-
1 hinnienter
hinnĭenter, adv., v. hinnio fin. -
2 hinnio
hinnĭo, īre ( perf. hinnisset, Val. Max. 7, 3, ext. 2), v. n., to neigh, whinny:ut si finias equum, genus est animal, species mortale, differentia irrationale (nam et homo mortale erat), proprium hinniens,
Quint. 7, 3, 3; Lucr. 5, 1077; Quint. 1, 5 fin.: hinnientium dulcedines, i. e. of horses, Laev. ap. App. Mag. p. 294.— Poet., of the centaur Chiron, Sid. Carm. 14, 29.—Hence, * hinnĭenter, adv., with neighing:hinnibunde pro hinnienter,
Non. 122, 13.
Перевод: с латинского на английский
с английского на латинский- С английского на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий