-
1 kształcić
глаг.• воспитать• воспитывать• выучить• изучать• инструктировать• исследовать• научить• обучать• обучить• растить• тренировать• учить• учиться• школить* * *kształc|ić\kształcićony несов. 1. kogo обучать кого, давать образование кому;\kształcić syna давать образование сыну; \kształcić młode kadry обучать (готовить) молодые кадры;
2. формировать, развивать, воспитывать;\kształcić smak воспитывать (вырабатывать) вкус+1. uczyć 2. rozwijać, doskonalić, urabiać
* * *kształcony несов.kształcić syna — дава́ть образова́ние сы́ну
kształcić młode kadry — обуча́ть (гото́вить) молоды́е ка́дры
2) формирова́ть, развива́ть, воспи́тыватьkształcić smak — воспи́тывать (выраба́тывать) вкус
Syn: -
2 kształcić się
несов.1) получа́ть образова́ние, учи́ться2) формирова́ться, развива́ться, воспи́тыватьсяSyn: -
3 kształcić\ się
несов. 1. получать образование, учиться;2. формироваться, развиваться, воспитываться+1. uczyć się 2. kształtować się, rozwijać się
-
4 kształcić młodzież
обучать молодёжиOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > kształcić młodzież
-
5 obrazować
изображать, иллюстрировать, образно представлятьstanowić, tworzyć образовать (создавать)ustanowić, utworzyć образовать (создать)kształcić образовать (обучать)wykształcić образовать (обучить)doskonalić, rozwijać, wypracowywać образовать (развивать)rozwinąć, udoskonalić, wypracować образовать (развить)tworzyć, zakładać образовать (составлять)utworzyć, założyć образовать (составить)* * *obrazowa|ć\obrazowaćny несов. изображать, образно представлять* * *obrazowany несов.изобража́ть, о́бразно представля́тьSyn: -
6 szkolić się
-
7 szkolić\ się
несов. обучаться, проходить подготовку; учиться+kształcić się, ćwiczyć się
См. также в других словарях:
kształcić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, kształcićcę, kształcićci, kształć, kształcićcony {{/stl 8}}– wykształcić {{/stl 13}}{{stl 8}}ndk VIIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przekazywać komuś wiedzę, umiejętności,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kształcić — ndk VIa, kształcićcę, kształcićcisz, kształć, kształcićcił, kształcićcony 1. «przekazywać komuś pewien zasób wiedzy, umiejętności, wiadomości w jakiejś dziedzinie; uczyć kogoś, posyłać do szkół na naukę» Wyższe uczelnie kształcą tysiące studentów … Słownik języka polskiego
kształcić się — I – wykształcić się {{/stl 13}}{{stl 33}} przyswajać sobie pewien zasób wiedzy, informacji z danej dziedziny, opanowywać pewne umiejętności; zdobywać wykształcenie w szkołach :{{/stl 33}}{{stl 10}}Kształcić się na uczelni, w szkole. Kształcić się … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pracować — ndk IV, pracowaćcuję, pracowaćcujesz, pracowaćcuj, pracowaćował 1. «wykonywać jakąś pracę, spełniać jakieś czynności; zajmować się czymś, robić coś» Pracować fizycznie, umysłowo, naukowo. Pracować zawodowo, zarobkowo, społecznie. Pracować… … Słownik języka polskiego
sposobić — ndk VIa, sposobićbię, sposobićbisz, sposobićsób, sposobićbił, sposobićbiony 1. przestarz. «urządzać, przygotowywać» 2. przestarz. «uczyć, kształcić, przysposabiać do czegoś» sposobić się 1. przestarz. «przygotowywać się do czegoś, zamierzać coś… … Słownik języka polskiego
uczyć — ndk VIb, uczę, uczysz, ucz, uczył, uczony 1. «przekazywać komuś określone wiadomości, wiedzę, umiejętności; udzielać nauki; wdrażać, wprawiać kogoś w coś, ćwiczyć w czymś, przyuczać, przyzwyczajać do czegoś, pouczać o czymś; być nauczycielem… … Słownik języka polskiego
dokształcać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, dokształcaćam, dokształcaća, dokształcaćają, dokształcaćany {{/stl 8}}– dokształcić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, dokształcaćcę, dokształcaćci, dokształcaćkształć, dokształcaćcony {{/stl 8}}{{stl 7}} prowadzić… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
artysta — m odm. jak ż IV, CMs. artystayście; lm M. artystayści, DB. artystatów 1. «twórca lub odtwórca dzieła sztuki» Artysta genialny, awangardowy. Artysta dramatyczny, sceniczny, estradowy, kabaretowy, filmowy, cyrkowy. Artysta grafik. Artysta malarz.… … Słownik języka polskiego
charakter — m IV, D. u, Ms. charaktererze; lm M. y 1. «właściwy danemu człowiekowi zespół względnie stałych podstawowych cech psychicznych, określających jego stosunek do rzeczywistości, motywację jego czynów i przyjmowany system wartości oraz wynikające… … Słownik języka polskiego
ćwiczyć — ndk VIb, ćwiczyćczę, ćwiczyćczysz, ćwicz, ćwiczyćczył, ćwiczyćczony 1. «zaprawiać, sposobić do czegoś, doskonalić w czymś; wprawiać, kształcić» Ćwiczyć umysł, wolę. Ćwiczyć kogoś w sztuce wojennej. W czasie zabawy dzieci ćwiczyły sprawność… … Słownik języka polskiego
edukować — ndk IV, edukowaćkuję, edukowaćkujesz, edukowaćkuj, edukowaćował, edukowaćowany książk. «wychowywać głównie pod względem umysłowym; kształcić, uczyć (często z odcieniem ironicznym)» Wszechstronnie edukowany. Edukowała go ulica. edukować się «być… … Słownik języka polskiego
