

    Cic. Cat. 1, 10, 26:

    requiescere,

    Sall. J. 85, 33:

    strati,

    Cic. de Or. 3, 6, 22; cf.:

    serpit humi tutus nimium timidusque procellae,

    Hor. A. P. 28:

    quousque humi defixa tua mens erit?

    fixed on the ground, Cic. Rep. 6, 17:

    locus circiter duodecim pedes humi depressus,

    Sall. C. 55, 3:

    quot humi morientia corpora fundis?

    Verg. A. 11, 665:

    spargere humi dentes,

    Ov. M. 3, 105; cf.:

    hunc stravit humi,

    id. ib. 12, 255:

    tremens procumbit humi bos,

    Verg. A. 5, 481:

    volvitur ille excussus humi,

    id. ib. 11, 640; cf.:

    projectum humi jugulavit,

    Tac. H. 2, 64:

    stratus humi palmes viduas desiderat ulmos,

    Juv. 8, 78.

    Lewis & Short latin dictionary > humus

  • 15 impendium

    impendĭum ( inp-), ĭi, n. (also fem. DE SVA IMPENDIA, Inscr. Grut. 871, 8; 1070, 6; 62, 8) [impendo], money laid out on any thing, outlay, cost, charge, expense (class.; most freq. in plur.; cf.: sumtus, impensa).
    I.
    In gen.:

    qui quaestum sibi instituisset sine impendio,

    Cic. Quint. 3, 12; so in sing., Plin. 18, 6, 7, § 38; 16, 37, 68, § 175; 18, 14, 36, § 134; Dig. 38, 1, 20; in plur.:

    reposcere rationem impendiorum, quae in educationem contulerit,

    Quint. 1, 10, 18; Suet. Caes. 54; id. Ner. 31; Dig. 9, 2, 7.—
    B.
    Transf.:

    nulla fodiendi impendia,

    Plin. 17, 23, 35, § 203.—
    II.
    In partic.
    A.
    Money paid out for a loan, i. e. interest:

    usura quod in sorte accedebat impendium appellatum,

    Varr. L. L. 5, § 183 Müll.:

    faenus et impendium recusare,

    Cic. Att. 6, 1, 4:

    plebes impendiis debilitata,

    id. Rep. 2, 34.—
    2.
    Transf.:

    ut impendiis etiam augere possimus largitatem tui muneris,

    Cic. Brut. 4, 16:

    magna impendia mundi,

    i. e. tribute, Stat. S. 3, 3, 88.—
    B.
    In abl. impendio.
    1.
    At or with an expense, i. e. with a loss of [p. 899] any thing (mostly post-Aug.):

    multatio non nisi ovium boumque inpendio dicebatur,

    Plin. 18, 3, 3, § 11:

    nimium risus pretium est, si probitatis impendio constat,

    Quint. 6, 3, 35:

    inpendio miserorum experiri commentaria,

    Plin. 34, 11, 25, § 108:

    inpendio magis publico quam jactura,

    Liv. 7, 21, 7:

    regi suo parvo impendio immortalitatem famae daturos,

    Curt. 9, 4 med.; cf.:

    tantulo impendio ingens victoria stetit,

    id. 3, 11 fin.
    2.
    Adv.: impendĭo ( inp-) (at great expense, i. e. as an intensive particle), by a great deal, greatly, very much; cf. impense under impendo (in vulg. lang.).
    a.
    With compp.:

    inpendio magis animus gaudebat mihi,

    Ter. Eun. 3, 5, 39; cf.:

    at ille inpendio nunc magis odit senatum,

    Cic. Att. 10, 4, 9:

    ille vero minus minusque inpendio Curare,

    Plaut. Aul. prol. 18:

    nonne hoc impendio venustius gratiusque est, etc.,

    Gell. 18, 12, 2:

    impendio probabilius,

    id. 19, 13, 3:

    leges impendio acerbiores,

    id. 11, 18, 4:

    impendio gnarus sermonis,

    Amm. 14, 1, 9.—
    b.
    With verbs: impendio infit, Laev. ap. Gell. 19, 7, 10:

    cum impendio excusarem, negavit veniam,

    App. M. 2, p. 122:

    commoveri,

    id. Mag. p. 275.

    Lewis & Short latin dictionary > impendium

  • 16 impes

    impĕs ( inp-; nom. given Prisc. 702 P., but used only in gen. and abl. sing.), pĕtis, m. [in-peto; cf. praepes], = impetus, violence, vehemence, force:

    impete vasto amnis fertur,

    Ov. M. 3, 79:

    in juvenes certo sic impete sus fertur,

    id. ib. 8, 359; Laev. ap. Gell. 19, 7, 8; Lucr. 4, 416; 903:

    non potuit nubes capere inpetis auctum,

    id. 6, 327 sq.; 334; 591:

    valido impete quatere,

    id. 2, 330; Sil. 13, 248.— Plur.:

    venti flamina ruunt impetibus crebris,

    Lucr. 1, 293.—
    II.
    Mass, extent:

    homo tanto membrorum impete, ut, etc.,

    Lucr. 5, 913.

    Lewis & Short latin dictionary > impes

  • 17 inpendio

    impendĭum ( inp-), ĭi, n. (also fem. DE SVA IMPENDIA, Inscr. Grut. 871, 8; 1070, 6; 62, 8) [impendo], money laid out on any thing, outlay, cost, charge, expense (class.; most freq. in plur.; cf.: sumtus, impensa).
    I.
    In gen.:

    qui quaestum sibi instituisset sine impendio,

    Cic. Quint. 3, 12; so in sing., Plin. 18, 6, 7, § 38; 16, 37, 68, § 175; 18, 14, 36, § 134; Dig. 38, 1, 20; in plur.:

    reposcere rationem impendiorum, quae in educationem contulerit,

    Quint. 1, 10, 18; Suet. Caes. 54; id. Ner. 31; Dig. 9, 2, 7.—
    B.
    Transf.:

    nulla fodiendi impendia,

    Plin. 17, 23, 35, § 203.—
    II.
    In partic.
    A.
    Money paid out for a loan, i. e. interest:

    usura quod in sorte accedebat impendium appellatum,

    Varr. L. L. 5, § 183 Müll.:

    faenus et impendium recusare,

    Cic. Att. 6, 1, 4:

    plebes impendiis debilitata,

    id. Rep. 2, 34.—
    2.
    Transf.:

    ut impendiis etiam augere possimus largitatem tui muneris,

    Cic. Brut. 4, 16:

    magna impendia mundi,

    i. e. tribute, Stat. S. 3, 3, 88.—
    B.
    In abl. impendio.
    1.
    At or with an expense, i. e. with a loss of [p. 899] any thing (mostly post-Aug.):

    multatio non nisi ovium boumque inpendio dicebatur,

    Plin. 18, 3, 3, § 11:

    nimium risus pretium est, si probitatis impendio constat,

    Quint. 6, 3, 35:

    inpendio miserorum experiri commentaria,

    Plin. 34, 11, 25, § 108:

    inpendio magis publico quam jactura,

    Liv. 7, 21, 7:

    regi suo parvo impendio immortalitatem famae daturos,

    Curt. 9, 4 med.; cf.:

    tantulo impendio ingens victoria stetit,

    id. 3, 11 fin.
    2.
    Adv.: impendĭo ( inp-) (at great expense, i. e. as an intensive particle), by a great deal, greatly, very much; cf. impense under impendo (in vulg. lang.).
    a.
    With compp.:

    inpendio magis animus gaudebat mihi,

    Ter. Eun. 3, 5, 39; cf.:

    at ille inpendio nunc magis odit senatum,

    Cic. Att. 10, 4, 9:

    ille vero minus minusque inpendio Curare,

    Plaut. Aul. prol. 18:

    nonne hoc impendio venustius gratiusque est, etc.,

    Gell. 18, 12, 2:

    impendio probabilius,

    id. 19, 13, 3:

    leges impendio acerbiores,

    id. 11, 18, 4:

    impendio gnarus sermonis,

    Amm. 14, 1, 9.—
    b.
    With verbs: impendio infit, Laev. ap. Gell. 19, 7, 10:

    cum impendio excusarem, negavit veniam,

    App. M. 2, p. 122:

    commoveri,

    id. Mag. p. 275.

    Lewis & Short latin dictionary > inpendio

  • 18 inpendium

    impendĭum ( inp-), ĭi, n. (also fem. DE SVA IMPENDIA, Inscr. Grut. 871, 8; 1070, 6; 62, 8) [impendo], money laid out on any thing, outlay, cost, charge, expense (class.; most freq. in plur.; cf.: sumtus, impensa).
    I.
    In gen.:

    qui quaestum sibi instituisset sine impendio,

    Cic. Quint. 3, 12; so in sing., Plin. 18, 6, 7, § 38; 16, 37, 68, § 175; 18, 14, 36, § 134; Dig. 38, 1, 20; in plur.:

    reposcere rationem impendiorum, quae in educationem contulerit,

    Quint. 1, 10, 18; Suet. Caes. 54; id. Ner. 31; Dig. 9, 2, 7.—
    B.
    Transf.:

    nulla fodiendi impendia,

    Plin. 17, 23, 35, § 203.—
    II.
    In partic.
    A.
    Money paid out for a loan, i. e. interest:

    usura quod in sorte accedebat impendium appellatum,

    Varr. L. L. 5, § 183 Müll.:

    faenus et impendium recusare,

    Cic. Att. 6, 1, 4:

    plebes impendiis debilitata,

    id. Rep. 2, 34.—
    2.
    Transf.:

    ut impendiis etiam augere possimus largitatem tui muneris,

    Cic. Brut. 4, 16:

    magna impendia mundi,

    i. e. tribute, Stat. S. 3, 3, 88.—
    B.
    In abl. impendio.
    1.
    At or with an expense, i. e. with a loss of [p. 899] any thing (mostly post-Aug.):

    multatio non nisi ovium boumque inpendio dicebatur,

    Plin. 18, 3, 3, § 11:

    nimium risus pretium est, si probitatis impendio constat,

    Quint. 6, 3, 35:

    inpendio miserorum experiri commentaria,

    Plin. 34, 11, 25, § 108:

    inpendio magis publico quam jactura,

    Liv. 7, 21, 7:

    regi suo parvo impendio immortalitatem famae daturos,

    Curt. 9, 4 med.; cf.:

    tantulo impendio ingens victoria stetit,

    id. 3, 11 fin.
    2.
    Adv.: impendĭo ( inp-) (at great expense, i. e. as an intensive particle), by a great deal, greatly, very much; cf. impense under impendo (in vulg. lang.).
    a.
    With compp.:

    inpendio magis animus gaudebat mihi,

    Ter. Eun. 3, 5, 39; cf.:

    at ille inpendio nunc magis odit senatum,

    Cic. Att. 10, 4, 9:

    ille vero minus minusque inpendio Curare,

    Plaut. Aul. prol. 18:

    nonne hoc impendio venustius gratiusque est, etc.,

    Gell. 18, 12, 2:

    impendio probabilius,

    id. 19, 13, 3:

    leges impendio acerbiores,

    id. 11, 18, 4:

    impendio gnarus sermonis,

    Amm. 14, 1, 9.—
    b.
    With verbs: impendio infit, Laev. ap. Gell. 19, 7, 10:

    cum impendio excusarem, negavit veniam,

    App. M. 2, p. 122:

    commoveri,

    id. Mag. p. 275.

    Lewis & Short latin dictionary > inpendium

  • 19 inpes

    impĕs ( inp-; nom. given Prisc. 702 P., but used only in gen. and abl. sing.), pĕtis, m. [in-peto; cf. praepes], = impetus, violence, vehemence, force:

    impete vasto amnis fertur,

    Ov. M. 3, 79:

    in juvenes certo sic impete sus fertur,

    id. ib. 8, 359; Laev. ap. Gell. 19, 7, 8; Lucr. 4, 416; 903:

    non potuit nubes capere inpetis auctum,

    id. 6, 327 sq.; 334; 591:

    valido impete quatere,

    id. 2, 330; Sil. 13, 248.— Plur.:

    venti flamina ruunt impetibus crebris,

    Lucr. 1, 293.—
    II.
    Mass, extent:

    homo tanto membrorum impete, ut, etc.,

    Lucr. 5, 913.

    Lewis & Short latin dictionary > inpes

  • 20 intolerans

    in-tŏlĕrans, antis, adj.
    I.
    Act., that cannot bear or endure a thing (syn. impatiens), impatient, intolerant (not anteAug.); constr. with gen.:

    secundarum rerum nemo intolerantior fuit,

    Liv. 9, 18:

    corpora intolerantissima laboris atque aestus,

    id. 10, 28:

    omnium,

    Tac. A. 2, 75:

    aequalium,

    id. H. 4, 80.—
    II.
    Pass., = intolerandus, that cannot be borne, insufferable, intolerable (ante-class. and post-Aug.): curae, Laev. ap. Gell. 19, 7, 10.— Comp.:

    servitus,

    Tac. A. 3, 45; cf.:

    vir ingens gloriā, atque eo ferocior, et subjectis intolerantior,

    id. ib. 11, 10:

    nihil insultatione barbarorum intolerantius fuit,

    Flor. 4, 12, 36.— Adv.: intŏlĕranter, intolerably, immoderately, excessively (class.):

    dolere,

    Cic. Tusc. 2, 9.— Comp.:

    intolerantius insequi,

    Caes. B. G. 7, 51:

    se jactare,

    Cic. de Or. 2, 52.— Sup.:

    intolerantissime gloriari,

    id. Vatin. 12, 29.

    Lewis & Short latin dictionary > intolerans

См. также в других словарях:

  • laev… — laev…, Laev… siehe läv…, Läv… …   Universal-Lexikon

  • Laev… — laev…, Laev… siehe läv…, Läv… …   Universal-Lexikon

  • laev- — See levo …   Medical dictionary

  • laev(o)- — for words beginning thus, see those beginning lev(o) …   Medical dictionary

  • laev — i, o (L). Smooth; nimble, light; to the left …   Dictionary of word roots and combining forms

  • laev- — or laevo see lev …   Useful english dictionary

  • Virve Laev — (c.1940 ) is an Estonian film editor best known for his work in film documentary drama in the 1970s. He entered film in 1969 working on the adventure picture Viimne reliikvia with director Grigori Kromanov.He worked on the film Aeg elada, aeg… …   Wikipedia

  • Unicode-Block Neu-Tai-Lue — Der Unicode Block New Tai Lue (Neu Tai Lue) (1980–19DF) enthält die Schrift für die Sprache Tai Lü, eine der vier Schriftsprachen des Dai Volkes in China. Eine weitere Schrift dieses Volkes ist im vorangehenden Unicode Block Tai Le kodiert. Neu… …   Deutsch Wikipedia

  • Estonian mythology — is a complex of myths belonging to the folk heritage of Estonians. Usually the term is used to denote the pre Christian mythology of the Estonians and their ancestors. Not much is known about authentic pre Christian Estonian mythology, as it was… …   Wikipedia

  • Lillafüred — (Miskolc Lillafüred) is a town in Borsod Abaúj Zemplén county, Hungary. Officially it is a part of Miskolc, actually it is almost 12 kilometres away from the city, in the Bükk Mountains. Lillafüred is a popular tourist resort.HistoryCount András… …   Wikipedia

  • Paldiski — Infobox Settlement subdivision type = Country subdivision name = EST subdivision type1 = County timezone = EET utc offset = +2 timezone DST = EEST utc offset DST = +3 map caption = Location of Paldiski official name = Paldiski linn other name =… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»